Vliegenmeppers liggen bij de dieren. Een winkelmandje is verplicht bij de drogist. Als je een rolstoel hebt besteld dan kun je die niet even zelf komen ophalen. Corona is een uitkomst voor grote zalen, wat zou je er anders moeten doen? Een dode kat en een overleden echtgenoot kan qua lijden vergelijkbaar zijn. Een leeg sappak moet je ver in het bos gooien, dan zien de mensen het niet.
Een geoliede ikjesbespreekmachine, dat is het hier
Het zijn weer een zestal wijze lessen van vorige week. Ze waren te vinden in de ikjes van de NRC. Hier op dit blog bespreken we de beste, wat we leuk vonden en wat niet. In de reacties hieronder komt er dagelijks weer een nieuw ikje van deze week bij. Een geoliede ikjesbespreekmachine, dat is het hier. En nog veel meer. Geniet ervan. Doe mee. Iedereen is welkom. Soort van.
Het was Mik Leijssius die de eer had om het maandagikje gepubliceerd te zien vorige week. En het was me d’r eentje! Hij loopt een winkel door op zoek naar een vliegenmepper. Hij loopt langs shampoo, parasols, condooms, schoonmaakmiddelen, schrijfblokken, vier-op-een rij-spellen, theelepels en fotolijstjes. En samen met een winkelmeisje ook langs wenskaarten, dweilen, batterijen, feestversiering en gebakschoteltjes. Uiteindelijk vinden ze de vliegenmeppers: bij de dierverzorging.
Met ingebouwde puntenteller heb je plezier voor het hele gezin!
De Schrijvende Rechter (DSR)
Kruidvat, Action, de Winkel van Sinkel, de Dollar Store, het kan overal gebeurd zijn. De Schrijvende Rechter (DSR) zou daar dan ook graag zo’n geëlektrificeerd tennisracketje kopen, “met een hoge ontlading, zodat je de wespen er ook mee te grazen kunt nemen. Met ingebouwde puntenteller heb je plezier voor het hele gezin!” Wat we dan weer niet wisten is dat je er een net gedood insect weer mee kunt reanimeren. “Een wreed spelletje, maar ik heb het wel een keer uitgeprobeerd. En het lukte”, meldde Pawi.
Het zoveelste ikje over het mondkapje was afkomstig van Noëlle van der Weel. Ze draagt het demonstratief bij de lokale drogist, want veel andere klanten lijken het vergeten te zijn. Ze is best wel trots op zichzelf en ziet de indringende blik van een winkelbediende voor diepe goedkeuring en bewondering aan. Totdat deze op strenge toon zegt: “Mevrouw, pakt u even een winkelmandje? Dat is hier namelijk verplicht.”
Wouter Klootwijk (ja, die ene denken we) vertelt over zijn buurvrouw die een enkel had gebroken en tijdelijk een rolstoel nodig had. Ze bestelt er een online. De chauffeur van de bestelwagen heeft geen zin om helemaal met de pont naar het dorp te komen en belt vanaf de overkant of mevrouw de rolstoel zelf even wil komen halen.
Ons deskundige ikjespanel werd er niet warm of koud van. “De inzender studeert voor droogkloot, maar het komt nog niet helemaal uit de verf”, zei DSR bijvoorbeeld. En we vroegen ons af of Wouter – naast het schrijven van het ikje – zijn buurvrouw nog wel even geholpen heeft. Of zit het mensje nog altijd hulpeloos met haar enkel omhoog achter het raam?
“Preutser kan een spamfilter niet ingesteld worden. In moderatie, hahaha.”
Pawi
Pawi had het op een gegeven moment over seksscènes en zag die reactie geblokkeerd door het moderatiefilter. Ze reageerde verbijsterd: “Preutser kan een spamfilter niet ingesteld worden. In moderatie, hahaha.” Maar ja, het ding staat een tikkie strak om de aangenaamheid op dit blog te waarborgen. Het is wel een zelflerend filter en zowel seksscènes als sexscènes kwamen er vervolgens zonder moeite doorheen, zoals Ad Hok bereidwillig aantoonde. Gelukkig werden andere woorden niet uitgetest. Voor je het weet heb je verscherpt toezicht aan je broekje.
Ook de ikjes uit de teststraat zijn nog niet opgedroogd. Reinoud Schilder stuurde er eentje uit de RAI in Amsterdam, ingang F. Zijn dertienjarige dochter vraagt: „Pap, als er nou geen corona was geweest, wat zouden ze dan met al die grote zalen doen?” Lummel had wel een paar “wilde ideetjes”: “een autotentoonstelling, commerciële beurzen of zelfs congressen.” En volgens Ad Hok zou je er ook kunnen basketballen.
Onder de titel “gedeeld leed” deelde Simone Kramer een gevoelige scène uit haar leven. Ze maakt een praatje met de glazenwasser. Die ziet er somber uit. Zijn kat is dood. „Maar ja, u weet er alles van”, besluit hij zijn verhaal. Inderdaad. Simones man is vorig jaar overleden. Het panel vond het een “mooi en leuk ikje” (Ilona) met een “uitstekende laatste zin” (Klare Taal). Nou, da’s fijn voor Simone.
Een schandelijk ikje, qua opvoeding, sloot de ikjesweek af. Marjolein van den Brink was met haar gezin aan het picknicken op een berg in Frankrijk. Haar man gooide een leeg sappak weg in de berm en vroeg aan de kinderen wat hij fout deed. Zegt de middelste van negen: „Je moet het verder het bos ingooien, dan zien de mensen het niet.” DSR wond zich nog het meeste op: “Prutser. Geef liever aanleiding tot de vraag wat je goed doet. Of nog beter, complimenteer je kinderen in voorkomend geval.” Maar Pawi vond het grappig, misschien wel de leukste van de week. “Ongetwijfeld heeft papa het pak weer uit de berm gehaald.”
Wil jij net als DSR, Pawi en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan het nieuwe interactieve Van Vuren Gezellige Reageerders Zoemuurtje ©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik was weer eens een eindje aan het wandelen in de winkelstraat. Hoofdschuddend liep ik stevig door, want ik wilde wat ophef kwijtraken. De ophef kwam door een “bikinilijn” die de Haagse HTM liet rijden van het Centraal Station naar het Scheveningse strand. Leuk toch, zou je denken? Neen, “bikinilijn is seksistisch” oordeelde een gemeenteraadslid van Groen Links. En hopla, daar ging het van erger tot erger op Twitter, een site die steeds meer op een schandpaal- en ruziekanaal gaat lijken. Maar wel goed gelezen kennelijk, want ik zag op mijn wandeling een groot reclamebord van de plaatselijke lingeriezaak. Ze hadden de bikini’s meteen in de opruiming gedaan, konden ze niet meer kwijt. Voor de zomerhit van Gerry Holland, “Haal Je Bikini Uit Het Vet” was het dan weer wel goed, want dat fraaie nummertje werd veelvuldig aangeklikt op Spotify, Apple Music en YouTube. Misschien zie ik volgende week weer iets anders.
Foto: “Bikini’s in de uitverkoop” © 2021 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Bij de koffie en het ontbijt lees ik een krant.
Vandaag is toevallig het intro eerder aan de beurt.
Goed hè. 😆
Een trouw verslag van de afgelopen week.
De seksscènes zijn te vinden in het laatste boek van mediëvist Nico Dros. Een aanrader wat mij betreft.
Het bikinilijntje zal in de volksmond wel overleven denk ik. Net als de koopgoot, kabouter buttplug, het strijkijzer en het peper-en-zout stel (Rdam, Rdam,Den Haag, Amsterdam).
Dus het bikinivetlied wordt veel bekeken?
26 view op YouTube, met niet-geringe dank aan de reageerders hier.
Maar met 4 likes en 0 tegenstemmen wel beter gewaardeerd dan het gemiddelde introotje.
Op YT van de producer stond Bikini vorige week al ergens ver boven de 1.3K, op de YT van Gerry wat minder, omdat hij er daar vanaf gehaald is vanwege vermeende kinderonvriendelijkheid en daarna weer teruggezet. Allerlei links klopten toen niet meer. Maar goed. Nog altijd niet de Mega Knaller die je uit alle strandpaviljoenen hoort schallen. Het weer zit ook niet mee natuurlijk.
Grijpstok
Onze dochter woont nog niet zo lang op een prachtig plekje in Blerick (Venlo) aan de Maas. Echter, ook hier worden achteloos plastic, bekertjes, blikjes, papier en rotzooi weggegooid. Er zijn twee dingen die ik kan doen, dacht ze: me telkens ergeren, of bij de gemeente een grijpstok vragen en op mijn vrije dag zelf aan de slag.
Zo gedacht, zo gedaan. Met haar grijpstok en zak gaat ze op pad als er een ventje van een jaar of elf naar haar toekomt. „Mevrouw, mag ik iets vragen? Hebt u een taakstraf?”
M. Thérèse Boermans-Dekkers
Goh, komt me bekend voor dacht ik en ja hoor, blijkt het er nota bene eentje van mezelf te zijn, van anderhalf jaar geleden.
https://www.nrc.nl/nieuws/2019/12/07/stout-a3982996
Een intro zonder omhaal. Goed!
Verzoekje:
Kan je jouw Ikje ook even kopiëren voor mij?
Kan niet meer inloggen op NRC.
Dank je wel alvast.
Ik herinner me nog uit de NRC-tijd van lang lang geleden, een ikje dat daarover ging.
Er werden door ons over en weer grapjes gemaakt over het begrip ‘taakgestraften’.
Deed ik ook een keer.
Kreeg me er toch van langs van een onbekende reactant!
Tuurlijk, Ilona, tot je dienst. Deze is van december 2019, toen we van corona nog niet eens gehoord hadden, het lijkt eeuwen geleden.
Stout
Mijn vrouw en ik maken ons regelmatig boos over zwerfafval. Vorige week deden we mee aan een Cleanup. Bij de ingang van het park kregen we handschoenen, papierprikkers en vuilniszakken. Stoer trokken we een oranje hesje over onze kleding aan. Toen onze zak vol was liepen we tevreden terug naar het verzamelpunt. Een moeder met een kind aan de hand kwam ons tegemoet. „Mama, wat doen die meneer en mevrouw?” Terwijl ze haar kind van ons wegtrok antwoordde ze: „Ssst, die mensen zijn héél stout geweest en nu hebben ze straf.”
1.3K is pover, dat haalt zelfs HR wel binnen een paar weken op zijn blog. En dan liggen er nog meer teksten op de plank, horen we.
Zo wordt volkskunst een dure hobby.
Dure hobby? Ik steek er geen centjes in hoor, integendeel. Maar voor artiesten zijn die streaming platforms en YouTube niet fijn lijkt me. Blij dat ik zelf niet hoef op te treden.
Wij lopen ook regelmatig met een grijpstok en een plastic zak. Helaas ziet niemand ons hier als taakgestraften. Als we al gezien worden krijgen we complimenten van de Drenten.
Herinner je nog welk grapje je maakte, Ilona? Waar iemand je ervan langs gaf?
DSR doelde dan op die arme Gerry die, opgehitst door gewetenloze tekstschrijvers, studiobazen en al wie er nog maar een graantje wil meepikken, z’n spaarvarken keer op keer stukslaat in de hoop op de grote doorbraak.
Gewetenloos zou ik me zelf zeker niet willen noemen. Voor de rest zit er wel een kern van waarheid in DSR’s observatie, maar ja, dat is het leven, wil je ooit een gevierde artiest worden, uitgenodigd bij Op Volle Toeren met Ali B., Pinkpop, Lowland en uiteindelijk Klassiekers met Kleinsma dan moet je daar wat voor doen. Het komt niet aanwaaien. Er moet tijd, zweet, tranen en geld in. Het is niet anders. Goeie teksten, goeie melodieen, goeie pluggers, goeie contacten en een tikkeltje geluk. Met het gouden strotje en het talent zit het wel goed, maar da’s pas het begin. Keihard werken. Focus. Doorzetten. Uithuilen en opnieuw beginnen. Kijk in de biografie van iedere doorbraakpersoon (zanger, schilder, CEO) en zie het patroon: ze hebben er allemaal keihard voor moeten knokken. Enige uitzondering: erfenissen, familie van e.d.
De teksten, muziek en het strotje in aanmerking genomen, heeft Gerry gekozen voor de weg van de meeste weerstand.
Maar waarom toch telkens opnieuw wiel willen uitvinden?
Tipje: geen tekstschrijvers of muzikanten nodig en vocaal maak je van de nood een deugd: Psallommun op se Mokums!
Kan niet wachten op Ut Hijgond Hert, gezongen op die enigszins amechtige, altijd boven zijn macht willen grijpende wijze.
Moederhart
Nanne is negentien. Eindelijk kan hij alleen met vrienden op vakantie. Eerst een weekje Ommen, dan is hij twee dagen thuis om vervolgens door te gaan naar Turkije.
„Mam, ben je die twee dagen wel veel thuis?”, vraagt hij. Ik zie haar moederhart smelten. Die jongen toch, zo graag bij zijn moeder.
„Dat is fijn”, zegt hij als ze bevestigend heeft geantwoord, „want ik heb denk ik heel veel was.”
Eric Huisman
Dit hoor je vast honderden keren per dag in tal van Nederlandse huishoudens en daarbuiten. Hoeft voor mij niet perse als ikje bij het cultureel erfgoed te worden gevoegd.
Wel aardig. Het is van alle tijden. Menigeen zal zich hierin herkennen.
Morgen hopelijk een ikje met meer pit.
De ikjesschrijvers zouden eens een goeie oppeptraining moeten krijgen.
Moet moeder die was wassen? Kan pa dat niet doen? Hij heet voor nix Huisman.
Dan zou het kunnen zijn, hoeft natuurlijk niet, dat Nanne ook Huisman heet.
Oh! Maar misschien is het zijn vader helemaal niet, of zijn broer.
Hoe langer ik erover nadenk hoe ingewikkelder ik het maak voor mezelf.
Misschien heet die moeder Wasvrouw van dr eigen.
Hoe ze heten maakt niet uit. Als ze maar een wasmachine hebben.
Vrouwvriendelijk
Mijn man en ik winkelen in het centrum van Zutphen en zien daar voor hem een mooi overhemd hangen.
De verkoopadviseur prijst de stof aan: die is soepel en zacht en wordt tegenwoordig heel veel gebruikt. Mijn man verdwijnt in het pashokje.
De verkoper vervolgt tegenover mij zijn verhaal: het overhemd is ook nog eens zeer vrouwvriendelijk, laat hij weten. Het hoeft namelijk niet te worden gestreken.
Loes van Osch
Hahaha, kom d’r maar in, lummel!
De inzendster heeft goed opgelet bij het verkopers repertoire.
Heb ik iets gemist? Is het emancipatieweek op de NRC?
Maar laten we wel zijn, door de opkomst van zelfstrijkende easy iron overhemden en van papieren zakdoekjes wordt er nog nauwelijks gestreken vandaag de dag.
Onder geen beding strijkt iemand anders dan DSR zijn overhemden.
Als je wilt dat iets goed gebeurt, moet je het zelf doen.
Inderdaad, de context ben ik kwijt, maar er is al eens een artikel verschenen over DSR die zelf zijn eigen overhemden strijkt:
Trouwens, Arjen Lubach komt volgend jaar terug op TV, vier keer per week nog wel. Blij mee. Just saying.
Pont
Ieder met een zware rugzak, komen mijn zwager en ik net te laat bij het pontje in Jonen, Overijssel. „Kunnen jullie springen?”, roept de schipper. Eenmaal aan boord kopen we bij hem een kaartje. „Komen er hierna nog meer pontjes die westerlingen uitkleden?”, vraagt mijn zwager aan de schipper. Hij voegt toe: „In Amsterdam is de pont gratis.” Deze opmerkingen leiden tot geklaag van schipper en medepassagiers over „de vele miljoenen die de rest van Nederland jaarlijks aan Amsterdam betaalt”. Wanneer ik, opgegroeid in Amsterdam, alle opvarenden bedank voor hun gulle gaven, botst de pont tegen de kant, waardoor ik zichtbaar mijn evenwicht verlies. „Dat was harder bedoeld”, zegt de schipper.
Erwin Hermsen
Onsympathieke mensen en ze zijn er nog trots op ook.
Ja. Hoe haal je het in je hoofd! Lang leve de schipper in Jonen.
En zoveel kost het niet zeg, 1,30 Euro per keer.
Een korte google op “pont jonen” levert heel wat andere smeuiige verhalen op, die pontwachter kan in zijn eentje een half jaar aan ikjes vullen kennelijk. Vorig jaar weigerde hij nog een wandelaar, en een paar weken later een fietser. Hij ontvangt zeker niet iedereen op zijn vaartuig. Zo beschouwd mogen Erwin en zijn zwager nog in de handjes knijpen.
Kiek is an, nijs uut Boer’smurfs achtertuintien! Kon nog wel iets wees’n dat de plaatselukke kraante verhaal giet halen.
Ja, dat volluk, breek mij de bek niet oop’n..
…
Mien zwager zien breur hef mij verteld dat zien va nog ies een Duutser op een platbodem rondpunterte. En die dikke Duutser mar grinniken: do bin ich noch ewest in de Krieg, en do….
Affijn, hij hef een oplawapper mit de vaarbalk rond zien moff’noor’n ekreeg’n, sloeg oaverboord en zal inmiddels al wel ’n brokke turf wees’n!
Hahaha!
Amsterdammers denken wel vaker dat ze boas kunn’n speul’n in de Kop van Overijssel. Rijk de Gooyer en zijn entourage gedroegen zich destijds als Amsterdamse eikels.
Enfin, dan staat op den duur de rose haan op je dak…
https://www.destentor.nl/steenwijkerland/uitgebrande-autos-in-giethoorn-zijn-van-bezwaarmakers-loswal-er-zijn-gewoon-brandbommen-gegooid~ada684a4
Vreselijke vent, die Rijk de Gooijer.
Jammer ook dat de schipper die twee zwaarbepakte rugzakkers niet net in de plomp heeft laten donderen.
Zo!
Zo is het, “je moet je aan ons aanpassen anders rot je maar op of steken we je huis in de fik”. Hm … waar heb ik dat eerder gehoord? Mijn sympathie gaat ineens uit naar de Amsterdammers, weliswaar hebben ze een grote mond maar ze zijn volgens mij best wel tolerant t.o.v. andersdenkenden.
Is ook zo.
Hartstikke tolerant.
Maar er zitten overal wel een paar van die geinponems die het net effe te bont maken.
Amsterdammers moeten altijd het laatste woord hebben waar dan ook!
In de reacties mag je altijd linken, Rozenwater, dat zou jij toch moeten weten. Mocht het plaatje het tot in het intro schoppen volgende week dan worden de credits keurig netjes weergegeven. Fijn dat je weer eens langs komt, al is het dan met alleen maar zurigheid. Je verveelt je kennelijk op je eigen blog (waar ik al heel lang niet meer ben geweest, ik was je min of meer vergeten, maar ik zal zeker weer eens clicken). Ik hoop dat je een fijne vakantie hebt, maar zo te lezen is dat niet het geval.
Kan de blogbaas misschien een schrikdraadje spannen, zodat buurman meteen lik op stuk krijgt als hij weer eens over de schutting zeikt?
Een blik op het zieltogend buurmargeblog ontlokte DSR een flauwe, mild-medelijdende glimlach -icoontje ter zake-
Vaak bestaat de enige reactie op de Ik-jes uit een door de blogbaas gekopieerd of gemanipuleerd plaatje. En dat doorgaans zonder bronvermelding, laat staan een reactie van de weinige reageerders.
Tja, bij een ikje over een overhemd plaatst hij een foto van een overhemd. Bij een ikje over een wasmachine een foto van een wasmachine. Bij een ikje over een ander onderwerp een foto van een ander onderwerp. Word je niet echt blij van, maar goed, het houdt hem van de straat. Waarom hij hele ritsen kalenderblaadjes plaatst is me een raadsel, ze passen niet bij het onderwerp, er reageert niemand op, wat moet dat?
HR wil waardering, neem het hem eens kwalijk.
Maar door zijn sociale onhandigheid bedient hij zich van het repertoire van een kleuter, zowel in positieve als negatieve zin.
Oftewel een mooi werkstukje op zijn eigen blog en dreinend over de schutting pissen bij de buren.
Ik zie nu dat hij bij het ikje van vandaag een eigengeschoten foto met eigenmeegemaakte anekdote heeft geplaatst. Daar is helemaal niks mee. Had hij hier op een normale manier echt wel even mee kunnen komen pronken. Dan hadden we hem daarvoor best een complimentje willen geven. Want daar zijn er maar drie (schrijve 3) andere reageerders. Maar man, man, hij moet dan eerst naar mij blaffen, dan naar jou, wat bezielt die man toch? Je zult zo maar in het leven staan.
Heer Rozenwater op een verjaardag. Stapt op de jarige af. “He klootzak, wat ben je oud geworden, wat zie je er slecht uit, hier, een cadeautje.” En het dan raar vinden als hij naar buiten gekukeld wordt.
Er staat vandaag een stukje van Mieke Kerkhof in De Gelderlander, zoiets als een ikje.
Ik miste haar al een tijdje.
Huh, de Gelderlander doet ikjes? Apart!
Jaja, een snelle Google leert dat ze haar verhaaltjes nu ook naar de AD-groep stuurt (daar zit de Gelderlander in). En naar het Medisch Contact. Misschien ook nog wel naar het Beste van Readers Digest als dat nog bestaat.
Daar heten ze anders maar het zijn meestal opa’s en oma’s die schrijven. Lief hoor maar het verveelt gauw.
Rijk de Gooijer kwam uit Utrecht, als ik mij niet vergis.
Ja, maar hij had uit Amsterdam kunnen komen. Daar gaat het om.
Ja, dat had iedereen. Maar het is slechts weinigen gegeven.
Waarom laat je die reactie dan hier achter, als het niet om waardering gaat? Of was je weer laveloos en wist je niet wat je deed? Ik hoop oprecht dat je een fijne vakantie hebt, waarom zou ik het tegenovergestelde hopen? Wat ben je dan voor iemand als je mensen een miserabel leven toewenst? Dat de vraag alleen al bij je opkomt is helaas veelzeggend. Sterkte met jezelf.
Utrecht, Amsterdam…. een pot nat, net zoals alles ten oosten van Amersfoort voor de westerling het buitenste buitenbos is.
De enige reden dat HR hier reageert, is de zucht naar waardering. Een andere reden ligt niet voor de hand.
Had HR overigens niet stellig beweerd hier nooit meer te reageren, omdat het er hier zo gemeen en oneerlijk aan toeging? -minzame glimlachicoon-
(DSR neemt aan dat de blogbaas extra alert is op eventuele privacyschendingen en ongepaste toespelingen op kinderen en naasten van de reageerders hier)
Uiteraard, het filter staat al in de allerhoogste stand. Ik vraag dan ook in return enig geduld van goedwillende reageerders wiens reacties wellicht wat trager gaan doorkomen. Het is maar voor een paar dagen, daarna geeft hij het doorgaans op.
Bij nader inzien vind ik het ikje toch heel goed. Nooit te snel reageren is de les die ik hier uit haalde. Zelfverzekerde backpackers, ze hadden helaas niet de lachers op hun hand. Als ik er bij was geweest had ik de humor wel gezien. En nu achteraf ook.
Goed, vertel dan eens in een zin waarom je de reactie hier ineens vandaag achterliet. Je wilde dus niet dat die door iemand hier gewaardeerd zou worden. Akkoord. Wat wilde je er wel mee? Je verveling verdrijven? Ons irriteren? Ben je het vergeten? Iets moet het toch zijn. Ik ben oprecht benieuwd.
Ik kom er nu pas achter dat ik de laatste zin steeds las als :’dat was harder dan bedoeld’ ! Tja het kan verkeren.
Bonne Nuit.
Afspraak
Het gehoor van een van mijn vrienden kachelt achteruit. Steeds vaker kan hij gesprekken slecht volgen. Na enige tijd maakt hij een afspraak bij een audicien. Hij stelt zijn vrouw voor mee te gaan, om ook een test te ondergaan. Want volgens hem is haar gehoor eveneens verslechterd. Zij vindt dat onzin en wuift zijn voorstel weg. Als hij onder de douche staat, voor vertrek, roept hij haar dat ze toch écht ook haar gehoor zou moeten laten testen. Ze roept terug: „Dan zet je het toch gewoon wat kouder!”
Bram Kuiper
Hij is goed!
Hoewel ik me afvraag of Bram erbij was toen zich dit afspeelde. Een echt ikje is het dus niet.
Ok, je verwachtte dus een “hoop drek” … Als je nou eens die grappige anekdote had gedeeld, zonder mij en DSR de maat te nemen (waarin je zei dat je zijn zure oprispingen zeker niet miste) …. had dat dan niet beter geweest? Nu werd het een self-fulfilling prophecy, volkomen onnodig. Kun je misschien nog even toelichten waarom je dat deed? Dat was toch niet een frappante eigen ervaring delen, benieuwd naar onze reactie? Of vergis ik mij? Oprecht benieuwd naar jouw beweegreden.
Oh, daar ben ik heel blij mee.
Qua motivatie om hier een reactie te geven zal ik het wel nooit begrijpen. Het was dus tweemaal een kwestie van “het niet kunnen laten”. Waarom je dat niet kon laten zal wel altijd een raadsel blijven. Onbewust wil je er toch iets mee, verwacht je er iets van? Het is niet anders, mijn psychologiehandboekje legt het als volgt uit: “als je iets niet kunt laten dan wil je het eigenlijk wel, maar iets houdt je tegen. Het gevoel wordt echter te sterk en dan doe je het toch.”
Dan heeft DSR gelijk en is de achtergrond dat je ergens naar op zoek bent, of je het nou waardering of gezelligheid noemt. En daar is niks mis mee. En dat kun je hier best krijgen. Sterker nog, dat is de hele unique selling point van de site: aangenaamheid. Een witte vlek op het zure internet, een schuilplaats voor gezeur en gedoe, even weg van alle kogelregens en messentrekkerij.
Blijft het jammer dat je de op zich leuke melding dat je ook bij dat pontje was zelf hebt verknald met zurigheid. Toen kreeg je uiteraard zurigheid terug maar zei je dat je dat wel verwacht had. In andere woorden dit is wat jij wilde mededelen: als jij hier een reactie achterlaat dan krijg je zurigheid over je heen. Je bent niet welkom. Da’s een stukje framing en jezelf in de nesten werken zonder weerga. Ik heb het al eerder het “arme ikje” syndroom genoemd. Nergens voor nodig. Je deugt Heer Rozenwater en mensen die je kennen waarderen je en een enkeling, neem ik aan, houdt zelfs van je.
Hopen dat je ooit weer eens “normaal” gaat doen. Het wordt tijd. Wrokgevoelens, zo las ik laatst in het AD, zijn ongezond. Degene die ze koestert (of erdoor geplaagd wordt) is de enige die dat kan oplossen, kwestie van een knop, moeilijk is het niet.
HR geeft in feite toe een digitale kopschopper te zijn.
We kennen zijn online (wan)daden en zijn dus gewaarschuwd.
Jongens, het eten is klaar!
Uit de zandbak en handen wassen maar!
Zo dichtbij
We fietsen door Nederland op twee ouder-kind-tandems. Drie weken lang trappen we onszelf naar campings en hotelkamers. Daniel (8) en Amy (6) slapen weer, net als vroeger, op dezelfde kamer en vaak in hetzelfde bed. De eerste nacht is dat wennen, maar daarna is het ritme gevonden: de kinderen vertellen aan knuffels Konijntje en Dotty wat zij die dag, fietsend over De Renderklippen of langs de Vecht, hebben gezien. Daarna mogen ze nog kletsen. Eventjes. Op de laatste avond, na het vaste kletskwartier, liggen plots hun kussens en hoofden heel dicht bij elkaar. Amy roept: „Mama, ik lig nu zo dichtbij Daniels ogen dat ik bijna zijn herinneringen kan zien.”
Philip de Roos
Langdradig, weeïg en zoetsappig
Maar ja, nu de Libelle niet meer bestaat …
We zullen zien hoe lang Heintje Rozenwater het ditmaal volhoudt.
De Libelle bestaat nog wel degelijk.
De Viva is laatst kopje onder gegaan, maar het roemruchte forum blijft.
Schijnt trouwens een toevluchtsoord te zijn voor kerels die lijden onder gebrek aan waardering. Die gaan dan voluit in de ‘ja meid, je hebt helemaal gelijk’-toer. Zeg maar wat de buurman, toen er nog discours was op zijn blog, ook met graagte deed.
Timmerark had daar ook een handje van. Eindeloos de dames ophemelen en in het gat kruipen (figuurlijk). Het leidt tot niets, zoals deze twee voorbeelden laten zien. Wees als man gewoon jezelf, dan komt de waardering vanzelf of niet en dan is het ook goed.
Ietwat melodramatisch ikje, waar we het twee dagen mee moeten doen. Goed dan. Maandag zien we wel weer verder.
Tja, maak daar maar weer eens een intro over. Middelmatig weekje hoor.
Mooi dat er nog eenvoudige en gelukkige gezinnetjes zijn die met hun kinderen achterop vakantie vieren en kamperen.
Een naturistencamping had ook goed in het decor en de sfeer gepast.
Bas, dan maak je toch een kort introotje: ‘Het was niet veel.’
Is dat niks? ☻
We gaan het zien 😂 Hangt ook van het weer af.
Zon-icoontje erbij…
Ik denk dat er morgen weer een voortreffelijk intro klaar staat, zelfs in een week zonder ikjes gaat dit gebeuren.
Oei, een week zonder ikjes? Gaan we dat nog beleven? Denk het niet.
Maar dank voor het vertrouwen. Het weer zat mee. We waren middenin een boswandeling en toen begon het te stortregenen. We vluchtten terug naar de auto en reden drijfnat terug naar huis. Daar stond de warme chocola, de erwtensoep, een set droge kleren en de introcomputer al klaar. Dus ja, met een tikkeltje geluk komt nr. 337 morgenochtend op de site, ergens rond het ontbijt.
DSR wacht met kalme, bezadigde gelatenheid af.
Zo’n introotje is wat het is, nietwaar? Het kan een beetje vriezen, of een beetje dooien. De Ik-jesbespreking dendert er wel om door.
Echt verheugen doet DSR zich op dingen waarvan de kwaliteit is gegarandeerd, bv. moeders bloemkool met een papje en een ballegien gehakt!