Iets in teams (356)

Over ikjes en nonnen

Ontploffende vulkanen en heel veel doden. Een koolzwarte outfit. Een “bad-taste party”. De wieg van de EU. Een stilleven van een prei, een bloemkool en een lente-ui. Iets intiems in Teams. Dat waren zo maar weer wat onderwerpen die vorige week voorkwamen in de NRC-ikjes uit de gelijknamige krant, geschreven door schrijvers en schrijveressen van de gelijknamige krant. Laten we maar eens gaan kijken wat het ikjespanel er van vond.

Fran van den Bogaert werkt in de schoolbieb en de 7-jarige Oscar komt zijn boek inleveren. Een informatieboekje over Pompeï. Het joch vraagt met een glinstering in de ogen of er nog meer boeken zijn met ontploffende vulkanen en heel veel doden. “Wat had de inzender dan gedacht bij jongetjes van zeven?” beet De Schrijvende Rechter (DSR) het spits af. “Het door school verstrekte leesvoer gaat tegenwoordig uitsluitend over dieren die lief met elkaar samenwerken ipv elkaar opvreten. Maar de jongelui willen nog steeds graag zien en horen van vulkanen, haaien, potvissen, sneltreinen, het grote getal in het algemeen en supergrote&snelle machines van allerlei soorten in het bijzonder.”

” … moord en doodslag, bedrog en jaloezie”

Lummel zei op die leeftijd nog Biggles en Karl May te lezen, de Kameleon, de Donald Duck, Jip en Janneke, Pietje Bell, Dik Trom, en dagelijks met de pater ook de bijbel. Pawi wist nou juist dat er in die bijbel, die ze als katholiek weliswaar nooit gelezen had, spannende verhalen staan, “met moord en doodslag, bedrog en jaloezie”. Zij las Winnetou en Old Shatterhand. Ad Hok las op zijn zevende vooral de Donald Duck en Kick Wilstra. Bertie las de Arendsoog van haar broer. En Klare taal de krant, reclamefolders, Suske en Wiske en Grietje, het meisje met het houten been.

Ten behoeve van DSR in een klein formaat

Dus dat jullie niet denken dat dit geen literair blog is. Nee hoor, hier verlagen we ons niet tot kopjes bedenken en willekeurige kalenderblaadjes bekijken. Hier bespreken we de Literatuur en ook wat voor paarden daar bijvoorbeeld in voorkomen, zoals Rih, Hatatítla, Iltschi, Lightfeet, Black Beauty en Ozosnel.

En dat was nog maar de bespreking van het eerste ikje. Vinden jullie het gek dat de intro’s steeds langer lijken te worden? Een stuk of 1500 woorden veelal, maar er zijn uitschieters bij van tot de 2000 woorden.

De rest gaan we dus maar eens wat korter doen, er moet nog meer gebeuren vandaag. Ad Dolislager, gemeentesecretaris in ruste, haalde herinneringen op aan burgemeesters. Want als ambtenaar had hij er best veel mogen dienen. Nou, fijn dan. Er was er eentje bij van de SGP en die liep in een “koolzwart outfit” door de gemeente. Een “Fremdkörper” vond Dolislager de goede man. Had hij toen moeten zeggen! Maar goed, het verhaaltje deed Lummel denken aan Wim Sonnevelds mopje over een dikke priester, die een grapje ten koste van een generaal maakt, dus was het toch nog ergens goed voor.


Pawi verklapte trouwens dat ze nog drie prachtige avondjurken heeft. Ze passen niet meer, maar bij de Eindejaarszoem van de bloglezers alhier (de uitnodigingen zijn door Lummel inmiddels verstuurd) gaat ze er eentje voor de camera houden. Een mooi bruggetje naar het ikje van de woensdag, geschreven door Marie-Luce Bree, waarin ze vertelt over haar dochter die aan haar vroeg of ze in haar kast mocht kijken. Marie-Luce voelde een licht gevoel van trots, niet zwaar, maar licht, en vroeg of de schat misschien een feestje had. „Ja”, zei dochterlief. „Een bad-taste party.” Sommige panellisten vonden hem grappig, maar DSR vond het Publikumsbeschimpfung, een staande uitdrukking alhier voor een mop of anekdote met een baard (bron: Warhoofd). Marie-Luce was verontwaardigd en zei dat het precies zo is gegaan als in het ikje beschreven. DSR wist niet hoe snel hij zich moest terugtrekken. Normaliter kun je hier namelijk je gang gaan zonder weerwoord. “De inzender moet het DSR maar niet kwalijk nemen.” zei hij met de hoed in de hand. Lafaardje dat het me d’r eentje van ons is! Lummel stelde voor om Marie-Luce uit te nodigen voor het eindejaarszoemetje, zodat ze daar haar garderobe kan tonen. Maar Marie-Luce had zich toen al weer uit de voeten gemaakt om nooit meer terug te keren. Ja, daar hebben wij een handje van, de acquisitie van nieuwe reageerders gaat ons echt goed af. Een warm bad, dat is het recept.

“lekker geneukt en vegetarisch gegeten om vervolgens de staatsruif leeg te schrokken.”

Tijd voor het ikje van de volgende dag. Dat ging over de EU en was geschreven door Johan Steenbakkers (78). De grijsaard vond dat zijn generatie aan de wieg van de EU heeft gestaan. Was natuurlijk niet zo, en wat dan nog? Of zoals DSR het treffend omschreef: “De generatie van de inzender, die zich ook nog wel eens de mantel van wederopbouwers na de oorlog wil aanmeten, is dapper geweest in de Koude Oorlog, heeft lekker geneukt en vegetarisch gegeten in de sixties om vervolgens de staatsruif met een boertje leeg te schrokken.”

Tijd voor de groenteboer vervolgens. De groenteboer van Douwe Boekhoudt. Die stond peinzend naar het stilleven op zijn toonbank te kijken dat gevormd werd door de boodschappen van Douwe: een prei, een bloemkool en een lente-ui. En hij zei dat het niet veel bijzonders was. Zoiets, het ikje zelve was nog een ietsje gekunstelder, maar daar kwam het op neer. Lees het anders gerust even zelf terug via de reacties op het vorige intro.

En Ilona? Die scoorde zowaar het 100e-reactielepeltje. Keiverdiend!

Daarna liep de week met een sisser af. Er was nog een stom ikje van Rob Ouwerkerk, die een gedicht “Iets intiems” declameerde aan zijn kinderen, maar die kinderen zeiden in koor: „O pap, ik dacht: iets in teams”. Toen wist Rob dat hij 70+ was. Ja, ik kan er ook niks meer van maken. Dat was het ikje. Zo werd het gepubliceerd. Met ook nogeens “Kloof” als titel. “Stomme zeventigplusser!” grijnsde DSR, “Tijd om je af te laten drijven op een ijsschots”.

Met wat geheimtaal over duiven van Lummel en consorten en nog iets leuks, aparts, ontroerends van Ilona sloten we de week af, want eens moet het klaar zijn. Ook qua intro.

Wil jij net als De Schrijvende Rechter, Lummel en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan een hartverwarmend Zoemuurtje©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?

Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is

Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.

Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.

Bas van Vuren, aangenaam!

Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org

Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. 

De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik liep weer eens buiten. Het is geen zomer meer, geen lente, het is nat en koud en grijs en somber. Er is geen ene malle moer te beleven. Wat mij opviel was dat de gemeente daar helemaal geen rekening mee houdt. Die laten dus doodleuk zo’n bord buiten staan waar ze op liegen dat  je bij een bloemrijke berm staat. Nee! Sta je niet. In geen velden of wegen ene bloem te bekennen. Maar goed, volgende keer zie ik misschien weer iets anders.
Foto: “Leugen” © 2021 Bas van Vuren

Auteur: Bas van Vuren

Schrijver - Rijmer - Kijker - Kent beroemde mensen - Maakt liedjes - Doet iets met #ikjes - Want ja - Je moet toch wat

105 gedachten over “Iets in teams (356)”

  1. Niet dat ie te lang is, maar het intro is weer lekker lang.
    Fijn1
    En dat ik een lepeltje gewonnen heb is een hele verrassing. M’n derde?
    Ik hou de tel niet meer bij.
    Ik kan er in elk geval lekker mee opscheppen.

  2. Rechtbank

    Ik zit als officier van justitie in zaal 13 van de rechtbank Groningen klaar voor een strafzaak. De verdachte zou bijna 400 gram hennep hebben vervoerd. Naar Stad, zo zeggen we dat hier. Hij moet uit het midden van het land komen maar hij is er niet. De zaak kan wel doorgaan, de advocate licht toe waarom de verdachte er niet is. Ze overhandigt een papier aan de rechter, de griffier en aan mij. Verdachte heeft vandaag een tentamen. Straf- en strafprocesrecht.

    Marco van den Broek

  3. Bij de naam Marco van den Broek moet ik aan Marco Borsato denken. Gek hè?

    “Naar Stad”, bizarre uitdrukking. Wat moet die hoofdletter daar? Welke stad? Zoveel vragen, maar net als bij de andere Marco zo weinig antwoorden.

  4. Er gaat niets boven Groningen en ’t is een Won’dre Stad, maar het willekeurig ter sprake brengen van Groninger trivia komt niet echt te pas in dit Ik-je.

    Maar goed, we hebben de broodschrijvers weggefloten, dan kun je niet klagen als je er processen-verbaal voor in de plaats krijgt. Zaal 13 rules trouwens, geen tocht en een goeie koffieautomaat op de gang.

    Wat vinden we trouwens van magistraten die uit de school klappen?Valt zoiets niet in dezelfde categorie als artsen?

  5. Beter lezen, APD!

    ‘Stad’, dus zonder lidwoord , dus ‘naar Stad’ etc. is een staande uitdrukking in Groningen, voor Groningen. Dat legt de inzender nu juist, zonder aanleiding, uit.

  6. Nee, dat vind ik een andere categorie. Als patiënt ben je toch een ander soort slachtoffer dan als dader van een weerzinwekkend misdrijf. Had je dat maar niet moeten doen, eigen schuld dikke bult. Ja, zo sta ik erin met die criminelen, hoor. Grof geld verdienen met drugs, terwijl er nog zoveel straatkranten te verkopen zijn.

  7. Ik lees nog heel goed, hoor, dank je. Stad met hoofdletter en zonder lidwoord is dus “Groningen”? Man man, en dan klagen over Amsterdammers die de plaats van hun eigen stad niet in perspectief zien.

  8. Zolang het onder de rechter is, is niemand een crimineel, toch?

    En straks is dit Ik-je nog aanleiding voor zo’n slappe D66-rechter om een fopstrafje op te leggen!

  9. APD oordeelt milder over de rechterlijke macht dan de rechterlijke macht zelf doet na de het Toeslagendebacle. Maar goed.

    “…Groningen klaar voor een strafzaak. De verdachte zou bijna 400 gram hennep hebben vervoerd. Naar Stad, zo zeggen we dat hier.”

    Het staat er duidelijk. Behalve voor APD kennelijk. Want is is bijzonder oid.

  10. Ja, het staat er duidelijk, DSR, niemand die dat ontkent. Maar dat het heel bijzonder is om je eigen stad als “Stad” aan te duiden en dan te verwachten dat iedereen dat weet, ja, dat is dus heel bijzonder. Zelfs een Amsterdammer heeft het niet over Stad als hij het over Amsterdam heeft.

    Verder is het eigenaardig, maar daar zul je dan wel strafrechtelijk voor geschoold moeten zijn, om het uberhaupt van belang te vinden of dat vervoeren van 4 onsjes soft drugs naar of uit de stad ging. Dat het de stad wordt ingebracht is erger, dan dat het vanuit de stad naar het omringende platteland ging?

    Wat mij belangrijk lijkt voor zo’n zaak is wat het precies was (och, hennep, tja, gossie, maar dus niet iets veel ergers), voor wie het was (meerderjarigen, minderjarigen), wat het kostte, of daar wel belastingen over worden betaald en dat er dus geen woekerwinsten a la Sywert aan verbonden waren. Of het de Stad in of Stad uit ging dat zou mij echt Worst wezen. Maar goed, ik ben dan ook geen Rechter.

  11. Prachtig intro. Broeva! Haro!
    Mijn moeder zi altijd dat ze uutstad kwam om aan te geven dat ze niet uit de provincie Groningen kwam, maar uit de stad Groningen.

  12. Het intro is het wachten waard. (Je ziet dat ik elke week complimenteuzer word).
    Het ikje is best goed, ik ga kijken of liken lukt.

  13. Mooi Bertie, steeds complimenteuzer, keispannend waar dat op uitdraait. Een Groot Feest op z’n minst met lekker eten, veel drank, een bandje en dansen tot diep in de nacht. Vasthouden dit!

  14. Het blijkt wel weer dat APD geen rechter is. Ieder z’n vak zullen we maar zeggen.
    Bovendien gaat het bij dit Ik-je helemaal niet om de inhoud van de zaak.

  15. “en dan te verwachten dat iedereen dat weet”, jammert APD….maar daarom legt de inzender het uit!

    Dit is een geval van kwaadaardige mislezerij of poep in je ogen.

  16. Ik zie ze nog steeds grijnzen, de griffier, de officier van justitie en de rechter.
    Zou Marco het eindoordeel hier willen delen? Zou er een afweging zijn gemaakt? Vier ons wiet versus tweehonderd kilo cocaïne?

  17. Wekker

    Als arts bespreek ik regelmatig met mijn patiënten het gebruik van hun slaapmedicatie. Afgelopen week vroeg een patiënt aan mij hoe laat hij de wekker moest zetten om zijn slaappil in te nemen.

    Graziella Piras

  18. Beter zou het zijn alle mensen af te helpen van slaapmedicatie. Wat een denigrerend ikje, zeg.
    Hup, naar het medisch strafhoekje.

  19. Ik ben in het ziekenhuis wel eens wakkergemaakt voor een slaappil. Het is dus nog geeneens zo’n gekke vraag.

  20. Het zal erom gaan dat je de pil op de juiste tijd inneemt.

    Zo had ik, toen ik vorig jaar hier thuis als verpleegster moest fungeren, een hele reeks alarmpjes op m’n telefoon gezet.
    Reuzehandig.

  21. Dat vind ik dan weer wél grappig, als er een domme vergissing wordt gemaakt aan de medische kant.

  22. Ilona heeft gelijk. De patient (of de dokter) verwart het woord alarm met wekker. Er blijft dus helemaal nix over van dit ikje.

  23. Dit schreef Marion Koopmans op twitter, even schrikken:

    De kerstwensen komen binnen: “Dat jij jouw gore corona rotkop nog op de tv. durft te tonen, jij vuil goor monster van Dachau, jij corrupte zakkenvullende volksverlakker die honderdduizenden zwart betaald krijgt, ze hebben de verkeerde voor de ingang van de (een ) parkeergarage door de kop geschoten, goor stuk onafgemaakt softenon NAZI Schwab hoerenjong,
    D.P. ” mail, 13-12-2021

    D.P.: Ook fijne feestdagen he!

    Hoort niet op dit blog misschien, maar er zijn expats die hier geen weet van hebben. Ik schrok ervan en deel het dus graag met jullie.

  24. Diep triest. Doet denken aan de teksten gericht aan Mies Bouwman in de jaren zestig vanwege haar deelname aan ‘Zo is het toevallig ook nog een een keer’.

  25. Dat “kop” in plaats van “hoofd”! Waar moet het naartoe met de wereld… -verzuchtende hoofdschudicoon-

  26. Bivakmuts

    Ik heb dienst in de wereldwinkel. Ik ben de krant aan het lezen en de deur staat open, zodoende heb ik niemand horen binnenkomen. Plots staan er drie jongens van een jaar of tien voor de toonbank. Een van hen heeft een bivakmuts op. Hij doet de bivakmuts af en zegt: „Was u geschrokken mevrouw?” Ik zeg: „Ik schrik niet zo gauw.” Dan zegt hij: „Gaat u maar verder met de krant lezen.” En tegen de andere jongens: „Kom, we gaan naar de volgende winkel.”

    Elly Demel

  27. ’t lijkt me niet dat je in ongelijke welke winkel wordt geacht om zodanig te suffen dat de klanten als bij toverslag voor je neus staan. Naast oren heeft een mens ook ogen.

    Inzender en boevenkinderen kunnen allebei wel wat van de koude brandslang gebruiken, zij het om verschillende redenen. Maar mooi dat zoiets nog kan in dat lieve, lieve, kleine Nederlandje van ons allemaal. In Amerika was zoiets verkeerd afgelopen.

  28. Hoogzomer, zondagmiddag. Alles en iedereen is in ruste. Het enige rumoer komt van de vijf dochtertjes van de dominee, die giechelend langs de heg rennen. Van de andere kant zie alleen hun zomerhoedjes op en neer wippen.

    Plotseling staat de voorste stil en roept: “Kijk eens, wat een dikke spin! Pak ‘m, dan gaan we mama aan het huilen maken!”

  29. Heerlijk onschuldige pret, leuk ikje zonder zelfspot, het kan. En ze bestaan nog, boefjes.

  30. ik trok graag en vaak belletje. Vraag maar aan de bewoners van de UIterwaardenstraat in Amsterdam.
    De eerste twee zinnen zijn verschrikkelijk.

  31. Ik heb dienst in de wereldwinkel. Ik ben de krant aan het lezen. De deur staat open. Ik hoorde niemand binnenkomen. Er staan drie jongens voor de toonbank … enzovoort, fijne levendige schrijfstijl heeft Elly.

  32. Die Elly is een ijskouwe, die krijg je niet zo gauw gek. Mooi dat zich dat ook vertaalt naar haar schrijfstijl.

  33. Hier kan alvast over worden nagedacht. Ik maak morgen een variant waarin niemand zich hoeft te bukken, noch zich iets te beseffen. De camera van de vrouw was scherpgesteld op de neus van onderaf. Kan zomaar gebeuren als je omhoogkomt uit een bukhouding.

    Zwam

    Mijn vrouw en ik wandelen in het buitengebied. Zij bukt zich met haar camera om een plant te fotograferen. Ze heeft een app op haar mobiel om de foto te determineren, het plantje wordt feilloos herkend. Ik zeg: „Fotografeer mij eens met die app.” De app herkent mij ook: Esdoornschorszwam.

    Joep de Graaff

  34. Helaas, het staat er nog dus we moeten het als ikje van de dag behandelen. Welnu dan: afgezaagd, het is het eerste dat iedereen doet met zo’n app. Verder is ongeveer 80% van het aantal regels overbodig. There. I said it.

  35. Morgen staat er een ander ikje.
    Bukken doe je of doe je niet. Zich bukken lijkt me niet correct. Net zomin als zich beseffen.

    Die app is heel handig. Ik stuurde ooit een kaart uit de collectie van het Rijksmuseum aan mijn zusje. Mooie schilderijen van bloemen en planten. Meestal staat op de achterkant wat er is afgebeeld, maar op deze kaart stond dat de plant niet kon worden gedetermineerd. De app bracht het verlossende antwoord: komkommerkruid. Heel mooi plantje.

  36. Het is deze app misschien wel. Hilarisch slecht. Maar dat kun je al aan de suffe ongeïnspireerde naam zien: observe en identify? Oh, laten we hem ObsIdentify noemen, dank je jongste bediende!

  37. Zwam

    Mijn vrouw en ik wandelen in het buitengebied. Zij bukt zich met haar camera om een plant te fotograferen. Ze heeft een app op haar mobiel om de foto te determineren, het plantje wordt feilloos herkend. Ik zeg: „Fotografeer mij eens met die app.” De app herkent mij ook: Esdoornschorszwam.

    Joep de Graaff

  38. Gezwam.

    ‘Gaan we wandelen?’
    ‘Waar wil je naartoe?’
    ‘Naar het buitengebied!’
    ‘Mij te koud, ik blijf vandaag in de binnenruimte.’

  39. Esdoornschorszwam levert bij nagoogling trouwens alleen dit Ik-je op. Zou de app soms iets anders hebben gezegd?

    Vermolmde boomstam. Trostomaat. Penisplant.

  40. Esdoornschorszwam is te vinden bij afbeeldingen van google. Lijkt op een vuile neus van onderaf gefotografeerd.

  41. Hm, da’s raar, dan heb ik een andere Google. Bij mij komen er alleen plaatjes van de paarse korstzwam op, ook niet fris, maar dus geen esdoornschorszwam. Via die zoekterm beland ik alleen maar, net als DSR, bij de ikjes. Pawi, heb je een linkje misschien, dat mag namelijk.

  42. De app is waarschijnlijk in de war met de schimmel Cryptostroma corticale, die de roetschorsziekte veroorzaakt, een zwam die op esdoorns voorkomt. Weer wat geleerd. Maar goed, wat heb ik hieraan?

  43. Elke dag worden er nieuwe paddestoelen ontdekt en duizenden wachten nog op officiele classificatie en (populaire) naamgeving. Het duurt even voordat een naam zich rondspreekt. Misschien was de app net geupdate.

  44. Drie (3) reageerders hebben gereageerd op de uitnodiging voor de eindejaarszoem. Twee strakke pakke en een reindeerboobtrui. Ik heb er nu al zin in. IK ben mijn toastjes al aan het programmeren.

  45. Scheepsnaam

    Een Franse schipper belt ons daags voor aankomst in onze haven, hij komt staal lossen. ‘Mon Rigueur’? We maken wel gekker mee en ik versta Nederlandse scheepsnamen vaak al slecht aan de telefoon. Het schip staat in elk geval nog niet in onze computer, dus op de aangekondigde aankomsttijd fiets ik met mijn notitieboekje naar de toegewezen loswal. De Moonraker maakt daar dan net vast.

    Niek Goldhoorn

  46. Ik kan er uren naar luisteren, dat Franse accent 😀 Trouwens, best wel apart, een hyperlink in een ikje, hebben we nog niet vaak gehad. Vernieuwing! Nieuw, stuur nu ook uw leukste link in!

  47. Mais enfin! Dit is nu al het zoveelste Ik-je in korte tijd met ‘de inzender/app van de inzender/omstander begreep/hoorde/zag iets niet goed’ als thema. Ja Frank H., DSR heeft ook jou op het oog!

    En zelfs al zat er een lange tijd tussen, dan nog gaf DSR de voorkeur aan betere inzendingen.

  48. Ik heb de fout gemaakt de Fransen te laten proberen mijn naam op z’n Nederlands uit te spreken. Een vergissing, want nu klinkt het alsof ik een meisje ben.

  49. En? hoe voelt dat? Lekker giechelen, beetje flirten…op zijn Frans, kan zo mooi zijn.

    De chaperon noemde zijn voornaam liever niet in Frankrijk, deed teveel denken aan ontucht, nou ja, een beetje dan. Net als Dick in het Engels.

  50. Hoe zouden de papieren krant lezers de link naar James Bond’s Moonrakers kunnen vinden? Wel gaaf.

  51. Frans is geschikt voor eenvoudige instructies aan winkelpersoneel, maar kennelijk ook om te flirten? Het was nog niet in me opgekomen.

  52. Kerstboomhandel

    In Rosmalen zijn twee locaties om een kerstboom uit te zoeken, naast elkaar. Voor wie hier niet bekend is, lijkt het er maar één. In de loop der tijd deden de handelaren daarom verwoed hun best om zich van elkaar te onderscheiden. Met lichtjes, inpakmogelijkheden, warme chocomelk. Enkele jaren geleden plaatste de één een bord vooraan zijn terrein: „Ingang kerstboomverkoop”. Inmiddels heeft de ander ook een bord: „Hoofdingang kerstboomverkoop”.

    Marieke Hageman

  53. braique me le becq niet open. Ik word door de meeste fransen al 32 jaar lang van een meisjesnaam voorzien.
    De Fransen beginnen, net als de Nederlanders, te pas en te onpas met Engelse termen te gooien. Alleen laten ze de helft weg, ze gebruiken alleen het eerste deel van het woord. Basketbalschoenen werden baskets. een ‘drive in’ wordt een drive.
    En om het accent maak ik me niet vrolijk, dat zou me slecht passen.

  54. beste kerstbomen van Rosmalen, beste kerstbomen van Nederland, beste kerstbomen van Europa, de wereld, de kosmos. En daarna de overtreffende trap: beste kerstbomen van deze straat.
    (dit mopje duurt normaalgesproken 5 minuten. ik heb het ingekort voor jullie)

  55. Neringdoende troeft neringdoende af. En ach, de mensen komen toch wel. Tot morgenochtend 05:00 uur. Dan is het afgelopen en uit. Inpakken, wegwezen.

    Marcel van Roosmalen had er een schrijnend verhaal van kunnen maken.

  56. Kennelijk zijn kerstbomen wel een behoefte. Maar essentieel?
    Ik had, evenals vorig jaar besloten geen kerstboom te willen.
    Een beetje sfeervol, starend lichtjes kijken, genietend van de kerstversiering doe je op z’n minst met z’n tweeën. Dochter en co dachten daar anders over.
    Sinds gisteren staat er een babyboomertje, een tafelmodel, voor m’n neus.
    Door de kinderen gebracht en geïnstalleerd.
    Inclusief het kerststalletje dat ik veertig jaar geleden in de Hema kocht.
    Nu staat er dus toch eentje, maar dan in een andere setting dan al die voorgaande jaren.
    Misschien maakt dat het verschil.
    Al is het met een traan in de keel, ik kan er best een beetje van genieten, merk ik.

  57. Nou, dan treedt DSR maar schuchter voor het voetlicht om het lepeltje in ontvangst te nemen.

  58. Het is op mijn computer zoals altijd de bovenste. Maar de ene computer is de andere niet. Qua titel: ja, excuus, soms is beeldend lezen geen voordeel. En dan te bedenken dat dit er de hele week op blijft staan.

Ik vind er dit van: