Eend drinkt wijn (219)

Ikjes en actualiteiten, ook in 2019

Of er iets veranderen gaat, is een veelgestelde vraag van mijn lezers. Want dat hoort bij een nieuw jaar, dat hoort bij januari.

Kwetsbaar genoeg of niet?

Nou, ik dacht het eigenlijk niet. Het blog evolueert lekker zoals het gaat. De een wil wat meer ikjes, de ander wil er wat minder. De een wil meer over mijzelve weten, in de vorm van een uitbreiding van het wekelijkse “de foto hierboven” nawoord. Dat is het stukkie onderaan het blog waarin ik een tipje van mijn eigenste offline leven oplicht, aan de hand van een eigengemaakte foto. Voor de ander hoeft dat niet en is het net goed zo.

De een wil meer verhalen van de lezers, en de ander mist daar niets aan en vindt het precies goed zo. Pawi, Timmerark, Ilona, Letterzetter, Lummel, Mopperkont, De Schrijvende Rechter, Apiedapie, Ad Hok  .. geen druk, geen morele dwang, zelfs geen hoge verwachtingen, kijk maar, nieuw werk is keiwelkom en als niet dan niet.

Het emailverkeer (…) schreeuwt kortom niet om veranderingen

Het emailverkeer, dat zich buiten de zichtbare reacties hier op het blog om 24 uur per dag afspeelt tussen moderator en lezers, schreeuwt kortom niet om veranderingen. Ook niet qua layout, kleurstelling, publicatietijdstip, het lepeltje, noch de beslissingen om hier respectievelijk geen oerflauwe koppenwedstrijdjes te doen en om de site op slot te gooien en houden voor onaangename sneuneuzen. Er verandert voorlopig niks. Het blijft aangenaam. Het is niet anders. Live with it. 

En dat is wel zo makkelijk. Want dan kan ik nu gewoon de hoogtepunten en de ikjes en de actualiteiten gaan bespreken, zoals ik dat al bijna 250 afleveringen doe. Tweehonderdvijftig? Ik ben keibenieuwd hoe de lezers dit gaan vieren. Er is nog eventjes tijd. Goed, maar eerst die hoogtepunten, wat waren ze?

“Een heerlijke drank gemaakt door een prachtige vrouw”

De hoogtepunten van de verslagperiode zullen niemand verrassen. Eindejaarsbeschouwing alom en de beste wensen voor het Nieuwe Jaar. Zoals die van Pawi, die ons al op Oudejaarsdag ’s ochtends om half tien een “fijne jaarwisseling” wenste. Ja, je kunt het maar gedaan hebben. Ilona deed het rond een uur ’s middags. En Lummel deed het na middernacht toen hij al ruim aan de “sjampoepel” zat, dit jaar afkomstig (de champagne dan) van Eve des Reves. “Een heerlijke drank gemaakt door een prachtige vrouw”.

Dit is ze niet

We hebben het dan over Eve Bertoni, een wereldwijf indeed, die ook nogeens lekkere wijn kan maken. Manmanman, er zouden meer van dat soort wijven moeten bestaan. Wat jullie? Haar site is al sinds 2017 in aanbouw, dus dat gaat wat worden!

Dit wel, de rechtse denk ik

Dit is waar Lummel zijn champagne haalt. De mosterd misschien ook, maar dat is een onbevestigd gokje.

Ook Warhoofd vierde feest met een website in aanbouw.  Een man uit Goirle werd op Oudejaarsavond aangehouden omdat hij een agent te lijf ging met een balk. Waarom? Iemand, niet die agent, had vuurwerk naar binnen gegooid. Enfin, kort lontje zeggen we dan en we gaan ervan uit dat het onze Warhoofd niet was. Indien wel, dan wensen wij hem alsnog een prachtig Nieuwjaar toe, de norren in Brabant zijn keigezellig.

Wat dat voor rare mode in de wereld is, hulpverleners, of het nou politie, ambulance, brandweer of Wegenwacht is, te lijf gaan, ik kan er niet bij.

Ad Hok deed het vanuit Amerika keurig om 1 minuut over onze middernacht. Ons een Gelukkig Nieuwjaar wensen. Wat hij nog meer deed, dat willen we niet weten. Ik zeg dit niet zomaar. Mij is bekend dat er mensen zijn die als #oudejaarschallenge de klokslagen van twaalf uur beleven terwijl ze de liefde bedrijven. Vergt behoorlijk wat timing, me dunkt, althans als er een gezamenlijk “gelukkig nieuwjaar” moet komen, maar goed, ieder zijn heug en het is weer eens wat anders. Over hoogtepunten gesproken …

Drink dan wat minder, verdorie! Het is 2019, Bertie

Bertie sliep eerst haar kater uit en kwam op 1 januari, een volle tieneneenhalf uren na de jaarwisseling met haar beste wensen aankakken. Manmanman. Ze deed het zelfs, vermoedelijk omdat ze zichzelf kent, ook al vast voor alle jaren erna, “want je weet natuurlijk nooit zeker of je ze bij de volgende feestdagen nog kan overbrengen”. Drink dan wat minder, verdorie! Het is 2019, Bertie. Klare taal wenste ons pas op de late avond van de 1e januari het beste, maar die was op reis en drinkt, zoals bekend, geen druppel.

Ook platte oliebollen smaken

Dank en insgelijks en van hetzelfde, allemaal. Inmiddels ligt het allemaal weer veilig achter ons, en voorzover we niet in Scheveningen waren hebben we het allemaal nog overleefd ook, en geen stukken houtskool op onze kop en motorkap gekregen. Fijn, zo’n burgemeester die haar oren laat hangen naar het tokkievolk, dat graag op het strand zijn vuurtje stookt, want de eigen wijk is niet meer hetzelfde en gezellig als vroegah, zo met al die buitenlanders en dat “multiculturele” en zo. Jaja, heb ik er eentje echt zo horen zeggen en de betroffen journalist tekende het op zonder zich ook maar iets af te vragen. Racisme (een woord dat we volgens de dochter van Tutu niet meer in de mond mogen nemen) en vreemdelingenhaat is helaas mainstream geworden in ons kikkerlandje en wijde omgeving.

Verder brachten we Nieuwjaarsdag op gepaste wijze door met het “tietenkont tietenkont tietenkont” (of in de gekuiste versie van Bertie “eenballoneenballoneenballonetje”) uit Wenen. Sommige dingen veranderen nooit. Dit is een van de betere uitvoeringen, heb ik me laten vertellen:

En dan nu eindelijk de ikjes. Want daar komen jullie voor. Laat ik jullie maar meteen uit de droom helpen. De eerste ikjes van het nieuwe jaar waren van exact dezelfde kwaliteit als die van het oude jaar. Het is niet anders en nee, ik kan het niet mooier maken.

Ene Karien Beucker Andreae-van Soest, beet het spits van ikjesjaar 2019 af met een onduidelijk zwamverhaaltje over haar kleindochter. Ik dacht aanvankelijk met een ikje afkomstig van een schrijverscollectief van doen te hebben, maar neen, dit is één (schrijve 1) naam, dit is één (schrijve 1) schrijfster. Katrien is alleen al met nieuwjaarskaarten schrijven een hele dag kwijt, volgens Pawi.

Dan hadden we ene Cees Kniestedt die wel zo verschrikkelijk klaar was met zijn vrouw, dat hij haar uitgebreid te kakken zette in de krant. Het lukte niet. Cees was met haar in het restaurant, vond de wijn “niet goed” en wilde de ober erbij halen. Vrouwlief rook eraan en was het niet met hem eens. Die wijn was “niet niet goed“. In plaats van op de inhoud in te gaan gooide Ceeslief het over de taalkundige boeg. “Niet niet goed” was een dubbele ontkenning volgens hem. SO WHAT? Het ging om die wijn, EIKEL! Hijzelve werd gelukkig meteen geduid als een “bijgoochem” (Lummel), een man met een “miezerig ikje” waarbij Bertie “weg zou lopen“, en een “knieserd“, die volgens Ilona dacht dat hij een briljante zin in elkaar had geknutseld, puur uit verveling. Hij zette niemand te kakken, behalve zichzelf, zo luidde het ongenadige eindoordeel.

Pawi verzon een vervolg: “Weet je nog iets meer van die wijn, lieverd. Jij vindt hem niet niet goed maar ik twijfel. Zet die grote bril maar van je neus, dan ruik je beter. OK, doe ik. Ik ruik vanille en een klein notenaccent. Dat ben ik. Hmmmmm morgen zet ik je in de ikjes.”

Jan Wolt ontmoette een olijke kelner die een grapje maakte over een sorbet. En Leo Rijpkema reed op zijn ligfiets door de Indische buurt in Groningen. “Hest gain leunings?” riep een grappige Groningse hem na uit haar portiek. “Gelukkig izzie kort”, was het oordeel van Lummel. Het ikje dus. En krek, dat hij daar gelijk in had.

Jullie zien het al, het was weer ouderwets raak schieten hier op de site. Ja, iemand moet het doen. De NRC is er al een jaar of zeven geleden mee opgehouden vanwege “te grote moderatiedruk”. Maar wij gaan hier stug door, net zolang tot de ikjes uit het straatbeeld verdwenen zijn. Of de krant, maar dat is hetzelfde.

Wil jij net als Lummel en de andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Met iets leuks? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden uit het verre buitenland die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?

Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.

Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Of scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume als je dat wilt. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.

Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, het hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.

Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam

Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via de email van mijn voorganger apie@apiedapie.com of direkt bij mij zelf: bas.vanvuren@gmail.com.

Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.

De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen week. Nou, jullie zien het wel. Ik was vorige week weer eens aan het fotograferen. Gewoon in mijn eigen keuken. Daar lag die houten eend, op zijn rug, lurkend aan een fles wijn. Wist hij veel dat de kurk er nog op zat, maar daar is het een eend voor. Die zijn meer het slobberen van kroos gewend. De betreffende foto ging binnen enkele dagen “viral” zoals dat heet, via het Twitteraccount van het British Museum en dat van het Museum van het Engelse platteland. Ik wist niet eens dat het bestond. Maar nu wel. 

Foto: “Eend drinkt wijn/Duck drinks wine” © 2019 Bas van Vuren

https://platform.twitter.com/widgets.js

Auteur: Bas van Vuren

Schrijver - Rijmer - Kijker - Kent beroemde mensen - Maakt liedjes - Doet iets met #ikjes - Want ja - Je moet toch wat

107 gedachten over “Eend drinkt wijn (219)”

  1. Nou Nou! Tweehonderdvijftig! Uitzonderlijk! Gefeliciteerd en ga zo door.
    Begrijp ik dat je stopt als er geen ikjes meer verschijnen? Dat kan dan nog lang duren, NRC neemt het niet zo nauw met de vraag of een ikje goed is of niet. Kijk hieronder maar. Dat bedoel ik.

  2. Krab

    Ik sta in een viswinkel in de IJmuider vishaven en eet kibbeling. Een gezin met kind komt binnen. Het jongetje kijkt in een bak met levende krabben. Hij vindt het eng, maar is stoer en blijft kijken. Tijdens hun bestelling lukt het een krab uit het krat te komen. Hij valt op de grond. De verkoper gooit het dier terug in de bak. Moeder vraagt wat krab kost. Ze koopt de uitgebroken krab en vraagt een bakje. Met zoon en krab in het bakje verdwijnt ze naar buiten. Even later komt ze terug met het lege bakje en een hele trotse zoon. „Tsja”, zegt de moeder, „die krab had zo zijn best gedaan om te ontsnappen, die gunde ik zijn vrijheid”.

    Ewout Franse

  4. We staan op 219 intro’s, dus er is nog even tijd om te sparen voor het cadeau. Nog 31 weken of meer. Misschien kunnen jullie het combineren met de eindejaarsbonus.

    Als er geen ikjes meer verschijnen dan ga ik over andere dingen schrijven, denk ik. Actualiteiten of zo. Maar komt de lezer daarvoor elke dag hier opdraven, da’s best een vraag waarover we dan met z’n allen moeten gaan nadenken. Voorlopig geen vuiltje aan de lucht, de ikjes blijven komen.

    Helaas, zou ik bijna zeggen, maar da’s niet lief voor Ewout Franse. Niveautje schoolkrant dit flinterdunne verhaaltje, dat wel. Gelukkig heeft hij het halveren overleefd, die hele trotse zoon. Lekker dankbaar van die krab, #manmanman.

  5. ik denk dat dit ikje uit de duim komt. Anders was het elastiekjes afhalen wel beschreven. Dat lijkt me niet zo gemakkelijk

  7. Ik was even op zoek naar mijn favoriete visrestaurant in IJmuiden, maar het is te lang gelee. Ik weet nog wel ongeveer waar het was, je kon er zowel staand in de zaak bij de vitrine beneden als zittend boven met mooi uitzicht over de haven eten.

    Ik kwam al surfende wel een hoop te weten over elastiekjes en krabben en kreeften en korven. Zoals jullie weten worden de kreeften en krabben levend in een bak verzameld. Al op zee. Je zou denken, da’s gezellig voor ze, zien ze eens wat anders, en ze hebben lekker de tijd om met elkaar te keuvelen, op weg naar de wal. Maar nee hoor, ze zijn kannibalistisch, dat wil zeggen dat ze hun eigen soortgenoten doden als ze daar toevallig zin in hebben. Zomaar. Hoppa. Kop eraf jij. Onafhankelijk van het geloof. Om te voorkomen dat ze elkaar te lijf gaan worden dus weleens de pezen van de scharen doorgesneden. Want daar vang je ze niet voor, niet dan?

    Nou gezellig, zou een fanatieke dame van een belendend blog zeggen, naar adem happend, want het is een opgewonden standje, heel gauw boos en extreem verontwaardigd, maar dit keer heeft ze wel een beetje gelijk. Dankzij andere mensen, die hun kritiek wel op een normale manier uitten, zijn er inmiddels dus ook alternatieve methodes om kannibalisme te voorkomen, bijvoorbeeld het vastbinden van de scharen met elastiek.

    Eigenlijk zouden ze dit ook met koeien en varkens kunnen doen, toch? Of met ganzen, zodat ze niet zo ver weg lopen uit het schuurtje maar onmiddellijk terugstuiteren.

    Dit alles viste ik zojuist van de hele leuke en lezenswaardige “vistikhetmaar” site, moet je ook eens heengaan, keiwetenswaardig!

  8. 219 Intro’s in elkaar knutselen een grootse prestatie. Ik geeft het je te doen en jij deed het.
    Ook deze is weer goed.
    Ga gewoon door zo door Bas.

  12. Zo-zo… DSR’s feuilletons zijn hier dus toch, tegen de zin van de schrijver en tegen alle afspraken in, weer gepubliceerd. Bepaald niet netjes.

  13. Jij ook een Gelukkig Nieuwjaar, DSR. Ze zijn niet ” weer” gepubliceerd. Ze zijn allenig in het archief opgenomen van vroegere verhalenschrijvers. Daar horen ze ook thuis. Het rijke verleden van dit blog. Verder besteed ik er geen ruchtbaarheid aan. Mocht je die ruchtbaarheid ook niet gewild hebben, dan was dit dus geen handige opmerking * dikke lol icoon *

  14. Ik herhaal dat ik niet wil dat ze hier beschikbaar zijn. Dat je eerder gemaakte afspraken aan je laars lapt en, zoals gezegd, lijnrecht tegen de wensen van de auteur ingaat, maakt je er als blogbaas/contentbeheerder niet betrouwbaarder op.

    Enfin, de blogbaas staat het water kennelijk aan de lippen, want het zijn maar rare sprongen. DSR verwacht ondertussen dat hij zich aan onze, per mail bevestigde, afspraken houdt.

  17. “…geen druk, geen morele dwang, zelfs geen hoge verwachtingen,…”

    Maar wel publicatie tegen de wil van de auteur. Oude en nieuwe reageerders kunnen maar beter goed nadenken voordat ze de blogbaas iets in handen geven.

  19. Oh oh, de nieuwe reageerders alhier gaan misschien iets meemaken uit het verre verleden, een verschijnsel vergelijkbaar met het Noorderlicht, zij het oneindig minder mooi, of moet ik zeggen tegengesteld, bijzonder lelijk … Ik heb het over een “reageerdersvaandel”, door een enkeling ooit “poepsliert” genoemd, maar dit was toen de betrokkene het bestond zijn riedeltje anderhalf jaar vol te houden 😀 Als een nagel op een schoolbord.

    Voor de goede orde: er is geen sprake van herpublicatie. De verhaaltjes zijn nooit niet gepubliceerd geweest. Let op de dubbele ontkenning. Ze zijn alleen recentelijk wat zichtbaarder gemaakt via het daartoe bestemde verhalenarchief, te ontsluiten via een knopje in de menubalk, linksboven. Ik meen dat dit al een maand of twee, drie geleden, is gebeurd. Sinterklaas was nog niet geweest in ieder geval. En de Pier nog niet afgebrand. Daar heb ik toen geen ruchtbaarheid aan gegeven, er is geen promotie mee gemaakt, het was immers oude koek, en simpelweg een administratief puntje op de i, voor de volledigheid en juiste geschiedschrijving, that was all.

    Ook voor de goede orde: publicatie alhier is nooit tegen de wil van de auteur, anders zou de auteur ze immers niet inzenden, en in het onderhavige geval kakelend van pret zijn eigen verhalen tientallen malen hebben aangeklikt, op reacties gereageerd, en zelfs op suggesties voor verhaalswendingen zijn ingegaan. Een van de verhaaltjes is zelfs expliciet op verzoek van de toenmalige blogbeheerder, mijn voorganger A. Dapie, geschreven, zoals ook uit de aanhef van het ding blijkt. Punt. Alles wat hierna nog komt van het vierkante kaasblokje – want we kennen vadermans helaas maar al te goed – is geblaas voor de vaak, een aangename site onwaardig.

    Sinds jaar & dag staat het beleid voor externe contents beschreven op het fraaie “Over & About”, waar geen woord Spaans bij is, en waartegen zover ik weet nog nooit enig bezwaar is ingediend.

  20. Ik liep met mijn zoontje naar de visafdeling na mijn prijswinnende Millionaire Lot. Ooit door Casanova opgericht, die loterij.
    ‘163 soorten vis!’ stond op het schoolbord met krijt geschreven.
    We liepen langzaam langs al die dode soorten in bakken vol ijsschaafsel, glanzende oogjes, glimmende schubben, dwaalden nog even bij het aquarium met levende krabben en kreeften, en met reusachtige vuilniszakken haalden we alles weg.
    Maar ja, wat moet je dan?

  22. Ja, APD en DSR hebben van afgeruzied door de jaren heen en in het verlangde daarvan kwam dan ook de publicatie van DSR’s schrijfsels hier aan de orde. Daarover is destijds een zgn. Herenakkoord gesloten, waarbij het erop neerkwam dat DSR het laatste woord in deze zou hebben.

    Toen DSR hierop een beroep deed, concludeerde APD op op 18 september 2015 om 13.34: [gemodereerd, vanwege citeren uit email zonder toestemming]

    En zo is het totnutoe gegaan. Tot vandaag. Enfin, we kunnen concluderen dat APD geen heer is.

  23. Spierkracht

    In het kerstcircus zitten in de loge naast mij een grootvader en een grootmoeder met zes kleinkinderen, onder wie een elfachtig meisje van een jaar of vier. Blonde krullen zijn met een lint samengebonden tot een paardenstaartje, stralende ogen kijken vol belangstelling de piste in.

    Daar geen olifanten en leeuwen meer, maar wel een paar gladgeschoren, zeer gespierde Poetin-Russen met ontbloot glimmend bovenlijf. De een klimt op de schouders van de ander, felle schijnwerpers belichten hun rollende spierbundels. „Mooie tieten,” hoor ik het elfje naast mij zeggen.

    Marion Labohm

  29. Wel jammer van het mooischrijven. Stralende ogen, da’s prima, maar dat ze belangstellend de piste in kijken da’s dus overbodig. Stralende ogen die zonder interesse lusteloos nergens naar kijken? Die bestaan dus niet, lieve ikjesauteur. Beperk je tot het bot. Het zijn ikjes!

  30. Helaas zijn DSR’s verhalen hier nog steeds toegankelijk, en dat tegen de wil van de auteur en de gemaakte afspraken met de blogbaas. DSR zou graag zien dat hier verandering in komt.

    Ondertussen is het een goede waarschuwing voor iedereen, en dan met name nieuwe reageerders (zo die er mogen zijn) die overweegt hier te publiceren. DSR wou dat ie er nooit aan begonnen was.

    Een moment van onbezonnenheid, kan maken met jaren schreit.

  31. Erg jammer en hinderlijk, dat DSR het nodig vindt om zijn geschil met de blogbaas publiekelijk uit te venten.

  32. Och, een geschil is het niet, daar heb je twee partijen voor nodig. Ik zelve laat het sereen van me afglijden, in de wetenschap dat het menneke het ineens (misschien onder invloed van verkeerde voornemens) in zijn bol kreeg en een akkefietje van vier jaar geleden meent op te moeten gaan rakelen.

    Alles is daar destijds door mijn voorganger al over gezegd. Het was klaar. En het blijft klaar. De man wil aandacht, verveelt zich kennelijk, leeft op reuring, dat was vroeger al zo. Krijgt hij niet. Althans niet van mij.

  33. Grappig kinderikje. Wat is eigenlijk het verschil tussen pronken met je spieren of je tieten ?

  34. Het verschil is hoofdzakelijk maatschappelijk lijkt me. In het kader van de #metoo en nieuwe politieke correctheid zal het binnenkort wel niet meer mogen. Of allebei juist wel. Jinek, lees je mee? Weer een nieuw onderwerp voor talkshows en proefprocessen en verontwaardigde ministers van emancipatie.

  35. @MK
    Als de blogbaas publiekelijk, zonder overleg, in zijn intro bekend maakt dat de verhalen van DSR -in tegenstelling tot wat is afgesproken- hier weer beschikbaar zijn, waarom zou ik me daar dan niet publiekelijk, op deze plek, tegen kunnen uitspreken?

  36. Ik zou graag zien dat mijn verhalen hier niet langer beschikbaar worden gesteld. Daar waren afspraken over. DSR roept de blogbaas op deze weer na te komen.

  37. [gemodereerd, vanwege citeren uit email zonder toestemming] om de blogbaas maar eens te citeren.

    DSR zou graag willen dat de blogbaas zijn beloftes nakomt.

  38. Jokkebrokkie die DSR. Lees het intro er maar op na. En de illustratie was niet eens gelinked. Hij zelve opende de discussie, vermoedelijk om aandacht. Niets nieuws onder de zon.

  39. DSR leest toch werkelijk zijn naam in het intro:

    “De een wil meer verhalen van de lezers, en de ander mist daar niets aan en vindt het precies goed zo. Pawi, Timmerark, Ilona, Letterzetter, Lummel, Mopperkont, De Schrijvende Rechter, Apiedapie, Ad Hok .. ”

    En zijn naam staat ook weer vermeld in de kop in het rijtje “Ikjes, verhalen, versjes, gedichten, foto’s, reacties en muziek van…”

    DSR reageert hier al sinds jaar en dag niet meer, tenzij hij in het into wordt genoemd, dus dan blijven de opnieuw beschikbaargestelde verhalen over.

    Wie hier het jokkiebrokkie is, lijkt DSR inmiddels wel duidelijk. Het lijkt me eerder de blogbaas dan DSR die de aandacht en controverse zoekt. Eigenlijk zou DSR er verstandig aan doen om dat soort plagerijtjes te negeren, maar hij hecht tevens aan uitvoering van de gemaakte afspraken.

  40. Het blijft me verbazen, dat gebrek aan leesvaardigheid. Ik schreef helegaar niet dat DSR niet in het intro vermeld staat, dat ziet toch een kind? Maar DSR beweert het volgende: “Als de blogbaas publiekelijk, zonder overleg, in zijn intro bekend maakt dat de verhalen van DSR -in tegenstelling tot wat is afgesproken- hier weer beschikbaar zijn”. Dat schreef ik niet. En da’s een jokkebrokkie van de eerste orde. Allereerst schreef ik dat niet, scrol maar omhoog. Maar belangrijker: het is ook niet zo, ze zijn niet “weer” beschikbaar. Ze zijn simpelweg nooit niet beschikbaar geweest.

    Zekers, in het koppenrijtje staat DSR vermeld, ook al heel wat langer dan vandaag. Dat betekent niets. Er staan wel meer namen vermeld, zie bijvoorbeeld die van Letterzetter (die hier al jaren niet meer schrijft, maar wel degelijk een exschrijver is, zijn verhaal staat dan ook net als de andere verhalen in het verhalenarchief, hij maakt daar geen misbaar over), ook die van Apiedapie (die hier ook al jaren niet meer actief is, zijn prachtige Mumbaiverhaal staat er gelukkig nog en wordt nog veelvuldig aangeklikt, dit in tegenstelling tot de verhaaltjes van DSR overigens, maar dit terzijde).

    Bovendien gaat het in het rijtje niet alleen om verhalen, maar ook om reacties, die van nu en die van vroeger. De bloemlezing is er eentje die met zorg is samengesteld, al een hele tijd geleden.

    Sneuneusjes zoals Trolley, Keessie de Gymnasiast staan er niet in. Net zomin als de Huilbaby en de Vegaanfanaat, het onfrisse would be stelletje van hiernaast. Daar zijn redenen voor.

    De echte gewaardeerde medewerkers (m/v) aan de site, de echte leuke reageerders en verhalenschrijvers en foto-en muziekaanleveraars die staan er in. Net zoals goedmoedige querulanten, waarvan ik weet dat ze wel hard roepen en verontwaardigd doen maar eigenlijk als een kind zo blij zijn met elke vermelding. Al sinds jaar en dag. Is niks nieuws bij. En DSR kan het maar beter toegeven (maar zal dat nooit doen), hij vindt het geweldig.

    Ik heb nog nooit iemand op mijn blog gehad die zo veelvuldig op zijn eigen verhalen en eigen reacties klikt als DSR. 😀

    DSR heeft om wat voor reden dan ook ineens een helder moment kennelijk. Misschien is hij begonnen met een dry january? Sterkte kerel!

  41. Ik zou het jammer vinden dat de prachtverhalen van DSR verdwijnen in zijn eigen archief, en nooit meer na te lezen zijn, tenzij hij ze zelf uitgeeft.
    Maar als hij dat zo nadrukkelijk vraagt, vind ik het redelijk dat zijn bijdragen worden verwijderd. Gauw nog even copypasten dus voor de liefhebbers.

    Deze discussie is ingegeven door BvV zelf, met zijn illustratie van de hoefbekapper. Ik wil hier eigenlijk geen deel van uitmaken, maar kan er niet onder uit.

    Oeps, mijn tortilla! Even naar de keuken!

  42. Copypasten niet nodig. De verhalen blijven gewoon staan, want zijn aangeleverd en er is geen enkele reden om ze te verwijderen. Vergelijk het met een boek. Je schrijft het, stuurt het naar je uitgever, die drukt het, verspreidt het, en dan zou je bij nader inzien ineens gaan eisen dat ze uit de winkels verdwijnen, sterker nog, dat iedere lezer ze teruggeeft? Belachelijk. Gaan we dus niet doen.

    De illustratie van de hoefbekapper is zeker niet afkomstig van DSR, maar van mijzelve. Staat gewoon in mijn media-archief van ouwe en nieuwe verhalen, net als andere foto’s die ik heb gebruikt om verhalen van Pawi, Timmerark, Letterzetter etc. te illustreren.

    Bij de algemeen bedoelde passage in het intro over verhalen op deze site heb ik er gewoontje eentje uitgezocht als illustratie, het had er ook een uit Sluier in de Wind kunnen zijn. Of uit Burnout. Het was zeker niet de bedoeling om een jarenlange discussie die mij en vooral mijn voorganger al ellenlang de keel uithangt weer op te rakelen. Dat vuurtje weer gretig opstoken gebeurde door DSR zelve en helemaal door hem. Hij koos er voor om al snerend zijn intrede weer te doen. Onuitgenodigd. En zinloos.

    Ook ik heb nu trek in een tortilla maar heb er zo gauw geen een. Dan maar een restje aardappelsalade van vorige week. En wat er verder nog voor vegetarisch in huis is (toelichting: dinsdag is vegadag in huize Van Vuren).

  44. Aan sneren richting DSR weer geen gebrek, en ook de vriendelijke mensen van het buurblog, die helemaal buiten deze discussie staan, moeten eraan geloven. DSR haalt zijn neus op voor een dergelijke manier van doen en gaat en gaat er verder niet op in.

    Dont flatter yourself, APD – DSR vindt het geenszins ‘geweldig’ dat zijn verhalen hier tegen wil en dank, en tegen de gemaakte afspraken in, worden gepubliceerd. Het is zijn ondubbelzinnige, uitdrukkelijke wens dat daar een eind aan komt.

  45. De blogbaas mailt me op op 18 september 2015 om 13.34: [gemodereerd, vanwege citeren uit email zonder toestemming]

    Daar gaat DSR dan maar van uit.

  46. De feuilletons zijn “nooit niet beschikbaar” geweest, werd hier eerder beweerd.

    Maar op mailde de blogbaas 18 september 2015 13:56 : [gemodereerd, vanwege citeren uit email zonder toestemming]

    Er is dus wel degelijk sprake van terugplaatsen en dus het schenden van gemaakte afspraken.

  47. Ook verzekerde de blogbaas me op 15 January 2015 om 14:32 met betrekking tot zijn verhalen: [gemodereerd, vanwege citeren uit email zonder toestemming]

    Welnu, ik zou graag over mijn eigendom beschikken en DSR beschikt een- en andermaal dat de blogbaas ze niet mag publiceren.

  48. Ik stel voor om ter compensatie alle reacties van dsr hier weg te halen. Als je niet wilt dat er iets van je op een blog staat stuurje er nix heen.

    Ik vind het ikje buitengewoon grappig. Mooie opbouw naar een anti-climax.

  49. Ja, eens met lummel: heel mooie eindzin. De ware clou. Ze zijn er nog, dus, die goeie ikjes.

    Als er partij moet worden gekozen tussen bvv en dsr? Sorry bvv. Hou je blog vrij van rancune, ik ben bijna weg.

  51. Er hoeft wat mij betreft geen partij te worden gekozen. DSR is zonder echte aanleiding komen stoken. Zo’n fotootje kan toch echt niet als serieuze reden worden gezien. Dan is iemand wel heel erg overgevoelig, dan wil je het, lijkt mij.

    Dit onderwerp was een jaar of vier geleden al klaar. En nog altijd.

    Wie er op dit blog rancune introduceert is me niet helemaal duidelijk, misschien kan dat nog even worden uitgelegd?

    Het bizarre “ik ben bijna weg” neem ik dan maar als kennisgeving aan, die mijnerzijds zonder reactie zal blijven.

  52. DSR komt hier niet om te discussieren, noch om te sneren.

    Hij wil slechts dat zijn verhalen hier niet meer worden gepubliceerd, zoals dat eerder als het geval was. Da’s alles.

    Mensen die vervolgens op het idee komen dat alle reacties van DSR dan maar moeten verwijderd, worden bedankt voor het meedenken. Helemaal geen slecht idee, ’t zijn hier toch maar paarlen voor de zwijnen. Maar enfin, dat moet de blogbaas maar weten – als ie maar stopt met het publiceren van DSR’s verhalen.

  54. Nou-nou LL, is dat nou een manier van doen? De blogbaas geeft zijn Sprechhund in ieder geval een aai over z’n bol -milde glimlachicoon-.

    Het is anders makkelijk zat: publiceer DSR’s verhalen hier niet langer, zoals afgesproken, en er is geen enkele reden meer voor DSR om hier te ageren. Voor de gezelligheid komt DSR hier immers al jaren niet meer.

  55. Inheems

    Een Canadese vriend die ik tijdens het reizen in Australië heb ontmoet komt mij opzoeken. We struinen door Amsterdam, hij kijkt zijn ogen uit. Enthousiast proeft hij haring, poffertjes en bitterballen, en maakt hij zo veel mogelijk selfies bij grachten en pleinen. Bij de Albert Cuypmarkt blijft hij verrast stilstaan bij een stel reigers die zich vergrijpen aan de etensresten op de hoek van de markt. „Oh my god”, fluistert hij, „are these native animals!?”

    Roosje van Driest

  56. Ja, het zijn schoffies, die Amsterdamse reigers. Meeuwen zijn er niks bij.

    Allicht dat de blogbaas, een vervend vogelaar, door hen op het idee is gekomen dat je je afspraken niet na hoeft te komen en de schrijfsels van een ander kunt blijven publiceren, zelfs als diegene daar geen toestemming meer voor geeft.

    Uit de natuur kun je meer leren dan uit een boek volgens Goethe. Daar lijkt het op zo’n manier inderdaad op. Mr Blogboss, take down those feuilletonnetjes!

  58. Blogbaas, herstel dat ‘vervend’ hierboven eventjes. Dank u.

    Mopperkont – ga nou eens na hoe vaak DSR hier nog komt queruleren. Je ziet hem hier zelden of nooit.

    Bovendien reageert DSR alleen vanwege APD, een fervente pestkop die het niet kan laten DSR’s verhalen te publiceren, tegen diens wil en ondanks gemaakte afspraken. En dan nog denkt dat DSR het ‘geweldig’ vindt ook. Welnu, niets is minder waar.

    Het spijt me dat je overlast ondervindt maar als APD mijn verhalen hier niet weer toegankelijk had gemaakt, en daar niet zelf subtiel de aandacht op had gevestigd in zijn introotje, dan was er niets aan de hand geweest.

  59. Maar allez – het ‘vervend’ staat er nog. En mijn verhalen ook nog.

    Je zou voor een reageerder met louter redelijke verzoeken, zonder een kwaad woord over zijn evennaasten, die gewoon z’n paraplu opzet als de boze buurman weer eens uit het raam pist, iets meer giddy-up verwachten.

    Want genoegen neemt DSR er niet mee, dat zijn verhalen hier zomaar ter lezing worden aangeboden terwijl hij dat beslist niet wil, e.e.a. allesbehalve ‘prachtig’ vindt, en terwijl daar toch andere, duidelijke afspraken over waren.

  61. Niet zo maar een vogeltje, lummel. Een reiger lust je rauw. Net als een beer. Waarschijnlijk stinkt hij net als de beer uit zijn bek. Hij schijt alles onder zonder aanzien des persoons. Hij zit met zijn opgehokte schoudertjes te loeren of er nog wat interessants voorbij zwemt. Nee, geef mij maar de witte reiger. Tussen de weilanden, langs de sloten. Kilometers verderop een vriendinnetje, net zo sereen…
    Inheems, dat is hij wel. Ondanks zijn viezigheid en zijn louche voorkomen.

  62. BIj mij voor de deur zwanen, ganzen en eenden. En natuurlijk wat er over komt vliegen. En zomers heelveel zwaluwen.

  63. Allemaal scheitbeesten. Vooral die ganzen, ga even schuilen als ze overvliegen. Of blijf lekker binnen. Zwaluwjongen poepen netjes buiten het nest, maar daarmee wel op je binnenplaats. Stinkt en glibbert. Zwanen dreigen met gevaarlijke beten als je ze niet op hun commando voert. Eenden, met name woerden gaan tot het gaatje om een vrouwtje te bemachtigen. Ze wordt soms op straat achterna gevlogen tot de mannetjes haar weer in en onder water neuken.
    Nee, in mij schuilt geen vogelaar.

  65. Echt gebeurd
    We fietsten ergens langs mooie huizen met grote tuinen.
    Ineens stopte echtgenoot, duwde me zijn fiets in de hand en holde een tuin in, ‘daar ligt een zieke reiger’ roepend.
    Ik zag het ook, het beest lang half in een vijver.
    Hij belde aan. Een vrouw deed open, man gebaarde naar de reiger, zij keek en liep naar de gevallen vogel.
    Ze tilde hem op en zette hem recht. Een tuinbeeld.
    Echtgenoot lachte zuur.
    Ik ook, zoeter.

  68. Schipper

    Storm, wind tegen, fietsen gaat moeizaam. De pont naar Amsterdam-Noord ligt er nog. Ik ga op de pedalen staan, maar het rode licht brandt al. Dat betekent dat de pont gaat vertrekken. Oef, wachten in de regen. Maar de schipper laat de klep naar beneden en ik mag nog mee. Als ik op de pont sta zie ik dat de schipper stralend naar me lacht en mij vanuit zijn hut, met gespreide armen, op afstand omhelst. Ik steek mijn duim op en spreid ook mijn armen. Mijn dag is goed!

    M. Berkers

  70. Nog n.a.v. het Ik-je van gisteren: vanmorgen zaten er een spotvogel en een pestvogel samen in mijn winterbessenstruik zich helemaal vol te vreten. En dat deed me denken aan de blogbaas die eerst DSR’s verhalen zonder dienst toestemming en tegen diens uitdrukkelijke wil in publiceert.

    En dat terwijl toch zelf heeft gezegd dat:

    [gemodereerd, vanwege citeren uit email zonder toestemming]

    Nou, dat wil DSR dan ook niet! Kan er vandaag nog een eind aan worden gemaakt?

  71. Prachtverhaal van Bertie.
    Mooi ikje.
    Dat de rust hier maar moge terugkeren zonder spot- of pestvogels. Lijkt me niet moeilijk te bewerkstelligen.

  72. Berties verhaal vind ik duidelijk meer een ikje dan het oorspronkelijke ikje.
    Wat het nieuwe ikje betreft, zoiets is me ook vaak overkomen. Met trams, met bussen, een enkel keertje met een vliegtuig. Net als iedereen denk ik.

  73. De blogbaas schreef me destijds:

    [gemodereerd, vanwege citeren uit email zonder toestemming]

    En nu zijn ze alsnog, jaren later, tegen de afspraak in teruggeplaatst! En waag je het om verhaal te halen dan ben je een leugenaar of querulant. Niks ‘prachtig’! De uitnodiging van de blogbaas in de intro om je verhaal te publiceren, klinkt misschien aanlokkelijk, maar men is gewaarschuwd dat je daarna aan zijn grillen bent overgeleverd.

    Menigeen zal dat niet uitmaken, maar ik verkies het niet dat mijn verhalen hier zonder mijn toestemming worden gepubliceerd.

  74. Je hebt je punt nu meermalen gemaakt, DSR.

    Ik zou nu ook met emailcitaten, al dan niet uit context en onvolledig en dus misleidend, kunnen gaan strooien, maar zie daar van af.

    De discussie is jaren geleden gevoerd, er is niets nieuws gebeurd. Het is klaar. Jouw weergave, dat zeg ik nog maar eens klip en klaar, is onvolledig.

  75. Inderdaad, DSR heeft zijn punt inderdaad al meerdere malen gemaakt, maar daar is door APD niet serieus op ingegaan, laat staan dat er gevolg aan wordt gegeven.

    De discussie was inderdaad gevoerd, maar door APD weer geopend door zijn pesterige publicatie van DSR’s verhalen, tegen de gemaakte afspraken in. En daar neemt DSR geen genoegen mee. Hij wil dat zijn verhalen hier niet meer gepubliceerd worden, zoals eerder het geval was.

    APD kan wel denken vrijelijk te kunnen pesten en sneren, maar hij hoeft niet te verwachten dat iedereen dat maar over zijn kant laat gaan. Wie slapende honden wakker maakt, moet niet klagen over het geblaf.

  76. Uiteraard is DSR’s weergave ‘onvolledig’. Dat is ieder citaat per definitie. Maar dat wil nog niet zeggen dat zijn citaten onjuist of verdraaid zijn. Boven citeert DSR uit vele pagina’s correspondentie. Wie zit erop te wachten om dat hier allemaal te lezen?

    Waar het om gaat is de conclusie van al dat heen-en-weergeschrijf, en die geeft DSR naar eer en geweten weer, in zijn eigen woorden, geillustreerd en ondersteund door een passend citaat – al is het maar om de blogbaas aan onze afspraken te herinneren. De beste man vergeet immers wel eens vaker wat, bv. het Herenakoord van destijds. Hij dreigde hier met akelige gevolgen als DSR erover door bleef gaan.

    Uiteindelijk nam APD gas terug toen DSR hem het akkoord van destijds forwarde, waardoor hij -toe nog uiterst redelijk- niet langer onder onze afspraken uit probeerde te komen. DSR kreeg zelfs een bedankje! Het was maar goed dat DSR zwart op wit had, anders was de uitkomst ongewis geweest.

    DSR vraagt niets anders dan het nakomen van onze eerdere afspraak, nl. het niet langer publiceren van mijn verhalen hier. Er is niets veranderd ten opzichte van 2015 toen APD zijn belofte wel nakwam.

  79. Het vervelende met die vent is dat alsje er nietopingaat, hij doorgaat, als je eropingaat, hijdoorgaat en als je doet wattie wil hij doorgaat. Zo’n vervelend jankend kereltje bij de kassa die hooptdattie geen pakopzijnlazer krijgtomdat iedereen toekijkt. En dat zelfde vervelende kreng bij de buren om moderatie schreeuwt als hij iets off topic vindt.

  80. ‘De Lallende Lummel’…-milde glimlachicoon-. Destijds in het kielzog van DSR opgekomen tijdens de door dezelve veroorzaakte buzz rondom het Ik-jesreageren. Pikte zelfs een graantje mee van diens roem toen hij zijdelings werd genoemd in het interview dat DSR aan NRC gaf. Keerde zich om nimmer verklaarde redenen plotseling, zonder kennelijke aanleiding tegen DSR en schreeuwt sindsdien twee keer per jaar naar hem als een verwarde zwerver.

    Het is hem kennelijk ontgaan dat DSR het al jarenlang niet meer verkiest hier te reageren, tenzij hij iets recht te zetten heeft. En DSR zal honderd euro overmaken naar een goed doel van DLL’s keuze (behalve de Cliniclowns) als DLL eventjes een link geeft naar een topic waar DSR vraagt om moderatie vanwege off-topic, want dat doet DSR nooit.

    On-topic is deze week wel de kwestie van DSR’s verhalen, tegen diens uitdrukkelijke wens hier gepubliceerd. Daar zegt iemand als DLL natuurlijks niks over, maar DSR gaat er niet mee akkoord en wil dat er zo spoedig mogelijk een eind aan komt.

  81. En onbegrijpelijk dat de blogbaas iemand die zich zo honds gedraagd als DLL beduimt! Hij zou DLL juist tot de orde moeten roepen, want het geeft toch geen pas om iemand zo af te kafferen, en dan nog de spaties te vergeten ook!

  82. Dubbel d

    Nabespreking van het tentamen geschiedenis 6 vwo. Hoewel leerlingen geen punten verliezen bij schrijf- en spelfouten, zet ik wel een cirkel om woorden die écht verkeerd zijn geschreven of gebruikt. Een jongen reageert geagiteerd wanneer hij ziet dat ‘zij strijde’ omcirkeld is. Hij antwoordt: „Sjongejonge, ik weet ook wel dat je strijde met dubbel d schrijft”.

    Ben de Liema

  84. Het lijdt geen twijfel dat deze weg naar Leiden leidt, was een zin die we op de lagere schoolal voorgeschoteld kregen.

  90. lummel denk aanjespaties!
    Pas op Leida je pop vat kou.
    Uit de puntjes van mijn geheugen. Nooit begrepen, altijd netjes neergepend. Ik had geen pop en was geen Leida, kouvatten bestond in ons gezin niet. Gewoon wachten tot de rijp van de dekens was verdwenen, de ijsbloemen van de ramen waren gesmolten. En de kolenkachel weer tot leven was gebracht door moeders en oma’s.

  91. Lieve Pawi,
    Voor ik naar bed ga, Nog even een pluim op de hoed voor je trouwe plaatsing van de grond van ons bestaan: het Ikje van vandaag!
    Bonne Nuit A demain.

  92. Vakantie

    Mijn oude buurvrouw kijkt van een afstandje toe, terwijl ik, licht agressief, zo veel mogelijk oud papier, glas en plastic in mijn auto probeer te proppen. Wanneer ik de onhandige doos van de sjoeltafel – die als verrassing onder de kerstboom lag – tussen de plakkerige resten plastic probeer te duwen, druipen oude klodders erwtensoep over mijn handen. Een fles nieuwjaarsbubbels valt precies naast de achterband in stukken uiteen. Als ik eindelijk alles naar binnen heb gestouwd, de scherven bijeen heb geveegd en de achterklep met mijn hele gewicht en een zelfvoldane zucht dichtduw, roept de buurvrouw: „Gaan jullie met vakantie?”

    Nienke Magnin

  94. De kater na kerst… Zo ken ik er nog een: kom je terug van vakantie, kom je erachter dat een pesterige blogbaas gewoon tegen je wil en eerder gemaakte afspraken in je feuilletons on zijn blog publiceert!

    Hou daar eens me op!

  95. Verzekering na verzekering, via de mail, tijdens ontmoetingen, a la ‘Jij hebt altijd het laatste woord over jouw stukjes’, en ‘waarom zou ik überhaupt tegen de zin van iemand iets publiceren’.

    Inderdaad, goeie vraag.

  97. DSR heeft nog even gekeken eebs gekeken,maar zijn verhalen staan hier nog steeds!

    Maar waarom, dat was helemaal niet de afspraak.

  98. Licht agressief, dat snap ik. Nienke stond er alleen voor bij het opruimen en afvoeren. Anderzijds: fijn om te weten dat er nog steeds gesjoeld wordt!

    PS Dank Klare taal voor je aardige woorden.

  100. Typisch, een sjoelbak dat is toch een anachronisme imho, ik heb er nog een op zolder staan in de verwachting dat mijn kleinkinderen er aan beginnen, maar jammer helaas, zij rennen meteen naar de i-pad.. en laptop.
    Verderfelijk ..of niet…

  105. Weet je wat ook nog eens een grote hit wordt? Knikkeren, zoals het wegknikkeren van verhalen die je van de auteur niet langer op je blog mag publiceren, in overeenstemming met gemaakte afspraken.

    Komop, graag m’n verhalen verwijderen, zoals eerder overeengekomen.

    Waarschuwing aan eventuele nieuwe auteurs: ga naar de notaris met je afspraken. Een gegeven woord en een handdruk volstaan helaas niet meer.

  106. Excuus, ik was een paar daagjes druk reizende. Daardoor heb ik verzuimd om onmiddellijk Klare taal te feliciteren met haar 100e reactie. Maar die over de sjoelbak was er wel degelijk eentje, een honderdste reactie. En dat vieren we. Bij deze Klaartje! 😀

  107. Pingback: Exclusief: de ikjesdiscussies die je elders moet missen – Bas van Vuren, aangenaam

Ik vind er dit van: