Snuffelen aan een proefflaconnetje L’Air du Temps? Of aan een gebruikt mondkapje van een medewerker forensische opsporing? Een afhaalmaaltijd van een authentiek Indiaas restaurant? Even ruiken aan een pasgeverfd stalen hek? Een rij mannen voor een openbaar toilet? Bijna 30 levendige leerlingen van groep 6?
Dat zouden we allemaal weleens willen en bij de meeste geuren kunnen we ons wel een voorstelling maken. Als we althans niet aan corona lijden. Maar ikjes, die lezersverhaaltjes uit de NRC, die kunnen we voorlopig alleen nog maar lezen. Niet ruiken. Het is niet anders. En het is aan de schrijver om ze toch “in your face” te schrijven. Zodanig dat het lijkt alsof je er in geuren en kleuren zelf bij bent. Lukt niet altijd hoor.
Hopla naar beneden en lezen die eerste regel
Hier in dit blog beoordelen wij – de leden van de Bas van Vuren Community – de ikjes van vorige week. En we bespreken ditjes en datjes van hier en van daar. Best aardig om te lezen, ook als je er niet bij was. Probeer het maar. Hopla naar beneden en lezen die eerste regel. De rest volgt dan vanzelf totdat je het hele stuk ademloos hebt uitgelezen en bij de uitleg van de header (de grote foto hierboven) bent gekomen.
Cick Geers was het die het proefflaconnetje L’Air du Temps ter sprake bracht. Ze mocht eraan ruiken van de verkoopster van een parfumerie, omdat het de favoriete geur was van haar moeder, met wie ze in 1981 de laatste moederdag vierde.
“Er was eens een vrouw genaamd Cick, die schreef een nostalgische Ik. Het verhaal was om snel te vergeten, de reageerders wilden alleen maar weten: spreek je dat uit als kick, sick of chick?” dichtte Ad Hok uit het verre Amerika. Beetje als spuit elf, maar dat komt omdat hij een uur of zes bij de andere reageerders achterloopt.
En als om hem te logenstraffen ontspon er zich daarna een uitgebreide discussie over wat er allemaal voor fijne stoffen in parfums zitten, zoals druppeltjes kattepis volgens De Schrijvende Rechter (DSR). Pawi wist te melden dat het geen kattenpis is maar bevergeil. Daar is ze namelijk fan van. Van bevergeil. Ze is het niet. Maar ze is er van fan. Kan. Het schijnt ook in vanille-ijs te zitten. Dat jullie dat weten de volgende keer als je aan zo’n hoorntje likt. Dat een dierenliefhebster als Luvienna haar tijd verdoet aan het bestrijden van foie gras, terwijl er dus massaal bevers worden afgeslacht voor een lekker geurtje, dat vind ik dus heel raar.
Een wel heel aparte geur beschreef Bob Dekkers in zijn ikje. Hij had een paar mondkapjes “voor de snelle graai” op het dashboard van zijn auto liggen. Zijn vrouw zette er een op en zei dat het ding heel apart stonk. Bleek het er een van een collega van de forensische opsporing te zijn, afkomstig van een stoffelijk overschot dat er al een paar weken lag. Bob Dekkers verwachtte dat we dit een leuk verhaaltje vonden. Niet dus. We vonden het een “smerig fout verhaal” en Lummel bestempelde het genre als een “viezerikje”. Gauw vergeten dus.
Stiet die van Koag now ok elke weke op de regeringstoafel te daans’n?
Boer’nsmurf
Boer’nsmurf, nieuwe fractiemedewerker in de Tweede Kamer, had intussen de notulen van de Ministerraad onder ogen gekregen en was daar niet blij van geworden. Hij miste veel belangrijke informatie. Zoals “is de vergarruge af’esleut’n mit een neutien en een harteluk happien? Wat was d’r zoal te bikk’n? Specifiseer’n noar kolde happies (stukkies worst, stukkies keeze, heerink…), warme happies (bitterball’n, van die kleine bamiskijfies…), konienevoer (wortels, bloemkoolroosies – ek wurre al wies in de boek as ek er en denke)” en “stiet die van Koag now ok elke weke op de regeringstoafel te daans’n? Zo joa, gef dat wel pas?” De antwoorden zijn nog niet binnen.
Peter van Es beschreef hoe hij bij een authentiek Indiaas afhaalrestaurant een fooi probeerde te geven. “Doe er maar 5 euro bovenop” zei hij met een joviaal gebaar. De Indiase uitbater barstte in lachen uit en zei schaterend “I make a special price for you” en gaf hem 2,50 euro korting.
Onder de bizarre titel “Compliment” plaatste de NRC een ikje van Theo Smit, waarin de schrijver een stalen hek staat te schilderen, op z’n klompen, hetgeen een langslopend tienermeisje een “wat een mooie schoenen heeft u aan, meneer” complimentje ontlokt. Nee, ik weet het ook niet, misschien is er iets weggevallen. Feit is dat de vader van het tienermeisje haar uitlegde dat het geen schoenen maar klompen waren, so whut? Een enkeling zag hier “mansplaining” in, nou, toen had je de poppen aan het dansen. Lees het verhitte debat zelf maar terug. “Wat had die vader dan moeten doen, de opmerking van de dochter onweersproken laten? Eerbiedig wachten totdat er een Vrouw passeerde om Die eerbiedig het woord te geven?” riposteerde DSR uiteindelijk en daar kon geen mens, zelfs geen vrouw, meer tegenop.
In NL kejje bij de woute boute!
Lummel
Ook al zo’n merkwaardig nietszeggend ikje was een ellenlange beschrijving van Gijsjan van der Linden, zonder streepje tussen Gijs en Jan, over zijn pogingen om een gestolen schooltas van zijn dochter aan te gaan geven op een politiebureau. Er stond een lange rij voor de deur. Later bleek dat het allemaal mensen waren die via de Hoge Nood app wisten dat ze daar die dag mochten plassen of poepen. “In NL kejje bij de woute boute!” schaterde Lummel. Fijn. En ze bestaan nog ook, die apps. Zelf vind ik als man zijnde doorgaans wel een boom of lantaarnpaal. Voor de kleine boodschap althans. De grote kan altijd wachten. Nee, zo’n app is niks voor mij. Mag er alsjeblieft nog enige spanning in mijn leven zijn?
Brobbey miste een penalty maar scoorde wel het lepeltje van de 100e reactie. Hij zou immers “graag een verzilverd loeffeltje meenemen” voor hij naar Leipzig ging. Het was hem gegund.
Corine Marsé schreef over haar “29 kunstzinnige, levendige leerlingen van groep 6” die ze leert om werkwoorden te spellen. Ze bedoelde waarschijnlijk vervoegen, maar goed, haar ikje kwam in de krant en laten we die jubelstemming niet bederven.
“Het hoeft voor mij geen prettige week te worden. Daar heb ik niets aan, net gelijk ik niets heb aan een week die niet prettig is.” Tja, als je hem niet zou kennen, en wie kent hem niet, dan zou je denken dat Suske, ja die van Suskeblogt, een depri’tje is, zo’n onverschillig stuk vreten dat we weleens aantreffen op het internet. Maar niets is minder waar. De man schrijft kei-interessante, keigevoelige, keigrappige en keiditte en keidatte stukjes. Kijk zelf maar, hij schrijft bijna dagelijks een blog van klasse en dan moet je, het is bekend, een keigrote zijn. En ja, hij is dus ook af en toe een reageerder alhier.
Waar ze dus noodgedwongen als een vlieg op de muur moest zitten
Bij een andere reageerster, Bertie, was het vorige week alles hommeles dat de klok sloeg. Het glas van haar telefoon was gebarsten en het zoemen met microfoon, luidspreker en camera lukte ook al niet. Heb je weleens, van die weken. Maar we houden intens en zielsveel van haar. Dat bleek laatst maar weer tijdens het Bas van Vuren Gezellige Reageerders Zoemuurtje © waar ze dus noodgedwongen als een vlieg op de muur moest zitten. Ze zag onze bewegende monden, ons schaterlachen, maar kon alleen maar in het chatvenstertje af en toe iets intikken. Wij zagen dat dan tien minuten later pas …. Volgend uurtje beter, Bertie!
Nee, dan De Schrijvende Rechter (DSR) die er wegens een “kippenbraderij” niet bij kon zijn. Pawi moest wegens verplichtingen elders afhaken. En Ilona vanwege gezondheidsredenen. Ik hoop dat ze de volgende keer weer allemaal mee kunnen zoemen. Want man man, het was weer een verdraaid gezellig zoemuurtje©, gemodereerd door Lummel die maar gevatte vragen uit zijn hoed bleef toveren. Met Ad Hok die in dit kleine gezelschap nog openhartiger was dan anders. Met Klare taal die haar chaperon ook even liet zien. En ondergetekende natuurlijk. Mijn openingstoespraak werd goed ontvangen.
Verder hadden we het over hete kranen in de keuken, van die dingen waar echt kokend water uitkomt, lekker als je er ’s ochtends met je slaapdronken kop even onder gaat hangen om je tanden te poetsen. Ben je wel goed wakker meteen. Volgens Lummel zijn ook koffiezetapparaten nutteloos. Waarom? Omdat die alleen maar heet water door koffiebonen persen. Ja waar anders door, dacht ik, maar ik zei het niet om de goede stemming niet te bederven.
Volgens de chaperon van Klare taal was Mulisch “vullis” en dat oordeel werd met algemene instemming overgenomen. Schrijvers moeten niet alleen goed schrijven maar ook zelf leuke mensen in de omgang zijn, vonden we.
Lummel vroeg nog naar een leuk adresje in Rome waar je “het lekkerst Italiaans kunt eten”. En hij verklapte dat hij dolgraag met Pawi naar het Vaticaan zou willen.
Daarna gingen we heerlijk nostalgisch los over Jozef, Goudhaantje, Spuit11 (alweer hij), Willem, Trollenvanger, Haller, Huntelaar, de Hikjesman, Apiedapie, Nr. 100, Oom Piet, Bennie Snugger, Luvienna, Mario de Kort, Plopje, Willem, de vriendin van Mopperkont, Deksels en Arteps. Maar wat we dan precies zeiden over deze giganten van het internet wordt pas over 25 jaar bekend gemaakt als de notulen openbaar worden. Had je er maar bij moeten zijn! Het slotwoord van de blogbaas schoot er bij in en zal worden uitgesproken aan het begin van het volgende zoemuurtje, ergens eind mei. Misschien heeft Lummel tegen die tijd een betaald abo genomen, zo niet, dan knippen we de zaak op in 3 stukjes van 40 minuten elk.
De agendapunten zijn al aangedragen door DSR, te weten “uw (minst) favoriete goede doel? Geld of inzet? Wat doen we dit jaar met de kerst? Wanneer hoorde u voor het laatst een roepstem aan uw hart?” Niks mis mee, gaan we doen.
Een tuttebel eiste, nee dwóng me dat overhemd uit te doen
Heer Rozenwater
Van de zijlijn liet buurman Rozenwater – door een enkeling als “vervelende kwal” bestempeld – weten dat hij zijn eerste prik had gehad. “Een tuttebel eiste, nee dwóng me dat overhemd uit te doen. Moest van het protocol, zei ze wel tien keer.” Ik ben al veel van hem gewend dus had het kunnen weten. Maar toch schrok ik ervan. Een medewerkster van de zorg, iemand die al een jaar op haar tandvlees loopt, iemand voor wie nooit meer geklapt wordt, die nog altijd haar bonus niet heeft ontvangen en haar leven op het spel zet om jou te beschermen, uitschelden voor “tuttebel”, je moet het maar durven. Maar goed, zo is hij kennelijk.
Waar hij wel gelijk in had was zijn ondersteuning van het voorstel om het zoemuurtje © in sessies van 40 minuten op te delen. “Sowieso goed na 40 minuten even de beentjes te strekken. Per jaar krijgen ongeveer 30.000 mensen een veneuze trombose. Trombose in de aders komt het meeste voor in de benen. Als een stolsel losschiet, kan dit leiden tot een longembolie en dat is geen pretje hoor.”
Daarom strekt hij zelf ook regelmatig de beentjes, verklapte hij, als het niet bij het zoemen is dan wel bij het papier prikken, elke eerste zaterdag of zondag van de maand op het pleintje waar hij woont. “In feite onnodig, de gemeente houdt het pleintje best goed schoon maar het is altijd heel gezellig, ik doe het met liefde.”
Wil jij net als Ad Hok, DSR en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan het nieuwe interactieve Van Vuren Gezellige Reageerders Zoemuurtje ©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. We hadden dit weekend een tuinfeestje, op zaterdag, dus met best nog goed weer. Totdat er een papagaai op ons vogelhuisje neerstreek en er zich een discussie ontspon. Of het nou een papagaai was of een kakatoe? En of je tegenwoordig groter als of groter dan mag zeggen. Papagaai en papegaai zijn dan ook allebei goed? Net zoals kakatoe en kaketoe? Maar feit is dat nu lang nadat de visite weer naar huis is, de huiskoolmezen en stamboomklevers wegblijven uit het huisje. Zich een hoedje geschrokken. Geen vogel meer te zien. Bedankt kaketoe! Bedankt visite! Volgende week zie ik misschien weer iets anders.
Foto: “Kakkakketoe op vogelhuis” © 2021 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Goeiemorgen, ik ben weer wakker na het lezen van dit lange begin, het heeft veel inhoud. 😏
Goed gedaan.
Prachtige foto, waar je meteen rechtop van gaat zitten! En een overzichtelijk intro, niet te lang en niet te kort. Alle ikjes ondergebracht bij de afdeling geur: knap gevonden. We beginnen weer vrolijk aan de nieuwe week.
Eerste Hulp
Hij reed me vol in de ribben, de jonge man die de SUV bestuurde waarmee hij mij voorrang had moeten verlenen. Hij raapte me van de straat en op mijn bibberende „Nee, een dokter hoeft niet”, bracht hij mij naar huis.
Intussen begonnen mijn kneuzingen wel heel erg op te spelen, dus vroeg ik hem me toch maar even naar de Eerste Hulp te brengen. Eigenlijk moest hij naar een feestje, maar goed, het ziekenhuis was vlakbij.
Voor de ingang liet ik me voorzichtig uit de hoge auto glijden. „Ik red het verder zelf wel”, zei ik. Hij knikte en hief een hand op: „Een prettige dag verder!”
Rita Bruning
-zucht- Wat moet je nou met dit soort pointes? De jongeman kan je toch moeilijk een onmeunige rotdag toewensen?
En ouwe mensen die worden aangereden of anderszins in de kreukels raken, moeten niet zo ijzerheinig doen. Daar ga je eerder dood van.
De koffie en het koekje zijnop en intro is uit. De week kan weer beginnen. Opgewekt naar het ikje. Wat een teleurstelling. Helemaal nix. Gelukkig heb ik fip ( franse radio) aanstaan.
Die suvs vinnik trouwens spuuglelijke auto’s.
In SUVs zit je niet voor de mooi maar voor de ruimte en een goed uitzicht. Bij sommige (Franse) modellen, zoals onze tijdelijke Peugeot, zit je heel elegant met je gat een paar centimeter boven de weg als een sardien in blik omhoog te koekeloeren.
Nadeel is wel dat SUVs windvangers zijn.
Enfin,wat was Warhoofds gevleugelde uitdrukking toch maar weer: je word altijd overreden door een strontkar, nooit door een limousine?
D’r broeit wat en ut stiet mi’j niks an…. In de antwoord’n van mien vroag’n an de regerugge wat ze op vrijdag noa de ministerroad te smikkel’n hebb’n, skreev’n ze van “Alleman een pond balk’nbrij van Boer’nsmurfs eig’n slagt. Hahaha!” En de rest zol mi’j zogenoamd niks angoan.
‘Hoe koom’n ze doar now bi’j…’ vrog mien boas terwijl ze mi’j merakel wantrouw’nd ankeek.
‘Mense, al sloa ie mi’j dood, ek zol et niet weet’n!’ zeide ek verontwoardegd.
Mar toen woar’n de popp’n an ’t daans’n want ek skient dat as Koamerleed’n alle kedogies mutt’n opgeev’n! Dat rotjonk van Klaover hef mi’j d’r bi’jelapt. “Vief pond balk’nbrij van eig’n slagt in een mooie kladdegien e’kreeg’n van Boer’nsmurf tijdens sollesetoasiegesprek”. Ut stund er zwart op wit in ut register, skandaalug!
Now mut ek ‘n brieve skriem’n noar ’t Hoofdbestuur umme mien haandel en waandel te veraantwoord’n. Noar eer en geweet’n zal ek getuug’n asdat:
– Ut gien kostelukke balk’nbrij was maar gewoon leverpastij van de Unox!
– Ek onderkoffer ware umme poletieke inlichting’n te verzaam’ln!
– Dat zie mi’j now ok ies gewoon mutt’n geleuv’n as ek wat zegge, wat hamer!, net as wanneer de domeneer op zundag op de tonne stiet!
Ut kump dek ek wel goed. Et bestuur bint in hooftzaak ummes boer’n. Mar ek zalle veur de zekerugheid toch mar alleman ’n gebroad’n kieken uut eig’n toom toestuur’n….
Heerlijk intro weer vandaag met prachtige illustratie van kakatoe wat een schoonheid en kleur.
Verder natuurlijk een sappig verslag van het zoemuurtje dat ik voor de eerste keer meemaakte in levende lijve.
Ik ben benieuwd wat deze week ons brengt.
We hebben het ook nog gehad over taalnazi en purisme , ik vraag me af of je nog wel mag zeggen : mijn keuken staat blank.
dit terzijde.
Nou, nou, een ware tour de force!. Het intro, bedoel ik dan, niet het ikje.
Als je vol in de ribben wordt gereden en van de straat moet worden opgeraapt, lijkt een bezoekje aan de Eerste hulp geen overbodige luxe.
Prettige week nog verder!
Ik heb het net even nagemeten bij onze SUV -ruimte genoeg om kinderen te verhuizen, allerlei spullen naar de kringloop of de milieustraat te brengen, een hoge instap, niet dat in elkaar gevouwen je laten zakken in een te diep gelegen zetel- en je moet wel klein van stuk zijn om je ribben te laten raken. Vermoedelijk is ze uit zicht verdwenen door die brede voorruitstijlen.
Wel bijzonder, dat er geen politie aan te pas kwam. En dat de dader zich zo coulant opstelt, terwijl hij naar een feestje onderweg is. Hé? Feestje? Waar is dat feestje?
Blijft over: dappere Rita, die het gelukkig allemaal nog kan navertellen.
Ad Hok, dat was toeval, ik zie nu pas dat jij het feestje van de buren bezocht…
Radio FIP is ook mijn favoriete radiostation, waar ik ook ben, leve het internet.
Als ik nog auto reed zou ik best een SUV willen hebben, een supergrote.
Als ik mijn rijbewijs nog had.
Waar is je rijbewijs dan?
Dat heb ik laten verlopen toen mijn ogen achteruit gingen.
Verstandig! Maar wel vervelend soms denk ik dan weer.
Appie en Sara
Rotterdam, juni 1942. Er werd bij ons gebeld. Voor de deur stonden Appie, zijn broertje en hun moeder. Appie was mijn vaste vriendje waarmee ik alleen bij hem thuis kon gaan spelen. Nooit buiten. De moeder met een opgewekt gezicht: „We gaan naar Duitsland, waar ik ga werken.” Bij het weggaan de opdracht: „Bedek jullie ster.” Zo nam ook mijn vrouw als kind afscheid van haar vriendin Sara en haar moeder. Niemand is meer teruggekomen. Staat gebeiteld in onze herinnering.
D. van der Torre
Nou, André van Duin hoeft vanavond niets meer te zeggen. Het punt is dat het ikje, hoe sympathiek het onderwerp ook is, niets anders zegt dan ‘ik ben er bij geweest’. Da’s al. En daar laat ik het maar bij.
Tja. Erg.
Van dat ster bedekken had ik nog nooit gehoord.
die SUV’s zuipen benzine door hun enorme gewicht en hun lompe voorkomen. En de verhouding binnenruimte/totale ruimte blijkt niet zo heel gunstig te liggen.
Het ikje: ik stond erbij en ik keek er naar. Er waren wel wat recentere verhalen te vinden of te bedenken om de herdenking weer te geven
HR is zo positief dat ik denk dat we hem een kans moeten geven bij een volgend zoemuutje.
Simon Carmiggelt heeft een ontroerend verhaal geschreven over zijn oude joodse buurman die zich haastte om de trein naar Duitsland niet te missen. Dat valt niet te overtreffen.
Overbodige laatste zin trouwens. Iets dat je na bijna 80 jaar nog weet, zit inderdaad stevig in je geheugen verankerd.
HR’s reactie druipt volgens mij van het sarcasme.
Verder is HR iemand die DSR hier onlangs nog te na kwam drammen met een obsessie over een bepaald woord, heeft geprobeerd hier privacygevoelige gegevens van DSR te posten, DSR noopte tot het blacklisten van diens emailadres na voortdurende scheldpartijen richting verschillende deelnemers aan dit blog, nog steeds vindt dat het gepast is om DSR met gaskamernazi’s en autisten te vergelijken en zeer verontwaardigd reageerde toen DSR niet wilde meewerken aan een ‘psychologisch biografietje’ waarin HR eens uitgebreid zou ingaan op mijn burgelijke staat (!).
Wat DSR betreft is er dus geen haast om met HR te zoomen.
Hoe de binnenruimte zich tot de buitenruimte verhoudt lijkt me minder interessant dan het feit dat je in een SUV in absolute zin gewoon je benen kwijtkunt.
Bij nader inzien is DSR iets milder gestemd over het Ik-je. Zoveel mensen kunnen niet meer zeggen dat ze ‘erbij zijn geweest’. Zoiets te horen uit de eerste hand, met een afscheid van een vriendje, maakt toch meer indruk dan een bladzijde uit een geschiedenisboek. .
HR is zich naar binnen aan het slijmen, ja. Eenmaal binnen schiet hij dan weer in zijn echte rol: intrigant. Maar ik sta open voor alles, zoals bekend.
@APD
Waarom sta je open voor een zich naar binnen slijmende intrigant met kwaadaardige neigingen jegens andere reageerders tijdens een zoomuurtje onder de auspicien van jouw blog?
Gezien HR’s herhaalde, ongezonde obsessie voor mij en m’n priveleven en de wijze waarop hij meerdere malen persoonlijke ontboezingen heeft geprobeerd tegen me te gebruiken zou zijn aanwezigheid me beperken in mijn openhartigheid.
Ja dat geldt voor mij ook, DSR. Ook ik zou me minder vrij voelen om mezelf te zijn, je weet namelijk dat hij daar niet alleen zit voor de gezelligheid, maar ook om dingen te weten te komen. Over je te oordelen. Je in een psychologisch hokje te zetten.
Maar ja, ik ben voor inclusiviteit en het is een Zoemuurtje geen verjaardagsfeestje.
We zullen dit vraagstuk omzichtig aanpakken, iedereen doet zijn zegje en moet zich er happy bij voelen. Bij gerede twijfel doen we het nog niet en kijken we volgend jaar weer eens hoe de gevoelens dan zijn. Zullen we Tjeenk Willink als procesbegeleider vragen?
Ben ook benieuwd naar de herdenking vanavond met Andre van Duin. Aanvankelijk zou Abdelkader Benali uitgenodigd zijn
maar wegens anti semitische uitlatingen werd een andere keuze gemaakt gelukkig!
Grünberg vorig jaar vond ik tegenvallen door de Islam te vergelijken met de slachtoffers van de holocaust.
Aan gerede twijfel geen gebrek, dunkt me – aan aanmoedigende bijval des te meer.
De heer Tjeenk Willink lijkt me te goed om hier in voorkomend geval als procesbegeleider op te treden. DLL kan dat best zelf af en zo niet gebieden de omstandigheden om een echte kwal te vragen, bv. Felix Rottenberg of Rob Oudkerk als je in PvdA-kringen wilt blijven.
Ik vind Andre van Duin een originele, uitstekende keuze! Laatst een interview in de Volkskrant met hem gelezen. Wat een bedachtzaam, bescheiden mens, met levenswijsheid, zonder poeha.
Ondertussen word de spoeling dun. Het is maar zo weer 4 mei 2022. Kun je na Van Duin wel aan Ron Brandsteder voorbij gaan? Zero risk met Herman van Veen? Maar is dat wel inclusief c.q. jeugdig genoeg? Het Committee zal z’n tijd hard nodig hebben en dan uitkomen bij Marcel van Roosmalen ofzo.
Marcel van Roosmalen probeer ik steeds maar de laatste tijd haal ik het einde vaker niet dan wel.
Hoe zou dat nou komen en als ik hem wel eens hoor praten dan krijg ik gaap neigingen.
Muis
Jaren geleden verbleven mijn man en ik een nachtje in Keulen. In het restaurant waar we die avond aten, zagen we opeens een muis lopen. Toen we de serveerster hierop wezen zei ze zonder blikken of blozen: „Wir sind ein tierfreundliches Restaurant.”
Debbie Jansen-Mengelers
Vandaag Bevrijdingsdag. Zou het ermee te maken hebben? Niet zo geslaagd.
Ja, het horecapersoneel kan gevat zijn. Overal.
Duitse humor.
Jaren geleden, zonder of blozen…. toe maar -gaapicoontje-
Het echte Bevrijdingsdag-Ik-je komt van Marcel van Roosmalen:
https://www.nrc.nl/nieuws/2021/05/05/typisch-duits-a4042374
Vermakelijk stukje van Marcel, je hoort het hem gewoon voorlezen op zijn typische gespeeld-verveelde toon, maar qua pointe vind ik het mager. Duitsers wonen in NL, passen zich volgens de NLers niet helemaal aan en vertrekken op een gegeven moment weer. Meer zie ik er niet in.
Het zit diep, die haat jegens de Duitsers, maar dat weten we al. Moet je maar eens in een auto met Duitse nummerplaat in Rotterdam gaan rijden. Niet prettig. Zo’n oorlog hakt er stevig in, ’t is al bijna honderd (100) jaar geleden! Kom op zeg, landgenoten. En kuilen graven op Scheveningen dat doet inmiddels ook al iedereen. Blijft nog over de fiets, niemand wil die nog terug hebben, er zijn tegenwoordig elektrische.
Ja, zat ik ook aan te denken, Heer Rozenwater. Misschien kun je eens aanschuiven als (ook) ik verhinderd ben 😀
APD springt wel al te gemakkelijk om met de jaren. Het is bijna tachtig jaar geleden, met mensen Die Het Zelf Nog Hebben Meegemaakt. Na honderd jaar is het pas echt geschiedenis.
Van Roosmalens stukje, zoals wel vaker, vat de benepenheid vol bij de kleine klootjes. Ik hoef hem niet te horen, maar hij is inmiddels ver boven Martin Bril uitgestegen als chroniquer des vaderlands.
HR houdt de eer aan zichzelf. Verstandig. Volgend jaar maar weer eens evalueren, zoals APD al voorstelde.
De toespraak van André van Duin op de Dam was eenvoudig en duidelijk precies waar het om gaat, vrijheid en tolerantie voor iedereen, uitgesproken zonder bombastische retoriek.
Toch zat ik onwillekeurig te wachten totdat hij een fluitketel of bromfietshelm uit zijn binnenzak haalde. Nee grapje. Het was mooi. Het is een lieve man.
Ik ben geen fan van André van Duin, maar dit was echt een mooie toespraak.
In de jaren tachtig wilde AvD al eens op de serieuze toer, maar dat sloeg helemaal plat:
Hm, tja …
De enige keer dat ik hem echt leuk vond was bij zijn debuut:
Alsjeblieft
Mijn buurman heeft mijn vlag voor me opgehangen. Verder grote rust. Halverwege mijn tweede mok koffie gaat de bel. Een bekende zegt hallo en vraagt of ik een pompoen wil. O, ja, leuk! Zij gaat naar de auto om de pompoen te halen, in mijn gedachten zit hij al in de pan met paprika en tomaat.
De goede fee komt terug met een kleine witte doos. Alsjeblieft, haal er maar één uit! Achter het cellofaan liggen vier tompoucen. Vrolijk moment op Koningsdag. Hoewel ik echt doof begin te worden.
Cobi Scholten-Bosman
Onbekende vrouw van onbekende leeftijd ergens in het land verstaat “pompoen” als iemand “tompouce” tegen haar zegt. Dus dat komt in de krant. Zelfs als ze die tompouce niet in de pan heeft gegooid? Man man. En wat heeft dat met die vlag te maken en de grote rust? En de tweede mok koffie? Treurnis dit ikje, gauw vergeten, ik wel tenminste.
Ik zit net aan mijn eerste kopje thee en zoek mijn bril om aan een kruiswoordpuzzel te beginnen. Nergens te bekennen. Tot ik ontdek dat ik hem al op mijn neus heb!
pawi heeft een kruiswoordpuzzel op haar neus.
Begrijpend lezen kun je leren, lummel.
En dit was de eerste opgave van de puzzel: kleinste staat van de wereld, 12 letters, verticaal.
Begrijpend lezen is een schone zaak
Maar schept het mensdom geen vermaak
V
A
T
I
C
A
A
N
S
T
A
D
Dit probeer ik al een half uur te plaatsen. Laatste poging
V
A
T
I
C
A
A
N
S
T
A
D
Da’s inderdaad een erg klein staatje, zelfs als je de letters onder elkaar zet.
G
O
E
D
Z
E
G
!
Ik mis de witregels in de bovenstaande reacties.
Het Ik-je had beter helemaal uit witregels kunnen staan.
Kennen jullie dit ook?
¿Erg moeilijk?
Ik heb er uren over nagedacht voor ik het zag terwijl het zo simpel is.
Huh, hoe doe je dat dan weer!!?
¿Zo toch, of niet?
Driewerf sorry, heb ik weer verkeerd uitgelegd. Het is een vraag van een cryptogram. ☻
Huh?
¿Hoeveel letters, Bertie?
Zes.
¿Spaans?
Alsjeblieft, bloemen!! 🙂
Ik kon er niet op komen.
Gooi maar in mijn pet.
Cryptogrammen 😂is logisch denken.
Het cryptogram snap ik, maar hoe je het omgekeerde vraagtekentje uit je toetsenbord krijgt (van een chromebook of android telefoon) niet. Ik heb al geprobeerd om het toetsenbord boven mijn hoofd te houden, tegen het plafond aan, en dan te typen. Man, wat kwam daar een stof uit. Maar geen omgekeerd vraagteken dus.
Heb je al geprobeerd het voorbeeld van Bertie te kopieren? Niet alleen cryptogrammen is logisch denken.
¿Het werkt!
Vredesvuur
„Vroeger ging ik ieder jaar met mijn opa naar de ontsteking van het vredesvuur kijken”, zegt mijn vriendin. „Ik vond dat altijd heel spannend, omdat mijn opa de oorlog en de bevrijding had meegemaakt.”
„En omdat Prins Bernard ambassadeur van het Wereld Natuur Fonds was”, voegt ze er aan toe.
Elisabeth de Jongh
Over het ikje, zou de vriendin die laatste zin zelf geloven??
Wat de ¿ betreft, dat is alt 168. Google op ‘sneltoetsen’ en je vindt lijsten met alle tekens.
Ja bij mij werkt het nu ook¿ De CRTL Alt toetsen werken niet op de Chromebook, maar zo kan het ook dus …
Aha, de “ontsteking” van het vreugdevuur, alsof het een bougie is. Het aansteken is het volgens mij dus. Man man. Wat een suf ikje weer.
Een vager en ijler Ik-je, zowel naar vorm als inhoud, valt moeilijk voor te stellen. -zucht-
Het Ik-je is elke dag weer de vonk die DSR’s gemoed in lichterlaaie kan zetten. Vandaag dus zeer zeker niet.
DSR dicht dan ook vrij naar de Maduradamkroketten Vaandrager:
De ontsteking van het vreugdevuur / was van korte duur
Het wordt toch ‘ontsteken van het vredesvuur’ genoemd. Of ‘vreugdevuur’.
Maar wat die ouwe dooie charlatan ermee te maken heeft?
Nico de Haan is ambassadeur van de vogelbescherming, net als Camilla Dreef. Jammer dat die niet genoemd werden in het ikje.
Test
Ouwe Dooie Charlatan
Dat houdt Akismet tegen?
Nee joh, Akismet weet van wie het komt!
Dan was er iets anders dat mijn reactie tegenhield.
Waar had ik het ook alweer over? Oja, het ikje. En dat je wél mag spreken over het ontsteken van een vredesvuur of vreugdevuur.
En dat die Prins tot in zijn diepste botten corrupt was.
En dat ik andere ambassadeurs benoemde, namelijk Nico de Haan en Camilla Dreef van Vogelbescherming. Soit.
Het ontsteken wel, de onsteking niet, lijkt mij dan tenminste.
Ach, nu duikt hij toch ineens op in het moderatiefiltertje. Geen idee wat er mis was, hij staat er in ieder geval alsnog op.
Ja, klopt. Ontsteken wel, ontsteking niet. Mee eens.
Bellen
Leuk dat jij ook in de trein naar Dordrecht zit. En dat-ie vol zit. En dat we nu nog stilstaan op station Arnhem. Goed om te horen dat je zo eerst nog boodschappen moet doen. Jammer dat je nog niet weet wat je gaat eten. Leuk ook dat het goed met je gaat en dat je een drukke dag hebt gehad. Fijn om te horen dat het gisteravond zo gezellig was. Maar ik had ook prima zonder je in de trein kunnen zitten. En vooral zonder jouw zinloze telefoongesprek.
Mik Leijssius
Ja, er was echt wel een ikje vandaag. De laatste van de week nog wel.
Ik vind het grappig. Een sikkeneurige treinreiziger, die zijn ellende van zich afschrijft en toch nog in majeur uitkomt, nu zijn inzending is geplaatst.
Haha, die Mik. Lekker even het chagrijn van zich afgeschreven. Helemaal goed. Want man man wat wordt er suf geouwehoerd in die treinen. Soms urenlang dit soort van prietpraat. Niks mis mee, maar pas dan je stemvolume aan, niks moeilijks aan. Maar goed, de onbekende telefoonterrorist(e) leest dit toch niet.
En bedankt Mik en nu word ik er hier helemaal in Frankrijk er ook mee lastigevallen
Dikke mik, drie bier
Wie schiet vandaag de 100 in zijn eigen doel?
Ik niet hoor
Ik dee nie mee
Ik wil wel een voorzetje geven…
balletje breed of tikkie terug
Ik scoor niet in eigen doel
Moi non plus
Ik ben niet gek
Nou, wij wel, hoor!