Oranje pakken op de koffie. Een tegeltje in een schoolgebouw. Een plakplaatje naast de brievenbus. Mooie ogen bij de kassa. Een crematorium met uitzicht. En een kapsalon op een broodje. Zomaar wat decors, zomaar wat sfeer, wat onderwerpen. Ze kwamen vorige week stuk voor stuk voor in de ikjes van de NRC.
Nieuwsgierig naar het hoe en wat? Lees dan gauw verder hier in het blog over de ikjes van vorige week, en in de reacties onder het blog over de ikjes van deze week. Zo mis je dus nooit iets, zelfs als je even niet oplet. Fijn dat dit hier bestaat.
Benieuwd naar Marco B. en Ali B. en broeders in het kwaad?
Waar het niet over ging? Over The Voice of Holland en #BOOS. Daar werd overal in de media en op het internet en bij de kapper, zo hij open was, en op kantoor, zo daar collega’s waren, al zoveel over gezegd, dat wil je hier op het blog niet ook nog een keer dunnetjes overdoen. Benieuwd dus naar Marco B. en Ali B. en broeders in het kwaad? Surf ergens anders heen.
Het was Mirna van Dijk die de mannen (“plus een vrouw“) van de Amsterdamse plantsoenendienst van koffie voorzag. Ze zag “de gezichten boven de oranje pakken” opklaren en ze wilden allemaal melk en suiker. Ook een koekje sloegen ze niet af. Tot zover een onbenulig voorvalletje, te pietluttig om in de krant te worden afgedrukt. Maar toen aaide de minst verlegene de kat en mompelde iets over de bank van Mirna die vol bladeren lag. De bank dan. Over de rest van de tuin was zijn commentaar kort en krachtig: „Wat een troep hè?”
Dus ja, dan begrijpt de gemiddelde lezer van dit blog en van de NRC, beide categorieën immers behept met een meer dan gemiddelde intelligentie, dat zo’n verhaal in de krant komt. “De vonk sloeg over”, fantaseerde Ilona, “En ze leefden nog lang en gelukkig.” Want ja, als er in zo’n ikje niks gebeurt, dan zorgen wij daar wel voor. “Ach ja, ze zit vast op schrijfles” vergoelijkte Bertie lief.
Beperk het schrijven voortaan tot boodschappenbriefjes
Wij gingen inmiddels met Marianne van Peetuit mee naar een schoolgebouw, althans daar keek ze naar via het achtuurjournaal. Het kijken naar het achtuurjournaal vindt ze trouwens “een ouwelijke bezigheid”. Houdt dit even vast, het hoort bij de pointe. Het item in het journaal gaat over het gebrek aan ventilatie in de school en dat dit ook niet verwonderlijk is in zo’n “oud” gebouw. De verslaggever “spuugt de woorden haast uit”, althans in de wonderlijke verbeelding van Marianne. En dan komt ze met haar pointe: de camera draait naar het tegeltje met het bouwjaar van de school: 1978. En laat dat nou net het geboortejaar van Marianne zijn. “Wat een gezanik” zuchtte De Schrijvende Rechter (DSR) en hij liet er als goede raad op volgen: “Wees blij dat je nog leeft en beperk het schrijven voortaan tot boodschappenbriefjes.”
Onze nieuwe huis-DJ (nu Mopperkont voorgoed met de zuiderzon lijkt te zijn vertrokken), Lummel, plaatste er een toepasselijk deuntje bij:
Maar goed, Roel Knobbe had nog een leuk stukje bedacht en dat kwam ook al in de krant. Hij vertelde daarin dat hij de “jongeman” die de NRC bezorgt graag een bedragje wilde toestoppen rond de jaarwisseling. Maar daarvoor moest die jongeman het wel bij hem op de tweede etage komen ophalen. Nee dus, daar trapte die jongeman gelukkig niet in. Wel zo verstandig in deze onzekere tijden. Leve de digitale krant toch? Het wordt eens tijd dat die vernedering van kranten bezorgen ophoudt. Puur feodalisme dat net als stierenvechten en hanentrekken niet meer in deze tijd hoort. Iedereen kan zijn krant thuis lezen en desgewenst op de eigen printer afdrukken. De Schrijvende Rechter gooide zijn indrukwekkende achterwerk tegen de krib en vond dat er niks mis is met het verdienen van een zakcentje in de gezonde buitenlucht. Maar verder maakte het ikje bijzonder weinig los. Heb je weleens.
Gelukkig was er de dag erna weer een nieuwe. Jos Jaspars-Godfroy, blijkens haar openbare Facebookprofiel een aardige dame met lieve grijze ogen, kreeg bij de kassa van haar vaste supermarkt een complimentje van het scanmeisje. Waarover? Over haar mooie ogen. Het kassameisje had misschien wel een oogje op Jos. Dat mag en kan, maar leef je amoureuze avontuurtjes uit buiten werktijden, zeg. Aan de kassa moet je scannen en nothing else. Zo meteen gaat ze nog zeggen dat Jos een ‘geil broekje’ aan heeft. Het ikje had van de NRC als titel “bozige blikken” meegekregen, een subtiele verwijzing naar de YouTube uitzending van diezelfde dag van “BOOS” over het megaschandaal over The Voice of Holland waar we het verder hier niet over gaan hebben.
“Hoe vertel je heel Nederland dat je mooie ogen hebt?” vroeg Lummel sarcastisch. “Ik zou dat met behulp van Instagram doen, met een selfie. Maar stuur het niet in als ikje.”
Special van Tim Hofman over toestanden bij het ikjesgebeuren
Het wachten is wel op een vervolgboosspecial van Tim Hofman over toestanden bij het ikjesgebeuren: de selectie, willekeur of vriendjespolitiek, de moderatie door gansjes, de eindredactie door jonkies of gepensioneerden, maar nooit door journalisten in de kracht van hun leven, de opbrengsten van de ikjesbescheurkalender … er zou weleens een beerputje open kunnen gaan. “En dan hebben we het nog geeneens over de griezelige toestanden in sommige delen van Ikjesbesprekingsland”, zoals DSR terecht toevoegde.
Brobbey, nieuw op de site, scoorde de 100e reactie en mag zijn zwaarvergulde lepeltje binnenkort tegemoet zien via DHL of Post.NL. Bij beide moet je niet willen werken als bezorger, maar goed, dat houd je toch.
Waar je ook niet moet willen werken, qua humeur, lijkt mij dan, is een crematorium. Een dienstdoende vrouw keek Frans de Mast vriendelijk en meelevend aan toen de goede man (91 jaar oud) het gebouw verliet na de plechtigheid voor zijn overleden vrouw. Da’s mooi, zou je zeggen, wat is er tegen vriendelijk en meelevend? Niks. Maar wat ze zei was niet zo handig: “Tot ziens”.
Een fraai staaltje van zelfspot van de ouwe, zo vonden verschillende lezertjes. Ad Hok vond het zelfs de “ultieme zelfspot”. Anderen zagen er gewoon een feit in, een constatering, weliswaar voor meerdere uitleg vatbaar, maar geen zelfspot. Want ja, zelfspot is – zoals Ilona preciseerde – “iemand die zichzelf per ongeluk te kakken zet en dat zelf openbaar maakt. Dat kan je van je naderende dood niet zeggen”. En zo is dat, doodgaan is geen zwakke eigenschap maar iets dat ons allen overkomt.
Terwijl meerdere reageerders bleven napruttelen barstte intussen het Ooievaarsweekend los.
Dat Rian Los een broodje kapsalon nuttigde ergens voor een theater in Houten interesseerde ons dus al niet meer. En zeker niet de woordspeling van de BOA’s die verklaarden te gaan optreden, haha.
Wie wil weten hoe oranje pakken eruit zien, een schoolgebouw, een krantenjongen, grijze ogen, een crematorium met uitzicht of een kapsalon in een theater, die kan terecht op het ikjesfotoblog van de Heer Rozenwater. Voor niet veel meer dan dat, maar ach, klik het eens aan, hij doet elke dag toch weer even vijf minuutjes zijn best.
Ooievaars dus en reigers en meer van dat soort gespuis. Veel interessanter. Je moest ze dit weekend tellen in heel Nederland. Zelf trok ik er op uit en telde er drie, maar het kunnen er ook twee geweest zijn of één. Die beesten zitten namelijk niet stil en kunnen je ongemerkt passeren, linksom of rechtsom of hoog boven je hoofd, zodat je ze om de volgende hoek nog een keer telt. Dezelfde ooievaar! Dat zo’n beest zich misschien wel rot zit te lachen, dat zie je niet vanwege die belachelijk keigrote snavel.
Wil jij net als Ilona, Bertie en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan een hartverwarmend Zoemuurtje©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik liep alweer ergens in de polder. Lekker te banjeren, sop sop sop door de zompige modder en boven me kwinkeleerden de ooievaren en witte en blauwe reigers dat het een lieve lust was. Maar toen zag ik ze aan de horizon staan. De schapen. Vechtschapen. Nog niet wakker, maar wel keiwantrouwig en ze begonnen op te dringen. Gelukkig kon ik hard wegrennen. Volgende keer zie ik misschien weer iets anders.
Foto: “Schapen kort voor de aanval” © 2022 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Krokussen
Ik sta bij de plantenwinkel om een bakje krokussen af te rekenen. Voor mij staat een vrouw met eenzelfde bakje krokussen. De vrouw rekent af. „Is het een cadeautje?” vraagt de winkelier. „Ja, mijn schoonmoeder”, zegt de vrouw. „Een heel vervelend mens.” De plantenman reikt naar een katrolletje met gekleurde linten op de balie. „Deze kleur maar doen?” Hij pakt een oranje lint. „Doe maar”, zegt de vrouw. „Volgens mij haat ze oranje.”
Erik Slingerland
Twee zinnen, twee keer keer ‘krokussen’, ‘afrekenen’, en dat ten dienste can een passief-agressieve schoonmoedermop. -zucht-
In Amsterdam pakken ze het beter aan. Bij gebrek aan het originewl van Manke Nelis, als ik het wel heb:
Wat een ijver, een intro schrijven terwijl er nog zoveel vogels geteld moeten worden! Leuk om te lezen. En die foto van de oprukkende boze schapen is een schot in de roos. Hadden ze ook hoorns?
Dat dat nog bestaat! Wat? Nare schoonmoeders! Die als straf een cadeautje krijgen met een lelijke kleur lint eromheen. Ik kan me er niets bij voorstellen. Dan ga je toch niet?
Het nummer van hierboven ken ik alleen van m’n dochters eerste vriendje die zo zingend het tuinpad op kwam lopen. We konden het uitstekend met elkaar vinden.
Het ikje doet me denken aan die gewezen bloemenman waarover ik weleens schreef, die me hielp met het uitzoeken van rozen voor m’n schoonmoeder: “Dan moet je de gele nemen.” Maar dat was slechts een klein detail van mijn verhaal.
Gelukkig hebben we een prima maandagochtendintro.
Boze schapen een schot in de roos! Twee woordgrappen in een uitdrukking. Mooi. En schapen heeft tegenwoordig ook al een bijbetekenis in de zin van de coronarellen.
De schapen hadden geen hoorns maar wel valse vooruitstekende gele tanden. Waar is de wolf als je hem nodig hebt, dacht ik nog toen ik mijn jas openscheurde tijdens mijn wanhopige sprong het weiland uit.
Een zacht en pittig intro. We zijn klaar voor de week.
Een draak van een ikje.
Het intro is goed.
Het ikje doet me denken aan een kennisje dat ging verhuizen. Ik had een bloedhekel aan haar vinnige tong en wilde als afscheidscadeautje een christusdoorn geven, een met veel grote stekels. Mijn man hield me tegen.
Leuk hoor, zo’n introotje. En dat lepeltje is een mooi opkikkertje nu ik geblesseerd ben.
Mortuarium
Mijn vader (106 jaar oud) is gevallen en heeft een lelijke zwelling op zijn arm. Dan maar even langs de huisartsenpost. Ik tik het adres in het navigatiesysteem van mijn auto en we gaan op weg. Bij aankomst herkennen we het gebouw niet, dit is niet de huisartsenpost van vroeger. We stappen uit en gaan kijken. Boven de ingang hangt een bordje met de tekst ‘Mortuarium’.
„Nee”, zegt mijn vader, „dat is nog iets te vroeg.”
Ysbrand Galama
In een buitenwijk van Amsterdam vermoedelijk.
Een nuchtere Fries.
En een van de honderden voorbeelden waarin de routeplanner je in de steek laat.
Nog best wel lastig voor de internetgriezel: er bestaan meerdere Facebookprofielen van de betrokkene, alsmede een groot aantal rouwkaartjes. Misschien lag het ikje al een tijdje op de plank. Regio Friesland inderdaad dominant in de zoekresultaten en daar laten we het bij want wij zijn niet zo van het googelen op auteursnamen.
Het lijkt erop dat de Koninklijke Vereniging voor Facultatieve Crematie advertorials heeft ingekocht bij NRC. Dat zou dan wel eens wat duidelijker vermeld mogen worden.
Nieuw! Bij de buren worden nu ook integrale artikelen uit de NRC – vanachter de betaalmuur – gekopieerd en gedeeld, zonder commentaar, zonder recensie. Zal de NRC blij mee zijn.
Des te gemakkelijker voor de internetgriezel: die kiest er gewoon een willekeurige uit, dan hoeft ie ook niet te knippen en te plakken.
Dan te bedenken dat desbetreffende reageerder lange tijd de reputatie had een tech-savy grafisch arteat te zijn -milde glimlachicoon-
Niet overdrijven APD… Het is weliswaar een wanhoopspoging om aandacht te krijgen, maar het staat niet achter de betaalmuur (ik kan het althans gewoon lezen na het wissen van cookies), de bron en de schrijver staan vermeld.
Alleen de link ontbreekt.
Gevoel voor wat correct is in deze zit er bij HR nou eenmaal niet in. Je kunt net zo goed een aap met mes en vork laten eten. Laten we vooral mild glimlachen om zijn gestumper in de marge, en zo af en toe onopvallend bijsturen.
Ja en we zijn met Luvienna en Hannah ook de enigen die het zien.
Van Hannah vraag ik me altijd af of het soms HR niet is…. Altijd mekkeren op de juiste momenten, zodat HR weer een excuus heeft om mensen te bannen. HR’s boze gezichtje, net zoals Bertje (net als HR alweer een tijdje niet gezien) het blije snuitje is.
Ja, net als zijn grote voorbeeld en leermeester, JdW, draait HR daar vast de hand niet voor om. Sneu, maar onschadelijk. Hij houdt zodoende in ieder geval zijn gevoel voor eigenwaarde intact en da’s belangrijk in deze tijden.
Bij JdW zat er een commerciele doelstelling achter en die jatte lappen tekst en andere inhoud van andere, echt bestaande bloggers. Da’s vele malen erger dan een fantasiespelletje met jezelf spelen. Wat JdW deed, met actieve support van HR, was fout, verboden en ethisch griezelig. Omdat hij zijn teksten en plaatjes voor het merendeel van Amerikaanse internetsites haalde (en zinnetjes verdraaide en licht veranderde, plaatjes spiegelde en/of de credits eraf sneed) dacht het mannetje dat dit nooit uit zo komen. Haha! Man, dat was een misrekening. Gelukkig allemaal geboekstaafd.
Opvallend dat een 106-jarige zolang niet bij de dokter is geweest. Kennelijk is niet alleen het bordje vervangen, maar is ook het gebouw zelf onherkenbaar veranderd.
@AH
Je wordt tegenwoordig niet meer geacht om bij je eigen dokter aan te bellen als je buiten de reguliere praktijkuren iets mankeert. De huisartsenposten zijn daarvoor de achtervangers.
HR zou de beleefdheid moeten hebben om zich er buiten te houden als er over i.p.v. met hem wordt gepraat!
Vreselijk, dat soort mensen dat zich overal mee bemoeit, vooral om volkomen onbegrijpelijk pedanteriepuntjes te scoren. Je zou om minder modereren -milde glimlachicoon-
Overigens doet HR zichzelf, en DSR vervolgens HR, te veel eer aan door hem als onderwerp van gespreks te beschouwen.
Men bespreekt hier het internetgebeuren, en dan met name de rafelige randen, als deel van de actualiteit . Dat HR daarbij – helaas en uitsluitend door eigen toedoen- voortdurend opduikt als voorbeeld van breed veroordeeld ongewenst gedrag, komt voor zijn eigen rekening. -milde glimlachicoon-
Over de mooie ogen aan de kassa. Wat zou ik blij zijn als er wat meer mensen naar en in de ogen boven het mondkapje kijken dan steeds maar te mopperen over het kapje zelf.
Want zoals Koos Alberts reeds zong: “zijn het je ogen …
Een blije week gewenst
Haha! Jazeker, Sabine. Zijn het je ogen is het je lach … tralala … vergeten mag … Tekst zit er niet meer helemaal in, maar blij worden doen we!
Nou, vooruit, nog maar een, dan:
Dat kuiltje in de kin moet je er tegenwoordig maar bijdenken.
Ja, als je dat kan zien dan ben je veel te dichtbij vandaag de dag. Tenzij je een attest kan overleggen dat de betrokkene er mee instemt.
DSR beveelt toch nog maar even dat prachtige lied over schoonmoeders aan, zie maandag.
De singer-songwriter van dat fijne luisterliedje begint met een oproep tot drankmatiging.
Breaking news. Morgen kan ik twee exemplaren van Grand Hotel Europa ophalen in de boekenwinkel. Het eerste wat me opvalt is dat de titel gewoon de titel bleef. In mijn eerste jaren in Frs verloor ik alle kennisspelletjes omdat de fransen alle titels veranderen. Van boeken en vooral van films. Titels worden niet vertaald, ze verzinnen gewoon een andere.
Amazing! Halen die livres en schnell!
Titels veranderen gebeurt vaak en overal, en veelal met reden. Ik herinner mij de film “Un éléphant, ça trompe énormément”, waarvan de dubbele betekenis uiteraard niet te vertalen valt. De film werd in Nederland uitgebracht onder de titel “Al is de leugen nog zo snel …” en in Vlaanderen als “Ieder diertje zijn pleziertje”. Grappig genoeg heette’die in de VS “Pardon Mon Affaire”.
Allereerst dank aan Bas voor een voortreffelijk intro.
Alles van belang is weer besproken en in de groep gegooid , kom er maar in zogezegd !
Verder als verrassing net een bericht van Lummel over Grand Hotel Europa !
Maar is dat eigenlijk nog steeds zo bijzonder dat deze topper gewoon vertaald wordt in het Frans , de titel staat er al dus pas de problème imho.
“Ein schrecklich nette Familie” voor “Married with children” mam man man.
“Ein Elefant irrt sich gewaltig”. Na sowas!
Een fles rum
Van een klant met een mondkapje, roze haar en een heel jeugdige uitstraling, vind ik het moeilijk om zijn leeftijd te schatten. Als verkoopster van alcoholische dranken ben ik verplicht tot 25 jaar een identiteitsbewijs te vragen, dus ook aan deze klant die een fles rum wil afrekenen. „I don’t have an ID with me!” zegt hij. Als ik hem wil uitleggen dat ik het niet mag verkopen, trekt hij zijn shirt uit en wijst op zijn volgetatoeëerde lijf. „Look, lady, look, tattoos are only allowed when you’re eighteen, right? Do you want to see more?” Ik bedenk wat hij nog meer gaat laten zien, maar dan trekt hij zijn mondkapje weg. Hij is duidelijk ouder dan 25.
Rian Los
Iew, een smerig mannetje in de winkel. Zal wel in Amsterdam gebeurd zijn.
Gelukkig bleek het een fatsoenlijke stripper
Haha, alsof ik dit soort reacties op het blog van HR probeer te posten! Wat een schaamteloze leugenaar is die man toch.
Heer Rozenwater is vanaf vandaag dus van deze site verbannen. Ook reacties zonder IP-informatie, zonder getier en gesneer naar DSR of mijzelve, zonder laakbare inhoud worden vanaf nu met onmiddellijke ingang verwijderd. Noot: ik zie ze niet eens meer, ze komen niet in een moderatiebakje maar in een automatisch prullenbakje. Helemaal klaar mee met dit oneerlijke zuigerdje.
Wat een idioot. Zal wel niet z’n eerste slokkie van de dag zijn. Een stiptheidsactie lijkt me op z’n plaats: geen ID, geen drank.
Toch nog een onverwacht einde van HR’s carriere als relevante reageerder op het internet. Hij heeft het wel bonter gemaakt, maar kennelijk was de maat dan toch vol voor de blogbaas.
Ja mensen, zo vergaat het aldiegenen die ten koste van alles in de schijnwerpers willen staan – en anderen maar botweg bannen vanwege hun mening. De voordelen van een duidelijk, deugdelijk moderatiebeleid, iets waar DSR destijds nog wel een vaandel heeft gevoerd, zijn maar weer eens aangetoond. -milde glimlachicoon-
Had HR het het destijds maar bij zijn waardige aftocht gehouden. Nu gaat hij de boeken in als een Heintje Davids met Gilles de la Tourette.
Toch hoopt DSR dat de deur voor HR niet definitief in het slot zit. Als hij na een afkoelperiode van bv. drie maanden nou eens een mooi opstel schrijft over internetgedrag, waaruit zelfinzicht blijkt en berouw over zijn schandelijke internet(privacy)schurkerij, dan zou hij misschien wel op proef en en onder streng toezicht kunnen terugkeren? Het is DSR’s oprechte, oprechte hoop -milde glimlachicoon-
Maar ja, met zo’n botte knar als de zijne zal daar wel weinig kans op zijn.
Ziet DSR’s lodderig oog dat alle reacties van HR, ook die in eerste instantie wel door de beugel konden, met een grote druk op de knop zijn verwijderd (de ‘Pawi-behandeling’ voor ingewijden)?
Dan sla je toch wel een groot gat in het historisch archief en talloze reacties zweven in het luchtledige.
Ja, dat is helaas niet anders. Dat wordt volautomatisch gedaan en kan slechts met heel veel moeite manueel ongedaan worden gemaakt. Dat zijn de reacties nu ook weer niet waard en hij heeft ze vast allemaal zelf op een USB-stickje.
Het ging me meer om de altijd scherpe, bij vlagen bijna literaire (maar altijd integere) reacties van DSR op HR’s gedruis.
Je hebt ’t m’n biografen er niet makkelijker op gemaakt.
Ja, ook mijn reacties waren meestal to the point, galant, opbouwend en soms bijna liefdevol en verzoenend. Ook die hangen nu in de lucht. Zaad op de rotsen, aldus het spreekwoord. Het is niet anders. Aan ons heeft het niet gelegen.
Man, hoeveel kansen heb ik hem wel niet gegeven, hoeveel wangen hem toegedraaid. Veel. Te veel, vonden sommigen zelfs. Maar ik bleef geloven in of hopen op het aantippen van het sprankje goed dat toch elk mens in zich heeft. Tevergeefs. Laat hem maar in zijn onwelriekende sopje gaarkoken, de sneuneus.
De reactie is er inmiddels: op HR’s blog verschijnen inmiddels reacties van ene ‘De Schrijvende Rechter’.
Hoed u voor namaak.
Nee hè, deed hij vroeger ook, kwamen er reacties van Apiedapie compleet met kenmerkende zinnetjes als “nou moe” en “keileuk”. Voor de goede orde: niets maar dan ook werkelijk niets van wat daar eventueel gaat verschijnen is van mij afkomstig en nee, ik ga het niet in de gaten houden. Punt.
Mededeling: door de helaas noodzakelijke ingrijpende moderatie n.a.v. aanhoudend wangedrag van een reageerder zijn diverse 100e-reactielepeltjes met de kennis van nu bij de verkeerde reageerders terecht gekomen. De directie van deze site betreurt dit zeer en verzekert de betrokkenen dat ten onrechte ontvangen lepeltjes niet teruggestuurd behoeven te worden. Maar dat ten onrechte niet ontvangen lepeltjes niet alsnog zullen worden verzonden, dit vanwege ontoereikende automatiseringscapaciteit. Gelieve nijpende gevallen van flagrant onrecht te melden. Deze zullen worden voorgelegd aan een speciaal hiervoor in het leven te roepen Lepeltjescommissie. Als voorzitter zal een persoon van onberispt gedrag en groot aanzien worden aangezocht, mits voorhanden. Nominaties voor deze onbezoldigde functie worden – mits discreet en mits het geen zelfnominaties betreft – op prijs gesteld.
DSR zou graag zijn onterecht onvangen lepeltjes terugsturen, maar ze allemaal opgelost bij het roeren van de thee.
Of het lepeltje voor menselijke consumptie geschikt is, blijkt niet echt duidelijk uit de bijsluiter, maar er zat wel een cadmiumsmaakje aan.
mag ik dit ikje voor het vreselijkste ikje ooit mogen nomineren?
Zeker Lummel, hij gaat in de rijkgevulde bak met nominaties.
Verrassende ontknoping in dit ikje, of liever, een verrassende onthulling nadat het mondmasker werd afgerukt. Ik kan me er wel wat bij voorstellen. Zappa baardje? Maar dan grijs?
De “Pawi-treat” was ik al weer bijna vergeten, tjonge jonge, that was me what.
Op één plaatje samen met die ouwe sok uit Grolloo, dat overkomt je maar een keer in je leven!
En waag het niet dat plaatje nog eens te plaatsen, BvV!
Het was een armzalig tekeningetje, niks om trots op te zijn.
Haha! Nee zal ik niet doen, beste Pawi. Ik moet toegeven dat ik wel wilde gaan zoeken, want het geval staat me nog maar heel vaag bij. De snor herinner ik me, dat hij uit Grollo komt is met terugwerkende kracht heel apart. Want nu zie ik hem regelmatig op TV langskomen, niet altijd maar soms best grappig. Toen kende ik hem denk ik niet, ik keek destijds nauwelijks TV, laat staan commercieel en laat helemaal staan voetbal. Het was een knullig en onschuldig fotoshopje meen ik. Enfin, zand erover, de schone lei naar beide kanten al weer een hele lange tijd geleden ingezet.
Waar gaat dit nou weer over? Cuby? Toestanden in het Appleknockers Flophouse?
Derksen en een pornosnor. Maar verder geen bijzonderheden. Pipo koeien!
En terug naar het heden, het hier en u, ici et maintenant: Lummel heeft woord gehouden. Het eerste deel van zijn boekbespreking van Grand Hotel Europa, FR, staat erop. Waar? Hie-ier …
Bedelaar
Regelmatig kom ik een verwarde man tegen bij het Amstelstation in Amsterdam. Zijn been in het gips, zijn hand houdt hij smekend op. Met een verhaal geld nodig te hebben voor de taxi naar het ziekenhuis klampt hij voorbijgangers aan. Het OLVG is vlakbij, dus niemand trapt erin.
Laatst liep mijn moeder (75) hem tegen het lijf. Ze is altijd vrijgevig en ziet in ieder mens het goede, maar laat hem weten haar geld al te hebben weggeven aan de vorige bedelaar. Medelijdend kijkt ze hem aan, en zegt: „Maar ik kan je wel de zegen geven”. De man laat haar begaan en stamelt gewoontegetrouw: „Dank u, dank u.”
Marieke Bos
Been in het gips? Laat hij Ali B. maar niet tegenkomen!
Qua pointe gaat het dus alweer over een verwarde man in Amsterdam. Dit keer trekt hij zijn shirt niet uit, maar klampt voorbijgangers aan. Een tafereeltje dat je helaas in honderden wereldsteden ziet. De ene bedelaar is vasthoudender dan de andere. Sommigen gaan schelden als je niets geeft, anderen schuifelen geluidloos en wezenloos door naar de volgende klant, en ja, sommigen prevelen “dank u, dank u”, ook al krijgen ze niks. Wat bedoelt moeder? Dat hij maar naar die vorige bedelaar moet gaan en vragen “zullen we splitten, geef mij ook eens wat?”
De zin van het ikje, de reden voor het schrijven en plaatsen, die ontgaat me dus. Maar morgen weer een nieuwe belevenis van een NRC-lezer. Wat maken ze toch een hoop mee. Wat schrijven ze het toch magistraal op. Dat de boekenwinkels niet uitpuilen van hun meesterwerken verbaast me.
Hoe zou het tegenwoordig met Timmerark gaan? HR had eerder deze week nog een foto van hem in betere tijden geplaatst.
‘De zegen geven’? WTFF? Doet die vrouw ook aan handenoplegging a la Jomanda misschien? Verander dan voor zo’n man een kruik water in wijn, daar heeft ie nog wat aan.
Verwarde mensen heb je ook in dorpen hoor. Alleen loopt het daar meestal niet zo gierend uit de klauw. Ze schooien om bier maar worden ook gekoesterd als vertrouwende figuren met hun eigenaardigheden.
Timmerark kwam vorig jaar toch ineens weer langs? Had hij een oude laptop of tablet achter de bank en een stapel oude kranten en aardappelschillen gevonden waar hij niet uitgelogd was. Ik keek toevallig gisteravond mijn lijst van volgers eens door (mensen die een email ontvangen bij een nieuw stukje), daar stond hij minstens 5 keer op onder allerlei fantasienamen en gratis e-mailadressen waarvan hij de paswoorden vergeten is.
Ach, de verwarde man heeft hier in 2021 toch nog acht (8) keer een flats achtergelaten, ik was ze al vergeten, maar ik heb het even opgezocht, voor het laatst op 21 juni. Met foto.
Benieuwd of Bertje nog langskomt.
Sorry Basje, te druk met mijn werk om langs te komen. Heel misschien over een paar weken als ik weer veilig thuis ben.
De naam is Bas, Bertje. Je alter ego noemt me ook zo, wat een toeval weer. Haast je maar niet. Je wordt hier niet gemist.
Gewoontegetrouw. In Amsterdam.
Ga maar even verder zoeken, NRCredactie. Misschien zijn er nog echte ikjes te vinden? Amsterdam is uitgeput.
weggeven is weggegeven, las ik ook eerst overheen
Bas, de reactie van 18:13 is niet door mij geplaatst. Kan je er iets aan doen? Blokkeren of zo?
Goed, om een lang verhaal lekker kort te houden: alle “Bertjes” (vanaf welk IP-adres ze ook maar reageren) zijn bij deze van de site geband. De betreffende reageerder dacht met zijn eerste Bertje even voor wat reuring te zorgen, toen met de tweede Bertje en nu weer met een derde Bertje (alledrie vanaf een ander adres, heel listig, ahum, alledrie zogenaamd uit Belgie). Verkneukelde zich vast al op raadspelletjes naar zijn identiteit (terwijl we het in feite allang weten). Dat we hier echt klaar zijn met de internetgriezel, heel erg klaar zelfs, is kennelijk nog niet tot zijn botte knar doorgedrongen. Maar dat komt wel hoor. Let maar eens op. Dus … doei “Bertje”!
Technisch feitje: de betreffende reageerder heeft in zijn ijver een klein maar heel wezenlijk foutje gemaakt, waardoor ik er zeker van ben dat het een en dezelfde reageerder betrof. Dus ja, die zelf aangemeten kwalificatie van “onbenullig” was met de kennis van nu best treffend.
Voor de overzichtelijkheid laat ik de drie reacties wel gewoon staan, zoveel stond er niet in. De passage over hem in het intro is uiteraard wel verwijderd. Bedriegertjes krijgen hier, als ik er althans achterkom, geen platform.
Bas, je kan toch gemakkelijk zien dat ik de echte Bertje ben? Ik ben de enige met een IP-adres uit Belgie.
Hora Est
Tijdens een bevalling, die plaatsvindt in het academisch ziekenhuis, maak ik kennis met de aanstaande vader. Hij heeft een voor mij heel bekend gezicht, maar ik kan hem niet thuisbrengen. Ik vraag hem waar we elkaar van kunnen kennen. Hij zegt plagerig: „Dat wordt strakjes wel duidelijk, dokter.”
Zodra zijn kind geboren wordt, roept hij, dolenthousiast: „Hora est!”
Bij mij valt dan pas het kwartje: hij is de pedel van de universiteit.
Hans Vemer
Nounou, wat een grapjurk die pedel. Maar goed, in de NRC doen academische grapjes het nog goed.
Verder hoopt de redactie van deze site dat we langzamerhand weer onder ons kunnen zijn en dat de trolaanvallen – ook achter de schermen – achterwege gaan blijven. Het is kennelijk moeilijk om de nederlaag en volkomen terechte sanctie te accepteren, maar er is echt helegaar niks aan te doen.
Ga je dus maar fijn met je eigen zaken bemoeien, fijne kalenderblaadjes geplukt uit de Facebook pagina ‘Hommage aan Peter van Straaten” waar ze ook dagelijks verschijnen, ikjes zonder reacties, kopjes bij van her en der gekopieerde illustraties, en je twee overgebleven reageerders. Ons alsjeblieft met rust laten. Wij houden het hier graag aangenaam.
Ter illustratie: het bezoek uit “België” was gisteren bijna driemaal zo hoog als uit Nederland. België tussen aanhalingstekens want het merendeel waren visits via zgn. VPN’s waar jezelf het land mag kiezen waar je je zogenaamd in bevindt. Jammer dat die dingen gratis zijn.
Fijn, zo’n man die op het moment supreme zo nodig de leukste moet zijn.
Het wordt nog een dolle boel als iedereen zijn beroepsuiting maar meeneemt naar de kraamkamer. ‘Wat zijn we aan het doen, mevrouwtje? (politie), ‘Nog een klein stukkie! (verkeersregeling), ‘Twee halfjes bruin?!’ (bedrogen bakker).
‘Mag het een onsje meer zijn’ (slager), ‘Wil de kleine een stukje worst?’ (een nog grappigere slager), ‘Wijd open!’ (tandarts), ‘Lekker kontje’ (bouwvakker), ‘Het duurt maar even’ (zangcoach).
Hora est klonk bij zijn promotie, in mijn gedachte bij ons afscheid.
Vanochtend schijnt eindelijk de zon.
Zou er morgen ook een ikje zijn om te lachen?
‘[Naam + voornaam], [Adres], [Gewicht], [Videobeeld]’ (internetprivacyschurk op z’n livestream), ‘Fiets ‘m erin!’ (Jack van Gelder), ‘Van mij? Daar heb ik geen actieve herinnering aan’ (voor de verandering zeer geloofwaardige minister-president), ‘Oh, kleine jodeljongen!’ (ringtone kleinzoon Manke Nelis, zet die dingen toch uit…)
Een pedel onderbreekt de sessie na precies één uur, ongeacht waar men mee bezig is. Het zou wel toevallig zijn als de bevalling zo kort duurde. Hij wijkt dus waarschijnlijk voor een keer af van het protocol. De grapjas.
Ook die ikjes komen er, Ilona.
Ben ook benieuwd of hij er zijn toga bij droeg.
Toga of geen toga, als het een jongetje was, droeg hij tijdens de verwekking een hoge hoed.
Helaas maakt de internetgriezel en zijn trollenleger het inmiddels zo bont, niet alleen meer vanuit “Belgie” maar ook vanuit “China” dat me is geadviseerd de reactiemogelijkheid op de site uit te schakelen. Bij deze dus, ik moet nog even kijken waar dat knopje zit, en laten we hopen dat het tijdelijk is.
Dus niks beters te doen dan trollenaren, zijn goede naam voor altijd besmeurd, op zijn eigen site in tweegesprek met Bertje…..
Hoe treurig het ook is voor nu, de overwinning op HR is compleet. -milde glimlachicoon-.-
Hij moet zich laten nakijken, dat is mijn welgemeende advies. Over “overwinning” wil ik het in dit verband zeker niet hebben.
Wat wel merkwaardig is, is dat men kennelijk hier nog gewoon kan reageren, alle knoppen staan op uit. WordPress houdt daar kennelijk niet van, zet wel mooie handleidingen online, maar het werkt niet. Afijn, een haas vangt geen konijn, zoals het spreekwoord luidt. En een borrel van Florijn, maar die kwam later. We gaan het allemaal wel zien. Een vers intro a.s. maandag zou er weleens bij kunnen inschieten en da’s lang geleden. Maar daar moet je dus zin in hebben en het is geen plicht. Naar niemand toe.
DSR spreekt slechts vanuit zijn persoonlijk perspectief van een “overwinning”, inderdaad tussen aanhalingstekens. Hij was immers de primaire privacybelaagde, om over de talloze pogingen tot karakermoord nog maar te zwijgen.
Dat HR aan het kortste eind trekt en zijn verdiende loon krijgt, en dat onder verloochening van zijn eigen zoetsappige heiligeboontjeszelfbeeld, strekt DSR, zij het alleen voor vandaag, tot genoegen.
Voor nu dus een dikke vinger, een lange neus en morgen de armen weer -mild glimlachend- geopend in geval van de terugkeer van een oprecht berouwvolle zondaar. -milde glimlachicoon-
De blogbaas wordt van harte een snipperdag gegund, maar het zou toch jammer zijn als dat vanwege die buurreageerder zou zijn.
Een schone stoep, een nieuw begin, met hopelijk een vers introotje.
Oversterfte
Wij gaan binnenkort verhuizen en we zetten de nodige overtollige spullen op Marktplaats. Zo ook een Auping bed van meer dan twintig jaar oud.
Ik krijg een telefoontje. „Ik wil het bed graag kopen maar ik heb het wel heel snel nodig, kan ik het zo komen halen?” Binnen een half uur wordt er aangebeld. Een keurige heer in een zwart pak staat voor de deur. Hij verklaart dat hij als begrafenisondernemer een acuut tekort aan bedden heeft door de oversterfte. Wij tillen het bed samen in de lijkwagen. Opgetogen neemt de heer in het zwart afscheid. „Over twee uur ligt er iemand op.”
Michiel Koning
Twee crematies en een begrafenis ruim een week, plus een geboorte. Het lijken de Familieberichten wel.
Kan de droeftoeter van dienst vervangen worden? Hier heeft niemand iets aan.
de nodige overtollige spullen, dit vind ik altijd zo raar. Ze zijn dus niet nodig en ook overtollig is niet nodig.
Lees het vaak in het plaatselijke sufferdje, dat het zorgde voor de nodige overlast.
Dus de pointe is dat een begrafenisondernemer een tweedehands bed koopt. Goh.
Hm, 1099 volgers. Mijlpaaltje in zicht!
Toch wel prettig om te weten dat die overledene niet op een lullig IKEA bedje komt te liggen.
Volgens mij worden overledenen niet in bed gelegd hoor. Maar in een kist.
De man zal hem zelf nodig hebben gehad en had hij geen ander vervoer.
Helemaal verzonnen dit ikje. En nog slecht verzonnen ook.
1099 volgers. Min dertien Bertjes
En min 76 Timmerarks! 😂😂
Ikje lijkt een verhaaltje aan de bar.
“Nodige overtollige” spullen klink inderdaad raar. Net zoiets als “pretty ugly”.
Verschrikkelijk leuk.
Vreselijk lief.
En Adje heeft de 100! Jammer dat het lepeltje deze week niet wordt uitgereikt vanwege de malversaties van de buurman en zijn Bertjes.
Nog een stukje geniepiger is het op mijn spoor zetten van een bedrijfje dat het internet afschuimt op copyrights op foto’s. Die komen uiteraard hier never nooit want te klein, tenzij ze getipt worden.
En ja, hoewel ik brandschoon ben en bijna uitsluitend foto’s van eigen makelij of pexels gebruik (rechtenvrij via WordPress) of foto’s gebruik bij recensies met bronvermelding hebben ze er nog een aantal uit de oertijd opgediept: 2011. Is tientjeswerk maar het telt toch op.
Ik heb ze het adres van de buurman doorgestuurd, daar staan er wel heel veel. Eat your heart out, Rozenwater.
Ook de erven Van Straaten kunnen binnenkort een email tegemoet zien. De kalenderblaadjes worden bij de buurman namelijk zonder toelichting of commentaar of kennelijk doel of als hommage geplaatst, maar puur als verfraaiing. Da’s strafbaar.
Meer informatie hier: https://www.petervanstraaten.nl/mcontact.html
Aha, dat kunnen Haller en Brobbey in hun zak steken!
Brobbey en Haller hebben een weekje rust.
Michiel?
Mmmja, even bezig schat, dat bed moet eruit.
Dat bedoel ik, lieverd, ik lees net over oversterfte. Kunnen we daar niet wat mee?
Haha, geniaal! Ik zet hem op marktplaats en…
En wat?
En wie weet komt er een begrafenisondernemer langs!
Nou nee, die heeft meer aan een kist. Hebben we niet. Niet over tenminste.
Ach wat, lachen toch? Ik maak er een ikje van. De NRC ikjesredactie zit te wachten op doodsberichten en alles wat daarop zou kunnen lijken.
Lijken? Leuke woordspeling!
OK, verzonden.
@APD
Wat een merkwaardige geschiedenis!
Van HR kun je natuurlijk alles verwachten, maar als hij dit aanhangig heeft gemaakt na zijn ban hier, is het dan niet snel om nu al een rekening gepresenteerd te krijgen?
Je bent toch niet in een nepfactuur getrapt?
Pas toch maar op met kwaad met kwaad te vergelden. Vraag me af of daar zegen op rust.
Nee nee, de rekening heb ik nog niet 😂
Even mooi ter afsluiting van het dodenweekje?
Een heruitgebracht nummer n.a.v. een interview met de weduwe van Eberhardt van der Laan,
(ooit de beste burgemeester van Amsterdam)
Gezien gisterenavond ja. Lieve man, zeiden wij in koor op de bank. En dat was ie.