De 15-jarige kleindochter van Manet van Montfrans dacht erover om een dagboek te gaan bijhouden en verzuchtte hoopvol “Misschien word ik dan wel Anne Frank”. Er viel een stilte, want de volwassenen legden de uitspraak letterlijk uit. Natuurlijk bedoelde het lieve kind “zo beroemd als Anne Frank”. Daar moet de NRC het van hebben. Kinderen die iets zeggen, volwassenen die het naar de krant sturen ter meerdere eer en glorie van zichzelf. “Het ikje wil actueel, literair en indringend wezen. Drie maal mislukt,” vond Lummel ervan.
De broer van Totie van Dorssen, die in Engeland woont, snapte het systeem van de NL-Alert nog niet helemaal. Toen er eentje tijdens een Facetimegesprek met zijn zusjes binnenkwam met de oproep om “anderhalve meter afstand te houden” reageerde hij met de verbaasde vraag “hoe weten ze dan dat jullie nu te dichtbij elkaar zitten?”
George Möller zag tijdens een boswandeling in de verte een man aankomen met een hond aan een lange lijn. Voordat ze elkaar passeren duikt George de berm in om een veilige afstand te houden. „U hoeft niet bang te zijn hoor. Hij doet niets”, zegt de man geruststellend.
hun vreselijke gruutzi in het gezicht blijven hoesten.
Ja, er zijn mensen waarvan je denkt, waar hebben die al die tijd geleefd? Onder een steen? Hier heb ik tijdens mijn eenzame wandelingen in de natuur te kampen met tegenkomende wandelaars die weliswaar een heel klein beetje uitwijken, maar me dan tijdens het passeren perse hun vreselijke gruutzi in het gezicht blijven hoesten.
Wel hartverwarmend is het initiatief waarover Ilona vertelde: berenjacht voor kinderen. Binnenblijvers werden opgeroepen om een quarantainebeer voor het raam te zetten, de kinderen gingen ze zoeken en tellen. Veel oma’s lezen in deze bizarre tijden hun kleinkinderen voor via de iPad, vertelde Marianne Vaneker. Op haar vraag of zij het voorlezen nog wel leuk vindt antwoordt haar kleindochter van vier: „Ik doe het voor jou oma, ik weet dat jij zo van voorlezen houdt.”
Ook Lummel is een Facetime–opa geworden, twee keer per dag. Maar zijn kleindochter stapt elke morgen met haar jas en haar muts naar haar moeder. Ze wil eruit.
Ilona en Gijsbert hebben hun kleinkinderen het afgelopen halfjaar nog maar drie keer kunnen zien en volgen de ontwikkeling op afstand via filmpjes. Waren ze eerst oppasgrootouders, nu allemaal ‘opa’s en oma’s buiten dienst’.
En Joke schetste het volgende tafereeltje: “We hebben een klein speelplaatsje voor de deur, waar mijn kleindochter dan gaat schommelen en van de glijbaan afroetst. Ik kom dan naar beneden en blijf op gepaste afstand staan. Zo kunnen haar moeder en ik even met elkaar praten en kan zij, met gevaar voor eigen leven, de moeilijkste toeren uithalen onder het gillen van o.a. “oma, kijk dan, zie je wat ik kan, ik kan al hinkelen, kijk eens hoe hoog!” Zo heeft zij een extra toeschouwer en word ik getrakteerd op de vrolijke aanblik van mijn kleindochter. En iedere keer weer word ik mijn eigen oma die bij elk bezoekje altijd uitriep: “kind, ben je nou alweer gegroeid!?” Waarop zij glunderend haar, inderdaad steeds langere, benen in de lucht gooit. Potverdorie, wat hoop ik dat die coronacrisis gauw achter de rug is.”
Pawi is vermoedelijk verhuisd. Een lockdown zou voor haar een ramp betekenen, zo meldde ze vorige week maandag, want haar verhuizing stond voor woensdag gepland. We hebben daarna geen update meer gehad.
In Frankrijk heb je voor een verhuizing een formulier nodig, zo wist Lummel. Hij moet het elke keer als hij de deur uitgaat invullen, zo niet, dan krijgt hij EUR 135 boete. En bij drie keer gecontroleerd worden zonder geldige reden dan heb je EUR 3000 aan de broek en mag je zes maanden de bak in.
Ga daar maar eens aan staan, Nederlands kabinet, met je “draagvlak” hier en je “de mensen komen er zelf wel uit’ daar. Maar goed, toen ik het formulier op Twitter deelde met de retorische vraag “waarom kan dit niet in Nederland’ kreeg ik van een tweep uit Ermelo het antwoord “Omdat de politie geen Frans kan lezen”.
De buurvrouw van Lummel heeft tien rollen wc-papier ingevroren, dat dan weer wel. En hij zit de hele dag te scrabbelen, in het Frans! Ik heb me altijd afgevraagd hoe dat er uitziet, scrabbelen op z’n Frans. Is het bord anders? Ligt er kaas op? Zijn de letters anders? Met kleine cedille en accent grave en aigue blokjes? Nou, we hebben geluk, want we kregen een foto. Met “DRU” erop, dus toen hadden we weer keiveel geleerd.
Toen Klare taal naar buiten keek, vorige week maandag, zag ze volop wandelaars en hardlopers in het park. En de dag ervoor zaten de bankjes vol en op het gras werd bier gedronken. De verbouwing bij de nieuwe buren die al meer dan een jaar aan de gang is gaat gewoon elke dag door met “minstens vier busjes voor de deur”. De hele sfeer deed haar toch denken aan “La Peste” van Camus, “een beetje luguber af en toe”. De (klein)kinderen komen niet meer om de oudjes niet meer te besmetten.
Onze correspondent in Amerika, Ad Hok, meldde verontrustende statistieken. En een Great Leader die het vooral over de economie had.
Gerry Holland gaf een openluchtconcert op het plein voor een verzorgingstehuis in Hoofddorp. Het leverde prachtige beelden op van glunderende ouwetjes achter rollators, in rolstoelen, achter de ramen, voorzichtig polonaises draaiend en de zorgen even vergetend. Breng eens een zonnetje onder de mensen, een blij gezicht te zien doet je zo goed.
Zelf maakte ik van de weeromstuit een coronaversie op het dit jaar wel erg snel achterhaalde Holland Douze Points liedje van voormelde Gerry. Songfestival afgelast, optredens en interviews foetsie, videoclip op de trappen van Ahoy voor onbepaalde tijd verschoven. Maar goed, tja, je moet wat, als je in de semi lockdown zit.
Ad deelde een prachtige verbroederingsvideo van muzikanten over de hele wereld die The Weight van The Band speelden, alweer van een tijdje terug:
Helaas overleed Liesbeth List, althans helaas voor haar nabestaanden en fans. Zelf zat ze er niet zo mee, zo vertelde ze in een prachtig interview met Jeroen Pauw (“Het Laatste Woord”), opgenomen voor haar dood onder de voorwaarde dat het pas uitgezonden zou worden na haar overlijden. Hoe dat is? Tja, dan ben je dood, dus dan weet je dat niet meer, zei ze nuchter.
Oud Amsterdam, Te Veel Te Vaak …. de keuze aan prachtigste liedjes was groot. Maar we doen toch maar deze:
Wil jij net als Ad, Klare Taal, en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie of gedachte zoals sommige mensen zeggen precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Bas van Vuren, aangenaam
Reacties zijn welkom via het reactieveld, of via het contactformulier hier, of via een email naar bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan hier onze dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik was weer aan het wandelen. Helegaar alleen. In de natuur. Daar kom je niemand tegen en kun je je gedachten lekker laten waaien. Elke dag het zelfde rondje. Fijn zo’n quarantaine. Die schapen beginnen me te kennen. Ik maakte weer eens een foto, maar nu van de andere kant. Had ik toch nog wat spanning.
Foto: “Schapen van de andere kant” © 2020 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Goedemorgen, mijn dag is weer goed. 👍
Kwetsbaar
Sinds kort heb ik een nieuwe status: die van kwetsbare oudere. Die beschermd moet worden. Door een muur van antistofvormende, geïnfecteerde niet-kwetsbaren. Tot die tijd even geen boodschappen, geen kleinkinderen, geen fitness. Hooguit deelname aan een appgroepje, als je weet hoe dat werkt tenminste. Kwetsbare oudere… nooit bij stilgestaan. Alleen als ik op de fiets bij tegenwind de brug over de Keizersgracht niet haalde. Hoe voelt dat? Vreemd. Heb ik een snotje, een kuchje? Van die vraag ben ik me voortdurend bewust. Volgend jaar, met de nieuwe griepprik met corona-cocktail, mag ik, móet ik, hopelijk weer doen wat me tot voor kort steeds werd voorgehouden: bewegen, sociale contacten, actief blijven.
Nu is het nog even rustig.
Beatrijs Broers
Mooi intro. Een fijn begin van weereen week binnen zitten. Het is alleen jammer dat de buurmanook binnen moet blijven. Die zingt de hele dag. Hij denkt zeker dattie Gerry Holland is.
Wat is erger dan Bekende Nederlanders die een coronalied maken? Onbekende Nederlanders die een Coronalied maken…. -zucht-
Daar zit je dan opgesloten in je flat. Je kunt geen kant op. Even denk je op een optreden van Jiskefet te worden getrakteerd, maar dan…. DSR moet weer denken aan de weerloze ouderen die destijds in brandende zon voor een zingende Warhoofd te luisteren werden gezet. Schrijnende beelden…. -huiverende glimlachicoon-
Indien APD denkt dat de wereld gebaat is bij zijn rijmkunsten, kan hij beter zijn tanden zetten in de vertaling van het ultieme coronalied:
Met excuses voor de grofvingerige afbeelding, die niets met de vriendelijke oude heer en zijn lied hebben te maken.
Overigens mag je best met je vrouw knuffelen. hoor…. We moeten het ook weer niet erger maken dan het is -mild-opbeurende glimlachicoon-
@DSR 😀 Ik weet meteen welke je bedoelt. Met de kennis van nu best erg eigenlijk, het ziet er bijna hetzelfde uit als het coronaconcert in Hoofddorp en … het was ook nogeens midden in Brabant ook. Wat was ik nog moedig toen.
https://basvanvuren.org/2011/06/01/diep-in-brabant-stond-daar-ineens-die-man-met-zijn-hoed-zijn-gouden-stem-en-dat-rotpianootje/
En dank voor de video, tranen met tuiten. Baas boven baas. Geweldige tekst, mooi en fijnzinnig uitgevoerd, de boodschap komt over. 😀
Over BN’ers die coronaliedjes zingen en … RUMAG!
Geweldig dat die eens zijn aangepakt, ze jatten teksten van het internet, vooral in het Engels, en niet van beroemde mensen met advocaten, maar van bloggers, twitteraars e.d., vertalen ze, zetten ze op t-shirts en koffiebekers en verkopen ze. Man man, wat een engneuzen. In de verte deed het me aan de werkwijze van JdW denken, maar die slaagde er niet in om eraan te verdienen. Aanrader deze aflevering van Lubag:
Het verschil tussen de initiatieven van Rumag, zingende BN-ers en APD&Holland is DSR niet duidelijk.
De overeenkomst tussen laatstgenoemden en JdW is dat eea wel weer geen geld zal opleveren -milde glimlachicoon-
Oei, dat was kennelijk een beetje teveel informatie voor een beperkt denkhoofd. Die twee onderwerpen werden allebei in dezelfde Lubach behandeld, hadden verder niets met elkaar te maken. Lastig soms ja, ook het Journaal behandelt soms meerdere onderwerpen. Maar ook Sesamstraat en het Klokhuis toch?
Oei-oei, wat is onze APD weer snel op zn teentjes getrapt -milde glimlachicoon-.
Maar ja, die rijmt dan ook dat ie tijdens dit ontluikend voorjaar niet met zn vrouw mag knuffelen, dan raakt je natuurlijk al gauw een beetje geirriteerd….
Zowel Rumag, de zingende, veelal minder bekende BN-ers als APD&Holland denken een graantje mee te kunnen pikken van de coronamiserie. Je hoeft geen groot denkhoofd te hebben om dat te zien.
Harry op Twitter deelde deze schattige video. Qua tekst toch weer net ietsje beter:
Mijn dank is zeer groot voor de boeiende samenvatting van vorige week. Erg hoor al die kwetsbare ouderen die verplicht naar al die goedbedoelde coronaliedjes moeten zitten luisteren. Gelukkig woon ik niet in een verzorgings- of verpleeghuis, dus ik kan gewoon wegblijven van mijn raam. Ik voel erg mee met Liesbeth van het vandaagse hikje, maar ik heb het toch wel een beetje beter geregeld, denk ik. Weliswaar geen fitness, maar ik heb wel een professionele hometrainer. Die staat nu in mijn woonkamer voor de grote glazen deuren van mijn balkon. Als die openstaan, is het net of ik buiten fiets. Vooral als er een zwoel briesje naar binnen komt. En met storm hoef ik niet tegen de brug op te fietsen dat scheelt ook weer. Mijn kleinkind zie ik bij het speeltuintje (zie dat prachtige blauwe blok halverwege de tekst van Bas hierboven waarin de capriolen van de kleine meid worden beschreven) en boodschappen doe ik in het bejaardenuurtje bij de supermarkt.
Even terzijde, ik word zo ontzettend melig van al dat binnenblijven dat ik als een kind zo blij ben als ik twee keer per week naar het bejaardenuurtje bij de supermarkt ga. En dat wil wat zeggen, want ik sta meestal niet op voor 8 uur.
Stay the fu*k at home, zo is het maar net. Wij gaan nog maar een keer per week de deur uit, naar de supermarkt. Dat was vanochtend om een uur of tien, en het viel geweldig mee. Bijna allemaal volle schappen (behalve uiteraard voor pleepapier) en weinig mensen. Wij kunnen er weer even tegen.
Neefje Mitchell maar even van zolder gehaald
Mooi intro vandaag natuurlijk niet zonder de onvermijdelijke C.plaag en hoe muziek, beweging en andere bezigheden het leed kunnen verzachten.
Het interview van Pauw met Liesbet List was indrukwekkend en ontroerend, chansons van Piaf, Brel en Aznavour o.a werden in prachtig Frans gezongen. Even een verademing in alle ellende, echt een aanrader!
Ja die Mitchell heeft (of had, wat doet hij tegenwoordig) een gouden strotje!
Mitchell is bij de commando’s gegaan, elitetroepen. Het kleine menneke met z’n gouden strotje kwam op een leeftijd dat hij zich wil bewijzen. En hij slaagt er ook nog in.
Mooi! Als hij maar niet vergeet om ook weer te gaan zingen.
Vondst
Het valt niet mee, het binnenzitten in coronatijd. De frisse neus halen wij in onze stadstuin, mijn volwassen zoon met een beperking houdt van magneetvissen. Die hobby is even stopgezet en wij graven nu in de tuin naar bodemschatten. ’s Ochtends help ik de natuur een handje uit de keukenla. Als hij die dag een groot mes opgraaft, veins ik verwondering en maak de vondst interessanter met verhalen over de oorlog. Hij bestudeert de bodemvondst, ‘de Hema’ leest hij en legt het mes weg.
Martine van der Reijden
Morgen een worst begraven, Martine.
Ik snap ‘em niet. De HEMA bestaat sinds 1926, dus op zich zou dat mes best uit de oorlog kunnen stammen. Toch?
Maar een worst uit 1926?
Die is natuurlijk allang uitgegroeid tot een vleesetende plant.
Even helaas geen aandacht voor ikjes of voor Mitchell. Dat zit zo.
We hadden een huis in de Dordogne, koop was bijna rond.
Eigen huis is verkocht. Per morgen 1 april.
Plan A was alvast intrekken in het te kopen huis. Dat ging niet door, deels door dat virus, deels door de verkopers en deels door ons. Alle emigratieformulieren zijn al wel binnen, maar daar hebben we nu niks aan.
Plan B was zolang we nog geen ander huis hebben, intrekken in ons ‘tweede huis’, het caravannetje.
Die stond al klaar op de camping twee dagen voor het leegruimen van ons huis. Twee verhuizingen dus, een deel naar de caravan, het leeuwedeel naar de opslag.
Vrolijk reden we na een drukke dag naar onze bestemming, een heerlijke plek achter de duinen. Toen bleek de camping diezelfde ochtend te zijn gesloten. Wegwezen dus, maar waarheen?
De caravan konden we een paar dagen parkeren, zelf trokken we van hotel naar hotel naar chaletje.
En nu zijn we in Drenthe. Bij mensen die voor ons een uitzondering maakten. Een maatregel van de noordelijke provincies is, dat campings wel open mogen blijven, maar het sanitair gesloten. Dat is als een stratenmaker zeggen dat hij wel mag werken, maar geen stenen aangeleverd mag krijgen.
De schatten van eigenaars hier hebben voor ons ‘privé sanitair’ ingericht, dat mag wel.
Zo gaan die dingen. Van een droomhuis in de Dordogne naar een droomcaravannetje in Drenthe. Met internet!
Ai, wat een doffe ellende, Pawi. Maar je hebt je niets te verwijten, aan zo’n opeenstapeling van pech kun je niks doen. Dus zeker geen “Ik Vertrek” drama. Gelukkig heb je dus wel een “eigen” bed en eigen spulletjes en een plekje. Het sanitair begrijp ik niet helemaal. Als je alleen aan de wastafel staat is er toch niks aan de hand? Sanitair, wc, douche is nu juist bij uitstek een plek waar geen samenscholingen te verwachten zijn, tenzij het een seksboerderij betreft. Enfin, de wegen van de overheid zijn ondoorgrondelijk en gelukkig heb je internet, dus we ruiken je niet. Blijf hier zo af en toe komen, al was het maar voor de afleiding, en ja, we hebben het net gehoord, de situatie gaat tenminste nog 4 weken duren. Dikke huivericoon, dit wens je niemand toe. Een dikke virtuele knuffel van 1.5 meter afstand voor jou en de jouwen.
Jammer, ik had stiekum gehoopt dat pawi het enigma van het HEMA-mes voor mij op zou lossen, maar ik begrijp best dat ze nu even iets anders aan haar hoofd heeft. Wellicht is Drenthe niet de slechtste plek om te vertoeven in deze onzekere tijden? Hiero zijn vooral de grote steden “hot-spots”. Sterkte, pawi, en bonne chance!
Jeetje Pawi, dit doet denken aan Murphy.
Goed dat er in Drenthe van die aardige mensen wonen (eigen ervaring).
Ik leef met je mee, je hebt er niets aan maar misschien werken good vibrations.
Voor het raam
Zaterdag de auto volgeladen met boodschappen. Met de kinderen langs bij opa en oma. Net een gewone zaterdag. Alleen nu gaan we niet naar binnen, maar zetten de kratten voor de deur, zwaaien en gaan op bijna drie meter van de deur even zitten. In de deuropening staan opa en oma. We praten. En dan zegt oma: „Het doet me zo aan de onderduik denken.” Zij zegt het, ik dacht het. Quasi-opgewekt vervolgt ze: „Maar nu mag ik gelukkig wel voor het raam staan.”
Maurits Jan Vink
Wat een heftig verhaal pawi. Over een paar weken heb je een geweldig verhaal.
Jeetje pawi! Zoiets gun je niemand. Wat een narigheid.
Ik wens jullie heel veel sterkte in deze tijd en dat er maar heel gauw een pracht van een oplossing komt.
De corona-ikjes vallen wat tegen tot nu toe.
Allemachtig pawi, wat een ongelukkige situatie, maar je laat je niet uit het veld slaan.
Ik wens je sterkte, aangenaam verblijf in Drenthe en zicht op een snelle goede afloop.
Drenthe en Dordogne. Het begint met een B en ze hebben er koeien. Limousines heten de koeien daar. Dat klinkt net effe beter dan roodbont.
Jampot
Tijdens de lunch wijst dochterlief (8) er op dat er een fout op de deksel van de jampot staat. In plaats van ‘boordevol fruit’, moet het toch echt „borden vol fruit” zijn, zegt ze. Mijn echtgenote zegt: „Wat ben je toch goed in taal.” Dochter begint te glimlachen en zegt: „Spelling”.
Wilhelm van Zuyden
Het wordt tijd dat de mensen weer naar kantoor gaan.
Oei, fanmail in mijn inboxje (en het dan vreemd vinden dat ik dit niet publiceer). De auteur is, juist, die ene. En dit is nog niet eens de ergste.
“Ho Joh Bas Van Die Apen, weet jij hoe ik ervoor kan zorgen dat jouw blauw condoomhoofdje en je intro van bijelkaar gejatte stukjes (Jan de Wit was je voorbeeld zeg je?) niet langer in mijn WP blog verschijnt?
Ontvolgen? Is er niets sterkers? Iets tegen de kotsgeur?
Zal het zelf wel uitvogelen. Hm, ergens in je door de muisjes besnuffelde brein poep je de naam John Lennon uit, Gerdi Verbeet dat ik het waarom ervan Weet, maar goed, afijn en enfin, we gunnen je veel, zeker een Zoals de Aap is nodigt die zijn grote Fan uitslag.
Kan niet over gecorrupteerd worden.
Het was dat of Pearl Harbor.
En ik nu weer slechtkeurend knikken, moet dit? Het was ooit een leuke aap?
Nee, een leuke AAP maakt nog geen ras en alras kwam iedereen, men neme een p en een l en nog wat letters en je krijgt een kotstaart met …fuck it”
Een berichtje uit de Champagne streek.
Na bijna drie weken binnen zitten (ik ben 3 keer 10 minuten buiten geweest) een aantal observaties.
Ons bedrijfje (mijn vrouw en ik) ligt stil. We hebben er een nieuwe bezigheid bij gekregen: formulieren invullen.
De franse regering helpt kleine bedrijven als de onze. Dus vragen we alle hulp aan. Dat blijkt bijna nog meer werk dan ons gewone werk. Frankrijk is een formulierenland.
Al 31 jaar vul ik formulieren in. Zelfs formulieren om formulieren aan te vragen. (pawi, vul in wat ze vragen om in te vullen, zelfs als je het al drie keer ingevuld hebt, geloof me)
We hebben geen tijd gehad om een tweede potje te scrabbelen, vanwege de formulieren.
Alles is ingevuld, ik kan weer aan mijn gewone werk.
Gelukkig heeft onze beste klant geld gestuurd. Zonder formulieren. Alleen omdat ze wilden dat ons bedrijfje doorgaat.
Maar volgende week verdedig ik mijn scrabble titel.
Ik dacht dat Nederland bovenaan stond in het rijtje formulieren en bureaucratie maar Frankrijk bekend van “de Franse slag” is dus kampioen. Ik wens jullie veel succes in deze strijd en een fijne partij scrabble.
Een van de zonen woont er, van hem hoorden we het ook.
Ik las eens een verslag van Nederlanders die in Italië een huis bouwden, ook geen pretje.
We vullen formulieren n. Maar in Frankrijk is de Big Brother samenleving veel minder dan in Nederland. Als kleine zelfstandige heb ik hier veel meer armslag dan in nl.
Formuieren invullen kon ik ook als de beste. Alle gevraagde documenten zitten nu in een tas en op internet. Alles dubbel gecheckt.
Alles OK.
Het ikje over taal en spelling raakt kant noch wal. Jammer. Morgen weer een dag. Lezen jullie ook mee met ILPfeijffer?
Ik niet. Waar kan dat dan?
NRC
Ik wel.
Wat leest hij dan?
Ilja schrijft een dagboek in de nrc. Niet elke dag maarwel vaak.
https://www.nrc.nl/nieuws/2020/03/15/een-onverwacht-teken-van-veerkracht-a3993821
Jazeker elke dag Ilja en zijn Stella die niet meer buiten de deur kunnen eten en drinken wegens Corona.
Sterkte pawi op je nieuwe tijdelijke verblijf in het mooie Drenthe.
Veilig
Mijn buurvrouw is niet thuis en dus belt de meneer van een bezorgdienst bij mij aan. Omdat er iets was misgegaan met zijn registratie-apparaat, krijg ik ook het verzoek om informatie door te geven. Terwijl hij praat komt hij steeds dichterbij. Ik maak heel voorzichtig het gebaar om een beetje afstand te houden. Dat geeft hem reden om nog dichterbij te komen en met een heel oprechte stem te zeggen : „Geen zorgen meneer, ik heb geen corona.”
Jan Tolsma
Gelukkig hebben we jan tolsma om ´de meneer van een bezorgdienst’ te beschimpen in de krant. Wat een domme meneer. Hei zei ook nog dattie niet beet.
Ja, zo is dat, maar het is wel een feit dat er een kleine minderheid is die er nog altijd de ballen van begrijpt. Ik denk toch dat dit nog altijd het effect is van de vroege communicatie: je kunt niemand aansteken als je geen symptomen hebt, en het is voor de meerderheid, vooral de jongeren, een onschuldig griepje. Dat is bij de mensen blijven hangen. Lachen, gieren, brullen, daarmee is de toon gezet.
Uitkijken voor te zware tachtigers die rookten. Zij zijn de groep die beschermd moeten worden.
Aldus Jort Kelder.
Vandaag en morgen zoudenhordes fransen op vakantie gaan. Ik ben benieuwd of men de discipline dit keerwel op kan brengen.
Nederlanders wordt aangeraden thuis te blijven en niet naar strand en kust te gaan. Onze grenzen zijn wel open voor buitenlanders, logisch toch!
Dat is inderdaad heel apart. Ik kom bijvoorbeeld Duitsland niet in, noch Frankrijk, tenzij ik kan aantonen dat ik op doorreis naar Nederland ben en beloof niet onderweg te stoppen, zelfs niet om te plassen of te tanken. Nederland blijft open, ook via Schiphol, iedereen is welkom en kan ongestoord doorlopen en -rijden. De premier gelooft dat zijn oproep “Bleiben sie zu Hause, restez a la maison’ (ja, dat zei hij letterlijk, I kid you not) veel beter is want we zijn een tof land met verantwoordelijke mensen.
Probeer niet naar Frankrijk te rijden. Je krijgt een boete van 135€ per persoon in de oto, en je mag meteen terugrijden.
CAsa del papel is weer terug op Netflix en vanavond eet ik mosterdtaard ( recept op husse met je neus ertusse ) een goed bericht in duistere tijden.
Wij vullen onze avonden de afgelopen maanden vooral met Netflix, rustig te bedde.
Ik vond de eerste La Casa de Papel zó bijzonder dat de tweede film me een beetje achterhaald overkwam.
Zaten (of lagen) in dubio of we de laatste zouden gaan kijken.
Vroeg
De wekker heeft effect vandaag: als notoir uitslaper en laatkomer zit hij er klaar voor, nog in bed in blote bast, maar slechts twee minuten te laat. Zijn mentor had dit duomentorgesprek (een klasgenoot doet mee) via Microsoft Teams wel érg vroeg gepland: 07.30 uur! Maar daar is een goede reden voor, heeft hij begrepen: minister Slob wil weleens zien hoe dat online lesgeven gaat. En ministers staan vroeg op. Zijn mentor begint alvast met de les; de minister is nog onderweg. Het afstandsleren gaat best! De tijd vliegt voorbij. Die minister kan nou toch wel elk moment binnenstappen… Bijna wordt hij nog verrast door de afsluitende woorden van zijn mentor:
„Weten jullie trouwens welke dag het is vandaag, jongens?”
„Woensdag toch?”, reageert zijn klasgenoot. Hij vult direct aan: „Ja, 1… april.”
Martijn de Bont
Met veel omhaal van woorden niks vertellen, het is een dingetje hoor.
Een hele flauwe grap en het ik perspectief is geheel afwezig.
Geen mosterdtaart, wel een zuur stukje op Lummels minst gelezen kookblog vandaag.
https://lummel.wordpress.com/2020/03/21/ingemaakte-zitroenen/
Of is dit de mosterdtaart? Iemand? Foto wel door Lummel aangeleverd, maar wat het is, dat moeten we zelf maar uitzoeken.
Mosterdtaart natuurlijk. Wat dacht jij dan? Biefstuk brood?
Ik zie geen mosterd.
Ik heb het recept goed gelezen; het zijn er drie! 🙂
Ik zie alleen maar zitroenen!
Even zoekterm: mosterdtaart intikken et voilà
Aha! Het is een ouwe taart! Gevonden …. Dank.
Van een ouwe taart moet je het leren.
Een uitspraak van Ad Hok met een dubbele bodem.
Mét mosterd.
PS: Maar daar is Ad ijzersterk in.
En Ad weet waar je de mosterd haalt.
Grr ik kan weer eens niet liken
Wat wil je dan liken, Lummel?
Ilona ad en bas
Bij deze!😘