“Omdat Ben & Jerry eigenlijk de enige twee leuke mannen op de wereld zijn …” Deze grove leugen was de pointe van het ikje van Marijke van Harskamp vorige week. Het ging over het liefdesverdriet van een 17-jarige dochter. Had haar vriendje het uitgemaakt? Nee, zij had dat helemaal zelf gedaan. Haar vriendinnen voerden haar als troost een bakkie schepijs. DSR (De Schrijvende Rechter) wenste alle betrokkenen veel sterkte en herinnerde nog maar weer eens aan psalm 141: ‘Heer, zet een wacht voor mijn mond, behoed de deur van mijn lippen.’
Het ikje – of misschien wel de reactie van DSR – maakte LOLA LOVES CHAMPAGNE aan het lachen. Ik vermeld dat omdat dit haar eerste reactie alhier is, en dat vieren we altijd. We gooien haar driemaal in de hoogte, hopla, verkeerd opgevangen, blauwe plek, maar daar moet je tegen kunnen, dat is de ontgroening. Ze heeft een keileuke site trouwens, ga daar maar eens kijken. Ze neemt je daar mee in haar zoektocht naar dat ietsje meer dat haar leven kleurt.
Maar goed, blijf nog maar eventjes hier, want dit is het 301ste intro, ook al weer zo’n uniek getal. Voor de 300e werden er vorige week slingers opgehangen en bakken vol complimenten over de blogbaas uitgestort. Moet je nagaan wat er deze week allemaal kan gaan gebeuren. * verkneukel icoontje * Lummel feliciteerde mij van ganser harte en vermeldde dat ook hij, net als ik, weleens in de eerste B&J-fabriek in Vermont geweest is. Kijk, dat zijn er dus al twee, wat een bereisde site is dit toch.
Nou mooi niet, zo zijn we niet getrouwd
Pawi vond het intro “altijd een plezier om te lezen, ook al kom je er zelf niet in voor”. Maar als je er wel in voor komt, geef maar toe, jullie allemaal, dan is het weer net een stukje plezieriger. Ook Bertie feliciteerde me en zei dat ze best eens een Ben & Jerry beker zou willen krijgen. Nou mooi niet, zo zijn we niet getrouwd. Ad Hok had eerst aan een taart met 300 kaarsjes gedacht, maar was daar uiteindelijk te gierig voor.
Klare Taal: “Proficiat Bas de Blogbaas (…) wanneer zijn de intro’s eigenlijk begonnen?” Kijk, daar kunnen we wat mee. Want dan moet je even hier kijken, daar staan ze allemaal. We blijken alweer ruim zes jaar bezig te zijn. De eerste is van januari 2014. Man man. Dat was een paar maanden na het teloor gaan van de voorheen best wel leuke site, drasties, van meesteroplichter JdW, die ook geheel in karakter met de noorderzon vertrokken is. Niemand die hem ooit nog heeft gezien, of het zou zijn compaan HR moeten zijn, maar daar zullen we nooit achterkomen.
Loer hoopt altijd
Vroeger waren het daar maar ook hier soms net de Hoekse en Kabeljauwse twisten, wist Klare Taal, en verhip, zo was het. Nu is het allemaal een stuk aangenamer. Maar Heer Rozenwater en Luvienna bleven ook vorige week weer stug in hun schulpje. De uitgestoken hand blijft gewoon uitgestoken hoor, al vriest hij eraf. Ze zouden gewoon weer mee kunnen doen. Ik wacht op dat moment om de Grote Joepie Wat Zijn We Blij APDP Bas van Vuren Reunie te organiseren, ergens in het midden van het land, Veluwe of daaromtrent, en in het midden van volgend jaar. Of misschien ter gelegenheid van de 500e. Loer hoopt altijd. En Roosje mag dan de glazen wassen.
Dank ook aan Ilona voor de felicitaties. En Timmerark? Die is al sinds 28 oktober om half vijf in de middag nergens meer gesignaleerd. DSR tenslotte had het te druk met sneren om me te feliciteren. Maar gelukkig had hij het niet te druk om wat ikjes en eindoordeeltjes te plaatsen. Want daar gaat het hier toch uiteindelijk om. Dat de blogbaas alweer 300 en nu dus 301 keer zijn mouwen uit zijn hemd heeft geschreven om jullie en de ikjesschrijvers te plezieren, dat zou helemaal niet zoveel aandacht moeten krijgen. Ikjes, daar gaat het hier om.
Die van Sanne van Aller bijvoorbeeld. Ze staat te twijfelen bij de “hypermoderne horloges”. De dienstdoende jongeman hoort het ouwetje meewarig aan en snuift “dit horloge heeft ook valdetectie, mevrouw”. Mooi toch? Lekker onbeschoft tegen je klanten. In Nederland mag het. Wat of een hypermodern horloge is in vergelijking tot een moderne? Die heeft geen kettinkje misschien en kun je om je pols doen.
Op Timmerarks lijf geschreven was het ikje van Joke Zwart over een hond op de Hilversumse heide. Maar goed, Timmertje was er niet of hield zich stil. Op de site dan. En op de heide waarschijnlijk ook. De dochter van Joke is in haar leven al drie keer gebeten, maar merkt dat haar angst voor honden steeds minder wordt. Dan komt er ineens een grote hond “blaffend” (ja, niet miauwend noch loeiend) op haar afgerend. Het monster springt tegen haar op en jawel hoor, daar klinkt al het afgezaagde “dat doet hij anders nooit, het zal wel aan u liggen”. Joke wordt terecht agressief. Tief toch een eind op met die pleurishond, zoiets. Dat wordt dochterlief iets te gortig en ze zegt verontschuldigend tegen de verblufte hondeneigenares: „Ja mevrouw, dat doet ze anders nooit. Het zal wel aan u liggen.” Eigenlijk, nu ik het op mijn gemak lees, best een keigrappige opmerking. Maar in de hectische bespreking van het ikje van de dag ging het vorige week meer over wat we zelf met honden hebben meegemaakt.
“Vroeger gingen mensen op voettocht niet de deur uit zonder een fikse wandelstok met scherpe ijzeren punt”, zei DSR bijvoorbeeld. En Pawi meldde dat ze altijd een dazer meeneemt. Schijnt te werken (honden die naar fietsende benen willen happen houden meteen op, volgens haar) en zo’n dazer is helegaar niet duur. Bij bol.com voor vijf tientjes te koop en in Amerika zelfs voor de helft, zoals Ad Hok, altijd op zoek naar koopjes, wist. Het deed mij natuurlijk weer denken aan een eerder stukje over honden, geschreven in de beginjaren van het internet door mijn voorganger Apiedapie over wat zijn buurman tegen hem zei.
„Ze heten eigenlijk “Turks gras”
Betty Wymenga zoog een ikje uit haar duim of werd in de maling genomen door haar marktkoopvrouw. Op een “Rotterdams plein” stond een emmer met onbekende bloemen. Volgens het kaartje heetten ze “Lollypops”, maar dat had de koopvrouw zelf bedacht. „Ze heten eigenlijk ‘Turks gras’, maar dan krijg ik de hele dag gezeik!” Mag allemaal zo zijn, maar op het hele internet is er geen bloem te vinden die Turks gras heet.
We sloten de ikjesweek af met een, volgens Pawi, “dromerig en poëtisch ikje”: “Er gebeurt wel iets maar toch ook weer niet. Lekker vreemd”, vond ze ervan. Ik zelf vond het een van de merkwaardigste ikjes uit de moderne tijd. Judith, de schrijfster, is de weg kwijt en de redactie niet minder. Oordeel zelf: Judith loopt “vaak” met haar zoon in de ochtend “even met hem mee naar zijn fiets”. Dan praten ze “vooral over wat ze gaan eten ’s avonds”. Deze ochtend belde hij met ene Chay. “Hij belt, zij neemt op”. Nou nou, da’s apart. Not. Maar goed, ze schijnt dan te zeggen “Ik ben wakker”. En ze hangen weer op. Judith legt hem nog even voor ons uit: “Wauw. Cool. Intiem.” Geef mij ook zo’n moeder. Met de kop naar voren in de plomp.
DSR was er snel klaar mee: “Tsss … een openingszin om je been over te breken. En vervolgens je nek over de afsluiter. En we weten nog steeds niet wat de pot vanavond schaft.”
Wil jij net als DSR, LOLA LOVES CHAMPAGNE en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Bas van Vuren, aangenaam
Reacties zijn welkom via het reactieveld, of via het contactformulier hier, of via een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik zat weer eens op Twitter. By far het meest sociale medium. Toen was er een tweep die een vogeltje op haar garagedak had gefotografeerd en niet zeker wist welke of het was. Kijk, dan help je die even, want daarom zijn we op de wereld. Het was een grote gele kwikstaart, dat zie je aan dat stukje felgeel daar ergens bij zijn staart. Of hebben vogels ook lendenen? Dan daar dus. Het is allemaal op te zoeken in de voortreffelijke Peterson qua papieren gidsje of Collins Bird Guide qua Android appje.
Foto: “Vogeltje met geel aan zijn broek” © 2020 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Moh zeg, zo wauw!! Merci!!
Met de driehonderdeerste is die driehonderdste pas echt! Gefeliciteerd met het intro van vandaag.
Die kwikstaartjes, zijn die niet allemaal aan het overwinteren in Senegal?
Ocharme, dat driehonderdste introotje van vorige week… -milde glimlachicoon-. ’t stond er met koeieletters boven maar geen mens die het opviel voordat APD d’r zelf maar over begon.
En als een waar Farizeeer paart hij valse bescheidenheid aan een nauwkeurige boekhouding van wie hem al dan niet hulde heeft gebracht – ongetwijfeld voor latere afrekeningen.
APD kan maar beter oppassen met JdW een ‘meesteroplichter’ te noemen. Zoiets moet je kunnen bewijzen, anders is het smaad.
Of heeft JdW APD soms geld afhandig gemaakt? Beloofd om te investeren in een gezamenlijk blogpodium om rijk&beroemd te worden, waar vervolgens niks van terecht ? ’t zou APD’s niet-aflatende rancune kunnen verklaren -milde glimlachicoon-
Varen
Een vriendin en ik waren een stukje aan het varen. We hadden een superleuke middag gehad en wilden wel weer naar huis. We waren nog geen twee minuten op weg of de motor viel uit. Al snel lagen we in het riet. Na een tijdje kwam er een boot die ons wel een stukje wou slepen. We hadden een lijn vast, maar omdat we zo snel gingen was dat best zwaar. We kwamen niet meer bij. De vreemde vrouw maakte een foto van ons die we nooit meer terug hebben gezien. Waarschijnlijk staat-ie ergens op Facebook. Mijn buurmeisje lag op een ander eiland en kon ons wel naar huis slepen. Het was een bijzonder avontuur.
Lysan Wentzel
En toen… en toen…en toen… Het is weer zo’n periode dat de namen van de inzenders vaak interessanter zijn dan het verhaal.
Verder is het gebruikelijk om de leeftijd van de inzender te vermelden als het om kinderen gaat, nu hangt ’t boven de markt en is het moeilijk te zeggen wat we hier nu van moeten denken.
Toch een tipje: niet meer doen, zo’n concluderende afsluiter; de lezer bepaalt zelf wel wat ie ervan vindt.
Nrc heeft een opstelwedstrijd gehouden.
@DSR, JdW is een afkorting van ook nog eens een fantasienaam. Daar heb je dus geen lol aan qua smaad. Zijn echte naam is tientallen malen op het internet gedeeld door Trollemans. Maar daar doe ik niet aan mee.
Kwikstaartjes en trek moeten we ooit eens opzoeken ik meen dat de witte hier blijft en dat de rest vertrekt.
Lysan is zes jaar oud?
Misschien een trendbreuk? Eerst de grootouders, dan de ouders, nu de kinderen zelf?
En toen en toen en toen, was ook het eerste dat in mijn hoofd opkwam. Met de vraag naar de leeftijd van de inzender m/v. Maar om een sloep met motor te besturen moet je toch ouder zijn dan zestien? En weten hoeveel benzine je hebt om heen maar vooral terug te kunnen varen? Practical joke van pa en ma?
…en toen was ik thuis en toen las ik eindelijk de intro. ☻
Feestelijk, ik kreeg er trek van in een taartje maar dat had ik niet in huis. En toen nam ik maar een kop koffie. Nu dus.
De Schippers van de Kameleon is er niks bij.
Fraai intro weer zoals we inmiddels gewend zijn.
Interessant was de nadere vermelding van Lola Loves Champagne wier blog ik vanmiddag met veel genoegen heb gelezen.
Verder een incoherent ikje van een boottocht , een mislukt opstel dat de schoolkrant van geen enkele opleiding gehaald heeft imho.
Achter JdW schuilt een echt persoon, over wie APD zich echt heeft drukgemaakt.
Smaden hoort niet, daar verlaagt men zich mee.
Mens
Mijn vader komt thuis en ik doe mijn beklag over mijn moeder: „Ik mag niks van dat mens.”
Mijn vader reageert als door een wesp gestoken: „Je moeder is geen mens!”
Michel Wesseling
’t zal wel een mopje zijn, maar ik kende hem nog niet.
Het Ik-je maakt nu deel uit van het jeugdkatern?
Grappig!
De nieuwe trend wordt voortgezet, nu zijn de kinderen zelf aan de beurt.
Dit ikje is zo mogelijk nog slechter dan het allerslechtste ikje aller tijden.
Dat moet Brabant zijn. Hier is een mens (mins kan ook) een man. Vandaar de oude grap: je hebt mensen en vrouwen.
In dezelfde trant: is ’t een kiend of is ’t een maagien?
Vaccinatie
In de rij voor de kaaswinkel sta ik voor een bejaarde man. Een bekende van hem komt langsgelopen, en vertelt corona te hebben gehad, hij is goed hersteld. „Gelukkig”, zegt de man achter mij. „Alleen dat vaccineren, ik weet niet. Je weet niet wat ze in je spuiten!” De voorbijganger reageert in plat Rotterdams: „Pleur jij effe lekker op met je twijfels! Je zuipt al heel je leven. Alsof jij weet waar dat spul vandaan komt! Rot toch op joh, je steekt zo’n spuit in je poot en lult er niet meer over!” Met een ferme klap op de schouder eindigt het gesprek. De voorbijganger loopt door. Ik was getuige van de beste vaccinatiecampagne tot nu toe.
Marlou Dorgelo
De dialoog is goed opgeschreven, het decor eromheen wat minder. Ervoor, erachter, ferme klap en de gebruikelijke overbodige laatste zin.
Het is wel duidelijk dat de maatregelen tegen corona niet worden nageleefd. Dan lijkt vaccinatie de enige oplossing.
Zou dit ikje ook nog mogen worden gerekend bij de inzendingen van kinderen?
Leuke anecdote, maar zoals APD al zei bepaald niet optimaal verteld.
Ik zie het eerder als een sketchje van Van Kooten en De Bie voor me. Met in ieder geval Dirk – misschien tegenover Diana Charité (‘weet je wel – weet je niet?’) als sherryzuipende sceptica.
Het is in ieder geval geen ikje.
Bedelbeller
Wij geven periodiek aan goede doelen. Geen grote bedragen, maar genoeg om ons geweten te sussen. We hebben er een hekel aan om door diezelfde goede doelen opgebeld te worden, voor nog wat extra’s. Bedelbellers noemen we de arme sloebers die daarvoor worden ingeschakeld.
Vanmorgen was het weer raak. Ik onderbrak de bedelbeller en zei dat we al genoeg gaven. „O nee!”, zei die, „u hoeft nu ook helemaal niks te geven!” Hij begon een lang verhaal over het goede doel dat eindigde met het verzoek het niet te vergeten als we ons testament gingen maken. En zei toen: „Dus dan merkt u er pas wat van als u dood bent!”
Martin van der Jagt
De uitsmijter is een goeie, alles ervoor is overbodig.
De doden sturen ook geen Ik-jes in, en daar hebben wij dan weer geen last van.
Het enige doel van dit Ik-je is om de zelfgenoegzame spitsvondigheid van de inzender tentoon te spreiden – bah!
Want wat een buitengewoon onaangename manier om over mensen te praten, met je ‘bedelbellers’ en ‘arme sloebers’. Wat vanwege de giften eventueel ten voordele was bijgeschreven op de Hemelse Bankrekening kon inmiddels wel eens in een flinke roodstand zijn omgeslagen.
Slechtste Ik-je van het Jaat Totnutoe.
Hoeveel zou je moeten geven om je geweten te sussen? In het geval van de inzender naar mijn mening heel veel. Meer dan de helft van zijn jaarinkomen bijvoorbeeld.
Bedelbeller, het is een goed gekozen term, maar zo iemand zet je niet als arme sloeber te kijk in de krant.
Vroeger was het een eer voor Nederland om tenminste 1% van het nationaal inkomen te bestemmen. Those were the days …
Rood
Bij het aankleden zit mijn lange haar in de weg en ik knoop het vast in een lage paardenstaart.
Rood is de haarkleur. Al fietsend ga ik naar een afspraak en er komt een Surinaamse man naast mij rijden. Hij zegt: „Meisje er ligt een dode vos in je nek.”
Hij fietst verder, kijkt om en zegt ook nog: „typisch Hollands.”
Ik heb alle varianten over mijn haarkleur gehoord, deze was nieuw en goed voor een hele dag lol.
Willemien Westenenk
Willemien kan beter een paardenstaart knopen dan schrijven. Waar moet ik beginnen? “Rood is de haarkleur”, “al fietsend ga ik naar een afspraak” … hoe moeizaam.
Maar goed, de dode vos dus. Wat de man met de dode vos bedoelt en wat hem bewogen heeft om Willemien aan te spreken is mij een raadsel. Dacht hij aan een bontmantel? Was de reactie van Willemien niet levendig genoeg? We zullen het vermoedelijk nooit weten.
En wat is er dan zo typisch Hollands. Die kleur haar zeker niet
Het lijkt er steeds meer op dat nu de kinderen zelf aan het woord komen in de ikjes.
Een hele dag lol om een dode vos in je nek! Ik voel een generatiekloof aankomen.
‘Rood is de haarkleur.’ – bij deze het Lelijkste Ik-jeszinnetje van het Jaar Totnutoe.
Rood brengt trouwens het slechtste in de mens naar boven – van de schrijver van het Koningslied:
Rood is al lang het rood niet meer
Het rood van rode rozen
De kleur van liefde van weleer
Lijkt door de haat gekozen
Dat mooie rood was ooit voor mij
Een kleur van passie en van wijn
Ik wil haar terug, die mooie tijd
Maar zij lijkt lang vervlogen
En alle beelden op tv
Van bloed en oorlog om ons heen
Werken daar ook niet echt aan mee
Dus ik neem heel bewust het besluit
De krant leg ik weg
En de tv gaat uit
Etc…
Reclame
Met verbazing zie ik hoe onze grootgrutters uitpakken met reclame in deze Sinterklaastijd.
Ik zie weer voor me hoe we járen geleden voor onze zwartwit-televisie uitkeken naar een van de eerste reclames in ons land: op een bibberend beeld verschenen drie flessen frisdrank en op de achtergrond schreeuwden meerdere mensen hard „Herschi!!!”
En dat was het dan.
Trudi Laan
Nu moet ik wel toegeven dat dit ikje niet strookt met het idee dat dit de week van de kinderen was. Kinds dan? Dat is te hard. Sorry Trudi. De oude doos kan weer dicht, wat mij betreft.
Zouden er ook kleingrutters bestaan?
Ik herinner mij Gero als eerste STER reclame. Kennelijk was het de tweede. Zie het allereerste STER-blok 2-1-1967:
Dat watertje tussen de spots vind ik wel rustgevend.
Ja, Loeki was nog niet uitgevonden. Hiero zit er helemaal niks tussen de spots, da’s soms wel een beetje verwarrend.
Saaiste draad in jaren al kan ik niet oordelen over draden na 28 oktober half vijf bekijkbaar.
En een paar jaar na 2014 of delen ervan.
Rust is fijner dan een rode paardenstaart tenzij deze echt lang genoeg is voor semi-sadistische saterdagmiddagen fotograferen. Met een mobiel welteverstaan want het oordeel moet snel zijn net als de uploadsnelheid zodat de handjes naast rode oortjes gelijk uitgedeeld kunnen worden. 3560 of zo binnen een stief kwartiertje was een record tot ook deze gratis amateur-site ten prooi viel aan de zielige mastrubatiedwang van de pornogast zonder enige fantasie.
99% van alle mannen en 100% van de bij de haren er naar toe meegesleurde lieve sloeries.
Als u dit leest is het zondag, doe mij een plezier en plak hier een stukje bijbel op. Mijn ogen trekken het niet meer, u weet wel. Staar te lang en word pilaar mensen.
Goedemorgen Timmer, lekker geslapen?
Oh, hij is al weer weg. Of ligt nog uit te slapen, dat zal het zijn.
Nou, dat was een zware bevalling, zoals de oude Grieken al zeiden. Maar het is gelukt, het nieuwe intro staat als concept in de steigers, klaar om door de nachtploeg bewerkt en verfijnd te worden en dan hopen we hem zoals gebruikelijk morgenochtend tussen 7 en 8 te publiceren.
Voor jullie en de andere 952 “fantastische mensen” die volgens de widget rechtsbovenin dit blog volgen (afgezien van de velen die hier zelf op terecht komen, al dan niet via sociale media).
Waarom de bevalling zo zwaar was? Ik heb een nieuwe computer en wel een Chromebook, zuchterdezucht. Niets is zoals het was. Maar ik wen er wel aan en zo niet, dan ruil ik hem in.
Het intro gaat over de kat zijn kat en andere verhalen. Timmerark komt er ook in voor. En LOLA loves CHAMPAGNE op herhaling. Ze is het waard. Haar blog is het waard. En … een ouwe bekende komt terug, althans in het intro. Wanneer? Morgenochtend vroeg bij leven en welzijn.