Over de ikjes kunnen we het snel eens zijn. Niet leuk om te zeggen, maar het waren stuk voor stuk rampzalige Donald-Duckverhaaltjes, en nu doe ik Donald Duck te kort, want … in Donald-Duckverhaaltjes zit wel een goed verhaal, ze zijn spannend en ze zijn grappig. De ikjes van deze week dus niet. Geeft dat wat? Nee hoor, we betalen er immers niet voor. En we hoeven ze niet te lezen, wat jij? Hieronder plaats ik dus doodleuk zoals elke week de ahum hoogtepunten van de NRC-ikjesweek. Want iemand moet het doen.
… eindelijk iemand die zijn uiterlijk eens als vriendelijk bestempelt.
Ben Kranen wilde laten weten dat hij al acht jaar “met veel plezier” in Singapore woont, dat “multiraciale, multiculturele stadstaatje”. Een taxichauffeur stopt voor hem en zegt dat hij, Ben dus, er wel vriendelijk uit ziet. Ja und? Nog geen Whatsappje naar de familie waard, wat mij betreft. Maar goed, Ben kwam er mee in de krant. Joke vatte het trieste geval nog het beste samen: “Mijn hemel, die Ben maakt ook niet veel mee dat hij blij is dat, na acht jaar in Singapore, eindelijk iemand zijn uiterlijk eens als vriendelijk bestempelt.”
Francine Nieuwenhuis ging naar een “nog jeugdige” tandarts die naar haar gebit op het computerscherm kijkt en dan “onthutst” opmerkt dat haar vullingen ouder zijn dan de tandarts zelf. Een mooi ikje, noemde Klare Taal het verhaaltje. De jonge tandarts is immers vol idealen en verse beroepsethiek, nog niet besmet met het dreigende virus dat vaak bij tandartsen op de loer ligt: financieel gewin. Zo is dat, een eerlijke tandarts, vind die maar eens. Ik heb er één. En ze is nog keilief ook.
Zowel Lummel als Pawi waren een beetje weg van de week, en dat merkten we best wel. Gelukkig kwam Lummel sneller terug dan gedacht en reageert Pawi nog wel, zo af en toe, als ze in de buurt van een wifi is.
En toen ontviel ons ook nogeens Aart Staartjes, door een lullig ongeluk, maar goed, die dingen gebeuren. Een grote televisievernieuwer, dwarsdenker, creatief persoon is van ons heengegaan. Aart heeft de jeugdtelevisie in Nederland op een bijzonder hoog plan getild. Aarts dood deed Klare Taal denken aan Gaudi, die onder de tram kwam in Barcelona.
Ine Sonak-van den Hoed zit met haar man aan tafel te praten toen ene “Dinesh” vanuit zijn kinderstoel zijn vingertje opsteekt. Nu moet je weten dat Dinesh hun tweeënhalfjarige zoontje is. Op “ietwat” verontwaardigde toon zegt het dreumesje: „Mag ik ook nog iets te berde brengen?!” Later blijkt dat hij dit dagelijks hoorde van Meneer Aart. Heb je wel vaker dat als er een BN’er overleden is er allerlei anekdotes opduiken. Het had veel erger kunnen zijn. Klare Taal merkte op dat hier maar weer blijkt dat TV-kijken naar het juiste programma de taalvaardigheid bevordert. Sapperdeflap nogeens aan toe mensen, ze heb gelijk.
Eigenlijk was het eerbetoon aan Aart van zijn collega en vriend Bert Plagman (“Tommy”) het allermooiste, maar ja, dat was nou net precies het liedje dat ik zelf liet draaien toen mijn eigen vader overleed. Dus ja. Van die dingen. Een prachtige registratie hieronder, let vooral ook op de laatste beelden. Ik zat toen al menig traantje weg te pinken.
Het flauwste woordgrapje van het jaar werd al op 16 januari gescoord. Iemand met twee gebroken enkels wordt uit het ziekenhuis ontslagen, maar “niet op staande voet”. Hahaha, moeder van Eléonore Moll. “Een gezochte woordspeling en toen ze uitgelachen waren werd er een ikje omheen gedraaid. Flauw,” was het kernachtige eindoordeel van Bertie.
“Het helpt als je er een scheut jenever door doet.”
En de allerflauwste voetbalkantinemop moest toen nog komen. Peter van Dijken beschreef schaterend van het lachen hoe iemand over de smaak van alcoholvrij bier zei: “Het helpt trouwens als je er een scheut jenever door doet.”
De warrige sluikreclame voor het Winter Wonder Circus in Tilburg, geschreven door Anton de Kroon, laat ik maar voor wat het is. Het meest verbazende aan het verhaaltje was dat de NRC het plaatste.
Het bracht me wel op een prachtig verhaal in drie delen van Joke over een pensioencursus. Zie alhier. En hier boven. Hilarisch verhaal! Ook voor als je nog lang niet aan je pensioen toebent.
Dus ja, bij gebrek aan besprekenswaardige ikjes gingen we het maar over andere dingen hebben. Zoals koffieapparaten, de voor- en nadelen van Nespresso versus Delonghi versus Jura bijvoorbeeld. En cupjes, al dan niet beschimmeld.
Timmerark reutelde hele reactievelden vol met onbegrijpelijke zinnen en haakjes openen en weer sluiten en dan niet meer weten hoe de zin begonnen was. Vermoeiend, maar we houden van hem. Hij insinueerde dat DSR zijn vroegere “relistukjes” niet zelf heeft geschreven, en dat hij ze daarom heeft laten verwijderen. Kan. Mag. Ze zijn weg. Als we het niveau van DSR’s huidige kinderikjesreeks op het belendende blog zien, dan zou je bijna gaan geloven dat Timmerark het ditmaal bij het rechte eind kan hebben. We zullen het nooit weten en het interesseert ons ook niet echt.
Qua offlinegebeurtenissen van vorige week sprong mijn ontmoeting met de sympathieke zingende taxichauffeur Gerry Holland er uit. Die ontmoeting was alweer een maandje geleden, maar vorige week bleek die door allerlei toevalligheden te gaan leiden tot een wel heel erg mooi nieuw liedje van deze kanjer. Gerry is een echte Jordaanse volkszanger met van die prachtige authentieke trillers in zijn stem. Het liedje? Op zijn lijf geschreven.
Qua tekst is het liedje geschreven door mijzelve, en qua muziek door Kees Tel, jawel, die van de beroemde Tel-sound studio’s in Helmond, producer van Gerard Joling, Hallo Allemaal van de Luizenmoeder en noem maar op. En zelf breng ik natuurlijk ook wel wat beroemde liedjes mee, maar omdat ik zo’n bescheiden menneke ben, noem ik die niet. Hadden jullie maar op moeten letten!
Kees en ik hebben lekker samen aan het nieuwe liedje voor Gerry gewerkt, vorige week dinsdag, hij in Helmond en ik in Zwitserland. Wat een mooie uitvinding is de telefoon toch. Je hoeft niet meer als Lennon & McCartney of Godley & Creme samen met elkaar in de studio te duiken. Je doet het lekker ieder vanaf je eigen stek. De CD komt over een paar weken uit, en dan laat ik hem hier natuurlijk horen. Het hoesje heb ik al binnen. Maar goed, mag ik nog niet laten zien. En ik mag al helemaal niks laten horen. Het is niet anders. Live with it. Maar … jullie gaan hem leuk vinden! Laten we hopen dat we nog op tijd voor het carnaval zijn. Of anders voor het Eurovisiesongfestival.
Wil jij net als Timmerark, Joke en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie of gedachte zoals sommige mensen zeggen precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Bas van Vuren, aangenaam
Reacties zijn welkom via het reactieveld, of via het contactformulier hier, of via een email naar bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan hier onze dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik was aan het rondslenteren in Amsterdam. Daar in de Nieuwe Kerk is er een hele mooie Suriname Expositie. Mag je niet missen. Vind ik. De natuur, de grondstoffen, de mensen, de slavernij (huiver icoontje), het eten, de muziek, alles komt voorbij. Heen gaan hoor, kan nog een maandje of zo.
Foto: “Feest in Paramaribo, Nieuwe Kerk, Amsterdam” © 2020 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Bezorgd
Veel te laat met iets extra’s voor de krantenbezorger, besluit ik hem ’s ochtends op te wachten. Anders lukt het nooit. Goedemorgen, zeg ik, maar het is niet onze vaste krantenbezorger. Waar is hij? vraag ik aan zijn vervanger. Hij is overleden, 71 jaar, hartstilstand net voor de Kerst, zegt hij. De krantenbezorger vóór hem was ook in de zeventig en is overleden. Nu kunnen ze niemand meer vinden en heb ik drie wijken, zegt de 73-jarige man.
Isabelle Schotanus
Mooi intro. Ik ga die verhalen van Joke lezen, want die had ik dus gemist.
Ja, Isabelle, je hebt dit opgeschreven. Maar wat wilde je ermee zeggen? Wat wilde je overbrengen? Dat er oude mensen zijn die kranten bezorgen en dat ze op een gegeven moment komen te overlijden? Ja.
Attentie: woordgrapjes op de achternaam van de inzendster worden onmiddellijk verwijderd.
Knap om van niets iets te maken, dit intro bedoel ik. Hoe de meezinger/dijenkletser uitvalt hopen we binnenkort te lezen.
Uit het ikje wordt duidelijk dat krantenbezorger een uitstervend beroep is.
Goedemorgen en Alaaf.
Een voorschot op carnaval. Even dacht ik de Berliner Luft te herkennen 😏 maar gezellig klinkt het in ieder geval.
Je hebt er weer werk van gemaakt Bas, een goed begin van de week.
Goed datje geen grappen over achternamen mag maken. Bedankt ook namens mijn vader (Ouwe) en mijn broer (Dikke)
Dank voor je begrip, Lol met een streepje erdoor. Jij staat pal voor de goede zaak! En je bent zeker geen slappeling.
),waar om als ikhe slecht zijn dit intro en blog in stand(( houden zou je zegge
En schrijfd
En hersenletsel verzin
Toch docj doei
Ik had twee krantenwijken. Ik ben daarmee opgehouden toen ik 20 was. Vooral ´s ochtends vondik leuk. Lekker stil in de stad. Een krantjevoor een vers brood, krentebollen.
Oud Arks. Beter dan de zwavel humor van de oudere tante op deze bliges altijd tan koste fun nij.
Sjonge dat is gelemaal geen leben heffen.
BMG!
Haag te zeggen
Sdr gelijk
Moeten we iemand bellen, Timmerark? Is er iemand bij je in huis?
Ik tekende voor de eerste keer dat ik niet meer zie hoe de wereld van het land van herkomst is.
Wij zijn op zoek.
Op wezenlijk onderdeel van het land van herkomst heeft een link naar de website optimaliseren nee, nee hè,? Praat eens naar de volgende keer weer op de hoogte van de gemeente.
Wat een gek hij in GT hgggggyyg Th bh bv m
Ik hoop dat je niet alleen bent, Timmerark.
Timmerark gooit er eigen bedenksels tussen. Onbegrijpelijke teksten. Veel woorden zonder klinkers, dan moeten we maar raden. Dr s gn bgnnn n.
Kranten bezorgen is bijna verleden tijd in NL. In FR kopen de mensen hun krantje bij de kiosk of bij de supermarkt, meen ik. Zowel in NL als in FR lezen we op internet, kopen we koffiemachines, kleding. En huren we design jurken voor een weekje, voor dat ene feest.
Dat laatste lijkt me wel wat. Ik heb nu drie galajurken, die ik nooit meer draag, maar ook niet mag wegdoen van deze en gene. Iemand hier geinteresseerd?
Oh, is dat het. Gh wt lk. Nt.
Hiero wordt de krant nog steeds bezorgd. Niet op de fiets, maar door een persoon die hem al autorijdend uit het zijraampje zwiept. Meestal hoef ik niet lang naar de krant op zoek.
Wow, zoals in de films!
Hier ook.
Elke zaterdag worden ze keurig in de bus gestopt. Je zou er bijna emotioneel van worden, zo keurig.
Gevaarlijk
Mijn dochter van vijf en ik zitten in de auto. Op de radio gaat het over het overlijden van meneer Aart. We kennen hem beiden van Sesamstraat. Ik van vroeger, zij van nu. Als ze me vraagt waarom hij is overleden, vertel ik dat het door een verkeersongeluk kwam. „Ook in Sesamstraat moet je goed uitkijken hè mam.”
Claire Calkoen
Calkoen?
Ja, Calkoen
Leuk dat moeder en kind hetzelfde referentiekader kunnen hebben. Mijn vrouw ging als kind naar een programma van Chantal Goya. Later heeft ze haar eigen dochter mee naar een programma van haar meegenomen. En nu hebben moeder en dochter al gepland om Lola volgend jaar naar Chantalmeete nemen.
Is het ook cip?
Mooie video weer
Video niet beschikbaar in mijn Brabant. 😥
Bij mij ook niet. Ook nietals ik net doe of in in NL of Zwitserland ben
Dan deze maar, best lief.
Lieve leuke tekst. Ik heb het aan de vertaalmachine gevoerd voor een beter begrip. 😉
Meenemen
Met mijn wederhelft ben ik aan het wandelen. Op een bospad passeren we een jong stel met een schat van een peuter. Het meisje is trots op elk zwabberend voetstapje.
Wij stoppen, en grinnikend roep ik: „Die zou je toch zo meenemen!”
„Zeker weten”, zegt de vader, „zo zijn wij ook aan haar gekomen!”
Hans Greive (senior)
Goh, wat een opeenstapeling van ongrappigheden. Die vader natuurlijk. Maar ook Hans (senior) met zijn wandelende wederhelft. Hopen dat de peuter gewoon lekker doorstapt.
Even verder kwamen ze een man zonder wederhelft tegen. Hij pakte het kind op en schreeuwde dattie om op te vreten was, en voegde prompt de daad bij het woord.
Excuses
Zonder terug gelezen, nu
Ik stop Trolling, zo zou je het kunnen noemen?
Sorry mensen en Bas, wens je geluk, genot en gezondheid. Als dit niet wordt geplaatst vanwege een ban, begrijp ik
Als ik echt iets te vertellen heb lees je me terug
Groet dus
Graag gedaan, Timmerark. Blij dat je weer tot je zinnen bent gekomen. Op naar de volgende keer. Groetjes terug.
Nachtkastje
Mijn 92-jarige vader krijgt ’s nachts pijn op zijn borst. Hij ligt eenzaam in zijn bed en drukt op de alarmknop. De helden van de thuiszorg zijn snel ter plaatse. Ze pakken een flesje met nitrospray van zijn nachtkastje, spuiten het onder de tong en weg zijn de klachten. Mijn pa vindt het een wondermiddel. „Waarom hebt u dat zelf niet even toegediend?” vraagt de verpleegkundige, waarop mijn vader antwoordt: „Ik wist niet meer dat het voor mijn hart was, ik poets er altijd mijn bril mee.”
Mieke Kerkhof
Haha! Ondanks dat het van Mieke Kerkhof is, heb ik erom gelachen, treurig dat het in feite is. Waarom vertelt niemand die man iets? Hij heeft dat medicijn niet voor niets. Vertellen en nagaan of de patiënt het begrepen heeft, da’s in andere landen althans de praktijk.
Ze zet nu niet haar patient voor løl, maar haar ouwe vadertje.
Grappig dit ikje, zo’n spray lijkt nl best op een brilspray, gelukkig maar dat vader kerkhof de thuiszorg belde!
Grappig maar het is net als met kinderikjes, ik denk dat de meeste mensen iets dergelijk kunnen vertellen.
Gelukkig had vader Kerkhof een schone bril zodat ie het goede nummer belde.
Waar zijn de OORDELEN?
Bij de buren, Joep!😂😂
Wasgoed
Sinds een paar maanden ben ik Jobmaatje van een Eritrese jongeman die vier jaar geleden zijn thuisland is ontvlucht. Hij wil heel graag werken en zijn eigen geld verdienen. De Nederlandse taal is moeilijk voor hem en gecombineerd met weinig opleiding en werkervaring is het lastig een baan te vinden. Gelukkig vind ik een bedrijf op fietsafstand dat hem de kans biedt bij hen te komen werken. Dit bedrijf in textielbeheer verzorgt de reiniging van onder andere bed- en tafellinnen voor hotels en restaurants. Zijn eerste dag is spannend, ook voor mij. Aan het begin van de avond app ik hoe zijn dag verlopen is. Hij appt mij: ik was goed.
Sophie van den Heuvel
Jobmaatje, ik is goed , textielbeheer, fietsafstand … Sophie wilde heel wat vertellen, maar het kwam er niet echt uit.
De jongeman als wasgoed. Is toch al heel wat. ☻
Zijn zusje werkte in een callcenter. Toen ik vroeg hoe het daar gaat zei ach ik bel te goed
En zijn broer in een snoepfabriek: ik snoep goed. Enzovoort enzovoort
Een ander zusje werkte nog weer ergens anders. Ik lig goed bij de mannen zei ze dan.
En zo blijkt maar weer eens: wie goed doet goed ontmoet.
Allemachtig …Lummel en Bas jullie lijken me uitermate geschikte jobmaatjes vooral qua nieuwe taalbeheersing.
En toen kocht de familie een huis: onroerend goed.
Waarom niet zoals je be en geloofd (moet er ergens en dan waar een ‘-‘?) een samenvatting van je reden van bestaan, je blog dus , die pervers e en oervervelend e ikjes (ik plaats die e’s zoals het aangebakken stukje kaas, half lekker half zwetend maar ook smakend naar Brusselse smeg; niet te versmaden blijft ook al ben je in gezelschap welk alles met een vork wil afhandelen, inclusief een Griekse blowjob met Zwitserse kaas onder het rondje van de eikel) bespreken en niet ook nog het gezeur en gezever van een TimmerArk aankleurend?
Onnodig toch, laat die zwijnen op hun eigen toilet of op diegene die in gebruik is dins en donderdag avond in de zeer plaatselijke
Soep roept, sorry
Bedeesd
Uitgelaten fietst een groepje brugklassers van het schoolplein, recht in de armen van een tweetal politieagenten. De meeste kinderen weten op tijd hun smartphones weg te stoppen, maar een jochie is zo druk aan het bellen, dat hij ze niet in de gaten heeft. Hij wordt staande gehouden door de agenten. Geschrokken luistert hij naar de reprimande, bedeesd geeft hij antwoord op hun vragen. Je zou haast medelijden krijgen. Ze besluiten geen proces-verbaal op te maken. Het mannetje glimlacht opgelucht en vol beloftes propt hij zijn telefoon diep in zijn zak. Bij het afscheid komt de branieschopper in hem boven. Hij stapt op zijn fiets, zwaait nog even naar de agenten en roept: „We bellen!”
Harriët Bergsma
Harriet met twee puntjes op de e heeft niet door dat wij begrijpend kunnen lezen. Tja, en dan dijt zo’n ikje uit net zolang tot het er geen één meer is. Met je uitgelaten, bedeesd, opgelucht en branieschopper.
De chute is erg goed en vooral keileuk. Maar de rest te omslachtig en te uitgebreid
Het is gewoon een leuke jongen zonder grote bek, slim en geestig die komt er wel.
Je zal maar een tweetal politieagenten zijn, al die bruggers fietsen in je armen…heb dan maar een verhaal, als je nog overeind staat.
Grappig ikje. ‘We bellen!’ Is synoniem voor ‘tot nooit’.
Zoals je al hebt gemerkt ben ik er even tussenuit. Een beetje ikjesmoe, dat speelt ook mee.
Geeft niks, Pawi, dat overkomt de beste. Kom terug als jij er klaar voor bent. Wij zullen er altijd voor je zijn, met of zonder ikjes. Waarom schrijf je niet gewoon een lekker verhaal in tig delen?
Komteraan
Nog een maan of twee
Echt, Pawi? Ik kijk er naar uit.
Je boeiende reisverhalen en feuilleton(s) hebben veel indruk gemaakt pawi !
Ben vol verwachting naar de volgende serie….
Dit is het niet.
Wat is dit niet?
We leven in de eindtijd denk en voel ik. Gris te nen dachten en denken dit al eeuwig.
18.000 mensen in de kou van het niemansland tussen Turkije en Griekenland. Het Virus op Ijsland en misschien een kinderdagverblijf in Adam.
Buiten klinken sirenes. Van de week beschenen zoeklichten het buurhuis.
Man en jongste kind van vrouw uit Diemen ook besmet.
Zwitsers gaan buitenlanders uitzetten. Knoflook rijst de pan uit, gember ook. En de middenstand van nutteloze zaken (woorden van de importeur) zitten met de handen in de kerstbomen want de ballen komen niet op tijd, SEPTEMBER!, uit CHINA en dus moeten ze teruggrijpen naar de sjeu van vorig jaar.
Ze gaan nu naar Portugal voor de PAAS versieringen van PASEN 2021. Ja mensen, USA volgt de USSR, tRump is de Gorbatjov van onze tijd, mensen op de vlucht voor gangs, drugsoorlogen, burgeroorlogen en gewone oorlogen. Een nieuw virus draait ons de nek om maar de PAASEITJES van volgend jaar zijn gered.
Een flinke vulkaan. Wat zeg ik, drie flinke vulkanen en vliegen kan meer, vluchten ook niet.
Waarheen. Goedheid dirigeer eens een meteoriet van 20km dan is het voorbij.
Een paar dagen na mijn dood.
Ja kerst vieren met ouwe ballen dat moeten we niet willen.