Ik heb dit jaar geen enkele oliebol gegeten. Wel oesters en foie gras en kreeft, een kaasfonduetje her en der dat ik niet kon ontlopen, en nog zo van dat spul. Ook bij Bertie kwamen ze er niet in, die oliebollen, die had ze namelijk niet uitgenodigd. Bij Klare Taal sprongen de “oliebollen en knallers” de pan uit. Van Timmerark kregen we met z’n allen de beste Wensen, da’s mooi, en insgelijks van hetzelfde natuurlijk. Voor de rest hoopten we eigenlijk met zijn allen – met Lummel voorop – op een Wonder, het allermooiste ikje van 2018, vandaag, 31 december. Maar het zal er niet van komen. Mocht het wel het geval zijn, dan eet ik mijn hoed op en heropen dit intro nog voor de klok twaalven slaat.
Zo gaan die jaren. Ze gieren als een vuurpijl voorbij.
Pawi dacht vorige week maandag een voorspellende blik te hebben. “Wow! En dan te bedenken dat dit het laatste intro van 2018 is …”, zei ze. “Een waardig afscheid.” Waarvan? Van het Nieuwe Jaar natuurlijk, dat inmiddels het Oude Jaar is. Net zoals het Nieuwe Jaar van morgen over een jaar het Oude Jaar zal zijn. Zo gaan die jaren. Ze gieren als een vuurpijl voorbij. Maar lopen doorgaans ook met een sisser af.
Volgend jaar om deze tijd kijken we terug op een jaar waar Brexit er dus helemaal niet kwam, Trump ophoepelde, Rutte ook, het Klimaat definitief werd opgegeven en we met z’n allen gewoon aan het gas en de diesel mochten blijven, ik bedoel maar, het loopt allemaal zo’n vaart niet. Gaan we zien. Lekker naar een zomertje zoals in Sydney, waar de thermometer op rond de 50 graden celsius staat. Willen een hele hoop Nederlanders hier ook. Nou, dat kan hoor. Gewoon zo doorgaan.
Maar goed, dit is er dus nog eentje, zo’n intro, zo’n overzicht van hoogtepunten van ikjes en actualiteiten van de afgelopen week.
Ik wil niet flauw doen, maar qua ikjes hield het ook vorige week weer niet over. Wat dat betreft was de week een waardige afsluiting van een wel heel mager jaar. Het ikjesjaar 2018 was zo mager dat ik deze bewering niet eens met feiten ga staven. Geen puf in een top zoveel. Want het stelt allemaal geen ene fluit meer voor.
Onontdekt schrijf- en observeertalent dat ineens een podium kreeg
Het vernieuwende is er af. Wat het vernieuwende was destijds, toen de ikjes werden uitgevonden? Dat gewone “burgers’, want zo heetten ze toen nog, inene in de krant konden staan. En dat ze hun verhaaltjes zagen afgedrukt in een heuse krant. #Manmanman, dat was me wat. En het mooie was, dat er heel veel moois tussen bleek te zitten. Onontdekt schrijf- en observeertalent dat ineens een podium kreeg. Nu heeft iedereen een podium, van toptalent tot zeiksnor, stijl- en spellingsfouten geen bezwaar. De ikjeshoek in de NRC is een veredelde mopperrubriek geworden, de nette versie van Twitter, afgewisseld met huisvrouwen- en huismannenproza, waar je vroeger in de leesmap gauw voorbij bladerde.
Het is niet anders, lieve mensen, maar uitgerekend voor dit laatste overzicht van het jaar heb ik geen enkel ikje kunnen vinden dat ik wil bespreken. Ze waren niet goed, ze waren niet interessant, en ze waren zelfs niet slecht genoeg om er iets over te zeggen. Live with it en hoop met mij op beter.
Het enige opwindende dat er afgezien van de feestdagen vorige week gebeurde was een eenmalig optreden van ene Gerard van het Hooft (een oude bekende?). Hij schreef dat hij hier op het blog “uren” heeft rondgedwaald, hij “kon er geen genoeg van krijgen!”. Misschien had de goede man te diep in een Kerstborrel gekeken.
Heel in het kort nog even wat statistieken, zo op de valreep. Het aantal lezers ontwikkelt zich lekker, zit nog altijd in de stijgende lijn. Het aantal commentaren, reacties, reageerders loopt wat terug. Geen wonder, want we hebben met z’n allen uitlaatkleppen genoeg. Toch gemiddeld nog altijd 88 commentaren per artikel, da’s veel. De intro’s werden dit jaar, zoals uit onderstaand staatje blijkt, prima gelezen en gretig aangeklikt. Van de schrijvende lezers slaagde dit jaar alleen Lummel erin om in de top 20 te komen. Ilona’s Chinaverhaal kwam uit op een toch niet onverdienstelijke 27e plaats. Het Roemeniëverhaal van Pawi, hoewel een gouwe ouwe, kwam uit op een 47 plaats. Toch nog binnen de 50.
Qua sfeer is het heerlijk toeven op het blog, en daar zijn alleen de trollen het mee oneens, jammer genoeg voor ze worden hun zure reacties en beledigende prietpraat in soms krom Nederlands door een perfekt funktionerend moderatiefilter van de site gehouden. Het sneerclubje bij de buren, daar hebben we ook geen last meer van. En dat is goed zo. Ik teken voor nog zo’n jaar! Wat jullie?
Wil jij net als Gerard van het Hooft en de andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Met iets leuks? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden uit het verre buitenland die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Of scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume als je dat wilt. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, het hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via de email van mijn voorganger apie@apiedapie.com of direkt bij mij zelf: bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen week. Nou, jullie zien het wel. Ik was vorige week weer eens aan het skiën, nu het nog kan. De sneeuw was keihard, dat wel, maar er werd voor gewaarschuwd. En het is beter dan helegaar geen sneeuw. Smakelijk eten allemaal. Prettige Jaarwisseling, Gelukkig Nieuwjaar, tot laterrrrrr …
Foto: “Harde sneeuw en stenen” © 2018 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Jazeker, toch nog een intro! Wat een discipline.
Ook als was Gerard een verdwaalde gast, toch leuk dat hij een complimentje achterlaat.
Fijne jaarwisseling iedereen, en tot twee januari tweeduizendnegentien.
Coach
Mijn Limburgse kapster gaat al richting de tachtig, maar werkt nog vol passie. Ik kom er nu zo’n dertig jaar. Bleven onze conversaties vroeger tamelijk oppervlakkig, de laatste jaren hebben we alle schroom laten varen. Over het lawaai van de föhn heen tetteren we ons hele leven bij elkaar. We zijn elkaars biechtmoeder, coach en psycho-therapeut ineen. We knuffelen nu zelfs als ik betaald heb. „Dat doe ik nooit hoor, met geen een klant”, zegt ze een beetje gegeneerd. Ik dacht dan ook dat ze me wel mocht. Vorige week kwam de aap uit de mouw. Na een gedegen analyse van hoe ik in elkaar steek, zegt ze: „Je moet je kennen, maar dan val je best mee.”
Anita Kaemingk
Insgelijks en van het zelfde iedereen!
Helaas het is niet het ikje waar je wist dattie niet zou komen.
Ik mag jullie pas iets wensen na middernacht. Als ik aan de sjampoepel zit. Dit jaar komt de champagne van Eve des Reves. Een heerlijke drank gemaakt door een prachtige vrouw.
Proost. Dat mag wel
Proost mitenand, wij staan aan de glühwein. Het intro blijft idd gesloten. Reacties en vrolijke wensen, in onbeschonken toestand, zijn de hele dag nog welkom.
En vergeet Warhoofd niet! http://www.wijnlokaalleven.nl/
Een prettige jaarwisseling voor een ieder. Met veel geluk in het Nieuwe Jaar.
Amen
Ik heb nog zo’n uur of zes te gaan hiero, maar bij deze wens ik alle reageerders op dit blog het allerbeste in 2019!
Dank je, Ad, jij ook zo meteen!
Bonne année iedereen
Ook mijn beste wensen voor 2019 en meteen voor alle jaren erna want je weet natuurlijk nooit zeker of je ze bij de volgende feestdagen nog kan overbrengen.
Kom kom niet zo somber, Bertie. Voorlopig ben hij de eerste reactie van het nieuwe jaar. Die pakken ze je niet meer af. Zo meteen het nieuwjaarsconcert, sommige dingen veranderen niet.
Nee Bas ik was er om 00h07
Ik zit voor de buis te wachten op tientenkont tietenkont tietenkontkontkont
Ha, het Nieuwjaarsconcert! En zeker ook skispringen uit Garmisch-Partenkirchen? Ja, die tradities mis ik wel een beetje.
Overigens was ik hier al om 00h01.
NU op de buis!
Eenballoneenballoneenballonnetje heet dat.
Gezien gehoord en meegeklapt.
Neem een vpn Ad dan kan je meekijken.
Yes Ad number one
Ik hoop dat alles goed is met Warhoofd ….
Als Mario die agentte lijfging hattie zeker gelijk
Ik ben keinieuwsgierig naar het eerste ikje van 2019. Misschien begint er wel een trendbreuk morgen.
Wie weet worden ze gerubriceerd.
Dementenikjes, kinderikjes, ikkanschrijvenikjes, opaikjes….
…Bertieikjes…
Oeioei, dankjewel. Hoor ik tot de flauwerikjes? Snik…. ☻
Alweer de eerste dag van een nieuw jaar. Fijn dat ik dat weer mag meemaken zonder Nieuwjaarsconcert en ski schansspringen zoals Ad Hok zo treffend memoreerde.
Voor alle reageerders alhier de beste wensen ook voor Mario uit Goirle die ik vast nog eens ga treffen (op zijn Brabants) in zijn etablissement te Tilburg.
Ik ook!🎅
Man man man, het lijkt wel maandag vandaag. Ik zit op een nieuw intro te wachten. Gauw terug naar bed!
Goed bestaan
Wij, grootouders midden zeventig, hebben een rustig en meestal prettig bestaan.
Na twee uitvoerige kerstdiners vraagt kleindochter (12) naar onze dagbesteding.
Onze vage antwoorden leiden tot haar conclusie: „Ik zou me te pletter vervelen als ik jullie was!”
Even slikken, ontkennen, en gewoon doorgaan?
Karien Beucker Andreae-van Soest
De illusie is nu al verbroken, of hoe zeg je dat? 2019 wordt qua ikjes precies hetzelfde als 2018. En 2017 … 😥
Ik probeer de auteur op te knippen in twee grootouders, maar kennelijk is dit allemaal Karien?
Karien is van adel, misschien? ☻
Hm, dat zou kloppen qua vervelen.
Met nieuwjaarskaarten schrijven is Karien al een hele dag kwijt. Alleen al met die namen van de schoonfamilie!
Nee nee, Bertie, januari 1, 2019 om 19:29, integendeel juist
Uitvoerige kerstdiners zijn diners waar vurschrikkuluk veel gepraat wordt?
Niet niet
Ik twijfelde nog, maar zij wist het zeker.
„Deze wijn is niet niet goed”, sprak ze al keurend.
„Dat is een dubbele ontkenning”, corrigeerde ik haar. Onzin natuurlijk, vond ze. Typisch mijn vrouw om een dubbele ontkenning te ontkennen.
Cees Kniestedt
Dit ikje vind ik niet, niet goed. Twee keer niet om te laten zien hoe niet goed ik dit vind. Een beetje je vrouw te kakken te zetten in de krant. had er je vriendin, je schoonmoeder of je opoe van gemaakt.
En waarom hebje vieze wijn gekocht? Zeker geen verstand van wijn. Bijgochem.
Bijgoochem is met twee oos. Voordat een betweter het me gaat verbeteren.
Het is wel een dubbele ontkenning maar daarom niet minder waar vermoedelijk. Wijn is soms niet goed. So what. Trek een andere fles open en geniet van elkaar. Of ga anders uit elkaar. Da’s waar het echt om gaat in dit ikje. Niet om het al dan niet ontkennen van een dubbele ontkenning.
Ik zou niet duurven.
Een miezerig ikje.
Van zo’n man liep ik weg.
De knieserd (ja, geen geen grapjes over namen) vindt dat hij een briljante zin heeft geknutseld, puur uit verveling want niet getrouwd, en verzint er een verhaaltje bij. Dus zet hij niemand te kakken, behalve zichzelf.
Cees is niet niet getrouwd. Op 8 December vertelde hij ons immers nog in een ander ikje dat zijn schoonmoeder was overleden.
Vandaar dat er een fles wijn opengetrokken moest worden?
Die wijn kwam dus uit de erfenis. Goede wijn behoeft geen krans dus die ging op de kist. Dus kan je zeggen dat de wijn niet niet goed is en alsnog een krans kopen voor op de kist.
Alsof niet getrouwde mensen zich per definitie vervelen?
Zeg nooit niet. En als je het toch doet, dan dubbelop en eens zo dik.
Itt lummels droevige scenario hier een andere setting met dezelfde woorden.
We hingen aan de bar, mijn vrouwtje en ik. Zij zei over de wijn dat die niet niet goed was. Echt niet. Ik twijfelde. Dubbele ontkenning, schat. Dan istie dus wel goed. Onzin zegt zij weer. Ik zeg: ontkennen van een dubbele ontkenning? Die mag in de krant! En we schonken elkaar nog eens bij.
Weet je nog iets meer van die wijn, lieverd. Jij vindt hem niet niet goed maar ik twijfel.
Zet die grote bril maar van je neus, dan ruik je beter.
OK, doe ik. Ik ruik vanille en een klein notenaccent.
Dat ben ik.
Hmmmmm morgen zet ik je in de ikjes
😂🤣😂🤣😂🤣
😂🤣😂
Aanpassingen
Het diner loopt ten einde.
De kelner serveert de laatste bestellingen:
„Ik heb hier een sorbet zonder vruchten, een sorbet zonder slagroom, en een sorbet zoals hij bedoeld is.”
Jan Wolt
Wat een leuke kelner! Waar was dit?
Ha een leuk ikje. In Normandië vroeg een kelner: wilt u normale boter of boter zonder zout?
Aan het einde van een diner kun je vaak lachen om de meest ongepaste opmerkingen.
Vond je dit ongepast? Ik vind hem erg grappig, en ben nog geeneens aan mijn diner begonnen.
Kelners en koks worden nogal eens belaagd met glutenvrij/lactoseintolerantie/lustikniet. Dat lees ik in mijn “guilty pleasure” tijd, en het gaat altijd over dure diners in restaurants.
Wat een heerlijk ikje met al die keuze sorbets, hulde aan de geestige kelner!
Ligfiets
Ik rijd op mijn ligfiets door de Indische buurt in Groningen. Er komt een vrouw uit haar portiek, ze ziet mij langsfietsen en roept: „Hest gain leunings?”
Leo Rijpkema
Knap om in zo’n kort ikje zoveel overbodige informatie te stoppen. De Indische buurt … ja, so what? De vrouw ziet hem langsfietsen … ja, dat dachten we al. De clou wordt vast meer gehoord door ligfietsers, of is dit een ikje van een decennium geleden?
Dat Indisch doet verdacht sterk denken aan Gronings…
Misschien werd het met een Indisch accent uitgesproken.
Gelukkig izzie kort.