Vanwege groot en doorslaand succes geprolongeerd: het intro opgeknipt naar cultuurvorm! De rubrieken zijn lekker allemaal door te lezen of door te scrollen al naar gelang voorkeur of geaardheid. Geniet ervan. Heb ik ook gedaan, toen ik het schreef.
Film
Deze onderrubriek van dit intro, naar films kijken, wordt voornamelijk vanaf jullie en mijn bank gevoed. Naar de bioscoop gaan, dat lijken de lezers alhier nauwelijks meer te doen. Of ze schrijven er niet over.
Dan blijft Netflix over, YouTube en de televisie. Niet dat iedereen Netflix heeft. Pawi bijvoorbeeld al niet dus. Ik bedoel maar, toch een vrouw van de wereld, dacht ik. Zij vindt dat alleen “de bijdragen die je direct kunt zien” een meerwaarde voor dit blog hebben.
En ik vind dan weer dat je films die niemand heeft gezien evengoed kunt bespreken als boeken die niemand heeft gelezen. We zoeken nog naar het juiste format, zoals bekend, ook qua boeken. Lummel heeft bijvoorbeeld prachtig werk ingeleverd, dat een aparte plaats verdient, en zeker ergens in de komende weken of misschien wel maanden alhier op deze site te zien zal zijn. Dan weten jullie wat ik bedoel. Maar nu hebben we het ineens over boeken in plaats van over films. Dat krijg je met een nieuw format. Boeken komt verderop.
Film dus. We hebben het in deze rubriek over FILM.
Klare Taal gaf ook al toe dat ze geen Netflix heeft. “Ik hoor graag als ik wat mis”. Kijk, da’s een opening. [tekst gaat door onder de foto]
De invloed van dit blog is groot. Wij begonnen een week of twee geleden over Netflix te praten en hopla, Ilona heeft het, sinds vorige week. “Prachtig, kunnen we eindelijk eens echt goede films zien” schrijft ze. “La Casa de Papel direct uitgeprobeerd (…) Meteen twee afleveringen bekeken en de volgende avond maar weer. Uitkijken dat je niet te snel verwend wordt, dus een paar dagen pauze om het te laten bezinken.”
Alsof je een grote zak familiechips in ene leeg eet.
En daar stipt ze best een puntje aan. Bij Netflix heb je al gauw de neiging om alle episoden van een serie te bekijken, of in ieder geval een stuk of twee, drie achter elkaar. Maar dan zijn ze wel meteen op! Alsof je een grote zak familiechips in ene leeg eet. Daar word je wel misselijk van. Vroeger, in de tijd van papa en mama, moest je een week op de nieuwe aflevering wachten en dat was toch ergens fijner. Dan moesten ze eerst met een overzicht van wat er vorige week gebeurd was je herinnering opfrissen. Niks mis mee. Kan ik me bijvoorbeeld van “Soap” herinneren. Die hadden een hilarisch voorspel, dat eindigde met “Confused? You won’t be after this episode of … Soap!”
Ook Joke had er geen moeite mee om toe te geven dat ze geen Netflix heeft. Maar ze heeft wel “Ziggo met HBO films en series. En daar kijk ik dan vervolgens niet naar.” Ze kan zich nauwelijks meer concentreren op een hele film. Ik hoor dat vaker. En zie in de bioscoop, oh gruwel, zelfs mensen stiekum op hun mobieltje surfen, appjes sturen. Van afgelopen week is Joke vooral een aflevering van The Black List bijgebleven. Omdat ze dat niet toelichtte, anders dan een “geen idee waarom” kan ik daar natuurlijk niet veel mee in deze rubriek.
Zelf ging ik een mooie discussie aan over Leonard Cohen, Bowie, en de Bohemian Rhapsody film, waarin de hoofdrolspeler een akelige karikatuur van Freddy Mercury neerzet, maar er reageerde niemand op dus ik houd er over op. Jaja, ook al is dit mijn eigen blog en zou ik er nog pagina’s aan kunnen wijden, ik doe dat niet, uit respekt voor de lezer. Jullie dus! Fijn mannetje dat ik me d’r eentje van jullie ben.
Volgende rubriek.
Radio en podcast
Pawi introduceerde een nieuwe bezigheid: podcasts luisteren. Zo’n podcast is wat we vroeger “hoorspel” noemde, legde ze verkeerd uit. Verkeerd, want een hoorspel was een toneelstukje op de radio, zoals we allen nog wel weten. Een podcast kan fictie of non-fictie zijn, alles, gewoon een radioprogramma maar dan altijd en overal af te spelen. Netflix zonder beeld als het ware. Klare Taal drukte het zo uit: “podcast” is gewoon een mooi woord voor radiopraatje.” Zij gaat trouwens het liefst naar een concert en film af en toe. Maar da’s een andere rubriek.
Pawi beval beleefd ter onzer attentie aan de podcast van Simon Heijmans bij NTR, en dat kan best wel eens een goede zijn. “De brand in het landhuis”. “Een waargebeurd verhaal over de excentrieke Ewald Marggraaff, die dood werd aangetroffen in zijn afgebrande landhuis en vele miljoenen achterliet, alsmede talloze schilderijen van bv Renoir en Rubens, plus een emmer goudstukken. Al die bezittingen waren onvindbaar. Simon zocht het uit en maakte er een podcast van in zes delen.”
Zelf beviel ik DGHBP aan, oftewel De Grote Harry Bannink Podcast, van Gijs Groenteman. Geweldige serie interviews met mensen die Harry Bannink gekend hebben. Gijs gaat met een cassetterecordertje naar die mensen toe en neemt alles op, vanaf het moment dat hij aanbelt tot het weggaan. Als de telefoon gaat, of er iemand binnenkomt met de koffie, of het bandje moet worden omgedraaid, dan wordt het er niet uitgeknipt. Zo knullig dat ik hoop dat het bewust zo gedaan is. Elke episode wordt ruim gelardeerd met mooie stukkies muziek van de grootmeester. Ik luister er meestal in de trein of in het vliegtuig naar.
Een goede tip van Pawi: je hoeft voor zo’n podcast helemaal niet in de trein of het vliegtuig te zitten. “Gewoon tijdens het aardappelschillen kan het ook …” Klare Taal meldde dat ze graag naar de VPRO luisterde tijdens het strijken of andere saaie werkjes. Ik bedoel maar. De volgende link zou “embedded” moeten zijn, maar het zal mij benieuwen.
Nee dus. Dan maar een video.
En hier staan alle afleveringen, kun je ze zelf downloaden.
Maar het is niet iedereens heug of meug, zo’n podcast. “Waar halen jullie het geduld vandaan?” tierde Bertie. “Geen Netflix en geen podcast hier ondanks aandringen van zoons. Op een enkele uitzondering na zie ik geen films of lange programma’s. Liever de hele avond in een dikke pil dan een half uurtje film.”
“Over bloemen en zo. Gruwelijk vervelend”
En daar is dus helegaar niks mis mee. “Hoorspelen” waren heel vroeger al niet aan haar besteed, zo meldde ze later. “Behalve Sprong in het Heelal, dan mocht ik net zo lang opblijven als de broer die twee jaar ouder was.” En op de lagere school kreeg Bertie in de klas lichtbeelden te zien met bijbehorende radioprogramma’s. “Over bloemen en zo. Gruwelijk vervelend, het duurde en het duurde maar terwijl we ook in de boeken hadden kunnen kijken.” Bertie gaat deze rubriek dus zeker overslaan in de toekomst.
Muziek
Niets zinnigs ingeleverd of besproken in deze verslagperiode. Het is niet anders. Live with it en/of tip mij een mooi Youtubemuziekje in de reacties van deze week. Mag klassiek, modern, Elvis (met mate) of hoempapapa. En zo niet, dan is deze rubriek volgende week weer leeg. Willen we dat? Nou dan.
Boek
Ook Klare Taal kwam met Grand Hotel Europa van I.L. Pfeijffer op de proppen, een boek dat hier al maanden wordt besproken, en nog maanden besproken zal worden. Zij vond het een prachtig epos: amusant, spannend, spannend, vermakelijk en … het biedt met een kunsthistorische blik een nieuwe visie op Europa. “Magistraal”. Graag wijs ik er op dat deze rubriek niet openstaat voor uitgevers, boekenwinkeliers, hun personeel of naaste familie.
Bertie heeft hem inmiddels gereserveerd en zodra ze hem heeft begint ze er aan. Dat lijkt me een prima plan. Ik denk dat ik het zelf ook een keer ga lezen, zo nieuwsgierig als ik intussen geworden ben. De halve meter ongelezen boeken op mijn nachtkastje verhindert wel snelle actie. Eerst John Irving bijvoorbeeld.
De invloed van zo’n blog moet je niet onderschatten, want ook Pawi gaf aan dat ze “benieuwd is” of Lummel haar kan overtuigen om dat Grand Hotel te kopen. “De munten rinkelen in mijn jaszak …”
Ook Ad overweegt, dankzij de invloed van dit blog, de aanschaf van Grand Hotel Europa, en heeft Waterdrinker (Tsjaikovskistraat 40) dat we vorige keer bespraken al gelezen. “Mooi boek, waarin zijn persoonlijke belevenissen worden vermengd met de historie van dat land’.
Het Grand Hotel kost 19 euro. Daarvoor kun je volgens Lummel ook een fles champagne kopen van Eve des Rèves in Château Thierry. Of een eenpersoonsmaaltijd in het restaurant op de hoek. “Ik zou het boek kopen”, was zijn wijze raad. “Je krijgt een heel goed geschreven roman met een aantal heel goede verhaallijnen die elkaar ondersteunen, verklaren en verdiepen. En een geweldige laatste pagina.”
Een dikke man die aan zijn tieten laat zuigen
Ook La Superba kwam weer langs. Ook dat wordt vervolgd. Maar ik verklap op gezag van Lummel alvast dat er in La Superba een aantal thema’s terugkomen: reizen, Italië, en seks. “La Superba is wreder, harder en anders gestructureerd.” Ad Hok voegde aan de thema’s nog “immigratie’ toe en vond het verhaal wat rommelig geschreven. Lummel vond dat nou juist weer als een ‘impressionistisch schilderij” (timmerarkiaans). En volgens Pawi gaat het boek, dat zij nog eens heeft doorgebladerd, over “een dikke man die aan zijn tieten laat zuigen, veel drinkt, echt veel, en tussendoor alle straatnamen opnoemt waar hij doorheen zwalkt. Genua verdient beter.”
Ik vind het wel grappig, dat we het al maanden over dezelfde drie boeken hebben. Ik heb ze geen van drieën gelezen, maar heb er nu wel zin an! La Superba eerst denk ik dan.
Ikje
Het hield weer niet over, de kwaliteit van de ikjes op de achterpagina van de NRC. Er was er eentje over een dochtertje van tweeënhalf, in twistgesprek met haar moeder, Charlotte van Meer, die op de rand van haar bedje zat. Ze vond na verloop van tijd dat papa het maar moest overnemen, dan kon mama de keuken opruimen. Tja, krijg je zoiets er nog uit? Moeilijk denk ik. Maar het was, zoals ook Klare Taal aangaf, best een geestig ikje en het kind was een bijdehandje.
Ene Reinildis van Ditzhuyzen deed alsof ze voor het eerst in het buitenland kwam en moest zogenaamd erg lachen om de uitspraak, door een Franstalige meneer, van Albert Cuyp. Hoe dat klonk? Als Kwiep dus. Nounou. Maar goed, sommige van onze lezers moesten er ook erg om lachen. Zelf vond ik het oubollig en opperde dat ze het ding misschien twintig jaar geleden had ingestuurd als ingezonden brief, en dat het nu pas gepubliceerd werd.
Een vermakelijk ikje waarin het Drentse dorp Nijeveen als boerengehucht wordt neergezet door een Randstedeling, Puck Rouffaer, ging over een draaideur. Samen met een Nijevener loopt Puck door een draaideur in Groningen. De Nijevener roept “met kinderlijk enthousiasme’, schitterende ogen en blosjes op de wangen uit: “We hebben nergens in heel Nijeveen draaideuren. Dus ik ben altijd heel blij, als ik er een tegen kom”.
Het deed mij denken aan die van Herman Finkers over het stoplicht in Almelo.
“Die stop je in je kut als je ongesteld bent.”
Een van de meest gruwelijke ikjes van de laatste jaren, eentje waarbij je je plaatsvervangend de ogen uit de kop schaamt, kwam van ene Agaath Le Feber-Kruyswijk. Haar zoontje van 4 (vier!) kwam naar haar toe met een doosje tampons in zijn handen en vroeg wat het waren. Je gelooft niet wat ze, “zo luchtig mogelijk”, antwoordde. Stop maar met raden. Dit raad je namelijk niet. Agaath Le Feber-Kruyswijk zei tegen haar zoon van vier (4!) het volgende, ik citeer het letterlijk: “O, dat zijn tampons, die stop je in je kut als je ongesteld bent.”
Baf. De reacties hier op de site waren vooral berustend. “Ik word oud”, zei Bertie. Klare Taal noemde het een smakeloos misbaksel. En Pawi zei met ingehouden woede “Het ikje slaat als een tampon in een ongestelde trut”. En daar laten we het bij, meer is het miezerige ikje van Agaath Le Feber-Kruyswijk niet waard. Lummel kwam nog even door met een “10 minuten later kwam hij terug met een doosje condooms …”
Nieuws en complimenten
Joke was vorige week heel tevreden met de tussenkopjes, “lekker overzichtelijk” vond ze ze. Ze zijn nu nog overzichtelijker geworden, een stuk korter, of was jullie dat al opgevallen?
Het viel haar ook op dat er hier zoveel mensen reageren. “En dat jij daar dan ook direct weer op reageert. Fantastisch vind ik dat. Ik probeer dat op mijn simpele blog ook te doen, maar ik kom er, hoewel ik al uitgebreid gepensioneerd ben, nooit helemaal aan toe.”
Kun je nagaan, ik ben nog niet eens gepensioneerd. De smartphone, waar mee ik van elke denkbare plaats reageer, uitgezonderd de WC (ik ben Timmerark namelijk niet), da’s de sleutel tot dit waanzinnige succes, merkte ik bescheiden op.
Verder was er qua nieuws een halfslachtige aankondiging van een fanavond van mijn hand. Inderdaad was er heel even sprake van een gezellig samenzijn in Tilburg, in Wijnlokaal Leven van onze vriend en troubadour Warhoofd op 23 februari, maar het gaat vermoedelijk niet lukken vanwege teveel hooi op de vork.
Het zit, zoals van alles in het leven, in het vat. Houd de site en vooral onze evenementenkalender in de gaten. En Ad Hok en Lummel, die van ver moeten komen, vraag ik vriendelijk om ons vanaf nu regelmatig op de hoogte te houden van hun aanstaande reisschema’s. Of het Tilburg, Mokum of Rome wordt, dat zien we dan nog wel. Of bij voldoende belangstelling organiseer ik een busreis naar Frankrijk.
Wil jij intussen net als Ad en Lummel en de andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, of via het contactformulier hier, of via een email naar bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan hier onze dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen week. Nou, jullie zien het wel. Ik zat weer eens in de kroeg. Ik zou bijna stamkroeg zeggen, maar dat zou overdreven zijn. Je drinkt er een biertje, eet er een kleinigheidje. Je kijkt mensen of op je smartphone en je bent eigenlijk tamelijk gelukkig. Ik wel tenminste, gek mannetje dat ik me d’r eentje van jullie ben.
Foto: “Blij in Basel” © 2019 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Straks het intro lezen, eerst het ikje:
Staken
De schoolleiding waarvan ik deel uitmaak heeft besloten dat leerlingen mogen meedoen aan de Klimaatmars mits hun ouders toestemming geven en zij dit aan de school kenbaar maken. Leerlingen die zeggen dat ze gaan ‘staken voor het klimaat’ heb ik inmiddels uitgelegd dat staken een werknemersrecht is en dat hetgeen zij gaan doen valt onder de noemer ‘spijbelen voor het klimaat’. De avond voor de Klimaatmars ontvang ik een bericht van een ouder die het zekere voor het onzekere neemt: „Ik heb van mijn zoon vernomen dat het verplicht is een mail te sturen in verband met het spijbelen voor de staking.”
Martijn van Velzen
Altijd leuk om ongeletterde ouders voor schut te zetten. Fijne schoolleiding.
Mooi lang intro, overzichtelijk, tussenkopjes netjes op hun plaats. Een goede start!
Waterdrinker heb ik gelezen, en ik vond het erg goed. Aan de hand van de plaatsen in de buurt van waar hij woont, of aan de hand van de straatnamen van de straten waar hij loopt, komt een belangrijk deel van de Russische geschiedenis voorbij. Heel knap vermengd met zijn avontuurlijke (en deels verzonnen) eigen leven.
En dan hoop ik maar dat hij zich niet ook aan zijn tieten laat zuigen.
Pawi kan opgeucht ademhalen. Ilja isgeheel gestopt met drinken. Voor zijn vriendin die moeite had met zijn gezuip. Ik heb een paar artikeltjes over, en filmfragmentjes met hem gelezen en bekeken.
Een schrijver die zijn hoofdpersoon dezelfde naam geeft als hijzelf en ook zijn kleding haardracht en corpulentie laat overeenkomen verdient dit speurwerk. Philippe Roth deed dat ook (behalve de naam) en heeft zijn hele leven volgehouden dat het een romanfiguur betreft. In GHE is de seks anders beschreven. Ik had minder moeite met het tietenzuigen dan de scenes met het been.
Prima intro. Vernieuwend en veelbelovend. Binnenkort de oscars. De bioscoop staat opde hoek, tegenover het restaurant. Ik ben er pas drie keer geweest ( in anderhalf jaar). Ik kijk liever alleen zonder popcorn geluiden en mensen die op verkeerde momenten reageren. Ik mis alleen het geluid.
Alweer een lang intro, wanneer je ze bundelt heb je van een half jaar een trilogie.
Het leest lekker, wat je gemist hebt vind je er in terug. Heel goed.
En nee, over films e.d. zal ik niet veel te melden hebben. Ik teer nog op de vier of vijf stuks die ik wèl gezien heb en waarvan ik genoot.
Casa de Papel is een razend spannende bankoverval. Daar heb je twee types van: hoe kom je in de bank, of hoe kom je eruit. Casa de papel is van het laatste type. Een geniaal plot, heel veel wendingen en een aantal elementen van andere bankrovers films.
Vanaf het begin kies je voor de boeven. Meer zeg ik niet. Ik heb twee seizoenen gezien en wacht vol spanning op seizoen 3. Ik heb wel een beetje aan bin hkijken gedaan, 4 afleveringen per avond.
Dank Pawi, Lummel en Bertie voor de feedback. Die kopjes houden we er dus in. Denk ik zomaar dan. Hadden jullie ook nog een wens qua (vaste) tijdstip van publicatie, of is het wel prima zoals het is?
vaste tijdstippen hoeft voor mij niet.
Ja jij houdt van timmerarkiaans, had ik kunnen weten.
De zevende symfonie van Van Beethoven is nog steeds erg populair, terecht, vooral het tweede deel. Het heet “allegretto” maar is dat niet. Elke keer als het op radio4 wordt uitgezonden, hoor je dat dat deel gebruikt is bij de film “The Kings Speech”. Heel mooi, een aanrader, zowel de muziek als de film.
Maar wat zelfs niet op wikipedia staat: dit deel wordt ook gebruikt bij de film “Lola” uit 1961. Vorige week uitgezonden naar aanleiding van de dood van degene die de filmmuziek leverde, nee niet LVB, maar Michel Legrand. Een flinterdun verhaaltje, met een neprokende Anouk Aimée, een min of meer happy end, en vanavond alwéér op tv.
Zet deel twee van de zevende maar zelf op, doe je ogen dicht en geniet!
dit is voor de rubriek film en muziek, gaat nogal eens samen
En dan hopen we maar dat Mopperkont hier de mooiste versie van op de site tovert. Want er zijn er nogal wat, man, man, elk orkestje in de hele wereld heeft dit moppie al gespeeld. Of denken dat ze het gespeeld hebben. Er zit een hoop vullis tussen. Ja vullis! De zevende symfonie van Beethoven verdient echte musici en geen broddelaars, van die gelegenheidsorkestjes in een ver en vreemd land. En dan ook nogeens het lef hebben het op CD of video te zetten.
Maar Pawi is de enige niet die dit wel een erg fraai moppie muziek vindt. Zie bijvoorbeeld deze uitzinnige recensie:
https://www.wrti.org/post/why-beethovens-allegretto-so-completely-captivating
Prachtig intro nieuwe stijl, verdeeld in diverse rubrieken zoals boeken, film , muziek, podcast en radio dit alles gelardeerd met foto’s en passende afbeeldingen.
Knap werk Bas , heel mooi!
Lummel geeft een fraaie impressie van GHE: de scabreuze relatie van Albane de feministe en broodmagere dichteres met de grote obese Griek Volonakis.
Ilja LP de auteur zal getuige zijn bij hun huwelijk (p.507-509)
Ik ben het volledig eens met Klare Taal. Beide vrouwelijke portretten doen een grote hekel aan vrouwen vermoeden van de ik-figuur. Maar ook een hekel aan mannen. De ik of de schrijver. Wil de echte Ilja nu opstaan?
(Met dank aan Nant Baard, of was het Nand Baart)
Is hier een technische stoornis aan de hand?
Mijn vorige bericht was opeens weg en heb ik opnieuw moeten verzinnen,
nu had ik een reactie op Lummel en een vervolg van mijn recensie klaar en hop weg ermee?
Ad Hok heeft gelijk, de boeken van Pfeijffer gaanover immigratie. Tourisme en immigratie blijken beide ongewenste bevolkingsstromen voor hem. Zelfs de intelligente antitoerist verpest het beeld van de plek waar hij is. Een immigrant vanuit Noord Europa heeft niet dezelfde status als de Afrikaanse immigrant. Is de noordelijke reiziger naar het zuiden toerist of immigrant?
Ben ik toerist of immigrant na 30 jaar?
Een toerist blijft niet langer dan hooguit een paar weken.
Nou Lummel ik zou je zeker geen toerist noemen, gewoon een expat.
Zeker niet in het kader van van het boek waar we nu over spreken.
Maar ik kan al en tijdje mijn ei niet meer kwijt, alles verdwijnt in de leegte van internet.Sinds 18 uur vanavond.
Ik zie hier drie reacties van je, Klare Taal. Eentje om 18:14, eentje om 21:12 en eentje om 23:25. Verder niks geen Klare Taal in het dashboard noch moderatie- noch spamfilter. Tis er aan de hand??
Op slot
Ik zoek in mijn jaszakken, in alle vakjes van mijn tas, op de koelkast, op tafel, onder de tafel, op het kastje in de gang en nog een keer in al mijn jaszakken, maar ik kan het sleuteltje van mijn brievenbus nergens vinden. Ten slotte bel ik mijn ouders, waar ik afgelopen zaterdag was. Mijn moeder heeft het sleuteltje gelukkig gevonden. Ze zegt dat ze hem al in een envelop heeft gedaan en het per post naar me heeft opgestuurd, zodat ik er niet speciaal voor hoef langs te komen.
Thomas Michaël
Ja. Een domme moeder. Maar ze bedoelt het goed. Praat dit uit. Vertel het aan je broers en zussen. Maar stuur het niet naar de krant. Het is niet vermeldenswaard.
Dat wordt posten bij de brievenbus.
Mijn reactie verdwijnt ook zomaar…en bovendien moet ik telkens mijn avatar opnieuw instellen. Wat is er aan de hand?
Geen idee. Ik zie je reactie gewoon.
Misschien ligt het aan de nieuwe update van mijn pc. Ik zie de reacties eerst niet en later weer wel. Verwarrend. Dat wordt weer puzzelen vandaag…
Wie heeftzijn brievenbussleuteltje los in zijn broekzakzitten in plaats van in een sleutelbos aan een sleutelring. Dat lijkt mij de sleutelvraag voor dit ikje. En dan nogje ouwe moeder te kakken zetten. Alleen maar om je naam in de krant te krijgen. 3 werf foei.
Klare Taal, volgens Ilja L. P. zijn expats de ergste toeristen omdat ze doen of ze er horen. Vooral tegenover landgenoten gedragen ze zich als local jocals.
Ik kan dit alleen maar volmondig bevestigen. Tenenkrommend gedrag van Nederlanders in den vreemde jegens landgenoten heb ik in alle landen waar ik heb gewoond meegemaakt. Een soort van verkeerd superioriteitsgevoel, neerbuigend. Brr. Oh oh wat zijn zij goed geïntegreerd en wat spreken zij de taal goed en wat hebben zij veel native vrienden.
Klare Taal en Pawi: het zullen de cookies wel weer zijn …. Hier is niets aan de hand maar gister zag ik bij klare taal wel rare dingen die ik supersnel heb gecorrigeerd. Ik was al op weg naar bed maar heb er mijn computer weer voor opgestart.
Test.
Weblog met kuren?
Kennelijk.
Waarschuwing
Enthousiast door de sneeuwberichten vindt mijn collega tot zijn vreugde toch nog een betaalbare skivakantie. Bij het invullen van zijn gegevens blijkt dat een geboortedatum eerder dan 1988 niet mogelijk is. Hij belt met het reisbureau en daar stellen ze hem gerust dat dit wel mogelijk is en dat hij kan boeken, maar dat ze geen klachten willen over geluidsoverlast. Haastig meldt hij dat zijn echtgenote en hij heel rustig en zijn en altijd vroeg naar bed gaan. „Mijnheer, dit aanbod is voor studenten, we willen van u geen klachten horen.”
Ronald Houwing
Een zeurikje.
Ocharm, de sukkel.😆
Doet ie het weer?
Het team heeft dag en nacht doorgewerkt om de gravatars te repareren. Het ziet er nu weer normaal uit. Toch?
Niet echt. Ik stuurde het ikje in, het verscheen even, verdween weer, maar nu staat hij er toch. Mijn avatar moet ik nog steeds telkens opnieuw invoeren.
Een toeristenikje. De redactie leest klaarblijkelijk nog steeds mee.
Eind goed al goed, wilde ik opgelucht intikken. Ik heb het ingetikt, dat zien jullie, maar dus niet opgelucht maar met een zwaar gemoed van Naderend Onheil. Ik zie geen enkele ongerechtigheid in mijn superdeluxe dashboard. Reacties die even verschijnen, dan weer verdwijnen en er dan weer opstaan, waar ook Klare Taal (hoe zou het met haar gaan?) last van had, dat duidt soms op per ongeluk gemodereerd, en dan moet ik ze doorlaten etc. DSR ging altijd binnen de minuut op zijn kop staan en over censuur schreeuwen, in de goeie ouwe tijd, maar dat is er dus niet aan de hand. Ik doe niks hiero. En ineens staan de reacties er dus wel op. Zonder enig ingrijpen mijnzerzijds wel te verstaan.
Als je met zoiets naar een helpdesk gaat, dan, we zullen daar allemaal ervaring mee hebben, begint het helpdeskgansje aan een standaardprotocol en wat je ook zegt, dat wordt afgewerkt. Wat voor browser heeft u? Kan mij wat bommen! Internet Explorer, Google Chrome … het moet het gewoon met elke normale op de markt zijnde grote browser doen.
Met welk device heeft u dit probleem? Met allemaal! Telefoon, computer, desktop, tablet! En nee, het is geen Nokia uit de jaren zeventig, maar een Samsung Galaxy S9 van vorig jaar. Qua voorbeeld dan. Het doet het nergens.
Ook dat maakt het gansje niet uit. Zij (of hij) wil gewoon suggereren dat de fout niet bij hullie ligt maar bij jou. Een populaire die mij tot razernij drijft is ook “maak uw cookielijst leeg”. Hebikalgedaan! Tig keer. Er is nog geen kruimeltje over. Nogeens opstarten van het dit of het dat. Nee! En ook de stekker zit erin of de batterij is vol.
Soms gaat zo’n gansje zover om te vragen het apparaat uit te zetten, 10 sekonden te wachten en dan kijken of het probleem nog altijd bestaat. Dan kan zij namelijk het gesprek beeindigen, jou als “opgelost” aanvinken en ze kan je vergeten. Jij komt na een uur vruchteloos naar muzakjes luisteren wel bij een collega van haar of hem terecht. En na een paar dagen geef je het op.
Dit alles is niet wat ik onder blogplezier versta. Ik kan WordPress zeker kontakteren, maar zal dan deze vragen allemaal op mijn al overgevuld bordje krijgen. De antwoorden kan ik niet geven, want het zit bij jullie. In ieder geval bij Pawi en Klare Taal.
Wel een vraag die mij persoonlijk interesseert, hebben andere reageerders dan Pawi en Klare Taal ook last van het een of ander, sinds begin deze week? Ligt het aan het nieuwe intro, kan het systeem al die geile lekkere korte tussenkopjes niet aan? Voor de rest is er niks veranderd hiero.
Het grappige is natuurlijk dat de reageerders met echt Grote Problemen mij dit niet kunnen laten weten, want ze komen er niet door, of ze zijn inmiddels moedeloos afgehaakt en zien dit epistel niet.
Toch graag als je niet via de site kunt reageren en je ziet dit, even een emailtje naar het bekende emailadres (van mij of mijn voorganger). Als je dit niet ziet, hoef je niets te doen. En als je DSR of Heer Rozenwater of Luvienna of Kees of Henk of Maduro of Indra of Trolley heet, dan heeft schrijven ook geen zin, hoe je jezelf ook noemt (hallo Mireille 🙂 Dat gaat allemaal bewust ongelezen in de prullenbak, zoals al heel lang, gans en gaar automatisch, ik zie dat niet eens, daar heb ik een instelling voor. De juiste 🙂
Ik haat skiën. Ik haat skiërs. Maar het meest haat ik skipakken. Als ik een skipak ga kopen zijn er alleen nog maar gele fluo en groene fluo over. Ziet u dat voor zich? Twee meter en 90 kg in geel fluo? Nooit meer. En als toeristen ergens alles verpesten is het wel in de Alpen. En de heledag die goedkope stinkkaas te eten geserveerd met vieze wijn en daar een fortuin voor te betalen. En dan vin chaud. En lawaaimakende mensen van na 1988. Brr.
Mijn berichten komen goed door van de I-pad (mini, eerste serie) prima van de Macbook Pro 1918, maar moeilijk vanaf de I-phone (eerst de 7 nu de xr) her reageerveld staat dan helemaal boven aan en bleek naar spamfilter te gaan. Maar zelfs met mijn VPN komt alles prima door. En alle ttymfouten zijn van me zelluf
Ik og in met mijn email adress. Dan floept mijn naam en mijn smoel in beeld. Als ik op verzend druk moet ik mijn wordpress wachtwoord intikken. Dat blijft bewaard totdat ik 5 nrc berichten of 7 VK berichten heb gelezen. Dan maak ik mijn cash leeg en kan weeralles lezen, maar moet wel op ieuw mijn email adres tikken. Like. Doe ik niet omdat ik naar allerlei submenus gestuurdwordt met allang vergeten wachtwoorden.
Nou op zich zijn er weinig of geen problemen, alleen dat ik steeds opnieuw mijn mailadres en naam moet invullen en er in eerste instantie een groen avatar verschijnt dat na de invuloefening weer verandert in het oude roze plaatje.
Wel blijft het feit dat er een stuk tekst op de dag dat ik mijn probleem hier meldde verdwenen is en niet meer is teruggekeerd.
Als het zo blijft is het geen probleem, ik ga nu reactie plaatsen!
Reactie via tablet hoeven gegevens niet ingevuld maar zie ik niets verschijnen.
Deze gaat per laptop, ik moet gegevens invoeren.
Ik wacht af.
Hoera ☼
Ikje geen reactie waard. Toch maar even een testberichtje, dan. Alles vanaf mijn vertrouwde laptop.
Alles lijkt kits aan deze kant.
Jaja, dan zijn het toch de cookies denk ik. Zo’n cookie zorgt ervoor dat je gegevens al vooringevuld staan, dat je gravatar er is, zonder dat je daar moeizaam hoeft in te loggen. We kijken het aan. Vanuit hier, het crisiscentrum, de cockpit waar alles gebeurt, kan ik voorlopig niks doen. Klare Taal ging “nu” een reactie plaatsen zei ze om kwart over elf … oh .. oh?
Toen ik mijn boek dichtklapte zei mijn Ipadje: anderen hebben dit ook ook gekocht: P Waterdrinker Tjaikovskistraat 40. Itunes leest dus hier ook mee. Ik heb het gekocht en ga het lezen.ik heb een aanval van leeshonger. Dat duurt vaak een hele zomer.
“Enthousiast door de sneeuwberichten” betekent lekker files en lawines opzoeken. Dus warmhoudfolie en thermosflessen vol koffie en Grand Marnier inslaan. Skikleding is nergens voor nodig en zeker niet van fluorescerend spul, daar koop je een suggestie van hoop mee (zo vinden ze me wel).
Grappig hijtje. Niet klagen over de buren, weet waar je aan begint!
Zo is dat, de buren zijn je beste vrienden of moeten hun kop houden.
Hier in Zwitserland overigens zie je geen buren, ze knikken, en maken zich dan snel uit de voeten. De typische gezelligheid van Nederland vind je in de straten en lanen van veel andere landen niet.
Maar wie weet, is dit in Nederland ook al decennia verdwenen. De expat vergelijkt, zo is bekend, de situatie nu met de situatie die hij lang geleden in Nederland achterliet.
Over lezen gesproken.
Ik heb Foon onder handen, van Marente de Moor. Ben nu op pagina 76 en het verhaal wordt al veelbelovender.
Het speelt in Rusland, studente verliefd op professor. Dat is de basis.
Een kenner van literatuur ben ik niet maar vind dat ze erg goed schrijft.
Een paar links voor wie gïnteresseerd is.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Marente_de_Moor
https://www.hebban.nl/boeken/foon-marente-de-moor
Ik heb de link opgeslagen. Maar eerst Waterdrinker.
‘Kaviaar en ander leed’ heb ik gelezen en nog een paar, weet niet meer welke. Ik zal het eens opzoeken.
Hij schrijft ook columns in de Telegraaf, over Moskou.
Lummel, je zult veel genoegen beleven aan Waterdrinker met Tsjaikovskistraat 40.
Het is een soort moderne schelmenroman vol avonturen, dwaze ondernemingen, gekkenhuizen, ontroerende familie-ondernemingen met de familie van zijn vrouw, tolk en vertaalster en natuurlijk niet te vergeten de nodige zeer slimme corruptie onontbeerlijk om je doel te bereiken.
Het ikje krijg ik niet gekopieerd, ik geef mijn beurt aan iemand anders…
Oh? Eerst de reacties, toen de gravatars en nu de ikjes …. Huiver huiver … Het Onheil is Nakende.
Mene mene tekel ufarsin… ☻
Roest
Mijn man en ik zitten samen in de auto als de reclame op de radio ons erop wijst dat Valentijnsdag zich binnenkort weer aandient. Net als elk jaar reageert mijn echtgenoot enthousiast. Ik weet het ondertussen: het is de dag waarop hij bezit nam van zijn oude liefde, de Volvo Amazone, nu inmiddels 28 jaar geleden.
Zou er misschien dit jaar ook voor mij, al 22 jaar zijn echtgenote, een romantische verrassing zijn? Ook deze geliefde wordt een jaartje ouder.
Martine Daems
Dat is gek twee keer geprobeerd op de computert, twee keer mislukt. En nou zie ik dat het twee keer gelukt is. Op mijn padje.
een aantal van mijn reacties zijn niet doorgekomenomdat ik ze niet in durfde tetypen. Geenzin omte metoo bewegingachter me aan te krijgen
De enige podcast die ik vaak beluisteris poppoppop van Antoine de Caunes. Elkedag dezelfdestruktuur maareen andere gast. Vraag 1 watjs pop cultuur voor jou? Dan lievelings boek lievelings serie lievelings ietsanders. Hij draait als enige dj goeie muziek ( goeie muziek is muziek waar ik van houd). Lachen als ereen buitenlander te gast is. Je hoortdan de gast en de tolk even hard. Leuke teringherrie.
Dank Lummel, ik zal het tweede ikje verwijderen.
Qua ikje: Martine moet niet zeuren of een buitenman nemen.
In huize Van Vuren is het al jaren een terugkerend gespreksthema: Valentijn is voor mij een dag om een onbekende geliefde of iemand die je in stilte aanbidt met iets moois te verrassen. Bestaande liefjes hebben het recht daarop verspeeld. Hadden ze maar geen verkering met me moeten nemen!
Het is niet te hopen voor Martine dat zij ook al begint te roesten. Wat een wangedrocht dit ikje, met name de derde zin. ‘Bezit nemen van een oude liefde’, hoe krijg je het uit je pen ? Met dit ikje is het hek nu helemaal van de dam. Zelfs mistroostige gedachten kunnen als laatste zin gaan fungeren.
Ik ben een groot bewonderaar van Ilja, maar ben nog niet toegekomen aan zijn laatste boek. Ik was vorige week op skivakantie in de Italiaanse Alpen en had een prachtig al wat ouder boek (2016) van Kristien Hemmerechts in mijn tas gestopt, getiteld: ‘Er gebeurde dit, er gebeurde dat’ , een verzameling autobiografische verhalen. Ik had al zes boeken van Kristien in de kast staan en dit is ook weer een voltreffer.
Ik kan het ook niet laten om iedere liefhebber van Italie de twee boeken van de Italiaanse schrijver Antonio Penacchi aan te raden. Titels: Het Mussolinikanaal en Broederstrijd. Machtig mooi.
Bedankt Mopperkont, ik ga mijn leeshonger deze zomer ook daar mee stillen.
De kop van dit ikje is loeigoed, meer zeg niet over dit naar aandacht hunkerende dametje. Dat haar man nog lang moge rijden met zijn volvo amazone.
Een van mijn kinderen is vandaag jarig. Ik kon toentertijd kiezen, komt ze op vrijdag de dertiende of zaterdag de veertiende? Toch een beetje bijgelovig koos ik voor de zaterdag. Niet wetende dat die Valentijnshype zo breed zou worden uitgedragen. Dus hier geen liefdesbriefjes voor geheime bewonderde mannen of vrouwen, gewoon een openlijke felicitatie voor een geliefde dochter.
PS Dank voor de leestips…
Gefeliciteerd Pawi, ik neem straks een biertje op haar.
Gefeliciteerd!
Luvienna en Indra gaan ingelezen de prullenbak in en je noemt dit de juiste instelling? Wat is er toch🙊🙊🙊🙊
Vind het maar vreemd, dit waren, zijn toch geen kwameisjes of nare tr🤢llen? Ik heb het niet meegekregen dus ik hou het hier maar bij op een klein maar tekenend bliepje na🤔Ik weet nog dat, volgens was OF dit BLOG of IK nieuw (waarschijnlijk ik) en kreeg je een onaardige reactie van ene pawi (ik kende haar destijds niet) over een verkiezing? Tot reageerder van het jaar💪🏼
Ik zal wel tegen lange tenen schoppen, maar het hoeft geen uitvoerige reactie op te leveren, ik ben ook maar een bliepje🤗
Hoe dan ook. Voor het eerst zag ik toen 🙊🙊🙊dan de goedschrijfse en goedgehumeurde kant die ik was wezen waarderen:
pawi werd niet alleen verbannen, al haar reacties😱verdwenen van het blog.
Iets waar ik, en ik vast niet alleen, soms en/of vaak tevergeefs om gevraagd heb. En nu? Nu is de beste pawi een van de steakhouders van dit blog🤩
Ik vind het jammer. Schimpschotjes heb ik allang vergeven en de grote onmin verdwijnt vanzelf wanneer je een jaar of langer wegblijft.
Heel snel gaat de dagelijkse surf uit je systeem en vergeet je de hele boel. O, ik heb mijn doel open gelaten, jawel, door medicijnen of een uitkering vergat ik wel eens wat.
Maar daar kwam ik hier niet voor mijn beste! Ik wilde vragen hoe dat zit met: org ?
In mijn dashboard als jij reageert staat er apoedapie.com maar hierboven dus basvanvuren.org. Zeer intrigerend.
Groetjes
PS
Op de radio een Syrische jongen van veertien die de oorlog achter zich heeft gelaten want hij is een positieve jongen. Altijd al geweest. En natuurlijk spreekt hij goed Nederlands want “als je alleen maar je eigen taal spreekt dan begrijpt niemand je…”
Hij wil nog steeds dokter worden.
“Dat is mijn droom. Niemand kan je droom van je afpakken.”
Goed, kop in het zand, ik kom over een paar weken weer langs.
K😇s.
Misbaar
De inleider van de netwerkbijeenkomst vraagt de aanwezige schoolleiders naar hun mooiste persoonlijke leiderschapsmoment van het afgelopen jaar. De directeur naast mij aarzelt geen moment: „Op de laatste dag van de zomervakantie werd ik geopereerd, waardoor ik de start van het nieuwe schooljaar miste. Toen ik aan het einde van de week weer op school kwam en wilde weten hoe het gegaan was, reageerde de docent die ik aansprak: „Nou, eigenlijk best goed. Misschien dat een paar kleine dingetjes nog niet helemaal vanzelf gaan, maar dat lossen we wel op. Kijk, als de roostermaker ziek wordt, dán hebben we een probleem.”
Johan Veenstra
Goed gekozen titel voor dit ikje. Veel misbaar over een standaardgebbetje. Netwerkbijeenkomst voor leiderschapsmomenten … Brrrrrrr …
We hebben het gewoon over een school, hè? Geef dat geld uit aan de leraren, de gebouwen en leermiddelen. Als ik een geel vestje had, trok ik het nu aan.
Mijn mooiste persoonlijk leiderschapsmoment…aaaargh.
Timmerark haalt oude koeien uit de sloot. Jammer. Die ruzie is allang bijgelegd.
Ja da’s intrigerend Timmerark. Heb ik ook. Apiedapie.com was een oud blog waarvandaan ik met goedvinden en zelfs op verzoek van mijn voorganger alle inhoud naar hier heb overgeheveld. Da’s gelukt, maar dat oude blog blijft hier en daar in de URL opduiken. Heb het ooit eens nagevraagd. Het antwoord was: cookies verwijderen, computer uitzetten en na een minuut weer opstarten en kijken of het ook bij Internet Explorer was en op de laptop. Ik heb me er bij neergelegd.
Ja zo gaat in de grote-mensenwereld. Ruzies ontstaan, worden gevoerd en verdwijnen weer. Niks mis mee. Teken dat we geen binaire machines zijn. Maar mensenmensen.
Juist Timmerark zou dit moeten weten. Er is er geeneen die vaker en intenser heeft verklaard me een lul te vinden (mijn woorden) en definitief dit en dat en die zijn eigen blogs voorgoed verwijderde … en hopla, telkens weer kwam hij terug en werd weer goedmoedig binnengehaald. Zo moet het zijn en daarom houden we ook van hem. Ik wel tenminste.
En het is nogeens geen Valentijnsdag.
Neerleggen is de enige optie. We hebben een abonnement op FoodFirstNetwork, bekijk het maar, ga het niet pluggen, en ik heb een kop koffie over mijn nu daardoor overleden laptop gegooid.
Je begrijpt het. Het heeft tot een lange, maar leuke, vriendelijke en bij tijd en wijl scherpe mailwisseling tussen mij en met een eerste schil medewerker en daarna met een schijfje dieper werkende mede.
Op teveel devices ingelogd. Bang voor illegaal gebruik, snap ik. Maar op de LaP kan ik niet meer uitloggen. Zal de hele te technische details achterwegen laten.
Na alle tips opgevolgd te hebben vroege de diepe schil: zit u nu in de App?
Tja, ik zeide reeds op de iPad te kijken en mailen en daarvoor is een App geeikt. Of ik via een omweg wilde inloggen om daar uit te loggen.
Dit tegen mijn kei van een huisarts samenvattende (we hebben het vaak over het heden, het verleden, Google en DuckDuckGo) met:
Soms weet ik niet meer precies waar(in) ik ben.
Ze knikte begrijpend. Dat is zo, dat is zo. Dat is jammer van haar, ik heb bemerkt dat mensen op een bepaalde leeftijd kleine tussenzinnen twee maal zeggen, twee maal zeggen.
Herken je dit pawi?
Afijn, we gaan maar weer eens op pad, de kamer moet gelucht, de banden versleten, de hik de hik, de mits en maren kunnen zich inklaren. Is dat een Angloisme? Of hoe dat dan toevallig echt heet?
Over het ikje van vandaag: de eerste zin was voor mij meer dan genoeg.
Het was natuurlijk een vilein grapje van die docent en zoiets hoort binnenskamers te blijven. Johan klapt uit de school.
Ik stel voor om deze eerste zin uitteroepen tot « lelijkste eerste zin ooit »
Ze knikte begrijpend. Dat is zo, dat is zo. Dat is jammer van haar, ik heb bemerkt dat mensen op een bepaalde leeftijd kleine tussenzinnen twee maal zeggen, twee maal zeggen.
Mooie observatie, Timmerark. Ik ken ook mensen van een onbepaalde leeftijd die dat doen. Jonger, maar op hun manier wijzer. Geen idee waar dat op gestoeld is. Uitleggerig type misschien? Mansplainer?
Vroeg oud? Vroeg oud?
☻
Schoonmoedersplainer ha! Je hebt ook de schoonmoederspoiler en het schoonmoederallert.
Wie vroeg Oud?
Oude koeien liegen niet.
#Nanachtmerrieopdepotpeuk.nl
We gaan maar weer eens op iPad.
Morgen komt de nieuwe HP elite, toe maar duur.
Casa de papel ga morgen gelijk kijken. We, ik doe tegenovergestelde van Binge. Ik kijk in stukjes. Nu half de film The Bankjob. Leuk.
Gisterenavond Roma gezien want must. Hm, ging wel. Prachtig gefilmd. Maar dun verhaal dat met een oneindige traagheid wordt verteld. Alleen al het intro (de film begint met de aftiteling) duurt gevoelsmatig een kwartier. In de bioscoop kan je dat gebruiken voor je popcorn en je jas en metgezel, op de bank is het best moeilijk niet iets anders te gaan doen. Zoals mobieltje raadplegen of erger: wegzappen.
Jawel maar we hebben laatst al meer films gezien in twee maanden dan in tien jaar, wat meer over ons zegt misschien dan over het aanbod films. Een, zonder toe te hoeven lichten, heb ik niet geheeld gezien in Bioscoop want ik viel in slaap, ondanks aan mijn mouw trekken van partner, met veel en (on)smakelijk gesnurk. Was een softie film, een Agatha Christie Remake.
Tijdens een andere film kreeg ik het erg benauwd. Maar gezindheid technisch gaat het gelukkig 60/70% beter dus🖕🏼 daarmee.
Maar thuisbioscoopje spelen. Birdbox🤮!
Dat is nou wel leuk, zou nooit naar de film 🏃🏼♂️maar thuis 🙋🏼♂️
Buiten halverwege of eerder weg, thuis afkijken, in drie delen, dat wel, en met een bordje op schoot, een la met uitzoekwerk binnen handbereik en altijd een tablet en mobiel die oplicht of wegroept.
Toch een film gezien die een hype is, zo erg dat Amerikanen, maar dan zeg je ook wel wat, geblinddoekt een en al gingen doen om gefilmd op internet te uploaden.
Nu dus helft Bankjob (2006?) maar VI won het vrijdag avond, John de OnderbuikMol praat steeds vaker via de poppen Derksen en Gijp dus het laatste programma dat we, ik, nog op de teevee keken gaat binnenkort ook de deur uit. Bij wijze van.
Algoritme. Ik schrijf er gedichten over, en een verhaal. Ook Netflix, waarom?, wil je dwingen naar een bepaalde kant. Zonder reclame, heerlijk toch?, wat is het nut?
Vertel het me en ik ben happy.
Wel, het is zaterdag en dat is geweldig. Och Jezus, weet je dat ik nooit, maar dan nooit, op nu na, denk aan dat vermalijdende intro, mooi wel, lekker lang maar daar kom ik niet voor, ik kom voor het lieve intermenselijke contact tussen ongelijkgestemde instrumenten van de menselijke taal.
Dacht wel arrogant, gisterenavond, misschien ben ik de enige schrijver met een naar hem vernoemde stroming zonder gepubliceerd te hebben! Kostelijk. Verwissel twee letters en je hebt een heel andere kom met ontbijtpap.
De volgende zin draag ik al zesentwintig jaar nutteloos met mij mee:
Een duo heeft drie letters en een trio vier.
Prettige ademhalingen. Ga mediteren, spreek ik mijzelf continu bestraffend toe.
Puls vissen? Enige oordeel? Hier mis ik de kennis en onkennis van menig verdwenen gast.
Zelfs die van een rotgast.
Had ik al een prettige ademhaling gewenst? Zeer onderschat in het dagelijks menselijk verkeer…
PS
Ik hoef niemand terug, geen pleidooi nada
Rust is mooi en iedereen heeft een bed en mijn mail, das mooi.
Roma, na lezen lijkt het mij niks. En nu nog minder, bedankt voor saving my time, het enige kapitaal welk ik liefheb.
A2
Ik kom hem al maanden bijna elke dag tegen. Zo tegen zessen, op de A2 bij Kerkdriel. We hebben blijkbaar eenzelfde reisschema, al rijdt hij van noord naar zuid en ik de omgekeerde route. Hij rijdt nooit alleen zoals ik, want er zit beslist iemand naast hem. En een tweede auto houdt hem gezelschap. Eentje met een blauw zwaailicht. Ik denk hem redelijk goed te kennen inmiddels, hij kent mij niet (dat hoop ik tenminste). Als ik de nieuwszender wat harder zet, hoor ik wat voor een dag hij heeft gehad. Vandaag heeft hij vele uren moeten luisteren, de man die geen prater is. Zijn dag zit er weer op. De Neus wordt weer in Vught bezorgd.
Cor Brockhoven
Dat is best nuttige informatie. Doe er je voordeel mee, oh Nederlandse onderwereld, we rekenen op jullie.
Pas maar op Bas. De Neus heeft een goed geheugen.
nix aan hand. criminelen lezen de Telegraaf
Nu we het overtrios hebben: een van de leukste misluktie wierinkjes in het Wierings Weekblad was: trio zoekt drummer en bassist.
Er zijn criminelen die het FD lezen. Dus wie weet ook de NRC. En anders worden ze wel getipt: op werkdagen posten tussen 17 en 18 uur langs de A2 bij Kerkdriel. Richting Vught.
Vught is wel de place to be, zeker na het beluisteren van de podcast over Brand in het Landhuis. Het landgoed is opengesteld (rinkelende munten van subsidie) voor wandelaars en andere nieuwsgierigen.
We gaan Roma kijken. Waarschijnlijk al vandaag.
Met een wijntje en een chippie erbij op de bank best te verteren.
DAt wijntje gaat lukken. Ik hebeen NOZ bij in de buurt gevonden. Eerste doosje wijn een Haut Medoc uit 2007. Voor 6€.
Straks proberen bij het konijn in mosterd/honingsaus.
6 EUR! Hier past slechts een mismoedige zucht uit Zwitserland, waar je dat voor een liter water betaalt. Proost en eet smakelijk! Wat het konijn van die saus vindt heb je vast niet gevraagd.
Kijk, wat ik heb gedaan met mijn eurootjes voor een boek: ik kocht Sideron en Cupido. Van Esther Schreuder. Twee moriaantjes die een mooie toekomst tegemoet konden zien bij de Oranjes, en er achteraf ook helemaal niet bekaaid afkwamen.
Was nog goedkoper dan die over Venetia, van ILPf.
Dàt boek ga ik dus niet kopen, niet lezen. Ik heb de krochten van de geest van ILPf al leren kennen. Dat hij van de drank af is voor een vriendin, lijkt me onwaarschijnlijk. Zoiets doe je voor jezelf (Timmerark, waar of niet?). Tommy Wierenga schreef er dit weekend over in de krant. ILPf is van de drank af omdat hij nog maar net begint met zijn schrijverschap en niet voortijdig dood wil.
Ik blijf natuurlijk benieuwd naar wat er van het schrijverschap overblijft zonder die drank. Waterdrinker kan er ook wat van, in zijn verhalen, maar die heeft zijn naam mee.
Woord!
Een van de discussies over het boek Grand Hotel europa is de rol van de ‘ik’ in een roman. Pawi heeft haar oordeel al klaar. Ze hoeft niet verder te lezen. (Er wordt geen druppel gedronken in GHE).
En de wereld heeft veel moois te danken aan zuipschuiten.
« Veel heb ik geleden, van de drank en van de wijven. En toen ik veel geleden had, toen kon ik heel mooi schrijven »
Mooi artikel van Tommy Wieringa in de krant: De drinkers van weleer.
Ook hij maakt nu deel uit van het illustere gezelschap van Saint Amour een soort literaire performance dat de 25ste editie beleeft en waarin ook Ilja LP mee doet, evenals Tom Lanoye en Philippe Claudel.
Ik heb heb Saint Amour ooit gezien in de Schouwburg in Eindhoven, met in de hoofdrol Hugo Claus, Remco Campert en Gerrit Komrij.
In Utrecht staat Saint Amour op het programma 26 februari .
Leuk Lummel, een like waard, van wie was ie ook al weer?
Ik heb mijn oordeel niet klaar lummel. Lees nog maar eens goed. Die gestoofde konijn met dat sausje heeft je kritisch vermogen misschien aangetast. De schrijver ILPfff moet zich nog maar eens bewijzen zonder drank, was de essentie.
Dat heeftie gedaan. Lees zijn nieuwe boek.
Encyclopedie
Met in het vooruitzicht een verhuizing heb ik de boekenkast weer eens goed bekeken. Daar stond de De Grote Oosthoek-encyclopedie uit 1976 mij al veertig jaar aan te kijken. Met het huidige internet wordt er niet meer in gelezen. Zelfs de leraar van onze kleinzoon Tijn uit groep 8 zei dat hij er niets meer mee kan. Dan maar naar de kringloop. Tijdens het sjouwen zei mijn man: „Daar gaat een wandelende encyclopedie.”
Marja Knotters
Aha, lummel, dat maakt het aantrekkelijker om er toch aan te beginnen. Even wachten tot mijn salaris binnen is…
Komt eraan Pawi. Er waren problemen met je gironummer, moet nu opgelost zijn. Met excuses voor het ongemak.
Vanaf het welbekende dashboard. Dash! Hm, nooit over nagedacht.
Heb de site nog niet bezocht maar heb een afspraak gemaakt met het AMC, waar ze enige tijd mij met wisselend succes een ruggengraat transplantatie hebben aangepraat, nu sta ik op de wachtlijst voor een lange tenen amputatie. De teenstompkes worden gebruikt om de mascotte van de Graafschap, de Super Boeren, een Arend, te voeren en zo:
alles dat eindigt wel, daar moet je je pet voor afnemen.
Groet.