De dochter van Elena van der Hoorn heeft een nieuwe wekker. Ze staat op met langzaam opkomend licht en een merel. Op een goede dag gaat het ding een keer al om half vijf af. Mama Van der Hoorn brult razend onderaan de trap of ze het uit wil zetten. Slaperig klinkt het antwoord dat je al in de tweede zin zag aankomen: „Mam ga naar je bed, deze vogel zingt buiten in de tuin.” Jullie merken het al, het is weer de hoogste tijd om ikjes te bespreken, die lezersmopjes uit de NRC, en nog wat meer van die dingen, het nieuws en wat er zo al gebeurd is de laatste drie, vier weken. Ga er maar eens lekker voor zitten.
Dat ding hoort op het nachtkastje.
Mij deed dat ikje denken aan het loflied op de merel van mijn voorganger, of was het een lijster, maar da’s familie. En Lummel stond toen hij nog een lummeltje was elke ochtend om vijf uur op om zijn krantenwijkje te doen. Zonder wekker. Ja, waarom zou je ook? Dat ding hoort op het nachtkastje. “Mijn moeder stuurde echter geen ikje op naar de krant. Dank je ma!” voegde hij er aan toe.
Martha Frets dacht leuk en origineel te zijn met een extra belegen grapje over een oud vrouwtje dat op de rommelmarkt waar Martha haar keramiek van de hand doet denkt dat de rotzooi van email is. Waarom? Omdat er e-mail op het visitekaartje staat. Kietel eens onder mijn arm, zei mijn vader zaliger dan.
Verder rende er een jogger in de sloot, achter de volkstuinen bij station Sloterdijk, nou, dan weet je het wel, daar heerst de Amsterdamse humor. Het bleek een sloot te zijn met “gravelrood kroos”. Met dank aan Dick Jansen. Ook Timmerark lag ooit eens in een sloot, ja, waarin lag die man niet, en het bizarre was dat hij vanuit die sloot zag dat zijn fiets op de standaard was blijven staan.
Wie er ook ooit in de sloot lag? De Schrijvende Rechter natuurlijk, kennen we hem nog, ook daar was er volop sprake van kroos. Dat had je toen nog. Nu drijven er slierten olie op en plastic en zwemt eronder niks van leven meer. Nog geen salamander.
José van Os zette haar zus voor schut. Die voedt haar kinderen namelijk op met “veel aandacht voor gezonde voeding en een bewuste levensstijl”. Toen haar zoon een jaar of zes was, stelde ze hem de volgende vraag: „Als een onbekende meneer je zou vragen of je een snoepje wilt. Wat zeg je dan?” Het mannetje peinsde even en antwoordde: „Zit er suiker in?”
“Ha!” riep Lummel. “Biologische kinderlokkers, die hadden we nog niet.”
Kan gebeuren. Kun je meemaken.
Een akelig ikje werd door ene Theo Boer opgedist. Toepasselijke achternaam, ja. Tijdens de preek ziet een dominee een oudere dame krachtig met haar hoofd schudden. Hij spreekt haar “strijdlustig” toe. De dame blijkt echter de ziekte van Parkinson te hebben. Kan gebeuren. Kun je meemaken. Maar schrijf dit niet op en stuur het niet naar de krant, Boer.
Bertie had een suggestie: voor dit soort ikjes zou er een rubriek “wegwerp-ikjes” moeten komen. En Timmerark vond dat Parkinson- en dementie-ikjes niet geplaatst noch besproken zouden moeten worden. Heeft ie gelijk in, maar ja, als we de ogen moeten sluiten voor slechte ikjes, dan zijn we hier gauw uitgeluld, niet dan?
… een mannelijke ortho die zijn leuter uit zijn broek haalde …
Deze dan bijvoorbeeld: Hanneke de Bruin “walgt” van de assistente van de ortho, omdat die tijdens het controleren en corrigeren van de beugel van haar dochter haar borsten op het voorhoofd van dochterlief legt. Hanneke, luister eens: dat mens doet haar werk. Geconcentreerd. Misschien moet ze even op het ongemak gewezen worden, maar zeker niet via de krant. Bovendien is “walgen” wel heel erg sterk uitgedrukt, vind je niet? Als het nou een mannelijke ortho was die zijn leuter uit zijn broek haalde …
Pawi vond het een “prima ikje, dat veel blootlegt van schrijnend leed in de orthodontistenstoel”. Veel nonnen doen dat ook, wist ze, hun borsten tegen iemand aanduwen. “Getver. Ze doen het nog steeds. Die nonnen die er nog zijn.” Niemand durfde te vragen hoe of ze dat weet.
Met dank aan Lummel doet ons het ikje inderdaad denken aan Tantje Julia van Boudewijn de Groot. “Ik speel piano als u wilt, maar haal uw borsten van mijn schouder”.
Een mooi staaltje van Britse humor hoorden we via Karen Gerbrands. Al fietsend met haar Britse vriend langs de bollenvelden van haar jeugd vraagt ze hem wat hij ervan vond. “A bit artificial” zegt hij ondeugend. Order! Ad Hok merkte op dat Britten inderdaad meer van ongebreidelde natuur houden en plaatste er dit plaatje bij.
Anneliek van Dijk had een bootje en wilde dat verkopen. Ik vond er niks aan, maar de rest van de community alhier vond het goed. “Een leuk ikje. Eindelijk na een lange droogte” zwijmelde Lummel. “Een van de betere” kwijlde Pawi. Timmerark vond dat ook. Oftewel, zoals jullie zien, ik ben hier weer volstrekt objektief en neutraal, zoals dat hoort. Laten we maar gaan …
Boeken bespreken
De venijnige vete tussen Pawi en Lummel ging in de verslagperiode nog even door, maar lijkt inmiddels bijgelegd. Misschien ook wel omdat het boek inmiddels al lang en breed uit is en alles wat je erover zou kunnen zeggen is gezegd. Op naar de volgende! Het ideaal blijft dat alle lezers van de recensie het boek al hebben gelezen, maar dat zal wel niet gaan lukken. Het is niet anders.
“Stel je voor dat ik een paddestoelenrisotto wil maken maar niets over de ingrediënten mag zeggen, alleen iets over vuur onder de pan, roeren en vocht toevoegen …” was nog best wel een aardige nabrander van Pawi. Lummel liet het waaien.
De volgende boekbespreking van Lummel zou weleens over Buwalda kunnen gaan, zo dreigt hij al weken. “Er is een goed basisidee voor een roman, maar hij doet er te veel schepjes bovenop zodat het net nix wordt. Ik moet nog 200 pagina’s en twee boeken (…) Buwalda schrijft zo gestructureerd dat ik denk al te weten waar deel drie mee eindigt.” Vorige week had hij het hele eerste boek uit en meldde dat hij deel twee en drie ook gaat lezen, vooral in het openbaar vervoer.
Een erg mooi voorproefje van zijn komende recensie is deze:
Een oud driehoekje vormt snel een nieuw driehoekje
“Het mooie van het Buwalda boek is dat het geconstrueerd is op basis van trio’s: 2 personen in relatie met een afwezige derde. En dat wisselt steeds, er worden steeds meer mensen ingebracht. Mooi geschreven. Een beetje zoals Ajax voetbalt. Een oud driehoekje vormt snel een nieuw driehoekje.”
Timmerark wist te melden dat Freek de Jonge Buwalda goed vond. En dat in Bonita Avenue elk personage een naam uit een van de 31 films van Elvis heeft. Kijk, daar hebben we wat aan, dat is intrigerend. Net zoals …
Huisdieren houden
Timmerark stuurde een fotootje van zijn hond, die ziet er best lief uit, en dat vonden alle lezers alhier. “Heeft een lekker toetje”, zei Ad Hok. “Vertederend” noemde Pawi het beestje. Een “leuk beestje”, deed Bertie een duit in het zakje, ze had hem zelfs als eerste gelikt geliked.
Het schatje heet Robin en is een pup van 20 weken oud (inmiddels bijna 24 want zolang is het laatste intro alweer geleden, ja wrijf het er maar in). Pup Robin ging in de verslagperiode geregeld met zijn baasje fietsen in een fietskarretje. De pup in het karretje, nemen we dan maar aan. Of andersom, weten wij veel? Zelf weegt Timmerark 110 kilo, oef, en de pup samen met de kar een kilootje of dertig (30). Zelfs heel erg kleine heuveltjes worden daarmee de Alp d’Huez, oftewel “zen en de kunst van het fietskarretjesonderhoud’.
Als tussendoortje plaatste het baasje een mooie video, “am I losing touch”, ene George Ezra die het deuntje “Pretty Shining People’ heel aardig ten gehore brengt voor een verder lege zaal.
’s Ochtends voor dag en dauw ging Timmer er met Robin op uit. Bij thuiskomst nog een uurtje met de hond op de bank. Robin is duidelijk een “godsgeschenk”. “Het leven lacht ons toe. Zal vast binnenkort iemand doodgaan of ander leed. TV kapot. Fiets gestolen. Mijn beide armen naar de haaien.”
… dol op bloemkoolblaadjes
Ilona had/heeft/had/heeft/had/heeft/had .. en heeft weer een schildpad die Houdini heet, dat u het weet. Die ontsnappen als je niet oppast. Erover geschreven hebben we al vaker. Houdini was volgens Pawi dol op bloemkoolblaadjes, jawel, we hebben hier een ijzersterk geheugen voor goede verhalen. Jan de Sneuneus heeft dat hele verhaal rücksichtlos van zijn afgebroken site verwijderd en nooit meer iets van zich laten horen. Wij hebben alleen nog maar een highlight kunnen redden, dat alhier wel voor eeuwig, hoewel dat relatief is, behouden zal blijven:
“… Er liggen maar drie struiken waarvan twee verlept en eentje nog aardig fris. Er ligt dit keer niks los. Jammer, want los loof gooi ik meestal in de boodschappenkar om het daarna buiten in m’n tas te doen. Er ligt zo vaak afval in karretjes van voorgangers, dus…
Zonder te kijken knak ik met duim en wijsvinger een schutblad van de frisse struik af en leg het in mijn winkelwagentje. Terwijl ik dat doe, denk ik: mag dit? Schuldig voel ik me eigenlijk niet, want wat is dit blaadje nou helemaal waard?
U bent er gloeiend bij
Ik kijk in het rond. En zie: in het hoekje van het plafond bespeur ik een klein cameraoogje. Ik voel me onmiddellijk betrapt. Wat zou er gebeuren als ik buiten kom en het schutblad in m’n tas stop? Op de videobeelden is vast wel te zien hoe vreemd ik in de rondte kijk en dan ook nog recht in de camera. ‘Nee nee, mevrouwtje,’ hoor je dan, ‘we hebben u zien stelen. U heeft geplukt. Het staat er allemaal op. U bent er gloeiend bij.’ Wat zou ik moeten zeggen als verweer? …. “
En mijn voorganger, Apiedapie, breide er alweer bijna acht (8) jaar geleden een heel mooi bijna sensueel versje op:
De schillenpad
Alles alles doe ik voor die pad
Eten drinken rond en zat
Mijn schilliepillie
Mijn stoffiepoffie
Doe maar rillierillie
Doe maar sloffiesloffie
Eet maar lieverd eet je blad
Kom dan bij me in het bobbelbad
Gaan we samen op het slechte pad
Langzaam
Lepeltjes scoren
Timmerark scoorde een 100e-reactielepeltje met een lang verhaal over de Notre Dame die toen nog niet was afgebrand. En Trump kwam er natuurlijk ook in voor. Maar het lepeltje is onderweg. En voor die kerk tastten burgers en rijke zakenlui diep in de portemonnee, ondanks dat zowel het Vaticaan als de Franse overheid niet bepaald armlastig zijn en er daar in die kathedraal door de jaren heen ook al vele collectezakken binnengehaald zijn, waar niet alleen pepermuntjes in zijn gegaan.
Ad Hok ging er met het 200e-reactielepeltje vandoor. Het internet is als de Bijbel, merkte hij op, iedereen kan er een passage in vinden die het best in zijn straatje past. En zo is het, en daar komt dat lepeltje! Kan volgend jaar misschien naar de …
UPDATE: vanmorgen in alle vroegte schreef Timmerark een hele rits reacties, waaronder ook de 300e. Het ging over rood vlees en een leugentje om bestwil, beetje een puzzeltje. Maar goed voor een lepeltje in beginsel. Ware het niet dat de zending al bij het postkantoor is afgegeven. Het is niet anders, 1 lepeltje is ook fijn.
Rommelmarkt en diversen
Timmerark was langs deze weg op zoek naar iemand die ervaring met een “keespen” heeft. Een gat in de markt volgens mij. Maar er was niemand die er ene sjoege van had, of die dat in het openbaar durfde te delen.
“Wees worden”
Verder ligt hij ineens in scheiding, huh? Ja, die waren er in de verslagperiode wel meer. En hij is zich aan het voorbereiden op het sterven van zijn moeder. Het is maar dat we het weten. “Wees worden” wordt de titel van zijn nieuwe bestseller. Mooie titel.
Timmerark vroeg ook of er hier iemand is die ervaring heeft met (commercieel) DNA-onderzoek van honden. Lummel raadde hem het lezen van Buwalda aan, dat gaat over DNA en vaders, niet over honden, maar het is iets. Zelf moest ik melden dat ik tot op heden weinig ervaring met DNA-testen van honden heb, maar hem op de hoogte zou houden als ik er iets van af zou gaan weten.
Pawi vroeg aan Joke wat de naam is van de biografie die zij schreef over haar man. We zullen het nooit weten, vrees ik, tenzij Joke dit leest, zo (bijna) helemaal onderaan.
Wil jij net als Pawi en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, of via het contactformulier hier, of via een email naar bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan hier onze dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Het was nog best wel Pasen toen ik dit fraaie plaatje schoot. Op een terrasje aan het water, nou, daar bestel je een espresso machiato. Toch? En toen kreeg ik me er daar toch een partij chocoladehaasjes bij, dat wil je niet weten. Helegaar onverwacht. En dat zijn de leukste haasjes, hè, de onverwachte. Glaasje water, zoals het hoort. Het was helemaal af daar op dat terras aan het water. Dus ik maakte er een foto van. Want geluk wil je delen. Ik wel tenminste, gek mannetje dat ik me d’r eentje van jullie ben.
Foto: “Haasjes bij de koffie” © 2019 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Ja, daar heb je wel even voor gezeten. En dat met het mooie weer. Mooi intro.
Intussen weet ik van alles over het boek van Joke. Zonder google ben je tegenwoordig nergens meer. Of zonder internet, want op haar eigen site staat allerlei wetenswaardigs, waaronder ook de verwijzing naar de biografie.
Naar de bollen
Het is een vrolijk clubje Antwerpenaren dat ik als gids mag rondleiden in De Keukenhof. Zoals altijd leg ik uit dat de lente niet de beste periode is om bloembollen te kopen. De echt goede exemplaren zitten dan nog in de grond. In het park staan kiosken waar men een bestelformulier kan invullen, waarna de bollen tegen het najaar worden thuisbezorgd. Er komt commentaar uit de groep: „Wat een gedoe dit. Ik bestel ze thuis gewoon wel via bol.com.”
Gerard Schelvis
Ik zou “rondleiden over de Keukenhof’ zeggen.
Mooi intro. We zijn weer helemaal bij.
Lekker lang intro voor de maandagochtend…
Naar aanleiding van “Ilona had/heeft/had/heeft/had/heeft/had .. en heeft weer een schildpad die Houdini heet, Daar kan en had weer achteraan worden geplakt.
Ik heb het helemaal met het ondankbare, ontrouwe viervoetertje gehad!
Vorige zomer hadden we de hele tuin schildpadproef gemaakt om hem de vrijheid te geven in een heerlijke voor hem eetbare tuin. Tot twee keer toe was hij em gesmeerd. Hij staat inmiddels bekend in de hele buurt. “Houdini zeker weer”, als hij wordt gevonden in tuinen enkele nummers verderop.
Alle mazen hebben we gedicht met kippengaas omdat hij zich zijwaarts overal doorheen kon wringen.
Dit jaar was hij nog maar net uit zijn winterslaap en is hij tot twee keer toe de straat overgestoken en heeft hij het hazenpad in het bos gevonden.
Drie weken geleden kwamen er vier kleine meisjes, helemaal door het dolle heen, met ja: Houdini.
“Mijn vader wil ook altijd graag een schildpad”, zei een van hen.
Om een lang verhaal korte te maken…
Zo zal hij wel zijn leven lang van adres naar adres verhuizen. Het gaat hem goed.
Nu de andere kant van de tuin hermetisch afsluiten zodat dat ondankbare kreng niet meer terug kan komen. Opgerot staat netjes.
Prettig lang intro, daar zat ik even op. Niet dat ik langzaam lees, er kwam een nog langer telefoontje tussendoor (nee, dit wordt géén ikje) van iemand die me niet wilde storen maar me een abonnement wilde aansmeren waarop ik zei dat ik al genoeg te lezen had.
Ik had het idee haar deze intro voor te lezen. Dat heb ik niet gedaan, ze geloofde me zo ook wel.
Misschien wil de schildpad ergens een wip doen? Papegaaien mutileren zichzelf wanneer ze alleen door het leven moeten, zijn schildpadden solitair? Ik heb twee poezen hun enige levensdoel ontnomen namelijk de kans op nageslacht.
Jawel. De hond hoeft van mij niet gecastreerd te worden en ik heb een dierenarts gevonden die dit met mij eens is, maar misschien…
Goed intro weer. Zal vaker op mijn tong bijten. Bespaart Bas werk.
Bol.com! Krijgt de inzender hier soms een cadeaubon voor? Had ik aan moeten denken.
Heb weer ruzie met mijn apotheek (eres).
Een schildpad uitgevlogen …. een ontroerend verhaal. Snik.
Ilona heb je al onderzocht of de schildpad een groeispurt heeft?
Een undercover geel hesje is?
Mevrouw op radio1 van de gele hesjes dreigt met een aanslag op Rutte morgen, al dan niet met Calgon op te lossen.
Timmerarktwo, ik heb nooit geweten wat hij in zijn schild voert.
In elk geval niet eens zijn citespapieren, waarmee je aantoont dat hij niet gestroopt is, waardoor ik nog strafbaar was ook.
Verder kan ik je nog vertellen, dat men mij eerst vertelde dat hij een Griekse landschildpad is.
Informatie van andere schildpadkenners leverde op dat hij een Russische vierteen is, gezien zijn gele strepen. Dus de kans zit erin dat het een geel hesjesbeest is.
In elk geval: geen Rus meer in míjn achtertuin.
Goed dat je van die hacker af bent.
Zo is het. Ze gebruiken dolfijnen, da’s bekend, maar dus ook schildpadden. Voor bijzonder geheime langdurige operaties.
Ik heb toch het idee dat jij hem nooit gemogen hebt
Dat was tegen lummel
Apiedapie daarentegen was bijzonder op het beestje gesteld.
Apiedapie was een goeie lieverd. Is, hoop ik toch?
Ik schuw je waar Ilona. Na jullie duistere contacten met China, nu collusion meteen Russische hacker. Oom Donald gaat dat niet leuk vinden. Zal je straks een vliegdekschip op het Ijselmeer zien. Watik je brom.
Megan is aan het bevallen, nee, Megan is al bevallen. Het is drie kilo en ze is erg dankbaar.
Ik heb wel eens twee schildpadden zien en voornamelijk horen neuken. Wat een geluid! En wat een grimas van het mannetje. Die Attenborough is me een viespeukerige voyeur. Het vrouwtje kregen we niet te zien. Kan even geen leuke witz over schild en pad en seks bedenken. Wat een vrijheid, waar is pawi trouwens? Bootjes kijken?
De ontroerende schat, zij zou mijn Premier keuze zijn. Ongezien.
Zekers, we horen weinig van hem, maar Apiedapie is in uitstekende doen. En laat jullie groeten.
Je hattum beter Poutini kunnen noemen Ilona.
Lummel, ik ben blij dat ik toen niet wist dat het een Rus was.
Och Timmerark, ik wil niet veel zeggen, maar als een schildpad jou bezig zou zien of horen dan zou het beestje vermoedelijk zijn kop intrekken en nooit meer uit zijn schild tevoorschijn komen. Denk ik dan. En laten we Megan gewoon lekker laten bevallen en dingen die niet belangrijk voor ons leven lekker gebeuren laten. Over voyeurisme gesproken. Let it be.
Ik voel een fittie aankomen en dat is mooi want ik heb al een minuut of vijf niet gerookt.
Heb jij jezelf wel eens bezig gezien? Ik wel, mijzelf dan he, en niet alleen en dat zag er best goed uit en dat vonden een drieduizend kijkers ook. Wel discreet he? Ha, het woordje reet zit erin. Dat zul je zeker leuk vinden. Viraal bestond nog niet, anaal wel maar daar ga ik niet op in.
Ik vind het mega belangrijk dat Megan bevalt. Zij is de rots waarop ik kots.
Afijn ik lever geen kopij meer, althans niet onder mijn merknaam. Donald en ik doen niets voor niets.
Er was ereens een schildpad die wilde erop
Maar voordat hij zo ver was
Was de lust van het vrouwtje op
Eigen schuld dikke bult, sprak Stoffel sip
Voor een goeie wip
Pak ik voortaan wel een kip.
Nu nog een rijmwoord bedenken op vluggertje.
Maak er dan iets anders van. Appelig eitje toch?
Ik mag kennelijk geen voorstel doen. Kom er niet door. Test
O.
Ik zei dus, al twee keer:
‘zachter ruggertje’
Nu wel. 🙂
Ja, zag je dat?
Verdacht dat Apiedapie opeens laat groeten
Zit ie vast en kan ie nu niemand ontmoeten?
Hij was wel eens dwars en floot tegen de stroom in
Maar hij sprong als eerst op de granaat zonder pin
Nu nog zoeken een rijmwoord voor schildpaddensoep
In kunst en kook maakt niet uit wat ik eruit floep
😂😂😂
Zolang je maar niet op de pot zit.
En zolang de pot de aap niet naar de bassist vraagt. Nee, zolang de hond niet in de pot piest van de bassist zal geen kennel de kleur van de diaree.
Mee O, wat mu! Ik zie niets meer.
Een schildpad sleepte goed van zin
Een schilpadster zijn bedje in
En na een aantal jaren
Van luidruchtig paren
Sliep het paar tevreden in
Echt. In het land van appegaaien is kniesoor koning en een lamsbout tegelijk. Fijn dat er altijd een Shakespeer quote is om me te verheugen op.
Moet nu naar de pot. Is het alweer voetbaltijd?
Schoot zijn zaad het grindpad in
Ruggertje ruggertje in de soep
Wie heeft er hier de bruinste, de lekkere poep
Het is fris voor de tijd van het jaar
Ze kropen in elkaars gat t gelukkig paar
O, bij de weg, en vanaf de pot, haast en weinig tijd:
ik kende ooit een Gerard Schelvis, (bollen ikje) hij keek wat scheel dus je kunt je wel bedenken wat ervan zijn naam kwam. Niet bij mij, ik heb na mijn twaalfde nooit iemand gepest. En daarvoor was het ‘verliefdheid onbegrepen’.
Onbegrepen en onbeantwoorde liefde is misschien wel de reden van vele oorlogen, gepassioneerde moorden (of course my Horse!) slechte boeken en vieze adem.
Ik ben zelf ook nooit gepest, men probeerde het wel maar ik had en machtige vrienden en omhoogstaand haar, een soort uit het dierenrijk overgenomen truc waardoor ik veel groter leek dan ik was. Optiek en mimiek zijn handige…ach laat maar Ark, schiet op!
Prestatie
Onze dochter is aan haar nieuwe baan begonnen. Met tegenzin neemt ze een vrije dag om haar diploma in ontvangst te nemen. Wat haar betreft sturen ze het diploma met de post. Als ouders waarschuwen we voor de grote druk van de prestatiemaatschappij. Ze mag zich van ons in het nieuw steken. In de winkel volgen we verbaasd de felle discussie over wie van de twee verkoopsters van de broekenafdeling mag ‘stickeren’. Navraag leert dat een gecodeerde sticker commissie oplevert. Gelukkig slagen we ook op de bloezenafdeling. De verkoopster daar plakt eerst haar sticker op het label van de bloes en daarna geroutineerd haar sticker over de sticker van de collega van de broekenafdeling.
J.S. Verschuren
J.S. onthoudt en vertelt alleen de negatieve momenten. Niets over de goede adviezen van de verkoopsters. Daarna zeker goed behandeld bij de kassa want daarover vertelt J.S. nix
Heeft J.S. haar dochter ook goed voorbereidt op de verklik en de verlink maatsschappij?
Er is een nieuw ikje verschenen. Met tegenzin begin ik te lezen. Haal zin twee en zin drie nou eens weg en er gebeurt qua plot niks, maar het verhaaltje gaat beter lopen, J S.
Like
“Als ouders waarschuwen we voor de grote druk van de prestatiemaatschappij. Ze mag zich van ons in het nieuw steken.”
Bezweken voor de druk, J.S.?
Een nieuw kleedje voor een nieuwe baan, het is elke dochter gegund. Maar liever zonder dat waarschuwen. Er volgt vast nog een herkansing. Bijna niemand blijft nog bij haar eerste baan. Die tijd van zorgeloze ambtenarij is voorbij.
Morgen de wekker zetten, mensen, een nieuw stukkie van Lummel. Over Waterdrinker en de gele hesjes. Stof tot nadenken. Aanradertje. Gaan jullie zien. Morgen. Maar nu eerst slapen.
Ja, neem er de tijd voor. Goed stuk van lummel.
Er is vandaag geen ikje, komt dat even goed uit!
Nou moe, alsof het zo gepland is.
Toch nog een ikje, wat later dan gebruikelijk:
Ontwaken
In een Amsterdams ziekenhuis werken sinds jaar en dag ook Belgische artsen. Natuurlijk lijken het Hollands en het Vlaams op elkaar, maar toch zijn er ook verschillen tussen die twee. En dat kan best wel eens verwarrend zijn. Zo hoor ik een Belgische anesthesist met typische Vlaamse tongval een patiënte toespreken, die net ontwaakt uit de narcose: „Mevrouw, het is met u gedaan.”
Gerard Burgers
Hoe je met veel omhaal van woorden niks kunt zeggen.
Zo lag ik ook eens in dat ziekenhuis. Zuster, ik moet poepen zei ik. Twee minuten later lagen we heerlijk te vrijen.
Lol! 😂😂😂
Verstaanbaar
Met drie collega’s mocht ik klas 3 begeleiden in Parijs. De perfecte gelegenheid om de lesboeken te laten voor wat ze zijn en ter plaatse kennis te maken met de Franse cultuur. Dit jaar overnachtten we bij gastgezinnen in Versailles, iets wat ik als docent Frans natuurlijk zeer aanmoedig. De leerlingen vonden het wel spannend: zou het ze lukken om zich verstaanbaar te maken? Gelukkig wisten ze zich prima te redden. Aan het eind van de week mocht ik zelfs complimenten ontvangen van de contactpersoon ter plaatse. Leuke leerlingen, ze hebben zich voorbeeldig gedragen en wat spreken ze goed Engels!
Sofieke Moll
Lang verhaal met wel een aardige pointe. Sofieke legt de dingen graag uit.
Doceren is haar lust. 😀
LOL, quelle blague!
C’est nawak! Ils ne kiffent pas le Français? Quelle bande de bolos.
C’est nawak! Ils ne kiffent pas le Français? Bande de bolos
Sorry voor het dubbeloppen. Mijn padje is van het padje.
Bande de bolosses bedoelde ik
Dat heb ik moeten opzoeken. Treffende beschrijving!
Ga er weer een tijdje tussenuit. Ikjesplaatserbaantje komt vrij.
Ik ga een advertentie zetten!
Schuift het een beetje?
Gaat op provisiebasis. En je mag elke dag een ikje mee naar huis nemen.
OLVG oost, mooiste ziekenhuis qua entree en rookhok, namelijk buiten, daar waren de verpleegsters Belgisch, niet allemaal uiteraard.
Artsen weet ik niet. Heb wel een erg leuke encounter met vrouwelijke arts gehad, op de eerste hulp, waar een brede broeder mij vroeg of ik ooit (?) een geslachtsveranderende operatie heb gehad waarop ik antwoorde:
“Neen”. …
kan vervolgd worden, hangt van mijn obsessie met mijn obstipatie af.
Altijd wanneer ik stop met roken. Een duivels pact tussen nicotine en niet poepen kunnen. Nederlandse betekenis.
Wat zag die broeder dan?
Die broeder zag, beste Bas, op zijn scherm een mevrouw met de zelfde achternaam, dezelfde voorletters en, tatatataa, dezelfde geboortedatum.
Dinsdag ‘kwam ik haar weer tegen’ virtueel bij een andere poli en een ander ziekenhuis. Ik vroeg naar haar voornaam wat de administratie medewerkster niet wilde geven, soit, kan ik mee leven etc. Maar die broeder had het wel Willem delen denk ik, het was een bijzonder moment. Ik weet al van deze dame sinds eind jaren tachtig toen het nog sofienummer genoemde Burger Service (?) Nummer niet overal al in swung was.
Wacht, even wc rol vervangen.
Ja. Dat dus.
Doortrekken.
Ik gok op Marieke.
Polletje?
Marieke Polleke TimmerArk
Lopen
Een mededocent loopt altijd van het ene naar het andere college dat hij moet geven, in zalen verspreid over de hele campus. Na een jaar besluit een collega hem te confronteren en vraagt hem waarom hij nou nog steeds geen fiets heeft hier. Nee, stelt hij resoluut, lopen is voor hem een doel op zich. Maar dan is hij toch de tijd van zijn baas aan het verdoen? Hij antwoordt: „Als de baas daar problemen mee heeft, loop ik daar niet voor weg.”
Jesper Verhoef
Hebik weer dat streepie verkeerd gezet. Bedankt voor de snelle betaling Bas. Zo vlug en zoveel. Dat gaat mijn leven veranderen.
Krijg ik nou Mopperkonts gage ook?
Ik ga trouwens binnenkort Caravan Palace weer eens live zien.een leuke combinatie van Jango Reinhart, hotclub de france, houseen electro.
Wil je het mijne ook? Bas betaald mij in natura, toiletrollen. Rollen, geen trollen.
Dank Lummel, ontroerend hoe de tijdelijke afwezigheid van Pawi zo vlotjes door de Community wordt opgevangen. Het overtollige streepje heb ik zojuist gecorrigeerd, ik breng deze extra werkzaamheden in mindering op je volgende betaling, zoals je begrijpt. Ook bij Pawi al eens gebeurd, maar ik doe het graag.
Mopperkont heeft tot op heden geheel en al zonder bezoldiging gewerkt, hetgeen wellicht het onbestendige karakter van zijn muziekplaatsingen mede verklaart. Laten we het eens aanzien, zo stel ik voor. Mocht het tot een duurzame samenwerking komen dan gaan we wel even in gesprek. Komen we wel uit, denk ik.
Laat je niet gek maken door Timmerark. Betalingen in natura zijn altijd op de persoon in kwestie afgestemd. Toiletrollen verstrek ik alleen aan diegene die daar volgens mij sterke behoefte aan heeft. Keukenrollen zou in jouw geval meer op zijn plaats zijn. Maar vooralsnog zien we het even aan.
Het ikje dan: een oerflauw woordgrapje. Niet leuk. Niet scherp. Had achterwege kunnen blijven. Zero points.
Qua livevoorstellingen staat bij mij hier in Zwitserland Herman van Veen op de rol, gevolgd door de Eagles. Joepie!
Ah the Eagles. Hoe verderzonder Glen Frey?
Ik ga het ze vragen!
Eens. Ikje van lik me vestje. Waarom het vestje gelikt weet ik niet.
Ok. Pawi gaat ervan tussen en niemand die heur van hier een fijn verblijf ergens anders toewenst. Ik ook niet, dat gaat zo maar weg, midden in een schoolweek, dat geeft maar schele ogen. Of zoiets. Het maakt mij ook melodramatisch. Hoe vaak nog? Hoe lang zijn we hier? Waarom? En nu ik echt een serieuze docu over ufo’s gezien* heb, met artikelen in de NewYorkTimes en drie door US airforce gefilmde filmpjes, ja geen geradbraakte beeldhouwers, van objecten die werkelijk opeens ervan doorgingen zoals een
… vul iets in, iets met schoonmoeders als je Goor of Geer bent en iets met moslims of verkrachters als je Geer of Geert bent…en snel! Snel!
.
.
*stukje gezien, stuk opgenomen misschien zal ik het nog eens zien, ik zie heel veel niet
Keukenpapier! Laat je niet inpakken lummel, overvraag!
Wij wensen impliciet zonder betoog iedereen die er even tussenuit knijpt een prachtige en veilige reis toe.
Blauwe Maandagen, leuke titel voor een boekje.
En de thuisblijvers? Die niet op het platteland tussen chocoladebergen en dure horlogerieen wonen. Worden zij nog in iemands gebeden eh… eh…kom hoe doen die lui dat? Genoemd?
Verhoord?
Hoe vermoord je een organisatie die vluchtedrenkelingen redt terwijl je zelf(s) van het linkse gewricht bent? Nou, je benoemt het schip als onveilig om te redden. Nadat je het eerst op andere belastingen probeerde aan de ketting te laten liggen.
Morgen gaat de politie mensen in bosjes verhoren. Dat hoeft pawi, als ze rap is, niet mee te maken.
Door de bank genomen heeft de ABN, de AjaxBankNederland verloren maar dat geeft niet, ik was toch al altijd meer van de Giro en die begint morgen gelukkig.
Die tarieven betalen de yanks zelf, maar dat snapt tRump niet.
Tot maandag. Waar zelfs Amazon bezorgd binnenkort.
Blue Moon.
You saw me standing alone, without a dream of my own…
Thuisblijvers kunnen het intro lezen, elke dag maar weer.
En dat doen we Bas, dat we doen.
Fantastisch ikje. De reageerders hebben er weer een niets van begrepen
Hooguit een niet onaardige woordspeling en hij beende straf door.
Wij zijn niet slim genoeg.
Had ik mu maar doorgezet op school…☻
Reken maar Bertie wij zijn ze te slim af, zonder meer.
Mooi lummel dat je alle kwaliteiten van pawi overgenomen hebt. Inclusief de warme deken.
Ik brand mijn vingers niet meer aan die commentaren van lummel. Sarcastische rakker dat ‘ie er eentje van ons is.
Ok, het is lummel weekeinde. Niet alleen levert hij de ikjes, waarvoor hummel! Ook heb ik mij vrijwillig verplicht tot een recensie van een gerecht, MAW ik ga het uitstellen van dit gerecht maken proberen uit te stellen. Doen dus.
En dan een nieuwe draad over een nieuw boek slash schrijver. Waterdrager, dat kan geen pseudoniem zijn, toch? Waterdragers die heb je in een koers, een Tour een etappe en ook in andere teamsporten. En dus nu, of al langer, ook in de marathon der letteren een roman.
Al krijg ik bij de naam meer dinges voor de geest.
Flashback. Kom, dinges, je weet wel, non-fictie, dank je side kick.
De wederopstanding
Mijn kleindochter is vierenhalf en gaat naar een christelijke school. Daar heeft zij voor het eerst het paasverhaal gehoord. Het verhaal van de opstanding van Jezus wist ze thuis vervolgens erg goed na te vertellen. Een aantal weken later ging ik met haar naar de begraafplaats. Terwijl ik bij de ingang bezig was haar fiets op slot te zetten zag zij een bezoeker van de begraafplaats af komen. Ze keek de persoon in kwestie na en merkte op: „Hé, er leeft er eentje weer.”
Henk Struik
Het is Waterdrinker en de kaft van het boek, alsmede de link naar bol.com staan in het artikel. Goede morgen!
Niet echt gelukt, dit ikje. Henk: nog even naar kijken. Oh, hij staat er al in. Geluk gehad.
Keurig geplaatst, Lummel. Eindejaarsbonus in zicht als je dit volhoudt.
Jottem. Ik was al voor een nieuwe fietsaan het sparen. Gaat sneller zo.
Henk Struik, van een pseudoniem voor Henk Spaan. Maar struik past wel weer goed bij begraafplaats. Het ie wel een begraafplaats maar steeds voor maar even, het is veel langer een verblijfplaats. Afijn, de woorden dekken vaak niet de lading.
“(Krijg die klote haakjes niet laag)…, er leeft er eentje weer.” Zal wel zo gebeurd zijn en getrouw geschreven want,
“…, er leeft er weer eentje.” Loopt beter, vinden jullie niet?
van=vast ie=is
Mededeling van het management: vanwege reizen zal er de komende twee (ja, jullie lezen het goed:2) weken geen nieuw intro verschijnen. Het is niet anders. Houd moed, hoopt loert altijd. En daarna gaan we gewoon vrolijk door.
Ok. Overleven we. Voor jou. Althans ik. Voor de anderen kan ik niet schrijven.
Ik heb er alle vertrouwen in.
Het wordt moeilijk maar ik probeer de moed er in te houden. 😢
Bertie,..
Associaties
Klas 2 gymnasium, 25 dampende pubers in een klaslokaal waarvan ondanks de kou het raam gewoon open staat. De docente Kunstzinnige Vorming toont de klas een prachtig beeld van een waterval in het Amazonegebied met het verzoek te verwoorden waaraan dit beeld doet denken. „Laat vooral je fantasie de vrije loop”, is haar extra aansporing. Na associaties met bruisend begin en, vervolgens ook, einde van leven in tot rust gekomen water, knikt de docente bemoedigend naar de knul die unaniem wordt gezien als aankomend topfilosoof. Peinzend zegt hij: „Als ik dit beeld zie denk ik aan seks.” Licht blozend vraagt de docente door naar de uitleg van deze opmerking. Zijn ernstige gezicht houdt de klas even in spanning. „Ach”, zegt hij „ik denk gewoon altijd aan seks.”
Paul Meijs
Dat is gepikt. Een mop of een conference.
Mop uit de oertijd.
Maar ik sluit niet uit dat iemand nog even leuk wil doen.
Hm, en ik maar denken dat alleen wij HBS-B’ers altijd aan seks dachten.
Ha, mijn reactie is in de moderatie. Zeker vanwege die mevrouwen zonder kleren?
Lummel en Bertie hebben trouwens gelijk. Het is een variatie op de mop van de oude man die bij de psychiater komt en in elke Rorschachvlek naakte wijven ziet.
Lang en gepikt, zo kan ik het ook. Zal eens een ikje maken met Het Behouden Huis als basis. En dan noem ik het:
…shit…hoe noem je dat ook al weer?
Vrij plagiaat.
Gas
Mijn rij-instructeur vindt dat het motorrijden van alle mannelijkheid is ontdaan nu er een enorme belangstelling is van vrouwen voor motorrijden. „Paardrijden is voor vrouwen, motorrijden is voor mannen! Jullie durven geen gas te geven, kunnen niet parkeren en zitten vervolgens als modepoppetjes met roze pakken op de motor. Tenenkrommend!”
Tijdens mijn rijles zou ik hem wel even op andere gedachten brengen. Als een stoere motorchick rij ik door onze buurt. Ineens hoor ik gevloek in mijn oortje. „Gassen, je moet gassen! Dit is werkelijk het dieptepunt van mijn carrière!”
Verbaasd en nietsvermoedend haal ik al rijdend mijn schouders op. „Hoezo dan?”
„Kijk eens links. Je wordt ingehaald door een wielrenner!”
Miriam Huiberts
Dat iseen oeroud mopje dat opgelelijkt is met de paardrij vergelijking.
Maar bij de NRC/Next werken alleen heel jonge mensen met heel weinig bagage want het milieu en zo, he🤷🏼♂️
Klote, koekjes zijn op. Zesde rookvrije dag, echt, niet eenmaal een pakje gekocht en 1 gerookt en 18 weggegooid. Knap hoor.
Contact met mijn moeder verbroken, altijd maar klagen. We gaan allemaal dood maar dat zou je niet denken als je haar hoort of eigenlijk leest. Mijn broer heeft zijn caravan verkocht. Op de camping leunend op of tegen het circuit van Zandvoort. Misschien iets te vroeg. Leedvermaak, heb het nooit gehad maar nu wel.
Nog niet gekookt lummel. Nog nauwelijks gegeten ook, als je stopt met roken eet ik nauwelijks en als ik niet iets doe wat echt moet slaap ik. Het liefst. Veel.
Truste
ik heb bonita avenue uit. Wow.
Ingeprent
Rif doet eindexamen VWO. Aan de ontbijttafel nemen we de stand van zaken en zijn verwachtingen voor vandaag door. Zijn verspreking is licht verontrustend: „Ach, biologie heb ik wel aardig onder controle maar geschiedenis heb ik eigenlijk niet zo goed op mijn Netflix staan.”
Nathaly van der Wielen
Piep-piep-piep
Achter ons huis in Reeuwijk ligt een sloot met knotwilgen en daarachter de loods van gemeentewerken met de vrachtwagen van de plantsoendienst. In de knotwilgen woont in deze tijd van het jaar een spreeuw die zijn collega’s imiteert in een vaste volgorde. Hij begint met een huismus, dan de boerenzwaluw, wulp en kauw. Dan komt het lawaai van een scholekster, de zachte brom van een snor en het arre-arre-ie-ie van de karekiet. Hij eindigt altijd glorieus met de luide piep-piep-piep van de achteruit rijdende vrachtwagen van de gemeente.
Kees Rutten
Ja Kees, wat is nou je verhaal? Spreeuwen imiteren, da’s bekend.
Ik weet niet zo goed wat ik van Nathalys ikje moet vinden. Het woordgrapje is wel aardig. Maar of het een anekdote is?
de ikjesplaatser van dienst wordt niet verwend door de redaktie van de NRC. Het lijkt wel of ze mijn enthousiasme in de kiem willen smoren.
dan maar een vrolijk moppie
Nou die Rif babbelt er vrolijk op los dat dan weer wel, misschien dat het helpt bij zijn mondeling VWO, hangt van de gecommitteerde af als die nog bestaan, los van de vraag of het gewoon een domme verspreking is.
Dialect
Mijn vader is een chauvinist. Er gaat niets boven ‘zijn’ Budel. Alles wat uit dit Brabantse dorp komt, is beter en mooier dan uit welke andere plaats ter wereld ook. Hij is er geboren en getogen, kent er alles en iedereen en praat er graag en veel over. Rijdend door Zuid-Frankrijk komt het gesprek op het Budels dialect. „Daarmee kun je je echt overal redden”, pocht hij. „Zelfs hier.”
Mijn vader wil zijn gelijk bewijzen en we sluiten een weddenschap. We stoppen in het eerstvolgende dorp en lopen binnen bij de plaatselijke bakker. „Mevrouw, dûût mich een mikse”, zegt mijn vader. Waarop de vrouw antwoordt: „Wa vur iên mag ’t ziên, meniêr?”
Ze blijkt uit Budel te komen.
Margo van Vlierden
Ik denk dan Budel Nederland is. Het gebeurt mij ook wel dat ik ergens iets in het Frans bestel en ze me in het Nederlands antwoorden.
De Budelgrap is ook al oud, wie hoorde niet iets dergelijks vroeger: ‘Ik was in Parijs en wat denk je …?’
Iets anders en ergers is dat ik al een paar dagen verstoken ben van berichten. Van deze weblog.
Wenend ten onder ging ik niet maar het verdroot me zeer. (Ouderwetse dingen opschrijven kan ik ook).
Laat ik ook eens een toepasselijk muziekje plaatsen:
Mooie tekst. Ik heb hem laten vertalen, het was te Frans en te moeilijk.
Goed
Ik geef Nederlandse les aan een Syrische vrouw. Haar niveau is inmiddels al behoorlijk hoog en we zijn bij het hoofdstuk politiek. Ze vindt werken uit het boek saai en dat steekt ze niet onder stoelen of banken. Tegen haar zin doen we toch wat vocabulaire. „Weet je wat een wethouder is?”, vraag ik haar. „Iemand die heel veel van wetten houdt”, antwoordt ze op ironische toon. Ik kan niet anders dan heel hard lachen en reken het helemaal goed.
Eva de Jong
Weg met de Biologische Bloembollentelers en nu naarstig op zoek naar dat kruisbestuifinkje.
Een verdwaalde klok en een bestraalde zopie nog of is ie droogstoppel en kattenkwaad.
Lummel, ik moet je nog een recensie schuldig blijven want ik ben mij aan het voorbereiden op het debat dat niet door gaat tussen halve gare Grutten en hele idiote Piertjes en het zwembad voor het Halbe Zeilstraplein waar Putin zo laat mogelijk zijn rode hoed op had gezet.
Waar was ik?
Ketelmuziek en de hamvraag: Form gaat vasthouden en rond de klok van als Nederland naar bed gaat komt het op de teevee of niet?
Stank voor de afwas.
O, nee, ook die nog. Eerst het recept vinden. Dat zal wel digitaal moeten. Eten, ontbijt en en en douchen of althans de teentjes want de podotherapeut met de grote hondenpassie komt om elf.
Zo, slap gelul genoeg. Prettig formule een, twee en drie keer heeft de prins van kwaad bewust zijn zakken gevuld, is Jantje Loser Lammers het boegbeeldje die niet alleen achter een desk moet staan want dan zie je hem nauwelijks.
Wie is er schuldig?
Man, wat een leuk mens die Syrische vrouw.
https://lummel.wordpress.com/2019/05/08/linzen-uit-india-of-dall-tarka/
Voor TA2
Leuk! Wezijn europees kampioen liedjeszingen.
Waarom nog steeds de naam Eurovisie Songfestival vraag ik me al een paar jaar af.
Zijn Australië en Israël intussen verplaatst? Dat moet ik gemist hebben, wanneer was dat dan?.
Australië is niet verplaatst maar er is wel een hele bende bad DNA op losgelaten, toch KT? Of DTF wat weet ik fucking veel
Dank lummel erkentelijk nmorgen nee vandaag aan de slag.
Feestje
Als je moeder ook een huisarts is. En een uurtje les mag geven in groep drie. We pakken de dokterstas uit. Ik leg uit welke medicijnen we standaard bij ons hebben en laat de bijbehorende pillen zien „Ja”, roept het vriendinnetje van mijn zoon, „En als je de hele dag een feestje hebt neem je zo’n groen pilletje!” Hm. Bij het beademingsmasker roept een ander kindje enthousiast dat zijn vader die ook heeft omdat hij snurkt. De les eindigt met een treurig ogend kindje dat voor zich uit mijmert dat je dood gaat als je te veel pillen neemt, net als Michael Jackson. Ik weet het niet na dat uurtje.
Misschien betekent een dokter voor kleuters toch iets anders dan ik me had voorgesteld. Maar ik heb in ieder geval de ouders uit de klas van mijn kind beter leren kennen.
Michelle van Tongerloo
Als je moeder niet kan schrijven. En het toch probeert. Maar het wel in de krant komt.
Inderdaad Bas. Dit zijn de lelijkste openingszinnen ooit.
Nou lummel, dacht dat ik er wel mee weg kon komen door alleen wat laurierblaadjes ergens te plukken, bij de AH waarschijnlijk of de Jumbo, de beste winkel hier maar dat stomme formule 1 dat doet er wel wat van af. Hoe dan ook, het is nog geen half tien, ben op vanaf vijf dus ga nog even terugsudderen op de bank. Daarna halen:
Laurier dus, sambal (gebruik ik nooit meer, kun je ook Harrisa gebruiken vraag ik mij dan af?) en venkel en mosterdzaadjes.
Wij zijn wel een beetje van de, ach wel ja, Harrisa is ook rood en heet en mosterdzaadjes? Gewoon wat mosterd is vast ook goed. Rode linzen? Heb nog een potje gedroogde paprika… en soms, echt heel soms komt er nog iets lekkers uit maar vaker zeggen we (zeiden we)
Nou dat is eens maar nooit meer, wat een vier gerecht.
Ja! Dat eetje de koekoeksjong. Nee, vanaf 1/11/2017 zijn we van het scherps van de snede, hier en daar een heeeeel klein Olifantspaadje ok, een Olifandszaadje nu en dan. Maar meer ook niet.
Dus lummel? Het lijkt mij geen erg gevuld gerecht…of zit ik hier naast? Zal het gevolg op jouw blog laten weten, ok?
Groet.
O, en Eva de Jonge zou ik ook wel als lerares hebben willen hebben.
Slaammaaa! Maar niet te hard.
Jeetje, let ik even niet op, mis ik een heleboel ikjes. En jullie dus ook. Als ik het goed zie, was de laatste van 11 mei en het is nu alweer de 20ste (!). Dat zijn maar liefst zeven gemiste ikjes. Hebben jullie er geen zin in zonder Bas? Of is het meer omdat hij er toch net is en jullie dan net zo lief iets voor jezelf gaan doen? Zonde hoor van al die gevoelige, opmerkelijke en verbazingwekkende egodocumenten. Enfin, ik plaats die van vandaag dan wel. Vind hem zeker niet de beste van de zeven ‘vergeten’ ikjes, maar het is wel de meest recente.
Als je moeder ook een huisarts is. En een uurtje les mag geven in groep drie. We pakken de dokterstas uit. Ik leg uit welke medicijnen we standaard bij ons hebben en laat de bijbehorende pillen zien „Ja”, roept het vriendinnetje van mijn zoon, „En als je de hele dag een feestje hebt neem je zo’n groen pilletje!” Hm. Bij het beademingsmasker roept een ander kindje enthousiast dat zijn vader die ook heeft omdat hij snurkt. De les eindigt met een treurig ogend kindje dat voor zich uit mijmert dat je dood gaat als je te veel pillen neemt, net als Michael Jackson. Ik weet het niet na dat uurtje. Misschien betekent een dokter voor kleuters toch iets anders dan ik me had voorgesteld. Maar ik heb in ieder geval de ouders uit de klas van mijn kind beter leren kennen.
Michelle van Tongerloo
Nou nou, goedemorgen, blijk ik gewoon een hele pagina niet gezien te hebben. Stomstom, sufsuf, niet opgelet, teveel voor mezelf zitten werken zeker. Sorry dames en heren. Ik neem alles terug wat ik hierboven heb gezegd. Excuses en pardon.
Dank Joke, ze staan er allemaal op hoor, inclusief die van Michelle, scrol maar eens omhoog … en dat allemaal dankzij die trouwe reageerdertjes hier, zelfs zonder mij, zelfs zonder Pawi, de Grote Ikjesplaatster. We hebben even een break. Maar we gaan er binnenkort weer keihard tegenaan. De ikjes verdienen het … 🙂
Maar zo zie je maar, elk nadeel hep zijn voordeel. Keileuk liedje! Kende ik nog niet.
Ik snap helemaal niets van het begin.
Als je moeder ook een huisarts is. Ja, dus?
Slechtste ikje by far en dat is best ver.
Net gehoord, inderdaad een held, zaterdag is hij 80 geworden.
W. de Bie
Dan ben je oud wanneer je je realiseert dat alle leuke jonge meisjes met vrolijke borstjes geen herinneringen zullen kunnen hebben aan
De Keek op de Week
De tv versie van Het Intro
🤢😉
Apport
Tijdens een wedstrijdje matchplay op de golfclub sla ik mijn bal in het water naast de vlag van de 14de. Dat is zuur, want op deze manier verlies ik waarschijnlijk deze hole.
Terwijl ik ernaartoe loop zie ik een forse zeemeeuw een duikje maken. Hij komt boven met mijn bal in zijn snavel, vliegt het gras op en legt hem daar neer. Hij beseft dat hij zich in de eetbaarheid heeft vergist en gaat op zoek naar iets anders. De meeuw kijkt mij, denk ik, nog even bemoedigend aan. Dankbaar speel ik de bal richting vlag.
Tegenstander Hanneke wijst mij er echter fijntjes op dat ik een strafslag krijg. Meeuw of geen meeuw, water is water.
Rob Perik
Goh, het is zuur … We horen het voor ons.
Die peer ik er nog even in dacht Rob. Ik zit zelf niet op golfen maar ik zou wel willen weten wat de regels hier over zeggen. Als er bij voetballen een hond het veld inspringt en scoort zittie wel, geloof ik. Waar is Ad Hok als je hem nodig hebt? Die vindt dit soort dingen in een handomdraai.
Jaja, Ad Hok zal het wel weer opknappen. Nou, totnogtoe ben ik alleen het omgekeerde geval tegengekomen:
Wat de regels hierover zeggen, wordt niet nader verklaart.
Rule 18-1 covers the ball at rest situation: “If a ball at rest is moved by an outside agency, there is no penalty and the ball must be replaced”. New ball dus te spelen vanaf de waterpartij. Als je het niet ziet gebeuren maar bal is weg, ook al weet je bijna zeker dat het een meeuw of kraai is, dan moet je helemaal terug wandelen, dat hele pokkeneind, en opnieuw slaan. Want: ball lost. Als meeuw tijdens de slag bal aanraakt en het ding valt in het gat, dan telt hij. Als meeuw stilstaande bal oppikt en in gat gooit dan dus niet.
Dat was even heerlijk, huizen kijken in Frankrijk. En als echte Nederlander: kijken kijken maar niet kopen. Nou ja, helaas was het een gedwongen afzien, het ideale huis was net “sous offre”. Met spijt en toch tevreden teruggereden met het caravannetje. En nu alles hier nog eens nalezen en -luisteren. Daar ga ik eens even goed voor zitten. Even kijken of ik die Georges Brassens kan verstaan (zal wel niet).
Het raarste ikje ooit is die van moeder de vrouw en huisarts. Op zich een sterke openingszin, die nieuwsgierig maakt. Maar mevrouw Van Tongerloo moet het nog maar eens helemaal opnieuw schrijven, na die eerste zin dan.
Van golfen weet ik niks. Wel een sterk verhaal gehoord van een golfster, die samen met haar zoon een prachtige partij golfballen onder een struik (ergens in Florida) vond. Allemaal meegenomen. Later hoorden ze dat daar een slangennest zat, waardoor niemand zijn balletje daar vandaan durfde te halen.
Pawi, welkom terug. Brassens vind ik een van de best verstaanbare zangers; mooie dictie. En natuurlijk met een flinke portie gezond cynisme. Om je op weg te helpen, hier de tekst van het eerste couplet:
C’est vrai qu’ils sont plaisants, tous ces petits villages,
Tous ces bourgs, ces hameaux, ces lieux-dits, ces cités ,
Avec leurs châteaux forts, leurs églises, leurs plages,
Ils n’ont qu’un seul point faible et c’est d’être habités ,
Et c’est d’être habités par des gens qui regardent
Le reste avec mépris du haut de leurs remparts,
La race des chauvins, des porteurs de cocardes,
Les imbéciles heureux qui sont nés quelque part.
Hm, mijn reactie is in de moderatie. En er was toch geen woord Frans bij. Oh wacht, juist wel.
Het filter sloeg aan op de imbecielen! Lief filtertje …
Dank aan Ad Hok voor de link naar Brassens. Zonder het uitgeschreven eerste couplet had ik het niet kunnen volgen. Gek genoeg blijk ik vooral aan liplezen te doen, wat door die snor niet meevalt.
Het lied is toepasselijk idd. En het doet me denken aan de tijd dat we allemaal zijn LP’s luisterden, met zwarte coltruien, losse jasjes, strakke spijkerbroeken aan, soms een shagje draaiden, en door de regen liepen in een nachtelijk park. Zachtjes zijn liedjes herhalend. Le pornographe, en vooral die van toutlemonde medide moi sauf les muettes cavadesoi.
filter slaat aan op snor!
Hallo pawi, fijn je terug te lezen. Vandaag met de pup Robin gevallen🤕. Was een beetje zijn schuld maar hij voelde zich zo verantwoordelijk dat ik de schuld maar op mij genomen heb. Viel helaas in een struik die mijn hele huid doet prikken van de pijn maar het leek geen brandnetel. Heb een keer meegedaan aan een tocht door het natuurgebied nabij ons huis om eetbare planten te herkennen en deze leek nergens op. Maar het doet erg veel pijn dus. Gelukkig heeft zo een hond een dikke huid. Een stuk verderop doet men hier aan BoerenGolf. Het fijne weet ik er niet van behalve dat het voor arme mensen is, door weilanden gaat en de bal zo groot is als een flinke dikke knie. Die ik ook heb. Net als een gekneusde pols, een pijnlijke schouder en heup. Gezond zo een hond🤔.
Heb het nog niet gemaakt lummel.
Als dit net zo gaat als het boek van Eco dan ben ik het haasje😱.
Afleiding
In Bamako, de hoofdstad van Mali, namen mijn man en ik een lange-afstand-taxi: zo’n Peugeot 504 Estate, volgepropt met elf passagiers. Het is warm. Het is druk op de weg. De chauffeur rijdt vreselijk hard. Mijn man vraagt me hoe je in het Frans vraagt of hij niet wat rustiger kan rijden. Ik zeg dat ik dat niet weet, want ik wil niet dat hij de chauffeur afleidt. Even is hij stil, dan zegt hij luid: „Lentement! Si’l vous plait! Je veut pas mourir!”
De chauffeur schiet in de lach en zonder vaart te minderen kijkt hij achterom om te zien wie dit zei.
Kathinka Wigglesworth
Wat zal meneer Wigglesworth nu denken? En waarom zijn ze in Bamako, nu een van de gevaarlijkste steden van Afrika?
PS Bas, er zit nog een reactie van gisteren in de spambox. Iets met een snor.
Pawi, ik zag de snor.
Ja, de snor is terecht Bertie.
Blijft de vraag waarom iemand die niet wil sterven naar Bamako afreist en in een oude Peugeot stapt voor een lange gevaarlijke reis.
Le chauffeur faisait l’avion par terre
Filter sloeg aan op “porno”. De site wordt sinds een paar dagen geplaagd door hardnekkige spamreageerders die via reacties van onschuldig klinkende nieuwe reageerdersnamen naar pornosites doorlinken. Ben daar op gewezen, nota bene door de beheerder van die pornosite! Ben ze aan het verwijderen en blokkeren en moet daarom het filter tijdelijk een ietsje scherper afstellen dan gebruikelijk. Wij hopen dat de onfrisse plaatjes snel tot het verleden behoren, ik heb er ter controle helaas een paar vliegensvlug voorbij zien vliegen, de linkjes van de Jammerende Jurk van een paar jaar geleden zijn er niks bij. Cookies heb ik al een paar maal grondig moeten verwijderen.
En ja, zoals altijd, de onschuldigen moeten er eventjes onder lijden.
@ Pawi 13.18
Om een ikje in elkaar te zetten.
Nou, zoveel verdient het toch niet?
Maar je komt er mee in de krant.
Was 😆😆 vergeten.
De laatste dagen vergeet ik alles omdat ik pieker over op wie ik moet stemmen.
Samen eten
Terwijl ik in een restaurant de ansichtkaarten bekijk die we in het Singer Museum hebben gekocht, vraagt een ouder echtpaar waar we die gekocht hebben. Zo begint het gesprek. Tot en met het nagerecht lukt het ons niet om lekker met zijn tweeën te eten, maar hebben we er een stel tafelgasten bij.
Wanneer we later afrekenen, vertelt de restauranteigenaar dat hij altijd gasten bij het bejaarde echtpaar zet: „Dan hebben ze zo’n fijne avond.”
Jeannette Kuijper
Voorlopig even mijn laatste bijdrage. Ik heb het een paar dagen drukdrukdruk.
Namens de community van harte dank, oh lummel, het plaatsen liep als een trein. Het komt goed. Druk druk druk komt voor en moet kunnen.
Jammer, lummel, het ging net zo lekker. Aan de andere kant fijn voor je.
Over het ikje: de een zijn plezier is de ander zijn ergernis. Dat het bejaarde stel niets merkte van hun ongewenste inmenging strekt Jeannette tot eer, beleefd tot op het bot. Met in haar achterhoofd de ultieme wraak: een verhaaltje in de krant.
Alle tijd
Ik – met mijn 51 jaar al vroeg gezegend met een mooi diepgrijs kapsel – had onverwachts de luxe dat ik mij niet hoefde te haasten voor boodschappen. Alleen nog even een volkorenbrood voor de volgende dag halen. Na de hele dag als communicatieprofessional druk bezig te zijn geweest met alle eigentijdse communicatiemiddelen, stond ik ontspannen te wachten voor de kassa. Toen ik aan de beurt was, keek de caissière me wat meewarig aan en verzekerde ze me dat het met de handscanner uit de muur echt sneller zou gaan dan als ik in de rij bleef staan. Ik antwoordde met een brede glimlach dat ik de tijd had en dat ik menselijk contact zo gezellig vond. Ze greep bemoedigend mijn hand en verzekerde me: „Het is echt niet moeilijk.” Ik voelde me opeens stokoud.
A.Kneppers
leuk verhaal, leuke pointe maar heel moeizaam opgeschreven
Wat Lummel zegt. Wat een slecht geschreven verhaaltje. En dat is communicatiedeskundige? Met je A.Kneppers … man man.
Als zelfs de handscanner een communicatiemiddel is…
Een typisch geval van “certain age”. Het diepgrijze kapsel (ik zou gekozen hebben voor een diepgrijze haardos) heeft er niks mee te maken.
Op een dag loop je met je dochter door de stad en gaan ineens alle blikken naar haar, niet meer naar jou. Op een dag wil je uit een kano stappen en komt er een niet eens zo jonge vent op je af om je te helpen. Op een dag zeggen ze U. Op een dag staan ze voor je op in de bus….nou ja, dat is nog wel de vraag.
Sterker, ik voel me belazerd wanneer iemand nu naar me fluit. 🤔
Ja, daar moet ik ook niks van hebben.
Volwassen
Vandaag is het 21-diner van mijn dochter en ik moet speechen. Ik mijmer over jeugdigheid, over volwassen worden. Ik denk aan iets dat vijftien jaar geleden gebeurde. We logeerden in een huisje aan zee en na een avondwandeling blijkt dat ik de sleutels ben vergeten. Ramen en deuren dicht, geen geld op zak, geen telefoon bij me. Het is laat en het wordt koud. Ik raak in paniek en ga steeds harder lopen, zonder plan. Politie bellen? Ruit inslaan? Ik weet het niet. Dan trekt mijn zesjarige dochter aan mijn arm: „Rustig papa, het komt vast goed.” En net als toen haal ik opgelucht adem, ditmaal omdat ik een thema heb voor mijn speech: sommige mensen worden wijs geboren terwijl anderen nooit volwassen zullen zijn.
Rein Everard
Nee Rein, dit is helemaal niks. We weten niet hoe het afgelopen is. We weten wel wat je met je thema bedoelt, maar deze anekdote illustreert het niet.
Aandoenlijk, zoals over de hele wereld vaders hun best doen voor hun dochters. Als het goed is. En daar lijkt het hier wel op. Hartelijk gefeliciteerd, eenentwintigjarige!
Toen ik het ikje las dacht ik dat gaat niet over zijn dochter maar over hemzelf. Maar het is een ikje dus mag dat. Ik hoop dat hij het tijdens de speech over zijn dochter heeft.
Ik mag de inmiddels ondraaglijke spanning bij het lezersvolkje niet verder laten oplopen. Anders kunnen we ons niet concentreren op de verkiezingsuitslag, niet dan? Welnu, er komt er toch een intro aan morgenochtend, worden we allemaal heel blij van. Over schildpadden, duikboten en poepen en nog veel meer.
Goed idee. Dan heb ik iets te lezen in de trein morgen.
@ Bas 20.51
Die ondraaglijke spanning van het blogbestaan is soms moeilijk. Ik ben blij dat je er begrip voor hebt.