Voor de ingang van het ziekenhuis in Rotterdam of in Keulen. Bij de voordeur of bij het vredesvuur. Of in de trein naar Dordrecht. Het zijn zomaar wat plaatsen waar je vorige week geweest zou hebben kunnen zijn. Als je maar in een NRC-ikje had gefigureerd. Leuk toch? Maar niet getreurd als het niet over jou ging. Hier bespreken we de kwaliteit van deze lezersanekdotes in v/h de kwaliteitskrant en we nemen en passant ook het leven van alledag mee. Of we er nou bij zijn geweest of niet.
Hij raapte Rita van de straat en bracht haar eerst naar huis
Wat een pech, zeg! Reed me daar een jonge SUV-bestuurder die arme Rita Bruning vol in de ribben. Ook nog terwijl hij eigenlijk voorrang had moeten verlenen. Hij raapte Rita van de straat en bracht haar eerst naar huis, maar omdat dat niet het gewenste resultaat had naar de Eerste Hulp. Hij liet Rita voor de ingang uit zijn hoge auto glijden en hief een hand op: “Een prettige dag verder!”
Spuuglelijke auto’s, vond Lummel ze, die SUV’s. Ze zuipen benzine en zijn lomp. De Schrijvende Rechter (DSR) vond dat ouwe mensen die worden aangereden niet zo ijzerenheinig moeten doen. “Daar ga je eerder dood van”.
Ook Warhoofd kwam nog even opdraven, althans in onze herinnering, want die placht te zeggen “Je wordt altijd overreden door een strontkar, nooit door een limousine”. Pawi nam het als enige op voor de SUV: “ruimte genoeg om kinderen mee te verhuizen, allerlei spullen naar de kringloop of de milieustraat te brengen”, oftewel ze is best wel een echt deugmens. Dat soort dingen doen met een old-timer, om maar iets te noemen, dat kan echt niet. Maar met de SUV zie ik het door de vingers.
Nog zo’n deugmens is D. van der Torre. Er werd bij hun gebeld, het was in Rotterdam in juni 1942. Dus best wel lang geleden. Zijn vriendje stond voor de deur. Hij kwam met zijn moeder afscheid nemen omdat hij naar Duitsland vertrok, om te werken. Ook de vrouw van D. van der Torre had als kind ooit afscheid moeten nemen van een vriendin, Sara, en haar moeder. Niemand is meer teruggekomen, zei D. van der Torre somber. Het staat gebeiteld in zijn of haar herinnering. Jaja, nou. Maar wat wilde D. hier nou meer mee zeggen dan dat hij er bij was geweest? Zoals tienduizenden andere mensen? Simon Carmiggelt, zo zei DSR terecht, heeft een ontroerend verhaal geschreven over zijn oude joodse buurman die zich haastte om de trein naar Duitsland niet te missen. Dat valt niet te overtreffen.
“Ek zalle veur de zekerugheid toch mar alleman ’n gebroad’n kieken uut eig’n toom toestuur’n….”
Boer’nsmurf
Boer’nsmurf vertelde dat hij een oor was aangenaaid door het Kamerlid “Klaover”. Die had netjes in het geschenkenregister laten optekenen: “Vief pond balk’nbrij van eig’n slagt in een mooie kladdegien e’kreeg’n van Boer’nsmurf tijdens sollesetoasiegesprek”. En dat wilde Boer’nsmurf natuurlijk helegaar niet weten, van een andere partij als dat hij d’r is. En nu gaat onvermijdelijk het Hoofdbestuur zich over de zaak buigen. Als dat maar goed afloopt. Ook Boer’nsmurf was er niet gerust op: “Ek zalle veur de zekerugheid toch mar alleman ’n gebroad’n kieken uut eig’n toom toestuur’n….”
Buurman Rozenwater bleef zich intussen uitputten in sarcastische over the top loftuitingen op het intro en op de reacties, oftewel probeerde zich weer een zoemuurtje © binnen te slijmen. Het paard van Troje kon op een warmer onthaal rekenen. Eenmaal binnen schiet hij in zijn echte rol, die van intrigant, werd er gewaarschuwd. Een andere reageerder gaf aan dat de aanwezigheid van Rozenwater hem in zijn openhartigheid zou beperken, gezien Rozenwaters “herhaalde, ongezonde obsessie voor mij en mijn privéleven”. Het vraagstuk werd op de lange baan geschoven naar het voorbeeld van kabinetsinformateur Tjeenk Willink. En het kan ook zijn dat Roos een keer kan meedoen als DSR en Bas van Vuren zelve een keer verhinderd zijn. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Onze fietsen wil niemand meer terug, er zijn tegenwoordig elektrische
Debbie Jansen-Mengelers verbleef jaren geleden met haar man een nachtje in Keulen. In een restaurant zag ze een muis lopen. De serveerster reageerde “zonder blikken of blozen” met ”wir sind ein tierfreundliches Restaurant” Waarom het verhaal nu moest worden opgedist had misschien iets met Bevrijdingsdag te maken. Eigenaardig. “Duitse humor”, oordeelde Ilona dan ook onbarmhartig. En we zijn er toch eigenlijk wel klaar mee, zo langsamerhand? Kuilen graven op Scheveningen doet inmiddels iedereen en onze fietsen wil niemand meer terug, er zijn tegenwoordig elektrische.
Iedereen was vol lof over de toespraak van André van Duin op de Dam. Die was, volgens Klare taal “eenvoudig en duidelijk precies waar het om gaat, vrijheid en tolerantie voor iedereen, uitgesproken zonder bombastische retoriek.” Toch zat een enkeling onwillekeurig te wachten totdat André een fluitketel of bromfietshelm uit zijn binnenzak haalde.
Ik laat nog maar eens een keer de video zien waarmee het allemaal voor onze v/h volkskomiek en tegenwoordige vader des vaderlands begon, ergens ver terug in de jaren zestig:
Bij Cobi Scholten-Bosman was de naam van de inzender (m/v) weer eens interessanter dan het ikje zelve. Ze vertelde dat ze “pompoen” verstond toen er iemand “tompouce” tegen haar zei. Dat was alles. Pawi’s persiflage was trefzeker: “Ik zit net aan mijn eerste kopje thee en zoek mijn bril om aan een kruiswoordpuzzel te beginnen. Nergens te bekennen. Tot ik ontdek dat ik hem al op mijn neus heb!”
“Pawi heeft een kruiswoordpuzzle op haar neus.”
Lummel
Lummel leidde hier wel het volgende feitje uit af: “Pawi heeft een kruiswoordpuzzle op haar neus.” Geen speld tussen te krijgen. De aangesprokene leidde de aandacht bekwaam af (opdracht: zie dat een en hetzelfde werkwoord, afleiden, twee volkomen andere betekenissen kan hebben) door de eerste opgave van haar puzzle met ons te delen: kleinste staat van de wereld, 12 letters, verticaal. Echt moeilijk is die niet, zoals Lummel al een half uurtje later liet zien:
V
A
T
I
C
A
A
N
S
T
A
D
De opgave van Bertie kostte meer hoofdbrekens, maar dat was dan ook een cryptogram: “¿Erg moeilijk?” Het juiste antwoord werd toch nog diezelfde dag gegeven en wel door Ad Hok: “Spaans”. Dat je zo’n omgekeerd vraagteken ook met ALT 168 kunt maken geldt niet voor alle devices, just saying …
„Vroeger ging ik ieder jaar met mijn opa naar de ontsteking van het vredesvuur kijken”, zei de vriendin van Elisabeth de Jongh. Elisabeth zag het niet, de eindredacteur van de NRC zag het niet, maar de reageerders hier natuurlijk wel. Je mag zo’n vuur best ont- of aansteken, maar het heet dan geen ontsteking. DSR: “Het Ikje is elke dag weer de vonk die DSR’s gemoed in lichterlaaie kan zetten. Vandaag dus zeer zeker niet.”
De ikjesweek werd afgesloten door Mik Leijssius. Hij schreef een ingezonden brief aan iemand die in de trein naar Dordrecht op luide toon een telefoongesprek had gevoerd. Volgens Mik was het gesprek zinloos, want het ging over dat de trein vol zat, dat hij stilstond op station Arnhem, dat de beller (m/v/) zo meteen nog even boodschappen ging doen. Dat de beller nog niet wist wat hij/zij ging eten en dat hij/zij een leuke dag had gehad en oh ja, dat het gisteravond zo gezellig was.
Pawi vond het ikje grappig: “Een sikkeneurige treinreiziger, die zijn ellende van zich afschrijft en toch nog in majeur uitkomt, nu zijn inzending is geplaatst.” En toch mensen, zo’n ogenschijnlijk zinloos gesprek kan best aan een hoger doel hebben beantwoord: binding met een medemens, ofwel een flirt, toekomstige huwelijkskandidaat of ouwe vader of moeder of zelfs een wanhopige die op het punt stond zich van het leven te beroven. Je weet het gewoon niet. Maar ietsje zachter mag het altijd, onbekende beller/belster. Ik hoop dat je hier meeleest! Zal wel niet.
Nog net voor middernacht scoorde gelegenheidsreageerder “Geen woorden maar daden” de 100e reactie. Hij of zij mag dus het felbegeerde en diepvergulde lepeltje mee naar de Maasstad nemen. Gefeliciteerd, en wat een mooi teamwerk was dat mannen/vrouwen!
Wil jij net als Lummel, DSR en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan het nieuwe interactieve Van Vuren Gezellige Reageerders Zoemuurtje ©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik liep weer eens in de buitenlucht. Wat langzamer dan anders want dan zie je meer. Ook eens niet met het neusje in de lucht, op zoek naar vogels en andere vliegerij, maar met de neus richting de schoenpunten. En daar zag ik hem. Een verrekijker was niet eens nodig. Da’s het voordeel van zo’n slak. Mooi blauw huisje had hij/zij/het. En een pikzwart lijfje. Echt een mooi schepseltje, vond ik. Volgende week zie ik misschien weer iets anders.
Foto: “Slakje zonder zout” © 2021 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Ha, fijn intro weer. De week begint goed. En gelukkig heb je die slak niet vertrapt.
Cabrio
Met ongepaste trots facetime ik mijn oma in Turkije over mijn eerste auto. Stiekem hoop ik dat zij het dit jaar wel een goed idee vindt dat ik met de auto vanuit Nederland vertrek. De wegen zijn volgens haar levensgevaarlijk. Wanneer ik van camera wissel om haar mijn nieuwe cabrio te laten zien, pakt het gesprek toch anders uit. Oma reageert bemoedigend: „In mijn tijd had ik helemaal niets, maak je niet druk en wees blij met wat je hebt. Blijf sparen en over een tijdje kun je er een kopen mét een dak.”
Adem Çatba
Haha, Turks grapje, best wel leuk.
Nee joh, andere schepselen vertrappen, dat moet je niet doen. Tenzij het echte engerds zijn zoals kakkerlakken, strontvliegen, teken en zo. En dan nog zijn er andere middelen die je zolen niet vuil maken.
Hoera voor een goed begin van de week.
Weer een fraai intro na een veelbewogen maar ook cryptische week, de kop is eraf dat issie!
Een prachtig header image. Ik krijg meteen zin in slakken eten. Even in de vriezer kijken.
Het ikje is wel een heel flauw mopje.
Opnieuw een prima samenvatting van het sentiment van de voorbije week!
Wat betreft het Ik-je, inderdaad aardig als oma zo uit de hoek komt. ‘misplaatste’ trots? Het zal wel.
Is het lepeltje verguld tegenwoordig? Men laat ’t breed hangen.
Ik zou graag willen dat HR ophoudt met dergelijke uitgebreide, maar tegelijk onvolledige en onware dingen over DSR te zwetsen. En waarom moet dat uberhaupt hier?
Blogbaas, DSR hoopt op gepaste maatregelen. De teugel kan dunkt me wel een stukje strakker.
Buitengewoon creepy, iemand die zich niet voor je interesseerd, maar je toch probeert te doxen met gegevens van 14 jaar geleden – en die uiteraard zwijgt over zijn vele mails met gescheld en gedram over mijn ‘burgerlijke staat’ – iets waar ik toch om zeer voordehandliggende redenen helemaal geen behoefte aan heb!
Hoe dan ook, het ikje is vrolijk. En ik kan de clou ook waarderen. Big smile om het zo maar eens te zeggen. Een cabrio is de droom van iedere zomerse rijder.
Die wegen zijn op sommige trajecten inderdaad levensgevaarlijk. Deels door het soms erbarmelijke wegdek, deels door de onoverzichtelijke wegen langs ravijnen en tot slot door het rijgedrag van de mensen die sommige routes allang kennen en er vanuit gaan dat jij dat ook doet. En dan heb je ook nog te maken met onbetrouwbare routeplanners. Zowel die van onze SUV als die van Google stuurt je over onmogelijke paadjes.
Stel uw betrouwen Waze en je rijdt nooit verloren
Excusez, een ikje wordt geacht een lezersanekdote te zijn, geen mop met een baard langer dan die van een bejaarde imam. Vrolijk is het zeker, maar dat geldt voor de meeste ouwe bakken, zelfs die over de varkenspootjes.
TJa, daar word je idd niet vrolijk van, zo’n lange lap van HR met van die oninteressante beschouwingen. Ze zijn, voor zover ik kan nagaan echter gebaseerd op openbaar toegankelijke info, de eindoordelen en reacties van DSR op de NRC site en derhalve zie ik het door de vingers. Er wordt ook niet in gescholden, noch priveinfo gedeeld. Maar man man, gaap, hou daar eens mee op, Roos, niemand leest dit, afgezien van DSR en ik en dan nog met moeite omdat het moet.
In het wereldbeeld van HR moet je als persoon jarenlang exact dezelfde dingen doen, anders ben je niet geloofwaardig. Alsof we machines zijn, gespeend van emotie, lering, spelen, uitproberen, sarcasme, ironie en meer van dat soort dingen waar een autist geen sjoege van heeft. Het doet me denken aan de jammerklacht van Timmerark over Apiedapie, hoe leuk en aardig die wel niet was, en hoe naar zijn opvolger, ondergetekende. Te banaal om verder nog op in te gaan.
Er wordt ook lustig geciteerd uit emailverkeer. Daar heeft DSR geen toestemming voor gegeven.
De blogbaas is altijd stellig geweest in zijn overtuiging dat zoiets absoluut niet kan. DSR vraagt om dienovereenkomstig handhaving.
Dank DSR, dat had ik me niet gerealiseerd. De betreffende citaten zijn onmiddellijk verwijderd. Citeren uit emails doe je niet. Klaar. Beroep achterlangs via het contactformulier of het bestemde emailadres bij de Voorzitter van de Integriteitscommissie zal met grote tegenzin worden doorgeleid. Niet alleen omdat dat weer onkostendeclaraties met zich mee gaat brengen, de goedkope pannenkoekenhuisjes zijn zoals bekend dicht, de commissie zal illegaal voor goud geld dus ergens gaan dineren, maar ook omdat het nergens toe zal leiden. Beroep of protest door HR met lang uitgesponnen motivaties en opnieuwe citaten en gejammer zal onmiddellijk en integraal van de site worden verwijderd. De preventieve moderatie van dezulkes zal dan – in het geval van ellenlange protesten – weer worden hersteld voor de duur van tenminste 18 maanden. Daar moet hij het mee doen en laten we hopen dat hij wijzer is dan normaal.
Ik zou HR nogmaals willen oproepen om wat hij te schaften heeft met DSR te doen op de speciaal daarvoor in het leven geroepen pagina op het wereldwijde web: DSR/HR gedoe
Dan kan DSR aldaar wel of niet reageren, maar zijn we er in ieder geval hier van af. Want hier hoort het niet. Ik reken niet maar hoop wel op je fatsoen, Heer Rozenwater. Of wil je dat ik je weer de Huilbaby ga noemen?
Mooi, die verwijdering is in ieder geval iets. Maar de inhoud van de persoonlijke mails zijn ook op arglistige wijze verweven door de rest van de tekst.
Kortom, waarom niet HR’s hele boodschap verwijderd? Wratten brand je toch ook niet half weg? HR maakt het steeds gekker, maar houdt het voordeel van de twijfel, terwijl een goedwillende reageerder als DSR op deze manier het nakijken heeft.
Het zou bovendien ontmoedigend werken richting HR, bij wie het motto ‘wie niet horen wil, moet maar voelen!’ op de dorre lippen ligt bestorven. Wellicht dat hij dan eindelijk zijn belastende pogingen tot discussie met DSR naar zijn eigen blog verplaatst, zoals laatsgenoemde niet nalaat te bepleiten.
Pindakaas
Mijn vriendin en ik zijn in een speciale plantenkwekerij met een bijzonder assortiment. Je kan een tuinliefhebber geen groter genoegen doen.
Aan mijn vriendin vraag ik: „Ruik eens aan deze plant?”
„Ik ruik alleen jouw luchtje”, antwoordt zij. Ik gebruik al tientallen jaren dezelfde aftershave.
De plant, genaamd melianthus major, is bekend om zijn pindakaasgeur.
Peter Prinssen
Ook deze snap ik weer niet, qua plaatsing. Een plant en een deo die naar pindakaas ruiken … kan mag … dus natuurlijk maakt de vriendin die associatie, what else?? Maken we echt zo weinig mee?
APD leest een beetje slordig vandaag. Er is sprake van aftershave i.p.v. deo. De pointe is dat de inzender denkt naar verfijnd reukwater te geuren, terwijl zijn vriendin anders kent dan zijn na-ontbijtse pindakaasmeur.
Een beetje zelfspot dus, en een verdraagzame vriendin. Klinkt als een houdertje.
Wat DSR dan weer niet snapt is het bombastische Latijn. Google leert ons dat de inzender op de grote honingbloem doelt. Zeg dat dan, het maakt de pointe alleen maar sterker!
Datzelfde Google rept i.v.m. dezelfde plant over herb-touch-me-not in het Afrikaans, maar het Nederlandse kruidje-roer-me-niet is dan weer wat anders. Kijk, dat zijn nou nog eens interessante dingen.
De vriendin ruikt de pindakaasgeur niet, wel de aftershave van de inzender.
Gevalletje Covid?
Interessant trouwens, dat een honingbloem niet naar honing ruikt.
‘De vriendin ruikt de pindakaasgeur niet, wel de aftershave van de inzender.’, aldus Pawi.
Volgens mij is het juist andersom.
Iedereen schijnt iets anders te lezen. In dat geval is het gebruikelijk de schuld aan de schrijver te geven.
Oninteressant was het al. Creepy is het geworden. DSR neemt nota van HR’s reactie en laat het daarbij.
Hopelijk wordt het ellenlange betoog hierboven verwijderd, met alle aanhangige reacties, ook die van DSR. Opgeruimd staat netjes.
Voor het overige, in alle hartelijkheid en met de -mildste glimlachicoon- die het verdient
Helaas, geen pindakaas. Pawi heeft gelijk.
Nou, dan ben ik blij met mijn “waarschijnlijk” disclaimer bij de moderatie. HR zal wel gelijk hebben, ik ga die link niet openen. Voor wie daarin belang stelt kan dus de hier gemodereerde reacties op zijn blog lezen. Mag. Kan. Blijft dat ik dit soort psychische duidingen van een reageerder onfris vind en dus blij ben dat ze hier niet meer aan te treffen zijn. De ongezonde belangstelling voor de privepersoon, of HR het nu ontkent of niet, heb ik ook altijd zo gevoeld. Ik heb het ooit – en dat was overdreven – eens vergeleken met de belangstelling van Chapman (de moordenaar) voor John Lennon. Echt griezelig. En nu weer doorrrr … het kan snel gegaan, eerst is HR vereerd en dan verlaat hij het pand alweer, alleen maar omdat hij weerwoord krijgt. Van mijn kant heb ik niks onvertogens gedaan noch gezegd.
Als blogbaas heb je een wankel evenwicht te bewaren, maar vertrouw er maar op, beste mensen, dat DSR geen praatjes voor de vaak uitslaat.
En dan nu maar genieten van een onbekommerd reageerderschap zonder belaging -opgewekte glimlachicoon-
Natuurlijk ben ik blij als ik gelijk krijg, van niemand minder dan Ad Hok zelfs, maar de interpretatie van DSR was grappiger.
Wat zou die Tesd geslaagt bedoeld hebben, overigens? Het leek afkomstig van de administratie van de blogbaas. Ontwikkelt zich op de burelen een kleine revolte?
Ha, de scherpe blik van Pawi ziet alles, zelfs als e.e.a. weer snel verwijderd wordt. De Tesd geslaagdt kwam van een ander account, te weten die van Bvvadmin (Bas van Vuren Admin). Dat account is er meer voor de technische dingen en niet voor de inhoud, kwinkslagen, grappen en grollen. Saai droog mannetje die BvVAdmin, maar wel keinodig voor het reilen en zeilen alhier. De tesd was of hij het ook met de telefoon kon (iets wat ik al jaren doe) en dat kon hij dus.
Ik heeft ook getesd met een grotere zin als hem
Het Songfestival komt er weer aan, het is te merken aan het aantal clicks op dat keileuke liedje Holland Douze Points! Ook met de kennis van nu best een aardig deuntje en een leuke tekst.
https://www.desterrenparade.nl/2021/04/gerry-holland-krijgt-douze-points-in-zijn-eigen-songfestivalliedje/
Maar nee, zijn carriere gaat niet over rozen. Vorig jaar songfestival afgelast/uitgesteld dus weg mooie videoclip. Psst, niet verder vertellen, maar er komt een keiharde Zomerhit 2021 aan. Nog even geduld. Jullie horen het als een van de eersten. Man man, ja, nu zitten jullie in spanning he?!
‘We zijn er nu echt wel klaar mee…’ -muzieknooticoon-
Leuk
Met akelige kiespijn kon ik snel bij mijn tandarts terecht. Het werd een wortelkanaalbehandeling.
Mondkapje af en met een klem in de kaken werd er een uur lang geboord, gemeten, gevijld, gefotografeerd, ontsmet en geplombeerd, alles van luisterrijk commentaar voorzien door mijn ervaren en deskundige tandarts.
Na afloop kwam ik ietwat dizzy overeind.
„Het was een leuke behandeling”, zei de tandarts.
Karin Gouverneur
Een tandarts grapje. Breek me de bek niet open.
Die tweede paragraaf is een spekkige maar alleszins leesbare opsomming. Dat hebben we wel eens anders gezien.
De pointe is daarentegen, om het eens netjes te zeggen, een scheet in een zakkie.
Een vraag voor de meer wereldwijze lieden onder ons: is het nou zo dat je in de VS bij dit soort dingen, en zelfs bij kleiner ongemak als een grondige reinigingsbeurt, lachgas krijgt toegediend? Mag je daarna gewoon in de auto?
Bij een wortelkanaalbehandeling is het hiero de gewoonte een plaatselijke verdoving toe te dienen, als ik mij niet vergis lidocaine o.i.d. Voor een reinigingsbeurt, zelfs een zgn. “deep cleaning” heb ik nog nooit verdoving gehad.
Een vaardig geschreven ikje, helaas zonder pointe. Ik zie hem in ieder geval niet.
In NL wordt lachgas gebruikt door tandartsen bij kinderen met extreme angst of bij meervoudig gehandicapte kinderen. Autorijden laten ze doen.
die kinderen dan
Fijne Hemelvaartsdag! Helaas geen nieuw ikje.
Zelf heb ik ook geen.
er
Fijne hemelvaart indeed, ook zonder ikje moet deze dag door te komen zijn.
Ja, iedereen fijne Hemelvaartsdag!, dan wel prettig Suikerfeest! of Happy Thursday! gewenst, al naar het uitkomt.
Een Dolle Donderdag allemaal!
Ik heb misschien een leestip. Ik ben gelukkigweer begonnen met klanten bezoeken en luister in de auto naar France Inter. Dat heeft al een paar stukjes van mijn hand opgeleverd. Over psycho-analyse. Dit keer in mojn otootje een interview over het boek ‘ Notre Dame Des Plantes’
Er werd veel gepraat over hoe men deNotre Dame moest restaureren. Precieszoals het was of iets moderns? In dit boek stelt de schrijver voor om de cathedraal en het plein ervoor in een botanische, liturgische tuin te veranderen.
In het interview heeft Gilles Clement, de schrijver me overtuigd van zijn project: nadenken over architectuur.
Ik ga het kopen, lezen, en als het de moeite waard is, met delen.
Het boek knipoogt naar een ecologische discussie in Frankrijk Notre Dame des Landes, het project om een nieuw vliegveld bij Nantes te bouwen.
Dat smaakt naar meer, lummel.
Ik lees nu The Cows van Lydia David. Alleen aan te bevelen aan mensen die in hun directe omgeving te maken heben met koeien in de wei. Ietwat kreupel door de reis in de veewagen, maar allengs met meer huppelende vaart, om daarna in een hoek samen uren stil te staan.
Het ikje van morgen is er al. Ter voobereiding:
Hedera
Hedera hibernica
Taxonomische indeling
Rijk: Plantae (Planten)
Stam: Embryophyta (Landplanten)
Klasse: Spermatopsida (Zaadplanten)
Clade: Bedektzadigen
Clade: ‘nieuwe’ Tweezaadlobbigen
Clade: Campanuliden
Orde: Apiales
Familie: Araliaceae (Klimopfamilie)
geslacht
Hedera
L. (1753)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Hedera op Wikispecies Wikispecies
Portaal Portaalicoon Biologie
Hedera of klimop is een geslacht van kruipende of klimmende, groenblijvende planten uit de klimopfamilie (Araliaceae
..voorbereiding…
Herpes
Mijn vader loopt doelgericht naar de servicebalie van het tuincentrum. „Dag mevrouw, heeft u herpes?” Zonder te blikken of blozen antwoordt de dame: „Nee meneer, ik heb geen herpes.” Verbaasd trekt mijn vader zijn wenkbrauwen op. „Vreemd, mevrouw, vorige week had u namelijk nog volop herpes.” Nog steeds blijft de dame volledig kalm. „Meneer, ik herhaal: ik heb geen herpes en vorige week had ik ook geen herpes. Wel hebben we in ons tuincentrum hedera in de aanbieding en dat vindt u rechts van de ingang.” Mijn vader had de informatie gevonden waar hij naar zocht en liep met een rood hoofd richting de ingang.
Kittie Boone
Planten en kwalen lijkt het overkoepeld thema van deze week te zijn -zucht-
Vreemd verhaal. Heeft de inzender er grijzend met de handen in de zakken bijgestaan, terwijl papaatje zichzelf voor schut zette? Want dat is het – de overeenkomst tussen herpes en hedera is niet zodanig dat een verwisseling voor de hand ligt dan wel grappig is.
Het lijkt me ook nogal gekunsteld dat de servicemedewerker “Wel hebben we in ons tuincentrum….” zegt. Allicht een poging om een mopje om te katten tot een directe belevenis?
Hedera is trouwens gewoon klimop! DSR is calling bullshit on this one.
Dat de vader nu de informatie had gevonden waarnaar hij zocht en met een rood hoofd wegliep konden we zelf ook bedenken. Slecht opgeschreven vergezocht grapje.
Verschrikkelijk. Zelfs als de vader het zelf had ingezonden en het daarmee een echt ikje zou zijn.
De afloop die APD voor ogen heeft, lijkt DSR nog niet zo vanzelfsprekend gezien de kennelijke staat van verwarring van de vader.
“JAWEL, je zat er helemaal onder, onder de herrepes! Denk je dat ik GEK ben?! ”
Inmiddels had het rusthuis de informatie gekregen dat de oude heer Boone weer eens op de loop was. Met een gelaten glimlach naderden twee potige helpers de balie.
😀 😀 😀
hier chez Jardiland. Sida, vous avez le sida? Non monsieur, le radis se trouve à coté de l’entrée.
Qua slakje op de header foto, weet iemand hoe of die heet? Blauw slakkenhuisje. Pikzwart lijfje. Toch niet moeilijk zou je zeggen. Maar nee, in tegenstelling tot vogels, paddenstoelen, bomen en insecten kan ik helegaar geen slakkendeterminatiegidsje online vinden.
Black Forest Snail?
https://www.shutterstock.com/image-photo/black-snail-on-forest-ground-1963823689
Lijkt erop!!
Ik ben aan een groot gevaar ontsnapt.
http://www.tradedmyhusbandforabackpack.com/evil-at-the-heart-of-the-black-forest.html
de enige slakken die ik ken lagen in de asla van onze kolenkachel in de zestiger jaren. En natuurlijk les petits gris de Bourgogne die ik met plezier eet. Met een persillade natuurlijk.
ik heb besloten het boek ‘Notre Dame des Plantes’ als papieren boek te kopen. Mijn vrouw wil het ook lezen. Dus moet ik nog een weekje wachten. Wachten op het openen van de winkels. Ik ben al wel begonnen aan een inleidend hoofdstuk.
We zien het verslag tegemoet!
Vaccins
Deze week spraken mijn vrouw en ik over de merken Covid-19-vaccins die wereldwijd gezet worden.
Over het Russische vaccin zei ze: „Ik wil die Novitsjok niet hoor.”
Mike Edward de Boer
Uit de categorie huishoudgrapjes waar je hooguit even samen over gniffelt.
Herpes – Hedera
Novitsjok – Sputnik
What’s next?
Zo is het mijn vrouw niet toegestaan om in Italie ooit nog zelf mosselen (cozze) te bestellen.
Dit nadat zij de ober een keer om een portie cazzo had gevraagd.
Bommelding is niet ver meer.
Foei Ad!
Hiermee komt een roemloos einde aan de ikjesweek.
Aan het lijstje van Ad Hok kan nog lummels bijdrage worden toegevoegd:
Sida- Radis.
Gehoorzaamt je vrouw vaak, Ad Hok?
Doet me denken aan iemand die me aanraadde om in een Frans café te zeggen “Je voudrais un coup”. De begripvolle ober verbeterde dat naar “une coupe”. Dus in plaats van de vuistslag serveerde hij champagne.
Pawi, in dit geval was het niet zozeer een kwestie van gehoorzamen, maar meer een kwestie van begrijpen wat goed voor haar was.
HaHa! Cazzo zal je haar niet meer horen zeggen…niet in een restaurant tenminste.
Haller heeft het Ajax lepeltje
🙂