Karen van den Winkel werd onlangs weduwe. De loodgieter kwam langs voor een reparatie en condoleerde haar. Karen schiet vol. De loodgieter zegt: “Dat kraantje blijft nog wel effe lekken, wijffie, dat ken ik niet repareren.” Da’s nou een ikje, een lezersanekdote uit de NRC, zoals ze daar dagelijks worden gepubliceerd. In de krant mag er niet meer op gereageerd worden, dat was teveel werk voor de redactie, daarom mag het hier. In het nette. Lange lappen tekst van trollen en andere anonieme egosnuivers die zijn ook hier niet welkom. Het is niet anders. Daar zijn andere sites voor.
Wat zijn ze toch allemaal geinig die Amsterdammers
Het ikje sloeg aan bij onze vaste lezers. Ilona liet een snikje bijvoorbeeld en dat mag best. Ook Jokezelf schoot vol. Haar eigen kraantje blijft immers ook maar lekken, het wordt wel minder, maar het houdt niet op. Klare Taal vond het een knap stukje en een staaltje van bijzondere Amsterdamse humor. Zo is het, wat zijn ze toch allemaal geinig die Amsterdammers. Daar ken de rest van Nederland nog een voorbeeld aan nemen, chagrijnen als het allemaal zijn.
Er werd me vorige week weer eens naar mijn Facebookpagina gevraagd. Een lang verhaal kort: heb ik opgeheven, samen met Arjen Lubach. Meestal geen spijt van gehad, nu een heel piepklein beetje.
UPDATE 3 februari 17:53: ik heb hem weer, ja, zwak mannetje dat ik me d’r eentje van jullie ben. Was toch handiger. Dat ik die 10K volgers niet zo een twee drie weer terug krijg, dat ken mij niet bommen. Nou ja, eigenlijk wel, maar dat heb ik verdiend. Had ik hem maar niet moeten opheffen. Einde mededeling.
Pawi onthulde een inblikje in haar nieuwe aanstaande feuilleton. Dat verhaal, we hoorden dat het maar liefst 59 delen gaat tellen, exclusief de epiloog, zal gaan over de zoektocht naar een huis in Frankrijk. “Zoiets kan ik iedereen aanbevelen, wat je allemaal ziet, wie je allemaal ontmoet! Hoeveel kilometers je moet rijden, en weer terug, over kronkelwegen zonder licht en zonder wegaanduidingen. Nou ja, daar gaat mijn verhaal niet over, wel over de eerste makelaar die met zijn hoed op en zijn degelijke hoge leren schoenen in zijn Citroen voorop reed.”
Naar aanleiding van een ikje dat het vermelden niet waard was, zochten we een ouwe sketch van André van Duin op. Die vonden we niet, maar wel een andere. Hilarisch, Van Duin in topvorm, humor van de bovenste plank.
Bij Ilona was het zo dat de Dik-voor-Mekaar show de enige afleiding op de radio was, toen ze lang geleden in het VU-ziekenhuis lag na een bevalling. Wel “ordinair schreeuwerig, maar vreselijk melig waardoor ik toch weleens de slappe lach kreeg.” Diezelfde nacht, het was in 1974, werd Wim Sonneveld datzelfde ziekenhuis binnengebracht, waarna hij overleed. Ter ere van hem dan ook maar een videootje, ik ben nu toch bezig. Margootje, wat een prachtige tekst is dat toch.
En nu we het toch over prachtige teksten hebben: vorige week vrijdag werd dan eindelijk de langverwachte nieuwe single van de zingende taxichauffeur uit de Jordaan, Gerry Holland, gelanceerd. Gerry, de gezelligste zanger van Nederland, won op zijn 13e al talentenjachten, en stond met grootheden als Nico Haak, André Hazes (de echte), en Harry Slinger van Drukwerk op de planken en in het café.
Zijn nieuwe liedje is een lekkere meestamper over het Songfestival dat binnenkort in Rotterdam wordt georganiseerd. Gerry hoort elke dag “Holland Douze Points” en viert zijn eigen festival. Mooi hoor. Hier beluister je het op Spotify. Doe dit alsjeblieft allemaal samen met elkaar een paar honderdduizend keer deze week, en de rest van het jaar, want dan ondersteun je de sympathieke componist (Kees Tel) en de bijna nog sympathiekere tekstschrijver (Bas van Vuren) met een centje of 0.00373 per keer. Kunnen die mannen ook weer eens een keer een warme maaltijd eten.
Een videoclip op Youtube zit er aan te komen. Het script is al geschreven. Ik houd jullie op de hoogte. Want zo ben ik wel.
“Mooi gesongen Gerry!”
De reacties op de nieuwe hit waren verpletterend, zowel hier als elders, en dat was nog maar het begin. “Mooi gesongen Gerry!” riep Lummel uit Frankrijk, “hij staat in mijn playlist met bloemetjesgordijn en andere gesellige krakers”. “Geinig, Bas. H-O-L-L-A-N-D, Nederland Spreekt Een Woordje Mee!” riep Ad Hok uit Amerika. Joke uit Nederland was de eerste in Nederland die het liedje hoorde en ze begon gelijk mee te stampen. Benedenburen of niet, daar wennen ze maar aan. De verwarde man, saxofonist in ruste en internetcafékroegbaas op de Filipijnen, vond het allemaal maar druk. De nieuwe kleurtjes op de site vond onze oude dibbes, die zich tegenwoordig “Zwerver” noemt, een “kakofonie“. Hij was al na een minuut surfen “bekaf”.
Qua ikjes was het rustig vorige week. We zagen een paar voorspelbare ikjes over de Brexit langskomen, maar lees daar zelf de krant maar voor. Zelf benutte ik de tijd om wat achterstallig onderhoud aan de site te doen, nieuwe steunkleurtjes te verzinnen, een iets andere opmaak, en ik plaatste een oud ikje van vorig jaar netjes in de goede rubriek. Jullie weten het nog wel, dat ikje “Stout” over de Cleanup en het oranje vestje.
“de treurige treurigheid en, erger, de treurige lolligheid”
Timmerark, die zich tegenwoordig “Kennis van Later” noemt las zijn eigen mooie levensverhaal “Ik ben geboren met een Burn-out” nog eens een paar keer over, en concludeerde dat het slecht geschreven was. “Het stikt van de herhalingen, onbedoelde, verkeerde volgorde van woorden” en dan “de treurige treurigheid en, erger, de treurige lolligheid”. Ja, dat had ik destijds ook al door en dat was nou juist de charme van het verhaal. Dat maakte het zo fascinerend en zo’n Monument. Lekker laten staan dus, het wordt nog dagelijks aangeklikt, en niet alleen door de schrijver zelve.
Wil jij net als Zwerver, Timmerark en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie of gedachte zoals sommige mensen zeggen precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Bas van Vuren, aangenaam
Reacties zijn welkom via het reactieveld, of via het contactformulier hier, of via een email naar bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan hier onze dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Er kwam weer eens een nieuw liedje van me uit, nou ja, van Gerry Holland dan. Ik was alleen maar de bedenker en tekstschrijver van het nummer. Zo’n liedje wordt eerst bedacht en geschreven, dan gecomponeerd (dat deden we samen, Kees Tel in zijn studio in Helmond, en ik vanuit Zwitserland per telefoon), dan wordt het geproduceerd, er wordt een orkestband gemaakt, een demo ingezongen (dan ontdek je dus dat Kees zelf ook goed kan zingen), en dan gaat Gerry – de echte zanger – oefenen en oefenen en oefenen. We schaven samen per Whatsapp nog aan een enkel woordje en klemtoontje en dan wordt het een paar keer ingezongen, gemixt en afgemonteerd. In de tussentijd wordt er een persbericht en een plug- en marketingplan opgesteld, er wordt een CD-hoesje en Facebookbanner ontworpen, en dan worden de ovens van de CD-perserij opgestookt en gaat het persen der schijven beginnen. Man, keiheet komen ze d’r uit, sis sis sis, in water gekoeld, te drogen gehangen, en vervolgens stuk voor stuk met een linnen doekje opgewreven en met de hand in de kartonnen hoesjes verpakt. Zo mooi om te zien! De CD’s vinden hun weg naar alle uithoeken van Nederland in grote vrachtwagens, worden ’s morgens in alle vroegte bij de betere platenhandelaars afgeleverd, netjes gesorteerd, en hopla, de klanten kunnen komen. Nou en dat deden ze! Hoop werk dus. En dan heb ik het nog niet eens over de videoclip gehad. Man man. Wat een gedoe. En dan maar hopen dat het nummer bij de fans in de smaak gaat vallen. Daar doe je het uiteindelijk voor.
Foto: “Holland Douze Points” © 2020 Robert Gort
Bas van Vuren, aangenaam 
BH
Mijn postcode bevat een stuk damesondergoed. Na jarenlange ervaring spel ik dit meestal volgens het telefoonalfabet als ‘Bernhard Hendrik’. Dat is voor iedereen duidelijk, behalve voor de computer die ik laatst aan de lijn had. Deze postcode was niet bekend. Ten einde raad riep ik „BH!!” en wilde de verbinding al verbreken, toen ik hoorde: „Wij hebben de volgende postcode van u ontvangen: Bernhard Hendrik. Is dat juist, toets een 1.”
Joke Hoeksema
Ja Joke, je praat met een computer. Dit was leuk, tien jaar geleden.
Ou die clip ge ik bekijken zeg. Op mijn 4K tv en me soundbar. Ik laat het gebouw op zijn grondvesten schudden. Holland douze points
BH zal wel een klikbeet zijn. Het ikje wordt er niet leuker door. Probeer maar een andere lettercombinatie, het wordt er niet minder van. Otto Hendrik.
Hij had ook bustehouder kunnen zeggen. Computers hebben geen valse schaamte.
Ik vind een bustehouder iets voor je ouweante. Vriendinnetjes hebben bh’tjes
Goedemorgen, het ziet er fris uit hierboven. Heel Holland Host, ben ik niet meer gewend in het Brabantse.
Maar het lied klinkt feestelijk, prima.
Het intro mag er ook weer zijn.
Het ikje, tja, ach,och, nou ja, eh… enfin.
De week is begonnen.
Dank je, Bertie. Hossen is bij mij zelf ook al lang geleden. Tja, dat ikje, och, tja, morgen beter.
Update: ik word momenteel platgeemaild. Geen tijd om iedereen individueel terug te mailen dus maar even zo:
Inderdaad, door een technisch mankementje zijn er hedenmorgen rond half acht emails verstuurd naar de inbox-abonnees (dat zijn lezers die een emailtje krijgen bij elk nieuw artikel) waarin het verschijnen van een artikel over een tante op een houtvlot wordt aangekondigd. Maar als je er dan op klikt, is er niks te zien.
Dat kan. Dat klopt. Want da’s een artikel dat bij leven en welzijn a.s. woensdag pas verschijnt. Ik heb de verantwoordelijke stageaire op staande voet ontslagen. Kwam goed uit, zei ze, want ze wou toch al weg. Nou moe, lekker begin van de week. Maar ik wens haar het allerbeste.
Mooi gezchreven, Bas!
Het is weer voor zijn roodkoperen, Bas. En dat ikje? Tja… morgen nieuwe ronde, nieuwe kansen zou ik zeggen, dus dat zeg ik dan maar.
Je mag het zeggen, Joke!
Altijd weer raak en welkom een intro op maandag, zelfs een minder geslaagd ikje vandaag kan de pret niet drukken ,
om maar weer eens een opmerking uit de oude doos te gebruiken.
Dank je, Klare Taal .. Gute Nacht Freunde …
Echt
Het wekelijkse vragenuurtje in een brugklas leidt tot de vraag wat het verschil is tussen ‘geest’ en ‘spook’. Een leerling hoeft er niet lang over na te denken: „Een spook is een ding, maar dat bestaat niet in het echt. De geest is geen ding, maar bestaat wél echt.”
Carola Beumer-Siebert
Dat is een diepe! Wel waar vind ik. Ik snap hem in ieder geval.
Dat is een diepe voor een brugpieper. Misschien kunnen we een filosofie oefening doen? Laat iedereen een filosofische verhandeling van 120 woorden over het verschil tussen geest en spook schrijven. Beoordelaar zal natuurlijk onze huisfilosoof « zwerver » zijn. (Excuseer die malle haakjes, maar dat maakt mijn franse toetsenbord van aanhalingstekens)
Ik vind het wel mooie haakjes hoor. En laat die filosofische verhandelingen maar komen, waar is Pawi als je haar nodig hebt? Ook DSR zou hier iets origineels over kunnen schrijven, maar ja, zijn eigen Geest is te Groot.
Nou nou da’s wel een doordenkertje bij het eerste kopje koffie….
Bij het tweede ook nog!
Een geestig spook, bestaan dat?
…bestaat…
De spoken die ik ken zijn allemaal geestig.
Dus ze bestaan? 🤔
Volgens mijn kleindochter (en die kan het weten, want ze is al vier), Bassie en Adriaan èn de nieuwe Pipo de Clown bestaan spoken absoluut niet.
Geesten kunnen spoken, maar spoken kunnen niet geesten.
Oh, wat een schattige jonkies die nieuwe Pipo, Mamaloe en Klukkluk! Nou ja, als zij het zeggen dan zal het wel niet.
Lief hè? En dat Pipootje doet het heel goed vind ik, net als Mammaloe. Ik kan alleen niet goed wennen aan Klukluk (maar dat kon ik ook al niet toen Herbert Joeks hem speelde).
Is de Dikke Deur er nog? Roept ie nog steeds Pipeau! Couilles!
De publiciteit is langzaam aan het aanzwellen … en dan moet de videoclip nog komen! Man man.
Verschil tussen geest en spook. (Niet filosofisch)
Nu jullie.
De geest kan in een fles zitten, in Alladins lamp en in iemands hoofd maar daar is hij net zo ongrijpbaar als een spook die per saldo onecht is.
Die van je hoofd is abstract tenzij je Swaab moet geloven, hij verklaart bijna alles met de aanwezigheid van neuronen, hormonen, synapsen, endorfines en meer onduidelijkheden. Hoe dan ook, is het een mengeling van mentaliteit, intelligentie, karakter, kortom, van aard en aanleg. Verrotte geesten, grote geesten, zoek zelf voorbeelden.
Daar kan geen spook tegenop.
Die is nergens op gebaseerd, er is geen ander vergelijk dan met het scheldwoord ‘spook’ voor lastige vrouwen en voor lakens die over iemands hoofd worden geworpen. Veelal een groot kind dat flink doet.
Er horen rammelende kettingen bij en duister boegeroep, hoef je niet te vragen hoe weinig een spook van zichzelf voorstelt.
Ja, ik heb hier eigenlijk weinig aan toe te voegen. Bij een spook denk ik ook onmiddellijk aan een wandelend laken, al dan niet met oogjes. Niet eng, niet geestig. Punt. De geest, ja … die bestaat en zit in onszelf en maakt ons tot dat heerlijke onbegrijpelijke wezen dat wij zijn. Moge hij nooit doorvorsd of nagemaakt kunnen worden. En doorvorsd bestaat dus officieel als woord niet. Boeie. Doorvorsd.
Ik dacht dat juist jij er een grapvers van zou kunnen maken.
Ah! Da’s een leuk idee. Waar is dat geestje? Hier is dat geestje! Zo, het refrein heb ik al.
Loopt daar nou een spook? Ik ben totaal van de kook. Spoken moeten toch zweven, maar deze lijkt te leven. Couplet 1 af.
Klassiekers
Mijn neef zit in 6 vwo. Een echte bètaman.
Ik vraag hem hoe het met zijn Nederlandse leeslijst is. Wat leest hij op dit moment?
Hij bromt: „Lijmen slash Het been.”
Marit van Lenthe
Nou ja, valt nog mee dus 😂
Die mop vertelden we al toen ik nog student Nederlands was. Kejjenagaan!
Van welke site heeft Lummel dit ikje gekopieerd? In het origineel staat slash
Bij de Rozenburen staat ook niet het originele ikje, maar wel een afbeelding van Lijmen/Het Been.
Voor een bètaman is dit boek een aanrader, we mogen hopen dat hij het echt leest.
Geen pijn
Het is vakantie en vandaag is er geen oppas voor Luuk (10), mijn kleinzoon. Hij mag daarom met zijn moeder mee naar haar werk. De werkplek, Alzheimer Nederland in Amersfoort, ademt een ongedwongen sfeer. Het is vandaag de wekelijkse inloopdag van Henk (67) die de ziekte van Alzheimer heeft en daar met lotgenoten en medewerkers over praat en hen adviseert. Luuk mag van zijn moeder meneer Henk gaan interviewen. Gewapend met microfoon zonder voorbereiding stapt hij op hen af. „Doet alzheimer pijn?” vraagt Luuk. „Nee, het doet geen pijn” zegt Henk. „Maar je vergeet vaak van alles.” Waarop Luuk vraagt of meneer Henk weleens vergeet dat hij alzheimer heeft. Henk glimlacht.
Hans Delzenne
Op nrc.nl staat nog steeds klassiekers als titel.
Nu niet meer.
En voor de hard core fans (die zijn er) deel ik graag een link naar het spetterende radiointerview dat Gerry Holland gisterenavond gaf over het totstandkomen van Holland Douze Points en zijn samenwerking met, ahum, Bas van Vuren. Het begint op 31:30. Leuk om naar te luisteren. Vooral als je Bas van Vuren heet.
https://locofmftp.nl/rtvuitzendingen/uitzendinggemist/html5/default.php
Helaas…
wl een lijst met uitzendinggemisten maar welke?
Hmm, bij mij werkt het wel, de uitzending van gisterenavond 21h00-22h00, Nedertaler. Werkt deze misschien wel?
Jawel, naar lastig zoeken naar de juiste minuten. Ik doe mijn best.
Oh? In de eerste link begint het interview op 31 minuten. De tweede link zou alleen het interview moeten zijn.
Nou moe, nu staat er wel een heel bijzonder ikje aan te komen. Ben benieuwd. De lezers- en opzeggingenrubriek zal vol leven zijn de komende dagen, denk ik maar eens zo. Maar misschien niet, misschien kan ook “Lul” wel als kop in ons voormalige kwaliteitsblad, dat zich de laatste jaren op een glijdende schaal naar pijlloze diepten bevindt.
Lul
Na mijn pensionering maakten mijn vrouw (niet in het bezit van enig richtinggevoel) en ik regelmatig met de auto dagtripjes, meestal in voor ons onbekende streken. Op weg naar huis na een van die dagtripjes hadden we het volgende gesprek.
Mijn vrouw (blij): „O, zijn we híér.“
Ik (bedachtzaam): „Maar liefje, we zijn overal hier, nergens elders.”
Zij (lachend): „Lul”
Wat mis ik die heerlijke gesprekken met haar, nadat ze vorig jaar is overleden.
Bert van Leuven
Tja, ach, Bert deelt een hem dierbare herinnering. Verder heeft dit werkelijk helemaal niets om het lijf.
Ben jaloers Bas. Als je jaloers kunt zijn ZONDER (cursief is beter) iemand hetgeen misgunt (krijg blauw streepje, het is toch een woord, misgunnen?) waarom of waarop je #JALOERS bent.
Dus ik gun je al je succes Bas: je hebt alles en bent alles wat ik niet ben en heb. Nou, een ding niet dan. Jij hebt mij die op jouw blog schrijft.
Alpha man en Romeo. Zoon (kind dus, tweevoetig en niet met vacht zoals mijn kleintjes). Een blog bezocht door vele mensen. Fans en haters.
Een #BrusselseSluitspier die tegen jou opkijkt.
Ikjes. Liedjes. ShIt man, ik had in 1997 meer dan 100 songteksten en een veertig demo’s waarvan er twintig op CD zijn geperst (twee demo cd’s Elvis maakte in 1954 maar 1! #demosingletje, voor zijn moeder, die toen nog leefde).
Een tiental nummers EN een 15 minuten stuk (in het Duits) zijn opgevoerd, ook en onder andere door mij. In Karlsruhe (Wie wollen Lebensraum fur uns und unsere Kuhen. Wir slissen wunterfulle vogel hinter kitter, Kanaries Isst man nicht. Correct Duits heb ik nu niet onder de knie) bij een opening voor 500 Mark voor 20 minuten…door gebrek aan oefening waren we al na elf minuten door de tekst en toen ben ik naar weggelopen. Mij mede #duoist had tenminste nog een mengpaneel om aan wat knopjes te draaien).
Verdomme, een teblang kutstuk terwijl ik echt meen en
Ik wou dat ik #Baswas.
…toen ben ik MAAR en niet NAAR weggelopen.
Ik was ontrouw toen ik haar besprong en haar later wel trouw belde. Haren niet van dezelfde vrouw.
Nein! Zaad moet rollen.
Nog even over het ikje van vandaag, heel persoonlijk en navrant, maar Bert zet het zomaar in de krant.
Misschien een vorm van troostende herinnering….
Koffie
Wachtend op mijn beurt om een koffie bij Starbucks te bestellen staat een prettig uitziende vijftiger voor me in de rij. Het vriendelijk service-meisje vraagt zijn naam om op de koffiebeker te noteren. Hij zegt Khalid. „Hoe?” zegt zij. Nu vet aangezet meldt hij „Kh(G)alid”. Zij vraagt het verontschuldigd nogmaals en hij meldt: „Jan Jaap”. Zij schrijft het stoïcijns op de beker.
Gerda J. van Cappellen
Het is bijna Valentijn, Kherda.
Intro’s worden nooit verwijderd. Het volledige archief kan hier worden ingezien:
https://basvanvuren.org/2014/01/06/ikjes-discussies-ikjesdiscussies/
Ik heb voor de zekerheid nog even gezocht, maar vindt een dergelijk bericht niet. Lijkt me ook sterk dat de Huilbaby ooit Reageerder van het Jaar is geweest. Zo gevat was hij niet. DSR heeft de bokaal wel een aantal malen gewonnen en terecht. Benieuwd of hij de mok nog altijd ergens in een keukenkastje heeft staan, of er wellicht wel elke morgen zijn koffie uit drinkt.
Bij het doorscrollen van oude artikelen kwam ik nog deze tegen, een memoriam voor Selma die inderdaad ineens door een auto werd geschept, ja, geleidelijk gebeurt zoiets niet. Het was een ramp, een tragedie, maar bloggers zijn ook maar gewone mensen, ook met hen kunnen verschrikkelijke dingen gebeuren. Net als geweldige.
Grappigste throw back naar de past (waarin Timmertje schijnt te leven, grappig ik kreeg ineens een beeld op mijn netvlies waarin ik hem in een sloot zie, hij kijkt op en kwaakt, omringd door een hele veestapel ouwe koeien, is deze:
https://basvanvuren.org/2011/08/18/op-veler-verzoek-zomaar-een-mening-over-apiedapie/
Kijk, dat was nogeens een treffende review, die lezen we graag nogeens over. Maar hij bleek gebaseerd op jaloezie. Ik herinner me dat mijn voorganger, A. Dapie, dat destijds al een beetje beangstigende verering vond. Zijn intuïtie van destijds bleek later terecht. De moordenaar van John Lennon – die sneue Chapman die al decennia in de gevangenis zit in een oranje overall – was diens “grootste fan”. Altijd oppassen met dat soort mensen. En gaat weer over tot de orde van de dag.
En intussen wacht Nederland op de horrorstorm.
Selma, was dat een blogster uit Noord-Holland? Zaanstreek, Velsen, uit die hoek ergens?
Jawel, ze was de stadsfotograaf van Velsen, zie https://basvanvuren.org/2015/12/21/selma-schepel-stadsfotograaf-velsen/ Maar zie vooral haar nog altijd bestaande eigen blog: https://selmasalo.wordpress.com/
Merci, ik zoek het op.
Werken de links niet, Bertie?
Ja hoor, allebei.