Ze vielen weer bij bosjes in de verslagperiode: Koos Alberts, Charles Aznavour, en dan heb ik het nog maar alleen over degenen die deze site hebben gehaald. In de hemel zingen deze twee kanjers nu een duet, ja, daar kan het.
Met dank aan Ad Hok, deze blijft in onze gedachten:
Lummel haalde een mooie anekdote van de Franse tv aan. Aznavour die met een Franse rapper werkte. De rapper noemde hem Monsieur Aznáv. De zanger nam het laconiek op: “Ik ben begonnen als Aznavourian, werd toen Aznavour, vervolgens Aznáv, ik zal wel eindigen als A.”
Qua ikjes word ik strenger, dat hebben jullie al gemerkt. Alleen normale, die komen er nog in. Ze hoeven niet goed te zijn. Da’s kennelijk teveel gevraagd vandaag de dag. Maar de tenenkrommende, de gekunstelde, de romans, ik laat ze voor wat ze zijn: rommel. En rommel moeten we hier niet.
Zoals die van Karin Stubbé die een #metoo-momentje memoreerde van ruim veertig jaren geleden. Bah nog eens aan toe zeg. Of het zoveelste geintje van een Amsterdamse tramconducteur. We geven het geen aandacht meer. Ik niet tenminste. Wat er in de reacties gebeurt, daar kan ik niets tegen doen. We leven in een vrij land.
“Wat is de tijd toch fijn, wanneer die wegrent van een graag vergeten verleden”
Timmerarktwo – onze veelschrijvende kunstenaar – kwam weer eens langs googelen. “Wat is de tijd toch fijn, wanneer die wegrent van een graag vergeten verleden” zei hij achteloos, niet in de gaten hebbende dat deze zo op een tegeltje kan, wat zeg ik? De Nederlandse Canon! Hij gaat misschien wel een vervolg schrijven op zijn Burnout. Hoofdstuk 20 staat al heel lang te wachten op hoofdstuk 21, ik bedoel maar.
Mopperkont memoreerde het feit dat de NPO deel 2 van de tachtigjarige oorlog uitzond. En Lummel at een römertopf-kippetje. Ja, het bestaat nog, koken als de Romeinen in het Archeon. Timmerarktwo gaat binnenkort uit eten met Luvienna, vegetarisch met veel zuur waarschijnlijk.
Het negende deel van het Grote Iloonse Chinaverhaal kwam op de site, man, het was me er weer eentje. Keivol foto’s en fijne waarnemingen.
Het mooiste stukkie van de afgelopen verslagperiode kwam op vrijdag. Michiel Sedelaar plaatste een nietszeggend ikje over zijn zoontje die chagrijnig terugkwam van school omdat zijn proefwerk niet ging zoals hij het had gewild. Mag. Kan. Maar toen kwam me er daar een Lummel met een gedicht op de proppen, dat wil je niet weten. Jawel, dat willen we wel weten. Hier dan. In zijn geheel:
Nooit gat
Heel Uw schooltijd
zet gij Uw leraar mat
met: ‘Oevewij niete kenne,
Ebbewij nooit gehad.’
Als na Uw einddiploma
gij blijft beweren dat
ge dit niet hoeft te kennen
en dat nooit hebt gehad.
Belastingformulieren
zie Wijzigingenblad
Oevewij niete kenne
Ebbewij nooit gehad.
Zucht dan achter tralies,
Uw cel van tranen nat,
Oevewij niete kenne
Ebbewij nooit gehad.
(Rollicky rhymes, 1957) John O’Mill
Wil jij net als onze Lummel en onze andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Met iets leuks? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden uit het verre buitenland die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Of scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume als je dat wilt. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, het hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via de email van mijn voorganger apie@apiedapie.com of direkt bij mij zelf: bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen week. Nou, jullie zien het wel. Ik was weer eens aan de wandel. Dit keer in mijn eigen woonplaats. Het was oktober, het was herfst, maar het was 27 graden warm. En de mensen om me heen waren blij en opgewekt. Wat een fijne nazomer hebben we toch! De domkopjes. Leed en ellende komt eraan. Let maar eens op. En zeg dan niet, dat ik niet gewaarschuwd heb.
Foto: “Leed en ellende” © 2018 B. van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Mooi intro, mooi gedicht.
Goed begin van de week.
Goed overzicht, met lummels bijdrage terecht in de kop!
Prijs
Ik sla een enthousiaste kreet als ik in de krant lees dat maar liefst vier van de zes Man Booker Prize-genomineerden vrouw is. Hoe vaak zien we dat bij Nederlandse literaire prijzen?
„Goed hè”, roep ik tegen mijn vriend. Die mompelt: „Het heet wel nog altijd de Man Booker Prize…”
Hedda Treffers
Beetje flauw grapje hoor.
Capilotracté. Waarom mompelt die vriend? Vinden mannen het erg dat er 4 vrouwen genomineerd zijn? Kent Hedda het werk van de zes genomineerden?
Kijk je een beetje uit met dat harentrekken, lummel? Er moet nog wat blijven zitten voor jullie Lola!
Ik word een beetje moe van dat vrouwen tellen, in jury’s, besturen, genomineerden en prijswinnaars/winnaressen. Dat laatste rijmt op minaressen, ga die eens tellen, Hedda! Hoor het over een paar maanden wel weer.
Zelfs de hartenziellijst doet mee aan de mode, dit jaar zeven vrouwen componist, vorig jaar twee. Nou en?
Herstel: minnaressen, dubbel n dubbel s
Leed en ellende?
Mag ik dan eerst nog even genieten van het mooie weer?
Zonnige groet,
Geniet er nog maar even van.
Mooi weertje Rob! Insgelijks.
Verklaar je nader? Leed en ellende?
Sommige mensen lezen het intro in zijn geheel, inclusief de uitleg van de header. Ahum!
Ja nu je het zegt, ik las er onbegrijpend overheen.
Leed en ellende schuif ik, net als Rob, liever even voor me uit.
Je waarschuwing zal ik me ooit herinneren: hij had het nog zo gezegd! maar voor nu? Even vleermuizen spotten.
Ook die zijn binnenkort passé (gebrek aan insecten).
Mooi intro, kort en bondig.
Mooi woord capillotracté.
Verder zit ik niet zo met dit ikje, volgens mij worden steeds meer vrouwen genomineerd voor prijzen dan mannen, prima maar het gaat om de kwaliteit en niet om (trans) gender of andere met de haren erbij gesleepte zaken.
Individueel
Mijn zoon (16) leest aan het ontbijt de krant. Hij begint bij de achterkant en zegt: „Als de letters IAmsterdam moeten verdwijnen, omdat het te individualistisch is, mag het NRC-ikje dan nog wel blijven bestaan?”
Ronald Buitenhuis
Nieuwe trend. Ikje als onderwerp van het ikje.
Hij heeft wel een punt.
Ok. Geen ikjes meer. We gaan voor het onsje.
Mag het een onsje meer zijn? Dus twee onsjes per dag.
Of veel verpleegstersonsjes. Hallo meneer Lummel, hoe gaat het met ons?
Verrassing, zoon van zestien die de de krant begint met commentaar op het ikje…..
Verhuisd
We vinden onszelf een dynamisch, levendig, hip en happening bedrijf. Klanten vinden dat klaarblijkelijk ook en we groeiden krakend uit ons jasje. Afgelopen week hebben we onze werkruimte verlaten, waar we in het zicht van de woonwijk vijf jaar lang ons zegenrijke duurzaamheidswerk hebben verricht. Het laatste jaar met zijn twintigen achter onze laptops (en het tafelvoetbalspel), in een ruimte geschikt voor tien mensen. Na de verhuizing loopt een collega nog een keer langs het oude pand. Twee dames fietsen voorbij en zien de lege ruimte op. „Ze zijn gewoon weg”, zegt de één tegen de ander. „Al die robots die hier zaten!”
Rob van Tilburg
Tja. Ik had dit ronkende stuk zelfpromotie liever niet gelezen. En zeker niet op dit uur. Gaat het intro niet halen, wat ik jullie brom.
Heerlijke zelfspot, dynamisch en hip en happening geschreven. De dames ‘merken de lege ruimte op’, snel even gecorrigeerd naar ‘zien de lege ruimte’. Een ‘op’ teveel, ik maal er niet om. Geslaagd ikje.
Woon je al in FRS Pawi?
Nog niet lummel, maar ik ben er wel vaak geweest de laatste twee jaar.
Droomhuis valt ten prooi aan klimaatverandering en aan insectenplagen. Daar zijn ze nog volop, de insecten. Dus alles even in de wacht gezet.
Het zou pas echt een ikje geweest zijn als Rob’s collega de moeite had genomen het zelf op te schrijven en in te sturen.
Zelfpromotie of zelfspot? Ik geef Rob het voordeel van de twijfel en houd het op het laatste.
Het is wel duidelijk dat Rob zichzelf en zijn collega’s niet als robots beschouwt, maar eerder als wereldverbeteraars, hoewel het een het ander niet hoeft uit te sluiten. Van zelfspot is derhalve geen sprake. Een terloopse en tamelijk domme opmerking van twee fietsende dames besluit dit merkwaardige ikje, dat hoogstens de conclusie rechtvaardigt, dat schijn bedriegt.
mopperkont heeft gesproken. Het gebruik van het woord ‘derhalve ´ lijkt erop te duiden dat hij het ikje niet echt begrepen heeft. Ik ga met Pawi mee dat het zelfspot is. Hij dacht dynalisch, hip en levendig te zijn. De vrouw in de straat drukt hem met zijn neus op een andere perceptie. Dat in de krant zetten heet zelfspot.
Lummel vroeg of ik al in FRS woon. Ik vroeg me wel af waarom hij dat vroeg maar vroeg er niet verder naar. Momentum gemist, denk ik nu. Nou ja.
Als je Rob van Tilburg googelt, wat wij hier liever niet doen, ahum, krijg je een keuze. Niet Wie Van De Drie, maar Wie Van De Vijfentwintig.
Dus hoe ronkend (mooi woord!) de zelfpromotie ook is, je kunt zijn zegenrijke duurzame bedrijf niet zomaar vinden.
Het moet dus wel zelfspot zijn. Met Ad Hok ben ik het eens: zeg gewoon ik als je ik bedoelt, en laat niet een collega het woord voeren in je ikje.
Ik had het een beetje druk Pawi. Ik vroeg het omdat k de ravage in een gedeelte van Zuid Frankrijk op tv zie. Staat je droomhuis in de getroffen gebieden? Pas op voor rivierbeddingen zou ik zeggen.
Stukjes
Aan mijn kleindochter van 5 vertel ik het verhaal van het schilderij Meisje met de ballon van Banksy. Ik maak het spannend door te vertellen over de veiling: „Iemand bood honderdduizend euro, de volgende tweehonderdduizend en één vijfhonderdduizend en toen riep iemand: 1 miljoen. Die mocht het toen hebben. Daarna gebeurde er iets raars: het schilderij zakte naar beneden en werd zo in stukjes gesneden!”
Ze reageert meteen: „Oh ja. En toen kregen ze allemaal een stukje.”
Nel ten Camp
Geweldig idee!
Lummel, het huis staat niet in het getroffen gebied. Maar in heel Zuid Frankrijk, ook in de Provence, is het klimaat aan het veranderen. Extreme regenval, soms extreme droogte, soms extreme kou.
Actueel ikje. Vandaag staat in de krant dat Banksy het schilderij helemaal had willen laten versnipperen. Dan had iedereen inderdaad een stukje kunnen krijgen…
En toen kwam er een olifant met een lange snuit…..
Oma kan me nog meer vertellen.
Les
De dementie van mijn moeder wordt steeds erger. Telefoneren lukt niet meer. Tijd voor een nieuwe ouderentelefoon met foto’s van de belangrijkste contacten.
„Kijk mam, als je nu op mijn foto drukt, krijg je mij aan de lijn. Probeer maar.” Mijn mobieltje gaat over, ik neem op en zeg „hallo mam”.
„Kind, wat leuk dat ik je weer eens hoor maar ik heb nu geen tijd want ik heb telefoonles”.
„O ja, mam? Van wie?”
Met de hand over de hoorn kijkt ze me vragend aan: „Hoe heet jij?”
Elsa Beumer
Tja, het is een vermakelijk en aandoenlijk tafereel om met je geliefde ouder mee te maken. Stuur het alleen niet op naar de krant. Moeilijk?
In eigen gezin zal het wel grappig zijn.
Dementie-ikjes. Een vergeten genre.
Ik heb gisteren een aardig ikje geschreven, al zeg ik het zelf, maar ben vergeten om het in te sturen en weet ook niet meer waar het ligt.
Eh…
Oh ja!
Nee, zonder gekheid.
Deze aflevering van Joris Linssen, met z’n programma zoals geen ander dat kan presenteren, heeft me geroerd. Dit is weer een voorbeeld zoals het je vergaat, als het je naasten treft.
Naar de krant zou ik zo’n ikje nooit sturen! Lijkt trouwens te veel op ikjes van mevrouw Kerkhof. Dat hou je binnenshuis, uit respect voor de persoon die zich niet meer kan verweren c.q. kan verexcuseren.
Mooi, Ilona. Ik had dat programma van Joris al lange tijd niet gezien.
Ik heb ook nog even geprobeerd de Alzheimer draad op drasties te vinden, maar kreeg de volgende boodschap te zien: Website Temporarily Unavailable
Temporarily …. 😉
Open
In de supermarkt waren twee kassa’s open en de rijen werden langer. Achter een gesloten kassa ging een caissière zitten en iemand riep: „Gaat u open?”
„Nee”, riep ze terug „ik zit hier mooi te wezen”.
Reinier van de Pol
Amsterdam.
Jan! Wakker worden …. 🤭
It is me what.
Ik wist al langer dat drasties.com uit de lucht was gehaald. Een site waar we elkaar toen nog allemaal troffen. De gedichten van Plopje, ah! Het zijdelings opgerichte kookblog van lummel, ah! De vetes met DSR, ah! Het kunstblog van Heer Rozenwater, ah! De serieuze reacties van Indra en haar gedichten, de grappen en grollen met Witte en die van NNN….
…Luvienna vond het net zo verslavend als ik….
Verslavend was drasties zeker, maar dat was ver voordat Luvienna daar haar opwachting maakte. Het was de tijd van de ikjes, toikjes en Willem en zijn toastje. Snif. De nek omgedraaid door een blogbeheerder zonder hart.
Heb zojuist een etmaal gevlogen. Man man. Echt wennen doet dat nooit. Maar goed, een nieuw intro zit er morgen niet in. WiFi is overal, maar tijd is schaars.
Koekjes
Bij de kassa leg ik de ene rol koekjes na de andere op de toonbank. Ik heb in de herfstvakantie een musicalkamp in mijn huis, en daar horen traditioneel ‘goed gevulde’ pauzes bij. Een klein meisje achter mij ziet het allemaal met grote ogen aan. Opeens voel ik dat ze aan mijn jurk trekt. Ik verwacht een vraag over een viering van een verjaardag of een ander feestje. De vraag is bondiger: „Mag ik ook komen?”, vraagt ze.
Margreet van Schie
Ja, Margreet.
Alles russen opeens en bondiger kan weg.
Misschien wordt dit de week van de vertederend bedoelde ikjes. Morgen weten we meer.
Hoe lang zou een musicalkamp duren? Een hele week zonder Jantje en Mientje, die zo goed kunnen zingen en acteren, dat kan je de ouders niet aandoen.
PS: Is Bas al weer onder de mensen?
Zeker, onder heel veel mensen zelfs. Figuurlijk dan.
We zitten o.a. lekker verantwoord te schransen.
Waarom gebruiken koks zoveel paddenstoelen als ze vega of vegaan moeten koken? Word je winderig van. Dat moet anders kunnen. Zo niet, dan ga ik terug naar de bal gehakt.
Voor de rest alles kits hier in het keiverre Oosten.
Morgen een Kokje?
Die komt er vast. Iemand heeft hem ooit op de camping gezien, bij de bakker, hopla, een wijsgerig mijmerend citaatje erbij en het ikje is geboren.
Kok & kurk
Voor mij blijft Wim Kok de minister-president van de kurk op een fles champagne. Dat komt zo. Als politiek verslaggever van deze krant mocht ik, samen met een collega, de premier interviewen aan de vooravond van Prinsjesdag 1999. Het gerucht ging dat er, voor het eerst sinds tijden, een overschot zou zijn op de rijksbegroting. Kok ontkende. Hij zei: „Ik zal de eerste zijn om de champagneflessen te ontkurken. Maar zo ver is het nog niet.”
We schreven het op. De premier wilde de tekst nog even lezen voordat die in de krant verscheen. Onze weergave kreeg zijn goedkeuring. Maar wel één ding: drie letters wilde hij geschrapt zien, ‘champagneflessen’ moest worden: champagnefles.
We begrepen waarom hij inbond. Gerrit Zalm was zijn minister van Financiën in die pimpelpaarse jaren.
Gijsbert van Es
Krijg nou wat. Ik heb Kok ooit eens ontmoet op een verre plek. Ik had een ikje moeten insturen. Ik ga vandaag dat ikje (op zijn ikjes) s hrij dn en het hierheen sturen.
Kok
Vermoeid maar voldaan kwamen we aan in de duistere straatjes van het oer-franse dorpje Moulins-Engilbert.
We openden de krakende deur van het knusse restaurant waar we al zo vaak geweest waren. We verwachtten op het welkomstpraatje van de waardin, een goede vriendin van de familie. Normaal gesproken schuift ze aan aan onze vaste tafel om over de laatste nieuwtjes te praten.
Dit keer ging het anders. Een aantal duidelijke beveiligers (zwart costuum, zwarte zonnebrillen en oordopjes in. We warden duidelijk gescreend. De waardin gaf ze een teken dat we goed volk waren.
We wilden natuurlijk weten voor wie al die drukte gemaakt werd. De waardin zei dat zed at niet mocht communiceren.
De deur zwaaide open en daar stond hij in vol ornaat: Wim Kok, onze minister president die op pellerinage was in het naburige dorp Château Chinon, waar François Mitterand ooit Monsieur Le Maire was.
Verhip dat is Wim Kok ontviel me hetgeen me een bozeblik van de waardin en een glimlach van Wim Kok opleverde.
Henk van der Lummel
IK heb het ikje ingestuurd.
😎
Gijsbert. Waar heb ik die naam meer gehoord?
Was die Gijsbert in. Hina soms?
Hina mot china wese
Ik stel voor om een nieuwe rubriek te maken al hier. De rubriek “Verschrikje”. We nemen een willekeurig ikje en gaan het nog ikkeriger maken met overbodige woorden en zinnen.
Een stralende laatste zin! Die hebben we al tijden gemist. Leuk, Henk van der!
Goed idee!
Technische storing inmiddels verholpen. Dank aan Ilona en Lummel voor het betoonde geduld en vertrouwen.
Portiek
Zaterdagmorgen in de Amsterdamse Rivierenbuurt. Vanuit het raam zie ik een lange man komen aanfietsen met, schuin achter hem, een begeleider. De minister-president – want die is het – stalt zijn fiets en verdwijnt in een portiek. De begeleider blijft buiten wachten. Ik roep mijn man en zeg: „Wim Kok is net naar binnen gegaan aan de overkant.” We speculeren erover bij wie hij heeft aangebeld (het portiek biedt vier mogelijkheden). Een minnares? Wim Kok? No way. Familie? Niet dat we weten. Na een halfuur verschijnt hij weer en is het raadsel opgelost. De thuiskapper links op driehoog heeft ’s lands hoogste politicus onderhanden genomen. Discreet. Zuinig. En vanzelfsprekend niet in de baas z’n tijd.
Anneke van Huisseling
als ze zo doorgaan wordt de nrc site het minst gelezen kokblog
Toen ik nog in de Rivierenbuurt woonde ging ik in de Rijnstraat naar de kapper, bij Maupie
Ik vind het wel een leuk verhaaltje, Kok bij de thuiskapper, helemaal niet hoog in de bol gekregen.
Schattig verhaaltje.
https://www.nrc.nl/nieuws/2018/10/24/vertrokken-nederlands-a2752498
Aanrader voor alle expats! Nicoline van der Sijs staat garant voor integer onderzoek…
Das nou grappig, ik heb de eerste vragenlijst beantwoord n de tweede in de poubelle gegooid. De tweede vragenlijst is zo ongeloofelijk slecht gemaakt ( ik heb 5 jaar vragenlijsten voor een heel beroemd onderzoeksburo geprogrammeerd). Geen enkele vraag ging ovdr mij omdat de filters niet of slecht waren. Bijvoorbeeld leest u dagelijks voor aan uw kinderen. Hoe vaak leest u voor aan uw kleinkinderen. mijn kleinkind was toen 13 dagen oud.
Au! Heb je het doorgegeven aan de enqueteurs?
Ja hoor pawi. Netjes opgestuurd.
Ik herinner me dat ik het ook een lullig vragenlijstje vond. Die vul ik altijd lekker snel in. Huppetee!
Hallo…?
God
Zo. Min. Mogelijk. Woorden
…, tijdens het lopen ik mij memoreerde dat een nieuw hoofdstuk welkom zou zijn en verhip!
…altijd de waarheid. Ik kan liegen alsof het…
En niet zoals trump, meer zoals G.
Mag ik hier even een mopje achterlaten?
Een liefhebber heeft er beelden onder gezet…
Doordeweekse dag. Oud Zuid afdeling Hoofddorppleinbuurt. Ik, voorzitter, loop snel de Gall & Gall in. Sinds ik voorzitter van de wooncommissie Oud Zuid afdeling Hoofddorppleinbuurt ben is gewoon over straat lopen voorbij. Zoveel mensen wachten op antwoord en ‘mijn’ commissie is ingesteld, vermoed ik al snel, om de afhandeling van de klachten minimaal zes weken langer te laten duren.
Voor 60 gulden per uur dus wat zou ik morren? In de winkel zie ik een lange man voorover gebogen schalks een fles dure troep kopen (iets likeur achtig). Het is Wim Kok. ’s Lands Premier en mijn baas, want de commissie klus heb ik gekregen door bemiddeling van een collega bij de PvdA, waar ik als student twee keer per week kiezers bel om te vragen op wie ze gaan stemmen.
Kok is een keer langs gekomen, ik denk dat hij wel zag of rook dat ik de avond ervoor flink de drankfles had geraakt. Hij keek toen misprijzend. Helaas is hij dit waarschijnlijk vergeten, dus mijn misprijzende zaterdagochtend blik is niet aan hem besteed. Het geeft allemaal niet, want de laatste lach was wel aan mij want ik was helemaal geen student.
Het was in 1995, voor of na de overstromingen, dat ben ik kwijt.
Foutje, bedankt, zeg gewoon dat het expres is…testje…ja, ja.
Nou, nog 1 mopje dan en dan weer weken op stok.
Maar deel 21 is welkom?
Voor Letterzetter
Voor lummel
Voor pawi
Voor Mopperkont
Voor Apiedapie verdorie Bas van Voren en van Achteren dan
F**k het moge duidelijk zijn iets is niet goed gegaan, ik zal niet nog meer ruimte nemen, sorry, ik ben weg, foetsie, sorry, weg foetsie
Jammer hoor. echt
Nou nou, da’s heel wat muziek. Hallo. Ja hoofdstuk 21 is welkom.
Ja. Maar niet dus. Zo Jammer. Ikje over Kok in een minuut of twee er uit gegloept, daarom ben ik ook geen goeie schrijver. Je moet schaven en dat ken ik niet.
Nu je toch voor lief bent:
deze is voor U met een grote U
en ik had echt leuke lieve songs voor leuke lieve mensen gevonden
ja, dat jeukt zegt de een of andere boom lover, daar ken ik niks aan doen
En dan is deze voor het bootvrouwtje, zij en ik weten het. Luvienna en ik aan het zuur? Nee, das onaardig, wij ontst..ah wat f**k, toch?
Alles gaat fout! Echt bizar. Ben jij Chinees Gehakt Bas?
Nee, ik ben geen gehakt. Jij?
Krimp
Op het verjaarsfeestje van een vriendin was haar moeder ook van de partij. Omdat ik de vriendin al sinds mijn middelbare schooltijd ken, maak ik haar ouders ook al vele jaren mee. In de loop der jaren zag ik de moeder niet alleen grijzer en rimpeliger worden, ik zag haar ook steeds verder krimpen.
Dat laatste ontging haar bijna vijfjarige kleindochter evenmin. „Oma”, hoorde ik haar zeggen, „u bent nu wel heel klein. Gaat u als u nóg kleiner wordt weer in een wiegje slapen?”
Lineke Koornstra
Erg spekkig opgeschreven, maar qua leuke kinderquote best te pruimen.
Het Kokje numero 4, dat van Timmer, is hilarisch. Wie het laatst lacht etc….Maar is het echt gebeurd? Schalks is niet het eerste waaraan je denkt bij Kok. Leuke roddel iig, waarbij de inzender zichzelf niet spaart.
Zonde
Zouaven vochten voor de Paus. In hun museum in Oudenbosch zag ik een handig streeplijstje in drie talen voor Nederlanders die bij een Italiaanse priester biechtten.
Hier in hun volgorde, die toenemend gewicht weerspiegelt:
kwaadspreken over de overheid;
uiten van verwenschingen in gramschap;
zondigen met zichzelven;
zondigen met een gezel;
zondigen met een getrouwde vrouw;
zondigen met een ongetrouwde vrouw.
Indachtig Gerard Reve is zoiets leerzaam! Zelfbevlekking straft natuurlijk zichzelf. Heren- of damesliefde valt gelukkig heus wel mee. En buitenhuwelijks is het beter de Zonde te bedrijven met een (ervaren) getrouwde- dan met een ongetrouwde vrouw. Waarvan akte!
Arjen Drijgers
Eh, staat dit bij de ikjes?
Dit ikje is ook een soort zelfbevlekking of -om in stijl te blijven – een slap aftreksel.
Gaat er nog iemand naar Tilburg dit weekend, het concert van Mario de Kort?
Tas
Op golfbaan Crayestein zijn de kraaien zo gehaaid dat ze in staat zijn om de rits van je golftas open te maken om je pakje brood eruit te vissen. De kraaien zitten op ruime afstand en wachten tot je je tas onbeheerd achter laat.
Sinds kort echter zit er ook een ekster. Die zit op drie, vier meter afstand op hole 2 vlak bij de green. Hij kent het kunstje ook. Als je naar de green wilt lopen om te gaan putten, kijkt hij je bemoedigend aan alsof hij wil zeggen: „Ga maar rustig putten, ik let wel op je tas.”
Herman Klarenaar
Kijkt hij je bemoedigend aan; een ekster met mimiek. Die ben ik hier nog niet tegengekomen.
Herman golft al.
Golfers die een pakje brood meenemen? Is het clubhouse dicht?
BRoodmeeting
Halverwege de boardmeeting stelde de CEO voor om een hapje te eten. Daar kwamen de broodtrommeltjrs al uit de atachécases. De voorzitter had natuurlijk zalm op zijn brood n zijn vrouw had een half flesje Chablis meegegeven. De altijd zuinige CFO had kaas met jam. Twee boterham.en in een, schertse hij vrolijk. En een flesje evian natuurlijk, goedkoop en toch frans.
Na een kwartiertje ging de vergadering verder. De CEO had de helft zijn boterhammen bewaard. Hij moest nog golfen
Leo Broodschrijver
Gevarieerd ikjes-aanbod deze week. Van kinderikje via Kokjes naar een schuinsmarcheerder en een golfer.
Het thema is nog lang niet uitgeput.
Even testen of ik er nog bij hoor, er komt al een paar dagen niets meer binnen.
Ben ik geschrapt? Uit de gratie? Niet meer lief? Boeheoeoe….
Niet geschrapt, niet uit de gratie en wel keilief, toch?
Ik krijg weer mail, dank dank, grote opluchting! ♥