‘Gaan we nog wat doen?’, vragen ze na school. “Wij moeten vanmiddag een prik halen tegen baarmoederhalskanker”, zeg ik, kijkend naar mijn dochter. “Oh die”, zegt de vriend van mijn zoon, “die heb ik al gehad.”
Eigenlijk begon de ikjesweek dus keigoed en dat was te danken aan Rozemarijn de Goede. Later in de week bleek wel dat zo’n prik tegen baarhoedermalskanker ook zinvol is voor jongens, omdat, aldus M.H.E. Dating, arts-microbioloog in opleiding en J. Weel, arts-microbioloog, de “HPV-vaccinatie ook andere vormen van kankers kan voorkomen: anuskanker, peniskanker en kanker in de mond en keel.” Ze voeren deze ingezonden brief vast als publicatie op in het jaarverslag van het instituut. En wij hadden weer wat geleerd.
Da’s het mooie van de ikjesrubriek van de NRC en de bespreking ervan hier op de site. Ik laat zoals gebruikelijk weer wat hoogtepunten van de afgelopen weken de revue passeren en weet dat ik daar heel veel mensen een plezier mee doe. En mezelf ook. Dus wat wil je meer? Niks nee.
Het zijn gewoon lentekriebels.
Ook het ikje van E. Hakkenes mocht er zijn. Zijn voorzichtige vraag of er hoofdluis in de klas was werd door de in zijn haar krabbende zoon afgedaan met „Neuh”, het zijn gewoon lentekriebels.”
Pawi had goede jeugdherinneringen aan haar eigen hoofdluis, omdat ze toen niet school hoefde. De hoofden werden “ingesmeerd met een lotion, verband eromheen, en dat 24 uur laten zitten.” Ook Bertie had het gehad. “Grote schande die je niemand mocht vertellen, je mocht niet naar school en dat wilde ik ook niet met een hoofd dat ingesmeerd was met petroleum of iets dergelijks. ’s Avonds boven een krant de haren uitkammen…”
Margreet van Schie vond het in haar ikje normaal om in de winkel een oudere dame aan te spreken op wat deze in haar karretje had. Het waren acht spuitbussen slagroom. So what? Man man, hoe haalt iemand het in iemands hersens om een wildvreemde aan te spreken over haar aankopen. Wat een gruwelijke nieuwsgierigheid, bemoeizucht, echt om koud van te worden. Misschien familie van lulletje rozenwater. Maar als je geen expat bent vind je dit vermoedelijk normaal. Ikzelf, en ik heb het al vaker gezegd, ben er in ieder geval allergisch voor. Bijna een reden om nooit meer terug naar Nederland te komen. Steek die nieuwsgierige neus in je eigen zaken of in die van je familie. Da’s ver genoeg.
De Schrijvende Rechter (DSR), voorheen een graag geziene zeurpiet op de site van de NRC en alhier, maar die nu wat druk is met het begeleiden van verwarde mensen en daarom niet meer aan het echte schrijven en de echte humor toekomt, kwam ook weer eens zijn opwachting op de site maken. Hij was de typefoutjes nog niet verleerd. “Ha – geullig toch nog de volledige versie gevonden” schreef hij opgewekt.
Lummel bleek ooit als weddenschap een haring met slagroom gegeten te hebben. “U kunt dit beter niet nadoen. Never nooit niet op Husse met je neus er tusse”. Pawi vergeleek dit dan weer met het drinken van een glaasje Pleegzuster Bloedwijn en het eten van piccalilly tijdens de zwangerschap. En zo zie je, het keuvelde lekker door op de site en het hapte allemaal lekker weg. Waarom? Omdat we hier geen enkel ander doel hebben dan onszelf en de anderen te vermaken. Er is al ellende genoeg op de wereld en op andere sites. En niemand hier is arrogant. Niemand wil haantje de voorste of de grappigste zijn. En niemand wil andere reageerders beoordelen, niet wat ze schrijven, niet hoe ze zijn, niet wat voor veronderstelde mentale ziektes ze hebben. Heerlijk.
B.P. Schoonbeek scoorde een ikje waarbij Pawi hardop moest lachen, en zoiets komt zelden voor, qua ikje dan. Drie spelertjes van een hockeyelftal in Bilthoven dachten dat het spreekwoord “zo vrij staan als” met “een villa” moest worden aangevuld.
Verder dacht een jongetje uit de polder dat de daken van een huis in Amsterdam met riet werden bedekt. Maar het hoogtepunt van het riet is volgens Bertie wel voorbij, “nu moeten we aan de zonnepanelen”.
Pawi: “De gruwel van zonnepanelen zien we hier, in landelijk gebied, met historische authentieke woningen/boerderijen, ook opdoemen. Op de daken gelegd ontnemen ze alle charme. Iemand in de buurt heeft er iets op gevonden. Een tuintje vol met zonnepaneelbomen. Mooi in het gelid, net als de appelbomen in het weitje daarnaast.”
Ze beloofde “manana” een fotootje, van als ze in bloei stonden, maar dat kwam nooit. We hebben geduld. Een voorspelbare dialoog over hoe mooi of lelijk windmolens en zonnepanelen en kerncentrales zijn volgde. Over de serieuze suggestie dat ze windmolens eigenlijk onder de grond moesten plaatsen, wond niemand zich bovenmatig op. Dus die uitvinding gaat weer in de kast en komt er over honderd jaar weer uit, onder het algemene slaken van verbazingskreetjes, van “waarom zijn we hier niet eerder op gekomen?”
Een wel heel domme winkeljuffrouw werd door Herman Maas in een wijdlopige vette ik te kakken gezet. Het meiske kon een besteld huisnummerplaatje met het nummer 99 niet vinden, terwijl “er al maanden een bordje met 66 erop niet afgehaald is”. Waarop Ilona het waargebeurde verhaal rapporteerde dat iemand bij haar uit de buurt twee huisnummers had gekocht: 54 terwijl ze op 45 woont … of iemand ze kan gebruiken …
Ad Hok verhaalde over zijn ome Tinus. “Een broer van mijn grootvader. Op verjaardagen, onder het genot van een sigaar en een borrel, vertelde hij graag slappe moppen en sterke verhalen, veelal uit de duim gezogen.”
“Trek eens aan mijn vinger?!”
Pawi had het over ome Cor, die elke verjaardag mensen met een brede glimlach uitnodigde: “Trek eens aan mijn vinger?!” Kijk, da’s toch leuk, dat ook de familieleden van de reageerders uitgebreid de eer krijgen die ze verdienen. En in deze korte instructievideo kunnen we allemaal nog even kijken hoe het ook al weer ging.
De honderdste reactie was voor Pawi, ze plaatste een ikje over een kleinzoon van acht van Bart Pil. Dank je, Bart, niet vegeten om ze in te blijven sturen. Pawi houdt het lepeltje tegoed, de leverancier heeft aanvoerproblemen.
We verwijderden met ons allen onze Facebookpagina, ik die van mij wel althans. Heerlijk.
En met een lekker dom serveerstertje gingen we de week uit. Ze dacht dat de vertaling van aardappel “earthapple” was. Dank je, Linda Hoogervorst, we hebben smakelijk om jouw collegaatje gelachen. Dat wilde je toch? Lummel: “That is me what. Sit you in a restaurant, you order an earth apple and than takes the man the woman in the mailing”
By Indytnt (Own work) [CC BY-SA 3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)%5D, via Wikimedia Commons
Hij was net als wij allemaal gecharmeerd van de nieuwe VPRO-serie “Over de rug van de Andes”. Hoewel Rubens Chinasage meer werd gewaardeerd, maar daar heb ik het niet over, want dan moet ik aan Ilonas Chinaverhaal denken, dat in zijn volle pracht nog altijd ligt te wachten op het publiceren van de volgende aflevering! Er kwam dit weekend iets vervelend tussen, Ilona, maar het komt. Echt.
Wil jij net als Mopperkont en de andere reageerders hier ook kans maken om in het volgende intro voor te komen? Met iets leuks? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden uit het verre buitenland die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Of scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume als je dat wilt. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, het hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via de email van mijn voorganger apie@apiedapie.com of direkt bij mij zelf: bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen week. Nou, jullie zien het wel. We zaten weer eens gezond te doen. Worteltjes, appelen, gember, mango’s, alles moest in de hakdinges. Om op te scheppen wilde ik een foto op Twitter zetten. En toen ging het mis. Het appeltje lag op z’n kop, het steeltje naar benee. En die worteltjes leken wel vingers. Eng. Enfin, als sap zie je daar niks van. Proost. Het is lente, mensen.
Foto: “Het is weer een rommeltje in de sapcentrifuge © 2018 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Mondeling
Mijn collega loopt donderdagmiddag na vijven over de gang.
Op twee vlijtig werkende havo-5-leerlingen na is de gang leeg.
„Zo meisjes, zo laat nog aan de slag?”, informeert hij.
„Ja, morgen mondeling Nederlands”, antwoordt één van de twee.
„Literatuur?”, vraagt hij.
„Nee, meneer. Over boeken.”
S. Ledeboer
Mooie verzameling anekdotes, Bas. Een goed begin van de week. Ik ga er straks nog eens goed voor zitten.
Traditiegetrouw hierboven het eerste ikje van deze week. Het kan vanaf nu alleen maar beter worden.
En dank voor het trouwe en nauwgezette plaatsen, pawi. Ik heb het taalfoutje “vegeten” van vorige week na heel rijp beraad en lang aarzelen weer teruggezet. Op jouw aanraden. Laten we maar hopen dat zo’n worsteling ons in de toekomst bespaard blijft.
Het ikje van deze vlijtige havo-leraar heeft een hoog ome Tinus gehalte. En een baard van minstens een kilometertje of twee.
Overboeken, dat lijkt meer op economie dan nederlands
Havo 5 leerlingen werken in de gang, als het meisjes zijn tenminste. En ze spreken je aan met “meneer”. Waar vind je zoiets nog? Het zijn schatjes, maar Ledeboer en zijn collega willen dat niet zien.
Ze verkneukelen zich over het feit dat de meiden het woord literatuur niet direct herkennen. Ik zou zeggen: ga terug naar de preekstoel, of als die al bezet is: naar het aanrecht, maar laat ons met rust.
Ik heb ooit, in mijn blauwe maandag als leraar nederlands een project over andré hazes voor een een havo 4 klas. H6 in Havier.
Er moet ergens ´gedaan’ in mijn zin staan
Goed en compleet intro Bas, we zijn weer op de hoogte. Altijd beter dan het hèbben van de hoogte.
Dit ikje vind ik vreselijk flauw, Hazes in havier is beter. ☻
We denken dat “gedaan” erbij, lummel. Hazes schreef trouwens verbijsterend pakkende teksten en bracht ze authentiek.
In het project h6 in h4 herschreven we middelnexerlandse teksten in hazes formaat. En later Hazes liedjes in middelnexerlands
Heb je daar nog een voorbeeldje van?
De taalwijneus wil niet middelnederlands kennen.
Bijna 40 jaar geleden Bas, we schreven toen nog op papier, helaas niet bewaard
Maar jullie maakten toch wel een backup op dropbox mag ik hopen?
WE begonnen met het lied ´uit de goot’
Ken ik niet. Ik ben begonnen met “In een discotheek”.
Mobiel
In de film Ladybird krijgt de hoofdpersoon als ze gaat studeren haar eerste mobiele telefoon, „voor noodgevallen”. Het is een openklapmodel, helemaal hip in 2002, het jaar waarin het verhaal zich afspeelt. Enkele scènes later lijkt zo’n noodgeval aan de orde te zijn, het is muisstil in de film en in de zaal. Dan klinkt het welbekende Nokia-deuntje. Gegniffel van herkenning in de zaal. Ladybird neemt de telefoon niet op. Wel één van de oudere bioscoopgangers. Hij klapt het toestel open (inderdaad, hetzelfde model) en fluistert: „Hallo, met mij … nee, ik zit in de film.”
Cecile Frijns
Je gaat naar de film en je verzint wat…
Bestaat er ook zoiets als een tante Tinus?
Nokia heeft geen openklaptelefoons gemaakt. Dat deed motorola en die stopten daar geen nokia belletje in
Ahum, graag wel gedegen bronnenonderzoek voordat je fakenieuws op de site zet. Dit is de Nokia 282, courtesy Nokiamuseum:
Heeft nokia ooit zoiets lelijks op de markt gebracht? Daar heb nooit iemand mee zien rondlopen. Excuus voor het gebruiken van mijn herinneringen
Ik had die kleine rooie nokia. Daar kon je mee voor de dag komen.
Nokia heeft nog veel spuuglelijkere modelletjes, nou zeg maar rustig modellen, op de markt gebracht. Het Nokiamuseum lijkt wel het Horrorkabinet der Lelijkheid. Lompe dikke bakstenen met groezelige schermpjes, man man man, en trots dat we waren! Er zat niet eens internet op, in die dagen. Die rooie kan ik me herinneren, zelf had ik zoiets, maar dan in het zwart. Het model noemden ze toen “reep”.
Mij zijn zeer van de antieke, het kan me geen barst kan schelen of mijn gsm-etje lelijk is, ouderwets, oudewijvenspul of wat dan ook.
Ik heb zo’n klein opklapmodelletje van samsung en daar kan ik iedereen mee bereiken en sms-en. En iedereen mij.
Het is handing, past in de zakken van alle spijkerbroeken.
Appen kan ik dus niet, spelletjes doen in treinen /bussen ook niet. Toch mis ik niets.
Ik zou er zenuwachtig van worden. ☻
Wow, dus jij praat nog in de trein en kijkt naar voorbijglijdende landschappen! Dat zouden er meer moeten doen.
Misschien zou ik het vervelend vinden als ik alleen reisde, tot nog toe waren we met een klein groepje. We gingen uit dus lieten ze hun speelgoed in de tassen. We zagen dat ook bij andere groepen.
Toen ik net begon had ik een portofoon (het prototype dus) van twee kilo, een groot apparaat dat met een stevige riem om mijn schouder hing. Code 1 was: direct naar het werk, code 2: zo snel mogelijk bellen, code 3 en 4 werden niet gebruikt. Dat bellen ging dan met telefoon aan een pilaar in de winkel, zo een met een draaischijf. Een nulletje of negentje verkeerd en je kon weer opnieuw beginnen met draaien.
Dat was met die moderne klapdingetjes makkelijker. Maar een sms sturen? Een keer halverwege een foutje (4 x toetsen voor een s, 1 x voor een a, en 1 x voor een d) en je kon weer helemaal opnieuw beginnen. Zo’n tekstje als dit daar begon je maar niet aan.
Alles went, bovendien zijn het meestal korte berichtjes.
2 2 3 1 1 2 2 4
Hier staat Bertjens, nog geeneens met een hoofdletter. En elk cijfer op een andere toets. En ook nog zonder kort bericht, zo van ” ik ben er zo “.
Dan wordt het 3 2 2 2 2 2 3 4 3.
Waarbij de cijfers staan voor hoe vaak je een toets moet indrukken. En de juiste toets feilloos moet vinden, anders…
Toch krijg je me niet om.😆
Brt of mam is de gebruikte naam. Kort en duidelijk.
Kunnen jullie al binair klokkijken? Ik sinds kort. Keileuk. Maar zo nutteloos.
Zulke klokken hebben wij niet, bij ons staan er ook andere cijfers op. ☻
Komrij
Dat ik op Gerrit Komrij leek wist ik zo langzamerhand wel, maar ik had er nooit op gereageerd tot ik Geert Mak op een Amsterdams terras mij met grote ogen aan zag staren.
Ik liep op hem af en zei met krakende stem: „Ja, jij dacht dat ik dood was, hè?”
Rob Engelsman
Die Rob die is me d’r eentje.
Ik kan nu ook binair klokkijken
Bravo. Het is te leren zoals een cryptogram oplossen ook te leren is. Maar je moet geen haast hebben. En op het moment dat je het weet is het alweer een paar minuten later 😌🤣🤣
En dat is leuker dan dit ikje. Die eerste zin is een ramp.
Nou je het zegt! Het kan nog een graadje erger:
“Dat ik op Gerrit Komrij leek wist ik zo langzamerhand wel, maar ik had er nooit op gereageerd tot ik Geert Mak op een Amsterdams terras mij met grote ogen aan zag staren, en ik op hem afliep en met krakende stem zei: „Ja, jij dacht dat ik dood was, hè?”
Maar goed, het zal maar op je aflopen.
Hoe gaat het nu met Geert?
Binair klokkijken lukt me niet, gaat me ook nooit lukken, maar analoog nog wel.
Het Komrij verhaaltje vind ik op zich leuk. Ik kan me de verbazing van Geert Mak goed voorstellen. En toch en toch, een eigen grap inzenden hoort niet. Het staat nergens geschreven, maar voor mij is het een ongeschreven regel.
Ikjesschrijvers voeren daartoe regelmatig een zgn. “Sprechhund” op, iemand die er toevallig bij was en het vertelt in de derde persoon enkelvoud. Mag wat mij betreft, want waar moet je anders met je voorvalletje heen. Het “ikje” in de pure vorm is toch al verdwenen, dus da’s niet zo erg.
Er schijnt een artikel over “zelfgenoegzaamheid” te bestaan.
Ik kwam er onlangs achter, dat er een groeiende behoefte is om onder andere Nokia’s etc nog eens op een site af te drukken. Dat is lachen, je bent even niet bezig met de actualiteit.
Er schijnt ook een behoefte te zijn om, ………maar ja, ik vind het zo leuk om het te doen……en ik weet dat er zijn, die……..dus……….
Ook: alas, zal ik m’n laptop, of m’n tablet nemen?
Voor de media paragraaf ontbijt vaak het tablet. Voor audio opnames vaak live video van fb.
Leren in de veelheid, dingen die het leven veraangenamen , Andre Rieu etc soepel Highland Cathedral te horen spelen, genieten van het volle leven. Man, het “ikje”? ……Oh, zeg je wat.
Hoi Octaafklep, als je een linkje hebt naar dat artikel over “zelfgenoegzaamheid’, dan houd ik me aanbevolen. Misschien staat daarin ook wel een verklaring over de neiging van sommige mensen, niet de minsten, om veel van wat ze doen op Facebook, plaatjes die ze daar vinden, mensen met wie ze daar kletsen, nogeens te willen delen op het Internet. Met anderen dan hun FB-vrienden bedoel ik. Heb ik me altijd over verbaasd.
Dat ikje, dat ben ik met je eens, althans voor zover ik denk je te kunnen volgen, da’s niet echt het allerbelangrijkste in ieders leven. Ben ik het mee eens. Het is een vluchtige tijdspassering, een klein momentje, een bakentje waarmee de dag begint. Maar dan vervluchtigt het in de bries van het dagelijkse leven. En zo hoort dat ook.
octaafklep (onderdeel van saxofoon) en riverside blues (bespeler van saxofoon) , volgens mij twee handen op een buik.
Hm, ik zie wel overeenkomsten in stijl en taalgebruik en onderwerpkeuze.
.
en avatar …
Zelfs sans parole lijkt me dat wel evident.
Een kraaiende haan? 🐓
Boeken
Mijn 4-havoklas was altijd al een uitdaging. Niet alleen om te zorgen dat alle leerlingen aanwezig waren, maar vooral ook met schoolspullen. Tien minuten na het begin komt ze nog aangewandeld: type mooiste meisje van de klas en volledig in stijl gekleed. Ze gaat rustig zitten en kijkt me met een vriendelijke glimlach aan als teken dat ik met de les mag beginnen. Ik vraag waar haar boeken zijn. Ze zegt: „Thuis, ze passen niet in mijn clutch!”
L. van Zijl
” … maar vooral ook met schoolspullen”. Van Zijl is hopelijk niet de leraar Nederlands.
Ik heb het gegoogeld. Ik weet nu ook wat een clutch is. Dat heet hier pochette. Ik weet nog de eerste dag op de middelbare school, alle boeken mee: atlas, de vandale. Daarna een pukkel met een of twee boeken en een multomap. Het laatste jaar een bloknootje en een pen.
Ja een pukkel! Weemoedsicoontje …
Nog altijd te koop, of weer te koop, kan ik beter zeggen bij bol.com voor de nostalgicussen onder ons.
Ik had heel groot de naam van een vriendinnetje op mijn pukkel gezet. Ze heeft het daarom meteen uitgemaakt.
Ja, die dingen deden we. Bij mij stond er heel groot mijn favoriete sportteam op. Hullie kon dat niks schelen, denk ik. We kladderden wat af in die dagen. Mijn Rijam agenda, man man man, wat daar allemaal op stond. Maar in feite doet de jeugd en ook wij het nog steeds, we kladderen nu elektronisch 😀
Ze heette Adje. Ik heb er stadje van gemaakt, dat sloeg nergens op, maar ik wel geleerd om nooit meisjesnamen op mijn lijf te tatoueren
Grinnik. Als je dat gedaan zou hebben, dan had er nu misschien Aaaaadjeeeeee gestaan 😀
Goeie pukkel op die foto. De mijne kwam uit de legerdump in de Ferdinand Bolstraat. Daar kon je ook kistjes kopen, legerschoenen, maar die mocht ik niet aan van mijn moeder.
Of I-pAdje
Ik word van verschillende kanten gewaarschuwd dat de foto van lummels pukkel (zie hierboven) vermoedelijk een falsificatie is. Allereerst lijkt hij erg op de pukkel van bol.com, ten tweede is het onwaarschijnlijk dat je zo’n foto al die tijd bewaart, en dan ook nogeens in kleur … HA! Heb je! Bovendien lijkt er een stukje van de E rechts naast de pukkel te zweven.
UPDATE: en hoe kun je hier STadje van maken? Nope plaats aan de linkerkant.
Man man man. Wat een amateuristisch gedoe. Nee, dan deed de buurman dat, in zijn betere jaren, een stuk beter. Die kon nogeens photoshoppen, daar op drasties. Was hij uren en dagen mee bezig. En hij oogstte daarmee terecht veel bijval. Misschien mist hij die tijd wel.
Mag ik het een beetje eng vinden dat lummel’s vriendinnetje Adje heette?
En voor een goeie pukkel ging je natuurlijk naar Loe Lap in de Reguliersbreestraat.
Och, zolang jij het niet zelf was, lijkt het me niets engs, Ad. Maar ik neem aan dat je het dan nog wel zou weten.
Foto: http://mennospiro.blogspot.ch/2013/03/weekstaat-1-na-alles-wat-ik-heb.html
Ad in Friesland dragen veel vrouwen ´mannen’ namen met een verkleinwoord. Mijn oma heette Hendrikje, maar werd Riek genoemd. En Adje was een heus meisje.
Ben ik me daar even door de mand gevallen met mijn falsificatie. IK dacht ermee weg te komen.
Bij Loe Lap kwam ik ook vaak zeker als we een cineacje gepikt hadden
En haar achternaam was niet Hokje.
Misschien was het een elfje …
Loe lap, daar kochten we de slaapzakken. Leken meer op bodybags. Van die legergroene natuurlijk. Hij zei: Met deze zakken is kou uit den boze. Moest ook wel, als we kampeerden sliepen we op die dunne thermomatjes. (^v^v^^)
Daar praktisch naast zat Galerie Mignon, voor mijn dagelijkse boodschappen.
Ik had het niet breed, alleenstaand, en met m’n twee kleine kindjes, en werd me soms iets toegestopt.
Wat een tijden… 😥
Stoel
De knieën verzamelen zich links en de heupen rechts. Ik hinkepink met een paar krukken onder mijn arm mee naar rechts, waar onze groep voorlichting krijgt over de operatie die ons te wachten staat. De uitleg van de orthopedisch consulente is duidelijk. Niemand heeft vragen, behalve een dame die tussendoor vijftien keer zegt dat ze aan twee heupen tegelijk geopereerd gaat worden en vraagt of alles dan verder hetzelfde gaat.
Er klinkt gezucht. Als de fysiotherapeut adviseert om voor een makkelijke stoel te zorgen, moet ze nog een laatste vraag stellen: „Ik heb een sta-op-stoel, is dat ook goed?”
De man naast me zucht diep en mompelt luid: „Donderju, had dat mens maar een schietstoel!”
Jolanda Kwakernaak
Ben je eenmaal patient, dan behoor je tot een apart slag mensen. Is er geen dokter op wie je kunt mopperen, dan neem je een lotgenoot onder de loep. Een ikje dat inzicht biedt in wachtkamer-ergernissen. Nergens zelfspot. Jammer.
De chirurg die twee heupen tegelijk gaat opereren lijkt me een waaghals. Die vijftien of zestien vragen lijken me volkomen terecht gesteld.
Jaja, dan ben ik in Zwitserland toch verwend kennelijk. Dus in Nederland worden knie- en heupoperatiepatienten in groepsverband voorgelicht, als ware zij figuranten in een speelfilm? Daarna hopla, stappen ze met z’n allen op de lopende band en gaan hun onheil tegemoet. Waarna ze met z’n allen wakkergeklapt en -geschud worden door de volgende assistent.
Ik zie voor het geestesoog die vreselijke lopende banden waarmee piepkuikens van het nekkie en de veren worden ontdaan en in een steriel chloorbadje gedompeld worden. Man man, als ik ooit geopereerd moet worden, dan graag alhier dus.
En ze worden niet met meneer de Wit of mevrouw Smit aangeduid maar met “heup” en “knie”? Dit is echt he?
Qua ikje zelve, akelig, eens met Pawi. Heb toch begrip voor het arme mensje, dat een dubbele heupoperatie moet ondergaan en zeker wil weten dat ze alles begrijpt. Jolanda Kwakernaak, ja jij, met die achternaam.
Ik vind inmiddels in mijn inbakje, met excuus voor de vertraging, de authentieke pukkel van lummel. Ja, dit is hem, daar is geen twijfel over mogelijk. Een mooi tijdsdocument. Benieuwd wat er van Adje geworden is. Misschien leest ze mee en slaat haar hart alsnog weer op hol, op de televisie bij Memories en Spoorloos gebeurt dat ook vaak, dus waarom niet hier.
😂😂😂
Samenhang
Ik maak me zorgen over het voornemen van burgemeester en wethouders om het Stadionplein in Amsterdam om te dopen tot Johan Cruijffplein.
Samenhang in naamgeving van de buurt wordt dan doorbroken. Een fanatieke Ajax-vriend reikt de oplossing aan.
De Keizersgracht is vernoemd naar Piet Keizer. De Prinsengracht naar Co Prins. Logisch is dan om de Herengracht te herbenoemen tot Cruijffgracht.
Zo komen de drie Ajax-helden weer bij elkaar te liggen.
Pim Fenger
Hij is goed!
Tja, het is een vermakelijke overdenking van Pim maar in de verste verte geen ikje. Zo roetsen we verder van het hellend vlak af, hoor. Niet meer doen, NRC.
“Het is tijd om met een schone lei te beginnen, of desnoods met een smerige lei” 😀 😀
Hans Teeuwen neemt Dotan op de hak. Klik hier voor de video.
Dotan die, zoals JdW dat vroeger deed – onze Janneman was dus zijn tijd ver vooruit – nepreageerders en nepverhalen op zijn site opvoerde, om zijn carriere een boost te geven en nu tegen de lamp is gelopen.
De nepreageerders deelden nepverhalen over fans die naast Dotan in het vliegtuig zaten en na het contact met de zanger op wonderbaarlijke wijze genazen. En een leger aan andere nepreageerders liketen dat dan en deelden het verder.
Zelfs als er gewoon een song van Dotan op de radio werd gespeeld werden daar nepberichtjes aangewijd, om maar uit te stralen dat de man een grote fanschare had. Man man. Maar goed.
Ik vind het opmerkelijk dat de boodschappers (een paar oplettende journalisten) nu niet bespot en bespuugd worden (zoals een niet bij name te noemen bron die het bedrog van JdW destijds ontmaskerde), maar in het algemeen positief gewaardeerd worden. De tijden zijn toch heel langzaam aan het veranderen, zo lijkt het wel. Fake? We houden er niet van, niet in het echt, en niet op het internet.
Dotan ken ik alleen van naam en dat houd ik zo. ☻
Ik kende hem niet eens van naam tot deze week 😀
We missen niks. ;-D
Wat dan weer wel aardig is om te weten: Dotan had eerder ontmaskerd kunnen worden als mensen maar goed letten op hoe hij en zijn ingebeelde fans de taal gebruikten .Paulien Cornelisse (die van “Taal is zeg maar echt mijn ding”) heeft het uit de doeken gedaan .En in deze paar zinnen zit de oplossing van het geheim .
De spaties stonden allemaal verkeerd !
Dat las ik ook.
Niet slim van hem maar misschien is het hem zelf nooit opgevallen
Ja grappig, dat heb ik ook gelezen van die spaties 🙂
Dat soort dingetjes, interpunctie, typerende taalfoutjes, stijl, gebruikten wij vroeger om op drasties nieuwe fakereageerders te ontmaskeren. Als tijdverdrijf.
Dat was in de tijd dat een bepaalde reageerder daar zelfs een echte database over bijhield. Kun je nagaan, in die database had deze man werkelijk alle reacties van alle reageerders met tijdstippen van reageren verzameld, op de NRC en drasties, van jaren terug, dat moet toch een werk geweest zijn en geloof het of niet … die ging hij dan ook nog echt analyseren. Hij legde dan allerlei verbanden en verbond daar conclusies aan over de persoon van de pseudo in kwestie.
Vonden we toen heel erg grappig. Nu, met de kennis van nu, vind ik het beklemmend en beangstigend.
Dienstmededeling: heden geen nieuw intro. Oorzaak: het mooie weer. Namens de voltallige redaktie allemaal een prachtige week toegewenst.
Knop
Als de rode knop van Trump net zo werkt als die aan mijn ziekenhuisbed, zal er niet snel een kernoorlog uitbreken.
Jan Heijmans
Ook dit is weer geen ikje, maar hooguit een oneliner van een grappige lezer. Man man.
Goedenavond meneer Heijmans, wat zijn we hier allemaal aan het doen? Levert u die iPad maar in, onze rode knop bespotten daar houden we niet zo van. U moest nodig? Wat? Vanavond krijgt u uw verschoning. Vanavond ja. Van de avonddienst. Hopelijk zijn ze er. Je weet het maar niet. Vele handen aan het bed, daar moeten we nog steeds op wachten. Uw handen zijn trouwens goud waard, wist u dat, meneer Heijmans? Lekker zelf doen, zonder die iPad heeft u uw handen vrij. Voor uzelf, voor uw zieke medemens, en misschien zelfs voor mij. Meneer? Nee toch? Nee nee help
Vlucht
Winter 2012. In het vliegtuig terug van een ijskoud weekendje Stockholm houdt mijn buurjongen me hardnekkig aan de praat. Blond, petje op, dure gadgets. Ik ben deejay, zegt hij, ik ben beroemd. Jaja, zeg ik. Echt, zegt hij, net op het vliegveld hoorde je een nummer van mij. Ja hoor, zeg ik. Hij geeft het op en de rest van de vlucht praten we gemoedelijk over van alles en nog wat. Hij blijkt aardig, een verlegen, vroegwijze jongen. Afgelopen vrijdagavond zie ik opeens zijn gezicht op tv. Avicii. Och nee. Hij zat dus niet te pochen.
Sandra Heerma van Voss
Ja daar kon je op wachten. Mensen hebben hem gezien. Met hem gepraat. Het was een mens.
Zo is het maar net.
Toch roept het ikje bij mij de vraag op hoe het kan dat een nummer van een DJ wordt gedraaid. Een DJ maakt toch zelf geen muziek? Hij breit muziek van anderen aan elkaar voor zover ik weet. Of weet ik iets niet dat ik allang had moeten weten?
Het laatste. De moderne DJ maakt zijn eigen muziekjes vanachter zijn draaitafel. Hij kan naar hartelust beatjes en toontjes aan elkaar mixen.
Electronica, wie er mee om kan gaan maakt de mooiste muziek. Misschien.
Dank mopperkont!
Met muziek heeft het niets te maken, vind ik, maar het filmpje is interessant. Sisyphus komt voorbij. Het dansende medisch equipe doet me denken aan een dokter met ‘Gilles de la Tourette’ die ikzelf heb mogen bijscholen/schaven.
Misschien zitten in dit filmpje allerlei verwijzingen naar de vroege dood van Avicii. Achtentwintig jaar, een jaar ouder dan de magische leeftijd van zevenentwintig, maar evenzogoed erg jong. Iets meer dan “och nee” is hem wel gegund.
Ja een wondere wereld daar bij die mega-talenten vol eigendunk en zelfoverschatting.
Gisteren even Pauw gekeken en Hanegem de voetballer zat er sipjes bij te kijken toen zijn zoon ook als zo’n succes werd opgevoerd, hij was niet echt amused.
Hmm, geeft zeker wel wat stof tot nadenken over successen in bepaalde kringen en hoever je kunt gaan.
Koffie
In een druk cafeetje zit een stelletje naast me te genieten van een koffie. Wanneer ze beiden klaar zijn, schuift de jongen de kopjes aan de kant. Hij legt zijn handen op tafel, het meisje volgt. Voorzichtig vouwt hij zijn vingers in de hare. Ze kijken elkaar met verliefde ogen aan. Dan buigt hij zijn hoofd over de tafel naar haar toe en fluistert net iets te hard in haar oor: „Ik heb geen geld meer op mijn rekening.”
Wester Wagenaar
Dat wordt dan afwassen, jongen.
Met Wester Wagenaar is de nieuwe Carmiggelt dan eindelijk gevonden.
Da’s heel belazerd, da’s reuze bedonderd
Vraag het die anderen maar, je had er minstens honderd:
Ober!
O-ooooh… Het moet deze link zijn. Graag correctie!
Hier geloof ik geen ju van.
Ga ik corrigeren zodra ik bij een computer ben, Ilona.
😥
Heb nog even geduld lief Iloontje. Ik kan het niet vanuit de internationale trein.
Oh, ik kon het wel. Weer wat geleerd 😁
💃🎈🎉
Maar nu ben ik benieuwd wat die verkeerde video was natuurlijk. Ik kon hem in de trein wel weghalen maar niet zien wat het was.
Het was de hele YT-lijst waaruit je kan kiezen. Had vergeten de betreffende film aan te klikken. Was ook net m’n nest uit…
Ah ok. Dan viel het mee. Ik had stiekum gehoopt op een schandaal, ophef, een heel foute video … want ja, het kacheltje moet roken. 😉😉
Stiekem hopen op een schandaal of ophef, daar had je al Naam Verplicht Veld voor. Daar hoef je Ilona niet mee lastig te vallen.
” Val dood, Avicii, met je eigendunk”
Heer Rozenwater hier ten tonele voeren is een schot in de lucht. Duurzame relaties zijn dun gezaaid en zijn nogal eens uiteen gewaaid.
Dat IJzeren Hein maar snel en scherp mag toeslaan, Heer Morgenwater.
Naam
Met mijn winkelmandje loop ik in de supermarkt. Net als ik de bocht om wil gaan, staat daar een klein meisje. Het huilen staat haar nader dan het lachen.
Een winkelende vrouw loopt naar haar toe en ontfermt zich over het kleine meisje: „Ben je je mama kwijt?”
Er volgt een klein knikje terwijl de lipjes beginnen te trillen. „We gaan haar wel even zoeken”, zegt de vrouw. „Hoe heet je moeder?”
Het meisje kijkt de mevrouw niet begrijpend aan. Dan zegt ze heel zachtjes: „Mama.”
Sylvia van de Goor
Ja en papa heet papa. Man man. De archieven zijn diep uitgespit.
En hoe heet jij vroeg ik toen? Eetjesoep zei ze toen
sorry voor de lelijkste zin die ik ooit uit mijn vingers gekregen heb.
En hoe heet jij vroeg ik. Eetjesoep zei ze.
Kan iemand vetklep de wegwijzen? Die is verdwaald op een andere draad
Rustig laten sudderen, dan gaat het vanzelf over. Octaafklep komt hier regelmatig vertellen dat hij hier niet graag komt. Dat mag en kan. Ieder zijn heug. Ieder zijn meug. On peut pas plaisir tout le monde.
Ik vind hem ijzersterk, lummel. Toen rijmt op toen, waar of niet?
En dat niet alleen: Eetjesoep is een naam waarvan ik dubbel lig van de lach.
Achteruit
In het Achtuurjournaal gaat het over een test, die het Leids Universitair Medisch Centrum afneemt bij binnenkomende 70-plussers. Met het stellen van een paar eenvoudige vragen wordt hun kwetsbaarheid ingeschat. Ze moeten onder meer de maanden van het jaar achteruit opnoemen. Mijn man – ook een 70-plusser – gaat nu rechtop zitten en zegt plotseling verheugd: REB ME CED!
Monica Chorus
Iem!
Traam
Ik kan het nu al! En ik ben nog lang geen 70
Wordt saakadnip ook goed gerekend?
Nee, wel lobnetnerk
Mooi fragment. Het is een dwangneurose die je kunt opdoen in de bus … 😉
Hoeveel observaties heeft u gedaan om over correlatie te kunnen spreken. De pot verwijt de klepel dattie zwart luidt.
Leuk pawi die omkeerpassie van Charlotte Mutsaerts bij Adriaan van Dis (1983) heb ik gemist destijds, vooral dat zingen is hilarisch!
Ik ben benieuwd hoeveel zeventigers deze test doorstaan om aan de dood te ontsnappen. Duivels dilemma veel oefenen baart kunst.
Concurrentie
Woensdagavond in de Blauwnet-trein van Keolis op weg van Zwolle naar Enschede. Bij Wierden stokt de rit, na een kwartier rijden we weer maar de conducteur roept om dat de trein niet verder zal gaan dan Hengelo „wegens een defecte NS-trein op het spoor eerder vanavond”. In Hengelo dus overgestapt op een vertraagde NS-Intercity naar Enschede. Als we Enschede binnenrijden roept de conductrice de eindhalte om, met verontschuldigingen voor de vertraging „veroorzaakt door een kapotte trein van Keolis”.
Kees Aarts
Nounou, we leren als expatter weer een hoop. Blauwnet, Keolis … en zo tuft het treintje verder, of juist niet dus. Maar ik moet hieruit begrijpen dat twee concurrenten elkaar de schuld geven van een vertraging. Ok. Dank je wel dan maar weer, meneer Aarts.
Oei, die is inderdaad blauw zeg!
En de NS heet tegenwoordig Geelnet?
Ik praat liever niet over treinen. Grrrr.
Doe je toch net alsof het brommers zijn.
Hele laaaaaange brommers.
Zzzzzüüüüüündaaaaapppsssss-sss-ss-s…
je moet wel van goede huize komen om een trein te nemen die op de juiste bestemming belandt.
Daar zijn apps voor.