De corona houdt ons nog altijd bezig. Het einde is nog lang niet in zicht. Wen er maar aan. En in een (zegge 1) moeite door dan ook maar aan de corona-ikjes. Zoals die van Herman van Muyden die een serveerster opvoerde die een lieveheersbeestje van zijn bord sla rochelde. “Smakelijk eten, op hoop van zegen”, constateerde Herman monter.
Het bijpassende versje met een prachtig plaatje van een copulerend lieveherenbeeststelletje van natuurfotograaf Ramirezi werd vervolgens veelvuldig aangeklikt.
Zo’n blog maak je voor de eeuwigheid. Vroeger wel, maar nu niet meer, was ik altijd erg verbaasd als er weer eens een run op een artikel van vijf, zes, zeven jaar geleden in de bezoekersstatistieken waar te nemen was.
Deze over het honden en katten eten in Zwitserland en Italië was ook weer eens hot van de week. Het verhaal werd nog vaker gelezen dan het actuele intro. Waarom? Iemand had het erover op zijn Facebook en die iemand was een influencer of super spreader zoals dat tegenwoordig heet. Mag. Kan. Ik heb het ook toen allemaal met liefde geschreven en met zorg geïllustreerd en opgemaakt.
Toch is de dagelijkse interactie met de hard core van trouwe lezers (m/v) die inmiddels als vrienden (m/v) voelen het wat mij toch elk weekend beweegt om een overzicht van de ikjes-hoogtepunten van de week te maken. Een goed gekozen commentaar – hoeft niet eens een compliment te zijn, mag wel – weegt op tegen 1000 anonieme clicks of 100 snelle likes.
Pawi was er vorige week al vroeg bij, nog voor het eerste ikje, om “frisse start van de week!” te roepen. Daar wordt een mens blij van, toch? En Klare Taal die vorige week heerlijk wegzwijmelde bij de muziek van Pink Floyd, makkelijk klikbaar in het vorige intro opgenomen, en dat dan laat op de avond toch nog even komt melden. Keifijn gewoon.
Dan is het even wat stiller
Lummel, vaste medewerker, plaatst regelmatig een ikje, keigewaardeerd, een lekker recept of een bon mot. Ook helemaal goed. Af en toe heeft hij het drukdrukdruk of last van een “van het padje zijnd Ipadje” en dan is het even wat stiller, vooral ook omdat hij om ondoorgrondelijke reden vanaf zijn Iphone hier niet kan reageren. Maar ook helemaal goed dus. Daar doen we het allemaal voor, ondergetekende en de ICT-hulptroepen.
En ja, ook voor Bertie die regelmatig de notificatie-emails van nieuwe intro’s mist, of niet kan reageren, niet liken, maar telkens weer terugkomt. Ik kan bij haar ook in 2 van de 3 gevallen niet liken of reageren, het zal dus wel aan WordPress liggen, alwaar wij beiden klant van zijn en ingelogd. Haar blog is wonderschoon, dat hoef ik niet nog een keer te zeggen toch?
Kijk deze bijvoorbeeld:
Rouw
Samen lopen, elke dag.
Zij praat, hij luistert.
Ze wijst, vertelt, legt uit,
zoekt een bankje, showt de zere voeten, verwacht geen antwoord.
Ze neemt twee koeken uit de tas
eet ook de zijne op.
Langzaam vervliegt hij, onontkoombaar.
Haar greep wordt vaster tot ze knijpt in eigen hand.
Loslaten kan ze niet.
Krijn Vermaas was ergens en zocht voor een overvol rek met buitenlandse tijdschriften naar een Franstalig blad. Die moet dus ver over de 70 zijn. Tijdschriften lees je online. Maar goed, kippig als hij is kon hij het niet vinden. Een verkoopster schiet te hulp. Krijn vraagt: “Waar vind ik de Franstalige tijdschriften?”. Haar antwoord is geweldig. “Wat zoekt u meneer?” Zijn antwoord zo mogelijk nog beter: “Een Franstalig tijdschrift”. Ja, zo krijg je die 140 woorden van een ikje wel vol. Maar goed, het kittige ding wil weten of meneer “opinie” of “roddel” blieft. Want: “Opinie vindt u rechtsonder en roddel linksboven bij de vrouwen.”
Het deed mij denken aan de “damesbladen” van vroeger, dat waren misschien de Story en de Privé, maar in ieder geval de Margriet en Libelle en nog zo wat meer. Geen mens die er een punt van maakte om die “damesbladen” te noemen, hoewel het diepdiscriminerend was. Vandaag de dag zouden er themadagen op tv over worden georganiseerd, beelden van de sokkels getrokken en carrières verwoest. Het was verdorie gewoon een feit: er was geen man, laat staan een hond, die die bladen las.
Mijn vader? Die las de Nieuwe Revu en Panorama. Mijn opa Het Beste. Mijn vader deed dat heel nauwgezet. Regelmatig zag ik hem het tijdschrift helemaal openklappen en verticaal houden. Nou, dan ben je een fan, hoor. Mijn moeder las Vrouwen van Nu, ja, dat was me d’r eentje. Misschien wel zonder plaatjes denk ik ineens. Maar qua onderwerp zaten mijn ouders dus best op een lijn.
“Getver, een varken op tafel”
Ene Elly van der Eijk-van Gaalen, waar halen ze die namen toch elke keer vandaan, schreef een beschouwing over “Het varken”. Ze zat aan tafel voor de zondagse maaltijd met een glaasje wijn. Haar echtgenoot riep ineens “Getver, een fruitvliegje in mijn glas”. Een niet nader geïdentificeerd ander persoon, aan de overkant van de tafel, reageerde daarop met een ad-rem “Getver, een varken op tafel”. Zal wel een zoon of – nog waarschijnlijker – dochter geweest zijn. En ja, die doelde daarmee niet op haar vader, maar op de schaal met vlees.
Pigs lives matter, constateerden wij in de nazit, en De Schrijvende Rechter (DSR) provoceerde gretig met een “Inderdaad – hoe beter ze leven, hoe lekkerder ze smaken”. Maar Luvienna liet zich niet uit haar tent lokken en bleef halsstarrig in haar zelf gekozen schuilhoek bij de buren zitten. Ik heb het al zeker een jaar of twee niet meer over die smerige pruttelende fijnstofsuperverspreidende old-timers gehad, dus wat doet ze daar nog, zou je denken. Het is hier echt een stuk aangenamer.
Hanna Plantenga verhaalde over een bejaarde man die met zijn rollator de wachtkamer van de uroloog binnen kwam scheuren. Hij had flink gedronken, water dan, want hij moest voor het onderzoek een volle blaas hebben. Op de snelweg had hij echter zo’n aandrang gekregen dat hij bij een afslag was gestopt om zijn blaas in de berm “iets te ontlasten”. Hopla, een politieauto stopte, normaliter zie je ze niet, en slingerde hem op de bon voor wildplassen. Terecht lijkt me, dus qua maatschappelijke relevantie had dit ikje niet geplaatst behoeven te worden. Vooral ook omdat er verder niks anders gebeurde dan dat de ouwe zei dat hij die boete niet ging betalen. Lekker belangrijk. “Als hij niet betaalt”, zo merkte Ad Hok snedig op, “is hij vast nog niet af van het gezeik”.
Als je gaat plassen dan kun je dat niet een beetje doen
Ik dacht een schot voor open doel te scoren met een wijsneuzig “biologisch-technisch kan dit volgens mij niet. Als je gaat plassen dan kun je dat niet een beetje doen en de rest voor later bewaren“. Maar volgens de hele community kan dat wel, vooral ouwe mannen schijnen dit kunstje meester te zijn.
“Een zeker iemand” (nieuw hier?) attendeerde ons nog op een onfrisse discussie op het blog van de buren, niveautje “pies en poep”. Nostalgie, want vroeger toen we nog jonger waren deden we hier ook wel een beetje aan mee. Nu staan wij er natuurlijk ver boven. Maar nu ik er toch was, bleef ik er heel even hangen.
Nooit te beroerd om even een handtasje vast te houden
Het gaat daar nog altijd – je gelooft het niet, maar het is echt waar – om quasi-lollige onderschriften bij plaatjes verzinnen. Woordspelingen. Dat is alles. Meer is er daar niet. Ikjes worden nog geplaatst, maar vrijwel zonder reacties, tenzij bij uitzondering door de plaatser (m/v) zelve. En er is een armetierig hoekje “Herrie tussen DSR en Huilbaby”: zo op het oog een amechtige poging van de blogbeheerder om eindelijk eens wat reuring en dus klikken op de site te krijgen. Deed JdW ook vroeger. Afgezien van DSR en de blogbaas zelf, nu HHH geheten (ik laat kiesheidshalve maar weg waar die afkorting voor staat, nee niet “hahaha”, of “Heilige Heer Huilbaby”, het is vele malen erger), laat zich daar echter niemand opfokken. Hoe diep kan iemand zinken, denk je dan, maar misschien was hij toen al diep gezonken, en hadden we het toen gewoon nog niet door. Vooruit, omdat hij zo treffend is, kan ik het niet nalaten de rake en genadeloze karakterschets van de Huilbaby door DSR te citeren:
“HR lijdt aan een redder/riddersyndroom ten opzichte van de dames: altijd voor ze op de bres, nog voordat ze zelf iets hebben kunnen zeggen. -milde glimlachicoon- Een goedbedoelende mansplainer, een hele goede vriend voor velen ongetwijfeld, nooit te beroerd om even een handtasje vast te houden. Heeft HHH zelf betere tijden gekend of moeten die überhaupt nog beginnen? -milde glimlachicoon”
Krek, en zo is het. Laten we op het laatste hopen. Misschien gaat HHH ooit eens een leuk en positief blog beginnen en wie weet, misschien houdt hij ooit eens op om mensen voor eeuwig te haten, alleen maar omdat ze meer succes hebben en meer geliefd zijn dan hijzelf. Zou beter voor hem zijn.
Op Twitter gebeurde er vorige week ook heel wat, maar dan moet je maar een twitteraccountje nemen en mij en vooral heel veel andere tweeps gaan volgen. Een onschuldig misverstandje op de vroege morgen – ik zag bij het kippig scrollen van het nieuws een nieuw boek voor een pak Brinta aan – leidde tot over de honderd likes en retweets. Mooi fenomeen, hoe zoiets viral kan gaan, je ziet het gebeuren, en hebt het niet in de hand. Net een virus. Voor de ingelogden en misschien voor de niet-ingelogde ook wel – hier is de tweet:
Ik dacht dat dit een pak Brinta was. #terugnaarbed pic.twitter.com/50lNiy8sPE
— Bas van Vuren 💎 (@BasVanVuren) July 9, 2020
Wil jij net als Ad Hok, DSR en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie of gedachte zoals sommige mensen zeggen precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Bas van Vuren, aangenaam
Reacties zijn welkom via het reactieveld, of via het contactformulier hier, of via een email naar bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan onze dingetjes hier en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik kan er weer tegenaan. Visite uit Nederland. Sinds jaar en dag weten familie en vrienden die mij vanuit Nederland komen bezoeken wat of ik graag wil hebben. Stroopwafels, gevulde koeken, drop, zakje nassi-kruiden, je doet er mij een heel klein beetje plezier mee. Ik word niet boos. Maar vergeet je Brinta mee te nemen, dan wordt het logeerpartijtje minder gezellig. Ik doe twee weken met een pak. De volgende visite hoeft pas in de herfst te komen.
Foto: “Brandstof voor Basje” © 2020 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Opnieuw een frisse start van de week. Wel veel gekopieerd van het blog van HR, maar dat zal op een of andere manier wel nodig zijn.
Zelf hoop ik ook dat Luvienna en Indra af en toe hier iets van zich laten horen. En hier En daar, het hoeft niet altijd Of/of te zijn.
Kopieren en citeren zijn verschillende dingen. Technisch heb je het ene nodig voor het andere, dat wel. In het bovenstaande blog gaat het om welgeteld één alinea, met bronvermelding en commentaar. Journalistiek gezien betreft dit citeren. Einde uitleg. En eens met de of/of benadering, door een enkeling alhier en aldaar al in de praktijk gebracht als ik het niet mis heb grinnik icoontje
Goeiendag, kom ik hier zomaar mezelf tegen. Schrikken maar toch aardig van je, dank je wel.
De wekker had ik niet gezet. Hoefde niet.
Fijne lange intro voor de nieuwe blogweek, ik ben weer benieuwd naar de reacties op nieuwe ikjes. Ze zijn meestal amusanter dan de ikjes zelf.
Over belangstelling voor ouwe meuk gesproken, ik heb er logjes bij die al een paar jaar dagelijks worden aangeklikt.
Goedemorgen.
Ik wil eerst even aan Bertie laten weten dat ik nogal onder de indruk ben van haar gedicht. Ik zal daar vaak aan terugdenken, weet ik nu al.
Een gezellig intro, maar hopelijk komt er ooit eens een einde aan de burenruzie.
Ook ik ga aan de Brinta, maar dan de havermoutversie. Dit omdat mijn Picnic, waarvan ik nu afhankelijk ben, de voorgefabriceerde heerlijke NMU-pap niet kon leveren, en om me niet zonder te laten zitten een alternatief geleverd hebben. Doen ze nu altijd. Zo lief van ze.
Maar nog steeds heb ik de juiste dosering niet echt gevonden. Al gauw is het óf te dun, of zó dik dat je er potten van kan bakken.
Hernieuwde poging; wordt vervolgd. Of niet natuurlijk!
Geloof het of niet, Ilona, maar ooit had ik door omstandigheden een lang visiteloos tijdperk en was door mijn Brinta heen. Ballorig typte ik Brinta en online shopping in het zoekveldje van Google, met locatie. Hopla, Amazon.com bleek Brinta te leveren, binnen 2 dagen aan huis en voor een keischappelijk prijsje.
Over de juiste consistentie, niet te vloeibaar en niet te klonterig, heb ik ooit mijn promotieonderzoek geschreven. Het blijkt niet alleen af te hangen van de hoeveelheden melk en vlokken, maar ook van de temperatuur. Te heet en je kunt het vergeten. Tip. En meteen roeren, al een halve minuut onaangeroerd laten staan verandert je papje in een brij waar niet doorheen te komen is.
Doe je echter alles goed, dan gaat er niets boven Brinta.
Geringd
Een witte duif maakte in het stormachtige weer van onlangs een noodlanding op ons terras. Versuft en verzwakt zat ze te zitten, at wat van het voer dat we haar gaven en deed een paar pogingen tot proefvluchten. Steeds keerde zij terug. De dierenambulance gebeld en wij verschaften het nummer van de ring aan haar poot. „Deze duif komt uit Venlo en is al een jaar vermist”, was de analyse. „O, zeiden wij, het is dus geen witte ‘trouwerijduif’?” Het antwoord: „Nee, trouwerijduiven dragen nooit ringen…”
Max Kerremans
Die Max, dat was lachen daar op het terras.
Het is dus een postduif, ondersoort soepduif. Met ring maar al een jaar niet thuis leidt ertoe dat de duivenmelker hem bij ommekomst de nek omdraait.
@ Ilona 09.39 h
Dank je voor het compliment.
Het ikje, tja. De clou is best aardig. Het is geen ding om op te schrijven, je moet erbij geweest zijn.
Ik dacht, kom ik zoek er een mooi plaatje bij van een witte bruiloftsduif. Niet dus. Ik kwam me daar een shocking video tegen! Bruidspaar gooit witte duif in de lucht. Duif valt als een steen naar beneden. Duif is dood. En dat zijn video’s waar mensen, vooral onze jongeren, zich tegenwoordig om bescheuren. Staat in lijstjes met “hilarische video’s”, “veeg me op” is een kenmerkende reactie eronder, met heel veel schatericoontjes. Triest. Ik deel hem dus niet. Einde bericht.
Deze video mag wel natuurlijk. Uit de tijd toen het leven nog overzichtelijk en gezellig was.
Kijk, zulke intro’s, daar lusten de mensen wel pap van. Ik zou me alleen minder druk maken om wat er bij de buren op tafel staat.
Ja, ik snap niet zo goed waarom Luvienna, die zich hier nooit laat zien of ter sprake komt, erbij moet worden gehaald.
Zij is degene die het dierenleed en vegetarisme hier op de kaart heeft gezet, lang voordat het elders ook mainstream werd. Ik ben haar daar eeuwig dankbaar voor en eet vrijwel geen vlees meer. Op een enkel kroketje na en soms spareribs. Maar dan altijd met een schuldgevoel zoals het hoort.
Heerlijk intro weer vandaag, een special voor de brintaliefhebbers onder ons, ikzelf gaf mijn portie aan mijn jongere zusjes of broertjes wegens afkeer van alles wat melk was.
Leuk weer eens iets te horen van Ilona die een prachtig gedicht van Bertie citeerde en haar brintaperikelen bloot legde.
Pawi was weer de eerste reageerder vandaag, ook ik zou graag eens iets van Luvienna en Indra horen.
Letterzetter mis ik ook. Het wordt vast weer een mooie week.
Vraagje Bas, kun je boven het gedichtje de titel vermelden? Het heet Rouw.
bvd en een plek in de bloggershemel.
Natuurlijk. Inmiddels gedaan. Ook het plaatje erbij geplakt. Mag ik althans aannemen dat die copyright proof is? Die plek in de hemel graag nog even uitstellen wat mij betreft.
Opluchting. De hemelplek ga ik bespreken, je krijgt een bewijs als de tijd daar is.😂
ps
Pixabay adverteert juist met gratis foto’s en plaatjes.
Ja, dank je, heb het inmiddels opgezocht. Pixabay schijnt te mogen. Weer wat geleerd. Wat een lieverds!
Vlees
Roodgebloosde slagersjongen op het spreekuur. Preoperatief consult.
„Dokter, kunt u mij eens haarfijn uitleggen wat u nou precies gaat doen? Ik zit namelijk zelf ook in het vlees.”
Jaap Meeuwis
Geen woord teveel, keurig. Kop ook goed. Het merkwaardige “roodgebloosde” zie ik door de vingers.
Voorbeeldig ikje vandaag zoals ze moeten zijn, de pointe klinkt als een klok!
Grappig ikje, lekker kort. En volgens mij van een KNO-arts, die niet zoveel vlees te snijden heeft. Meer met boren en zagen.
Brinta: mooi dat het nog bestaat. Aten we als kinderen altijd voor we naar school gingen. Op een dag was onze pa aan de beurt. Hij deed zoals het hoort eerst een laagje Brinta in zeven bordjes (Ma was er even niet, anders waren het er acht), goot daar lekker warme melk over, en maakte het af met voor iedereen een schepje suiker. Oeps, hij had de zoutpot genomen! Om het goed te maken kregen we allemaal in hetzelfde papje chocolade hagelslag. Even roeren, en genieten maar.
Ha, zo hoort het helegaar niet! Zie je wel, daar ga je al. Volksstammen blijken dit fout te doen, hun hele leven. Eerst de lauwe melk, dan schepje voor schepje onder gelijktijdig roeren de Brinta. Man man. Maar goed, hagelslag met zout was jarenlang wat mijn zusje (waarover ik verder niets zal zeggen) op haar brood bliefde. Brrr.
Roodgebloosd zou ik dit ikje in de krant zien staan als ik de inzender was. Jammer, verder is het goed ikje.
Zelf aten we vroeger brood als ontbijt, Brinta gaf ik de kinderen ingeval van haast of als er te weinig eetbaars in huis was.
Het smaakte, oogde en rook als varkensvoer en ik gruw nog bij de herinnering. Dan liever dunne havermoutpap.
Nou nou nou! Varkensvoer! Er zijn er die voor minder voor het leven van de site zijn geband 😂😂😂
Nou goed, ik overdrijf een beetje.
Die dunne havermoutpap heb ik voor mekaar gekregen.
Het punt is dat je deze vlokken al bij de melk moet gieten voordat je het verwarmt.
Maar verder niet doet wat er op het pak staat!
Deze week hoop ik dat de voorgefabriceerde NMU-havermout leverbaar is. Dan mag de Brinta naar de provisiekast.
Dat wordt extra genieten.
Ja
Tijdens een potje Rummikub kijkt mijn moeder op haar telefoon, terwijl mijn broer het hele spel door elkaar husselt om een paar stenen weg te kunnen leggen. Ze laat ons weten: „In het weekend van 22 augustus zijn we uitgenodigd om te komen borrelen bij dingetje en dingetje.” Mijn vader weet op een of andere manier over wie ze het heeft. „Leuk!” zegt hij.
Ik vraag: „Wie zijn dat?”
Mijn moeder, nog steeds naar haar telefoon starend: „Ja.”
Na een paar seconden herhaal ik: „Wie zijn dat?”
„De mensen die in het oude huis van Meneertje Meneertje wonen.”
Somer Schram Ouweneel (14)
Het is maar goed dat de leeftijd erbij staat. Maar dan nog vind ik dit eigenlijk niet kunnen qua kwaliteit. NRC is geen Donald Duck toch?
Ouweneel is vast een toevoegsel. 🤨
Komen kletsmeiertje en kletsmeiertje ook? Dan kan het nog gezelli worden.
Ik heb deze week geprobeerd om via de Iphone te reageren. Dat lukt dus niet. Het reactieveld staat boven de reacties en als ik het gebruik gaat alles als normaal behalve dat de reactie niet op het blog verschijnt. Ij andere wp blogs hebbik dat niet.
DSR vind het best goed. Het jongmens geeft blijkt van een Carmiggelt-achtig observatievermogen en weet eea dragelijk te verwoorden. Met het klimmen der jaren zal zijn thematische horizon zich hopelijk verbreden.
Aan de naam van de inzender zal het niet liggen: SS Ouweneel klinkt als een fregat om de verstokte heidenen onder kanonvuur op andere gedachten te brengen.
(Voor de verstokte heidenen onder de lezerschare: prof. Ouweneel is een bekende naam in evangelisch-creationistisch kringen).
Leuke vent wel die Ouweneel. Grappiger dan Youp van ’t Hek in ieder geval.
Op de een of andere manier heeft DSR werkelijk plezier van het Ik-je van vandaag – wat hem betreft het beste van dit jaar totnutoe.
Genoeg reden om te starten met een nieuw concept, als opvolger van het Eindoordeel: de zoektocht naar het Beste Ik-je van het Jaar. Komt er voor 1 januari 2021 iets beters voorbij dan ‘Ja-15 juli 2020’, dan komt die op het erepodium. Aan het eind van het jaar is er roem voor een, vergetelheid voor de rest.
Maar wat was totnutoe het Slechtste Ik-je van het Jaar?
Tja, daar vraag je zowat. Daar ga ik eens uitgebreid op terugscrollen, vandaag of morgen. Je hoort het nog, de keuze is enorm.
Qua beste ikje en erepodium, da’s een mooi idee. Ik doe mee. Misschien wel met een bokaal, maar dat moet ik t.z.t. aan de sponsor vragen.
Wie weet kan ik er zelfs wel een aparte rubriek voor openen. Zo’n podium is zo in mekaar geknutseld. Dank voor het denkspoor.
Mijn voorlopige keuze voor Slechtste Ik-je is Concentratiekamp, al is dat misschien wat te gemakkelijk.
‘Denkspoor’? Het is al concreet uitgedacht en geimplementeerd door DSR.
DSR staat machteloos als je ermee aan de haal gaat, maar hij heeft het Ultieme Eindoordeel 4.0 slechts bedoeld als een eenvoudige vermelding als deel van zijn Ik-jesoverdenking, met aan het eind van het jaar een feestelijk-feitelijke vaststelling.
Is ook goed. Dan heb ik het verkeerd begrepen.
Taalbarrière
Ik stap de sportschool in voor een lesje bodypump. Voordat het begint, neemt de instructeur me even apart. Hij doet wat oefeningen voor. „Kijk, zo doe je de lunge, zo een squat. En dit is een row.” Ik doe zijn bewegingen na waarna ik concludeer: „Het is dus vooral ook zaak om dit jargon te leren!” Waarop hij vraagt: „Jargon, wat is dat?”
Ans Slangen
Het is geen jargon, het is Engels, Ans. Zelve ken ik alle termen dankzij Seven.
Jawel, je kunt dit allemaal thuis doen, zonder reistijden, parkeren, instructeurs en abonnementen.
http://www.seven.app
Dit is alles, alle jargons op een rijtje, zeven minuutjes per dag en klaar is Ans.
Deze hoort er ook nog bij:
Mijn god…..
Nu de horeca op zijn gat ligt, zoekt de geborneerde NRC-lezer kennelijk z’n heil in de sportschool om zich met eenvoudigen te vermalen. De dikke stierenek en kleine varkensoogjes ontbreken nog.
Slechtste Ik-je van het Jaar!
Nou de lat ligt niet hoog kennelijk. Hoe serieus komt zo’n kwalificatie tot beste of slechtste ikje van het jaar tot stand? Nog minder doordacht dan de Eindoordelen kennelijk. Jammer. Gemiste kans.
Voor het slechtste Ik-je ligt de lat uiteraard superlaag!
E.e.a. krijgt de serieusheid die het verdient van het bekende www-internetfenomeen DSR, die aan zijn derde decennium als Ik-jesvorser is begonnen.
APD kan dan wel kritiek hebben, maar totdat hij met tegenvoorstellen komt, kan DSR daar weinig concreets mee aanvangen. Welke Ik-jes stelt hij voor als beste dan wel slechtste in 2020 totnutoe?
Trouwens APD, haal een kam door je haar en koop een pak vulkoeken, want je krijgt hoog bezoek!
DSR plaatst regelmatig een linkje naar hier op HR’s buurblog voor het geval er verdwaalde Ik-jesliefhebbers zijn, die denken dat dat het einde van de wereld is.
Maar HR eist nu dat DSR, “als tegenprestatie”, vanaf hier ook naar HR’s blog linkt, “want voor wat, hoort wat! Fair and easy”! En hij gaat het regelmatig controleren. -proest-icoon-
De vraag wat de meerwaarde is van een link naar een doodlopende weg, werd gecensureerd.
Het is hiero zo’n graadje of 34 Celsius, relatieve vochtigheid circa 90%. Is het in Nederland ook zo broeierig?
Waar zit je dan wel niet? Hier is het kil, rond de 20 graden, regenachtig.
Goed tegen het stof, zei Pelleboer altijd. En hoogst noodzakelijk, anders komt er straks niks meer uit de kraan.
Het is de pest dat de mensen hun tuinen plaveien als waren het straatwegen. Water wordt niet meer geabsorbeerd en stroomt zo het riool in. Ondertussen wordt de rol van onkruid geherwaardeerd, want het bevordert infiltratie tussen de tegels. Spelen dat soort dingen daaro ook?
Wat betreft dat Seven – is dat effectief?
Ik zit al zo’n 11 jaar in het noordoosten van Florida. Tuinen bestaan hier meestal uit een mengeling van gras, onkruid, palmen en zwembaden.
Ja, van Seven word je blij, sterk en gezond. 7 minuutjes per dag. Bespottelijk maar waar.
De link naar de doodlopende weg is opnieuw een voltreffer 😂😂😂
Hierbij de link naar de betreffende discussie tussen DSR en de Huilbaby. Wat een niveau zeg. Volkomen van het padje die man. Geen aandacht geven lijkt me het beste. Anders doet hij zichzelf nog iets aan.
https://heerrozenwater.com/herrie-maken/comment-page-1/#comment-28609
Haal de link dan ook maar weg.😆
Gaat het voor cabaret door?
Haha, nee, één keertje, zodat je het niet van een ander hebt. 🤪
Nee, dit is bittere ernst. Van HHH althans. Gieren toch?
JdW in z’n nadagen heb ik daarginds opgemerkt, vooral sinds een betoog over de heilswerking van ‘voorwaardelijke censuur’.
Censuur is wat anders, dat is als de overheid iemand opsluit of bestraft vanwege het uiten van een mening. Het schrappen of verplaatsen van reacties (vooral dat laatste is extreem koddig) is geen censuur maar hooguit de mond snoeren, een onvriendelijke daad door een particulier (met grootheidswaan). 🤪 Maar het is wel zijn site en hij mag dat doen.
JdW deed inderdaad hetzelfde, maar nog heel veel meer, echt kwalijke dingen, in de richting van plagiaat en misleiding. Strafbare feiten. Hij was niet voor niets ineens nog spoorlozer dan hij al was.
Ik blijf de overeenkomsten tussen beide in het leven mislukte heerschappen opvallend vinden.
Punt. Sop is de kool niet waard. Dat DSR daar nog komt is zelfkastijding of op z’n minst tijdverlies.
Niemand
Met vrienden op de boot naar Schier. We gaan het laatste stuk wadlopen. Dat lijkt ons een mooi begin van een prachtig weekeinde. Als iedereen van de boot op het wad is gestapt, vraagt de gids met luide stem en stevig Gronings accent de aandacht: „Is er hier iemand die géén Nederlands verstaat?!” Om hem heen klinkt gedempt meertalig gestommel. „Niemand? Mooi, dan gaan we!”
Rolf van der Veer
“Meertalig gestommel …”, apart gevonden. Ik denk dat de schrijver gestamel bedoelde. En de eindredacteur had het ook niet door. Wat doet zo iemand dan op de redactie, vraag je je af. Zo lang zijn die ikjes niet. 😳
Ach, er is de smalle en brede opvatting van censuur. HHH vindt kennelijk dat zijn chicanes daaronder vallen en dat bestrijdt DSR niet.
Wat met bij HHH vooral aan JdW doet denken is het gevoel dat het op z’n einde loopt, al kan het nog jarenlang doorpruttelen.
Grappig dat zowel HHH als APD van mening zijn dat DSR zich beter niet kan vervoegen bij de ander. Maar daar zal DSR zijn weg vast wel in vinden -milde glimlachicoon-
Een weinig opmerkelijk Ik-je.
Wel jammer dat NRC zo’n regiokrant voor west-Nederland is. Alles wat daarbuiten valt, is voor de inzenders kennelijk al het vermelden waard.
“We gaan het laatste stuk wadlopen. Dat lijkt ons een mooi begin van een prachtig weekeinde.”
Een nuttige toevoeging. De mensen zouden anders denken dat ze het laatste stukje moesten lopen, omdat ze geen kaartje hadden gekocht.
Mijn zoontje gelooft nog dat zwartrijders uit de rijdende trein worden gegooid. En dat je moet lopen als je per ongeluk op het knopje in de bus duwt. Het is de enige manier om hem z’n tengels thuis te laten houden.
Meertalig gemompel lijkt me natuurlijker. Wat een sissies overigens, wij liepen vroeger het hele stuk.
Dat was zeker nog voor de zeespiegelstijging.
Is nog steeds mogelijk: https://wadloop.nl/tochten/schiermonnikoog/
Het lijkt me leuker klinken dan dat het werkelijk is. 5 uur, wat een eind.
HR heeft aangekondigd te zullen inspecteren of de link die APD naar zijn blog heeft gemaakt wel “respectvol” genoeg is. Met “consequenties” voor DSR als dan niet het geval is.
Zo iedereen voor de zekerheid een schone zakdoek willen pakken?
Respectvol? Een link is een link toch? Wat je daar aantreft kan respectvol of niet zijn … Overigens, de begeleidende tekst was van mij, daar heeft DSR niet aan meegeschreven. Indirect gaat de Huilbaby dus ook mij modereren!😂😂😂 Nog verder van het padje dan ik al dacht.
Ach ja, ik zou het nu ook niet meer doen. Die looptocht van mij was zo’n vijftig jaar geleden. Je bent jong en je wilt wad.
Schier is in al die jaren wel een stukje opgeschoven.
HR eist inmiddels dat DSR bij linken naar dit blog erbij zal vermelden “dat het om een narcistische blogbaas gaat”.
Ben benieuwd wat ie hierna bedenkt.
LOL! Doe maar hoor. Ben ook benieuwd hoe hij hier overheen of moet ik zeggen onderdoor gaat.
Raymond
Tijdens vakantie met vrienden spelen we een rondje 30 Seconds met hun kinderen. Het is de bedoeling beschrijvingen te geven van gebeurtenissen, voorwerpen of personen, die door je teamgenoten zo snel mogelijk geraden moeten worden.
De beurt is aan Tommy van 14, die veel van sport weet. Haastig roept hij de ene omschrijving na de andere. „Het is een darter!” „Hij was postbode in Den Haag!” Of: „Winnaar van de Embassy!” Maar wat zijn teamgenoten ook roepen, ze komen er niet uit. Als de tijd verstreken is horen we wat het antwoord had moeten zijn: Johan van Oldenbarnevelt.
Andriëtta van Leeuwen Boomkamp
Geen idee wat hier leuk aan is, wat de mop is, het misverstand … echt nul idee. Je zult er wel bij moeten zijn geweest. Maar goed, het is weer weekend, we hebben de ikjes gelukkig nu gehad.
Ach, van vele kanten word ik er op gewezen, en dat op de vroege zaterdagmorgen, kun je nagaan hoe het leeft, dat die grappige Tommy de staatsman verwarde met een gepensioneerde pijltjesgooier, Raymond van Barneveld, nou nou, dat moest dus in de krant kennelijk.
Goed, ik zeg het maar vast. Dus dat jullie niet schrikken morgenochtend. Ergens tussen 7 en half 8 komt er weer een nieuw intro aan. Lang want geschreven met een nieuw toetsenbord. En de roodgebloosde slagersjongen heeft de hoofdrol. Zet de wekker maar vast!
Goed dat je waarschuwt. Dank je.
🙄
Ja en jij wordt al in de eerste zin genoemd ook!😳
Ik hoor het al, dat wordt uitslapen. 😯