Ga niet zitten nölen (199)

Vooruitkijken en achterlopen op ikjes en actualiteit

Komt een Russische vrouw met flinke taalproblemen bij de dokter. Ze heeft haar Nederlandse buurvrouw meegenomen als tolk, want die heeft een talenknobbel dankzij jarenlange ervaring in een asielzoekerscentrum.  Of ze jeukklachten heeft, wil de dokter weten. De buurvrouw draait zich om naar de Russin en vraagt vol zelfvertrouwen:  Jij … Jeukie jeukie?” Het ging om de patiënte van Monique Verlouw. Die tekende het voorvalletje op voor de ikjesrubriek van de NRC, waarvan dit blog wekelijks een recensie publiceert. Onbedaarlijk lachen kan ik om sommige van die ikjes, droogjes gedeeld als lezersanekdotes op de achterpagina van een serieus dagblad.

G7Net zoals ik ook heel erg moet lachen, nog steeds en telkens weer, om die photoshop die gisteren op Twitter rondging over Trump op de G7. Nölen op hoog niveau.

Oftewel, er is nog genoeg te lachen op de wereld, qua tranen met tuiten, als je er maar voor open staat. En hier is dat. Hier mag er nog onbekommerd gelachen worden.

„Zo … en dan gaan we nu weer ‘vrolijk’ verder.”

Zoals om die ontmoeting van Meike Berghuis met twee cliniclowns, in de lift van het ziekenhuis. Zegt de één met een grafstem tegen de ander: „Zo … en dan gaan we nu weer ‘vrolijk’ verder.” In gedachten wenste Meike de kinderen op de afdeling veel sterkte. En ook dat was dus een ikje dat er mocht zijn. Die clowns zullen wel in scheiding liggen, dacht ik er het mijne van.

180611BrugWaterschapcollega M. van Bregje van der Steeg keek op zijn computer naar heftige bewegende beelden. De ogen twinkelden. Opgewonden kreetjes. Collega T. ging kijken, zag wat er zich op het beeldscherm afspeelde en kreeg ook grote ogen. “Dat ziet er goed uit!”. Uiteindelijk ging Bregje kijken. Het was een brug. We zagen het voor ons, dit ikje, en ook dat mocht er dus zijn.

Wat minder leuk is het dat Pawi plotseling op vakantie vertrok, helegaar een eind weg. Maar een vervanger voor het plaatsen der ikjes diende zich gelukkig, bij ontsteltenis van Mopperkont al gauw aan, in de persoon van Ilona. En mocht het haar een keer niet lukken, dan is er geen nood aan de man of overboord, dan plaatsen we halve ikjes of helegaar niks. Zolang we elkander maar blijven ontmoeten, zo nu en dan. Da’s de hele clou van de community happening hier.

180611warmerdamWant weet je? Ook Lummel gaat een weekje verkassen, dus het zal best wel stil worden, omdat ook de blogeigenaar een druk weekje tegemoet gaat, te beginnen nu, vandaag, toet swiet. Een keidrukke week met officiële bezoeken aan Wijnlokaal Leven te Tilburg, de Warmerdamtentoonstelling in het Eye te Amsterdam en Vlaggetjesdag te Scheveningen als hoogtepunten.

Tikkie offline zijn we dus met z’n allen deze week. Niet erg, want, weet je, het is zoals ook Joke zelf opmerkte, soms word je weleens moe van al die lolligheid. De columns in de VK, in de NRC, al die ikjes, je mot en zal de hele tijd lachen, je verbazen, dingen delen, liken, sharen, commentaren geven … Soms is het allemaal genoeg!

En ga vooral niet zitten te nölen.

Ga dus lekker buiten spelen met moeder of vader de vrouw of de man en de kinderen. Ga naar de Veluwe, ga roeien op de kanovijver te Ermelo, ga zitten op een bankje in het park. Ga er op uit, of het nou regent of keihard zonneschijnt. En ga vooral niet zitten te nölen. Wat dan weer nölen is? Dat leerden we van Bertie. Nölen blijkt Cuijks te zijn voor klagen, mopperen, zeuren, emmeren, doorgaan, enzovoorts. Het wordt ook als grap gezegd (nie zo nölen, gij) en tijdens de carnaval heet het Cuijkse volk ‘De Nölers’. In Nijmegen heet het “nuilen”.

Als polsstokspringen voor vlooien had bestaan en het zou worden uitgezonden, dan zou hij absoluut gekeken hebben

Goed, niet altijd maar grappig willen zijn, niet altijd maar grapjes willen lezen op de smartphone. Het is gezond. Dat was een goeie tip van die Joke. Maar … ze liet wel even een staaltje zien, dat ze er dus wel zelf heel goed in is, die Joke. Ze zwiepte me daar een lap tekst op het web, veertig jaar sportfrustratie over haar ex kwam er in ene keer uit. In zijn soort dus hilarisch en zeker herkenbaar: “Hij was een grootconsumeerder van TV-sport: zwemmen, wielrennen, biljarten, voetbal, hockey, boksen, darten enzovoort enzoverder. Als polsstokspringen voor vlooien had bestaan en het zou worden uitgezonden, dan zou hij absoluut gekeken hebben.”

Die vonden we dus ook leuk, en het was geeneens geen ikje!

Wil jij net als Joke en de andere reageerders (m/v/t) kans maken om in het volgende intro voor te komen? Met iets leuks? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden uit het verre buitenland die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?

Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.

Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Of scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume als je dat wilt. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.

Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, het hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.

Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam

Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via de email van mijn voorganger apie@apiedapie.com of direkt bij mij zelf: bas.vanvuren@gmail.com.

Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.

De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen week. Nou, jullie zien het wel. Ik was weer eens een keertje in Brussel vorige week. Ik kwam daar nietsvermoedend Brussel-Noord uit, het treinstation dan, slechts een kwartiertje van het vliegveld, en hopla, ik was meteen in Vlaanderen. Lekkere frieten. Niet dat ik ze gegeten heb, want dat zul je altijd zien, je wordt zo volgepropt met officiele etentjes, ik was er weer eens voor een conferentie van Wereldbloggers, dat je aan het echte culinaire genot niet toekwam. Wel een hoop verse vis gegeten en een mooi restaurantje ontdekt, waar je zelf nooit naar toe zou gaan, maar via het Internet feilloos heengeleid werd. Midden in een wijk waar je om de vijftig meter van links of rechts toegelispeld wordt dat je er zo leuk uit ziet en of je mee naar boven wilt gaan. Not dus. Ik kwam voor de vis, dames. Maar bij de volgende meer succes. 

Foto: “Frieten niet gegeten” © 2018 Bas van Vuren

Auteur: Bas van Vuren

Schrijver - Rijmer - Kijker - Kent beroemde mensen - Maakt liedjes - Doet iets met #ikjes - Want ja - Je moet toch wat

158 gedachten over “Ga niet zitten nölen (199)”

  5. Geheugen

    Het was alweer twee jaar geleden dat de psychiater bij mijn moeder van 92 het geheugentestje had afgenomen. „Vindt u het goed dat we weer even kijken hoe het nu met uw geheugen gaat?”

    Mijn moeder wilde wel meewerken: „Ga uw gang.”

    „Ja”, zei de psychiater, „want ik lees hier in het verslag: dat de vorige keer was op 31 april 2016.”

    Waarop mijn moeder direct antwoordde: „31 april bestaat niet, april heeft maar 30 dagen.” En ze het liedje begon te neuriën Dertig dagen heeft november, april, …”

    Hanneke Klarenbeek-den Heijer

  6. Even een correctie in je mooie intro:
    Het was niet Ilona, maar Lummel die als vervanger van de vakantieganger het eerste Ikje plaatste.
    Ik was tweeds.
    Ook ik zal straks er even tussenuit knijpen maar voorlopig nog even niet.

  7. Mooie intro, we kunnen er weer tegen deze week.
    Maar vanmiddag nog niet, ik ga effe weg.
    Tot vanavond!

  9. Lijkt me heel moeilijk een samenhangend verhaal te maken van losse eindjes. Knap aan elkaar geknoopt!

    Ik ben bij wijze van spreken in Tokio, heel ver weg, dat wel, maar vooral door onbetrouwbare netwerken qua wifi. Doetie het? Hoe lang? Hoe traag? Tot over een tijdje maar weer. Ik kijk al uit naar ons glasvezelnet.

  10. En als grote verrassing vandaag een weergaloze intro die klinkt als een klok.
    De kop van de week is eraf en het eerste ikje staat er weer.
    Werk aan de winkel dus!

  11. Het getuigt van groot inlevingsvermofen om een iconische foto “te frustreren” door iets toe te voegen, wat nauwelijks of niet de boodschap draagt van de oorspronkelijke foto. Wat mist er dan in je referentie kader, om die aangepaste foto te plaatsen.
    Het zou passen in een Jip & Janneke mind-set?
    Of misschien wel bij iemand, die er 3 dimensionaal niets van begrepen heeft?
    Er mag niets tegen zijn , als iemand niet ontgroeit aan , blijft steken in……is dit niet geweldig LEUK?

    Als je de andere woordjes leest is het een “added value” voor…..ja een herhaling, van….. er zijn er, die in de turbulentie van veel, juist zich in hun “comfort zone” voelen als ze binnen die voorspelbaaarheid, misschien wel meerdere keren die tekst lezen.

    Arib met haar dienst auto, liften aanbiedend , Meghan & Harry op tour , Ontkennende liefdes ralaties in de Kamer, het vertrouwen, verprutst? Alas, niet voor hier. Inderdaad de “Comfort Zone” doet weldadig aan.

  13. Ik ben eerder terug dan gepland. Die stakingen beginnen me echt goed de keel uit te hangen. Ik heb al meer dan 2000 km met de auto gereden, in plaats van trein of vliegtuig, ik ben al meer dan 5 nachten ergens geblokkeerd geweest. Het is bij a onmogelijk evenementen te organiseren, deelnemers komen te laat of niet en gaan weer eerder weg. Een janboel.
    Zo dat moest er even uit.

  17. Proefwerk

    Het laatste proefwerk aardrijkskunde staat voor de deur, maar volgens mijn dochter kan er niets meer fout gaan. Het is namelijk ‘multiple choice’, legt zij mij uit. Op haar school is dat uitzonderlijk. „Maar multiple choice kan toch ook heel moeilijk zijn”, probeer ik nog. „Natuurlijk niet”, bijt ze terug, „het goede antwoord staat er toch ook tussen”.

    Lucas Verweij

  21. Nee toch s van het komt niet van wezen maar van zijn. Dat krijg je als je popiejopiepraat opschrijft.

  30. Minderen

    In de krant staat een artikel over mensen die hun smartphone niet meer gebruiken. Naar aanleiding hiervan volgt een gesprek aan tafel met onze 14-jarige zoon.

    „Hoe zou jij je smartphonegebruik kunnen verminderen?”, vraagt zijn moeder.

    Hij hoeft er nauwelijks over na te denken.

    „Minder pauzes tijdens het gamen”, zegt hij. En neemt nog een hap.

    Corrie van Ravenhorst

  31. prima antwoord.
    Ik heb mijn oude computer in een half uur naar de nieuwe gekopieerd. En alles werkt.

  35. Hond

    Regelmatig vraagt iemand mij van welk ras mijn hond is. We hebben geen idee: zij is een zwervertje uit Roemenië. Ze is een bescheiden hondje en als ze een onbekende hond tegenkomt gaat ze daar met een wijde boog omheen of verstopt zich achter mij. Thuis is ze de rust zelve.

    Nu vroeg iemand of ze misschien een Duitse jachtterriër is. Thuis zoek ik dat op internet op. De gelijkenis is treffend: dat is ze! Ik lees de karakterbeschrijving: zelfverzekerd, dominant, agressief en moorddadig.

    Annet Kooijman

  38. Ik geloof hier dus ook weer geen reet van. Als je dan een schattig zwerfhondje uit Roemenië meeneemt, ga je toch eerst naar de dierenarts die waarschijnlijk wel weet wat voor een hond het is en je kan voorlichten over het karakter alvorens je de huid vol te schelden dat je zo stom geweest bent om een zwerfhond uit het buitenland mee te nemen.

  39. Tja, in deze tijden van #fakenews en jokkende politici, in binnen- en buitenland, kun je misschien ook de ikjes niet meer vertrouwen.

  41. Vruchtwater

    Na een afspraak in het land ben ik met de trein op weg naar mijn vaste werkplek in Amsterdam. Achter me is een moeder met een zoon gaan zitten. Ik heb ze niet gezien. Zo te horen is het jongetje een jaar of zeven-acht. Ze zitten een tijdje gezellig te kletsen, maar plotseling houdt het gepraat op. Het jongetje verbreekt de stilte en zegt met verbazing in de stem: „Mam, is dat joúw vruchtwater!?” Ik schrik en wil opstaan. Mam antwoordt een seconde later kalm: „Rustig maar jongen, voor jou is er ook sinaasappelsap.”

    Diederick Wildeman

  43. Dat krijg je als je goedkope vruchtensappen koopt. Geef je kind een sinaasappel. Das veel gezonder.

  45. Greves pensez covoiturage

    Ja lummel, ik was ter plekke en vroeg me af of je ook aan carpoolen, zoals dat bij ons heet, hebt gedaan in deze barre tijden. We reden zelfs langs en over de Marne, nog een moment om even te zwaaien.

    Aan de ikjes heb ik niks gemist zo te zien. Vruchtwater stuf ik voor mezelf zelfs helemaal uit. BLEH BLEH BLEH! (dat geluid kwam van mijn gummetje).

    Anderzijds heb ik ontdekt dat Twee Vliegen In Een Klap Slaan soms nog een hele kunst kan zijn. We huurden een gite in het mooiste gedeelte van Frankrijk, om van dichtbij onze nieuwe woonstee te zien, er te zijn, te wonen, de buurt en de buren te leren kennen. Allemaal op proef.

    Wij werden zelf op de proef gesteld. Een “explosion des mouches” was daar gaande. Dat gebeurt elk jaar in de maand juni (en volgens recensies op internet ook in mei, volgens onze eigen ervaringen ook in maart, dus april zal dan wel lekker rustig zijn…).

    Al in de vroege ochtend begon het gekriebel gewiebel gevlieg gedoe. Alleen ’s nachts zaten ze stil, te wachten tot ze weer konden storen. Elke ochtend kon je als je dat wou een handjevol vliegen meppen. Op het raam, op de vensterbank, op de deur, op de tafel.

    Als je er slechts twee tegelijk wilde slaan, dan had je daar nog een hele dobber aan.

  50. Pawi, wat een mooie openingszin van je nieuwe reactie!
    De surrealisten kunnen er een voorbeeld aan nemen.
    Mooi maar onbegrijpelijk voor mij althans.
    Covoiturage ken nog krek, soort carpooling begrijp ik.

  52. Klaartje Taaltje,

    dat

    staat op de electronische borden op de snelweg. Elke dag als de trein smaakt.
    Ik heb twee keer iemand mee naar Parijs genomen.
    Voor Toulon was geen animo: 950 km is best veel.

    Heb je het artikel over de Klare Taal Bokaal gelezen?

  53. Stakingen, denk aan carpooling, is dat staking van de SNCF misschien of van de vakbonden?

  54. Ja Lummel , dank je wel, ik heb het gelezen over die bokaal, heel mooi dat die vrouw zo’n mooie prijs in de wacht sleepte!

  55. Het treinpersoneel staakt al een half jaartje of daaromtrent. Om niets , want ze krijgen het niet. Point. De estafettestaking die ze hebben verzonnen is een innovatie. Maximale irritatie. Ook ikzelve ben daar binnenkort een slachtoffer van en heb de auto (diesel) al uit de garage gehaald.

  56. Bertie, we wilden daar gaan wonen, maar nu zijn we er helemaal niet meer zo zeker van.

    Dank aan Ilona en Lummel voor het plaatsen van de ikjes. Hier volgt de laatste van deze week.

  57. Baby

    Ik loop met mijn dochter van drie maanden in de kinderwagen langs de singel in Utrecht. Een oudere dame achter een rollator komt naast me lopen. „Wat een mooie baby. Wat voor baby is het? Is het uw eerste?” „Leuk is ze, hè? Het is een meisje en ze is mijn eerste”, antwoord ik. De dame knikt en glimlacht. „Het gaat niet goed met mij”, vervolgt ze. „Ik mag niet meer thuis wonen van mijn dochter. Ik zit nu in het verpleegtehuis te wachten op mijn einde.” We lopen zwijgend enkele meters verder. Dan begint de dame weer te praten. „Wat een mooie baby. Wat voor baby is het? Is het uw eerste?”

    Bart Fortuin

  58. Verrassend, want door een man ingezonden. Word ik meteen geconfronteerd met mijn vooroordeel.

  59. Dank je, Pawi. En Ilona en Lummel. Even proefwonen in de buurt van de nieuwe stek is heel verstandig.

    Ikje: ja, dat is er weer zo een. Zucht.

  65. Nederrrrrrlandse hits voorrrr nederrrlanderrrrs in de vreemde, een verrrzoekje van pawi uit frankrijk: ugge ugge ugge het stikt hier van de mugge, van vaderrrrr abrahammmmmm

  66. Zondag is het St Jean, het grootste feest van het jaar, hier in de geboortestad van Jean de la Fontaine. Dat wordt de hele week kermis met kermismuziek en raarpratende attractiebazen die hun attracties aanprijzen. En zondag loopt de stad vol met alle dorpelingen uit de omtrek. We hebben zicht op het vuurwerk (verplicht op alle franse feesten) vanaf ons balcon. Het wordt aan de andere kant van de Marne afgestoken.

  71. Kermis in Château Thierry mooi clipje als voorproef voor Saint Jean, tevens het einde van het asperge-seizoen in Brabant. Na Sint Jan mogen er geen asperges meer gestoken worden. Morgen de laatste keer hier op tafel.

  72. Ik heb er rijkelijk van genoten. Ze zijn zo lekker, dan heb ik geen aardappelen, vlees of bijgerecht nodig.

  73. Ja heerlijk, ik maak ze met gesmolten boter, gekookte eieren en mooie achterham van de slager.

  75. Zal wel aan mij liggen, maar hier kan ik geen kaas van maken. Nou kan ik so wie so geen kaas maken, dus er is nog geen vrouw overboord, maar desalniettemin, niettegenstaande de dienstauto van Arib, ontkennende liefdes ‘ralaties’ en de turbulentie van het verprutste vertrouwen op basis van mijn ‘Comfort Zone’, snap ik hier echt helemaal niets van. Maar nogmaals: ligt vast aan mij, dus voel je voorliet aangesproken.

  79. Goh, ik hoop niet dat ik de weg kwijt ben of iets ernstigs mij ontgaan is, maar ik begrijp niet wat Joke bedoelt en waarom zij zich zo ontdaan voelt.
    Ik ben blijven steken in mijn vorige bericht over asperges enzo, verder begrijp ik niets van de onthutsende verhalen over Arib en andere liefdes relaties en de comfort zone is voor mij
    onbekend terrein.

  80. Ik kan Joke ook niet helemaal volgen, maar de comfort zone ken ik des te beter.
    En Klare Taal vermoedelijk ook, als ze in de rij ‘wachtenden voor u’staat, en iemand steeds iets dichterbij komt, hoewel de rij nog niet opschuift. Beetje duwen met het winkelwagentje tegen je billen, daar begint het mee.

    Arib is die mooie vrouw die MeToo wilde laten onderzoeken in de Tweede Kamer, waar zij de voorzitter is. Dat voorstel is gelukkig afgewezen. Alle praatjes ten spijt, het zal mij een zorg wezen wie wat met wie doet buiten de coulissen.

  82. pawi, ik voel me helemaal niet comfortabel in zo’n drukkende karretjes-rij, integendeel zelfs. Ben ik nu een hopeloos geval dat enige correctie behoeft? Het liefste zou ik onmiddellijk weer naar de bakker en slager om de hoek gaan indien aanwezig.

  83. Dank je Bas, dat verheldert het geheel. Jammer zo’n misverstand, excuses aan Joke !

  84. Het woord comfortzone intrigeert me. Heeft iedereen die zone? Hoe kan ik dat controleren? En wat als ik er per ongeluk naast stap, wat dan?
    Diepzinnige zondagavondgedachten oftewel de wijn is koppig.

  86. Hallo mensen, dit is een serieus en ernstig woord dat niet van belang gespeend is .

    Ik ga mijn best doen om het als eerste op de rol te zetten. U hoort nog van mij, zeer zeker!

    Professor Doctor ( honoris causa) Akkermans.

  88. Dienstmededeling: vanwege drukke werkzaamheden verschijnt er vandaag geen nieuw intro. Het Eye, de haring, Wijnlokaal Leven … het verslag houden jullie tegoed. Man man, toch best wel een paar uurtjes rijden terug naar 🏠.

  89. Heren

    In de trein van Leiden naar Utrecht. We rijden het station uit en komen langs een kantoorgebouw met op de gevel de naam van het off-shorebedrijf van Heerema. „Kijk mam”, zegt een klein jongetje: „Heerema.” „Wat is dat?”, vraagt zijn moeder. „Een Hema, maar alleen voor heren”, was het antwoord.

    Frans van Ulden

  90. Kinderen, een onuitputtelijke bron van vermaak…

    De comfortzone Bertie, verschilt van persoon tot persoon. Als een vreemde met jou praat en zijn hoofd vlakbij dat van jou houdt, dan wijk je even terug. Als je kinderen hetzelfde doen, dan kun je dat beter verdragen. Zoiets.

  92. Ook overdrachtelijk heeft een comfortzone met afstand te maken. Die van mij voor onbekenden is groot, oftewel kom me niet te na met nieuwsgierigheid en belangstelling, daar word ik nerveus van.

    Vorige week in Nederland weer eens over verbaasd hoe makkelijk volstrekt onbekenden je het hemd van het lijf vragen en hun intieme zieleroerselen met je delen. Wij Zwitsers hebben hier onze familie, vrienden of goede collega’s voor. De Starbucks kassière en Eyekaartjesverkoopster moeten NIET aan mij vragen waar precies in Zwitserland ik woon en of dat voor mijn werk is en hoevaak ik nog in Nederland kom.

  93. De comfortzone die onze huistrol bedoelt is nog weer een andere: communiceren, schrijven, reageren over onderwerpen die zowel jij als je toehoorder leuk vinden. Hij doet liever het omgekeerde 🤣🤣🤣

  94. @ Pawi 08.36,
    Bij comfortzone denk alleen in overdrachtelijke zin maar het komt natuurlijk vanuit de praktijk.

  95. Dit ikje slaat echt helemaal nergens op. een slechte woordspeling die helemaal niets aan de clou bijdraagt. Iets met hema en iets met heren. Oftewel: kut met peerema

  97. Excuses aan Pati en Klare taal en ieder ander die door mijn reactie in verbijstering achterover viel. Sorry dat ik met de nachttrein reageerde op huistrol moddersloot (wist niet eens dat dat zijn naam was, ook dat nog), maar dat krijg je als je de andere kant van de 65 op kijkt – dan ben je al snel niet meer zo snel als vroeger, oftewel niet helemaal goed meer bij je bolletje en moet je heul erg nadenken en knarsen met datzelfde bolletje om alles wat al die jeugdigen van van 65 en jonger allemaal te berde brengen.

    Trouwens: dat laatste ikje over Heerema, ik ben het met lummel eens dat de hele clou een gevalletje kut met peerema is, maar mijn eerste associatie was dat Heerema een ma is, alleen voor heren. Typefoutje van de inzender, of het grapje leuker maken dan het toch al niet was?

  98. Simeon Ten Holt kan bij mij een potje breken.

    Heerema heeft zijn off-schore schepen liggen in Schiedam, pal tegenover mijn tandarts. Prachtige kermisachtige installaties, mooi in de verf, goedgekozen kleuren, vormen, beweegbare onderdelen.
    Toen de chaperon er foto’s van wilde maken werd hij aangehouden. Wat doen wij hier, meneer? dit is niet de bedoeling meneer. Terwijl het toch openbaar bezit lijkt te zijn, in ieder geval de aanblik.

  99. Moeder

    Mijn moeder is overleden. Ze is 101 geworden. Mijn vriendin, mijn zus en ik, hebben een gesprek met de begrafenisondernemer. Plots gaat de deur open en de eigenaresse van de onderneming komt binnen. Ze geeft ons een hand en condoleert ons. „Wat een vreselijk verlies hebben jullie geleden,” zegt ze. We kijken haar aan en knikken aarzelend. „Jullie zullen Patrick wel vreselijk missen.”

    Frances Gielissen

  100. Kan aan mij liggen, maar ik snap hem niet. Is dit niet doodgewoon een mevrouw die een vergissing maakt met een naam/klant? Was de naam van de moeder misschien Patricia, had het met het handschrift te maken? Maar ook dan niet ikjeswaardig, toch?

  102. Bas, het zal inderdaad gaan om een pijnlijke vergissing bij de begrafenisondernemer. Een soort “schande!”-ikje. Morgen beter.

  103. Hm, dan houden we het daar maar op. Goed nieuws voor Frans van Ulden, zijn ikje van gisteren wordt dan wellicht niet het dieptepunt van de week. Het blijft spannend.

  104. Het thema van de boekenweek is
    De Moeder De Vrouw.
    Veel commotie, driehonderd sympathisanten (met wie?) zijn er tegen. Dure advertentie in de krant.

    Moeder De Vrouw was misschien beter geweest als thema.
    Hoe dan ook, ik ben vóór.

  105. Ik ben ook niet tegen. Spijkers op laag water zoeken, daar ben ik niet van. Moeder de vrouw, vader de man, kind het kind. Het zijn thema’s voor een literair gebeuren. Het zegt helegaar niet dat vrouwen alleen maar moeder (moeten) zijn, zoals ik ergens las. Dat ze ook nog meer kunnen en nog meer zijn. Man man man! Van die dingen ja.

  106. ‘Zwaarverguld lepeltje’, hoe vaker je die twee woorden naast elkaar leest, hoe hilarischer ze worden. Fijn stuk. Overigens vind ik al die opschudding over ‘Moeder de vrouw’ ook een storm in een glas water.

  107. Oei oei … IJsbeer is nu zelf een van de kanshebbers! Hoewel ze er zelden uitgaan aan debutanten. Want je moet ze scherp houden, wat jij? We gaan het zien.

    Qua opwinding over moeder de vrouw lijkt het wel alsof het Twitter- en Jinekvolk er gewoon op zit te wachten. Het minste of geringste en tjakka, de honden lusten er geen brood meer van. Relax nou eens mensen. Rustig. Rustig effe.

  108. Overigens, ik ken IJsbeer niet, dus dit is puur en helegaar objektief en neutraal, klik voor de gein eens op die avatar mensen. Dan kom je op een heel leuk blog, met fijne teksten, mooie plaatjes, waaronder een zelfgeschoten puttertje, en een leuke positieve uitstraling. Warm ondanks het ijs. Enfin, hier dan, die avatar is vast al weer te ver omhoogscrollen voor de snelle surfer: https://delaatsteijsschots.nl/

  109. Prioriteiten

    Kunnen wij misschien via Facebook een jongen uit Enschede traceren? Mijn zus begeleidt reisgezelschappen op Tenerife en stelt deze vraag in de familie-app.

    In een Spaanse touringcar is een pasjeshouder gevonden met alle bankpasjes, rijbewijs en ID-kaart van de Twentse tiener. Nog voor iemand kan antwoorden, appt ze dat via internet zijn broer thuis in Enschede is gevonden en gebeld. Contact is gelegd en probleem opgelost.

    Een kwartier later beschrijft ze zijn reactie: „O, fijn. Ik had ook een slof sigaretten, is die ook gevonden?”

    Frank Hammecher

  110. Nou Frank, veelschrijver dat je me d’r eentje van ons bent, we hebben ze weleens sterker gezien.

    Een suf via-via-grapje van een tiener uit de familie-app naar de krant sturen?

    Lees hem zelf nog eens kritisch door met de kennis van nu en erken dan dat je je eigenlijk ook zelf schaamt dat ze dit hebben gepubliceerd. De nood moet wel heel hoog zijn.

  111. Dit is het eerste ikje van Frank, dat geen zelfspot bevat. Hopelijk zet hij die lijn niet voort. En hopelijk leest die jongen uit Enschede geen NRC.

  112. Impliciet is dit het summum aan zelfspot volgens mij … Hoe je als gewaardeerd ikjesschrijver zo wanhopig wordt dat je een standaardgrapje uit een Whatsappgroepje kopieert. Man!

  115. Een van de beste Ik-jesschrijvers heeft eens een slap dagje en wordt ie hier meteen met gierende banden over de gloeiende kolen getrokken. Elders ziet men ook wel dat het niet veel is, maar van de toon&manier kunt jelui nog heel wat leren.

    Meestal komt Frank wel even kijken na een Ik-je. Ik hoop dat ‘t ‘m niet te rauw op z’n dak valt.

  116. Gezelschap

    Overdag loop ik vaak met onze teckel Harrie door het centrum van Maastricht. Velen kennen hem en mij.

    Als ik ’s avonds met mijn partner, met wie ik al dertig jaar samen ben, door de stad loop zonder Harrie, krijg ik vaak de vraag „Bent u maar alleen?”

    Cor Schormans

  118. Heb ik

    „Die heb ik, die heb ik, die heb ik, die heb ik, die heb ik, die heb ik niet, die heb ik en die heb ik ook.”

    Aldus mijn neefje van acht die tijdens het spelen van het Russische volkslied de spelers uit zijn Panini-album voorbij zag komen.

    Matthijs Wind

  121. Het is dus nog echt mogelijk zomaar twee grappige ikjes na elkaar.

  122. Off topicer kan niet. Maar daarom niet minder mooi (en dat terwijl ik eigenlijk een John Lennon fan ben). Kijken deze! Echt. Tot en met het verrassende einde in een kroeg ergens in Liverpool ….

  127. Sokken

    Altijd, altijd laat mijn zoon zijn dampende voetbalsokken slingeren na een training. Dus vandaag gooi ik ze maar even op zijn schoot: „Hier, opruimen!”

    Hij kijkt me aan met een verbijsterde blik, schijnbaar door emotie overmand, slikt even dramatisch en zegt: „Master has given Dobby socks! Dobby is a free elf!”

    Esther Bevers

  128. Een goeie grap van de zoon!
    Ook Esther snapt hem. Geweldige boeken, die over Harry Potter.

  131. Wat Harry Potter betreft zit ik op dezelfde lijn als lummel. Overigens liet ik vroeger dampende voetbalsokken niet slingeren, maar liet ze keurig in mijn voetbaltas zitten tot de volgende wedstrijd.

  134. Oh ik zit zeker al weer te vroeg aan de sherry. Man man. Het is wel Potter dus. De schrijfster heeft Tolkien wel heel goed gelezen trouwens (en benadert wel de spanning maar niet de diepgang).

  135. Over Harry Potter las ik niets en van In de ban van de ring een paar hoofdstukken.
    Ik zag teveel mensen met deze boeken rondlopen.

  136. In de Ban van de Ring moet je echt lezen. Ook zonder dat er een film was heb ik die diverse malen gelezen, met tussenpozen van soms wel vijf of tien jaar en iedere keer lees je er weer meer in. Echt doen hoor. Potter kun je overslaan, is vermaak, onderhoudend, lectuur.

  137. Ad Hok 😆 brede grijns. Kennelijk had je een moeder die het allemaal niet zo controleerde, wat een vrijheid!

    Bertie, Ad Hok en Lummel, jullie hebben iets gemist.
    Alleen al de vertaling door Wiebe Buddingh’

    Onze jongste was zes, hij kon allang lezen, maar liet zich het eerste boek (van de zeven) graag voorlezen. En ik las het graag voor. Op de avonden dat ik niet kon, nam de chaperon het over. Ik betrapte me erop, dat ik de niet voorgelezen verhalen ‘s avonds laat voor mezelf inhaalde.
    Toen we in ver-weg op vakantie waren, kwam het zoveelste deel uit, de jongste was inmiddels tien. We reden naar Lissabon om het nieuwste deel te kopen. Kon alleen in het Engels. Vond hij geen probleem. Hoefde ook niet voorgelezen te worden.

    In de Ban van de Ring? Lees liever Rowling. De moeder de schrijfster.

  138. Dank aan Bas voor het rechtbreien wat krom was aan mijn eerste volzin hierboven

  139. Voorlopig ben ik zoet met Cees Nooteboom’s Aziatische reizen, te beginnen met Nachttrein naar Mandalay.
    Al vaak in handen gehad, nu eindelijk aan begonnen.
    Misschien dat ik Tolkien alsnog eens doorneem.

  141. Tolkien noch Harry Potter konden mij destijds bekoren met hun populaire werken terwijl ik toch een lezende omnivoor was en nog steeds ben.

  142. Het zullen best goede boeken zijn maar niet voor mij.
    Van beiden had ik mijn buik vol.
    Potter werd te pas enz. geciteerd door een groepje webvriendinnen (de verdwijndeken werd een soort wchtwoord), Tolkien werd steevast meegesleept door een vriendinnetje om er opzichtig in te gaan lezen. ‘Iedereen kent het’.

  143. Het was inderdaad een soort hype imho, maar het boeide mij helemaal niet.

  144. In de Ban van de Ring is in de jaren veertig van de vorige eeuw geschreven. Hypes bestonden toen nog niet. Die is pas gekomen na de film.

  145. Echt waar? ik wist niet dat in de ban van de ring dus ouder is dan ik zelf, ik dacht echt dat het een soort nieuwe hype was destijds, met trollen en wezens van een andere planeet wat me absoluut niet kon boeien. Nu nog niet overigens, met al die toverkollen.

  147. Mooi, dank je Bas voor de info-link, blinde vlek in mijn literatuur hiaat is weer up to date!

  149. Och, het zou wat. Sommige mensen stellen dikke boeken kennelijk gelijk aan literatuur. In de Ban van de Ring is met onderstaande geloofd & geprezen:

  150. Ach, ieder zijn meug. Noem het een hype of wat dan ook, veel van mijn medescholieren liepen weg met The Hobbit. Zelf kon ik er niet doorheen komen, alhoewel ik het zeker heb geprobeerd. Sindsdien heb ik een grondige afkeer van “fantasy”, waarin allerlei vreemde wezens de dienst uitmaken. Geldt dus ook voor Star Wars etc.
    Gelukkig zijn er genoeg mooie boeken/films die verhalen over echte personen.

  151. Van sf houd ik wel. Van fantasy minder, in dit genre vind ik alleen Terry Pratchett wel aardig. Door zijn humor. En niet te vaak

  152. Het enthousiasme van een zesjarige over de fantasiewereld die de (zeer belezen) Rowling heeft beschreven, is besmettelijk. Hiervoor en hierna hield/houd ik me ook liever bezig met boeken over echte mensen.

    Die Potter-boeken zijn trouwens veel dikker dan die over de Hobbit (kon ik ook niet doorkomen). En die noemt Bas dan weer lectuur. Dus DSR, je slaat de plank een beetje mis. De sketch is wel weer goed gekozen 🙂
    Voor wie hem nog niet heeft gezien: spoiler alert!

  153. Pfoe hé, zit ik me daar voor dag en dauw een nieuw intro te schrijven. Heb de wekker er voor op vijf uur gezet. Wat een inzet! Maar het is dan ook een speciale gelegenheid en jullie zijn me d’r speciale lezers dat jullie er eentje van me zijn. Bijna klaar. En dan hopla weer eens op reis. Dit keer naar het land van de muggen en stakers. Staakten die muggen maar eens! Maar dat doen ze nooit nee. Rotmuggen.

  154. Pingback: Het tweehonderdste intro – Bas van Vuren, aangenaam

  155. Goede reis. Zoek een winderige plek en de muggen en vliegen blijven weg.
    Met het eerste ikje van de week zal ik even wachten.

  157. Pingback: Exclusief: de ikjesdiscussies die je elders moet missen – Bas van Vuren, aangenaam
  158. Pingback: Dit zijn alle weekoverzichten tot nu toe (archief) – Bas van Vuren, aangenaam

Ik vind er dit van: