Dit intro is korter dan dat van de vorige week. Waarom? Omdat de lezers hier de baas zijn. “Wat een lang intro” zei Pawi diplomatiek. Bertie noemde mijn werkstuk van vorige week een “lel van een intro”. Maar Jokezelf maakte het het bontst. “Mijn hemel, wat een lange tekst!” riep ze uit. Dat ging nog, maar toen ging ze psychologiseren: “Had je lettervermicelli in je soep gedaan? Of is er iets anders aan de hand?” Nee Joke, ik had inspiratie. Duh. Maar het is goed. Ik houd het kort vandaag.
Ik vind het een heerlijk woord, de jarretelle.
We leerden dat een dame zonder panty in Zuid-Afrika “kaalgat” loopt. Met dank aan Anneke Hei. En met dank aan Lummel weten we nu de oorsprong van het woord “panty”. Het woord panty is een afkorting van het Engelse pantyhose, letterlijk broekkous, opgekomen ten tijde van de minirok, vanwege redenen die ik niet hoef uit te leggen.
Door de panty verdween de lange kous met jarretelle vrijwel uit het modebeeld en da’s wel weer jammer. Ik vind het een heerlijk woord, de jarretelle, zeker nu de jaren gaan tellen. Ik weet bijvoorbeeld ook nog wat kornet bief (spreek uit: ‘’corned beef”) is. Vlees met dikke zoutkorrels. Bij Bertie in de straat noemden ze dit “knetterbief” en haar buurjongetje lachte zich te pletter. Lief!
Transformatie naar Van Vuren Social Club in volle gang
Intussen is de transformatie van dit blog van ikjesbesprekingsite naar een meer brede Van Vuren Social Club in volle gang. Hier gaat het steeds meer om, zo vatte Lummel het prachtig samen, ikjes en boeken en platen en toneelstukken en films, “alles wat je maar bespreken kunt en waar je zin in hebt om het te bespreken”.
Een bespreking van Grand Hotel van Pfeijffer is nakende. Lummel heeft het uit en stuurde wat gedachten op, met een spoiler, en daarom onder embargo totdat iedereen het gelezen heeft. Hoe dat praktisch moet, daar zijn we nog niet uit. Ik stel een enquête voor. Hoewel er behalve Klare taal niemand is die het boek op dit moment leest. Pawi is dat ook niet van plan, meldde ze, “ik had genoeg aan zijn La Superba” en nog een kort verhaal in de “Arts en Fiets“.
Klare Taal heeft nog honderd blaadjes te gaan, maar heeft een draad overgeslagen vanwege te langdradigheid. Daar kan zij dus zeker een punt hebben, want ook een andere lezeres, Bertie, meldde een ander boek van dezelfde schrijver, het al aangehaalde “La Superba” “te uitgebreid” te vinden. “Teveel herhalingen van sfeer en situaties die overduidelijk waren. Misschien moet ik het herlezen, vaak merk je dan meer nuances op”.
Doe maar niet, lees maar een ander boek, iets dat je nog niet gelezen hebt. D’r bennen d’r zat. Bijvoorbeeld Tsjaikovskistraat 40. Klare Taal meldde dat de schrijver, de spraakzame Pieter Waterdrinker sinds 1996 in Rusland woont. Hij beschrijft de Russische geschiedenis, zijn eigen leven en avonturen volgens haar op “een bloedstollende manier.”
Joks van Veen, juf van een kleuterklas, meldde dat een 4-jarig jetje in haar klas mocht trakteren en dat in een “overgeefbak” deed.
Koen Perik droomde dat hij de Koning ging ontmoeten en dat hij dan wat tegen hem zou zeggen. Lekker belangrijk. Zelve ontmoet ik de royalty van allerlei landen meerdere malen per jaar, dat heb je nu eenmaal als gevierd blogschrijver, maar ik droom er nooit over. En ik schrijf er zeker geen ikjes over. Mopperkont wenste dat Koen “majeschijt” tegen de Koning zou zeggen. Maar mooie muziekjes levert onze huis-DJ niet meer aan.
Jacques Oomen zit met wat kleinkinderen aan tafel te tekenen en hoort er eentje blij zijn met de hoofdligging van een aanstaand broertje: “Als de baby met het hoofd naar boven ligt, moet ie door de mond naar buiten. En tussen al die tanden door.” Ja. Nounounou. Zucht. Zucht. Zuchterdezucht. Dat is een kleine greep uit de commentaren.
“Nee, dank u. Ik ben gemberneutraal.”
En dan hadden we nog een gevat kindergrapje van de zoon van Hans Barnhoorn. Tijdens een “mannenetentje” in een Aziatisch restaurant was zijn antwoord op de vraag van de serveerster wie er extra gember wilde: “Nee, dank u. Ik ben gemberneutraal.” Ja, dat heb je er van, nu is het intro al uit. Hebben jullie zelf om gevraagd. Min of meer.
Wil jij net als Mopperkont en de andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, of via het contactformulier hier, of via een email naar bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan hier onze dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen week. Nou, jullie zien het wel. Veel heb ik niet meegemaakt, ook vanwege een griepje en binnenblijven. Dit was het hoogtepunt: een eigengemaakt heel snel bordje eten voor mijzelve en zoon. Hij gaat binnenkort op zichzelf wonen, geef hem ongelijk.
Foto: “Vis met sla” © 2019 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Lekker kort intro. Mede wegens een rustig reactieveld, denk ik zo.
Dat boek van Pieter Waterdrinker vond ik erg goed, ik heb het uitgeleend, dus kan niet zoveel bijdragen aan een gesprek daarover. Van zo’n gesprek kan ik me eigenlijk ook geen voorstelling maken. Het is misschien beter als we het houden bij een leesverslag van Lummel over Grand Hotel Europa?
Bleek
Met onze dochter zitten we te kijken naar het NOS Journaal. Er wordt gewaarschuwd voor heftige beelden in een item over een minderjarige die door schoolgenoten in elkaar wordt geslagen. Heftig zijn de beelden inderdaad, de luidruchtige verontwaardiging van onze dochter navenant. Het volgend item gaat over de toekomst van het vlees van recent afgeschoten herten. Ook dit item wordt met beelden ondersteund. Dochter lief is echter opeens verdacht stil… Bleek zegt ze: „Zo…., hadden ze hier niet even voor kunnen waarschuwen!”
Marianne Edixhoven
no comment
Ik begrijp Mariannes punt niet zo. Dochterlief is dus geschokt over zowel het aftuigen van een minderjarig mensenkind als over het afschieten en slachten van herten. Lijkt me niet meer dan normaal. Wat is hieraan zo vermeldenswaardig?
ik lees dat dochterlief meer ondersteboven is van het geweld tegen de herten dan het geweld tegen een medemens.
Ach, luidruchtige verontwaardiging tegenover stilte? Je moet er wel naar zoeken, die plot. Maar dan nog: kinderen kunnen slecht tegen geweld tegen dieren, da’s bekend. Nee, dit gaat hem niet worden, het hoogtepunt van de ikjesweek, hoop ik dan maar.
Ik heb sinds kort Netflix en heb op aandringen van bijna iedereen die ook Netflix heeft, naar de serie casa de papel gekeken. Hebben jullie dieook gezien? Zo ja kunnen we een boomopzetten in van vuren social club. Netflix is toch wereldwijd?
Toe maar, ik heb sinds een tijdje ook Netflix en kijk me suf naar films en series die iedereen me aanraadt. Casa de papa nog niet tegengekomen, die komt op de lijst.
Casa de papel ( dit keer geen takfout)
https://www.imdb.com/title/tt6468322/
Deze dus. Nu ga ik opzoeken wat papel betekent, ik dacht met mijn beperkte Spaanse woordenschat dat je het over het huis van de paus had. Zal wel niet.
Huis van papier. Daar waar de bankbiljetten gedrukt worden
Lees nu pas je intro. Het is genoeg hoor, ik wil het niet te laat maken vanavond.
Het boek van Waterdrinker moet ik nog even bekijken. Best mogelijk dat ik het al gelezen heb of hem verwar met Karel van het Reve.
Jij
Bij de aanvang van de fitnesstraining op maandagmorgen blijkt dat de deelname vandaag aan de magere kant is. De trainer, die weer present is na een professionele bijscholing van twee weken, merkt op: „Wat zijn er weinig vandaag. Waar is iedereen?”
Waarop Annie, sinds jaren inwoner van onze Veluwse gemeente, maar geboren en getogen in onze hoofdstad, met onversneden Amsterdamse tongval antwoordt: „Nou, we hebbe se verteld dat jai weer kwam.”
Hans de Ru
En daar gaan we weer ´een onversneden amsterdamse tongval’ . In amsterdam zeggen ze niet jai. Houw een sop met je eigen ongein in de schoenen van amsterdammers te schuiven. Hork.
Nog afgezien van of dit het juiste accent is, wat gebeurt hier nou eigenlijk? Een volstrekt braaf doorsnee grapje zoals dat per dag duizenden malen wordt gemaakt wordt tot iets voor de krant opgewaardeerd? Zijn we al zo ver heen met onze beeldschermpjes waarop we turen dat we normale communicatie ontwennen?
En verder mag Annie mijn tasje even vast houden natuurlijk.
Dat Amsterdams accent was een poos mateloos populair bij ons toen we klein waren. We riepen dagenlang ‘Kep de son in de saderzee zien sakke’, met die typsche neuzelige n bij ‘son’. Tot mijn moeder er stapelgek van werd en ons de mond snoerde met: houd nou eens je mond, het lijkt nergens op.
Pas later begreep ik de rarigheid ervan: in Amsterdam de zon zien zakken in het oosten?? Of was dat Amsterdamse humor?
Hm daar zeg je zo wat. De zin draait om Amsterdam heen dus het zou best kunnen. Of ze staan ’s ochtends nog op hun kop.
Weet ik veel wat Amsterdammers ’s ochtends doen. 😀
Bertie, ‘met onversneden Amsterdamse tongval’ zal het antwoord zijn: ‘Poepen in een ouwe schoen.’
Maar dat zeg ik hier niet, hoor.
Als we dat wisten hadden we het niet hardop durven zeggen. Achter de meeste kinderen in onze buurt stond een pastoor ouderling of dominee. ☻
Dat waren amsterdammers op vakantie bij de boeren de son in de suidersee sage sakke.
Wouwe we de son in de noordsee sien sakke gingeme naar sand oort al aan de see. We namen koffie en koekies mee.
Het praatje is goed maar het smoesje deugt niet. ☻
Ik zweer ut je
Met gekruiste vingers zeker. ☻
Nou ja is dat allemaal de moeite waard , die discussie en dat gelul over van alles en nog wat?
Eigenlijk is dat wel de basis van ons bestaan
Klare taals account is gehacked!😆 Hoewel, het is wel klare taal.
Klare, ik ben aan het oefenen. Ik wil de politiek in.
Een stad is een grandioos onderwerp voor literatuur. De architectuur, de geschiedenis en de mensen zijn een bron van inspiratie. In sommige werken speelt de stad een rol, in andere werken is de stad de hoofdpersoon. In la superba heeft Pfeijffer gekozen voor de stad als principaal onderwerp. In Grand Hotel Europa zijn Venetië en het hotel hoofdrolspelers. Ikheb pas 100 ipad paginaas uit (voor niet ipadders, ipad paginaas zijn kleiner, je hebt het idee verschrikkelijk snel te lezen) en ik mis de structuur van GHE in la superbe.ik vind het boek bij vlagen Timmerarkiaans. Ik denk dat de volgorde waarin ik de boeken heb willen lezen niet de beste keus was. Maar daarover snel meer.
Van de hak op de tak dus. Associerend schrijven zonder zelfbeheersing, vanuit de schrijver zelf. En de lezer ziet maar wat hij ermee doet. Daar zit de Grote Kunstenaar niet mee. Nee, dan toch liever Irving, de man denkt in ieder geval na over zijn verhaallijn.
Een idee van P. Hoe ontdek je een stad? Je volgt het mooiste meisje dat je om je heen ziet. Totdat je een mooier meisje ziet. Dan volg je die. Enzovoort enzovoort. Je wordt dus random door de stad geleid. Meisjessurfen noemt hij dat. Ondertussen fantasseer je over dat meisje in de taal van het land. Niet hardop natuurlijk, een heiter voor je treiter heb je zo te pakken.
De struktuur van GHE is verbluffend, irvingiaans.
Meisjessurfen … lijkt me bijzonder griezelig voor de meisjes in kwestie. Ik keur het af.
Hm, dan ben ik nieuwsgierig naar je uitleg van timmerarkiaans.
Doen alsof
Op weg naar station Sloterdijk voor een gezinsuitje ziet onze dochter van twaalf de bekende witte ribbeltegelroute. Ze doet haar ogen dicht en loopt voorzichtig tastend over het ribbelpaadje. „Waarom doe je dat?” vraag ik.
„Ik doe alsof ik blind ben”, is haar antwoord. Haar oudere broer van zestien ziet een buitenkans en gaat even verderop op de ribbels in de weg staan. Dichterbij gekomen ruikt dochterlief onraad, opent haar ogen en roept dat hij aan de kant moet. Hij reageert niet. Ze roept iets harder. Geen reactie. Ze schreeuwt boos: „Waarom ga je niet aan de kant?!”
„Ik doe alsof ik doof ben.”
Frank van Schaik
La superba vind ik bij vlagen Timmeriaans. Grand Hotel Europe helemaal niet. De twee boeken (ok na 100 blz in de ene) lijken niet veel op elkaar maar hebben dezelfde elementen.
weer een nixje. Geen commentaar
Het wordt tijd dat ik GHE ga lezen.
je kunt ook op de best geklede mens, of een grote tas als criterium nemen. Maar je hebt gelijk, ik heb in één van mijn discussiepunten over GHE de rol van de vrouwen in dat boek willen bespreken.
Douche gel ken ik, maar ribbeltjeste gel nog niet.
Leuke observatie van papa, en met een goede afloop. Ik neem tenminste aan dat er niemand van het perron werd geduwd.
lummel wil je mij alsjeblieft mailen? vind mijzelf niet vaak meer timmerarkiaans maar maybe joe can help me met een hint…
Tsja , ik ben een beetje out of order en heb geen tijd gehad om hier te lezen en enzo, dat gaat nog even door, dat ongemak.
Wel mooi is dat Lummel de analyse van Grand Hotel al begonnen is en de spijker op zijn kop slaat qua begin.
Ook teveel begrafenissen tegenwoordig, belooft niet veel goeds, hoewel het ook niet echt deprimerend is, het went wel enigszins, als je maar de juiste toon treft.
but then again lummel, ik… weet het allemaal niet meer, ken je dit huiveringwekkende kinderporno proloog van verkrachters met geld waar ze even weinig recht op hebben op dat blinde paardin Christianne met haar Rubens, Rubens, who the fuck is Rubens? Gekocht door de vader van Gorilla, de opa van Juliana die de 16000000 gestolen kunst aan haar naliet. Jammer van die slinger, achtergelaten in een andere kliniek, samen met veel hersencellen.
Zo eens een contactadvertentie mee begonnen aan een dame die volslank was, zei ze in het VK, analoog, kliniek te Surabaja vorige eeuw: Rubens, who the fuck is Rubens?
Wil graag vaker langs komen Bassie maar heb nog geen groen licht van mijn huisgenote in geschiedenis en metgezel in andere tijden ook.
Ga nu maar weg, ik, de heksentijd is aangebroken; en pawi, weer van ons gedroomd, enigjes eroticaal met een firewall van decennia tussen ons in waren we net een toner en een typemachine en de kus het onbespoten Aviervel.
Zo toe maar zeg.
Mijn laatste stuk gelezen in Grand Hotel was de conclusie dat Giethoorn het nieuwe Venetië in wording is.
over het tempo zijn de meningen verdeeld, maar ik mag dit wel.
Al luister je alleen maar naar het openingskoor, dat duurt al bijna tien minuten
Onzekerheid
Tijdens het avondeten oppert mijn dochter (10) een spelletje: „We gaan raden waar de ander onzeker over is en dan kijken we of we het goed hebben. We beginnen bij mama.” Ik vind het prima en weet ook meteen wat mijn grootste pijnpunt is. Mijn dochter steekt van wal: „Ik denk je supergele tanden.” Mijn zoon meteen erachteraan: „Nee, dat je haar altijd zo plat zit.” „Misschien je totale gebrek aan lengte?” oppert mijn geliefde. „Je neus? Oren? Kont?” Als ik de tranen voel opkomen, zet ik de waterval stop. „Het was mijn borstomvang, oké!” Teleurgesteld schudden ze alle drie hun hoofd… „Goh, dáár is nou niet zoveel mis mee toch?”
Hedda Treffers
Leuk spelletje voor als je het te veel naar je zin hebt.
Ah de instuurster is een klein opdondertje met gele tanden, een lelijke neus, rare oren, een platte kont en mooie tieten.
En dur haar zit ook niet goed
“Doe ik eens een keer iets met zelfspot, is het weer niet goed!”
Inderdaad, Hella. Overdaad schaadt.
Sorry, Hella = Hedda
Nobody is perfect. Hedda kan d’r ook nog wel bij. Geen mooie voornaam. Hella is veel leuker. Maar enfin, gelukkig is er in ieder geval niks mis met haar borsten.
Ik vroeg me na lezing af of je zelfspot kunt overdrijven, maar pawi blijkt die vraag al te hebben beantwoord.
Als ik goed heb heb geteld is dit al haar veertiende ikje. Hedda is goed in overdrijven.
Had vanavond in aller boosheid tijdens een loopje een leuk idee en ook nog aardig verwoord maar toen werd het mij te moedeloos want voor je het weet is het timmerarkiaans en dat
IS quatsch want ik ben gewoon semi Lazarus of Bethany, also known as Saint Lazarus or Lazarus of the Four Days.
The subject of a prominent miracle of Jesus in the Gospel of John, in which Jesus restores him to life four days after his worst hangover since November 2016.
Begrijpelijk
Mijn Friese oom en tante verhuisden ergens in de jaren 60 naar Amerika. Decennia later zocht een van hun kleinkinderen contact met me. Op mijn vraag hoe het haar grootouders, die ik als jong kind voor het laatst had gezien, was vergaan daar in Amerika, antwoordde ze dat het alle maal prima was gegaan.
Ze hadden alleen al vrij snel na aankomst hun beiden voornamen veranderd. In Nelson en Florence. Dat begreep ik wel, van oom Nutte en tante Foekje.
Max Bruinsma
Ja daarom is mijn ome Fok (Folkert) nooit naaer Amerika gegaan. Net als tante Mien. En tante Lien, die twijfelde of ze slank zou blijven.
Pfffff zeggen ze in Parijs
Man, wat een volzinnen voor zo’n dun verhaaltje. Fokke, Joke … Lange Voorhout … we kennen honderden voorbeelden, maar halen het niet in ons hoofd ze in te sturen.
En over Riad Sattouf werd in Frankrijk ook lacherig gedaan, zo hoorden wij gisterenavond.
Voor Franse oren klinkt zijn achternaam als “haar kutje” of iets dergelijks. Sssst. Don’t vertel it verder. Dat soort taal gebruiken we hier op deze nette site niet. Maar het is een feit, de waarheid is niet altijd aangenaam. Je zult maar zo’n naam hebben indeed.
En we horen zojuist dat er weer een groot kunstenaar van ons is heengegaan.
Een van de aardigste teksten van die tijd.
Hij verscheen tegelijk met Rob de Nijs op het toneel. Ik heb het altijd jammer gevonden dat de verkeerde furore maakte. Kwestie van smaak.
Prachtig liedje, veel herinneringen. En wat een mooie uitspraak van het Nederlands. Jammer, jammer, jammer.
Ik correspondeerde ooit met een Griekse kapitein, gewoon uit nieuwgierigheid, geheel vrijblijvend. Om hem iets van onze taal te laten horen stuurde ik een singletje van Johnny Lion, Sophietje. Daarna heb ik nooit meer wat van hem gehoord.
Hm, misschien betekent ranja met een rietje wel iets geks in het Grieks.
Proest.
Had alleen de tekst gestuurd. ☻
Hm, je kunt op de muziek wel een lekkere sirtaki dansen volgens mij, zeker na een paar ouzo’s.
Daar is hij misschien nog steeds mee bezig.
Hmm, ranja με άχυρο ranja me achyro … doe mij maar een biero! Echt een zeemanslied.
Meisjes loos of zo.
Hm, ik heb het altijd een beetje een flutliedje gevonden. Nee, dan de Jumping Jewels zonder Johnny Lion (het Nederlandse antwoord op The Shadows zonder Cliff Richard):
Die was ik vergeten…
Sterke tekst ook wel.
Er komt een plekje vrij
Elke zaterdagochtend fietsen Frans en ik een uurtje op gewone fietsen. Als twee oude mannetjes rijden en roddelen we de week door. Soms rijden we langs vrienden in de buurt en nodigen onszelf uit voor een kopje koffie. Deze zaterdag rijden we langs de familie de Bruin, die aan het ontbijt zit. Er is een stoel te weinig voor ons erbij. Floor, de jongste dochter, staat op en zegt: „Een van jullie kan hier wel zitten, ik moet toch door met mijn leven.”
Hans Go
Hans kan niet schrijven.
Oh got! Daar heb je Hans en Frans! Zo vroeg al! We zitten net aan het ontbijt jongens! Fiets maar even door alsjeblieft! Wat zeg je Floor? Ja goeie! Dat doen we allemaal. Doei Hans en Frans, jullie kennen de weg in huis toch wel?
Ik ben een weekje drukdrukdruk. Ik kan alleen maar heel af-en-toe reageren. Tot volgende week.
Dank voor de melding. Hou je veilig!
Een laatste voor de taxi komt. Hans en Frans maken nooit iets mee en geven daarvan een voorbeeld.
Hopelijk kijkt lummel nog even om:
Literair toerist
Ik ben bezig in het meer dan grandioze literaire werk Grand Hotel Europa van Ilja Leonard Pfeijffer. Daarin schrijft hij over de schaamte en onttovering die hij en met hem ook vele anderen ervaren, wanneer ze in het buitenland als toerist herkend worden.
Het is eigenlijk net zo met literaire bestsellers, denk ik bij mijzelf, terwijl ik het boek in mijn tas verberg voor de vrouw die naast mij in de wagon komt zitten.
Daan Lodder
…dan kan hij het misschien uitleggen. Ik snap de vergelijking niet.
Daan Lodder is een zeikerdje, zo te zien. Leest hier vermoedelijk ook mee en wil op de aandacht voor dit werkje in onze Leesclub meeliften. Fail. Hij gaat het intro van morgen niet halen.
Qua pointe wil hij misschien zeggen dat hij zich schaamt om in een literaire bestseller te zitten lezen? Niet cool om een vrouw te bekoren in de trein, oh, ouderwetsigheid? Dat kan natuurlijk. Het mag. Maar het heeft niets met de toeristenschaamte te maken die in Grand Hotel beschreven wordt. Het enige dat het verbindt is het woord “schaamte”. Maar dat heb je in vele soorten en maten. Nee Daan, schaam je. Diep. Je laat hiermee zien dat je er nog niet aan toe bent, en misschien wel nooit niet, om literatuur te lezen.
Goedemorgen op de bonte fooi. Via wel bekend dashboard.
Weet dus niet waar dit landt.
Maar ik kom iig op een andere manier niet bij apie cq bvv.
De WiFi hapert hier.
Laatste (?) intro was lang. En op een langzame tablet met stokkend internet zijn de laatste reacties niet 1, 2, 3 in het vizier.
Voor welk soort device maak je de pagina’s Bas?
Desk/Laptop en of Smartmobiel?
Heel erg graag een minimale reactie op deze post opdat ik weet dat ik niet voor mijn kat heur krabpaal afdaal vanaf mijn toren .
Dank en een plezante week/end.
Ik maak ze voor alle devices! Multiblog. Jij ook een mooi weekend!
Ok, doe je dit actief of doet WP dit voor je?
Dat doet WP voor me.
Heeft er iemand kok zoekt pan gezien? Geweldige parodie van die deugniet van een, kom, ik vergeet zijn naam steeds. Die met die bloemkooloren…
Nou, laat maar.
Vandaag komt de pup, nee, vandaag gaan we de pup ophalen. Die heeft nog wel wat voeten in de aarde hoor. Grootste punt van aandacht zijn onze twee poezen. Poesen. Ik weet het nooit.
Heeft iemand hier ervaring mee, met een indringer pup die het paleis van twee poezelige kattenkoppen komt ontheiligen?
Hoe we aan hem zijn gekomen is een boeiend verhaal. Zal het snel schrijven.
Nou, mensen, ik blijf het proberen, mijn neus kan niet stuk, mijn tenen zijn ingekort en mijn keel gesmeerd. Mijn soefaachtige aanhangmoeder zou tevreden zijn, al wordt haar zo beminde en aanbeden tiende planeet in nevelen gehuld de negende vanwege het technisch degraderen van Pluto. Dat had ook veel voeten in de aarde. Figuurlijk uiteraard, een planeet, of ijsklomp kan geen…enfin.
Prettige maanden Bas die ooit een andere was.
Raar maar Ans.