Facetimen over je eerste auto met je oma in Turkije. Aan een plant ruiken om zijn pindakaasgeur. Geboord, gemeten, gevijld, gefotografeerd, ontsmet en geplombeerd worden bij je tandarts. Om herpes vragen aan de balie van een tuincentrum. Niet met het Russische Novitsjok-vaccin geprikt willen worden.
Iedere week weer vindt dit wonder op het internet plaats
Het kon je vorige week allemaal gebeuren, of juist niet, als je maar in ikjesland woonde. Zo niet, dan kun je hieronder lezen waarover het ging. En je pikt ook nogeens de oordelen en wetenswaardigheden mee van de leden van de Bas van Vuren Community, altijd haarscherp, kolderiek als het kan, en meestal met mededogen en barmhartigheid voor alles wat zwak en weerloos is. Iedere week weer vindt dit wonder op het internet plaats. En vorige week was geen uitzondering. Wil je zelf ook eens meedoen? Lees dan helemaal onderaan hoe dat kan. Het is gemakkelijker dan je denkt.
Adem Çatba, met dat ingewikkelde aanhangseltje onder de C, had dus zijn eerste auto gekocht. Het was ook nogeens een cabrio. Hij facetimede het naar zijn oma in Turkije. “Blijf sparen”, sprak het oudje bemoedigend, “over een tijdje kun je er een kopen mét een dak”.
Pawi vond het een vrolijk ikje en ze kon de clou waarderen. “Big smile om het zo maar eens te zeggen. Een cabrio is de droom van iedere zomerse rijder.” Maar Ad Hok vond dat een ikje een lezersanekdote moet zijn en geen “mop met een baard langer dan die van een bejaarde iman”.
“Ik ben geen Heintje Davids …”
Heer Rozenwater
Intussen maakte Heer Rozenwater in ellenlange betogen nog maar weer eens duidelijk waarom hij steeds minder reageerders heeft op zijn eigen site. Hij plaatste weer eens zijn laatste reactie op dit blog “en daar kunnen jullie van op aan.” Hoopvol liet hij daar op volgen: “Ik ben geen Heintje Davids zoals DSR op mijn blog is gebleken.” Denk het niet, Huilbaby’tje dat je me d’r eentje van me bent. Diezelfde DSR plaatste er een fraai toepasselijk stukje muziek bij:
De vriendin van Peter Prinssen ruikt zijn luchtje, oftewel Peters aftershave, als zij in een speciale plantenkwekerij aan een melianthus major, bekend om zijn pindakaasgeur, snuffelt. Da’s dus sterke liefde. Of zoals De Schrijvende Rechter (DSR) het omschreef: “Een beetje zelfspot en een verdraagzame vriendin. Klinkt als een houdertje.” De melianthus huppeldepup heet volgens hem gewoon grote honingbloem trouwens. Een rare naam als je zo’n geur verspreidt, maar goed, daar heeft dan bijna niemand – behalve Pawi – het over.
Nog zo’n mooi toepasselijk muziekje is natuurlijk het Holland Douze Points van onze sympathieke volkszanger Gerry Holland uit de Jordaan. Een grote hit is het vreemd genoeg niet geworden. Aan de tekst heeft het niet gelegen, want die blijft gewoon keileuk. Gelukkig komt er wel binnenkort een Grote Gigantische Zomerhit 2021 aan, van hetzelfde componisten/tekstschrijversduo Tel/Van Vuren, vol met ondeugende dingetjes, want die zijn me d’r eentje hoor.
Minder leuk was het bezoek van Karin Gouverneur aan haar ervaren en deskundige tandarts. Mondkapje af en met een klem in de kaken werd er een uur lang geboord, gemeten, gevijld, gefotografeerd, ontsmet en geplombeerd. Na afloop kwam zij ietwat dizzy overeind. „Het was een leuke behandeling”, zei de tandarts opgetogen. Zij was dat iets minder. Dat was de clou.
Bij gebrek aan goede ikjes deelde onze man in Frankrijk, Lummel, leestips. Het boek “Notre Dame Des Plantes” schijnt een aanradertje te zijn. De schrijver, Gilles Clement, stelt hierin voor om de afgebrande kathedraal en het plein ervoor helegaar nieuw op te bouwen en in te richten en er een botanische liturgische tuin van te maken. Lummel gaat het boek kopen, lezen en er misschien wel een feuilleton voor ons over schrijven.
Pawi las vorige week “The Cows” van Lydia David. Alleen aan te bevelen aan mensen die in hun directe omgeving te maken hebben met koeien in de wei. En wie weet, gaat zij er ook nog wel wat meer over schrijven. Zou prettig zijn, een beetje nieuwe, goeie contents is altijd goed voor zo’n network & literair blog als dit.
De vader van Kittie Boone liep intussen “doelgericht” naar de servicebalie van het tuincentrum. „Dag mevrouw, heeft u herpes?” Zonder te blikken of blozen antwoordde de dame: „Nee meneer, ik heb geen herpes.” Het blijkt dat de man “hedera” bedoelde te zeggen en hij droop met het spreekwoordelijke rode hoofd in de laatste zin af.
DSR was calling bullshit on this one
DSR
DSR zag er een omgekat mopje in, want zo dicht liggen herpes en hedera niet tegen elkaar aan. Het is ook nogeens gewoon klimop. Dus ja: DSR was calling bullshit on this one. En dat deed hij met algemene instemming. Zijn variant op de clou was ook oneindig veel leuker: “JAWEL, u zit er helemaal onder, onder de herrepes! Denk je dat ik GEK ben?! Inmiddels had het rusthuis de informatie gekregen dat de oude heer Boone weer eens op de loop was. Met een gelaten glimlach naderden twee potige helpers de balie.”
En toen was er dan aan het einde van de ikjesweek, als je dus aan een echt leuk ikje toe bent, het flutverhaaltje van ene Mike Edward de Boer. Hij sprak zogenaamd met zijn vrouw over de merken Covid-19 vaccins die er wereldwijd gezet worden. Over het Russische vaccin zei toen zijn vrouw: „Ik wil die Novitsjok niet hoor.” Inderdaad, dit was er eentje uit de categorie huishoudgrapjes waar je hooguit even samen over gniffelt.
Ad Hok maakte het kwartet van woordverwisselingetjes even voor ons af: herpes/hedera, radis/sida, novitsjok/sputnik en … Ads vrouw die in Italië mosselen (“cozze”) wilde bestellen maar bij de ober om een portie “cazzo” vroeg. Nog net niet zo riskant als Pawi die in Frankrijk ooit om “un coup” vroeg aan een gelukkig begripvolle ober.
Wil jij net als Pawi, Ad Hok en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan het nieuwe interactieve Van Vuren Gezellige Reageerders Zoemuurtje ©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik liep weer eens buiten. Kom ik me daar ineens een vermakelijke mededeling tegen, met plastic omhuld en op een grote boomstam geplakt. Aan duidelijkheid over de gemoedsgesteldheid van de bewoner van het huis laat het niets over. En zo zie ik wel meer van die eigengemaakte bordjes, meestal op rijm. Ik heb al een hele verzameling. Stay tuned. Binnenkort in dit theater. Als ik tenminste volgende week niet iets anders zie.
Foto: “Zeikstam” © 2021 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Vakantie
Struinend door een nieuwe conceptstore in het centrum van Winterswijk wordt mijn aandacht getrokken door de bonte mix aan koopwaar – van thee en boeken tot Afrikaans fairtrade-speelgoed – totdat er een vrouw van een jaar of zeventig de winkel binnenkomt. Met mondkapje en licht verwaaid haar kijkt zij even om zich heen, loopt vervolgens met ferme passen naar de kassa en vraagt de medewerkster: „Hallo, heeft u ook kaarten met de tekst ‘Groeten uit Winschoten’?”
Janna Dirks
Vakantie
Struinend door een nieuwe conceptstore in het centrum van Winterswijk wordt mijn aandacht getrokken door de bonte mix aan koopwaar – van thee en boeken tot Afrikaans fairtrade-speelgoed – totdat er een vrouw van een jaar of zeventig de winkel binnenkomt. Met mondkapje en licht verwaaid haar kijkt zij even om zich heen, loopt vervolgens met ferme passen naar de kassa en vraagt de medewerkster: „Hallo, heeft u ook kaarten met de tekst ‘Groeten uit Winschoten’?”
Janna Dirks
De clou zal zijn dat je zo’n normale ansichtkaart vast niet in een conceptstore vindt. Dus je moet wel een gekkie zijn, aangeduid door het mondkapje en het licht verwaaide haar, als je dat niet weet? Of dat je in Winterswijk nu eenmaal niet de groeten uit Winschoten kunt doen. Een korte google leert me dat de twee stadjes inderdaad best ver uit elkaar liggen. Twee cloutjes dus, drie streepjes, de week kan weer beginnen. Veel plezier allemaal.
Wat een toeval.
Goed leesbaar intro. En een dubbel ikje, met veel overbodige informatie. Fairtrade Afrikaans speelgoed, wat kan mij dat boeien? De beschreven dame wilde misschien iedereen op het verkeerde been zetten, maar nu komt het alsnog uit dat ze helemaal niet in Winschoten was!
Nee mevrouw, zei de verkoopster. We hebben wel het conceptalbum van Cuby ‘Groeten uit Grollo’.
Nou doetu die dan maar.
Toch altijd mooi zo’n synchroon geplaatst ikje, ik laat hem maar eens staan.
Janna, de auteur, was misschien niet in Winterswijk. Da’s ook een mogelijkheid. Dan is het ultieme zelfspot.
Mooi introotje weer, hoor!
DSR wordt wel verkeerd geciteerd. Hij calls bullshit on, niet to.
Hopelijk is het geen opzettelijke verfoutering.
Net ‘De Dierenwinkel’. Maar dan zonder dieren.
Heeft iemand al de nieuwe serie van Michiel Romeyn gezien op een van de vele streamingdiensten?
Dank DSR, slordigheidje, onmiddellijk gecorrigeerd.
Neen, Romeyn niet gezien, is er een linkje beschikbaar? Jammer hoe die man zo afgegleden, zeg maar uitgekotst is, door de omroepbazen in Hilversum.
Haha! 😀
https://www.youtube.com/channel/UCRxdQvtiuwgdZKpsmvC9X4Q
Een tijdje geleden stond er in de Volkskrant nog een uitgebreid beklag door Romeyn.
Het lijkt me toch dat de zegen van ‘Hilversum’ wat betreft smaak en goede zeden toch al een tijdje niet meer nodig is? Het verbaasde me dat Romeyn daar kennelijk zo aan hechtte. Blij dat ie inmiddels bij Amazon onder de pannen is:
“herpes en hedera” zou de naam van een zangduo of komisch duo kunnen zijn.
Winschoten doet met steeds denken aan een blogger die ik al een tijdje niet meer volg.
Heintje Davids had ik al een hekel aan toen ik nog klein was. Wilma vond ik leuker maar met haar is het niet zo goed afgelopen en daar heb ik niets mee te maken.
DSR had altijd Heintje Simons voor ogen als het over Heintje Davids ging. Als je ‘Mama’ een keer hebt gehoord, is iedere volgende keer als een week in de kerker.
Kom kom, hij had een gouden keeltje hoor
https://music.youtube.com/watch?v=gFlWaP_4j2I&feature=share
Nou, zeg dat wel.
Vroeger werden dat soort jongetjes bijtijds gecastreerd.
Incident
„Hé, Esther”, roept de man. „Lang niet gezien! Ik dacht al dat jij het was, haha. Je hebt een andere hond en deze heet vast geen Blackie.” Ik open mijn mond, maar te laat. De man dreunt door: „Mijn zus vraagt altijd naar je. Ik wist niet of je mij na dat rare incident nog wilde zien, haha.” Als een vis op het droge wil ik weer zeggen dat ik Esther niet ben. Te laat. „Ik moet er weer van tussen. Kom een keer langs, dan hebben we het er nog even over.”
Ik kijk hem na en vraag me af wie hij zou zijn.
Marjolande Elsinga
Goed verhaal zeg!
Hopelijk leest Esther van de hond Blackie dit ook.
Incident
„Hé, Esther”, roept de man. „Lang niet gezien! Ik dacht al dat jij het was, haha. Je hebt een andere hond en deze heet vast geen Blackie.” Ik open mijn mond, maar te laat. De man dreunt door: „Mijn zus vraagt altijd naar je. Ik wist niet of je mij na dat rare incident nog wilde zien, haha.” Als een vis op het droge wil ik weer zeggen dat ik Esther niet ben. Te laat. „Ik moet er weer van tussen. Kom een keer langs, dan hebben we het er nog even over.”
We zijn nu zeven jaar samen en ik heb hem nog steeds niet verteld dat ik Esther niet ben.
Marjolande Eisinga
🤣🤣🤣
Ik las eerst DLL’s versie, toen het origineel. Even dacht ik dat fantastische verhalen nu ook als Ik-je worden toegelaten, maar helaas.
Wat een overbodige laatst zin trouwens. Het ‘vertwijfeld hoofdschuddend’ ontbreekt nog ergens.
„Hé, Esther”, roep ik. „Lang niet gezien! Ik dacht al dat jij het was, haha. Je hebt een andere hond en deze heet vast geen Blackie.” Ze opent haar mond, maar zegt geen woord. Ik vervolg: „Mijn zus vraagt altijd naar je. Ik wist niet of je mij na dat rare incident nog wilde zien, haha.” Nog steeds geen reactie. Ik sluit dus maar af met: „Ik moet er weer van tussen. Kom een keer langs, dan hebben we het er nog even over.”
Later bedenk ik dat het misschien Esther helemaal niet was. Die stomme mondkapjes ook.
Lekker lachen met lummel en Ad Hok!
De man uit het ikje blijft vasthouden aan het rare incident. Toen op straat, nu in de letteren.
Mondkapjes mogen in NL af in de buitenlucht. En binnen ook als je maar alleen bent. Of met éen huishouden. Jan Steen zou er blij mee zijn.
RIP
Bij een ziekenhuisbezoek krijg ik een verwijzing voor een slokdarmonderzoek. Op de aanvraag bestemd voor de maag-, darm-, leverarts staat: „RIP uitsluiten”. Dat stemt me weinig gerust. Zou het jargon zijn voor mevrouw lijkt op sterven na dood, maar kijk jij er ook nog even naar?
Google leidt me bij de combinatie „RIP” en „slokdarm” naar een rede van een bijzonder hoogleraar pathologie. RIP blijkt te staan voor ‘Ruimte Innemend Proces’, oftewel: gezwel. Evenmin iets om vrolijk van te worden, maar als ik de rede verder lees, moet ik toch lachen. „Het imago van de pathologie als medisch vakgebied is bedroevend. RIP zou hier kunnen staan voor Rampzalig Imago van de Pathologie.”
Margriet Zuidgeest
Nou, lachen hoor. 🥺
Verwijzing -> Google -> Rede van een bijzonder hoogleraar pathologie…. beetje ver gezocht, vindt de inzender dat zelf ook niet?
Dat laat onverlet dat de term ‘ruimte-innemend proces’ een schitterend eufemisme is, met brede toepassingsmogelijkheden. Zo werd DSR spontaan bepaald bij het vollemaansgezicht van Timmerark. -breed-milde glimlachgrijnsicoon-.
Het gebbetje van de bijzonder hoogleraar als pointe was dan ook volkomen overbodig.
Zware kost vandaag. De rede van de bijzonder hoogleraar komt bij mij niet uit de Google hoed.
Zou het nog steeds niet populair zijn, dat vak van patholoog?
toen ik googlede kwam ik op ‘rare ikjes producent’ uit.
Even dacht ik aan het einde van de ikjesrubriek.
Daar denken we allemaal al jaren aan. Toch?
Neenee, ik niet hoor.
Ze zijn een bron van humor, alleen anders dan bedoeld. Waarschijnlijk.😂
Zonder onze bespreking waren ze niet veel.
Dat bedoel ik maar.
Mooi einde van een ikjes-dag prachtige beschouwingen en een feilloze conclusie van de laatste commentaren.
Bonne Nuit
Uitvaart
Onze tweejarige kleinzoon Hugo verneemt deze week dat zijn overgrootvader Theo is overleden en eind van de week begraven gaat worden. Hij vraagt meteen of hij dan zijn schep moet meenemen. Zijn moeder verduidelijkt dat het eigenlijk een crematie is. Het antwoord: Brandweerman Sam moet zeker mee.
Robert A. Mekking
Nee hoor, Manneke Pis kan het wel af.
Wat een draak, met die veel te lange, lelijke openingszin en alles wat volgde.
Hugo, Theo, Sam. Hoe heet de moeder? Daar moeten we nu maar naar raden. Jammer.
Onze tweejarige kleinzoon Hugo verneemt deze week dat zijn overgrootvader Theo is overleden en eind van de week begraven gaat worden. Hij vraagt meteen of hij dan zijn schep moet meenemen. Zijn moeder verduidelijkt dat het eigenlijk een crematie is. Het antwoord: OK, mijn Zippo dan.
Ik probeer al de hele dag iets positiefs over dit ikje te vinden. Het lukt me niet ben ik bang.
He, wat naar nou. Probeer het eens met iets negatiefs.
Geblindeerd
Na lange tijd ben ik weer naar mijn geliefde Brazilië afgereisd. Ik ben altijd gefascineerd door de lichtheid waarmee men er het leven lijkt te nemen.
In de taxi vanaf het vliegveld komt het gesprek met de chauffeur gelijk op gang. „Mooi die geblindeerde ramen”, begin ik, „bij ons in Nederland mag dat helaas niet.”
„O ja”, zegt de chauffeur, „hier ook niet.”
Jaap van Es
Geblindeerd
Na lange tijd ben ik weer naar mijn geliefde Nederland afgereisd. Ik ben altijd gefascineerd door de zwaarheid waarmee men er het leven lijkt te nemen.
In de taxi vanaf het vliegveld komt het gesprek met de chauffeur maar moeilijk op gang. „Mooi die geblindeerde ramen”, probeer ik uit arrenmoede, „bij ons in Brazilie mag dat helaas niet.”
„O ja”, zegt de chauffeur, „hier ook niet.”
Kijk eens aan: een reis-Ik-je inclusief ontmoeting met nobele inlander.
Met al die coronabeperking zou je bijna vergeten dat je het niet mist.
De lichtheid waarmee het leven wordt genomen wordt geïllustreerd door regels aan je laars lappen. Dat wordt in NL ook vaak gedaan, door jong en oud, in alle geledingen.
Toch is de lichtheid hier ver te zoeken. Misschien niet de juiste laars?
Ik las eerst de versie van dsr. En toen het origineel. Goed gezien van dsr. Dit is nix.
? Wat mis ik? Ik zag twee identieke versies, waarvan er een zonder auteursnaam was, die heb ik dus verwijderd. Niet goed genoeg gekeken?
Dat was een herschrijving!!
En dan heeft DSR de naam een slordig lezer te zijn! Tsjongejongejonge…..-hoofdschudicoon-
Zet t maar gauw terug.
Ah, nu zie ik het. Ik was te voortvarend op de smartphone. Moet ik ook niet doen. Ik moet wachten tot ik thuis en bij een degelijke computer met dito beeldscherm ben.
Bertie, voor die lichtheid kunnen we toch op jou vertrouwen?
Helaas Pawi, ik heb een duistere geest.
Kiezen
In de Amsterdamse prikstraat voor mijn tweede Pfizerprik. „Bent u rechts of links”, vraagt de prikmevrouw. „Rechtshandig, maar in het stemhokje links.” „Anders had ik u ook niet geprikt”, zegt ze.
D.F.J. Bosscher
Tja, dat soort gesprekjes zullen wel gevoerd worden in het prikhokje. Echt spectaculair vind ik het niet. Rechtsdragend of linksdragend, rechtsdraaiend of linksdraaiend, je kunt overal het flauwe grapje maken over je politieke voorkeur. Al sinds de 19e eeuw.
Hiero vragen ze gewoon in welke arm je de prik wilt hebben. En verder geen gelul.
Dus dat mens prikt alleen mensen die het met haar eens zijn op politiek gebied? Dat levert een leger prikkers op gezien het aantal politieke partijen in de tweede kamer. Houden ze ook rekening met afsplitsingen?
We worden binnenkort vast opgeschrikt door de Amsterdamse variant.
Ik ben al lang weg uit Amsterdam. De Prikstraat? Die ken ik niet. Welke buurt?
En intussen zitten de nijvere editors van de Van Vuren Community niet stil. Het eerste deel van Lummels boekbespreking over Notre-Dame-des-Plantes is pardoes gepubliceerd. Zomaar. Zonder verdere poe noch ha. Opeens staat het er op. En het is nu al spannend. Kijk snel hier:https://basvanvuren.org/2021/05/22/lummel-kijkt-naar-de-notre-dame-1/
Er zijn drie Prikstraten in Amsterdam, alleen bestonden die tot voor kort nog niet.
Hier krijg je de vaccinatie in de arm die de prikker m/v het handigst vindt. Ze kletsen lekker door, dus je hebt er geen erg in dat het alweer voorbij is.