Een kwijte leguaan die later als leugaan wordt teruggevonden. Een dikke kantoormedewerker die naar de dagbesteding gaat. Een mooie kop paprikasoep met vers gesneden lente-ui die een lege kop wordt. Een slaperig gezicht dat in de vroege morgen niet meer door het mobieltje herkend wordt. Een overleden buurhond aan het eind van zijn festijn. Een helderziende buschauffeur uit Amsterdam.
Het was allemaal weer te zien in ikjesland vorige week. Dat land waarin NRC-lezers de baas zijn. Zij vullen de krant. Zij bepalen het gesprek van de dag. Vernieuwend! Ooit. Het hogere doel van dit blog is om die ikjes te bespreken en de schrijvers van deskundige tips te voorzien. Daarnaast praten de reageerders met elkaar en delen nieuwtjes en ditjes en datjes. Steeds meer mensen vinden de weg naar dit blog dat retro bloggen en flitsend tweeten combineert. Dat vind je niet vaak.
Er worden hier trouwens ook echte lepeltjes uitgereikt voor sommige reacties. Kom daar elders maar eens om. Aan het einde van dit artikel gaat er weer eentje uit. Promise.
Onwillekeurig denk je dan meteen aan Thierry
Goed, waar waren we gebleven? Nog nergens! We zijn nog geeneens begonnen. Die leguaan dus. Floris Ploos van Amstel zag op Burgernet dat er eentje kwijt was in de omgeving van het Kuiperplantsoen in Amsterdam. Ja, waar anders? Het wemelt daar van de reptielen. Deze was groenbebaard en bruin-oranje. Onwillekeurig denk je dan meteen aan Thierry, maar die was het niet. Nog diezelfde dag werd de griezel teruggevonden en belandde daar waar hij thuishoort: achter slot en grendel. Bertie was opgelucht dat hij niet naar Brabant was ontsnapt en daar in haar krantenbak of onder haar bed terechtgekomen was. Pawi vond het een bijzonder ikje. “Nooit eerder kwam een leguaan ons wereldje binnenwandelen. Een delicatesse.”
Andere reageerders stelden vast dat dit het zoveelste ikje uit Amsterdam was. En inderdaad, krek zo is het, de helft van de ikjes, zo blijkt uit wetenschappelijk onderzoek, speelt zich af in Amsterdam, en de andere helft gaat over Amsterdammers of wordt geschreven door Amsterdammers die elders lollige dingen doen. “Kortom, wie het Ik-je leest, kan Het Parool opzeggen,” stelde De Schrijvende Rechter (DSR). De NRC zou beter NAC kunnen heten, stelde weer iemand anders vast. Volgens Lummel zou het opvallender zijn als ikjes zich vaak in Swienkeuteltjeveen of Kouschieter-Hammerik zouden afspelen.
Hier, hebbie een plastic zakkie, vreet maar lekker op, ouwe reus!
DSR toverde spontaan een ikje uit Otterlo uit zijn hoge hoed. Het was geschreven door een edelhert dat “een beetje bronstig” met z’n gewei op de buurman stond in te beuken. Riep er iemand vanuit de observatiepost: “He, dat doe je verkeerd!”. Enfin, het hert sjokt er naar toe. “Wablieft?” “Ja joh, dat doe je verkeerd! Dat mot je een ander late doen! Geintje man, humor! Hier, hebbie een plastic zakkie, vreet maar lekker op, ouwe reus!”
Oftewel, ook buiten Amsterdam is de humor volop aanwezig. Je zou er bijna door vergeten dat we de officiële echte ikjes aan het behandelen zijn. Nou er was er dus ook eentje vorige week van Jan Willem Elemans van Ettekoven. Diens pak knelde door de coronakilo’s, zo leidde hij zijn anekdote in. We wreven in onze handen. Dit werd duidelijk een zelfspotikje, daar houden we van. Vooral Mopperkont, maar die leest hier al een tijd niet meer mee. Goed, Jan Willem vertelt ook nog dat hij een mueslireep als ontbijt eet en dan gehaast zijn jasje aan doet en zijn kantoortas pakt. Buiten staat zijn auto naast een wit busje. Het is allemaal inleiding, mensen. Het ikje staat op beginnen en wordt hilarisch. Buiten, zo vertelt Jan Willem, staat “onze buurman”. Nou, die van mij niet, hoor. De goede man is in de negentig en staat nog zonder stok. De buurvrouw verdwijnt langzaam met de rolstoellift in de bus. Dus dat je niet denkt dat ze er als een kliko in gezwiept wordt. Langzaam. Als dan eindelijk de achterdeuren van het busje dichtgaan groet de buurman Jan Willem. Samen kijken ze de bus na. Jan Willem zegt: „Zo, uw vrouw gaat weer naar de dagbesteding.” De buurman kijkt hem schuin aan en zegt: „U ook, zo te zien.” Schuin. Niet recht in zijn bakkes. Want dan wordt de pointe somehow nog wat puntiger.
Hehe, je moet er wel wat voor doen, zo’n ikje beoordelen. DSR was er snel klaar mee: “Buurman mot Jan-Willem met de lange achternaam niet.” Pawi vond het een leuke pointe. Ze vroeg zich af wat er eigenlijk in een gemiddelde kantoortas meegaat. Expat Lummel die zich zijn kantoorleven van vijftig jaar geleden in Nederland herinnerde dacht aan een pakje boterhammen, een Telegraaf, een “kruiswoordenboekje” en een balpen. DSR volstond met een telefoonoplader, appel en taser. Ad Hok nam papieren mee. “En nog meer papieren”. Zelf houd ik het op een zonnebril, leesbril, extra wc-bril, laptop met oplader, oplader van mobieltje, pen met notitieblokje en paracetamol. Boer’nsmurf ging verrassend genoeg ook weleens naar kantoor, misschien de Tweede Kamer? “Piepe, brille, tabaksdeuze, lucifars, zakmes, klossien gaar’n, schroapiezer”. Niemand durfde te vragen wat een schroapiezer eigenlijk is, dus hij vertelde dat niet en nu zijn we te laat. Pawi kwam voor haar kantoortas na heel lang nadenken op: “twee gestreken zakdoeken, in een ervan een knoop: niet vergeten het kantinepasje op te laden. Twee bananen, drie repen chocola, om af te kicken (voorheen het dubbele). Twee uitgeprinte artikelen van nog voor de coronatijd, op eentje zit een haast niet meer zichtbare biervlek. Een bril en een kruiswoordpuzzelboek voor na de pauze.” En als droom fantaseerde ze over een tas met een enkeltje Bonaire, slippers, boxershorts, grote zonnebril en geld in overvloed. Ook Lummel had een variant voor vrije dagen: “een latex boxershort, een paar handboeien, een leren masker, een butplug en een doos condooms.”
We leveren commentaar, maar gaan er ook mee aan de haal
Dus dat je niet denkt dat we er ons makkelijk van af maken hier, van dat ikjes beoordelen. We leveren commentaar, maar gaan er ook mee aan de haal. Wat een contrast met een zeker ander blog waar de ikjes er zonder commentaar gewoon opgekwakt worden. Om over de kalenderblaadjes van de grote Peter van Straaten maar te zwijgen. Maar goed, wij hebben hier een eer op te houden en een stand waar we aan verplicht zijn.
Ergens in Oudorp, Heusden, Kamperland, Urk, Oudeschild, Den Oever, Almere, Loosdrecht, Etten-Leur, of Dinteloord is er een restaurant Havenzicht. Daar zat Matthijs Reppel te chagrijnen. Hij bestelde paprikasoep en kreeg een “mooie kop soep met vers gesneden lenteuitjes”. Als de extreem aantrekkelijke serveerster de lege kop later komt weghalen en vraagt of het gesmaakt heeft zegt hij pinnig dat het jammer genoeg veel te zout was. Het prachtige meisje kijkt hem aan met van die donkere fonkelende kijkers waar je als man of misschien ook wel als lesbienne helemaal wee van wordt en vraagt: „Is dat zo of vindt u dat?” Ja, dan ben je uitgeluld en ga je ergens op het parkeerterrein stil zitten wenen.
Het is trouwens lekker om op een warme soep of bouillon een vers lenteuitje te snipperen, volgens chefkok Lummel.“Dat geeft een beetje frisheid en een beetje knapperigheid. Niks mis mee.” En volgens Ilona was het antwoord van de serveerster zelfs best wel filosofisch. “Wie weet studeert ze dat wel. Was er opzet in het spel. Zag ze Matthijs als proefpersoon. Het zet mij in elk geval aan het denken op deze herfstdag.” Ja. Alles kan. De discussie ging daarna nog lang door, maar wij moeten hier verder. De integrale discussies sinds het begin zijn sowieso allemaal hier terug te lezen.
Zijn telefoon herkent hem zelfs met zonnebril en pet.
Maud van Dooren stuurde een ikje in dat er over ging dat de Face ID van haar mobieltje het niet goed deed. Tja, stuur dat naar Apple of Samsung of desnoods naar de Mediamarkt, zou ik dan zeggen. Ilona vond het een flauwekul-ikje. En Lummel vond het een verzinseltje. Zijn telefoon herkent hem zelfs met zonnebril en pet. Alleen met een mondkapje gaat het mis. En wij maar denken waarom je je mobieltje een zonnebril, pet en mondkapje opdoet. Pawi ontgrendelt met een duimafdruk, behalve als het koud is en ze er een want overheen heeft. Over die duim. Lummel herinnerde zich ook nog een reisje naar London waar een camera naar je hoofd kijkt en dat vergelijkt met je foto in je paspoort. “Take off your hat”, zei de machine. Maar onze Lummel had alleen maar toevallig een grote bos haar die dag, veel meer dan toen hij de pasfoto had laten maken.
Op vrijdag vertelde de twaalfjarige dochter van Yvon Hoogeweegen over de hond van haar vriendinnetje die dood gegaan was. “Hij was gewoon aan het eind van zijn festijn” was haar uitsmijtertje.
En toen was het dan eindelijk zaterdag. In ikjesland is dat de laatste dag van de week. Tja, en dan stuurt de krant je het weekend in met het zoveelste geinige-Amsterdamse-buschauffeurikje. Zo jammer. Stephanie Wiechers verifieert gewoon voor de zekerheid haar route bij de chauffeur met de volkomen normale vraag: “U rijdt zo ook langs Amstelveen, toch?” Waarop De Rijdende Geinponum haar zogenaamd verbaasd aankijkt en uitroept: „Hoe weet jij dat?” Huiverend verliet Stephanie de bus en wachtte op de volgende.
Om onduidelijke redenen plaatste Heer Rozenwater een video waarin een beeldschone expat, Cheryl, slechts gekleed in een flinterdun hemdje met speelse bandjes, een dagje uit haar leven bij elkaar kletst:
Maar goed, die ga je niet tegenkomen als chauffeur. Verder is het onschuldig, een stuk onschuldiger dan wat Rozenwater op zijn eigen blog bij elkaar graait aan gratis content van anderen. Dit meisje wil dat er op haar geklikt wordt, da’s het verschil.
We haalden op een regenachtige zondag herinneringen op aan de Tulpenrallye, alhier zijn de edities 2016 en 2017 welwillend, hilarisch en hartelijk verslagen, ook al omdat er een gewaardeerd medewerkster van de site aan meedeed, maar nu vinden we er natuurlijk iets van. Moet je niet meer willen als je een beetje woke bent. Vervuiling, roet, stikstof, CO2, olie, herrie … soms kan het niet anders of wordt er hard aan gewerkt. Huishoudens en bedrijven doen hun best. Maar zo’n rallye wordt voor het plezier expres gehouden met vervuilende oude auto’s, terwijl er al heel lang veel schonere auto’s op de markt zijn. Doe zo’n rallye toch met moderne schonere auto’s, of met elektrische. Doe het met fietsen, tandems, te voet, wat dan ook, maar niet met vervuilende oldtimers. Dat hier anno nu nog om gesmeekt moet worden. Man man. Maar goed, editie 2021 gaat deze week van start alsof er niets gebeurd is en te gebeuren staat. Klimaatverandering is een hoax. Ja hoor. Schrijf je maar in voor een slordige EUR 2875,- De rallye gaat dit jaar nog door de mooiste streken van Frankrijk ook. “Het is waanzin om met een zootje zwaar vervuilende autos door Frankrijk te rijden”, vond ook Lummel, “gelukkig mogen die autos binnenkort hier niet meer de weg op.”
Alsof je voor de lol nog een week per jaar plastic zakjes en blikjes in de sloot gaat staan gooien met z’n allen. Kijken wie er de meeste inkrijgt. Lekker een wandje schilderen met asbestverf. Om gevoeligere voorbeelden van oud vermaak, zoals stierenvechten en inboorlingen op de kermis tentoonstellen, maar niet te noemen. Voor je het weet heb je een vete aan je hals. En dat wil je ook niet. Het is de toekomst van ons allen maar.
De 100e-reactie pollepel (van geimpregneerd mahoniehout met twee puntjes op de i anders staat er geim) ging vorige week naar DSR. De zwaarvergulde theelepeltjes zijn tijdelijk niet op voorraad. Maar DSR weet wel raad met een pollepel. Gefeliciteerd!
Wil jij net als Bertie, Pawi en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan het interactieve Zoemuurtje©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik was weer eens aan de wandel. Dit keer liep ik in een aardbeienwinkel. Man man ze lagen er in alle soorten en maten, rijp, onrijp, biologisch of gifknikkers. Deze trokken mijn aandacht vanwege de blije naam. Blije beien … je moet er maar opkomen en het er dan ook nog doorheen krijgen. Bij de baas, de klant, de adviseur, de consulent, de drukker, er zijn nogal wat hindernissen als je bizarre humor om te lachen wilt maken. Volgende keer zie ik misschien weer iets anders.
Foto: “Blije beien” © 2021 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
De eerste, dat was ik nooit, nergens in. Eindelijk. Tenzij er nog gauw iemand voorkruipt.
Lekker leesbaar intro Bas, het opstaan waard.
Gefeliciteerd, Bertie! Hadden we daar ook maar een lepeltje, de eerstkomers.
Beroep
Deze week is het Kinderboekenweek. Het thema is ‘Wat Wil Je Later Worden?’ Als ik mijn zoon vroeg breng omdat ik op tijd op mijn werk moet zijn, spreekt de juf mij aan.
De juf vertelt dat ze gisteren in de kring het over beroepen hebben gehad. Mijn zoon van 4 jaar wist precies wat zijn vader deed: „Mijn vader is dokter en mijn moeder… (het bleef lang stil) …pluist luizen.”
Anne van Meer
Ja, da’s toch een eerzame tijdsbesteding, luizenmoeder?
Kinderboekenweek. Ik had een ikje verwacht van een dokter die een net overleden kinderboekenschrijver op het spreekuur had en daar een smakelijk medis h geheim opdist, maar nee een kinderikje.
Jammer dat dit ikje het intro ontsiert.
Bedankt voor de pollepel! De oude was juist doormiddengebroken.
Een luizig Ik-je., da’s alles wat ik erover kwijt wil.
Tegenwoordig is het zo’n drama niet meer. Je hoeft niet alles wat los en vast zit in de kookwas te smijten. Dreigementen over kaalscheren en peteroleum maken nauwelijks indruk.
Ie zull’n tog ook mit mekare wel ‘ n schroapiezer bij de haand hebb’n?!
Soms ried ie mit de waag’n deur een wolk miets’n, krieg ie een everzwien op de motorkap of een miljeu-activist in de grille. Dat ku’j niet loat’n zitt’n, zeeker niet op de zomerdag. Of peuter’n jullie zuks allemoale weg mut oen vingertien?
Een goed schroapiezer is 40cm ex handvat en hef skarpe raanties en punties veur wark op moat, en een bot ende veur as d’r e’tikt mut word’n.
had ik geweten dat het een pollepel was dan had ik mijn best gedaan voor nummer honderd en niet op Haller gewacht.
Lekker lang intro, hoor. Fijn voor de maandagochtend.
Als moeder heb je niks te klagen als je ook nog es een luizebaan hebt.
Ja, ik moet Heer Rozenwater gelijk geven. Het is allemaal heel voorspelbaar hier. Succesformule noemen we dat. De verschillende inhoudelijke onderwerpen die ik af en toe onder de aandacht breng (gratis content, links, Tulpenrallye, deze laatste overigens nog minder dan een keer per jaar, dus dat valt wel mee) pruimt de reageerder niet, want hij heeft die al eens eerder gelezen. Ik zou zeggen: geef er dan eens een afdoende antwoord op, dan kan ik erover ophouden. Als je alleen maar nieuwe dingen mag zeggen, die nooit zijn opgemerkt, dan wordt het trouwens wel heel stil hoor, hier, maar ook offline in huiskamers, trams, de Tweede Kamer … mensen communiceren met elkaar over allerlei onderwerpen, slechts heel zelden zit daar iets bij dat volkomen nieuw is. Verwarrend voor de starre rechtlijnige medemens, maar dat wat het leven de moeite waard maakt voor de rest. Benieuwd wat voor kalenderblaadje van Peter van Straaten nu weer op het blog verschijnt, elke dag een andere! Da’s best wel goed.
De inmiddels meest gemodereerde internetengerd afgelopen tijd probeert op slinkse wijze het moderatiefilter te omzeilen met zijn “Engelse versie” van dit of dat.
Het lijkt me goed om dat ook te modereren. De ongepastheid is er immers niet minder om.
Voor de rest: hoe minder aandacht, hoe beter.
Nee, joh, niet alles op jezelf betrekken. Waarom zou jij over de Tulpenrallye een interessante mening hebben? Een mening geven over dat event, onderbouwd, niet via jijbakken via Twitter, lijkt me heel goed. Door mensen die er verstand van hebben, maar vooral door mensen die er aan meedoen en het in standhouden.
Door over dingen te praten verander je nog weleens wat. Ongemakkelijk idee natuurlijk voor starre eendimensionale mensen die alles willen houden zoals het was en vooral geen “ophef”. Ophef makes the world go round! Daarom is destijds de slavernij afgeschaft. Met mensen zoals jij hadden we nu nog in het koloniale tijdperk gezeten en had Eva die appel ook nooit aangepakt. Saai.
Mooi intro Bas, lekker lang en niets op aan te merken.
De tulpenralley kwam ook weer eens ter sprake, interessant en leuk , ik heb de annalen er eens op nageslagen.
Verder een aardig ikje over een luizen moeder, het bestaat nog steeds dus de luis in de klas.
Op de lagere school bij de nonnen in het brabantse zaten bij mij twee meisjes in de klas die met een kunstig gevouwde theedoek op het hoofd daar moesten rondlopen. Niemand die daar verbaasd over was toen, erg wreed eigenlijk!
Dank aan allen voor de vriendelijke woorden, daar doe je het toch maar voor als blogkrabbelaartje elke week.
Nu Facebook, Whatsapp en Instagram trouwens down zijn is ook hier verhoogde activiteit te zien! Mensen willen ergens op klikken. Welkom!
Goed intro.
Is Anne de vader of de moeder? En doet het ertoe?
Cadeautje
Tante is overleden op de avond voor haar 99ste verjaardag. Ze wordt de volgende dag uit het verpleeghuis opgehaald door het rouwcentrum. Bij het afscheid staat daar de kist met bloemen en prominent ervoor ligt een pakketje met koekjes en snoep. Een kaartje erbij: „Hartelijk gefeliciteerd met uw verjaardag, het personeel van huize L.” De uitvaartleider vertelt dat het cadeautje met het lichaam van tante is meegegeven. Ze had er officieel nog recht op.
Irene Boonekamp
De uitvaartleider snapt zijn vak dus niet. Hij hoefde dat pakketje niet perse daar neer te leggen. Ergens achteraf en op z’n minst even met de familie overleggen is wat je in zo’n geval doet.
Vreemd, het Ik-je is sinds DSR vanmorgen vroeglas op de site bijna verdubbeld in lengte.
Toen had het nog wel iets absurds. Zoiets kan alleen maar in de leukste, liefste stad van heel Nederland, dacht DSR nog. Nu is het een opeenstapeling van ongemakkelijke blunders, van zowel het rusthuis als de begrafenisondernemer.
Officieel heeft tante natuurlijk nergens ‘recht op’. Het pakketje behoort tot de erfenis. Ieder een bitterkoekje en een pepermunt.
De uitvaarder had gelijk. De koekjes vallen onder de erfenis. Hij kan die niet met toevallige aanwezige familieleden delen. Die zijn misschien geen erfgenaam en krijgen die koekies dan onrechtmatig in hun bezit. De uitvaarder is dan verantwoordelijk. Je hebt zo een proces aan je broek tegenwoordig. Zeker als die familieleden, als echte uitvreters, die koekies gelijk soldaat maakten. Nee de uitvaarder had gelijk. Waarschijnlijk door schade en schande wijs geworden.
Alleen het rusthuis is verantwoordelijk; de begrafenisondernemer heeft, althans naar de letter van de wet, zijn werk naar behoren gedaan.
Het rusthuis had het pakketje tante’s kamertje moeten achterlaten, zodat de notaris het kan opnemen in de boedelbeschrijving. Men had ook kunnen redeneren dat met overlijden het recht op een cadeautje vervalt.
Die uitvaartbegeleider heeft snoep en koekjes als een bizarre grafgift, allicht ipv bloemen, aanvaard. Er gebeuren wel gekkere dingen tegenwoordig. Hem past geen oordeel. Of het tactisch was naar de familie toe, is vers twee.
Had hier graag een aflevering van de Rijdende Rechter, met de originele Mr Frank Visser, van gezien.
Zulke absurde en onnozele kwesties zijn een goudmijn voor de ikjes-schrijvers en lezers.
En voor juristen, Klare Taal
Er vinden ook in dramatische situaties humoristische voorvallen plaats.
Het overkwam mijzelf. Morgen precies een jaar geleden. Maar ik voel dat ik er geen goed aan doe dit nu hier neer te zetten. Misschien later.
Even off topic, drie maanden vantevoren reserveren en dan krijg je ook wat, in het prijswinnende restaurant in Kopenhagen:
Haute cuisine Noma-bezoekers konden het afgelopen jaar onder meer genieten van een poot, de hersenen en het hart van een eend, opgediend met een klauw, veren en de snavel van het dier erbij
Een kluifje voor Boer’nSmurf of hoe heettie ook alwer. Ook lummel zal er zijn slag mee kunnen slaan.
Om flauw van te vallen.
Ben er een keer geweest, dat Noma. Och. Heb er niet over naar huis geschreven.
Wurgslang
Een vriendin van mijn schoonzus heeft al langer een slang. Een wurgslang. Stralend vertelt de vriendin dat het dier vrij mag bewegen in huis. Soms kruipt hij op bed en strekt zich lang uit naast de vriendin, die geraakt is door zo veel slangenliefde. Vol trots vertelt ze dit aan haar dierenarts. Die legt uit dat dat geen liefde is. De slang is aan het meten of hij al lang genoeg is om haar in te slikken.
Alexandra Gerny
Wat zou het beest eten voordat de vriendin eraan gaat?
Ik ben gelukkig anderhalf hoofd groter dan degene die naast me in bed ligt. Dat zit dus voorlopig wel snor.
Wurgslangen in gevangenschap eten diepvriesratten en -muizen, volgens Wikiwijs althans (lesmateriaal voor docenten). De schrijvers waarschuwen tegen het voeren van levende prooidieren, want die kunnen de slangen verwonden. Bijvoorbeeld aan ze knagen als ze liggen te slapen. Nee, ik verzin dit niet. De site is onduidelijk over of ik dingen mag delen, ze zetten geen licenties bij hun stukjes, daarom als illustratie alleen een klein paginavoorbeeldje. Als recensie, niet om te gebruiken.
Ook grappig dat ‘vijand’ tussen aanhalingstekens wordt gezet. Vijand, och valt wel mee hoor … Die slang probeert dat beestje op te vreten!!
Het zal je buurvrouw maar wezen die dat soort gedierte vrij laat rondkruipen!
Die vriendin van de moeder van de achterbuurvrouw heeft trouwens dringend behoefte aan driebenig gezelschap in plaats van zo’n carnivore buikschuiver.
Dat gezegd zijnde, we mogen niet klagen deze week. De verhaaltjes over de overleden en de wurgslang zijn toch niet-alledaags.
En het is best gezellig, zo’n beestenboel, vorig week ook al een leguaan. Dt schept verwachtingen; DSR hoopt op een condor, wandelende tak of breedbekkikker
Merkwaardige hobby’s en huisdieren houdt de vriendin erop na imho.
Over smaak valt niet te twisten natuurlijk
@lummel: 😀
Goed, dankzij Twitter weten we inmiddels dat dit een broodje aap verhaal is. Ook Freek Vonk, de echte, heeft er smakelijk om gelachen.
https://steemit.com/science/@herpetologyguy/sized-up-by-a-snake-debunking-a-popular-urban-legend
https://web.archive.org/web/20190807052817/http://nieuwscheckers.nl/nieuwscheckers/slang-wil-baasje-opeten
Heel goed dat nepnieuws ontkracht wordt – zo zie je maar weer de toegevoegde waarde van dit blog.
Geboorteplaats
Tijdens het stofzuigen van de bovenetage valt mijn oog op het bureautje van mijn bijna tienjarige zoon. Er ligt een document van de zeilschool.
Kennelijk mocht hij zelf de personalia invullen. Ik lees:
Naam: Bob
Geboortedatum: 20-12-2011
Geboorteplaats: Mama’s Bed
Jeroen van Dillen
Zo-zo, een man aan het stofzuigen! Werkt zeker aan z’n core. En ondertussen kwakt ie de personalia van z’n zoontje online. Ook raar dat een krant zoiets toelaat, het is 2021. Hopelijk is eea gefingeerd.
Het heeft wel iets schattigs. Die apostrof!
Is het ook niet papa’s bed? Of weet Bob die dingen nog niet?
Gelukkig werd er niet om zijn adres gevraagd. Want dan had Jeroen zijn IP adres in de krant gezet.
Jeroen maakt misschien niet veel leuks mee met Bob, dan is dit een bijzondere ervaring. ☻
Als het een kleiner jongetjes was zou ik het grappig vinden.
Z’n IP-adres? ’t is HR toch niet?
Hm, modereert de blogbaas nu zelfs zijn eigen reacties?
Haha, oplettend mannetje dat je d’r eentje bent. Ik vond de reactie bij nader inzien te makkelijk en ja, dan heb je als blogbaas het voorrecht hem weer (bijna) geruisloos en ongezien te verwijderen.
Ah, dat was die opmerking over de geestelijke leeftijd van HR!
Volgende keer maar modereren volgens de regels van de kunst, met vierkante hake enzo?
Ja dat had ook gekund. En zelfs gemoeten.
Prins
„Ik heb een leuke man ontmoet, je zult niet geloven hoe”, zegt mijn buurvrouw. We staan in haar tuin, gelegen in het centrum van onze provinciestad. „Daar, tussen de bosjes”, wijst ze, „vond ik een drone.” Ze googelde ernaar en kwam uit bij de site DroneGevonden.nl. De eigenaar bleek een achterbuurman, die langskwam met een grote bos bloemen. Ze raakten in gesprek en het klikte zo goed dat ze nu een relatie hebben. „Hij is echt uit de hemel komen vallen”, zegt ze stralend. „Ik noem hem mijn droneprins.”
Thijs Vos
Schattig, hoeveel moeite Thijs heeft gedaan op een woordgrapje. Het zijn er maar liefst twee (2) geworden. Knap hoor. #inzwijmvalt #niveautjeGaaikema
Mooi verhaal van de buurvrouw. Zonder datingsite toch een happy end. Aardig opgeschreven door Thijs. Hoewel het leuker was geweest als de buurvrouw zelf haar avontuur had ingezonden.
Best leuk en origineel, laten we eerlijk zijn. Voor de woordgrapjes doen we het dit keer niet; de lachband kwam al gauw piepend tot stilstand.
En alsie tandarts was geweest was heteen kroonprins
Of in de koekjesfabriek: chocoprins. Als kok : keukenprins
DSR geeft HR een complimentje voor zijn eerste niet-gemodereerde reactie in maanden! -milde glimlachicoon-
Hier komt zijn knutselwerkje ook veel beter tot zijn recht dan op zijn eigen blog. Zolang L. nog doende is de wereldthermostaat een graadje hoger te zetten, reageert daar niemand op de Ik-jes!
Het is leuk om zo’n ad remme buurvrouw te hebben.
Waren er maar meer zo. En van die ikjes.
Leuk ikje. De vondst van een drone in de tuin is voor de buurvrouw niet zonder aangename gevolgen gebleven en een leuke woordspeling . lummmel weet er ook onmiddellijk raad mee.
Misschien hebben ze samen gekeken naar de opnames van haar tuin?
Lieden die een sterfhuisconstructie voor de mensheid op het oog hebben, zouden als ze consequent zijn ook afzien van de pensioenaanspraken die door de volgende generatie moeten worden opgehoest.
DSR ziet het nog niet gebeuren.-milde glimlachicoon-
Het gebrek aan Europese klimaaturgentie wordt wel eens in verband gebracht met de kinderloosheid van Merkel, Macron, en in mindere mate Rutte. Ze zouden daarom niet wezenlijk in de toekomst geïnteresseerd zijn.
Maar da’s mij een te cynische gedachte.
Misschien lag ze wel net in haar nakie te zonnen? Drone stort van schrik neer. Maar eind goed al goed.
Er is juist wel klimaaturgentie in Europa, zeker sinds Samson en vader Abraham aan de macht zijn. En ja, Samson en vader Abraham hebben vele kinderen. Niet met elkaar.
Oh, aan goede woorden en doelstellingen geen gebrek. Eens zien of ze de lidstaten meekrijgen.
Kernenergie als (tijdelijk) deel van de oplossing zou eea haalbaarder en geloofwaardiger maken.
Kernenergie als (tijdelijk) deel van de oplossing
Zie ik het goed? Tussen haakjes? Tijdelijk? Ontelbaar veel jaren niks anders weten dan het afval ergens in betonnen kokers bewaren? In de hoop dat iemand het terug vindt en er alsnog raad mee weet?
Schrijf daar maar eens een ikje over, DSR, ik geef het je te doen.
Ja, dat lees je goes.
Nee, draag schrijf ik geen Ik-jes over -milde glimlachicoon-
Speaking of which…
Krukje
Verhuizen. Dé gelegenheid om veel weg te doen. Zo ook een houten krukje, dat bestaat uit een plak van een boomstam, met een paar dikke rechte takken als poten eronder. Bij de milieustraat wil ik het in de container ‘hout’ gooien. Ik word echter tegengehouden door een medewerker: „Dat is geen hout, dus dat mag daar niet in.” Ik vraag verbaasd wat het dan wel is, volgens hem. „Het is boom.” Het krukje eindigt bij het tuinafval.
Annemarie Verhoef
Een beter milieu begint bij jezelf, maar dan moet de rest ook nog meewerken.
De spellingschecker heeft er weer een potje van gemaakt eerder, geen gezicht -bloosicoontje’
Wonderlijke gedachtenkronkel. Waar zouden oude tijdschriften naartoe moeten?
Bepaalde tijdschriften kunnen bij het klein chemisch afval.
Wat een mysantropie, en dat van een man die smeekte of DSR bij hem kinderanekdotes wilde publiceren.
Daar zal het schoentje dan ook wel wringen.
Ondertussen geeft DSR toestemming om de discussie met HR te verwijderen ten bate van de leesbaarheid van dit blog en om HR aan te moedigen eea maar in zijn eigen ruziehokje te plaatsen.
Ik ben op vakantie en heb me niet afgemeld. Ik zal dus reageren deze week vanuit Fouras, Charentes Maritimes
Have fun!
Zozo, het concept van het nieuwe intro staat al weer klaar. Beetje pikante header image, maar dat zien jullie morgen wel. Kan ik ook niks aan doen. Ik fotografeer wat ik wandelend tegenkom, wat me wandelend opvalt. En dit was wel opvallend ja. Kan ik nu de zon in.