De clou waarvan je bij de titel al wist da tie zou komen -zucht-. Jaren geleden eens onder het gehoor bij een Hervormde dominee die preekte over het thema ‘Neem even de tijd!’, een kreet waarmee hij zijn betoog afsloot als een paukenslag. Bij het koffiedrinken na afloop was dominee echter niet te bekennen. Wegstuivend in zijn Fiat Pandaatje had hij tegen de ouderling geroepen dat ie geen tijd had….”
Eea speelt zich af in het ‘VU medisch centrum’, da’s in Amsterdam. We mogen dan ook niet verbaast zijn dat de humor weer op straat ligt, en dat door de achterkleindochter van ‘meneer Sonneberrug’.
We hadden in het dorp een man met dezelfde achternaam als de inzender. En als ie zeurde, zeiden de mensen ‘Peer ik of peer jij?’. Dat is bij deze ook mijn vraag. De gedachten van Rob de Nijs over krijgsgeweld kunnen we beluisteren in het lied ‘Jan Klaassen’.
In reformeerde kringen wordt gedweept met het werkje ‘Van de boze koster’ van W.G. van der Hulst Vooral de suikerballetjes die iedereen kreeg toen alles weer goed was gekomen, zijn me bijgebleven. “Beter bibberen in een KOUDE kerk op aarde maar de WAARHEID bedient krijgen…… dan d’r warmpjes bijzitten een ROOMSE tabernakel, om TEN DODE onderwezen te worden, die EEUWIGE ondergang tegemoet!”, ik zou het ze kunnen horen zeggen.
Het is de inzender van harte gegund dat de beller op haar kruipt in plaats van het hondebeest.
Faffie lijkt me een mooie term om vrouwelijke wappies aan te duiden.”
Wat of dit allemaal zijn? Evenzovele geweldige oordelen, volledig, integraal en inclusief alle taal- en stijlfouten geciteerd uit het rijke oeuvre van De Schrijvende Rechter (DSR). De man zonder wie de ikjesrubriek uit de NRC, want daar gaan zijn oordelen over, allang opgedoekt zou zijn. De NRC-redactie vroeg mij, lang geleden, om als eerbetoon een apart blog aan de man te wijden, want bij hen op de site moest het nu eenmaal ook over andere dingen gaan, oorlogen, ziekten, politiek, economie en vermaak, en konden zij, zo verzekerde de toenmalige hoofdredacteur mij, niet voluit garanderen dat het werk van DSR de aandacht kreeg dat het verdiende. Nou ja, zoals jullie weten, wijd ik me al jaren aan deze eervolle taak, opdracht, missie en passie. En man, wat ben ik er trots op dat deze site alle teksten, alle komma’s, en bijna alle witregels van deze grootheid voor het nageslacht bewaart.
Ze waren weer afdoende. To the point. Buitengemeen grappig.
Waar of bovenstaande oordelen op slaan en sloegen? Och, is dat nodig? Zijn ze niet zelfstandig te lezen? Heb je daar nou echt het betreffende ikje voor nodig? Dacht het niet. Maar kijk rustig via deze link (en dan met name de meer dan honderd reacties onder het bericht) naar de context van elk oordeel. Ze waren weer afdoende. To the point. Buitengemeen grappig. En ze bewezen stuk voor stuk de titel van dit blog: DSR is geweldig. Al jaren. Punt.
Of er ook nog andere reageerders alhier interessante dingen hebben gezegd? Ergens wel, maar ergens ook weer niet, want niets kan ook maar in de schaduw staan van de reacties van DSR. Ze hier citeren zou bijna oneerbiedig zijn. Pawi, Ilona, Bertie, Ad Hok, Lummel, Haller, Klare Taal … krabbelaartjes dat jullie me d’r eentjes van onsjes zijn. Jullie inzet wordt echt gewaardeerd, maar, kom, ga nog eens goed studeren. Lees nogeens alle reacties van DSR zorgvuldig terug, langzaam, met aandacht, maak aantekeningen. Doe dat met al zijn teksten die sinds het begin, een jaar of tien geleden, hier zijn terug te vinden. En probeer dat niveau eens te benaderen.
Het 100e-reactielepeltje werd vorige week gewonnen door, hoe kan het ook anders, DSR. Door een ongelukkige samenloop van omstandigheden kan het ding niet worden uitgereikt. Leveringsproblemen, grondstoffenschaarste, heeft allemaal niks met zonnebloemolie of graan te maken, het is een authentiek lepeltjestekort.
Oh ja, ook alleen de YouTube links die DSR deelt zijn goed. Ga alsjeblieft niet zelf googelen, selecteer alsjeblieft niet zelf mooie of leuke links die je hier wilt delen. Laat dit over aan DSR. Van de vele links van “Jan Klaasen de Trompetter” van Rob de Nijs op YouTube is bijvoorbeeld alleen de onderstaande goed.
En laten we dan tot slot ook even allemaal van harte lachen om het onderstaande citaat, afkomstig van Bas van Vuren:
“En opnieuw moet DSR de vernederende gang naar het net maken om de bal die daar met een weergaloze omhaal in is beland op te pakken. Inmiddels bijna dagelijks. De man is hopeloos uit vorm en kan alleen nog hulpeloos spartelen. Alsof je W. Engel in een politiebusje ziet verdwijnen. Het is voor hem maar goed dat dit allemaal niet in het intro komt en snel in de vergetelheid verdwijnt.”
Wil jij net als DSR, DSR en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Vind je het geen probleem als je reacties zonodig worden samengevat of geredigeerd maar altijd met bronvermelding? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan een hartverwarmend Zoemuurtje©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Behalve als je DSR heet. Blijf dan hier. Want zonder DSR is het hier maar niks.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik keek uit het raam en er stond een haas met amberkleurige ogen naar me te kijken. Brutaal beest. Ik greep mijn Blackberry voor een foto. Maar ja, toen liep het beest gauw weg. Ik bedacht me nog wel: hopelijk wordt het niet symbolisch voor de lezersschare als ik er eens een volledig aan DSR gewijd blog opzet. Maar een volgende keer zie ik misschien weer iets anders.
Foto: “Nederland kiest het hazenpad” © 2022 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Puik introotje!
Opnieuw complimenten voor de creativiteit van de blogbaas -milde glimlachicoon- maar erg sterk lijkt ie niet in zijn kracht te staan als hij zijn kostbare introotjesruimte besteed aan het uitvechten van persoonlijke geschillen ipv de week in Ik-jes.
Hahaha wat een grap! Verrassend intro. Laat de ikjes nou maar komen.
Kassa
Tegen sluitingstijd loop ik naar de balie van de museumwinkel om een boekje te kopen. De dame achter de kassa is geld aan het tellen. Dan kijkt ze op. „Nee, blijf jíj maar lekker op je plekje!” roept ze tot mijn verbazing en ik blijf staan. Dan zie ik de kop van een bruine poedel boven de balie uitkomen – en gehoorzaam weer terugzakken.
Adriana van Marion
Kassa
Tegen sluitingstijd loop ik naar de balie van de museumwinkel om een boekje te kopen. De dame achter de kassa is geld aan het tellen. Dan kijkt ze op. „Nee, blijf jíj maar lekker op je plekje!” roept ze tot mijn verbazing en ik blijf staan. Dan zie ik de kop van een bruine poedel boven de balie uitkomen – en gehoorzaam weer terugzakken.
Adriana van Marion
We zijn de week geeindigd met een golden retriever en beginnen nu met een poedel. De pointe blijft min of meer hetzelfde.
Different dawg, same shit – het lijkt ’t introotje wel.
Leuk intro. Het ikje speelt weer eens in Amsterdam. Of hebben ze ergens anders ook musea?
Al zouden er elders musea zijn, dat maakt voor de prioriteiten van de Ik-jesredactie niet uit. We horen er wel weer over als de Amsterdammers op vakantie gaan.
Het was even wachten, nu hebben we ook wat. ☻
‘Het kopje van de bruine poedel onder de balie laten zakken ‘ is toch zeker een Amsterdamse uitdrukking?
Nee, d is eerder een dsr fantasme
Daar kijk ik van op. Je hoort het ome Harrie zo zeggen na z’n zevende haring met zuur.
Ome Harrie eet zijn harinkies zonder uitjes en zuur. een kenner.
Even voor de duidelijkheid, ik reageer op beide geplaatste ikjes. Ze zijn identiek, nietwaar.
Een hond meenemen naar je werk is een voorrecht dat niet iedereen ten deel valt. Zo’n beest kan ineens gevaarlijk om de hoek komen. Als je in een museumwinkel bent en je hoort een commando, blijf je onmiddellijk staan, je weet immers niet of dat commando wordt opgevolgd door de dan nog onzichtbare hond.
Beter ware het de hond duidelijk zichtbaar op een stoel achter de balie te zetten. Zo deed onze makelaar het. De hond zat rechtop achter haar bureau. Zaken deden we in een ander kamertje.
De beide ikjes lijken identiek, maar alleen het ikje dat door DSR is geplaatst is de juiste. Reacties graag alleen voor die versie.
Pawi denkt als de bezitter van een vechthond die z’n oorsprong kent in de leeuwenjacht, als ik het me goed herinner.
Bij ons op het werk lopen soms een paar lieve honden rond, ik zou het niet willen missen.
Soms moet er wel eens eentje spontaan piesen als ie onverwacht een soortgenoot ziet, maar dat kan ook wel van vreugde zijn.
Net als de poedel uit het ikje, heeft ook een ridgeback (géén vechthond, meer een roedelbeschermer) zijn trots. Niet altijd direct gehoorzamen, eerst de belangen afwegen.
Noodsituaties uitgezonderd natuurlijk.
Het beeld van die vizla op de stoel van de directeur/makelaar was indrukwekkend.
Het beeld van een hondenkop die weer verdwijnt achter de toonbank is vertederend,
maar pas dan.
En zo begint de week met herinneringen aan vele honden. Morgen katten of parkieten?
De hele week honden is ook prima.
😆
de juiste, alleen die! helemaal mee eens. Ik laat mijn kop langzaam zakken onder de balie…
Zo hadden wij een hond met vlooien….
Zwerfafval
Als natuurliefhebber en trashwalker erger ik mij groen en geel aan mensen die afval op straat gooien. Op de fiets passeer ik een vrouw die (expres?) een mondkapje op de grond laat vallen. Tegenwoordig krijg je al snel van alles naar je hoofd dus ik roep zo vriendelijk mogelijk: „Mevrouw, er valt iets uit uw zak.” Haar reactie: „Oh, dat geeft niets, ik heb er nog veel meer.”
Karin Boelens
Soooo 2020….. maar dit keer eens geen taakstraf, een lichtpuntje.
maar het ging verder…
Ik keek dus niet goed uit en reed twee tellen later een hond dood.
Zo komt er een hond in voor. Deze week wordt hondenikjesweek.
Zullen we deze week zoemen?
Ik las zoenen …
DSR weet nog net of hij erbij kan zijn, maar hij stuurt graag een waarnemer.
Een lichtelijk achterdochtig groen-geel kanariepietje vandaag.
Die mevrouw deed het vast niet expres, maar is wel de tegenpool van de trashwalker. Alles laten gaan, geen zorgen voor morgen. Een beetje uit de tijd, dat wel.
Lummels dooie hond geeft een speciaal accent aan de hondenikjesweek. Morgen nog zoeentje?
Dog tag
Mijn moeder van 88 ligt als gevolg van een ongelukkige val tijdelijk in een verpleeghuis voor revalidatie. Ze kijkt uit naar elk bezoek en is dan ook blij verrast als ik haar kom bezoeken samen met mijn oudste zoon. Deze geeft oma een voorzichtige knuffel en roept vervolgens: „Oma, wat een coole dog tag heeft u om.” Dan kijkt hij wat nauwkeuriger en zegt enigszins bedrukt: „O.” Het is namelijk haar niet-reanimerenpenning.
Margreet Rebel-Van de Vliet
En hondenweek gaat door!
Zouden ze bij de ikjesredactie meelezen?
Het magere ikje wordt opgevet door die hondenpenning. Goed voor de reeks.
Zeker weten dat ze meelezen. Dit jaar zit er zelfs de kerstgratificatie in, dezelfde als voor freelancers. Heb ik me laten vertellen. We wachten het af.
maar het ging verder…
Na het bezoek wandelden we naar huis. We kwamen een man met 4 honden tegen. “Kijk” riep mijn zoon verbaasd uit “die honden hebben allemaal een niet-reanimerenpenning!”
ja zeg, ik laat me mijn spelletje van de week niet afpakken door de redactie
😆
Hoopvol
Met plezier en interesse lees ik (vrouw, 64) de NRC-bijlage over de overgang. Dat het niet een sexy onderwerp is, dat er lang geen belangstelling van de mannen hiervoor was. Verbazingwekkend dat midden tussen al die artikelen een advertentie staat voor mannenbroeken. Ik beschouw dat maar als een hoopvol teken: visie van de advertentieafdeling. Of is het nog steeds de vrouw die kleding koopt voor de man?
Dini Bangma
Bij de overgang hoort deze link naar het stukje van Joyce Roodnat: https://www.nrc.nl/nieuws/2022/03/17/ja-ik-word-oud-jullie-ook-a4102482
Zouden honden ook in de overgang komen? Zijn dat dan wentelteefjes?
maar het ging verder….
Tijdens het lezen stond de hond tegen mijn benen op te rijden. Tijdens het wegduwen van de hond kwam mijn binnen in zijn onderbroek die vroeg of ik wist waardie zijn broek gelaten had.
Ach hondje toch, zei ik. Je broek zit in de was, bij de lakens die ik vanwege de overgang heb verschoond. Neem maar een andere.
Dini, meid, dat maar zo eens kunnen.
Wat een geweldige eer dat mijn ikje hier wordt besproken!
Ik zal hier voortaan vaker komen 😀
Sorry Dini, je ikje is nog niet besproken, er is alleen op voortgeborduurd.
Misschien komt het er nog van vandaag.
Ik vind dit een mooi geschreven ikje met een vette knipoog aan het einde. Hulde, Dini. Zo willen we ze zien, de ikjes.
Een inzender die zich hier opgetogen meldt, verdient een eerlijke bespreking.
(Hartelijk welkom trouwens. Normaalgesproken hoort de blogbaas dat te doen, maar die ligt kennelijk in de hangmat met dit mooie weer.)
Dat bespreken was nog wel even een werkje, want met een zin als “Dat het niet een sexy onderwerp is, dat er lang geen belangstelling van de mannen hiervoor was. ” wordt de lezer niet in de watten gelegd.
Als Ik-jespurist ziet DSR graag inzendingen met een daadwerkelijke gebeurtenis als pointe. Bij het Ik-je van vandaag draait het echter om de spitsvondig bedoelde nabrander. Een plekje in de eregalerij zit er alleen al om die reden helaas niet in.
Rest nog de vraag of de inzender e.e.a. op papier of online heeft gelezen. In het laatste geval is de plaatsing van advertenties doorgaans tamelijk willekeurig, zonder inmenging van “de advertentieafdeling” (gangetje uit, tweede deur rechts, naast de “computerafdeling” – een inside joke-je, trekt u zich er niets van aan) en stort de basis voor het Ik-je als een kaartenhuis in.
De overgang en de daarbij horende klachten-want daar gaan al die artikeltjes over- is zeker niet sexy. Net zomin als prostaatklachten bij de ouder wordende man sexy zijn. Of de lage rugklachten van beiderlei kunne, ook niet sexy. Kortom. Klachten over gezondheidskwaaltjes zijn vrijwel nooit sexy. Dus die zin zou je moeten herschrijven.
De advertenties voor mannenbroeken worden tegenwoordig geplaatst waar er nog precies genoeg ruimte voor is. Je ziet ze ook naast de rouwadvertenties bijvoorbeeld. Een reclameboodschap die past bij het onderwerp werd wel gedaan, maar dan spreken we over de tijd van de letterzetters en de tijd dat de krant nog een Meneer was.
Klachten liever direct naar de ombudsman van NRC, Dini.
En natuurlijk graag tot ziens hier!
Duurloop
Iedere dag, op een natuurcamping op Terschelling, maken mijn vrouw en ik (65 en 69 jaar) voor het ontbijt een duurloop naar de zee en terug. Ons buurmeisje van ongeveer zes jaar komt geregeld kletsen. „Zijn jullie al op het strand geweest?” vraagt ze. „Ja, vanochtend vroeg.” Daarop zegt ze: „Oh ja, ik zag jullie wegrennen: zó schattig!”
Freek den Duik
Ja, het is vermoedelijk een schattig en geen imponerend gezicht die twee oude besjes in hun trainingspakken op een zandpaadje hobbelend de duinen in.
Dat klinkt oergezond!
maar het ging verder…
“Helemaal niet schattig”, retourneerde mijn vrouw, “die kleerhond was weer eens weggelopen en wie renden achter hem aan.”
Dank Schrijvende Rechter, gedegen kritiek, kan ik me in vinden. Ontzettend moeten lachen om Lummel zijn “maar het ging verder”. Zo leuk, heb ik nodig in deze bange tijden.
Graag gedaan, Dini. DSR begint bijna te geloven dat je ’t echt bent. We hebben hier nog wel eens te maken met grappenmakers en belletjetrekkers. Hoe ben je hier eigenlijk teruggekomen?
Wat betreft het Ik-je van vandaag: als de inzender zich meldt voor een persoonlijke bespreking, dan is DSR hem graag terwille. Maar anders laat hij het erbij voor vandaag.
Mededeling: ik heb als blogbeheerder geen aanleiding om te veronderstellen dat Dini niet Dini is. In tegendeel. Maar goed, is DSR DSR wel?
Dat weet je zelf het beste, APD. Dini is een bekende van jou?
Morgen komt de hondenikjesweek ten einde. Gelukkig maar, ik werd er hondsmoe van.
Maandag ga ik zoemen. Negentienhonderd uur. Zoemt u mee? Geef uw antwoord op deze site. We zoemen met wie er komen en we praten over hunnie die er niet zijn. Dat zal u leren!
Met een beetje geluk ben ik erbij. Ongegeten, dat wel.
Nu ben ik zeer benieuwd wat er gezegd gaat worden over hunnie die er niet zijn. 🤔😏
Krijgen we dat later te lezen?
Sorry, tweemaal ‘over’, streep er maar 1 weg.
Gedaan, was wel moeilijk om te kiezen welke ik zou wegstrepen. Ik hoop dat dit de goede was?
Roddels en complimenten over afwezigen tijdens het zoemen worden soms gedeeld, soms ook niet en soms ook achteraf verzonnen. Meestal wordt de helft van het zoemuur besteed aan nieuwtjes over de boze buurman. Doorgaans tot grote hilariteit, het is zo’n dankbaar onderwerp!
Vervelend
Ik sta op de stoep voor een Albert Heijn filiaal met mijn collectebus voor Amnesty International. Al snel komt een medewerkster me vragen of ik toestemming heb van het hoofdkantoor. Ik zeg dat dat niet nodig is, dit is immers de openbare weg. Even later verschijnt de manager die zegt dat de klanten collectanten vervelend vinden. Op dat moment stopt een vrouw die net uit de winkel komt een biljet van twintig euro in mijn bus. Dat is het lekkere van Albert Heijn.
Lies Gezang
Is inderdaad een grove schending van de mensenrechten dat je niet eens voor de ingang van een winkelier zijn klanten mag staan lastig te vallen. Ik ga een briefkaartenactie beginnen tegen AH.
Klein bier, het leed dat hier wordt geschetst.
De inzendster dacht een slimme plek te hebben gekozen. Terecht werd ze gevraagd om op te zouten. Ben benieuwd hoe hier een hondje aan vastgeknoopt wordt.
Die vrouw met die 20 Euro lijkt me wel een type dat met 50 kilo hondenvoer in haar karretje naar buiten komt.
Meestal staat er naast de collectant wel een hondje vastgeknoopt te wachten op het baasje.
Het Ik-je wekt weinig sympathie op, zeker niet met dat stomme laatste zinnetje, maar over het algemeen vind ik het zeer te waarderen dat vrijwilligers collecteren voor een goed doel.
Alles liever dan die commerciële gladjakkers aan de deur.
maar het ging verder…
Even later kwam de bedrijfsleider weer naar buiten vergezeld van twee Rottweilers. “Als het niet goedschiks kan, dan maar kwaadschiks” bulderde hij door de straat en liet zijn twee grommende monsters los op de collectante.
Weer hard op moeten lachen om Lummel. Erg leuk.
Ik geef alleen nog met QR codes en tikkies en andere digitale portemonnees. Alleen de glazenwasser moet nog contant, maar ja, die stopt ook nog briefjes uit de jaren zestig in de bus dat de ramen gelapt zijn.
Lummel is de leukste thuis! 🤣🤣
Jammer dat er morgen niet weer een ikje is, bijvoorbeeld met een hond die geen weet heeft van de zomertijd en dan Lummel die daar een geniale draai aan geeft. Zo jammer!
Misschien kan Lummel er wel zelf één schrijven. Honden voelen het trouwens heel goed, hoor, de zomertijd. Die blijven niet liggen knorren in hun mandje als je ’s morgens naar beneden komt. Nee, die staan dan gewoon een uur eerder al te springen. Zonder horloge. Zonder niks. Gewoon hun diereninstinct.
Ik (vrouw en niet bang) heb al een ikje geschreven en daar zal het bij blijven maar misschien kan Ilona (man/vrouw?) zélf een poging wagen?
Misschien kan Dini Bangma? man? vrouw/ zelf een hondenikje schrijven.
Goed idee!
Daar begint het al. De verwarring. Nu de zomertijd is ingegaan ligt het hondje gewoontegetrouw nog een uur langer in zijn mandje. Voor hem/haar is het nog pas zes uur als jij om zeven uur onder de douche staat.
Hier niet hoor. De meute huilende honden trekt alweer door de straat, net als altijd. In de verte de angstblafjes en doodskreten van reekalfjes. Net als elke zondag. Winter- of zomertijd, het maakt geen verschil.
Wat raar. Ik reageerde op Dini Bangman van maart 26, 2022 om 22:56.
Toen stond die van maart 27, 2022 om 08:00 er nog niet.
Wat voor spel wordt hier gespeeld?
En om de verwarring te vergroten: eigenlijk ook als antwoord op Bas, maart 26, 2022 om 23:32
Verder kan ik mevrouw Bangman meedelen, dat er jaren geleden al een Ikje van mij verscheen in NRC, onder de naam, ja daar komt ie: Honds.
Ja, ik ga het vanavond eens uitgebreid bestuderen, Ilona. Mijn aanvankelijk gul verleende vertrouwen aan mw. Bangma is omgeslagen in een licht en verstandig wantrouwen.
Die met de N eindigend op de achternaam…
hm..
Hetzij opgemerkt dat DSR al eerder een gezonde argwaan aan de dag legde, wat nog eens wordt versterkt door een nieuwe avatar (en daarmee nieuw emailadres?).
Maar ja, APD had eerder de indruk gewekt dat alles in orde was …
Die reageerder, die als HR klinkt, heeft de zwakke schakel gevonden, nl. de onkritische blijdschap waarmee nieuwe reageerders worden onthaald.
Ik denk dat de sleutel van dit raadsel de inhoud van de reacties zou kunnen zijn. Alles van Lummel is leuk, Lummel moet meer reageren, Lummel is de King!
Inderdaad, niks voor DLL. Een typische HR-streek.
Was er dan niets echt, zelfs niet de eerste reactie….?
Zijn er nog speciale gasten bij het zoemen morgen?
Oh ja, wat zoemen betreft: ik zal mijn best doen, maar kan niets garanderen. Ik doe flexwerk, maar bepaal niet zelf wanneer ik werk.
Als speciale gast voor morgenavond zijn we nog in onderhandeling met Marco resp. Ali B. Lekker goedkoop nu.
ik ben het eens met de opmerking dat ik de leukste thuis ben. Maar de deurknop heet hier Ad Hok.
ik stuur de uitnodigingen morgen. Misschien een verrassing. Of niet.
Tja, het is niet eenduidig. Feit is dat mevrouw Bangma zichzelf zowel Dini Bangma als Dini Bangman noemt, vanuit verschillende locaties (ahum) post en zo af en toe een typefoutje in haar/zijn emailadres maakt. De alarmbellen zijn nog niet oorverdovend, maar lichte voorzichtigheid is op zijn plaats.