Naar wormen trappelende meeuwen in een weiland doen een “worming-up”, volgens Casper de Winter (9). Je moet er maar opkomen, maar zo is Seth Gaaikema ook ooit begonnen. Het stond vorige week in de NRC, de krant die nog altijd “ikjes”, oftewel lezersanekdotes, publiceert. Hier worden ze besproken. Al sinds jaar en dag. Tradities zijn hardnekkig.
Da’s het dilemma. De ouwe lezers zijn inmiddels misschien best wel klaar met die Gerry Holland en zijn “Holland Douze Points”. En de nieuwe lezers hebben geen boodschap aan ikjes. Probeer daar maar eens tussendoor te laveren als je Bas van Vuren heet, die kanjer die zowel ikjes- als liedjesschrijver is. Maar ik doe mijn best, dat gaan jullie zien:
Aan tafel!
Hallo allemaal, hier ben ik weer, een vers intro gaat nu beginnen, met ikjes en overig nieuws, waaronder hoe het gaat met de zegetocht van de zingende taxichauffeur uit de Jordaan. Aan tafel!
Een trouwe lezeres uit Brabant, Klare taal had vorige week met “veel plezier” een radio-interview gehoord met voormelde zanger. Het songfestival is haar “nu een stuk duidelijker geworden” en ze gaat het “eindelijk een beetje begrijpen en waarderen misschien ook nog wel.” Kijk, dat horen we graag.
En het moet gezegd: veel lezers klikken vrijwel dagelijks een van de beide linkjes hier in de rechterkolom aan, want ja, het is wel een echte oorwurm. Gerry Holland verklaarde in een ander radio-interview dat zelfs hijzelve ’s nachts in zijn bedje “We blijven toch altijd zingen” hoort. Dan moet je gaan oppassen. Hulde aan de componist natuurlijk, Kees Tel uit Helmond, maar ook aan de Franse barokke componist Marc-Antoine Charpentier die ergens in de 16e eeuw zijn Te Deum componeerde, waarvan de Prelude dus de Eurovisiedeun geworden is, al sinds 1956, en die ook belangrijke Europese TV-uitzendingen zoals het Nieuwjaarsconcert uit Wenen aankondigt.
Zelf had ik na het schrijven van het liedje het onschuldige ingevinkje om de single met dit deuntje te beginnen en af te sluiten, instrumentaal. Het leek me een leuk idee om het liedje zodoende met een knipoog quasi-plechtig te omlijsten. Maar ja, toen dacht ik ineens, laat ik er ook snel even een tekst opschrijven, even om te proberen, even snel, tikkie wijds, tikkie nietszeggend, tikkie “Alle Menschen werden Brüder“. Dat bleek letterlijk binnen drie minuten gepiept. En het liep nog als een trein ook. Kees Tel vond het zo leuk – toen ik het voorzong – dat hij er in feite het refrein van maakte, de smiecht. Het eigenlijke refrein wordt maar twee keer gespeeld. Het “voor-refrein” zoals Kees mijn intro omdoopte maar liefst vier keer. Ja, als tekstschrijver ben je weleens machteloos.
Voor wie dat leuk vindt, en wie vindt dat niet en anders sla je het maar over, volgt hier de volledige tekst, primeur, dan hoef je daar ook niet meer naar op zoek:
HOLLAND DOUZE POINTS / Gerry Holland
tekst & muziek: Bas van Vuren & Kees Tel
pre-refrein:
We blijven toch altijd zingen
We willen niks anders doen
Samen met elkaar
We blijven toch altijd zingen
Met alle mensen ieder jaar
Mensen wat een feest in heel Europa is het bal
Daar is weer het Eurovisie Song Festival
Als liedjeszanger sta ik altijd klaar
Als ze mij gaan kiezen, ben ik straks een superstar
In vijfenveertig landen voor miljoenen kijkers thuis
Sta ik in de finale daar te stralen op de buis
Dan kom ik bij Jinek en op1
Mijn liedje wordt bekend bij iedereen
refrein:
May I have your votes please
Holland douze points
Open Up en Dare To Dream
Na nanana naa
May I have your votes please
Dat hoor ik overal
Ik vier hier elke dag mijn eigen festival (2x)
-herhaal pre-refrein
Ik ben nog niet gekozen maar daarover treur ik niet
Veel Nederlandse topartiesten zongen daar hun lied
Ding-a-dong, De Troubadour en Shangri-la
The party’s over now, I see a star
-Herhaal refrein
-herhaal pre-refrein 2X
De Metro, gratis verkrijgbaar op stations in Nederland, niet in Zwitserland, besteedde natuurlijk ook aandacht aan Bas en Gerry, gabbers voor het leven, want shownieuws daar zijn ze als de kippen bij. Rita Young, vriendin van Lee Towers, sprak lovende woorden op de radio in Vlaardingen en we hoorden ook nog een DJ van een radio in Breda het over “Douze Points” hebben, waarbij hij “douze” als “dauze” uitsprak en de man vroeg zich af wat dat nou weer te betekenen had. Dauze! Mooi hoor, als je liedje zoveel losmaakt. En het Songfestival is pas eind mei.
Goed, ikjes dus, daar zijn de ouwe lezers naar op zoek en zelf schrijf ik daar ook graag over. “Veel sterfte” had ene Duya lief in de klas gezegd tegen het zoontje van G. van der Geest, omdat zijn opa was overleden. Volgens Klare Taal “een klassieker in kleuterkringen”. Zelf had ik hem nooit gehoord. Bertie gaf toe dat het “voor de simpelen was” en dat zij er om bleef lachen. Ook Jokezelf vond hem leuk. Want “er zit zo’n geweldige eenvoudige logica in”. Dat onze ikjesplaatser Lummel de inzender stiekem omgedoopt had van G. van der Geest naar G. van der Spook, dat had niemand in de gaten, maar ja, dan hebben we altijd nog de keischerpe Pawi die dat wel door had. Waarop het schielijk verbeterd werd natuurlijk, want aan geschiedvervalsing doen we hier niet.
Hugo van 7 wist wie dat was: “Vincent van God.”
Nog zo’n kinderikje was die van Marcel Hoogeveen. Hij was met kinderen en kleinkinderen van 9, 7 en 4 jaar oud op familiebezoek in Frankfurt. Ze gingen wandelen en kwamen uit bij de kathedraal van … Frankfurt. Ja, niet die van Keulen. Ze gaan naar binnen en zien een persoon aan een kruis hangen, qua beeld dan. Hugo van 7 wist wie dat was: “Vincent van God.” Afgrijzen alom hier op de site. Mager ikje volgens Pawi. En een enkeling wond zich op over de opvoeding en school van de jongen. Als je 7 bent en je maakt dan zo’n opmerking dan is daar van alles mee mis gegaan. En gelijk dat hij had. Niet alleen omdat ik het zelf was.
Wel een goeie had de 15-jarige zoon van Martine Voskuil. Hij was te laat en haastte zich het huis uit. „Rustig fietsen”, riep zijn moeder hem achterna, want “beter vijf minuten te laat, dan…” „Zestig jaar te vroeg”, maakte hij de zin af.
Het was ook weer eens Valentijn vorige week. Onze lezers haalden herinneringen op. Lummel ging lekker uit eten en de laatste “nieuwjaarssjampoepel” drinken. Pawi kocht jaren geleden op de luchthaven van Montreal haar lievelingsparfum. Thuisgekomen rook het nergens meer naar. Het flesje had daar kennelijk te lang gestaan. Bertie deed er niet aan, dat hele Valentijn. Maar als ze serieus een valentijntje zou willen krijgen dan zou ze zelf iets voor zichzelf kopen en opsturen.
Zelf herplaats ik op Valentijnsdag vaak een Valentijnsstukkie uit de ouwe doos, ik heb er een stuk of vier, die alle rond deze tijd weer vaak worden gelezen. Maar ik had er zin in en maakte een actuele versie van een oud liedje. Staat hier. “Doe niet zo mal, een Valentijnsversje met een twist”. Als nieuwtje plaatste ik er ook een foto en het volledige adres bij van het restaurant waar het tafereel zich een jaar of tien geleden afspeelde. Niet dat dit veel tongen losmaakte, maar die waren op Valentijnsavond hopelijk met betere dingen bezig. Volgend jaar verzin ik weer iets. Of herplaats het hele ding. Maakt mij het uit, wat jullie?
De toiletten in de Stadsschouwburg zijn sinds kort ‘genderneutraal’
Een ouwe-van-dagenikje is ook vaak leuk. Die van A. Th. Meijer (als dat geen verzonnen pseudoniem is dan eet ik mijn hoed op) mocht er wezen. Hij of zij zag in de foyer van de Stadsschouwburg in Amsterdam een dame op leeftijd zenuwachtig op en neer langs de toiletten schuifelen. Op de bevestiging dat het toch echt de toiletten zijn fluisterde ze gegeneerd: „Maar ik ben geen transgender…” De toiletten in de Stadsschouwburg zijn sinds kort ‘genderneutraal’.
Meedogenloos was het commentaar van Lummel: “Als je zo dom bent dan pies je maar in je broek”.
Kennis van Later dook weer regelmatig op, vanaf zijn laptop of tablet, met en zonder inloggegevens en onder verschillende namen en over verschillende onderwerpen. Naast Twitter is dit blog, Bas van Vuren, de enige website die hij zegt te bezoeken. Da’s een eer. Maar oppassen is het wel, want hij gaf toe dat hij in het verleden vermoedelijk een van degenen was die bijdroegen aan het einde van het Volkskrantblog en daar kon hij weleens gelijk in hebben. Redactie, lezers en bloggers waren destijds helemaal klaar met de ellenlange discussies over Israël en de Palestijnen. Dat weet ik ook nog wel.
Net als redactie en lezers destijds helemaal klaar waren met de ellenlange ruziereacties op de NRC-ikjesrubriek van Trolley, Jammerende Jurk, De Schrijvende Rechter en consorten. Dat houden we hier dus allemaal lekker tegen. Er is trouwens wel deze week een “weeshuis van de ikjes” opgericht, op Twitter. Mieke Kerkhof is een van de volgsters. Wie erachter zit, dat komen we nog wel te weten.
Wil jij net als Lummel, Timmerark en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie of gedachte zoals sommige mensen zeggen precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Bas van Vuren, aangenaam
Reacties zijn welkom via het reactieveld, of via het contactformulier hier, of via een email naar bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan hier onze dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik zat weer eens op zaterdagavond naar de televisie te kijken. De voorrondes van “Deutschland sucht den Superstar” (DSDS) bereikten een climax. Er waren 139 kandidaten overgebleven en na zaterdagavond zouden er daarvan nog maar 22 naar de volgende ronde gaan. Keispannend. Ik kijk er al mijn hele leven naar. De jury staat onder leiding van de zelfbenoemde poptitaan Dieter Bohlen, en die weet de kandidaten best vakkundig maar ook zonder langdurige psychische schade te selecteren. Ik was het in ieder geval met hun keuze eens. Vanaf volgende week worden de voorronden voortgezet in Zuid-Afrika, en we zien al weer reikhalzend uit naar de finales, een stuk of zes “live shows” in Duitsland. Dan wordt het een tikkie minder leuk, want dan gaan de kijkers jureren. Wie er goed zingt is dan minder belangrijk dan wie er meer familie, vrienden en fans weet te mobiliseren, die allemaal stuk voor stuk tientallen tot honderden malen per avond hun stem telefonisch gaan uitbrengen voor een eurocentje of vijftig per keer. Hebben ze er voor over. Maar er wordt in het algemeen erg goed gezongen. Net als in Nederland waar jullie met The Voice en Holland Got Talent soortgelijke programma’s hebben. Die zie ik dan weer niet.
Foto: “Diepe buiging voor Dieter B.” © 2020 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Werk
Onze altijd enthousiaste schoonzus werkt met grote inzet, betrokkenheid en vol overgave als leerkracht met leerlingen met een meervoudige beperking.
Het is intensief en zwaar werk.
Afgelopen week, één van de kinderen uit haar klas: „Juf, heb jij ook een baan?”
Gieneke van den Dungen
Ik denk dat ene Meike Rusthuis achter dat twitterkanaaltje zit. Het rusthuis van de ikjes en de ikjes van Kerkof. Zal wel een en dezelfde zijn.
Het ikje heeft een sterk « juf die vlinder » gehalte. Nix aan dus, kan naar het rusthuis
Juf die vlinder? Wat is er met die vlinder?
Dat slaat op het boekje « juf, die vlinder heeft mijn pyjama aan » een verzamelbundel van kinderleukigheidjes opgetekend door onderwijzers.
Het pareltje van de week moet nog komen. Deze wordt het niet.
Interessant intro weer, ondanks het instorten van het ikjeskaartenhuis.
Dat kaartenhuisje is al een tijdje aan het instorten, Pawi. Vandaar mijn verbazing over het initiatief op Twitter, het weeshuis van de #ikjes. Klinkt als iets dat een jaar of vijf geleden al is gedaan, “Trots Op Ikje” en aanverwante initiatieven. Nu het paard achter de wagen en van het padje spannen als je het mij vraagt.
Tradities zijn hardnekkig, en echt storen doet het me niet, die ikjes. ’t Is toch vaak een beginpunt van iets, een conversatie, een mop, of al is het maar een groet die we met elkaar uitwisselen. Van mij mogen ze blijven. En zolang ze blijven bespreken we ze hier. Ik wel tenminste.
Maar ja, net als met DWDD en Bridget en André, eens komt de dag die je wist dat zou komen en houdt het op. En dan komt er weer iets anders.
Ken ik niet, Lummel, zal wel van voor mijn tijd zijn of iets uit Amsterdam. Maar we hebben beeld!
Ik moet zeggen, er staan heel goede in, qua niveau een stuk beter dan menig ikje. Ik zie nu ook waar de voorbibs vandaan komt, twee billetjes van voren, jaja. Vlug naar de boekenwinkel.
Net zoiets als: ‘Er zit een bibs in het raam’. Een oeroud boekje met dit soort opmerkingen.
Er waren veel van deze bundeltjes.
Waar broer en ik vreselijk om moesten lachen was een klachtenbrief aan de gemeente, over een haperende wc-afvoer. ‘De drollen drijven in de gang, hier moet in gegrepen worden.’ Simpel, zei ik toch al?
Het intro s ook bijna een bundel te noemen, zo lang. Veel informatie, de muziek springt eruit.
Goed gedaan. 😁
Dank je, Bertie 😀 Humor in uniform, kan ik me nog van mijn opa herinneren, uit Het Beste van Readers Digest. Daaruit las hij me voor. Het is kennelijk van alle tijden, die anekdotes en mopjes. In zijn moderne variant doet zo’n beetje elke talkshow ook aan de grappige filmpjes. Mensen lachen kennelijk graag en da’s mooi om te weten.
Erzijn twee beroepsgroepen in frs die dit soort verhaaltjes , pareltjes noemen ze het) elk jaar met veel succes publiceren: les perles du Bac en les perles des assurances. Twee groepen die uit de school klappen. Leraren en verzekeraars. bij mijn weten geen artsen.
We lachten wel maar het verveelde gauw.
Veelbelovend intro vandaag met de fraaie aanhef: het weeshuis van de ikjes.
Je kunt veel zeggen van de ikjes maar het is toch maar een van de pijlers waarop deze rubriek rust .
Wij hebben dus de NRC waarin de lezers van diverse pluimage hun kleine of grote ‘perles’ zoals Lummel opmerkt,kwijt kunnen.
Het is niet elke dag feest, soms zelfs stuitend of onbegrijpelijk, ‘maar ja dat hou je toch’ sprak eens een schrijver van wie ik de naam vergeten ben.
Een iktro dat staat als een Dijkshoorn.
Momenteel bezit ik in het dorp alleen maar internet via mijn smartfoon en dat via onze ooit nationale trots; wie er tegenwoordig achterzit%? Ik werkte ooit voor Achmea, want die bezat mijn werkgever. Een bedrijf gevestigd in Athene genaamd Europa was de eigenaar destijds van Achmea.
Het moederbedrijf daar allemaal van zat vast op de Maan. Maar wat is in een Naam?
Ben even in Mokum maar mijn IP zegt Apeldoorn.
Dijkshoorn, ApieDapie, Bas is de Kwaaiste nie…Denk vaak terug aan zondagen in oud Amsterdam, altijd schaduw van het Gevangenenkamp.
Gelukkig heb ik ooit alle introotjes en reacties op een stickje gezet, dus als ik zonder web zit vermaak ik mij, of niet, met het allereerst begin. Nergens gemodereerd Bas? Ik geloof je werkelijk.
Het begon hier met een tegenspartelende zelfbenoemd jurist purist moreel nudist? Jaja, rijmerlarij en grollen mogen we elkaar allemaal in de toekomst een maximum aan punten geven want anders dragen we allemaal de leftovers van de keizer.
Ben ik duidelijk genoeg? Nu dan naar de kroeg.
Wachtwoord WiFi hier is, ik verzin het niet:
10 5 6 18 25 5 16 19 20 5 9 14
–
%Mexico?
Denk vaak terug aan zondagen in een oud deel van Amsterdam(,) (altijd) (;) (in) de schaduw(en) van een/het Japans gevangenenkamp.
Jappenkamp zeg ik al anderhalf decenia niet meer. Voortmarcherend geweten(?) (.)((.)(.))
Gelijk
Het schiet lekker op bij de kassa. Helaas, de klant voor mij heeft een plantje zonder prijslabel. Plantenafdeling wordt gebeld. De klant wil daarna personeelskorting. Een collega moet komen om af te tekenen. Mensen achter mij verhuizen naar een andere kassa. Ik blijf toch maar staan. Nog een product vergeten waarvoor ook personeelskorting geldt. „Dit is wel een oefening in geduld”, mompel ik tegen de persoon achter mij. Hij vertelt me dat hij zich in dit soort situaties afvraagt of hij voor zijn gelijk of geluk gaat. Dat vind ik een mooi motto en ik wacht geduldig terwijl de caissière uitgebreid afscheid neemt van haar oud-collega. Ik vraag me nog wel af: wat als je gelukkig wordt van je gelijk?
Jolanda Goverts
Wordt niet iedereen gelukkig van zijn/haar gelijk? Filosofisch ikje vandaag. En het lezen ervan is ook wel een oefening in geduld.
Quasi-filosofische slotzin die moet verhullen dat ze zich gewoon kapot stond te ergeren. En verder weinig te doen had.
Ik ben al sinds de jaren zestig (de opening van de eerste AH in de Rijnstraat, die tussen het Victorieplein en de Amstel ligt in onze buurt) al op zoek naar de perfecte formule om de snelheid van een rij voor de kassa te voorspellen. De variabelen lijken voor de hand te liggen, maar zijn niet op de markt te brengen omdat ze discriminerend zijn. Dat is logisch voor een formule, maar wettelijk mag dat niet als het mensen betreft. (geslacht, leeftijd, religie, domme kop enz.)
De laatste jaren is er een niet te voorspellen factor bij gekomen. Hebben de mensen voor u in de rij voordeelbonnen, een klantenpasje of een fideliteitskaart. Dan gaat het namelijk heel lang duren en is de ellende niet te overzien.
Ik heb eindelijk de oplossing gevonden. Ik ga bijna nooit meer naar de supermarkt maar koop alles gewoon op de markt en bij kleine winkeltjes. Die bestaan nog in mijn stadje.
en wat ik koop kunt u op Husse met je neus ertusse lezen. Deze week een gloednieuw artikel over dikmakende Franse aardappel/kaas/spek gerechten.
Lummel, nog makkelijker: boodschappen online, gratis thuisbezorgd.
Noodgedwongen eigenlijk, maar ben er erg blij mee.
Maar ook in kleine winkeltjes, juist die dorpswinkeltjes, sta je je soms uren (gevoeld, in werkelijkheid is het nooit meer dan een minuut of vijf) op te vreten. Idem dito bij allerlei loketten waar je toch niet altijd omheen kunt. Maar wel lang voor kunt staan. Voor sommige mensen is het echt een uitje, die staan urenlang (gevoeld) te kleppen, te praten, te ginnegappen en ze hebben geen achteruitkijkspiegel.
Kijk eens aan, blijkt er alweer een paar maanden een gloednieuw artikel op het minstgelezen kookboog te staan. Zie alhier https://lummel.wordpress.com/2019/12/06/kan-lummel-koken/
Parelhoen in een bananenkorstje, wie dat nou altijd al eens had willen klaarmaken, ga d’r heen. Gratis en voor niets.
Update: oh, ik had dat wel gelezen en er zelfs commentaar ondergezet, ’t is me helegaar ontschoten. Geeft niet, geniet er (nog een keer) van.
Test (11:36)
Haha, die DSR toch. Test (11:36) schrijft hij om 16:00 Wat een goeie. Not.
Kijken jullie even mee? Dit is een screenshot van mijn dashboard, en die tijdstippen kan ik echt niet veranderen hoor:
Enfin, het kereltje zit zich weer stierlijk te vervelen zeggen we dan. Schouderophalend vervolgen we onze zegetocht door het leven, met inderdaad af en toe wat hinderlijke vliegjes om het hoofd. Ik zag hedenmorgen overigens een majesteuze rode wouw zweven, keimooie sierlijke roofvogel. Hij werd amechtig achtervolgd door een kraai. Ik moest onmiddellijk aan DSR denken.
Ah, we zijn d’r door!
Dus APD staat niet alleen garant voor de tekst maar ook voor de muziek van het hier aangeprezen zangvers? Maar dat was toch van Beethoven?
Ondertussen werkt APD alweer mooi drie weken samen met Gerry Holland. En nog altijd geen ruzie! Die Gerry moet bijkans een heilige zijn -milde grinikicoon-
Gerry kan de zon in het water zien schijnen, is blij met het leven, is een goudeerlijke kerel en heeft (daarom) geen vijanden. DSR zou een voorbeeld aan zo iemand kunnen nemen. DSR is immers ontevreden, oneerlijk en heeft (dus) ruzie overal waar hij opduikt. Een echte internet trol van het ouwe slag.
(16:18) Klinkt als ziele-adel! APD kan nog veel van ‘m leren. -milde glimlachicoon-
(eergisteren 9:55) Ik ben op weg naar de kerk. Benieuwd wanneer dit erop komt.
(door de jaren heen) Oh nee, het gezeik begint weer -mag-ik-een-teiltje-icoon-
Natuurlijk, Ad. Is dit wat?
Of liever deze?
Die laatste teil was er een waarin het beddegoed werd gekookt en gewassen door mijn oma (1898) en waar wij af en toe omstebeurt in werden schoongeboend (1950-1960).
Tot er een gloednieuw huis stond, met badkamer. Het bad was niet veel groter dan die teil, maar AH zou er genoegen mee nemen.
Het is te hopen dat DSR zijn ouwe stiel weer oppakt. Het bespreken van de ikjes.
Ja dat zou prettig zijn.
Qua teil, die tweede, daar heb ik in mijn jeugd, weliswaar een decennium later, ook in gebaad. Moeder vulde hem met kokende ketels water. Vonden we normaal.
Ja, die teil komt mij ook bekend voor. Op zaterdagavond werd die met warm water bij de ronkende kolenkachel in de huiskamer gezet voor mijn wekelijkse grondige wasbeurt. Gelukkig had ik geen broertjes en zusjes die mij voorgingen, dus het water was lekker schoon. Toen ik de teil ontgroeid was, nam mijn moeder me mee naar het badhuis voor een “stortbad”. Het woord douche werd nog niet gebruikt, dacht ik.
Normaal vonden we het wel, maar het was een opluchting toen ik naar het badhuis mocht. Toen zag ik pas hoe schoon je kon worden.
☻
(21:31) Het gezeik begon dit keer volgens mij in het introotje, waarin DSR weer eens smalenderwijs werd aangehaald. Dan zit je kennelijk op zijn gezelschap te wachten.
Trouwens niet netjes om iemands emailadres te tonen, en dat voor iemand die anders met dat soort zaken altijd met het wetboek staat te zwaaien.
Hoe netjes vind je het om opnieuw weer te doen alsof je gemodereerd wordt? Mal mannetje dat je me d’r eentje bent. Dat emailadres is fake, ook dat weet je best. Had je een slechte dag dat je hier zo komt stoken?
(23:06) Je bent wel volhardend, APD maar DSR’s tijdlabels liegen niet. Het is enkel en alleen jouw beslissing of DSR’s berichten al dan niet worden gemodereerd.
DSR stookt geenszins – alleen maar goede woorden voor Gerry Holland. Stoken doe je zelf in het introotje.
Tja, en ze worden dat dus niet, hoe graag je dat kennelijk ook zou willen. Wat je daarmee wilt is me een raadsel. Je moet wel heel erg weinig gezelligheid om je heen hebben, denk ik dan maar zo en wens je nog een genoeglijke voortzetting.
(23:59) nee tijdlabels liegen niet.
(7:40) Goedemorgen allemaal!
Knakker
Enige tijd na het overlijden van mijn moeder las mijn vader (80) in de krant dat een dierbare jeugdvriendin weduwe was geworden. Hij stuurde een kaartje en inmiddels zijn de twee al jaren zielsgelukkig met elkaar. Vooral in de weekenden, want samenwonen is nog te spannend. Wel vindt mijn vader het fijn om haar even te bellen als de eenzaamheid aan het begin van de avond toeslaat.
„Komt het uit?”
„Mag het straks? Ik zit nu te eten met Matthijs.”
Matthijs, altijd weer die Matthijs. Wie is die knakker? Moet ik me zorgen maken, vroeg mijn vader zich af.
Onlangs kwam de aap uit de mouw. De wereld draait voor mijn vader en zijn lieve vriendin binnenkort door zonder Matthijs.
Nanno Benninga
Goh, wat leuk gevonden. Not.
Ooooh, van Nieuwkerk bedoelt ze. Het duurde even voor ik hem snapte.
Best wel grappig ikje zo.
De ouwe snoeper. zelf ging hij elke avond met Eva naar bed.
(6:14) Test.
Heel leuk dit ikje, vooral de verrassende ontknoping en de reactie van Lummel.
(23 maart 2017, 16:13) Nou, het zal mij benieuwen of ik nog altijd gemodereerd word. Test!
(20:42) ik zital bijna tien uur in de automoderatie. Schandaal
Bel de MP. Of de ME. Het leger. Straks is het te laat.
Dat kan niet Bertie. Als je in de moderatie zit nemen ze je telefoon, je broekriem en je schoenveters in beslag.
Echt waar?? Wat erg….
Slopen
In onze wijk gaat een oud schoolgebouw tegen de vlakte. Tegelijk met twee jongetjes uit de buurt kom ik net te laat voor het grote werk. Toch staan we met open mond (zij) en weemoed in het hart (ik) te kijken hoe de bulldozers het puin wegschuiven. Het is een opwindend schouwspel en ik moet toegeven dat ik graag op tijd was geweest voor het begin van het proces. „Zouden ze ook een sloopkogel gebruikt hebben?”, roep ik boven het kabaal uit. De jongste van de twee draait zich met een ruk naar me toe en ik zie de verbazing in zijn ogen: „Sloopkogel? Zo noemt opa mij altijd!”
Harriët Bergsma
Misschien vind ik het morgenochtend wel wat. Nu niet.
Ik negeerde het joch en zei: wat puinhoop . Nou moe zei de grootste, en zo noemt opa mij. Wat een lul zei ik. Dat is vader riepen de twee schaterlachend uit.
Na Hielke en Sietse van de Kameleon hebben we nu het duo Sloopkogel en Puinhoop
Ik ga een serie jongensboeken schrijven met als titel:
« Sloopkogel en Puinhoop in:… »
Verzinnen jullie een aantal titels?
Takkatoekaland. Nederland. Op het Binnenhof. De problemen. De gloria.
(09:01) Zo te zien zijn DSR’s tijdslabels in korte tijd tot een grotere hit uitgegroeid dan het hier aangeprezen zangvers! -milde glimlachicoon-
(08:55) Daar heb je gelijk in. Kun je ze ook zingen?😉
(in vertrouwen op onmiddelijke plaatsing) Je kunt alles zingen. Net zoals je alles wat zacht is, kunt eten.
(ook dit zal wel weer niet geplaatst worden) Iew, ik denk onmiddellijk aan allerlei zachte dingen die ik echt niet zou willen eten.
Ben, net als mijn broers en mijn jongste oom voor ons, geboren in die teil.
Mijn jongste oom is er midden jaren tachtig in begraven. Diabetes 1 opgelopen in het gevangenkamp in combinatie met een niet behandelde beenwond. Opgelopen tijdens een wandeltocht door Schotland met een vriend. Mijn oom, mijn meest favoriete familie lid overleed toen ik vijftien was en zonder uit de kast gekomen te zijn. Hij had mij hints gegeven, o.a. na de film Cabaret, ik zag ze pas veel later.
Triest.
DSR: je hebt gelijk. Moeilijke zin.
Reclame
Ik sta in de Turkse winkel en koop een bosje lenteuitjes. In de herfst. Ook nog een avocado, wat vijgen en ik breek twee bananen van de tros. Dat mag van de jonge vrouw met de hoofddoek om. Even later is ze buiten. Vanaf de overkant van de straat filmt ze met haar telefoon de winkel. Ik loop naar haar toe: „Zal ik opnieuw naar buiten komen en zeggen dat dit een hele goede winkel is?” Ze schudt haar hoofd: „Nee, nee! Dit is bedoeld als reclame!”
Ilja Gort
Eindelijk een ikje met zelfspot! Grappig, die Ilja. Een oud ikje wellicht, hier is het zo’n beetje lente.
Het is kennelijk belangrijk te vermelden dat de vrouw een hoofddoek droeg? Man man.
Geen misverstand: ook anekdotes over vrouwen met hoofddoek die normaal doen, leuk uit de hoek komen, zijn racisme. Ergens nog een graadje dieper dan de verhaaltjes van extreem-rechts.
Ik sta in de Turkse winkel en koop een bosje Spaanse lenteuitjes. In de Nederlandse herfst. Ook nog een Mexicaanse avocado, wat Marokaanse vijgen en ik breek twee Chinese bananen van de tros. Dat mag van de Nederlandse vrouw met de Franse hoofddoek om. Even later is ze buiten. Vanaf de overkant van de Nederlandse straat filmt ze met in China gemaakte Amerikaanse telefoon de Turkse winkel. Ik loop met mijn gereformeerde grijns naar haar toe: „Zal ik opnieuw naar buiten komen en zeggen dat dit een hele goede Turkse winkel is?” Ze schudt haar gehoofddoekte hoofd en zegt in vlekkeloos Nederlands: „Nee, nee! Dit is bedoeld als reclame!”
Ik sta in de winkel en koop een bosje lenteuitjes. In de herfst. Ook nog een avocado, wat vijgen en ik breek twee bananen van de tros. Dat mag van de vrouw in de winkel. Even later is ze buiten. Vanaf de overkant van de straat filmt ze met haar telefoon de winkel. Ik loop naar haar toe: „Zal ik opnieuw naar buiten komen en zeggen dat dit een hele goede winkel is?” Ze schudt haar hoofd en zegt: „Nee, nee! Dit is bedoeld als reclame!”
Er is nog een mogelijkheid als het de echte Ilja was: niet iedereen is gecharmeerd van Ilja’s uiterlijk. ☻
😂😂😂 Een hele grote hoofddoek zou hem inderdaad goed staan.
Dat bedoelde ik met zelfspot!
Ik heb Ilja Gort moeten googelen, maar nu snappikum, hoor.
Ilja is geen anonieme lezer maar een BN’er. Voor zelfpromotie, zelfspot of niet, is de rubriek nu juist niet opgezet.
Leuk ikje, ik had nooit gedacht dat Ilja Gort tot zoiets in staat was en verder dan de wijnboerderij kwam.
Ik moest ook ilja gort googelen, nadat Ad hem gegoogeld had. Alzu nix beters te doen hebt staan er nieuwerecepten op het minst gelezen kookblog.
Diagnose
Sinds kort heb ik een dubbele psychische aandoening. Dat is zo gekomen: na een lange vergeefse zoektocht naar de oorzaak van mijn pijnklachten werd ik doorverwezen naar de psychiatrie. De wachtlijsten zijn lang, daarom had ik me op twee plekken tegelijk aangemeld. Bij de intake bleek dit een probleem op te leveren: als beide instanties dezelfde diagnose-behandel-combinatie (dbc) zouden gebruiken, wilde de verzekering er maar één vergoeden. Grappend zei ik: „Nou, dan geven jullie me toch gewoon een verschillende diagnose.” De therapeut, bloedserieus: „Ja, dat zullen we maar doen dan”.
Kees Rutten
Het systeem is ziek.
Inderdaad. Maar aan Kees is ook een steekje los. Als je de eerste van de twee afspraken hebt gehad, annuleer je toch die tweede?
Ja dat dacht ik ook meteen. Maar goed, het is een psychische afwijking hè?🤪
Dus we kunnen concluderen dat dit ikje niet in het weeshuis vanikjes hoort, maar in het gekkenhuis.
Paviljoen 3
Kees heeft een dubbele aandoening, een dubbele afspraak, dus ook recht op een dubbele behandeling, logisch toch!
🐻 ❗
:dumb:
DRS zal net als ik gemodereerd worden want BvV itt APD sizb wanneer wij iets plaatsen.
Arme jongen :monky: ❗
sizb?
Modereren doen we alleen maar om ons publiek, onszelf of de reageerder zelf te beschermen. Zie de klip en klare regels dienaangaande alhier.
In het geval van DSR: hij wordt niet gemodereerd.
Huilbaby, Trolley en consorten: worden gemodereerd tot in alle eeuwigheid. Die hebben het er dan ook meer dan naar gemaakt. Bijzonder onsmakelijke teksten zijn daardoor niet op het internet, althans niet hier, verschenen. Da’s dikke winst, geloof me maar. En als niet, dan niet.
Kennis van Later: hij wordt wel gemodereerd, maar in een lichtere vorm. En hij weet heel goed waarom. Maar zoals je ziet, het zorgt doorgaans voor een heel kleine vertraging. Gaat niets aan verloren. En een arme jongen ben ik zeker niet.
De ondraaglijke spanning kent een einde. In antwoord op alle mailtjes en appjes: jawel, ook morgenvroeg komt er weer een fris weekintro hier op de site. Uurtje of zeven, zet je wekker maar vast. Wat of er in staat? Ikjes, goh. Ditjes. Datjes. Recepten met kaas. Vies plaatje dat ik zelve schoot eergisteren in Berlijn, ik bied nu alvast mijn excuses aan. En DSR krijgt dit keer behoorlijk wat aandacht. Omdat hij erom vraagt, de schat.
Tot morgen, welterusten, gute Nacht, Freunde.