En gelachen dat we vorige week hebben! Xavier Moonen vertelde over de ontbijtzaal van een hotel in de Haagse binnenstad waar bij een schaal met spiegeleieren een informatiebordje stond met de mededeling “dat dit product ei kan bevatten”. Soms denk je dat je in de NRC van twintig jaar terug zit te bladeren.
Zo langzamerhand kennen we toch die grappen wel over zijn kleine handjes?
Ene “…Doorweekt,,& Op de Draad Versleten…..” (aparte reageerdersnaam, maar dat heb je ervan als je mensen hun eigen naam laat kiezen) beklaagde zich erover dat in deze wekelijkse intro’s geen grappen over de “heer T.” staan. Terwijl toch “de hele wereld wordt bezaaid met grappen over hem”.
Welnu, beste reageerder, dat is misschien wel precies de reden. Bovendien reageert de heer T. hier niet en wordt er bijna niet over hem gepraat. Ook Ad Hok, sinds jaar en dag onze Amerikadeskundige, neemt de naam van die gevaarlijke democratisch gekozen loser zelden in de mond. En zeg nu zelf: zo langzamerhand kennen we toch die grappen wel over zijn kleine handjes, zijn gekke haardos en narcistische persoonlijkheid? Maar misschien is dat op de Filippijnen anders.
Verder waren er vorige week weer heel wat anekdoten zonder pointe, zoals die van Bauke Kniestedt over een ruzie tussen een leerling van haar en diens moeder, resulterend in “zes weken geen playstation.” Bauke geeft bijles en is 20 jaar oud, zoals hij trots bij zijn ikje schrijft. Wat voor bijles onze Bauke geeft? De leerling had voor negen vakken onvoldoendes, en alleen voor Baukes vak niet. Onze reageerders gokten dus op punniken, schaken, klaverjassen, maatschappijleer, economie, kookles met lof, of seksuele voorlichting in het kader van het thema “lentekriebels” met pielemuizen die in voorbipsen gaan.
Over seks gesproken: een heel heftig derde deel van Lummels boekbespreking over de Russische schrijvers stond ineens op de site. Man man. Het gaat over vadermoord, hartstocht, zelfdestructie, voorbewust, achterbewust, kortom Freud voor beginners.
“Onbewust wil iedereen zijn vader vermoorden om met zijn moeder naar bed te kunnen. Sommigen laten het niet daarbij en gaan over tot de daad (passage à l’acte) en vermoorden hun pa echt. Hoe word je zo slecht? Waarom doen sommigen het wel en anderen het niet?” Nou, dat soort vragen dus. Klik maar op de link. Als je het durft.
Die Bayard, ik zou er niet aan beginnen. Zeg ik te laat.
Het stukkie had weer veel lezers, vooral via de google tot ons gekomen, maar slechts een enkeling durfde het aan om met de schrijver te praten. Zoals Bertie en Pawi. “Knap werk lummel”, zei de laatste, “dat boek in het Frans lezen en de krenten uit de pap te vissen. Ik heb Freud zelf in het Duits gelezen, en kan niets anders zeggen dan dat hij een onderhoudend schrijver was. Zijn theorieën had hij deels van tijdgenoten, zijn patiënten evenzogoed. (…) Die Bayard, ik zou er niet aan beginnen. Zeg ik te laat.”
Ken je die mop van die twee drollen? Ze gingen niet.
Harriët Bergsma dacht lollig te zijn met de aloude mop over “twee drollen in een envelop”, maar was het niet. Soms denk je dat je in de Sjors & Sjimmie zit te lezen in plaats van in de NRC. Maar goed, de mop was weer actueel nu de zelftest van het bevolkingsonderzoek darmkanker weer door het land gaat. Pawi had het meest afdoende antwoord: “De mop is gemaakt, en ik hoop dat dat zwetend prikken in eigen uitwerpselen iedereen bespaard zal blijven. En helemaal de opmerking van de jolige toeschouwer. Ken je die mop van die twee drollen? Ze gingen niet.”
Klare taal deelde haar eigen ervaringen, maar gelukkig niet te gedetailleerd: “Ik was een paar dagen, in mijn hoofd helemaal bezig met de uitvoering van het procédé, hoe doe ik dat, waar moet ik die stokjes inprikken zonder dat de massa in het water van de w.c verdund wordt en de uitslag niet klopt. Tenslotte heb ik een oplossing gevonden en ben er zonder kleerscheuren uitgekomen.” Nee, we willen die oplossing niet weten. Hoewel Lummel er vermoedelijk dicht bij zat: “Voor dat poeponderzoek moet je in een vergiet kakken. Of in een fijne zeef.”
Voor de liefhebber alhier de link naar een lezenswaardig maar wel heel gedetailleerd verhaal met wederwaardigheden en tips over dit riekende onderwerp, al een paar jaar geleden geschreven door de illustere Jokezelf.
“Wat bedoelt u met ‘Focking houdelijk juist’?
Erg grappig vonden we met z’n allen de spraakverwarring op de school van Ton Fleuren. Hij legt zijn klas uit dat een bepaald antwoord “vakinhoudelijk juist” is. Een paar leerlingen kijken hem stomverbaasd aan. “Wat bedoelt u met ‘Focking houdelijk juist’? roepen ze in koor.
De scholen zijn kennelijk weer begonnen en er gebeuren heel wat ikjes. Ook bij Lieke Meijer is het lachen geblazen. Een “gemotiveerde” leerling roept bij het aanschouwen van een floppy verrukt uit “Wauw, wat cool! U heeft het opslaanteken ge3Dprint!”
Het leidde tot nostalgie op de site. “Van de LP naar de CD, van de cassettebandjes naar de LP en EP, van Marilyn naar Nina Hagen,” verzuchtte Pawi, “Videorecorders en bijbehorende banden, we laten veel geheimen achter als we ze niet overzetten op andere beelddragers. Maar het meest zal de geschreven brief worden gemist.”
Klare taal viel haar bij: “De geschreven brief is ten dode opgeschreven en grotendeels al ter aarde besteld, tenzij je hem zelf gaat afleveren bij de geadresseerde. Post- en brievenbussen zijn nauwelijks meer te vinden. Het went wel hoor … maar toch jammer.”
Vorige week woensdag was alweer de laatste voorstelling van het ondeugende Rake, van de Nationale Opera in Amsterdam. Ja, zijn jullie nu te laat voor. Zeg niet dat we er niet voor gewaarschuwd hebben. Dank Mopperkont. Aan jou heeft het niet gelegen. Laten we hieronder nog maar eens kijken wat we gemist hebben. Heel veel dus.
Wil jij ook kans maken om in het volgende intro voor te komen? Met iets leuks? Aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden uit het verre buitenland die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Of scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume als je dat wilt. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, het hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via de email van mijn voorganger apie@apiedapie.com of direkt bij mij zelf: bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen week. Nou, jullie zien het wel. Ik liep weer eens op de parfumerieafdeling van een groot warenhuis. Het was woensdagmiddag of misschien wel vrijdagavond. Ik had de lente in het hoofd, ondanks de ijzige temperaturen. En was op zoek naar iets kleurigs en fleurigs voor mijn vriendin. Ik slaagde niet. Maar toen ik thuis kwam, bleek dat helemaal niet erg. Ze hield zo ook wel van me. Lief hoor.
Foto: “Loversdoosjes in het schap” © 2018 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Is dat P ….-onderzoek voor iedereen ???
Onsmakelijke groet,
Ik weet het niet, Rob. Vermoedelijk voor iedereen boven de vijftig?
Aj, dan ben ik dus ook nog aan de beurt …..
Klik vooral op het blog van jokezelf, daar staat alles wat we hier niet willen weten haarfijn beschreven 😀 https://jokezelf.nl/2014/08/14/geen-praatje-zo-rond-of-het-eindigt-met-stront/
In Frs krijgt iedereen boven de 50 zo’n envelop. Er zijn er die mee doen en anderen hebben er schijt aan.
Kijk Apiedapie, zo kom ik -via mijn eigen link (want daar moest ik toestemming voor geven) – ineens weer op jouw blog terecht, waar ik alweer enige maanden, zo niet jaren, niet geweest ben. Heb ik allerlei redenen voor die allemaal niets met jou te maken hebben, maar toch… toen OBA nog bestond, las ik hier nog wel eens een verheffend stukje tekst. En je begrijpt: nu ben ik erg verguld met je gulle verwijzing naar mijn toenmalige blog over mijn eerste poepzelftest. Die mag je overigens iedere twee jaar opnieuw doen, wist je dat? Dit jaar ben ik voor de derde keer aan de beurt. Ik ben een rasechte ervaringsdeskundige geworden.
Ik ga je in mijn volglijst zetten, dan krijg ik in ieder geval je blogs binnen in mijn reader. Of ik ze dan altijd zal lezen, is uiteraard de grote vraag, maar jij bent dan niet meer kwijt, zullen we maar zeggen.
Joepie ik ben teruggevonden!
Een onthullend intro voor degenen die nog nooit gepoepprikt hebben.
Goed gedaan en leuk om Jokezelf tegen te komen, ik ken haar van lang geleden. Door het gedoe van weblogwisseling uit het oog verloren.
Toevallig opende de ikjesweek met een inzending van de broer van Bauke (20), of zijn vader. Hij heet Cees, een van zijn zonen Sjoerd (18). Meer vader dan broer waarschijnlijk. Kniestedt. Zoon valt makkelijk flauw maar maakt dan ook gruwelijke scènes in het ziekenhuis mee. Je moet er wat voor over hebben om met een goed verhaal te komen!
Ik heb genoten van de terugblik.
Het viel me op dat lummel besprak dat iedereen zijn vader wilde vermoorden om met zijn moeder naar bed te kunnen, volgens een uitgerekt begrip van Freud. Ik heb dat eerlijk waar nooit gewild.
Het flauwvalikje geloof ik niet en Freud maar half. ☻
Ook ik heb moeite het flauwvalikje te geloven, gelukkig zit het nu veilig in de andere draad en hoeft het niet meer alhier terug te komen.
Verder verklaar ik plechtig dat ik nooit maar dan ook nooit enige aandrang heb gevoeld om mijn vader te vermoorden, en al helemaal niet om met mijn moeder naar bed te gaan. Anders dan gezellig tussen hen in, allebei in leven, lekker warm tussen die vertrouwde lijven in, mooie tijden waren dat. Zelfs als je voelde dat vader een windje liet. En die van mama? Die voelde je niet, maar hoorde je zachtjes sissen. En ze stonken het gemeenst.
Die Freud is wellicht heel wat tekort gekomen. Met de helm geboren. Eerste van 8 kinderen. Ja, die is er vast nooit aan te pas gekomen, daar in het echtelijke bed, op de huid gezeten door zijn broers en zusjes. Hij lag vermoedelijk meestal op het kouwe zeil te spartelen, uitgejouwd door de anderen.
Maar wij zitten nu met die onsmakelijke en krankzinnige theorietjes met zogenaamde ditto empirische bewijsjes van dat menneke. Het zou me niks verbazen als er bij heel diep graven allerlei Stapelachtige fenomenen aan zijn onderzoeken blijken te kleven.
Eigenlijk triest dat we tot vandaag de dag nog serieus over zijn denkbeelden nadenken. Optiefen met die Freud, vergeten dat sneue heerschap en wel gauw.
Hij was een kind van zijn tijd, dat merk je aan zijn denkbeelden
Maar, zei een psycholoog die ik ken, de psycho-analyse is geweldig, dat hebben we aan hem te danken.
Die heeft hij met een grote duim en een paar toevallige proefpersonen – ik meen me te herinneren niet meer dan een stuk of tien vrouwen uit Wenen – verzonnen, ja. Vandaag de dag zou hij niet door de peer review van serieuze vakbroeders komen. Vakzusters erkende hij niet, want dat waren gemankeerde mannen omdat ze geen piemel hadden. Man man. Hoe kan iemand zo’n sneuhals ook maar een spatje autoriteit toekennen?
Zijn vriendinnen? 😀
Heerlijk toch dat we toch altijd weer kunnen terugvallen in ‘interessante ‘ gesprekken op Freudiaanse versprekingen en andere pseudo logica om ons gelijk te halen.
Wintersport
Ter voorbereiding op zijn eerste wintersportvakantie heeft de kleuter in Nederland een skicursus gevolgd bij een indoorskibaan. Echt skiën in Frankrijk lijkt hem heel leuk, al is tien uur in de auto natuurlijk saai. Halverwege de reis valt hij in slaap en wordt vlak voor aankomst op de bestemming wakker. Zijn moeder zegt opgewekt: „We zijn er!” Gapend rekt hij zich uit, zijn ogen verblind door het felle licht buiten. Hij kijkt naar de besneeuwde bergen en de skiënde mensen en vraagt verbaasd :„Hè?! Is wintersport búíten?!”
Renata Beck
Ietwat krampachtig opgeschreven (de kleuter, verblind kijken naar besneeuwde bergen), maar een hele leuke clou.
De kleuter, zijn moeder … zweefde Renata als alwetende vertelster boven de snelweg of kent ze het mannetje?
Tutoyeren
Sinds twee weken heb ik een werkster. „Ik heet Margot”, zei ik bij de kennismaking, „en je mag mij bij mijn voornaam noemen.” Ze was dat niet gewend en wist ook niet of ze mijn naam wel kon onthouden, dus ik zei dat ze dan maar aan het liedje Margootje, Margootje moest denken. Gisteren riep ze vanuit de keuken: „Mien, Mien!” Toen ik kwam aanrennen stond ze met een bloedende vinger bij de gootsteen, een gebroken glas lag op het aanrecht. Terwijl ik een pleister om haar vinger wond vroeg ik: „Wat hoorde ik jou nou roepen? Ik heet toch Margot?” „O ja”, zei ze, „ik wist dat uw naam met een liedje te maken had, maar ik dacht dat het Mien waar is mijn feestneus was.”
Margot Hille-Kalkdijk
Hille Kakdijk?😨
Gelukkig zong ze niet: Tante Mien, mag ik je tieten nog eens zien
Goh, wat aardig dat de wekster dit mag. Minzame mevrouw hoor.
Op staande voet ontslaan, zou ik zeggen. Een werkster die je glazen breekt, om pleisters roept en je naam niet onthoudt, die kan beter bij een klantenservice solliciteren.
Mijn lieve tante Jo, tante Pien, tante Cor en tante Ria wil ik bedanken dat ze nooit een glas hebben gebroken, nooit om een pleister hebben gevraagd, en me nooit hebben verweten dat ik uit werken ging. Zij deden het ook, tenslotte.
@ pawi 1 en 2 ,
Waardige vervanging van zo’n brekebeen- ikje over mislukte en ondeskundige werksters.
Als Lummel die vergiet in de vaatwasser doet kan hij gewoon weer gebruikt worden denk ik, waarom niet? Luiers werden toch vroeger ook gewoon gewassen en niet weggegooid.
Wel even misschien voorwassen met eau de javel .
Stiltecoupé
Het is behaaglijk warm en weldadig rustig in de stiltecoupé van de intercity. Net ingestapte passagiers wurmen zich uit hun winterjas en nestelen zich met boek of tablet in hun stoel. Na een kwartier mindert de trein vaart en stopt op het volgende station. Luid stommelend komen een man en een vrouw binnen. Ze praten druk en hard. Zich van geen opschrift ‘stiltecoupé’ bewust zijnd klappen ze hun blindenstokken in.
Andries van den Broek
Ja Andries, blinde mensen kunnen niet lezen. Verder nog iets meegemaakt?
Het is behaaglijk warm en weldadig rustig in de sauna. Overal nestelen zich spiernaakte mannen en vrouwen in hoeken en gaten. Na een kwartier laat een oudere heer met uitgezakte buik en dito scrotum nog wat water op de gloeiende kolen druppelen. Luid stommelend komen een man en een vrouw binnen. In winterjas en met mutsen en sjaals. Zich van geen opschrift ‘sauna’ bewust zijnd klappen ze hun blindenstokken in.
Dat is nog het meest huiveringwekkende aan die zelfrijdende intelligente auto’s die er binnen afzienbare tijd zitten aan te komen, je kunt volkomen legaal platgereden worden door een stekeblinde chauffeur.
Dag licht!
Mijn vriend heeft op het toilet een sensor geplaatst waardoor het licht vanzelf aangaat en bij gebrek aan beweging weer uit. Mijn zoon van drie vindt naar het toilet gaan een heel avontuur en neemt er de tijd voor. Als het licht begint te dimmen, kijkt hij me verschrikt aan. „We moeten even zwaaien, anders gaat het licht uit”, zeg ik tegen hem. Hij kijkt naar boven en zwaait naar de lamp. „Dag licht!” roept hij.
Noah van Klaveren
Noah heeft nog niet zoveel ervaringen met kinderpraat. Komt vanzelf. Dag Noah.
De woordspelingen vind ik wel aardig.
Net zoals het “wat led je?” dat ik de hele dag op de radio hoor?🤣
‘Wat led je’ heb ik nog niet gehoord.
Ik bedoel ‘anders gaat de lamp uit’ en ‘dag licht’.
Radio 1, de hele dag.
Ik zou een andere zender zoeken.
Wat een supermooie nieuwe avatar heb je overigens! Het lijkt op een echte Nederlandse leeuwin badend in het maanlicht. Ben ik warm?
Dankje dankje dankje. Het is Leo in een aangepaste kleur. Kant en klaar van Pixabay. 😉
Mooi hoor! En wie is Leo? Je vriend, man, zoon, hond, kat, knuffel, sterrenbeeld of allemaal?
Alleen sterrenbeeld, bij gebrek aan een selfie.☺
Ha! Mooi hoor. We hebben dus een leeuwin op de site … 🙂
Er is zojuist een wereld voor mij opengegaan, keiveel plaatjes daar op die pixabay man! Daar ga ik nogeens vaker heen dus. In the meantime een mannetje voor Bertie:
Dank voor je goede bedoelingen maar nee, dit kan ik niet aannemen. ☺
Ik dacht dat Pixabay algemeen bekend was.
He bij de ban van het leave
Ja Bertie, dan moet je d’r zelf maar eentje opduikelen. Ik vond hem zelf ook niet zo sympathiek ogen. Een soort van chagrijnige Waylon zeg maar. Ik wens je een lief kreeftje toe of zo.
Qua Pixabay, ja, zal wel dom zijn, maar ik had het nog niet ontdekt, qua gratis plaatjes voor websites. Zelf gebruik ik vooral eigen foto’s, zowel die van mijzelve als van reageerders. Wel zo authentiek. Maar soms is het makkelijk.
Dr Gedaan: zegt u het maar hoor. Of zit u iets te drinken?
Wind
Mijn schoonmoeder heeft de moderne technologie nog niet helemaal omarmd. Ze is bij ons en maakt zich op om af te reizen naar haar geboortehuis in Zuid-Europa. En ze vraagt zich af of de bora waait, de wind die zorgt dat vliegtuigen niet kunnen landen. Mijn man wil het voor haar uitzoeken en vraagt haar waar ze dat normaal op haar smartphone opzoekt. Aarzelend zegt ze: „Gewoon, ik bel even naar een vriendin van mij daar en vraag of het waait?”
Alicia Spelberg
Tja, toen ik “wind” en “mijn schoonmoeder” las, dacht ik dat het ikje een andere kant zou uitgaan. Meer huiselijk, zeg maar. Maar goed, ik ga de bora googelen, nooit eerder van gehoord.
Een wind in Italië, daar in de buurt van Venetië, en oostelijker rondom die zee daar, in het voormalige Joegoslavië, Albanië … staat erom bekend dat hij opsteekt als er vliegtuigen willen landen. Gluiperig windje.
Bron: Pixabay 🙂
Het gekke aan dit ikje is, dat de man aan zijn moeder vraagt hoe ze de bora normaal opzoekt op haar smartphone, pas dan kan hij haar helpen. Duh, zo kan ik ook iedereen helpen. En jij ook. En jij.
Die wind is inderdaad gevaarlijk, heb ikzelf mogen ervaren tijdens een vakantiereis, toentertijd nog met tent. Op een eiland voor de kust. Het begon ’s nachts, we moesten van binnenuit de tent vastgrijpen om niet weggewaaid te worden, alles rondom ons boog en wapperde. De volgende dag was het nog niet voorbij. De enige brug naar het vasteland was afgesloten, de pont voer niet. Via een oude sluipweg, die alleen bij de inwoners bekend was, en die ze ons behulpzaam wezen, een laag dijkje, lukte het ons toch om weg te komen. Bizar detail: de schaal aardbeien die ik ’s avonds buiten op een paaltje had gezet, stond er nog de volgende ochtend. Prima ontbijtje. Welverdiend na een nacht waken, in de storm inpakken, in de wiebelende auto genieten.
En vandaag om 17.00 u precies kwamen de vogels acte de présence geven. Vorst weg, lente erin. Allemaal waren ze er weer, de merels, de spreeuwen, de kauwtjes, de kraaien, de vinken en de eksters. Even een explosie van geluid. Duiven waren ook onder de indruk, ze waren er wel maar koerden gelukkig even niet.
Zoiets heb ik nog nooit eerder ervaren. Het duurde maar tien minuten.
Het was hier ook een rotherrie. Maar ook nog een ijsvogeltje gezien. De lente? Die hou je niet tegen!
Wat bijzonder Pawi. Moet een fraai gezicht zijn geweest.
Wij hebben alleen nog kauwen en een enkele houtduif. Straks komen er vinken en merels bij en hopelijk ook meesjes.