Klep na gebruik sluiten (381)

Over ikjes en Amsterdammertjes

In de veerbootterminal van Harlingen. In een grote supermarkt. In de Sloterkerk in Amsterdam. Bij de deur van de zanglerares. In een restaurant. De lezers van de NRC waren vorige week weer overal en ze maakten weer allerlei dingen mee. Lees maar gauw wat er allemaal gebeurde en wat het vaste ikjespanel ervan vond!

Na veel gezoek lukt het hem eindelijk om “de begeerde koffies” te bestellen

Nico van Schoot bijvoorbeeld. Die was me daar ineens in de veerbootterminal van Harlingen. Het moet niet gekker worden. Waarom hij daar was? Omdat hij altijd vrolijk wordt van havenstadjes. En de andere havenstadjes waren op. Hij bestelt vrolijk twee cappuccino’s bij de vrolijke meid achter de balie van de hippe koffiestand. Dus dat je niet denkt dat het een sombere bedoening was daar in Harlingen. Nee, maar dat weet je, zodra Nico ergens opduikt wordt het een vrolijke boel. Zo ook nu weer. De vrolijke meid zegt dat hij zijn bestelling op het scherm achter hem moet doen. Nico wordt toch “gelijk een beetje minder vrolijk”, bekent hij. Met een pruillipje begint hij met zijn dikke vingers op het befoezelde scherm te tikken en te vegen. Na veel gezoek lukt het hem eindelijk om “de begeerde koffies” te bestellen. Als hij zich omdraait ziet hij de twee dampende bekers al klaarstaan. „Ja, ik wist al wat u ging bestellen!” roept de vrolijke meid vrolijk. Nico stampt de zaak uit en schreeuwt dat hij niet met zich liet sollen en dat hij dit in de krant zal gaan zetten en dat ze dan de klanten wel op hun bolle vrolijke buik zullen kunnen schrijven. “Eikels!” riep hij nog willekeurig en behoorlijk zinloos over zijn schouder. Want eikels, die waren er niet meer toen hij de terminal had verlaten.

Zelf was ik ooit ook in Harlingen en at daar een heerlijk broodje kroket en dronk daar een lekkere chocomel bij. Werknemer Ellen was een vrolijke meid, dat weet ik nog wel. Schermen hadden ze toen nog niet, het was net na de Tweede Wereldoorlog. Foto (c) 2018 BvV

Onze Schrijvende Rechter (DSR) – de D staat voor De – vond het een leuke openingszin. “Vrolijkheid en havenstadjes, dan wil je wel verder lezen”. “Helaas had hetgeen volgende niets van doen met het veelbelovende begin. Gedoe over dienstverlening in de horeca, moderne malligheid. Nee, de lezer is hier op het verkeerde been gezet (…) Nico, ouwe trut van ons allemaal, gaat het inmiddels weer een beetje?!” milde-glimlachicoonde hij. Ook Lummel vond dat Nico zich niet zo aan moest stellen: “Leuke meid. Ze moet van haar management de officiële procedures doorlopen, maar geeft gewoon de twee kopjes koffie. Goed opgelost, zo kan het dus ook, ik ben daar vrolijk van geworden.” Een mening die gedeeld werd door Jokezelf. “Geweldig! Wat een vrolijke meid” schaterlachte ze gul. Maar ook Pawi vond dat op een scherm bestellen maar omslachtig. “Voor je het weet maak je een foutje. Zit je met twee porties friet en drie hamburgers waar je eigenlijk een schaaltje dubbelgedopte tuinbonen had gewild.”

Tuinbonen a la Lummel

Tuinbonen? Of we nog tuinbonen bliefden had Lummel ineens uit het niets gevraagd Onze literaire chefkok uit Frankrijk had een lekker tuinbonenrecept op zijn kookblog gepubliceerd en wilde dat even laten weten. Mag. Kan. Een culinair uitstapje tegen etenstijd naar zijn minst gelezen maar wel leukste kookblog ter wereld is zeker aan te raden.

Wij gingen gauw door naar het ikje van de dinsdag, want daar zijn we pas. Het ging over een muntje dat in de winkelwagen van Peter van der Minne moest en een oudere dame die dat niet snel genoeg leverde. Gooi het maar in mijn pet, was de teneur van de reacties.

“Italianen kennen niet van je winnen, maar je ken wel van ze verliezen”

Op woensdag plaatste Geert Verweij een ikje over de Buma/Stemra, da’s vast geen toeval want die hadden precies die dag hun algemene ledenvergadering. Hij vroeg zich af hoeveel je moest betalen als je een compositie van Philip Glass live laat spelen in de Sloterkerk te Amsterdam. Een heleboel hoop ik, in Groningen is het een stuk goedkoper. We zeiden er met z’n allen niet veel van, want Feyenoord moest voetballen tegen de Italianen en dat kwam rechtstreeks op de tv, inclusief de rellende hooligans. “Italianen kennen niet van je winnen, maar je ken wel van ze verliezen” citeerde Ad Hok een kenner.

Op donderdag was er geen ikje. Scheldkanonnades natuurlijk, daar word je niet goed van. Ook op Twitter werd de redactie helegaar verrot gescholden, echt genant. Maar ja, het was Hemelvaartsdag en dan wil de redactie ook weleens met een schort om achter de barbecue in de achtertuin staan. Pawi reed naar Rotterdam en bekeek het Depot. “De kroketjes zijn ook daar aan de kleine kant, dat wel”, oordeelde ze. Ik zou zelf voor kroketten een stuk dichterbij huis blijven. En het concept bevreemdt me. We gaan toch ook niet in het magazijn van V&D kijken, maar wachten netjes tot die hun voorraad keurig met etiketten en al hebben uitgestald? Man man … Boijmans, de Lidl onder de musea, hoor. Maar goed, volgens Pawi had Boijmans ook voor de sluiting al een raar concept en hing alles door elkaar, van middeleeuws tot pop-art. In het Depot stoort dat niet, volgens haar. Gaat ook dat zelf zien, zou ik zeggen. Het ziet er van buiten in ieder geval prachtig uit. En als je goed kijkt dan zie je Pawi en de chaperon weerspiegeld op de parkeerplaats.

https://www.boijmans.nl/dist/assets/img/temp/depot/depot_header_6.jpg

Nou en toen moest Tonny de Wilde nog uithalen, met zijn wereldikje. Hij had jaren geleden zangles en op de voordeur van het huis van zijn zanglerares prijkte het bordje “zangpedagoge”. Nou nou, wat een informatie weer. Het hing dus niet op de achterdeur, daar waar niemand het zou zien. Misschien hing daar wel een bordje met haar nevenverdienste voor in de nachtelijke uren, Tonny houdt daarover wijselijk zijn mond. Maar goed, in die voordeur zat dus ook een brievenbus. Zijn zanglerares had er een hekel aan als die brievenbus na het inwerpen van post open bleef staan. Dus wat voor bordje prijkte er nog meer op haar voordeur? “Klep dicht houden”. Een aardig woordgrapje, daar niet van. Ik ken toevallig een zanglerares, nou, die is een stuk minder grappig. Breek me de klep niet open. Pawi vond dat het niet helemaal klopte. Als je de klep namelijk dicht houdt dan kan er geen post door. Wat zou er dan op dat tweede bordje hebben moeten staan, zo vroeg zij zich verkneukelend af.

Helaas niet uitgereikt vanwege leveringsproblemen

“Kip, DSR heeft je!” plaatste DSR razendsnel om de eerste te zijn. Maar dat ging over iets anders, zoals later bleek. Het was de 100e reactie en hij dacht dat hij daarmee het felbegeerde lepeltje had gewonnen. Dachten wij ook aanvankelijk, maar we kwamen er op de redactie al snel achter dat die echt nergens te krijgen zijn op dit moment. Zelfs Sywert gaf niet thuis toen we hem ten einde raad om hulp vroegen. De leveringsproblemen lijken nog wel een tijdje aan te houden, gelukkig kan ik melden dat er aan een alternatieve attentie gewerkt wordt, met ondersteuning van een sponsor.

Op dat bordje zou “Klep na gebruik sluiten” kunnen staan, zo suggereerde een snugger iemand. Maar toen was het lepeltje al weg en resteerde alleen de morele prijs voor de grappigste reactie aller tijden.

Je kunt erin prikken en kneden zonder handschoenen

Sjaak Rovers bestelde om de week af te sluiten een “mooie fles Sauvignon blanc”. Uiteraard na het bestuderen van de wijnkaart, zo schreef hij erbij, want waarom zou je een verhaal beknopt vertellen als je ook kunt uitweiden? Dat die fles mooi was, dat betwijfel ik, wijnkenners of zij die daarvoor willen doorgaan geven met dat “mooie” aan dat de wijn zelve goed lijkt te zijn, maar ze willen dat achteloos doen. Televisiekoks hebben het ook over een “mooie riblap” bijvoorbeeld, en echt, die zijn dus zeker niet mooi, die zijn bloederig en je kunt erin prikken en kneden zonder handschoenen. Maar goed, Sjaak zat daar dus in dat restaurant en bestelde zijn wijn. En de reactie van de ober deed het tafelgezelschap verstommen! Wat het joch vroeg? Of ze er ook wijnglazen bij wilden! Daar zakt inderdaad je broek bij af, maar gelukkig zaten ze. Als ze ja hadden gezegd dan had de ober vast met een “dan moet u ze zelf afwassen” geriposteerd, zo opperde Ilona. “Hier opdrinken of meenemen?” had ook een vraag kunnen zijn. En Pawi dacht dat er misschien alleen Duralex glazen op tafel stonden.

Glas bier, eigen glas, eigen bier, eigen foto (c) 2022 BvV

Natuurlijk ging het ikjespanel, dat verder niet zo gek veel te doen had vorige week bij gebrek aan hele slechte ikjes, toen maar eigen anekdotes opdissen over eigen bestellingen van glazen in hun horeca. DSR bestelde bijvoorbeeld een Amsterdammertje en vond het vreemd dat hij een trottoirpaaltje op zijn tafel geplempt kreeg. Volgens Ilona had hij nog geluk dat hij geen ossenworst geserveerd kreeg. Lummel wist te vertellen dat een Amsterdammertje het laatste glaasje uit een jeneverfles is. Die laatste druppels zijn gratis, als je althans op tijd “Amsterdammetje” door de zaak heen schreeuwt. Zou DSR wel toevertrouwd zijn, denken we zo. Wij, stijlvol als we zijn, zouden die bijna lege fles jenever wel zien maar niets zeggen, of het geestrijke vocht grootmoedig aan een langslopende vluchteling schenken. Ad Hok is een Nederlandse Amerikaan en drinkt zijn bier het liefst direct uit de fles en nog liever, als het tapbier is, uit een koude pul. Dat we dat ook weten. Onthoud dat nou ook eens een keer, mensen, moet ik dit soort essentiele dingen blijven opschrijven?

En toen was het alweer klaar, het nieuwe intro, een beetje afgeraffeld dit keer, maar dat mag ook weleens toch? Dat komt omdat ik dit boven in de schrijfkamer zit te schrijven en ineens dorst in bier krijg. En dat staat beneden. En dat ga ik nu opdrinken. Uit een bloemenvaas desnoods, of uit mijn blokfluit, die gebruik ik toch al jaren niet meer.

Wil jij net als De Schrijvende Rechter, Lummel en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Vind je het geen probleem als je reacties zonodig worden samengevat of geredigeerd maar altijd met bronvermelding? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan een hartverwarmend Zoemuurtje©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?

Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is

Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.

Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.

Bas van Vuren, aangenaam!

Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org

Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. 

De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik was vorige week maandag en dinsdag nog in Suriname en we hadden ook een paar excursies voor spouses – of lady programme – zoals dat nog altijd heet. Man man. Maar goed, je ziet dan toch wat vlinders en tropische vogels en dat is leuk. Gelukkig zaten ze in een kooi en soms zelfs op hun eigen voerbakje, dat was wel zo makkelijk met het fotograferen. De volgende keer zie ik misschien weer iets anders.
Foto: “Toerako op voerbak” © 2022 Bas van Vuren

Auteur: Bas van Vuren

Schrijver - Rijmer - Kijker - Kent beroemde mensen - Maakt liedjes - Doet iets met #ikjes - Want ja - Je moet toch wat

133 gedachten over “Klep na gebruik sluiten (381)”

  1. iPhone

    Er is de spot met mij gedreven, ik ben uitgelachen, door mensen die van mij hielden. De oorzaak? Mijn Nokia-telefoon. Ik hield van de eenvoud, het gemak, het formaat. Maar dat deed er niet toe. Het was ‘nodig’ dat ik een smartphone kreeg. Met Kerst lag er een voor mij onder de boom.

    Niet dat het meeviel. Maar nu kon ik in de tram en bij de kapper net als iedereen scrollen.

    Mijn vreugdegevoel wilde maar niet komen. Tot anderhalve week geleden premier Rutte in het Kamerdebat sprak: „Nu pruts ik op een iPhone.”

    Iemand die mij begreep.

    Cora Duin

  2. Er staat in het introotje ergens ‘reactie’ terwijl het ‘redactie’ had moeten zijn.

    Beetje slordig.

  3. Ben benieuwd wat de mensen die van Cora houden reageren op dit tragische misverstand….

    Misschien toch maar iets minder spotten en uitlachen. Straks denkt ze nog dat Poetin haar knipoogjes geeft.

  4. Goed geschreven intro, alweer. We kunnen aan de slag.
    Die toerako had wel eens zo beleefd mogen zijn zijn kop stil te houden.

  5. Ze zeggen dat je een gegeven paard niet in de bek mag kijken. Dus zou je de iPhone ook in het doosje kunnen laten.
    Rutte begrijpt mij? Het is eerder andersom, toch?

  6. Ergens in het introotje staat dus reactie waar het redactie had moeten zijn, weet DSR te melden. “Ergens” oftewel, zoek het zelf maar uit. Heel vriendelijk. En dat van de man die zelf in elke zin wel een typootje maakt, zoveel dat het inmiddels tot zijn handelsmerk verworden is.

    Anyway, ik het het introotje driemaal doorgelezen, van boven naar beneden en weer terug en ik zie hem niet. Jammer, want anders dan DSR ben ik wel blij als iemand me op een typooptje wijst en ik corrigeer het dan graag en met dankzegging.

    Iemand enig idee welke reactie redactie had moeten zijn of andersom? DSR hoeft niet te kijken, want da’s vast teveel werk voor hem.

  7. Ja Pawi, die toerako is een tikkie vaag geworden, te snel voor mijn cameraatje. Heb je weleens, staan toerako’s bekend om heb ik me laten vertellen. Zelfs een kolibrie komt er nog beter op.

  8. Dat biertje staat er prima op. Prima intro en prima foto’s.
    Qua ikje beginnen we de week heel laag. Dat kan dus alleen maar beter worden deze week met een geweldig ikje Zaterdag?

  9. Inmiddels is het foutje gecorrigeerd. Ik zag hem ook, in de buurt van de alinea over twitter. Goed speurwerk dus, Bas.

  10. In stilte een foutje rechtzetten, daar doet APD niet aan. ‘Dat gaat met strokarton” zong Dsr P. al. Bij APD gaat het met misbaar. Alles. Hij verchargerijnt, net als HR.

    Tipje: zoeken met ctrl+F in plaats van drie keer op en neer lezen. Man,man, man, je lijkt Rutte wel zoals je je wentelt in je onbeholpenheid.

  11. Mij zul je niet horen over een typefautje hier of daar, maar enige zorgvuldigheid bij het schrijven van het intro lijkt me wel gepast.
    “Hiero bestelt men wijn meestal per glas. Het is gebruikelijk bier direct uit de fles te drinken. Zelf heb ik liever, als het effe kan, tapbier uit een koude pul”, schreef ik op mei 28, 2022 om 13:31.
    De blogbaas maakt daarvan: “Ad Hok is een Nederlandse Amerikaan en drinkt zijn bier het liefst direct uit de fles en nog liever, als het tapbier is, uit een koude pul”. Nee, dus.
    Dat van die Nederlandse Amerikaan laat ik maar schieten.

  12. In een van APD’s reacties staat ‘het’ waar hij (waarschijnlijk) ‘heb’ bedoelt. Te snel geweest, zo lijkt het.

    DSR verblijft hoogachtend, in afwachting van de correctie en de dankzegging.

  13. Anyway, ik het het introotje driemaal doorgelezen

    Zo is het wel genoeg. Over naar de waan van de dag.

  14. De foto van het Depot is van lang geleden, toen het nog niet af was. Inderdaad sta ik erop, de chaperon niet. Ik stuur nog een fotootje van hoe het er nu uitziet, met een kunstwerkje terzijde. Vanaf het Museumpark.

  15. Er staat “Ik het het”. Dat doet toch pijn aan je ogen?

    Graag gedaan. Kom maar op met de dank.

  16. Blikje

    Het zonnetje schijnt. Nog voor de havermout lekker een rondje door de polder. Op de terugweg raap ik een leeg blikje Grolsch op. Ik kom straks toch langs een prullenbak. Even verderop staan twee jonge gasten onder het viaduct te roken. Doodzonde. Normaliter ben ik met mijn vrouw best braaf. Nu knal ik zonder omkijken het blikje stevig op het beton twee meter naast de heren. Een paar minuten later passeren ze mij op de fiets.

    „Hé meneer. Hoe kunt u een blikje weggooien?! Wij zijn hier in Gouda, dat kan u in Amsterdam doen!”

    Pieter ter Steeg

  17. Bizar en verontrustend. Pieter gooit dus vanaf een viaduct een blikje naar twee onbekende jongens omdat die staan te roken??? Ook al gooit hij ernaast, kennelijk om ze te laten schrikken, dit is heel raar, hoor. What’s next, denk je dan met een kille huivering.

  18. Ik had een opmerking verwacht van zo-vroeg-al-aan-het-bier-meneer?
    Een rare draai, iets wat ook een normaal best braaf mens niet zou mogen doen. Wat een moraalridder!

  19. Wat een raar verhaal. Als de politie klaar is met het onderzoek naar de kaars van Derksen, moeten ze maar eens bij de inzender aankloppen. Hij heeft het proces-verbaal zelf al getikt.

    Beetje flauw om “mijn vrouw” er aan de haren bij te slepen. Deed zij soms mee, moedigde ze hem aan?

    Enfin, de inzender heeft geluk gehad. Een bossien klapp’n was hem toegekomen. Nu kan ie met een verbale schop onder z’n kont richting Amsterdam, waar dit allemaak kennelijk wel gewoon is.

  20. Het blijkt dat in Gouda nare mensen wonen. Blikjes gooien naar anderen en nietsvermoedende bewoners van een andere stad aanklagen. Dit jaar dus maar niet naar Gouda op vakantie.

  21. Meneer weet goed hoe het heurt zeg.

    Woorden zoals ‘normaliter’: brrr…
    En een leeg blikje Grolsch zou ik een leeg grolschblikje noemen.
    Wie zegt dat dat blik door die jongens daar was neergegooid?
    Hoe lang lag het daar al?
    Kan net zo goed z’n brave vrouw geweest zijn.

    Krijg ineens trek in een Goudse stroopwafel en dat komt mooi uit; staan in de kast.

  22. “Normaliter ben ik met mijn vrouw best braaf. “
    Pieter, dat brave hangt me de keel uit. Doe eens gek, man.

  23. Na al die Goudse ellende zou ik een Amsterdamse stroopwafel nemen Ilona. En die kaas vreten ze ook zelf maar op.

  24. Een vermakelijk en absurd bericht plaatst I. daar. Gelukkig is de klager afgedropen.

    Maar leuk geprobeerd: de jonge Gouwenaren hadden de inzender kennelijk tegen zijn vrouw horen wauwelen, over de jeugd van tegenwoordig oid, waarop zij het tamelijk herkenbare Amsterdamse accent onder oren kregen.

    Dus: rokers en zeurzakken komen uit Gouda, agressieve blikjesgooiers komen uit Amsterdam.

  25. Ja inderdaad lummel, gelukkig zijn het geen goudse maar van de jumbo.
    Ik bedacht me wel dat ik voortaan eigenlijk de havermout maar moest skippen, maar ik ga er zo goed op.

  26. I. en DL Lummel overdrijven…..DSR blijftondanks alles wat de rest van Nederland wordt aangedaan gewoon Amsterdammertjes drinken hoor.

  27. De enge Pieter woont in Gouda, het bizarre ikje speelt zich af in Gouda, en toch wordt de hoofdstad er weer met de haren bijgesleept.
    Amsterdammers aller landen, verenigt U!

  28. Ik zit er nu noodgedwongen ook elke dag, in Gouda, om Lummel en Ad Hok eruit te vissen. Geen idee wat ze daar te zoeken hebben. De site zal wel weer gehacked zijn door Heer Rozenwater, die is daar heel goed in, zoals we weten.

  29. Hij kan ook goed spookprofielen aanmaken op zijn site. Van vorige ervaringen bij JdW weet hij inmiddels dat ie niet moet overdrijven.

  30. Hm, bij de ikjes plaatst HR en reageert Luvienna. Een (schrijve 1) reageerder dus. Het zou wat zijn als dat ook nog eens een spook zou zijn! Spookprofiel bedoel ik. Het zal toch niet??

  31. Nou, ‘Hannah’ bijvoorbeeld is een manifestatie van HR’s boosaardige kant, terwijl hij met ‘Bertje’ een goedig personage immiteert.

    De antwoorden van L. bestaan inmiddels uitsluitend uit. “Tja”, “Dan kan natuurlijk” of een afkeurend geluid als iemand op het terras een hamburger besteld. Ik wil geen verdenkingen zaaien, maar zo kennen we haar niet.

  32. Zo kennen we haar juist wel. Besteld moet bestelt zijn. Geen dank

    Hannah en Bertje inderdaad vergeten. Die zijn er dus nog? Schattig zoals Bertje me quasi-onschuldig en ditto gekwetst mailde dat ik toch kon zien dat hij het echt was, want, en nu komt het, “ik ben toch de enige reageerder uit België” .

  33. Intro goed te hachelen. Chapeau weer. En dat ikje van vandaag met dat bierblikje en die jongens vind ik een beetje raar verhaal. Wie raapt er nou eerst een blikje op om dat in een prullenbak te doen om het vlak daarna met kracht naar twee jongens te gooien die onder een viaduct staan te roken? Hij is vast jaloers op die kinderen omdat hij zo braaf is met zijn vrouw. Hij wil natuurlijk ook roken onder een viaduct, maar zijn vrouw houdt dat tegen, denk ik zomaar. Vandaar die stevoge knal op het beton.

  34. Snapchat

    Ik heb een nieuwe bril. Deze maakt mijn best grote ogen nog ietsje groter. Vol trots toon ik iedereen hoe hij staat.

    Een vriendin reageert bedenkelijk: „Je ziet er een beetje uit als… een snapchatfilter.”

    Hedda Treffers

  35. Geweldig hoor, die drie puntjes ook om de enorme clou nog even te vertragen. Wat een ongelooflijk leuke opmerking, wat een grappige vriendin en wat is dit leuk opgeschreven, zeg.

  36. Ik heb er drie reacties over moeten doen om eruit te komen.
    Duurde niet echt heel lang maar er hapert iets bij WP?

  37. Als er dan helemaal niets binnenkomt dan nemen we er toch eentje van Mieke of van Hedda?

  38. Iets is er aan de hand bij WordPress, maar geen idee wat het is. Hopen dat het snel overgaat en ja, ik scan nu noodgedwongen elke dag de spambak (en word daar niet vrolijk van). Man man, dat Heer Rozenwater nog altijd niet uitgetierd is …. En dat sneue typjes nog altijd met free porn e.d. aan de gang zijn. Wat een riool is de meestal onzichtbare wereld toch eigenlijk. Hen je geen weet van als je in de bus of tram om je heen kijkt

  39. Ik had een leuke ingestuurd, maar die was ietsje te moeilijk qua clou denk ik. Zelfspot en dubbele bodem is sowieso moeilijk in deze snelle tijd. Plot moet meteen duidelijk zijn. Terwijl de mooiste nou juist even tijd nodig hebben.

  40. Inkoppertje

    Ik heb een nieuwe bustière. Deze stuwt mijn best grote mammeloeken tot ongeziene hoogte. Vol trots toon ik iedereen mijn décolleté.

    Een vriendin reageert bedenkelijk: „Meid, je ziet er een beetje uit als… een bukkende bouwvakker. Haal in ieder geval de haartjes weg.”

    Hanny Jetses

  41. DSR heeft totnutoe nergens last van. Ben blij voor HR dat ie de free porn heeft ontdekt. Dat scheelt ‘m handen vol geld.

  42. Nou APD, dat belooft wat! Kom maar op met je inzending. De mensen smachten hier naar een goed Ik-je.

  43. Nou, gewoon. Beetje normaal doen, geen onvertogen woord…. da’s toch niet zo moeilijk?

  44. Openingstijd

    Het leek me zo heerlijk ’s ochtends heel vroeg naar het strand te gaan, koffie te drinken en naar de zee te staren. Dus ik vroeg aan de strandtenthoudster hoe laat ze ’s ochtends openging. Ze antwoordt: „Hoe laat zou u willen dat ik openging?” Ik: „Nou… eh, om een uur of acht?” Zij: „U denkt toch niet dat ik voor u om acht uur ’s ochtends openga.”

    Marja Ruijterman

  45. Ook al is ze snibbig, ik zou ook niet zo vroeg voor één klant m’n tent openen.
    En als klant zou ik er ook niet aan denken nog een keer een stap in die tent te zetten.
    Waarom kom je er niet op om je eigen koffie in een thermoskan te gieten, handdoekie mee en staren en leuten maar.
    Onzin-ikje.

  46. Bij heel vroeg denk ik eerder aan half zes, zes uur, maar dat terzijde.
    Zo vroeg als de blogbaas hoeft nou ook weer niet, 02:30 uur!

    De uitbaatster wekte verwachtingen met haar vraag. Om die vervolgens de nek om te draaien met een onaardig antwoord. Wat een ontgoocheling.
    Ilona heeft gelijk: thermoskan en handdoekje mee, klaar.

  47. Ik vond het wel een aardige, licht-absurdistische tweespraak, inderdaad gebaseerd op een de eerder gewekte verwachtingen en hoe het daarmee afliep.

    Begrijp verder de inzender wel. Lekker vanuit een mooie strandtent uitkijken in plaats van blauwbekken in het zand.

  48. Raar antwoord van de strandtenthoudster. Geef gewoon het openingsuur.
    Als dit in Corsica gespeeld had en niet aan een strand in Zuid-Holland, dan had de strandtent de volgende dag in de fik gestaan.

  49. Ik stop voorlopig met reageren. Geen reactie komt aan. Zo is er geen barst aan, een dialoog is niet mogelijk. Bedankt WordPress.

  50. Ik ka opeens wel lijken. Ik heb dus maar met terugwerkende kracht de intro’s geliked. Ik lees mee, stuur af en toe een bericht en like als ik kan. Ik verwacht niet van Bas dattie elke vijf minuten in de spambak kijkt. Ik stuur hem ook geen mail meer als ik weer eens een scheet gelaten heb.

  51. Ja het is me wat. Ik kan er helaas niets aan doen. Het spamfilter doet wat het wil. En pakt af en toe ineens en zonder duidelijke reden Lummel en Ad Hok. Verder niemand en ook hen soms wel en soms niet.

  52. Huh?
    Ik zit me de laatste tijd in het zweet te refreshen, en als het me dan eindelijk gelukt is, kan Bas me natuurlijk niet meer vinden in de spambak.

  53. Fooi

    In het restaurant vraag ik om de rekening. Die komt op totaal 134,50 euro. „Maak er maar 150,00 euro van”, zeg ik en pak mijn pinpas. Ze vraagt mij of ik niet contant kan betalen. Ik heb echter geen cash bij mij. „Jammer”, zegt ze, „nu gaat de hele fooi naar de baas.” Zonder verder wat te zeggen pakt ze het pinapparaat en tikt het bedrag van de rekening in, zonder fooi.

    John Pelle

  54. ….op z’n Gazelle.

    Tsja, wat moet je hier nu van zeggen. De reactie van de niet nader benoemde “ze” over de fooi die naar de baas gaat, kan ik me voorstellen, maar het is aan de klant (die een tamelijk ruime fooi geeft, dat staat dan ook wel weer mooi in de krant) om te beslissen. Misschien wil hij de baas wel een opstekertje geven.

  55. Het lijkt me het beste dat iedereen die ruzie heeft met het filter zijn reactie rechtstreeks doormailt naar APD, die het dan ogenblikkelijk doorplaatst. Op dit soort momenten hoor je er te staan als blogbaas.

  56. Een beetje werkgever laat zijn personeel meedelen in de winst. Zeker nu er een tekort aan mensen is. Daar rekent de serveerster blijkbaar niet op. Zou ze toch even moeten navragen.

  57. Ze zijn het volgens mij zelfs verplicht, maar ja … Fooien kunnen zeker bij de verkeerde terecht komen.

    Lang geleden werden we er voor het uitchecken in een hotel in Indië op geattendeerd dat we de tip echt bij de schoonmaaksters in handen moesten geven. Waarom? Er was een sneue hotelmanager die razendsnel kamers van net uitgecheckten afrende om de fooien die op nachtkastjes en hoofdkussens waren achtergelaten te innen. Brrrr.

  58. In Indië…. da’s zeker lang geleden. Moest je nog in florijnen afrekenen?

  59. De warme spambakker heeft een lepeltje verdiend. Dat kan zo’n man wel gebruiken, dacht ik zo.

  60. Minzaam

    Enkele zomers geleden op wandelvakantie in de Schotse Highlands. Achter mij over het pad naderen twee glimmende Landrovers. Ik wacht in de berm zodat de auto’s, die stapvoets rijden, kunnen passeren. De voorste wordt bestuurd door een grijze dame met een flinke bril op, beide handen stevig aan het stuur. Ik groet beleefd en koningin Elizabeth geeft een minzaam knikje terug.

    Sjoerd Bunnik

  61. Zojuist werd dit ikje voorgelezen op Radio 4. Nog nooit gebeurd.
    Ik dacht bij de aankondiging dat het dan wel een bijzondere zou zijn.
    Het mocht niet zo zijn.

  62. Ik wacht nog even af met het juichen om mijn lepeltje. Je weet maar nooit wat er nog uit de spambak komt.Zo ben je honderd en zo ben je 104.
    Het ikje was de moeite van het plaatsen en lezen niet waard, laat staan voorlezen op radio 4. Misschien kan Bas zich aanbieden als ikjesvoorlezer op de Nederlandse radio. Hij heeft er de ervaring en de stem voor.

  63. Jaja, laatst zat ze nog naast me in de Eurostar.
    Pics or it didn’t happen. En dan nog, so what?

  64. ik zat laatst met de queen in Easyjet. “Are you lummel the warm spambaker?” “Yes” zei ik. “Are you bothered?”

  65. Enfin, de Queen heeft bij leven een Ik-je gekregen. Dan ben je een Hele Grote.

  66. The Queen wacht op het einde, en velen met haar. Overal staan de necrologieën klaar. En de inzender vandaag neemt een voorsprongetje. Iets te vroeg, zeker niet te laat.

    Toevallig zat ik laatst met Bertjens (met een dikke zonnebril op) in het vliegtuig. Raadselachtig, ze heeft vliegschaamte en leest liever zonder die bril. Maar nu is toch een wens vervuld. Met die andere Queen heeft ze niet zoveel, zei ze nog.

  67. The queen kon er niet bij zijn:
    “Maar Windsor Castle is maar 20 mijl hiervandaan”, vertelde de kroonprins de 22.000 toeschouwers. “Als we hard genoeg juichen, kan ze ons misschien horen. Laten we allemaal meedoen.” Erna klonk een luid gejuich van de aanwezigen.
    Als ik ertussen had gestaan – wat ik noooit zou doen – had ik misschien wel Jan Klaassen geroepen.

    Zij had het wel bekeken en zat lekker met Beertje Paddington thee te drinken.
    Broodje marmelade voor hem in haar handtasje, voor onder zijn hoed, voor onderweg.

    Bron cursief: NOS.nl

  68. Dank Ilona, toch ergens best wel een grappig mensenkind. Humor hebben ze wel die Engelsen. Heb ik al eens verteld van die keer dat ik zelve op Windsor Castle mocht logeren? Man man, dat was afzien. Van buiten een paleis, van binnen klein, donker, spartaans, maar goed, je had wel wat om je hele leven over te kunnen vertellen.

  69. Ik heb het nu al verteld. Verdere details wordt DSR boos over. Leuke dingen vertellen die hij niet zelf heeft meegemaakt vindt hij opscheppen.

  70. Was het niet tijdens een logeerpartijtje op Windsor Castle dat Tony Blair en zijn vrouw het ‘s nachts zo koud en donker en klein vonden, dat er een baby van kwam?

Ik vind er dit van: