Een pianostemmer die doet alsof hij van de belastingen is. Een overleden redacteur van Vrij Nederland. Een bezorger van post.nl die honden haat. Een dame van het stembureau met een passie voor geschiedenis. Een wiskundeleraar van vijftig jaar geleden. Een dochter van acht. Ze traden allemaal op, vorige week, in de NRC-ikjes. U kent ze wel, die geweldige vernieuwende lezersanekdotes in v/h de beste krant van Nederland.
Ikjes staan elke dag vers op de website, erop gepleurd na een vluchtige selectie, waarbij het aantal woorden het belangrijkste selectiecriterium is. Weinig moeten dat er zijn. Het moet op de site en op de achterpagina van de papieren krant passen, want die is er ook nog altijd. Nog dagelijks peigeren drukkers en persers en bezorgers zich af met die loodzware pakken papier waar je zwarte vingers van krijgt. Helegaar onnodig. Er! Is! Internet!
Enfin, hieronder een paar hoogtepuntjes qua ikjes en qua reacties van ons fijne hilarische liefhebbende reageerdersvolk. In de nieuwe Van Vuren.
“Na het stemmen gaf hij een priveconcert van een kwartier”
Pawi
Die pianostemmer die deed alsof hij van de belastingen was werd ingezonden door Bart Hiddema, hopelijk geen familie van. Bij de Pawi’s ging dat vroeger anders. Geen malle grapjes. Maar echte kunst die decennia later nog beklijft nu het kleine Pawi’tje een ouwe Pawi is geworden. “Een lollige pianostemmer, die het blijkbaar niet nodig vond een afspraak te maken, ik weet het niet. Of dit echt zo is gegaan. Maar toch een aardig ikje” vond ze. “Mijn pianostemmer kwam op afspraak. Altijd feest, na het stemmen gaf hij een privéconcert van een kwartier. Wat kon die man goed spelen!”
Lummel had er een wat andere kijk op: “Na alles wat ik over de Nederlandse overheid lees had mij het waarschijnlijker geleken als de man zich uitgegeven had voor pianostemmer en daarna ongevraagd de computer aanzette om de belastingaangifte te controleren.”
Die van de Ilona’s kwam altijd op een Solex met een helm op, een lange leren jas aan en met een grote bruine tas. “Hij kon oeverloos ouwehoeren (…) voor hij eindelijk begon met stemmen. En als je hem na afloop vroeg even wat te spelen om te horen hoe het klonk van een afstandje moest ie zich verexcuseren, pianospelen kon hij niet.”
En bij de Berties (merk op dat al onze reageerders een pianostemmer in huis hebben gehad, toch een aanwijzing voor een elitaire site) ging het als volgt: “Van de pianostemmer herinner ik me dat we naar buiten moesten omdat we niet stil konden zijn, alleen grote zussen die konden spelen mochten er bij blijven. Toen ik groot genoeg was hadden we geen piano meer.”
Ondersteunt ons met gulle handen
Van Vuren
Jullie zien het wel. Van een simpel niet geslaagd ikje maken we hier een halve pagina aan lezenswaardige, goed geschreven authentieke jeugdherinneringen. Dat is de kracht van deze site. Het is de unieke selling proposition. Hier wordt echt iets met de ikjes gedaan. Denk daar maar eens aan, NRC, en ikjesinzenders. Ondersteunt ons met gulle handen.
Het ikje over Igor Cornelissen kwam niet verder dan het gebruikelijke “wij hebben de overledene nog gekend”. Het was een nare anekdote over een keer dat de jeneverdrinkende beroemdheid een keertje te jolig was met een dame, de langbenige Edith de Jong. Igor is dood en kan niet meer terugpraten. Maar goed, dat was dus de voormalige en nu overleden redacteur van Vrij Nederland uit het puzzelbeginparagraafje van dit blog. Er zijn mensen die dit intro op en neer scrollend lezen. Oh wee, als ik er een vergeet.
Peter-Paul Baart kwam met de bezorger van post.nl op de proppen die honden haat. Goh, wat bijzonder. Alle bezorgers haten honden. Vooral vanwege hun baasjes – van die honden – die hen – de honden – niet opvoeden en op afstand houden. Het geheel was zonder kraak noch smaak opgeschreven.
Nieuw! Als ikje komt nu elke conversatie in aanmerking. Het is niet meer nodig dat de dialoog opvallend, grappig, treurig, interessant is. Als er twee mensen iets tegen elkaar zeggen in uw dagelijkse leven, schrijf het op en stuur het in.
Die van Bertie was nog een stuk minimalistischer: “Ik zag een man.“
Maar over die van Ilona kwam niemand meer heen: “Ik leef in quarantaine en kom mezelf tegen” gevolgd door “Aan geen woord had ik genoeg”.
Het kan hem allemaal geen bal schelen
De dame van het stembureau met een passie voor geschiedenis werd opgetekend door Erik Dasselaar, het zwarte schaap van de beroemde gelijknamige verzetsfamilie. Het kan hem allemaal geen bal schelen, dat wat zijn voorvaderen gedaan hebben. Hij wil alleen maar snel op een of andere flapdrol stemmen en dan weer weg. Vervelend mannetje.
Het tafereeltje ontlokte onze meesterschrijver DSR (De Schrijvende Rechter) gelukkig wel een mooi schetsje uit zijn eigen jeugdjaren.
“Toen Lubbers toch nog onverwacht de verkiezingen van 1986 had gewonnen, stak de overbuur van DSR’s lagere school de vlag uit. De meester liet ons daarop in colonne naar buiten marcheren om buurman, die stond te glimmen als een keutel in de maneschijn, te feliciteren met het goede nieuws. Meester stak vervolgens de brand in een pijp ter grootte van een bierpul en beschouwde uitgebreid na met buurman, in het prettige zonnetje dat onmiskenbaar betekende dat God ook voor Lijst 1 was. Nu kun je je dat niet meer voorstellen, hoop ik, en niet alleen vanwege social distancing.“
Tot slot dus nog even die wiskundeleraar uit het beginalineaatje. Die zei vijftig jaar geleden tegen Tineke van der Sluijs en klasgenootjes “het moeilijkste van de som is het lezen van de opgave.”
Dat was naar aanleiding van de verkiezingsellende, waarbij ouden van dagen massaal hun stembiljet en de kiezerspas in dezelfde enveloppe retourneerden. Daar moest je dan de oorlog mee winnen. Deden we dus niet. Onze reageerders gaven aan dat zij het wel allemaal goed hadden gedaan, dat per brief of live stemmen en dat was mooi. We zijn weer goed voor vier jaren Rutte, gesteund door de lezers van de Van Vuren.
Mag zij dan de gebarentaal gaan doen?
dochter Toes
Oh, waarom zeg ik nou tot slot? Er was nog een ikje. Die over die dochter van acht van Iris Toes. Mama legde opgetogen uit dat de vrouw waarop ze gestemd had “veel zetels” had gewonnen en “samen met Mark Rutte” zou mogen gaan regeren. Wat die dochter toen zei? “Wat leuk, mag zij dan de gebarentaal gaan doen op de televisie?”
Kijk, en dat vonden we het leukste ikje van de week, zo niet van de maand, het jaar of de laatste tijd. Het kan dus wel. Wel jammer dat het seksistisch stemmen er al met de paplepel wordt ingegoten, vond DSR op aangeven van Lummel. “Samen met Mark Rutte regeren? Krijgen we een minderheidskabinet?” vroeg DSR zich hardop af.
Kaag voor President en laat Rutte dan maar eens een jaar of wat haar running mate zijn. Ook weleens aardig.
Wil jij net als Pawi, Lummel en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik liep weer eens te shoppen naar grappige etalagefoto’s. Deze vond ik erg aardig. Streekproducten! Je moet het lef maar hebben. Toen ik hem gisteren op Twitter deelde opperde Dick Leene (“Dickblogt“) dat het hier vermoedelijk om de schaamstreek gaat … 🙂 Hij is goed! En volgende week zie ik misschien weer iets anders.
Foto: “Streekproducten” © 2021 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Betrapt
Ook mijn man werkt nu al een jaar thuis. Soms sluip ik stilletjes zijn werkkamer binnen, met koffie, Zoom-meeting of niet. Vandaag kijkt hij enigszins gegeneerd. „Moest voor de opdracht”, appt hij me later. Verwijzend naar de thermische bivakmuts die hij op zijn hoofd had.
Marieke Konings
Klinkt als een klok, deze nabeschouwing.
Ouwe pawi is overigens met de tijd meegegaan en speelt nu op een elektrische piano. Nadeel: geen stemmer meer nodig, wel een stopcontact.
Grappige foto, alweer in NL gemaakt. Kom je nog wel eens in Zwitserland?
Even dacht ik dat het een gênante kant op ging met dit ikje. Opzet geslaagd!
Hoe ziet een thermische bivakmuts eruit en wanneer gebruik je die?
Hmmm…. geen geweldig introotje deze keer.
De auteur vond het kennelijk niet nodig om DSR’s frase over Juffrouw Ooievaar aan dezelve te te schrijven. Kan gebeuren, maar vorige week was er ook al zoiets. Een opletpuntje, want zoiets moet geen gewoonte worden.
Erger is de sneer ‘vals’ richting DSR over diens opmerking over een minderheidskabinet. ’t leek me broodnodige staatsrechtelijke duiding, niet in het minst voor de lijsttrekker van de partij waar het over ging, want die kreeg vorige week ook al het een en ander te horen over het oh zo belangrijke leerstuk dat de regering met een (schrijve: 1) mond spreekt.
Enfin, het is te hopen dat deze leidsvrouwe verantwoordelijk wordt voor de landbouwbeleid, al is het maar omdat de vrouw van Boer’nsmurf nu in de Kamer zit.
Hoe kon de inzender zien dat haar man gegeneert is, als ie een bivakmuts draagt?
En ze zou eens moeten nagaan of haar echtgenoot nog steeds in dezelfde brache werkzaam is als voor de lockdown. Als hij als opdracht allerlei attributen in gebruik moet stellen, zou ze hem binnenkort wel eens wel eens in een veel merkwaardiger toestand kunnen aantreffen als ze niet aanklopt.
Intro is geweldig genoeg. ☻
Het ikje vind ik ook goed, ik kan me er van alles bij voorstellen.
En de papieren versie vind ik het beste van een krant. Of aan een krant? Hoe dan ook.
Dank voor alle feedback. Teleurstelling over niet bij elke keutel de eigen naam terug te vinden is iets dat alleen bij DSR past. Het lijkt me dat hij toch geregeld in het zonnetje gezet wordt en dat met opzet niet citeren of aan naamsvermelding doen nu niet echt mijn gewoonte is. Heb het ook niet nodig, dacht ik. Maar ik heb met ingang van heden een Vertrouwenspersoon aangesteld waar miskende genieën terecht kunnen. Hij gaat dit combineren met zijn bezigheid als voorzitter van de Integriteitscommissie.
Pawi, jawel hoor, ik kom nog geregeld in Zwitserland en heb ook een welgevuld foto-archief, gevuld met Nederlandse prentjes.
Mooi en evenwichtig intro.
Gelukkig heeft de ikjesschijver Durex niet als opdrachtgever.
Ik moet meer reageren, anders kom ik nooit in het intro. En meer Zoom-meetingen bijwonen, kennelijk. Daar schijnen ikjes in te zitten.
De reactie van Ad Hok doet me denken aan TimmerArk.
“Mam, ik sta niet in het intro.”
“Is dat erg, jongen?”
Het vervolg weet ik niet meer. Gelieve zelf varianten toe te voegen.
“Mam, de reactie van mij doet pawi denken aan TimmerArk..”
“Is dat erg, jongen?”
Ik weet niet of dit allemaal in het volgende intro komt, hoor. Blijven proberen!
Indien een typische zinsnede zonder bronvermelding wordt overgenomen, dan doet de blogbaas dat kennelijk om met andermans veren te pronken. HR-De Wit-praktijken zijn wat ze zijn, ook op kleine schaal.
‘Keutel’ dus? Ga je mond spoelen. Vlerk.
Zullen we zamen zoomen Ad? En daarna schrijf jij een ikje
Ik zal zodra ik in de buurt van een echte computer ben e.e.a. corrigeren. Mijn een biet! En het scheelt weer onkostendeclaraties van de Vertrouwenspersoon (die met drank en vrouwen niet te vertrouwen is, zoals bekend).
😆 AD Hok
Stel je voor, lummel en Ad Hok aan het zoomen, en net op het moment dat ze allebei een thermo bivakmuts opzetten komen zowel mevrouw lummel en mevrouw Ad Hok zonder te kloppen binnen, zogenaamd even koffie brengen.
Rekening houden met het tijdsverschil jongens. In Parijs is het acht uur later dan in California. En dan moet de zomertijd nog ingaan.
Doet California ook mee aan zomertijd?
Zo hopla, stroop in het kanneke. De gewraakte passages zijn aangepast, zowel die over de ooievaar als die over het vals hardop afvragen. Was makkelijker dan ik dacht. Dank voor de feedback, laat het komen, zo worden het breed gedragen consensusintro’s.
Qua ikje vraag je je natuurlijk af waarom meneer Konings met zo’n bivakmuts op z’n hoofd voor het scherm moest gaan zitten. Was dat zo’n sfeerbevorderend opdrachtje dat sufkezen van managers vandaag de dag hanteren om de zoomvergaderingen minder saai te maken?
Maar waarom meneer Konings het gevraagde attribuut in huis heeft, dat houdt me nog meer bezig. Voor mij is dit bankberoofwerk, en maak mij niet wijs dat iemand dit in Nederland ooit voor de kou nodig heeft, tenzij ijsvisser, maar dan in Noorwegen of Vermont. Enfin, ze zijn te koop bij totalprotex.nl (betalen kan in bitcoins en de bestelling kan in een plastic boodschappentas ergens in een tunneltje worden achtergelaten.
Ze zullen in ieder geval beter passen dan mondkapjes. ☻
@pawi
Niet alleen doet de VS mee aan de zomertijd, Daylight Saving Time, zoals het hiero heet, is zelfs al ingegaan (op 14 maart). Het verschil tussen de tijd in California en die in West-Europa is momenteel dus 8 uur. En het verschil met Florida, waar ik woon, is slechts 5 uur.
Thermo bivakmutsen zijn in geen van beide staten noodzakelijk en, ergo, niet echt populair, behalve inderdaad bij bankrovers.
Qua zoomen: waarom niet een groepzoom met de hele BvV community?
Florida! ik had het moeten weten…
Leuk voorstel, zoomen met z’n allen. Even mijn bivakmuts opzoeken.
Een groepzoom! Fijn plan. Maar hoe je dat dan?
Ik zoek morgen uit hoe we kunnen zoemen. Morgen verslag. Ik wil het wel organiseren, ik heb een beetje tijd over.
In bloei
Mijn jongere zus (67) heeft nog steeds een kamerlinde uit ons ouderlijk huis. Omdat zij goed is in stekken staan er inmiddels overal in de familie nazaten van die moederplant. Twee jaar geleden was ik aan de beurt. De stek met alle instructies – zoals seizoensgebonden waterdosering – in ontvangst genomen, inclusief de verplichting af en toe een update te geven hoe het met hem gaat. Alsof het een panda is: je mag ervoor zorgen, maar hij wordt nooit van jou. Vanochtend trots een foto verstuurd van mijn bloeiende kamerlinde. Komt er een berichtje terug met de tekst: „Ja, dat doet-ie als je hem een beetje verwaarloost.”
Martijn Bos
Da’s best wel een lange lap tekst voor een mager cloutje, Martijn.
Toch kan er niet veel geschrapt worden. Leuk ikje. Beetje zuur, dat antwoord.
Even gegoogeld, de kamerlinde gaat bloeien als het koud wordt, dus het heeft niets van doen met verwaarlozing.
Heb het even geprobeerd, maar daar heeft Pawi inderdaad gelijk in. Spekkig maar in feite draagt elke zin bij aan de plot.
Geweldig als je het kunt hebben over je jongere zus en dat die dan 67 jaar oud is. Hoe oud ben je dan zelf wel helemaal niet?
Nou, 72 bijvoorbeeld.
En dat van die panda zou er, wat mij betreft, wel uit kunnen.
Zowel planten als mensen houden van witregels, anders wordt het veel te kluitig.
En net als met planten is het snoeien en wieden nooit gedaan. Als je dat een beetje verwaarloost, blijven er dingen als “Komt er een berichtje terug met de tekst:” staan. En je ziet het voor je hoe de inzender genoegzaam de enveloppe dichtplakt, tevreden over die panda.
En de reacties? Ach… -milde glimlachicoon-
Je moet welhaast alkalisch zijn om in het antwoord van de opperstekker iets zuurs te onrtwaren. En in een land waar de gemiddelde levensverwachting boven de tachtig ligt, is een (jongere) zus van 67 toch niet iets opzienbarends? Dat ‘jongere’ had overigens wel geschrapt mogen worden, ’t is niet echt relevant.
Eens, de panda had eruit gekund.
ik vind die panda juist leuk.
ik vind die panda juist leuk
ekskuzeer voor de tweede keer.
Ja, welke panda vind je nou leuk, Lummel?! 😀
Maar hij is idd goed gevonden, heb je weleens als schrijver, dat je zo’n vondst er toch moet uitgooien omdat hij verder niet in het verhaal past. Kill your darlings .. vertel mij wat!
UPDATE: heden is trouwens de zoemverbinding getest. Het werkt. Achter de schermen wordt er geknutseld en gebrainstormd over een historische allereerste Zoem Reunie annex Fan Club Dag. Of Uur. Kwartier. Minuutje. Net zo lang als de techniek het houdt. Leuk toch?
Nog uit te werken: wie, wat, wanneer, waarom en zo. Wordt leuk. En die Lummel, da’s dus niet alleen een kok der kokken, chef der cheffen maar ook zoemhost aller zoemhosten. Gaan jullie zien. EINDE UPDATE.
Nou moe, de aankondiging van het nieuwe initiatief, “zoemuurtjes”, staat er al op. Ze konden weer eens niet wachten, daar op de PR afdeling. Enfin, we zijn benieuwd naar jullie reacties (aldaar). Dit draadje hier blijft voor het ikjeswerk gereserveerd. Dus de ikjes niet daar plaatsen, noch daar bespreken. Hie-ier.
Ik weet niet of ik meezoem.
Geen zin in, Bertie?
Ik durf niet met mijn hoofd op een scherm. Het is al heel wat dat ik mijn ogen liet zien. ☻
Je kan het misterieus houden Bertie. Je bent creatief genoeg.
Ik vind alle panda’s leuk. Van die lekkere dikzakken.
Bertie, je kunt ook zonder video meedoen hoor, geeft helegaar niks. Je lieflijke stem mogen we vast wel horen. Maar optie 3 die nog in de uitwerking zit is zelfs dat je ook in de chat die naast het beeld meeloopt gewoon typend kunt participeren. De drempels zijn keilaag, dat zie je wel. Zelfs als een vlieg op de muur zitten mag. Want we kennen je en vinden dat niet vervelend. En voor je het weet vind je de discussie zo leuk dan ineens floep zet je je microfoon aan, wat zeg ik, je camera en doe je alsnog spontaan mee. Maar dat is niet vereist, noch verwacht, er is nul druk, zelfs geen morele.
Dank je maar ik heb al een bivakmuts gemaakt. ☻
Een gehaakte bivakmuts graag.
De panda. Voor de expats misschien raar waarom die gekoesterd wordt hier in NL.
In Ouwehands Dierenpark zijn twee reuzenpanda’s uit China te leen. Zij hebben een fokprogramma opgezet dat elke week op tv te volgen was. Die beesten zijn dus te leen, vrouwtje een paar dagen per jaar vruchtbaar, en van China. Dan begrijp je misschien wel het; …je mag ervoor zorgen, maar hij wordt nooit van jou.
Het zoomen.
Het zou wel goed zijn nu, tegen de eenzaamheid van “het nieuwe normaal”.
(Mijnes is ondertussen allang niet nieuw meer).
Dat houdt in dat ik de dag al vroeg voor gezien hou.
Ik denk er eventjes over na; over de voor en tegens.
Hard
Ik was lekker gaan wandelen met mijn mede-Marokkaanse vriendin in het Vondelpark. Na twee uur praten over een ongewone opvoeding en ons liefdesleven (of afwezigheid daarvan), meten we elkaars fysieke kracht. „Hoe vaak doe je push-ups dan”, vraag ik. „Iets van honderd per dag. En dan nog ongeveer een marathonnetje per week.” „Je armen en benen, die zijn hard zeker”, vraag ik. Ze kijkt me aan: „Voel maar!” Ik voel de armen. „What…” Supertrots vervolgt ze: „Benen voelen?” Ze wijst me haar dijen aan. „Keihard, bro!!” „Ja, bro, I don’t play”, zegt ze. Op dat moment realiseerde ik me waarom we nog steeds single waren.
Hayat Essakkati
Even terzijde, staat ‘bro’ niet voor brother? En is de oorsprong niet surinaams?
Dacht het wel.
Ook na een aantal malen lezen vat ik hem niet. Ze zijn nog steeds single omdat ze meer aan fitness dan flirten doen? Kan toch niet anders in de lockdown?
‘mede-Marokkaans’? Het klinkt wat gezocht.
En waarom gewag gemaakt van die ongewone opvoeding als je er verder niet over uitwijdt? Nu zet het je aan het denken. Moest de inzender vroeger tijdens de grote vakantie in een kolenmijn werken? Stond thuis de hele dag Johnny Jordaan op, met het Pikketanussie op de repeat.
Enfin, de clou in kennelijk dat beide dames elkaar graag beknijpen, en dan is het in 2021 in sommige middens nog steeds zo dat je dan maar beter vrijgezel kunt blijven.
Uitweiden dus….LDB!
Aha, is dat de clou? Dat de ikjesschrijver er achter komt dat ze gevoelens koestert? Man man eh vrouw vrouw
Tsja, DSR weet het anders ook niet. Hij geeft zijn menig gaag voor een betere.
Of beduidt dat ‘don’t play’ dat men te serieus in het leven staat voor amoureuze toenaderingen?
Volgende keer maar liever weer een Ik-je in het Nederlands.
Zou graag hebben gehoord of men ook elkaar nog heef gemeten: Indiaans worstelen, kaarsen uitdenken, 360 degree feedback, you name it.
Lieve hemel, wat schrijft DSR’s computer beroerd vandaag: of men dus ook nog elkaars mentale kracht heeft gemeten -zucht-
Hayat had liever een vriendin met zacht vlees ipv staalharde spieren.
Of: ze snappen nu dat jongens dat willen.
Meer kan ik niet bedenken.
We zullen het vermoedelijk nooit weten, tenzij mevrouw Essakkati hier meeleest en het even op wil helderen.
Nee, dat wil mevrouw Essakkatie niet.
Een raar tikje. Ik spreek ook geen straattaal dus ik weet niet of meisjes ook bro kunnen zijn. Misschien is het leen afluisterikje geschreven door een oude nrc lezer die probeert zich de jonge straattaal eigen te maken. Kijk mij eens een potje jong zijn, bro
Bro in verlan taal is reuf en dat is eigenlijk frère.
Stromae is maestro. Doen ze daar nog aan in +33, lummel?
Er wordt vol op verlan, gelardeerd met Noord-Afrikaanse straattaal gesproken. Ze zeggen ook bro. Het echte verlan staat daar ver vanaf.
Spin
Met veel moeite is er een exotisch spinnetje gered uit een doos bananen bij een groenteboer uit een dorp verderop. Een attente dierenvriend neemt de moeite om het onooglijke beestje in een speciaal insectenbakje naar de kleinedierenopvang te rijden, een flink end verderop. De beheerder daarvan wordt vervolgens geïnterviewd door onze regionale omroep en glundert van trots. Hij is groot spinnenvoorvechter en zal extra goed op zijn bijzondere immigrantje passen. Op de vraag wat hij hem dan voert, antwoordt de redder: „Hij eet andere spinnen.”
Trees Roose
Alweer bericht van onze regioreporter uit het noorden van het land. Wat was er de afgelopen week in het nieuws?
Dit dus: https://www.rtvdrenthe.nl/nieuws/168482/Exotische-spin-tussen-de-bananen-in-supermarkt-in-Assen
Dat is dus het beest in kwestie, niks onogelijks aan. DSR heeft een hekel aan spinnen, maar zou hij moet vatten bij een confrontatie, dan kwam de opvang er warschijnlijk niet aan te pas. Zo’n beest zal toch maar ontsnappen en een slachting onder de inheemse spinnenpopulatie aanrichten.
Sterkte aan de cassiere. Dacht dat zoiets tegenwoordig niet meer voorkwam.
Trees, die ster in bijvoeglijke naamwoorden, heeft er weer een eigen verhaal van gemaakt. Niks attente dierenvriend, niks een flink end verderop de spin afleveren, niks onooglijks aan ook.
Attente dierenambulance, met twee vrouwen, van wie er een prachtige oorbellen draagt.
Dank aan DSR voor de link.
Dat beest eet andere spinnen maar krijgt in de opvang gewoon vliegjes enzo. Sensatiezucht! Publikumsbe…
https://nl-nl.facebook.com/rtvnoord/videos/spin-verhuisd-naar-leens/386165142472133/
Assen een dorp noemen…Laten dat daar maar niet lezen.
..ze..
Het begrip “lezersanekdote” wordt steeds verder uitgehold. Je mag dus nu ook stukjes insturen die je in de krant hebt gelezen en op de regionale TV hebt gezien.
Goed idee. Als ik uit ons sufferdje, de Axonais, overschrijf loop ik niet snel tegen de lamp. Waant bij de NRC weten ze ni tuti, ni blasi.
Doen! lummel!
Ik stuurde laatst een waargebeurd ikje in, mét clou, en kreeg antwoord van Janneke Vreugdenhil. Normaal doet ze de kookrubriek, maar dit deed ze er blijkbaar bij.
Dank uw wel voor u mail, schreef ze,
Beste lezer,
Dank uw wel voor u mail. Vanwege de grote hoeveelheid berichten die binnenkomen in deze mailbox, kan ik u helaas niet persoonlijk antwoorden. Wel kan ik u verzekeren dat uw bijdrage zeer wordt gewaardeerd.
Hartelijks,
Janneke Vreugdenhil
Hartelijks!😂🤪
Dank uw wel voor u … man man, ik zie nu pas de DUBBELE fout. Goeie krant die NRC, wat een eer om daar in te staan (not).
Ik stuur maar geen recept op naar de NRC.
Hij snapt ’t niet
Aan de ontbijttafel lees ik het feministische boek Women Don’t Owe You Pretty van Florence Given. Als mijn vader naar beneden komt, raken we verwikkeld in een verhitte discussie over seksisme. Onze meningen lopen nogal uiteen. Vol ongeloof vraag ik aan hem of hij werkelijk denkt dat er geen seksisme plaatsvindt bij hem op kantoor. Hij antwoordt nee, en ik vraag hoe hij daar zo zeker van is, waarop hij antwoordt: „Er werken bij mij op kantoor alleen maar mannen!”
Silke Weeber
Hij snapt het wél. Altijd moeilijk zo’n discussie aan de keukentafel naar de krant te halen, je moet er meestal bij geweest zijn. De plotselinge stilte, het proesten, het “dit sturen we naar de krant”. En nog nasnikkend van het lachen kwam de iPad tevoorschijn.
Pffff…. te druk met moeilijke boeken lezen (waar je van die onaantrekkelijke denkrimpeltjes van krijgt) om d’r lieve vadertje een kopje koffie in te schenken.
DSR gunt die man een fijn kantoor.
Feministische boeken, ik hoef ze niet. Je krijgt er maar nare disputen van met je vader. Net wakker en dan al over seksisme nadenken, wacht liever tot na het avondeten.
Leuke vader trouwens, en dochter herkent de clou gelukkig.
Misschien werken er op vaders kantoor alleen maar hele aardige, niet seksistische mannen, die niet verantwoordelijk zijn voor het personeelsbestand.
Misschien moeten alle ikjes eerst door een panel van sensitivity readers gelezen worden. Ik stel voor dat we ons BasvanVuren clubje als sensitivity readers opgeven bij de NRC.
Geen paniek
Op de polikliniek gynaecologie onderzoek ik een bejaarde vrouw. Tijdens het onderzoek zie ik tot mijn schrik dat er één lamel dwars staat, zodat er een glimp daglicht binnenvalt. In theorie zou er nu iemand, vanaf de straatkant, zicht kunnen hebben in mijn spreekkamer. Ik trek met vliegende vaart de lamel recht en excuseer me uitgebreid voor deze omissie. Zij is de rust zelve en zegt: „Dokter, geen paniek, als ze het zien, dan hebben ze het nog niet hè!”
Mieke Kerkhof
Geen commentaar
Mieke wil niet dat mensen zien wat er bij haar gebeurt. Daarom zet ze het in de krant.
Even dacht ik ‘waar zitten de lamellen eigenlijk?’.
Nou ja, categorie lurven en hurken.