Europa draait door en wij hebben weer een prachtige week voor ons, vol met ikjes en fraaie verhalen. Gaan we zien! De echt belangrijke dingen gebeuren hier.
Schildpadden en andere huisdieren
Er is groot nieuws over de schildpad van Ilona. Het is een ondankbaar, ontrouw viervoetertje, zoals we weten. Vorige zomer hadden ze de hele tuin schildpadproef gemaakt om hem de vrijheid te geven in een heerlijke voor hem eetbare tuin. Maar tot twee keer toe was hij verdwenen. “Houdini zeker weer”, zei de buurt, als hij werd gevonden in tuinen enkele nummers verderop.
Maar nu kwamen er vier kleine meisjes, helemaal door het dolle heen, met het beest aangedragen. “Mijn vader wil ook altijd graag een schildpad”, zei een van hen … Tja. Het gaat hem goed. En om verdere ellende te voorkomen raadde Lummel aan om nu de andere kant van de tuin hermetisch af te sluiten zodat het ondankbare kreng niet meer terug kan komen. “Opgerot staat netjes.”
Misschien had het beestje wel gewoon een groeispurt, suggereerde Timmerark, maar dat zullen we dus nu wel nooit te weten komen. Wel dat deze reageerder zijn twee poezen heeft laten castreren en hen “daarmee hun enig levensdoel heeft ontnomen”. Kom kom, ze geven ook kopjes hoor.
Geen Griekse landschildpad maar een Russische vierteen
Met een “een schildpad uitgevlogen … een ontroerend verhaal. Snik.” dachten we het hoofdstuk schildpad voorgoed te hebben afgesloten. Maar later bleek het beest niet eens CITES-papieren mee te voeren, zodat we niet zeker weten of hij niet gestroopt is en Ilona strafbaar. Tot overmaat van ramp is ook duidelijk geworden dat het geen Griekse landschildpad is maar een Russische vierteen (te herkennen aan het ontbreken van een teen, die ligt dan ergens in zijn nachthok, goed kijken iedereen die ook problemen met zijn of haar schildpad heeft).
Ook de gele strepen zijn een aanwijzing, niet dat het een geel hesjesbeest is, maar een Rus dus, wellicht getraind als een dolfijn – voor bijzonder geheime langdurige operaties – en je moet niet raar opkijken als die een zender onder zijn schild meedraagt en duikboten aanvalt.
Het geheel werd afgesloten met een collectief gedicht, waarvoor Ilona het laatste rijmwoord aanleverde:
Er was eens een schildpad die wilde erop
Maar voordat hij zo ver was
Was de lust van het vrouwtje op
Eigen schuld dikke bult, sprak Stoffel sip
Voor een goeie wip
Pak ik voortaan wel een kip.
Nu nog een rijmwoord bedenken op vluggertje.
Zo’n kip heeft namelijk een veel zachter ruggetje
Nieuwe verhalen en recepten
Er was weer een nieuw stukkie van Lummel. Dat ging over Waterdrinker en de gele hesjes en er stond een heleboel stof tot nadenken in. “Weg met de elite, weg met mij” sombert hij. “De gele hesjes zijn de elite beu. De elite is vervreemd van het volk. Maar wie is die elite? Politici, journalisten, rijken, doorgeleerden, artiesten, Joden. Laten dat nou net die groepen zijn die door de revolutionairen in kampen gegooid of vermoord werden.”
Inmiddels heeft onze literaire schrijfkok ook “Bonita Avenue” uit, huiver, en vond hij ook nogeens de tijd om het recept voor een fijne dall tarka te publiceren. Da’s een gerecht met linzen. Hij eet dat vaak want het is wezenloos lekker. Na een beetje googelen en aanpassen en koken, kwam daar dit recept uit. Een beetje van google en een beetje van Lummel.
Ikjes
Tja, daar doen we het allemaal voor eigenlijk.
Er was er eentje van Gerard Burgers over een Vlaamse arts in een ziekenhuis in Nederland die een geopereerde patient na het ontwaken geruststellend toevoegde: “Mevrouw, het is met u gedaan”. Lummel kwam daar moeiteloos overheen met zijn eigen ervaring. In hetzelfde ziekenhuis meldde hij ooit aan de zuster van dienst dat hij moest poepen. “Twee minuten later lagen we heerlijk te vrijen”.
Pawi ging er een tijdje tussenuit – weer eens huizen kijken in het Frankrijk, je vraagt je af wanneer ze eindelijk gaan verhuizen of misschien gebruiken ze het wel als voorwendsel voor lekkere tripjes naar la douce France met het caravannetje en blijven ze voor altijd in Nederland – maar de community, in het bijzonder Lummel ving haar afwezigheid moeiteloos op.
Maar jullie lezen dit op maandagmorgen
We vroegen ons wel met zorg af waar Mopperkont toch uithangt of -fietst. In zijn afwezigheid zag Lummel zich genoodzaakt ook nogeens het video’s plaatsen over te nemen. Eentje van Caravan Palace bijvoorbeeld, die hij binnenkort live gaat zien. “Een leuke combinatie van Jango Reinhart, hotclub de france, house en electro”, voor mij een tikkie te zenuwachtig voor op de zondagmorgen. Maar jullie lezen dit op maandagmorgen.
Wij wensen natuurlijk impliciet zonder betoog iedereen die er even tussenuit knijpt een prachtige en veilige reis toe. Dat jullie dat weten. De ikjes blijven gewoon komen. Je moet ze wel even zien natuurlijk, daarom zijn ze in het vet gezet, Joke!
De lieve schat plaatste er eentje dubbel, en die heb ik gewoon laten staan als eerbetoon en blijk van intense dankbaarheid. En toen ze haar blunder zelf ontdekte, plaatste ze wel zo’n keileuk sorryliedje dat het weer helemaal goed was.
Een Syrische vrouw maakte een woordgrapje. Een wethouder is volgens haar iemand die van wetten houdt. Dank Eva de Jong voor het doorgeven van deze dijenkletser.
Als je moeder niet kan schrijven
En ene Michelle van Tongerloo kwam de eer toe om de allerlelijkste openingszinnen ooit gepubliceerd te zien. “Als je moeder ook een huisarts is. En een uurtje les mag geven in groep drie. We pakken de dokterstas uit.” Ja. Als je moeder niet kan schrijven. En het toch probeert. Maar het wel in de krant komt.
Een ikje van Rob Perik over een meeuw die zijn golfbal naar de hole vloog zorgde voor een verdieping van onze kennis in de – deels – nieuwe regels van het golfspel. De meeuw keek Rob ook nog even bemoedigend aan. Dacht Rob. Lummel wist te melden dat het eventuele doelpunt van een hond, die het veld inspringt en scoort, gewoon zit.
Pawi had een sterk verhaal gehoord van een golfster die samen met haar zoon een prachtige partij golfballen onder een struik ergens in Florida vond. Allemaal meegenomen. Later hoorden ze dat daar een slangennest zat, waardoor niemand zijn balletje daar vandaan durfde te halen.
Communicatiedeskundige A. Kneppers begon zijn ikje met “Ik – met mijn 51 jaar al vroeg gezegend met een mooi diepgrijs kapsel”. Nou, dan weet je het al en hoef je niet verder te lezen. Kapsels zijn niet grijs, haardossen soms wel, zoals Pawi terecht opmerkte.
Nieuws
De site wordt sinds een paar dagen geplaagd door hardnekkige spamreageerders die via reacties van onschuldig klinkende nieuwe reageerdersnamen, zoals Escort Amsterdam, naar pornosites doorlinken. Ben daar op gewezen, nota bene door de beheerder van die pornosite zelve! Ik ben ze ijverig aan het verwijderen en blokkeren en moet daarom het filter tijdelijk een ietsje scherper afstellen dan gebruikelijk.
Het 100e-reactielepeltje was in deze verslagperiode voor Timmerark, die prachtig invoelend reageerde op mijn mededeling dat ook ik er even twee weken tussenuit moest. “Overleven we” zei hij en laten we dat nou precies gedaan hebben, toch? Wie leest dit nieuwe intro bijvoorbeeld niet? Nou dan!
Wil jij net als Timmerark en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, of via het contactformulier hier, of via een email naar bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan hier onze dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik was weer eens in Japan. Daar hebben ze vijvers met keigrote goudvissen of karpers zoals sommige mensen zeggen. Elk moment kun je een grote muil met smakkende lippen uit het water zien opduiken. Of er zich ook killerschildpadden in het donkere water ophouden? We zullen het vermoedelijk nooit weten.
Foto: “Eendjes voeren, huiver” © 2019 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Geweldig intro, mijn dag kan niet meer stuk.
Het zat er een keer aan te komen, een nieuw intro, maar nu al? Goed begin van de week!
Rauw
Na ruim twintig jaar gaan we weer eens een dagje op stap. Mijn studievriendinnen en ik. Inmiddels grijs aan het worden, een aantal kinderen en druk op het werk. De hele dag trekken we met elkaar op, praten bij met een lach en af en toe een traan. Gelukkig overheerst het eerste. Al enigszins melig stappen we het semi-Italiaanse restaurant binnen. We bestellen antipasti en een van de vriendinnen meldt dat ze geen rauwe tomaat lust. De Nederlandse ober, waarschijnlijk een student, antwoordt: „Ja, dat heb ik ook, dat zaad geeft toch een heel andere mondbeleving.”
Gabriela van Gemert
Alweer een verhaaltje over grijze kapsels. Als je melig bent is dit misschien een dijenkletser, maar wij zijn niet melig hier. Nog niet. Doe maar niet meer, Gabriela. Gewoon lekker lachen en samen dronken worden is prima. Erover schrijven raad ik af.
Maandagochtend in de trein een beginnend zonnetje een heerlijk intro, de dag kan niet meer stuk.
En dan dit Nou ja, het kan alleen maar beter worden deze week.
Wat een pracht van een intro! Een lach en toch ook een traan. En dat terwijl ik het allemaal al een endje verdrongen had.
Enfin, net terug van twee weken heerlijk Bretagne kan ik er weer tegenaan.
Wat een weer daar… Zo mag het voor mij altijd zijn. Groen, licht, warmte en vooral lucht. Kende m’n eigen kracht niet.
Ik wil weer terug!
Een nieuw intro. Op Memorial Day. Het kan niet op.
Memorial Day betekent hiero trouwens grillen en hot dogs. Over mondbeleving gesproken.
Iedereen vrij (behalve de brandweer)?
Het mondgevoel van de semi-Italiaanse student is hem in de mond gelegd door een van de vriendinnen van, of misschien zelfs door La Gabriela zelve. Een scabreus ikje.
Wat ik met tomaten doe: ze onder heet water dompelen, laten schrikken met koud stromend water, en dan het velletje eraf stropen. De pitjes (ik heb ze nog nooit zaad horen noemen) wip ik eruit. Wippen ja. Samen met het kroontje.
PS Ilona, waarom niet verhuizen naar Bretagne? Het is een allejezuseind weg, maar het is er mooi en je bloeit er van op!
Fijn intro weer. Jammer dat zo’n melig tomatenikje het mondgevoel bederft. (Jesses)
pawi, nee, niet iedereen vrij, gek genoeg. Geen post, maar het vuilnis wordt wel opgehaald. Winkels open, maar kortere uren, dat soort werk.
Beetje 5 mei achtig?
Lang geleden dat ik 5 mei heb meegemaakt. In Nederland althans.
Klassiek
Mijn 23-jarige collega-boekverkoper heeft – omdat ze niet kon kiezen – een stapeltje Engelstalige literatuur meegenomen voor tijdens haar treinreis Haarlem- Emmen.
Een goedgehumeurde conducteur komt de coupé binnen, vraagt om de plaatsbewijzen en bij haar aangekomen knoopt hij een praatje aan over het torentje boeken.
Ter afsluiting vertelt ze dat ze nu zit te lezen in een „ouwe klassieker” en houdt het boek trots omhoog. De conducteur monstert de titel: „Negentienvierentachtig. Da’s inderdaad lang geleden.”
Vincent Elzinga
Goed dat hij vandaag staakt.
Vincent had dit eerst gewoon in de ik-vorm geschreven. Hij liet het aan zijn 23 jarig collegaatje zien. « Wat een kijk-mij-eens-wat-ik-allemaal-lees verhaaltje zei ze.
Woedend veranderde hij de ik in zij.
Zo! Een dagje redelijk internetloos en je mist een halve week!!
Hoe wist Ad bijvoorbeeld dat pawi haar brandweer sloeg op het Amerikaanse grill en hot-dogs?
Even mijn aantekeningen erbij halen.
—een ondankbaar, ontrouw viervoetertje— Projectie. Dank en trouw? Ja mijn hond is dankbaar als ik hem zijn snoepjes geef en trouw volgt hij mijn linker hand die naar de linker zak gaat wanneer hij goed zit of stopt wanneer gewenst. Maar ondankbaar en ontrouw? Typisch menselijk maar daar mag je er best met mij van mening over verschillen.
—twee poezen heeft laten castreren— Ook projectie Bas? 😉 Poezen steriliseren ze, honden worden gecastreerd. Vaak. Of wij dit laten doen hangt van de dierenarts af, denk ik. Er zijn uiteraard (minimaal) twee stromingen. En dan nog het tijdstip. De een zegt zo snel als het kan en mag (volgens een bepaalde sub stroming), de ander laat het afhangen van de schofthoogte. Ik ben 193 cm wanneer ik mij projecteer op het sjabloon van mijn jeugddromen. Het een heeft niets te maken met het ander en dat is ook het enige wat ik over het eerste ikje kwijt wil, dat en dat ik er een vieze smaak aan heb over gehouden.
Even koffie zetten. Nou, Senseokoffie.
En pruttelt er nu in mijn achterhoofd porno? Staat niets over in mijn aantekeningen.
Wel: linzenprutje—laten pruttelen en klaar is Kees.
Pruttel zo terug.
Dat is het beste en leukste commentaar op een ikje ooit, lummel (toch niet soort van biografisch?🤔🤫😂).
Eh…sorry mensen zo zie ik dat, en ik ben wel een Benjamin op het gebied van ikjes en commentaar erop. Tot begin van dit jaar kon het hele genre mij eigenlijk gestolen worden.
Mischien dan ApieDapie of Luvienna of pawi meent, of iemand anders die dat meent, hier meer aanspraak op te kunnen maken, dat zal allemaal wel maar ik heb hier net heel erg hard, kort dat wel, wat ja, het is niet heel lang, over gelachen. Zo hard dat mijn innerlijke zeurpiet van mijn interne biechtstoel (zat ie net even) afviel.
Gepubliceerd in 1949 als ik het goed heb, laat het een jaar eerder zijn, is het alleen voor heel jonge meisjes een klassieker te noemen. Zo kunnen ze ook Mozart moderne muziek noemen. Het is trouwens vandaag de International da van de Hamburger.
De moordenaar en de verkrachter Micheal P wil een lage straf omdat de politie heb heeft gemarteld.
Oef, wat kan ik opeens woest zijn, wist ik niet.
Kl..tz.k.
Stom commentaar van mij, sorry.
Timmerark zat met zijn gedachten kennelijk weer eens ergens anders toen hij het intro tot zich nam (projectie ja, maar anders kan ik het niet verklaren).
Allereerst ging het over Ilona’s viervoetertje, de schildpad, niet over de hond van T. Nota bene de hele eerste halve pagina ging over de schildpad, en de titel van het hele stuk … en er was ook nogeens een plaatje van een schildpad toegevoegd, voor degene die leesuitdagingen heeft.
Ten tweede is het “castreren” letterlijk geciteerd uit Timmerarks eigen reactie. Tja, alweer een of twee weken geleden, maar wel door de man zelve ingetypt. Hij had het over castreren, niet ik.
En ten derde spreek er volgens mij uit geen enkele zin in het intro een waardeoordeel noch projectie over wat dan ook. Niet over zijn honden, niet over zijn katten, niet over hemzelf.
Maar goed, dat houd je toch. Zit je uren aan zo’n intro te schaven, elke zin, elke komma, elk woord heeft zijn plaats en functie en dan wordt het snel doorgescand en becommentarieerd. Mag. Kan. Dit is bloggersland.
De moordenaar P., daar zijn we het dan weer wel over eens. En misschien ook wel over al die andere zorgbehoevende mensen die vanwege de bezuinigingen (te vroeg) op de samenleving worden losgelaten. Achteraf zijn het allemaal modelpatienten, er is altijd beroepsgeheim (zelfs zover dat een moordenaar met bloed op zijn kleding de volgende dag weer gewoon de deur uit mag lopen). Ach, zegt zo’n behandelende “arts”, garanties bestaan er niet, maar hij eet netjes zijn bordje leeg, scheldt ons niet meer elke dag verrot, dus laten we hem maar eens naar buiten sturen en kijken of hij er nog eentje gaat vermoorden. Komt vast goed hoor.
Eng. Rutte en consorten (maar voor hem andere kabinetten) stuntelen voort en wentelen het eigen onvermogen af op de samenleving. De markt, de mensen zelve, die moeten dat doen waar we eigenlijk de overheid voor hadden uitgevonden. Dat … uiteindelijk … daar hoef je geen waarzegger voor te zijn .. leidt ertoe dat de mensen inderdaad min of meer het heft in eigen handen gaan nemen. Daar zijn de scholierenstakingen, daar zijn de gele hesjes, nog maar heel lichte en onschuldige voorboden van. Huiver. Icoon.
Sinds de crisis begon, was ik er ook bang voor, Bas.
De onvrede die erop volgde, de ultra-extreemrechtse partijen die in opmars zijn gekomen, de verruwing van de maatschappij, de voetballers met het korte crisiskapsel.. Nee zonder dollen; meestal gaat er een crisis aan vooraf. Ik hou mijn hart vast.
Het ikje is een leuke grap, waarbij wij die 1984 wel hebben gelezen en misschien ook nog Animal Farm, kunnen glimlachen. Beetje leedvermaak mag toch wel eens? Jammer dat het geen ikje is. Gelukkig heeft lummel daar wat op gevonden.
Ik las trouwens eerst “omdat ze niet kon lezen”. Geeft een rare draai aan het verhaal.
Bas en Ilona zijn aan het somberen geslagen. Terwijl er een klimaatakkoord is getekend, de meteorologische zomer is begonnen en dat monster Mich P om de oren is geslagen door de advocaat-generaal. Kop op mensen!
Ja, zo is het ook wel weer, Pawi. En Rutte gaat misschien wel naar Europa. Da’s ook een mooi vooruitzicht. Hoewel we dan Dijkhof of Ascher krijgen, Ascher, de architekt van de bezuinigingen op de zorg en misschien ook wel die gruwelijke participatiemaatschappij. Dijkhof, de man zonder invoelingsvermogen en zonder zichtbaar verantwoordelijksbesef. Laten we maar gauw met z’n allen op Femke stemmen. Dan komt het wel goed.
Somberen is van alle tijden.
Ik herinner me een oude spotprent uit de Katholieke Illustratie, de tekening ben ik kwijt maar de tekst weet ik nog.
Zegt de ene Neanderthaler tegen de andere: ‘sinds dat geknoei met pijl en boog begon is het weer er veel slechter op geworden.’
😀
Weet toch wel dat het over HET schildpadje ging lieverd. Projectie ging over het algemeen menselijke emoties of waardeoordelen op diertjes plakken; ik gebruikte mijn hond als voorbeeld. Dat had je toch best kunnen begrijpen, lezen, begrijpelijk lezen!
ApieDapie (God wat mis ik die AAP) kon dat wel, Nee, Apie kon dat goed!
—(hoe typ je trouwens iets met een streep erdoor heen op dit forum, eigenlijk overal§, weet iemand dit?)—
maar goed, hij was een Aap en dat was geen Bas.
Als ik over het castreren van nota bene mijn poezen heb gehad dan was dat dom.
De ijlende rechter
foei, dat mag niet
De gebande Rechter zou bewijs, datum, tijd en intent hebben willen zien.
Ik niet, doet me toch geen reet§
Want je weet hoe het zit en neem toch niet alles zo onaardig JOH!
Ik probeer(de) juist aantekeningen en zo jouw intro nog meer waarde te geven door te laten merken dat ik het allemaal aandachtig lees! Ik heb toch ook 99% van alle andere zinnen—ach wee, je zit er maar mee, ik niet (sch-qu-atje), (HUH?)
Waar was je?
Nee, ik ga niet weer omhoog. Je hebt misprijzend mijn goed bedoelde feedback afgebrand, so be it.
Mijn humeur kan toch niet meer gerepareerd na het bericht over deze hufter. Tennissen in de bak? Ja, ik vind dat dit moet kunnen. We leven niet meer in de tijd waarin we nog niet geboren waren.
Nou Bas, MAN OP! Ik geef om je, het komt misschien niet altijd klotsend mijn vingers uit.
Eind.
Nou, BIJNA.
Nou Bij De Weg Beste Bas, heb jij uren aan DIT intro zitten schaven? Echt? Geen jokje?
Dit leek erg op een vluchtertje, maar ik bemerk dat voor veel mensen een intro, ieder intro, een gebrek, een gemis, opheft? Oeps, dit zou best wel iets slaapgebrek (en andere gebreken) gekoppeld aan een ook ietsje teveel Rooie Label kunnen zijn die zich openbaart op een dommige manier, want WGAF?
Dus Chocolade nu.
Bertie😂😂😂😂😂😂😂😂🤣
De Katholieke Illustratie … ja en zo ben ik dan he, dan ga ik op zoek naar die cartoon met die Neanderthaler. Niet kunnen vinden. Wel een hoop andere plaatjes. 😀
Deze wil ik jullie toch niet onthouden. Andere tijden …
En deze is voor ons Timmerarkje … 😀
Moe vond ze waardevol en liet ze inbinden. Ik heb de jaren 1948 en 1950, de rest is verdeeld over broers en zussen.
Toen ik leerde lezen heb ik er uren in zoet gebracht, veel plezier ook gehad met de ouderwetse modes, koningshuizen (kroning van Elizabeth) en de -spaarzame- cartoons.
Voor ons was het zoiets als de Panorama voor andersdenkenden.
Ik hoor voor het eerst van dit illustere (week?) blad. Overmatige belangstelling voor Zwarte Piet, zo is me opgevallen, maar dat kan ook aan de filterfunctie van het internet liggen. Zelve weet ik mijn vroege jeugdjaren alleen nog Het Beste van Readers Digest, waaruit mijn opa mij de “Humor in Uniform” voorlas. En het stond vol met citaten, in mijn herinnering en weetjes van her en der, een voorloper – op papier – van De Wereld Draait Door.
Ja Timmer, letterlijk uren. Ik let op zinsopbouw, spelling, tussenkopjes, variatie, rode draad, ritme en regelmaat. Ik schrap overbodige uitwijdingen, ik gooi er hier en daar met soms pijn in het hart leuke woordspelingen toch weer uit, bijvoorbeeld omdat ze de rest van de tekst onderbreken, of gewoon “too much” zijn, kortom, ik besteed zorg aan wat ik schrijf. Zodat de lezer een en ander lekker soepel en zonder te hoeven puzzelen en teruglezen tot zich kan nemen.
En als ik al eens reutel of een slechte zin schrijf, dan doe ik dat doorgaans bewust, als gekkigheidje, persiflage of omdat ik het om een andere reden grappig vind. Zoals in dit intro het zinnetje over Ilona (“zodat we niet zeker weten of hij niet gestroopt is en Ilona strafbaar”), jawel, da’s expres slecht Nederlands, een samentrekking die je eigenlijk niet moet maken, en uiteraard de laatste twee regels van het schildpaddengedicht die absoluut nergens op slaan. En daarmee in mijn beleving dan toch weer juist leuk zijn. Krompraat, zoals Koot dat noemde of nog steeds noemt.
Het ‘deze verslagperiode’ en andere plechtigheden is dan weer een persiflage op ambtelijke stukken, zoals notulen en brieven aan de Kamer. Het lepeltje is weer een parodie op iets anders.
En plaagstootjes vind ik ook prettig, zij het met mate, zie de “huiver” bij het stukkie over Lummel, waar ik hem net geprezen heb over zijn prachtige verhaal over de gele vestjes, maar vervolgens zogenaamd huiver bij de gedachte dat hij weer een boek uitheeft en daarover gaat schrijven. Sommigen begrijpen die dubbele bodem.
Verder ook ten behoeve van de snelle scrollende lezer: uitspringende quotes, tussenkopjes, witregels, paragrafen, de naam van een reageerder en de ikjesauteur in vet, Engelse termen of titels cursief, een toepasselijk fotootje hier en daar om de tekst te breken.
En aan het einde de standaarddisclaimer en uitleg, voor nieuwe lezers, en als opwekking voor de ouwe hap om toch iedere week weer tot het einde door te lezen – ondanks die identieke uitro – altijd een klein persoonlijk getint verhaaltje dat bij de hoofdfoto hoort en waarin ik iets van mijn offline-leven deel. Dat is altijd een foto die ik zelf de afgelopen verslagperiode ergens heb gemaakt.
Regelmaat. Structuur. Begrijpelijk schrijven. Korte zinnen. Geen zinnen die halverwege ophouden of een andere weg inslaan. Geen invallen die ik niet afmaak. De lezer moet de draad kunnen volgen. Da’s mijn schrijfstijl. Ik schrijf voor mezelf, jawel, maar voor de lezer dus. Da’s mijn doelgroep.
En ja, dan moet je dus een paar uur schaven voordat je een stukje hebt waarmee je je durft te vertonen. Het “publiceer”-knopje beroer ik niet zomaar. Dit blog is geen dagboek, het is geen app naar mijn vrienden, het is geen verhaal in de kroeg, het is geen reutelemail, dit blog gaat in principe de wereld over. Die verantwoordelijkheid voel ik. Die verantwoordelijkheid neem ik op me. En ik ben blij met de nog altijd stijgende lezersschaar, die recentelijk vooral hier aan komt waaien van Twitter, zij het zonder reacties of likes achter te laten.
En ik ben nog veel blijer met de feedback van de community. Zonder de opgestoken duim van Pawi, de complimenten van Ilona, de waardering van Bertie, de response van Klare Taal of Joke, een bon mot van Ad en een jolige uitroep van Lummel zou het een stuk minder leuk zijn. En uiteraard zou ik dan qua samenvatting van de afgelopen week ook helemaal niks te schrijven hebben. We maken dit intro met z’n allen.
Snif.
Dan ga ik nu even liggen.
Het Beste lazen we ook. Toen ik ouder werd beviel het me al minder.
Ja, het was niet het beste …
Grappig die Katholieke illustratie.
Ik ging vroeger altijd als kind(wegens druk gezin thuis ) naar mijn oma een huis verderop die een piano had en een kast vol ingebonden illustraties om daar heerlijk te lezen en verwend te worden met van alles en vooral met rust te laten geworden. Heerlijk, een verademing, rust met tijdschriften , lezen en piano pingelen.
Er stonden ook heel pikante illustraties in van allerlei dingen waar ik geen weet van had, wie weet?
Pikante illustraties … daar hadden wij de Lach voor. In de leesmap.
@Klare Taal 22.31
Pikant? In een katholiek blad? Dan moet mijn moeder ze eruit hebben geknipt. Of ze had het blad opgezegd. 😮
Als Gute Nacht Freunde zou ik zeggen ,
Bis Morgen ..
De Lach was Nederlands-Hervormd, als ik het me goed herinner. Of gereformeerd. Hij lag in ieder geval in de kerk bij de uitgang.
Ik moest het doen met de Donald Duck. En later Verstandig Ouderschap, het clubblad van de NVSH, dat mijn ouders soms lieten rondslingeren. Per ongeluk of expres, daar wil ik afwezen.
Pikante plaatjes in de Donald Duck?
Hoesje
Ik, zestig jaar oud, ben op zoek naar een hoesje voor mijn nieuwe mobiele telefoon en vraag een jonge, vrolijke verkoper van een kantoorboekhandel of ze die daar hebben. „Ik ga even voor u kijken”, zegt ze. „Wat voor telefoon heeft u?” „Een iPhone 8”, antwoord ik. „Wów!” komt uit zijn mond. „En weet u hoe die werkt dan?!”
M. Bauwens
Volgende keer de rollator buiten laten staan, M. Bauwens.
Een genderneutraal ikje.
De verkoopster (m/v) wisselt gaandeweg van geslacht. Scherp, Pawi.
@ Bad 000.14
De Lach bij een kerk??
Bij de herenkapper, waar we dus absoluut niet mochten komen!
Bedoel Bas…
Jaja … 😎
Bij de kapper scanden wij de Nieuwe Revue en de Panorama op zoek naar pikanterie. De middenplaat omdraaien zodat je hem verticaal zag leidde tot jaloerse blikken van de andere wachtenden. Want dan had je beet. Dat was dan geen landschap of raceauto.
Toen ik de leeftijd had om met rooie oren de Lach te lezen, had ikheel lang haar en ging nooit naar de kapper.
De M van het ikje begint al heel vroeg met zijn/haar leeftijd te koketeren. 60 en een Iphone 8. Nounou.
O, jee, ik viel buiten de boot, Mea Culpa het zal het weer geweest zijn. Geweldig intro. Superman! Zie je, de meeste mensen bezitten de kracht van een understatement of ironie maar ik nie.
Ik ben net een wilde hond, terwijl ik mijn vacht uitschud (kan dat?) belanden de druppels vervuild water in de thee van het gezellig samenzijn en met mijn staart sla ik enthousiast de taartjes van de tafel. Onderwijl wordt mijn geluk van de dode konijnenlucht die ik mee naar binnen neem niet gedeeld door het gezelligschap. Door alle commotie ziet niemand mijn ogen die trouw liefde uitstralen en ziet men alleen de onbehouwenheid en ja hoor, op deze manier valt de vergelijking met de poes zeer nadelig voor mij uit.
Midas Dekker heeft het niet op honden(mensen) hij is van de katten. Hondenmensen komen volgens hem uit Rotterdam en poezenlui uit Amsterdam. Ik kom uit beide en ook qua dieren.
En hier?
Ad, ik weet het niet, woon je nu in de VS of ben je daar op bezoek? Of geen van beide. Je zou natuurlijk ook Menorial Day in Panama hebben kunnen vieren, of zijn ze daar inmiddels wel.
Man man man, Nogmaal vele excuses ook voor nu.
Het lukt mij even niet. Veel ach en wee en verdriet aan deze kant van het web.
Ga u goed, tot hopelijk snel betere tijden.
Je kunt ook nooit iets terugnemen.
Anusol! Maïsolie maakt mijn conrector ervan. LOL! tRump die Japanners een gelukkig Memorial Day wenst, kritiek van links, wat een dommerd zijn de aardigste kritieken, weet hij echt niet beter? Ik ben inmiddels ervan overtuigd dat hij dut expres doet. Rood vlees zogezegd. Wat jij Baas?
Ik 53 ben in afwachting van een Nokia. Jawel, de 4.2 Google het een wereldtoestel voor de prijs van een koffie of wat. Wat kan mij nu 12 verschillende camera’s schelen (heb je, echt👍🏼!).
Maar de KPN der systemen zijn niet erg wakker sinds vrijdag. Mijn internet bestelling werd afgekeurd. Die samen met KPN medewerker 1 ook. Gesproken met 2 tot en met 6 lieve mensen, jonge lui ook, dat hoor je.
Steeds afwijzingen. Maar het is een goedkoop toestelletje. Als ik een ding van 1000 euro op af staking zou kopen dan mag het niet gezien mijn huur en inkomen (dat is de toetsing tegenwoordig). Ik stel voor het toestel maar los te kopen en alleen een simkaart te nemen. Ik wil echter een nieuw nummer en onze vaste lijn de deur uit. Gisteren mijn, hopelijk, laatste gesprek: nee hoor, er gaat gewoon steeds iets fout, waarom weet ze niet maar het systeem heeft sinds vrijdag inmiddels 18 toestellen aangevraagd en dan gaan er toch wat belletjes tinkelen. Virtueel.
Donderdag komt ding. 4.2 en nee, ik weet nog niet hoe het werkt maar deze keer ga ik er echt alles uitpeuteren. Net als uit mijn oude en afgestofte IPod. Ja, IPOD. Wist je dat je daar een heeeeellllleeeeboel dingen mee kunt doen behalve muziek afdraaien? 114 pagina`s gebruiksaanwijzing geprint dus dan mag het ook wel.
Het wordt warm.
Ha die TA2
Ik ben gestopt met de telefoons van de belbedrijven (orange, sfr en bouygues hiero) ik heb uitgerekend dat ik bij hen mijn vorige telefoon, een Iphone 7 ongeveer twee keer betaald heb door een veels te duur abonnement. Ik betaal nu 10€ per maand ipv 70€. Voor pursies hetzelde bel- en dataverkeer. Mijn nieuwe telefoon (Iphone XR) heb ik gewoon bij Apple gekocht. En die verkoop ik gewoon weer alzik eenandere wil.
Dring.
Ook volgens mij doet Trump een hoop dingen expres verkeerd. Als er maar ophef is, als er maar chaos is, dat was (en is) de onderliggende strategie van Bannon en consorten. Griezelig, maar helaas vrijwel onomkeerbaar, zeg ik, zonder daarbij te somberen. Want het zonnetje gaat schijnen en da’s ook wat waard, totdat de hittegolf en de droogte weer toeslaat. 2018 was het op drie jaar na warmste jaar sinds het begin van de weermetingen. Dan zeg je, och, op drie jaar na dus. Het weer schommelt nu eenmaal.
Maar weet je wat die andere jaren waren? 2015, 2016 en 2017! En dan moet er toch een belletje gaan rinkelen, of niet dan? Na ons de zondvloed, huppetee.
@Timmerarktwo: ik woon (inmiddels alweer 10 jaar) in de VS. Overigens ben ik een geboren en getogen Mokumer, maar houd ik zowel van honden als van katten. Zoals ik ook graag naar zowel Beatles als Rolling Stones luister.
Oh, en @Bas mei 29, 2019 om 07:46: dat bedoel ik
Verhelderend Bas, dat inkijkje in je manier van introschaven. Komt veel bij kijken, dat blijkt. Maar je hebt niet erg lang gelegen om bij te komen van die uitleg. 19.39 effe plat en 19.47 weer paraat. Chapeau! Ik heb leren lezen met de Donald Duck die bij ons thuis kwam. En de Lach lazen we bij een oom, die doorging voor een beetje ondeugend. Van de Katholieke Illustratie kan ik me dit soort plaatjes niet herinneren, maar ik ben dan ook niet van 1937. Was de Panorama overigens in de jaren vijftig en zestig ook al zo pikant? Ik herinner me vooral de tekeningen op de voorkant, o.a. van Norman Rockwell. Die waren gewoon grappig.
@Ad, heb je toen die crush op eenden ontwikkeld, of wil je het daarover liever niet in het openbaar hebben? Ik heb nooit begrepen waarom ze die beesten geen broekjes aandeden. En nog altijd, zelfs met de inzichten van nu, schijnt de tekenaar de andere kant op te kijken. Tijd voor een affaire, zou ik denken. #dresstheduck
Was voor mijn tijd, denk ik, Joke. Maar de betekenis van “pikant” is nogal wat opgeschoven in de loop der tijden. In de jaren vijftig, zestig werd men al hitsig van een knie, of van een kapsel zonder hoofddoekje, of van een onderbroek aan de waslijn, zo is mij verteld.
OKKI: Onze Kleine Katholieke Illustratie. Bestemd voor de kindertjes van 1ste t/m 3de klas.
Daarna was er de Taptoe voor de kinderen van de hogere klassen.
Nog altijd, als ik Okki hoor, word ik misselijk bij de gedachte aan een strenge tante en een akelige oom.
Zij zagen hun kinderwens nooit uitkomen, maar komt tijd komt raad:
Onze hond kreeg puppies. Een ervan verhuisde naar hen.
En zij noemden hem Okki; ons kleine kindje.
Hij kreeg uitsluitend biefstuk te eten.
Ze hadden een boot. Als Okki er zeeziek van zou worden, zouden ze de boot verkopen.
Krijg nou wat! Dat was ik vergeten Ilona, de Okki en de Taptoe. Die las ik toen ik een lummeltje was. Donald Duck ook dat vrolijke tijdschrift. We hadden ook een tijdje de leesmap, maar de goedkoopste. Daar zaten tijdschriften van 130 jaar oud in.
Strenge tantes en akelige ooms hebben soms wel iets van barmhartigheid, als ik het zo lees. En een zeewaardige boot, ook niet verkeerd.
Het ikje is geschreven, gewogen, er is in geschrapt, tot M. het genoeg vond en drukte op de knop “verzenden”. Nu rukt hij/zij de haren uit zijn/haar hoofd: zo weet iederéén dat ik het zelf bedacht.
PS Lummel, hoe doe je dat met die phone? Ik betaal 10 euro voor 1 gig bij Orange. Ben graag net zo zuinig als jij!
Ik ben van orange naar sfr overgestapt. 50 gig in europaen ongelimiteerd bellen en teksten in Europe. 10€
Bas, ik viel meer op Katrien eigenlijk. Die heeft wel een rokje aan. Toch??
Dat ziet er niet uit als een rokje, Ad. Maar ik laat het eindoordeel graag over aan de dames van dienst. Ik zeg: ze heeft van onderen niks aan.
Gewoon een doorkijkrokje.
Schattig veren rokje van Katrien, en heerlijk zacht bollende buik van Donald. Niks mis mee.
Het doet me denken aan een ikje van lang geleden, toen er nog echte ikjes werden ingezonden.
Een vrouw vroeg haar vriend, toen hij in bed kwam met alleen zijn T-shirt aan: ben je Fokke of Sukke? en hij antwoordde ‘vanavond niet schat, ik ben erg verkouden.’
Een van de betere ikjes.
Dan loopt die buik wel heel erg ver naar beneden door, Pawi. 😂😂
Fijne Hemelvaart allemaal!
Vandaag geen krant en dus geen ikje. We moeten het doen met de oude doos.
Insgelijks en van hetzelfde. Wat doen mensen eigenlijk op Hemelvaart in Nederland? Meubelboulevard? Hemelvaartmarkt? Ik ben het glad vergeten. Hier gaan ze wandelen. En in Duitsland gaan de mannen het bos in met een krat pils. Vaterstag noemen ze dat.
Ik zit trouwens op UPC en die zit weer op het Swisscom netwerk. Niet dat iemand daar wat aan heeft, maar dan heb ik dat maar gezegd.
Ook ik heb net als Lummel het licht gezien, niet meer je mobieltje via je provider bestellen met abo, maar gewoon een abo zonder toestel nemen en je toestel rechtstreeks kopen bij een electronicazaak. Goedkoper, flexibeler, logischer. Die providers rekenen voor je mobiel gewoon een standaardprijs (hoger dan wat je zelf in de winkel zou betalen), delen dat door 24, dan krijg je je maandelijkse bedrag dat je bovenop je abo betaalt. De truc is, althans hier in het land van bergen en chocola, dat ze na die 24 maanden niks zeggen en jou dat bedrag laten doorbetalen. Terwijl je mobieletje dan is afbetaald en je rustig naar een abo zonder toestel (dus alleen SIM card) zou kunnen overstappen. Maar daar moet je dus zelf opkomen en dat vergeten de drukken en/of onwetenden onder ons.
Man man. In feite is het Fraude. Of op z’n minst Bedrog of Misleiding. Hoelang ik dit al weet? Pas een paar jaar. Ik schaam me. Maar ben dus niet de enige die hier al decennia in is getuind. En de CEO’s van die telecombedrijven die kopen daar hun derde boot en vierde huis en zesde echtgenote van.
Over beschamende bekentenissen gesproken, zo op den Hemelvaart, ik heb zojuist nog een Licht gezien. Het Digi-ID gebeuren. Met app. En mijn overheid punt en el. Er is een Wereld opengegaan. Ik zie pensioenen die ik allang vergeten was, familieleden, adressen van vroeger, alles maar dan ook alles over mij staat ergens op een databank in Nederland. En met een schuifknopje kan ik zelfs bepalen wanneer ik hoeveel pensioen wil hebben, berekenen hoeveel AOW ik ga mislopen vanwege verblijf in het buitenland, of het wel of niet handig is om een partner te hebben. Al die dingen die ik nog niet nodig heb, maar wel handig is om te weten. Zitten jullie daar al op, mijn overheid punt en el?
Ik heb mezelf nooit als een trendsetter beschouwd, maar ik heb mijn mobieltjes altijd apart van mijn abonnement gekocht (klinkt wat krom, misschien, maar je begrijpt wat ik bedoel, neem ik aan). En digid.nl ken ik ook. Verder wens ik iedereen Happy Thursday!
Je gaat toch niet zeggen dat ze Heaven Ride’s Day niet in de US vieren?
Tijdens mijn vakantie ging mijn foontje stuk. (Bovendien werd ie ook nog gehackt; door een valse wifi gebeurd.)
Effe vakantie zonder internet is ook niet weg, maar toch. het was een tweedehandsje, de ouwe van m’n zoon, en betaalde alleen nog Sim Only.
Heb nu gewoon een nieuwe gekocht, rechtstreeks online bij een electronicabedrijf.
Hadden we veel eerder moeten doen.
Het lijkt wel een tijdsverschijnsel.
Ascension Day is not a public holiday in the United States. Businesses have normal opening hours. Government offices, organizations, educational institutions and public transit systems run to their usual schedules.
Dat wil overigens niet zeggen dat er vandaag niets te vieren valt hiero. Ik heb het even opgezocht (https://nationaldaycalendar.com/may/) en vandaag staat het volgende op het programma:
National Creativity Day, National Water a Flower Day, National Hole In My Bucket Day, National Mint Julep Day, Loomis Day en niet te vergeten: World Multiple Sclerosis Day
Ben ooit eens bij Vodafone binnengestapt voor een nieuw toestel, en die ontdekten dat we nog steeds onnodig aan het afbetalen waren. ‘Zulke klanten zien we graag,’ zei die nog, maar hij heeft meteen de boel wel teruggedraaid. Niet dat ik geld terugkreeg, maar goed. Het is geloof ik zo’n vijftien jaar geleden, als ’t niet langer is…
Die simkaart heb ik nodig voor de mifi. Daarmee kun je met meer mensen tegelijk op internet. Elke dag even BvV kijken, NRC, Heerrozenwater and all that. Waar je ook bent, ook in de auto. Binnenkort weer nodig, want we gaan weer op reis.
Bij Orange waardeer ik het tegoed op via internet, zoals ik al schreef 10 euro voor 1 gig (of twee weken), maar de simkaart van Orange lijkt alleen in Frankrijk te werken. Als we straks toch naar een ander land gaan, zullen we daar waarschijnlijk een lokale simkaart moeten kopen.
Het heeft jaren geduurd voor ik begreep hoe die Huawei mifi werkte, maar door schade en schande wijs geworden lijkt het me nu toch te lukken. Simlock vrij (pas simlocké schrijven de Fransen). Nog even de Italiaanse en Spaanse vertaling opzoeken.
Hemelvaart wordt hier benut voor dauwtrappen, dat heb ik uit de krant, en voor feestjes en veilingen in de open lucht, dat heb ik van zelf gezien. Heerlijk weertje, veel vrolijke mensen. Winkels ook nog open, wat korter dan anders, maar toch.
Een reactie in de spam. Door het H-woord?
Huawei?
Heerrozenwater?
Heerrozenwater! Haha, wat een flauw spelletje.
Huawei spreek je trouwens anders uit dan wij doen. Wij zeggen huawei maar daar klinkt het meer als Ghaweh.
Jahweh in het Spaans? ☻
😆 Bertie.
Goaway in het Amerikaans.
Nou die reactie van mij nog uit de spam tevoorschijn toveren Bas, en dan praten we ergens over…
Alles is weer goed.
Op dieet
Lunch aan de keukentafel. Mijn vrouw opent een van de eerder die dag afgeleverde pakketjes. Er verschijnt een boek en ze begint het direct aandachtig door te bladeren. „Wat voor een boek is dat?”, vraagt mijn zoon, al kauwend vanachter de stapel boterhammen waar zijn puberende lijf dagelijks om schreeuwt. „Een boek om af te vallen”, antwoordt mijn vrouw. Mijn zoon kijkt haar bedenkelijk aan. „Een dieetboek? Weet je dat zeker? Ik zie alleen maar recepten staan.”
Erwin van Hout
Puber weet gewoon niet wat een dieetboek is. Pointe is wel heel magertjes.
Je wordt niet eens nieuwsgierig naar die andere pakketjes.
Ik wens iedereen die erop uitgaat veel reisplezier, wij houden de ☼
Bon voyage iedereen
Inzoomen
Mijn hondje heeft al een paar dagen last van diarree. Om te genezen slikt hij dure pillen. Wanneer ik hem uitlaat bestudeer ik zijn drollen dan ook met grote interesse, om te kijken of ze helpen.
Deze grauwe dag heb ik mijn bril niet bij me en kan daardoor zijn drol niet goed, of niet goed genoeg, bestuderen. Terwijl ik probeer te focussen buk ik me, en alsof het mijn telefoon betreft, steek ik mijn rechterduim en -wijsvinger in de natte drol en maak een spreidende beweging in een poging in te zoomen.
Marieëlle Elzenga
‘…om te kijken of ze helpen.’ De pillen, neem ik aan.
Een zwager (psycholoog van beroep) zou zeggen: ze heeft als kind niet genoeg met poep mogen spelen. Dat is natuurlijk een rare gedachte.
Ze dacht gewoon dat de drol een smartfoon was.
Als ik erbij was geweest had ik me half dood gelachen.
Jekkie, Marieëlle, je hebt een e’tje teveel. En een steekje los, zoals we nu weten. Er is heel veel mis met dit ikje, maar laat maar.
Ad Hok, ben ik dan zo in de war? Ja, inkoppertje.
Je was op bezoek op een eiland? Bij een dochter? Ergens ook buiten NL maar niet in de VS.
Heb ook de Nokia 4.2 zelf gekocht, maar 190 euro en een smartphone met een directe link/knop naar Google assistent waar ik, ook thuis, als hobby veel mee doe. Heb een Sim only van KPN, 100 giga en onbeperkt bellen maar dat is zeer veel verre van goedkoop. Nou ja, ook een extra zenderpakket, hoeft niet maar krijg je erbij, kon ook eredivisie maar wat moet ik daar mee.
Beetje alles uitgerekend hebbende en gebaseerd op de switch in december van het huidige mobiel van partner bij Voda 150 bel en hahahaha 0,5 giga, die gaat in december dus weg en dan komt de tweede KPN mobiel, dan komen er extra kortingen in the spel, en wordt weer van alles verdubbeld en kunnen wij samen gratis bellen, wat onnodig is met onbeperkt bellen dus de ware reden van dut alles is de, zijn de vakantie plannen met hond, bakfiets en ws een trein, 1 mens per trein en dan zijn twee goed ingewerkte smartphones wel erg handig. Tjee wat een heleboel leuke en goede en reactiewaardige reacties hier…ga er maar aan zitten🤷🏼♂️🤞🏼🙀👊🏽
Niet verbaasd dat ze leuk zijn, wel aantal, soms is het somber only maar nu lekkur veel.
Wat een gore ik. Hoezo te weinig met poep gespeeld btw?
Is dat wat er mis is met mij? Ik heb nooit met stront gespeeld?
Wat een slecht geschreven schijt stukje, om maar bij het thema te blijven. Next!
Dat dieetboek, ja ik zit alles op een langzame tablet te lezen met val en kras schade en ook via WordPress dashboard dus achterstevoren, of eigenlijk van onder naar boven te lezen, dat is technisch het makkelijkst.
Ja dat DigID is me een farce! Heb ik alles geregeld moet het opeens per App, MOET en of een driedubbele check met en wachtwoord en telefoon sjek en App die hahahahuil, pas geactiveerd kan worden nadat de BRIEF binnen is. De BRIEF op papier.
Na twee dagen wil ik weer inloggen voor partner: App is verouderd, graag nieuwe downloaden. Ik heb hier allemaal geen zin an. Hier zijn we nog veel te jong voor. Ga er bijna weer door roken. Bah.
Ik moest, net als Bertie, la hen om ditikje. Ik heb ook wel eens geprobeerd een pagina in een boek te vergroten met die twee vingers. Of op een gewoon scherm. Verstrooidheid. Maar in de poep is leuker.
Vertelje zwager maar dat ik nog smakelijk om poep grapjes kqn lachen.
@lummel, liever met pudding
@Timmerark2
Ik ben weleens een mopperkont, maar ik ben niet de Mopperkont op dit blog. Die heeft inderdaad een dochter op Roatan in Honduras, waar hij vaak op bezoek gaat: https://basvanvuren.org/category/feuilletons/mopperkont/
Sorry Ad, al die expats met die exotische oorden is voor een simpele Mokumer die ook nog eens in geen jaren de grens over is gegaan, letterlijk dan, moeilijk bij te houden.
Mopperdochter, USAd, zo kan ik het onthouden.
Tip: kijk eens op deze pagina: https://basvanvuren.org/2014/10/08/wie-is-wie-op-apiedapie-com/
Dit is de “Wie is wie” op deze site, tikkie verouderd, nog gemaakt in de tijd van mijn voorganger.
Dus haast je, ik heb hem net ontdekt en ga hem dus binnenkort updaten en alle ouwe zooi eruitsnijden.
Ja, zo gaan die dingen, dat is het leven.
Gekeken en je hebt er al heel wat doorgehaald. Wat een nostalgisch gebeuren: allemaal wie is wieën die ik ook nog gekend heb in een grijs verleden (en soms nog steeds af en toe, hier of daar, tegenkom).
Ze komen en gaan. En dat is goed zo. Als de wind. Als de zee en het rijmt niet eens.