Veel te oud voor haar (349)

Over ikjes en kreeftjes en stinkkaas

Tijdens de avondmaaltijd. Of tijdens de lunch op een terras in de Beemsterpolder. ’s Avonds tijdens een rondje hardlopen. Of vlak voor de aanvang van de première van een balletvoorstelling. Tijdens het maken van een geboortekaartje. En ook weer na het avondeten, natuurlijk.

Eigenlijk is het altijd tijd voor een ikje. Als je er maar oog voor hebt dan gebeuren er continu dingen die je als anekdote naar de NRC kunt sturen en met een beetje geluk sta je d’r nog in ook. Daar op die achterpagina van de papieren krant. Of op de website van de online-versie. En hier natuurlijk. Hier worden de ikjes besproken, bewonderd en gevierendeeld als dat nodig is. Hier vind je onze bevindingen over de ikjes van vorige week. En in de reacties onder dit verhaal komt er elke dag een vers ikje van deze week bij. Als bij toverslag. Helegaar inene.

„Mam, ze is echt veel te oud voor haar!”

Zoon van Marlies de Bont

Want ja, het zal je maar gebeuren. Is het Diversity Day op je werk, zoals Marlies de Bont beschrijft en dan verkondigt je 3-jarige dochter tijdens de avondmaaltijd dat zij met de leidster van de kinderopvang wil “vertrouwen”. Haar grote broer roept dat dat niet kan. Net als Marlies er eens even goed voor gaat zitten legt hij zijn stelling uit: „Mam, ze is echt veel te oud voor haar!”

Dus ze zijn al woke genoeg, daar bij de Bontjes. Onze ikjesbeoordeelpanel werd niet koud of warm van dit ikje. Op zich “best een aardige pointe” oordeelde De Schrijvende Rechter (DSR) maar “het werk van de inzender is er een beetje aan de haren bijgesleept”. Lummel vond ook de rest onnozel en ging een stinkkaaskoek bakken. Een gerecht dat je “normaal maar één keer in je leven maakt. Maar als je het ergens kan kopen doe je het meteen. Het is namelijk ongelofelijk lekker. Maar het stinkt. Het stinkt niet een beetje, het stinkt verschrikkelijk. Tijdens het bakken kan je het best alle deuren en ramen open zetten, en dan nog stinkt het.”

Pawi en Klare taal waren wat positiever over het ikje en vonden het lief en ‘woke’ en inclusief. Maar dat houd je toch.

Te koop bij bol.com en andere onlinevlaggencentrales

Het ikje van Chruf van Kempen was van hetzelfde laken een pak: zo woke als wat. Hij zat te lunchen op een terras in Beemster en het viel hem op dat er allemaal regenboogvlaggen wapperden. Wist hij veel dat de vlaggen van Beemster daar een piepklein beetje op lijken? Een paar dezelfde kleuren ja, maar ook een paar strookjes minder.

Het verhaal deed De Schrijvende Rechter denken aan een eigengebeurde belevenis van eind 2007 toen hij temidden van de oplopende communautaire spanningen ergens in het zuiden van Belgie aan een overheidsgebouw een Vlaamse leeuw zag wapperen met een dikke rode streep erdoor! “Gaat lekker zo”, zei hij tegen zijn Waalse collega’s, “zo zal het in Joegoslavië ook wel begonnen zijn.” Bleek dat dit het wapen van de provincie Namen was, al sinds eeuwen.

Op tijd naar de berm uitwijken, geen oordopjes in …

Pawi

Yvonne Hofman, vrouw van 50, logeerde bij haar ouders in Drenthe. ’s Avonds ging ze in het bijna donker nog een rondje hardlopen. Haar 73-jarige moeder is erop tegen en gaat haar op de fiets zoeken. Best wel lief. Heer Rozenwater moest hierbij aan Marianne Vaatstra denken, maar “daar maak je niemand blij mee. Kun je beter voor je houden.” Daar had hij gelijk in. Pawi vond het een mooi verhaal maar vond ook dat het niet zo’n vaart loopt met de gevaren in de schemering. “Hooguit wat trekkers die nog werk gaan verzetten. Op tijd naar de berm uitwijken, geen oordopjes in, en fietsende kinderen net zo’n goede verlichting als moeder.”

Féline van der Voort Maarschalk zag in de foyer van de Stopera voor de première van balletvoorstelling Mata Hari danseres Floor Eimers staan en complimenteerde haar met haar prachtige jurk. “Verrast bedankt ze mij”, voegt ze er nog aan toe. Man man. Wat een belevenis. “Een ik-stond-erbij-en-ik-keek-ernaar-en-zei-iets-stoms ikje” oordeelde Lummel hardvochtig maar wel terecht. Pawi bestempelde ook dit ikje tot een “mooi verhaal” en ze vond dat iemand complimenteren eigenlijk altijd wel goed is. Het deed haar denken aan een liedje over een meisje dat uitsluitend geroemd wordt over haar jurkje. DSR kent zijn Jiskefetklassiekers en deelde meteen een videootje over een meisje met een rood rokje, prachtig gezongen, prachtig uitgevoerd, pareltje voor de site.

Het ikje van Ardiënne Verhoeven was onschuldiger. Zij en haar man Frank hadden hun zoontje Stijn willen noemen, maar deinsden daarvoor terug toen de geboortekaartjesontwerper zich een breuk lachte om zijn eigen grapje: “Als je hem en zijn vader in de tuin roept, horen de buren: ‘Frank en Stijn, eten!’” De jongen werd Lucas genoemd. “Stijn en Frank, eten!” had de zaak natuurlijk ook opgelost, suggereerde Pawi.

Gewoon omdat het kan nog een mooi videootje, ditmaal van Sjef van Oekel, geschreven door Wim T. Schippers (neem ik althans aan) en met dank aan kenner DSR.

Ad Hok was wat stiller dan anders vanwege een ingreep aan zijn hoofd, dental surgery. Zijn hoofd zag er naar eigen zeggen uit “alsof ik frontaal tegen een rijdende vrachtwagen ben opgelopen.” Tja, en daar heeft hij dan ook nog voor betaald, moet je maar denken. Hopelijk wel goed verdoofd.

Ook Haller was niet in zijn normale doen. Het was DSR die er van profiteerde en die kaapte al vroeg op de zondagmiddag het 100e-reactielepeltje voor zijn neus weg. Zelden vertoond.

Steven Zijlstra deelde een brutaal antwoord van zijn 14-jarige zoon op de vraag van zijn pa hoe het met hem gaat: „Waarom vraag je dat, ben je m’n mental coach of zo?” Lekker gezinnetje, lekkere opvoeding, dachten wij, maar we zeiden het niet.

Dat hij best wel een uitstekende muzieksmaak heeft bewees Heer Rozenwater maar weer eens door dit videootje op de site te zetten. Frazey Ford schijnt de zangeres te heten. Nooit van gehoord, maar best wel apart. Ook qua beelden.

Het begint hier zo langzamerhand op Van Oekel’s Discohoek te lijken met al die muziekvideo’s, dus dit was wel de laatste. Wat zeg ik? We zijn alweer aan het einde van de ikjesweek. Tijd voor de volgende!

Wil jij net als De Schrijvende Rechter, Lummel en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan een hartverwarmend Zoemuurtje©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?

Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is

Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.

Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.

Bas van Vuren, aangenaam!

Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org

Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. 

De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik was weer eens aan de wandel. Op het platteland dit keer. Langs een slootje. Op een fietspad. Tot zover niks aan de hand.  Maar toen kwam ik me daar ineens allemaal dode rivierkreeftjes tegen, zeg! Waren bij het uitdiepen van de sloot het fietspad opgezwiept, denken we dan maar. De kraaien hadden er al goed aan en in zitten te pikken. Want zo zijn ze wel. Maar samen met een paar stengels riet en wortels van het een of het ander kan zo’n verminkt rivierkreeftje nog best wel een schilderij vormen ook. Ik zag er een pas de deux in, gek mannetje dat ik me d’r eentje van jullie ben. Volgende keer zie ik misschien weer iets anders.
Foto: “Rivierkreeft met wortel” © 2021 Bas van Vuren

Auteur: Bas van Vuren

Schrijver - Rijmer - Kijker - Kent beroemde mensen - Maakt liedjes - Doet iets met #ikjes - Want ja - Je moet toch wat

120 gedachten over “Veel te oud voor haar (349)”

  1. ‘U zei toch…?’

    Vanaf Amsterdam CS hol ik naar de tram die mij naar de Raadhuisstraat moet brengen. Ik ben al jaren weg uit de stad dus vraag nog even voor de zekerheid aan de bestuurder of hij daar wel doorheen rijdt: „Jazeker”, antwoordt hij. Een paar haltes verder rijdt de tram met een flinke snelheid rechtdoor in plaats van af te slaan naar de straat van mijn bestemming. Ik spring op en loop naar de bestuurder: „U zei toch…?” „O ja”, zegt hij, trapt op de rem en opent midden op straat de deur. Zigzaggend tussen de auto’s loop ik de Raadhuisstraat in. „Kijk je goed uit?”, roept hij me na.

    Esther de Haan

  2. Het blijkt dat het lied van Dolf Brouwers en Manke Nelis is verzorgd door Ad Bouman en Wil Luikinga, echte Veronicamannen anno 1988. Niks Wim T. Schippers dus. Ben benieuwd of dit weetfeitje APD’s beoordeling zou hebben beinvloed….

    Het muziekstuk van HR is hem ten voeten uit: booskijkend vrouwvolk dat bordjes ophoudt met ‘Crush the patriachy!’ en meer van dat soort malligheid, en dat onder begeleiding van druilerige klanktonen. Een lijfliedje voor masochistische woke Janne Hennen.

  3. We zijn wel eens bijtender openbaarvervoershumor tegengekomen. Maar goed, alles wat in Amsterdam gebeurt is per definitie nieuws. Ze maken er zelfs liedjes over:

  4. Goed, HR blijft hardnekkig in het verleden en zinloze rechtvaardigingen hangen, het is niet anders. Ergens lucht het ook wel op, stukje onduidelijkheid weg, je kunt het maar beter weten en zeg dus niet dat ik er niet alles aan heb gedaan. Althans genoeg vind ik, het moet wel met enig gevoel en respect gebeuren van beide kanten. Hoppa.

  5. Dat ‘kompanen in het kwaad’ en ‘boeven’ kan toch wel weg zeker?

    Wat mij betreft werd ook HR’s herhaalde big lie over zijn IP-adrespraktijken d’r afgegooid, maar dat zal wel weer te streng zijn.

  6. Prachtig intro. De kop is eraf.
    Deze ex-Amsterdammer/ster/s maakt daar waar hun nu wonen nix mee. eerste dag in Mokum en bingo! Je maakt wat mee. Niet echt veel, maar het mag in de krant.

  7. Och, we weten wie het zegt. Had hij even nodig misschien. Beter zou hij even de woede uit zijn systeem kunnen laten afvloeien alvorens op dat toetsenbordje te gaan zitten rammen. Maar goed, hij is volwassen.

  8. Ik was inderdaad een beetje afwezig vorige week, en had alle videoclipjes gemist. Dat had ik dus beter zo kunnen laten. Waar is Timmerark als je hem nodig hebt?

  9. Om je intro te lezen is de late middag even goed als de vroege morgen. Ziet er weer goed uit.
    Het ikje leest lekker maar of het waar is weet ik niet. Door herinneringen aan Amsterdam en een paar inwoners denk ik dat het best mogelijk is. 🤔

  10. DSR is een ochtendlezer. En waarom iets op de plank laten besterven; het is toch geen Ik-je?

  11. Mooi intro weer, fraaie keek op de week altijd weer een verrassing!
    Het eerste ikje vandaag is een echt Amsterdams onderonsje, mag en kan natuurlijk met zo’n eloquente trambaas aan het roer.
    Terzijde : ik vraag me al een tijdje af wie toch die mysterieuze Haller is , Ad Hok dacht ik, maar nu blijkbaar niet, ik heb wel een vermoeden sinds de laatste twisten hier en daar.
    Bonne Nuit , A Demain

  12. Haitink

    Haitink leidde jarenlang de zondagmiddagconcerten van het Concertgebouworkest in de Grote Zaal van het Amsterdamse Concertgebouw. Ik woon heel dichtbij en kom dus wel eens te laat. Ook dit keer was ik weer eens op het nippertje. Ik stormde de trap op naar mijn balconplaats, en botste bijna tegen Haitink op die op weg was van de dirigentenkamer naar de trap naar het podium. Hij vertraagde zijn pas en voegde mij vriendelijk toe: „Ik wacht wel even.”

    Ook hiervoor nog dank, betreurde Bernard.

    Peter Wesly

  13. Wesly gaat van een tameljk aanmatigend ‘Haitink’ naar een bijna overdreven ‘betreurde Bernhard’.

    Zijn eigen hoedanigheid blijft in al het haastig gevlieg onvermeld.

  14. Twee Ik-jes deze week, twee keer Grachtengordel. Sorry hoor, maar is dat nou niet…..

  15. Kleine correctie voor DSR. Geen grachtengordel, hoor. Het Concertgebouw staat erbuiten; aan de Van Baerlestraat in zuid. Tenzij dat een begrip is bij een bekakt Amsterdams ikje.

    Dat je er dichtbij woont en dús te laat moet komen begrijp ik niet zo goed.
    Mijn dochter, die eens te laat kwam op school, vond dat te laatkomen juist chique stond.
    Maar die tijd is ze nu wel voorbij.

  16. Ik stormde de trap op naar mijn balconplaats, en botste bijna tegen Haitink op die op weg was van de dirigentenkamer naar de trap naar het podium. Hij vertraagde zijn pas en voegde mij vriendelijk toe: „Ik wacht wel even.”

    Dit was genoeg. De rest van ikje is geschreven door een kwal die het klootjesvolk laat weten dat hij vlak bij het concertgebouw woont en dat voor hem naareen concert gaan net zo gewoon is als wij naar de bakker/appie/snckbar gaan

  17. Als je ergens dichtbij woont kom je idd vaak te laat. Hebben we gemerkt toen we letterlijk naast de school van mijn zoon woonden. Je bent niet met de reis bezig, je gaat niet op tijd weg, want je bent er al.

  18. Bedankt, Ilona, voor de elegante uitweg om de Grachtengordel op te kunnen vatten als zowel een geografische als mentale ruimte. Dus ja, DSR sprak in dit geval over de Grachtengordel als concept. Maar Amsterdams is en blijft het.

  19. Ik laat het nog één keer door, wel met een vlaagje verbijstering over hoe iemand zo geworden kan zijn. Echt bizar dit. Bijna alsof je met een heel andere reageerder communiceert dan jaren geleden.

  20. De zich HR noemende reageerder is als de coyote die in het ravijn stort, terwijl hij roadrunner achtervolgt. Nog even hangt hij in het luchtledige te trappelen totdat hij toch nog tot zijn eigen verrassing naar beneden kukelt.

    Werkelijke iedere reactie van deze reageerder moet gemodereerd worden, meerdere malen per dag. Daar zal toch wel niet tot in den eeuwigheid doorgaan?

  21. Nee, ik ben er (opnieuw) wel een beetje klaar mee, maar ja, je blijft tegen beter weten in toch hopen. Hij kan dit simpelweg niet achter zich laten, no matter what, griezelig ergens wel.

  22. Het is inderdaad die fanatieke verbetenheid, die HR altijd al heeft gehad als gereformeerd grootinquisiteur, gepaard met een losse omgang met andermans persoonlijke data, die het verschijnen van de roderozenavatar maken tot een drigende oproep tot waakzaamheid, voor zowel moderator als bezoeker.

  23. Wat een leuk ikje trouwens. Erg aardig van die Haitink. Dat hij ondanks zijn zenuwen toch zo’n charmant gebaar maakt.

  24. Tja, de roderozenavatar … Is het niet ironisch? Rode rozen! Bloemen van de liefde! Man man. Oproep: kies een andere avatar om het image van deze bloem niet langer te beschadigen.

  25. Ik sta er liever niet bij stil welke avatar iemand met de bijnaam HeerHolocaustHumor zou kunnen kiezen.

  26. Een ieder die van klassieke muziek houdt en daarmee Radio 4 aan heeft staan, of Podium Witteman op tv volgt, zal het niet ontgaan zijn dat Bernard Haitink onlangs is overleden, en de hele week herdacht werd.
    (Of heb ik hier wat gemist? Kan ook hoor. Excuus dan daarvoor.)
    Vele interviews waren het gevolg en telkens weer werd er benadrukt wat voor een onzekere en bescheiden man hij in het dagelijks leven eigenlijk was.
    Vandaar natuurlijk ook deze inzending, waar ik uit opmaak dat het eigenlijk niet zo zeer een grapje van Haitink was.

  27. Nuttige duiding hierboven voor degenen die minder ingewijd zijn in de wond’re wereld der klassieke muziek. En verhelderdend bijzinnetje in het Ik-je hafd de pointe iets sterker kunnen maken.

  28. Je ziet het echt verkeerd, rozenavatar. De enige die jouw imago maar blijft beschadigen ben jezelf. Stel eens dat je ermee ophoudt (die vastgeroeste grammofoonplaat over DSR en IP’s en hoe oneerlijk alles is, boehoe) en je je daaroverheen zet en gewoon leuke, normale dingen gaat delen: mooie kunstplaatjes, liedjes, muziekjes, kalenderblaadjes, reacties, een sneertje hier, een sneertje daar … moet jij eens opletten hoe snel je imago weer vrijwel volledig hersteld is. Het internet is vluchtig. En je hebt dat volledig in eigen hand. Ik houd je niet tegen, DSR houdt je niet tegen, integendeel. We moedigen je aan dat te doen. Hoe veel mooier wil je het nog hebben?

  29. DSR gooit er maar eens een -mild-bemoedigende glimlach- tegenaan.

  30. Oei, de rozenman is nu zo over de rooie dat hij zelfs een doodnormaal kopsuggestietje van mij in de moderatie laat staan. Hij denkt dat dit eerlijk is, hij wordt hier gemodereerd, ik dus daar. Het verschil is alleen dat hij hier maar om een reden gemodereerd wordt: haatpraat en stalking van een medereageerder. Beargumenteerd. Uitgelegd. Gedocumenteerd, verantwoording over afgelegd, in de gelegenheid gesteld om het beter te doen. Ik doe daar nooit vervelende praat, nooit hem onwelgevallige praat, ik doe gewoon met de rest van het handjevol reageerders mee in een onschuldig vrolijk koppenspelletje. Dat hoef je dus niet te modereren, pipo. Dat is wat anders.

  31. HR modereert DSR zelfs in zijn zelfingerichte ruziehoekje! Dan ben je toch wel een hele slappe soepkip.

  32. Coronagroet

    Deze herfstvakantie vloog ik met mijn 84-jarige moeder van Rotterdam naar Bergerac, om ons daar bij mijn gezin te voegen dat per auto vooruit was gereisd. Moeder is niet meer goed ter been, dus de steile vliegtuigtrap is ook met stok een hele opgave. Boven aangekomen blijkt de purser vriendelijk zijn arm te hebben uitgestoken, om moeder verder naar haar plaats te begeleiden. Ze kijkt hem even niet begrijpend aan, maar dan gaat haar een licht op. De eigen vrije arm wordt in dezelfde stand gebracht en keurig krijgt zijn elleboog een tikje van de hare.

    Willem Heemskerk

  33. Moet het er toch alvast eens met de kindertjes over hebben dat papa zoiets later echt niet wil.

  34. Percies! Was ’t lieverlingskossien van die drugskeerl die ze lest hebb’n op’epakt.

  35. “De moderatie op Bas wil ik best opheffen (hij gedraagt zich in het algemeen voorbeeldig) maar dan moet ik ook hier vrijuit mijn zegje kunnen doen.” No deal zeggen we dan. Simpele reden is dat HR zich op zijn beurt in het algemeen nu juist niet voorbeeldig gedraagt, maar ruzie-achtig, dat willen we hier echt niet. Lijmpoging weer eens mislukt, constateren we dan en nemen nog een bak koffie, in het geheel niet verrast zijnde overigens.

  36. Maar even serieus, moet je nou echt een 84-jarige vrouw die slecht ter been is een steile vliegtuigtrap opsturen, op een ministoeltje in een klein cabinetje met coronaverdachtige mensen proppen om naar Bergerac te reizen, alwaar jij en je gezin nu eenmaal graag willen zijn? Niet dat er iets mis is met de Dordogne, zeker ook in deze tijd van het jaar, maar met je moeder naar Blijdorp had echt een beter alternatief geweest. Dan doe je echt iets liefs voor het mensje. Man man, ze moet ook nog terug, weer die trap, weer dat minivliegtuigje, weer die mondkapjes en instapkaarten en bagagebanden!

  37. Het is weer de hele tijd van DSR dit, DSR dat, nauwelijks opgewarmd gezanik van HHH.

    Kan dat gewoontegetrouw worden gemodereerd?

  38. Wat een klef, sexist muurbloempje is het trouwens. Het gaat alleen maar om het tevredenstellen van ‘zijn’ (bez. vnw) ‘lieve vrouwelijke’ reageerders. Brrr…..

    Geen wonder dat ie het schompetanus krijgt bij het zien van een rood rokje.

  39. Ja Timmerark had daar ook een fascinatie voor, Luvienna en Pawi, daar werd hij helemaal opgewonden van. Tja, het internet he … wees blij dat ze geen dickpics sturen!

  40. Dat hoop je dan maar….. Bekijk de veronderstelde non-dicks nog maar eens goed, met een vergrootglas.

  41. Verjaardagskaart

    Mijn dochter van 16 ziet de verjaardagskaart op tafel liggen. Ze leest de cijfers hardop voor en vraagt vol verbazing: „Wie wordt er nou 90?!”

    Ik leg uit dat het de kennis is die ik regelmatig bezoek. Ze kijkt me even aan en zegt dan: „O, is dat die chick uit Haaswijk?”

    Carina Kralt

  42. Tikkie te insiderig geschreven. Ik zou op zoek gaan naar een gouvernante voor dat jongmens.

  43. Het valt de zelfverklaarde superaardigerd HR zwaar dat ie niet meer gepruimd wordt. Dat ligt toch echt aan hemzelf.

  44. Inderdaad geen pointe, geen zelfspot. Mag toch een ikje heten, want zelf meegemaakt.

  45. Ik heb het even opgezocht maar Haaswijk ligt wel degelijk in de Randstad. Er middenin nog wel, bij Leiden. Rozenavatar kan niet eens kaartlezen. “Het lijkt wel een wijf!” zouden Waardenberg en De Jong zeggen.

  46. Als het nooit aan jou ligt, het altijd de schuld is van anderen en niemand valt je bij, dan is het tijd om eens bij jezelf te rade te gaan. Misschien dat je toch….

  47. Volwassene

    In één week bezoek ik een reünie, een boekpresentatie, een verjaardag en een restaurant en reis ik ook nog een paar keer met de bus. Omdat ik me niet helemaal zeker voel over een kuchje, besluit ik om de snelle coronazelftest te doen die ik bij de Rijksoverheid heb aangevraagd. Na alle attributen volgens voorschrift te hebben uitgepakt en uitgestald, lees ik de bijsluiter. En dan val ik bijna van mijn stoel. „Monsters van personen jonger dan 12 jaar of ouder dan 70 jaar dienen te worden verzameld door of onder toezicht van een volwassene.”

    Cora de Vos

  48. Cora heeft het er maar druk mee. Iemand van 70 is toch een volwassene? Er staat toch ook “door”. Hooguit overbodig of knullig geformuleerd en de opwinding niet waard. VWS, RIVM en de GGD, daar zitten ze niet, de taalkampioenen. Net zoals wij hier dan weer geen verstand van prikken hebben.

  49. Het staat er niet, maar toch denken we dat Cora ouder dan 70 is.
    Beetje overdreven om van je stoel te vallen. Je breekt zo een heup!

  50. Jammer dat er niet bij staat waar in de randstad dit non-gebeurtenisje plaatsvond. Zal wel weer in Rotterdam wezen.

  51. Het kasn nog wel eens zijn dat de inzender gewoon 35 jaar is. Sommige mensen, zoals bv. HHH, scheppen er genoegen in zich als beledigde partij te profileren uit naam der gerechtheid, zelfs wanneer de directbetrokkenen daar helemaal geen behoefte aan hebben.

  52. Is de moderatie voor HHH weer opgeheven? Zijn haatgezeur wordt weer onverkort geplaatst.

  53. Niet onverkort, DSR. Vliegt hij uit de bocht dan wordt e.e.a. gemodereerd. Waar de grenzen liggen is geen exacte wetenschap en een gang naar de Integriteitscommissie kan in noodgevallen helpen.

  54. Daar gaan we weer met dat uitdetijdse gezanik… De rode roos wordt een overwoekerend onkruid.

    Blogbaas, kan de kouwe brandslang erop? Dat ‘m dat op z’n eigen blog plaatst…

  55. Ik zal er in het weekend eens rustig naar gaan kijken. Het negatieve toontje is aan het minderen, ik beschouw dat als een voorzichtig stapje in de goede richting. Ik blijf me verbazen over die fixatie op het verleden. Zal met de leeftijd van de reageerder te maken hebben.

  56. Nu het gezeikstraal zich vooral op DSR richt, wordt de blogbaas een beetje toleranter, lijkt het.

    Een klein beetje minder zeuren is geen vooruitgang, hooguit afnemende achteruitgang. Van positiviteit kunnen we pas spreken als er meer goede dan slechte punten te berde worden gebracht.

    En waarom uberhaupt slechte punten opboeren op andersmans blog? HR heeft de manieren van een varken, je zou er zin in spek van krijgen.

  57. DSR helpt het je hopen, maar van een privacyschende internetengerd met akelige belangstelling voor de privesfeer van medereageerders als HHH, die bovendien bekend staat om zijn obsessieve haatherhalingen, verwacht hij weinig. -meewarige glimlachicoon-

    We zullen nochthans zien… -uiterst milde glimlachicoon-

  58. Amstramgram L’Epicurius 2019. € 10,95. Volfruitige kruidige rode wijn met pruimen, tabak en een dropje.
    En vanaf vandaag met een zwaarverguld lepeltje.

  59. Joelen

    Maandagavond liepen wij het Concertgebouw binnen. Mijn gezelschap merkte op dat ze, gezien de artiest, verrast was over de grijze hoofdenmassa.

    Onze kaartjes werden geweigerd. De portier wist niet of Karsu optrad die avond. Bij de kassa bleken onze tickets niet voor oktober 2021, maar voor 2022 te zijn.

    Hierdoor hebben wij wel de nieuwe rockster van het Nederlands Philharmonisch Orkest kunnen aanschouwen. Als Karsu het publiek volgend jaar net zo laat joelen als dirigent Lorenzo Viotti deed, zal haar debuut in de grote zaal als groot succes de boeken ingaan.

    Ömer Tuzkapan

  60. Wat een omslachtige manier om te vertellen dat je naar het verkeerde concert bent gegaan.
    Toch een leuk ikje, vooral omdat het wat puzzelwerk bevat.

  61. Omslachtig ikje. Ik heb een kaartje voor November 2022 in de Olympia. Daar zou ik in 2019 al Fat Freddies Drop gaan zien. dat concert werd steeds verplaatst. dan maar naar de Opéra Garnier? Die staat aan het einde van de straat waar de Olympia is.

  62. Wat HeerHolocaustHumor echt met ‘gevangenenkamp’ bedoelt, dat schrijft ie dan toch maar niet op.

    Onbegrijpelijk dat dergelijke dogwhistles a la de zes miljoen van Greta Duisenberg worden doorgelaten, zeker gezien eerdere opmerkingen in dezelfde trant die wel gemodereerd werden.

  63. Drie keer Amsterdam, waarvan twee keer Concertgebouw in een week!

    Zelfs de Mokummerds onder ons kunnen toch niet meer onkennen dat dit op zijn minst eenzijdig te noemen is?

  64. Ach, dat wordt toch niet geplaatst? De Rest van Nederland wordt alleen genoemd als een Amsterdammer er z’n bleekneus laat zien.

    Zie Jonen, pontje van.

  65. Enigszins off-topic, maar het is toch zondag: als expat in de VS, vind ik het een verademing om via BVN naar Nederlandse tv te kijken. Onlangs heb ik een nieuw programma ontdekt, Oases in de Lage Landen. Vanavond heb ik weer twee afleveringen bekeken, over Oostende en Kranenburg. Interessante ontmoetingen op bijzondere plekken, erg ingehouden gepresenteerd. En om DSR gerust te stellen: de presentator is niet Philip Freriks, maar Kefah Allush.

  66. Zo moest ik vroeger een beetje lachen over Omroep Max en betrap me er thans op dat ik nog best wel vaak met plezier naar hun programma’s kijk, zoals laatst nog met Hans Dorrestijn op een eiland.

  67. Zucht, ik krijg meteen mailtjes of ik weleens met Hans Dorrestijn op een eiland naar de tv heb zitten kijken. Alerte lezers hier. Op dat eiland hebben ze geeneens geen elektriciteit. En geen kabel. En geen schotel.

  68. Dus Apartheidsbagataliseerder HR scheldt DSR maar weer eens uit en moet gemodereerd worden…-zucht-

    Hoe zit het met die vergeetput waar hij volgens de moderatir spoedig in zou donderen?

  69. Nou moe, over off topic gesproken. Heb zojuist even met Freek de Jonge gesproken. Onderwerp maak ik wellicht ooit nogeens bekend, maar Heer Rozenwater leest mee dus ik moet extra discreet zijn.

    Maar waar ik dus even stil van was is dat zodra ik zei “Hallo ik ben Bas” mijn grote Held me onmiddellijk kon plaatsen en me begroette met een hartelijke lach en een welgemeend “ja, jij schrijft toch over die ikjes?” Daar was zelfs ik even beduusd van, maar ik herstelde me natuurlijk razendsnel en het werd dus even keigezellig. Tekstschrijvers onder elkaar, altijd fijn. Wordt misschien vervolgd en misschien ook niet. We zien wel.

  70. Leuk voor je. Als je van Freek de Jonge houdt tenminste.

    APD stelt zich kennelijk voor met zijn Ik-jespseudo.

Ik vind er dit van: