De dochter van Judith Hendriksen richt een studentenkamer in. In een hoge kast in de keuken wil ze de schoonmaakspullen plaatsen, want daarin kun je volgens haar moeder het best spulletjes zetten die je niet vaak nodig hebt. En hopla, daar heb je al weer een ikje geplaatst in de NRC. Wat een armoede, wat u zegt. Maar we doen het er voorlopig maar mee, in deze rubriek die zo langzamerhand steeds meer op een In Memoriam voor het Ikje gaat lijken, volgens Bertie. En gelijk dat ze heeft.
De Schrijvende Rechter (DSR), iemand die alleen maar dankzij de ikjes een bekendheid is geworden, althans bekendheid in de heel kleine ikjescirkel, reageerde zijn chagrijn af op het onderhavige blog. Een “margeblog” noemde hij het, “waar sommigen je voor de lol aan puin schrijven”. Met die sommigen had hij volgens mij vooral zichzelf op het oog, maar misschien weet hij dat niet.
“Het zal wel.”
Ook Timmerark liet zich niet onbetuigd, dit keer in de overtreffende trap van negatieve zin. Op mijn eerbetoon aan zijn prachtige grafdicht voor zijn overleden moeder en de welgemeende condoleances en goede wensen van een enkeling alhier reageerde hij met het onvoorstelbare botte “Ik zie Oeverloos Geouwehoer in combinatie met Apiedapie cq Bas van Vuren en ik kan wel bedenken waarover het gaat, of over wie. Het zal wel.”
Leuk, daar doe je het als blogbeheerder elke week maar weer voor, dacht ik mismoedig op zaterdagmiddag, toen ik me weer aan het schrijven van een nieuw intro had gezet. Het kostte me dit keer ietsje meer moeite om de zin te vinden, dat mogen jullie best weten.
Maar goed, er zijn gelukkig nog genoeg lezers over voor wie ik het wel allemaal nog doe. Met plezier. Klare Taal onthulde een spannend miniverhaaltje over haar studentenleven toen ze het volgende vertelde: “Mijn moeder kwam een keer onverwacht per trein afgereisd uit Brabant naar Utrecht eind jaren zestig. Zij vroeg zich af wat toch dat jacquetkostuum bij mij daar deed.”
En zij niet alleen bleek nu ruim vijftig jaar later. DSR nam aan dat Klare Taal “als roaring-twentiesmanspersonage naar de carnaval ging; wat zou het anders kunnen beduiden?”
We gingen het maar gauw over pikkelillie hebben, oftewel piccalilly. Ene Hans Heuvelhorst kon dat in de supermarkt niet vinden. Ja, NRC-lezers maken wat mee vandaag de dag. Het bracht bij DSR een aanval van het schompetanus teweeg “en dat vlak voor de Kerst – het spuit zijn neus weer uit”.
“Echt bizar asociaal.”
En het werd maar niet beter vorige week. Duvera Herfst luisterde in de trein “van het hoge noorden naar de Randstad” een telefoongesprek af van een tiener. “Haar harde stem vult de hele coupé”. Dan hoort ze “de dame in kwestie” opeens zeggen: „Er zit een chick hier ons af te luisteren, echt bizar asociaal.”
Het was dan ook niet verwonderlijk dat de vacaturemelding voor een ikjesplaatser (m/v), bezoldigd overeenkomstig de CAO voor Margeblogs, weinig reacties opleverde. Voorlopig moeten we het dus nog van de goedertierenheid van een paar lezers hebben, en ook ikzelf ben regelmatig niet te beroerd om dit handwerk te verrichten. Alsof ik niet al genoeg werk te doen heb aan het onderhouden van dit hele blog, maar goed, het is de tijdgeest.
Sommige lezers vonden trouwens de term “het hoge noorden” denigrerend. Ik niet.
Het ging verder over een meisje van vier – dochter van Frauke van der Beek – dat beweerde dat arme mensen geen chocolade lusten en over een fietser die kromgebogen over zijn stuur een berg oprijdt en daar een gek met een wapperend papiertje tegenkomt die vraagt of hij Jezus al gevonden heeft. “Spreekt u mee”, zou ik zelf gezegd hebben, maar ik was het niet. Het was Ruud Douma. Had ook Heer Rozenwater kunnen zijn ja.
En dan nog het broddelwerkje van Evelyne Ledeboer, die het gek vindt dat haar 18-jarige zoon haar een samenvatting aanraadt, zodat ze een boek waar ze niet aan toekomt toch in haar boekenclubje kan bespreken. Het bleek dat onze lezers daar ervaring mee hebben, met boekenclubs, zoals Ad Hok bijvoorbeeld. Die vond het vooral een excuus voor een gezellig avondje met een hapje en een drankje. Het eerste kwartier ging de discussie over het boek, de rest van de avond werd er oeverloos geluld over allerlei andere zaken. “Zo’n beetje als de ikjesbespreking dus.” Pawi was ooit lid van een club waarin twaalf mensen een keer per jaar boeken kochten en die elke maand aan een medelid gaven. Zo las je dus twaalf boeken voor de prijs van een. “Maar erover kletsen, discussiëren, dat werd niet gedaan.”
En we gaan eruit met een mooi en best wel toepasselijk deuntje van Elvis.
Wil jij net als Bertie, DSR en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Bas van Vuren, aangenaam
Reacties zijn welkom via het reactieveld, of via het contactformulier hier, of via een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik zat weer eens in een zaaltje. Cursus voor het een of ’t ander. Man, wat kunnen die saai zijn. En ik dacht dat we de Powerpoints na afloop wel zouden krijgen, dus dat aantekeningen maken niet echt hoefde. Kregen we dus niet. Ik heb er weinig van opgestoken en fotografeerde uit pure verveling een koffiebekertje. Volgende keer zie ik misschien weer iets anders. Laten we het hopen.
Foto: “Vervelend bekertje” © 2020 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
De ballen
„DAT IS EEN VERSCHRIKKELIJK BOEK!”
Het was niet altijd bevorderlijk voor de verkoop als Martin Ros, zijn overhemd vol koffievlekken, aan je boekenkraam stond en opeens begon te tieren tegen een klant die nietsvermoedend in een boek stond te bladeren.
Maar kleurrijk was het wel.
En boekhandelaren zagen hem even goed graag komen, want het envelopje met contant geld dat hij steevast bij zich had, zette hij meestal wel om in een stapeltje boeken.
Voor hij het kocht, wilde hij wel altijd uitvoerig over een boek discussiëren.
Wat meestal eindigde met een misprijzend: „U verkoopt schitterende boeken. Maar u heeft er de ballen verstand van!”
Jochen van Barschot
Het in memoriam wordt niet eens meer vermomd als ikje. De schrijver blijft volledig uit beeld.
Ach, Martin Ros…. heerlijke man. Wat had ie het goed met Mieke ter Wij. Jammer dat de Tros hem met pensioen stuurde. Dacht eerlijk gezegd dat ie er al een tijdje niet meer was en dat NRC uit arren moede maar beschouwingen ging plaatsen over iedereen die de afgelopen vijfhonderd jaar is gaan hemelen.
APD sneert in het introotje maar weer eens over DSR, dit keer over zijn bekendheid ‘in heel kleine ikjescirkel’. Het sprak me wel aan. APD geeft daarmee immers correct rekenschap van zijn uiterst bescheiden plaats in het margebloggertjeswereldje en stelt DSR gerust wat betreft diens voortdurende angst om nog eens echt bekend te worden. Want wat zou dat opleveren? Hooguit een waardeloos Ik-je als je je doodskleed nodig hebt.
Ondanks de pogingen van Huntelaar hebben we gelukkig het lepeltje niet gehaald vorige week. Zou ook niet uitgereikt worden, hadden we hier op de redactie al besloten.
Jammer, DSR had ’t ‘m gegund!
Martin Ros, jeetje, de man is nog warm en wordt al ge-ikt. Of ver-ikt?
Intro is in ieder geval goed gelukt.
Goedemorgen, was ik vergeten.
Goedemorgen allemaal!
Goedemorgen! Het intro is in mineur opgemaakt, maar dat mag de pret niet drukken.
Leuk ikje, informatief ook. Ik kende Martin Ros niet, zeker onder een steen geleefd?
De decembermaand stemt altijd wat weemoedig en nostalgisch evenals het intro van vandaag.
Het eerste ikje van de week fleurt alles weer een beetje op, ik hoor ineens de wonderlijke stem van Martin Ros met zijn niet te evenaren boekbesprekingen.
De harde lockdown begint vannacht om twaalf uur, zo fluisteren doorgaans goed ingelichte en lekopvangende kringen. Alleen essentiële winkels open tot 19 januari. Naar het tuincentrum holt om alvast een kerstboom te kopen … De rest komt wel.
@P
Of in Drenthe
@KT
De man is aan corona bezweken. Daar fleur ik als fan toch minder van op. De regel vol hoofdletters is bij hoge uitzondering overigens zeer gepast.
@APD
Wordt er vanuit de gemeenschap nog iets georganiseerd vanwege ’t droeve nieuws of is het hier alleen maar een beetje kerstkransjes vreten?
@DSR Dat bepaalt de gemeenschap. Voor mij hoeft het niet. Het is alweer vergeten. Schone lei altijd op maandag, weet je nog wel? Zal wel niet …
@APD
Dit was juist een aanzet tot een schone lei, een open hart en geest richting het gemeenschapsleven! Een nieuwe week, ja ummes?
Maar wat je gelijk hebt hoor, ‘de gemeenschap bepaalt dat zelf wel’, daar hoef jij het voortouw niet voor te nemen. Kan DSR zich ook uitstekend in vinden, en je hebt het mooi duidelijk opgeschreven. -milde glimlachicoon-
Prima en nu maar hopen dat je er iets van geleerd hebt.
Zeker – eens een hypocriete vlerk, altijd een hypocriete vlerk
Kom kom, hypocriet vind ik je niet hoor. Hoogstens een beetje een zeurtje. Haal je zelf niet zo naar beneden man.
Maar het ging juist over jou! Dat zeg ik vanuit DSR’s inderdaad niet-hypocriete inborst.
En schei nou maar eens uit. Zo komen d’r hier nooit meiden!
Oh? En Pawi, Bertie en Klare Taal zijn soms geeneens geen meiden?
Dat zijn dames.
En waarom wil je dan meiden? Ik ben blij met onze dames.
Voor DSR:
Ben jij soms bang voor meiden?
De dames mogen best blijven, graag zelfs.
Op een bepaalde leeftijd groei je over meiden heen, DSR.
Kijk! Kerstmis begint vroeg dit jaar. Welkom lief Heer Rozenwatertje.
Door de man die in 2020 de nickname HeerHolocaustHumor verdiende, protesten tegen zijn nazigrapjes wegwuifde als autistisch geklaag en vervolgens al zijn criticasters modereerde voelt DSR zich niet aangesproken.
Het is me een raadsel waarom APD zo nodig bij hem in ’t gevlei moet komen.
Maar goed, als APD zo nodig het kerstmannetje wil uithangen….
Want wat heeft heeft HHH nog in deze tijd van het jaar dan die ene verschoten bikinifoto van A. – genomen vanaf de rug.
Dit blog blijft gewoon open. Wellicht een schrale troost, maar samen krijgen we dat virus wel klein.
Eerst een terugblik, HR, dan de voorspellingen.
Mijn “keek op het jaar” is er een van tanend enthousiasme, van afscheid van reageerders als mopperkont en lummel. Dat geldt voor alle blogs die ik bezoek.
Een strenge lockdown raakt ons nu even niet. We doen er al lang aan. Prachtig hoe Rutte het fluitconcert buiten even neerwuifde.
Nee APD…..-dikke zucht- jij en die goeiige Gerrie van je hebben het dus nog steeds niet begrepen: hoe meer samen, hoe meer virus!
De kluizenaar, eenzaat en heremiet dienen ons tot voorbeeld.
Eerste levensbehoeften
Op het mbo geef ik sinds de lockdown online les. Om 10 uur deze ochtend, een uur voor de start van de les Loopbaan en Burgerschap, krijg ik het volgende bericht via de Teams-chat:
„Hey mevrouw, ik ben vanmiddag afwezig bij maatschappijleer i.v.m. kapper en de mogelijkheid dat morgen alle kappers worden gesloten door corona. Zou u mij het huiswerk door kunnen sturen, dan zorg ik dat dit ingeleverd wordt.”
Termen als ‘eerste levensbehoeften’ en ‘noodzaak’ krijgen een hele andere invulling in tijden van corona. Ik moet er hard om lachen.
Voor vandaag besluit ik dat kappersbezoek een geldige reden is voor afwezigheid.
Kitty Hemmer
Handig dat Kitty alvast zegt dat ze hier hard om moet lachen.
De emoties volgen elkaar op als in een koortsdroom: eerst las DSR dat APD gewag maakte van Kitty, DSR vreesde voor Van Vlaanderen, waarna zijn hart opsprong toen dit niet zo bleek te zijn. En dan alsnog de ontgoocheling…. mbo in kleine letters, maak het nou!
Overbodige laatste zin ook.
Enfin, hou m’n hart vast voor een tweede golf lockdown-Ik-jes. Zouden al die geborneerde NRC-lezers er inmiddels in slagen de onderknuppels digitaal te koeieneren, uitvaren tegenover een chatbot vanwege de onpersoonlijke behandeling ofzo?
Bij mij stond er geen titel boven, maar een cartoon van Fokke en Sukke. Ook leuk, maar helaas hield het geen verband met het ikje. F&S belden hun oma om te vragen hoe je verduisteringsgordijnen maakt.
De leerling van Kitty was net op tijd, alle kappers zijn sinds 0:00 uur dicht.
Ik bespreek net zo lief dagelijks cartoons van Fokke en Sukke.
Die zijn doorgaans goed, dus daar valt weinig aan toe te voegen.
Precies het tegenovergestelde van de ikjes dus. Die zijn doorgaans slecht dus daar valt heel veel aan toe te voegen
Je vraagt je weleens af waarom die ikjesschrijvers er niets bijleren.
Die cartoons zijn inderdaad geestig en komen uit het brein van de ‘rijdende rechter ‘ John Reid.
Echt waar???????
Ja we zouden als blogbazen een prachtige avond kunnen doorzakken, ervaringen en tips uitwisselend over hoe om te gaan met bepaalde klanten . Maar goed, hier mis ik vooral Lummel en Ilona en Mopperkont maar die komen wel weer eens langs. Qua algemene ontwikkeling en dagelijks dingen leren mis ik al een hele tijd NaamNomName. Het zij zo. Luvienna zit nog altijd bij jou te mokken, of is ze druk?
Reid, Geleynse en van Tol. Ze ondertekenen met RGvT. Al decennia lang. Ongelooflijk knap, elke dag verzinnen ze met zijn drieën een nieuwe grap.
Kamagurka zouden we ook niet willen missen, hij verzint én tekent elke dag een nieuw commentaar op de waan van de dag.
Ja tja HR, iemand hard aanpakken heeft nog nooit goed uitgepakt. Misschien is het maar goed dat er een trouwe cirkel reageerders overblijft. Bij jou en bij Bas.
Tssss… HR die erover fantaseert hoe het zou zijn om een paar echte kloten te hebben, misschien wel met een haartje erop.
De enige kwetsbare reageerder op zijn blog is hijzelf: die wijven daar snauwen hem af als ie buiten de lijntjes kleurt en niets stemt hem gelukkiger om hen kwispelend te pleasen, desnoods door DSR met – ik het niet genoeg herhalen- Holocaustgrapjes te bejegenen.
Kerstgroet
Maandagavond. Om 19 uur begint de persconferentie van onze premier, maar ook de laatste yogales van dit jaar. Ik kies voor yoga.
In het naastgelegen zaaltje hebben, zoals altijd, een stel meiden een luidruchtige dansles, die om 19.30 uur is afgelopen. Wij, in onze heel rustige yogales, horen ze afscheid van elkaar nemen met de, volgens mij, legendarische woorden: „Doei! Fijne lockdown!”
Joke Timmer
Volgens mij zijn ze niet legendarisch.
En het was geen persconferentie.
In maart nam een collega afscheid met de woorden ‘tot over twee weken!’. Daar heb ik achteraf nog wel eens naar terugverwezen, het zelfs het etiketje ‘legendarisch’ gegeven, maar naar de krant sturen – nee.
Als je dan toch je belevenisje wilt uitmelken, doe het dan met bravoure! Dat ‘volgens mij’ komt schaapachtig over.
En voor sommige mensen is een lockdown best fijn, dat is toch niet zo’n buitenissige gedachte?
Zo’n jenevertje lijkt DSR spelen met vuur. APD had tijdens IRL-ontmoeting aan een glaasje spa rood genoeg om naderhand het gezelschap tot de grond te af te branden.
Ondertussen laat HR zich kennen als een hypocriete Jan Hen, die de dames tekstjes als ‘Sorry, het zal niet meer gebeuren’ toezwijmelt, terwijl hij tegen DSR uit frustratie naar het moderatiewapen grijpt – nadat die niet voor kampbeul uitgemaakt wenste te worden, maak het nou… Sexisme van het zuiverste water. En HR’s people skills zijn er niet op vooruitgegaan sinds zijn mislukte poging tot schoolmeesteren over een kunstblog op Drasties.
Ondertussen blijft ie lang plakken voor iemand die hier allemaal zo negatief & vreselijk vindt. Te begrijpen: zijn eigen blog lijdt aan hevige bloedarmoede, met L.’s pipse veganhumor als enige constante.
Er zit meer leven in een visstick.
LOL, die visstick zou het weleens tot volgend intro titel kunnen schoppen.
Het lijkt hier wel een beetje op Propria Cures. Schrijf nog eens wat!
Ach PC! Mijn lijfblad van jaren her. Hoe heb ik verlangd daar ooit een keer in te mogen schrijven. Not.
Bint? Kennen we die?
Drie boeken
We besloten een deel van onze boeken op te ruimen. Maar ruim 1.000 boeken zet je niet in zo’n leuk boekenkastje op straat. Ik maakte foto’s in keurig gerubriceerde stapeltjes. Na lang turen op mijn foto’s zei de man van de tweedehandsboekwinkel: „Ik wil er wel drie hebben. Uw generatie heeft allemaal dezelfde boeken, daar kunnen we een straat mee vullen.” Die drie boeken heb ik in een boekenkastje op straat gezet.
Wilma van Geemert-Bongers
Geen idee wat dit betekent. Was Wilma boos op de man van de tweedehandsboekwinkel? Zo ja waarom dan? En is de man van de tweedehandsboekwinkel vervolgens ’s nachts in de straat gesignaleerd?
Klopt. Niemand heeft meer interesse in tweedehands Wolkers, Reve, Hermans of Mulisch. Vreemd dat de inzendster die drie boeken niet aan de winkelier heeft gegeven. En jammer dat ze die boeken niet benoemt.
Overigens mag Bint ook alhier reageren hoor. Ook kritische noten, mits betamelijk geformuleerd en niet ellenlang en telkens weer, zijn welkom. We leren ervan.
Tsja, het is waar. Bij de tweedehandswinkel en het antiquariaat is het doorgaans koekoek-eenzang. Geeft niks, logisch dat mensen van dezelfde generatie hetzelfde lazen – en dat het opkomend geslacht daar minder in is geinteresseerd.
Dit stukje was natuurlijk veel leuker geweest als we namen en rugnummer hadden gehad van de geweigerde en geaccepteerde boeken.
Wolkers, Reve, Hermans of Mulisch – Pawi’s vertrouwen in de mensheid is ontroerend.
Ik denk dat je eerder moet denken aan Konsalik, Virginia Andrews en Jackie Collins moet denken, alsmede overgeerfde natuurboeken van Reader’s Digest (‘Landelijke Nederland’) en Herman de Man.
De boekenbaas zal de Bomansjes en de Carmiggeltje er wel hebben uitgepikt. Daar blijft vraag naar. En Mulish loopt volgens mij ook nog wel.
APD heeft kennelijk nog wat te leren van Bint, voor DSR geldt dat niet.
DSR verdenkt HR ervan dat ie zijn eigen onmachtig gekerm maar onder pseudoniem heeft geplaatst, beducht als ie na gisteren is voor nog een oorwassing.
Het zou ook kunnen dat Indra, die zich eerder van Bordewijk-pseudos heeft bediend, even koffiepauze had tijdens wereldredden -milde glimlachicoon-
HR’s inspanning om DSR eea ter oge te laten komen is vertederend. Hij heeft in ieder geval door dat plaatsing op zijn eigen blog geen volk op de been brengt.
Ik dacht slim te zijn met een technische en inhoudelijke analyse van Bints reactie. Maar nee, technisch (qua spellingsovereenkomsten) en qua inhoudsovereenkomst kan het inderdaad Indra zijn, maar ook Keessie, Ilona, Heer Rozenwater, Letterzetter en Mopperkont. Ik kan niet zeggen waarom, want dat zou de aard van mijn analyse (hoe krakkemikkig ook) onthullen. Niet dat je er veel mee opschiet, nee. Maar wie weet, horen we nog wel meer van deze “Bint”.
Keessie kun je in ieder geval doorstrepen. Dit is niet in overeenstemming met zijn aard en aanpak.
Ilona en Indra lijken me ook genoeg andere dingen aan het hoofd te hebben.
En dan nog… nu stel je dat krakkemikkige systeempje van je in het middelpunt, terwijl het om die rare post van en allicht door HR gaat.
Het gaf DSR wel weer een overschot aan gelijk wat betreft de kijkende snauwerds bij de buren.
Och, Bint Bint Bint tot vandaag had ik nooit van hem (m/v) gehoord. Laten we hem ook niet al te veel eer geven. Laat hem maar op dat buurblogje pruttelen, hier past hij niet.
Elschot Bordewijk Vestdijk Slauerhoff Blaman Büch Timmerark…wie leest ze nog?
Ik zei de gek. Maar de Slegte hoefde ze niet, en Paagman ook niet.
Indra heeft zo haar eigen zorgen, was een tijd van de radar verdwenen, maar heeft haar oude tegenzin tegen DSR weer hervat, lijkt me zo. Lummel ook misschien?
Ik denk ook dat het een van beiden is. De verwijzing naar het dagelijkse leven van DSR doet me op Lummel gokken.
Kaarten
Voor de deur van de lokale boekhandel-annex-postkantoor staat een lange rij wachtende klanten. In die rij een zeer oude man met rollator, betraande ogen en een druppelneus.
Een behulpzame medewerker vraagt of hij alleen kaarten wil inleveren. De man knikt bevestigend, grijpt in zijn rollatortasje en haalt daar ongeveer honderd rouwkaarten uit.
De medewerker pakt ze stralend aan en zegt: „Ik zorg ervoor dat ze op de juiste plek terechtkomen! Prettige feestdagen!”
Jorien Mudde
Het zal wel schrijnend bedoeld zijn. Is het niet, op deze manier beschreven is het niet meer dan een ooggetuigenverslag.
Inderdaad mag je met honderd mensen een uitvaart bijwonen. Wat een bof dat de overledene zoveel familie vrienden en kennissen had!
Er is nog steeds een levendige Elschot-verering in Vlaanderen en Nederland. Er verschijnen nog steeds biografieen. En terecht – het is DSR’s favoriete schrijver, blijft de moeite waard om te lezen en te herlezen.
(E. heeft eens een opstel geschreven voor zijn kleinzoon. Die kreeg een onvoldoende vanwege de belegen stijl. Gelukkig waren er toen nog geen Ik-jes. Enfin…)
Tsja, wat moet je dan zeggen: ik gooi uw kaarten achter de radiator. Rottige feestdagen!
Zichtbare neusdruppel – geen masker dus. Gaat lekker daar in vrijstaat Nederland.
Wie Bint ook mag zijn, een patataardappel die zich bekommert om je dagelijks leven is een opsteker in deze donk’re dagen
Nu HR toch zo gedienstig is, misschien kan hij aan het eind van de week een overzichtje doorsturen van de reacties op de Ik-jes te zijnend. Spaart weer een bezoekje uit.
Of beperk het maar tot variaties, indien aan de orde, op de standaard-Ik-jebespreking bij de buren:
‘Jaja…’ / ‘Zeker niet goed opgelet’ / ‘Een afluister-Ikje’/ ‘Mwah’ / ‘Of je neemt gewoon een vegaburger ipv een …’/ Geen enkele reactie.
Het lijkt er inderdaad op dat HR een drukkend effect heeft op dit blog, waar ie vaker is te vinden dan onder z’n eigen lekkende dak.
Maar APD hoeft wat mij betreft iet modererend op te treden hoor. Zelfs zo’n heetaangebakken botterletter als HR, inclusief z’n botte knar en z’n hondjesgekaffer uit het niets, heeft met kerst een plekje aan de brede boezem van DSR -milde glimlachicoon-
Zo is het, het is bijna Kerst en niets kan ons deren.
HR wil gewoon het Lepeltje…
HR en Huntelaar, allebei beginnen ze met een H. Typisch…
Toe maar, Heer Rozenwater is met de nasleep van een kwade dronk uit bed gestapt? Hebben we iets misdaan alhier? Of waren we te dichtbij de onthulling van Bint? We zullen het vermoedelijk nooit weten. Snerend en scheldend gaat hij alweer zijns weegs.
Bint, schoolhoofd, ‘man van orde en tucht.’
Van toepassing op iemand die jullie kennen? ☻☻
(hierna zal ik niet meer inbreken).
Man van orde en tucht kan alleen maar Heer Rozenwater zijn. Iedere andere reageerder die ik ken is vrolijk, relaxed, houdt van een gebbetje en is niet nieuwsgierig naar iemands baan, vrienden en offline leven. Dank je, Bertie, we hebben hem!!
Nah, ik denk het niet.
Nee, dat denk ik ook niet.
I.t.t. tot HR kon Bint wel orde houden.
Geluidskap
Vanmorgen ging ik ons pand uit met jachtgeweer in het foedraal en oorkappen voor gehoorbescherming daaraan vastgeklikt.
Een bouwvakker, die voor een van de andere bewoners aan het werk was, vroeg welk instrument ik bespeelde.
Ik: „Nee, ik ben op weg naar de schietbaan!”
Hij: „Ik dacht al, zo slecht kan je niet spelen, dat je een geluidskap nodig hebt.”
Onno Lamme
Wat kunnen ze toch leuk uit de hoek komen, die bouwvakkers. Een schot hagel zou hij van mij hebben gekregen.
Bint heeft het bij de buren over Las Palmas. Was toch dat Canarische Eiland waar hij met zijn gekke vriendinnetje ruzieend rond fietste?
Altijd oppassen met de CapsLock (tip van collega blogbaas). Je loopt het risico dat je dan geen antwoord krijgt. Mensen praten niet graag met schreeuwerdjes. Kenmerk van een fantast: kleine dingetjes veranderen. Fuerteventura naar Las Palmas is een schoolvoorbeeld.
HR’s uitingen krijgen steeds meer de kenmerken van een totale meltdown: schreeuwen, zich als Bint manifesteren, dwangmatig blijven reageren….
Het begon dit jaar met Holocaustgrappen en straks eindigt het nog in een isoleercel.
‘Vanmorgen ging ik ons pand uit met jachtgeweer in het foedraal en oorkappen voor gehoorbescherming daaraan vastgeklikt.’
Lelijkste Ik-jeszin sinds mensenheugenis!
Over APD’s tweetjes voor zover hieronder weergegeven: eerst The Rock, nu Daniel Bryan… ik had APD niet als pro wrestlingfan ingeschat.
Aardig ikje, misschien wat onhandig geformuleerd en misschien zelfs zelfbedacht, maar het is een podium voor de jager. Welverdiend.
Hoe staan we d’r inmiddels met het lepeltje voor?
Tweetjes???
Het wordt spannend!
Oh die tweetjes! Dat zijn willekeurige 22:22 tijdmeldingen.