Een Nederlandse ober had het vorige week tegen een groepje giebelende grijze-kapselvriendinnen over rauw tomatenzaad dat “een heel aparte mondbeleving heeft”. Gabriela van Gemert schaterde het uit, vertelde het ’s avonds snikkend aan manlief na, en besloot het toen naar de Libelle en de NRC te sturen. De NRC was sneller en hopla, het werd als een “ikje” gepubliceerd in de voormalige kwaliteitskrant. De Libelle had het nakijken.
Voor onze Pawi was dit verhaaltje aanleiding om te vertellen dat zij zelve tomaten in heet water dompelt, en dat ze daar van schrikken. Die tomaten. Dan stroopt ze het velletje eraf en ze wipt de pitjes eruit. “Wippen ja. Samen met het kroontje”. Oftewel, zij kan er ook wat van.
Volgende keer rollator buiten laten staan, M. Bauwens
M. Bauwens dacht lollig te zijn door een verhaaltje te verzinnen waarin hij, zestig jaar oud, een telefoonwinkel binnengaat voor een nieuw telefoonhoesje. De “jonge, vrolijke verkoper” gaat voor hem kijken. “Wat voor telefoon heeft u?” vraagt ze. Als M. Bauwens het merk vertelt, komt er een “wow” uit “zijn mond”. Juistem, de verkoopster was ineens een man geworden. Maar goed, de pointe die M. Bauwens had willen maken was “en weet u hoe die werkt dan?” Die kwam er dus niet helemaal uit. Volgende keer rollator buiten laten staan, M. Bauwens. En je fantasieverhaaltje nogeens overlezen voordat je op “ikje versturen” drukt. Ja, daar kunnen wij kwaad om worden hier.
Onze reageerders deelden allerlei wetenswaardigheden over mobiele telefoons. Ik verwijs gemakshalve naar het integrale vorige intro en de reacties aldaar, want het is ondoenlijk om al die tips hier samen te vatten. Maar zo zijn die ikjes dus toch nog ergens goed voor.
De rode lijn van de reacties was dat ze veel te veel hadden betaald voor hun mobieltje door het via de provider te bestellen. Niet doen, mensen. Koop je telefoon bij de telefoonboer. En je abonnement bij de abonnementenboer.
Het meest gore ikje sinds het begin van de jaartelling werd ingezonden door Marieëlle Elzenga, inderdaad een e’tje teveel en een steekje los. Zij dacht dat we wilden weten hoe zij de poep van haar hond bestudeerde. Het beestje had last van diarree en slikte pillen. Mevrouw Elzenga stak om te focussen haar “rechterduim en -wijsvinger in de natte drol” en probeerde uit te swipen alsof het haar touch screen betraf.
Wat een slecht geschreven schijtstukje
Man man, wel lachen, maar laat maar, was de teneur van de reacties. Timmerark was wat explicieter en sloot de discussie af met een “wat een slecht geschreven schijtstukje” en dat was het. Na zo’n ikje wil je even geen ikjes meer. Daarom ga ik maar gauw naar de zo vurig verwachte updates over het
Persoonlijk wel en wee van onze reageerders
Ilona is terug van twee weken “heerlijk Bretagne”. Ze kan er weer tegenaan. Wat een weertje daar, verrukte ze. “Zo mag het voor mij altijd zijn. Groen, licht, warmte en vooral lucht”. Ja, dat weertje dat gaan we de komende jaren nog heel veel missen hier in het kokende Europa. Ik persoonlijk denk niet dat het ooit nog echt terug komt.
En dan heb je ook nog eens de “ultra-extreemrechtse” partijen die in opmars zijn, de verruwing van de maatschappij, en de voetballers met het korte crisiskapsel. Nee, zonder dollen, aldus Ilona, “meestal gaat er een crisis aan vooraf. Ik houd mijn hart vast”. En ik dus ook. Het mijne dan. Kom zeg, zo ga ik niet met mijn reageerders om. Ik ben die ouwe koning van Spanje niet.
Kom maar op met die participatiemaatschappij
De markt, de mensen zelve, die moeten het al een paar kabinetten lang doen. Wat doen? Dat waar we eigenlijk de overheid voor hadden uitgevonden. Zorg. Mekaar in de gaten houden. Veiligheid. Orde. Je hoeft geen waarzegger te zijn om te zien dat het geklooi van de politiek er uiteindelijk toe leidt dat de mensen inderdaad min of meer het heft in eigen handen gaan nemen. Hopla, kom maar op met die participatiemaatschappij. De scholierenstakingen aan de ene kant, en de gele hesjes aan de andere kant zijn daar nog maar heel lichte en onschuldige voorboden van. Huiver. Icoon.
Pawi vond dat we somberen. “Terwijl er een klimaatakkoord is getekend, de meteorologische zomer is begonnen en het monster Mich P. om de oren is geslagen door de advocaat-generaal.”
Maar ja, als we het dan toch over de zomer hebben. Wisten jullie dat het jaar 2018 het op drie jaar na warmste jaar sinds het begin van mensenheugenis is? Dan zeggen jullie, och, er waren dus drie jaar nog warmer. Boeien dit, zit toch altijd niet zo te paniekeren, man. Maar weet je wat die andere drie jaren waren waarin het nog warmer was? Sinds de mensenheugenis dus? 2015, 2016 en 2017. En nou jullie weer. Bij mij gaat er dan wel een belletje rinkelen.
Timmerark vertelde weer eens over zijn hond. Het schijnt een dankbaar beestje te zijn “als ik hem zijn snoepjes geef”. Ja, dat haal je de koekoek, geef hem die snoepjes eens even niet, Timmer, voor je het weet lig je verscheurd op de grond. Zijn twee poezen heeft hij bij nader inzien niet laten castreren, zoals hij had beweerd, maar steriliseren. Mag. Kan. Daar worden ze rustig van.
Te druk met kranten lezen
Mijn welwillend gedeelde handleiding voor begrijpelijk en lezersgericht schrijven bleek wel aan Joke (die het niet nodig heeft) maar niet aan onze veelschrijver besteed. Te druk met kranten lezen en naar de persoonlijke omstandigheden van andere reageerders hengelen. Nu moest hij weer weten waar Ad Hok nou eigenlijk precies woonde. Boeien. Nee, niet in Honduras nee. Ook niet in Panama. Het interesseert ons niet, Timmerark. Wij reageren hier op ikjes en de actualiteit en we hoeven geen vrienden van elkaar te worden. Die hebben we offline al genoeg.
Maar ons Timmertje, die toch best wel een plaatsje ergens in onze harten heeft en houdt, krijgt natuurlijk wel gewoon het 100e-reactielepeltje toegestuurd. En nog wel uitgerekend voor die reactie waarin hij bij Ad Hok viste naar zijn woonadres, zijn vakantieadres, zijn dochter, hoe laat hij ’s avonds naar bed gaat, wat hij dan tegen zijn vrouw zegt, hoeveel dagen hij met een schone onderbroek doet, en of hij voor of na het zingen de kerk uitgaat. Maar goed, het lepeltje komt eraan, dan kan hij nog beter roeren en er een schepje bovenop doen.
Bertie haalde intussen herinneringen op aan de Katholieke Illustratie, en voor je het wist ging het gesprek ook over de Okkie, de Nieuwe Revue, de Panorama en zelfs de Lach. Allemaal uit de beduimelde leesmap op de tafel van de kapper. Probeer maar eens de middenplaat van de Panorama uit te klappen en vertikaal te bekijken zonder dat het de andere wachtenden opvalt.
Klare taal ging vroeger als kind, wegens een druk gezin thuis, vaak naar haar oma een huis verderop. Die had een piano en een kast vol ingebonden illustraties. Daar kon Klaartje heerlijk lezen en ze werd verwend met van alles en ze werd vooral met rust gelaten. “Heerlijk, een verademing, rust met tijdschriften lezen en piano pingelen. Er stonden ook heel pikante illustraties in van allerlei dingen waar ik geen weet van had …”
Ad Hok moest het zoals zovelen uit die tijd qua pikante plaatjes hebben van de Donald Duck. “En later Verstandig Ouderschap, het clubblad van de NVSH dat mijn ouders lieten rondslingeren. Per ongeluk of expres”.
Jokezelf heeft zelfs leren lezen met de Donald Duck. De Lach las het gezin bij een ondeugende oom, waar ze hopelijk nooit heeft moeten logeren. Of wel en dat hij toen helemaal niet zo ondeugend was als we nu met de kennis van nu denken te kunnen weten.
Feit blijft dat het niemand hier bleek te storen dat de Ducks geen broekjes of rokjes aanhadden. Dit terwijl men in de jaren vijftig, zestig al hitsig werd van een knie, of van een kapsel zonder hoofddoekje, of van een onderbroek aan de waslijn, zo is mij verteld. En vandaag de dag zitten we toch in het nieuwe übervictoriaanse tijdperk. Onbegrijpelijk.
Pawi herinnerde zich in dit verband een ikje uit lang vervlogen tijden. Een vrouw vroeg haar vriend, die in bed kwam met alleen zijn t-shirt aan, of hij Fokke of Sukke was. Hij antwoordde toen: “Vanavond niet schat, ik ben erg verkouden”.
Ilona had geen ondeugende maar een “akelige oom” met een “strenge tante”. Nou gezellige boel. Ze hadden een onvervulde kinderwens maar kregen op een gegeven moment een hondje. Dat noemden ze “Okki”. Ze hadden ook een boot. Als Okki er zeeziek van zou worden, dan zouden ze de boot verkopen. Nou ja, dan denk ik juist: wat een lieve oom, wat een lieve tante, wat een schatten van mensen! Maar goed, ik weet misschien niet het hele verhaal.
Het voelt namelijk onveilig
Er ging weer eens iemand met vakantie, meerdere iemanden zelfs, maar ik ben er met ingang van nu mee opgehouden de naam van de desbetreffende vakantieganger (m/v) op de site te vermelden. Dit op verzoek van de vakantieganger (m/v) zelve. Het voelt namelijk onveilig als het hele internet weet dat je de komende twee weken pak hem beet ergens in het zuiden bent. Ze weten echt wel waar je huis woont, dat boevengilde, pseudoniem of niet.
Dus: er is iemand met vakantie, en de taken van hem of haar worden overgenomen door een ander iemand. Of niet. En we zeggen niet welke taken. En we wensen die iemand een fijne tijd en veel reisplezier, zoals Bertie het uitdrukte, of “bon voyage”, zoals Lummel dat dan zegt, want die woont in Frankrijk. En we zeggen niet of die iemand bijvoorbeeld ook naar Frankrijk op vakantie is. Dat kan best. Maar het kan ook een ander land zijn. Nee, boevengilde, als je zover gekomen bent, hier ga je dat antwoord niet vinden.
Ik had als uitsmijter eigenlijk nog een roerend slotwoord bedacht ter gelegenheid van het 250e intro, maar daar zitten we nog niet aan. Ik doe hem nu toch maar, dan hebben we het maar gehad.
We maken dit intro met z’n allen. Snif. Dan ga ik nu even liggen.
Het dankwoord ging over het plezier van het schrijven van deze intro’s en het op maandag bekijken van de eerste reacties. “En ik ben nog veel blijer met de feedback van de community”, zei ik met prikkende ogen. “Zonder de opgestoken duim van Pawi, de complimenten van Ilona, de waardering van Bertie, de response van Klare Taal of Joke, een bon mot van Ad en een jolige uitroep van Lummel zou het een stuk minder leuk zijn. En uiteraard zou ik dan qua samenvatting van de afgelopen week ook niet zo heel veel te schrijven hebben. We maken dit intro met z’n allen. Snif. Dan ga ik nu even liggen.”
Wil jij net als Lummel en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, of via het contactformulier hier, of via een email naar bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan hier onze dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik was weer eens aan het wandelen. En dan kom je zo’n deur tegen. Gewoon buiten. In een net land. Nu kunnen we natuurlijk zeggen dat iemand daar een leuk gezichtje heeft willen tekenen, met een grappige neus en een krullenbol. Maar eigenlijk weten we beter. Intrappen zouden we die deur moeten doen. Overspuiten die smeerpijperij. Niet er voorbij lopen. Niet schouderophalen. Optreden. Maar ja, daar help je die man van wie die deur is ook niet mee. En de daders, die vinden wel een andere.
Foto: “Pikante deur” © 2019 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Internetvrij
Groep 4, maandagochtend half 9. „Vandaag op geen enkele manier verbinding met het internet mogelijk”, gonst het paniekerig door de school.
Mijn al wat oudere invalsonderwijshart maakt een sprongetje. Géén methodes via het digibord?! Het gevoel van de autoloze zondag overspoelt me. Rolschaatsen op de snelweg, de vrijheid die zich voor je uitstrekt. Het wordt een dag met veel hoe- en waaromvragen richting taal, spelling en rekenen.
De kinderen komen met onverwachte antwoorden en ik geniet. Het laatste uur wordt besteed aan liedjes en dansjes. Vol vertrouwen sluit ik de dag af met de gebruikelijke evaluatie. „Nou juf, ik vond het een kakdag, ik dacht heel de tijd: WAT ALS ER THUIS OOK GEEN WIFI IS?”
Corine Marsé
Veel “hoe- en waaromvragen” zonder aanhalingstekens, “richting” taal en spelling. Ja, Corine. Die heb ik nu ook. Niet je hoofdvak wellicht?
Ik weet niet wat het digibord is. Maar als ik dit lees ben ik er misschien wel voor.
Ik wist het ook niet, lummel, maar dan google je het toch even:
Lijkt me wel handig. Niet meer dat vreselijke geluid van een krijtje dat piept op een schoolbord.
Wij mochten trouwens vroeger in de klas niet in hoofdletters praten.
Leuk zeg, zo’n digibord. WIL IK OOK! 😀
Ik heb het gegoogled Ad. Het lijkt mij een zeer handig gereedschap voor leerkrachten.
Misschien was dit het resultaat van een hoe- en waaromvraag richting taal: JE MAG BEST IN HOOFDLETTERS SCHRIJVEN ALS JE DAT GRAAG WILT.
Bij ikjes reageer ik eerst op wat ik lees later googel ik pas. Ik zie trouwens niet hoe hetgebruik van een hulpmiddel creativiteit van onderwijzersen leerlingen in DE WEG STAAT.
Ach jee, Martine Bijl overleden. Een leeftijdgenootje. Zat op het Spinoza Lyceum, helaas.
Ja, moge Martine rusten in vrede. Mal mens. Lief mens. Ze komen en ze gaan, het is niet anders.
Van de rechter mochten dit soort teksten vroeger niet, dat vond hij maar “hypocriet”. Zo blij dat hij weg is. Kunnen we gewoon normale mensen zijn, die lief en leed delen, zonder bijbedoelingen. Hopla.
Maar goed, Martine dus. Mal mens. Lief mens. De groenten van Hak, Wie van de drie, Heel Holland Bakt .. hoop dingen die ons leven hebben opgefleurd. Ze is voor altijd in ons hart. Nou ja, da’s ook weer overdreven. Maar regelmatig nog, denk ik zo. Zonde dat ze bijvoorbeeld nooit Boer Zoekt Vrouw heeft mogen presenteren. Of de Wereld Draait Door. Het Songfestival. Voetbal Inside. Ook Buitenhof zou met haar een stuk zijn opgeknapt, hadden mensen voor thuisgebleven op de zondag. Want .. ze had het gewoon. Authenticiteit. Kom daar maar eens om.
Aaah… Ja Martine. Jammer zo’n einde.
Klein eerbetoon:
Vanmorgen werd ik al wakker met de nieuwe intro. Helaas, voor ik kon reageren sliep ik weer in, niet omdat het saai was of zoiets, ik had nog teveel slaap.
Bij deze dus.
De reactie, bedoel ik.
mooi eerbetoon Ilona.
Mooi intro Bas met veel fraaie herinneringen aan de grande dame Martine Bijl die zoveel talenten had.
Ik had een paar weken geleden haar boek Rinkel de Kink gekocht en in een adem uitgelezen.
Zij beschrijft daarin de periode na haar hersenbloeding , haar taalvermogen bleef onaangetast.
Feilloos, eerlijk met veel zelfspot en ironie praat ze over haar herstel ook over de therapie en welzijnsjargon.
Jammer dat dit de laatste herinnering is.
Jottum. Ik lees net dat het derde seizoen van Casa de Papel voor 19 Juli geprogrammeerd staat.
Pizza
Mijn ouders zijn 55 jaar getrouwd. Ze nodigen ons uit voor het hemelvaartsweekend. We gaan naar de Veluwe, het hotel ligt in Putten.
Putten: zwaar christelijk en hét centrum van de ‘Biblebelt’. Al pratend over dit onderwerp rijden we het dorp binnen.
„Kijk”, zegt mijn vrouw onschuldig, waarbij ze zich verspreekt. „Ze hebben hier ook een Dominee’s Pizza.”
Hans Groeneveld
Man, de lachloopplank wordt in elke zin klaargelegd. Onschuldig, oh, ze verspreekt zich, goh-icoontje.
Ik hoop dat het verder wel gezellig is geworden, daar in Putten, daar waar ook een der meest actieve zeloten in de buurt woont. Een heerschap dat – gelukkig – inmiddels hier niet meer te zien is. Wel nog zo af en toe in het spamfilter, als hij wat gedronken heeft doet hij nog weleens huilie-huilie en beklaagt zich over censuur.
Hier zakt mijn broek van af. Wat een bagger.
Ja, het wordt er niet leuker op zo. Benieuwd of de nieuwe hoofdredacteur van de NRC hierin verandering kan brengen. Het kan zo niet langer. Dat is duidelijk. Maar ja, heeft hij de durf? Kan het hem een moer schelen?
Onder zijn voorganger Vandermeersch is het er niet beter op geworden. Integendeel zelfs. Mindersch.
Nog een gelukkie dat er geen Pizzahut in Putten is. Als je je daarbij verspreekt, dan zijn de rapen gaar.
Maar goed, hier hebben we de pizzeria in kwestie, de Domino in Putten, ze benne vast blij met de klandizie:
https://www.dominos.nl/winkel/nl-putten-30836
Hier in Zwitserland blijkt Hiddema bij te klussen. Weten jullie dat wel? Hij woont dus helemaal niet in Amsterdam, niet in Den Haag, niet in Zuid-Limburg, maar veel verder weg. Basel. En verdient er zijn reisvergoeding zelf bij. Zie ik Gaus nog niet zo gauw doen.
Als het een ezel is, zie ik het wel in de weg staan lummel.
Verder ben ik nog niet gekomen. Officieel dan🤥
Een domino pizza…. dus daarom begreep ik het niet. Mijn verstand verdroogt….
Leuk intro, maar die schildering op de featured image zou ik geen smeerpijperij noemen. Lijkt ne eerder een vrolijk gezichtje met een krullebol. Oh, sorry, geen bereik beltegoed op en batterij weer leeg. Groetjes!
Geen bereik
Beltegoed op
Batterij leeg
Ja sjesus pawi zet jij de vijftig plusser nog eens een beetje voor schut zeg.
In mijn tijd werd de avondvierdaagse niet afgezegd om een buitje, kom op zeg🤸, watjes.
Verder ga ik niet ben alweer veels te vroeg moederloos alleen.
PS
Het is 20:36 tijd om een stukje voor te slapen
Hot woman
De laatste tijd vertaal ik met regelmaat en niet altijd van harte rapteksten voor onze elfjarige zoon. Hij vindt het toffe muziek en ook met de suggestieve ‘moves’ weet hij wel raad.
Als ik weer eens mag tolken, gaat de tekst over een ‘hot woman’. Ik heb er weinig zin in en vertel hem dat hij die woorden vast zelf wel kan vertalen. Daar neemt hij geen genoegen mee. Hij vermoedt geheimtaal achter de magische woorden en kijkt mij uitdagend aan. „Nou”, zeg ik, „hot betekent warm en woman vrouw toch?” Een korte overpeinzing maakt plaats voor een zelfgenoegzaam lachje. „Een weervrouw”, zegt hij en heupwiegt verder.
Carolien Macaré
Ja, Een grappig jochie dat mannetje. Hij weet waarschijnlijk al veel meer van het wilde leven dan zijn kakmama. Met je Macare …
Ik heb al lang geen weervrouwen gezien in Nederland. Zijn dat hete bliksems?
Vroeger, toen ik nog een piepjong jokezelfje was, wilde ik graag Martine Bijl worden, of Annie M.G., dat was ook goed, of Adèle Bloemendaal. Moordwijven vond ik ze; ze hadden talenten die ik ook wilde. Helaas, ik ben mezelf gebleven. Maar ik leef nog, dat dan weer wel.
Moordwijven is het juiste woord. ☻
Jetlag
Na een aantal jaren op verschillende plekken ver weg van Nederland te hebben gewoond, zijn we nu alweer een tijd terug. Inmiddels gelukkig geland en gesetteld in ’t Gooi. Toen ik onlangs trots thuiskwam met een Mini, zei mijn man lachend dat mijn integratie was voltooid.
Toch blijf ik me soms verbazen. In groep 7 van een basisschool in de buurt moest de Cito Entreetoets worden afgenomen. De school had die gepland na de meivakantie. Maar ze liet weten dit belangrijke moment te moeten uitstellen. „Er hadden te veel kinderen last van een jetlag.”
Carolien Bensdorp
Kakschool.
Kakwijf
Kijk, dat gaat lekker, 36 reacties. Da’s makkelijk introschrijven dit weekend 😀
Moet je horen Caro, er stond een klein autootje veur ons huis. Ik heb mijn vrind van de politie gebeld en die heeft hem snel weggesleept. Kan hetgepeupel hun kleine autootjes niet veur hun eigen deur parkeren?
Datwas mijn wagentje dat ik gisteren gekocht heb.
Oh surry heur, dan koopje straks maar een andere. Schenk eens een whisky veur me in schat
Die reacties…. 😆😂😁
Mededeling:
De Cito Entreetoets, die na de meivakantie gepland was, is tot nader order uitgesteld vanwege de jetlag van veel scholieren.
Direktie, School in ’t Gooi
Opgave: verwerk de bovenstaande mededeling tot een zgn. ikje. Bonuspunten zijn te verdienen voor het gebruik van de woorden Mini en integratie, en voor het geplaatst krijgen in de NRC.
😀 😀 😀
Ik had geen idee eigenlijk wat zo’n CITO Entreetoets is. Nu wel. Machtig mooi ding, joh. Was ik maar jonger. Hadden we die maar gehad toen. Man, dan was ik nu geen blogbeheerder geweest. Niet dat ik ontevreden wil klinken. Maar er had dus meer ingezeten.
een entree toets voor dat soort lui? Die komen toch overal binnen door coöptatie?
In mijn tijd waren ze net met die CITO-toets begonnen. Als jong jongetje moest ik in het plaatselijke theater op het podium komen. Wat bleek? Ik was de beste van een representatief gekozen groep van 1000 of misschien wel 10.000 kinderen uit gans Nederland. Dat was best vernederend. Ik droeg toen ook nog een bril namelijk.
Nou, daarna kon ik het wel schudden en ben ik onder tafels en in hoekjes boeken gaan lezen. Mijn moeder kreeg op een gegeven moment een belletje van de stadsbibliotheek. Of ze wel wist dat ik alle (maar dan ook alle) boeken had geleend? Las ik die wel, of gebruikte ik die ergens anders voor? Ik nam ze bij bosjes mee en leverde ze al na een paar dagen in.
En alsof dat nog niet genoeg ellende was, ben ik toen alle boeken op waren, gaan schrijven, stapels opstellen waarmee ik helaas vaak ook weer voor de klas moest verschijnen en waarmee ik (te) uitbundig werd geprezen. Alsof je Bomans hoort, verzuchtte mijn leraar Nederlands ooit. De klas deelde zijn verrukking niet.
Nee, mijn schooltijd was niet fijn.
Oh, het komt nu allemaal los. “Onze Bas die komt nog eens op de televisie” was een gedenkwaardige spreuk van een oom. Op familieverjaardagen, waar mannen in de ene en vrouwen in de andere kamer elk in hun eigen kringen zaten, en waar je als kind wel mocht switchen, daar werd de bewondering ook vaak uitgesproken. Ook daar was het genant, maar het had wel een mooi bijeffect. Je mocht (letterlijk) met de pet rond als je een rapport met goede cijfers, of een opstel met een tien, kon tonen. Dat tikte lekker aan en aan die verjaardagen, waar wel nog bekers met sigaretten en dozen sigaren gewoon op tafel stonden, heb ik mooiere herinneringen dan aan school. Dat het meurde naar rook, dat merkte je toen nog niet.
En ja, die oom heeft dus gelijk gehad. Maar nu ga ik weer wat anders doen. Stille hoekjes om van geluk te wenen vind je tegenwoordig nauwelijks meer. Zeker niet als je in een internatoniale trein door het landschap zoeft.
Net op dit punt aangekomen laat de pup een erg gore scheet.
Hij heeft gewoon vieze scheten, vrolijk ogende maar lang nadonderende stinkerds en deze eigen scheet eerst die langs je heen walmt en dan via een muur terugkomt en net onder je neus een plaatsje op een denkbeeldig wolkje vindt. Deze hond komt nog eens in het Guinness scheten boek wat ik je brom, met dichtgeknepen neus de tuin, DE TUIN! uitvluchtend.
Misschien van voedsel wisselen? Een dall tarka bijvoorbeeld.
Honden en hun scheten, breek me de bek niet open. Ik zou maar niet al teveel hopen op een plaatsje in het Guinness Book of World Records, als ik jou was, TA2.
Het moet niet gekker worden. Bij mij thuis laat IK de scheten. Basta.
Bas, 16.39 en 16.49
Ben je er helemaal overheen gekomen? Geestelijk gezond en zo? Het lijkt me vreselijk.
Arbeidsethos
Wanneer ik bij de kassa kom vertelt de kassière mij dat de pin het de hele dag al niet doet, en dat ik alleen kan afrekenen met contant geld. Gelukkig heb ik iets bij me.
De ene na de andere klant moet echter zonder boodschappen naar huis. Ik kan het niet laten en vraag: „Waarom hangen jullie geen briefje op de deur dat de pin het niet doet?” Ik krijg alleen een glazige blik terug.
Ik besluit het over een andere boeg te gooien: „Maar het is toch ook veel werk voor jullie om alles weer terug in de winkel te zetten?” Er komt enig leven in haar ogen wanneer ze antwoordt: „Ja, maar dat hoeven wij niet te doen, dat doen anderen.”
Margreet van Schie
Het komt door het vlees, die scheten van een hond. Geef hem maar eens een week zangzaad of hooi. Heerlijk. Lekkere windjes.
Volgens mij wel, Bertie. Of merk jij iets? Nou dan! 😎
Ja, zo gaat het in de detailhandel. Niet zelf nadenken. En de zgn. winkelmanager zit vooral belangrijk te doen op zijn mobieltje. De zaak in de gaten houden? Och.
Hebben u de foto van tRump in zijn tuxedo gezien? Een te dikke ober!
En zijn dochter en schoondochter, liepen in, zeiden de kenners, gordijnstof. *
De haters, zijn fans, noemen Melanie de mooiste third lady ooit. Mag natuurlijk. Haar voorganger noemen ze, niet rechtstreeks maar omfloerst een omgebouwde man. Ook ons talkshowgenie wiens naam mij ontschoten(Jensen!) is, maar die vanwege GEEN kijkers, bijna dan, van de buis is gehaald** doet hieraan mee. Om te kotsen. Ze schrijven dingen als, Michelle, of zelfs Micheal, die erg groot is voor een vrouw etc, zij werd door de MSM bejubeld en Melanie met haar gracieuze uitstraling als het supermodel dat ze was wordt verguisd. Er is dan wel altijd iemand die een van haar naaktfoto’s plaatst. Wat flauw is want het zijn allemaal wanstaltige foto’s, porno bijna, zeker voor de USA.
* Nooit nam een president zoveel familie en staf mee. Meer dan 1000 mensen. Ja, schreef uw tweeter, hij is doodsbang dat thuisblijvers hem zullen verraden. Ook zijn eigen vlees en bloed, juist zijn eigen vlees en bloed.
**Jensen is van de buis gehaald want hij is de enige die de macht de wacht aan kon zeggen.
Tweeten zijn twee fans.
Het kassa ikje is droef. Ik kan zo 5000 supermarkt anekdotes uit mijn boodschappentas schudden maar die zijn veel te persoonlijk om te delen met NRC gepeupel, publiek alhier uiteraard uitgezonderd.
Waar komt de titel/omschrijving IKJE eigenlijk vandaan? Het gaat zelden over een ik, meestal over een droeve ander.
Type dit op mijn nieuw mobiel met nieuw sim abonnement. Heb de datalimiet waarschuwing op 75 GB gezet. Ben benieuwd hoe snel ik daaraan zal komen. Goed lieve mensen ik heb mijn woorden limiet ruimschoots overschreden.
Waarvan akte en waarvoor excuses.
Vroeger gingen de ikjes wel over de inzender zelve. Lezersanekdotes. Over zichzelf als grappig tegenwicht tegen het toenmalige afstandelijke geschrijf van journalisten over de wereld. Nu dus volkomen maar dan ook totaal achterhaald eigenlijk. Het blijft echter uit luiheid een beetje bestaan, zij het zonder liefde, zonder zorg.
NRC lezer ontmoet eenvoudige. Je zou hier spontaan het schompetanus van krijgen.
(Vrij naar dsr)
Klopt het, kloppend blog hart Bas, dat ik hier eens gelezen heb dat de NRC het ikjesarchief heeft vernietigd dan wel onbereikbaar voor de iklikkers en de jijbakkers heeft gemaakt?
Er hangt een donker zwarte wolk boven mijn typend hoofdje van waaruit, of waardoor allertirades en onbegrappige strontlazerus zijnde studentikamikaze lulkoekjes worden ongebakken.
Code oranje is ingetrokken uiteindelijk viel het mee, de buien zijn allemaal het land uitgezet.
Saoudi Arabië wil een jongeman van achttien onthoofden die opgepakt wegens demonstreren was op zijn tiende.
Kijk, dan heb je ballen. Om te verpletteren. Zou ik op terug kunnen komen maar aangezien geen enkele zin ergens op slaat doe ik dit nu niet.
Alaaf.
Wat is een schompetanus? Vraag ik voor een vriendin.
PS
ik las DRS P niet het zoutje van de Belgische aarde.
Wat de NRC met het ikjesarchief gedaan heeft weet ik niet. Maar eenvoudig te controleren, me dunkt. Wat ik wel weet is dat de Volkskrant het hele VK.blog schaamteloos vernietigd heeft. Grote schande.
Wat het schompetanus is, dat weet er maar een. Een schim uit het verleden met een ego van immense proporties. Hij is al bijna vergeten.
schompetanus is een informele benaming voor een aantal acute psychische symptomen die optreden bij mensen die eerder geen klachten hadden. Deze symptomen kunnen uiteenlopen van het met de oogballen rollen, hevig zweten en stinkende winden laten. of obsessief gedrag zoals commentaar leveren n scheldwoorden te verzinnen. Soms kunnen zelfs symptomen van een kortdurende psychose waarbij de schompetanerd zijn gelijk tegen wil en dank probeert te krijgen
Voor het Blog van Selma (RIP) en dat van jou (slijm*) en dat maybe van BH Fred en vele anderen een zonde als zou het de laatste steen op aarde zijn en de VK de laatste verschrompelende hoer, figuurlijk dan.
Mijn blog zou ws leeg zijn en dan heb je ook de prutsers zoals paardenspermalikker Mihai de ober. Likker of liker, daar wil ik van af zijn.
Het hele archief kan tegenwoordig op de memorycard van een oud Iphoontje dus of ze het echt vernietigd hebben, of misschien de ruimte in geschoten, wie weet.
Voor 35.000$ kun je een nacht overnachten in Het Space Station. De vervoerkosten staan daar nog buiten. Haha.
*slijmbeurs daar heb ik aan geleden maar dat was eenmaal
Zo, moet nu 33 lamsgehaktballen invriezen.
Doeg
Volgens mij is het half gepikt of geleend van meneer Sonneveld of was dat een pikketanesie?
Het zijn wel allemaal nog in de kast gebleven uitdrukkingen waarvoor dranghekken destijds werden uitgevonden.
En mevrouwen met bontjassen, weet What so Odd aan de hele shebang is? Ik heb immense heimwee naar tijden voor mijn geboorte, wat schrijf ik! Voor mijn conceptie, nog voor mijn eierdonor en zaadjes beheerder elkaar hadden ontmoet, met of zonder de of een handschoen! Hoeveel mannen zullen van deze uitdrukking hoofdpijn krijgen, van het rinkelen der bellen, en niet de klavercimballen. Zijn ze er trouwens hier ook, de Kaltstellende Derksen en Telegraaf marginale schrijvers die het nationaal knuffel en geluksbloementje Klaver dood willen verdrukken, niets huggen. Nee, Weirdo Duk stijl, we hebben de [gemodereerd vanwege ongepast taalgebruik].
Ik snap ‘em niet. Wat heeft dat te maken met die mini en gelukkig geland, gesetteld te en geïntegreerd zijn in het Gooi? Soms staat mijn verstand stil bij die ikjes. Zou het een jetlag zijn? (ik ben net terug uit Zeeland).
Proberen
Ruim veertig jaar geleden gingen we uit elkaar. We bleven verbonden door onze drie kinderen en door onze vriendschap, die gelukkig onaangetast bleek. Na een operatie, waardoor ik tijdelijk aan huis gebonden ben, brengt mijn ex-vrouw onze kleinzoon Ylias (9) langs voor een potje schaak. Ylias heeft inmiddels begrepen dat opa en oma indertijd uit elkaar zijn gegroeid maar nog prima met elkaar door één deur kunnen. Hij kijkt ons allebei doordringend aan en zegt dan: „Waarom proberen jullie het gewoon niet weer eens, voor één dag?”
Rob de Wal
Ja Rob, normale opmerking van Ylias van 9. Zei hij verder nog iets? Kwamen jullie met een origineel antwoord? Iets? Dan zou het als ikje kunnen worden ingestuurd. Nu krijgt de lezer er alleen maar het schompetanus van.
Dank voor de uitleg van de verschijnselen van het schompetanus, lummel. Met deze wetenschap ben ik wellicht te hard voor hem geweest 😂😂😂
Je treft geen schuld Bas. Als je schompetanus googled zie jedat hij het al bij JdW opgelopen heeft. Misschien al op het NRC blog, maardaar zijn de medisch/psychologische data verdwenen.
Omdat het scchompetanus als een « maladie orpheline » beschouwd wordt en ergeen geld beschikbaar is omde schompetanerds psychisch bij te staan zal het syndroom verhevigen. Hij eindigt zijn internet carrière waarschijnlijk schuimbekkend op GeenStijl.
Stel gerust je vragenmensen. Ik ben psychologisch goed thuis in de mens.
Breek me de bek niet open lummel, ik ben psychologisch ver van huis en haard en hond en baard. Ik voelde mij enigszins aangesproken wild, bij jouw opsomming. Oogballen rollen heb ik altijd gewild maar het is nooit gelukt. Op radio1 09:58 huilt een mevrouw echte tranen, stinkende winden maken slappe huismussen en scheldwoorden verzinnen is een hobby sinds ik in mijzelf praat, zo vanaf een jaar of acht. Zeven kan ook.
Goed, het is klereweer en dat is zacht uitgedrukt.
Ik ben nog half bepyjamaad, de boven kant, en toch al met hond dit hondenweer getrotseerd.
Heb tegen de bovenbuurvrouw, een stuk, Eid Mubarak gezegd. Het duurde, mede door de wind en mijn accent, enige tijd dat ze door had waar ik het over had. De wens in haarzelf prevelend, herhalend deed ze het keukenraam dicht.
Ja Bas, wij gaan tweedehands zo direc
Lummel, zijn er meer gevallen van schompetanuslijers bekend dan alleen DSR? Zwaarder kan niet, maar misschien lichtere? Hoe loop je het op. En hoe kom je ervan af. Aandacht, da’s bekend. De hemel in prijzen. Maar zijn er andere kuren?
“Hij eindigt zijn internetcarrière waarschijnlijk schuimbekkend op GeenStijl.” Juistum, daar waar hij begonnen is. Man, zijn taalgebruik was, ook al leed hij dan aan het schompetanus, wel heel erg krenentommend. Nooit maar dan ook nooit zal ik de Mr. Sanchez, gloryhole en andere diepvieze dingen vergeten waarmee hij ons liet kennismaken. Vies menneke was het, krek, dat zeg ik.
Je loopt het op door onbeschermd te internetten. Sommige gevallen beginnen met enorm dwepen met iemand totdat het omslaat in blinde haat. Jaja zulke gevallen bestaan echt.
Wel oppassen dat u het schompetanus niet met de slingerschijterij te verwarren.
Oh, lijdt Rozenwater er ook aan dan??😂😂😂 DSR heeft bij mijn weten nooit met iemand anders gedweept dan met zichzelf.
Trouwens even iets anders, kijk nu eens wat onze Ilja Pfeijfer over Baudet schrijft. Scherp. Raak. Apart.
https://www.hpdetijd.nl/columns/baudet-wil-geen-cryptofascistje-zijn-maar-een-echte/
Bedankt voor de tip, ik heb het nu ook gelezen. Raak. Inderdaad
Mihai, Timmerark? Ik weet niet wat hij met paarden gedaan heeft. Maar schrijven kan hij. Zie dit hout snijdende stuk over Baudet (ja ook hij): https://www.mihai.nl/internationaal-recht/rechtbank-voor-allen/hoe-gevaarlijk-is-thierry-baudet/
Je hebt een kort geheugen Bas, hij schreef zo ranzig dat jij ook voor zijn verbanning was. Hij viel de Israëlische blogger David Vergeer aan. Dat was zijn blinde vlek. Israël kon niets goeds doen.
Gelukkig herinner ik me dat soort dingen niet, nee.
Geen ikje vandaag. Dan maar een iets ouder anekdotetje.
Vlammetjes
Er verschenen aan hen een soort vlammen, die zich als vuurtongen verspreidden en zich op ieder van hen neerzetten, en allen werden vervuld van de heilige Geest en begonnen op luide toon te spreken in vreemde talen, zoals hun door de Geest werd ingegeven.
Handelingen 2:3-4
Ik heb de som van handelingen uitgereken. 2 gedeeld door drie min vier is ongeveer -3.33
😂
Het vlammetjesverhaal werd door een vriendin vertaald als het ‘feest van de vurige tongen’,
een uitdrukking die me doet denken aan een zware drinkavond.☻
Een jointje (vonden we al heel gewaagd) was minder heftig.🙄
Of het feest van vurig tongen!
Ter verduidelijking: we dachten niet aan zoenen, we praatten en praatten. Niet altijd wijs.
Mensen toch! Het is Pinksteren. Tsk. Gaat heen en spoelt uwen mond.
Ik hebhet begrepen Bas. We wachten op de vuurtongen,gaan vervolgens vurig tongen en daarna gaan we en vermenigvuldigen we ons.
Leuk, lummel. Geen ikje, geen hijtje of zijtje, maar een Hijtje.
Overigens is het ook in Italie gewoon maandag. Hoor.
Kramp
Bettine Vriesekoop geeft een tafeltennisclinic aan een groepje enthousiaste amateurs. Eén van hen is uitverkoren en mag een rally spelen met deze legendarische speelster.
Trots en gelukkig staat hij achter de tafel. „Je speelt zo verkrampt in je schouders!”, roept ze hem tijdens het spelen toe. „Vind je het gek?” roept hij direct terug. „Ik speel tegen Bettine Vriesekoop!”
Roeland Jansen
Nee, deze gaat het niet tot in het nieuwe intro redden. Da’s namelijk net geschreven en komt morgenochtend vroeg uit, mits het redaktieteam meewerkt. En ook omdat het een vlak verhaaltje zonder pointe is, Roeland Jansen, verzin eens wat beters, joh! Welterusten.
… nou wees dan maar blij dat je niet tegen Marylin Monroe speelt, kaatste ze terug
Gelukkig is er inmiddels een nieuw intro. #Justsaying