Lollige hardhorige oma’s, oh, wat hebben we daar de schurft aan! Nou, lekker begin wel, dit intro. Als je niet beter zou weten dan denk je op zo’n hatertjesblog beland te zijn waarvan er nog best wel veel zijn, volgeschreven door mensen die tradities verdedigen en andere mensen het land uit willen schoppen of een pilletje geven. Omdat tolerantie en redelijkheid moeilijke woorden zijn en als traditie niet meetellen. Maar gelukkig kennen jullie me en weten dat ik het niet over die oma’s zelve heb, maar aan hullie als onderwerp van een ikje, zo’n lezersanekdote uit de NRC. Ken je wel, die NRC-ikjes, toch? Zie anders de link helegaar aan het einde van dit intro. Waarom het intro heet? Da’s traditie.
Voor straf bespreken we zo’n ikje niet
Dat ikje over die oma werd geschreven door ene Stan van der Burght, en had verder weinig om het lijf. Hij wilde haar even in de zeik zetten, net zoals ook andere ikjeschrijvers dat steeds vaker ongehinderd en zelfs aangemoedigd door de NRC doen met hun demente familieleden. Hier houden we er niet van. En voor straf bespreken we zo’n ikje niet.
Jokezelf, reageerder alhier, zelf best wel oud, en sterauteur op haar prachtige eigen blog, “Bouwen met taal, Jokezelf over gisteren, vandaag en morgen” wees erop dat er steeds meer ouderen bijkomen en, oh huiver, dat de huidige ouderen ook nogeens steeds ouder worden. “Dus die ikjes zouden op termijn wel eens alleen kunnen bestaan uit lollig uit de hoek komende oudjes. Bereid je maar vast voor. Het ergste moet vast nog komen.” Zo is het, misschien is dit wel hoe het bejaardentehuis van de jaren tweeduizendtwintig er uit gaat zien.
Timmerark, een van de jongere reagluurders en auteurs hier, dacht weer eens dat hij geblockt was. Maar nee, dat mocht hij willen. Da’s een veel te grote eer. Dan moet hij het nog veel en veel bonter maken. Maar daag hem niet uit dus. Hij gooit zomaar wat muziekvideootjes op je. De keuze was groot dit keer. Ze waren allemaal keimooi, maar deze vond ik de mooiste. Johnny Cash met een nummertje van Cat Stevens:
Ons Timmertje zei dat hij er ook een mooi verhaal bij had, maar dat komt nog weleens, hopen we. Alhier in de reacties of als het langverwachte nieuwe deel van zijn levensfeuilleton. Hij staat al ruim een jaar op een afslag, 20 delen met bijna 1000 reacties. Ongekend. Ook al staan er vele van hem zelve bij. Nee, dat moet en zal vervolgd worden, anders gaan we iemand vragen om zijn of haar hoed of een ander kledingaccessoire naar keuze op te eten.
… dan heb je de glasvezel niet aan je zadel hangen.
Tja, verzuchtten we met z’n allen, dat krijg je ervan als Mopperkont geen muziekjes meer plaatst, dan moeten we het zelf gaan doen. Qua klassiek zit het dan even wat minder. “Niemand heeft zo’n fijne neus voor klassieke muziek als hij. Opera bijvoorbeeld. Duurt meestal veel te lang, maar hij zoekt de mooie fragmentjes voor ons uit. Kwam hij maar terug!” riep Pawi namens ons allen uit. Maar goed, als je aan het fietsen op Roatan bent, dan heb je de glasvezel niet aan je zadel hangen.
Tia Albers intussen deed lollig via haar zoon, die olijk “Alert!” riep toen zijn moeder niet op de achternaam van journaallezeres Amber kon komen. Dementie slaat terug.
Ralph Cohen luncht met een goede vriend op Ibiza. Aan het tafeltje naast hen zitten “twee meiden”. Kijk, da’s al op het randje van #metoo tegenwoordig. Zijn “maatje” merkt op dat een van de meiden “uitzonderlijk knap” is. Oei, impliciete bodyshaming van die andere, da’s duidelijk. Maar hij zet dat lekkere mokkeltje intussen wel als seksobject neer. De rest van het ikje zal ik hier niet herhalen, omdat ze vervolgens een hotel binnengaan. Met zijn vieren. Je kunt voor minder in de gevangenis belanden of je verjaardag niet meer op het paleis mogen vieren.
https://www.waterforum.net)
Pawi en Bertie – twee keitrouwe en olijke reageersters alhier – lagen vorige week behoorlijk wat te snurken, elk in hun eigen bedje mogen we hopen. En och waarom ook niet, misschien wel samen. Het is hier een moderne site. Het kan wat mij betreft allemaal. Voor de ikjes kwamen ze er in ieder geval niet uit. En gelijk dat ze hadden. Pawi had een prachtige droom over springende zalmen bij de Haringvlietsluis. In de pan? We weten het niet. Het was een droom, dus het zou kunnen. Bertie droomde over beschuit.
„Wanneer vertellen we opa en oma dat God niet bestaat?”
Het zoveelste omgekatte mopje uit de Readers Digest of soortgelijke knip- en plaklectuur werd ingestuurd door Roderik van der Ploeg. Zijn twee dochters zitten met hem in de auto terug van de Sinterklaasintocht. Opa en oma bellen, ze praten even en dan hangen ze weer op. Tot zover niks om te lachen. Maar dan zegt de oudste vanaf de achterbank (dat schijnt een goeie plaats voor mopjes te zijn, zie het intro van de vorige week): „Wanneer vertellen we opa en oma dat God niet bestaat?”
Verder gebeurde op zaterdagmorgen het ongelofelijke. Pawi en Lummel plaatsten keischerp precies gelijktijdig, op de minuut af, het dagelijkse ikje op de site. Normaliter doen ze het bij toerbeurt. Als het ikje er al staat dan gaat het feest niet door en andersom. Goed, de een deed het zaterdagmorgen in bold, zoals het hoort, de ander niet, maar toch. Als je het gaat proberen, zelfs als je telefonisch contact hebt of samen in bed ligt, elk met de laptop aan de andere kant van het bed, dan lukt het je niet. Bestonden er maar lepeltjes voor, dan hadden ze die nu te pakken.
Het ikje van Lucia Ferron, want daar hebben we het over, was trouwens twee keer niks. Een puberzoon die iets semi-grappigs tegen zijn moeder zei.
“Weer een ouder die het nodig vindt om een kind voor gek te zetten in de krant. Gelukkig voor het joch is het haar niet gelukt,” merkte Lummel bijtend op.
Zijn bon mots kwamen wat langzamer door dan anders. Zijn internetverbinding was namelijk stuk en hij is dit weekend naar de winkel gegaan om een glasvezellijn te krijgen. Daarna hebben we niets meer van hem gehoord.
Wil jij net als Pawi en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie of gedachte zoals sommige mensen zeggen precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Bas van Vuren, aangenaam
Reacties zijn welkom via het reactieveld, of via het contactformulier hier, of via een email naar bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan hier onze dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik was weer eens aan het toeren op de zondagmiddag. En ineens sta je dan in een parkeergarage. Keigriezelig. Het lijken wel grafkelders, die garages. Waarom is dat? Vooral in het Duits krijg je hier toch de bibbers van? We hadden bijna de auto niet meer opgehaald.
Foto: “Nare garage” © 2019 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Hoera, ik ben de eerste liker.
Goedemorgen.
Helemaal goed Bas, ook wat lengte betreft.
De intro, bedoel ik.
😂😂😂 Ja, want dat kun jij niet weten! Dank. Daar doen we het voor zoals bekend. Al 254 keer. Man man.
O jé, ik bedoelde niet…..
Sorry.
🥳🥳😜
De hemelval
Herfstgele grove confetti dwarrelt door de lucht en knispert onder onze fietsbanden. Kunnen blaadjes voelen? Volgens mijn kleine filosoof wél, en zijn ze blij als ze herenigd worden met hun familie en vriendjes op de grond. De grond is hun hemel. Ineens is het bos bezield met dappere reizigers die de val naar de hemel aandurven.
Karen Mol
Jesses, wat heeft Karen gedronken?
Het is gelukt. Binnenkort heb ik glasvezel. La fibre hiero. En weer moet ik er een heleboel tv zenders bij nemen. Maar die heb ik al met een ander abonnement. Geeft niets meneer nu heeft u er twee. Ah kan ik dan een tweede kastje krijgen voor een andere tv? Nee dat kan niet.
Mooi intro, meauille pheauteau ook. Welk otootje s van jou?
Karen probeert poezie. Een nieuwe herfst een nieuw geluid.
Mooi, glasvezel dus, we verwachten razendsnelle plaatsingen. Pawi heeft het nakijken. Foto credits staan eronder. Alleen bij de glasvezellijmpot vergeten.
Ah autootje!! Nee, die staat er niet op, want we stapten net uit.
Leuk intro, hoewel er niet zo heel veel terug te blikken was.
Leuk ikje, met zo’n kleine filosoof is elke dag weer verrassend. Inderdaad poëtisch.
“De dag voor mijn opname” had een passendere titel geweest.
Over Europa en tv. Van de 1567896543 verschillende zenders die ik kan ontvangen interesseren er me weinig. China 1-10 niet, alle zenders in arabische talen ook niet. Maar bijna geen Europese zenders in deaanbieding.
Waarom kan ik niet alle niet-commerciele zenders uit Europa ontvangen? Waarommoet ik via de computer en een vpn doen alsof ik woonin het land waaruit ik iets wil kijken?
En als je via de VPN je programma’s ziet dan kun je ze weer niet chromecasten … Ik weet het. Ergerlijk. Hier ook.
Wat een ellende allemaal. Er staat ons heel wat te wachten als we gaan verhuizen. Als.
Dan liever een verhaaltje over blaadjes met gevoel. Niet dat ze pijn lijden door de fietsbanden die ze verpletteren, maar dat ze graag bij vrienden en familie zijn.
Dezer dagen hoor je veel over het leven van bomen, hun communicatie onderling (o.a. via paddenstoelendraden, schimmels dus). Het mooiste is dat er iemand muziek van maakt. Van die sapstromen, die je met enige versterking hoorbaar kunt maken. Ik las het een paar dagen geleden, ik stuur de link zodra ik hem heb teruggevonden.
Da’s zeker een opzienbarend project, Pawi. Van die paddenstoelendraden zag ik vorige week op Vroege Vogels TV, geloof ik. En over communicerende bomen zag ik ook op een of andere zender een documentaire. Prinses Irene zei het al, decennia terug. Die voelde die bomen. En niet alleen zij. En wij ook natuurlijk, maar dat wisten we niet, vonden we gek, gaven we niet toe.
En nu gaan we er langzamerhand de exacte science bij leveren. Keispannend allemaal. Er is heel veel dat we nog niet weten. Man man wat zijn wij mensjes dom, denken dat wij weten wat communiceren is. Hahaha!
Wat vroeger toverij, magie of iets goddelijks leek, dat gaan we nu allemaal bewezen zien. Let maar op. Handenwrijficoontje.
Oh ja, wat wij thuis op de bank voor de TV nog wel even tegen elkaar opmerkten: waarom plukken ze die paddenstoelen nou af? Het ging zelfs zo ver dat de paddenstoeloloog opgetogen tegen de verslaggeefster en cameramens zei: he, kijk daar nou, da’s een … xxx (latijnse paddenstoelennaam) … da’s apart zeg, die zie je bijna nooit, die zijn erg zeldzaam en hoppa .. het ding werd afgeplukt, omhoog getild en aan de camera getoond. En dat gebeurde 2 of 3 keer. Laat die dingen staan. Dus.
Nee hoor, die paddenstoelen pluk je zonder de schimmel te beschadigen. Volgend jaar groeit er weer een. Wel uitkijken of je ze in de pan kan bakken. In Frankrijk zijn er apothekers die aanbieden je zelfgeplukte paddenstoelen te controleren op giftigheid. Daar doen mensen er ook veel aan, zelf plukken. Nou ja, mijn feestje is het niet.
En nu diezelfde boom terwijl er een hond tegenaan piest.
Pak die viool uit je kist, Bertie, en je bent de eerste die bijdraagt aan de innerlijke geluiden van bomen. Ook goed tegen katten die aan de boom krabben.
internet gaat met me aan de haal. was het eerst pawi, werd het later pwi, is het nu pwo. Nog voor ik op de knop “reactie plaatsen” wordt het al verstuurd.
Ik hou het toch liever op pawi….kijken of dat lukt….
Of Pim Pam Pet eens proberen?
@pwo
ik ben ook een lollige oma.
Zat er een introotje naast. WP doet af en toe raar of ikzelf dat sluit ik niet uit, maar ik heb dus diverse tronies. Hier, op mijn blog en soms ergens anders. Wie zegt dat ik nooit ergens kom die liegt dus. Of niet, getuige mijn verschillende mugshots. Misschien heeft iemand anders mijn wachtwoord?
Het is mij ten slotte voor het eerst sinds ik hier communiceer gelukt het te onthouden: langer dan een paar weken zelfs. Niemand hier toch die dacht dat ik voor de lul steeds een nieuw blog begon? Nee, dat was pure noodzaak mede veroorzaakt door veels te veel en te gemakkelijk verstrekte benzo’s.
Was ik destijds liever met pawi omgegaan dan had het mij een schimmeltje gescheeld. Of lummel? Ik wilde je bedanken of complimenteren aangaande een tweet van je hier maar deze is mij spotklaps verschoten. Het word ook al te laat.
Volgende keer gelukkiger al gaat het nu vaak beter dan ooit. Ja, dank je en pawi: ik kan nooit genoeg sorry zeggen en het ergste is, nog erger dan het gebeuren wat dank goedheid niet gebeurd is, dat ik mij dat pas heel veel later ben gaan beseffen. We hadden beiden lieveheertjesbrood kunnen bakken, onder paddenstoelen liggend; bootjes in het vizier houden en allemaal in het betamelijke uiteraard. lummel met een flesje kunnen bezoeken maar de toon van dat orkest bleef vals bij gebrek aan een doorwrochte dirigent.
Ik ga nu de slaap proberen te vatten.
Dom. Vergeet ik zwarte gaten!
Zoals de Britse politicus gezegd had kunnen worden:
Podcasts, nu deze, podcasts.
Zou willen vragen om jullie tips aangaande podcasts maar doe het beter niet want om voor de hand liggende en uw allen moverende redenen.
Of misschien de schrijvende rechter. Verdomd diens naam is vast een verbastaarding van een tv programma, bedenk ik mij nu. En zijn vriend, de geklapte roos? Ook tv pulp?
Mijn favoriet zijn de Onbehaarde Apen.
Geheim
Mijn kleindochter Sarah van bijna negen kijkt afgelopen week met indringende blik haar moeder aan en zegt: „Mam, éérlijk zijn, écht éérlijk zijn: bestaat Sinterklaas nu wel of niet?” Overrompeld vertelt mijn schoondochter aarzelend dat Sinterklaas inderdaad niet echt bestaat, maar dat dit wel een groot geheim moet blijven.
Opgelucht draait Sarah zich om en werpt nog één blik op haar moeder, met de mededeling dat zij dit geheim zéker niet prijs zal geven aan haar twee jaar oudere broer.
Marlous Mannaerts
Een ikje uit duizenden. Maar goed, laten we blij zijn dat Marlous het accent grave teken (streepje naar rechts) heeft gevonden. Die moeite nemen niet veel mensen meer vandaag de dag.
Accent aigu dus, ldb. Man man, de eerste flater van de dag is alweer gescoord.
Ik ben het met Bas ééns, die accenten maken het ikje bijzònder.
Vooral die met “één blik” … alsof het er ook twee hadden kunnen zijn 😂😂😂
Behalve bij écht, dat moet echt ècht zijn. 😆
Die regel schijnt veranderd te zijn, Bertie. Ilona weet er alles van, geloof ik.
https://taaladvies.net/taal/advies/tekst/16/klemtoonteken_algemeen/
Ik vind het een héél flauw ikje. Die met God en opa en oma was véél leuker. Ik hoop dat de redactie niet de héle maand December op deze manier doorgaat.
@ pawi 9.25
kijk je éven de andere kant op, veranderen ze gauw de regels. ☺
Kraken
Nescio herinnert zich een dag in oktober: „Ik zit op een bank in Artis. Er was niemand meer. ’t Was er zoo stil en de bladeren van de boomen ritselden. In de verte kraakte ’t grint, ergens werd een emmer neergezet op een houten vloer, ik hoorde ’t, maar zag ’t niet.”
Dit fragment heeft een plek op een houten gebouwtje in Artis. Het gebouwtje zijn ze aan ’t slopen, de gevel staat nog. Da’s goed, denk ik, en loop verder.
Vlak daarna hoor ik ’t hout kraken. Ik kijk om en zie ’t nog net.
Eddy Koning
Doet me denken aan een opstel in de brugklas, schrijvers nadoen.
En toen veranderde Eddy in een zoutpilaar.
Gelukkig is het fragment van Nescio toch nog bewaard gebleven, zij het niet op een houten gebouwtje.
Ergens anders schrijft Nescio over een maaltijd bij een vriend, waarbij er net niet genoeg in de pan zit voor twee personen. Ze nemen het voor lief. Bij ons heet zo’n maaltje sinds we dit hebben gelezen een Nesciootje.
” … en zie ’t nog net.” Zal wel aan mij liggen, maar wat wil de schrijver hiermee zeggen? Dat het er nog zit, boeie, dat wisten we al, of dat het toch ook tegen de vlakte ging, dat hij het nog net zag voordat het gesloopt werd? Man man. Wat een gemooischrijf. Lelijkgeschrijf. Met je Nescio.
Maar goed, hier hebben we hem. ’t Is een fraai plaatje nog ook.
Foto: © 2013 screenpunk via https://www.flickr.com/photos/screenpunk/10291851894 Attribution-NonCommercial 2.0 Generic (CC BY-NC 2.0)
Maar het zal toch niet waar zijn? Dat ze dit echt slopen? Althans niet ergens bewaren? Ik kan het me niet voorstellen.
Hi Bas, is mijn reactie op een oud interview alhier nog doorgekomen?
Afijn dat was niet waarom ik nu bij jullie op schoot kruip, gezellig.
In een heel klein wasbakje op de tweede of derde verdieping is, zit een lichte beschadiging. En ook zonder drank, 24 uur of een pint geleden genuttigd zie ik het.
Het is het hoofd van een monnik. Hoofdje. Bovenkant hoofdje. Geen kin of nek te zien.
Kiki.
Ja hoor, het staat er allemaal op en ik heb zelfs een antwoord gegeven.
Ik ben van maandag tot donderdag in een ander buitenbos. En door dat ellendige gestaak kan dat wellus wat langer duren dan nodig. Ik denk niet dat ik aan het plaatsen van ikjes toekom.
Ja, ellendig al die stakingen. Vliegtuig, trein, metro, bus, ze doen er allemaal aan mee. Vliegverkeer heeft er nog het minste last van, las ik in LeMonde. Maarja, dat is ook weer zowat…
Ik zal mijn best doen, lummel. Maar de lezers van dit blog kunnen niet rekenen op een vroegevogel. Komt door die donkere dagen, waar het licht zich pas om een uur of negen laat zien en om drie uur alweer vertrekt.
Timmerark: je bent een kampioen in teasers. Nu wil ik wel eens weten op welke verdieping precies dit fonteintje zit, en of er een tonsuur zichtbaar is bij de monnik, om maar eens de onschuldigste vragen op te werpen.
Ik zou weleens een staking willen organiseren tegen al die stakingen. Wie doet er mee? Ik kan aan een traktor komen.
65
We vierden de 65ste verjaardag van mijn vrouw. Een kamer vol generatiegenoten aan de taart, koffie, wijn. Energieke senioren bij elkaar. Halverwege de middag komt zoonlief binnen. Hij kijkt de kamer rond, inventariseert en concludeert: „Ik zie het al: Open Monumentendag.”
Hans Lok
Nou nou, zoonlief?
Onaardig ikje. Bovendien houd ik niet van cijfers in de kop.
Dezelfde mop is te maken voor een tienerfeestje van zoonlief: “Oh, poepluierdag”. Not funny. Niet lief. Geen leuk gezin, dat gezin Lok.
69
We vierden de 69ste verjaardag van mijn vrouw. Samen in de slaapkamer. Energieke senioren bij elkaar. Halverwege de daad komt zoonlief binnen. Hij kijkt, inventariseert en vraagt: „Waar zijn jullie naar op zoek?”
De Hikjesman (per email ingediend)
Naar ikje, nare zoon. Naar weer. Nare staking. Ik ga maar eens lekker eten.
Morgen misschien parelhoen met een banaankorstje op lummel.
Het wordt toch geen moppentrommel?
Parelhoen met een bananenkorstje … Hoe kweek je die?
hardhorend of hardhorig
en zwetsend of balorig
een site met zwier
die vind je hier
soms luid maar niet gehorig
Je moet toch wat met die sinterklaasavond? Veel rijmelarijen helpen je de donkere avond door.
Als hij me daglicht heeft gegoven
zal ik in de sint geloven.
😫
Het heerlijk avondje is hier op de site dus al begonnen! 😀
Ter verhoging van de feestvreugde plaats ik nog maar eens voor hen die het nooit gelezen hebben, hen die het best nog wel een keertje willen en hen die willen controleren of ze het nog helemaal uit het hoofd kennen mijn ranzige Sinterklaasgedicht van enige jaren geleden. Rond dezer dagen – dankzij Google – weer veelvuldig aangeklikt.
https://basvanvuren.org/2011/11/12/het-nooit-vertelde-verhaal-van-sinterklaas-en-roodkapje/
Eerste taal
Mijn zevenjarige dochter wil aan mij bewijzen dat het woord ‘krot’ bestaat, want ik ken het niet. Nederlands is niet mijn moedertaal.
Ze pakt mijn woordenboek, zoekt het woord op, maar kan het niet vinden. Het is de eerste keer dat ze het woordenboek gebruikt. Ze klapt het boek dicht en concludeert vervolgens, wijzend naar de kaft: „Kijk, het is Van Dale Pocket-Woordenboek Nederlands als tweede taal. Maar in het Nederlands als eerste taal bestaat het woord wel!”
Saule Massalina
Staat lummel nu al in de file?
Het is een moeder-dochtermomentje zullen we maar zeggen.
Nu al in de file?? Nog steeds!!😂
Eerste taak
Mijn zevenjarige dochter wil aan mij bewijzen dat het woord ‘krot’ bestaat, want ik ken het niet. Nederlands is niet mijn moedertaal.
Ze pakt mijn woordenboek, zoekt het woord op, maar kan het niet vinden. Het is de eerste keer dat ze het woordenboek gebruikt. Ze klapt het boek dicht en concludeert vervolgens, wijzend naar de kaft: „Kijk, het is Van Dale Pocket-Woordenboek Nederlands als tweede taal. Maar in het Nederlands als eerste taal bestaat het woord wel!”
Saule Massalina
Net niet voor tienen, met een spelfout. Daar gaat de wet van het afnemend grensnut over me heen komen. We hadden gisteren vergadering met de burgermeester en zijn daarna wat champagne wezen drinken.
Nee geen file. Ik blijf lekker thuis. Ik hoop dat ik maandag wel weg vliegen kan.
Een goed idee om een woordenboek te maken waarin je woorden die neederlandse taalverwervers niet hoeven te Ik weet er wel een paar. Ik vrees alleen dat Wilders en Baudet heel andere woorden op het oog hebben.
Ik hoop dat ik door bovenstaande, inhoudelijke reactie op het ikje, mijn grensnut weer binnen paal en perk beland is.
Uitstekend gekweten van je eerste taak, lummel. Misschien te snel over de voorgaande reacties gescrold?
Morgen sla ik over. Maandag wacht ik tot 10 uur. Zo en dan nu over het ikje:
Heel goed dat sommige woorden niet worden opgenomen in het woordenboek NL voor expats. Ben benieuwd naar de keuze van de redactie. Waarom “krot” eigenlijk niet?
Kroot zou er daarentegen wel in moeten. Wie weet nog dat dit een rode biet was?
Alle Amsterdammers Bas. We noemen Rotterdammers ‘krotekokers’, met een onvervalst nagedaan rotterdams accent.
het swingt de pan uit op Husse met je neus er tusse. Gaat daarheen lieve mensen.
Kroten zeg je niet. Pantalon ook niet. Colbert niet. Gebakje niet. Even brood halen niet.
Het is bieten, broek, jasje, taartje en even brood kopen.
Daar kom je de feestdagen tenminste netjes mee door.
Mogen wij een linkje naar die bananenparelhoen, lummel?
Voor het gemak: klik op lummels avatar en je komt gelijk op zijn blog! Nieuw nieuw nieuw alleen vandaag. Normaliter stuur je hem meteen een email als je op hem klikt.
Qua recept aldaar: ik heb zojuist het volgende commentaar gepost: “In de koelkast aanbraden in een plasje olijfolie ….” Dat lijkt me bijzonder apart en niet bevorderlijk voor de rest van de koelkast. Ik ga dat dus niet proberen. Ook zo’n bananenkorst kan me gestolen worden. Ik eet wel een kip en daarna een banaan. Of andersom. En ja, laat die soepkip maar komen.”
Waar dit op slaat? Klik dan mensen. Man man moet ik dan alles voorkauwen?
Kom ik even een weekje niet op de ikjesverslinder, staat daar gelijk een foto van mezelf in de gloria. Waar heb ik die eer aan te danken? Aan mijn leeftijd of aan mijn bevallige blik vanonder dat hoedje? Enfin, ik vond er geen klap aan deze week. Ze worden al flauwer die ikjes. Maar jouw weekoverzicht is nog steeds top Bas.
Woordenboek Nederlands als tweede taal? Wat is dat nu weer? Flauwekul! (hopelijk staat dat er in).
Stout
Mijn vrouw en ik maken ons regelmatig boos over zwerfafval. Vorige week deden we mee aan een Cleanup. Bij de ingang van het park kregen we handschoenen, papierprikkers en vuilniszakken. Stoer trokken we een oranje hesje over onze kleding aan. Toen onze zak vol was liepen we tevreden terug naar het verzamelpunt. Een moeder met een kind aan de hand kwam ons tegemoet. „Mama, wat doen die meneer en mevrouw?” Terwijl ze haar kind van ons wegtrok antwoordde ze: „Ssst, die mensen zijn héél stout geweest en nu hebben ze straf.”
Bas van Vuren
Hahaaaaa! Ik zag het niet ineens meteen! Ik dacht alleen maar: die titel komt me bekend voor .. 😀
Het ikje is zo op het eerste oog te zien ongeschonden geplaatst, de eindredacteur van dienst heeft alleen mijn inside grapje (alleen voor hier) voor de kop niet overgenomen. Mijn kopsuggestie was immers “Héél stout”. 😀
Maar het ging verder….
Blind van woede stak ik mijn prikker tussen haar schouderbladen. Ik houd me nu bezig met het schrijven van korte lezersanecdotes.
Een echt ikje. Jammer dat een groot deel van de mensheid alles wat ze zien eerst negatief wil uitleggen. Het was toch veel leuker voor het kind om te horen dat er nog nette mensen zijn die de rommel van anderen opruimen.
Ik heb even gekeken of de buurman het geplaatst heeft. Ja hoor, met een sneer.
Weer een kans gemist om zijn bek te houwen, zeggende Fransen dan.
Het onderwerp is ook een insidegrapje.
Hoe krijg je ’t toch steeds voor elkaar geplaatst te worden.
Leuk!
Jouw weekend kan niet meer stuk, Bas van Vuren!
Leuk ikje.
Dank Ilona, “steeds” is wat overdreven heur. De laatste keer was al weer bijna 10 jaar geleden, zie het overzicht van de geplaatste Bas van Vuren ikjes alhier. Ik heb sindsdien niet meer ingezonden, dat dan weer wel 😀
Lummel, ja, ik heb de sneer zojuist ook gezien en becommentarieerd met een guitige tegensneer. Maar dat is gemodereerd en niet op zijn blog te zien; de Huilbaby wil zoals bekend geen tegengeluiden.
Maar man man, het was lang geleden dat ik bij de buren was, maar ik zie nu dat hij nog altijd met die koppen bij plaatjes in de weer is! Nog met gemiddeld 2 – 3 deelnemers …
Hij plaatst ook nog altijd ikjes, maar dat wordt kennelijk alleen nog maar door Lady-Kick-Out-Iedereen-Die-Niet-Net-Denkt-Zoals-Ik becommentarieerd. Een (schrijve 1) persoon, daar plaatst de Huilbaby elke dag het ikje voor! Dan moet je in het dagelijkse leven wel heel erg weinig te doen hebben. Mag. Kan. Hij is er blij mee.
Dank je, Pawi. Inderdaad, de vlag gaat uit hier. Het komt goed uit, want ik heb dit jaar weinig van Sinterklaas gekregen. Dit maakt het goed.
En vanavond Kopspijkers op de TV, eenmalige reprise door Jack Spijkerman. Wisten jullie eigenlijk wel dat ik daar ooit, in de bloeitijd, ook aan mee heb gewerkt? Zal wel niet. Maar het is wel zo … snoef icoontje Maar vanavond zit er ik niet in, niet eens gevraagd. Affijn, ik heb dan weer het ikje.
Graag zouden we een selfie ontvangen van Bas met zijn vrouw bij het verzamelpunt. Of liever nog eentje van Bas met Jack Spijkerman. Ik vond het vaak heel grappig, dat Kopspijkers.
Vanavond komt ook Paul de Leeuw op de televisie, en Christiaan van Kuyvenhoven is een van zijn gasten.
Dat wordt nog moeilijk kiezen.
Doe mee, red de zee! Die tekst lees je vaak op een bord langs de kust. Naast een flinke bak waar veel in kan. Wij doen mee, zeulen af en toe kilometers over het strand met een gestrande jerrycan of mayonaiseblik. Wel eerst even kijken of er nog iets bruikbaars in zit natuurlijk.
Bas met Jack is niet beschikbaar. Selfies bestonden in die tijd nog niet. Bas met vrouw (eigenlijk vriendin ssst) daar gaan we over nadenken. Over Doe Mee Red De Zee heb ik vorig jaar al eens geschreven, zo meen ik mijzelve te herinneren. Was een keigroot reclamebord.
Eigenlijk zou het deuntje verboden moeten worden, hoe virtuoos hij het ook speelt.
Ook goed, deze variant. De echte.
Ik had er dus niet echt over geschreven, dit reclamebord bedoelde ik:
https://basvanvuren.org/2016/01/25/zand-gedichten/
Wonderlijk, hoe het menselijk geheugen (niet) werkt.
Gelukkig staat Christiaan hier op de site. Paul de Leeuw en ik, dat klikt niet. Wat een ranzige humor.
Maar Jack Spijkerman was geweldig! En zijn team ook!
Eens. Paul heeft al een jaar of tien zijn beste tijd gehad. Jack was lief. “Landgenoten” van Erik was mijn proestmomentje. Spijkers mag van mij terugkeren bij de publieke omroep.