De opa van Penelope (4). De opa van de twee pubers (15 en 17) van Margriet Zuidgeest. Een knipsel uit NRC Handelsblad van 26 oktober 2005. Een bakkie pleur in de Pijp anno 2021. Een kleindochter van drieënhalf die om een functie elders vraagt. Een vriendelijke bezorger van PostNL die de weg kwijt is in Heemstede.
Het was weer dik lachen geblazen – smadelijk, vertederd, oprecht, schaterend of uitzinnig – om de ikjes uit de NRC van vorige week. De leukste bespreek ik in dit overzicht en ik doe er gelijk de opinies en belevenissen bij van de beroemdste reageerders van het landelijke ikjespanel. De ikjes van deze week, zoals die van vandaag en morgen, staan in de reacties onder het verhaal. Even scrollen, maar dan heb je ook wat. En als je helemaal gelukkig wilt worden, laat dan een reactie achter in het reactieveld. Dat mag en kan iedereen doen, zonder ballotage, zonder inschrijven, zonder de echte persoonsgegevens in te vullen. Dus wat let je, het is nog makkelijker dan op Twitter.
“Maar gelukkig heb ik nog een opa.”
De 4-jarige kleindochter van Piet Zoeteweij vroeg vorige week terloops: “Hoe oud ben jij eigenlijk, opa?” Toen hij ruiterlijk toegaf dat hij al bijna tachtig jaar oud was, reageerde het kreng met “Oh, dan ben jij al bijna dood” en even later met “Maar gelukkig heb ik nog een opa.” Dat staat dan dus terecht in de krant, ja. Wat een heftige conversatie daar ergens in het land. Maar de gepokte en gemazelde reageerders van het ikjespanel keken er niet van op. De Schrijvende Rechter (DSR) vond het een “mager” ikje. Bij Pawi maakte het “niet veel los. Bijdehand kind (…) dat wel.” En Ilona constateerde dat kinderen “gewoon openhartig” zijn.
Keiveel lof trouwens voor alle reageerders. Deze en andere reacties plaatsten ze namelijk tegen de stroom op. Op aandringen van DSR had ik vorige week de volgorde van de reacties omgegooid, de laatste bovenaan, de eerste onderaan, en de middelste in het midden en dat was een bende. Gelukkig haakte er niemand definitief af. Maar man, man, het valt soms niet mee om iedereen qua layout te bedienen. De ene leest en reageert op de tablet, de andere op een chromebook, een ouwe nokia, de telex, luchtpostpapier, zie dat maar eens overzichtelijk te houden. Ooit als ik tijd heb zal ik het thema weer eens grondig vernieuwen, we hebben deze layout ook al weer een jaar of vier, zo uit het hoofd.
Gauw door naar het tweede ikje, want de ikjes, daar zijn we hier voor. Ik wel tenminste. Gek mannetje dat ik me d’r eentje van jullie ben. Margriet Zuidgeest, professionele veelschrijfster, heeft de ikjesrubriek ontdekt als een makkelijke scoringskans. Jammer, want de rubriek is toch echt voor de lezers bedoeld. Nu zal Margriet zeggen dat ze de krant ook leest, maar dat bedoel ik niet en dat bedoelden de uitvinders van de ikjesrubriek ook niet.
Ze schreef vorige week dinsdag over haar twee pubers (15 en 17) die – wellicht genetisch bepaald – nogal geïnteresseerd zijn in geld verdienen. Het liefste zonder veel inspanning, voegt de liefhebbende moeder er nogeens aan toe. In de krant, dus dat iedereen het ziet. Hun opa vertelde over een “mogelijk waardevolle” postzegelverzameling en ze spitsten meteen hun oren. Ik probeer me dat altijd visueel voor te stellen, maar het lukt me nooit. Iemand? Ze horen opa uit over die mogelijke waarde. De goeie man zegt dat de waarde voor hem “niet in euro’s uit te drukken” is. De 15-jarige denkt dan even na. Margriet vindt het belangrijk om dat te vermelden, want zo stelt een professionele schrijver de pointe nog even uit. Uiteindelijk zegt het joch: “Misschien wel in guldens, opa?”
“Hopelijk worden de ikjes telkens wat interessanter”
“Een nieuwe serial-inzender, ditmaal gespecialiseerd in ouderen, lijkt opgestaan” oordeelde DSR. “Structurele verdringing van de gewone man door broodschrijvers dus. Of was dit eigenlijk voor het kerkblad bedoeld?” Ook Pawi was not amused. Margriet doet haar best om “wekelijks vermeld te worden in het intro. Hopelijk worden de ikjes telkens wat interessanter”. Duidelijker kan het niet, toch? Kappen dus, Margriet, jij bent een beroeps. Het is gewoon niet eerlijk naar de lezers toe, zij die geen enkele schrijversopleiding hebben genoten, geen talent hebben, en geen geluk maar ook weleens in de krant willen staan. Wil Nederland de stukjes van Margriet lezen? Tuurlijk, best wel, ga dan naar haar website zou ik zeggen, staat een hele hoop moois op.
Michiel J. Palthe deelde mee dat hij een NRC Handelsblad van 26 oktober 2005 in zijn kelder had gevonden. Toen was er ook al een pandemie, wilde hij daarmee zeggen. Nou, dat mocht in de krant. Via schimmige advertentiesites als pledgetimes.com en rueltir werden er vorige week ineens Engelse vertalingen van de ikjes verspreid. Hoeft van mij niet meer. Mogen ze mee ophouden.
“Vooral over die airpods struikelde ik.”
Mirte Jepma meldde een belevenis uit een hippe koffietent in de Pijp. Voor haar stond een “lange, slanke, blonde dame” die “aan de persoon in haar airpods” vertelt dat ze “echt een bakkie nodig” heeft. Vervolgens bestelt ze een “decaf soya latte take-away”. Voor het gemak sloot de schrijfster haar verhaaltje af met het uitleggen van de pointe, namelijk dat dit het “bakkie pleur anno 2021” was. Nou nou. Moe moe. Pawi merkte op dat het ikje teveel hippe termen in één zin had. “Vooral over die airpods struikelde ik.” En wij allemaal, Pawi. Het ikje had zich beter in het hoofd van de schrijfster kunnen blijven afspelen. “Binnenkort van dezelfde inzender: iemand op straat met paars haar en niemand die ervan opkeek!” merkte DSR zuigend op.
Marianne Oldenkamp stuurde brutaler dan brutaal een volslagen verzonnen verhaaltje in over haar kleindochter van drieënhalf jaar die zogenaamd een grapje maakte over “functie elders”. Maar goed, het kind kijkt wel Sinterklaasjournaal en daar schijnen ze dit jaar vroeg wijs van te worden.
Lummel meldde dat hij dit ikje een “absoluut dieptepunt” vond en scoorde daarmee de 100e reactie. Op zijn verzoek stuur ik hem een pollepel in plaats van de vergulde theelepel. Maar daar kan ik geen gewoonte van maken.
De ikjesweek werd op zaterdag in stijl afgesloten met een ikje uit de tweede categorie. Carel Hofland deed lollig over goedemorgen of goedemiddag zeggen om kwart over twaalf in Heemstede.
Het lichtpuntje in de donkere dagen van vorige week was een live zoemuurtje met de reageerders, georganiseerd door Lummel. Prachtig om te zien dat iedereen gehoor had gegeven aan mijn oproep om met mondkapje te zoemen. Pas na een kwartier gingen ze voorzichtig af, bij de een wat meer onthullend dan we hadden willen zien. Man, man, gelukkig weten we dat in het dagelijkse leven niet altijd, wat daar zo welig groeit onder die textielen lapjes die al twee jaar ongewassen met steeds slappere elastiekjes op die gezichten geplakt zitten.
De speciale verrassingsgast, een Ikjesschrijver van wereldklasse, liet helaas verstek gaan, maar hij beloofde er de volgende keer wel bij te zijn dus verklap ik de naam nog altijd niet. Voor de rubriek Ingekomen Stukken was er ook een spannende uitnodiging verstuurd, die bleef helaas zonder antwoord, of misschien was het antwoord wel een arrogant opgetrokken neusje, dat zie je niet op het internet.
Maar ook zonder meiden en verrassingsgasten was het keigezellig. DSR maakte zijn nederige excuses voor werkelijk alles wat hij in zijn leven mij en andere mensen had aangedaan en toen waren we al aan de rondvraag.
Het volgende zoemuurtje is in het nieuwe jaar, of misschien komt er wel een special tussen Kerst en Oud & Nieuw. We gaan het zien. Want Lummel wil graag mooie jurken en strakke pakken zien. En dat iedereen een schaal met toastjes in beeld zet. En dat we er Sissie voor gaan missen. DSR liet al weten dat hij tegen die tijd in Courchevel op skivakantie is (hij achter het raam, het gezin buiten), inclusief kaasfondue en dat soort dingen. Maar als hij zich af kan zonderen is hij er echter zeker bij. Wie nog meer, is de vraag die we de komende tijd regelmatig gaan stellen.
We sloten de week af met Sinterklaasavond. Mijn stoute versje over Sinterklaas en Roodkapje (alleen voor volwassenen) is nu precies tien (10) jaar oud en trekt nog altijd keiveel volk naar de site. Klassiekertje aan het worden. Blij mee! Indirect is het vers ergens toch een beetje aan Heer Rozenwater te danken, die in die dagen een stuk prettiger in de omgang was. Speciaal voor hem daarom eens een plaatje dat hij vast en zeker leuk vindt. In meerdere opzichten toepasselijk.
Lummel had iets lekkers gekookt en Pawi attendeerde ons op een wel heel bijzondere uitvoering van de klassieker “Zachtjes gaan de paardenvoetjes: trippel, trappel, trippel, trap.”
Wil jij net als De Schrijvende Rechter, Pawi en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan een hartverwarmend Zoemuurtje©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik liep weer eens buiten. Meestal kijk ik naar de natuur, de bomen, het gras, de lucht, sloten en vogels en zo. Maar soms valt het oog op een bordje. Zo’n bordje, daar heeft iemand zijn best op gedaan. Zo’n bordje vertelt doorgaans wat je hier als wandelaar absoluut niet mag doen. “Gelieve dit of dat” maar vooral “Verboden dit of dat”. Maar het kan dus ook beleefd, vriendelijk, met respekt. Dat zien jullie wel. Polderen in de polder. Of iemand zich er iets van aantrekt, dat weten we dan weer niet. Ik zag in ieder geval geen voer liggen en er kwamen geen aanhalige dieren naar het hek galopperen of fladderen. Volgende keer zie ik misschien weer iets anders.
Foto: “Niet prettig” © 2021 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
En we kunnen er weer met frisse moed tegenaan. Laat maar komen, die ikjes.
Heb gelezen dat Konikpaarden naar de slacht moeten, omdat ze door mensengedrag te aanhalig en opdringerig waren geworden. It is me what!
Schoolbieb
Tijdens mijn maandelijkse dienst in de schoolbieb komt Oscar (7) uit groep 4 zijn boek inleveren. Een informatieboekje over Pompeï. Enthousiast complimenteer ik hem met zijn keuze voor Romeinse ruïnes en vraag hem of hij een spreekbeurt in de planning heeft. Met een glinstering in zijn ogen geeft hij antwoord: „Nee, geen spreekbeurt. Heb je nog meer boeken met ontploffende vulkanen en heel veel doden?”
Fran van den Bogaert
Het woord ‘bieb’ heeft DSR altijd al laten jeuken. Zo’n mooi instituut, infantiele naam. Maar waar DSR vandaan komt, sprak jong en oud over de ‘biebeljotheek’, dan schiet natuurlijk ook niet op.
Wat had de inzender dan gedacht bij jongetjes van zeven? Het door school verstrekte leesvoer gaat tegenwoordig uitsluitend over dieren die lief met elkaar samenwerken ipv elkaar opvreten. Maar de jongelui willen nog steeds graag zien en horen van vulkanen, haaien, potvissen, sneltreinen, het grote getal in het algemeen en supergrote&snelle machines van allerlei soorten in het bijzonder. Zelfs een Griekse mythe vindt soms al gehoor.
DSR voegt daar dan nog de spannende krijgslisten, al dan niet met moord- doodslag, uit de Bijbel aan toe, met name van koning David & co en wat daarop verder volgde. Dat kwam doorgaans pas aan het eind van de herfst goed op gang: in september begonnen we immers altijd weer met de schepping, Abraham, de uittocht etc. Tegen de tijd dat echt spannend werd, was ’t alweer advent en dan tot aan de zomer het Nieuwe Testament.
Ik heb die groepindeling eerst even moeten opgooglen. Je bent dus 11 in groep 7. Toen las ik nog Biggles en Karl May. De bijbel dagelijks met de pater.
Dat jongetje is 7 en zit (dus) in groep 4.
Neem de groep, trek er twee vanaf en je hebt de klassen van weleer.
Lazen jullie de Bijbel de pater?
Er is ons altijd verteld dat het de Roomschen, vanwege de bevoogding van hogerhand, uiterdrukkelijk was verboden een blik in de Bijbel te werpen. Geinteresseerden melden zich schuchter met hoed en zonnebril bij het kraampje van het protestantse evangelisatiewerk.
Sinds kleuterschool en lagere school samen basisschool werden, heb ik nog steeds moeite met de klassen.
Twee minderen is best lastig soms.
De euro in plaats van gulden wende sneller. Zal wel komen doordat zo’n vergissing nadelige gevolgen kan hebben.
Misschien hoor.
Doet verder niks af aan de intro’s die steeds langer lijken te worden.
Altijd zo’n lekker begin van de maandagochtend.
“De intro’s die steeds langer lijken te worden ..” Wie weet kan ik dat ergens gemakkelijk nagaan, ik ben me van geen kwaad bewust 😀 Je zette me er even mee op het verkeerde been, maar de zin erop zette me weer terug.
Hoogste tijd voor een inhaalslag. Nooit de bijbel gelezen, want katholiek. Dat er spannende verhalen in staan, met moord en doodslag, bedrog en jaloezie weet ik vagelijk. Komen er ook vulkanen in voor?
Voor Oscar zou ik niet zo gauw een ander boek weten, over vulkanen èn veel doden.
Lang intro, kort ikje, zo hoort het.
Ik las op mijn zevende vooral de Donald Duck en Kick Wilstra, denk ik.
Op mijn zevende las ik de kameleon en Donald Duck ook. En misschien nog een beetje Jip en Janneke.
Ik heb de bijbel gedurende mijn hele schooltijd (katholieke lagere school en katholiek Atheneum) stuk gelezen bij de paters op school. En tijdens mijn studie Nederlands op de UvA uiteraard ook.
En natuurlijk als misdienaar vaak tijdens de mis naar fragmenten uit de bijbel geluisterd.
Ik las ook Pietje Bell en Dik Trom: Heerlijke lummels.
Vergeet ook Adriaan en Olivier niet.
Winnetou en Old Shatterhand, maar niet in groep vier al…met dat paard waar later een fiets naar genoemd is. Rih?
Ozosnel?
het paard heette RIH. Net als mijn fiets van de familie Bustraan uit de Jordaan die hun fietsen RIH noemden Rijwiel Industrie Holland.
De paardenencyclopedie zegt er dit van: “Hatatítla is het fictieve paard van Old Shatterhand, de held uit de boeken van Karl May. Het is een zwarte hengst en de broer van Iltschi, de hengst van Winnetou, bloedsbroeder van Old Shatterhand.” Mij klinkt geen van de namen bekend in de oren.
Verder: “Arendsoog gaf zijn bliksemsnelle paard de naam Lightfeet, terwijl Witte Veder zijn iets minder snelle paard geen naam heeft gegeven.”
En dan was er ook nog een Black Beauty toch?
Ik had een Arendsoogallergie. Gaf mij maar Pim Pandoer en de Bob Evers serie.
Ik merk al googelend dat ik Old Shatterhand en Arendsoog door mekaar haal. Maar Arendsoog is dus geschreven door een Nederlandse schrijver die de boeken over Shatterhand – geschreven door de Duitse Karl May – te ruw vond.
Er werd wat af gelezen vroeger.
Arendsoog vond ik de beste boeken omdat broer ze kreeg en ik ze eerder uit had dan hijzelf.
De intro’s mogen best langer worden, een paar honderd extra woorden zou ik prima vinden. ☻
Kijk eens aan, zeg. Ik ben even in de statistieken gedoken. Het gemiddelde aantal woorden per post ligt inderdaad dit jaar wat hoger dan vorig jaar (1476 versus 1390). Maar in 2019, voor de corona, lag het op 1746. Kan aan de feuilletons liggen natuurlijk, die waren keilang. De eerste jaren van het blog (2010-2014) waren de blogs aanmerkelijk korter, vermoedelijk is dat gemiddelde beinvloed door de vele rijmpjes die ik toen plaatste, o.a. in de hitserie “Hard voor de Natuur“.
Verder blijken de jaren 2014/2015 klappers met betrekking tot het aantal commentaren. Er waren toen, voor zover ik me herinner, ellenlange ruzies tussen reageerders onderling en met de blogbeheerder die de gemoederen vruchteloos probeerde te bedaren. Ook te zien is dat het lepeltje (voor de 100e reactie) dus zeker geen automatisme is. Maar een gemiddelde van 86,9 commentaren daar mag best een applausje voor onszelf voor worden gegeven. Het aantal likes per post blijft gering maar daar heb ik mee leren leven.
Het onderhavige intro, ik heb het even geteld, kent 1896 woorden dus dat schuurt boven de toppen van het gemiddelde.
APD moet voor het posten van plaatjes toch maar even bij HR in de leer. Hier zijn ze beeldvullend, bij HR netjes in proportie. En dat op dezelfde computer, dus daar ligt het niet aan.
Ik denk niet dat HR en ik dezelfde computer hebben. Sterker nog, dat weet ik zeker!
In 2014-2015 was er, meen ik me te herinneren, een blogbeheerder met een kerosinetank. Hij wilde destijds van de blogopbrengsten gaan rentenieren, dus deed alles om de boel aan de gang te houden.
Inmiddels is het gewoon een hobby, geloof ik.
Nee, dezelfde computer voor DSR, als neutrale toeschouwer.
Ik denk dat je in de war bent met JdW. Voor mij is het altijd een hobby geweest, daarom houd ik het al zolang vol, denk ik, en daarom kan ik ook puur voor de kwaliteit gaan en niet voor de kliks. De VPRO onder de blogs noemde iemand dit blog ooit. Jaja. Blij mee toen en nog steeds.
Ach, DSR wil dus dat maar liefst twee blogbeheerders rekening houden met zijn computer. Man man. Lees ons op whatever device en vraag niet het onmogelijke. Reacties boven. Reacties onder. Te rommelig. Te saai. Je zult het maar in huis of als collega hebben, die man. Bemoeit zich overal mee , wijsneusje dat het me d’r eentje van ons is.
Och-och, ons Vlindertje Alzoteder windt zich weer eens op. -milde glimlachicoon-
HR is nou eenmaal wat handiger dan APD met de computer, maar hier komt DSR toch het liefst – daar gaan het toch om?
Bovendien, als je HR’s gimmick wilt pikken, moet je het wel goed doen, zoals HR toont dat het kan – en geen onnodige scrollmeters toevoegen.
Maak er anders eens een podcastje over, met mooie beschrijvingen van de plaatjes en hoe wij ze idealiter zouden moeten zien.
Neen, ik wil natuurlijk geen gimmick pikken. Ik had nu juist kritiek op het plaatsen van de kalenderblaadjes, weet je nog wel? Het is dus een persiflage en daarmee impliciet bijtende kritiek maar met een gulle glimlach. Valt me toch ergens wel tegen, hoewel ik het had kunnen weten misschien, dat je dat niet doorhebt. Zal ik het er voortaan bijzetten?
Een misvatting is dat Rih een afkorting is en zou staan voor Rijwiel Industrie Holland. Rih is de naam van de gitzwarte hengst die Kara ben Nemsi bereed in de boeken van Karl May en betekent: ‘snel als de wind’
Dat zegt klassiekeracefiets.info. Bij zeggen van de opvolger van Bustraan, meneer van der Kaaij.
Een ander boek dus, niet over Indianen, wel over de Oriënt, wel van Karl May.
Heerlijk dat het bestaat, google.
heel veel jaren heb ik op mijn RIH gereden. Toen ik hem kocht wilde ze er geen bagagedragers opzetten. We kwamen overeen dat ik een week voor de vakantie de bagagedragers er op mocht zetten, maar ik moest beloven dat ik ze na vakantie ze er weer afhaalde. Hij controleerde dat ook. Hij deed namelijk het onderhoud van zijn eigen fietsen.
Mocht ik ooit weer een racefiets kopen dat ga ik naar Zieleman. Mijn hele lagereschooltijd liep ik langs zijn winkel in de Ijselstraat in Amsterdam Zuid en vergaapte me aan zijn fietsen.
Prachtig intro vandaag, lekker lang ook nog extra feest.
Ik was zo blij toen ik kon lezen dat ik bijna alles las wat me onder ogen kwam : de krant, reclame folders .
Vooral veel suske en wiske, kreeg ik van mijn heeroom uit Belgïe en de katholieke illustratie bij mijn oma vlakbij.
Op school : Grietje het meisje met het houten been, beetje zielig!
Ha! Ja, dat herinner ik me nu ook. Toen ik net kon lezen las ik alles wat los en vast zat, vooral de etiketten van de potjes jam en pindakaas.
Fremdkörper
Burgemeesters. Als ambtenaar heb ik er best veel mogen dienen. Ook tijdelijke. Politieke kleur speelt bij hun benoeming geen rol. Een van die waarnemers, een ex-leraar Duits, was lid van de SGP. En dat was ‘zintuiglijk waarneembaar’. Koolzwarte outfit dus. De gemeente was ‘nogal rood’. Kort na zijn komst maakte hij tussen de middag een ommetje. Zodra hij terug was, zei hij: „Loop ik net een man voorbij… Weet je wat die me nariep?” Ik moest het antwoord schuldig blijven. „‘Gecondoleerd!’ Snap jíj dat nou?”
Ad Dolislager
Ambtenaren. ‘Best veel’ waren liever zelf burgemeester geworden. Of schrijver.
In dit geval werd het geen van beide.
Deze inzender schrijft liever over zichzelf maar moet bij gebrek aan materiaal noodgedwongen halverwege overschakelen. Krampachtig zet hij elke uitdrukking die enigszins buiten de gebaande paden zou kunnen zijn tussen aanhalingstekens. Of citeert hij zichzelf?*
Dus politieke kleur doet er niet toe hij een burgemeestersbenoeming? Een SGP-er in Amsterdam, een SP-er op de Biblebelt zijn realistische mogelijkheden? Laat DSR nou toch hebben gedacht dat die dingen op uitsluitend partijpolitieke gronden werden beslist, omdat we met elkaar toch geen verkozen burgemeester zouden moeten willen hebben?
*Koffieautomaat gemeentehuis Hardinxveld-Giessendam, 1 juni 1996
Bizar begin. Alsof iemand hem vroeg: “Ad, schrijf eens een ikje over burgemeesters ” En Ad gaat los: “Burgemeesters, breek me de bek niet open. Man man, ik heb er velen gekend, ik weet heel veel over burgemeesters …” Het ikje wemelt van de eigenaardigheidjes (bizarre titel), en onnodige uitweidinkjes (“ook tijdelijke”, ex-leraar Duits). De schrijfstijl geeft wel een idee hoe de nota’s van deze voormalige gemeente-secretaris er uit hebben gezien. Arme burgemeesters …
Een niet al te goocheme burgemeesterskandidaat dan, mogen daar alvast concluderen.
‘NRC houdt zich het recht voor om titels te wijzigen’, herinner ik me zoiets
Vroeger redigeerde NRC ikjes om ze leesbaarder te maken of om er stijl- en spelfoutjes uit te halen, zo herinner ik me. Het ikje over de verdronken bromvlieg van Luvienna was daar een voorbeeld van. Ja, kom daar nu nog maar eens om. Ikje binnen? Hoppetee, copy en paste en plaatsen maar!
Rare titel heeft de redactie erboven gezet.
Als het waargebeurd is, vind ik het wel een goede grap van die rooie.
Ja, maar helemaal snappen doe ik hem niet, of deed hij het niet. Als de burger “gecondoleerd” tegen de burgemeester zegt, dan zegt hij in feite iets negatiefs over zijn eigen gemeente, niet over de burgemeester.
Een wereldvreemde burgemeester zonder enige zelfspot….ben benieuwd hoe lang hij het volhoudt geen Don Camillo dus.
Hij is slechts waarnemend burgemeester, dus erg lang hoeft hij het niet vol te houden. Totdat ze een meer bij de kleur van de gemeente passende kandidaat hebben gevonden.
Dat doet me denken aan Wim Sonneveld. Een dikke priester vraagt aan een generaal op het perron: Conducteur wanneer komt de trein? Zegt de Generaal: over 5 minuten maar in uw toestand zou ik niet reizen mevrouw.
Jaja, en we hebben beeld (en tekst):
http://www.tigch.nl/sonneveld/venantius.htm
ik had hem nog redelijk goed onthouden. Godverdulletje
Hoeveel likes je gemiddeld heb zegt niet veel. Ik kan nog steeds bijna nooit een like plaatsen. Ik probeer het dan ook maar niet meer.
(Bas kunnen we morgen of overmorgen een geheime tweemans zoom houden? Over de plannen voor het eindejaar evenement)
Nee, die likes die staan er meer voor de vorm op, misschien maar eens schrappen somehow ergens in de volgende layout overhaul.
Qua geheime tweemans zoem: zeker, zowel morgen als overmorgen tijd vanaf uurtje of 17:00 uur tot kort voor middernacht. Maar houd het alsjeblieft wel geheim.
hé ik heb kunnen liken. Ik zal er een ikje over naar de NRC sturen.
Het liken heeft ook een sociale functie, blijkje van waardering en is altijd welkom, maar het hoeft dus niet. En het brengt je soms op het goede idee eens op het blog van een liker te gaan kijken, zoals dit keer bij dat prachtige seasides. Aanradertje, qua tekst, illustraties en algehele sfeer. Heb dit op Twitter ook al verspreid, of gedissemineerd zoals de gemeente-secretarissen zeggen.
Dat ‘gecondoleerd’ slaat uitsluitend op het doodgraverspak van mijnheer de burgemeester, en misschien ook wel zijn gezichtsuitsdrukking. ‘De praat, ’t gewaad en ’t gelaat’ moeten in die kringen in overeenstemming met elkaar zijn.
Met de gemeente zelf heeft het dunkt DSR niets te maken.
Ach! Ja, nu je het zegt. Dat zou zomaar eens kunnen. Al die details leiden dan wel heel erg af van de pointe. Maar goed, we moeten het ermee doen. Helemaal geen ikje staat ook weer zo kaal.
Behalve dat men in een roodgetinte gemeente niet gewend is aan koolzwart geklede mensen, en die ene er een grap over maakte. Zo diep zwart, die moet wel in de rouw zijn. Of zou dat moeten zijn, omwille van zijn diep ingebeukte religie.
Miisschien voegt hij , die plaatsvervangend burgemeester , zich ooit in de rij van schrijvers die zich van het juk bevrijdden. Franca Treur e.v.a. gingen hem voor.
PS Ik heb drie prachtige avondjurken bewaard. Ze passen niet meer, maar bij een eventuele zoem kan ik er wel eentje voorhouden…
Daar houden we je aan! 😂🤣😂
Mode
Toen mijn dochter vroeg of ze in mijn kast mocht kijken, voelde ik een licht gevoel van trots. Ik ben niet zeer modebewust, dus als een 14-jarige door je kleding wil snuffelen, moet je toch iets goed gedaan hebben in je recentere aanschaffen.
„Ja hoor schat, heb je een feestje?” vroeg ik belangstellend. „Ja”, zei ze zonder enige ironie. „Een bad-taste party.”
Marie-Luce Bree
Ja hoor
Hahaha! Ik vind hem heel grappig.
Een mop/anecdote met een baard tot op de grond. Publikumsbeschimpfung!
Publikumsbeschimpfung? Het is precies zo gegaan als in het ikje beschreven.
Dank Marie-Luce.
Ter info (voor de vaste reageerders): ik weet dat een enkeling in het verleden als grapje weleens gedaan heeft alsof hij/zij de ikjesreageerder was. Op basis van mijn gegevens ga ik er echter van uit dat Marie-Luce inderdaad de ikjesschrijver of in ieder geval niet een van de bekende reageerders is. En dat is keileuk natuurlijk. Hoor en wederhoor, actie en reactie, da’s wat we willen.
De inzender moet het DSR maar niet kwalijk nemen.
‘Publikumsbeschimpfung’ zeggen we hier zo af en toe als we ons in de maling genomen voelen; in dit geval niet zozeer door de inzender alswel door de redactie die het stukje heeft geplaatst.
We zijn een veeleisend publiek maar NRC houdt ons hongerig, al jaren.
ik stel voor Marie-Bree uit te nodigen voor de Eindejaarszoem. Dan kan ze haar garderobe tonen en dan zien we wel of de 14 jarige dochter een vervelend nest is of iemand met smaak
het door mij geschreven ikje is niet door de contrôle gekomen. En ik had nog zo mijn best gedaan om het een echt ikje te laten zijn. Harkerig geschreven en zonder echte pointe.
Misschien moest ik “Varkenspootjes” maar weer eens uit de reuzel halen. En heeft iemand dat Ik-je over die Russische vrouw die sneeuwballen at nog onder de sneltoets?
in heel veel van mijn recepten komt jouw varkenspootjes mop voor. Lees maar eens op het minstgelezen kookboog ter wereld.
Een ikje over een Russische vrouw die sneeuwballen at … dat kan alleen Ad Hok vinden, of de buurman in zijn ikjesdatabase maar die zal nog wel nukkig zitten te wezen. Boehoe, ik zit in het enge bos ..
Een Russische vrouw die sneeuwballen at ? Dat zegt me helemaal niets. Geef mijn portie maar aan de buurman.
Nou, laat ‘m lekker zit in dat enge bos. Dat past een internetengerd wel.
Ben eigenlijk diep, diep onder de indruk van zijn waardige ballingschap. Niet zoals voorheen een met veel misbaar aangekondigd vertrek en een week later ijskoud beweren absoluut geen Heer Heintje te zijn. Nee, gewoon weg zijn en weg blijven. Zijn standing is er, als reageerder in absentia, alleen maar groter op geworden, zijn schurkenstreken ten spijt.
Sst. Ik ben er even niet want ik ben met iets geheims bezig.
Lummel reageert ook even niet. Ook geheim.
OK, ik ben er weer. Bedankt voor jullie geduld en discretie. Maar nu ga ik eten want dat moet ook gebeuren.
Wat moet ik nou met mijn nieuwsgierigheid??
Tja, het was iets heel geheimzinnigs, ik kan er niks over zeggen.
Ik ook niet. Ik werd door de gendarmes ondervraagd. Mar ik heb niets verteld.
De EU
Kreeg een telefoontje van een vriendelijke mevrouw die belde namens een enquête-bureau. Ze deden onderzoek naar de mening van burgers over de EU. Of ik wilde meewerken? Ja zeker, maar hoe gaat dat? Een enquêteur maakt een afspraak voor een gesprek in januari. Fijn dat u meedoet. Mag ik nog wat persoonlijke gegevens vragen? Zeker. Bent u ouder dan 18 jaar? Ja. Hoe oud bent u? 78 jaar. O, maar het gaat om burgers van 18-75 jaar. Maar bedankt voor uw bereidheid om mee te doen, en een fijne dag verder. Had willen protesteren, dat mijn generatie wel aan de wieg van de EU gestaan heeft.
Johan Steenbakkers
Koekebakker had een toepasselijkere achternaam geweest.
Nou, dan had de inzender dat moeten doen in plaats van in een ouwehoerdig geschreven Ik-je verhaal proberen te halen.
Het Verdrag van Rome werd in 1957 getekend. De inzender was toen 13 of 14 jaar, de (groot)ouders van deze generatie stonden aan de wieg van Europa. En hun (klein)kinderen moeten het hoofd bieden aan problemen als klimaatsverandering.
De generatie van de inzender, die zich ook nog wel eens de mantel van wederopbouwers na de oorlog wil aanmeten, is dapper geweest in de Koude Oorlog, heeft lekker geneukt en vegetarisch gegeten in de sixties om vervolgens de staatsruif met een boertje leeg te schrokken. Kon. Mocht.
Dat gezegd zijnde, het is natuurlijk van de zotte om mensen uit te sluiten van enquetes over politiek op basis van hun leeftijd.
Als onderzoeksbureau zou je blij moeten zijn met deze categorie.
Aan de wederopbouw na de oorlog heb ik niet echt bijgedragen, erg dapper heb ik mij nooit gevoeld, ik lustte best een stukje vlees, en die staatsruif is aan mij voorbijgegaan, maar verder herken ik mezelf wel in de beschrijving van DSR.
AH stelt de juiste prioriteiten in het leven.
Ja, DSR begint zich weer te bezondigen aan het persoonlijk beledigen van reageerders. Eerder deze week helaas Marie-Luce, die zijn slappe excuses doorzag en schouderophalend verder surfte. En nu dus Ad Hok (die hem gelukkig al wat langer kent en het geheel dus ook schouderophalend van zich af deed glijden). Jammer dit allemaal. Komt de sfeer op het blog niet ten goede. En dat Ad lekker geneukt heeft hoeven we al helemaal niet te weten, maar goed, gevalletje van uitlokking.
M-L zal eerder zijn afgehaakt vanwege APD’s apathische ‘Dank, Marie-Luce’, gevolgd door een incrowd-redevoering. Maar ach, wat heb je verder aan een reageerder die alleen even komt overvliegen om een flart te dumpen?
Voorlopig blijven de persoonlijke beledigingen beperkt tot die van de blogbaas aan het adres van DSR…
Dat APD kennelijk al een tijdje niet meer lekker geneukt heeft, is een voordehandliggende hypothese.
Hoezo ligt dat voor de hand? Kan alleen als je aan het spiegelen bent. Voor de rest is er geen enkele aanleiding voor de hypothese, die nog keifout is ook, maar dat ga ik jou niet aan je neus hangen. Maar home office heeft niet alleen maar nadelen.
Nee vadermans, je laat je weer stevig in de kaart kijken, kun je bijvoorbeeld eens een voorbeeld van zo’n “persoonlijke belediging” aan jouw adres noemen, ik zie hem niet. Of zit je uit verveling weer eens in vele jaren oude stukjes te lezen? Leef toch in het heden, man, veel beter voor je humeur.
Het feit dat DSR van persoonlijke beledigingen wordt beschuldigd, is een persoonlijke belediging!
DSR verwelkomt de inzender, terwijl APD haar zo goed als negeert en DLL haar dochter wil treiteren, en allicht d’r hond wil schoppen.
Pas maar op met je home office with benefits: webcam uit en broek aan is de boodschap. Voor je het weet ga je viral.
Ja, jij kunt dat kennelijk weten.
Dat kan iedereen weten met een krummeltien hars’ns onder de pette.
Een futloze repliek, vadermans. DSR ziet je bleek wegtrekken.
Misschien ben je al ergens te bewonderen? Ik hoop het niet onder ogen te komen, maar weet wel zeker dat ‘Er staat een paard in de gang’ niet de soundtrack is.
Als je 78 jaar bent en pruilt over een gemiste kans tijdens een telefoongesprek, dan rest er niets anders dan opschrijven wat je had willen zeggen. Geldt voor alle leeftijden eigenlijk.
Esprit d’escalier.
Heerlijk, in NRC.
Ik leef met Johan mee.
En de vriendelijke vrouw zou wel eens wat buiten de lijntjes mogen kleuren!
Die vriendelijke vrouw doet gewoon d’r werk. ’t is geen interview voor het kerkblad.
Groenteboer
Ik sta met het boodschappenlijstje van mijn vriendin bij de groenteboer. Ik bestel een prei, een bloemkool en een lenteui. We kijken samen naar de bestelling dat als een stilleven op de toonbank ligt. Ik vraag aan de groenteboer: „Wat denk je dat ik vanavond te eten krijg?” Hij aarzelt even en antwoordt: „Ik denk niks bijzonders.”
Douwe Boekhoudt
Nee, dat klopt. Niks bijzonders, Douwe. En ja hoor, daar hebben we er weer één, een “hij aarzelt even” om de pointe aan te kleden. Ik zal er eens op gaan letten, zou zomaar weleens in 10% van de ikjes kunnen voorkomen.
Rare vraag….. wat denkt u dat ik vanvond op tv ga kijken, wat denkt u dat ik morgen aantrek?
Een van de ijlste Ik-jes ooit.
De klant en het kassameisje staarden in stilte naar het familiepak condooms. Hij aarzelde even en vroeg toen: ”Wat denkt u dat ik vanavond ga doen?”
Nietszeggend ikje, gered door het benoemen van het stilleven.
Groenteboer
Ik sta met het boodschappenlijstje van mijn vriendin bij de groenteboer. Ik bestel een prei, een bloemkool en een lente-ui. We kijken samen naar de bestelling dat als een stilleven op de toonbank ligt. Ik vraag aan de groenteboer: „Wat denk je dat ik vanavond te eten krijg?”
Hij aarzelt even en antwoordt: „Als u iets bijzonders wilt, kijk dan op het minstgelezen kookblog van lummel: Husse met je Neus ertusse, en kook zelf.”
Moet het niet zijn: “We kijken samen naar de bestelling die als een stilleven op de toonbank ligt”?
Ilona?
Smakelijk eten, Douwe!:
http://personalweightloss.nl/recepten/prei-bloemkool-soep/
Ad heeft gelijk. Man man, de eindredactie let weer goed op. Not.
AU!
Koppiepeesten en het origineel geen geweld aan doen…
Ja, als je toch bezig bent corrigeer het dan helemaal.
Helemaal gelijk.
Bedankt voor dereklame Ilona. Vandaag volgen we het recept van Ad Kok
Félicitations, Ilona!
Kloof
Je weet dat je 70+ bent als je je kinderen glazig ziet kijken bij het gedicht: ‘Iets intiems’. „O pap, ik dacht: iets in teams”.
Rob Ouwerkerk
Neej! Het moet zijn “in Teams”, een tool voor o a. videochat.
Stomme zeventigplusser! Tijd op je af te laten drijven op een ijsschots.
Mooie naam heeft de inzender trouwens. Iedereen denkt meteen aan de schrijvende rechter van hockers.nl .
Zal wel aan mij liggen maar ik ken het gedicht niet.
Knap. Een ikje in twee zinnen!
Ondanks de uitleg van DSR snap ik ‘m niet, zoals wel past voor een dom blondje .
Inderdaad heel knap, een ikje met twee overbodige zinnen.
Twee overbodige zinnen ook nog.
Kent iemand dat gedicht?
Inderdaad, een ikje met twee overbodige zinnen.
Ik test zo even want geen een bericht komt door.
(Hier radio Thierry. Het geheime plan treedt vanmiddag in werking. )
ik heb me gekgegoogled, maar niets gevonden.
missschien verstonden ze ‘Eats intiem’. een onderzoek naar de handel en wandel naar de bezorgfirma.
Je weet dat je 70+ bent als je bij het lezen van dit ikje zelf glazig gaat kijken.
Zoals DSR aangeeft, is het begrijpelijker als Teams met een hoofdletter wordt geschreven. Maar het blijft een flauw woordgrapje.
En dan dat “Kloof” … Man man wat een treurigheid.
Papa Ouwerkerk had zijn gedichtje beter even voor ons kunnen declameren:
Mijn kinderen doen iets in Teams
Maar ik denk aan iets intiems
Iets miniems
Iets anoniems
Smeerlapje dat ik me d’r eentje van jullie ben
geheime mededeling voor hij dit dit weet: de duiven zijn uitgevlogen
Duif gespot.
Duif uit de lucht geschoten.
Duifje teruggestuurd.
Duif gebraden.
De duiven van Bas en Ad zijn aangekomen. Ze hebben gereageerd en hun voorkeur gegeven. Als jouw druif gebraden is, DSR, betekent dat je niet beschikbaar bent voor onze mega zoemuur?
Om het mega evenement te organiseren heb ik zelfs een indrukwekkend spread sheet gemaakt.
Tja, met dit weer wordt zo’n intro natuurlijk weer wat langer. Grijs en grauw buiten maar binnen snort de kachel en de computer. Wil jij kans maken om in het intro voor te komen? Zeg dan gauw nog iets leuks, aparts, ontroerendst. Het kan nog!
Nog iets leuks, aparts, ontroerends.