Lief voorzichtig begin (320)

Over ikjes, het zoemuurtje © en een lul

Narcist. Nazi. NSB-gedrag. Gruwelijke hekel. Haatpanel. Vijanden. Pesthekel. Mekkeren. Pertinente leugen. Schelden. Schreeuwen. Razen. Tieren.Vloeken. Beledigen. Gekakel. Kletsmajoors. Piemelmok. Akelige ruziezoeker. Smerige haatstalker. Stiekem. De baas spelen. Dociel. Heisa.

Het bovenstaande is een selectie woorden en begrippen uit de reacties van een en dezelfde reageerder, Heer Rozenwater (what’s in a name?) op deze site van vorige week. En geloof het of niet: het heerschap solliciteerde er met deze en soortgelijke uitspraken naar om in het volgende zoemuurtje © mee te mogen doen. Say what? Ja, het is echt waar. Gaat hem niet worden dus. Wij zijn gekke Gerritje niet, of laat ik het tot mezelf beperken: ik ben gekke Gerritje niet.

Gingen al gauw de hoedjes, sjaaltjes en zonnebrillen af

Het zoemuurtje © was een fieldlab, een nieuw interactief kanaaltje, exclusief voor de leuke reageerders van de site. Keigeslaagd experiment. Volgens Pawi kende het een “lief voorzichtig begin”. Treffender had niemand de sfeer kunnen schetsen. Met een ongekende opkomst van bijna 80% van de vaste reageerders was het inderdaad schattig om te zien hoe de eerste onwennige stapjes op het pad van het live contact, het videobellen, het zoomen werden gezet. Na een paar minuten voorzichtig de kat uit de boom kijken gingen al gauw de hoedjes, sjaaltjes en zonnebrillen af en werd diepe medemenselijkheid zichtbaar. Medemenselijkheid tussen reageerders die elkander in feite alleen via het internet kenden – sommigen al meer dan tien jaar – en die normaliter nooit zulke goede kennissen, of mag ik zeggen vrienden, van elkaar geworden zouden zijn.

Photo by Kampus Production on Pexels.com

Achtergrondjes werden besproken, ditjes, datjes, weetjes en geheimpjes uitgewisseld. Het ging ook over de kinderen en bij een enkeling over de kleinkinderen, en de gezondheid. Omdat het gezelschap een hoog expatkarakter had, ging het natuurlijk ook over hoe het dan wel ging daar in het verre Amerika, la douce France, het bruisende Brussel en het gedroomde Zwitserland. Maar het noorden en oosten van ons eigen landje werden ook niet vergeten en we hoorden dus hoe lief de mensen overal op de wereld in het echt kunnen zijn, coronapandemie of niet. Als je ze maar elkaar in de ogen laat kijken en elkaars stem laat horen en elkaars kleine body language beweginkjes laat zien. Da’s de magie van het eerste Van Vuren Zoemuurtje © en, wie weet, van alle volgende. De enkeling die moeite had met microfoon, luidspreker en/of camera wordt in de komende tijd stevig maar liefdevol bijgespijkerd en dat is goed zo. Het zal steeds mooier en rijker gaan worden, deze zoembeleving.

Lief was het. Lief moet het blijven

Gek van jaloersheid ging Heer Rozenwater tekeer toen hij tegen zijn verwachting in de enthousiaste terugmeldingen las. Lees bovenstaand citaat – de eerste alinea – nog een keer door en het zal duidelijk worden dat zijn kansen om ooit mee te mogen doen volstrekt verkeken zijn. Lief was het. Lief moet het blijven. Een onaangename woorden verspreidende en naar privacygegevens hengelende fantast, iemand die naar intriges zoekt, ze verzint of probeert uit te lokken, die past er gewoon niet bij. Is mijn mening.

Voor HR

Maar Rozenwater kennende zal hij het concept spoedig naar zijn eigen site halen en het als het zijne presenteren. Mag natuurlijk. Wat maakt het iemand in deze wereld uit wat er op die treurige site van die lul verder nog gebeurt? Ja, lul, het staat er. Geheel voor mijn rekening en die van mij alleen. Lul. Lul. Lul. En als trap na geef ik hem ook nog graag een lepeltje dat kromgetrokken en roestig achter het aanrecht tevoorschijn kwam bij het opruimen van de bijkeuken. Dat is voor de 100e reactie op het vorige intro en wil ik hem niet onthouden. Want dat zou haatdragend zijn. Dat hij het maar ergens mag steken waar het prettig voor hem voelt.

Zo, dat lucht op. Dat is eruit. Dit fraaie documentje hieronder was de agenda van ons keileuke zoemuurtje ©, gefaciliteerd door professionele gespreksleider en online moderator Lummel:

Dit waren de inhoudelijke resultaten en conclusies:

Ilona (geluid) en Bertie (geluid en beeld) moeten nog wat aan hun instellingen doen. DSR heeft een Billy en een mooi bijpassend gordijntje. Leuk om niet alleen Pawi maar ook de chaperon te zien. Ad Hok begint al vroeg met grasmaaien. Bas heeft iets met verhuisdozen. Het intro neemt een allesbepalende positie in het dagelijks leven van iedereen in. Het ikje heeft toekomst, maar alleen als er een lezerspanel gaat modereren, een brief op poten zal naar de NRC worden gestuurd. We houden van Luvienna, maar zij niet van ons.

En dit waren de opgetogen reacties: “Ik heb een hele fijne avond gehad” (Lummel), “Man man man, wat was dat leuk (….) Keileuk om jullie allemaal te zien” (ik zei de gek), “Nou en of, DSR zit nog na te geniet’n!” “Twasleuk!” (Ad Hok), “Lief voorzichtig begin (…) Is het mogelijk om alle deelnemers te tonen, en alleen diegene die aan het woord is te vergroten? Zodat je de lach van iedere deelnemer kan zien?” (Pawi). “Het was voor mij een nieuw probeersel (…) toch ben ik voldoende enthousiast om het opnieuw te proberen met een bekende, net zolang tot ik het onder de knie heb. Ik zou het graag opnieuw willen doen, met alle gezichten zichtbaar en wetend op welke knoppen ik moet klikken.” (Bertie), “Erg leuk om jullie nu in hoogst eigen personen te zien. Na, ik geloof, zo’n 15 jaar.” (Ilona).

Warhoofd, waar ben je?

De volgende keer willen we graag een externe spreker uitnodigen die ook nog een aardig muziekje in zijn mars heeft voor in de pauze. Warhoofd en Riverside Blues staan hoog op ons aller verlanglijstje, maar vind die maar eens op het wijde internet.

Dan ga ik gauw verder met wat er nog meer gebeurde in deze bewogen week, nog afgezien van het onverkwikkelijke drama op het Binnenhof, waar Rutte eens te meer liet zien dat oneerlijkheid zijn niet eens geheime handelsmerk is. Hup Kaag, hup Segers, wat mij betreft, maar daar ging het vorige week hier op de site niet over. Het ging hier om de ikjes. Nou, even dan:

Heleen van Duist, conducteur bij de NS, vertelde over een verwarde vrouw die haar naar de Laan van NOI vroeg, maar daar helemaal niet heen hoefde. “Ongeloofwaardig ikje”, oordeelde Lummel, “als ze om een praatje verlegen zit en in de krant wil raad ik haar aan naar Mieke Kerkhof te gaan”.

“Onze voordeur sluit niet meer”

En bij Frits Pront sluit de voordeur niet meer. Er komt “urgent” een slotenmaker en die maakt hem. Of er al een categorie ‘meest erbarmelijk geschreven ikjes’ was, vroeg Pawi. Dat is dit hele blog, het onderhavige, het is er volledig aan gewijd, was het correcte antwoord van DSR. Ik dacht bij de beginzin – “onze voordeur sluit niet meer” – aan het prachtige gedicht van Han G. Hoekstra over voordeuren en onbeantwoorde liefdes. Het eerste stukkie gaat immers als volgt:

Onze voordeur sluit niet meer,
gij kunt hem zien, gij schijnt het niet te willen.
Een binnenplaats, meesmuilt ge, sintels, schillen,
en schimmel die een blinde muur aanrandt,
er is geen deur, alleen een grauwe wand.

Mijn leraar Nederlands declameerde dit met diepgorgelende schrapende keelklanken, rollende erren en spattende essen. Mijn klasgenootjes op de voorste rij konden daarna in het gymlokaal onder de douche. Maar het was het waard. Poezie van de bovenste plank. Met twee puntjes op de eerste e.

De negenjarige ongelovige dochter van de ongelovige Marissa Vierhout keek naar The Passion op tv en riep enthousiast “Papa, je moet nu snel komen kijken, nu wordt het leuk! Jezus wordt zo verraden!” “The Passion of the Christ” met Mel Gibson leek DSR geschikter voor dit “heidenkindje”.

Lida Wels vond het nodig om een vervelend ikje over de GGD te laten plaatsen, dat we hier niet zullen reproduceren.

Machteld Bouma plaatste al net zo’n vervelend ikje over een vogel-app, de driehonderdeenentachtigste sinds de ikjes bestaan. In het begin gingen ze over ringtones, nu dus over apps, maar het stramien is hetzelfde. De app analyseerde het gekwetter van haar kat als een bosuil of ransuil. Fijn. Geef mij ook zo’n app, Machteld. Not. DSR voorspelde dat de serie vogelgeluidenikjes over tien jaar een ikje over een augmented reality oculair implanaat zal opleveren. Waarvan akte. Bewaar dit intro.

“want het gaat wel allemaal van onze ikjes af”

DSR

Hedda Treffers komt de eer toe om het ikje in te zenden dat de meeste reacties losmaakte. Het ging over een dertiger in wieleroutfit die een wiebelig fietsend ouwetje (Hedda zelve) toeriep dat ze een “lelijk wijf” was. Waarom weten we niet. Ze reed waarschijnlijk voor hem en dat moet je bij die types niet doen.

DSR vond nog dat Hedda de volgende keer gewoon “droplul” moest toeroepen en er niet over schrijven, “want het gaat wel allemaal van onze ikjes af”. Maar er was ook een reageerder die helemaal los ging over “die vette mannen met die fietszadeltjes halverwege hun endeldarm.” Die aerodynamische outfit is niet voor de snelheid, noch voor het gewicht en contouren van die dertigers ontworpen, vond hij. “Trek iets normaals aan” riep hij hen toe, misschien niet beseffend dat die mannen hier niet meelezen. Maar de slappe lach wordt wel gegarandeerd bij elke keer dat je dit filmpje bekijkt:

Maar goed, het was ook Pasen, wat heet, het is nog steeds Pasen als jullie dit lezen, en dan vieren we allemaal feest. In Frankrijk worden de paaseieren door kerkklokken rondgebracht, volgens Lummel en die kan het weten. “Les cloches”. En hij at er een heerlijke “paas’onijn” bij, een gerecht dat alleen een meesterkok kan klaarmaken, maar dat is hij. De Schrijvende Rechter vroeg zich af of Palmpasen nog bestond, oftewel een haantje op een stokje. Op Paaszondag aten ze bij de DSR’etjes een konijn aan het spit.

Zelf merk ik elk jaar dat het Pasen wordt aan mijn WordPress dashboard; dan schieten de statistieken van mijn ouwe paasverhaaltjes weer omhoog, vooral deze. Ik kan nu, een jaar of tien, twintig later misschien wel verklappen dat het autobiografisch was. Die paashaas was ik, en dat meisje dat was mijn geheime liefje. Het was even heel intens, maar toen ging het uit. Heb je weleens.

“Sandra, het mooiste en liefste meisje van het land. Als zij lachte, dan lachte de hele wereld met haar mee. Als zij zong, dan hielden de vogeltjes hun snavel. Als zij huilde, dan wilde iedereen haar troosten. De bakker, de buurman, de leraar, de zwerver in het park en de jongen van de mobieltjeswinkel (…) Haas die je bent! Denk toch aan je vrouw. Die zit thuis te wachten met een kopje brandnetelthee en een mierikswortelkoekje. Maar hij roffelde al op de deur. Hij huppelde al door het gangetje. Hij liet zich al languit vallen op het bankje. En Sandra ging bovenop hem liggen. En ze kuste hem overal. Lekker toch?”

Wil jij net als Heer Rozenwater, Pawi en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan het nieuwe interactieve Van Vuren Gezellige Reageerders Zoemuurtje ©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?

Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is

Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.

Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.

Bas van Vuren, aangenaam!

Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org

Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. 

De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik had mijn eerste ijsje van dit seizoen te pakken. Want het was vorige week mooi weer. Nu niet meer, I know. Ze hebben heerlijk ijs hier in Zwitserland. Daar kunnen ze volgens mij in Nederland nog een puntje aan zuigen. Maar misschien heb ik het mis. Volgende week zie ik misschien weer iets anders.     
Foto: “IJs met een puntje” © 2021 Bas van Vuren

Auteur: Bas van Vuren

Schrijver - Rijmer - Kijker - Kent beroemde mensen - Maakt liedjes - Doet iets met #ikjes - Want ja - Je moet toch wat

127 gedachten over “Lief voorzichtig begin (320)”

  1. Leuke scheldwoorden gebruik die kerel. Iedereen is tegenwoordig narcist. Niet te geloven hoeveel websites en blogs over dit onderwerp gaan. Die “lul” zal ook wel zo’n specialist zijn.
    Vorig jaar werd ik tijdens het uitoefenen van mijn functie “gestapo” genoemd door iemand van op veilige afstand. Dat jij nu Nazi genoemd wordt neem je dan maar als compliment van een gestoorde ziel.

  2. Tegen beter weten in nog even gekeken of er vandaag geen Ik-je zou zijn, maar niks hoor…
    Zelfs de site van het Reformatorisch Dagblad, altijd gesloten op zondagen, was bijgewerkt, maar de Ik-je, zoals we vorige week al gezamenlijk constateerden, komt er weer eens bekaaid vanaf.

    Over naar het introotje dan maar. De blogbaas hengelde nog naar verlof om het deze week maar te laten zitten, maar dat werd schaterlachend van de hand gewezen. Als de afgelopen weekje geen Ik-je waard is, wat dan wel?

    Vorige week werd ons nog wijsgemaakt dat het schrijven van zo’n introotje het hele weekend duurt, ja eigenlijk al op maandagmorgen aanvangt. Nu is gebleken dat zoiets kennelijk mogelijk is op een zondagnamiddag. De waardering is er natuurlijk niet minder op.

    Tipje: het openingetje had, indachtig de positiviteitsdoctrine van de blogbaas, eigenlijk aan het eind moeten komen – als de warme broedlampen der publiciteit uberhaupt hadden moeten worden gericht op een zeker eierhoofd.

  5. Dat compliment hoeft APD niet in ontvangst te nemen, want gelukkig werd hij zo niet genoemd.

  6. En DSR ziet nu pas het ‘roestige’ Reactielepeltje. Zilver hoort niet te roesten. Is ons dan al die jaren rommel opgestuurd? Is dit het onderpand van mijn tweede hypotheek?

  7. Oh ja, klopt! Tja, je houdt de tel niet bij, de reacties waren ook keilang.

    Maar idd, ere wie ere toekomt, het was DSR die een nazi genoemd is door Heer Rozenwater (en Heer Rozenwater die een NSB’er genoemd werd (of van NSB-gedrag werd beticht) door DSR, vermoedelijk als reactie). Maar nogmaals, vecht dit uit op een ander blog, niet alhier.

    En ik was de narcist, het zal wel hoor. Indachtig de wijze raad van Suske zit ik er niet mee. Heb er nooit mee gezeten overigens.

    Oproep aan de kibbelaars: beschouw het overzichtje van hierboven als een soort van streep. Dit soort woorden vind ik nou eenmaal niet fijn, van wie dan ook afkomstig, en in wat voor context dan ook. Bij escalatie zal ik naar het moderatieinstrument moeten grijpen, en dat doe ik echt liever niet. Indien het lepeltje inderdaad op de door mij gesuggereerde plaats komt dan moet het wel als gedachtensteuntje dienen, elke keer weer als HR achter zijn pc plaatsneemt. Direct of onbeschoft, veel Nederlanders hebben moeite met het verschil tussen beide spreekstijlen. Ik niet. Het eerste mag, het tweede houd ik niet van.

  8. Zwaarverguld roest misschien wel.
    Als je al die zinnen en worden aan het begin achter elkaar leest, rijzen de haren je te berge. Hoe kan zo’n aardige man dit allemaal uit zijn pen krijgen?

    Gelukkig werd het intro allengs vriendelijker van toon.
    Ik hoop op een ikje van lummel vandaag.

  9. DSR heeft HR nooit een NSB-er genoemd, dat beweert zelfs HR zelve niet. DSR nodigt APD uit die foutieve bewering te verwijderen.

    Wat betreft dat uitvechten: je opent zelf je introotje met dat gekibbel. Vrome praatjes, maar ondertussen wel profiteren van de kijkersstromen die schandalen altijd opleveren.

  10. @pawi
    Kennelijk is het dus niet zo’n aardige man….

  11. Roosje, je lijkt Rutte wel. Alle woorden komen letterlijk uit reacties van jou. Of je ze nu van anderen aanhaalt of niet, jij hebt ze hier geplaatst. Kan iedereen zelf eenvoudig constateren, inclusief de negatieve context. Ik heb gezocht naar iets relativerends, positiefs, uitnodigends … maar het was er niet. De piemelmok was uiteraard een geintje, het tekent je instelling, zo strak als een deur, dat je daar op aanslaat.

  12. Nou gaat HR dus aan een binnenlopende reageerder eens precies vertellen hoe het zit met die en die en wie wat heeft gezegd en waarom. Decorumverlies. DSR wordt natuurlijk weer over de hekel gehaald, maar gaat er verder maar niet op in -bedroefd hoofdschudicoontje-

    Misschien wat (tijdelijke, milde) moderatie voor HR om de overlast binnen de perken te houden?

  13. (Excuses voor de nabrander maar er is een ding dat niet onweersproken kan blijven: HHH blijft DSR maar in een bepaalde onverkwikkelijke hoek drukken: ook de uitdrukking ‘NSB-gedrag’, hoewel aan DSR toegeschreven, werd toch werkelijk door HR gebezigd. Het gaat maar door en het gaat te ver. Hoe durft ie!)

  14. DSR, een tijdelijke heel milde moderatie t.a.v. HR wordt al toegepast. Alles wat je van hem ziet is door mij doorgelaten. Je ziet, ik kan over mijn schaduw springen, want het liegt er allemaal niet om. Het is zeker geen inhoudelijke moderatie, maar een double check op onwelvoeglijkheden. Mocht hij bijvoorbeeld weer gemanipuleerde privacygegevens gaan publiceren, dan kan ik dat in ieder geval tegenhouden, da’s de bedoeling. Door schade en schande leert men. En ter bescherming van niet alleen de sfeer en reputatie van het blog, maar ook de individuele levenssfeer van iedereen die hier reageert. Respect en correct behandelen, daar kun je hier van op aan.

  15. Deze hartelijke reactie kwam vanmorgen binnen via het contactformulier:

    Wat een ontzettend leuk begin van de week. Heb genoten en natuurlijk ondanks windkracht 6, regen en grijze wolken zin in een ijsje gekregen. En liefst zou ik dan zo een mooie coupe chocoladeijs met het lepeltje willen oplepelen. Langzaam, smeltend in de zon met de vogels op de achtergrond en met wat druppeltjes langs mijn mond op mijn jurk vallen. Een fijne week verder

    Echt leuk dus. Ik weet niet zeker of het een foutje was (reacties via het formulier op Over & About worden niet gepubliceerd) of bewust niet via het reactieveld onder het blog. Vandaar dat ik de reactie nog even zonder naam laat. Mocht de inzender zijn of haar naam erboven willen zien, dan graag een seintje.

    Welkom! Daar doe je het voor als introschrijver, dat soort welgemeende zonnige vriendelijke positieve reacties. Het kan dus wel …

  17. Het “lul” is uiteraard een verwijzing naar het spreekwoord van DSR van vorige week. Man man, lees jij dit blog wel?

    Maar ook jij een plezierig vervolg van de Pasenmaandag. Zoals ik net alhier aan mijn koffievisite vertelde: vroeger gingen de Van Vurentjes met z’n allen naar de Paasmarkt. Keidruk. En als we op tijd waren dan was de veemarkt ook nog open en mochten we kalfjes aaien en lammetjes optillen. Those were the days. Ik heb al jaren geen lammetjes meer opgetild.

  21. Moge deze nare, grijze, stormachtige 2de paasdag net zo vriendelijk verlopen als het begin en verloop van deze nieuwe intro.

    Ik denk dat ik mijn zoommankement wel heb opgelost. Ik moet tegenwoordig ook werkelijk álles zelf doen.
    Ik heb het nog nooit gedaan dus, etc…
    Vanmiddag wordt er geproefzoomd.

    Het zonnetje breekt al weer door.

  22. Mooi gezegd, Ilona, inderdaad een verloop van slecht naar mooi weer, zoals ook door Pawi al geconstateerd. Misschien toch de goeie volgorde, DSR, anders had het zo in mineur geeindigd.

    Hier ook sneeuwbuien afgewisseld met felle opklaringen. April roert zijn staart!

  23. Nog een hilarisch Paasverhaal staat op de volgende link. Waarschuwing: voor 18 jaar of ouder (tenzij het kind het nieuwe Gewoon Bloot programma op de NPO al heeft gezien):

    “De buurvrouw vraagt zich af of de kippen en konijnen van boer Floris ook Pasen vieren. Vlug even loeren over de schutting terwijl de boer en boerin naar de paasmis zijn in het dorp. Al dat gekakel maakt haar nieuwsgierig …”

    Zie verder (inclusief hilarische plaatjes) op:

    https://suskeblogt.com/2021/04/04/vrolijk-pasen-iedereen-2/

  24. Mooi intro, goed dat we aangedrongen hebben. Ik kan mijn paasikje (of was het een pinksterikje?) niet vinden. Voor eeuwigen de duistere krochten van het internet verdwenen.

  25. Karma

    Na lang wachten springt het voetgangerslicht op groen. Ik steek over met naast mij een meisje op de fiets. Ineens duikt een zwarte SUV op die door het rode licht rijdt. Ik kan nog net opzij springen. Het meisje valt van haar fiets. Ik schreeuw machteloos naar de bestuurder, een man met een zonnebril. Voordat ik het kenteken kan noteren is hij verdwenen. Ik haal de schouders op en vervolg mijn weg.

    Na vijf minuten sla ik een bocht om en zie in de verte een opstopping. Dichterbij gekomen zie ik de SUV dwars op de weg staan. Er tegenaan een auto die uit een zijstraat kwam. De man met zonnebril staat ernaast te bellen. De gulle glimlach kan ik niet onderdrukken.

    Bas van Vuren

  26. NB Dit is een nikje, een niet-gepubliceerd ikje. Opgediept uit mijn “verzonden items”. Och, het gaat wel. Het is dat ik hemzelf geschreven heb, anders had ik het wel geweten: spekkig voor zo’n magere pointe, de inzender verkneukelt zich dus om de ellende van de ander. Zal wel in Amsterdam gebeurd zijn.

  29. Een intro van heb ik jou daar, maar liefst 30 reacties, links naar drie andere blogs, en een nikje. Ga d’er maar aanstaan op de vroege maandagochtend. Van grasmaaien komt niks meer vandaag.

  30. Niksje
    Mijn jongste achterkleinkind (5)  is heel sterk betrokken bij televisiebeelden.
    Op elke journaal reageert hij met opmerkingen als: ‘Nounou, Rutte is nog beter dan Kennedy was’ of ‘Die weerman is een slechte profeet’ en éénmaal zag hij de jonge Dré met zijn moeder Monique.
    Maar niemand gelooft me.
    Ik kan het beter naar de NRC sturen.|

  31. Er moet nog een clou in, Bertie. Voor de rest helemaal goed, dat kind (m/v) komt er wel, hoewel overduidelijk uit een VVD-gezin.

  32. Er hoeft geen clou in. Over verschillende van de ingezonden NRC-ikjes haal ik de schouders op, vandaar deze waardeloze parodie.
    Maar je mag het best weggooien hoor. ☻

  34. Niksje

    Mijn jongste achterkleinkind (5) is heel sterk betrokken bij televisiebeelden. Op elk journaal reageert hij met opmerkingen als: ‘Nounou, Rutte is nog beter dan Kennedy was’ of ‘Die weerman is een slechte profeet’ en éénmaal zag hij de jonge Dré met zijn moeder Monique. Maar niemand gelooft me. Ik kan het beter naar de NRC sturen.

    Bertie

  35. Niksje:

    Vraagje

    Een paar maanden nadat we ons nieuwe (eeuwenoude) huis hadden betrokken, kwam de man van de gasketel langs. Het huis is goed te verwarmen, overal radiatoren en een houtkachel die elke avond wordt gestookt. Alleen de doucheruimte is een beetje koud, maar daar wennen we aan, ook met temperaturen buiten van min 17 graden, het gaat wel. Bij zijn vertrek zegt de controleur: “Mag ik u wat vragen?” “Waarom hebt u de knop voor de vloerverwarming in de badkamer uitgezet?”

    Pawi

  36. M’enfin

    Mon médecin m’a conseillé d’arrêter de jouer au football. “Pourquoi, je suis malade?”
    “Non, je t’ai vu à un match!”

    S. Haller

  38. De man van de gasketel? Noemt ie z’n vrouw ook zo waar ze bij staat?

  39. Haller, de man die zo graag een zwaar verguld lepeltje wint! Hij denkt een verzilverd lepeltje net niet te winnen, het blijkt dus nog erger…

  42. Leve de keerl van de BBB

    Ek binne sinds veurege weke fraksiemedewarker bi’j de Boer’npetije in de Koamer. Ek nuume et gewoon zoas et is, want de borregers moog’n best ons ons stemm’n mar BBB stiet veur Boer’n Bin’n Boas, a’j dat mit mekoare mar goed begriep’n.

    Affijn, et viel mi’j nog niks mee, want ek mosse op mien eerste dag al ‘n iele schoft wark’n tot drie ure ‘s nachts! Dan had ek net zo goed mien boer’nsspullegien kunn’n anholl’n, want op zo’n meniere kump ‘n mense niet an zien rust toe.

    Dus ek stoa doar op de gaank een pruumpien tebak te kauw’n, kump die van Rutt’n d’r langes e’stiefeld. Now kenne ek die wel van de tillevisie, dus ek druk um de sjekbuule onder de neuze en zegge van “Haalt oen hart mar iens op, vadermans. Mit ‘n klonte achter de koez’n vuul ie oe weer ‘n iel aander mense! En anders spuw ie die van Koag mar ies op ‘t vessien. Hahaha!”

    Mar hij keek mi’j verdulde venienug an oaver dat kleine brillegien van um. ‘Nee, dank u!’. Zoere peekelheerink. Ek mut iens in et reggister kiek’n woar of dat as ie precies woont, want ek denke dat hi’j binnenkort een groot stikstofprobleem veur de deure kreg thuusbezorgt. Hoapelijk holt ie van roos’n kweek’n.

    Dat was ‘t weer. Ek hol oe altesoam wel op de heugte.

    Boer’nsmurf

  45. Voorwaar een fraaie oogst op de voorheen zo ikjesloze Pasenmaandag: vier ikjes maar liefst die het niet gehaald hebben, van de een begrijpelijker dan van de ander. Misschien is dat wel een traditie in de maak voor de zon- en feestdagen.

    En als klap op de carbidbus de weergaloze terugkeer van Boer’nsmurf, tijdens het zoemuurtje (c) al een beetje aangekondigd.

    Wat wil een mens nog meer?

    Ikjes, echte ikjes, wat u zegt. Vanaf morgen weer …. holadieeee …. laat ze maar komen, NRC!

  46. Controle

    Vandaag moest mijn man persoonlijk een akte ophalen op het politiebureau. Na een gesprek van enkele minuten vroeg de agent of hij een alcoholtest wilde afleggen, want hij rook alcohol. De test viel negatief uit.
    Wat bleek. Mijn man had bij binnenkomst zijn handen rijkelijk ingesmeerd met ontsmettingsmiddel.

    Marja Knotters

  48. De inzending van 1 april komt rijkelijk laat door.

    Vast in Amsterdam, en zo niet, dan ergens anders.

  49. Hm, een verhaal met een luchtje.
    Op het gevaar af voor kommaneuker te worden uitgemaakt: na “Wat bleek” lijkt me een vraagteken op zijn plaats. Tenzij Marja bedoelde dat de test wat bleek was uitgevallen.

  50. Ja, dat vraagteken had er moeten staan, vind ik ook.
    Waar bemoeit oom agent zich eigenlijk mee? Krijgt de man van de inzendster zijn akte niet mee bij een positieve test? Moet hij lopend naar huis?

  51. Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

    Moet het niet zijn: …verwerkt worden.? Data is meervoud toch? Gegevens.

  53. Zelfs het vraagteken achter “Wat bleek” is dus teveel gevraagd voor de eindredactie. Wat heet? Misschien kijkt de eindredactie hier helemaal niet meer naar en worden de ikjes er integraal opgepleurd. Jammer, uit het verleden kan ik me herinneren dat ikjesschrijvers nog weleens hun beklag deden over correcties. Ambitieniveau van de NRC voor de ikjes tot nulpunt gedaald.

  55. Alles is wat mij betreft goed, als het maar niet die foute punt is. Maar goed, wie zijn wij, hij staat al in de krant en ons is niets gevraagd. Het ikjeslezerspanel, het moet er toch echt een keer gaan komen, als de krant het zelf niet meer doet althans. NRC, leest u hier eigenlijk wel mee? Man man.

  57. Dit ikje heeft minstens3 sensitivity lezers nodig. Een Man en Een ambtenaar met opsporingsbevoegdheden. E zeker ook een alcoholist, want die zou hier zomaar aanstoot aan kunnen nemen en zich niet fijn en veilig voelen.

  60. Jarenlang heb ik me krampachtig ingehouden.
    Het uitroepteken zou geschreeuw zijn.
    Overdreven en nergens voor nodig.
    Was er net helemaal aan gewend geraakt.

  62. Roosje, we praten niet de hele tijd over jou! Wat er mis is aan de buren is de vorige keer al aan de orde geweest – zonder duidelijke conclusies – en is wat mij betreft afgedaan. Man man, wat een narcistje ben je toch soms.

  63. Wat me nu pas te binnen schiet.
    Bij het zoemavontuur had ik wel het plakkertje van de camera gehaald maar het ding vergeten aan te zetten bij de instellingen.
    Geen wonder dat ik alle deelnemers zag maar niemand mij zag zitten.
    Daar had ik nu uren voor aan mijn haar zitten frutselen….

  65. HR wordt nog narcist op z’n ouwe dag!

    Verderfelijkheid veronderstelt een krachtige geest waarbij ik eerlijk gezegd nooit aan HR hebt gedacht.

    DSR feliciteert HR met z’n zelfbeeld maar over het oordeel van anderen over hem heeft ie niks te beschikken.

  66. Apart, Mieke Kerkhof deelt op Twitter het ikje van 7 april al, een uur geleden nog wel. Op de site staat nog niks. Waar haalt ze die dan vandaan? 1942 is het, weer een GGD ikje.

  67. 1942

    Ik bel de GGD om een afspraak te maken voor de vaccinatie tegen corona.

    Nadat ik tweemaal bevestigd heb dat ik ben geboren in 1942 luidt de volgende vraag: „Bent u zwanger?”

    E.C. de Koning

  68. Is E.C. de Koning ook nogeens een man? Dat zou dit geweldige ikje nog hilarischer maken. Not. E.C. de Koning weet vermoedelijk niet dat zo’n GGD-gansje met een standaardlijstje met vragen werkt, zoals elk callcenter. Erg? Dacht het niet. Grappig? Mwah.

  69. Pfff….. t is wat. Hopelijk vragen ze het voor de zekerheid nog een keer bij het prikken.

  70. Het is wel aardig, variant op oude ondervragingen:
    ‘Gehuwd?’
    ‘Nee’
    ‘Kinderen?’
    ….
    Sommige mensen lagen in een deuk.

  71. Hier had een sensitivity lezer ook een hoop kommer en kwel kunnen voorkomen. Een kansarme jongere, een gesjeesde student, of een nog niet gesjeesde student of een callcenter medewerker hadden kunnen voorkomen dat de callcentermedewerker voor dezoveelste keer in de maling worden genomen door een oude nrc lezer.

  80. Ben je bijna tachtig en dan vraagt iemand of je zwanger bent, je kunt het ook als compliment opvatten. Blijkbaar een jeugdige stem.

  81. DSR reageert nu eenmaal primair en vanuit het hart als onze taal geweld wordt aangedaan! Eerlijk en superinteger.

  82. Wat een ontzettend leuk begin van de week. Heb genoten en natuurlijk ondanks windkracht 6, regen en grijze wolken zin in een ijsje gekregen. En liefst zou ik dan zo een mooie coupe chocoladeijs met het lepeltje willen oplepelen. Langzaam, smeltend in de zon met de vogels op de achtergrond en met wat druppeltjes langs mijn mond op mijn jurk vallen. Een fijne week verder

    Goed, ik had dus inmiddels toestemming gekregen van de inzendster van bovenstaande reactie van afgelopen maandag om dit onder haar naam en met haar website te publiceren. Maar vanwege iets wordpressachtigs staat mijn kop er dus bij. Denk hem er voor een keer maar af. Dit is Seasides, en haar fraaie blog heet seasides.blog Man man man … wat een fotowerk aldaar! Moet je echt eens heengaan en de zilte lucht in je opsnuiven.

  84. Hij weet het

    Voor de leerlingen uit groep 8 aan de paaslunch beginnen, probeer ik ze nog iets bij te brengen over het paasverhaal. Daarbij laat ik een fragment uit de Matthäus-Passion horen. „Wie kent de naam van de componist?”, vraag ik, en ik begin: „Johann Sebastian…” Een vinger schiet omhoog: „Lubach!”

    Willemijn Vos

  85. Sorry hoor, ik wil zo graag niet zuur doen, maar dit is toch echt heel erg slecht? Doen ze het expres om ons te pesten of zo? Publikumsbeschimpfung!

  87. als je kinderen iets van Bach wilt laten horen zegje gewoon dat we nu een moppie van Bach gaan luisteren. Je gaat niet zoals de fransen zeggen ‘ tirer les vers du nez’. Als hier een sensitivity lezersgroep geweest was had dit voorvalletje van nix heel anders geschreven geworden of zelfs helemaal de krant niet gehaald.

  89. Een tijd geleden was er een luchtvaartdeskundige met de naam Baksteen.
    Ik ken een chirurg die Snijder heet.
    Een anesthesist met de naam Kwellerij. (Hij schrijft zelf Quellerij).
    En we kennen allemaal natuurlijk een dokter die Kerkhof heet.

    Eens met lummel: als je Bach laat horen vertel je dat.

  90. Die namen ja, alsof ze er op uitgezocht werden; dr. Laghas, anaesthesist, dr. Tytgat, endoloog.
    En meerdere waarvan ik de namen me niet meer herinneren.
    Het leek de Donald Duck wel.

  92. Het Kamerlid Bisschop namens de SGP doet me altijd weer mild glimlachen.

  93. Het Kamerlid Bisschop namens de SGP doet me altijd weer mild glimlachen.

  94. In Amsterdam West zat een kapper die Bakker heette. Waarschijnlijk verdiende hij niet genoeg met de haarknipperij zodat hij een tweede zaak begon. U raadt het waarschijnlijk al: het werd een autoverhuurbedrijf.

  96. Victor Borge: “There are three Bachs, you know — Johann, Sebastian, and Offen Bach”. Nu zijn het er dus vier.
    Overigens hadden wij vroeger een huisdokter die Ziekenoppasser heette.

  97. Als er iemand dat lepeltje verdient, dan is het lummel wel. Nooit te beroerd om onze vriend Haller te waarschuwen als het spannend werd.

  98. Oh, ik zie nu dat DSR dubbel heeft gereageerd, als ik die weg zou halen, echter, dan heb ik zelf de 100e reactie. Dat moet je ook niet willen als aangename webbeheerder. Dus ik knijp een oogje toe en laat het zo.

  99. Is het eigenlijk wel veilig om die verzilverde lepeltjes te gebruiken in hete vloeistoffen? Een mens heeft maar een lever.

  100. De lepeltjes zijn uitgebreid getest, DSR, voldoen aan alle veiligheidseisen en hebben de vereiste keurmerken, waaronder die van de Nederlandse Bond van Plattelandsvrouwen. Na consumptie met een weinig alcohol ontsmetten is als extra voorzorgsmaatregel niet verkeerd.

  102. Gefeliciteerd, lummel! Het verhaal over de heer Bakker, prachtig.
    Laat je weten of dat lepeltje verzilverd is of zwaar verguld?

  103. Man in lycra

    Ik rijd op het witte paard rustig aan de linkerkant van een klein weggetje. Ze is groot en rustig en stapt lekker door. In de verte nadert een mamil (middle aged man in lycra). Hij heeft een lekker vaartje, zie ik. Hij overweegt wat te doen, in de remmen knijpen of proberen tussen mij en de berm door te rijden. Dit laatste lukt natuurlijk niet en hij moet remmen. Woest is hij. „Kan je niet uitkijken, kutwijf”, zegt hij, terwijl hij omhoog tuurt naar mij en m’n ongeveer zeshonderd kilo wegende paard. Ik kan alleen maar onbedaarlijk in de lach schieten.

    Mieke Waterdrinker

  104. Wat een pestkop, die Mieke. Ze kan toch gewoon een rustig stapje opzij doen? Door de berm stappen gaat makkelijker dan er doorheen fietsen.

  105. Er valt wat voor te zeggen. Ben zelf een keer aangereden door een wielrenner en een andere keer bijna.
    Kwamen beiden van achteren aanfietsen.
    De laatste hoorde ik plotseling ‘Pas op!’roepen. Je schrikt je rot.
    In beide gevallen liep ik samen met man en kleindochtertje bij ons achter, in het bos bij het speeltuintje.

  106. Passop het gaat verder….

    Zijn hand ging naar de enorme bobbel in zijn lycrabroek.
    Hij trok er een pistool uit en schoot met een welgemikt schot het witte paard dood. Nog een keer tastte hij in zijn broek en ditmaal verscheen er een visitekaartje.
    Kapper Bakker, paardenslager las ik.

  108. Het Witte Paard

    Ik rijd op mijn stalen ros aan de rechterkant van een klein weggetje. Ik heb een lekker vaartje. In de verte nadert een adop (arrogante dame op paard). Ze stappen lekker door, aan de verkeerde kant van het pad, zie ik. Ik overweeg wat te doen, in de remmen knijpen of proberen tussen hen en de berm door te rijden. Dit laatste lukt natuurlijk niet en ik moet remmen. Daar ben ik ik niet blij mee. „Kan je niet uitkijken, kutwijf”, zeg ik, terwijl ik omhoog tuur naar haar en haar ongeveer zeshonderd kilo wegende paard. Daarop begint ze hard te lachen. Nu ben ik echt woest. Het Witte Paard is nu alleen nog maar de naam van een schaakclub.

    Mike Bloeddrinker

  111. Trouwens, degene die zegt dat Mieke makkelijk een stapje opzij kan doen heeft nog nooit op een paard gezeten. Het beest loopt nietsvermoedend en keurig aan de kant. Omstandig naar links of rechts als het niet nodig is maakt het beest alleen maar nerveus. Het is dan aan de overige weggebruikers om daar rekening mee te houden. Hoeveel moeite is het voor die fietser om er omheen te rijden? Geen. Inderdaad. Zo’n fiets heeft geen eigen willetje en kan niet op hol slaan. De amazone stond daarmee dus in haar recht. Dat is mijn oordeel en daar moeten jullie het mee doen.

  112. Oh! Het was dus niet Het Witte Paard in Den Haag, dat bestaat helegaar niet. Het blijkt De Zwarte Ruiter te heten. Grinnik, oh ondoorgrondelijk menselijk geheugen en kortsluitinkjes in de hersens van de sterveling. En dank aan iedereen die mij daar via email en twitter op wezen. Wees! LDB.

  113. Als ik die paardrijdster was had ik het paard opgestookt de lycraman een trap te geven. Ik kan niet denken aan hardfietsers zonder kwaad te worden.
    Eigenlijk heb ik het ook niet op paarden.
    😣😫😑

  114. Mooi haar

    „Wat heb je mooi haar!” Ik sta met mijn fiets met zware tassen aan het stuur bij de supermarkt, mijn mondkapje bungelt aan een oor. Heb je misschien een euro voor me?”, vraagt de vrouw daarna en ze herhaalt dat ik echt mooi haar heb. „Dankjewel”, zeg ik, en voeg eraan toe dat ik helaas geen kleingeld heb. „50 euro is ook goed”, zegt ze. „Dat heb ik ook niet”, antwoord ik. „Gelukkig heb je wel mooi haar”, zegt ze en vertrekt. Gevleid en met een schuldgevoel kijk ik haar na.

    Elisabeth de Jongh

  117. Er waren tot voor kort drie paarden in Nederland, een witte, een bruine en een tot zwartgemaakte. Nu zijn er nog maar twee, sinds de eerste is neergeknald.
    Kan een paardenslager dit nog wel aan?

    PS Alle paarden die ik heb bereden stapten moeiteloos een beetje opzij. Lekker zachte berm, hoeven in de koele modder, gewoon feest!

  118. Ik zie nog steeds niet waarom een paard uit zou moeten wijken voor een fiets. Die weg is toch breed genoeg? Ze rijden toch niet op een fietspad? Maar goed, ik ben misschien een paardenliefhebber en een middelbare-wielrennerhater.

  119. DSR gelooft er geen barst van. Dit is een pastiche op het wielrenik-je van vorige week. Sla een eind op hol met je ‘mamil’.

    De Witte Paarden was een uitspanning bij Steenwijkerwold.

  120. Ik zie nog steeds niet in waarom paarden en hardfietsers op rijwiel- en wandelpaden moeten rijden/lopen/racen.
    Grrrr. (oud zeer)

  122. Ik weet niet of je je vrolijk moet maken in een ikje over verwarde mensen. Met haar “mooie haar” en het sausje van zogenaamd schuldgevoel.

  123. Een bedelares. Ze maakt een grapje met ‘50 euro mag ook’.
    Ik zou in zo’n geval graag iets geven, maar ik heb al jaren geen cash meer op zak.

  127. Pingback: Dit zijn alle weekoverzichten tot nu toe (archief) – Bas van Vuren, aangenaam

Ik vind er dit van: