Een voormalig hoofd BHV van een organisatie in de basismetaal, verschillende burgemeesters uit het Sinterklaasjournaal, een 98-jarige mevrouw met een QR-code voor in de kroeg, een stille kapper tijdens een knipbeurt, een zuinige man die voor Sinterklaas speelt, en een drogist die denkt dat hij de dorpsdokter is.
Je komt ze tegen in ikjesland, dat land dat bij elkaar geschreven wordt door de lezers van de NRC. Het is een land waarin je heerlijk kunt wegdromen, waarover je je kunt verbazen en waar je je mild glimlachend kunt verbazen over zijn inwoners. Een heel ander land kortom dan dat uit de rest van de krant. Man man. Je zult er maar wonen – in dat andere land – en weten dat het waarschijnlijk nog een heel stuk erger gaat worden. Met tribunalen en zo. Maar daar hebben we het hier niet over.
„Ik zag ’m het eerst, het is mijn slachtoffer”
Wat dat voormalig hoofd BHV van een organisatie in de basismetaal dan wel helemaal meemaakte dat het de krant haalde? Nou, Hans van Dugteren, want die was het, zag een fietser voor hem op de rotonde en die fietser werd aangereden. Nou ben je als voormalig hoofd BHV van een organisatie in de basismetaal redelijk gewend om te gaan met calamiteiten. Dus dit was een kolfje naar de hand van Hans. Hij laat onmiddellijk de weg blokkeren. Hij knielt bij het slachtoffer en achterhaalt de ernst van de verwondingen. Dan stelt hij hem gerust en zorgt dat de ambulancedienst wordt gewaarschuwd. Allemaal keigoed dus. Dit is wat je bij een calamiteit moet doen en dit is wat je als voormalig hoofd BHV van een organisatie in de basismetaal hebt geleerd. Maar dan verschijnt er ineens een dame in het uniform van een thuiszorgorganisatie naast hem. Ze kijkt hem fel aan en zegt: „Ik zag ’m het eerst, het is mijn slachtoffer”. En tegen de jongen op de grond: „Luister maar niet naar meneer”. En het mens was niet eens ergens thuis! Dus ze mocht helemaal niet zorgen. Of de rotonde op de openbare weg of op een industrieterrein van een organisatie in de basismetaal was gelegen vertelt het verhaal helaas niet. En ook niet hoe het nu met de fietser gaat.
De Schrijvende Rechter (DSR) maakte zich vrolijk over Hans. “Ziek egeltje in de tuin? Stoeptegel verzakt? Onverwachte sneeuwval? Geen paniek, want vader is als voormalig hoofd BHV van een organisatie in de basismetaal redelijk gewend om te gaan met calamiteiten! (…) Een steunpilaar voor de maatschappij, zowel dat basismetaal als de BHV. Laat je niks wijsmaken door de jongens van speciale legeringen: dat zijn knoeierds en ze weten het.”
Want dat gebeurt hier weleens op de site. De ikjes worden besproken en van deskundig commentaar voorzien. Maar soms, als ze er aanleiding toe geven, worden de inzenders van de ikjes helemaal afgemaakt, figuurlijk dan. Hadden ze maar geen ikje moeten inzenden. Het ikjesbeoordelaarspanel bestaat al sinds jaar en dag, dus ze hadden het kunnen weten.
De secretaris, expat Lummel, wees er terecht op dat de ikjesbeoordelaars binnenkort weer eens moeten zoemen. Dat doen ze om nieuwe inspiratie op te doen, de geesten te scherpen en wetenswaardigheden uit te wisselen. “Anytime” was een reactie. “Leuk hoor!” was een andere reactie. Verder heel veel stilzwijgende instemming. Maar daarna bleef het stil.
„Mama, burgemeesters bestaan toch helemaal niet?”
Dus was het tijd om het ikje van Wousje Eggenkamp te bespreken. Ze meldde dat er in het Sinterklaasjournaal tegenwoordig ook verschillende burgemeesters in beeld komen. Haar bijna vijfjarige kleuter trok vorige week het neusje op en zei: „Mama, burgemeesters bestaan toch helemaal niet?” We vonden het allemaal een leuk ikje. Punt.
Beroepsschrijfster Margriet Zuidgeest dingt ook weleens mee naar een publicatie in de rubriek die eigenlijk voor de lezers bedoeld is. Geeft niet. Mag en kan. Ze meldde dat ze een 98-jarige mevrouw interviewde en dat die mevrouw nog behoorlijk kras was. Ze had een iPhone en daarop de app met haar QR-code. „Ja, dan kan ik tenminste naar de kroeg.” verklaart ze grijnzend. Ook dit ikje maakte weinig los. Dertien in een dozijn. Niet iedereen is het gegeven dit anekdotetje als Carmiggelt of Bomans wel hilarisch te beschrijven.
Toen was het alweer tijd om het ikje van Roel Rotteveel te gaan lezen. Hij had last van teveel haar en ging naar de kapper. Tijdens de knipbeurt babbelen ze wat en zoals wel vaker bij de kapper valt het gesprek stil. Ze gaan naar het gesprek van een andere klant met diens kapper luisteren. De klant vertelt uitgebreid over wat voor werk hij doet en dan valt ook dat gesprek stil. Totdat de klant vraagt: “En jij, wat doe jij?”
“Ik was, droog, knip, scheer, trim, spuit en veeg”, zei Pawi. “Een ikje zonder zelfspot, zonder pointe, zonder anekdote, dat kom je niet vaak tegen.” Het deed Ilona denken aan het tv-programma van Özcan Akyol (‘zeg maar Eus’) waarin deze openhartige gesprekken met BN’ers voert. Knippen doet hij ze niet. Apart wel. Vanwege de covid, wist DSR, maar ach, och, alle kappers die ik ken knippen gewoon vrolijk door, hoor, met of zonder mondkapje en het mag nog ook.
„Mam, bestaat Sinterklaas eigenlijk wel?”
De man van Nellie de Groot is “zuinig”, zoals ze naar de krant schrijft. “Hij houdt niet van overdaad, zoals de kinderen maar al te goed weten”. Wij, geoefende ikjeslezers, begrijpen dat hier al heel vaak hoogslaande ruzies over zijn gegaan in huize De Groot. Maar nu is Sinterklaas in het land en zoontje Derek mag zijn schoentje zetten. ’s Ochtends vindt hij er een chocoladeletter in. Peinzend zit het joch eraan te knabbelen en ineens kwam de vraag: „Mam, bestaat Sinterklaas eigenlijk wel?” Nellie vroeg: „Hoezo?” „Nou, ineens dacht ik dat jullie misschien wel stiekem iets lekkers in mijn schoen doen. Maar toen dacht ik, nee dat kan niet, want dat vindt Papa veels te duur.”
Sorry hoor, maar nu ik het opschrijf krijg ik er weer tranen in mijn ogen van. Hier zit zoveel leed achter. De ikjesbeoordelaars hadden geen goed woord over voor de vrekkige Sint. “Je laatste hemd heeft geen zakken en je wilt toch niet dat je kinderen je later herinneren als de man die alles te duur vond?” oordeelde DSR hardvochtig. “Het blijft krenterig zo’n chocoladeletter”, wist ook Ilona en ze googelde onwaarschijnlijke bodemprijzen: € 0,79 bij de Appie, € 0,50 bij de Wibra en zelfs €0,29 bij de Action. “Wie weet krijg ze ergens anders nog geld toe.”
Een erg leuk stukkie Sinterklaasjournaal werd voor ons door Ilona opgepikt:
Het panel keek er – met alle waardering voor de kwaliteit van de tekst – niet van weg dat dit natuurlijk niet echt te begrijpen valt door de doelgroep en dus eigenlijk meer voor de meekijkende volwassenen is. Of zoals Pawi retorisch aan Ilona vroeg: “Wat vonden je kleinkinderen ervan? Die sloegen dit toch over?”
“Ach, het is altijd al zo geweest.” bromde DSR vergoeilijkend:
‘Joa meneer de borgemeester, now mu’j Suntekloas tog ies vertell’n of de begrotuge al een beetje op orde is’. ‘Zeker, Sint Nicolaas! Het college heeft met eenparigheid van stem besloten om…’. En wij maar vernikkelen in de kou.
Lummel vond het jammer dat Pawi kennelijk alleen maar “de tweede laag” zag. De eerste laag van de persconferentie is: komen er genoeg cadeautjes (voor de kinderen) en de tweede laag is de persiflage op de coronapersconferenties (voor volwassenen). Kan. Mag. Weet je nooit of iemand die laag al of niet ziet, maar er toch iets van vond. Humor is weleens gelaagd en de een ziet en waardeert het wel en de ander niet.
Hier zag ik vorige week op Twitter een hilarisch voorbeeldje van naar aanleiding van een grappig tweetje van me naar Marcel van Roosmalen die een interview van Jan Slagter plaatste waarin deze het grappige Media Inside afkraakte. De running gag van het Media Inside team is het hele seizoen al dat ze aan het einde van elke aflevering Jan uitnodigen om ook eens langs te komen. Jan wil niet, want hij heeft om de een of andere reden een hekel aan de heren (Marcel en Gijs Groenteman, jazeker, de zoon van …). Mijn tweetje naar aanleiding van het stukje was dus: “Misschien een idee om hem een keer uit te nodigen?” De hilariteit was algemeen, maar toen kwam er een tweep voorbij die reageerde met: “Bas, als jij dit programma zou kijken dan zou je wel weten dat Jan elke week wordt uitgenodigd”
En toen was het alweer zaterdag, doorgaans niet de dag waarop het beste ikje van de week wordt gepubliceerd. De ikjesredakteuren zijn dan moe en aan het weekend toe, dus ze gooien er de eerste de beste op. Die van Paul Letschert was geen uitzondering. Hij is drogist en krijgt een jonge vader met diens dochtertje in de winkel. “Bent u de dorpsdokter?” vraagt het kind. Hij is daar om de een of andere reden heel trots op en dist zijn standaardgrapje op: “Ik ben drogist, ik ben beter dan de dokter want een drogist kan een koffievlek uit je tapijt halen.” Bij het verlaten van de winkel vraagt het meisje bij de deur aan papa wat een drogist eigenlijk is. Dat schreef Paul ook nog op, want hij dacht dat dit een pointe was. Tja, en wat moet het ikjespanel er dan mee? Negeren, afkraken of zelf maar een pointe verzinnen.
“Een drogist, zei papa, nog net binnen gehoorsafstand , een drogist is een droogstoppel die met jaloerse blik kijkt naar de dorpsdokter. Maar hij weet alles van vlekken en jeuk.” Dat was het alternatieve slot dat Pawi verzon.
“Daarna volgde natuurlijk een knipoogje en een gefluisterde mededeling om na sluitingstijd nog eens terug te komen voor een ouderwets potje aderlaten. Dergelijke lieden komen niet voor niets aan hun bijnaam” reageerde DSR en sloeg de spijker weer eens precies op de kop. Knap om dat al jarenlang bijna dagelijks te doen. We koesteren hem, maar ook de anderen en misschien ook jou! Als je deze week ook meedoet.
Heer Rozenwater van het naburige nauwelijks bezochte blog googelde er zijn dagelijkse plaatje bij. Dit keer misschien wel een schot in de roos, want zoveel ouwe trots in de camera kijkende drogisten zullen er niet zijn die Letschert heten.
Wil jij net als DSR, Lummel en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan een hartverwarmend Zoemuurtje©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik liep weer eens buiten. Het was vorige week – net als deze week – de tweede helft van november. November! Ooit een kouwe, kille grijze vervelende maand tussen herfst en winter waarin je niets kon doen. Nou, jullie zien het dus wel. Er kwam me daar een jogger tegemoet en die was helegaar naakt qua bovenlijf dan. Liep daar te rennen en in het zonnetje te bakken alsof het midden juli was. Ik dacht, kom, ik neem een foto, dacht ik, dan kan ik in het wekelijkse intro weer eens helemaal los gaan over de klimaatverandering en dat de mensen wakker moeten worden. Maar goed, toen zat ik ’s avonds naar mijn geliefde Coolsingel en de Koopgoot te kijken in Rotterdam en ik dacht: laat ook maar. Er komt nog zat om ons kwaad over te maken. Nog veel ergere dingen. Dat we over 50 jaar misschien natte voeten zullen krijgen, da’s eigenlijk goed nieuws, want dat betekent dat we dan in ieder geval nog bestaan. Somber? Volgende keer zie ik misschien weer iets anders.
Foto: “Lekker lopen te verbranden” © 2021 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Goed dat dit intro bestaat, nu ben ik weer op de hoogte van de laatste paar dagen. (waarin ik met een haperende verbinding zat).
Nuttig, deze site. Hulde en zo.
Een prima introotje, zij het met een een dissonant. Andermaal wordt gesuggereerd dat DSR omtrent het knip/interviewprogramme van Eus maar wat uit zijn ongeschoren nekharen kletst.
Maar wat ziet ons lodderig oog:
“Vanwege het coronavirus laat Eus voorlopig zijn schaar liggen, net als in de laatste zes afleveringen van het vorige seizoen.”
https://www.rtlboulevard.nl/entertainment/tv/artikel/5179118/matthijs-van-nieuwkerk-neemt-plaats-kappersstoel-van-eus
Zal me benieuwen of er nog een rectificatietje komt….
Waar zijn ze?
„Waar zijn David en Goliath gebleven?”, vroeg ik in het restaurant van het Amsterdam museum. De chef werd erbij gehaald. „Die zijn naar het museum verhuisd en daarna in restauratie gegaan. Maar het is wel lang geleden” „Wij zijn ook van lang geleden”, zei ik. De ober keek ons (86 en 81 jaar) aan en zei: „Dat kan ik …”, hij aarzelde even, „niet zien”.
Corry den Ouden-Smit
Na de vermakelijkste Ik-jesweek sinds tijden, is het weer uit met de pret. Van de basismetalen keren we onverwijld terug naar de schone kunsten, meer bepaald in het Amsterdamse.
De gezelligheid is weer eens niet op bezoek. Men stelt vragen in een restaurant over een restauratie (wtf, zeggen de jongelui dan), brengt de leeftijd ter sprake, krijgt een aarzelend maar dimplomatiek antwoord en meent ten slotte hiervan verslag uit te moeten brengen aan de krant.
Dank voor het plaatsen, op de NRC-site is hij nog niet te bekennen.
Qua rectificatie: niet nodig. Ik trok de opmerking van DSR niet in twijfel, maar de geldigheid van het advies zelve. Oftewel, ook al zou er een Coronabeperking zijn (en die is er) dan nog zou Eus gewoon (met mondkapje) mogen knippen. Doet hij niet. Mijn kapper en alle andere kappers in Nederland wel.
@ Bas. Ja, maar niet Eus.
Gezellig toch wel, en best lang intro.
Het zonnetje schijnt.
Gisteren het gesprek met Jan Terlouw bekeken en een week geleden dat met Freek de Jonge. Ondanks Eus best mooie gesprekken. Eus heeft een continu verbaasd toontje, is best wel storend. Maar de BN’ers slaan er zich goed doorheen.
DSR zal de wijste maar zijn en de ontkenning voorafgaand aan het recificatietje dan maar door de vingers zien -milde glimlach die je werkelijk raak-icoontje-
Hopelijk brengt dit de dames en heren politici niet op ideeen.
Lezen is een vak, zeggen we dan. Of in ieder geval een kunst zo niet vaardigheid. Niet razendsnel scannen, je eigen naam zien en meteen in de stress schieten. Onnodig.
Tut-tut-tut, ik ben Heer Rozenwater, de Vriend van Oud en Jong, toch niet? DSR doet niet aan ego-searchen (blogbazen, een van de ijdelste mensensoorten, geloven dat vaak niet) en stress is voor kippen.
Vorige week in de reacties bakte je DSR al hetzelfde kunstje. DSR verwacht geen aanmoedigende bijval na een milde corectie maar dat happerige hoeft toch ook weer niet.
Heel mooi intro.
Wat het zoemen betreft: het moet een doordeweekse dag zijn .
Het moet vroeg in de avond of in de namiddag. Is dat juist?
Als je DSR erbuiten wilt houden, is dat een prima plan. -milde glimlachicoon-
Tijdens de namiddag en vroege avond is het hier spitsuur.
Wat mij betreft vrij laat in de middag (uurtje of vijf of later) of vroeg/midden op de avond (niet na negenen).
Het ikje is weer eens een echt maandagochtendikje. Hopelijk gaan we crescendo.
Als ik het goed begrijp zijn David en Goliath van het restaurant naar de restauratie gegaan.
Als ik weer eens in Amsterdam ben en naar een kroeg ga verwacht ik ook niet meer dat al het personeel er nog werkt.
“Welke Amsterdammer kent hem niet ..” begint dit afgrijselijke inteeltverhaal over het Amsterdams Historisch Museum met dat geweldige beeld van Goliath. Welke burger op deze hele planeet kent hem niet, zou ik willen zeggen. Iedereen, werkelijk iedereen kent dat prachtige beeld in dat prachtige museum in die prachtige stad in dat gave land.
En net als het Emmen Dierenpark is er ook al heel wat verhuisd zo door de jaren heen. Het ging altijd goed.
Albert Jansz Vinckenbrinck (sculptor); Amsterdam Museum (photo), CC BY-SA 3.0 https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0, via Wikimedia Commons
Inzendster is dan wel niet zo jong meer.
Wel met een dubbele persoonlijkheid en verschillende leeftijd van 86 en 81 jaar.
Koningen spreken ook altijd over zichzelf in meervoud maar die hebben dan toch vaak wel precies dezelfde leeftijd.
Arme ober zag het ook niet meer.
Of zie ik het nou verkeerd.
Dat je in een brochure je eigen waar aanprijst is zo gek nog niet. Wij van WC Eend……
Als geboren en getogen Amsterdammer, ken ik de beelden van David en Goliath uiteraard. In mijn kindertijd stonden ze nog in de Waag. Leuk om te zien dat ze nog steeds bestaan en zelfs zijn gerestaureerd. Dank voor de link, Bas!
Het ouwetje had het over zichzelf en haar man (of vrouw), denk ik, Ilona. Dat heb je weleens met echtparen, die kleden zich hetzelfde, eten hetzelfde, kijken naar dezelfde TV-programma’s, gaan altijd samen ergens naar toe en spreken dan dus in de wij-vorm. Het is de overtreffende trap van het huwelijk: de symbiose. In feite wel lief eigenlijk.
Ja, ik zag het verkeerd, de ik- en de wij-vorm worden allebei gebruikt.
Is goed.
En heel lief ja.
Deden wij ook, veel samen.
Als iedereen hun voorkeur voor een zoem aanvangstijd zou willen opgeven dan kn ik zien wat het beste is. De lengte is geen technisch probleem meer, ik heb een abo. En misschien je favoriete dag ook. Deze week en volgende week?
Misschien kan DSR zeggen wanneer de kleintjes in bed liggen.
Zou ik daar veilig in het openbaar een mededeling over kunnen doen? Je hoort zoveel gekke dingen over meelezenden internetengerds tegenwoordig.
Hoeft niet in openbaar, toch? Heb je geen privelink met lummel?
Wat mij betreft, zeker niet op donderdag, want Thanksgiving hiero. Qua tijdstip: hoe later, hoe beter, want 6 uur vroeger hiero.
Vanaf acht uur ’s avonds schikt ’t het best. Maar ik kan natuurlijk altijd later aanschuiven.
Ik kan vanaf zes uur
Van acht tot negen is laat maar wel te doen hoor. Wel met een beperkte agenda dan en strakke moderatie.
Mooie foto in de ‘’header’!
Intro ook al geslaagd, alleen zou ik nog willen weten of dat andere kleinkind van lummel al is geboren.
Het ikje is een lief inkijkje in de wereld van twee ondernemende oude mensen, die nog weet hebben van de beelden die er ooit stonden. Eerst in de Waag dus, later in het Museum, en nu bij de restaurateur.
DSR vroeg of er nog meiden meedoen aan het zoemertje. Ik was ooit een meid. Dus voel ik me aangesproken. Ik doe graag mee en roep Ilona, Bertie en Klare taal op, om ook mee te doen.
In wat voor een wereld leven wee eigenlijk??? Slachtoffer pikken door thuiszorg.. wedstrijdje doen wie is het eerst bij het slachtoffer of alleen geüniformeerde thuiszorgmedewerkers hebben recht op slachtoffer op de grond
We leven in een wereld waarin niets nieuws onder de zon is.
Dat perspectief biedt ruimte voor relativering, al dan niet met een -milde glimlachicoon-, verwondering en humor, hetgeen zijn neerslag vindt in de Ik-jesbespreking en het daaruit voortvloeiende Introotje op de eerste dag van de werkweek.
Was Heer Rozenwater maar een meid, dan kon hij ook meezoemen.
Het is een wijf van een kerel, telt dat ook?
Begin vooral niet te laat om DSR’ns wil. Als ik moeder de vrouw zeg dat er waarschijnlijk meiden komen, stelt zij me wel vrij van eventueel voorkomende werkzaamheden.
We zouden ook om half acht kunnen beginnen met een voorzit. Iedereen die wil logt dan in en kletst naar hartelust. Zij die daar niet bij zijn zijn niet te laat en over hen wordt niet schamper gesproken. Om klokslag acht uur begint dan de officiele vergadering met opening, wat verder ter tafel komt en notulen. Om negen uur sluit de zoembeheerder de vergadering en dan begint de nazit. Zij die daar bij willen zijn kunnen dan weer naar hartelust kletsen. Zij die dat niet willen zijn niet asociaal, maar afwezig. Er wordt alleen maar goed over hen gesproken. Tot in de kleine uurtjes. Drankjes zelf verzorgen.
Goed idee van Bas over vooespel, zoemen en naspel.
Voor pawi
https://lummel.wordpress.com/2021/10/31/3-jaar-later/
Ik zou best wel willen meezoemen maar het lukt niet, onlangs nog een poging gedaan met zoon maar mijn verbinding is nog steeds te traag.
Je kunt ook zonder camera meedoen. Eventueel …
Weet je wel hoe ijdel ik ben….
Dan stuur je een fotootje dat we allemaal uitprinten en op het scherm plakken.
Het idee.☻
Lang leve Lowietje! Lummels kleinzoon bedoel ik.
Alle goeds gewenst voor de ouders, het zusje, de grootouders.
Sekszegels
„Wilt u sekszegels”, vraagt de kassamedewerker als ik heb afgerekend.
„Nee, dank je”, antwoord ik automatisch.
Dan dringt zijn vraag bij me door: „Vroeg je nou of ik sekszegels wilde?”
Hij verschuift zijn mondkapje: „Of u bestekzegels wilt.”
Frank Hammecher
Goed geschreven, geen woord teveel. Het achteloze “hij verschuift zijn mondkapje” maakt hem keurig af. Hulde, zo willen we ze hebben, die ikjes.
Hij is goed! Altijd lachen met Frank.
Ha die Frank, ga zo door dan haal je Mieke Kerkhof in.
Maar het ging door…
Dan liever sekszegels zei ik.
Neem me niet kwalijk, maar had de naam van Frank er niet ondergestaan, dan was dit vergezochte flauwerikje met algemene stem de tent uitgejouwd.
Het is minder dan het oliebollenikje. Maar dat was het leukste ikje ooit.
Nog meer zoemuurvoorkeuren? Dan kan ik mijn spreadsheet gaan maken. Zijn we allemaal voor de drietraps zoem die Bas voorstelde? Dan hoeven we alleen een dag te prikken
Hoemging dat oliebollen-Ik-je ook al weer?
Het zal voor Frank zijn als voor Joop Doderer. Wat hij ook deed, iedereen kwam maar terug op Swiebertje totdat de man er helemaal gek van werd. Maar goed, voor DSR dan nog een keer:
Oliebollen
De eigenaar van de cafetaria op de hoek van onze straat, Gert, was een Einzelgänger die niet makkelijk aansloot bij de buurtactiviteiten. Kort voor Kerst zocht mijn moeder hem eens op en ontmoette een aardige man met een eigen levensfilosofie. Daarna, op Oudejaarsdag, belde hij: „Ik heb oliebollen gebakken.”
Mijn zusje en ik haalden ze op: ze waren overheerlijk, maar veel! Wel tien zakjes van 6 of 7 stuks, we kregen ze niet eens op.
Het leven ging verder, Gert bleef als vanouds afzijdig van de buurt. Jaren later sprak ik hem, hij was al met pensioen:
„U heeft nooit meer oliebollen gebakken.”
„Nee, wat dacht je”, antwoordde hij.
„Behalve jullie heeft nooit één van de buren me bedankt.”
Frank Hammecher
31 december 2011
Wat ook leuk was toen op Drasties was dat RSB het ikje nooit gesnapt heeft hoewel de hele gemeenschap heeft geprobeerd om het uit te leggen.
Ja, dat kunnen we helaas niet meer teruglezen omdat Janneman zijn hele site heeft gewist. Zijn sporen, ok, was nodig misschien want er gebeurde het een en het ander dat niet door de plagiaatbeugel kon. Maar dus ook al onze hilarische commentaren en samenspraakjes. Eeuwig zonde. Maar het is niet anders. Dat is het internet met zijn soms schimmige beheerders.
Ja, dat was wel een goed Ik-je, hoe kon DSR het vergeten…. DSR staat vooral nog iets bij van een hond en yoga.
Maar wat een egotripper zeg, die Gert! Frank heeft ‘m mooi te kijk gezet.
Van Drasties is er nog het eea te vinden op via archive.org, inclusief de comments.
DSR doet een RSBtje.
Toch als business model geen slecht idee, hoor, sekszegels bij de appie. Voor vaders en moeders aparte kaarten, kunnen ze alletwee sparen.
He, oude Drasties vrienden, ik kon het niet nalaten toch even te spieken op deze zeer gewaarde BVV site . Behalve een verre nicht en een vriend met de NRC papieren ochtendeditie is het nog stilletjes met de reacties. En je doet het toch ook voor het applaus, nietwaar? Als vanavond de papieren editie bij de collega’s op de mat valt zal de stroom van commentaren wel aanzwellen.
DSR, je roept een mooie filosofische vraag op: Kan iets ‘vergezocht’ zijn als de AH-medewerker je dit daadwerkelijk toefluistert? Althans, als je in de werkelijke veronderstelling verkeert dat je dit (‘sekszegels’) beluistert terwijl je de boodschappen inpakt. Is ‘vergezocht’ dan te wijten aan mijn mogelijk freudiaanse gedachten (‘ik wil deze jongeman beplakken’) waarvan ik mijzelf niet bewust ben? Of is ‘vergezocht’ de suggestie van een constructie die helemaal niet heeft plaatsgevonden. Leef ik, of misschien wij allemaal wel, in parallelle werelden, was ik niet bij de AH maar bij de JUMBO, waren het Koopzegels ipv Bestekzegels. Hoe ver moet je gaan om vergezocht te zijn? Hoeveel moet je kwijt zijn opdat ‘vergezocht’ billijkt om tot ‘vergevonden’ te komen. Dit kost me weer een middag, ik ben er nog niet uit.
Nou, dat zijn me daar een stelletje putdiepe vragen zeg, daar heb ook ik nog wel een paar dagen voor nodig, misschien wel tot en met het volgende intro. Was Willem er nog maar, die wist hier wel raad mee.
Kijk, daar helpt FH de Ik-jesanalyse in een stap weer lichtjaren vooruit.
DSR’s bezwaar is dat de plot louter berust op het verkeerd verstaan. Er zijn geen verdere omstandigheden, voor of na, die toewerken naar of bijdragen aan de pointe. Het speelt zich vooral af in de binnenwereld van de inzender. Het is maar een paar stappen verwijderd van ‘gedachten bij een stukje in de krant’, het jammerlijkste sub-genre.
Ik stel me een jonge kassamedewerker voor die deze vraag bij elke klant moet opdreunen.
Dat en met een mondkapje voor wordt dat er uitgemompeld.
Geen wonder dat je dat niet goed verstaat.
In een ontbijtcafé in New Orleans verstond ik steeds na een bestelling: For years ago.
Maar ze vroeg: For here or to go?
DSR, dank voor je toelichting waarvan ik de aversie voor het sub-genres onderschrijf.
Maar verdorie, het roept weer nieuwe vragen op. Ja, het gaat om een misverstand, een mis-verstaan, maar dat kan een Ikje wel rechtvaardigen. Om misverstanden zijn hele oorlogen uitgevochten. Heeft het IKje echter een te krap bemeten speelveld : is het inderdaad vooral een monologue intérieur terwijl er wél exterieur woorden worden gewisseld. Er is een dialoog, een vraag, gedachte, spraakverwarring, een antwoord. Opluchting. En vervolgens een idee voor eenvoudig vlechtwerk voor een tekstje, dit IKje.
Is het dan zo dat wij door de 1,5 meter samenleving onze binnenwereld hebben verruimd waardoor de dialoog die wordt gevoerd in een bubbel van ca. 150 cm, als een tweestemmige monoloog in één binnenwereld zijn gaan beschouwen? Een interessante gedachte. Ik ben hier vanavond ook nog wel even zoet mee. Bedankt!
Ja we zijn zeker meer teruggetrokken geworden door mondkapje en telewerken. In het openbaar vervoer was dat al aan de gang via de oordopjes, maar daar zijn nu de kapjes bijgekomen. Andere mensen zijn schimmen geworden, irrelevante entiteiten waarmee je toch niets doet en die dus niet hoeven te worden aangesproken, aangekeken, aangelachen.
Anesthesie
Mijn studenten in de opleiding tot anesthesiemedewerker komen niet allemaal uit een gezin waar Nederlands de voertaal is. Na de eerste praktijkperiode heb ik een voortgangsgesprek. Wat hebben ze geleerd? „Ik moet tegen de patiënt niet meer zeggen: ‘We laten u nu inslapen.’”
Geert Verweij
DSR laat dit Ik-je ook maar inslapen. Next!
Een monologue intérieur op basis van externe prikkels is toch niet zo bijzonder als het klinkt. Zelfs in onze Ik-jesbubbel wenden de inzenders een context voor en een aanleiding van buiten om hun verhaal te doen. Een geheel in het luchtledige zwevende gedachte kan DSR zich niet heugen, behalve Het Slechtste Ik-je Ooit:
Geert Mak: In Europa
Ik: In continent
Fun (or sad) fact of the day: sinds 2 november 2021 heeft er een (schrijve: 1) persoon bij de buurman gereageerd op het Ik-je, afgezien van de plaatser zelf en diens hondtrouwe bij(klassieke)wagen L. Just sayin’.
Wow, dat vind ik dan wel weer fijn voor hem. Dat je hem hier in het zonnetje zet. Hulde!
De ikjesinteresse alhier beweegt zich juist weer in een stijgende lijn, wat zeg ik groeispurt. Volledig te danken aan ene Bram op Twitter die dagelijks het ikje uit de krant kopieert, jawel, als foto, waarna ik dan zijn volgers vertel dat de reacties alhier te bewonderen zijn. Het unieke feitje dat gisteren de ikjesschrijver zelve een uitgebreide toelichting op zijn ikje gaf, onze Frank, is door wel heel veel nieuwe mensen bekeken, een spike in the statistics. Helaas laten ze geen reacties achter, kennelijk een drempel, geen zin, of … wat ik zelf een jaar of tien geleden ook had alvorens ik de NRC reactiegemeenschap waagde te betreden: we praten op zo’n vertrouwelijke manier met elkaar dat het lijkt alsof we een gesloten vriendengroepje zijn dat elkander van haver tot gort kent, dagelijks bij elkaar op de koffie gaan of naar de kroeg – dat was een schroompje van mijzelve jaren geleden, misschien geldt dat ook voor de nieuwe lezers. Geeft dat? Neen, driewerf neen voorzitter. Alleen lezen mag hier ook. Vrij heid blijheid geen dwang tot meedoen, zelfs niet softe dwang. Iedere lezer is me even lief. Nou ja bij wijze van spreken dan.
Modern blogbeheer plaatst de meest recente reacties bovenaan. Zou dan hier ook niet kunnen, mn scherm slijt in van al het gescroll.
Hebben we al eens eerder gedaan, reacties waren toen niet lovend. Het verleidt bovendien tot reacties zonder de ikjes en andere reacties even door te lezen. Geen.stijl-stijl in mijn optiek. Dat moeten we toch niet willen? Maar als er meerdere reageerders om vragen wil ik het best wel een weekje uitproberen. Ik hoor het graag.
Als je nauwelijks reacties krijgt, dan maakt het weinig uit. Maar nu de loop er wat inzit, wordt het toch wel een heel gedoe.
Wie impulsief wil reageren, doet dat toch wel. Het zou een zegen zijn om aan het eind van de week niet alles door de hoeven ploegen wanneer het nieuwste Ik-je is bedolven onder yesterday’s news.
Volgende week maandag of woensdag de drietraps zoem. Kiest u maar.
Ik zelve kan zowel op maandag als woensdag zoals het er nu naar uitziet. Op maandag ben ik natuurlijk wel nog behoorlijk uitgeput van het schrijven van het intro.
Kijk, dat bedoel ik, 173 likes op een enkel ikje en still counting. Dat zijn toch likes waar de gemiddelde ikjesblogbaas zich de vingers bij af zou likken. Komen we hier niet eens per week aan. Man man, blij met Bram!
Never on Monday. Op die dag werk ik als vrijwilliger in het lokale ziekenhuis. Woensdag ziet er goed uit.
Voor hen die geen Twitter hebben: inmiddels 451 likes op het ikje van de dag!
En wat zegt dat nou, zo’n like? Als ’t nou nog inhoudelijke reacties waren….
Maar de blogbaas is likkebaardend in de macht van het grote getal vervallen.
Zowel maandag als woensdag zouden moeten kunnen.
Een like is een blijk van waardering, in dit geval voor het ikje van de dag, een teken dat het met de populariteit van de ikjes niet zo slecht gesteld is als velen dachten. Het is het bloggen, het reageren, waar de massa kennelijk geen zin in of tijd voor heeft. Mag. Kan. Verder helemaal niks aan de hand, vadermans. Wind je niet zo op!
Feestdagen
Thuis in quarantaine help ik mijn 10-jarige zoon met zijn schoolwerk. Een van zijn lessen gaat over feestdagen en Goede Vrijdag komt voorbij. Hij vraagt: „Is dat hetzelfde als Black Friday?”
A.J.H. Smit
Die quarantaine doet voor de pointe niets terzake, maar je vraagt je dan wel af hoe eea zit. Wie heeft er covid? Toh samen huiswerk maken? Je moet wel wat, want de clou geeft geen nadere aanleiding tot bespiegelingen.
Als er geen quarantainemaatregel was getroffen, was deze vraag niet bij inzender voorbijgekomen.
Sommige scholen zijn alweer dicht.
De ouders zullen weer aan de bak moeten met lesgeven.
Hoezo? Helpen ouders hun kinderen alleen met huiswerk als de scholen gesloten zijn?
Als zowel papa als zoon covid hebben (aannemelijk) dan mogen ze elkaar helpen met huiswerk resp. home office. Mama en eventuele broertjes en zusjes houden wel afstand, delen niet hetzelfde toilet, niet dezelfde badkamer, handdoeken, servies en zetten het eten – alsof het de room service van een luxe hotel betreft – voor de deur van de werkkamer van papa en zoon. Ergens kan dit nog best wel gezellig zijn, denk ik, mits geen complicaties.
Het lijkt me ook niet de bedoeling dat besmette personen contact hebben met elkaar.
Allicht zijn ze in isolatie ipv quarantaine? Er heerst verwarring alom.
Besmette personen mogen alles met elkaar doen, ze kunnen elkaar immers niet meer besmetten want ze hebben het al, duh!
Isolatie is als je het hebt. Quarantaine is als je niet weet of je het hebt.
Er staat schoolwerk, DSR. Niet huiswerk.
Toen in het ziekenhuis bleek dat ik het had, en op een kamer werd gebracht waar een doodzieke vrouw lag, zei de zuster tegen me: ‘Doe uw mondkapje maar af. U heeft het toch al.’
Maar wat als ze zich vergissen, dacht ik nog, of dat ik het nog erger krijg dan het al is!
’t Was toch al te laat.
Niks hoor. Je gaat in isolatie na contact met een covid-patient of terugkeer uit een hoogrisicoland en in quarantaine als je het hebt.
In een huishouden is het waarschijnlijk dat de ene persoon de andere heeft aangestoken. De aansteker is dus mogelijk eerder beter maar loopt in sommige gevallen wel kans om geherinfecteerd te raken, als dan met met symptomen.
Laten we er maar over ophouden. Vele kleine rechters en rechterinnetjes kijken naar deze plaats voor duiding en APD sticht verwarring.
Tja, dan zal ik, anders dan DSR dat doet, mijn reactie maar even onderbouwen met een gezaghebbende bron, het RIVM:
Quarantaine – huisgenoot of nauw contact?
Of je in quarantaine moet, hangt af van of je huisgenoot of nauw contact bent. En of je beschermd bent tegen corona of niet. Als je positief getest bent op corona moet je altijd in isolatie. Ook als je al beschermd bent tegen corona.
https://www.rivm.nl/coronavirus-covid-19/quarantaine-en-isolatie
Maar ook elders op het internet, bijvoorbeeld GGD, wemelt het van de stukken die mij klip en klaar gelijk geven. Isolatie daar ga je in als je het hebt. Quarantaine als je het misschien zou kunnen hebben, tien dagen en er eerder uit als je op de vijfde dag negatief test. Geen dank. Graag gedaan. Zo komt inderdaad het fakenews in de wereld, zeker als de afzender zich tooit met een semi-officiele titel als schrijvende rechter.
DSR heeft het eventjes gecontroleerd en kan bevestigen dat het er inderdaad zo staat bij APD’s bronnen.
We wachten nadere onderbouwing af van de lichtzinnige gedachte dat besmette personen “alles met elkaar mogen doen”. Oppassen blijft de boodschap!
Happy Thanksgiving, Ad!
Dank je, Bas. Jullie allemaal een prettige donderdag!
Lastige tijden
Snotneuzen, dreigende quarantaine en het lerarentekort maken het lastige tijden voor ouders die beiden niet thuis kunnen werken (chirurg en docent). De oudste kinderen vangen een discussie op, nu het jongste kind ziek is en dus een van ons thuis zal moeten blijven.
„Maar papa, dat lijkt me duidelijk: jij opereert maar drie mensen en mama geeft les aan heel veel leerlingen.”
Mirjam Campo
Mama kan zoomend haar werk doen, papa niet.
Merkwaardig geschreven met die indirecte manier met de beroepen tussen haakjes.
Met een (ziek) kind thuis is zoomend makkelijker gezegd dan gedaan, nog afgezien van de vraag in hoeverre afstandsonderwijs überhaupt wel kan.
Binnenkort geen probleem meer. Papa opereert niet meer omdat alle bedden met corona patiënten vol liggen.
Haller moet op tijd invallen net als woensdag om zijn doelpuntje te maken.
We doen ons best
Ik wil wel een voorzetje geven, zonder verstand van zaken, maar wie weet doet iemand er wat mee.
Even wat anders: vanaf zondag graag alleen met mondkapjes hier reageren. Ik kan het niet controleren maar reken op jullie verantwoordelijkheidsgevoel.
En 1,5 meter afstand?
Et voilà! Simple comme bonjour!
Proficiat!
Sinterklaas
Mijn zoon van 7 merkt op dat de rits van zijn rugzak stuk is en vraagt of hij een nieuwe tas mag. Ik opper om de rugzak op zijn verlanglijstje voor Sinterklaas te zetten. Waarop hij zegt: „Dat zeg je alleen maar omdat je dan niet zelf voor de rugzak hoeft te betalen.”
Merike Woning
Dat joch krijgt de roe!
Ik vind wel dat je Sinterklaas niet moet misbruiken voor vervangingsaankopen van noodzakelijke spullen die kapot gegaan zijn. Daar is het kinderfeest echt niet voor bedoeld, mevrouw Woning!
dat zeggen alle moeders en vaders als grapje. Dit jaar vraag ik trouwens ee koekepan.
Ik snap niet dat moeder Woning dat in de krant durft te zetten.
Echt niet leuk.
Arm kind
Een latertje, de zoon die gelooft. In Sinterklaas.
Een slimmertje, de moeder die het in stand houdt. Het geloof. De eigen portemonnee.
Maar zo zal het niet gegaan zijn. Zoon kreeg nog vóór pakjesavond gewoon overdag een nieuwe rits, door mam zelf in de rugzak genaaid.
Ik zie nu pas dat we Henrike Brunsting een mooi zetje hebben gegeven om een echte schrijfster te worden. Blij mee. Maar alle gekheid op een stokje: zo schrijf ik niet meer, man man, gelukkig ietsjepietsje milder geworden. Qua ikje, qua inhoud, qua stijl, was het zeker geen hoogvlieger, ook met de kennis van nu, maar om nu een kwalificatie als “walgelijk” te gebruiken en “zo’n ikje gaat bij mij meteen door de plee” da’s wel heftig. Ik bied bij deze mijn excuses aan. Ik had misschien mijn dag niet. Ook de commentaren van de andere reageerders en een enkele ex-reageerder logen er niet om.
Ja, de gepaste toonzetting waarmee DSR doorgaans de bespreking opent, werd daar node gemist.
Zoiets komt pas uit als je het zonder moet doen.
Oh? Dat was me niet ineens opgevallen. Kun je nagaan. Was je toen op vakantie of was het in een van je vele definitieve boycotperioden?
Of was het misschien tijdens een van de vele periodes dat je je positie als blogbaas misbruikte door DSR’s reacties niet, nauwelijks, of in ieder geval met grote vertraging door te laten?
Het is maar goed dat de nevelen des tijds zich ook over dit soort dingen uitstrekken.