Ene Tjeerd Kimman doopte zijn ganzenveer in de inktpot, ging er eens goed voor zitten en schreef een “ikje” voor de courant. “De discussie over de nefaste impact van de babyboomergeneratie”, daar ging het over, en die discussie voeren “wij” ook met “onze generatie Y-zonen”. Het Grote Taal der Nederlandse Dictee was er niks bij. Maar toen kwam het en ik citeer: “Toen ik hun onlangs een pro-boomer-stukje uit de NRC stuurde kwam het antwoord per kerende app: „Boomerblaadje.”
“Hun”. Dag Tjeerd.
… het gratis lezen van dit blog
Bertie hengelde naar een lepeltje, desnoods een borrellepeltje, taartvorkje, “desnoods met 1 tand”, een half fruitmesje … Waarvoor? Omdat ze de eerste liker van het vorige intro was. Maar zo zijn we dus niet getrouwd. Kinderen die vragen worden overgeslagen. Laten we kijken wie het vandaag wordt. De wonderen zijn de wereld nog niet uit en ik heb een goeie oudejaarsbonus gehad van WordPress, dankzij de klikjes op die in feite best wel een beetje irritante advertentietjes in de kantlijn en tussen de stukjes door, waarvoor excuses, maar ze maken het gratis lezen van dit blog vooralsnog wel mogelijk.
Pawi gooide het over een andere boeg. Ze plaatste een prachtig muziekje, nog altijd bij ontstentenis van Mopperkont, over wie we ons nu zorgen gaan maken. En Klare Taal niet te vergeten. Kom mensen, een klein levenstekentje wordt op prijs gesteld.
Het was een rustgevend deuntje van César Auguste Jean Guillaume Hubert Franck, die sprekend op die kok van Heel Holland Bakt lijkt, maar veel beter piano kan spelen, denk ik althans. Hoe hij kookt weten we niet.
Ook Timmerark plaatste een werkje, helaas was de “video unavailable”, dus daar schoten we weinig mee op.
“Blaffen in eigen bubbeltje”
De Schrijvende Rechter (DSR) had zoals gebruikelijk niks anders in te brengen dan wat ruziezoekgedoe, en dat laat ik zoals bekend minzaam glimlachend rusten in dit wekelijks intro, dat immers over de hoogtepunten van de afgelopen week dient te gaan. “Blaffen in eigen bubbeltje” zou mij het best passen volgens deze trol, die zoals bekend zelf niet eens geen bubbeltje meer heeft. Vandaar zijn wanhopige pogingen om hier of elders (met uiteenlopende pseudoniemen) nog aan de bak te komen. Ergens best wel zielig.
Pawi & Lummel plaatsten vorige week bijna gelijktijdig het ikje van de dag, maar er zat een minuutje tussen. Net teveel om de geschiedenisboeken in te gaan. Het is tot nu toe tweemaal gelukt en bij een derde keer zitten ze in DWDD.
In de sector Mooi Nieuws hadden we vorige week de publicatie van het allerlaatste deel van Het Grote China Verhaal van Ilona & Gijsbert.
Dit 19e deel bestond uit beeld en geluid, hetgeen de voorgaande 18 delen prachtig aanvulde. Keimooi gewoon. Te lezen en deels met gesloten ogen te beluisteren, dat raad ik aan. Maar het is voorbij dus en zal binnenkort in de annalen van dit blog een ereplaatsje krijgen.
Florence van Emden plaatste een ikje over een kletspraatje met een meneer die net als zij in een bushokje op de tram zit te wachten. Ja. Het was zoals zo vaak Ad Hok die ons op dit merkwaardige verschijnsel wees. Maar het kan natuurlijk, dat zo’n tram ineens over de busbaan aan komt ronken of andersom, dat er ineens een bus aan komt tingelen.
Maar alles beter dan het ikje van Marlous Mannaerts, man man. Ze zag “verbaasd” bij een bouwmarkt “aan de rand van het dorp” een oudere man wankelend op zijn fiets stappen, terwijl hij (de man) met “de rechterhand vast aan het stuur” met zijn linkerhand “een flinke kerstboom dwars over de bagagedrager” in evenwicht probeert te houden. Aan de pointe ben ik niet meer toegekomen.
Haggis, lieve mensen, is gevulde schapenpens. Schapen. Pens
Intussen deed Lummel live kond van de stakingen in Frankrijk, die ervoor zorgden dat hij qua vliegtuig niet meer vanuit Edinburgh terug naar Parijs kon vliegen. Net zoals ik zelf mijn trein van Basel naar Parijs geannuleerd zag. Ja, heb je weleens. Oneindig erger was het dat onze goede vriend vanuit pure verveling of was het wanhoop daar in Schotland voor het eerst van zijn leven haggis ging eten. Hij dronk daar teveel whisky bij en concludeerde dus dat de haggis “overheerlijk” was. Haggis, lieve mensen, is gevulde schapenpens. Schapen. Pens. Zo maak je het:
Die kok lijkt toch sprekend op de zoon van Peter R. de Vries? Met datzelfde zeiktoontje? Oh, ik ben de enige.
Volgens Pawi had Lummel beter naar de pub kunnen gaan: “pint halen bij de bar en de hele avond live music. Mensen lopen in en uit, nemen hun muziekinstrument mee, en maken de avond onvergetelijk, zeker als je hun evergreens mee kan zingen.” Ook Ad Hok was niet kapot van de pens. Het moet gezegd: op de foto ziet het er niet eens zo erg uit, maar een foto heeft geen smaak.
Niet dat het niet nog erger kan. Bertie bijvoorbeeld, die eet bij haar in de buurt zure zult, oftewel “hoofdkaas”, zwezerik, hersenen, uierboord, slakken, en balkenbrij, gemaakt van slachtafval. Ilona at de zure zult vroeger thuis. Toen ze het later kocht voor in het lunchtrommeltje van haar zoon die op de basisschool zat schrok de goeie jongen zich de haggis. “Kwaad en woest” kwam hij uit school naar huis. Maar gebakken bloedworst met appel eet Ilona en omgeving nog altijd. Ook Lummel lust er wel pap van, die bloedworst, vooral de Franse “boudin noir” en de Antilliaanse versie (pittig gekruid).
Zelf heb ik van de zomer in Engeland weer eens bloedworst geprobeerd. Brrr-icoontje. Lukte niet. Het belandde op de rand van mijn bord. Bijna net zo erg als black pudding.
Om de aandacht van mijzelf en de lezers af te leiden van deze viezigheid plaatste ik maar gauw een hilarisch Lucky-Teeveetje over Boris Johnson. Hardop lachen deze, ook nu ik hem bij het plaatsen weer afspeel. De tekst bouwt prachtig op van normaal via hysterisch naar volkomen geschift en kent verder een prachtig klankrijm: pick it up, kiss it, lick it, stick a finger in it … iiiih!
Ilona zat tijdens het lezen van dit blog in de NRC te bladeren en dacht dat Youp van ’t Hek het in zijn wekelijkse column over Warhoofds Wijnlokaal Leven had. Was niet zo. Dit lijkt immers niet op een fraaie wijnwinkel, laat staan een wijnbelevingslocatie, maar gewoon op wat het is: een café met een pui en een zeil. Toch?
Nou, en dat was het alweer. Weer een weekje ikjes. Weer een weekje commentaar leveren op van alles en nog wat. Aangenaam! Veel leesplezier maar weer. Net zoveel als ik met het schrijven ervan, dat zou heel prettig zijn.
Wil jij net als Ilona en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie of gedachte zoals sommige mensen zeggen precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Bas van Vuren, aangenaam
Reacties zijn welkom via het reactieveld, of via het contactformulier hier, of via een email naar bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan hier onze dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik was weer eens onderweg met mijn fototoestel. Daar zag ik ineens een hondje staan. Het stond te wachten op zijn baasje dat de supermarkt was binnengegaan. Het beestje keek zooo schattig smekend naar binnen … Maar dat zie je niet op de foto. Net toen ik afdrukte draaide het hondje zich om. Weg effect. Had ik weer. Volgende keer beter. Er zijn meer honden.
Foto: “Hond voor supermarkt” © 2019 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Goedemorgen, deze keer de eerste met een like én een reactie. En ik vraag er niets voor. ☻
Het leest weer lekker weg Bas, goed begin van de dag.
Nu de rest nog door zien te komen.
Voor Bertie! Speciaal op maat hedenmorgen gemaakt:
Oooo, wat geweldig! Tis een pracht, dankjewel. 💚 Hier ben ik zeer verguld mee.
En eentje voor de tweede liker, Ilona!
Dat was nog een heel gedoe, om dat tweede lepeltje exact vanuit dezelfde hoek te fotograferen.
Uitrollen
Ik zit in de trein naar Groningen en hoor drie elkaar nog onbekende mensen zich aan elkaar voorstellen. Ze treffen elkaar toevallig op weg naar een bijeenkomst en nemen plaats in de vierzitter voor me. „Ik heb ze nog niet uitgerold hoor”, zegt een van hen. Onwillekeurig denk ik: „Oh, dat type mens met managementjargon. Dat komt weer ergens een consult geven en de organisatie even ‘meenemen’. Nu in de trein snel even ‘schakelen’ om daarna ‘een stukje helderheid te kunnen communiceren’. Als ik mijn blik van mijn laptop opricht, zie ik dat de vrouw posters in haar hand heeft.
Niels den Toom
Ja Niels, wat dacht je nog meer daar zo alleen in de trein? Verder nog iets meegemaakt? Heb je het uitgeproest, ’s avonds aan je vrouw of man verteld? Zei die toen dat het een hilarisch voorval was en je het naar de krant moest sturen?
En de derde gaat er ook uit! Voor Lummel.
Gefeliciteerd allemaal, vroege reageerders. Nu rust.
We kunnen Bas ondersteboven in onze lepeltjes zien.
In feite is dit ikje nooit gebeurd. De helft van het ikje bestaat uit iets waarvan je dacht dat dit zou komen. Maar het werd als die twee die naar Parijs gingen. Ze kwamen niet.
Nou, dank je wel voor het lepeltje, hoor! Ben geroerd.
Het intro is natuurlijk weer prachtig!
Ikje: lelijk om steeds hetzelfde woord te gebruiken, ‘elkaar’.
@Ilona! “Ben geroerd ..” 🤣
Zo is het Lummel, dat viel nog niet mee, op mijn kop staan in de keuken zo vroeg op de morgen en een selfie maken. Maar het is gelukt.
Goed stukje weer, je intro.
Het ikje vind ik wel grappig, omdat de inzender eerst al zijn vooroordelen opnoemt voor hij ziet waar het over gaat, dat uitrollen.
Dank je, Pawi. Dat is zo, “uitrollen” heeft meerdere betekenissen, net zoals zoveel woorden in alle talen. Meestal weet je de juiste betekenis onmiddellijk, soms na een tijdje, en soms helegaar nooit. Boeien!
In de betekenis van: interessant vinden (maar niet heus). Niet de bezigheid met een touw of andere bindmiddelen.
Ja, hoor’es, ik ga toch echt niet midden in de nacht hiero opstaan om als eerste te reageren op een nieuw intro, lepeltje of geen lepeltje. Ik kan me dus alleen maar aansluiten bij de lovende commentaren van mijn voorgangers.
Verder bij deze ook complimenten aan Ilona en Gijsbert voor hun opus magnum. Ik had delen van hun China verhaal al eerder gezien, maar ik heb er nu eens de tijd voor genomen en het in één ruk uitgelezen.
Nog even wat het ikje betreft: waren die mensen op weg naar een bijeenkomst voor visueel gehandicapten, of zo? Konden de drie overige passagiers niet zelf al zien dat de posters nog niet waren uitgerold?
Dat is niet altijd te zien, Ad, al naar gelang van wat er op staat. Maar je hebt weer een punt.
Nou zeg, ga ik op Twitter naar je timeline om je te blokkeren vanwege vermoeidheid heb je mij geblokkeerd! Valt me vies tegen van je, ouwe VVMU strijder van me! Nou ja, wel zo rustig verder. Neem aan dat je mij ook ontvolgt hebt?
Twee zielen één gedachte! Ontvolgen hoeft niet als je iemand geblokkeerd hebt. 😁😁
Mieke heeft hem zelf al op Twitter gezet!🤣🤣🤣
Het is een kunstje en altijd hetzelfde.
Nou moe, De baas plaatst zelf. Niet echt mooi, maar dat krijg je als bazen het werk van hun personeel doen. In Frs gaan de managers van de RATPen de SNCF de treinen ook zelf besturen rond de kerst. Ik blijf thuis.
Het komt door Mieke! De ikjesschrijvers plaatsen zelf, gekker moet het niet worden nee.
Voor nog geen tien euro heb je zo’n beeldje, met kribbe en trotse ouders erbij. Op marktplaats waarschijnlijk nog veel goedkoper. Die Mieke, zou die niet even in haar buidel hebben gekeken om tante een plezier te doen?
Misschien is Mieke, net als tante, zuinig van aard. Oftewel een gierigaard.
Een vrekkin.
Kent iemand van jullie haar? Ze doet me denken aan iemand met wie ik in een schrijfclubje zat, dezelfde naam, dezelfde trant van schrijven.
Mieke is gynaecologe, vroedvrouw, alhier bekend en veracht vanwege haar veelvuldig uit de spreekkamer klappen. Vooral asielzoekers maakt ze graag belachelijk. Wij mogen haar niet.
Ja, ik zie haar ook langskomen en heb ook mijn bedenkingen.
Maar als ze nog steeds haar beroep uitoefent zal ze niet dezelfde zijn als het medeclublid. (pfff, wat een zin☻)
Het einde
Ik zit in de trein van Den Bosch naar Amsterdam en zie een oud koppel neerstrijken op twee lege stoelen. Ze hebben een glaasje teveel op en een behoorlijke aardappel in de keel.
De man zegt: „Zou deze trein via Utrecht gaan?”
Waarop de vrouw antwoordt: „Nou daar gaan we maar vanuit!”
De man vervolgt: „En anders gaan we gewoon samen naar het einde van de wereld.”
Jacobine d’Engelbronner
Opnieuw helemaal niks. Het einde ja. Van de rubriek. Van Nederland.
Zegt de controleur: plaatsbewijzen alstublieft
Lijkt me leuk oud worden, beetje dronken, beetje bekakt, met de trein naar Utrecht terug en als je niet in Utrecht komt, ook geen probleem. Samen naar het einde van de wereld, romantiek! Alsof ze nog achttien zijn.
Ja apart ikje vandaag, stijlvol en relativerend, zelfspot en het mooiste was de naam van de inzender (vr) dus ik moest weer eens reageren dacht ik eigenlijk.
Joepie, ja dat dachten wij ook! Hoe is het Klare taal?
Thuis
Mijn al op kamers wonende zoon komt gelukkig nog met grote regelmaat op bezoek. Na een ritueel ‘Hallo-hoe-gaat-t’, wordt de keuken vereerd met ’n check-up. Koelkast, oké. Goede oude kaas en mooi Zeeuws spek. Chipskast. Ook oké. Meteen ’n zak open. Op naar de garage voor nog ’n heerlijk Belgisch biertje. Ook oké. Gelaten zie ik het tafereel aan. Heb inmiddels geleerd om dit te laten gebeuren. Blij dat hij er weer is. „Pap, welk ‘woord van het jaar’ kies je?” Lijkt mij logisch: plunderpuber. Volgens de taalkundigen van Van Dale heeft dat echter een volstrekt andere betekenis.
Jan-Jacob Vos
Hadie Klare Taal. Fijn dat je er weer bent
Ja. Plunderpuber. Het zou misschien helpen als ik dit woord kende. Qua onderwerp wel bekend ja. Vooral die koelkast en die chips.
Hartelijk welkom terug Klare taal! Echt fijn!
Plunderpubers treden in groepen op om winkelcentra te beroven. Deze zoon doet daar helemaal niet aan denken.
Leuk ikje, jammer van dat woord “gelaten”.
Ha klare taal, heb steeds aan je gedacht. Hopelijk is de operatie (heeft die al plaatsgevonden?) geheel en al goed geslaagd.
Als je zulke ikjes over je zoon blijft publiceren zouden de bezoekjes wel eens wat minder regelmatig kunnen worden. Dan schiet je in de stress en ga je naar dr Kerhof. En die zet jou dan voor schut in de krant.
Dank Lummel, Bas, Pawi en Ilona, Bertie, alles gaat steeds beter en vooruit sinds ik al weer enige tijd thuis ben.
Klare, natuurlijk zie ik je ook graag weer terug.
Beetje late reactie, ik ben te druk met bidden on sneeuw.
Het ikje is best aardig want herkenbaar.
Maar het zou nog korter kunnen.
Rechten
Zoonlief van 13 mengt zich aan tafel in ons gesprek. „Ik zou ook wel een kerstgratificatie willen, honderd euro kan ik heel goed gebruiken. En ik beloof dat ik de helft aan een goed doel, waar jullie ook achter staan, zal overmaken. En als je me niet vertrouwt, geef me dan in ieder geval de vijftig euro waar ik recht op heb.”
Leo Aukes
Zoonlief zal het van zijn ouders hebben. Gezellig gezinnetje.
Gelukkig las mijn moeder het parool. Daar werden de anecdotes door Carmiggelt geschreven zodat ze nooit in de verleiding is gekomen om zoonliefs streken naarde krant te sturen.
Die jongen is niet op zijn mondje gevallen. Lekker brutaal. Schaterlachend verwierpen Leo en zijn vrouw dit voorstel, denk ik.
Boom
Begin december ben ik nooit zo voortvarend met het opzetten van de kerstboom. Opeens toch maar aan de slag gegaan. Ietwat laat een kerstboom gehaald die duidelijk niet de mooiste van het veld was. Thuis opgetuigd met de terugkerende ballen en andere ‘oude’ versieringen. Beetje retrolook, maar kan nog best, volgens mij. De zonen denken er anders over, ze vinden hem te oubollig, hij is niet hip genoeg. Nee, de boom kan niet bekoren. De eigentijdse generatie-discussies indachtig zegt de ene puberzoon tegen de andere: „We hebben een echte kerst-boomer!”
Guido Gigase
Nou nou, ik weet niet waar ik moet beginnen met de stijlfouten en -lelijkheden. Vrijwel elke zin begint ermee of heeft er een. En grappen over Boomer waren we klaar mee toch?
Onbeschrijfelijk lelijke zinnen. En een opening naar honderden woordspelingen. Appel boomer of Apple Boomer?
Wij zingen hier al uit volle borst o denneboomer o denneboomer.
Whahaha! Kerstboomer! Hoe kom je erop?
Ouboomerbollig.
Twee beren sleepten speels van zin
een boomer de boerenleenbank in
ten overstaan van de ontstelde
kassier die daar wisselgelden
een beetje moest bedisselen
en spraken “boomer wisselen.”
Wer doe jou lif? Emsterdam? Wer in Emsterdem? Boemersloot!
Die man is totaal ongeschikt en incompetent om wat dan ook op te stellen, laat staan een fraaie kerstboom.
Maar bij nader inzien is ‘boomer’ de clou en heb ik de pointe enigszins gemist.
Excuus voor mijn onbezonnen actie.
Mededeling van het blogbeheer: vanwege b.b.h.h. van BvV zal er maandagmorgen, op het gebruikelijke tijdstip, geen nieuw intro verschijnen. Herhaling: geen. Misschien later.
Tafel
Tijdens het jaarlijkse galadiner van mijn sportvereniging draait het om lekker eten en scherpe speeches. Een van de teamgenoten is een bijna gepensioneerde fysiotherapeut. Enigszins sentimenteel, maar vooral snerend blikt hij terug op zijn carrière én het feit dat hij alle teamleden wel een keer op de behandeltafel heeft gehad. Dan is het een minuut stil, want er zijn vier mensen binnen de vereniging overleden. In een opwelling doorbreekt hij de stilte: „Ik wil er niks mee zeggen hoor, maar dat zijn toevallig wel precies de vier die ik nooit op mijn tafel heb gehad.” Zichtbaar geschrokken en gegeneerd kijkt hij rond, maar iedereen moet keihard lachen.
Suzan Tuinier
Erg pijnlijk. Een stilte van een minuut lijkt me overdreven. Dit ikje is aan alle kanten mislukt.
Zo kan ik me nog een week lang afvragen wat advertentietjes nou voor tietjes zijn.
🤣😂🤣
Lachen, keihard lachen, het geeft de ongemakkelijke situatie goed weer. Snerend was niet nodig geweest. Het woordje dan.
En met lummel blijf ik me verwonderen over die tietjes. Zou het veel extra kliks opleveren?
Die tietjes waren niet zo bedoeld. Maar ja, inderdaad, vooral in de nachtelijke uren is er wat meer aanloop de laatste week. 😂
Dat het er nog op moet blijven staan, komt omdat het natuurlijk eigenlijk adventtietjes moeten zijn
Haha, nu slaat mijn fantasie op hol! 24 stuks, elke dag een deurtje open?
daar dacht ik ook aan Ilona. En aan wat Bas zei natuurlijk ook. Maar ik hou wop.
Ik heb het gegoogled. En het bestaat. Advent tieten kalenders. Ik plaats geen link.
En zou er meer bestaan?
Haha, ik wil het niet weten. Ja, dan mis je DSR wel even.
Een gezellige drukte. Hee.
Dat hoofd in die lepel, lummel, dat is een Silence of the Apes waardig einde.
Serie mede belediger en oplichter van lichte nee opheffer van semi talentloze would be auteurs van wereldverbeterende lighteratuur aangehouden door selfie van zichzelf im lepel. Voor iemand die altijd de klepel niet ziet hangen waar anderen de kameelballen masseert. Ach, wie kent deze klassiekers nog? Hier moet je zijn als je boven de zestig en vrouw of rond de vijfenvijftig als man bent en haast. Vergeten te kijken hoeveel bijdragen nu zwartgemaakt zijn, zeg maar.
Die Timmerark toch, leeft zo helemaal ondergedompeld in zijn eigen wereldje. “Belediger, oplichter” … en ook nog suggereren dat er bijdragen zwartgemaakt zijn. Man man. Waar dan? Hoe dan?
Klare taal 21 december:
Je kwam juist weer helemaal over met je kritiek. Niks veranderd, ik kan er wel van genieten.
Just the Good Old Lady, in topvorm terug.
Het is de reactie van de oudere broer
verder ben ik vergeten wat er aan de hand is, is er iets aan HET handje?
‘Video niet beschikbaar’.
En adventtietjes lust ik ook niet.
Pas maar op, ik ben in mineurstemming.😫
Beste Bas,
Hierbij bied ik je aan bij Bol.com een gevoel voor humor te kopen voor je.
Niet dat je er geen hebt, maar ik denk wel dat DSR en HR de backlock hebben geërodeerd, of zo,
nee, serieus.
Drink veel cola met ijs. Mijn TA blog had 10.000 hits (per week) (2007 ca 2009), iets meer, op zijn meest. Maar ik ben ook in die tijd ten prooi gevallen van een nep Apie. In woede, na een paar dagen, flinke weekjes, heen en weer mailen heb ik alles gewist maar ik ben in contact met Google, oa hierover.
Kom ik op terug.
Niet alleen een NEP APIE maar ook een nep ik, maar dat wist ik natuurlijk, dus niet een nep IK, maar een NEP iemand anders, ook daar heb ik nog mails van. Allemaal tegen mijn eigen ego en zelfliefde ingaande. Maar ik moest wel. Er waren ook veel doodbedreigingen. Tja, als je voor Israel en tegen GW blogt dan wordt men in de war wakker met een vilein toetsenbord.
JEZUS, BAS, ik wil iets aardigs mailen maar je weet bij jou verdraai je alles ooit. In het intervieuw dat BAS of APIE met vice versa of omgekeerd had vrtelde je dat je zo rijk was dat je nooit hoefde te werken. Top.
Mijn TROTS. Ik heb een opdracht wil ik het niet noemen maar een mogelijkheid om betaald iets te schrijven over de bloggers in mijn sfeer. HiHi. Sjezus, ik zou het wel kunnen. Maar data? Ik zou zo graag willen weten wanneer je pawi van je blog hebt weggeveegd omdat zij tegen je haren, neen apie`s haren instreek, toen een van jullie twee een enquette lanceerde over wie er populair was op jouw, hun blog. Ja, A of B?
Weet je Bas, van mijn bijdragen die je modereert en doorlaat en niet heb ik mooie screenshots, mooi voor op mijn blog. Miin prive blog. Mijn beste wensen voor 20200000
Hierbij verklaar ik dat ik echt niet weet of BvV bijdragen wel of niet doorlaat want ik vergeet vaak dat ik iets geplaatst heb. Ik heb wel een paar vermoedens maar meerdan dat zijn het niet. Ik denk dat Bas echt oprecht is, dus misschien is iets, is het, kan het een foutje zijn.
Echt.
Prima avond verder.
Voor de goede orde en voor de drieduizendste keer: bijdragen van Kennis van Later aka Timmerark worden niet geschrapt of “niet doorgelaten” als ze mij onwelgevallig zijn, maar alleen op zijn eigen verzoek (wat hij vervolgens vergeet) of als hij privégevoelige info over mij of andere lezers plaatst. Ik denk dat de bijdragen van zijn hand die jullie hier kunnen lezen hiervoor een aanwijzing mogen zijn. Want man wat word ik moe van die vent. Ik heb nog liever driehonderd schrijvende rechters op de site.
Sluw
Ieder jaar vieren we met het gezin Kerst bij opa en oma en trekken we lootjes. Mijn puberzoon is erachter gekomen dat ik wat voor hem moet kopen. „Ik wil het liefst gewoon geld”, zegt hij. „Tja, dat past niet echt bij het kerstfeest”, antwoord ik. „De Kerstman geeft nu eenmaal pakjes en geen bankbiljetten cadeau.” Maar daar weet zoonlief wel wat op. „Dan pak je gewoon iets uit mijn kast in, doet dat in de mand bij opa en oma, en weer thuis leg ik alles gewoon terug. En daarna geef je mij dan gewoon geld.”
Janet Lebbink
Dit is een alledaags gesprekje met een puber. Niks bijzonders aan, niks sluws. Janet is kennelijk weinig gewend.
grappig toch? je hoeft maar twee postjes te plaatsen en zonder gevoel voor humor gaat die er weer mee aan de haal. Trump en Boris. Apie, get a life man.
want de ene kant smeek je de hele tijd dat ik bij je kom schrijven en de andere kant doe je het tegenovergestelde.
En data geef je niet, als we dat vragen.
Vergeleken met jouw bidet butsjes is die Heil Rozenwater een Moeder van Vuren op een zondagmiddag denkend dat het zaterdag is, op een heuveltje in Swiss. Sneu maar wel geabonnesmeurt op een gratis entree voor de spelling wedstrijd voor diegene die middels een interview met zichzelf heeft mede gedeeld rijk te zijn. Jammer dat z hm, ja, je hebbt tgelk iij eh
je 300? twitter volgers zullen je niets kwalijk nemen.
vind je het heel erg wanneer ik niet meer langs kom?
niet toch?
en mijn kutverhaaltje en alle idioten die er onder gereageerd hebben, klare taal bv binnen korte tijd, en andere slimme mensen, kun je nu ik het vraag mijn kut verhaaltje weghalen? Je hebt china dus wat heb je mij nog voor?
je pocht dat wordpress je betaald, wel, dat zal je moeten delen, toch? zonder ons ben je een selfieblog waar niemand naar taalt.
de ballen man
de ober komt
Zo kennen we hem weer … proost!
Er zijn gezinnen waar grote geldbedragen van eigenaar wisselen tijdens de Kerst. Er is zelfs een etiquette voor: alleen aan eigen familie, niet aan de partners (Beatrijs Ritsema in de Volkskrant).
Bij ons ging het om de warmte en gezelligheid, geen cadeautjes, zeker geen geld.
Bij ons ook niet. Kleine leuke aardigheidjes, da’s veel gezelliger. Het allerleukste was samen de boom optuigen, vooral als je de piek mocht doen.
Heil Rozenwater vind ik wel een dubieuze eh verschrijving. Maar goed, daarna kwam dus de ober. Als je op die tijd in een café zit en dan zo’n lange negatieve reactie op je tablet gaat intikken, dan zegt dat wel iets over je sociale leven. Just saying. Laten we hopen dat hij nu eens woord houdt.
Hier zijn sinterklaas en kerstmis verwisseld. En zo’n sinterklaas wil ik ook niet. We gaan lekker twee dagen eten met zijn vijfen. En ik wens iedereen heel fijne feestdagen.
Insgelijks en van hetzelfde iedereen!
Tst
Gslgd
Fndgn zndr hkrts.
grt Brt.
Vreemdgaan zonder huisarts?? Kan ook zonder toch?
Beter lezen! 😆
Ah, zonder hooikoorts! Ja, dat kan.
Fijne dagen zonder griep!
Hier heb ik alles in huis voor een spetterend kerstdiner, maar helaas moest ik iedereen afzeggen door griep.
Wat een schuldgevoel dat teweeg brengt: niet in woorden te vatten.
“Nog een keer vlammen” zei ik nog.
Ai, beterschap!
Ook wij wensen ieder fijne kerstdagen. Ik zeg nu ‘wij’, hopelijk kan ik dat volgend jaar weer zeggen.
De griep ging ook deze deur niet voorbij, maar gelukkig duurde die slechts een dag of twee.
Jullie van harte fijne feestdagen, Ilona en in het nieuwe jaar gezondheid en liefde.
Ja Ilona, dat zijn nog eens van die dingen…Hopelijk kan je dat volgend jaar weer zeggen! En zeker weten hebben jullie veel steun van de familie.
Een beladen feest, lijkt me balen.
Die griep die krijgen we er wel onder, het jammere is dat een paar kinderen speciaal uit Zwitserland waren ingereisd. Maar ook die zullen zich zonder ons ook wel vermaken. Dat hoop ik, dat weet ik.
Ik ben weer eens op reis. Ik wil niet verklappen waarheen, maar op Tweede Kerstdag (of zoals ze hier zeggen: Thursday) gaan we de Christmas Spectecular van Rockettes zien.
Prettige kerstdagen allemaal, en het allerbeste in 2020!
Leuk Ad! Nee, verklap maar niet. We hebben geeeen idee
https://www.rockettes.com/christmas/
HIer is kerst alweer afgelopen. Ik hb een prachtige carbon stalen wok gekregen. Ik ga nog voor het nieuwe jaar een lekkere indojasineese maaltijd maken.
Jullie mogen nog een dag of zelfs nog twee.
Joepie! Hier zitten we er nog volop in hoor. Fijne voortzetting!
Hebbikdehonderd? Kan ik een woklepeltje krijgen aub?
Je hebt hem! Het uitreiken der lepeltjes gebeurt echter pas in het kader van het opstellen van het nieuwe intro. We gaan met z’n allen voor je duimen. Man, wat heb jij er één verdiend!
Bendurweer.
Waarwazzudan?
Thuis, verstoken van de laatste berichten op deze site.😪
Ach gossie!!
Vind ik ook.
Maar zoveel laatste berichten zijn er tijdens de kerstdagen niet.
Maakt niet uit, ik miste ze. Ween..
Maar nu heb je ze weer!🌲🎅🤶
En kan ik rustig slapen. 😉
Kofferbak
Bij aankomst op een feest staat ons vierjarig nichtje Ella geconcentreerd te kijken hoe ik, in mijn rolstoel, aan de achterkant uit onze aangepaste auto kom. Wanneer het feest afgelopen is en wij onze jassen aantrekken, komt ze voor mij staan en vraagt met een verdrietig gezicht: „Moet jij nu ook weer in de kofferbak naar huis?”
Marij Wolf
Het antwoord is ja. Volgende graag.
Ik bendur ook weer, maar zit nog bij te komen van de afgelopen weken en me mentaal voor te bereiden op de laatste dagen van dit jaar, dus meer reactie dan dit zit er nog even niet in. Desalniettemin hoop ik dat iedereen een fijne kerst heeft gehad (of zelfs misschien beleefd) en opgewekt naar het oude jaar opstoomt om dat een flinke schop onder zijn kont te geven zodat we 2020 met een schone lei kunnen beginnen.
Het is ook geen gezicht, die aangepaste auto’s. Invalide met rolstoel en al achterin, hij/zij zit hoger dan de bestuurder maar ziet minder van de omgeving.
Een beetje paus-gevoel zou dat kunnen geven, maar dan! Achter in- en uitladen. Dat moet toch charmanter kunnen!
Hoe is het met je griep, Pawi?
Die wijkt. Te laat voor onze gasten, maar een opluchting voor ons. Lekker tijd voor nadenken over een herkansing.
Joepieeeee, dan kun je volgende week naar het vuurwerk gaan kijken.
Keek naar dit intro maar is volgens mij oude cake.
Fitting derde kerstdag. Of, zoals een borderline vriendinnetje eens smaale: derde korstdag. Nadat zij zijn afstandsbediening in zijn nepvijver met imitatie KoiKarpers had gegooid omdat ze pijn in haar billen had gekregen van tien uur stilzitten in een rotan stoel. Dat verhaal had bij mijn de kesrtballen moeten doen rinkelen maar liefde maakt ook doof.
WE do not FOOL ME
Ben digibeet fromtime to team
Wa there from
Vond dit in een heel duur schrijfprogramma waar ik de gebruiksaanwijzing voor uit het oog ben verloren.
Een fijne kerst wensen is wat voorbarig en een gelukkig nieuw jaar staat zo krenterig. Hebben jullie, ha,sorry, heeft iemand hier de foto gezien van Jarvanka voor de Mona Lisa die zij geheel voor zichzelf hadden? Hij met petje op. Valt me erg tegen van die Macron. Maar ja, waarschijnlijk weet of denkt hij dat tRump dar kerkje in de fik heeft gezet, beter safe dan exuse moi!
De ballen dus.
Wijt spel nee type fouten geheel aan (nuchter) toetsenbord en kiespijn, geen druppel aan te pas maar dat EliteBook toetsenbord valt mij zwaar vies tegen, wat een geclownesk gedoe.
Nee, geen foto gezien, weet ook niet wat er nu weer voor afkeurenswaardigs is gebeurd in een ver land door een hoogwaardigheidsbekleder of rijkerd. Ik houd me vooral bezig met het hier en nu, de naaste omgeving. Zoals Deelder al zei: de omgeving van de mens is de medemens. Of zo. Prettig uiteinde! 🎅🤶🍾
Ongemakkelijk
Mijn dochter van 9 geeft aan dat ze het vervelend vindt om in twee huizen te wonen. Soms heeft ze iets nodig wat in het andere huis ligt. Ik zeg enigszins berustend: „Dat is ongemakkelijk.” Ze zegt dat „ongemakkelijk” voor haar iets anders betekent, maar kan niet goed verwoorden wat het volgens haar dan wel is. Een uurtje later komen we tijdens het winkelen haar moeder tegen bij de kassa. De conversatie komt niet verder dan één woord: „Hoi.” Bij het verlaten van de winkel zegt mijn dochter: „Kijk, dat is nu ongemakkelijk.”
Peter Brans
Ja, daar heeft ze gelijk in. Verder nog iets gebeurd?
Nou moe, ik had hem goed onthouden!
Voor het leven getekend, die dochter van negen. Hoe haal je het in je hoofd dit te etaleren? Ga toch terug, man.
Kom kom, alleen voor het kind terug is niet zo heel verstandig. Er zijn zat van manieren van waardig scheiden met behoud van kinderzieltjes. Ruziënd bij elkaar blijven voor de kinderen …. dat is ook een ellende.
Nog eentje van Deelder:
alles gaat voorbij
alles blijft
alles blijft voorbijgaan
Een doordenkertje? Het staat op een grote olietank bij Rozenburg in de buurt.
Verder weet ik het ook niet hoor, over die kinderen die beter af zijn met telkens verhuizen en dingen missen die ze in het andere huis weten te vinden. En alleen “hoi” zeggen als ze in het bijzijn van papa hun eigen mamaatje zien. Ik vind het tranentrekkend. Gewoon terug naar huis, allemaal, zou ik zeggen. En stop met dat onnozele geruzie. Je vond elkaar toch prima toen je begon? Nou dan. Ga terug naar dat punt.
Nou Pawi, zo eenvoudig s het allemaal niet wanneer mensen scheiden. We kunnen beter pleiten voor een goede omgang met elkaar, als de scheiding uitgesproken is.
Een scheiding is wel ietsje meer dan ‘onnozel geruzie” 😱
Ik pleit voor die katholieke houding: tot de dood ons scheidt. Dat dwingende heeft veel goeds in petto. Zowel voor de ouders als voor de kinderen. Onnozele ruzies blijken onnozele ruzies, kun je achterwege laten. Overspel kun je accepteren, je moet wel. Niks aan het handje. Kinderen zien het graag als hun ouders bij elkaar blijven en accepteren een ruzietje of twee best wel. Als ze maar niet uit elkaar gaan. Dat raakt hun vertrouwen diep.
Anderzijds komen er wel literaire verhalen van. Maar of dat het doel is? Je kinderen aan een roman helpen?
Brrrr, ik moet er niet denken dat ik tegen wederzijds heug en meug bij ex gebleven zou zijn. Getrouwd zijn is meer dan samenwonen en een huishouden met kinderen managen. Nu heeft kind er ook nogeens een te gekke nieuwe ‘moeder’ bij. Hij blij. Wij blij. Iedereen blij.
Ik ben kind van gescheiden ouders. Dat is nooit echt problematisch geweest. En ik ben goed terecht gekomen, hoewel iedereen in het begin van dejaren zestig van het tegendeel overtuigd waren.
Terzijde, ‘Tot de dood ons scheidt’ werd niet alleen door de roomsen gepredikt.
Een doorzeurend ongelukkig huwelijk is voor de kinderen erg, daar komt geen eind aan en op den duur raakt hun vertrouwen evenzeer beschadigd, meer dan je zou denken, Pawi.
Enfin, we laten het er maar bij. Ik wel althans.
Wat ik zeggen wou: morgenvroeg komt er een vers intro op de site, het laatste van het oude jaar. Dus dat is een heel bijzondere geworden. Gaat dat zien!
Gescheiden ouders, alweer een overeenkomst tussen mij en lummel! Alhoewel, iedereen dacht vroeger dat ik wel goed terecht zou komen.