Ik pers er nog een introotje uit op de valreep van het oude jaar en met het nakende nieuwe jaar in het vooruitzicht. Leuk toch? Ik heb de neiging om te gaan terugblikken, maar doe het niet. Van zelf terugscrollen is nog nooit iemand ziek geworden, zei mijn vader altijd, zonder dat scrollen dan. Het jaar heeft zijn ups gehad en zijn downs, en iedereen weet voor zichzelf best wel welke dat waren. Als het voor jou vooral ups zijn geweest, word dan niet overmoedig. Als het vooral downs waren, bedenk dan dat niets altijd zo blijft. Alles is in beweging. Dat heet: leven.
Alles blijft
alles gaat voorbij
alles blijft voorbijgaan
Een waar woord dat volgens Pawi ergens op een grote olietank bij Rozenburg staat. Auteur: Jules Deelder. Onverwacht ging de goede man van ons heen. Op 31 december wordt hij begraven, een passend zalig uiteinde.
Beste Jules
Bedankt voor alles
En niks
Dit stukje proza, of is het poëzie, schreef ikzelf eigenhandig in het condoleanceboek in de hal van het gemeentehuis aan de Coolsingel. Jules Deelder dus. Ineens fladderde hij van ons weg. De nachtburgemeester van Rotterdam. We zijn elkaar maar heel af en toe tegengekomen. Vooral decennia terug toen ik me op de fiets door de Maasstad voortbewoog en zoals het een goed student betaamde bij menig café klant aan huis was.
… een soort van mini- jazzshowtje
Daarna vrolijkte Jules menig poëziefestival op, ontregelde hij de talkshow van Eva Jinek, en de allerlaatste keer dat ik hem zag was een jaar of twee geleden, in Den Haag nog wel, of all places, waar hij een soort van mini- jazzshowtje in elkaar had getimmerd voor De Parade.
Jullie merken het wel, erg veel heb ik aan Jules niet te danken. Maar ook niet niks.
Het was mooi om met hem in mijn gedachten weer eens door Rotterdam te slenteren. Bij zijn stamcafé Ari stond een bescheiden door fans geïmproviseerd standbeeldje met bloemen en gedichten. Minder dan bij het spontane monumentje voor Lady Diana in Parijs, dat ik in 1997 bezocht. Maar die had om haar nek weer geen Spartasjaaltje.
Overal in de stad kom je zijn dichtregels tegen, op puien, op tegels, in etalages, in harten.
Kortom: dat hij in vrede in het zwart gekleed met zijn zonnebril op door de hemel moge lopen.
Ikjes waren er ook tijdens de Advents-, Kerst- en Oudejaarsdagen, want anekdotes van NRC-lezers blijven gebeuren. En die bespreek ik hier, voor de laatste keer in 2019. Best wel een bijzonder momentje. Maar goed, het is zo weer 2020 en dan zijn er weer zat andere bijzondere momentjes.
Zo gingen er ook heel wat lepeltjes naar gelukkige winnaars. Zoals die ene voor Lummel voor zijn 100e reactie. En een nieuw model naar Bertie als eerste liker van het vorige intro. Ilona en (opnieuw) Lummel kregen ook elk zo’n likerslepeltje, omdat ze respectievelijk tweede en derde liker waren en da’s ook heel knap. Heb je veel zelfbeheersing voor nodig. Zelf stond ik er een tijdje voor op mijn kop in de keuken, jezelf in spiegelbeeld fotograferen valt niet mee. Ilona meldde dat ze “geroerd” was en da’s mooi. Dat wil je met zo’n lepeltje. Anders gaf je wel een vorkje.
Lummel plaatste om onverklaarbare redenen ineens een muziekje van Mozart, wel mooi, daar niet van. En ja, als Mopperkont het niet doet, dan moet je toch wat. En misschien was het wel dankbaarheid. Of algemene blijheid met het leven.
Jacobine d’Engelbronner zag in de trein van Den Bosch naar Amsterdam een toeterzat ouder echtpaar. Of de trein via Utrecht zou gaan wilde de man weten. Dat ze daar wel van uitging, pareerde de vrouw. Waarop de man met dubbele tong uitriep: „En anders gaan we gewoon samen naar het einde van de wereld.”
De meningen van ons recensentenpanel waren verdeeld. De een vond het ikje het einde van het ikjestijdperk inluiden, de ander vond het stijlvol, relativerend (Klare Taal) en zelfs romantisch (Pawi).
Elke zin was slecht, fout, stuntelig, stijf …
Ene Guido Gigase slaagde er op de valreep van 2019 in om het allerslechtst geschreven ikje van het jaar geplaatst te zien. Elke zin was slecht, fout, stuntelig, stijf, en het geheel had geen verhaal, laat staan een clou. Gefeliciteerd Guido, jammer dat de NRC geen lepeltjes uitreikt. Het ging over het opzetten van een kerstboom door een bejaarde man en puberzonen die hem voor kerst-boomer uitschelden. Haha. Not.
Maar ook het ikje van Suzan Tuinier mocht er not zijn. “Dit ikje is aan alle kanten mislukt”, was nog een mild commentaar. Het ging over een fout grapje van een bijna gepensioneerde fysiotherapeut van een sportclub.
Schrijnende ikjes waren er ook, zoals die van Marij Wolf over hoe ze bij aankomst op een feest wordt aangegaapt door haar vierjarig nichtje Ella, als ze zich in haar rolstoel onhandig uit de achterkant van haar aangepaste auto laat zakken. Wanneer het feest afgelopen is vraagt het wicht met een verdrietig gezicht: „Moet jij nu ook weer in de kofferbak naar huis?”
Het is dan ook, aldus Pawi, geen gezicht, die aangepaste auto’s. “Invalide met rolstoel en al achterin, hij/zij zit hoger dan de bestuurder maar ziet minder van de omgeving. Een beetje paus-gevoel zou dat kunnen geven, maar dan! Achter in- en uitladen. Dat moet toch charmanter kunnen!”
Zeker, charmanter had ook Pawi’s betoog over scheidingen gekund, dat naar aanleiding van een ikje van de pas gescheiden Peter Brans een paar dagen later gehouden werd. “Voor het leven getekend” vond ze diens negenjarige dochter en zonder de omstandigheden te kennen riep ze hem toe “Ga toch terug, man.” Tja. Er waren ook lezers die genuanceerder over het fenomeen echtscheiding dachten. Zullen we maar zeggen en het erbij laten.
Onze lezers brachten voor het merendeel de feestdagen in huiselijke kring door, alleen Ad Hok moest zonodig weer helemaal naar New York, man man. Hij liet het breed hangen en ging de Christmas Spectacular zien van de Rockettes, alsof er geen YouTube of Videoland bestaan en het niet elk jaar hetzelfde is.
Hoe Oudejaarsavond gaat aflopen, dat zien we morgen. Voor iedereen die hier leest en/of reageert: de allerbeste wensen voor het Nieuwe Jaar. Schone lei hier en overal. Ook de buren alle goeds.
Wil jij net als Ad Hok en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie of gedachte zoals sommige mensen zeggen precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Bas van Vuren, aangenaam
Reacties zijn welkom via het reactieveld, of via het contactformulier hier, of via een email naar bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan hier onze dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik was aan het rondslenteren in Rotterdam. En maar knippen. Klikken. Fotootje hier. Fotootje daar. Hopla, daar was ik op de Kop van Zuid, hopla in de watertaxi, hopla op Erasmus, hopla in de Markthal, hopla rondje Kralingse Plas. Maar dit hier is een hondje (fragment) aan de Oude Binnenweg, vlakbij het café waar ook de fanclubdag is gehouden. Geschenk van een studentenvereniging. Met drol in het brons ervoor, maar die kon niet op de foto. En vijf minuten hiervandaan café Ali, stamkroeg van Jules Deelder zaliger. Wie weet komt daar ook nogeens een hondje.
Foto: “Hond met drolletje” © 2019 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Aanbod
In de organisatie waar ik werkte ging ik ook over de kerstpakketten. Door ervaring wijs geworden bemoeide ik mij niet met de inhoud ervan: je doet het namelijk nooit goed. In plaats daarvan stelden we een commissie in. Die verraste de medewerkers met een chocoladefontein, een apparaat dat vloeibare chocolade maakt. Je kunt dan met de hele familie rond de tafel om chocolade te dippen. Kort na het uitdelen van de kerstpakketten vroeg ik Marianne, onze secretaresse, of de collega’s deze geste wisten te waarderen. Ze glimlachte wat, typte iets in, en draaide haar beeldscherm naar me toe. Ik keek naar een pagina op de site van Marktplaats, met daarop een lange rij vandaag aangeboden chocoladefonteinen. Marianne ging met haar vinger langs het rijtje, en zei: „Vanmorgen vroegen ze er nog twee keer zo veel voor.”
Martin van der Jagt
Ja, zo’n chocoladefontein wil toch niemand in zijn kerstpakket? Als je zoiets leuk vindt heb je het allang en andersom.
Mooie terugblik op de laatste twee weken van dit jaar.
Goeie foto van een invalide die charmant uit de auto rijdt.
Grappig ikje, leerzaam voor alle kerstpakket-uitdelers ook.
PS Het citaat van Deelder begint met “alles blijft”…
Mooi intro. Hoewel ik nix met Deelder heb.
Ik zou wel eens willen weten of je met zo’n chocoladefontein ook kaasfondu kan maken. Dan zou ik zo’n ding voor een prikje over kunnen nemen.
Dank, Pawi. Gecorrigeerd!
Weer een zeer leesbare intro, dank je Bas. Nee, ik hoef geen lepeltje. 😏
De kerstpakketten die we kregen, de een had nog wonderijker verrassing dan de andere.
We verlangden terug naar de inhoud die we niet kenden. Vreemde nootjes en blikjes Frans voer, chocolaatjes en een fles rode azijn. En een klein cadeau als een koektrommeltje, zoiets.Dat was lachen.
Is misschien wel een marketingidee … Patent op aanvragen, nu! Ook Chinese bouillon zou in principe moeten kunnen. En vlaflip.
Dank Bertie, daar doen we het voor, ook zonder lepeltjes. Ik heb al decennia geen kerstpakket meer gehad. Ween!
Gaan we doen Bas. Maar wel goed schoonmaken anders eet je voor je het weet een chinese kaasflip.
Koop er zelf een. ☻
Ik logde anders in en kon liken. Maar mijn reactie in de wacht. ik begrijp soms nix van wordpress. Wedden dat dit hier staat en ik niet meer kan liken?
Sorry voor het autoliken. Dat was een test.
Oh wat een mooie verrassing, een fraai intro op een van de laatste dagen van het jaar, extro bestaat niet maar wel een extra dus vandaag.
Mooie samenvatting en terugblik op de al dan niet memorabele ikjes.
Wat mij bijzonder trof was het in memoriam Jules Deelder , een bijzondere man en dichter die niet alleen in Rotterdam gemist gaat worden, geestig en scherp als hij was.
Goed Bas dat jij het condoleance-register hebt getekend.
Het ikje van vandaag is wel wat lang maar er zit veel zinnigs en grappigs in.
Dank je, Klare taal. Ik heb het register in feite namens ons allemaal getekend. In gedachten dan.
Dieren
Tweede Kerstdag in Diergaarde Blijdorp. Zoveel verschillende mensen, zoveel verschillende namen voor dieren. Een man met Haagse tongval noemt de ooievaars uiteraard ‘reigers’. Een andere bezoeker weet niet zeker of je nu de mannetjes- of de vrouwtjesleeuw ‘tijger’ noemt. Op een bordje bij een van de aquaria staat de naam: Reuzengoerami, maar een mevrouw ziet de diklippige vis en zegt stellig: „Dat is een Kim Kardashian.”
Paulien Lammers
Dit is geen lezersanekdote dus. Jammer dat het jaar zo moet eindigen.
Nou ja. Lekker mopperen op je landgenoten, het is tekenend voor de sfeer van het afgelopen jaar.
Iedereen een mooie en veilige jaarwisseling gewenst!
Ik ben gek op dierentuinen. Ik heb mijn dochter er heen moeten slepen, die vindt daar nix aan. Ik krijg de herkansing met Lola. Ik zal als elke opa de bordjes voorlezen: kijk lola dit is een spikkelde tijgervlinder uit borneo.
Ik mag jullie alleen een fijne avond wensen. Meer pas na 12 das de wet hier.
Ook op deze weblog een fijne/saaie/gezellige/lieve/gewone/vurige/rustige jaarwisseling gewenst aan iedereen die dit leest. ✨
Tot morgen of overmorgen.
Insgelijks!
Ook van ons de allerbeste wensen voor het jaar 2020.
Zelf noem ik het zozo; je moet het maar afwachten. Maar dat moeten we allemaal.
In elk geval veel voorspoed en geluk gewenst! Voor iedereen. Misschien dat dat helpt.
We maken er wat van ✨
Absoluut, laat dat ons aller voornemen zijn!
2020, een fraai en eenvoudig getal, staat er mooi op!
Moge het ons allen gezondheid en geluk brengen dat is mijn wens voor iedereen dit jaar.
Insgelijks en van hetzelfde!😘
Ik gebruik de eerste reactie in 2020 om iedereen hier het allerbeste te wensen in het nieuwe jaar.
Wow, je bent nog laat op! Beste wensen jij en de jouwen ook! 🥂🍾🍷
Op deze eerste dag van 2020 passen de statistieken van 2019. Hier zijn de 10 meest gelezen verhalen:
En hier nog wat cijfers: 42 posts, dus to h nog bijna elke week één. Wie had dat gedacht? En wat een likes mensen! Meer dan vierduizend. Dank daarvoor. Grappig feitje: er gaat gemiddeld dus bijna elke post wel een lepeltje uit!
Gaat zo door.
En een gemiddelde van ruim 1700 woorden per bericht valt ook best mee, toch?
Beste wensen voor iedereen.
Mooie stats.
Jeetje Bas, goeie cijfers.
Je mag over!
KAN DAT NIET WAT GROTER?
Lees het werkje “Oom Jan leert zijn neefje swipen”
Modern
Naast NRC lezen wij een regionale ochtendkrant. Die wordt rond 6.00 uur bezorgd. Vorige week zat er een briefje in die krant. De bezorger wenste ons alvast een gelukkig nieuwjaar, schreef dat hij door zijn baan geen tijd had persoonlijk langs te komen, en noemde onderaan de brief zijn bankrekeningnummer. Twee dagen nadat ik een bedrag op zijn rekening had gestort, stortte hij tien cent op mijn rekening terug met een vriendelijk bedankje en goede wensen voor 2020.
Machteld van Soest-Hartman
Tien cent terug, waarom dan?
Ojee na tienen geplaats. Gaat de wet van de beperkte toerekening in werking?
Het eerste ikje van twintigtwintig. Het kan beter, maar het kan ook slechter.
De tien cent terug omiets op het afschrift te kunnen schrijven. Tien centzalhet minimum zijn.
In het nieuwe jaar mag plaatsen ook na tienen.
In 2021 gaan we voorzichtig experimenteren met plaatsen na elven.
Modern vind ik een ouderwets woord.
Het is wel hip om je bankrekeningnummer op te geven. Hoeveel fooi krijgt zo’n vroege bezorger eigenlijk? Tien euro? Vijf?
Bedankt Bas.
Ben zelf al enige tijd googleguide level vijf maar doe er weinig mee. Kreeg bericht mijn foto’s zijn 82.675 maal bekeken aangeklikt. Mijn recensies minder maar ook vrij veel.
Zag dat het veel foto’s van mij zijn, voor ik precies wist hoe alles werkt.
Die zal ik uitsnijden en wegscheren.
Bedankt Bas voor deze site draaiende te houden door de ikjes van anderen ongevraagd en vast zonder permissie te laten becommentariëren daar weer anderen en daar dan geld te ontvangen voor reclame die jij niet hebt binnengehaald.
Voorwaar een goed verdienmodel, Chapeau voor van Vuren hoor!
Rentenier met een hobby, het kunnen de liefste mensen zijn. Klein hartje en een groot hart dus gemiddeld een goed kloppend hart.
Een gezond nieuw decennium. Over tien jaar if FB failliet en Zuckerberg als Snowdon gevangen maar in Beijing.
Google en Twitter en drie nieuwe techgigants, 1 uit de EU een uit India en een uit Zuid-Arabia, regeren de bovenwereld. De benedenwereld is geheim en er wordt oorlog gevoerd over water, vrouwen en het www.
Wij in West-Europa wonen fijn maar binnen hoge muren.
Dit blog bestaat wel of niet.
Tien
Vijf
Bankrente in gedachten!?
Vraag geld terug lieve pawi
Om het voorrecht vroeg de kans te hebben
U in het weekeinde in een slaapjurk te kunnen aantreffen.
Anders 25 € ! Als hij een jaar lang met weer en geen weer geen grote fouten heeft gemaakt. Als de krant nat en onleesbaar was er een exemplaar na bezorgend.
Dat is liefde
Slaap lekker ik heb pil op want laatste weken uit mijn slaapregiem en dat nekt je.
Verwarde man dat je me d’r eentje van ons bent. We houden van je. Filmtip: ‘Hors normes’, van de makers van les Intouchables. Zo mogelijk nog mooier.
Hond
Op een populaire hondenuitlaatroute vang ik een gesprek op tussen twee hondenbezitsters. Ze praten lovend over elkaars honden. „Wat kunnen ze toch goed met elkaar overweg”, zegt de ene vrouw. „Ja”, reageert de andere, „ze zijn twee honden op één buik.”
Karin Michel
Haha, wat een grapjas die vrouw. Wij schrijvers noemen dit een Sprechhund. Iemand die zogenaamd jouw invalletje vertelt. Next.
Ik wist trouwens niet dat het nog bestond: de papieren krant thuis laten bezorgen.
Is dit humor? Of gaat het daar niet om bij de ikjes?
KvL: elke dag om 6 uur de krant in de bus, weer of geen weer, eigenlijk is dat onbetaalbaar.
Over het ikje hoeven we het dus niet te hebben. Dus even tijd voor iets anders, achterstallige post. Net voor de Kerst kreeg ik onderstaand plaatje toegespeeld, een kok in spiegelbeeld in zijn keukenraam, kei-uniek als je het mij vraagt. Normaal zie je ze in lepeltjes. Het lijkt me nog een leuke vent ook. Opgave: wie denken jullie dat dit is?
Lummel mag niet meedoen.
Nou niet van die moeilijke vragen stellen
Ja, die muts maakt het moeilijk.
Is dat raam wel goed gelapt?
ps
ik vind het een heel leuk ikje. Ben ik nu simpel?
Niks mis met simpel!😂
Geef mijn portie maar aan Fikkie.
Dat raam is supergoed gelapt.
Is het Ad Hok?
Het is niet mijn broer …
Ad Hok is wel ‘heel warm’, niet scabreus bedoeld hoor!
Winkelen
Zondagmorgen lopen we, nog onder de indruk van een ochtendconcert, door de P.C. Hooftstraat in Amsterdam. De meeste winkels blijken open, het is uitverkoop, aanleiding voor ons om bij een veel te dure winkel naar binnen te gaan. Het valt mijn vriendin op dat er weinig klanten zijn en dat degenen die er wel rondkijken allerlei talen spreken. „Komen hier veel buitenlanders?” vraagt ze aan een van de verkoopsters. Die ontkent. „Maar het lijkt of ik Russisch hoor en nog andere talen?” houdt mijn vriendin vol. „Ja, dat wel, er komen hier veel toeristen.”
Afra Groen
Ja zeg, neem je moer in de maling. Met je van a tot z verzonnenikje. Wat een drol.
Dus de clou is dat de verkoopster niet weet dat toeristen buitenlanders zijn? Magertjes.
Maar inderdaad, nu we het er toch over hebben, in het duurdere prijzensegment (appartementen, auto’s, tassen, schoenen, horloges) zie je bovengemiddeld veel buitenlandse klantjes rondscharrelen.
Ik spreek ook vaak allerlei talen in een winkel. Bonjour monsieur, ich möchte graag a pair of trousers por favor.
Nog tot morgenavond 18:00 uur inzenden voor het raadsel van de man met de kerstmuts voor het vieze raam. Het juiste antwoord is nog niet gegeven.
Hint: ook die vaatdoek ziet er niet kraakhelder uit, dit is een man die het druk heeft. Het kraantje zelf doet een ontwikkelingsland vermoeden, of in ieder geval iets in het zuiden.
volgens mij zitten jullie op hele vieze beeldschermen te kijken
Mijn antwoord is 100% juist.
Ja maar toch zijn we zo niet getrouwd.
Die bril heeft iets prinselijks….
Weinig klanten die allerlei talen spreken? Allebei les gehad van lummel!
Lekker druk weekend geweest. Veel geschreven ook, maar een vers intro is erbij ingeschoten. Het is niet anders. Niet huilen, nou ja, lichtjes wenen is toegestaan.
Roze koek
Januari, dus met goede voornemens weer de bootcamples in. De eerste les overleefd. Terwijl de instructrice met haar rug naar ons toe de stretchoefeningen voordoet, geeft ze ons wat voedingstips mee: „Als je zo thuis komt, neem je lekker een banaantje, of een mueslibolletje.” Iemand in de achterhoede mompelt: „Of een roze koek.” Onder uitroep van een geschokte „Oh” draait de instructrice zich met een ruk om. Om vervolgens instemmend te verzuchten: „Die zijn lekker.”
Martine Koetsier
Martine is weer onder de mensen en doet verslag van wat ze zeggen.
Het duurde even voorik door had dat het bootcamp les was.
Jasses, moesselientjes. Doe mij maar een kano of een gevulde koek.
Overigens vroeg ook ik mij aanvankelijk af wat een bootcample was.
Grootgelijk Ad. Ik ben ook voor de kano en de gevulde koek.
Je kunt je nog aanmelden: https://bootcampforeverybody.nl/tips-eerste-bootcamples/
Bootcamples … zo op het oog ziet het eruit als joggen, fitnesscircuit, arobics, zal wel weer zo’n aangewaaide modeterm zijn voor iets dat wij en onze voorouders allang deden, maar dan zonder flitsende pakjes, laagjes en voldoende vochtinname. Man man. Maar goed, beter dan op de bank hangen.
En wat er in het roze van de roze koek dat weten we allemaal nog wel toch? Nooit meer een gegeten. Net zoals na mijn voorlichting over de vijgen en de dadels. Er zijn dingen die je eigenlijk niet zou hebben willen weten.
Kano’s en gevulde koeken van de erkende banketbakker, dat spreekt.
Of gewoon zelf bakken Ad. Heerlijk
Geef mij maar een bokkepootje. Of 2.
Hebjij bokkepootjes Bertie?
Heb net mijn bootcamples ingeleverd bij de kringloop. Hartelijk dank mevrouw zeiden ze. Nog net even over mijn schouder gekeken, en ja, daar gingen ze in de vuilcontainer. Tranen met tuiten, geen zachtjes geween. Mijn lieve roze bootcamples, daar had ik zo graag iemand plezier mee willen doen!
Off record. Mijn moeder bewaarde gevulde koeken in een koekenpannetje met deksel op haar fornuis. Niemand die het wist, dacht ze. En veel lekkerder dan die magnetronmaaltijden van de thuiszorg, vond ze.
Soms heb ik bokkepootjes. Dat loopt lastig maar lekker dat ze zijn. 😁
@Pawi
Een koekenpannetje met gevulde koeken. Lekkerder maaltje dan dat van de thuiszorg?
Ja,kan ik me best voorstellen. Hoewel ik nooit thuiszorg heb gehad of van nabij meegemaakt. Maar gevulde koeken … Eentje is lekker, maar dan weer een weekje wachten wat mij betreft. Of nog langer. Net als de banketstaaf, eierkoek en stroopwafel.
Trots
Positief nieuws is in. Ook bij de Nederlandse Spoorwegen. In de afgelopen tien jaar is „de trein heeft een vertraging van tien minuten” vervangen door „de trein vertrekt over tien minuten”. Tijdens een diner met buren hebben we het over vakanties. De ene buur gaat met de trein naar Londen. De ander gaat, ook met de trein, naar de wintersport. En is dat nu vliegschaamte? Nee. We besluiten dat we in 2020 gaan voor een positief woord van het jaar… Treintrots!
Michael Samson
Raar stukje, Michael is kennelijk erg tevreden met zijn “vondst”, dat mag, maar misbruikt daar de lezersanekdoterubriek voor. Dit is geen anekdote, Michael en redactie. Het nieuwe ikjesjaar begint nu wel heel erg huiveringwekkend slecht te worden.
Apetrots die Michael
Deze zomer zwemmen wij naar Europa.
Eerst douchen hè?
Een woord dat wel intrinsiek allitereert maar toch niet lekker bekt. Ik loop maar weer eens een rondje door de polders.
Het viel me op dat de treinconducteuren in Nederland – te jolig en te luid, maar goed, dat is de Nederlandse gezelligheid van dat iedereen jou geweldig moet vinden – telkens trots omroepen dat ze “op tijd” op het volgende station arriveren. Alsof dat iets is om te vermelden. Zal dus wel. Hier in Zwitserland roepen ze alleen om als de trein vertraaagd is en plegen dan bijna harikiri, al is het maar een vertraging van 3 minuutjes.
Als ik weer de trein neem vraag ik om een Zwitserse conducteur.
😂😂😂
Besmettelijk
Ik loop de hele zondag amechtig te snotteren door het huis. Ik vraag nadrukkelijk aandacht van vrouw en kinderen voor het persoonlijk onrecht dat mij wordt aangedaan door deze kwaal maar de reacties zijn helaas lauw. Nog net hoorbaar lispelen mijn huisgenoten onderling: „Papa heeft de mannengriep.” ’s Avonds geeft dochter Wies mij zoals gebruikelijk een welterustenkus. Onmiddellijk volgen alarmerende reacties over mijn besmettelijke status maar zij reageert rustig: „Deze griep kunnen wij toch niet krijgen, mam?”
Remy Maarschalk
Ach. Tja. Wat zullen wij er van zeggen. Maar eens niks.
Maarschalk doet me wel meteen aan gezellige winteravonden denken met Stratego op tafel.
Stratego! Dat heb ik ook vaak gespeeld. Daarna gingen we risken, en dat doen we nog steeds.
Een flauwerikje. Och wat heeft die remy een zelfspot.
Is zeker die Remy van Alleen op de Wereld.
Was dat maar waar ….
Ha misschien weer een lepeltje
De jury zal gaan tellen en hertellen. Ik duim voor je!
Slot
Mijn schoenmaker komt uit het land van Herman Finkers. Ik sta bij hem in de winkel en als ik aan de beurt ben, vraag ik of ik mijn fietssleutel kan laten bijmaken. Hij bekijkt de sleutel, zoekt er een duplicaat bij en zegt: „Jawel, dat is mogelijk.” Hij gaat meteen aan de slag en als hij klaar is, vraag ik hem of hij ook de sleutel van mijn vrouw kan bijmaken. Hij kijkt even op en vraagt: „Niet van de fiets?”
Ron Jue
Goh, wat een aparte schoenmaker. Die maakt fietsensleutels en grapjes.
Let even op hoe Ron zijn boodschapje beschrijft. Waar de man woont. Dat hij bij hem in de winkel staat, ja waar anders? Dat hij pas als hij aan de beurt is zijn bestelling doet … alles om maar niet een goedlopende verhaaltje te vertellen. En de eindredactie laat de schoenmaker die fietsenmaker had moeten zijn gaan. Man man. Wat een treurig ikjesjaar tot nu toe.
Let ook op hoe de handeling op het einde wordt uitgesponnen. Hij gaat meteen aan de slag. Als hij klaar is. Hij kijkt even op … De helft kan weg. En dan blijft er het magere woordgrapje over dat het is.
Pursies. De man wil twee sleutels laten maken. Maar hij weet blijkbaar niet zeker of de schoenmaker ook vrouwenfietssleutels wil maken. Dus stelt hij eerst zijn eigen bestelling veilig Je weet maar nooit.
Hij vindt de sleutelmakers net zo leuk als Finkers. Landgenoot. 😀
Oh ja, die snapte ik ook niet. Wat heeft Finkers met dit verhaaltje te maken?
Effe denken…
Kennelijk een belangrijke gebeurtenis in Almelo. Dat haalt de krant.
Ilona! 😀
Ja, ik weet het. Bijdehand, hè
Net als dat stoplicht ….
Ik vond hem wel grappig. In de zin dat toen ik hem las, ik spontaan in de lach schoot en dat gebeurt niet vaak (tja niet veel gewend misschien?)
Dat van die schoenmaker die eigenlijk fietsenmaker moet zijn, klopt niet hoor Bas. Schoenmakers maken ook sleutels. Vroeger had je daar nog aparte slotenmakers voor, die ook sleutels konden produceren, maar die bestaan (bijna) niet meer. Dus voor een nieuwe sleutel op wat voor gebied ook, ga je tegenwoordig naar de schoenmaker. Behalve als je een speciale sleutel wilt, dan moet je vaak rechtstreeks naar de fabriek.
Fietsenmakers maken geen sleutels, die doen alleen in fietsen en in fietssloten waar de sleutels nog bij zitten.
En dit, kinderen, was de les van vandaag, sprak de juf 👵 😄.
Prachtig, weer veel bijgeleerd. Ben er inderdaad de hele dag al over gemaild. Over die schoenmakers. Wat ik zelf zou doen als ik sleutelmaker was? Schoenen maken!! Enfin binnenkort hebben we alleen nog pasjes en irisscans. Weer een traditie verloren, sleutel kwijt, rinkelende sleutelbos, alles gaat eraan.
Schoenmaker blijf bij je sleutel dus.
Vers
Januari, er ligt ijs op de vijver. Het is nog niet eens zo veel jaren geleden. „Kom Cato”, zeg ik tegen mijn toen drie jaar oude dochter. „We gaan thuis even kijken of we nog oud brood hebben, de eendjes hebben honger.” Bij het voeren staart mijn dochter peinzend voor zich uit. „Mama, waarom lusten de eendjes eigenlijk alleen oud brood?”
Birgit Oostveen
Het is nog niet eens zoveel jaren geleden … Geweldig, dat Birgit na jaren schrijven, herschrijven, schaven, schrappen, dit pareltje heeft ingezonden. De Nederlandse literatuur is verrijkt, daar lusten de honden geen brood van.
Dit soort anecdotes vertel je aan je partner als hij/zij thuis komt. Of aan opa en oma. Maar niet naar de krant.
Waarom gaan deze schrijvers niet bij een schrijfclubje, vraag ik me af.
Of beginnen een blog …? 🤪
Verzekerd
Deze week lag de polis weer in de bus. Als 21-jarige kreeg mijn vrouw een uitvaartverzekering mee waarvoor al jaren trouw was gestort. Nu toch maar eens de kleine lettertjes lezen. Immers, recent hadden we, toen één ouder kwam te overlijden, gemerkt wat er zoal na ’n halve eeuw premie wordt vergoed. Bijvoorbeeld 20 plakjes cake (180 nodig tegen de hoofdprijs) en een cohort dragers (bij crematie onnodig). Maar wat ons vooral verbaasde was dat wat buiten de verzekering viel. De kist.
Jan-Jacob Vos
Lol! Ja, onze ouders zijn opgelicht door al die gladpratende verzekeringsagenten die jaarlijks met hun mappen aan huis kwamen en nog koffie kregen ook. Zelf heb ik net van de week 3 polissen afgekocht. Had mijn vader afgesloten toen ik twee jaar oud was, de schat. Maar de een zou 90 euro uitkeren, de andere 800. Hopla, hier dat geld, wel in dankbaarheid aan pa.
Ik kreeg een mailtje dat DSR tegenwoordig kinderikjes bij de buren plaatst en wat ik daarvan vind? LOL. Ik vind daar niks van. Hij mag. Hij kan. Het ego moet wel heel erg gekweld zijn als je die moeite neemt voor een blog dat door 2,5 lezers bezocht wordt.
Nee hoor, schone lei, we hebben de buren zelfs een Gelukkig Nieuwjaar geweest, dus zo zijn we wel. Zo’n vete moet ook weer niet te lang duren, er rijden ook geen Family Dinner limousines van Basel via Brussel naar Almere-Zuid, dus somehow moeten we dit zelf oplossen. Of niet en dan is het ook goed. Een uitgestoken hand kan niet alleen genegeerd maar ook afgehakt worden. Au!
Ook wel weer typisch Nederlands, kleine lettertjes te laat lezen, en dan mopperen.
Geen kist, wel dragers! Heerlijk amusement.
Die plakjes cake zijn trouwens uit de mode. Het is nu champagne en oesters of kaviaar.
Ik kreeg een mailtje dat APD het weer op DSR had voorzien en wat ik daarvan vind, maar afgezien van z’n gebruikelijke geschimpeneer waar ie kennelijk niet buiten kan, valt er niks te zien.
Wel wordt er gesproken van uitgestoken handen, maar dat is zeker een vingeroefening alvorens de daad bij het woord te voegen. We zullen zien. Of niet.
Dus beste mailer, eea heeft te weinig om het lijf om er iets van te vinden.
En van wie kreeg jij dat mailtje wel, jij fantast! Maar goed, hier word je niet gemodereerd. Mijn opmerking bij de buren, van een uurtje of twee gelee, werd niet doorgelaten. Angstig mannetje dat die rozenwater er eentje van ons is. Maar hij heeft zich wel uit de voegen gebogen om de heer DSR maar op zijn blog te krijgen, zelfs onbeperkt reageerders schrappen hoorde daar bij. Man. Wat een armoe. Hoe je je zogenaamde principes kunt verloochenen. Welkom lieve DSR! Nog iets echt interessants meegemaakt? Zal wel niet.
Ik neem aan dat ’t dezelfde was die jou heeft gemaild, dat soort kwaaitongen maakt overuren als ze denken de boel op te kunnen juinen. Enfin, je bent meteen polshoogte wezen nemen – milde glimlachicoon-
En ja, fijne, interessante feestdagen gehad, en een onderhoudende start van 2020. Jij ook? -milde glimlachicoon-
Zekers. Ik heb daar uitgebreid verslag van gedaan nota bene in het artikel waaronder je reageert!😂😂 Dit is geen Whatsapp! Maar goed, ook bij Roosje zul je wel alleen je eigen stukjes lezen, het was hier nooit anders. Nog sterretjes afgestoken met de kleine man?
APD maakt er wel een spektakel van met z’n hatelijkheden en geveinsde belangstelling. De kijkcijfers zijn zeker wat ingezakt en nu publiceert die dekselse DSR ook bij de buren. Daar kan APD dan ook terecht voor antwoorden omtrent sterretjes etc. -milde glimlachicoon-
Iew, sterretjes, het favoriete onderwerp van DSR duikt alweer meteen op.
We hebben hier een gesprek, of proberen het althans te voeren. Het gaat dan niet aan me voor antwoorden naar een ander blog te verwijzen. Of doe je daar het tegenovergestelde? Nee. Bedoel ik toch! Zo zijn we niet getrouwd vadermans.
Wat APD daar rond het middernachtelijk uur allemaal uitkraamt, daar kan DSR geen chocola van maken, maar vriendelijk bedoeld lijkt het in ieder geval niet. APD zal het er wel mee eens zijn dat het niet zijn sterkste reactie is.
Enfin, als het op zo’n manier moet, dan zet DSR bij deze een punt achter het (gepoogde) gesprek en neemt afscheid met de hoed in de hand. -milde glimlachicoon-
Nou nou, DSR geeft het weer snel op. Wil alleen maar als diva binnengehaald worden, alphadiertje dat het me d’r eentje van ons is. Nee bij de buren geen onvertogen woord, daar houdt DSR van. Zelfs dit onnozele gesprekje wordt als de Gebeurtenis van de Eeuw opgevoerd, evenals Het Afscheid. Man man. Hoe ijdel kan een mens zijn. 😂😂😂
Overigens, whatever de insinuatie van DSR ook moge zijn: met die sterretjes doel ik uiteraard op de sterretjes (vroeger duimpjes) die DSR zo graag misbruikt om zijn verachting voor het geschrevene te ventileren, in het geniep. Nog altijd krijgt elk nieuw intro standaard binnen een uur na verschijnen een (schrijve 1) sterretje. Afzender: inderdaad, een zeker iemand. Einde bericht en een fijne zondag verder.
Test. Na meer dan drie uur nog altijd in de moderatie?
Flauw hoor, shame on you, blog boss -mild-vermoeide glimlachicoon-
Lachen met jou. Er staat niets in de moderatie. Je cookies nakijken, mijn waarde. Je wordt hier niet, ik zeg het nog maar weer eens, niet gemodereerd. Jammer, want eigenlijk zou je dat willen want dan kun je zielig doen. Op het blog bij de buren daarentegen wordt naar hartelust en willekeur geschrapt en geweigerd. Da’s net de Sovjet-Unie. Choose your friends 😂😂😉
Kennelijk een nieuw dingetje van DSR, doen alsof hij gemodereerd wordt. Vorige keer ook herinner ik me. Waarom? Geen idee. Misschien leuk om te kijken of ik boos word? Leuk om me in een kwaad daglicht te zetten, zonder dat iemand voor de volle 100% kan controleren of het klopt? Kinderachtig is het wel. Want hij weet dat hij zit te lullen. Enfin, hier is het screenshot van mijn dashboard, er staan nul te modereren reacties in, nul verwijderde. Een paar SPAM, maar da’s niet DSR. Althans, viagraverkopers, en zo diep zal hij niet gezonken zijn.
Tja, en dit schijnt dan alles te zijn. Hier moet de hele wereld kennelijk van versteld staan: https://heerrozenwater.com/2020/01/08/het-kroost-kletst-dsr-de-oren-van-zijn-hoofd/
Een Groot Schrijver is teruggekomen.
Not.
Terzijde, ik heb aldaar wat reacties achtergelaten, niets onwelvoegelijks, maar die worden niet eens beoordeeld, ze gaan volautomatisch naar de prullenbak, niet eens een melding van “je reactie is in moderatie”, ’t is meteen: WEG. Maar goed, daar voelt DSR zich thuis. En hier beklaagt hij zich over moderatie en kinderachtigheid. Man man. Hij doet het erom, zeggen we dan en laten het weer voor wat het was.
Gelukkig oud jaar dat het me er waren wezen.
Nog een blikje in mijn dashboard: de meest recentste commentaren van DSR (ik heb vanwege zijn privacy de IP nummers onherkenbaar gemaakt). Zoals jullie zien: helegaar niks aan het handje. De man is in kwaadsappigheid op het randje van zielig. Ook voor de vorige discussie die hij zogenaamd vanwege modereren afkapte, een paar weken geleden, kan ik zo het tegenbewijs leveren. Niet waterdicht, want je kunt alles bewerken op het internet, maar ik neem aan dat wie mij kent weet dat ik zo gek niet ben. Enfin, zoals gezegd, we laten het kereltje zijn egospelletjes maar weer spelen, op het blog van de buren is ook zijn trollenleger (dat hij zelve bemant) alweer opgedoken.
Ja, jij ook de beste wensen, Timmerark, en bedankt voor al je fijne reacties.
Man man man, je maakt er weer wat werk van Bas, het niet meer werken doet je geen goed, wat ik je bruin.
Misschien vrijwilligerswerk? Sneeuwscheppen en naar de pistes brengen of blijkt nu weer dat ik de geologie van EVA! weet je, een hobby? Zoiets als Bellingcat! Je zwammende alter voeren met bewerkte statistieken, NEE; dat doe jij niet, dat weten wij wel, maar hij niet, zodat je de trollen kan outen al heb je als man van boven de 10 met een smartphone van minder dan 300 wel een vergrootglas nodig waar zelfs jouw snaak zijn olijke bolletje boven met zwaaiveld uitsteekt.
Waar jullie je allemaal mee bezig houden. En nu je Luvienna en de stengel met doorntjes hebt kaltgestelt weet niemand of we je nog moeten geloven dat ApieDapie, de rechter met het handje en wie allemaal niet een en dezelfde zijn.
Kom man, bewijs het tefendeel. Je kunt het.
Ah, bedankt voor de reclame! Alle beetjes helpen, ook de super-superkleine beetjes -milde glimlachicoon-.
Overigens is eea nergens aangekondigd als de Terugkeer van een Groot Schrijver – wie dat verwacht, raakt uiteraard teleurgesteld.
Nee, het is slecht DSR die in is gegaan op het verzoek van HR om, als dat zo uitkomt, eens een schetsje uit de huiselijke kring te plaatsen. Daarbij hebben we de gelegenheid te baat genomen om vrij van muizenissen het nieuwe decennium in te stappen.
Een schone lei dus: iets waarmee door de blogbaas hier in theorie hoog oploopt, maar wat aan de andere kant van schutting zonder omhaal van woorden in de praktijk wordt gebracht. mild-verzoenende glimlachicoon-
Ik hoor nog geen excuus voor het valselijk beschuldigen van moderatie. Of is deze zogenaamd ook weer niet doorgekomen? Maar even goede vrienden hoor. Echt kwaad word ik niet gauw. En teleurgesteld … bij jou? Ook niet 😂😂😂
En mooi te zien dat DSR’s reacties weer zonder vertraging c.q. moderatie worden geplaatst!
Soms moet je even aan de bel trekken om je evennaaste weer op het rechte pad te krijgen, zelfs als ie de blogbaas is, maar beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald! -zand-erover-glimlachicoontje-
Dat APD probeert z’n gezicht te redden met screenshotjes waar geen mens iets ten goede of ten kwade uit kan concluderen, staat ‘m vrij – maar hij en DSR weten hoe de vork in de steel zit, en dat is genoeg. -milde glimlachicoon-.
Enfin, nogmaals bedankt voor de aanmoedigende bijval. Fijn dat je zo af en toe nog eens een kijkje bij de buren neemt! Nog een goeienavond saam. -mild afscheidsglimlachje-icoon-
Die neus van jou groeit door je beeldscherm heen. Enfin, fijne avond nog.
En jawel, de meest schrandere lezertjes hebben het al gezien aan de trackback naar dit oude intro … morgenochtend vroeg verschijnt er een verse. De allereerste van het nieuwe jaar. Van 2020 dus. Ik huiver van geluk. Het gaat over een koektrommeltje, een kraantje en een rechtertje. Veel plezier dermee. Gute Nacht, Freunde.