Rutte werkt bij de GGD? Een buschauffeur rijdt expres over een portemonnee heen? Een rat wordt doodgeslagen met een bezem? Sterre die Nora met corona besmet? Poekie de kat platgereden op de ringweg? Een inbreker die er met de code van het inbraakalarm vandoor gaat? Allemaal erge dingen. Maar het zijn gelukkig ook dingen die weliswaar dreigden te gebeuren maar uiteindelijk niet echt gebeurd zijn. Net zoals Poetin en de Oekraine, zeg maar. Wat er vorige week dan wel gebeurde in ikjesland? Dat lezen jullie hier in het weekintro. Vier keer “gebeuren” in vier zinnen, gaat lekker hier. Man man en dan zeggen ze nog wat een schrijftalent ik heb.
“Nee, het was niet ‘Rutte’, maar de Oude Koningin, nou goed?”
Want ja, wie was dat, dacht het dochtertje van Geertje van der Geest dus. Het kind hoorde haar moeder door de telefoon antwoord geven op een spervuur aan impertinente vragen. Of ze hoofdpijn had? Moe, keelpijn, misselijk? Of ze koude rillingen had? Prikkende ogen? Of ze zwanger was? Misschien in de afgelopen 6 weken bevallen? Maar goed, Geertje hangt eindelijk op. “Was dat Rutte?” vraagt haar dochter van 11 met grote ogen. Nee dus, het was de GGD, maar dat hadden jullie wel al meteen begrepen. “Nee, het was niet ‘Rutte’, maar de Oude Koningin, nou goed?” bromde De Schrijvende Rechter (DSR) sikkeneurig. Hij was duidelijk niet in zijn hum, onze ikjesbespreker uit Brussel. Snauwen, bijten, grommen, het was de hele week raak. Ilona vroeg zich af in welke kliko dit ikje gegooid moest worden. Bij het chemisch afval als ze erg giftig zijn, of in de PMD als ze gerecycled kunnen worden, hielp een behulpzame reageerder haar.
Die buschauffeur uit de eerste alinea, nou, dat was me er eentje, hoor. Hij toeterde en wees naar de portemonnee van Carla Kok die opengeklapt op straat lag. “Dank u!” riep ze nog. Maar de bus reed al weg. Wat een drama he? Moet die buschauffeur gaan staan wachten op een knuffel? Carla noemde haar portemonnee haar “opengeklapte kostbaarheid”. In een week ontsierd door dickpics kregen sommige reageerders daar rare beelden bij. “Weer eens anders dan een zilt-glinsterende pareloester”, bromde DSR bijvoorbeeld.
Het allerleukste ikje van dit jaar, en misschien wel van deze eeuw, werd vorige week woensdag gepubliceerd. Het ging over een bijziende vrouw die een konijn in haar eigen tuin voor een rat had aangezien. Bas van Vuren, want zo heet de schrijver, had dit voorval wel heel erg leuk opgeschreven, hoor. Talentje die kerel! Had hij maar een eigen website. “De vrouw van de inzender staat voor gans het land te kijk als een bangelijk poppetje met weinig tot geen verstand van knaagdieren”, sneerde DSR weer, want ja, die man kon alleen maar sneren vorige week. Hij schold de schrijver zelfs nog tot drie keer uit voor “rat op kaplaarzen”. Pure jaloezie, vonden de andere reageerders, die in een ontroerende opwelling van solidariteit een dag lang ophielden met reageren. Ook bij de buren deden de reageerders mee, maar daar merkte niemand het.
Ook waterige yoghurt, schiftende jam en zand tussen zijn tenen
Ilona – ook een vrouw – had gedacht dat de rat uiteindelijk qua pointe een cavia zou zijn. “Maar nee, het kreeg een enorme wending en mondde uit in een geweldige ontknoping.” En DSR bekende dat hij ranzig vet akelig vond, “vooral warm van het varken”. Ook waterige yoghurt, schiftende jam en zand tussen zijn tenen vindt hij maar vies. Kunnen we ons qua tenen helemaal voorstellen, ja. Zelfs zonder zand, merkte een heel stout reageerdertje op. Maar goed, die opmerking werd natuurlijk meteen weggemodereerd, want aan beledigen van reageerders, daar doen we hier niet aan.
Intussen meldde Klare Taal dat ze de site de komende tijd vanuit het Jeroen Bosch ziekenhuis gaat volgen. Wij wensten haar allemaal keiveel sterkte toe met dat wat komen gaat en ik draag bij deze dit intro natuurlijk integraal aan haar op.
Ad Hok was ongemerkt onder zeil geweest in verband met een colonoscopie en kwam zich opgetogen weer present melden. Wij meteen met z’n allen ook voor hem gaan duimen, want zo zijn we wel. Maar het intro ook aan hem gaan opdragen, dat gaat me te ver.
een mevrouw die (…) bij de bakker hoort vragen om een gesneden bruin
Het hele ikjesgebeuren schoof door deze medische verhalen eventjes naar de achtergrond, maar toen was er toch weer eentje. Irene Wing Easton schreef over een moeder met een zoontje achter op de fiets die het joch toevoegde “En dan kan Sterre mooi met Nora spelen, want die is ook positief”. Dat ving ze tenminste op en kennelijk vond ze dat zo bijzonder dat ze het naar de krant stuurde. “En straks een mevrouw die bij het ommetjes maken bij de bakker hoort vragen om een gesneden bruin. Mag het iets minder bloedeloos?” hoofdschudde DSR weer bars. Een voormalige GGD-medewerker meldde dat positieve mensen elkaar niet kunnen besmetten, dus dat het opgevangen zinnetje echt helemaal niks bijzonders is.
Poekie is Maleis voor het vrouwelijk geslachtsdeel, maar ook een gangbare poezennaam. De kat van Hielko Inia heet ook zo en gaat er vaak op uit, vooral naar “de tuin van een verzekeringsmaatschappij aan de andere kant van de ringweg”. Er stond op een gegeven dag een man met fiets voor haar deur. Het was een medewerker van de verzekeringsmaatschappij, zag ze. Hij had dus kennelijk een petje op of stropdas om. Kan ook op de fietstas hebben gestaan. Op zijn voorhoofd getatoeërd. Hoe dat ook zij, hij vertelde bedroefd dat Poekie gevonden was, “op sterven na dood”. Hij opende zijn fietstas. Poekie sprong in Hielko’s armen. “Gelukkig heeft hij meer verstand van verzekeren”, concludeerde Hielko dit volledig verzonnen ikje.
“Poekie dat, Poekie dat. Poekie is een muskusrat”
Sorry hoor, maar een kat die zich door een vreemde persoon laat oppakken en in een tas stoppen? “Poekie dat, Poekie dat. Poekie is een muskusrat” rijmde DSR chagrijnig. Ook Ilona had “nog nooit een kat in iemands armen zien springen”. Zo vanuit een fietstas gericht gesprongen … “daar zouden circussen jaloers op zijn.” Pawi vond het ook maar een “theatraal beest”. Zo zie je maar weer. Verzin je het ikje of leuk je het op met een fake feitje hier en een fake feitje daar? Hier komen we erachter en we stellen je genadeloos aan de schandpaal.
Wel grappig was het wat gedateerde hoorspel van Bram en Freek dat Lummel voor ons opzocht.
En voor je het weet is het dan alweer tijd voor het laatste ikje van de week. Jan Tengbergen liep te wandelen op de parkeerplaats van de speeltuin. Komt een vriendje van zijn zesjarige zoon naast hem lopen. Aan zijn houding ziet Jan dat het joch hem heel graag iets wil vertellen. Dat is best een handige stijlfiguur om de handeling iets te vertragen en dus spanning op te bouwen. Zelfs in een ikje kan dat. Of in de bespreking van een ikje. “Meneer, bent u een dief?” vroeg het kereltje. “Nee”, antwoordde Jan, “waarom vraag je dat?” „Wij hebben een inbraakalarm gekregen en ik weet de code: 5126.”
Een schattig kinderikje, vond Pawi, en daar waren we het allemaal mee eens. Lief, vertederend, dat soort kwalificaties vielen Jan ten deel van het deskundige en altijd kritische ikjespanel. Dus dan zit het wel goed. By the way: ik heb de code natuurlijk veranderd. Jan is dan wel geen dief, maar je weet niet wie er hier allemaal meelezen. Om over de buren maar te zwijgen.
Heel erg jammer was het tenslotte wel dat ik zelf in het feestgedruis minder goed oplette dan anders en per ongeluk de 100e reactie plaatste. Het lepeltje wordt dus deze week niet uitgereikt. Sorry mensen!
Wil jij net als DSR, Ilona en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan een hartverwarmend Zoemuurtje©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik liep in een fietstunneltje. Er lag paardenpoep in. En er kwam een fietser aan. Volgende keer zie ik misschien weer iets anders.
Foto: “Fietstunneltje” © 2022 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
DSR heeft het weer eens gedaan, maar zonder zijn bijdrage was het maar een heel kort introotje van niks geworden.
En dan heeft de blogbaas, in tegenspraak met zijn eigen huisstijl, alle vermeldingen van DSR nog geeneens vet gedrukt.
Scherp, ik zie inderdaad dat er twee (niet alle drama queen dat je me d”r eentje van ons bent) vetjes missen. Doe ik niet zelf, dat is het technische team dat aan de slag gaat met uploaden en finetunen zodra het inhoudelijke werk geleverd is. Ik zal ze op hun vingers slaan!
Te koud
We verblijven enkele weken aan de zonnige Spaanse kust. Onder ons appartement is een bar/restaurant gevestigd. De grote televisie boven de bar toont de hele dag voetbalwedstrijden uit allerlei Europese competities. De eigenaren van het etablissement komen oorspronkelijk uit India.
Wij nemen plaats aan een tafeltje op het terras en eten een heerlijke curry.
Bij het afrekenen aan de bar vraag ik aan de chef met een knikje naar de tv of hij de Olympische Winterspelen ook uitzendt.
„No, no”, zegt hij met een ernstig gezicht, „too cold.”
Luit Kloosterman
Sowieso niet handig om dat pas bij het afrekenen te vragen. Wat wil je dan? Statement maken? Ikje scoren? Niet naar de Olympische Winterspelen kijken in ieder geval. Met je heerlijke curry ….
Een waar leidsman verschuilt zich niet achter de fouten van zijn ondergeschikten.
Wat vind je eigenlijk van het ikje, opgewonden standje?
Ik vind niks van het Ik-je, bazig baasje.
Zou graag als troost en tegenwicht het raadsel van Gerard Reve willen plaatsen over warmte, kou en de drol van een ijsbeer, maar eea laat zich moeilijk vinden.
Nou, dat wordt dan volgende week nog minder vetjes als DSR zo doorgaat.
Die ijsbeerdrol van Reve is trouwens al binnen een miliseconde op Google te vinden. Nee, DSR is zichzelf niet, vorige week was het al minder, en deze week begint niet best.
Een kalm begin van de week, met een flauw ikje maar het intro maakt het weer goed.
Ja hallo, Laban!
Natuurlijk had dat ook al gevonden. Maar kom nu eens met het citaat op de proppen, inclusief het Bijbelse raadsel gebaseerd op Simson en het honingzeem?
Blij dat te horen, Bertie! DSR hoopt ook de komende week zijn bijdrage aan het introotje weer te leveren. -milde glimlachicoon-
In de header ligt paardenpoep in het tunneltje, zo staat er te lezen.
Maar het moet wel een verdomd klein paard zijn geweest, zo aan de afmeting van de fietser te zien en de plek van de poep onder het lage gewelf.
Ikje,
Natuurlijk zet de Indiase uitbater de OS niet aan:
https://www.nrc.nl/nieuws/2022/02/02/beijing-2022-2-februari-a4083781
Maakt er verder ook geen ophef van.
Maat Luit heeft zeker geen in NRC gelezen in Spanje.
Inderdaad, aan het intro heb je meer om de week mee te beginnen.
Het kan niet altijd feest zijn. Overzichtelijk intro, weinig kwinkslagen, maar wel een bewijs van doorzettingsvermogen.
Op mijn scherm fietst de fietser van me weg. Rechts houden ging duidelijk niet. Wanneer leren ze dat die paarden nou eens af?
Met een knikje naar de TV…en een boertje naar de baas? Wat een onnozele gansjes, deze vakantievierders. Willen van alle walletjes tegelijk eten. Bestond quarantaine-bij-terugkeer nog maar.
Update: de fietser reed inderdaad van me af. Maar er kwamen ook fietsers van de andere kant. Soms hele groepen met hele harde bellers en vooral schreeuwers. Dus dat was best wel een druk tunneltje om te gaan staan fotograferen. Statief iedere keer uit- en weer inklappen. Zwarte doek weer netjes uitvouwen en over mijn hoofd draperen. Al met al toch een uur of twee gestaan.
Toch is er in al die tijd geen paard meer voorbij gekomen. Misschien stond het ergens beschaamd in de stal. Of het een groot of klein paard geweest is, dat zullen we nooit weten. Je kunt dat niet altijd aan de diameter van de uitwerpselen zien, zo weet ik nog wel uit de tijd dat ik in de tropen door olifantengebied zwierf. Echt belachelijk kleine olifantjes die je dan zag achter gigantische bergen stront. En andersom. Soort konijnenkeutels qua verhouding.
Zwerfkat
Wij hebben sinds een paar maanden een jonge kater uit de zwerfkattenopvang met een hardnekkige neiging om overal naar eten te zoeken. Als ik hem weer eens met zijn kop uit de gootsteen vis, roep ik boos: „Ik breng die kat weer terug!” Waarop mijn dochter uit de kamer terugroept: „Dan breng ik jou terug! Naar opa en oma!”
Pekah Kleingeld
Ja-ja, je moet de verf eraf koesteren van dat soort momentjes.
Misschien nog een heenenweertje in de trant van:
‘Nou, alsof opa en oma daarop zitten te wachten!’
‘Yo, echt niet!’
Of hoe de jongelui zoiets tegenwoordig ook zeggen
En dan maar weer van koesterdekoester, tjongejonge nou.
Tot slot even vragen of papa dit mag opsturen naar de krant, en dan doen wat je kinderen zeggen.
In het licht van diversiteit en inclusiviteit (bleh) een geslaagd ikje.
Even serieus: het ikje roept minstens een glimlach op. De verhoudingen in het gezin lijken me prima.
Had dan een hond genomen
Geef die kat te eten, dan houdtie op met zoeken.
Kop uit de gootsteen.
Best wel een spannende titel voor een intro of zo.
Misschien wilde het beest zwemmen., daar is een gootsteen ideaal voor. Voor een kat.
Ik zou me rotschrikken als ik ineens een kop uit de gootsteen zag.
Bijziende vrouw denkt kat te zien.
Vis je die kop nog uit de gootsteen, of zal ik het doen?
Verspilling
Tijdens een autotochtje besloten mijn vriendin Françoise en ik om koffie te drinken in een restaurant langs de A4. We namen gezellig plaats aan een tafel. Een alleraardigste serveerster bracht ons de cappuccino’s. Wijzend op het cakeje dat erbij werd geserveerd maakte zij een statement: „Wij zijn tegen voedselverspilling. Eet u dat cakeje op?” Zoveel duurzaamheid hadden wij niet verwacht langs de A4. In de verwachting dat het cakeje dan bestemd zou zijn voor een andere klant of ten minste voor Françoise, antwoordde ik: „Nee, ik eet het niet op”.
Waarop zij het zelf in haar mond stak.
Elisabeth Janmaat
Bizar. Dit kan de serveerster toch ook doen bij het afruimen, als de klanten weg zijn? Ik zou haar schorsen in afwachting van een extern onderzoek.
Dat was dan een heel klein cakeje of Elisabeth heeft een hele grote mond
Hahahaha!
Drinkt u dat glas niet leeg?
Pawi! Ik zie dit voor me .. klassieke ober-klant scene, voor Jiskefet of Mr. Bean. Ober serveert glas wijn, stelt zijn vraag en drinkt het glas half leeg.
Stel je het voor in een restaurant of vettent…. 😁
Ik stel het me voor in een superdeluxe Michelinrestaurant. “En die tournedos is vast ook ietsje te groot voor u, mevrouw” ….
Brutaal wicht.
Of was er ergens een verborgen camera?
Die bestaat toch niet meer sinds Ralph Inbar met pensioen is?
What do you know
Oei, zou je denken?
😎
Wat een allerirritantst stukje! alsof het erom is gedaan.
Zo maakt men een ‘autotochtje’. Dat je ergens naar toe wilt, a la – maar autorijden om het autorijden, ‘toeren’ in een oldtimer en dat soort gekken fratsen….?
Maar dan wel verderop snerende opmerkingen maken over de onverwachte duurzaamheid ‘aan de A4’. Zeg maar gewoon waar je uithang; wat heb je aan een wegnummer? Uberhault verdienen dit soort anecdotes vermelding van naam en toenaam. Nu staan alle restaurants aan of bij de A4 onder verdenking.
En wat was het weer ‘gezellig’ en ‘alleraardigst’.
‘Dus u wilt een emmer, meneertje? Gaat u die wel helemaal gebruiken?’
‘Jazeker, die barf ik tot de rand toe vol’.
@DSR
🙂
😂😂😂
Tijd geleden dat ik hardop gelachen heb om een reactie.
Same here.
Ik ben blij dat DSR de hete kooltjes uit het vuur haalde.
Tergend taalgebruik, met dat autotochtje, het besluit koffie te gaan drinken langs de A4, gezellig plaatsnemen…je voelt als het ware het zand tussen je tenen.
Maar die alleraardigste serveerster stal de show.
Gelukkig voor haar is er een groot personeelstekort in de horeca. Iedereen zit liever bij de GGD.
Italiaans
Volgens mijn twintigjarige Italiaanse huisgenoot met groengelakte nagels moet Italië vernieuwen, hervormen en verjongen! Weg met de oude structuren en knellende tradities.
En toch… Ik zie dat het hem echt pijn doet wanneer ik de spaghetti breek voordat ik die in de pan laat vallen.
Gabriël van Rosmalen
Wow, da’s nou weer een te gecomprimeerde schrijfstijl wat mij betreft. Vier zinnen propvol informatie, opgesomd, staccato.
Ik krijg steeds meer het idee dat NRC het schrijven van de Ik-jes heeft uitbesteed aan een algoritme.
Ik vind hem wel geslaagd.
Geen woord te veel en toch sfeervol en opbouwend neergezet en met een verrassende ontknoping.
Bravo!
Mamma mia, ze breken hier de spaghetti!
Goed ikje, in een paar zinnen is het helemaal duidelijk. Mooi zelfs.
Een spaghetti-hakselaar zou een waardevolle Nederlandse bijdrage aan de culinaire wereld zijn, net als de flessenlikker.
Gabriël moet zich diep schamen.
Bril
Tegenover mij zit een patiënt. Ik kijk naar haar bril en raak erdoor gefascineerd. De brillenglazen zijn onzichtbaar. Een kwartiertje later rond ik het consult af en vraag haar: „Wilt u aan mij verklappen wie uw opticien is, want ik vind uw bril echt prachtig, de glazen zijn zó subtiel.” Zij antwoordt: „Dat klopt, dokter, ik heb me laten laseren, maar ik kan niet wennen aan een leven zonder bril. Dus ik heb er gewoon de glazen uit gehaald. En dat bevalt me prima.”
Mieke Kerkhof
Bril zonder glazen. Ikje zonder inhoud. Bladvulling.
Ik ben een beetje Miekemoe.
Voor het eerst een niet-medisch Ik-je van deze inzender. Pluimpje van de tuchtraad!
Wat een houtiger betoog wordt de patiënt in de mond gelegd met dat eerbiedige ‘Ja, dokter…’ en de wezenloos afsluiting.
Maar goed, alles beter dan wat we normaalgesproken hadden kunnen verwachten:
‘Wat heeft u een strakomlijnd voorbipsgazonnetje! Zo subtiel’
‘Ja dokter, dat zit zo moet u weten. Ik heb me laten laseren etc’
En dat bevalt me prima.
Vandaag weer een fraaie column in NRC van Marcel van Roosmalen, ditmaal over zijn vader en de politionele acties.
Een indringende passage, over groot leed van kleine mensen, wat maar al te vaak wordt overstemd in het krijgsrumoer:
“Hij werd ingedeeld bij de ‘7 december divisie’, ze vertrokken met een enorme boot. De reis duurde weken. Aan boord werden hij en andere Brabantse jongens mishandeld door Amsterdammers en Rotterdammers, hij hield er een levenslange afkeer aan ‘westerlingen’ aan over.”
https://www.nrc.nl/nieuws/2022/02/18/schuitje-a4090652
Het is helemaal niet nodig in dit kje het duo patient, dokter op te voeren. Kruidenier, klant, barkeeper,zuiplap, etc. hebben hetzelde effekt.
Afgezien van die onderdanigheid van de patiënt, vind ik het wel grappig.
“Nou, meid, ik moest dus naar de ginnacoloog, naar die dokter die altijd van die stukkies schrijft over haar patienten. Ik denk: nou, dat wil ik ook wel es. Je weet, ik ben altijd in voor een geintje, dus ik zet de bril op waar Hannes in een dronken bui de glazen uit had geslagen. En ja, hoor, ze trapte erin. En nou sta ik in de krant!”
Ad! 🤣
LOL @AH!
Dus Mien zei dat ze zich had laten laseren, terwijl Hannes d’r had laten lazeren.
Ook vandaag …
Dudley
Storm Dudley doet een vriendin van mij twijfelen over de rit naar huis. „Misschien toch maar met de fiets in de metro.” Helaas zijn de metro-controles precies vandaag en is de fiets niet ingecheckt. „Nee, die fiets is niet van mij,” zegt ze vlot. De controleurs blijven rond de fiets dwarrelen, zoekend naar een eigenaar. Tien minuten later krijg ik een appje binnen: „Ik ben zojuist de metro uitgestapt zonder m’n fiets…”
Raisa Mulder
Dit heeft dus nul komma nul met “Dudley” te maken! Publikumsbeschimpfung.
Goed gereageerd als de boete voor de fiets hoger was dan de waarde van de fiets. Indien niet, wat was de prijs om niet voor schut te willen staan?
Best aardig, maar wat krijgen stormen tegenwoordig toch lullige namen….. Corrie, Dudley….binnenkort graag Garriet-Jan, Kniertje en Neelie.
Als je al die stormwaarschuwingen liever in de wind slaat wordt het een duur grapje
Moeilijk in te schatten hoe het verhaal verder gaat, nog moeilijker om de clou te ontdekken.
Dat gaat me zeeën van tijd kosten.
Maar vandaag moet ik de omgewaaide schutting en de kliko’ s opruimen. Eunice was hier. Het bos staat nog overeind gelukkig.
Ja, ook hier rolden de kliko’s weer door de tuin. Voor de rest een enkele boom, schutting en lantaarnpaal in de buurt gesneuveld.
Ik had mijn tuinstoelen binnengezet. De brievenbus dichtgeplakt om het vrolijk klepperen tegen te gaan.
Best een beetje eng dat lawaai van die razende storm rond de dakpannen. Ze liggen nog op hun plek.
Af en toe was het zo’n lawaai dat ik me erop betrapte dat ik de armleuningen van m’n stoel krampachtig vasthield.
Hij heeft er geen blauwe plekken aan overgehouden.
In een wijk is van een appartementencomplex het dak afgewaaid en van ons idyllische strandpaviljoen waar je zo heerlijk kunt eten, is het winterterras verwoest.
Gelukkig geen persoonlijk letsel, zo’n winterterras dat bouwen ze we wel weer op. Misschien eerst maar eens een zomerterras.
Bron KNMI .nl
Deze stormen staan ons te wachten DSR.
Niks geen Neelie, Kniertje of Garriet-Jan.
A Arwen
B Barra
C Corrie
D Dudley
E Eunice
F Franklin
G Gladys
H Herman
I Imani
J Jack
K Kim
L Logan
M Méabh
N Nasim
O Olwen
P Pól
Q
R Ruby
S Seán
T Tineke
U
V Vergi;
W Willemien
Y
Z
De QUY en Z doen ze niet, daar is veel over vergaderd en er zijn veel stoelen aangeschoven.
Er schijnt ook nog ruimte te zijn voor inbreng van het publiek. Go for it!
Dank je!
Gladys is wel heel toepasselijk….. en Tineke past prima in het rijtje van lullige bloemetjesjurknamen.
Mogen we meteorologen soms hun vrouw voordragen?
En Willemien omg!
Daarnaast de nodige thrashy namen. We verwachten ons in de toekomst aan Kevin, Dax, Sjonnie en Anita.
Als we in dit tempo doorgaan dan schieten we dit jaar ruim over het alfabet heen!
Nemen we toch het Chinese alfabet. Duizenden karakters.