Dementie-ikjes druk ik niet meer af. Er stond er vorige week weer eentje in de NRC. Weg ermee. Echt. “Je zou er van langs je enkels gaan pissen om het nog een beetje warm te krijgen”, verzuchtte De Schrijvende Rechter (DSR). “Je zult na een lang leven toch maar zo op de achterkant van de krant eindigen.”
In deze coronatijd heeft hij toch niks anders te doen
Het was opnieuw magerheid troef qua ikjes. Die van Luc Keijzers van hierboven bespreken we dus niet eens. Maar die van Lex Heijnis was niet echt veel beter. Zijn kleinzoon van zestieneneenhalf zit in zijn eindexamenjaar, leutert opa. Zestieneneenhalf, met halve jaren reken je al vanaf de peuterleeftijd niet meer toch? En ze bellen met elkaar. Normaal is kleinzoon kort van stof. Nu praat hij honderdeneenhalf uit. Waarom? In deze coronatijd heeft hij toch niks anders te doen. Dat was de hele ik. Wat een clou. Wat een pointe. Wat een originaliteit. Not (3 ½ keer).
En die van Peter Prinssen dan: hij realiseert zich dat hij ouder wordt, want op de televisie zeggen ze dat thuisbezorging van boeken vooral voor “oude mensen” een goede oplossing is. En Peter laat zijn boeken bezorgen. Dus is hij oud. Terwijl hij er nog zo jong uitziet en zich zo’n piepkuikentje voelt. Zoiets.
Emma Versendaal zag het zoveelste ikje over mensen die voor het niezen het mondkapje afdoen geplaatst. Het ergste is nog, grapte Ad Hok, dat ze hetzelfde doen met condooms.
Of het de Kersttijd was of de abominabele kwaliteit van de ikjes zullen we nooit weten, maar het aantal reacties daalde tot een dieptepunt. Gelukkig zei Bertie nog “hi”. En Klare Taal wenste ons nog een aangename kerstdag “met of zonder spekjes”, gevolgd door dito wensen van Bertie en Pawi.
Dat was alles vorige week, qua hoogtepunt. Maar misschien wordt het in het nieuwe jaar weer drukker.
Wil jij net als DSR, Ad Hok en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Bas van Vuren, aangenaam
Reacties zijn welkom via het reactieveld, of via het contactformulier hier, of via een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Het was Kerstfeest. Nou ja, het woord feest is dit jaar een tikkie teveel gezegd. Ik zag al wandelend deze kerstboom aan de overkant van de straat voor een leeg winkelcentrum. Er kwam een vlaag van droefheid over me heen. Dat mogen jullie best weten. En deze foto beeldt dat precies uit. De afstand tussen die figuren. De afwezigheid van sfeer, sneeuw, versiering. Een hele trieste boom, vond ik. Wat jullie? Volgend jaar zie ik misschien iets vrolijkers.
Foto: “Kerstboom der Triestheid” © 2020 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Blij
Wij wonen aan een weg naar een begraafplaats, maar ook in de buurt van een sterrenrestaurant. Laatst kwam een rouwstoet voorbij met direct daarachter een auto van wildhandel Treuren met de slogan: „Treuren maakt blij”. Daar was ik even stil van.
Herman van Leeuwen
Och, ik heb ze wel hilarischer gezien, maar goed, de kop van de nieuwe week is ermee af en dat is ook wat waard.
Zou het intro nog korter kunnen? Btw, leuke vondst van die honderdeneenhalf.
Over de slagzin is bij Treuren lang nagedacht. Ik vind hem geslaagd. Hun auto’s rijden ook wel eens zonder rouwstoet, maar ik begrijp dat de inzender nu niets anders meer meemaakt dan wat er op de weg voor het huis langskomt. Karakteristiek voor deze tijd.
Dank. Ja, het intro kan zeker nog korter. Let maar eens op. Het kortste in de geschiedenis was nummer 16 als ik me niet vergis. Als ik weer bij een computer ben dan zal ik dat nog even doublechecken.
Over treuren gesproken: de buurman overweegt het aantal koppenwedstrijden terug te brengen naar eens per week.
Een sterfhuisconstructie dus. Wake met een enkel kaarsje, na afloop geen koffie.
Dode beesten meuren. Buren Treuren zeuren over geuren.
Oei, wat een afgang daar. Hier gaan we onverstoorbaar door hoor, net zolang als de ikjes worden gepubliceerd en misschien nog wel langer.
Verrassing vandaag had ik eigenlijk niet eens een intro verwacht wegens algemene malaise alom.
Nou dat is dan weer een opstekertje waard, figuurlijk dan .
Herman woont daar op een interessante plek met veel drukte natuurlijk door de hausse aan begrafenissen en dan ook nog de slogan Treuren maakt blij , het kan niet op!
Het intro sluit aan op de hoeveelheid reacties. Heel goed. ☻
Van de Treurenslogan had ik nog nooit gehoord. In onze omgeving was iets dergelijks: Heerevlees. Vonden we ook wel aardig.
Hoe het gaat
Ik, zeventig plus, ontmoet de dochter van vrienden die net als ik de hond uitlaat. Ze is tweedejaars student, komt even een weekje bij haar ouders bijtanken, en ik vraag hoe het gaat. Zowel studie als Covid-19 neemt ze bloedserieus. Dan vraagt ze hoe het bij ons gaat. Ik begin opgewekt met: „Nou, ja, eh, ach…” Waarop ze haar handen heft en zegt: „Ja, en dat is het dan wel zo’n beetje.”
Henriëtte Gaillard
Ik heb een zwak voor ikjes die met “ik” beginnen, dat levert een lekkere vette i op. Ook dametjes van zeventig plus mag ik graag lijden, vooral als ze grapjes maken. Ze kunnen vaak een echt zonnig gemoed hebben. Deze ook, zo wil ik best geloven. Dan hoeft zo’n ikje van mij niet zo heel erg goed te zijn hoor. Hulde Henriëtte. Blijf zoals je bent.
Krampachtig geschreven, maar met een pointe die de hele toestand goed samenvat.
Fijn te horen over zo’n bloedserieus jongmens; die heeft vast geen jacquets rondslingeren op haar studentenkamertje.
Nou, HR houdt er inmiddels min of neer mee op, met de koppen en het Ik-je. Als redenen geeft hij op dat APD en DSR elkaar hier, op dut blog dus, haten. Het is een surrealistisch spektakel.
Huh? Rare reden. En nog niet eens waar ook. Integendeel zou ik bijna zeggen, maar dat is ook weer niet zo.
Lijkt me eerder een gevalletje zelfhaat van HR .
‘En zo marcheert ook deze generatie weer stilletjes de geschiedenis in’, heb ik wel eens horen zeggen.
Ik ga er vanavond maar eens kijken. Toch wel benieuwd naar de achterliggende gedachtenkronkel.
“Een treurigmakende omhelzing, ze haten elkaar” wtf icoontje. Heer Rozenwater heeft mensenkennis, not. Maar los daarvan, waarom de pijp aan Maarten geven als het blog alhier wel loopt, maar bij jou niet? Doe inspiratie op, HR, kopieer desnoods van mij, daar heb je ruime ervaring in.
Een nog raardere reden: er komt bij hem geen vers bloed. Leuk voor de bestaande reageerders. Je beeindigt een huwelijk toch ook niet omdat er nou nooit eens iemand anders ’s nachts tussen de lakens schuift? Staaltje JdW redeneren om eng van te worden.
De bestaande reageerders voelen zich niet beledigd. Die zijn het, zo lezen we, ook allang zat.
Het lijkt erop dat alles is gaan schuiven na die rare lesbische kinderkop.
Een rare lesbische kinderkop? Klinkt spannend. Maar goed, vertrouwen komt te voet maar gaat te paard.
Mocht er nog een initiatief zijn om een kaart, bloemen of een metworst richting de buren te sturen ter afsluiting, dat doet DSR graag mee.
Doe maar niet. Hij klinkt nog depressiever dan anders. In deze tijd van het jaar moet je daarmee oppassen. Een “worsteling” noemt hij het koppenspelletje. Doet me toch in de verte denken aan Jan de Wit die zijn site beheren vergeleek met het beheren van een vuilnisbelt. Daarna was het gauw gedaan ja.
Aardig ikje, dat kernachtig weergeeft hoe weinig er te vertellen valt.
Jammer dat DRS en Bas doen aan verkneukelen, en verdachtmakerij. Zeker zelf niets meegemaakt? Als jullie zo doorgaan doe ik niet graag meer mee aan dit blog.
@P
Je doet maar, of niet, wat je niet laten kunt.
Ik bespreek met APD op feitelijke en ingetogen wijze hoe een gemeenschappelijk kennis, hier ook bekend, zich over ons uitlaat.
En je laat niet na vuige insinuaties toe te voegen. Als je commentaar hebt over de keuzes van HR , waarom zou je ze daar niet spuien? Het op dit blog doen zweemt naar achterklap.
Pardon?! Welke ‘vuige insinuatie’ dan wel? Ik trek graag elke ongepaste uitlating terug.
Zolang DSR niet door de blogbaas wordt aangesproken, zal DSR hier ter sprake brengen wat hij wil. Ga anders in je heidehutje de akela uithangen…
HR legt hier ook zijn ei, en censureert tegelijkertijd z’n eigen blog DSR.
Ik weet eerlijk gezegd niet wat hier wordt bedoeld. Goedmoedig verkneukelen, akkoord, gebeurt, maar in stijl en toon veel vriendelijker dan wat er bij de buren over dit blog gezegd wordt (waarover de reageerders aldaar zwijgen, ook Bint). Maar verdachtmakingen heb ik niet gezien toch? Waar verdenken we wie dan van? Of mis ik een stukje discussie van elders?
Het lijkt erop dat alles is gaan schuiven na die rare lesbische kinderkop.
Need to say more? Die uitspraak gaat niet over wat hier geschreven is. En het gebeuzel over wat daar of hier gebeurt is op zijn minst gezegd oninteressant. Vers bloed in een bloedeloos blog zou welkom zijn, maar op deze manier jaag je oud bloed in de gordijnen, zonder zicht op vernieuwing.
Fijne jaarwisseling! En veel verjonging toegewenst!
Tja, ik weet dus niet waarover dit gaat en ga het ook niet uitzoeken. Ik weet wel dat Heer Rozenwater begonnen is om het blog alhier te noemen als reden voor zijn eigen chagrijn. DSR en later ik hebben daarop gereageerd, omdat we het nogal koddig vonden. Heb ik enige verontwaardiging over HRs opmerkingen op zijn blog gemist? Ik heb ze niet gezien. Misschien even een stok zoeken om de hond te slaan heroverwegen, niet echt eerlijk (tip).
De kwalificatie “bloedeloos blog” is dus echt belachelijk en een belediging voor zowel de inspanningen van de blogbaas om elke week weer een fraai intro te produceren als de reacties van de reageerders waarop deze gebaseerd zijn. Een wens tot verjonging of verversing heb ik niet geuit, ik ben keiblij met hoe het gaat, maar dat was een wens van Heer Rozenwater over zijn eigen blog. Lezen is kennelijk moeilijk.
@P
Er zijn vanuit het reageerderschap op HR’s blog opmerkingen gekomen over een rare winnende kop met kinderen in klederdracht en lesbische stellen.
DSR bedenkt dat niet zelf, t is de waarheid zowaar ik hier sta.
En naar aanleiding van die kritische opmerkingen over die rare kop kwam HR te peinzen over zijn gebrek aan inspiratie.
Nogmaals de vraag waarom DSR van ‘vuige insinuaties’ wordt beschuldigd? De enige zich daaraan schuldig maakt is voorlopig P, al dan niet met de sherryfles onder de oksel.
Maakt ’t eventjes, zeg….
Jammer dit soort twisten die in feite nergens over gaan wat futiliteiten daargelaten.
Maar ja een schisma blijft een schisma als je maar blijft volharden in je gelijk wat dat dan ook moge zijn!
Bonne Nuit
Niet erg
Mijn vader, mijn 17-jarige dochter en ik koken samen. De hond moet uit. Ik neem haar mee naar het park. Een man laat zijn hond naar takken van een half-ontwortelde boom springen. Plotseling valt de zeker 15 meter hoge boom om. De hond springt weg, de man blijft verstijfd staan, maar wordt niet geraakt.
Een passerende vrouw zegt afkeurend: „Zie je dat? Ze trekken zomaar een boom om.” Veel later dan beloofd kom ik terug. Het eten is klaar. Mijn dochter zegt desgevraagd: „Het was prima met opa in de keuken. Hij vertelde over vroeger, maar dat vind ik niet erg.”
Philip Meijer
Een dag uit het leven van Philip, een ikje zat er niet in.
Het is me het Ik-je wel vandaag!
Zo gebeurd er voor het eerst in mensengeheugenis iets opzienbarends. Als het ging zoals gezegd, mag het in de krant. DSR heeft echter zo zijn twijfels over de gevatte passant, terzij eea zich in Amsterdam, die mooie stad, afspeelt.
Helaas is eea geschreven als een pig-in-blankets, een knakworst met een plak spek erom gerold. Intro en pointe zijn in feite een opzichzelfstaand (suf)-Ik-je over ouwe mensen dat we al eens eerder hebben gehoord. Het opzienbarende tussenstuk zit er zwetend tussen.
Eigenlijk twee Ik-jes voor de prijs van een dus. De inzender had zichzelf met gemak twee keer kunnen terugzien in de krant.
Voor degene die maar blijft focussen op bezoekersaantallen, groei … deel ik een dagje eerder dan gebruikelijk de bezoekersstatistieken van deze site.
Het linkerstaafje is januari 2020, het rechter december 2020 (minus 1 dag). Zoals te zien is er absoluut geen tanende belangstelling waar te nemen.
Maar belangrijker: het doel van dit blog is aangenaam verpozen, met meer bezoekers ben ik niet bezig. Laat staan verjonging.
Bloggen was vroeger iets nieuws, je was cool als je het deed, het is inmiddels een hobby voor vijftigplussers en daar is niks mis mee als je vijftigplusser bent en dat accepteert.
De jeugd doet aan tiktok. Laat ze toch. Wij gaan toch ook niet meer bungeejumpen en comazuipen?
Een samengeraapt verhaal, het ikje van vandaag. Een beetje in de ‘en toen’ stijl. Deel een is een spannend verhaal, deel twee een grappige opmerking van een zeventienjarige.
Hopelijk zijn we hier verder verlost van twistgesprekken over een ander blog dan dit. Als je zo nodig je ongenoegen kwijt moet, doe het dan op het blog waar het over gaat. Lezers hier vinden het niet interessant, ik niet tenminste. Alleen Bas en DSR genieten er nog van. Allez hop!
Ik heb me maar eens verdiept in waar Pawi zo van over haar rooie is. Het lijkt te gaan over deze discussie op Rozenwater: https://heerrozenwater.com/2020/12/23/afbeelding-voor-vandaag-1538/
De kopsuggestie en tevens winnende kop (“Het eerste lesbische stel op Marken”) kwam van Luvienna. Pawi treedt in dit draadje vermoedelijk als Hannah op. De andere mogelijkheden vallen immers af (Ad Hok, Heer Rozenwater). Haar kopsuggestie (“Nieuwe generatie zorgt voor nog meer kleur”) is inderdaad een veel betere, iets waar ook Ad Hok kennelijk op doelt.
Maar om daarover zo over de rooie te gaan op een ander blog, dat part noch deel aan die discussie had, is voor mij een raadsel. Hou die discussie lekker daar, zou ik zeggen.
Wat me nog meer verbaast is waar Pawi’s stelling vandaan komt dat DSR alhier een vuige insinuatie doet. Wat insinueert de man dan? Hij stelt alleen maar dat er bij de buren sinds de discussie over dit kopje, inclusief Ads verzuchting dat hij steeds minder inspiratie voelt, de klad in is gekomen. Dat is toch gewoon een vaststelling, of op z’n ergst een mening? En de dag erop kondigde Rozenwater inderdaad aan dat hij de kwelling niet meer dagelijks maar wekelijks gaat doen.
Ik zie trouwens dat ook op dit draadje Heer Rozenwater dit blog erbij haalt, apart, ik lees daar niet eens mee en ik heb met de ontwikkelingen aldaar helemaal niks te maken. Maar goed, ik zie niet dat Hannah daar bezwaar tegen maakt.
Kortom, het lijkt er gewoon op dat er een tanende belangstelling is tot het kopjes bedenken en op ikjes reageren aldaar, en dat dit wordt aangegrepen om een relletje te construeren. Niet daar, maar hier! Boeien. Not.
’t Is allemaal niet erg fijnzinnig, zelfs een tikkie ingenious zoals de Engelsen dat noemen. Maar misschien zat er nog een kerstkransje in het kunstgebit vast. Hier blijven we gewoon aangenaam doorgaan. Ik wel tenminste.
En, Pawi, als jij zonodig je medebloggers wenst te beschuldigen van ‘vuige insinuaties’ zonder in te gaan op hun weerleggingen, dan zegt DSR als vanouds ‘je dist je moer maar!’.
En hij wenst je jeuk op je rug en korte armpjes.
Graag geen verwensingen op dit blog naar andere reageerders. Bij voorbaat dank.
En het zal wel teveel gevraagd zijn, maar ik zou het op prijs stellen als er excuus wordt aangeboden voor de benaming “bloedeloos blog”. Ieder heeft recht op zijn of haar eigen mening, maar deze vliegt me net een beetje te ver uit de bocht.
‘Vuige insinuaties’ zijn een verdachtmaking, geen verwensing. Maar toch goed dat de blogbaas grenzen stelt.
Andermaal zet DSR een gouden standaard door een krachtige vermaning te koppelen aan een bon mot.
Bloedeloos is een mening. Als je daarvoor excuses voor moet aanbieden….
Het is echter goed gebruik om na het uiten van valse beschuldigen deze te terug trekken. Anders krijgt het volharden in het kwaad een Trumpachtige hardnekkigheid.
Nee nee, iemand jeuk toewensen en korte armpjes is een verwensing. Laten we dat nou niet gaan doen, hoe kwaad we ook zijn. De “vuige insinuatie” is geen verwensing, maar een (bijzonder grove) beschuldiging. Ook niet goed, en vooral niet om dat niet even toe te lichten. Niet alleen DSR maar ook ik snappen echt niet waar dat ineens vandaan kwam. Een echte heer of dame recht de rug en staat voor zijn/haar opmerkingen en het leed aangedaan. Even excuses maken, of toelichten waar het misverstand zat, of goed uitleggen wat ermee werd bedoeld, is wel het minste dat je kunt doen in de richting van mensen met wie je al een jaar of tig aangenaam digitaal zit te hakketakken. Ook online bestaan er fatsoensnormen, hoor.
Hannah legt een met DLL vergelijkbare DSR- haat aan de dag. Tenzij er sprake is een gespleten persoonlijkheid kan ik me niet voorstellen dat P. daarachter schuilgaat.
Goed dan. DSR trekt de jeuk terug. Aan de korte armpjes kan hij echter niks doen.
DSR, de kwalificatie “bloedeloos blog” is inderdaad een mening en geen verwensing. Excuses of toelichting zou degene die hem geuit heeft sieren, maar ik verwacht dat eerlijk gezegd niet. Ik til veel zwaarder aan de insinuatie van “vuige insinuatie”, omdat dat aan smaad grenst. Zoiets zou degene die hem uit even moeten uitleggen, en zo het een foute opmerking was bij nader inzien, zou terugtrekken of excuus gepast zijn.
Tja, op een blog als dit, waar de reageerders elkaar na jaren digitaal converseren min of meer zijn gaan kennen, passen mijns inziens ook de normale normen van fatsoen. Maar ik zal wel te hoge verwachtingen hebben. Anders dan in het dagelijkse leven kun je hier immers net doen alsof je de discussie verder niet hebt gezien. Beetje armzalig is het wel naar mijn gevoel. En zo onnodig, jammer dat iemand op zo’n manier een verder best wel aangenaam jaar, qua bloggen dan, wenst af te sluiten.
Ach, ja, Hannah en DLL, kan ook best, heb je gelijk in, maar laten we daarover dan maar niet verder speculeren. Dan worden ze nog boziger. Raadsel voor mij blijft dan waarom Pawi zich dan zo over die discussie opwindt.
Ja, dat is wel zo…. Vaak zijn rond het eind van het jaar de poppen aan het dansen, het is ook nog eens volle maan, maar dat kan allemaal best anders.
DSR maakt er halflange armpjes van en gaat nu in het zonnetje wachten op de wederkerigheid die eea zonder twijfel zal oproepen -milde glimlachicoon-
Zo is dat. De lontjes zijn kort zo aan het einde van het jaar, middenin een lockdown en in angstige afwachting van het carbidschieten. Ene Lorelei is ook kandidaat, zij plaatste een bijzonder vervelend kopje over een troebele vijver die het alhier zou zijn. Wat een fascinatie met dit blog en … het blijft daar maar gaan over hier. Onder allerlei pseudootjes. Mag en kan. Ik ga er ook op uit, het zonnetje komt door.
OK, hier is mijn voorstel om van 2021 een prachtjaar te maken.
Jarenlang hebben we geleefd met twee blogs en blogbazen die constant met elkaar overhoop lagen. Sommigen, zoals Ilona en ik, reageren op beide blogs onder dezelfde naam, naar het schijnt zijn er anderen die daarvoor verschillende pseudoniemen hanteren. Hoe dan ook, erg omslachtig voor iedereen, omdat er vaak van het ene naar het andere blog wordt gerefereerd. Zo heeft mijn bijdrage op een AVV op het Rozenwater blog meer reacties bij Van Vuren opgeroepen dan bij Rozenwater zelf. Beide blogbazen kenmerken het rivaliserende blog als bloedeloos. En laten we eerlijk zijn: geen van beide vertoont veel aanwas van nieuw talent.
De oplossing ligt zo voor de hand, dat het verbazingwekkend is dat niemand er al eerder is opgekomen: laat de beide blogs fuseren! Een enkel blog (“Vuurwater”? of misschien meer toepasselijk “Water en vuur”?) zou het leven van iedereen vergemakkelijken. Reageerders hoeven niet meer tussen twee blogs te laveren. Minder werk ook voor de blogbazen die de taken kunnen verdelen, bijv. Bas de ikjes en Rozenwater de koppen o.i.d.
Win-win, lijkt mij. Allerbeste wensen voor 2021!
Dank voor het meedenken, Ad. “Een enkel blog (“Vuurwater”? of misschien meer toepasselijk “Water en vuur”?) zou het leven van iedereen vergemakkelijken. Reageerders hoeven niet meer tussen twee blogs te laveren. Minder werk ook voor de blogbazen die de taken kunnen verdelen, bijv. Bas de ikjes en Rozenwater de koppen o.i.d.”
Dat is dus iets wat ik jaren geleden voor ogen had, helaas mislukt vanwege onbetrouwbaar gedrag van een zeker iemand. Op dit moment heb ik daar zeker geen belangstelling meer voor.
Met Heer Rozenwater haal je, zoals iedereen heeft kunnen constateren, alleen maar ellende in je leven. De man is zo onzeker van zichzelf, dat hij aan groteske fantasieën ten onder gaat. Nu weer dat DSR en ik elkaar “haten”. Dat krijg je ervan als je in het offline leven kennelijk geen relaties noch vrienden hebt. Dan ga je je online activiteiten te belangrijk vinden.
Maar ook strikt zakelijk: onze doeleinden liggen mijlenver uit elkaar. Ik doe het voor de lol en ik ben tevreden en blij met wat het is. Voor Heer Rozenwater is het nooit genoeg, het gaat hem niet om het plezier, hij moet en zal, net als JdW destijds wilde, een gigasite hebben waar miljoenen reageerders op af komen waardoor hij beroemd gaat worden en eindelijk iets in zijn leven gaat bereiken.
Heer Rozenwater is de minkukel die hij is. Hoe schaamteloos hij misbruik maakte van het feit dat ik een tiendaagse Vipassana meditatietraining volgde – inderdaad dat waren tien volle dagen volkomen offline – heb ik hem allang vergeven maar zal ik nooit vergeten. En dat is nog maar een (schrijve 1) feitje dat ik wil delen. Op alle andere streken ligt wat mij betreft voor de eeuwigheid het deksel der vergetelheid.
Zo. Eerst even een korenwijntje. Geen sherry dus. De grap over het al dan niet alcohol gebruiken door een reageerder m/v is trouwens al dertig jaar over de houdbaarheidsdatum.
Ik geef toe dat de term ‘vuige insinuatie’ ongewoon hard klinkt. Zoals al eerder toegelicht bedoel ik hiermee de uitlating van DSR over het tanende aantal bezoekers op het blog van HR, te wijten aan de winnende kop over een foto, aldaar gepubliceerd. Zowel foto als kop als commentaar.
Mij lijkt het een zwaktebod als je zoiets naar een ander blog haalt, met geen ander doel dan dit te dissen.
Dat ook dit blog lijdt onder afnemende belangstelling is te lezen in de openingszin van het huidige intro. Met als titel het troostende ‘Hi’ van Bertie.
Kortom, jeuk op de rug daar heb je zo je methodes voor. Ik wens je veel personeel. Bijvoorbeeld.
Het carbid schieten is hier al een paar dagen voorzichtig begonnen. In de verte. Wat een verademing in vergelijking met het illegale vuurwerk van iemand die vorig jaar nog mijn buurman was!
Dat is mooi, Pawi. Een zwaktebod klinkt al heel anders dan een vuige insinuatie. Bloedeloos blog handhaaf je kennelijk, mag en kan, ik had het ergens ook wel verwacht en zit er dan niet langer mee. Je hebt de gelegenheid tot correctie gehad en niet opgepakt. Basta. Zand erover en volgende week de schone lei zoals altijd.
Hoewel je anders zou verwachten is carbid schieten hier onbekend. Terwijl Zwitserland toch ook een hoop melkbussen en dom plattelandsvolk kent. Met Ouwejaar zitten ze bij elkaar, zoals in feite altijd. Het eerste jaar hier dacht ik buiten buren te kunnen begroeten om elkaar een gelukkig nieuwjaar te wensen. Not. Doen ze niet.
De reactie van Ad Hok lees ik nu pas! Een verbindend voorstel, bruggenbouwend zou je kunnen zeggen. Helaas gaat het niet door. Ik gaf er al douze points voor.
Hunkeren naar het achterhalen van een alias is ook wel passé. Ikzelf doe alleen als pawi mee.
Beste wensen mensen, en maak er wat moois van. Als jij het niet doet, wordt het minder mooi. Dat willen we nou juist wel. Dat het mooier wordt.
Iedereen de beste wensen en maak er iets moois van. Dat begint in het klein,bij de dingen die je in het gezin, om je heen, op een blog doet. De rest komt dan wel.
Alles gelezen, geen commentaar.
Mijn nieuwjaarswensen geef ik morgen pas, hopelijk redden de mensen het tot die tijd.
Haha, dat gaat wel lukken, Bertie 😀
DSR heeft nergens gewag gemaakt van HR’s bezoekersaantallen, die interesseren hem trouwens ook niet. Hij stelde slechts feitelijk vast wanneer de motivatie van HHH kennelijk als een souffle inzakte, en vervolgens die van de verschillende reageerders die van zich lieten horen. Een feitelijke constatering, zoals APD het ook al las.
Dat DSR hier over dat blog spreekt, is helemaal niet gek na HR’s dagendurende aanval te dezend. Juist daardoor werd eea relevant.
Dus naast de vuige insinuaties wrijft P. DSR dus ook nog eens een zwaktebod aan? DSR had P. hoog zitten maar verliest op deze manier alle achting voor haar. Maar laten we wel bedenken dat we hier de Lawinefluisteraresse van weleer voor ons hebben. Bij tijd en wijle kan ze merkwaardig uit de hoek komen. Maar laat ze dan d’r hond schoppen ipv DSR te smaden.
Ik ook van jou, DSR!
Moet zeggen dat het wel een keiharde persoonlijke aanval van APD op HR is.
Als je dan iemand als zo minderwaardig als beschreven beschouwd, zou je er juist niet zo met de botte bijl op in moeten hakken. Dan past afstand en medeleven. En je laat offline-levens […] er toch zeker buiten…..foei! Dan pakt HR het op zijn blog toch een stuk ingetogener aan.
‘maak er iets moois van. Dat begint in het klein,bij de dingen die je in het gezin, om je heen, op een blog doet.’, aldus APD. Jaja….’Doet zo a’j zegg’n, dan lieg ie niet!’ zei Bartje al.
@P
Vooruit dan maar weer… -opgetrokken wenkbrauwicoon-
Voor als je de blitz wil maken, dit instuderen!
DSR, als je twee jaar lang iemand die jou nooit iets heeft gedaan als een narcistische psychopaat die niet tegen kritiek kan wegzet, dan mag je de kaatsende bal verwachten.
Two wrongs don’t make a right, APD…. het doet afbreuk aan je betoog en dat vind ik jammer.
En dat je niet tegen kritiek kunt….tja, da’s een publiek geheim toch? -milde glimlachicoon-
Pingelaressen zijn van alle tijden, die daar bv. eens de Familie Kegge uit de Camera Obscura:
‘Inderdaad, het was wonderlijk dat menschenvingers dat doen konden!’ fluisterde De Groot mij in, nadat hij een weinigje van den schrik bekomen was, die het optreden van henriette den goeden man gekost had.
‘’t is als of ze aan draadjes zitten. Alles leeft wat er aan is. Kijk hier, ze gooit haar armen, over mekaar, of ’t zoo niets was. En ze slaat er goed op, ook! Dat’s verraderlijk,’ zeide hij, als zij na lang met beide handen in de lage tonen te hebben gewerkt, zonder om te zien, plotseling de toetsen van den hoogsten octaaf een fikschen tik gaf.
‘Drommels nou! dat gaat gauw; ’t is als of je een goot hoort loopen.’
Jammer dat het zover moet komen, het was al ver gegaan helaas er ontstaat dan een prestigekwestie en de aanleiding weet niemand meer maar woekert voort…
Restjes
Onze lievelingsneef schijnt eindelijk de ware te hebben gevonden. We nodigen hen uit te komen eten, want ik heb net een kookcursus salades gevolgd bij een beroemde kok. Vlak voordat het paar arriveert, maak ik de waldorfsalade, de kipsalade, de vissalade en de huzarensalade mooi op. Terwijl ik de eieren vul, verschijnt het hoofd van de nieuwe vlam om de deur, benieuwd naar wat we eten. Dan zegt ze: „Wat leuk, ik maak ook wel eens iets van restjes.”
Reina Klees
Snobje Reina adequaat afgezeken. Wel te waarderen dat ze het zelf in de krant zette.
En ook nog salade als dessert?
Voor de lievelingsechtgenoot geldt ‘eten wat je krijgt en verdragen wat je kunt.
Bij die lievelingsneef krijg ik een beeld van een losbandige midden-veertiger, sportief autootje onder de kont, advocaatje van kwade zaken op een dorp.
Hij rekent op de erfenis van de freule, zijn rijke tante, die een zwak voor hem heeft omdat hij de enige zoon is van haar jongste broer, reeds lang overleden in de Oost.
In stilte schuif ze zwijggeld door naar vijf voormalige dienstbode, om schandaal te voorkomen en te voorzien in het onderhoud van hun onechte kinderen.
Tante hoopt vurig neef snel een goede vrouw treft. Want haar tijd is kort en het familiekapitaal slinkt zienderogen.
Ook in de eerst zo uitbundige keuken wordt de tering naar de nering gezet..
Wat een raar idee om meteen maar alle salades te maken, die je hebt geleerd. Grappige uitsmijter deze keer, van de nieuwe vlam.
De beste salade is die je het eerst leert kennen. Als student op een terras in Parijs de salade niçoise! Met vers stokbrood. En een glas witte wijn…Mmm.
Natuurlijk ook hier de beste wensen aan iedereen, alle goeds voor vannacht en het nieuwe jaar, veel slechter kan het niet worden.😏
Morgen de besnijdenis des Heren. Schijnt echt gebeurd te zijn, ik las het in een oud kerkboek. Doe ermee wat je wilt. ☻
Ik doe daar even niks mee, Bertie!😉
🕊
Dank voor het citaat uit de Camera Obscura.
En verder: moge er wereldvrede aantreden, of minstens voor de lezers van de belendende blogs en dat van Bertie.
Hier genieten we van het carbid schieten op veilige afstand. Het klinkt vriendelijker dan dat illegale vuurwerk op 2 meter afstand van een jaar geleden.
Fijne jaarwisseling en veel geluk en gezondheid gewenst voor het nieuwe jaar!
Insgelijks en van hetzelfde iedereen! Peace happiness joy zoals altijd.
Ook ik wens iedereen hier en van de buren-en Bertie-blog een gezond en voorspoedig jaar.
Een fijn nieuwjaar voor iedereen
Jullie ook allemaal!
Handhaving
Het is rond half twaalf. Een motorrijder in een geel pak, waarop met grote letters ‘handhaving’ staat te lezen, rijdt op het fietspad van de Ceintuurbaan. Hij slaat rechtsaf de Amsteldijk op, nog altijd op het fietspad. We halen hem in met onze auto, ik draai het raam open en wijs hem op zijn voorbeeldfunctie.
Hij kent de regels blijkbaar uitstekend, want hij zegt: „Jullie mogen niet stilstaan op de rijweg.” En hij motort verder, op het fietspad.
Chaja Polak
Dat je de moeite neemt om stil te staan en je raam open te draaien …. rijd toch door, Chaja, bemoei je toch vooral met je eigen leven (tip: kan nog een goed voornemen worden, dan zien we deze door de vingers).
Het eerste ikje van het jaar, over Amsterdammers die elkaar de maat nemen.
Een sfeertekening en hopelijk geen voorbode van wat ons te wachten staat.
Bemoeial. En zet zich ook nog te kijk in de krant.
Bertjens en Bas nemen ook de maat. Misschien wannabe Amsterdammers?
Het raam van je auto opendraaien is dan wel weer lief.
Ik was als een kind zo blij dar mijn raampje elektrisch naar boven en beneden zoefde.
Amsterdammers ken ik te weinig om ze te beoordelen, bemoeials des te meer.
Ik geef commentaar, alhier waar het de bedoeling is, maar zal dat nooit tegen wildvreemden in het verkeer doen.
Nee, alleen zo nu en dan een opgestoken middelvinger, maar daar blijft het wel bij.