Je zal maar in Zuid-Beveland bij een kleine plantenhandelaar tijmplantjes willen kopen. De handelaar laat een klein rotplantje zien. De klant – tevens vrouw van Maarten Kok – vraagt of hij ze niet een beetje groter heeft. Zegt die handelaar: “Mensen laten ze vaak zelf groeien”. Veeg ons op. En mevrouw Kok mag best een beetje assertiever worden. Zelfs het ikje liet ze door haar man schrijven en naar de NRC sturen. Laat staan dat ze die handelaar een schop onder z’n kont gaf.
Hier in Nederland schrijven we tijm zoals het hoort
Of het geen thijm zou moeten zijn in plaats van tijm, zo vroeg ons talenwonder De Schrijvende Rechter (DSR) zich af. Nee DSR! Misschien in Vlaanderen, maar hier in Nederland schrijven we tijm zoals het hoort en zoals elk kind en zelfs elke analfabeet weet zonder h. Tijm dus. Tijm.
Dat kun je ook zien op de tijmplaatjes, de ene van beroepsfotograaf George Hodan, een getalenteerde man ergens in het buitenland, en de andere van Lummel, onze eigen kok in Frankrijk. Hou je erbuiten! Kok. Thijm is op geen enkel plaatje te bekennen dus. Wel tijm.
Ad Hok komt al zo’n zestig jaar niet meer op de Albert Cuyp, maar dit ikje leek hem een “thijdloos grapje” te zijn van markthandelaars. Nu kennelijk ook tot Zuid-Beveland doorgedrongen … Op de Albert Cuyp wordt zoals bekend gigantisch gelachen, de hele dag door. De volgende dijenkletsers werden gedeeld door Lummel, Ad Hok en Jokezelf, die er kind aan huis waren, ooit heel lang geleden toen de pinautomaat bijvoorbeeld nog niet was uitgevonden:
Geef uw vrouw een goede trap (een stalletje met huishoudartikelen op een keukentrapje)
Bij een groenteboer voor sinaasappels: Een bonk sap.
Twee bh’s voor 5 gulden. Voor deze prijs kun je ze niet laten hangen.
Eén broek voor twéé billen!
De lezers van het intro zaten een beetje met de schapen in de maag vorige week. Al sinds het begin van de Corona lockdown worden die beesten door mij in het zonnetje gezet via de Schaap Header, maar vorige week waren ze er dus niet. Het is een vervolgverhaal voor diegenen die dit intro helemaal tot en met het einde weten te lezen. Scrollen mag ook, maar is niet de bedoeling of ja, waarom ook niet. Doe maar als je het intro verder wel gelooft. Krijg je wel spijt van, want het is er me eentje vandaag.
Ilona hoorde en rook de schapen vanachter haar laptop. Schoonebeekers, die twee keer per jaar het gras komen maaien en de berenklauw opvreten. Haar foto’s waren prachtig, zowel de rechte (links) als de scheve (midden). Die helemaal aan de rechterkant is niet van Ilona, die komt zo.
Een gruwelverhaal over een verdwaalde wolf – of was het een hond – die een hele kudde schapen verscheurde in Brabant werd ook gedeeld, door Klare Taal nog wel. En op zaterdag was er in het AD een gruwelijke wolvenvideo uit Vlijmen te zien, die we hier kiesheidshalve niet delen. Klikken op eigen risico, soms ben je blij dat Luvienna hier niet meer meeleest.
Het staat ook in de bundel “Hard voor de natuur”
APDP, mijn voorganger had het niet zo op wolven, al heel lang geleden niet. Het hekeldicht dat hij destijds in de Volkskrant publiceerde werd ook deze week weer tientallen malen aangeklikt. Fraai toch zoals die ouwe content het nog altijd mooi doet en de harten van steeds nieuwe generaties verwarmt. Het kleinood staat ook in de bundel “Hard voor de natuur” als ik me goed herinner, maar die zal al wel uitverkocht zijn of in de ramsj liggen. Je weet het gewoon niet. Internet hadden ze nog niet in die dagen. Laat staan in eigen beheer uitgegeven PDF’s of ebooks. Publiceren is nu een peulenschilletje, destijds moest je er voor knokken en een uitgever of suikeroom of – tante vinden.
Nou denk ik wel dat een wolf het niet in zijn bolle kop zal halen om het Drentse Heideschaap van Pawi aan te vallen (gefotografeerd door Janneke Alkema uit Berltsum, 72 jaar oud, knipt nog zonder stok). Boven dus, die helemaal aan de rechterkant.
“Zo’n schaap”, schreef Pawi, “en dan in een kudde met meer rammen en ooien, komt op je afrennen, kop omlaag. Wat denk je dan? Als je niets hebt om ze te geven, niets om je te verweren? Wegwezen. Het Drents heideschaap schijnt beroemd te zijn. Ze spelen hier in onze buurt. Ik ga nog eens kijken met een herder in de buurt, als het allemaal weer mag van Rutte…”
Zelf had ik in het weekend een herdershond of ander verwilderd door de eigenaar niet in de hand gehouden rotbeest aan mijn broekspijp hangen. De eigenaresse verklaarde lieftallig lachend “dat hij niks deed” … Dat deed hij wel, riposteerde ik. Dat snapte ze niet.
Lummel diste intussen het ene na het andere ongeloofwaardige verhaal op. Over tire kickers bijvoorbeeld: zogenaamde klanten die hun tijd opvullen met verkoopgesprekken in de hoop een gratis lunch te krijgen. Ze schoppen veelvuldig tegen banden van auto’s om hun deskundigheid te demonstreren. En ook zijn onwaarschijnlijkste verhaal werd vorige week voor zoete koek aangenomen en veelvuldig aangeklikt, gedeeld en geliked:
“Ik ben ooit eens bij een klant op bezoek geweest die vergeten was dat hij die dag een vliegtuig moest kopen. Ik kwam speciaal van Parijs naar Keulen. Dus hebben we de besprekingen in de auto gevoerd. Toen we op het vliegveld aankwamen mocht ik mee. Leuk vliegtuigie kopen. Eerst een toertje om het vliegtuig. En ik heb tegen de banden geschopt. Voor het plezier.”
We zouden er bijna de ikjes van vergeten. Maar er was er nog eentje van John Smeets, die “kapotmoe en bezweet” over de “zonovergoten” Ceintuurbaan in Amsterdam liep. Nou dan weet je het wel, dat wordt een streekroman. Hij moest hoesten, had “vreselijke dorst” en nam midden op het voetpad een “flinke slok uit een grote fles cola”. Ja. En zo ging het nog even door. Er. Gebeurde. Helemaal. Niks. De clou was dat hij samen met een oudere dame die het tafereel verschrikt had staan aankijken in lachen uitbarst en dat ze dan ieder hun weg vervolgen. I kid you not. Dit publiceert de NRC als “lezersanekdote”, ooit een nieuw en gedurfd format om lezers weer bij de krant te betrekken en meteen een tijdsbeeld van Nederland anno zoveel te genereren voor het nageslacht.
Maar goed, wat dan het tegenovergestelde van het foeilelijke “kapotmoe” was? “Heelmoe”, dacht ik zelf. “Heelfit” vond Ilona. “Doodloof” dacht Bertie. “Bekaf” concludeerde Ad Hok, die met de slaap nog in zijn ogen dacht dat we naar synoniemen aan het zoeken waren. Niemand zei er iets van, zo lief zijn we wel.
Lekker om met een volle pens naar bed te gaan.
En toen was het al weer zaterdag. Er gebeurde van alles. Een ikje van ene Emma Bruns bijvoorbeeld. Ze wilde twee biologische meisjes belachelijk maken, waarvan er een verklaarde het wel lekker te vinden om na acht uur niet meer te eten en met honger naar bed te gaan. Baf! Ze kreeg meteen een persiflage-ikje (pikje) van Lummel om de oren. Die liet ene Emma Kluns bij het krokettenluikje van de Febo twee dikke meisjes afluisteren. “Ja”, zei de een tegen de ander, “ik heb ook een tijdje gesnackt na 11 uur ’s avonds. Eerlijk gezegd vond ik het wel lekker om met een volle pens naar bed te gaan.”
Maar alles beter dan Nutella, qua gezondheid, man man, hele vechtpartijen worden er om gevochten in supermarkten waar ze op de bon gaan of op rantsoen. De WC-papieroorlogen zijn er niks bij. “Zelfs in hotels vreten jongvolwassenen zich vol met Nutella. Nutella op een croissant!” aldus een verontwaardigde Lummel. Om maar te zwijgen over de Nutella pizza.
Gelukkig publiceerde onze held al jaren geleden een gezond alternatief voor de Nutella op zijn minst gelezen kookblog. “Dit heb ik vrouw, kind en vriend voorgezet. Het was op na 23 seconden. heb het snel nog een keer gemaakt. On-ge-lo-of-e-luk lekker.” Maar goed, echt verder dan het gezin Lummel is het dus niet gekomen.
Het was dan ook dikverdiend dat juist Hakim, een goede vriend van Lummel, op magistraal aangeven van Huntelaar de 100e reactie op het vorige intro scoorde, goed voor een zwaarverguld lepeltje. De Poste doet het weer, dus hij komt er deze week aan, Lummel. Proficiat. Zo’n 100e reactie is altijd een feestje hier op de redactie.
Wil jij net al Ad Hok, Bertie en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie of gedachte zoals sommige mensen zeggen precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Bas van Vuren, aangenaam
Reacties zijn welkom via het reactieveld, of via het contactformulier hier, of via een email naar bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan onze dingetjes hier en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Die schapen weer. Not! Ze waren nog steeds weg! Maar het gras nu ook. Wie eet dat dan op? De boer zelve? Of komen de schapen ’s nachts tevoorschijn en grazen ze in de maneschijn? Geen sprietje is er in ieder geval in het voorheen zo grazige weiland te zien. Zelfs geen waterbak, geen voerbak, helemaal geen bak. Wolven? Beren? Superteken? Het kan allemaal toeval zijn. Of er is iets heel raars aan de hand, iets met 5G of zo. Enfin, weer zo’n schaap header dus. Maar weer zonder schapen. Hoe veel gekker kan het nog worden? We gaan het volgende week misschien wel zien.
Foto: “Geen gras op het gras” © 2020 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Tips
Uitgeput zijg ik neer op de bank, halverwege de avond. Ik heb zojuist de computer afgesloten na de zoveelste lange dag van thuiswerken-voor-de-baas. Ik druk de gedachte weg aan een onopgeruimde kast en de was die ik nog wilde opvouwen maar waaraan ik steeds maar niet ben toegekomen, en verheug me op een uurtje op de bank met de krant. Eindelijk even tijd voor ontspanning. In de cultuurbijlage lees ik het zoveelste artikel met leuke tips om de zeeën aan vrije tijd door te komen die ‘ons’ nu overspoelen.
Marianne Mooijweer
Mooi intro weer. Hulde aan de schrijver.
We beginnen de week met een dieptepunt. Marianne heeft het drukdrukdruk. En dat moet in de krant. Kijk eens baas hoe hard ik thuiswerk.
Dank, daar doen we het voor.
Elke week weer verrassend. Goed intro.
Was vouwen vind ik een ultieme zen handeling. Niet nadenken, gewoon doen en voor je het weet is het klaar. Kun je je weer een weekje op de volgende was verheugen.
Twee keer het intro gelezen en het was beide keren goed. Petje of chapeau, kies maar.
Het ikje had aan 1 keer genoeg. Gezever.
Prima samenvatting van wat er zich de vorige week zoal heeft de voorgedaan. Niks op aan te merken. Maarreuh: waarom noemen we het eigenlijk een intro?
Omdat het de introductie op de nieuwe week is?
Suggesties voor alternatieve aanduiding welkom. Samenvatting klinkt niet. Hoogtepunten klinkt wel maar lokt ander volk. De beste suggestie zal rijkelijk worden beloond en dan hebben we het niet over een lepeltje.
Samen
Onlangs was ik bij een grote bouwmarkt. Daar stond een lange rij. Ik vroeg aan de vrouw voor mij: „Duurt dit lang?” „Nee”, zei ze. Inderdaad kwamen we al gauw bij de toegang verlenende man. We waren intussen aan de praat geraakt. „Juist, dus jullie horen bij elkaar”, sprak die man. „Kan je bewijzen dat je niet bij hem hoort?”, vroeg hij de vrouw. Wat we ook beweerden, hij wilde het niet geloven. Als we binnen pratend gezien werden, dan zouden we er meteen uitgegooid worden. Wij vonden het idioot, maar veel meer dan dat durfden we niet tegen elkaar te zeggen.
Hans van Keken
De toegang verlenende man ….
Ik vind Intro wel passen.
Maar als er een bestek mee gewonnen kan worden wil ik wel meedenken, zo ben ik ook wel weer.
WVTTK wat verder ter tafel komt
ONIM Opening, Notulen, Ingekomen stukken.Mededelingen.
Ooit vroeg iemand mij waarom ik bij de vergadering was. Ik ben het ingekomen stuk zei ik guitig.
Keek op de Week< Niet geheel zelf verzonnen, geef ik toe.
Wat een week was dat
Ja de oegang verlenende man heeft als taak je tegen te houden. Weer een ikje over domme mensen die Het niet snappen. NRC lezer ontmoet eenvoudige, heette dat ooit.
Het is weer maandag. Zucht.
hiwm-z
BMDBNO Breek Me De Bek Niet Open
Was getekend: Bas van Vuren
Als Hok en Ilona komen zal er nieuwe input komen
Ik kijk er naar uit.
Nou nou, het was me wat
Of om kort te gaan, en bij een in het verleden veel gehoorde verzuchting te blijven:
Nou moe
Guust Flater 😆
Oh, oh, ik heb me weer wat op de hals gehaald. Gisterenavond toch een slok teveel uit die grote fles gedronken. Had ik mijn grote mond maar gehouden.
Maar goed, het viel me dus op dat het opus van Bas waarmee we elke maandag een nieuwe ikjesweek beginnen niet echt een inleiding is (zou ook moeilijk kunnen), maar meer soort krenten uit de pap van de vorige week, zal ik maar zeggen. Hoe noem je zoiets?
“Mooie krenten weer. Hulde aan de schrijver.”
“Elke week weer verrassend. Goede krenten”.
“Twee keer de krenten gelezen en het was beide keren goed”.
Je kunt “krenten uit de pap” ook afkorten, maar ja.
Mooie slogans daar niet van, maar we zoeken een zelfstandig naamwoord, vergelijkbaar of juist niet met “intro”. Weekoverzicht dekt de lading maar is een tikkie saai. Niet dat intro dat niet is. Ja.
Krenten is geen zelfstandig naamwoord?
Bastract?
Geen nieuwe week zonder een samenvatting van de recente geschiedenis. Het is een heveltje van toen naar nu.
Over alle gebezigde afkortingen: die van Bertie mag ze nog eens toelichten. Dinsdag voor maandag houden, het is nogal wat. Zucht?
Hier in de AH werd gevraagd of we bij elkaar hoorden. Ja. Allebei een eigen karretje, maar nee. Een van ons moest eruit. Bedremmeld ging de chaperon met zijn winkelwagentje weer naar buiten, het boodschappenlijstje had ik al.
Nu gaan we als twee klanten naar binnen, hij de drank (sapje, water, wijn, melk) en ik het eten. Allemaal luxe dus. Binnen kijken we elkaar toch af en toe aan. Blikken van verstandhouding hadden we allang ingeslagen.
Haha Pawi, het was bedoeld als voorstel, een andere naam voor ‘intro’.
Weet je wat wij tegenwoordig doen bij de lidl , we nemen ieder een karretje doen daarin onze voorkeuren intussen een beetje onderling overleg , gaan dan achterelkaar naar de kassa , ik eerst daarna Bert of andersom en de laatste rekent af, zij weten inmiddels al lang dat wij ondanks de twee karren bij elkaar horen.
Dus net als Pawi eigenlijk, maar in een keer betalen en in een kar de spullen naar de auto.
Bonne nuit, dormez bien sans problèmes!
Aso’s
In het souterrain van mijn appartementencomplex bevinden zich de bergingen. Een rij rode deuren met de huisnummers erop.Een buurvrouw ontdekt dat de deur naast die van mij beklad is met graffiti. Ik schrik van de tekst: „Vieze vuile aso’s, houd op met dat gebonk!!! Last van!!”
De berging is van mijn bovenburen – de zachtaardigste mensen die er bestaan. De wijkagent komt erbij. Er wordt aangifte gedaan. Geen van de bewoners heeft een idee waar het vandaan komt.
Mijn bezoek, twee puberjongens, is nieuwsgierig naar mijn verhaal. We gaan even kijken. „O”, zegt de een, „dat is vast een vergisbelediging.”
Kitty van Vlaanderen
Het verhaal is wat onhandig opgeschreven, maar het einde vind ik heel leuk. De puberjongens hebben het door.
Ik zit de hele dag alte prakkezeren: wat voor gebonk?
Letterzetter?
Huh?
Tsja een ikje van Kitty van Vlaanderen daar kunnen we niet omheen. Zij schijnt een beroeps-schrijfster te zijn en een ikjes -schrijfster van het eerste uur.
Goedgekeurd dus.
Gute Nacht
Good night, Klare.
Ter verduidelijking van mijn reactie om 19:15: https://letterbak.wordpress.com/2016/02/12/de-man-en-zijn-liefde/
Mijn geheugen liet mij in de steek en sloeg enigszins op hol: het was dus kraken, in plaats van bonken.
Meel
Ik, zeventiger, bel bij mijn buren aan voor een beetje meel en heb daarvoor een bakje bij me. Mijn 5-jarige buurvrouwtje doet open, hoort mij aan en zegt dat haar moeder zo thuis is. Tien minuten later steekt haar moeder haar hoofd over de muur en vraagt: „Ik begrijp het niet zo goed. Vroeg je om een bakje e-mail?”
Roeland van Meerten
Aaah ja, nu snap ik de verwijzing naar Letterzetter ook! Ik kan me deze nog zeker herinneren.
En het bakje was van emaille ook nog.
Meligheid kent geen tijd.
Het thema lijkt te zijn: even geen corona-ikjes. Dan krijg je intieme inzage in wat de stilstaande mens nog een beetje beweegt. Mail, meel, een kopje suiker nog?
Intrigerend, dat hoofd van de buurvrouw over de muur. Zonder aanbellen dus.
Spiff
Spiff, onze lieve 11 jaar oude kater, heeft het er moeilijk mee dat onze kinderen op kamers zijn. Zijn meerdaagse zwerftochten worden langer. Dan blijkt Spiff al een tijdje ergens anders te wonen. Op bezoek zien wij een blije kat in een jong, zorgzaam gezin. Bedroefd besluiten we dat het zo maar beter is. We zullen hem missen. Thuis kruipt mijn vrouw tegen me aan. „Goed van ons, hè,” zegt ze, met natte ogen. „Ja,” troost ik haar, „goed van ons”.
Jasper van Casteren
Rotbeest
Het kan de dubbele ff niet uitstaan.
Het mag geen toeval meer heten. Het lijkt wel een nieuwe trend. Mijn dertienjarige kat verdween een jaar geleden, af en toe komt ie even gedag zeggen en snel weer weg. Zijn hartstikke dure vlooien-/tekenbandje was al twee keer verwijderd. Af en toe zie ik hem voorbij rennen, in goede gezondheid.
In de buurt verdwijnen steeds meer katten op deze manier.
Hetzelfde gebeurt nu bij dochter thuis.
Wat opvalt is dat het allemaal rode katten zijn.
Ik vind het allang best nu. Geen middennachtelijk geblèr meer dat ie eruit wil.
Kattenmysterie.
Ondankbare hond!
Woontie bij Houdini Ilona?
Nee, daar woont ie niet. En ik weet ook niet waar.
Mijn dochter werd een paar keer gebeld door een anonieme vrouw, met de vraag of de kat soms thuis heeft geslapen?!?
Een dorpskat.😂
Vier liter water
Mijn vriend en ik tikten twee jaar geleden een tweedehands vaatwasser op de kop. Na de eerste afwasbeurt zagen we dat het water niet werd weggevoerd en op de bodem bleef liggen. Maar ja, gekocht is gekocht en repareren was ook weer zo wat. Meer dan twee jaar schepten we met lichte irritatie, maar vooral ook met veel geduld, na elke beurt vier liter water met een bakje van de bodem. Totdat we er echt helemaal genoeg van hadden en een nieuwe bestelden. Terwijl de bezorger de machine installeerde zei hij: „Jullie moeten nog wel de waterafvoer in jullie keuken even opendraaien.”
Anne van Berkel
Hilarisch!😂
Zat de redactie te slapen en lieten ze per ongeluk een heel leuk ikje door?
Eindelijk eerdens zelfspot. Daar hebben we lang op moeten wachten.
RTFM
Leuk ikje , het zijn wel volhouders een hecht team dus!
Heel leuk, vind ik ook. Wat een uithoudingsvermogen!
Een hele week zonder corona-ikjes, gelukt. Zou Ad Hok dat bedoelen met RTFM?
RTFM is an initialism for the expression “read the fucking manual” – typically used to reply to a question that could have been easily answered from the product manual or documentation. In expurgated texts, substitutions such as “read the frickn’ manual”, “read the factory manual”, “read the field manual”, “read the flaming manual”, “read the fine manual”, “read the friendly manual”, “read the [pause] manual” or similar variants are used.
Zelfspot is prima, maar Anne zet zichzelf en haar vriend wel heel erg voor schut.
Dat isdus zelfspot Ad
Accent op HEEL ERG, bedoel ik.
De FM zat er misschien niet bij. Tweedehandsje.
En ja, ik zou dat ook nooit meer dan 1x doen, dat uitscheppen. Dan liever het teiltje sop.
Een slangetje en een emmer. De wet van de communistische vaten
Ik wens alle lezers een prettige Pinkstermaandag toe, die ook zonder nieuw intro (weekje, krentje, bekje, bastractje, ‘t is weer maandagje, boodschapje) best weleens aangenaam zou kunnen worden, zeker nu het virus op de smadelijke aftocht geslagen lijkt. Doorgaan zo!
heveltje
Fijne week allemaal!
Eend
Aan de rand van de vijver in het park stond ik een moeder zwaan met haar zeven jonge zwaantjes te fotograferen. Een vader kwam voorbij met zoontje op zijn schouders. „Kijk”, zei hij vrolijk, „een mama eend met haar kleintjes”. Ik keek op en vroeg me af of ik hem zou corrigeren. Maar hij verbeterde zichzelf: „Nee…”, zei hij bedenkelijk. „Nee… het is een… het is zo’n… het is zo’n KLM-beest.”
Christina Vandenbroucke-Grauls
Von himmelhoch jauchzend, zu Tode betrübt.
Het verschil tussen het ikje van zaterdag en dit prul.
Trieste sluikreclame, down de drain ermee, niks vijver. Van dat soort ikjes kunnen we inmiddels hele oceanen dumpen.
Standaardgedachte: slechte ikjes zijn nuttig, de betere vallen des te meer op.
Daarom loop ik altijd naast lelijke kerels, Bertie
En? Val je op? ☻
Nu begrijpt DSR waarom dat De Lallende Lummel hem zo fanatiek op afstand houdt -milde glimlachicoon-
😂😂😂
Pursies dsr. Ik weet hoe je in een boog om een hoop stront loopt.
Vrolijkheid troef weer hiero.
Ik vind zwanen aggressieve rotbeesten, hoe minder jongen hoe beter. Vroeger had je nog zwanehals gevuld met druiven. Kom daar nu nog maar eens om.
Voor de vrolijkheid neem ik dan maar een voorbeeld aan Femke. ‘Had deze opkomst niet verwacht…grondrecht om te demonstreren…belangrijke reden…(en als uitsmijter) iedereen heeft zijn eigen verantwoordelijkheid mbt anderhalve meter afstand.’
Hahaha, die Halsema. Wie weet of ze het redt in deze functie?
Tja die Femke, ooit zag ik haar als toekomstige Minister-President. Niet zien aankomen? Amerika staat in brand. En discriminatie in Nederland gigagevoelig, denk aan Zwarte Piet.
Belangrijke aangelegenheid? Was 4 mei dat niet dan?
Nee, toen het eenmaal zover was gekomen was de beslissing juist om niet in te grijpen. Het leed zou niet te overzien geweest zijn. Demonstranten hardhandig verwijderen bij een demonstratie tegen politiegeweld. Maar het voortraject … daar heeft iemand een oogje dichtgedaan. En een stukje risicomanagement uit het oog verloren.
Ik ben gek op zwanen. Er zwemmen/ vliegen hier tientallen op en overde Marne. We hebben helaas de jonkies gemist omdat we binnen moesten blijven. Maar de jonkies die bijna net zo groot zijn als de ouwetjes worden beschermd en les gegeven. Een prachtig beeld. De ganzen en de eenden ook. Maar de zwanen zien opstijgen en overde Marne vliegen is ongeloofelijk mooi. Ik wil best plaatjes leveren als daar behoefte aan is.
Op de late avond nog even over zwanen gesproken: prachtige dieren dagelijks loop ik hier rond de plas in het park.
De zwanen-ouders zwemmen met hun jonge schare in het midden in een perfecte stoet naar hun prive eilandje
ergens verder op een verborgen plek in een bosje. Het is een statige stoet met veel allure prachtig om te zien, trots en zorgzaamheid stralen ze uit!
Bonne nuit dormez bien.
Wij hebben kortom niets tegen zwanen!
Dierentuin
Mijn buurmeisjes stonden me op te wachten: „Wij gaan vandaag naar de dierentuin.”
Een grote gebeurtenis na al die weken in de tuin spelen, natuurlijk.
„Bij Amersfoort.”
Ik vroeg: „Is dat die met de pandababy?”
Nee, was het antwoord, „die met het springkussen”.
Peter Martens
Nou-nou, De Lallende Lummel laat zich steeds makkelijk uit z’n keukentje lokken – je zou bijna denken dat ie wat van me mot! -milde glimlachicoon-
Was sich liebt, dass neckt sich, zoiets zal het wel zijn -mild-tevreden glimlachje-
Mag ik voor vrouw Halsema het zangvers ‘We zijn er nu wel klaar mee!’ aanvragen?
Kers
Dat hangen achter een beeldschermpje wel degelijk tot verrassende inzichten kan leiden blijkt als onze dochter van 12 jaar een opmerking maakt over een tekst die zij tegenkomt op sociale media. Ze zegt dat zij de opmerking „You are the cherry on my cake’ een belediging vindt. Verwonderd vragen wij naar de achtergrond van deze gedachte. Hierop antwoordt ze: „Je wilt toch horen dat je de taart bent, en niet slechts de kers!”.
Diederik Boon
Tjonge wat een wijsheid.
‘Maar mejuffrouw Boon, ik bid u, wat is nochtans de achtergrond van de door u zojuist geopperde gedachte’….-bareuh-
Alles in dit ondragelijk geschreven Ik-je duidt op een dochterlief-zegger, maar dat blijft ons gelukkig bespaard. Wat een kwasterig gesnob, met dat ‘beeldschermpje’, alsof dat van enig belang is voor het opgedane inzicht.
Bovendien kun je niet hangen achter een beeldschermpje. Daar heb je een grote voor nodig. Een beeldschermpje daarentegen daar zit je naar te turen.
En ‘…cherry…cake’ kan een opmerking zijn maar in dit geval is het juister om van een uitdrukking, misschien zelfs een gezegde, te spreken. Veel geblaat, en ook veel, heel veel wol in Ik-je dat lelijker wordt naarmate je het vaker leest.
Je wilt toch horen dat je de modderschuit bent en niet slechts de vlag? Je wilt toch horen dat je een varken bent en niet slechts de tang?
Kortom: Publikumsbeschimpfung!
Drie bitterballen en een krat Corona.
Meelevend
Toen mijn man steeds ernstiger ziek werd en vaak nauwelijks kon lopen, vroeg ik een speciale parkeerplaats voor hem aan. Vanochtend belde ik met de gemeente dat ze de plek konden opheffen, mijn man overleed twee weken geleden. „Is uw man aan de corona overleden?” Toen ik dat ontkende, kreeg ik een meelevend antwoord: „Oh, gelukkig.”
Tanja van der Knoop
Dit is er eentje voor een ‘ik zeg maar zo, ik zeg maar niks’ commentaar.
Oplossing
„Dat is dan 16,50”, zegt de winkelbediende als ik de fles drank aan de kassa afreken.
„Bij het schap staat op het prijskaartje 15,99”, zeg ik.
Hij loopt naar het schap en komt terug. „Ik heb het weggehaald.”
Loek Caubo
Hij is goed! Uit het leven gegrepen, heb iets vergelijkbaars meegemaakt in een tuincentrum.
Heb ik ook meegemaakt, in een lampenzaak. Maar ik hield vol tot aan de Hoge Raad.
En? Kreeg je die 51 cent/frank/euro toebedeeld?
jongens, meisjes
ik heb het de komende twee weken heek drukdruk,druk en zal niet meer langskomen. Tot ziens
Oei! Succes ermee, Lummel, neem het ervan, denk niet aan ons en tot over twee weken. Wij kunnen dit!
Kalm aan, lummel, dan breekt het lijntje niet.
Dit is de honderdste reactie, zeg ik.
Nee, zegt de blogbaas, dat was pas nummer 98.
Nou, zeg ik, bij deze dan.
Volgens mijn statistieken is dit nog maar de 97e. Dus nog een lange weg te gaan.
Oh! Je had gelijk, Ad. Gefeliciteerd!
Heden geen nieuw intro vanwege allerlei dingetjes. Houdt moed, houdt vol, het komt ooit weer goed.
Kennen
Mijn 8-jarige dochter heeft een vriendinnetje te spelen. Ze willen graag samen naar de speeltuin. Ik geef aan dat goed te vinden maar steek wel de gebruikelijke ‘loop niet verder dan de speeltuin en ga niet met vreemde mensen mee’-riedel af. De vriendin kijkt mij enigszins beledigd aan. „Ik ken geeneens vreemde mensen.”
Frederique Noordhoff
Geplaatst met nieuwe computer!
Elke dag een nieuwe kopen, daar komen tenminste aardige ikjes uit. 😉
Mooi zelfs voor een kinderikje…
Huishouding
Ook delinquenten hebben soms specialistische medische zorg nodig. Bij een bezoek aan het ziekenhuis zie ik een man, geflankeerd door twee geüniformeerde, gewapende bewakers. Bij de lift staat een coronacoördinator van het ziekenhuis. „Maximaal twee personen tegelijk in de lift”, zegt hij. „Dat gaat ’m niet worden”, antwoordt een bewaker. Kennelijk wordt de boef te gevaarlijk geacht om met één bewaker in de lift te staan. De coronacoördinator denkt even na. „Behoort u tot dezelfde huishouding?” vraagt hij dan. De boef en zijn bewakers moeten hard lachen: „Dat kun je wel zeggen, ja!”. Ze mogen met z’n drieën in de lift.
Menzo de Muinck Keizer
En deze was van gisteren. Ook leuk.
Toevallig even tijd, morgen weer niet. Bijna ons droomhuis veroverd…
Het intro overslaan wegens dingetjes, het is te begrijpen. Maar het vereist veel scrollen om ook de reacties ná Ad Hoks zwaar vergulde lepeltje te kunnen lezen.
Dank je Pawi! Zelve hoef ik niet te scrollen maar gewoon op “nieuwe reacties” te klikken. Dan komen reacties 101 en verder meteen op het scherm.
Ik moet scrollen tot de laatste letter van het intro/basbacker/heveltje voor ik aanbeland ben bij ‘nieuwe reacties’. Die staan dan wel weer lekker makkelijk bovenaan.
Ik weet precies wat je bedoelt.
Serieus
Met een vriend loop ik op zondagmiddag het vanwege corona uitgebouwde en volledig overdekte terras op van de oude poffertjeskraam. Omdat het zo nu en dan regent, beslissen we dat we binnen willen blijven en kijken rond, op zoek naar een plekje. De scholier in de bediening kondigt aan dat hij eerst een paar vragen moet stellen en kijkt ons serieus aan: „Ehhh…. heeft u corona?”
Hella Binnendijk
Wat een heerlijk slechte openingszin! “… het vanwege …. poffertjeskraam …” 😂😂😂
Daar kan die arme scholier niets aan doen. 😉
In het Duits
Bezorgd om de almaar uitdijende schermtijd en de dreigende achterstand op school van onze zonen (12 en 8) besluiten wij onze vrije gezinsuurtjes voortaan wat verantwoordelijker te besteden. De keuze valt – ter lering ende vermaeck – op de Junior- editie van het familiespel Triviant.
Al gauw blijkt dat de kinderen wel degelijks iets van hun ouders opsteken. Op de vraag hoe je ‘tot ziens’ in het Duits zegt, antwoordt onze oudste zelfverzekerd: „Auf Wiener Schnitzel.”
Juriaan Otto
Oei, deze doet pijn. Een baard van drieënhalve miljoen kilometer is nog een voorzichtige schatting.
De openingszinnen van tegenwoordig…-bareuh-.
‘Na enkele maanden van afzondering in verband met het zgn. ‘nieuwe’ coronavirus, dat inmiddels gemeengoed is geworden, willen we eindelijk weer eens de auto nemen, ware het niet dat we deze van onder tot boven, en ook een beetje aan de zijkanten, bedekt weten met lindestuifmeel, die inmiddels het hele voorjaar de tijd heeft gehad om zich te hechten aan voor deze boomgroei ten enen male ongeschikte ondergrond, zodat een bezoekje aan de ‘carwash’, zoals de autowasserij tegenwoordig heet, zo heb ik begrepen van mijn jongvolwassen kinderen, een dringende noodzakelijkheid’
Of zoiets.
De mensen hebben te lang binnengezeten en denken dat iedere scheet een kroniek verdiend
😂😂😂
Zwier
PostNL aan de deur met een besteld pakket. De bezorger heeft zo’n handheld-apparaat waar ik een handtekening op moet krabbelen, ter bevestiging van ontvangst. Maar de bezorger zegt: „Vindt u het goed als ik voor u een handtekening zet? Anders zit iedereen de hele dag op mijn schermpje. Dat is niet veilig in verband met corona.”
Dus geeft zijn vinger een zwier op het glas.
Heel veilig.
Peter van Eijkelenburg
Ik weet niet wat Peter hiermee zou willen zeggen. Niet gelukt in ieder geval. De postbode heeft gelijk. Punt.
Inderdaad heel veilig, Van Eijkelenburg!
Ga dan naar een gewone winkel als je nuffig wordt van ‘zo’n krabbelapparaat’.
Dank ook voor de verduidelijking dat het een ‘besteld’ pakket betreft. DSR kan ernaast zitten maar Van Eijkelenburg treft hem niet als het type dat pakjes aanneemt voor de buren. ‘Neen, mijnheer – daar wens ik geen verantwoordelijkheid voor te nemen en het is hier tenslotte geen depot’.
De openingszin van DSR gisteren rond het middaguur ingezonden is niet helemaal af, er ontbreekt een werkwoord aan het eind, maar toch wint hij de prijs voor het verzinnen van volzinnen met een voorspelbare inhoud.
Het ikje van vandaag komt van een klikspaan. Doffe ellende als je het mij vraagt.
En ik zeg: hoera! Morgen rond de gebruikelijke tijd verschijnt er weer een heveltje. De 278e nog wel, man man, waar gaat dit heen? Nieuws over de schapen header, of eigenlijk niet. Verder zoals gebruikelijk de hoogtepunten van de ikjesbespreking van de afgelopen verslagperiode. Een verkneukelicoontje is op zijn plaats.