Teidsbesef. Freid. Theiskapper. Mattheis Passion. Huisartsprakteik. Plaatjes van Albert Hein. Welkom bei de Paaseditie van het wekeleikse ikjesintro. Daar gingen ze over, die ikjes, van vorige week. Over teidsbesef, Freid, de theiskapper, de Mattheis Passion, een huisartsprakteik en plaatjes van Albert Hein. Oh, dat had ik al gezegd.
Inno Broekman leverde een ikje in over “Teidsbesef”. Een vrouw van 93 jaar oud in een verzorgingstehuis antwoordt op de vraag wat ze zoal met haar teid doet: “Ik kijk gaten in de lucht”. Verkeerd gespeld, het zou eigenlijk “keik” moeten zein, maar dat zie ik met de Paasdagen door de vingers. Prachtig citaat wel. “Ik kijk gaten in de lucht”. Je weet wat ze bedoelt, maar als je erover na gaat denken heb je geen idee. Volgens De Schreivende Rechter (DSR) was dit een “beroerd begin van de Ik-jesweek”. Ik vond het wel meevallen. Ilona vond de inzender een “vervelende bemoeial”. Op zo’n “onnozele vraag” kan je zo’n antwoord kreigen, vond ze. Pawi vond dat je op 93-jarige leefteid inderdaad niet meer de hele dag iets hoeft te doen. “Gewoon er zein. Gaten in de lucht keiken. Bezoeker wegdenken.”
Minder barbecueën en naar Temptation Island keiken
Het ikje van de dinsdag ging over Freud. Althans, over een monteur in de keuken van Gé Vaartjes, die met zein gereedschap in de hand ineens vertweifeld uitroept: “Ik weet het niet meer, was Freud nou warm?” Gé Vaartjes weidde er een geleerde volzin aan die uit Pa Pinkelmans leek te komen: “Ik voel me overvallen door deze onverwachte vraag uit onvermoede hoek en realiseer me enigszins beschaamd dat ik me nooit eerder heb gebogen over dit vraagstuk, dat de monteur kenneleik hoog zit.” Maar terwijl Gé nog op zoek is naar een aannemeleik antwoord wordt het raadsel opgelost. De monteur opent zein handpalm en weist op de twee kraanknoppen, met respectieveleik het opschrift ‘chaud’ en ‘froid’. Monteurs zouden naar Franse les moeten en minder barbecueën en naar Temptation Island keiken, vond een over het paard getild maar verder wel geliefd lid van het ikjespanel. Verder maakte het voorval niet zo heel veel los, afgezien van een enkele losse opmerking en mededeling van Lummel en Pawi.
“Doe maar een tientje, zoveel haar heb je niet meer.”
Toen was het alweer teid voor het woensdagikje, alteid een van de leukste. Als het woensdagikje goed is, is de week goed. Is het slecht, dan niet. Wouter Schortinghuis had de eer het te mogen inzenden en het ging over zein thuiskapper, een van de dochters van de boer tegenover. Hei woonde dus op het platteland, maar dat had een oplettende lezer ook zonder die opmerking wel door. Zoveel boeren wonen er niet in hartje Amsterdam. Hoewel. Maar goed, die thuiskapster is dus niet op haar mondje gevallen en heeft “een goede hand van knippen”. Een knipbeurt kost eigenleik 12,50 euro, maar laatst zei ze vroleik bei het afrekenen: “Doe maar een tientje, zoveel haar heb je niet meer.” Lummel zei te hopen dat de kapper in hun plattelandsgemeente nu kippen en koneinen gaat houden om die “voor een belacheleik lage preis aan de bevolking aan te bieden”.
Dus ja, of dit nou het ikje van de week was, dat weten we niet. Zelfs niet met terugwerkende kracht en de kennis van nu. Want keik maar, op donderdag ging het over de Matthäus Passion, hoe origineel. Peter Prinssen gaat er naar toe en naast hem zit een “niet al te jong echtpaar”. In de pauze vraagt Peter wat ze van de uitvoering vinden. “Heel, heel erg leuk” is het antwoord van de man. Maar de vrouw meldt dat ze moeite heeft om het allemaal te volgen. Peter leent haar dus een tekstboekje. De vrouw begint te lezen en tikt hem even later op zein arm met een verbaasd “Wat een droevig verhaal zeg!” Lummel, prominent intellectueel uit Frankreik, was hier snel klaar mee: “Wat. Een. Vreselijke. Lul. die Peter.” “Onzelieveheer had dit soort spirituele woekeraars met een zweep de tempel uitgejaagd!” riep DSR uit. llona was milder in haar commentaar, of eigenleik, onthield zich ervan. Ze bedacht zich dat ze zelf als kind alteid tot tranen geroerd was als haar eigen vader de vioolsolo aan het repeteren was. Pas later zou ze tot de ontdekking komen dat er nog een zangeres bei hoorde!
Lummel vroeg zich af of de goede man ook een “zaklift” had gehad
En tja, de onvermeideleike viezerik dook ook weer eens op. Dit keer in de persoon van R.J. Wybenga, gepensioneerd huisarts. Hij bezocht zein oude prakteik om wat medische teidschriften op te halen en een kopje koffie te drinken. De assistente vroeg hoe het met hem ging en hei vertelde haar over zein recente geslaagde liesbreukoperatie en knipoogde dat hij er nu “aan de onderkant weer jong” uitzag. Waarop de assistente riposteerde: “Dan nu nog de bovenkant”. Lummel vroeg zich af of de goede man ook een “zaklift” had gehad en de rest van het ikjespanel was, zoals het hoort, verontwaardigd. Cancelen, metoo, naar Dubai sturen, aanklagen, vierendelen. Danny de M., Marco B., Ali B., Jeroen R., Sidney S. en Frans van D. kwamen er in vergeleiking tot de huisarts nog goed af. Maar het is natuurlijk zo, zoals DSR schreef, dat het beklagenswaardig is dat “rondhangen op je oude werkplek, uit gewoonte of freudiaanse vergissing spreken over “mein” assistente en patriarchaatbevestigende opmerkingen naar de krant sturen.” Ook de binnenkant van de arts verdient een opknapbeurt, vond iemand. “Decorumverlies zeg je?” sneerde Pawi, “ja en niet zo’n klein beetje ook!”
En toen was het alweer teid voor het zaterdagikje. Vaak een teleurstelling, dat weten jullie. Ook nu weer. Ene Pip Lambrechtse zag op de parkeerplaats bei de supermarkt van Enkhuizen “tientallen enthousiaste ouderen in kleine groepjes geconcentreerd neerkeiken op verschillende statafels, terweil hun handen onbekende voorwerpen vluchtig doorgeven”. Ja, dat zei ze in een (schreive 1) zin. En de volgende volzin onthulde het raadsel: “Als ik een heer vraag waarom iedereen zo gepassioneerd aan het werk is, antwoordt hei: „Vandaag is de grote ruildag van de historische plaatjesactie van de Albert Hein, mein verzamelboek is beina vol!” Een ikje van twee zinnen, ga er maar aan staan. Bei zo’n tafel. Maar het had dus een echtgebeurde historische achtergrond, zo bleek later uit de krant. En toen was het alweer teid voor het einde van dit intro. Toch best nog wel plotseling toch?
Het openhartige verhaaltje van alweer zeven (7) jaar geleden over een paashaas op vreiersvoeten werd dit weekend weer veelvuldig gelezen. Alteid fein. Hoe zou het nu met hem zein, denk je dan weleens. Nou, Sandra en hei zein uiteindeleik geen paar geworden, maar zein wel beiden in topvorm en keigelukkig. Net als de ex van de paashaas, dus eind goed al goed.
Wil jij net als De Schreivende Rechter, Ilona en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Vind je het geen probleem als je reacties zonodig worden samengevat of geredigeerd maar altijd met bronvermelding? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan een hartverwarmend Zoemuurtje©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. We zaten ergens in een chique restaurant aan een Paasontbijt. Goedgelovige lezertjes dat jullie d’r eentjes van me zijn. Het was een bistrootje, geen chique restaurant. Verder was het niet met Pasen maar op Goede Vrijdag. En het was geen ontbijt maar een 12-uurtje. Dat zie je toch aan dat pannetje? Of anders aan die kroket? En ik was ook niet met zijn tweeën, maar helegaar alleen. Eens een keertje in een nostalgische bui aan het toeren geslagen. Moet kunnen, zeker als er een jeugdvriend van je overleden is – die ene met wie je altijd zo kon lachen en met wie je van alles hebt meegemaakt – en je net naar zijn crematie bent geweest en daarna nog even niet terug wilt naar je huidige leven. De volgende keer zie ik misschien weer iets anders.
Foto: “Paasontbeitje” © 2022 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Het haalt het mooiste in je boven, Bas.
Wat? Van alles.
Gecondoleerd met het verlies van je vriend.
Een bijzonder intro op een bijzondere ikjesloze dag.
Dank je, Pawi. We kenden elkaar sinds de middelbare school. Best lang. Ben na de crematie langs de plaatsen uit die tijd gereden, huizen, scholen, sportveldjes, ja, klassiek, alles was veel kleiner en dichterbij dan ik in herinnering had.
Gecondoleerd Bas.
Lijkt me best moeilijk om juist dan langs alle plekjes te rijden waar zoveel herinneringen liggen. Ook nog in je eentje. Sterkte!
Ik voeg me bij de condoleances.
Verheugd dag we een introotje is, maar er klopt iets niet, al kan ik de vinger er niet op leggen.
Dank. Ja, ik heb hetzelfde gevoel. Mijn spellchecker bleef notificaties sturen en volkomen verkeerde woorden suggereren. Ik hoop dat dit bij een volgende update gecorrigeerd wordt. Heb het nu manueel moeten controleren. Teidrovend!
Mijn condoleances ook Bas. Raar introotje inderdaat
Ik hoop dat dit bij een volgende update
IJeren zoeken was nog een hele klus vandaag.
Mijn condoleances, Bas, en veel sterkte gewenst.
Eizersterk introotje, overigens.
Roken
Juist voor het Achtuurjournaal stopt mijn televisie ermee. „Plaats de goede smartcard”, staat op het beeld. Met enige moeite vind ik het telefoonnummer van het kabelbedrijf. Ik krijg een vriendelijke jongere dame aan de telefoon. Ik leg het probleem uit. Zij vraagt op een licht verwijtende toon: „Rookt u?” „Ja, hoezo?” „Haalt u dan de kaart uit het kastje, en veeg deze eens goed schoon!”
Wie schetst mijn verbazing: probleem opgelost. Helaas wel te laat voor het Achtuurjournaal.
F. van Schaik
Dan kijk je het acht uur journaal een beetje later. Smart TV ass
Kop en staart tikken elkaar aan, zoals geleerd bij de cursus mooischrijven in het buurthuis. Maar wat zit er een tekkel van een middenstuk tussen.
De inzender komt in de benen, zet de telefoonhouder op, draait het nummer, laat enige tijd overgaan, waarna verbinding wordt gelegd, schraapt de keel etc.
Enfin, nu weten we in ieder geval ook waarom het behang bruin is en de gordijnen stinken.
Telefoneerhoed dus. Stomme spellchecker….
Ja, die spellchecker doet nog alteid wat hei wil.
Bas, beetje laat maar ook van mij condoleances. Vrienden verliezen is jammer, vind maar eens een vervanger.
Nee joh, vervangen moet je die niet. Het zijn geen huisdieren 😉
Huisje
Eind vorig jaar hebben we samen met twee andere stellen een vakantiehuisje in Spanje gekocht. Lekker buiten, vlak bij zee, een droom.
Sinds kort verhuren we het ook, dus ik kijk even naar de Airbnb-advertentie van de aardige Duitse buurvrouw. Misschien kunnen we nog wat van haar leren… „Er woont een lul in de buurt”, lees ik. Oei. Bedoelt ze één van ons? Toch ook nog maar even haar originele, Engelse tekst gecheckt. „Cock.” Gelukkig, ze heeft het niet over ons, maar over Arie op het erf van de overbuurman.
Nanno Benninga
Nou nou, wat een omslachtig epistel over een haan die inderdaad weleens met “cock” wordt aangeduid i.p.v. het eveneens correcte “rooster” hetgeen grappig gevonden kan worden door pubers.
De enthousiaste uitroep van een familielid tegen de ober die na een prettige maaltijd in een restaurant vroeg of het had gesmaakt (“Let’s clap for the cock” )past ook in dit rijtje en is ook waargebeurd. Misschien maar eens insturen dan.
Arie de Haan? Zit die nou nog niet in de pan? Elke ochtend om half vijf schreeuwen en kraaien, het zal tijd worden.
Wat een gelul.
Mijn 5 jaar oude kleinzoon moest hier heel hard om lachen.
I hate you welcome
Good Fart
allemaal slappe moppen .
Mijn kleindochter van drie snapt er nix van.
“I fok horses”, ook zoeen.
Mijn kleinzoon is zeer begaafd, en volop in de poep en pies fase.
Vaatwasser
Wijdbeens zakt hij onderuit aan mijn spreekkamertafel. Dat zijn jongeheer hapert omdat hij de medicatie tegen zijn diabetes onregelmatig of weken niet neemt, overschreeuwt hij met grootspraak over zijn prestaties in bed. Dat blauwe pilletje, fantastisch spul. Zou ook wel wat voor vrouwen zijn. Dat bestaat al, zeg ik, dat heet: de vaatwasser uitruimen.
Yvonne Woudenberg
Is de NRC gehacked??
Ik weet even niet waar ik kijken moet van plaatsvervangende schaamte.
De spreekkamer als kroeg.
DSR is waarschijnlijk te rein van hart om de clou te begrijpen. Kan iemand ’t omfloerst uitleggen? Hij had graag gezien dat zowel de arts als de verantwoordelijk redacteur worden geschorst.
Had dit eens geschreven over een vrouw met een ‘droge doos’ oid, de wereld zou te klein zijn.
Bah, ben weer helemaal getriggerd! Graag dikke, oudere, witte mannen (liefs niet uit Amsterdam) toevoegen aan het sensitivity readers panel. Dat er geen goeien te vinden zouden zijn, is geen excuus.
De buurman heeft de weg van de minste weerstand gekozen met een foto van een vaatwasmachine, terwijl een jeugdfoto van hemzelve toch perfect een haperend jong heertje had kunnen uitbeelden -milde glimlachicoon-
Ik snap echt helegaar niks van dit ikje. Inderdaad, kan iemand met een medische achtergrond dit uitleggen? Het is ook niet te googelen.
“Ga eens wat doen jongen! Neem een voorbeeld aan mij. Want wie ruimt er thuis altijd de vaatwasser uit? Hè?! Mannen, bah. Denken maar aan één ding!”
De vaatwasser uitruimen is bij mijn weten niet overdrachtelijk te gebruiken.
De man van de dirty sanchez en het glory hole is waarschijnlijk niet rein van hart genoeg om de clou te begrijpen.
Zoals pawi al aangaf, zijn vrouwen gevoelig voor mannen die helpen in de huishouding. Overigens, hebben wij het thuis kennelijk altijd verkeerd gedaan: ik ruim de vaatwasser in, en mijn vrouw ruimt hem uit.
OK AH, dan was DSR gewoon te dom om het te begrijpen. En/of te modern. Het oorzakelijk verband met huishoudelijk werk was niet bij hem opgekomen. Het maakt het Ik-je er niet beter op.
Vrouwen zouden weer eens gewoon aan de afwas moeten! Met een kwast, voor het aanrecht, met een leuk schortje voor en hoge hakken aan, lippestiftje op de lieve lach. Wie de afwasmachine de deur uit doet, heeft geen blauwe pilletjes meer nodig.
Dan maar een klein jaar wachten op internationale vrouwendag. Acht maart, elk jaar. Wie en waarom en wanneer dat is ingesteld weet google, ik even niet.
Het is de dag waar vrouwtjes schorten dragen achter het aanrecht, pantoffeltjes bij het ontbijt en zwartkanten paashaasoren op hun hoofdjes dragen voor het slapen gaan.
Ik vraag de dames op het werk elk jaar op 8 maart wat voor lekkere taart ze dit keer hebben gebakken.
Energie sparen
We zijn zuinig met energie en hebben zonnepanelen die nog stroom over hebben. Koken doen we sinds een half jaar op inductie. Intussen wordt het gas duurder, dus staat de verwarming een graadje lager. Om ons steentje bij te dragen aan zo weinig mogelijk Russisch gas importeren, schaften we een boiler aan, zodat ook voor warm water geen gas meer nodig is. De installatie kon ik zelf uitvoeren. Nét voor het in bedrijf stellen zie ik op de zijkant van de boiler een stickertje: Made in Russia.
Jack Sanderse
Goed gezien, Jack! Boilertje bij het grof vuil gezet?
Wat een dilemma! En wat een prietpraat. Geitenwollen sokken waren nog nooit zo dichtbij.
Nou, wat zal er demonisch geschaterlacht worden – eerst in de Russische ambassade en daarna in het Kremlin als het ambtsbericht uit Nederland binnenkomt.
Leuke clou hoor, daar niet van, maar het ware te wensen dat de inzender even zuinig was met zijn woorden als met energie. Nu beklijft vooral de deugdpronkerij.
Ik twijfel of ik dit verhaal moet geloven. ALs je iets in huis haalt, dan kijk je toch welk merk je koopt voor je goeie geld?
Zo ver als I. zou DSR niet gaan. Er zijn maar een paar courante merken voor boilers en die hebben fabrieken in meerdere landen.
De inzender moet zich maar warmen met de gedachte dat die boiler zeer waarschijnlijk is geimporteerd voordat de sancties in werking traden. Of boycotte hij sinds 2014 al Russische waar? Ben benieuwd hoe rechtlijnig hij voor het overige is. Daar geeft mogelijk stof voor een schat aan anecdotes.
De inzender gebruikt vermoedelijk niets dat uit China komt.
Daar zit toch een langjarige potrettenserie in: Rechtlijnig Nederland
-Hilbert praat niet meer met Nederlands-Gereformeerden sinds hun afscheuring van de Vrijgemaakten in 1967
-Zacheus heeft zijn Engels kamerbreed tapijt weggedaan na de Brexit
-Elly boycot China en woont sindsdien in een boomhut
-Veronique zal niet meer met alpacawol uit Pery breien als Fujimori wordt vrijgelaten
-Geert gaat naar boot op vakantie naar Thailand, want hij vermijdt islamitisch luchtruim
Etc.
Met als opvolger: Inconsequent Nederland
Pery – Peru….OLBB!
O als in Ongelooflijke?
Made in Russia. Over een paar weken istie kapot en kan je een andere kopen. Waar?Zie De SR bijdrage.
Ja. Of Onmeunige.
Made in Russia staat voor gedegen kwaliteit en tientallen jaren garantie. Zelf ervaren met naaimachientjes. Rubbertje versleten na zeven jaar? Binnen acht weken werd een nieuwe gezonden. Gratis. Zonder verzendkosten.
Made in China is een garantie voor binnen een week kapot en fluiten maar. Naar
Senioren
Onze jarige oom en tante hebben een airfryer op hun verlanglijstje staan. Zij zijn al op leeftijd en niet zo handig met knoppen en noviteiten dus voer ik op internet de volgende zoekopdracht in: airfryer voor senioren. In mijn nopjes met het resultaat open ik de website van https://www.dewinkelvoorsenioren.nl/
Helaas, met pensioen.
Ingrid Winterink
Oeps, ik deed net voor de gein een Google search op “satisfyer voor senioren”. Daar komen plaatjes voorbij waar de enge buurman mee in zijn nopjes zal zijn.
De inzender moet maar eens zoeken naar eentje van Russische makelij.
Heel duurzaam, want nucleair aangedreven, en je kunt er ook brood mee roosteren.
Buurmans nopjes….je zou er je jas aan kunnen ophangen.
Oom en tante op leeftijd, dan vraag je toch niks meer voor je verjaardag, anders dan een goed boek? En zeker niet zoiets praktisch. Stonden er ook sokken op het verlanglijstje?
Pawi denkt zeker dat iedereen zo welgesteld is als de Drentse landadel, die “alles al heeft” en “niks meer nodig heeft”.
Oom en Tante zijn op de zelfde dag jarig.
Mogelijkheid 1: Ze hebben elkaar op het verjaardagsfeestje van een van de twee ontmoet en zijn sindsdien bij elkaar gebleven.
Mogelijkheid 2: Ze zijn tweelingen en wonen samen.
Mogelijkheid 3: Iets anders.
Ik heb trouwens airfryer voor senioren in de google gegooid en kreeg alleen maar informatie over airfryers. Daarna zocht ik op ‘airfryers voor idioten’ n kreeg de zelfde informatie. Ik had niet het geduld om door te scrollen en op pagina 5214 de webwinkel voor senioren te vinden.
Ik heb die airfryers ook even gegoogeld en de eerst hit was een artikel over Airfryer Nadelen: 10 redenen om GEEN airfryer te kopen:
Airfryers zijn lastig om schoon te maken en te houden.
Airfryers zijn groot en nemen (te) veel ruimte in.
Airfryers zijn duur (en de airfryer accessoires ook).
Airfryers maken lawaai.
Airfryers kunnen roken, walmen en stomen.
Airfryers hebben beperkte ruimte, ook de grote XXL versies.
Airfryers bevatten vaak geen duidelijke handleiding of receptenboek.
Airfryers hebben langere baktijden dan gewone frituurpannen.
Airfryers hebben een veel te kort snoer.
Het is lastig om te weten welke airfryer je moet kopen.
Lijkt me zeker iets voor senioren.
Komt’ie nou mee an…..
Dank Ad, ik had het overwogen maar ben totaal genezen.
Steeds als ik naar m’n eigen profielfoto kijk, denk ik aan onze vakantie. Deze is een uitsnede, genomen in Gibraltar. Ik kijk naar een schip, het was een Rus.
Mooi sfeervol plaatje. Die Rus, dat kon je toen niet weten.