Make-up en je haar in een staart, dan zie je er weer uitgeslapen uit. Accepteren en doorgaan, dan voel je je emotionele leegte niet meer. Eerst een koffie, dan een ECG. Wilde salades en gekke brownies eten, dan hoor je er weer bij. Eerst een foto eisen, dan pas bier geven. Een beroemde bassist herkennen, dan wordt er niet achter je rug om je geknipoogd. Zomaar wat wijze levenslessen die een selecte groep van NRC-lezers vorige week weer achteloos deelde. Hoe? Via het insturen van ikjes. Ikjes die alhier weer door het ikjespanel besproken worden. En de nieuwe ikjes verschijnen elke dag in de reacties onderaan dit blog. Iedereen, maar dan ook echt iedereen, kan hieraan meedoen. Leuk toch?
En wij wensen haar veel geluk in haar knieshokje.
Zoonlief Lester (11) van Indra Heerkens is er niet enthousiast over dat zijn moeder mee naar school gaat. Het mag wel, maar dan moet ze haar zwarte Nike-sportbroek aandoen en sportschoenen, “met dat zwart-roze truitje”. „En doe alsjeblieft je haar in een staart en wat make-up op. Je ziet er nu uit alsof je tien jaar niet hebt geslapen.” De ouwe getrouwe leden van het ikjespanel moesten onmiddellijk aan onze eigen Indra denken, ooit een gewaardeerde reageerder, maar in november 2017 met veel misbaar en nasputteren via een andere site opgestapt, omdat ze hier te weinig aandacht kreeg. Volgens haarzelf dan. Maar ook op die andere site verdween ze kennelijk al snel “met een ferme scheet richting DSR” naar de uitgang. Dat is mij gelukkig allemaal onbekend. Maar De Schrijvende Rechter (DSR) heeft een olifantengeheugen en sloeg vorige week meteen genadeloos toe. De “meeste Indra’s” die hij kent zullen eerder het bevel krijgen “een ruimvallende aardappelzak te dragen in plaats van wulpse truitjes”. Oei, die zat! Want inderdaad, de Indra die wij kennen had wat overgewicht. Iets waar niemand ooit maar een punt van heeft gemaakt, waarom zouden we ook, maar waar zij zelf telkens maar weer over begon. Mag. En kan. En wij wensen haar veel geluk in haar knieshokje.
Lieke van Rooijen voelde een dag later een leegte. “Ken je dat?” vroeg ze popi popi aan het NRC-lezerspubliek. Een “emotionele vervlakking” was het, ontdekte ze op het internet. Google had haar immers naar psychologiemagazine.nl geleid en daar kreeg ze eerst een cookiemelding te lezen: “Accepteren en doorgaan”. Dit was voor haar voldoende reden voor een quasi-diepzinnig ikje. Als haar leegte daarmee maar is opgevuld.
Volgens DSR klinkt “emotionele vervlakking” als “de geestelijke tegenhanger van flatulentia nocturis, waarmee de farmaceutische industrie nachtruften in de markt probeert te zetten als een legitieme kwaal, oftewel ‘een dingetje’, om maar eens als een vocabulair vervlakte te spreken.” Ook Pawi was niet over het ikje te spreken en bestempelde de inzendster als “leger dan leeg”. “Het cookiebeleid aanzien voor wijze raad … sla dan liever een horoscoop open.”
Ene Dingeman van Daal, de man schijnt echt te bestaan, zat in de wachtruimte van “een wat kleinere cardiopoli vlakbij Den Haag”. Ene mevrouw Jansen was aan de beurt en dacht dat ze koffie kreeg in plaats van een ECG. Misschien was Van Daal in de war en zat hij in de wachtruimte van een wat kleinere instelling voor zwakbegaafden vlakbij Den Haag? DSR hield vol dat DvD niet echt bestaat, want “Dingeman is vast Amsterdams voor piemeltje en van die achternaam denkt DSR ook het zijne”.
We ontdekten bij toeval dat er tegenwoordig ook een bundeltje met kinderikjes te koop is in de webwinkel van de NRC, leuk cadeau voor vaderdag en voor samensteller Arjen Ribbens.
Natuurlijk staan al die ikjes ook op de site en alhier zelfs met deskundig en soms hilarisch commentaar. Toch van harte aanbevolen. Arjen Ribbens dragen we een warm hart toe en we weten hoe graag journalisten op de kaft van een echt boek staan.
“De krokettensnaaiende gebakspunten zijn liever onder elkaar”
Het viel Mirjam Killian op dat het publiek in Museum Boijmans zo “blank en op leeftijd was”. Ze sprak er zelfs een “jonge serveerster” op aan. Die zei teleurgesteld dat ze in plaats van wilde salades en gekke brownies inderdaad de hele dag kroketten en appeltaart met slagroom liep te serveren. Het was de tijdsgeest, zo vond ons ikjespanel unaniem. De jeugd zit liever lekker lui op de bank en online te browsen en te Netflixen en te YouTuben. Het zou volgens DSR helpen als de musea ook ’s avonds open zouden zijn, als de jongelui klaar zijn met werken. En de weekends, vond Pawi. DSR zag er zelfs een heus complot in: “Musea open als jongeren niet kunnen en dicht als jongeren beschikbaar zijn is doelgerichte uitsluiting. De krokettensnaaiende gebakspunten zijn liever onder elkaar. Daar helpt geen gekke salade aan.” Al die ouwe rommel opslaan in een grote hangar, de collecties digitaal ontsluiten en de musea gewoon sluiten, is misschien nog wel het beste, vond iemand.
Een episch heldenverhaal uit 2008 werd opgedist door Martin Roemers. Die reed toen ergens bij een grens met Rusland en er was een vermoeide Russische soldaat die vroeg of hij bier bij zich had. “Ja, dat heb ik” sprak Martin moedig, “maar dan wil ik een foto maken”. Die officier was kennelijk een lekker ding en Martin had al uren in de auto gezeten. Uiteraard weigerde de soldaat. Voor je het weet sta je in je onderbroek op een omgevallen boomstam daar bij die grens. Martin drukte het gaspedaal in. “Geen foto, geen bier”, kakelde hij nog uit het geopende portierraam. In feite ons allen verbijsterd achterlatend.
Hier had die foto kunnen staan
Heleen Verleur diepte een herinnering aan Henny Vrienten op, naar aanleiding van diens droevige en te vroege overlijden. Daaruit werd duidelijk dat Heleen weleens met Henny werkte en dat Henny haar ooit een knipoog had gegeven.
Vervolgens ontspon er zich een voorspelbare discussie naar aanleiding van het kaarsincident van Johan Derksen en waarom de een dit wel en de ander dit geen reden vond om hem aan de allerhoogste boom op te knopen. Ieder zijn mening.
Wil jij net als Pawi, De Schrijvende Rechter en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Vind je het geen probleem als je reacties zonodig worden samengevat of geredigeerd maar altijd met bronvermelding? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan een hartverwarmend Zoemuurtje©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik was eindelijk weer eens in het verre buitenland. Het Internationale Blogbeheerders Congres werd voor het eerst sinds meer dan twee jaar weer eens in het echt georganiseerd. Plaats van handeling Zuid-Amerika, maar op speciaal verzoek van vele blogbazen wel ergens waar ze Nederlands spraken. Nou, dat werd geregeld en we konden op weg in de taxi naar het congrescentrum gewoon een krantje lezen met schokkende nieuwsberichten. Het congres zelf is als ik dit schrijf nog gaande, maar er is al een unanieme resolutie aangenomen tegen Russische sitebeheerders. Ze verlieten meteen de zaal. Verder zijn er bindende internationale regels met betrekking tot grove taal door reageerders in de maak. Ikzelf ben in beeld als kandidaat-voorzitter voor het werkgroepje dat hiervoor voorstellen gaat ontwikkelen. Toen was het tijd voor nasi. De volgende keer zie ik misschien weer iets anders.
Foto: “Krantje in den vreemde” © 2022 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Verrassende samensvatting, de week kan weer beginnen! Aan het intro is overigens niet af te lezen dat het in Paramaribo is geschreven. Interessant.
Emotioneel
Zoals veel andere mannen twijfel ik soms aan mijn mannelijkheid. Ben ik niet te emotioneel? Ben ik wel gespierd genoeg? Houd ik wel genoeg van voetbal? Maar dan denk ik: daar heb ik schijt aan. Dan ben ik maar vrouwelijk. En dat voelt heel mannelijk.
Rutger Neeleman
Bericht van de Club van Drieënhalf Miljard in de mailbox: inzender spreekt niet namens (een meerderheid van) de leden en is met onmiddellijke ingang geschorst.
Ballen inleveren bij de uitgang; borg wordt niet teruggestort.
Rutger is de weg kwijt en met hem de ikjesredactie. Dit is een anekdote??
Qua intro, nee, daar mag je niet aan zien waar het is geschreven. Dat moet om de ikjes gaan en alleen om de ikjes. Mijn spellcheck hier in Paramaribo maakt wel iedere keer “ijsjes” van “ikjes”. Kennelijk is het fenomeen hier niet bekend.
Intro is weer dik in orde. Het ikje is zielig.
Rutger heeft een raar idee van wat mannelijke kwaliteiten zijn.’ Lezen op het toilet’ staat er bijvoorbeeld niet bij.
Identiteitscrisis.
Lezen op het toilet?
Jazeker. Of een sokkenbolletjes in de wasmachine.
Wat mag dat zijn? De sokken in de bolletjes en dan in de wasmachine? Lijkt me een tamelijk geslachtsloze bezigheid.
De sokken tot een bolletje gedraaid, denk ik. Lijkt me iets voor mannen (m/v) ja.
Staand lezen bedoel je?
Maar dat doe je toch nadat ze gewassen zijn, na het drogen? Anders worden ze niet schoon.
Sowieso zijn bolletjes geen gezicht. Sokken horen netjes gevouwen ribberecht in de la te liggen.
Strijken hoeft niet, maar enige orde en overzicht is toch wel op zijn/haar plaats.
Ik ben het met je eens, maar probeer in Lummels denkraam mee te gaan.
Bij de leessuggesties op NRC.nl . Zo krijg je vanzelf beschouwelijke Ik-jes.
https://www.nrc.nl/nieuws/2022/04/22/hoe-dan-witte-man-a4115147
Ik zou het niet kunnen, al is het nog zo.
Staand lezen kan ik wel, maar ik zie er de zin niet van in. En als ik zit heb ik wel iets anders om me druk over te maken. Sokkenbolletjes in de trommel proppen is raar, maar zou ik op zich wel kunnen. Een, twee, hopla, deurtje dicht en na mij de zondvloed.
Ineens zag Rutger de dag die hij wist dat zou komen. Hij ging de vaatwasser uitruimen.
Iets te lezen mee naar de wc als je moet poepen natuurlijk. Of doet een echte man dat ook staand?
Als je een uitgetrokken sok (tot een soort bolletje vervormd) zo in de machine kiepert wordtie ook schoon. Je moet hem dan recht trekken als je hem laat drogen.
Moet een zware stoelgang zijn dan, als het zo lang duurt dat je iets te lezen mee moet nemen. Of slechte timing. Ik ga zitten en sta binnen 3 minuten weer buiten, hoor. Niet eens de tijd om een ikje te lezen.
Timmerark staat aan de deur te rammelen…
Oh ja! Dat was ik vergeten. Timmerark las, luisterde radio en schreef blogs en reacties op zijn tablet in het toilet. Was allemaal ellenlang dus dat moet ernstige constipatie geweest zijn, resulterende in woordendiarree.
Iets te lezen op de wc is niet alleen een momentje van rust, teken van innerlijke beschaving maar vooral blijk van waardering voor het Goede Leven.
Koffietafelboeken zijn voor snobs; levensgenieters hebben een uitgelezen selectie wc-leesvoer.
Zo heeft DSR eens mogen verblijven tussen meer dan 30 Garfield-pockets, keurig gesorteerd op een plankje.
Verder kun je met boeken als 1,024 Interesting Facts, het SAS Survival Book of de Gids voor den Goeden Echtgenoote nooit dwalen.
Baard
We zagen een stel wandelen waarvan de man zich duidelijk een paar dagen niet had geschoren. Hij stopte, trok zijn vriendin naar zich toe en kuste haar. Mijn vrouw citeerde zachtjes (voor de gelegenheid een klein beetje aangepast) een versregel: „En de distelvink prikte gaatjes in de stilte.” (Felix Timmermans)
Luc ten Klooster
Luc en zijn vrouw missen de romantiek in het eigen leven. Als je op straat zo aandachtig naar andere stelletjes gaat kijken dan is dat wel duidelijk. Tenzij het voor een ikje was.
Het citaat in kwestie biedt nog wel meer aanknopingspunten voor amoureuze varianten:
“Een distelvink tikt gaatjes in de stilte. En op het glanzend vlies van ‘t diepe water ligt de hemel genietend op zijn rug met waterleliën tusschen de vingeren. Een telefoonpaal, die naar schepen riekt, zoemt binnensmonds gazettennieuws.”
Bron: https://www.dbnl.org/tekst/timm010minn01_01/timm010minn01_01_0001.php
Oei, dit is spannend zeg. Nog 1 volger erbij en we hebben er maar liefst 1100!
Ha! Dit wordt de week van de ruwe pareltjes.
Ik hoop dat de redacteur van dienst deze week zijn goede werken voortzet.
Deze versregel is er aan de baardharen bijgesleept.
Terwijl de stropdas verdween, deed de baard zijn intrede. Dat zijn zo van die langjarige golfbewegingen. Wie kijkt er nu nog op van een ongeschoren man, zoals dat ‘duidelijk’ suggereert?
Enfin, wat een kwasterig stel, wat een aanstellerig Ik-je. We zullen het er als volk wel naar gemaakt hebben.
Asjemenou, een knijpbriefje van Boer’nsmurf! Veel onwijze praat over de gaspriez’n, benzinepriez’n, eerpelpriez’n en de dreugte.
En hij heeft z’n beroemde carbidkanon, waar grootvader nog Duutse Junckers (en ook per ongeluk een of twee Spitfires) mee uit de lucht had geknald, gedoneerd aan Oekraine. Helaas, het bleek dat dat oplichters waren uit een naburig gehucht, die er de hele Paasdagen mooi weer mee hebben lopen spelen.
Enfin, hij wilde maar zeggen dat het Ik-je van vandaag hem deed denken aan het geestrijk discours dat hij onlang had met zijn vrouw:
“Dus wi’j hadd’n ut middagmaal achter et vestzakkien, ik kome in de bien’n, en wat denk ie? Ek scheure uit de broek! Mien vrouwe grinikken.
‘Maleachi, wat lach ie?!’, zee ik.
‘Habbakuk, zien broek is stuk’, zee de vrouwe.
‘Mar Ezechiël, die maakt um wel!’, besloot ik.
En doarmee waar ik de vrouwe te glad af, want zie mos de naaijmaande teveurschien haal’n en ikke ging lekker een uiltien knapp’n. Hahaha! En zo brengt de dichtkunst vreugde allom, wol ek mar zegg’n.”
“Een telefoonpaal, die naar schepen riekt, zoemt binnensmonds gazettennieuws.” Wat een fraaie zin!
Ja, dat is een keimooi zinnetje. Talentje die man!
Ook die hemel die daar lekker op zijn rug ligt te vingeren, je ziet het voor je! De distelvink is in feite nog de minst geslaagde zin. Waarom? Een distelvink die slaat niet, die tikt niet, die heeft een lieflijk kwettertje. Ik denk dat de schrijver in de war was met het roodborstje.
Hongerwinter
Ik (bijna 50) ga met mijn vader (bijna 80) naar de boerin (net 100) op wier boerderij mijn vader in de Hongerwinter vertoefde. Mijn vader en ik worden vriendelijk begroet als we in het bejaardenhuis worden ontvangen. Het eerste wat ze aan mij, met krakende stem, vraagt: „Hoe gaat het op school, jongen?” „Goed hoor, mevrouw”, zeg ik.
Mart Dijker
Ben alleen nog benieuwd hoe oud die boerderij bijna was?
Mooi verhaal. Lief. Past in de ruwe pareltjesketting.
Het is vandaag 4 mei.
Dus ja, toepasselijk.
Maar het is alsof ik soortgelijk verhaal vaker heb gehoord.
Is het zo druk in het spambakje?
Dementerende oudere zegt iets tegen NRC lezer. Dat moet in de krant. Om plaatsing te verzekeren wordt er aangehaakt op een actuele gebeurtenis.
P. vindt het een lief verhaal, en zo zal het ook vast bedoeld zijn, maar DSR denkt er toch anders over.
Voor de gelegenheid van 4 mei was bij uitzondering een treffende oorlogsanecdote van lang geleden op zijn plaats geweest, in combinatie met het uitzonderlijk weerzien na bijna 80 jaar. Maar helaas, de boerin wordt seniel, compleet met ‘krakende stem’ opgevoerd.
Smaakte het eten destijds niet? Moest er met gouden horloges voor een ei worden betaald? Je zou er haast wat van denken.
Misschien was het de bedoeling de herdenking te relativeren. Is een beetje de trend de laatste tijd.
Ilona, mis je een reactie? Spambakje is leeg.
Ik denk dat het een inmiddels algemeen geconstateerde combinatie is van weinig meemaken en dat dan ook nog eens ongelukkig opschrijven.
https://www.nrc.nl/nieuws/2018/05/03/de-dodenherdenking-heeft-nooit-bestaan-a1601836
Ter illustratie van wat ik net zei.
Voor mensen die er – al dan niet via familie en bekenden – niet direct persoonlijk bij betrokken zijn is het misschien inmiddels zo langzamerhand wat overdone, de herdenking van de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog, inmiddels 80 jaar geleden, in een wereld waarin dagelijks duizenden mensen worden afgeslacht in oorlogen elders, hier en nu. Beter ware het om van 4 mei een algemene bezinningsdag te maken, waarin bij de gekkigheid van oorlogen en speciale militaire operaties wordt stilgestaan, de slachtoffers van altijd en overal worden herdacht, en 5 mei af te schaffen. Vrijheid is sowieso aan inflatie onderhevig en het woord besmet vanwege het misbruik ervan door wappies en co.
Ik ben nog opgevoed, ook op school met deelname aan de Dodenherdenking etc., om de Tweede Wereldoorlog als moreel ankerpunt te zien. Prima om de herdenking daaraan op te hangen, en in het verlengde daarvan de oorlogen die daarop volgenden erbij te betrekken – wat nu ook al gebeurt.
Dat lijkt me nuttiger dan een tamelijk algemeen-abstracte bezinningsdag. Zeker nu bepaalde geledingen van de jeugd, het was vandaag nog in het nieuws, kennelijk vatbaar zijn voor Holocaustontkenning c.q. -relativering.
Bevrijdingsdag is in feite al afgeschaft: eens in de vijf jaar een vrije dag, en pech gehad als het in het weekend valt. Vrijdheid vieren op een koopje, het zou wat.
Nee, geef juist iedereen ieder jaar weer gewoon vrij. Het aantal publieke feestdagen is in Nederland toch al een van de laagste van Europea.
Blijft een beetje gek toch, om het einde van de Tweede Wereldoorlog te vieren terwijl we al middenin de Derde zitten? En de voortdurende oorlogen in het Midden- en Verre Oosten, Afrika, China, dat is allemaal ver van mijn bed? Als wij maar een dagje kunnen koekhappen omdat we ooit eens in een heel ver verleden bevrijd zijn?
Koekhappen? Je bent met Koningsdag in de war, vrindje. En juist een goed begrip van de Tweede Wereldwereldoorlog schept een duidelijk perspectief op de huidig toestand in de wereld. Heeft het altijd al gedaan.
Nee, Bas, ik kwam er om 10:41 niet door.
En vrijheid relativeren vanwege ‘wappies’? Dat voorstel is bij deze, door iedereen & niemand uitgezonderd, schaterlachend verworpen.
Het ankerpunt, zoals DSR het noemt, is nu -en ook bij mij- de Tweede Wereldoorlog.
Vandaag de dag weten we dat voor en na die tijd ook Nederland was betrokken bij andere oorlogen. En behalve Nederland ook België. Frankrijk. Italië. Enfin een opsomming zonder einde.
Dodenherdenking moet blijven bestaan, vind ik, niet alleen in huiselijke kring voor de daar betreurde doden, maar ook wat algemener. Herdenken van gesneuvelden in welke oorlog dan ook.
Tegen beter weten in zeg ik nog steeds MLNW.
Make Love Not War.
Nee DSR, het begrip “vrijheid” is gedevalueerd vanwege het misbruik ervan door wappies. Het begon al lang geleden met de PVV. Partij voor de Onvrijheid toch, althans voor een groot deel van de bevolking? En nu worden coronamaatregelen, de EU, het klimaatbeleid, de NAVO, goede zeden en normen en waarden bestreden met … dat het tegen de vrijheid zou zijn.
Dat maakt het belang van het begrip vrijheid juist groter.
Vrijheid is, net als democratie, niet voor bange mensen. En eigenlijk vind ik die tirade over van alles en nog wat, van de PVV, de Navo en de goede zeden, nogal bangelijk. Zicht op een oplossing biedt het ook al niet.
Tirade? 🤣🤣 Ik som een paar verschijnselen op, mensen, meningen, wappies, die “vrijheid” aangrijpen om vrijheid voor anderen te beperken.
Zicht op een oplossing voor elke observatie, daar leg je de lat wel hoog, hoor. Mensen voor bangerik uitmaken die iets signaleren of hun zorg ergens over uitspreken is dan dus jouw begin van een oplossing? Gewoon er niet meer over praten, kop in het zand? Me dunkt dat je daarmee nu juist zelf een bangige indruk maakt.
Samson
Op een zonnige woensdagmiddag loop ik met mijn moeder een blokje om met onze hond die grote gelijkenis vertoont met de harige grijs-witte hond van de Belgisch-Nederlandse kinder-tv. Nu benadert een jongen ons met de vraag of hij de hond mag aaien. Mijn moeder, altijd blij met mede-hondenliefhebbers: „Ja natuurlijk, net Samson, hè?” Waarop het jongetje antwoordt: „Ik heb geen Samsung, ik heb een iPhone”.
Annabel de Wit
De eerste zin is krankzinnig in zijn opbouw. De tweede zin begint met een heel raar “Nu”. Uit de woordenbrij komt er dan eindelijk een flinterdun pointetje uit de bus. Een jongetje verstaat Samsung in plaats van Samson. Annabel moet maar geen ikjes meer insturen.
Ik had nog nooit van het fenomeen gehoord, maar Samson is dus een fictieve hond, een pop. Zie o.a. onderstaande video waarin het beest Bassie ontmoet.
Dat signaleren van APD behelst niets meer dan een berg vage klachten die van alle van alle tijden (de ‘goede zeden’, wat zijn dat überhaupt) met warrige praat over vrijheid als conclusie.
Gelukkig maar dat ie niet in de politiek zit, want het is even leeg als naargeestig. Die luchtvaartjournalist van de VVD is er een ziener bij.
Het Ik-je.is reeds afdoende besproken. Ik wil wel weer eens een goeie!
Dit pareltje kan direct voor de zwijnen.
Helaas is het niet alle dagen feest in ikjesland. Niet eens een ruw pareltje. Een niksje.
Trouwens, een “jongetje” met een iPhone? O tempora, o mores !
Hij zit vast op het PVV-forum te pleiten voor terugtrekking uit de Navo, terwijl ie tegelijkertijd op een ander schermpje een of andere onzedigheid bedrijft. Daar zinkt onze vrijheid, ooit zo onaantastbaar geacht, als de Titanic de onpeilbare diepte tegemoet. Weldra is ze voorgoed buiten ons bereik!
Wat nu gedaan? Ik weet het: we schaffen Bevrijdingsdag af! Wat stelt het immers nog voor, en het klimaat gaat ook al naar de vaantjes. AAARGH!
Update m.b.t. Klare Taal: geen nieuws. Ook op mijn emailtje helaas geen response gekregen.
DSR is zelf in de war. Een snelle google leert dat overal in Nederland en zelfs daarbuiten koekhappen tot het standaardrepertoire van Bevrijdingsdag behoort. Uit de honderden voorbeelden licht ik er eentje uit, op het mooie Slot Loevestein:
Op Bevrijdingsdag start er vanaf 11:00 uur een colonne oude legervoertuigen vanaf Slot Loevestein. Zij zetten koers naar eindbestemming Zaltbommel, waar een defilé zal plaatsvinden.Tussen 11:00 en 16:00 uur kun je aansluiten bij een workshop Ganzenveer schrijven, met het thema ‘wat betekent vrijheid voor jou?’. Daarnaast zijn er natuurlijk oudhollandse spellen zoals spijkerpoepen, koekhappen, blikgooien, steltlopen, etc.
Het meisje op de foto kijkt wat beteuterd, vindt geen koek maar de kat in de zak. Het lieve kind weet niet dat je voor koekhappen omhoog moet kijken. Die hangen aan een draadje. Maar goed, het is misschien haar eerste Bevrijdingsdag.
Niet in Mijn Nederland!
Ook meneer Terlouw had het vandaag over vrijheid. Prachtig betoog.
Ik zie de executive summary met belangstelling tegemoet. Was er iets wat eruitsprong?
Twaalf minuutjes aandachtig luisteren, zonder dat ie kan interrumperen, is teveel gevraagd voor DSR.
Ik heb tal van prachtige dingen op mijn podcastluisterlijstje. DSR staat open voor een toevoeging, toont oprechte belangstelling, maar tot een fatsoenlijke toelichting is een arrogante snelschijter als APD kennelijk niet in staat.
Wat Terlouw ook heeft willen zeggen, het heeft APD niet van het sneren kunnen weerhouden. Hou het dan lekker voor je als er niet over wilt praten.
Ach, DSR gaat in zijn machteloosheid weer eens vulgaire scheldwoorden gebruiken. Het laagje chroom is wel heel dun. Maar met mensen die me zonder reden uitschelden communiceer ik niet. Welterusten vadermans, hopelijk slaap je goed ondanks de inname van al dat lekkers. Hips. Nee, zelve zit ik aan een groot glas verse kokossap, zojuist voor mijn ogen met een groot hakmes uit een jonge babykokosnoot gekapt.
Een snelschijter is APD, binnen drie minuten klaar naar eigen zeggen.
Met dat hakmes wordt wel erg opvallend gezwaaid. Gelukkig is APD ver weg.
Je zult voor de rest van de dag genegeerd worden, mannetje. Schelden daar houden we niet van, ordinaire taal graag reserveren voor die andere site waarop je een frequente reageerder bent, GeenStijl, daar wordt het aangemoedigd en in vulgariteit overtroffen, hier valt het dan stil.
Van arrogant gesneer, de hele dag al, is ook niemand gediend. Het zal een zegen zijn met rust gelaten worden -milde glimlachicoon-.
Alvast veel plezier met het schrijven het introotje.
Stolperstein
Op de plek van de woning van waaruit Heintje Brokmeijer-Duveen werd weggevoerd staat nu mijn huis, gebouwd rond 1975.
Het struikelsteentje is maar klein. Om de aandacht erop te vestigen heb ik een plaquette gemaakt. Een foto van Heintje was niet te vinden, maar wel een van haar huis. Iedere dag wordt de plaquette wel een paar keer gelezen.
Heintje Brokmeijer-Duveen, herinner haar naam.
Marian van Egdom
NRC loopt weer een paar dagen achter de muziek aan. 6 mei is de dag van Pim Fortuyn, ook geen naam om licht te vergeten.
Maar NRC had niet zoveel met ‘m.
Dit ikje had op 4 mei niet misstaan.
Nu komt het te laat. Beetje vreemd van de ikjesredactie. Blijkbaar konden ze niet kiezen. Maar dan hadden ze die over de hond kunnen laten vallen.
Ik zou er best bij willen zijn, bij de ikjesselectie.
Ja, een ikjesselectiepanel bestaande uit lezers onder voorzitterschap van Arjen, dan zou het weer goed komen in ikjesland. Niet een willekeurige stagiaire zonder historisch besef en levenservaring die zware verantwoordelijkheid geven.
Het ikje van vandaag? Och. Al afdoende besproken door de andere leden van het ikjespanel, niks aan toe te voegen zo onder het slaperige genot van mijn eerste koffie.
Hier nog ter nagedachtenis aan de betrokkenen het plaatje, ergens in een straat in Middelburg:
Bron: Wikipedia
(Francisco Peralta Torrejón)
De lezersschare, uit wie ook de uiterst magere Ik-jes van de laatste tijd voortkomen, betrekken bij de selectie? Dat lijkt me een slecht idee.
Nee, hier moet de krant soeverein haar verantwoordelijkheid nemen: elke dag presenteert de hoofdredactie een selectie van vijf Ik-jes, inclusief motivatie. De uiteindelijke keuze is aan de hoofdredacteur. Deze dient zich schriftelijk te verantwoorden aan redactie en lezers indien hij besluit geen Ik-je te plaatsen.
Acceptgiro
Ik trakteer mijzelf op een vakblad-abonnement. Leuk en leerzaam, dacht ik zo. De contributie dient te worden betaald via de acceptgiro onderaan de welkomstbrief. Zoals een echte millennial betaamt, heb ik zoiets nog nooit gezien. Hoe werkt dit? Moet dit echt op de post? Ineens groeit sympathie voor de ‘oudjes’ die de mobiele bankieren-app niet begrijpen. Met lichte schaamte loop ik het bankkantoor in: „Mevrouw, hoe betaal ik deze papieren acceptgiro?”. „Simpel, dat kan gewoon in de app!” Mijn seniorenervaring is compleet.
Bjorn van der Laan
Laatste zinnetje!
Schrappen en er blijft een aardig ikje over.
Staan er geen kleine lettertjes op die acceptgiro met aanwijzingen hoe je via telebankieren kunt betalen?
En een QR-code, kun je gewoon inscannen.
Nounounou. Weer een snotneus die denkt dat de jeugd computer savvy is. Weten ze nog dat de generatie van pioniers Steve Jobs en Bill Gates nu boomers genoemd worden?
Zelf een abonnement nemen op een vaktijdschrift, leuk en leerzaam bovendien dus….
Hopelijk leest die krenterige huisarts op rust van laatst mee.
Misschien sla ik vandaag maar eens een introotje over. Erg? Ontroostbaar?
Bittere tranen….
Ok dan maar weer … Morgenochtend op veler verzoek toch weer een vers introotje.
In ander nieuws: heden de “mooiste” prijs gewonnen in de #spelenmettaal moederdagwedstrijd. Waarmee? Met het tranentrekkende verhaal over https://basvanvuren.org/2011/05/04/het-laatste-eindoordeel-van-de-schrijvende-rechter/, inmiddels maar liefst 11 jaar oud maar nog altijd gelezen in deze tijd van het jaar.
