De mensen vragen weleens aan mij: “Bas”, vragen ze dan. “Die ikjes uit de NRC waar jij zo mee dweept, is dat nou echt iets bijzonders, of zijn het gewoon lezersverhaaltjes die in elke krant zouden kunnen staan?”
Als ik tijd en zin heb, dan antwoord ik daar op. En soms ga ik er voor zitten, stop mijn pijpje, en steek van wal.
Die verhaaltjes mochten de journalistiek niet in de weg zitten en moesten gaan over hulliezelf, lezersanekdotes dus, want dat is onschuldig.
“Kijk”, zeg ik dan vriendelijk, “Die ikjes die dateren nog uit de tijd dat de krant een Meneer was. Journalisten schreven. Columnisten ook. En Hoofdredacteuren. Maar dat was het wel. Die hadden het Laatste woord en Gelijk. Lezers moesten lezen en ze konden hooguit hun gram halen via een ingezonden brief, die vaker niet dan wel werd afgedrukt. En die maar hoogst zelden tot iets als een rectificatie of een antwoord leidde. Op een goeie dag werd het internet uitgevonden. En kranten dachten dat ze niet lang meer te leven hadden.”
“Toen werden ze allemaal interactief, oftewel: de lezer mocht meedoen. In de Volkskrant mochten ze vrijuit bloggen. In de NRC mochten ze kleine verhaaltjes insturen. Piepklein en op de achterpagina. Die verhaaltjes mochten de journalistiek niet in de weg zitten en moesten gaan over hulliezelf, lezersanekdotes dus. Ze noemden het “ikjes”. Grappig gevonden. Het meest vernieuwende was dat alle reacties op die ikjes ongemodereerd op de site van de krant kwamen.”
Er werd gegrapt, gegrold, geflirt, gescholden, beledigd, en het was vaak keigrappig
“Toen de wat we nu reagluurders noemen erachter kwamen dat hun oprispingen ongecensureerd en onmiddellijk een keigroot publiek bereikten, namelijk de NRC-lezers met daarachter in feite de hele wereld, want het was het internet, werd de dagelijkse conversatie naar aanleiding van het ikje de hoofdreden voor het vermaak. Over het ikje zelf ging het hooguit een uurtje na publicatie, maar daarna gingen de heren en dames los op elkaar. Er werd gegrapt, gegrold, geflirt, gescholden, beledigd, en het was vaak keigrappig.”
“Helaas was er een mannetje dat misbruik van de vrijheid maakte, die heb je namelijk altijd, en die ging lange lappen tekst plaatsen, vooral in de nachtelijke uren. Daarin ging hij tekeer tegen van alles en nog wat en hij schepte er bovendien een genoegen in om persoonlijke gegevens van reageerders te plaatsen, hun veronderstelde woonplaats, werkgever, opleiding en/of seksuele geaardheid. Dat leidde tot veel misnoegen en ingezonden brieven. De NRC-redaktie dacht dit euvel aanvankelijk met moderatie te kunnen verhelpen, maar gaf dat na een paar keer stoppen en weer opnieuw starten uiteindelijk op. De ikjes bleven, maar de reacties en conversatie verplaatsten zich naar elders.”
“Bij de Volkskrant voltrok zich iets soortgelijks, daar werd het vernieuwende “volksbloggen” (Vkblog) de nek omgedraaid, op een manier die zelfs Poetin niet in zijn hoofd zou halen: alle blogs, alle reacties, alle foto’s, alle kunst, dus echt alles wat de VKbloggers gedurende jaren hadden gemaakt, waaronder koren, kaf en pareltjes, werd hopla verwijderd. Aanvankelijk met de belofte dat de blogs zouden worden overgenomen door een commerciële partij, maar dat ging na een hoop gestuntel en gedraai niet door.”
Nou, en dan kijk ik op en zie dat mijn gehoor ofwel zachtjes ligt te snurken, met opgetrokken benen op de bank, ofwel verdwenen is. En dan weet ik dat ik het weer gedaan heb: “Opa vertelt”. De mijne vertelde altijd dezelfde verhalen over de oorlog. Het schijnt erbij te horen, zelfs als je nog geen opa bent.
Ik moest hieraan denken toen ik vorige week een ikje van Hennie Meijer las. Het ging over “te sterk uitgevallen thee” aan de ontbijttafel. Naar aanleiding hiervan vroeg haar man aan hun zoon “wie in de Griekse mythologie ook al weer zo sterk werd door onderdompeling.”
Kijk, da’s dus een verhaaltje dat je alleen in de NRC kunt aantreffen. Bij gezinnetjes die andere kranten lezen wordt ma uitgescholden en toegeschreeuwd dat ze heel gauw andere thee moet gaan maken, als het al geen cola is. Bij NRC-lezers volgt er een opvoedkundig gesprek en wordt er lering uit een kopje net iets te sterke thee getrokken. Mooi hè? Het ikje moet dus blijven, voor altoos en eeuwig.
Goed, waar was ik gebleven? Oh ja, dit is het weekoverzicht van opvallende ikjes van de afgelopen week en aanverwante actualiteiten. Het antwoord op de vraag van meneer Meijer was trouwens natuurlijk Asterix, maar dat weten de lezers van dit blog wel, intelligentsia dat ze me d’r eentje van ons zijn, of daarvoor doorgaan, zoals hobbyschrijver Keessie de Gymnasiast, althans zo noemde hij zichzelf, terwijl iedereen best wist dat het een mavoklantje was.
By Massimo Catarinella (Own work) [CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)%5D, via Wikimedia Commons
Elsie ten Veldhuijs meldde dat er een winkeltje aan het Begijnhof in Amsterdam is, waar je alleen mag plassen als je er iets koopt, zelfs als je in een rolstoel zit. Jaja, het is me wat. Dat moet zeker in de krant.
“Een verhaaltje voor op een verjaardag, in het buurthuis, bij de sjoelbakken,” merkte onze Pawi er onderkoeld over op. En Ad Hok vroeg zich af of je in een rolstoel soms moeilijker je plas op kan houden.
Gelukkig namen Mopperkont en later Ilona het ikjesplaatscorvee over.
We verloren Pawi, althans tijdelijk, vanwege alweer een reis naar het buitenland, ze is me d’r eentje, maar gelukkig namen Mopperkont en later Ilona het ikjesplaatscorvee over. Mopperkont moest een paar dagen na het vertrek van Pawi zonodig en ongecoördineerd ineens naar Honduras. Maar bij deze: dank lieve mensen, zonder jullie werden die ikjes niet geplaatst en zaten we dit nu niet te lezen.
Ilona was wat onzeker, wist niet of ze het zou kunnen, maar haar eerste ikje zag er prachtig uit, mooi vetgedrukt, de witregels op de juiste plek, het zal voor Pawi na ommekomst nog moeilijk worden om haar plaats weer in te nemen. Het ikje ging over een kleinzoon van bijna drie, nou, dan weet je het wel. Hij mist een voortand en loopt door de woonkamer “met blokjes aan zijn oor”. Als hij vervolgens “gesplek” zegt in plaats van “gesprek” liggen opa en oma Amsink blauw van het lachen en besluiten ze dat ze het ventje in de krant te kakken gaan zetten. En zo geschiedde.
Ook het tweede door Ilona geplaatste ikje lag er prima bij. En qua inhoud was het een van de betere van de verslagperiode. Hans van Dugteren beschrijft een ontmoeting met een pizzabezorger die hem de weg naar de “Macaronistraat” vraagt. Omdat Hans in de wijk al een Lorentzstraat en een Wattstraat gezien heeft, zegt hij vriendelijk: „Je bedoelt de Marconistraat.” Waarop de bezorger hem toebijt „dat zei die andere ouwe ook al. Ik zeg toch Ma-ca-ro-ni-straat!” en woedend wegfietst.
Onthutste commentaren natuurlijk, vooral over de onbeschoftheid van de bezorger, die volgens een van onze meest geliefde en vriendelijkste reageerders “lekker met zijn pizzadoos tussen de spaken” mocht komen. Maar later bleek dat het joch gelijk had gehad. Lummel, die aldaar goed bekend is, meldde althans: “Ik ken die Macaronistraat daar heel goed. Hij ligt tussen de Spaghettistraat en de Pizzakade. Eerst de Paralleldwarsstraat voorbij en dan linksaf.”
En alsof het feest nog niet compleet was, verdiende Ilona met het plaatsen van haar derde ikje ook nogeens het felbegeerde lepeltje voor de 100e reactie. Er werd hier en daar een traantje weggepinkt, dat kan ik jullie verzekeren, en dat is me ook gemeld. Ik zou de emails kunnen laten zien. Dat ikje – van Joyce Devilee – ging over 3 meisjes die over Mark Rutte aan het grappen waren. De toehoorders van zijn speech waren geselecteerd op grond van eerder ingediende vragen. Meisje 3 was het lolligst. Zij zei: “Dat je dan een onwijs diepgaande vraag hebt ingediend en zodra je aan de beurt bent, zegt: ‘Hé, eh, ben je homo?’”
Bovendien zien we er allemaal de gierende gezichtjes bij.
Ja, dat heb je weleens, dat een grapje eigenlijk niet kan, maar dat je er toch om moet lachen, omdat het graptechnisch gewoon een goeie is, en dit is er zo eentje. Bovendien zien we er allemaal de gierende gezichtjes bij.
Ilona sloot een prachtweek af met een ikje over een oude-mannenoor, dat wij kiesheidshalve hier niet verder zullen bespreken. Man man man, wat een smerigheid. Geschreven door Willem Bant.
Qua actualiteiten gebeurde er in de afgelopen verslagperiode ook het nodige. Zo werd het vierde en laatste deel van Lummels boekbespreking geplaatst. Over “Het enigma Tolstoïevski” van Bayard. Of hij het een mooi boek vond? Een aanrader?
De titel van zijn laatste hoofdstuk was: “Het leed is geleden, het boek is uit”. De schrijver zag twee mogelijkheden: “Het gaat in mijn Billy of in de uwe”. En hij gaat in het laatste deel van zijn bespreking eindelijk lekker los: “Bayard is een windbuil. Veel pretenties in interviews maar helemaal niets in zijn werk.”
Ja, we zijn eigenlijk vooral heel veel van Lummel gaan houden door dit feuilleton. Om met onze beminnelijke schrijfkok uit Frankrijk te spreken: “Misschien wortut weeres tijd voor een mietengriet?”
Lof alom voor de volharding en toewijding van de schrijver om het boek uit te lezen. Zelf had ik het boek het raam uitgegooid, onder de tram gelegd, in een hoop zachte hondenstront laten vallen. Maar nee, Lummel had een boekbespreking aangekondigd en heeft zich er doorheen geslagen.
Klare taal: “Prachtig, de luchtbel van Bayard is feilloos doorgeprikt.” Pawi: “Dank, lummel. Petje af dat je zoveel moeite hebt genomen dit boek te recenseren, terwijl het iedereen allang duidelijk was, jou ook, dat het zonde van je tijd was.” Ja, we zijn eigenlijk vooral heel veel van Lummel gaan houden door dit feuilleton. Om met onze beminnelijke schrijfkok uit Frankrijk te spreken: “Misschien wortut weeres tijd voor een mietengriet?”
Mopperkont was weer eens naar een schimmige nachtclub geweest, met van die dames in roze licht die hun veren lieten vallen, maar het muziekje mocht er wezen. “Hemelse muziek van Rameau, die pas op latere leeftijd opera’s is gaan schrijven” noemde hij het. Ja, soms doe je in je jeugd wat anders dan opera’s schrijven, die mensen heb je.
Internationale Vrouwendag werd op 8 maart weer uitbundig op dit blog gevierd, met de uitslag van een heuse Verhalenwedstrijd. Bertie was de gelukkige winnares en Jokezelf noemde me “verknipt”’.
De oproep was “Deel een herinnering aan een vrouw naar keuze en waarom zij zo bijzonder was of nog altijd is. Illustraties en foto’s welkom, mits in het nette.” Ik besprak de inzendingen en lichtte de keuze van de jury voor de hoofdprijs toe. Bij Vrouwendag komen er natuurlijk allerlei mooie, lieve, sterke, nog in leven zijnde, of juist overleden vrouwen bij je op: moeders, dochters, minnaressen, actrices, vrouwen van voormalige presidenten van de VS, noem ze allemaar maar op. Maar het winnende verhaal van Bertie ging over een takkenwijf en was behoorlijk luguber. Lees het hier nog maar eens door, leestijd: 1 minuut. We wachten wel even.
Leuk hè? Nou, maar hier zijn we eigenlijk nu bijna klaar. Om de een of andere reden, vermoedelijk nostalgie, maar het kan ook verveling geweest zijn, gingen de lezers van dit blog vorige week ineens muziek uit hun jeugdjaren delen. Dat waren voor de een de jaren zestig, voor de ander de jaren tachtig en alles daartussenin. Da’s alleen de jaren zeventig nog.
Wat er allemaal voorbij kwam? Mouth & McNeal, Outsiders, Brainbox met Kaz Lux, Kaz Lux zonder Brainbox, Focus, Golden Earring, Supersister, Dizzyman’s Band, Alquin, Herman Brood and his Wild Romance, Cuby & The Blizzards, Sweet d’Buster met Bertus Borgers, CCC Inc , Beach Boys, Chubby Checker maar dat was een foutje, dat had eigenlijk Bill Haley moeten zijn en last but not least … de zussen van Bertie met “Hoe zachtjes glijhijdt mijn boooootje…”
Wil jij net als Bertie en de andere reageerders hier ook kans maken om in het volgende intro voor te komen? Met iets leuks? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden uit het verre buitenland die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Of scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume als je dat wilt. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, het hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via de email.
Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen week. Nou, jullie zien het wel. Ik was weer eens in een kunstzinnige bui. Gewoon thuis, op de zaterdagmiddag. Ineens zag ik daar dat kopje staan, leeggedronken en al. Op de tafel, klaar om naar de keuken gebracht te worden. Ja, en dan gaat het van knip knip knip knip met die spiegelreflex van me. Het resultaat mocht er zijn. Fotograferen jullie zelf ook weleens servies? Stuur in! Wie weet staat jouw kopje of jouw bord er volgende week wel op.
Foto: “Kopje op tafel © 2018 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Goedemorgen.
Een intro als ontbijt. Tevens wat geschiedenis erbij, al met al een smakelijk geheel en lief dat je mijn zussens lied plaatst. 🙂 Ik hoor ze opnieuw rammelen en plenzen en tussendoor de slappe lach krijgen. Je zou er de afwas voor willen doen.
Fiets
Mijn vrouw krijgt een lekke band in Amsterdam. Terwijl mijn vrouw in een café wacht, fiets ik met twee fietsen naar de fietsenmaker. Verderop word ik afgesneden door een Marokkaanse scooterrijder, waardoor ik met mijn fiets in de trambaan terechtkom en val. De scooterrijder kijkt om en roept mij toe voordat hij lachend wegscheurt: „Moet je maar geen fietsen stelen!”
Op de stoep staat een oudere vrouw met twee boodschappentassen. Ze kijkt naar mij en naar de tram die in de verte nadert. Ze zet haar tassen neer en trekt mij aan mijn arm omhoog. Ik trek mijn fiets naar de stoep. Dan zegt ze stomverbaasd: „Daar ligt nóg een fiets! Maar waar is die fietser gebleven?”
Karel van Grondelle
Na vandaag stop ik met de ikjesplaatserij.
Met plezier en graag gedaan.
Oh ja, mooie intro.
En dank voor de complimentjes.
En nu ik alle traantjes heb weggepinkt, zie ik ook dat het felbegeerde lepeltje mijn kant op komt. Die gaat naast het vorige lepeltje in de pronkkast!
Dank!
Mooie terugblik, opa Bas.
Die Ilona heeft er echt iets bijzonders van gemaakt, neem vandaag nou: TWEE ikjes in één keer. Dankjewel.
Zelf je band plakken is blijkbaar uit de tijd, of doen ze dat alleen in Amsterdam niet meer?
Haha, het is inderdaad een tandemikje. Twee voor de prijs van een. Zonde eigenlijk om ze er alletwee doorheen te jassen.
Het eerste ikje: het is kennelijk nodig om te melden dat het een Marokkaanse scooterrijder was? Wat voegt dat precies toe, Karel?
Het tweede ikje: een vermakelijk misverstandje dat je voor je ziet en jezelf ook zou kunnen overkomen. Man, dan denk je echt even dat je niet goed wordt. Tot aan het duizelige aan toe. Fraai.
Ilona: dank, alle lof, hulde en lepeltjes zijn dubbel en dwars verdiend. En wees gerust, het Chinafeuilleton komt erop, hadde ik tijd vandaag al. In zijn flonkerende geheel. Maar ik heb geen tijd.
Pawi: er rust een bijzonder moeilijke taak op je: Ilona houdt er subiet mee op, zelfs al heb jij verklaard dat je deze week nog even wilde uitrusten. Ga je dat toch doen, lekker uitpuffen en de boel de boel laten? Of pas je je aan aan de gewijzigde omstandigheden en strijk je met de hand over het hart?
Wij, lezers van de site en verstokte ikjesfans wachten het in spanning af. Morgenochtend, dan weten we het.
was het maar een tandemikje (bommelding?) dan had Karel niet met twee fietsen hoeven fietsen. Alle geografische aanduidingen zijn overbodig
Mijn beste krekje gaat niet mee op een tandemikje, maar wel op zo’n bommelding.
Is “tramrail” ook een geografische aanduiding? “Café”?
Wat een dijk van een intro over de geschiedenis van het ikje, alles staat als een huis!
Bijzonder fraai ikje vandaag, een tweedelig dubbel-ikje zelfs, het kan niet op.
Veel dank aan Bas en Ilona.
Als een man kon spinnen dan spinde ik nu.
Onze kater kon het wel. En hoe: RRRRRRRRRR.
Een keer kwam de politie aan de deur ivm klachten over burengerucht.
Toen we op de kat wezen geloofden ze ons niet. De kat knipoogde schijnheilig.
Ik denk dat hier tramrail en café hier geen geografische aanduidingen zijn. Fiets, boodschappentas en tram ook niet.
Heerlijk ikje en de toevoeging van de nationaliteit van de scooterrijder is in deze niet irrelevant. Hoe luidt dat spreekwoord ook al weer ?
Ondanks meerdere waakhonden in de tuin is een dief er toch in geslaagd om er met een tweedelige aluminium ladder vandoor te gaan. Wij hopen van ganser harte, dat hij er snel vanaf dondert.
Ik zie de relevantie niet. Laat het woord ”Marokkaanse” als experiment eens weg en lees dan het ikje hardop voor. Wat is het verschil? Niks dus. Heeft nog steeds dezelfde pointe.
Benen
Bij het nakijken van de zoveelste toets Nederlands van mijn mavo-4-klassen dreig ik moedeloos te worden van de musea’s, wildpatéen, generatieklofen, gebreidde truien en uitgebuitde slaven. Maar Tristen weet mij weer op te fleuren. Met de opdracht om twee betekenissen te geven van de zin ‘Sem kan nog niet op eigen benen staan’ heeft hij geen moeite: 1. Hij kan nog niet lopen en 2. Hij heeft nepbenen. Zal ik hem een bonuspunt geven?
Boudewijn Chorus
Ja, een bonuspunt is een goed idee. En dan weer snel lesgeven, je leerlingen hebben je nodig.
Het antwoord lijkt me goed. Zeker voor een betha.
Dank Pawi, ik zat al de hele morgen in spanning. Nu kan mijn dag beginnen in het heerlijke besef dat de ikjesbespreking weer gered is. Voor de zoveelste maal.
Gebreide truien is met één (1) d
O wacht, ik ben net wakker, na een nachtje spoken.
Ook goeiemorgen, dat was de clou…
Haha, ik had precies hetzelfde! Ik wilde net nijdig neertikken dat musea’s niet klopt, totdat ook ik de clou zag. Jaja, en ik zonder een nachtje spoken, ken je nagaan. 😀
Ik beloof plechtig dat ik niet klakkeloos iets neerplemp zonder zorgvuldig verder te lezen.
Het ging maar door met vouten… 😦
Wie draagt er nog gebreidde truien? Ik heb alleen nog maar gekochtte.
Ja, da’s een van die generatieklofen waar het in dit ikje om gaat. Realiseer je wel dat die trui gemaakt word door uitgebuitde kinderen in arme landen, zoals de Heilige Vrouwe van Goed en Kwaad, mevrouw L., niet moe werd te vermelden. Uitbuitding, dierenleet, het zou allemaal niet motte magge.
Bonuspunt? Geef dat joch een mokkapunt.
Liever een snaaier dan een graaier
https://search.socialhistory.org/Record/ARCH02796
Deze Boudewijn ken ik van het gymnasium en heb ik later nog wel eens ontmoet, maar die zal op zijn leeftijd wel niet meer voor Mavo-4-klassen staan.
Grappig ikje.
Ilona was met haar spoken in de nacht toch nog goed bij de les.
Vanavond zie ik een sikkeltje maan, een beginnetje, Premier, zo onthoud ik het, als je er de letter P van kan maken. Overal ter wereld te zien hoop ik.
Het doet me denken aan een Frans wedstrijdje voor het meest innovatieve ontwerp voor weetiknietmeer. De maan omgeven door Franse sterren. Het ontwerp kreeg een prijs, en ik een hartverzakking. Omdat ik het allemaal te serieus nam.
Mon Dieu , tout est perdu, rien ne va plus,
Le reste va servir
sans perdre un soupir
et mourir sans pourrir.
Goddelijk
Mijn dochter heeft een nieuwe vriendin op school gemaakt en werd na een middag samen chillen bij haar uitgenodigd om te blijven avondeten. Dolenthousiast kwam ze na afloop thuis en zei: „Mama, bij Louise bidden ze voor het eten en het smaakte zó lekker… zullen wij dat voortaan ook maar doen?”
Rozemarijn de Goede
Lief ikje hoor. Weet iemand wie er voor het eerst met dat lelijke chillen begonnen is en wat een goede Nederlandse vertaling zou zijn? Wij zeiden vroeger ‘spelen’ maar dat doen ze niet meer. Ze zitten met oordopjes in te youtuben en spotifyen. Iemand? Hangen?
Het zullen geen bruine bonen zijn geweest.
Spelen is niet hetzelfde als chillen, denk ik. Chillen is meer bijkomen na een dag hard werken. Uitrusten. Niks doen, niks hoeven. Met Netflix aan.
Chillen is zich ontspannen, even niksen , beetje kletsen. Zo had ik het me laten vertellen.
Het waren waarschijnlijk rode bonen van de chilling con carne pawi.
😆 lummel
Dat waren nog eens mooie tijden, chilling serveren, con carne en veel tabasco and all that.
Ineens weet ik ook weer wat de Fransen met de maan wilden doen. Om Europa te vieren: negen lichtgevende raketjes naar de maan sturen, die daar altoos bleven rondzwerven. Prachtig idee, een prijs waard. Mijn hart is er gelukkig weer bovenop.
Als wij vroeger zaten te chillen, kregen we van mijn moeder een mand met aardappelen in de schoot gedrukt.
Ik ga nu even lekker cool chillen en tevens metooën , lekker hoor.
Jij gaat metooen vanavond, Klare taal? Het is verkiezingsavond. Je hoort aan de buis gekluisterd te zitten.
Als wij vroeger zaten te chillen, kregen we van mijn vader een schep en een emmer, waarmee we de beerput moesten legen.
Wij chillden nooit. Waren we te moe voor. Na het poetsen en soppen en boenen in de teil (zusjes en broertjes na elkaar zonder het water te verversen) en dan naar bed. Met een boek en een zaklamp.
Er werd bij ons heel vaak gechild, ’s avonds. Praten, sigaret erbij en koffie met een mariaatje, moe stopte sokken of breide ze maar praatte mee. Om bedtijd te ontlopen hield ik me stil onder tafel.
Als jongste was je best zielig. Soms. ☻
Gaat goed met de verkiezingen , spannend…
Nog geen ikje te zien…iedereen is uitgeteld misschien
Was het maar waar. In Rotterdam zijn ze net begonnen, hoorde ik op de radio.
Het ikje denkt ‘stikje’ en heeft het te druk met de uitslagen.
Lunch
Mijn man en ik streken neer bij een bekende hamburgerketen. Eenmaal voorzien van onze lunch misten wij het zout op onze patat. Aan de balie vroeg ik een paar zakjes zout, waarna de medewerkster verwoed ging zoeken onder de toonbank. Een passerende collega vroeg haar waar ze naar op zoek was. „Ik zoek de zakjes met zout, maar hier liggen alleen zakjes met ‘sel’.” Haar collega lachte haar hartelijk uit, om haar vervolgens duidelijk te maken: „Dat zijn de goede zakjes hoor! ‘Sel’ is ‘zout’ in het Engels!”
Anita Boom Van Doorn
Ja, dat krijg je als de intelligentsia bij de McDonald gaat eten. “Eenmaal voorzien van onze lunch misten wij het zout op onze patat”. Dat soort zinnen. En dan het gansje van de kassa te kakken zetten, het gansje dat gewoon blij is met haar baan die ze ondanks niet opletten op school toch maar mooi heeft gekregen.
Het voorval vind ik grappig.
Maar wat een overdreven taalgebruik voor een snelle BigMac of BurgerKing tussen de middag. De inzendster hartelijk uitlachen, dat zou ik doen.
NU DOET DE LIKE-FUNCTIE OP HET TABLET HET NIET MEER EN DE HOOFDLETTERS ZITTEN VAST. BOEHOE….😣
Kalm aan, Bertie. Hulp is onderweg. Ga rustig zitten, like even niks. Die hoofdletters gewoon zo laten. Het is gewoon niet zo dat het lijkt alsof je SCHREEUWT. Dat is onzin. ECHT! Dat is aangepraat. Gooi je tablet weg, niet in de GFT-bak, het is geen groente en koop iets anders. Een ganzenbordspel bijvoorbeeld, met van die lieve gansjes uit papier die je in een houten blokje moet zetten.
Je lijkt Overtoom wel.☻Dank maar ik doe het liever op mijn eigen manier en daar is weggooien niet bij. Laptop aangezet en schrijven maar. 😉
Dat ganzebordspel kun je terugnemen, ik vond er als kind al niets aan.
Ondankbaar gansje!
Lief hè? 😀
Wat een petasse. Das trut in het engels
Ik heb het over de ikjesschrijfster.
Ja wie anders!🤣🤣
Psst, wij in Nederland noemen het kech.
Intussen staat het vijfde deel van Ilonas Chinafeuilleton er op. Waarop? Op de site natuurlijk. Het gaat over de gezondheidszorg, de goden verzoeken, Chinese medicijnen en hoe lekker goedkoop die zijn of waren. Want het was wel zeven jaar geleden en China verandert keivlug. Lees het allemaal hier. Daar dus.
Stemadvies
Verkiezingen in de stad. In onze wijk hangen veel posters van de VVD, met daarop hun slogan ‘kies voor doen’. Mijn zoontje van zeven en ik lopen samen over straat. „Mama, je moet niet op de partij van Mark Rutte stemmen hoor, want weet je, zij gaan gewoon doen, maar iedereen wéét toch dat je eerst moet denken, en dan pas doen?” „Ja, dat klopt.” „Ga jij dus op Denk stemmen?”
Bauke van Poll
Ja deze heb ik vaker langs zien komen, alleen niet uit de mond van een zevenjarig zoontje. Och.
Wat ik eruit op maak, is dat Bauke zowel een jongens- als een meisjesnaam is.
Maar deze Bauke is een mama, hoor.
Een van de meest nietszeggende ikjes ooit.
Dat bedoel ik, Bas. Tot nu toe dacht ik dat de naam Bauke alleen aan jongens werd gegeven.
Zielig ikje.
De Bauke die ik kende was een Friese jongen.
Bauke is de vriend van Hielke en Sietse Klinkhamer
Hoor ik daar in de verte de zware motor van de Kameleon?
Pools
Op een vrijdagmiddag haal ik mijn kleinzoon van 5 jaar van school, en neem hem mee naar ons huis. Bij thuiskomst vraagt hij: „Waar is oma?” Ik antwoord: „Oma is naar drie Poolse kinderen, die ze Nederlandse les geeft. Thuis spreken ze met hun ouders Pools.” Je ziet hem denken en dan vraagt hij: „Spreken ze dan Noordpools of Zuidpools?”
Guus te Meerman
En dit stond er ook nog:
Wat schreven de lezers deze week aan de redactie Opinie? Een indruk.
In de week waarin drie nieuwe politieke partijen voor Nederlanders met een migratie-achtergrond een verkiezingszege boekten, reageerden 4 lezers verbolgen over een in hun ogen racistisch Ikje. Op 19 maart beschreef Karel van Grondelle hoe hij in Amsterdam, nadat zijn vrouw een lekke band kreeg, met twee fietsen naar de fietsenmaker fietst. Hij wordt afgesneden door „een Marokkaanse scooterrijder”, belandt in de trambaan en valt. „Moet je maar geen fietsen stelen!”, roept de scooterrijder hem lachend toe.
Wat bezielt de redactie om deze „racistische/discriminerende framende tekst” te plaatsen, wil Herman Groen weten. Mary-Ann Sandifort uit Slingerland vindt het „gevaarlijk en beangstigend” dat „een krant als NRC dit soort polariserende uitspraken klakkeloos afdrukt”. De Ikje-auteur zou volgens Albert Dijkstra best wel eens „een trol van een politieke partij” kunnen zijn.
Is de toevoeging ‘Marokkaans’ in dit Ikje relevant? De redactie vond van wel, omdat in deze anekdote wordt gespeeld met het omdraaien van vooroordelen. Is het stigmatiserend? Daarover was de redactie verdeeld. Spelen met een vooroordeel is ook het vooroordeel bevestigen, vond bijvoorbeeld de chef. „Niet te moeilijk doen”, vonden anderen (onder wie de Marokaans-Nederlandse redacteur Lotfi El Hamidi). „Dit is een straattafereel. Zo gaan die dingen.”
Of zoals de Ombudsman aan lezer Hanca Leppink schreef: „De krant moet niet te huiverig worden voor ‘incorrect’ taalgebruik als het gaat om tekst van columnisten, briefschrijvers of inzenders van Ikjes. Zij mogen, uiteraard binnen bepaalde grenzen, tot op grote hoogte hun eigen taal kiezen. Dat hoort in mijn ogen bij een krant die liberaal en pluriform wil zijn, ook in stijl.”
De redactie besloot uiteindelijk te plaatsen en de discussie zichtbaar te maken. Vandaar deze rubriek. In een ideale wereld zit er volgende week een brief van de scooterrijder bij de post.
Monique Snoeijen, chef Opinie
“Is de toevoeging ‘Marokkaans’ in dit Ikje relevant? De redactie vond van wel, omdat in deze anekdote wordt gespeeld met het omdraaien van vooroordelen.”
Ik vond dus van niet, zie mijn reactie eerder deze week, en naar nu blijkt ik was kennelijk niet de enige.
Maar nog een graadje erger maakt de NRC het door deze zotte passage in hun verweer: “Niet te moeilijk doen”, vonden anderen (onder wie de Marokaans-Nederlandse redacteur Lotfi El Hamidi).”
De vermelding van de nationaliteit van de redacteur is zo mogelijk nog sneuer. Het is alsof de chef Opinie wil zeggen: onze Marokkaan vindt het niet erg, dus mag het. Net zo suf als het “Ik discrimineer helegaar niet, ik heb Marokkanen in mijn kennisenkring”. Chef Opinie: Lotfi werkt bij jullie, maar spreekt vast niet namens alle Marokkanen en bovendien kunnen ook niet-Marokkanen zich storen aan discriminatie van Marokkanen. Moeilijk? Voor een krant als de NRC niet, dacht ik. Man man.
Wat is er precies weggemodereerd, Naam (verplicht)?
Het correcte taalgebruik en gedoe komt me de neus uit.
En veel van de kinderikjes ook, ze doen me denken aan die Amerikaanse sitcoms waarin kinderen wijsneuzige opmerkingen in de mond worden gelegd.
Het is ook mogelijk dat (groot-)ouders ‘literair’ willen overkomen..
Ja Bertie, eenieder meent zijn uil een valk te zijn is van toepassing op die ouders of grootouders.
Oud klassiek spreekwoord en geldt nog steeds.
Verder vind ik de Marokkanen – discussie wat overdone en hypercorrect.
Even voor de duidelijkheid: ik ben van mening dat het adjectief ‘ Marokkaans’ in het ikje wel degelijk ter zake deed en dus ook gebruikt kon worden.
Me Too
In dit geval, misschien.
Beeld van laptop is uitgevallen, dat is pas echt erg😢
Gelukkig hoeven we geen consensus te bereiken. 🙄
Houd vol, Bertie. Totdat er hulp is.
Ik zoek naar verf en kwast…
Een gordijntje helpt ook.
Geen gordijn in huis
Ook geen oude kranten?
Alleen nieuwe.
Als het de NRC is, is het toch goed.
Die bewaar ik voor het ontbijt, morgenochtend.
Eerst het beeld terugzoeken.
We weten allemaal dat niet alle Marokkaanse jongeren fietsen stelen, maar het zijn er ook niet weinig en relatief zeker meer dan Franse of Duitse jongeren. Het is dus best komisch om een Marokkaanse jongere een Nederlander, die fietst met een andere fiets aan de hand ( wat ik zelf ook regelmatig doe als het mijn eigen fiets is en het zo uitkomst) voor fietsendief te horen uitmaken.
de mattheus kennen we zo langzamerhand wel, maar de Johannes is minstens zo mooi, alleen dat eerste deel al, Herr
Toen ik nog in Nederland woonde (29 jaar geleden) werden fietsen gewoon door Nederlanders gestolen.
Ja waar blijft de tijd. Dat was gewoon gezellig toen. Dan ging je erna gezellig een pilsje pakken met elkaar.
Ik wist dus niet dat nu de marokanen als fietsendieven te boek staan. Ik heb dus door dit ikje een vooroordeel geleerd. Daar zat ik niet echt op te wachten.
Wist ik ook niet. In mijn tijd waren het de junkies en daarvoor de Duitsers. Maar Marokkanen? Ik dacht dat die meer allround waren🤣
In Frankrijk is alles de schuld van « de buitenlanders » als ik me dat aantrek hoor ik vaak dat ik een « goeie buitenlander » ben, een soort uitzondering. Ook het verklaren van universele waarden tot nationale waarden staat me tegen. Ik denk niet dat ik een beter mens word als ik de franse nationaliteit zou krijgen. Het is wel jammer dat ik hier niet zo gemakkelijk fietsen kan stelen.
Wat stelen die Marokkanen in Frankrijk dan?
Hier worden de marokanen op een hoop met algerijnen en tunesiers gegooid. Maghrébins. Dat zijn allemaal terroristen. Gestolen wordt hier door de roemenen.
Ha en die stelen alles wat flonkert! En gaan na het inbreken meteen door naar de linnenkast. Jaja, leer ze mij kennen die Roemenen.
En verkeersongelukken komen door dronken Polen. Fransen drinken namelijk niet.
Eerlijk gezegd vertrouw ik niemand buiten Zaanstad.
Hm dat heb ik nou met binnen Zaanstad … 😂 … Dat was toch de stad van die treitervlogger?
Uitzonderingen bevestigen regels😊
Eens met Mopperkont, die Johannes Passion is zo mogelijk nog mooier. Mits dirigent Jos van Veldhoven eraan te pas komt. Mits er topzangers en -zangeressen worden ingevlogen. Dat is gelukt.
En jawel, Pawi scoorde met Gerrit Dekzeil en dat heerlijke saxofoontje en ditto achtergrondkoortje de 100e reactie. Zoude er een nieuw intro komen morgen, dan hadde zij er een verguld lepeltje mee gewonnen. Maar wat in het vat zit verzuurt niet. Ooit gaat het vat open en komt het lepeltje eruit. Morgen niet, want ik had een veel te druk weekend. Het is niet anders. Ga er niet onder gebukt. Het is lente.
iPad
Mijn moeder (85 jaar) had nooit belangstelling voor computers. Tot ze 3 jaar geleden een iPad kreeg. Nu speelt ze enthousiast wordfeud met iedereen die maar wil. Onze communicatie loopt nu ook soms via wordfeud. Omdat mijn kerkgaande moeder een woordje legt op zondagmorgen, plaag ik haar: „Niet naar de kerk? ;)” Mijn moeder: „Nee, ik heb me verslapen.” Ik: „Wekker?” Mijn moeder: „Niet nodig. Ik kan de kerkdienst nu ook op mijn aipet krijgen.”
Bertjan Doosje
Toen Bertjan het ikje af had zaggie zelf ook dat er eigenlijk nix gebeurt in het verhaaltje. Er moest iets leuks of verrasends in. Hij vond het snel: Ipad werd aipet. Dat moest naar de krant.
Aaipet had ook gekund. Lachen!
Bertjandoosje klinkt trouwens als gespierde taal bij het verbond tegen het vloeken.
Mijn tante jo zei altijd potjandosie als ze boos was
En als ze niet boos was?
dan zei ze: doe nog maar een kopje thee of zoiets
Vind ik toch vriendelijker klinken.
Dat is nog maar de vraag, of je de kerkdienst op je aipet kan krijgen. En dan is het vooral nog maar de vraag of je zoveel mensen ontmoet, met wie je na afloop nog een beetje kunt kletsen. Zonder dat kletsen gaat een hoop informatie verloren: wist je dat die van Buurman ervandoor was met een jong stads vrouwtje? wist je dat de wethouder zijn huis verkoopt? wist je dat de vader van Zusenzo overleed in zijn slaap? wist je dat de kerkvloer geruimd gaat worden?
Potjandrie, raar woord, kletsen.
Om over het pepermuntje maar te zwijgen.
Samen doen we niks.😆
Het zegt mij eerlijk gezegd helemaal niks dat taaladvies.
Vast en zeker weer een subsidie-clubje voor het goede doel.
Me = mijn misgien de kloe.
NIVEA
De ooit op een zakelijke cursus geleerde regel Niet Invullen Voor Een Ander blijkt ook in privésituaties van onschatbare waarde te zijn, mits je je eraan houdt. Tegen het einde van onze tweede date vroeg de man in kwestie, licht aarzelend: „Hoe zit jij wat betreft….” Gezien mijn voornemen om nu eens een keer níét dat lastige onderwerp uit de weg te gaan, raapte ik al mijn moed bij elkaar en zei: „Ons?” Hij: „De treinen?”
Eva Lemaier
De treinen? Geen idee wat dit betekent.
Een ikje met zelfspot, eindelijk!
Wat kan iemand bedoelen met “Hoe zit jij wat betreft de treinen?” Misschien is het een manier om te zeggen “Bij jou of bij mij?”?
Ah! Te lang weg uit Nederland. Ik zou qua daten dus geen deuk in een pakje boter meer kunnen slaan.
Is toch ook nergens voor nodig ? 😆
Nee, ik ben gelukkig onder de pannen, zoals we vroeger zouden zeggen. Maar ja, pannen zijn er vast ook niet meer 😦 Onder de zonnepanelen dan.
Afgelopen zondag reden we langs een showroom met allemaal dakpannen
Zonnepannelen?
Ik begrijp hier echt helemaal nix van. Ook te lang weg misschien. Of gewoon te dom.
“of gewoon te dom” 😆
We zijn hier allemaal te dom. En niet te lang weg, ik niet tenminste.
Daar komt misschien verandering in. Na vele reizen en zoeken en kijken, hebben we nu een huis op het oog dat alles heeft wat we wensen. In de Haut Provence. Inclusief een scharrelaartje in de buurt, met om zijn zelfgehuurde mooie huis een hek, opgetrokken van oude pallets, in de tuin een oude caravan, een oude auto bedekt met een oude deken, ertegenaan oude kapotte plastic tuinstoelen, waar je misschien ook nog wat mee kan….
Spannend Pawi!
Wow dat klinkt spannend Pawi.
Handig
Onze badkamer was aan een grondige renovatie toe. Reden om ons te oriënteren bij een badkamerspecialist.
We keken onze ogen uit, er waren zoveel mogelijkheden! Tegels in alle maten en in de mooiste kleuren. Van een eenvoudige douche tot een whirlpool met licht en geluid. Zwevende toiletten met sproeisystemen en soft close zittingen.
„Deze toiletbril kan in één beweging los geklikt worden”, vertelde de adviseur. „Superhandig, u zet hem zo in de vaatwasser!”
Wat waren we blij dat de koffie in een plastic bekertje zat!
Karin Stolwijk
Bienvenue en douce France Pawi. Die wcbril moet je maar alvast in nl kopen. Dat hebben we hier in fr niet.
Wat er allemaal nog meer in de vaatwasser kan? Het interieur van de afzuigkap. Brandschone zeven, geen kookluchtjes meer van de vorige dag. Of de bakplaat van de oven. Een WC bril krijg ik met een beetje poetsdrang zelf wel schoon.
Geen WC bril in Frankrijk? Nog steeds het Turkse toilet?
Graag nog meer tips, lummel. Als het doorgaat, gaan we emigreren. Het gaat niet om een tweede huis, dat hebben we al eens gehad en het beperkte onze vrijheid enorm.
De vaatwasser es een zegen voor de mensheid. Nou ja, voor mij in ieder geval. ☻
…is…
Wat mij betreft gaat de toiletbril boven de vaatwasser. Qua zegen voor de mensheid, dan.
https://www.libelle.nl/food/eten-koken-vaatwasser/
Dan heb je dit nog niet gezien, Ad. Asperges uit de vaatwasser! Of kabeljauw, zalm, sperziebonen…geen toiletbril die dat kan evenaren.
Hm, geen aanleiding om mijn mening te veranderen.
Op een elektrisch verwarmde toiletbril misschien? En dan op 100 graden zetten.
NAM
We kijken naar de tv-quiz ‘De Perfecte Vraag’. Daar wordt de vraag gesteld waar de A uit de afkorting NAM voor staat.
Antwoordt onze dochter van 20: „Aardbeving”.
Wat wij goed rekenen.
Pier Timmermans
De Nederlandse Aardbevingsmaatschappij, ja waarom ook niet.
Nogal wiebes, al je het mij vraagt. Ik reken het ook goed.
Van aardolie naar aardgas naar aardbeving, en de NAM dendert voort. In mijn buurtje hebben ze miljarden kuub gas méér gewonnen dan de afspraak was. Er worden geen maatregelen ingesteld, het gasveld is bijna leeg. Dat er huizen en landerijen verzakken ligt aan inklinken, niet aan de gaswinning. Gek genoeg blijven mensen uit mijn familie- en kennissenkring solidair met de NAM. Het valt wel mee zegt de een, fantastisch resultaat (over die miljarden extra kuub) zegt de ander. De krant houdt zich afzijdig, de burgemeester ook.
Prima dat Wiebes ervoor kiest schaliegaswinning helemaal te verbieden!
Zwiepen
Amsterdam, tram 2. Ik stap er een paar keer per week in. OV-chipkaart in los etuitje zwiep ik geroutineerd langs een van de twee incheckmogelijkheden. Slaat deze keer niet aan. Ik probeer het nog eens. Zegt de conducteur: „Pop, je kunt beter even swaffelen bij het andere apparaat.”
Nella Bellaar Spruyt
Huh, een ikje op Goede Vrijdag? Het moet niet gekker worden. Maar ja, de zoveelste meligheid van een Amsterdamse overheidsdienaar moet onmiddellijk aan het Nederlandse volk worden geopenbaard.
Dat vinnik ook leuk. Geroutineerd en blasé je tas op het portiekje knallen, en dan werkt het niet. Snel proberen de pas in de tas te vinden voor een morrende rij mensen die ook de metro in willen rennen
Ik geef toe, ik ben erg « Schadenfreude »
Hahaha, grappig ikje. En we weten nu dat swaffelen niet alleen aan mannen is voorbehouden.
De lijn van Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Stille Zaterdag en Pasen volgen we wel ergens anders.
Ach, ik heb me ooit in Den Haag, halte Kneuterdijk, behoorlijk belachelijk gemaakt door het pasje van mijn hotelkamer voor het ding te swipen en buiten gekomen te klagen dat hij het weer eens niet deed. Heeft me vervolgens een maandje of twee gekost om dat geld weer terug te krijgen. Ik had immers niet uitgecheckt en dat kon je nergens anders corrigeren dan in diezelfde tram. Dom systeem.
Aan wit-goed-paas- doe ik niet maar het ikje is grappig.
Doe je wel aan stil, Bertie?
Volgens mij maakte Bas twee vergissingen: inchecken met hotelpas, dat ging niet, en vergeten uit te checken met een OV-pasje, dat ging wel. Omdat hij dat niet had. En dan toch nog geld terug krijgen, it is me what!
Nog even over het ikje: zwiepen is veel leuker dan swipen. Die houen we erin.
@ Pawi,
nee, ik heb het te druk met mijn paashaas.
Neenee, ingecheckt met OV-pas en uitgecheckt met hotelpasje. Gelukkig waren er maar twee die het zagen en dat was goed volk.
Romeinen
Aan mijn kleinzoon Duco (net 9 jaar geworden) vraag ik wat hij weet van Witte Donderdag en Goede Vrijdag.
Hij zegt: „Op Witte Donderdag heeft Jezus voor het laatst met zijn vrienden gegeten. En op Goede Vrijdag is Hij door de Romeinen aan het kruis gespijkerd.”
Ik: „Ja, dat waren boeven, hè, die Romeinen ?”
Hij riposteert : „Ja opa, maar ze hebben ook goede wegen aangelegd, hoor!”
S.A.H. Besters
Ik zou riposteren met “Ja opa, maar waarom noemen we het dan GOEDE Vrijdag?” Dan zou S.A.H. er geen ikje van hebben kunnen maken.
Duco heeft gewoon gelijk. Waarom is dit een ikje? Heeft opa geen geschiedenisles gehad?
😆 😆 😆
Deze kende ik nog niet lummel!
The Life of Brian, de allerbeste Monty Python film. Zo worden ze tegenwoordig niet meer gemaakt.