Een scherm om voorop de fiets te zetten voor een jochie van 1 jaar oud. Mooi toch? Als het pakket van Alibaba door de postbode wordt afgeleverd wil zijn 9-jarige broertje van zijn moeder, Marion Stenneke, weten wat of het is. Een scherm voor voorop de fiets? “Dat is leuk!” roept hij verrast, “zodat hij filmpjes kan kijken als we gaan fietsen?”
Later lacht hij erom. Wij ook misschien.
Met zijn “zodat hij filmpjes kan kijken” … Horen we het voor ons? Nee, ik ook niet, Marion, doe eens beter luisteren de volgende keer. En haal die duim uit je mond!
Tot iedereen onder een bus komt natuurlijk …
Het is overigens wel een gat in de markt, vond Pawi. “Integreer je mobieltje in het scherm en je kunt appen zo vaak je maar wilt. Het kind op het voorstoeltje leert er alleen maar van. Tot iedereen onder een bus komt natuurlijk …”
Jullie raden het al, ik ben weer een overzicht aan het schrijven van de ikjes van de NRC, die lezersanekdotes die al sinds jaar en dag in de krant en op de website worden gedrukt, zodat de lezer een warm gevoel krijgt bij de krant. En jullie zijn het aan het lezen. Dank daarvoor.
Er was ook een ikje over het spel “30 Seconds”. Nee, ik ook niet. Maar je moet daarbij snel een begrip uitleggen en je teamgenoot moet dat dan raden. De dochters van Pim Struik spelen het ook. De oudste moet een gevangenis omschrijven. „Daar ga je naartoe als je iets heel ergs doet.” Antwoordt de jongste: „De gang!”
„Ken ik jou niet ergens van?”
Keiherkenbaar was het ikje van Jesper Verhoef. Een vrouw vraagt in een vol café of ze naast hem mag komen zitten. Ze raken aan de praat en voeren een geanimeerd gesprek. Na afgerekend te hebben loopt Jesper naar buiten, maar het is nog erg warm. Hij besluit binnen nog een drankje te gaan doen. Wanneer hij op zijn eerdere plek plaatsneemt kijkt de vrouw hem onderzoekend aan en vraagt: „Ken ik jou niet ergens van?”
Het voorval was herkenbaar voor veel lezers, waaronder Pawi, ikzelve (ja, ik ben ook weleens een lezer, hoor) en vooral Bertie. Dit beste paard van stal van ons bleek prospagnosie te hebben, gezichtsblindheid. Die mensen herkennen gezichten niet of moeilijk en onthouden de bijbehorende naam aan het loopje, het stemgeluid, het kapsel, de kleding, aan van alles dus, maar niet aan het gezicht. Zelfs het eigen gezicht, ’s ochtends in de badkamer wordt niet altijd meteen herkend. Zoals wij allemaal weten, ik wel tenminste, is gezichtsblindheid bij tenminste 2% van de mensheid aangeboren. Da’s best veel. Jane Goodall en Brad Pit hebben het ook. En nog een stuk of wat beroemdheden. Dus qua succes in het leven hebben, is er niks aan de hand. En dat zien we ook aan Bertie met haar fenomenale schrijverstalenten en adremme commentaren.
Er zijn ergere dingen, dat bedoel ik maar. Zoals die oude mevrouw die een advertentie zette in het plaatselijke blaadje voor bejaarden. Ze vroeg om de aanvulling van de tekst van een oud slaapliedje. Bij Annemieke Drenth maakt het herinneringen los en ze belt op. Het gesprek mondt uit in een gezellige babbel. Maar als ze terugkomt op de aanleiding van het gesprek en suggereert dat mevrouw er pen en papier bij moet pakken, valt het haar op dat na elke zin haar “ja” wel erg snel komt. Zo snel kan het mens het vast niet schrijven. Als Annemieke de vrouw daarnaar vraag, geeft deze toe dat ze de tekst best kent, maar de advertentie wel vaker zet, omdat het zulke gezellige reacties oplevert.
“Ga maar bij de kerk, daar vind je wat je zoekt. Any kerk.”
Ja, ik houd daar dus helemaal niet van, he? Oneerlijkheid, onder wat voor mom dan ook. Hoorn drop. Boycotten. Gebiedsverbod en pek en veren. Pawi vond het een armzalige manier om contact te zoeken. “Ga maar bij de kerk, daar vind je wat je zoekt. Any kerk.”
Het was toeval maar wel keiterecht dat vervolgens het lepeltje voor de 100e reactie uitgerekend naar voormelde Pawi ging, deze kanjer der kanjers of kanjerinnen zoals sommige mensen zeggen.
Consumententips voor apps, reizen en televisieshows
Kennis van Later beval de app “ToGoodToGo” in de belangstelling aan. Waarom? Dat zei hij er niet bij. Alleen dat het een “leuke en mooie app” is en niet alleen op Amsterdam gericht. Zoek het verder zelf maar uit, zo dacht hij er misschien bij en ging weer andere interessante dingen doen in zijn drukke leven. Raad het dan niet aan, zou je bijna zeggen. Vertel wat je er zelf van vond, wat je ervaring is, en dus waarom je het aanraadt. Enfin. Het is Kennis van Later, zeggen we dan. Eigenlijk geen tijd. Voor niks. Schrijft voor zichzelf. Niet voor ons.
Had je zelf eerder ervaringen met een teek?
Later meldde hij nog dat er in Drenthe een superteek is gevonden, oftewel een reuzenteek. Dat had iedereen al in de krant gelezen of op de radio gehoord. Dat is niet erg. We hebben het hier ook over het nieuws. Maar vertel dan wat jou in die teek aantrekt, wat is er zo opvallend aan? Had je zelf eerder ervaringen met een teek? Er iets grappigs of juist verschrikkelijks mee meegemaakt? Zoek het zelf maar uit, dacht hij er misschien wel bij en ging weer andere interessante dingen lezen en luisteren. Geen tijd eigenlijk. Voor niks. Schrijft voor zichzelf. Niet voor ons.
Een paar uur later komt hij terug met een “Theo? Theo Herbots? Zo was je er en zo ben je weer weg.” Volstrekt onbegrijpelijk voor iedereen die niet in zijn hoofd zit, en dat zijn er nogal wat, bijna 100% van de lezers hier, zo schat ik. Hoort hij die naam op de radio? Leest hij hem in de krant? Is hij elders aan het surfen? Krijgt hij een email van voormelde Theo? Denkt hij dat wij dat allemaal op precies hetzelfde moment ook doen? Volstrekt van het padje, als je het mij vraagt, maar ongevaarlijk voorzover ik weet.
Maar hij dicht niet onverdienstelijk, ziet:
Rouwend gaat de nacht open:
Buiten op een eikenstoel.
Geen rups.
Geen vlinder.
Wel de illusie van fucking vlooien.
Of geen illusie.
Mooi, dat “buiten op een eikenstoel”, in mijn hoofd zong het meteen als “midden in de winternacht ….” rond, van dat “… ging de hemel open”. Prachtig ritme.
Lummel zit nog altijd met Ilja LP in zijn hoofd. Lummels buurman komt uit Congo, hijzelve uit Amsterdam. In Frankrijk wonen ze in hetzelfde pand. Ze zijn beiden groot, slank en knap. Toch is de buurman een immigrant en Lummel een expat. Tja. Denk daar maar eens over na.
Maar nog voordat we hier uitgebreid een boom over konden opzetten vertrok Lummel ineens voor een spoedklus naar elders, daar waar zij geen internet hebben. Hij meldde pas eind augustus terug te komen. Hij zal worden gemist, hoewel de ikjes wel weer helemaal vlekkeloos geplaatst worden door Pawi. Dat mag ook weleens worden gezegd.
En Pawi roddelt onbekommerd dat Ilja, hoewel hij zich opwindt over cruiseschepen in Venetië, zelf met de NRC-reis op de Ocean Majesty meereist. Die gaat naar Genua, duh. “Haha. En toch blijf ik fan van de grote dikke onknappe schrijver”, schrijft Pawi. Ik niet.
Sierra de la Culebra, Victor Salvador Vilariño [CC BY-SA 4.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)%5D
Het zit in een klein hoekje
“Allerstomst onvergeeflijk zonder water en zonder telefoon. Op eigen inzicht alle paden verkend, de steeds lager staande zon als ijkpunt nemend. Uren en uren later het pad weer terug gevonden.” En daarom hebben wij dus gelukkig nog altijd ikjes. Het zit in een klein hoekje, mensen. Tijd voor een eigen foto hadden ze niet meer.
De tips over televisieshows gingen vorige week over Amerikaanse latenightsterren. Jon Stewart bijvoorbeeld, de beste, helaas te vroeg opgehouden. Stephen Colbert, die de lach niet aan zijn kont heeft hangen en heel erg makkelijk elke avond maar weer op Trump scoort. Doet ie erg goed, maar toch. Als ik Trumpfan was, dan zou ik die Colbert heel erg haten. “If they go low we go high”, zei Michele Obama een tijd terug, onder luide bijval. Nou, dat doen ze allang niet meer, die Democraten, ze gaan zo low als maar kan. Grappen over de man zijn uiterlijk, familie, kleding, haarstukje, intelligentie … hardstikke terecht, want het is een griezel en hij heeft het verdiend, maar toch: jammer. Ook Trevor Noah werd genoemd. Schijnt ook grappig te zijn. Hij heeft iets vreselijks in zijn jeugd meegemaakt. Ik heb het niet durven googelen, want er is al leed genoeg in de wereld.
(Photo/Sarah E. Freeman/Grady College, freemans@uga.edu in New York City, Georgia, on Saturday, May 21, 2016) [CC BY 2.0 (https://creativecommons.org/licenses/by/2.0)%5D
Zelf kijk ik nog weleens naar ouwe shows van David Letterman, de aan lager wal geraakte talkshowhost, die nu hele mooie interviews doet op NetFlix. Hij had expres een hele oerlelijke baard laten staan, om er zeker van te zijn dat hij nooit meer voor iets op de televisie gevraagd zou worden. Dus. Oordeel zelf. Ik help: geen porum.
Wil jij net als Ad Hok en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie of gedachte zoals sommige mensen zeggen precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, of via het contactformulier hier, of via een email naar bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan hier onze dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik zat weer eens bij iemand op het balkon. En die had een paar kreeftendobbers achteloos in een hoekje staan. Tussen de andere rommel. Die kreeftendobbers die kende ik nog uit Maine, waar ze gebruikt werden om kreeften te vangen. En nu stonden ze hier op een balkon op het droge. Geen kreeft te bekennen.
Foto: “Kreeftendobber op het droge” © 2019 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Nou, laat ik ook eens een keer de eerste zijn.
Met wat Ad?
Nou, jeweetwel, de eerste reactie, Bas.
Nu nog het eerste compliment, het eerste dankwoord, dan is je dag helemaal goed!
Oh, bedoel je dat.
Ja. Het kan nog.
Da’s waar.
Nou vooruit, ik ben de beroerdste niet: hartelijk dank voor een prima intro, Bas!
Dank je, Ad. Je bent de eerste!
Mooie foto van die Sierra! En weer een puik verslag van de afgelopen week! (Zoiets, Ad! Het is allemaal niet zo moeilijk.)
Aas
Op de brug bij ons huis staat een man te vissen. Zijn dochtertje zit naast hem en probeert aas aan een haakje te krijgen. Dat valt kennelijk niet mee. Als we langslopen hoor ik haar vertwijfeld zeggen: „Zit nou stil, het is maar een klein prikje.”
Jörgen Svensson
Hahaha, grappige anekdote! Geen ikje. Wel een glimlach.
Goedemorgen. Ondanks de komende warmte een behoorlijk intro, hulde.
Ja, ik dacht ik doe het nog even snel, voordat de hittegolf toeslaat. Volgende week kan ik dus niet garanderen. Of misschien een heel kleintje.
In eerste instantie schattig, je hoort wat de dokter/zuster zegt bij de vaccinatie.
In tweede instantie bedenkelijk. Levend aas gebruiken om vissen aan de haak te slaan, die daarna -als ze erin geluisd zijn- met een wond in de mond weer terug moeten in die vieze sloot. In de NRC schrijft iemand regelmatig over zijn fascinatie voor vissen (de actie) en elke keer vind ik het zielig. De passie voor vis vangen heb ik gelukkig niet en zijn stukjes zouden me niet over de streep halen.
Wie ist dat? Dan gaan we zijn huis verbouwen!
Mohammed Benzakour
Niks verbouwen. Hij schrijft goed. Gek genoeg heeft hij ooit een column (raar woord trouwens) besteed aan waarom hij ophield met vissen vangen. Toch volgen daarna nog columns (nog raarder woord) over deze “sport”.
Kolommen, zo stonden ze vroeger in de krant. Door die latere columns kon hij wellicht het gemis van het vissen beter verwerken. Net zoals exrokers ook nog hun hele leven blijven doorzeuren.
Grappig, hij noemt zich nog altijd visser. En ook imker. Hm.
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Mohammed_Benzakour
Vissen heb ik altijd een vuile ‘sport’ gevonden. Niet alleen door die haak, ook het laten stikken is erg.
Er zijn ook vissers die dat niet doen. Die doen de vangst in een leefnet.
Ik ben nog geeneens een ex-roker en verlang toch alweer naar een opstekertje.
@ Bas 19.33
Dat soort dierenliefde stelt voor mij niets voor, ze hebben ze eerst moeten vangen met alle ongemakken van dien.
Je hebt gelijk. Maar het is beter dan niks.
Wroettekening
Begin vorig jaar zijn we begonnen van een groot gangbaar varkensbedrijf een kleinere biologische boerderij te maken. Appeltje-eitje, dachten we. Na onderzoek naar flora, fauna en archeologie en veel overleg met gemeente en provincie over geur, ammoniak, fijnstof, regenwaterafvoer en meer, staan nu alle lichten op groen.
Deze week meldde de behandelend ambtenaar dat voor de modderpoel een aparte aanlegvergunning nodig was. Dat hadden we niet zien aankomen. Na aanpassing van de tekening – de diepte van de poel moest van 50 naar 30 centimeter – verviel deze verplichting.
Nu maar hopen dat de zeugen, die al wroetend de poel gaan maken, zich aan de tekening houden.
Geert-Jan van Veen
Geert-Jan ging er eens lekker voor zitten. Mok koffie, ganzenveer. Appeltje, eitje, man, hij leefde zich helemaal uit op wat het eerste hoofdstuk van zijn streekroman moest worden. Toen kwam zijn vrouw binnen en hij leverde het in als ikje.
Geert-Jan bedoelt de ambtenaar voor schut te zetten, maar als je wat nadenkt over dit voorval -wat ik nou eens een keer heb gedaan, ondanks de hitte- snap je dat de ambtenaar zelf die suggestie heeft gedaan. “Teken nou 30 cm diep en die eis voor een extra vergunning vervalt, van Veen.”.
Een ikje met een nare twist. Op ambtenaren schelden is trouwens al lang uit de tijd, van Veen. Lijkt mij.
Nou, in ikjes komt het nog best wel veel voor, dat ambtenarenschelden. En op twitter. En in het echt schijnen ze vaak met agressie te worden bejegend, net zoals hulpverleners op straat. Onbegrijpelijk als je het mij vraagt, maar je vraagt het me niet.
Men heeft natuurlijk wel een beetje een punt. Als ambtenaren niet zo strontlui waren en wat meer eigen initiatief en werkplezier aan de dag zouden leggen en hun tokootje zeg maar zouden runnen alsof het hun eigen zaak was, dan zouden ze een hele hoop dingen die nog uit de jaren vijftig stammen, een tijd waarin de ambtenaar nog gezag had en klantgerichtheid een dijenkletser was, aanpassen. Maar het interesseert ze allemaal geen bal. Zo is het. Nog waar ook, de goeden niet te na gesproken.
En hier in Zwitserland is het vast nog vele graden erger. Man man, breek me de mond niet open. Wat een mafkezen kom ik hier af en toe tegen.
Pennenlikkers noemden we dat vroeger. Maar zelfs dat is nog een te actieve omschrijving. En heerlijk toeleven naar het pensioen .. wat er ook gebeurt, of je de klanten achter je loket of telefoon nou tot waanzin gedreven hebt of niet. Jij bent de King.
Ik ben vast de enige dus. Iedere keer als ik de titel van dit blog zie dan draait het volgende liedje in mijn hoofd af:
Maar ja, Kennis van Later, de muze, is nog altijd met de hond aan het wandelen. Mag. Kan.
Op ambtenaren schelden is trouwens al lang uit de tijd, van Veen, van Buren.
Heb je een voorbeeld uit eigen ervaring?
Hier heb ik alleen maar goede ervaringen, van de vernieuwing van het rijbewijs tot de subsidie voor het schilderwerk.
We wachten hoe dan ook in spanning op de reactie van Kennis van Later. En voor het evenwicht op een moppie van Mopperkont.
Ja, dat zou mooi zijn, wat moppies muziek. KvL zal wel mokken, zo is mijn inschatting. Ik ken mijn pappenheimers. Jammer want zijn dichtkunst werd uitgelicht en bewonderd. Maar zo ver kwam hij niet gggg icoontje
En inmiddels staat het 14e deel van Ilonas Grote China Verhaal derop. Het was het Jaar van het Konijn, ja zolang geleden alweer, maar nog altijd lezenswaardig. Lekker sjarmant sjokken door sjina. Waar? HIER!
Hoi allemaal, het moet maar even gezegd worden. Sinds kort sta ik op een wachtlijst voor een open hartoperatie met meerdere coronaire bypasses.
Dat is niet niks , daarom was ik een tijdje niet hier.
Dat wil niet zeggen dat ik bij de pakken neerzit maar wel dat ik hier even aan moet wennen.
Zo zit het dus!
Jeetje Klare, inderdaad niet niks. Niet leuk.
‘Even wennen’ noem je dat, ik hoop dat het je lukt om het nuchter te bekijken.
Niet dat het helpt maar ik wen met je mee.
Poe hee!! Dat is zeker niet niks maar komt goed. Ga je zien! Knuffel.
Sterkte Klare taal! Als alles achter de rug is begint een nieuw leven voor je. Dan hoop ik je hier weer te treffen!
Uitgang
Mijn neven, die inmiddels in de dertig zijn, komen het weekend bij mij in Utrecht logeren. Ik besluit ze mee te nemen naar het Catherijne Convent, waar de tentoonstelling ‘Bij ons in de Biblebelt’ nu is. Het is er stervens druk. Na wat filelopen zijn we met de nodige moeite op zoek naar de uitgang. Ingewikkeld museum zeg ik tegen mijn neven. De man voor ons op de trap hoort het en zegt: „Ja, net als het geloof. Zie er maar eens uit te komen.”
Jan Gijsbertsen
Man man, de neven zijn “inmiddels” in de dertig. Alsof we ze allemaal kennen. Alsof neven zes jaar oud horen te zijn. Enfin, het was dus “stervensdruk”. En dan gaat er ook nog eens een man voor je op de roltrap een ikje declameren. Het valt niet mee allemaal.
Oh Klare Taal, wat naar. Hopelijk is de wachtlijst niet al te lang zodat het allemaal snel achter de rug is.
We leven allemaal met je mee, weet ik zeker. Hoop dat het herstel ook spoedig verloopt.
Veel sterkte gewenst!
Klare taal, ook ik wens je veel sterkte.
Lieve mensen hartelijk dank voor jullie medeleven, het helpt echt!
Fluitgeluid
Op mijn telefoon heb ik een app die vogelgeluiden kan herkennen. Maar omdat het mijn werktelefoon is, ligt hij buiten werktijd meestal in een la van mijn bureau. Dat speet me wel toen ik onlangs op mijn voorwerkse wandelrondje een vogeltje zag en hoorde dat ik niet thuis kon brengen. Gelukkig was zijn melodietje goed te onthouden (ta-ta-tada-ta-tá). Op mijn werk aangekomen dacht ik: misschien herkent de app het ook wel als ik het beestje na-fluit. Ik zette de app aan en liet mijn fluitkunst erop los. De app had weinig moeite het geluid te determineren. In een oogwenk verscheen de soort-analyse op het scherm: ‘Homo sapiens – mens’.
Dingeman van Wijnen
Die app heb ik ook, zij het niet op mijn werktelefoon waar die niet thuishoort. Als de app een mensengeluid herkent benoemt hij dat. Wat is hier opvallend aan?
Opvallend is dat de mens geen vogel is en toch wordt herkend.
Alles wat de app niet als vogel herkent wordt als “mens” gemeld. Ware dat niet zo dan moest de arme appontwikkelaar het geluiden van auto’s, radio’s, padvinders, treinen, vuurwerk en ander menselijk geruis laten trainen. Om maar te zwijgen van vulkaanuitbarstingen, Gerard Joling, avondvierdaagse en Erik de Zwart.
En wij eren hier op de site onze jeugdheld Floris, ook wel bekend als Rutger Hauer. Te vroeg overleden, zeggen we dan, althans hij was pas 75. Het ga je goed, kerel! Lekker paardrijden in de hemel.
Wat mag er toch gelogen worden, eigenlijk he, ongestraft?
Ik zocht die vogelgeluidenapp op, en vond deze:
http://sunbird.tv/de/sunbird-apps-ebooks/app-vogelzang-id/
Maar nu komt het, er staat letterlijk dit bij: “Dit is wereldwijd de enige app die vogelgeluiden automatisch herkent: een simpele druk op de knop en de meest voorkomende vogels worden aan de hand van hun roep en zang bepaald.”
Dat is dus gewoon niet zo. Ik ken er tientallen. Met hun “de inhoud van de app werd ontwikkeld door gepromoveerde biologen” en de “uitstekende foto’s” die door “gerenommeerde natuurfotografen” zijn gemaakt vielen ze al door de mand, ja, je herkent dit soort dingen. Vroeger mocht liegen gewoon niet. En kon je ze voor het gerecht slepen of een email schrijven.
De allerbeste automatische vogelgeluidenherkenapp, waarvoor je niet eens hoeft te betalen, want deel van wetenschappelijk onderzoek, is deze:
https://play.google.com/store/apps/details?id=de.tu_chemnitz.mi.kahst.birdnet&hl=en
BirdNET dus.
Doei Sunbird, lieg maar lekker verder.
Je hebt gelijk, Bas. Al zijn latere rollen waren best aardig, maar Rutger zal ook mij vooral bijblijven als Floris van Rosemondt.
Condoleren, voor wie daar behoefte aan heeft, kan alhier:
https://www.condoleanceregister.nl/rutger-hauer/condoleances
En deze keken wij vroeger ook naar, Sjerrie de Slingeraar:
Maar goed, een vrolijk vakantieplaatje er even tussendoor. 😀 😀 😀
Je voudrais une flûte.
Bloemenwinkel
„Ik wil graag een mooie bos met eenentwintig rozen en lelies kopen. Mijn vrouw en ik zijn vandaag eenentwintig jaar bij elkaar, vandaar”, zegt de klant. De verkoopster reageert enthousiast. „Wat leuk! Daar maken we een mooie bos van. Weet u al wat u gaat zeggen als u haar deze bloemen geeft?”
„Schuin afsnijden.”
Chris Huiden
Ja, zo blijf je 21 jaar bij elkaar.
Lelies met hun bedwelmende geur, met hun stuifmeel dat je nooit meer uit je kleren krijgt als het er eenmaal op zit, ik ben geen fan. Bovendien horen ze meer bij begrafenissen dan bij trouwfeesten. Dacht ik.
Rozen, dat is een ander verhaal. Vooral theerozen, mooi geel en heerlijk om met je neus in te duiken. Uitkijken voor een logerende bij natuurlijk.
Als één bloem een betekenis heeft, dan is het de lelie wel. De lelie staat letterlijk bol van de symboliek; ze vertegenwoordigt beminnelijkheid, zuiverheid, liefde, vruchtbaarheid, vrouwelijkheid, eenheid en vergankelijkheid, allemaal in één bloem
Dit zegt Fleurop ervan op hun site. Wel mooi, als je het zo kunt bekijken…
Ja Fleurop weet het goed te brengen!
Als een lelie al die dingen symboliseert, wat moeten de andere bloemen dan nog? Kan me voorstellen dat die het bloed van de lelie wel kunnen drinken. Kapsonebloempje.
Ik had een lelieblank zieltje. Ooit. Zonder dat hinderlijk stuifmeel.
We grapten dat we maar een slok bleekwater hoefden te nemen om het terug te krijgen, veel handiger dan de biecht.
Niet alleen de liefde maar ook de ziel gaat door de maag. Dat dachten ze in huize Bertie.
Biechten is toch veiliger.
Achteraf heb ik medelijden met al die paters en pastoors die al die jeugdzondes elke keer maar weer moesten aanhoren. En een passende straf bedenken. Tien weesgegroetjes, alle kruiswegstaties aflopen, soms nix. Dan geloofden ze je waarschijnlijk niet.
Koffie en bier
In de zomer verblijven we in Zeeuws-Vlaanderen. ’s Morgens drinken we koffie op een gezellig terras in Sluis. Vooral veel Belgen bezoeken dagelijks dit grensdorp. Op afstand valt duidelijk te zien wie Belgisch is, en wie Nederlands. Nederlanders drinken koffie en thee om 10.30 uur. Belgen drinken op dat tijdstip bier en wijn. Ook de jonge generatie Belgen bestelt naar hartelust Duvel en witte wijn. Naast een wat ouder Belgisch echtpaar komt een jong Nederlands stel te zitten. Ze bestellen bij de ober twee koffie, waarop ik de Belgische madam fluisterend tegen haar man hoor zeggen: „Da’s Ollands hè.”
Henk de Kroon
Henk is op vakantie en ontdekt de wereld!
Henk is al in Sluis ontheemd. Hij ontdekt Vlamingen. Als hij nog zuiderlijker gaat gaat hij ontdekken dat de mensen een vreemde taal spreken.
Dat zal weer een ikje opleveren. Henks hand is snel gevuld.
Zelf vind ik de lelie een van de meest mooie bloemen door zijn/haar eenvoud en blanke (witte?) reinheid.
Ik maak zelf wel uit of er symboliek uit moet spreken.
Fleurop heeft het voor mij trouwens helemaal verpest door geen bloemen af te leveren, bewerend dat het afgeleverd is, bij iemand die wij wilden verwelkomen in haar nieuwe thuisland. Wij noemen ze nu Pleurop.
Gele roosjes, ze zeggen dat geel de kleur van de haat is. Maar wie maakt dat uit?
Toch wel een vilein nummertje voor de hete zaterdag, dat maar niet wil afkoelen hiero. Tropische geluiden,
jaloers op alle streken ten zuiden van ons:
Helaas doet je vileine nummertje het hier niet. Ik zal het op youtube opzoeken, Ry Cooder lokt me wel.
En ach, je zou ze toch eens moeten opzoeken, die zachtgele heerlijk geurende rozen.
Over het ikje heeft lummel (ha, leuk je te zien! tijdens je vakantie nog wel) alles gezegd wat er te zeggen viel.
Die zachtgele heerlijk geurende rozen…
Mijn moeder was er dol op. Dat zei me eigenlijk, toen wel, al genoeg
Geel was ook de lievelingskleur van mijn moeder. Dus niks mis mee, integendeel. Lang leve geel! Zie ook Tour de France.
Ja, die Tour. Wat een inspannende eindrit, en hoe sportief de man die gisteren in geel reed die van vandaag een handkneepje gaf.
Ja, de Tour kan sportief zijn. Ik zal nooit vergeten hoe de later aan lager wal geraakte Jan Ulrich wachtte op de later aan of lagere wal geraakte Lance Armstrong, toen deze was gevallen. Dat vond Jan niet eerlijk, zo wilde hij niet winnen. Lance krabbelde op en fietste even later weer in het wiel van Jan. Vrijwel meteen demarreerde hij en won de etappe. Domme Jan. Maar wel sportief. Ja.
Misschien zijn dat wel de spelregels. Fietsers en hun knechten.
Even wat anders: om te vieren dat de hitte is geweken en omdat het de hele dag regende ging ik naar de film. Ruben Brandt, van Milorad Krstic. Een animatiefilm, op jouw leeftijd? hoor ik je zeggen. En ja. Grappig plot, kunstrover die kunst rooft om zijn eigen demonen mee te bezweren. En nog vele andere lijntjes.
Het mooist is de scene rond het schilderij van Boticelli, Venus op de schelp. De kunstrover krijgt daar een hallucinatie van jewelste. En later zie je op de bewakingscamera’s hoe dat eruit zag voor buitenstaanders. Een animatiefilm, heel mooi gemaakt, je herkent de musea waar de dieven te werk gaan, en tjokvol verwijzingen naar muziek, film, kunst. Aanrader.