(22 maart 1997, 18:07) Nou, ik heb dan eindelijk mijn eerste blog geschreven voor het internet. Het zal mij benieuwen wanneer dit zal verschijnen. Er wordt veel gemodereerd, heb ik gehoord, al wordt het vaak ontkend, vooral door hypocriete deugneusjes. Maar tijdslabels liegen niet!
We lijken Follow The Money wel
Het obscure “weeshuis van de #ikjes” Twitteraccount (13 volgers) lijkt, wat ik vorige week al dacht, een privéaccount dat de stukjes van de tweep zelve een plaatsje op het internet moet geven. Mag. Kan. Maar zeg dat dan gewoon. Wat een onderschatting van het intellect van de medemens. Dat ik hier vorige week nog welwillend wat promotie heb bedreven voor het initiatief is door het account niet eens opgemerkt, of in ieder geval genegeerd. En het grappigste is nog wel: de meeste ikjes (67%) die inmiddels geplaatst zijn vermelden geen auteursnaam. Op mijn vraag naar opheldering was het antwoord een korzelig “ dat laten we aan de inzender over”. Jaja. Maak dat de kat wijs. Juist de inzenders van ikjes die de NRC niet halen willen hun naam zien. Anders sturen ze het niet naar jou, oh weeshuis van de #ikjes meneer of mevrouw. Merk ook op dat de ikjes vrijwel identiek van taalgebruik en vorm zijn, dus kennelijk van dezelfde auteur afkomstig. Geeft niet, weer iets ontmaskerd. We lijken Follow The Money wel, maar dan zonder money en zonder relevantie.
Lummel zou weleens warm kunnen zijn met zijn vermoeden dat Mieke Rusthuis zelve achter dat twitterkanaaltje zit. De ikjes van Kerkhof … er worden er tientallen per dag gemaakt, ze kunnen niet allemaal in de krant, maar het zijn volgens de auteur allemaal pareltjes die de Nobelprijs verdienen.
Goed, Gieneke van den Dungen had het weeshuis niet nodig, die zag haar ikje gewoon geplaatst in de NRC. Een kind uit de klas vroeg vorige week: „Juf, heb jij ook een baan?” Daar werk je je dan uit de naad voor. Moesten wij erbij denken. Deden we. En onze Lummel dacht aan een anekdote uit de “Juf, die vlinder heeft mijn pyjama aan” reeks, vol met “kinderleukigheidjes opgetekend door onderwijzers”. Bertie kende de reeks ook en diste een ander voorbeeld op, uit een andere bundel, die putte uit klachtenbrieven naar de gemeente: “De drollen drijven in de gang, hier moet in gegrepen worden.” Ook in Frankrijk zetten ze de burger graag in het hemd. Onderwijzers en verzekeringsmaatschappijen publiceren ze onder de naam “pareltjes”.
Nanno Benninga introduceerde met heel veel omhaal van woorden een achterhaald woordgrapje. De vriendin van zijn vader zat elke avond te “eten met Matthijs”. Wie of die knakker wel was? Jaja, Van Nieuwkerk van De Wereld Draait Door. In dezelfde trant gaat Lummel elke avond met Eva naar bed, maar hij stuurt dat tenminste niet op.
Ilja Gort, een willekeurige lezer (kuch) schreef een verhaaltje over zijn bezoekje aan een Turkse winkel, waar de eigenaresse, een jonge vrouw “met de hoofddoek om” een filmpje maakt. Hij koopt er een avocado, wat vijgen en twee bananen. Hij mag niet op de foto, want dat is “geen reclame’ voor de zaak. Nee.
Psychisch niet helemaal in orde
Kees Rutten schreef dat hij “sinds kort” een dubbele psychische aandoening heeft. Dat kwam omdat hij zich vanwege de lange wachtlijsten op twee plekken tegelijk had aangemeld. Normale mensen zeggen de tweede therapeut af, als ze bij die eerste zijn geweest, maar Kees niet. Psychisch niet helemaal in orde. Dus ging hij ook naar naar het andere consult en liet zich ook daar, op kosten van de gemeenschap, uitgebreid behandelen. Met een administratief trucje dat hij graag verklapte en dat kennelijk volledig onbestraft blijft in het fijne land van Mark Rutte.
Het ging ook over in de rij staan voor de kassa. Jolanda Goverts stond zich kapot te ergeren, maar deed alsof ze het niet erg vond en zelfs iets geleerd had over geduld hebben. Ga je voor je gelijk of voor je geluk, sloot ze haar niemendalletje quasi-filosofisch af. Het lezen ervan, zo merkte Pawi snedig op, was wel “een oefening in geduld.” Lummel probeerde ooit een formule uit te vogelen om de snelheid van een rij in te schatten, maar heeft dit opgegeven. Hij gaat nu nooit meer naar een supermarkt en koopt alles op de markt en in de kleine winkeltjes. Hoewel ze ook daar soms urenlang staan te kleppen en geen achteruitkijkspiegel lijken te hebben. Maar goed, dat houd je toch.
Zware meurende kost met druipende slierten
Wat Lummel dan allemaal in die piepkleine winkeltjes koopt, staat op zijn minstgelezen kooksite, in een gloednieuw artikel over dikmakende Franse aardappel-/kaas-/spekgerechten: aligot, truffade, en tartiflette. Zware meurende kost met druipende slierten zeg maar. Vergeet het vet niet af te breken met een augurkje, Amsterdams uitje of een frisse salade met een lekker vinaigretje.
Timmerark (aka Kennis van Later) deed ook weer wat duiten in het zakje, her en der over de site verspreid, tot zelfs commentaar op reacties van zes (6) jaar terug. Hij woont tegenwoordig in een dorp en hij heeft alleen maar internet via zijn telefoon. Hij heeft ooit alle intro’s met reacties op een USB-stick gezet, ik wist niet eens dat dat kon, maar het verklaart veel.
De Schrijvende Rechter (DSR) kwam weer eens stoken, maar in feite op een prettige manier. We konden met z’n allen erg lachen om het koddige nieuwste probeerseltje: de man plaatste een reactie en liet dat voorafgaan door een zelfgetypte “time stamp”, en hij koos daarvoor dan een zogenaamd tijdstip van plaatsen van vele uren geleden. Waarom? Daarmee wilde hij suggereren dat zijn bijdragen gemodereerd worden en (dus) vertraagd doorkomen. Natuurlijk kon ik dit simpel met een screenprintje weerleggen en daar had hij niet van terug. Er niet van terug hebben betekent bij DSR: er verder over zwijgen.
De rode wouw is wat de kraai is in Brussel
Ook de andere reageerders namen hem smalend in de maling. Maar ach, het was toch een prettige afwisseling tussen al het aangename verpozen dat we hier doorgaans met z’n allen samen met elkaar doen. En echt vervelende taal bleef uit. Ik zag een paar dagen geleden trouwens een prachtige majestueuze rode wouw zweven, amechtig achtervolgd door een kraai. Mooi toch? Ben ik aan gewend hier in Zwitserland. De rode wouw is hier wat de kraai is in Brussel, je ziet ze overal.
DSR sprak zijn bewondering uit (“alleen maar goede woorden”) over de Amsterdamse volkszanger Gerry Holland, die kanjer die vorige week woensdag precies 50 jaar oud werd, net als Danny de Munk, en nog op precies dezelfde dag ook. En om dat onwaarschijnlijke verhaal compleet te maken: ze woonden nog in dezelfde straat ook. Zagen dus letterlijk op dezelfde dag en in dezelfde straat het levenslicht. Of ze met elkaar geknikkerd hebben, weten we niet. Maar dat ze ooit een duet gaan zingen, dat lijkt me een kwestie van tijd. Gerry was weer vrijwel dagelijks op de radio te horen en toerde door het hele land. Nu nog de videoclip met bewegende beelden en dan hopla naar de TV. Op z’n minst bij Jinek of Op1.
Ad Hok vroeg om een teiltje, maar dat doen er wel meer als ze de naam van DSR zien opduiken. Het nostalgische teiltje maakte bij onze lezers nostalgische gevoelens los. Op zaterdagavond werd het met warm water bij de ronkende kolenkachel in huize Hok gezet. Ad had geen broertjes of zusjes die voor hem in bad gingen, dus hij kon zich lekker wassen. Hetgeen bij mij wel anders was, met een erg vieze oudere broer. Maar goed, mijn jongere zus kon vervolgens in echt troebel water stappen. En het werd niet altijd met kokend water uit de fluitketel bijgevuld. Dat kon Bruin niet trekken, arme sloebers als we waren. En Bertie? Pas toen Bertie naar het badhuis mocht, zag ze “hoe schoon je kon worden”. Bij Pawi werd het beddengoed in het teiltje gekookt. Door haar oma (1898). Zelf werden ze er om de beurt ook in schoongeboend (jaren vijftig).
Timmerark (aka Kennis van Later) was net als zijn broers en zijn jongste oom zelfs geboren in zo’n teil. En die jongste oom was er later, in het midden van de jaren tachtig, ook nogeens in begraven. Het lijkt mij sterk, maar een beetje dichterlijke vrijheid, dat mag hier. De man had diabetes 1 opgelopen in het gevangenenkamp en had daarbovenop een niet behandelde beenwond. Die had hij dan weer opgelopen tijdens een wandeltocht door Schotland met een vriend. Nee, niet iedereen kan dit volgen, maar da’s niet erg. In het hoofd van Timmerark is dit wel samenhangend.
“Net zoals je alles wat zacht is, kunt eten”
Pawi sprak de hoop uit dat DSR zijn ouwe stiel, het bespreken van ikjes, weer zou oppakken. Dat zouden we allemaal wel prettig vinden, maar ja, dan moet je het nog wel kunnen natuurlijk. Misschien is het voor de ouwe beter om ons in de waan te laten dat die Eindoordelen echt iets voorstelden. De herinnering vervaagt, en dat komt de kwaliteit van de vroegere Eindoordelen ten goede. Voorlopig vermaakte ons rechtertje ons wel met de oubollige wijsheden waar alleen hij het patent op lijkt te hebben (nu Warhoofd zich voorgoed uit het literaire wereldje lijkt te hebben teruggetrokken). Je kunt alles zingen, zei DSR bijvoorbeeld, “net zoals je alles wat zacht is, kunt eten”. Iew icoontje.
Wil jij net als Pawi, DSR en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie of gedachte zoals sommige mensen zeggen precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Bas van Vuren, aangenaam
Reacties zijn welkom via het reactieveld, of via het contactformulier hier, of via een email naar bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan hier onze dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik was vorige week weer eens in Berlijn. Voor de Berlinale dit keer. Zoals wel vaker. Wat ik in de film doe, dat leg ik nog weleens uit. Maar ik liep daar dus ook af en toe met mijn ziel onder de arm. Het is niet alles premières, interviews, fotoshoots en cocktails wat de klok slaat. Soms loop je even verloren rond en hopla, daar stuitte ik op een steenworpafstand van Checkpoint Charlie ineens op dit gebouw zeg. Nou ja gebouw, het ging om wat ze op de gevel hadden gedaan. Geen muurschildering, maar iets in 3D. Levensgroot dus. Op een gebouw ergens in Kreuzberg. Auto’s reden voorbij, wandelaars wandelden, trams klingelden, kinderen speelden. Kunst? Protest? Om een lang verhaal kort te maken: ik weet het niet. Ik weet niet wie, ik weet niet wat en ik weet niet waarom. Ik liep besmuikt en snel weer door. Maar goed, nu zien we het dus met z’n allen de hele week. Bedankje voor mezelf! Not.
Foto: “Pinocchio maar dan anders” © 2020 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Waar
Op mijn wandeling kom ik twee meisjes tegen van een jaar of negen, elk met een hondje aan de lijn. Ze staan voor een zebrapad te twijfelen of ze zullen oversteken. Een van hen spreekt mij aan en we maken een praatje over het eventuele gevaar. Dan vraag ik: maar waar woon jij dan? Ze antwoordt: ik woon in Tweehuizen. Omdat ik alleen bekend ben met Zevenhuizen en Vijfhuizen vraag ik: waar ligt dat? Dan zegt ze: ik woon in twee huizen, één bij mijn vader en één bij mijn moeder, hier vlakbij.
Mirjam Bruens
Een fraai intro weer. Daar gaat op gereageerd worden, wat ik je brom.
Fraaie dick pic staat erboven.
Jaja, wat een geweldige conversatie weer. Blij dat het is opgetekend en dus behouden blijft voor het nageslacht.
Een intro dat klinkt als een klok.
In het Heilige Land (bij Nijmegen) hebben ze een serie gebouwtjes neergezet die Bethlehem moeten voorstellen. Op een van die gebouwtjes staat een vergelijkbare afbeelding als de afbeelding van vandaag. Het geeft aan dat de bewoners vruchtbaar zijn. Raar maar waar.
Het ikje kan maar beter onbesproken blijven.
Goeiedag, wat een flauw ikje weer.
Het intro is beter al had ik tijd nodig om de foto goed te bekijken. Poepoe, er kwam geen eind an.
Ik verzeker je, Bertie, als je ervoor staat dan komt er helemaal geen eind aan. Het gaat vijf etages naar omhoog. Je krijgt er een stijve nek van. Voor mij, hoewel ik echt geen deugneusje ben, toch bevreemdend. We gaan met z’n allen tekeer over bushokjesdames met diepe decollete’s, maar zo’n “kunstwerk” mag dus wel. Afgezien van het doel (kunst, protest of commercie) zie ik het verschil niet. Wat heet? Doe mij dan maar zo’n bushokjedame.
Jawel, de reactie van DSR is ook al binnen. Hij komt altijd als een van de eersten op maandagochtend even langs en geeft dan een (1) sterretje voor het nieuwe intro. Vandaag geen uitzondering 😉
Ik weet niet of jullie het door hebben, maar dit artikel heeft dus wel bijna 23 jaar in de moderatie gestaan, he? Wat een onbeschrijfelijke schande. Ik ga keihard huilen en moet getroost worden. In een hoekje.
Goed gevuld en veelzijdig intro vandaag, naast veel ikjes – en teiltjes-analyse was er natuurlijk ook aandacht voor DSR die weer eens van zich liet horen.
Hier in Oeteldonk is het jaarlijkse feest weer losgebarsten, veel mensen en kinderen te voet of op de fiets in gehuld in rood wit geel en zwart kostuum trekken hier voorbij op weg naar de stad.
Een fotootje wordt altijd gewaardeerd, Klare taal, zolang ze maar geen indianentooi op hebben, hun gezicht niet hebben geverfd, geen grappig mondkapje voor, zeker geen Mexicaanse sombrero dragen en eigenlijk gewoon als zichzelf gaan. Is dat wat? Iedereen is gek genoeg van z’n eigen! Alaaf!
APD kan zeggen wat ie wil met z’n vage screenshotjes maar feit is en blijft dat DSR, in ieder geval als hij na enige tijd weer reageert, in de moderatie staat, in weerwil van eerdere open uitnodigingen.
APD voelt zich kennelijk aangesproken, anders bleef ie er nietvoortdurend op terugkomen. En sommigen onder de actieve reageerderskern weten uit ervaring dat APD bij tegenspraak tot veel meer in staat is dan een moderatietje. Zo ongeloofwaardig klinkt DSR’s relaas dus niet.
Niks mis met het intro, maar de featured image is zwaar kloten
@DSR, man man, “deze tweet klopt” is er niks bij. Hoe kan iemand zo liegen? Ken ik niet in mijn naaste omgeving, en ik probeer dat dus zo te houden.
Dat moest DSR even googlen, maar ‘deze tweet klopt’ is kennelijk een verwijzing naar de PVV. Klasse.
Heeft APD soms een cursus ‘Demoniseren voor weldenkende mensen’ op stapel staan?
Enfin, hij gaat steeds wilder om zich heenslaan. Een kat in het nauw… -milde glimlach met opgetrokken wenkbrauw-icoon-
Hebben we die teiltjes nog?
Hier kunnen geen teiltjes tegen op.
Dat is nu toch wat overdreven. APD’s zinspeling was, in zijn soort, een gematigd demoniserinkje.
Wat vind je van het ikje van vandaag?
Dat is premium content, dus niet voor deze site.
Lol! Je kunt ze aan de straatstenen niet kwijt, vadermans. Misschien kun je een privé abonnement aan Pawi slijten. Briefje van DSR, driemaal daags. Daar is vast heel veel belangstelling voor. Not.
Wat een raar, random haatruftje… -milde glimlach-icoon-
What’s next, iets over DSR’s neus, of platvoeten?
APD weet dat DSR hier nooit meer Eindoordelen zal publiceren, en dat steekt. En daar komt dus kennelijk kinderachtig gemodereer van. -milde glimlach-icoon-
Oh? Hoe laat had je deze geplaatst?😂😂😂
Kijk maar in je dashboard
Maar merkwaardig blijft het, vorige week werd je zogenaamd gemodereerd en nu lijk je het wel vergeten te zijn. Of waren je time stamps op? Uitzinnige lach icoon.
En terwijl ik eigenlijk in jouw narratief nu nog meer reden zou hebben om mij onwelgevallige meningen te modereren? Toch? Vorige week niet hoor, ik was je gans vergeten.
Aandachtspooiertje dat je me d’r eentje van ons bent.
Waarom zou je DSR modereren? Je hebt het voortdurend over hem, ook als hij niet reageert, en waarheid mag gezegd worden.
Lees het eerste zinnetje van DSR op 16.07 nog maar eens na, voor een genuanceerde weergave van de moderatietoestanden.
Maar wat zou het baten, je weet hoe de vork in de steel zit, evenals DSR. En ook de reageerders kennen hun pappenheimers, en de blogbaas, al dan niet uit ondervinding.
Ondertussen worden APD’s praatjes er niet samenhangender op, wat een taal zeg.
Hou maar beter op in de vlek te wrijven. -milde glimlachicoon-
Grinnik. “Waarom zou je DSR modereren?” vraagt de man, die dit de hele tijd ondanks mijn ontkenning blijft beweren. ’t Is alsof je Trump hoort. Die riep vorige week op om Obama te impeachen, ook helemaal van het padje.
DSR vroeg zich iets in verbazing af. Daarmee wees hij op de hypocrisie van de blogbaas die wel over hem voortdurend spreekt maar kennelijk de controle wil houden over DSR’s repliek – al is het in sommige gevallen maar met een paar minuten vertraging.
Geen mens die hier beweren zal dat APD’s handelwijze, en DSR’s weergave daarvan, nu per se zo ondenkbaar overkomen.
Nogmaals, er komt geen mensenhand aan te pas. DSR’s bijdragen aan deze site komen er gewoon op. Onvertraagd. Onbeoordeeld. Ongezien. Punt.
Ik heb dit weekend weer eens een kijkje bij de buren genomen. Ben jij Hannah? Heer Rozenwater of Luvienna ben je niet en andere reageerders zijn er daar niet meer over.
Genuine
„Genuine gentleman zonder poeha zoekt sportieve authentieke vrouw.” Ik ben niet op zoek, maar deze ‘down to earth’ man van het exclusieve bureau intrigeert. Na een lijst met soms ongemakkelijke vragen (bent u slank, knap, van adel?) volgt op een stormachtige dag een selectiebezoek thuis. Mijn wandeling ervoor maakt dat ik verwaaid tegenover de prachtig gestylde bemiddelaarster zit. Na vragen over mijn vrienden, mijn kennis van sterrenrestaurants en kappers, voel ik me nog ongemakkelijker. Al voor ik iets over de ‘geen poeha’-man kan vragen stelt ze: „Dit gaat niets worden. Je geeft te weinig om luxe en geld.” Ik knipper verbaasd met mijn ogen. „En o ja”, besluit ze „voor hem draag je écht te weinig mascara.”
Rozemarijn Struyck
Nou, hier gaat toch een wereld voor me open. Geen idee dat dit bestond. Bah. Zo heurt het in het kwadraat.
Wanneer snapt de “adel”, wanneer snappen de rijke stinkerds dat ze een uitloopmodel zijn en zich heel koest moeten houden. Het houdt ooit op. Net als slavernij, roken, stieren vechten, foie gras, de Tulpenrally, Zwarte Piet en metoo. Als ze geluk hebben hebben we het er dan niet meer over en hoeven ze geen verantwoording af te leggen cq excuses aan te bieden.
(08.10) @APD
Laat ik nou toch denken dat jij Hannah was!
Is het jou ook opgevallen dat men op het buurblog totaal geen nota neemt van wat er hier gebeurt? Geen enkele steek of verwijzing naar apd.com, noch naar de reageerders?
Men gaat gewoon vredig zn eigen gangetje, alsof het hier helemaal niet bestaat .
Wat steekt APD daar wrokkig en kinderachtig bij af! Hij realiseert zich dat ook en dat maakt ‘m alleen nog maar nijdiger -milde grinikicoon-
(08.12) Nee, is me niet opgevallen. En nijdig? Hoe dan? Waarop dan? Amechtig heggemusje dat je me d’r eentje bent.
Is het niet ‘gestylede’?
Die dingen weet alleen Ilona. En Philip Freriks.
Exclusief bureau? Selectiebezoek? Te weinig mascara?
Sounds like a genuine asshole to me.
Is dit echt een ikje of een uit de hand gelopen grap…..
Rozemarijn laat het wel snel afweten na die vernederingen, ik zou die man toch minstens zelf even hebben willen zien en horen alvorens die keuring te ondergaan.
De spijker op de kop, Klare taal.
Het is maar de vraag of die ongemakkelijke vragen van de Genuine asshole zelf kwamen. En zo ja, waarom gaat hij dan niet een beetje rondstruinen op Fairs van het ene landgoed of het andere? Of waarom nodigt hij niet Jort Kelder even uit?
Ik ben weg van Rozemarijns verwaaide haren.
Misschien wilde de interviewster zelf wel een relatie met haar rijke stinkerd.
In de was
Na het ontbijt gooi ik een geel vaatdoekje op de trap, om zo in de wasmand te doen. Mijn dochter (3) vraagt aan mij waarom ik dat doe. Ik antwoord: „Het doekje stonk een beetje, dus dat moet in de was.” Mijn dochter antwoordt: „Stinkt!”
Ik leg het verschil uit tussen tegenwoordige en verleden tijd, waarop zij antwoordt: „Het doekje stinkt toch nog steeds? Dus het is ‘stinkt’!”
Nina Smit Duyzentkunst
Ja die ken ik die gele vaatdoekjes. Die kunnen erg stinken. Blij dat het nu eens een keer in de krant staat.
Ik heb die gele vaatdoekjes weggegooid. Ze stinkten te veel. ik heb nu blauwe.
Even later kwam mijn zoon (2) binnen en zei dat stinken een relatief begrip is. Wat voor de een stinkt ruikt heerlijk voor een ander concludeerde hij.
Nog later kwam mijn jongste (1) kijken. Voor dattie zijn mond open kon doen hattie een hengst te pakken. Zo dat lucht op.
Nieuwe bezems vegen schoon, zeggen ze wel eens. Heb je wel eens gezien hoe zo’n vaatdoekje uit de was komt? Niet om aan te zien. Geef mij maar een proper nieuw doekje. En svp geen microbiologen aan de deur. Die komen er bij mij niet in, net zomin als collectanten of pakjesbezorgers voor de buren.
Ja, dat laatste klinkt een beetje asociaal, en dat klopt ook wel. Maar vaak bestellen de buren pakjes als ze net op vakantie gaan, en zijn dan wantrouwig als ze het pas na hun vakantie krijgen aangeleverd. Of boos. Met de pakjesbezorger heb ik medelijden, en ik hoop dat deze veel voorkomende ergernis wordt opgelost door de directie. Die van de bezorgersdienst.
https://nos.nl/artikel/2324643-tilburg-is-anderhalve-ton-kwijt-aan-kappen-stinkende-notenbomen.html
Nog een stinkerdje!
In Scheveningen gaan ze alle meeuwen afschieten. Teveel gekrijs.
Nog even, dan worden de pakjesbezorgers afgeschoten.😆
Moeilijk
Op bezoek bij mijn moeder in het verpleeghuis schuif ik aan bij een groepje dames met gevorderde dementie. Ze doen een spelletje ‘dieren raden’. De begeleidster legt een plaatje neer van een schaap. „Is het een bij?”, oppert iemand. „Nee”, zegt de begeleidster, „het dier doet mèèè.” Een tweede deelnemer mompelt dat ze slaap heeft. „Dat is niet het goede antwoord”, verzucht een derde. Na tien minuten is er niet één dier geraden. De begeleidster ruimt de kaartjes blijmoedig op en zegt dat ze erg trots is op de groep. „Dat vind ik raar”, zegt een dame die tot nu toe gezwegen heeft, „we hebben hier namelijk bijzonder weinig verstand van.”
Petra ter Veer
Mèèè!
Kennis van Later wordt inderdaad gemodereerd, ik heb dit ook nooit ontkend en zelfs meerdere malen toegelicht. Voor het laatst nog maar enkele dagen geleden. Live with it. Hij weet de reden. Of kan het weten.
Dat is de enige passende reactie, Pawi! Doe je een bij na?
Petra staat al met beide benen in het verpleeghuis.
😆
Biologie
Voor de supermarkt wordt een oudere man aangesproken door een jonge vader met een beeldschoon dochtertje. Na de begroeting, waaruit blijkt dat de man ooit de leraar van de jonge vader was, zegt de laatste: „Het is jammer dat ik in uw lessen niet zoveel aandacht kon opbrengen, want ik heb nu nog altijd moeite met Engels.”
De oude leraar kijkt naar het kleine meisje en antwoordt: „Zo te zien heb je bij biologie wel opgelet.”
Simon Pols
Ik herinner me de biologielessen waar we leerden neuken nog goed. Vooral de praktijk lessen en het huiswerk.
Een Nederlander die publiekelijk toegeeft dattie slechts Engels spreekt, dat mag in de krant.
Bythe way, I can not place the ikjes on Monday,Tuesday and wednesday. Because of busy busy busy
Onverslaanbaar, die lummel. Praktijklessen en huiswerk! 😆
Wij kregen in het eerste studiejaar les in de houding van vrouwtjesdieren die willen paren. En inderdaad, bijna alle vrouwenruggen bogen onwillekeurig een beetje door, kontje omhoog dus.
Ook met opstellen schrijven heeft Simon nog altijd moeite.
Wij hebben geen enkele les gekregen in paren en zo. Ik heb het allemaal zelf moeten uitvinden.
Dat van die ruggen van vrouwelijke dieren wist ik niet, maar het lijkt me dat ik aan die wetenschap ook helemaal niets had gehad in de praktijk.
Lummel, we slaan ons er wel doorheen! Vermijd grote mensenmenigtes.
Je vraagt naar de bekende weg. Tip: niet doen. Dan blijft het gezellig.
Mijn biologieleraar was Dr. W.P. Postma, auteur van een serie boeken Plant en Dier in hun Domein die wij middelbare scholieren uiteraard allemaal moesten aanschaffen. Nou ja, de titel verraadt het al: aan mensen en hun domein werd weinig tot geen aandacht besteed. Maar die Protozoa waren fascinerend, hoor.
Klachten
Ik maak deze week een stedentripje met een Franse vriendin. Dat Fransen er doorgaans een goed gevulde huisapotheek op na houden is bekend. Maar ik heb er nooit over nagedacht dat ook een zeer uitgebreide reisapotheek onontbeerlijk voor hen is. Minstens drie keer per dag haalt mijn vriendin een koffertje tevoorschijn met voor elk pijntje of kwaaltje een middel. Bijna alle delen van haar lijf zijn al ter sprake geweest en behandeld. Schouders, nek, keel, buik, rug en niet te vergeten haar knieën.
Als ik een beetje cynisch opmerk: „Je hebt het nog niet over je hoofd gehad”, antwoordt ze. „Ik heb elke dag hoofdpijn, maar ik val jou niet lastig met m’n klachten!”
Kitty van Vlaanderen
Al die pilletjes geven hoofdpijn. En dit ikje eerlijk gezegd ook.
Die Kitty toch, leuk zo’n rubriek voor lezers. Dan komen die ook eens in de krant.
Ik krijg, net als Kitties vriendin, ook vervelende lichamelijke reacties bij het lezen van haar proza.
‘Halve marathon Parijs afgezegd vanwege virus-dreiging’
Nou, zeg dan die hele marathon af zo ik zeggen zeg.
Haha!
nee!
Nog een half uurtje em dan komt er weer eentje. Wat? Nou je weet wel, een kakelvers intro met fijne dingen om te lezen, uitspringende quotes en muziek. Maar nu eerst koffie.