Och, je heet Ewout Franse en je wilt ook eens in de krant. Alleen er gebeurt nooit iets daar waar jij bent. Laatst ook, sta je in een viswinkel in IJmuiden en je eet kibbeling. Verder is er niemand. Het is koud en winderig, de andere mensen kijken wel uit, die zitten lekker op de bank te swipen. Nou, dan verzin je toch gewoon dat er een jongetje met zijn moeder binnenkomt? Zoon en krab kopen een moeder, nee, moeder en zoon kopen een krab en verdwijnen ermee naar buiten. Om hem zijn vrijheid te geven à la Free Willy. En hopla, dan sta je ineens wel in de krant.
Onze deskundige ikjesreviewers fileerden het flinterdunne anekdotetje natuurlijk genadeloos. “Hopelijk heeft ze eerst het elastiek om de scharen losgemaakt”, bromde Pawi. Lummel viel haar bij: “Ik denk dat dit ikje uit de duim komt. Anders was het elastiekjes afhalen wel beschreven. Dat lijkt me niet zo gemakkelijk.”
Waarop Pawi lekker aan de hyperbool ging en een verhaal verzon over een prijswinnaar van de loterij, die na “langzaam langs al die dode soorten in bakken vol ijsschaafsel, glanzende oogjes, glimmende schubben” gelopen te hebben al zijn geld besteedde om ze allemaal met “reusachtige vuilniszakken” weg te halen.
Onafhankelijk van het geloof. Dat zie je bij mensen niet zo vaak.
Zelf ging ik lekker surfen op zoek naar mooie afbeeldingen voor dit intro. En ja, ik weet dat mijn voorganger het standaardwerk over de kreeft en wat er door hem heen gaat al jaren terug heeft geschreven. Wordt nog heel regelmatig gelezen. Cornerstone content van het blog.
Maar ik kwam al surfend heel wat nieuwe dingen aan de weet. Bijvoorbeeld dat de vissers de kreeften en krabben op zee levend bij elkaar in een bak stoppen. Je zou denken, da’s gezellig voor die beesten, zien ze eens wat anders, en hebben ze lekker de tijd om met elkaar te keuvelen, op weg naar de wal. Maar nee hoor, die krengen zijn kannibalistisch, dat wil zeggen dat ze hun eigen soortgenoten doden als ze daar toevallig zin in hebben. Zomaar. Hoppa. Kop eraf jij. Onafhankelijk van het geloof. Dat zie je bij mensen niet zo vaak.
De vissers binden de scharen dus vast met elastiek. Je kent ze wel uit het aquarium van het betere restaurant. Zelf vind ik het een redelijke oplossing van een dierenwelzijnsprobleem. Het kan gewoon niet anders, tenzij je ze helegaar niet meer zou vangen. Maar daarvan raken de zeeën overvol. Voor je het weet kruipen de kreeften en krabben en andere kruipdieren die we dan ook wel niet zullen eten over de kades en – huiver – tot in onze achtertuinen over de grond. Nee, ze moeten echt, net als al dat plastic, uit de zee worden gevist.
En maak nou alsjeblieft niet de fout te denken dat ze je – als je ze op straat of op je tuinpadje tegenkomt – uit dankbaarheid niets zullen doen. Net als de grijns van apen in de dierentuin geen liefde betekent, maar agressiviteit om die zwakkere soortgenoot achter het hek te bewegen om nog meer van zijn voer te laten vallen, zo moet je het redelijk serene gelaat van een doorsnee kreeft ook zeker niet verkeerd interpreteren.
Veel van dit soort weetjes viste ik van een hele mooie informatieve site met een leuke naam: “Vist ik het maar!” Moet je ook eens heengaan, seafood for thought. Ook nog niet te laat voor de kinderen van Mopperkont, die hij vroeger bij de visboer altijd buiten liet wachten.
Inmiddels maakte ook de illustere reageerder uit de NRC-tijden, de man die er in zijn eentje voor heeft gezorgd dat de ikjes zo’n hoge vlucht namen en die daar zelfs over geinterviewd werd in een bijlage met een foto, ja, ik heb het over De Schrijvende Rechter (DSR), weer eens zijn opwachting op de site. Keileuk. Ik plaatste als welkom een oude verjaardagsfoto van vadermans.
En ja hoor, DSR was meteen weer een van de aandachtigste lezers en trouwste reageerders, met soms meerdere reacties op één dag, zelfs op vrijdag en in het weekend, iets wat hij in het verleden uit principe niet deed. Hij praatte honderduit over van alles, bijvoorbeeld over vogels, zoals Amsterdamse reigers die hij “schoffies” noemde, “meeuwen zijn er niks bij” en dat klopt gewoon. Zie ook mijn hekeldicht alhier.
Pawi leek er net zo over te denken: “Een reiger lust je rauw. Net als een beer. Waarschijnlijk stinkt hij net als de beer uit zijn bek. Hij schijt alles onder zonder aanzien des persoons. Hij zit met zijn opgehokte schoudertjes te loeren of er nog wat interessants voorbij zwemt. Nee, geef mij maar de witte reiger. Tussen de weilanden, langs de sloten. Kilometers verderop een vriendinnetje, net zo sereen…”
En krek dat ze gelijk heeft, de witte reiger is in opmars, in heel West-Europa. Zelf zie ik ze ook al vaker dan de blauwe, misschien ook wel omdat ze meer opvallen. Andere vogels die overkwamen waren waren zwanen, ganzen, eenden en zwaluwen (bij Lummel voor de deur) en de spot- en pestvogel (in de “winterbessenstruik” bij DSR op het padje).
Bertie deelde een prachtig on-topic ikjeswaardig echt gebeurd verhaal over haar echtgenoot. Dat gaat als volgt:
Zieke reiger
We fietsten ergens langs mooie huizen met grote tuinen. Ineens stopte echtgenoot, duwde me zijn fiets in de hand en holde een tuin in, ‘daar ligt een zieke reiger’ roepend. Ik zag het ook, het beest lag half in een vijver. Mijn man belde aan. Een vrouw deed open, man gebaarde naar de reiger, zij keek en liep naar de gevallen vogel. Ze tilde hem op en zette hem recht. Een tuinbeeld.
De schrijvende edelachtbare becommentarieerde, zoals jullie zien, weer heel wat ikjes. Ook zijn aparte zegswijzen fleurden zijn betoog weer op, zoals “Een moment van onbezonnenheid, kan maken met jaren schreit”. Mooi toch? Het stof prikt in je ogen als je het hardop leest.
En we glimlachten weer mild om DSR’s typerende taal- of spelfouten, zoals “vervend vogelaar”. Wat hebben we ze gemist! Zelf bekritiseerde hij een andere reageerder over het vergeten van een spatie. Maar er heerst hier goedmoedigheid op de site. We lachen mensen toe, niet uit. En de rust keerde best snel terug, als je maar wist waar je moest gaan scrollen.
“Mooie tieten”
Marion Labohm zat zich in het Kerstcircus te verlekkeren aan de “gladgeschoren, zeer gespierde Poetin-Russen met ontblote glimmende bovenlijven”. Gelukkig realiseerde ze zich dat je in deze preutse tijden voorzichtig moet zijn met je uitspraken. Dus verzon ze fluks een Sprechhund, een “elfachtig meisje” van een jaar of vier dat naast haar in de loge zat en bewonderend uitriep “Mooie tieten”.
Lummel merkte vilein op dat hij de opbouw van het ikje buitengewoon grappig vond: “Mooie opbouw naar een anti-climax” en Pawi vond het een prachtige eindzin en krek dat ze gelijk had. “Mooie tieten”, zo gauw komt er geen betere, wat ik jullie brom. De NRC zette er “Spierkracht” boven en zelf weet ik ook nog niet of de mooie tieten de kop gaan halen.
De 100e reactie was vorige week afkomstig van Klare taal, naar aanleiding van een Kerstafvalikje (de “kater na de Kerst” noemde DSR het tafereel treffend), geschreven en ingezonden door Nienke Magnin. De protagoniste probeert een “onhandige doos van de sjoeltafel” in de glasbak te stoppen en wordt daar chagrijnig van. Klaartje zette een boompje op over de vraag of het nou erg is of niet dat de kleinkinderen niet meteen na aankomst bij oma naar de zolder rennen om de sjoelbak naar beneden te halen, maar zich liever met de schijven van de I-Pad en laptop bezighouden. De reageerders noemden wel meer spelletjes op die tegenswoordigs op de smartphone worden gespeeld. Zelfs knikkeren, zoals DSR meende te weten.
Oh ja, nog zo’n leuke feestelijke gebeurtenis: ik kreeg van WordPress een presentje en een loftrompet aangeboden omdat ik kennelijk precies acht jaar geleden met bloggen ben begonnen. Keileuk!
Wil jij net als DSR en de andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Met iets leuks? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden uit het verre buitenland die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Of scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume als je dat wilt. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, het hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via de email van mijn voorganger apie@apiedapie.com of direkt bij mij zelf: bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen week. Nou, jullie zien het wel. Ik was vorige week weer eens een rampentoerist. Net zoals mijn voorganger naar Mumbai en New York en andere aanslaghaarden placht te reizen, ging ik naar Scheveningen. Kijken naar het zwarte zand. ’t Is bijna weg. Haast jullie! In combinatie met de titel “Mooie tieten” had dit plaatje veel langdurige kijkers op de site opgeleverd, op zoek naar welvingen die er niet zijn. Dus ik heb maar een diepere titel gekozen.
Toen ik er toch langs kwam, de avond ervoor, fotografeerde ik de Grote Markt in Brussel. By night. Niet omdat nog niemand dat gedaan heeft. Maar omdat ik het altijd doe en het op dat moment ook nogeens precies 22:22 uur was. Da’s een twittergebbetje. Die man dat lijk ik wel, maar dat kan niet, want ik maakte de foto, moederziel als ik me daar door de bruisende stad sleepte.
Foto boven: “Het zwarte strand, the black beach” © 2019 Bas van Vuren (fragment, volledige foto hangt vanaf volgende maand in Panorama Mesdag).
Foto onder: “22:22 lichtjes” © 2019 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Hoe je van niets toch iets maakt! Gefeliciteerd met die acht jaar en dit 219e? intro.
Leesclub
De leesclub van mijn vrouw verbant Mare (9) en mij naar de studeerkamer. Vanavond staat Murat Isik’s Wees onzichtbaar op het programma.
„We gaan onze eigen leesclub wel houden”, zegt Mare en ze zet een paar opgesnorde oude knuffels, een verfomfaaid beertje en een reuze dalmatiër, naast ons op de bank.
„Welkom allen!” speel ik het spel mee. „En wat vond je van het boek?” Mijn dochter steekt van wal. „Hij schrijft „Murat is ik” en dan vind ik het extra knap dat hij toch zo’n dik boek kan schrijven.”
Ben Sloot
Nou noem het maar niks die fraaie stukkies die de reageerders vorige week aandroegen. Het was echt een topweek wat dat betreft. Dit is de 220e ….
Gefeliciteerd, met de prijs? award? en, natuurlijk, ook met het intro.
Het steekt me. Ik blog al vanaf 2004 of daaromtrent en kreeg nooit wat. er rolt een traan.
Dat ik verschillende malen van aanbieder wisselde, Punt – Bloggertje – Blogspot en anderen, zal WP dwars hebben gezeten. ☻
Ja, ze willen dat je trouw bent, Bertie. Ik zit vanaf 2011 op WordPress, nooit iets anders gedaan, afgezien van Vk.blog. Bevalt me best!
Beschouw de award ook een beetje van jou. Je hebt hem keiverdiend. De dinerbon is helaas al ingewisseld. Man man, wat hebben we heerlijk gegeten. En toen naar Bohemian Rhapsody.
Prachtig intro. Bas bovenbaas.
Murat is ik. Ikje is nix. Dus Murat is nixje.
Kamelenjong
Mijn vrouw had haar wekelijkse leesclubje over de vloer. Deze week werd « de kameleon houdt vol » besproken. Mijn zoon stelde voor het boek ook te bespreken. Toch knap van zo’n kamelenjong zei hij toen hij detitel zag.
Gerben Hellinga
Op zaterdag 24 januari 2015, 02:09, schreef DSR aan APD als deel van een alomvattend vredesakkoord om de ruzie van het moment voorstel:
“Jij, op jouw beurt, belooft dat ik het laatste woord heb over het al dan niet publiceren van de Verhalen op jouw blog.”
Waarop APD anwoordde om 9:47:
[gemodereerd, vanwege citeren uit email zonder toestemming]
Waarom APD zei dat ie ging ski-en en DSR aan het sneeuwruimen ging.
Nou, dat laat toch aan duidelijkheid niks te wensen over, zelfs als je alle vijven en zessen eromheen, zoals ‘hoe communiceren we dit naar de buitenwereld?’ achterwege laat. De hoofdzaak is dat DSR het laatste woord heeft over het al dan niet publiceren van zijn Verhalen op dit blog, en dat APD daarin heeft toegestemd.
Sindsdien hebben we onze afspraak niet gewijzigd – APD heeft dan ook geen toestemming DSR’s verhalen hier te publiceren. Hij ziet graag dat daar een eind aan komt.
De citaten beschrijven zoals gezegd slechts een deel van de waarheid, er was (helaas) een context die hier niet kan worden beschreven vanuit privacyoverwegingen, maar die het verhaal echt anders doet zijn.
Zoals gezegd, het is jaren geleden, we gaan het niet overdoen. Ik althans niet. Wat vindt DSR van het ikje?
Ik zat vroeger in een paar leesclubs. Ik heb daar nog steeds goede herinneringen aan. Net als het nrc ikjes leesclubje. Misschien zouden we met zijn alle ook eens goede boeken lezen en bespreken?
Ik zit al ruim 25 jaar in een gemengde leesclub (drie vrouwen, drie mannen) en we beginnen de sessie meestal met het doornemen van onze lichamelijke en geestelijke gebreken van de afgelopen periode. We hebben daardoor nog zelden tijd over voor de boekbespreking.
Voor de volledigheid, Murat Isiks “Wees onzichtbaar” lijkt een aardig boekje te zijn. Mooie cover ook.
@mopperkont! 😀 😀 😀
kom bij ons gymclubje mopperkont, dan word je net zo kwiek als ik
“Zoals gezegd, het is jaren geleden, we gaan het niet overdoen.”
Uitstekend, ware het niet dat jij bent begonnen met overdoen, nl. door tegen de gemaakte afspraken mijn verhalen weer ter beschikking te stellen. APD, en niemand anders, is degene die het gesloten boek heeft geopend. Het is aan hem om het weer te sluiten.
APD zegt terecht nergens dat de citaten onjuist zijn. Dat kan ook niet, want hij heeft eea zelf geschreven. Hij mag wat mij betreft uit de context bijciteren want hem nuttig lijkt, maar de conclusie veranderd er niet door: DSR zou het laatste woord hebben over plaatsing van zijn verhalen op dit blog. Dat is een ondeelbare waarheid, DSR kan immers niet een beetje het laatste woord hebben.
APD laat zich dan ook kennen als iemand die gemaakte afspraken niet nakomt. Laat het een waarschuwing zijn voor wie erover denkt om hier een verhaal te publiceren. Eens gegeven, ben je het kwijt, is het met de muziek mee, mag je er niet over beslissen. Een mini-Google of -Facebook, maar dan erger.
Voor DSR’s mening over andere zaken dan het ongeeigend gebruik van zijn verhalen, kan men terecht op het buurblog, waarvan alleen het noemen van de naam al tot moderatie kan leiden.
Hardnekkig geval van framing. De illusie blijft gewekt alsof ik vorige week ineens de verhalen herpubliceerde. Is niet zo. Ik plaatste zonder enige kwade bedoelingen een onschuldig plaatje van een van de drie feuilletons, zonder zelfs maar een link ernaar toe. Die verhalen stonden er al jaren op, ze zijn maar heel kort van de site geweest.
Dat dit niet is opgevallen komt omdat ik ze niet in het menu “Verhalen” had opgenomen. En vindt dan maar eens een verhaal van jaren geleden alhier. Niet te doen inderdaad, tenzij je er gericht op zoekt, iets dat DSR kennelijk ineens in een vlaag van helderheid vorige week deed.
Hij is (vrijwel) de enige. De leesstatistieken van de 3 feuilettons laten al jaren blanco’s tot “onder de 10 per maand” zien. De verhalen liggen bij de Slegte, zeg maar. Geen auteur kan zijn uitgever verplichten alle uitstaande boeken terug te vorderen.
Zoals ik ook elders heb gesteld is het niet “eens gegeven kwijt”, de auteur houdt alle rechten. En als er zwaarwegende redenen zijn om een verhaal van de site te halen, dan kan dat. Die zwaarwegende redenen, daar heb ik samen met DSR destijds naar gezocht, die waren er niet. Naar willekeur verhalen van de site laten halen, in feite om te pesten, verhalen waar ook door de uitgever aan is gewerkt, is natuurlijk niet iets wat een auteur moet willen. Wil hij dat wel, dan moet hij of zij hier inderdaad niet (meer) publiceren en dat is prima zo. Het neemt twee om te tangoen.
‘Framing’… het woord van het jaar 2016 en inmiddels in zichzelf een frame. Een leunstok voor de luie discutant.
Wanneer de blogbaas zegt dat DSR’s verhalen maar ‘heel kort’ van de site zijn geweest, zegt hij in feite dat hij zich maar heel kort aan zijn woord heeft gehouden. Waarvan akte.
De bezoekersaantallen doen er niet toe, of het er nu nu of honderdduizend per maand zijn – het gaat erom dat DSR’s verhalen hier beschikbaar zijn, terwijl de auteur dat beslist niet wil.
Dat reglement over zwaarwegende redenen dateert van na de gemaakte afspraken van begin 2015. Van een zoektocht ‘samen met DSR’ is geen sprake geweest. En het is ook niet nodig. Als hij niet meer wil dat zijn verhalen hier staan, dan moet dat voldoende zijn. DSR zou het laatste woord hebben, volgens afspraak, zoals blijkt uit de citaten die inhoudelijk niet door APD worden bestreden.
De blogbaas heeft zich flink in de kaart laten kijken. Achteraf regeltjes opstellen, gemaakte afspraken op basis van die regeltjes niet nakomen en niet openstaan voor het doodsimpele verzoek DSR’s verhalen, die kennelijk toch geen mens interesseren, weg te halen.
Haal DSR’s verhalen weg, APD. Je weet dat het zou was afgesproken.
Ik wil niet dat mijn verhalen hier nog langer beschikbaar zijn. Je kunt je geweer van schouder veranderen zo vaak als je wilt, feit blijft dat je je niet aan onze afspraken heb gehouden. Zonder DSR erin te kennen heb je de verhalen weer ter beschikking gesteld en dat was dus niet de bedoeling.
Beste ezers: bezint eer ge begint voordat u met deze’uitgever’ in zee gaat. Een handdruk, een glimlach, een biertje en een toast – maar op zekere dag ontdek je dat je zijn lijfeigene bent.
Prachtig intro weer Bas, gelardeerd met fraaie foto’s.
Over leesclubs gesproken, ik heb jaren in diverse leesclubs gezeten en de boeken uitgezocht enzo, maar de meeste mensen zijn inmiddels dood of nog erger.
Ik heb laatst dus maar voor mezelf Grand Hotel Europa van Ilja Pfeijffer gekocht en daar ben ik wel even zoet mee.
Nee DSR, je weet best dat ik me niet “heel kort niet aan mijn woord gehouden”. De waarheid is dat ik heel kort heb aangenomen dat er inderdaad “zwaarwegende redenen” waren om de verhalen te verwijderen.
Dank je, Klare taal, daar doen we het toch maar voor. Graag t.z.t. een kleine recensie of sfeerimpressie of als het kan een fotootje van het boek op je nachtkastje.
Ik ga alvast lezen, als ik de stapel nog lezen althans uit heb, die groeit als een palettenstapel voor een bonfire in Belfast – huivericoontje- Of voor een “vreugdevuur” in Scheveningen. Te hoog dus. Als je erop klimt en naar beneden kijkt dan zwaai je heen en weer. Daar zijn boeken niet voor.
Bron: https://iljapfeijffer.com/werk/proza/grand-hotel-europa/
Wat is dood of nog erger? Ik vermoed dementie. Dat is voor de leesclub erger dan voor de dame/heer in kwestie.
Ik zat ooit in een leesclubje dat ikzelf “los zand clubje” noemde. Op uitnodiging werd je daar lid van. Twaalf mensen kochten ieder een boek, hielden dat een maand en op de eerste dag van de volgende maand leende je het uit aan een ander lid. Na twaalf maanden kreeg je het weer in bezit. Er was een lijst die de volgorde bepaalde. Niemand sprak over het boek. Niemand wilde weten waarom jij juist dit boek had gekozen.
Heel zuunig, dat is waar. Het clubje was ooit opgericht door de vrouw van de burgemeester, vandaar. Liefdewerk.
De voorloper van de bibliotheek.
Ja pawi dat is wat ik bedoelde, de dames en heren zijn wel heel oud geworden, ik was de jongste destijds.
Vorig jaar ben ik bij een oud leesvriendin op haar honderdste verjaardag geweest, zij woont nog steeds thuis hier in de buurt met behulp van uitstekende thuiszorg.
Warm welkom
Een kennis van me is zo’n echte hondenvrouw. Door weer en wind sjouwt ze in haar oliejas energiek door de weilanden met wapperende haren en waterdichte laarzen, altijd met haar dieren om haar heen springend. De pregnante geur van honden is ook alom aanwezig in haar woning, want haar teefjes kregen daar meerdere nestjes. Toen ze zelf zwanger raakte, was ze opgetogen, ze kon niet wáchten. Na een nogal zware bevalling reikt de dokter haar de baby aan. Vermoeid maar dolgelukkig drukt ze het kindje aan haar borst en zegt liefdevol: „Kom maar bij het baasje.”
Trees Roose
Leuk, nu ook historische gebeurtenissen.
De zuidwester ontbreekt nog!
Het woordje ‘pregnante’ is leuk gevonden.
Een gezocht ikje. Waarschijnlijk al vaak voorspeld.
Misschien gaat het juist om dat ‘pregnante’.
Ik vind dit ikje wel leuk. Alleen jammer is dat het »een van horen zegje » is.
Ik heb trouwens « grand hotel europa » gedownload op mijn padje. Het begint heel erg sterk.
En ik heb zojuist de drie boeken op mijn nachtkastje gefotografeerd die ik aan het lezen ben. Of lezen wil. Moet. Het is een begin voor ons nieuwe boekenhoekie, leescluppie, gezellige naam welkom.
Het Herenakkoord is zonder voorbehoud. DSR mag zelf beslissen of hij hier zijn verhalen ter beschikking stelt. Dat APD later een reglementje oid heeft opgesteld, doet daar niets aan af.
Er is zeker niet ‘samen met DSR’ gezocht naar zwaarwegende redenen. Wel heeft APD op allerlei manieren geprobeerd DSR ervan te weerhouden om de tenuitvoering van diens beslissing te eisen. Daarbij heeft APD inderdaad nog gespeculeerd dat DSR’s persoonlijke omstandigheden, waarvan hij op de hoogte was, een rol speelden bij eea, daarmee DSR dwingend nog eens stil te moeten staan bij deze omstandigheden en deze suggestie te ontkrachten. Nogal onplezierig.
In weerwil van wat APD graag wil denken, heef DSR zijn verhalen niet tereuggetrokken om hem een loer te draaien of te pesten. Het is DSR gaandeweg duidelijk geworden dat APD en DSR op de lange temijn niet door een deur kunnen. Alles goed en wel voor een borreltje en bitterballetje maar op het blog werd het vroeg of laat toch telkens weer ruzie. Jammer maar helaas – een feitelijke constatering, incompatibilite des humeurs DSR heeft daaruit de conclusie getrokken dat hij hier beter niet meer permanent kan reageren, hetgeen de rust hier ten goede is gekomen. Dan is het toch niet meer dan voordehandliggend dat DSR een beroep doet op de eerdergemaakte afspraken en zijn verhalen hier niet meer ter beschikking stelt?
Afspraak is afspraak, de verhoudingen zijn gronding verstoord, laten we wel zijn. DSR stelde dan dus al lang geleden voor ieder ons weegs te gaan – al met al genoeg zwaarwegende redenen lijkt me.
Pfoe, valt nog niet mee om een foto te plaatsen via de mobiele app. Komt goed. Later als ik bij een echte computer ben.
Van links naar rechts (nu nog boven naar beneden): begin was leuk, fris, hilarisch, zen (ben opgehouden met het aantal f***’s per pagina te tellen), maar na een paar hoofdstukken gaat de auteur zich ergeren aan mensen die niet zo zen zijn als hij. Helemaal uit zijn plaat tegen een denkbeeldige mr. X. Da’s dus niet zo zen. En nu twijfel ik of ik door wil lezen. Komt het nog goed?
De middelste: toelichting niet nodig. Moet iedereen lezen.
Rechtse/benedenste: ik blijf erin beginnen, laat het dan weken liggen en moet dan telkens weer helemaal overnieuw van pagina 1 starten. Vermoeiend. En dat geldt eigenlijk ook voor meneer Irving zelve. Jawel, ik heb al zijn boeken. Maar ik ken het kunstje nu en man, wat is de man verwaand. Hij schrapt geen woord, geen komma meer, want dat is alles heilig manna dat de grote Schrijver op de wereld uitstort. Enfin, ooit heb ik het uit, en dan is er wel weer een nieuwe.
Bijzonder onfris om mijn empathische en tactvolle vraag t.a.v. de persoonlijke omstandigheden van destijds op deze manier te omschrijven. Een “suggestie die ontkracht moest worden”, “dwingen”. Veel lager kan een mens niet zinken.
Het geduld heeft nu bijna een grens bereikt. Ook ter wille van de sfeer op dit blog.
APD is zelf begonnen over zwaarwegende omstandigheden. ’t kan dan wel empatisch en tactvol bedoeld zijn, maar dat heb ik dan toch niet zo ervaren. Mag. Niks onfris aan en al helemaal geen reden om over grenzen (en dan, moderatie? bannen?) te beginnen.
DSR zet duidelijk uiteen waarom hij niet wil dat zijn verhalen hier niet langer worden gepubliceerd (al zou een beroep op de gemaakte afspraken moeten volstaan). Geen speld tussen te krijgen, de blogbaas probeert het geeneens.
DSR geeft hier op normale, beleefde wijze te kennen dat hij graag zou zien dat eerdere afspraken worden nagekomen. Net als hij vorige week deed. De blogbaas werd er nog wel door DSR’s terugkeer, die uitsluitend en alleen samenhangt ten geinspireerd bij het schrijven van zijn blog.
DSR zal zijn oproep tot verwijdering blijven herhalen. Mochten de verhalen blijven staan, terwijl DSR niet meer reageert, dan zou dat dus kunnen zijn, omdat hij wordt gemodereerd. Maar de blogbaas zal wel wijzer zijn dan tot zo’n zwaktebod over te gaan.
Ik denk dat er twee logische vervolgstappen bestaan, als ik zo de hele discussie overzie. Beide varianten zijn sinds jaar en dag voorzien in het officiele blogreglement, ik zal ze voor de zekerheid toch nog maar even citeren:
“Reageerders en/of hun IP-adressen kunnen als daar aanleiding toe bestaat – bij herhaald zondigen tegen de bovenvermelde etiquette en/of bij het herhaald vervuilen van reactiedraden met vulgaire, ordinaire, treiterige, stalkende, ruziezoekende, ellenlange, niet ter zake doende en/of strontvervelende posts in een moderatie- of spamfilter worden geplaatst.”
Met beide varianten wordt tegemoet gekomen aan het door DSR zo innig gewenste “ieder ons weegs te gaan”. De eerste variant heeft uiteraard mijn voorkeur.
De blogbaas is toch niet wijzer dan ik hem zou nageven. DSR staat/stond in de moderatie. En dat zonder een onvertogen woord.
Ik heb trouwens nooit de indruk willen wekken dat APD uit kwade bedoelingen mijn persoonlijke omstandigheden ter sprake bracht ivm mijn besluit omtrent het niet langer publiceren van mijn verhalen hier maar het idee was zo ver bezijden de waarheid dat ik met mijn ogen stond te knipperen.
Ik heb hem destijds ook meteen duidelijk gemaakt dat het een los stond van het ander, dus ik kan me niet indenken dat eea een rol speelde bij zijn besluit de afspraken na te komen.
De grondig verstoord verhoudingen zijn inmiddels wel bewezen. APD zou geen enkele schade lijden door het verwijderen van DSR’s verhalen en het zou ons Herenakkoord eerbiedigen. Wat let hem? Stijfkoppigheid? Racune? Enfin, niks waar een volwassen mens niet overheen kan stappen. Kom op.
Op basis van die regels moeten we er toch wel uitkomen:
“Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.”
DSR doet niets liever. Hij komt hier niet op de koffie. Ik ga graag elders buurten, maar dan niet met achterlating van mijn verhalen.
“Reageerders en/of hun IP-adressen kunnen als daar aanleiding toe bestaat – bij herhaald zondigen tegen de bovenvermelde etiquette en/of bij het herhaald vervuilen van reactiedraden met vulgaire, ordinaire, treiterige, stalkende, ruziezoekende, ellenlange, niet ter zake doende en/of strontvervelende posts in een moderatie- of spamfilter worden geplaatst.”
Geen van de bovenstaande negatieve kwalificaties slaan op DSR. Hij valt hooguit in herhaling, maar dat is uit aard der zaak. Ellenlang valt ook mee, aan de lengte van de blogbaas, als die d’r goed inzit, komt DSR bij lange na niet. Stalken? Nope. Ruziezoeken? DSR vraagt iets waar hij recht op meent te hebben. Dat zal de aangesprokene allicht niet aanstaan, maar ruziezoeken is het niet. Strontvervelend? Subjectief, hooguit een stok om mee te slaan. Zoals gezegd schrijft DSR deze berichten ook niet voor de lol, maar uit noodzaak, omdat hij geen enkel gehoor krijgt voor een eerlijke zaak.
Dat is toevallig, dat boek van Irving staat ook al heel lang op mijn padje. Ik ben ook al tig keer begonnen en nooit doorgelezen. Ik ga het ook proberen, net als het boek van Laurent Binet.
En wij in de VS maar denken dat de echte impasse in deze wereld zich afspeelt rondom de overheid shutdown.
Haha, Avenue of Mysteries staat bij mij ook al een paar jaar op de boekenplank. Met een bladwijzer op pagina 64. Jammer, ik was een grote fan van Irving, vooral Hotel New Hampshire, A Prayer for Owen Meany en natuurlijk The Cider House Rules.
Het boek van Binet heb ik in een vakantie uitgelezen dag en nacht, ik kon het haast niet wegleggen.
Het probleem van Binet is dat ik al de « hoofdrolspelers » gelezen heb tijdens mijn afstuderen. Ik heb moeite met het beeld dat tijdens een gesprek in een homosauna Foucault zich buccal zou laten plezieren (netjes genoeg voor pijpen?). Ik heb te veel respect voor die man (Foucault heeft heel veel over sexualiteit geschreven, maar nooit over de zijne).
Maar dat wil niet zeggen dat ik zo te keer zou gaan als Yann Moix.
@Ad, Lummel 😀 Ik ben blij dat ik niet alleen ben. Mijn bladwijzer ligt op bladzijde 14 en, heel bijzonder, volgens het bonnetje heb ik het boek op 19 januari 2016 gekocht! Man man man. Meneer Irving zou zich moeten schamen, maar het ligt vast allemaal aan ons. Toch zal ik het gaan uitlezen en toch zal ik ook zijn volgende boek kopen (dat er misschien allang is? * huiver icoon *
Update: pfoe, ik ben nog bij. En hoe mooi, op het scherm scroll ik door al zijn – bijna 20 – boeken en zie ze ook bij mij in de boekenkast staan, ze passen net niet op een (schrijve 1) plank.
De eerste boeken nog als paperback en in de Nederlandse vertaling, maar daarna den originelen en gebonden.
Ga ik op de site swipen, van rechts naar links oftewel van oud naar nieuw, dan krijg ik bij elke kaft een gevoel, een emotie, een beeld. Tot en met A Prayer for Owen Meany. Daarna niet meer.
Irving lees ik niet. Yann Moix ook niet. Ik ben langzamerhand meer het type van non=fictie.
Het brilletje van Tsjechov door Michel Krielaars, en het interessante blog van Arnoud Engelfriet (die ook nog eens uit een interessante en veelbloggende familie in Rotterdam komt) iusmentis.com. Onder andere over auteursrecht op blogs.
Haha, die pawi 😀 Ik ken de geschriften van meneer Engelfriet hoor. De geschiedenis waar je op doelt heeft maar heel zijdeling met het onderwerp “auteursrecht op het internet” te maken. De volledige auteursrechten blijven ten alle tijde bij de auteur. Is een regel die altijd geldt, maar voor de zekerheid ook nogeens expliciet vermeld staat.
Het aan een websitebeheerder of Google vragen om een uiting van jezelf op het internet te schrappen, ook daar is giga juris prudentia over. Kort gezegd: ja, je hebt het recht om vergeten te worden, mag je rustig om vragen, maar de bewijslast ligt bij jou: allereerst gaat het om persoonlijke zaken (naaktfoto’s, aantasting van goede naam etc.) en uiteraard om het bereik en karakter van de site in kwestie.
Zomaar een stuk verwijderen waar niet alleen jij maar ook de blogbeheerder dagen werk in heeft zitten, zonder enig andere reden dan “pesten”, kijken wie de andere eronder kan krijgen, daarin wordt niet voorzien in de wet.
Maar ja, je mag rustig iemand op een idee brengen, zodat het vuurtje, dat eigenlijk bijna uitgedoofd was bij gebrek aan nieuwe argumenten weer aan kan wakkeren.
Ik ben blij dat sommige andere reageerders zich er wel buiten houden, waarmee het een issue blijft tussen auteur en blogbeheerder, zoals het hoort.
En het duurt niet lang meer. Of variant 1 of variant 2 treedt heel binnenkort in werking en dan keert de rust weer, de rust waar we al zo lang in baadden.
“een issue blijft tussen auteur en blogbeheerder, zoals het hoort.”
Dan liever niet publiek. Nu moeten de reageerders over struikelblokken heen. Even een herenmomentje in de rookkamer? Glaasje meditofmedat erbij?
Ha, toch nog even gekeken of er nog iets nieuws op de lezenswaardige site van Engelfriet staat. Zoals ik al dacht, niets over het onderhavige vraagstuk, juist andersom, als iemand jouw artikel op zijn website overneemt (mag niet zonder licentie, ook niet als je het verhaal licht verandert, lees je mee Janneman van Drasties?), en, hoe grappig, citeren uit een email mag je ook niet zonder toestemming, lees je mee DSR? 😀
https://www.iusmentis.com/maatschappij/juridisch/bloggen/werkvananderen/
En hier staat nog een model “sommatiebrief” op waarmee je iemand kunt beschuldigen van het breken van het auteursrecht, dat wil zeggen als deze ongevraagd en dus zonder toestemming stukken van jouw website heeft overgenomen en op zijn site gepubliceerd 😀
https://www.iusmentis.com/auteursrecht/inbreuk/
Nogmaals, volkomen irrelevant, maar gaat u rustig verder. Stoken vinden sommige mensen fijn.
Pawi, ik heb je een dikke “like’ gegeven. Het is je misschien niet opgevallen, maar ik probeer nu juist de site vrij te houden van deze discussie, die ook nogeens langs precies dezelfde lijnen gaat als een jaar of vier geleden. Met het in werking treden van variant 1 of variant 2 zal het doel binnenkort bereikt zijn.
Je voorstel voor een mediatiemomentje tussen de beide heren is helaas niet opportuun. Sterker nog, ik ben de afgelopen tijd vrijwel maandelijks in Brussels geweest, met plenty of tijd. Ik heb op geen enkel moment ook maar de minste aanvechtiging gevoeld om de man te ontmoeten. Niet bij een kreeft, niet bij een koe, niet bij een bitterbal, waar hij zo vreselijk moest lachen om een dubbel dipje, man man man, dat was erg hoor. Ging gewoon gedachtenloos. En niet bij een biertje of borrel. Zowel hij, zo schat ik in, als ik, zijn immers aan de “dry januari” bezig. Wellicht dat beider humeur in februari weer beter wordt, maar dat zal dan niet op enige site te zien zijn. Let op mijn woorden.
Oh hoe hilarisch, toen ik een websitelink zoch over “dry januari” kwam ik op die van Gall&Gall uit. Alsof je voor vegane recepten naar de slager gaat en voor energiebesparing naar je gasleverancier. Oh wacht.
Ik heb het even nagekeken en het blijkt dat de drie door mij genoemde titels hierboven door Irving werden geschreven in de tachtiger jaren. Dat was duidelijk zijn hoogtepunt. Al zijn boeken voor die tijd vond ik ook wel lezenswaardig, maar vanaf de negentiger jaren werd het steeds minder. Ik denk niet dat ik het nog eens ga proberen met Avenue of Mysteries.
Dank aan Pawi voor het meedenken maar het juridiseren van dit geschil lijkt me totaal niet aan de orde. Voor je het weet sta je elkaar als een stel dominees met teksten om de oren te slaan, terwijl dit een schoolpleinconflict is. Twee jongetjes hadden afgesproken om te gaan knikkeren ofzo, hadden afgesproken hoe dat moest werken, kregen ruzie en nu zijn we waar we zijn. Dit gaat wat mij betreft om een simpel afspraak-is-afspraak, zo oud als de wereld zelf. Dat regel je zelf, zonder advocaten.
DSR heeft ook geen behoefte om APD te ontmoeten, maar waar die laatste daar een langem bittere, snerende alinea aan meent te moeten wijden, laat DSR het maar gewoon bij zijn constatering.
Want het zou immers maar afleiden van de hoofdzaak: DSR’s verhalen worden hier gepubliceerd, tegens diens wil en tegen eerdere afspraken in. DSR wil graag dat dat stopt. Als het nodig is om zijn argumenten kracht bij te zetten, zal hij citeren uit de correspondentie – anders zou ie er nog van beschuldigd kunnen worden dingen uit z’n duim te zuigen. Als dat APD niet bevalt, dan stuurt ie maar een sommatiebrief -matte glimlachicoon-. Maar dat verwacht DSR niet – APD heeft totnutoe geen bezwaar aangetekend, heeft zelfs de juistheid der citaten nauwelijks weersproken, laat staan ontkracht. Daar zal wel geen verandering in komen omdat er op een blog iets staat. Immers, wie bij dit mensenconflict de juristerij betrekt, maakt zichzelf volkomen belachelijk.
Anyway: ik wil dat m’n verhalen hier niet meer gepubliceerd worden!
Nog een aardige leestip voor vanavond :
Pieter Waterdrinker Tsjaikovskistraat 40, ik ben halverwege en wissel af met Grand Hotel Europa.
Bonne soirée.
Even nog Brexit nasudderen op alle kanalen. Rondje langs de velden … Waar is Pimm’s als je hem nodig hebt 😁
Treffende vergelijking: twee jongetjes zijn aan het knikkeren. Eentje heeft ineens geen zin meer en wil ermee ophouden. Mag. Maar dan wil het jongetje al zijn knikkers terug.
Als dat vantevoren afgesproken was, is dat logisch. Zeker als ze voor de lol met de knikkers van ene jongetje speelden.
Betere vergelijking: twee jongetjes zijn aan het voetballen. Het botert niet, zelfs na opnieuw proberen, en jongetje 1 wil naar huis. Mag van jongetje 2, maar dan houdt hij wel de bal van jongetje 1, want ze speelden bij hem in de tuin.
Twee jongetjes zijn aan het voetballen. Ze vechten voortdurend om de bal en schelden elkaar uit. De andere spelertjes zijn het spuugzat. De scheidsrechter geeft ze allebei een rode kaart.
Als ik dsr was zou ik vragen alle dsr reacties van deze week weg te halen om niet als dwingeland, stampvoetertje en dwangneuroot de internet geschiedenis in te gaan.
Volgens mij wordt er weinig gescholden, Ad, anders dan vroeger trekt DSR dat register gelukkig niet open. En een scheidsrechter is er niet. Probeer het nogeens, je kunt beter.
De bal ligt in het bezemhok te vergaan, ineens komt het spelertje van een paar jaar geleden op hoge toon “zijn bal” opeisen. De bal was echter van hen beiden. Afijn ….
Inderdaad – DSR scheldt niet. Het sneren en schmieren neemt APD voor zijn rekening.
Van hen beiden? Ammehoela! DSR heeft nooit afstand gedaan van zijn het exclusieve (beschikkings)recht van zijn teksten. APD heeft de plaatjes toegevoegd.
DSR weet het goed gemaakt: hij mag doen met de tekst wat hij wil, APD met de plaatjes. Deal?
Kun je een voorbeeld geven waar ik je uitscheld?
Van hen beiden, de brutaliteit…. tssss…..
0% tekstuele of inhoudelijke inbreng van APD, behouden het corrigeren van een enkele tikfout.
Enfin, of mijn verhalen meteen kunnen worden verwijderd.
Waarom vraag je dat? DSR spreekt van schmieren en sneren, niet van schelden.
Graag een voorbeeld waar ik je uitscheld, dit om te illustreren hoe kort je geheugen kennelijk is. En jij wil de mensen wijsmaken dat je in je malle emailhetze wel de volledige waarheid vertelt?
Inderdaad, een scheidsrechter is er niet, helaas, dat was maar een droom.
Jullie referen allebei voortdurend aan een “herenakkoord” dat kennelijk in de privésfeer was gesloten. Misschien kunnen jullie teruggaan naar diezelfde privésfeer en het daar verder uitvechten?
Maar goed, zeggen dat degene waar je mee discussieert ‘als mens niet veel lager kan zinken’ en bij wijze van opgestoken middelvinger moderatie, komt voor vandaag al aardig in de buurt.
Waarom ligt de bal trouwens in het bezemhok? Omdat het jongetje hem daar stiekem achteraf heeft weggemoffeld. Een minne, gemene streek. Er is geen reden te bedenken waarom dat niet zou kunnen worden rechtgezet.
Maar al dat nakaarten heeft geen zin. DSR wil graag dat zijn verhalen hier niet meer worden gepubliceerd. Dat is de enige reden waarvoor hij hier is.
@AH
Was het maar zo eenvoudig. De consequenties van het niet naleven van dat akkoord spelen zich in de openbaarheid af, dus daar roept DSR APD dan ook ter verantwoording. Bovendien heeft APD tijdens privediscussies herhaaldelijk gezegd dat hij van mailerij niet meer gediend was en dat wie hem iets wilde zeggen dat maar in het openbaar moest doen.
Let wel: APD heeft dit balletje aan het rollen gebracht door vorige week de aandacht op DSR’s feuilletons te vestigen (DSR ging er totdantoe vanuit dat het Herenakkoord was geeerbiedigd) en DSR weer in de kop toe te voegen aan de rij der bijdragers. Kan DSR ook niks aan doen.
@APD
Waarom blijf je aandringen op een scheldvoorbeeld? DSR heeft daar helemaal net over gesproken.
DSR heeft ook al een en andermaal gezegd niet te pretenderen de ‘volledige’ waarheid weer te geven met zijn citaten. Daarvoor zou immers de volledige mailtekst moeten worden weergegeven hetgeen gekkenwerk zou zijn. DSR heeft met zijn citaten nauwkeurig de conclusies van onze mailerij, uitmondend in dat roemruchte Herenakkoord, weergegeven zonder de waarheid geweld aan te doen.
Oud nieuws en herhaling van zetten. Dikke gaap icoon. Uiterlijk as zondag is het voorbij. Game over. Hetzij linksom of rechtsom. Volgens de bekende spelregels, die zelfs voor DSR gelden, een icoon uit het verleden, helaas jammerlijk in een duikvlucht geraakt in zijn communicatie. De DSR van toen ga ik zeker missen.
Dus aanstaande zondag verwijdert APD mijn verhalen? Kan dat niet meteen?
Ondertussen geeft DSR netjes antwoord op de door APD opgeworpen vragen en zinnebeelden, maar daar gaat APD niet op in. Wie zwijgt, stemt toe?
De spelregel – goed dat ze er zijn. DSR heeft al eerder netjes aangeduid dat hij zich er aan houdt, dus op deze manier kan de discussie nog wel een tijdje doorgaan als APD volhardt in het kwaad.
Nou nou, je hebt het er maar druk mee. 😆
Nou nou, bad old days are back again.
Zal ik, als meest succesvolle / aangeklikte schrijver op dit blog, na de blogger himself uiteraard, mijn cent(en) in het bakje gooien?
Ik ben niet betaald voor mijn stukjes dus alleen al daarom heb ik wel en heeft de bloguitbater geen rechten op mijn stukkies. Vind ik.
De eerste acht afleveringen waren al geschreven en heb ik je ooit laten lezen, via de chatfunctie van Facebook, geloof ik, er was nog geen messenger.
Je was vol lof. The good old days. Daarna heb ik min of meer wekelijks wat bijgeschreven. Meestal in een uurtje of zo, hoe sneller hoe beter de aflevering was. Soms zat ik in de kreukels en was de aflevering ook niet netjes (aangeleverd). Daar heb je met veel succes, en plezier dacht en denk ik, je talenten voor aangewend om er iets leesbaars van te maken. Van de eerste acht afleveringen heb ik, herinner ik mij nu, eigenlijk alleen maar stukken weggegooid. Was het altijd maar zo makkelijk. Ik hoop dat ik er straks wat centjes bij mag gooien, dan wordt het EN niet zo een lang stuk ineen EN kan ik een gebalanceerdere gooi in het bakje doen. Ik sta immers alleen op een wankele Ark en ik moet en de sluis, en de kade in de gaten houden. De brugwachter moet het centenbakje binnenhalen, ook belangrijk. Niet belangrijk is mijn mening in Het Conflict.
Tot later?
Zekers, ik hoop voor je dat je ooit keiveel geld met je verhalen gaat verdienen, Timmer.
Het stuk over de rechten heb je niet helemaal begrepen, maar dat geeft niet. Zo zie je maar wat framing – hoe onjuist het ook was en hoe gedegen weerlegd ook – toch voor uitwerking heeft op de vluchtige lezer.
Ikstel voor dat dsr geleuter naar een apparte draad te copieren, dan hebben we weer overzicht op de ikjes discussieen kunnen verder met het boekenhoekje.
Spelfout
Tijdens het avondeten ligt de krant nog ongelezen op tafel. Dochter Simone (13) heeft vandaag een proefwerk Nederlands gehad en zit er lekker in. Ze vraagt of het vaker voorkomt dat op de voorpagina van de krant loeigroot een spelfout staat. Ik, als hardcore bètavader, lig inmiddels misschien inderdaad achter op mijn middelbare scholier en ben extra alert. Ik zie ‘Klimaat drijft wig in kabinet’, maar zie niet wat er is mis is. Zij ziet het wel: ‘Klimaat drijft weg in kabinet’.
Michiel Mol
Vanaf volgende week wordt het weer wat overzichtelijker en vooral aangenamer lummel.
Er stond inderdaad ‘wig’. Wat wil Michiel nou zeggen? Dat zijn dochter het woord ‘wig’ niet kent?
Dus vanaf volgende week gaat APD een reageerder die zich in normale bewoordingen uitlaat over de gang van zaken hier modereren dan wel bannen. Het is dat APD in het verleden al eens zo nodig DSR met Erdogan moest vergelijken, maar anders….
APS beweert geheel ten onrechte dat DSR’s verhalen van ons samen zijn – een gotspe! Ze zijn van DSR alleen en hij wil niet dat zijn verhalen hier nog langer worden gepubliceerd. Dat was afgesproken en APD heeft eea niet ontkend. Hij geeft in feite ruiterlijk toe lak te hebben aan afspraken die hem niet aanstaan.
Andere schrijvers komen nu ook met hun ervaringen op de proppen. Hier pakt men je content af, daar komt het op neer.
Enfin, ieder moet het maar voor zich weten. DSR had harde afspraken met APD en hij wil graag dat die worden nagekomen. Welk belang, anders dan DSR dwars te zitten, heeft hij erbij om diens content te blijven publiceren?
Dsr heeft zo een schik in zijn stalken dat hij bij de buren hetzelfde spelletje begint. wie nog een beetje sinceriteit aan dsr toedichtte twijfelt nu niet meer. Naar de prullenbak met zijn geouwehoer.
Over het ikje. Ik denk dat Michel het woord verkeerd gelezen heeft in eerste instantie, gevolg van te snel lezen, en er daarna een ikje bij vezonnen heeft. Dattie zijn dochter voor gek zet komt blijkbaar niet op in zijn bètakop.
@De Lallende Lummel
DSR publiceert geen verhalen bij de buren (de naam van buurman mag hier op straffe van moderatie niet worden genoemd)- hij is inmiddels wel wijzer – dus waar heb je het over? Je hebt een pesthekel aan DSR en deinst kennelijk niet voor botte leugens terug. Mag. Maar ’t most niet mogen.
@APD
DSR roept je op om onmiddellijk tegen hem op te treden indien hij de huisregels overtreedt – of om je deadline gebaseerd op DSR’s reacties in te trekken.
Waarom eigenlijk gewacht met ingrijpen tot zondag? Je bent als blogbaas geen knip voor de neus waard als je regels opstelt en vervolgens toestaat dat die willens en wetens met voeten worden getreden. Normaalgesproken ben je niet zo terughoudend met ingrijpen als het de spuigaten uitloopt, en terecht.
Maar ja – DSR houdt zich netjes aan de regels, zie zijn analyse van gisteren. Het enige dat hij doet is iets aankaarten wat jou niet aanstaat. Die termijn t/m zondag is dus kennelijk bedoeld om eea een vernisje redelijkheid mee te geven dat het uiteindelijk niet heeft.
Maar waarom moet dit uberhaupt tot zondag duren? DSR wil alleen maar dat zijn verhalen volgens afspraak niet langer worden gepubliceerd. No skin off your back.
DSR zal conform het geschrevene in het blogreglement inderdaad van de site worden geband. De Dexit zal vermoedelijk rond middernacht a.s. zondag ingaan.
Ik vind het absoluut akelig om te moeten doen. Maar het gaat geheel volgens de regels, en de onderliggende partij kan niet zeggen dat hij niet in de gelegenheid is geweest om zijn kant van het verhaal toe te lichten of zelf actie te ondernemen ter vermijding van de al vroegtijdig aangeboden variant 2.
Op de site van Engelfriet staan grappige teksten over hoe boze of beledigde reageerders op bannen of modereren kunnen reageren. Ze vinden het bijvoorbeeld een aantasting van het recht op vrije meningsuiting en dergelijke. DSR gaat nog een stuk verder, maar mij met een Turkse dictator vergelijken is eigenlijk vooral lachwekkend, en een teken hoe verdraaid zijn wereldbeeld moet zijn. Hoe het zij, zelfs de voorzichtige, behoedzame internetjurist Engelfriet veegt schaterlachend de vloer aan met dit soort gepijnigde reacties: niemand heeft het recht om op een site van een ander te staan, zegt hij. Basta.
Het is de afgelopen tijd elke dag weer een ellenlange diepvervelende en slaapverwekkende pedanterie, die maar een ding tot doel heeft: de aangename sfeer hier op het blog te versjteren en ook een wig te drijven tussen mij en andere schrijvers. Bijzonder akelig. Het was kennelijk de bedoeling mij tot het uiterste te drijven en te verleiden tot getergde uitspraken of acties die ik later zou betreuren, zoals hem dat bij mijn voorganger Apiedapie in het verleden wel deels is gelukt. Dat jarenlange gesar was, zo heeft APDP mij ooit eens toevertrouwd, een van de hoofdredenen dat hij er op een gegeven moment ineens de brui aan gaf en naar een warm land zonder internet is vertrokken. Maar niet zonder de site netjes aan mij te overdragen, anders dan bijvoorbeeld JdW van “drasties’ die alle content van alle reageerders gewoon heeft geschrapt. Zelfs zonder enige discussie. En onaangekondigd. Hij liet zijn site gewoon in de steek, en heeft hem nu gewoon opgeheven. Jaren van content in een klap verloren. Je hoort daar echter niemand over.
Content van anderen, dat wou ik maar even zeggen, is bij mij veilig, en we proberen hier volledig conform de wet en met respect voor een ieder die dat verdient te opereren.
Ik ben zelf wat zenner dan mijn voorganger, zoals bekend. Maar net als hij deed, communiceer ik met open vizier, ik leg mijn standpunt uit, ik luister, ik reageer. Maar eens breekt het draadje en moet ik, ook met het oog op een aangenaam blogklimaat voor mijn andere lezers, de blogreglementen toepassen.
Deze voorheen zo gewaardeerde reageerder zal vanaf volgende in het moderatiebakje kermen, daar waar er meer zijn zoals hij, en wellicht vindt hij op belendende blogs ook nog een uitlaatklep, maar die zie ik niet en dit zal zal mijn humeur en blogplezier dus niet bederven.
Als er echt sprake zou zijn van wangedrag, dan zou APD nu wel ingrijpen. Zijn deadline van zondag laat zijn dat het een farce is. Niemand heeft het recht om op de site van een ander te staan, akkoord – maar als die ander daarover regels optstelt en aankondigd die te gaan toepassen, dan geeft DSR daar gewoon zijn mening over te kennen.
En DSR vergelijkt APD uitdrukkelijk niet met Erdogan – roept alleen in herinnering dat APD dat andersom wel heeft gedaan.
Content van anderen hier veilig? Uit alles blijkt het tegendeel. De afgelopen dagen hebben aangetoond dat DSR nul-komma-nul zeggenschap blijkt te hebben over zijn verhalen. APD staat er gekleurd op.
Het enige doel van DSR is dat zijn verhalen hier verwijderd worden; hij wenst voor de rest iedereen een fijne blogdag in goede sfeer toe.
In weerwil van wat de blogbaas zegt, is de enige reden waarom DSR wil dat zijn verhalen worden verwijderd de structureel verstoorde verhouding tussen hem en APD. Daarvan is sprake, geen mens zal dat ontkennen. Het kan dus niet van DSR gevergd worden dat hij hier nog langer zijn content ter beschikking stelt. Bovendien was afgesproken dat DSR het laatste woord zou hebben over plaatsing, ongeacht de redenen. Maar een goede, juiste reden is er dus.
@APD
Even serieus: DSR reageert hier graag zonder de huisregels te overtreden. Je hebt de toepasbare reglementen geciteerd. Deze zijn nog breed geformuleerd met een hele lijst criteria. DSR meent aan de regels te voldoen, zie zijn uitleg van gisteren.
Kun je hem helpen begrijpen waar hij dan kennelijk toch de fout in gaat?
Even dit niksertje om weer bij de volgers te horen.
DSR, ik ben al de hele tijd serieus hoor. Jij typt het kennelijk allemaal breed grijnzend in. Ik niet. Goed, je vraagt me om een nadere toelichting, welke huisregel overtreed je precies?
En je roept me tevens op – of moet ik zeggen daagt me uit? – om niet rekkelijk te zijn, oftewel niet jou de gelegenheid te geven om nog op een enigszins “waardige’ manier te vertrekken.
Ik zal je vragen zo goed als ik kan beantwoorden en vervolgens je wens met onmiddellijke ingang inwilligen. Dan hebben we dat gehad.
Ik denk trouwens dat het uitmaken van een gerespecteerde reageerder hier voor “botte leugenaar” niet echt helpt voor hoe de internetcommunity later op je laatste optreden op dit blog zal terugkijken, maar dat had je vast al ingecalculeerd, cq daar zit je niet zo mee.
Welnu, je vraag naar de bekende weg kan ik beantwoorden door (voor de zoveelste keer) te verwijzen naar het Blogreglement. Hier is toch echt geen woord Spaans bij.
“Reageerders en/of hun IP-adressen kunnen als daar aanleiding toe bestaat – bij herhaald zondigen tegen de bovenvermelde etiquette en/of bij het herhaald vervuilen van reactiedraden met vulgaire, ordinaire, treiterige, stalkende, ruziezoekende, ellenlange, niet ter zake doende en/of strontvervelende posts in een moderatie- of spamfilter worden geplaatst.”
In het onderhavige geval van de zich DSR (De Schrijvende Rechter) noemende reageerder geeft de verantwoordelijke en bevoegd zijnde blogbeheerder, Bas van Vuren, aan dat het reactiegedrag van voormelde reageerder tussen 7 en 16 januari gekenmerkt moet worden als treiterig, stalkend, ruziezoekend, ellenlang, niet ter zake doend en strontvervelend. Dit niet alleen naar zijn oordeel maar ook naar dat van enkele derden (reageerders zonder enig belang in deze zaak). Er zijn geen vulgaire of ordinaire reacties aangetroffen.
De heer van Vuren geeft aan dat hij tot op het moment van indiening van zijn “Moderatie- en banverzoekschrift” 28 reacties heeft geteld (tussen 7 en 16 januari 2019). Van deze 28 reacties hadden 28 reacties als boodschap dat DSR liever niet wilde dat zijn verhalen op de site “Bas van Vuren, aangenaam” zouden worden blijven gepubliceerd. Hij bleef hierbij in 100% van de gevallen in gebreke om “zwaarwegende” redenen te geven, en bracht derhalve geen nieuwe informatie in, die op het moment van een eerder verzoek (rond 2014/2015) niet al eerder was ingediend. Bij een score van 100% kan niet worden getwijfeld aan de toepasbaarheid van “herhaald” vervuilen. Wij spreken hier van niet minder dan 28 soortgelijke reacties binnen 10 dagen, en er was geen enkele reactie met een andere boodschap.
De toonzetting van 28 van de 28 reacties was als treiterig te kenschetsen, met een enkele uitglijer naar ruziezoekend. Een significant deel, maar minder dan een kwart, kan als “ellenlang” worden gekwalificeerd (zij het korter dan dit Oordeel).
Bovendien citeerde DSR meermalen uitvoerig (zij het selectief) uit emails aan zijn adres, gezonden door de voorganger van BvV (APDP). Hij heeft dit gedaan zonder toestemming van de betrokkene.
Herhaalde oproepen van de blogbeheerder aan betrokkene om het herhaald vervuilen van de reactiedraden te staken, hebben niet tot enig resultaat geleid. Toen een ultimatum werd gesteld (a.s. zondag om middernacht) was het antwoord een dikke vinger en een “doe het maar nu meteen”.
De Commissie bijeen te Wassenaar (speciale en vervroegde voorjaarsvergadering, dit ook vanwege jicht en een verwant lui oog van de vrouw van de secretaris) heeft heden unaniem besloten dat het ingediende verzoek billijk is, alleszins redelijk, en dat enige verdere procedure in deze niet nodig noch zinvol is en gaat over tot de orde van de dag, gevolgd door een warme kop chocolademelk in het huisje op het strand, net links van de strandop- of afgang, als dat tenminste nog open is.
prachtig
netjes
Ik was nog maar net begonnen B., dus voorbarig om te concluderen wat ik wel en niet begrepen heb. Maar zoals ik al eindigde, mijn mening doet niet ter zake in jullie fittie, ik kom er misschien nog wel een keer op terug.
Mocht ik weer eens hier belanden.
De mazzel voor nu.
PS
Dit is geschreven van uit mijn dashboard van WP dus ik heb geen idee waar dit terecht komt, wat er voor mij staat en tussen jouw reactie en de mijne. Het is niet van belang maar voor de argeloze misschien fijn om te weten. Wel nu het hotel leven roept en de burger voor de gevorderde eter ook. Smakelijk!
Ik moetook nog de laatste (of misschien welvoorlaatste) Frd Vargas uitlezen. Een heerlijke politieroman met commisaris Adamsberg in de hoodrol. Wordt Vargas ook in het Nederlands ertaald?
Het zou ‘misschien inderdaad’ verstandiger zijn geweest als Michiel dit ikje voor verzending even door de dochter had laten lezen en redigeren.
Ben ook benieuwd naar het eindoordeel van DSR over de elegante oplossing van deze “fittie”. Hij staat nog steeds bovenaan bij de reageerders, dus is hij hopelijk niet geband.
On topic: Fictie doe ik niet meer aan. Lekker biografieën lezen, zoals die over Casanova. Die man kon veel meer dan alleen maar vrouwen versieren.
Tsja, hier wordt wel een enigszins inmiddels oninteressante vete beslecht, de uitslag interesseert me eigenlijk niet meer er zijn geen winnaars noch verliezers hoe je het wendt of keert.
Vermoeiende non-discussie, ik pak mijn boek weer op.
En ik zit weer een avondje Brexit te kijken. Het houdt niet op. Lees ze!
Ja die Brexit en de rol van de heldhaftige May zijn bloedstollend.
Kan onze gluiperige premier weer eens op zijn fietsje stappen en wegkijken richting Brussel.
Time to go! Oftewel, nummertje 11 van het Grote Ilona China Feuilleton staat er op. Sinds wanneer? Niemand vertelt mij ooit wat? Vanaf twee minuten geleden oelewappers. Lees, scrol, klik, geniet hier. Veel eten, een halve boeddha, en een uitzicht op de bergen.
mooi Ilona , prachtige reis, ik herken er veel in, maar ik denk dat een nieuwe reis veel nieuwe horizonten zou openen.
Helaas pecunia non olet , dus nog maar even wachten , tot het zover is en de mors subita nog niet intreedt.
Is dat een recente biografie over Casanova, pawi? Heb er onlangs een voor een gruipstijver gekocht maar die valt erg tegen.
Maar en trouwens
…als niemand het recht heeft op een ander diens site te staan dan…heeft die ander dan wel het recht het werk van die niemand tegen diens zin op de ander diens site te hebben staan? Nee, natuurlijk. Tenzij een schrijver tegen een blogger zegt: hier heb je mijn woorden, mijn zinnen, mijn werk, mijn leven, alleen jij, jij en jij alleen mag dit publiceren en niemand, inclusief ik, schrijver van de zinnen, het werk, het leven, mag eisen, vragen ook niet, om op de delete knop te drukken. Als dit niet gezegd of geschreven of op gehint is, dan kan alleen de schrijver en de blogger ook uiteraard, het werk (willen) laten verwijderen. Logisch.
Maar goed, mijn lief roept, mijn rug pijnigt mij, de roomservice is te laat en het is een regenachtige donderdag dus wtf.
Het leven straalt en lacht ons tegemoet. Nu het klimaat nog maar ik kan niet alles tegelijk.
Zo zoetjes aan is alles wel over dit onderwerp gezegd wat erover gezegd moet worden, me dunkt.
Aan DSRs oproep (gisteren 10:10 en 10:34, zie onderstaande citaten) om niet tot zondag te wachten maar direct op te treden is zoals gezegd inmiddels tegemoet gekomen.
“DSR roept je op om onmiddellijk tegen hem op te treden indien hij de huisregels overtreedt (…) Waarom eigenlijk gewacht met ingrijpen tot zondag?”
“Als er echt sprake zou zijn van wangedrag, dan zou APD nu wel ingrijpen. Zijn deadline van zondag laat zien dat het een farce is.”
Welnu, beide vragen zijn dus inmiddels klip en klaar beantwoord. Period. Ik wens hem alle goeds.
Moge hier de rust dus nu snel wederkeren en de aangename dingen des levens onze dagen weer gaan vullen.
Onze Timmerark zit bijvoorbeeld in een hotel, met roomservice en een wellness. Vakantieveiling.nl? Koeien knuffelen? 😀
En hij heeft ook nogeens een lepeltje verdiend voor de honderdste reactie. Dat ligt dus bij thuiskomst op hem te wachten, onder de stapel kranten in de gang. Voor Timmerark is de prestatie nog een maatje groter omdat hij vaak “vanuit zijn WP dashboard” reageert en dus niet weet onder welk artikel zijn commentaar komt te staan. Gefeliciteerd kerel!
Folderwijsheid
Mijn dochter van bijna 20 jaar, geboren in China, bereidt zich ’s ochtends vroeg aan de keukentafel voor op een examen, later die dag. De bel gaat. Voor de deur staat een oudere dame van Jehova’s Getuigen. „Ik wilde over het geloof komen praten, maar ik zie dat er niemand thuis is. Dan ga ik maar weer, dan kun jij lekker verder met schoonmaken.” Terwijl ze wegbeent over de oprit, blijft mijn dochter verbouwereerd achter met een achtergelaten folder in haar hand en leest: ‘Komt er ooit een eind aan pijn en verdriet?’
Cor Brockhoven
Ik weet wel onder welk ‘artikel’ -noem je dat zo tegenwoordig?- ik iets plaats Bassie, doe niet zo gek.
Alleen niet of het onder het mij laatst bekende commentaar komt. Dat komt omdat ik jouw reactie altijd middels een oranje puntje boven in mijn tablet of mobiel? (Hm, dat laatste weet ik niet, ik bel en Twitter en mail alleen op mijn mobiel, meest) iig in de hoek van mijn tablet dus zie. En door daar op te drukken, kom ik in mijn dashboard wat veel sneller is dan dat ik een browser moet openen en apiedapie in moet typen.
Maar dan snap jij beter dan ik, oude WordPresser van me!
Die knuffelkoeien hebben je echt gegrepen geloof ik. Misschien kun je nog steeds een knuffeltje via VakantieVeilingen.nl aanschaffen, weet ik niet. Nadat ik per ongeluk 200 paar biefstukmessen daar heb gekocht en maar met heel veel moeite om heb kunnen ruilen voor 50 paar sokken, maat 11 (UK) heb ik de app verwijderd. Groupon daar ‘handelen’ we meer in. Maar een hotel, is mijn ervaring, is het best en leukst te vinden zonder al die heisa en meuk, geen vergelijkingssites, gewoon een beetje Googlen en zo en dan vind je wel wat. Door de week en altijd minimaal drie nachten levert heel leuke deals op. Zondag en maandag en dinsdag dat zijn de top trio dagen maar zoals nu, di-wo en donderdagnacht met een uitgebreide vrijdag brunch, tophotel in een topstad.
Topbad. En, the kicker, je mag er niet roken maar wel een hond meenemen. Je kunt er zelfs een, echt waar, hondenbad bij bestellen. Niet gratis, dat is waar.
We hebben nog geen hond, daar gaan we vrijdagmiddag naar kijken, en daarom zijn we nu waar we zijn. Leuke toch?
Waf!
Zo toe maar, dat ikje! De Luizenmoeder in het echt. Manmanman. Schokkend. Maar vermoedelijk echt zo gebeurd.
Qua hondenhotel, ja, ook dat is schokkend 😀
Qua koeien knuffelen: dat kan nog steeds geboekt worden. Weest er allen snel bij! Klik hier: https://www.knuffelkoe-enzo.com/ Like. Share. Vertel het verder!
Stel dat de getuigen gelijk hebben. Dan riskeer je in eeuwigheid met dat soort mensen opgesloten te zitten. Ik zondig me te pletter om dat te voorkomen. Vandaag ga ik mijn snaastes onkuisheid begeren. Ha, dat zal ze leren.
Ik snap ‘niet. Ik ben zelf geboren op java, maar ben nog nooit voor een schoonmaker aangezien.
Oei, ik zie dat onze bekende reageerder “Henk” (ja, die van de negatieve duimpjes, de herhaalde 1-ster waarderingen met VPN’s en cookies verwijderen, en vooral de anti-homopraat) gisteren in zijn reactie van 17:59 de link naar zijn (of een?) website heeft laten staan … Per ongeluk neem ik aan. Of in een vlaag van transparantie … LOL icoontje.
Maar goed, daarna is hij ineens heel stil geworden, hopen dat niemand het ziet, dat niemand op “Henk” klikt … Nou, dat doen we niet, hoor, Henk. Dat zou flauw zijn.
Timmerark nog steeds gestopt met roken! Stuur je een fotootje met de nieuwe hond?
De Casanova die ik als ebook kocht, ook voor een grijpstuiver, is geschreven door Laurence Bergeen 2016, en vertaald door Hans E. van Riemsdijk en Marijke Gheerart 2017.
Over het ikje: de dochter is een adoptiekind uit China vermoedelijk.
Tegenwoordig herlees ik de boekenkast leeg, in onze minibibliotheek vind ik niets nieuws meer. Kopen doe ik alleen als een titel me heel erg aanspreekt.
En ik vond een vergeten Achterberg terug, Blauwzuur. Daar wordt een mens niet vrolijk van.
Mooi muziekje, past bij Blauwzuur.
In de mand
Verdrietig brengen wij onze eerder die dag overleden hond Donna naar het dierencrematorium. De regen en het industrieterrein stemmen extra somber. De medewerker heet ons met zachte stem van harte welkom. Een verdrietige mevrouw verlaat het pand als wij binnenkomen. Het definitieve afscheid van een huisdier is gewoon echt heel pittig, zo merken wij ook. Wanneer ik een paar dagen later de as van Donna kom ophalen is de confrontatie met een mevrouw die fluitend op de fiets wegrijdt van het crematorium met een blaffende hond in de fietsmand dan ook heel onverwacht.
Paul Loven
Ik heb dit nu vier keer gelezen. Ik zie geen andere clou dan dat er ook levende mensen en levende dieren voorkomen op het terrein van een crematorium. Of mis ik iets?
Nou die hond beet dus niet. En die fiets was waarschijnlijk een Fongers.
Had hij het met andere woorden verteld, zou het een aardig stukje zijn geweest. Iets voor een blog.
Paul wilde een gevoelig stukje schrijven over zijn overleden hond. Als er iets is dat gemakkelijk is, dan is dat het wel. Het is hem niet gelukt. Ook een prestatie.
Regen industrieterrein somber zachte stem verdrietig afscheid as.
En dan een fluitende mevrouw!
Het moet niet gekker worden, meneer Loven. Straks ga ik u niet meer geloven.
Hij heeft de tegenstelling willen laten zien maar zich ongelukkig uitgedrukt.
En blaffend … wat knap allemaal. Jaja, dode honden die blaffen niet meer, kinderen.
Gekleurde billen in de wei
Met puberdochter rij ik langs een weiland vol schapen met gekleurde achterwerken. Dochter vraagt, ik leg uit. Iets met ram, tuigje met kleurtjes en periodes en lammetjes. Dochter denkt na en merkt op: „Goh, dus eigenlijk is het een stempel voor als ze seks hebben gehad?” Ik kan niet anders dan bevestigen. Ik zeg dat het voor ouders van puberkinderen ook wel interessant zou kunnen zijn, zo’n stempel. Waarop dochterlief antwoordt: „Ja, maar jij hebt je stempel gewoon naast je zitten.”
Ilse Harmelink
Beste titel ever. Ikje zelf stelt niet zoveel voor, toch? Duizend-in-een-dozijn gesprekje tussen ouder en puberkind toch? Als we zo gaan beginnen, dan kan ik nog wel 300 ikjes uit mijn herinnering gaan insturen. Enfin, het is een weekend, een bewogen week is bijna voorbij. Pffff. Nu die griep nog weg.
Gelukkig kan je ons niet besmetten via het ding dat ik nu beroer.
Van harte beterschap!
Dank je, Ilona. En ik type voor de zekerheid al in mijn elleboog hoor.
Het kind slimmer dan dur pa. Als je iets wilt eten kan je dat bespreken.
Ik heb gisteren mun griepprik gehaald. Bopelijk niet te laat.
Beterschap Bas.
@Lummel, breekt de griep dan bij jullie 3 maanden later uit dan hier?
Griepprikken worden hier eind november uitgedeeld
Dat lieg ik. Er viel een stukje weg tijdens typen met de vingers: eind oktober, begin november
Zo is dat. Ilona typt met haar vingers. Waarvan akte.
In je elleboog typen lijkt me zeer beroerd.
Nou ja, zolang het niet achter de elleboog is…
Gauw beter worden, hoor