Wat neem je mee naar een afscheidsdienst: een bloem in cellofaan of in bruin pakpapier? Hoe bestel je discreet een poepzakje voor je hond als Dieuwertje Blok naast je in de rij staat? Wat moet je doen als je het eens bent met het besluit over het persoonsgebonden budget voor je 81-jarige moeder? Hoeveel nieuwe borstels voor de elektrische tandenborstel heeft een 89-jarige vrouw nog nodig? Is het verstandig om zachtjes door het huis te lopen als je zoon aan het studeren is voor zijn toetsweek? Kun je een slonzige vluchteling uit de Oekraïne op zijn woord geloven als hij op een terrasje om geld bedelt?
Coryfeeën van de Nederlandse taal- en letterkunde, en bovendien gezegend met een bovengemiddeld gevoel voor humor
Het zijn vragen, aparte vragen, bijzondere vragen, moeilijke vragen, gekke vragen, nuttige en nutteloze vragen waarop de NRC-lezer die vorige week de krant elke dag las inmiddels het antwoord weet. Hoe of dat kan? De vragen en de antwoorden stonden op de achterpagina en op de website van de krant, ingezonden door nijvere lezers en lezeressen in de vorm van “ikjes”. Hier bespreek ik ze en kijk hoe ze zijn opgeschreven en wat ze losmaakten. Ik doe dat met inspiratie en hulp – wat zeg ik? – aan de hand van het beroemde ikjespanel, bestaande uit coryfeeën van de Nederlandse taal- en letterkunde, en bovendien gezegend met een bovengemiddeld gevoel voor humor. Wat een bofkonten zijn we toch, dat we dat elke week weer mee mogen maken.
“want ze kunnen het niet uitpakken”
Walter Theeuwes schreef over een rouwdienst die hij zou gaan bezoeken. Op de rouwkaart werd gevraagd of de bezoekers een mooie bloem mee wilde nemen. “In een bloemenzaak vertel ik waarvoor ik kom”, schrijft Walter vervolgens, dus ja, die weet een anekdote wel even kort en puntig te vertellen. Hij hoort dat rode rozen veel gevraagd worden en besluit “rondkijkend” om een witte roos te kopen, vergezeld van “een tak met ranonkelachtige bloemen”. Het heeft allemaal nog helemaal niks met de clou te maken, maar dat merk je later pas. De verkoopster pakt de bloemen in, “desgevraagd” (dus niet dat we moeten denken dat Walter het niet wilde en dat de verkoopster er ongevraagd maar op los inpakte) en ze gebruikt daarvoor bruin pakpapier. Ook dat lijkt een overbodig detail, maar nee, nu begint de clou. Walter vraagt of het mogelijk is om cellofaan te gebruiken. De verkoopster zegt dat ze dat niet gebruiken, “want ze kunnen het niet uitpakken”. Nou, Walter sloeg zich op de dijen van de pret, hapte naar adem en rende de winkel uit. Thuisgekomen stuurde hij deze hilarische gebeurtenis naar de NRC. De bloemen lagen nog op de toonbank, die was hij vergeten. En die uitvaart? Daar is hij nooit geweest, want de volgende dag stond zijn verhaal in de krant.
Het panel moest gissen naar de diepere achtergronden van het verhaal. Dacht Walter nu echt dat de overledenen die bloemen zelf uitpakken? Wist hij echt niet dat de dames (m/v) van het uitvaartcentrum die bloemen snel moeten aanpakken en rangschikken, en dat zoiets met cellofaan drie keer zo lang duurt, omdat het zo lastig knipt en storend ritselt? “Het ikje zal als grap bedoeld zijn,” veronderstelde vast panellid Bertie: “Niet geslaagd.” Ook Lummel was niet onder de indruk: “Waardeloos ikje. De redactie is waarschijnlijk al op vakantie. een stagiaire heeft waarschijnlijk de opdracht om elke dag de bovenste van de stapel nieuwe inzendingen te plaatsen.”
“Toen ik Dieuwertje Blok op haar beurt zag wachten, veranderde ik van gedachten.”
Dus ja, dan hoop je dat een volgend ikje een beter onthaal zal krijgen. Maar dan kwam je bedrogen uit. Sally Jane Graham wandelde met haar oppashond maar was de poepzakjes vergeten. Ze liep naar de viskraam om een plastic zakje te vragen. In haar hoofd oefende ze al wat ze zou zeggen als ze zouden vragen waar ze het zakje voor nodig had. Maar toen nam het ikje een bizarre wending, een wending die ook nu nog, bijna een week later, niemand heeft kunnen duiden. Lees maar: “Toen ik Dieuwertje Blok op haar beurt zag wachten, veranderde ik van gedachten. Gelukkig werd niet gevraagd waar ik dat zakje voor nodig had.”
Niemand maar dan ook niemand van het vaste panel, waarvan de leden toch stuk voor stuk voor hele hete vuren hebben gestaan door de jaren heen, had enig idee wat deze “clou” te betekenen had. Was de pointe dat de verschijning van D. “alles in het ongerede bracht en er verder geen acht werd geslagen op het – op zich toch niet al te vreemde – verzoek om een plastic zakje” vroeg De Schrijvende Rechter (DSR) zich verbaasd af. “Of durfde ze in de aanwezigheid van D. niet over poep te praten? Omdat Sinterklaas het dan zou horen? Jammer dat het Edwin Rutten niet was die een pondje kibbeling wilde. Dat praat toch wat makkelijker.” Pawi schreef vals maar trefzeker: “Schrijfoefening: noteer direct na het ontwaken je droom, hoe onsamenhangend die ook lijkt.” Ilona vroeg zich, net als iedereen, af of de inzender nu uiteindelijk wel of niet om dat plastic zakje had gevraagd. En ja, er werd dus niet gevraagd waarvoor ze het nodig had, dus ze had er wel om gevraagd? Ondanks de aanwezigheid van Dieuwertje Blok? Gooi maar in ons aller pet, zo was de algemene conclusie van het panel, en het ikje werd door Lummel voorgedragen als “meest onsamenhangende ikje ooit”.
Gelukkig redde Pawi de situatie met een mopperkontje. Voor de niet-ingewijde: Mopperkont was alhier een regelmatige en geliefde reageerder, die om de zoveel tijd ineens een mooi muziekvideootje, doorgaans klassiek, plaatste en we konden daar dan met z’n allen intens van genieten. Mopperkont is hier helaas niet meer, dat komt voor, dat is jammer, maar such is life. Op het internet verlies je soms mensen, met en zonder reden. Maar het videootje van Pawi mocht er zijn en zou Mopperkont best hebben kunnen bekoren. Ik draag het ook op aan Klare Taal of ze nu wel of niet meeleest.
Zo konden we dan toch nog met een blij gevoel naar het ikje van de woensdag. Dat was van Judith de Jong en ging over haar 81-jarige moeder. Ze had een verzoek voor een persoonsgebonden budget voor dagbesteding aangevraagd. Dat werd afgewezen. De bezwaarprocedure begint met de volgende woorden: „Als u het eens bent met ons besluit dan hoeft u niets te doen.”
Tja, en hier misten we dan weer wat flair, wat pittigheid, wat verrassing, een wending, een wat dan ook, maar nee het was “allemaal even bloedserieus als oersaai” oordeelde DSR: “Next!”
“Ik weet niet of ik nog langer dan twee borstels meega.”
Dat kwam er op donderdag en daarin ging het ook al over een oudere vrouw. Deze was 89 en ze liep nog elke ochtend met ijzeren discipline haar ronde, volgens haar schrijvende postbode, Ferry Wieringa. Ze liet hem op een goede morgen haar elektrische tandenborstel zien en vroeg of hij voor haar nieuwe borsteltjes kon bestellen via het internet. Ferry vraagt hoeveel ze er wil. „Nou, niet te veel. Ik weet niet of ik nog langer dan twee borstels meega.” antwoordde ze met de gezonde dosis galgenhumor die veel stokouwe oudjes hebben. DSR was niet blij met het verhaal, want de postbode “kwakt het hele hebben en houwen van zijn klant op het internet. Het gaat van in de trant van ‘opoe loopt nog zonder stok’ tot ”t mensje weet het ook allemaal niet meer’ en een clou met een baard van een meter tot besluit.” Voor Pawi leek dit ikje wel uit de tijd van Bromsnor te komen. “Alleen die elektrische tandenborstel valt uit de toon” voegde ze er haastig aan toe.
Het leukste ikje van de week kwam van Iris van der Putten. De toetsweek is aan de gang en ze probeert thuis voor haar kinderen de ideale leeromgeving te creëren “met op gezette tijden bakjes rauwkost, hulp bij overhoren en huishoudelijke taken die ik op kousenvoeten uitvoer.” Dan rukt ineens haar zoon de kamerdeur open en roept of ze weer normaal wil doen. “Het is echt heel onrustig als je zo zachtjes doet!” Het hele panel lag krom. Punt. Kan ook weleens gebeuren. Laten we er blij mee zijn.
Anders was dat bij het laatste ikje van de week, dat van Margriet van Lith, over die “slonzige jongeman” die twee jonge blonde vrouwen op een Amsterdams (where else) terras om geld vroeg, “because I’m a refugee from Ukraine”. Er ontspint zich een voor Margriet onverstaanbare felle discussie, waarna de man er als een haas vandoor gaat. Grijnzend zeggen de dames tegen haar: “We first answered him in Ukrainian. But he didn’t understand that. He’s Russian.” Een stukje oorlogsleed in Nederland. Want weet je, die slonzige Rus is misschien wel voor hetzelfde geweld gevlucht als die dames, zei Pawi. Er zijn Russischtaligen in de Oekraïne die tegen Rusland zijn en ook gevlucht, vulde Lummel aan. En ja, als hij een Oekraïens paspoort had gehad, aldus Pawi, dan “hoefde hij niet te bedelen, dan had hij leefgeld gekregen, gratis reizen met het OV, en onderdak. En mocht hij werken.”
Druk maar, jongen. Doe maar.
Dus ja, stof tot nadenken, zo’n op het oog vrolijk ikje. En zo’n vrolijk intro. Ik hoop van harte dat het in de smaak valt. Bij iedereen. Nou ja, er zijn er die niet blij worden van een leuk intro. Hoe leuker hoe verwoeder ze op “1 ster” drukken. Druk maar, jongen. Doe maar. Jij kunt het. Jij mag het.
Wil jij net als Bertie, Lummel en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Vind je het geen probleem als je reactie zonodig wordt samengevat of geredigeerd? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan een hartverwarmend Zoemuur©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik was vorige week weer eens op reis. Vliegen naar verre oorden voor alweer een Bloggerscongres. En ja, ik dacht slim te zijn en vloog via Eindhoven in plaats van Schiphol. Om een lang verhaal kort te maken. Het was ook daar druk. Het was ook daar een chaos. En ook daar stond ik uren buiten en binnen in gigantische rijen. Zowel voor de heenvlucht als na de terugvlucht. Om vier uur ’s morgens – de man lag nog op een oor – moest ik toch even gniffelen om die pientere uitbater van die snackkraam. En ik dacht ook aan Klare Taal. Met liefde. De volgende keer zie ik misschien weer iets anders.
Foto: “Worstenbroodjes brengen troost” © 2022 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Vergeten
Na twee jaar uitstel gaan mijn man en ik eindelijk weer eens naar een concert. Een paar dagen van tevoren worden onze kaartjes gecanceld. We balen maar ik voel me ook schuldig tegenover onze 17-jarige oppas. Wie weet wat voor vets ze heeft laten schieten voor deze oppas-gig. Ik stuur haar een afzegging met uitgebreide verontschuldigingen. Uit haar reactie blijkt dat ze gelukkig niet al te teleurgesteld is: „Maakt niet uit, ik was het toch vergeten.”
Jenneke Bleeker-van Weel
Oppas-gig? Jenneke probeert wel heel krampachtig pubertaal te spreken.
…..maar dan laat je toch ondanks de annulering de oppas komen en ga je iets anders doen?!
Een vergeetachtige oppas. Ik weet niet of ik die op mijn kind zou laten passen.
Vergeetachtig als ze is, vergeet ze misschien ook waaróp ze past.
Forget it!
Ondanks het ontbrekende zwaarvergulde lepeltje, toch een klinkend intro.
Niet voor niets vroeg opgestaan dus.
Dank. En nu hopen dat de boeren het ook massaal lezen en lekker rustig naar de stal terug gaan.
Raar woordgebruik in dit ikje. Gelukkig worden de leenwoorden schuin afgedrukt. Zo weten we dat het niet de taal van de inzendster is, maar van haar (onvergeeflijk) slordige oppas.
Als ik die oppas was dan stuurde ik een rekening voor het halve of hele bedrag. Dat staat toch in de opzegtermen van het contract?
P. denkt dat de schuingedrukte woorden van de oppas afkomstig zijn, maar volgens mij komen ze voor rekening van de inzender.
Zonder rare woorden is de grap niet slecht, hoogstens bejaard.
Het intro is lekker lang. Je ziet dat schrijven ook in gewone taal kan. 😉
De schuin gedrukte woorden gebruikte de inzendster om de taal van de oppas weer te geven, denk ik.
Vet intro. Qua ikje denk ik dat pawi gelijk heeft.
Ik stel voor om het zoemuur om te dopen in zoem-gig.
prima voorstel, wanneer gaat de eerste zoem-gig gebeuren?
Is iemand hier Remco Campert wel eens tegengekomen?
Nou, dat lees je misschien morgen in de krant, Ad! 😀
Nou Lummel, dat zou wel eens na de vakantie kunnen zijn, denk ik zo maar eens even. Hoewel het voor mij volgende week ook wel uit zou komen. Any evening behalve de dinsdag.
“Na de vakantie”? Wanneer is dat?
Oh wat is verhaal van de moeder op kousevoeten goed
Ik dacht nog even dat de jongeman in kwestie zou zeggen dat hij haar hoorde sluipen dwars door de Heavy Metal muziek heen
De volgende twee weken zit ik me zuf te zoemen. Het moet dan maar na de vakantie. Wanneer begint na de vakantie?
Het leven is vurrukkulluk”, zei Panda.
„Jaah”, beademde Mees met een zucht.
Zo staat het in de krant. Ik heb twee keer gemaild, na de eerste keer werd het aangepast, maar dezelfde fout keerde terug, en nu zonder aanpassing na mijn mailtje. Morgen beter.
En nu is er een kleine aanpassing in het artikel, waar na beamen ook beademen wordt genoemd. Dat stond er niet. Nu wel. Ik ben sprakeloos. En machteloos.
Beademde? Man man. Triest.
Getrouwd
Ze trouwen op de dag dat ze 12,5 jaar een relatie hebben. Hun twee zoontjes zijn inmiddels op een leeftijd dat ze het bewust mee kunnen maken. Aan mij de eer om hun huwelijk te voltrekken.
De jongste kom ik een half jaar later tegen, als hij op zijn fietsje rondjes rondom ons huizenblok maakt.
„Dag Wilma! Ik weet hoe jij heet! Weet je hoe dat komt?”
„Nou?”
„Jij bent met mijn vader en moeder getrouwd!”
Wilma van Kasteel
Aparte combinatie. Wilma is zowel trouwambtenaar als ritueel uitvaartbegeleidster. Tja, waarom niet. Een carrière als cabaretière zit er echter niet in.
Attentie: sinds enkele weken monitor ik dagelijks de spambak om er eventuele onterechte reacties uit te vissen. Dit naar aanleiding van om onbegrijpelijke redenen tegengehouden reacties van met name Ad Hok en Lummel. Al meer dan een week tref ik niets meer aan en lijkt de spammoderatiestoring derhalve verholpen. Met ingang van heden hef ik de handmatige controle van de spambak dus op. Mocht een reactie dus ten onrechte niet op de site verschijnen, laat mij dit dan even weten per email of het contactformulier. Ik ga nu douchen. Man, wat een bagger zit er in die spambak. Blij met het spamfilter!
Er zijn niet veel reageerders die warm lopen voor dit kinderikje. Andere doelgroep misschien.
Ach, het is een wel heel futiel versprekinkje van een kind. Ik heb ze veel beter gezien, hoor.
Er zijn vet gave uitspraken van mijn kleinkinderen.
Hou ze lekker voor mezelf.
Zo’n aparte combinatie is het nu ook weer niet. Huwelijk en dood zijn beide sleutelmomenten in het leven die gepaard gaan met rituele begeleiding.
Een ouderwetse dominee kan kirrend van plezier aan de slag met “een rouw en een trouw”, hoe dicht dat bij elkaar ligt, in ’t geestelijke gesproken. Van hoe het huwelijksformulier al vooruitblikt naar die nimmereindigende eeuwigheid etc.
Mooi gesproken, DSR.
Het doet denken aan de zeven sacramenten van de katholieken.
Gek genoeg zit daar ook een priesterwijding tussen, we weten allemaal wat daarvan komen kan.
Van die andere zes blijven er voor mij nog maar drie overeind, geboorte huwelijk dood.
Talloze varianten hierop zijn beschreven. Wie weet haakt het ikje van morgen hier aan.
Staat de ziekenzalving niet overeind voor jou, P.? Dat is nou juist een van de sympatiekere roomscherijen.
Kandijkoek
Voor de ingang van supermarkt vraagt een man of ik iets voor hem wil meenemen: „Een Peijnenburg-koek met van die witte puntjes graag.” Vooruit. Op dat moment komt een vrouw uit de zaak en geeft dezelfde man een doos kattenbrokjes. Alsjeblieft. Dankuwel. Als ik weer buiten kom met de koek met kandijsuiker, moet ik even wachten want de man staat een nieuwe klant zijn bestelling op te geven. Ik vraag me af: zou hij zo elke dag boodschappen doen?
Marijke Duijvendak
Niet de NRC, niet het NRC, maar NRC. En supermarkt dus. Wat motten we ook met lidwoorden? Old school, weg ermee! Alle lidwoorden wereld uit, te beginnen met NRC.
Dat viel me dus als eerste op. Zo iemand ben ik. Taal-nazi noemen ze dat op Twitter.
Inhoudelijk wel apart ikje, we zien voor ons en zijn blij dat Timmerark weer boven water is. Vraag van Marijke laat zich natuurlijk makkelijk beantwoorden. Of ze had even kunnen vragen, of volgende dag terugkomen.
Slim, eigenlijk sluw. Die man.
De gemberkoek van Peijnenburg is trouwens veel lekkerder.
Die laatste zin….. -zucht-
Amsterdams restaurant -hoofdschudicoon-
https://www.ad.nl/koken-en-eten/personeel-van-dit-restaurant-scheldt-gasten-uit-en-die-pikken-het-nog-ook~a8b8b1c2/
Wat heeft dit nu weer met Amsterdam te maken De SR? Als dit zich in Amsterdam afgespeeld had dan had ze Marijke Duivenopdedam geheten
Ja inderdaad, namen als Duijvendak en Duijvesteijn hoorde ik vroeger veelal in Den Haag.
In deze barre tijden kan ik wel begrip opbrengen voor deze man.
Je kan er op ingaan of niet.
Het zijn wel luxe bestellingen voor barre tijden…
Amsterdam is een bewuste keuze . Er wordt uitgebreid bij stilgestaan waarop dit concept daar zo prima zou passen.
En wat heeft dat met het ikje te maken?
Er wordt zoveel over dat gedonder met die boeren gesproken in de pers, dat ds Rechter een beetje evenwicht met iets over Amsterdam wil brengen.
Die boeren kunnen me wat. Met de lat over de blote reet en dan een nachtje onder her raadhuis.
Amsterdam komt vaak ter sprake met betrekking tot de Ik-jes. Vandaar dat ik die Eeuwige Stad wat aandacht geef als daar aanleiding toe is.
Altijd dezelfden die daarop gepikeerd reageren, DL Lummel voorop. Laat ‘m radijzenijs gaan draaien.
Over NRC gesproken: gisterenavond meldde ik een feitelijke onjuistheid in een artikel dat al een paar dagen online stond.
(Had de professor zich verschreven of had de NRC-redactie weer eens liggen slapen, DSR weet het nog en daar gaat het niet om.)
Enfin, ’s avonds laat gemeld, ’s morgens vroeg hersteld….maar geen eenregelig reactie cq bedankje van NRC, ondanks dat men beweerd eea zeer op prijs te stellen en je je emailadres moet geven om te kunnen reageren.
Ze hadden je verdorie een lintje moeten geven!
Mijn hoop is gevestigd op de rubriek Aanvullingen en correcties, maar de uren glijden weg….
Het gaat me niet om de persoonlijke eer, achhedeneezeg, maar een kwaliteitskrant dient verantwoording af te leggen.
Ja, daar zijn ze niet zo van, die journalisten. Het kan natuurlijk zijn dat het foutje zo obvious was dat ze er honderden meldingen over hebben gekregen. Dan is het geen doen.
Nee hoor. Het was een duidelijke fout, voor de ingevoerden.
Voor de draad ermee D Schrijvende R. Dan kunnen we er ons een voorstelling van maken
Ja, dat willen we zeker zien en dan ook keitrots op DSR zijn en dat we hem kennen.
Omdraaien
Onlangs had ik (advocaat-stagiair) mijn allereerste zitting in de rechtbank. Ik liet een van de drie beveiligers bij de entree mijn advocatenpas zien. „Even omdraaien”, zei hij. Ik draaide braaf een rondje om mijn eigen as. De collega-beveiligers lachten me vierkant uit en hij zei: „Mevrouw, ik bedoelde de pas.”
Maura van de Velde
Hij is leuk, maar zo opgeschreven dat de pointe in gruzelementen ligt. De “collega-beveiligers” en het “vierkant uitlachen”, dat had Maura dus niet moeten doen.
De toekomstige pleidooien zullen ook wel breedsprakig worden, vrees ik voor de toekomstige collega-rechters, collega-officieren van justitie, collega-verdachten, collega-slachtoffers en collega-publieke tribune.
Heel erg leuk ikje.Inderdaad heel jammer die voorlaatste zin.
Heel grappig voorval.
Dat vierkant uitlachen had er niet bij gehoeven. De collega-beveiligers ook niet. Eens met voorgaande reacties.
Grappig ondanks een paar overbodige woorden.
Vierkant uitgelachen worden nadat je een rondje hebt gedraaid vind ik wel leuk.
Lief Ikje waar ze nog vaak aan terug zal denken.
‘A round peg in a square hole’ zeggen ze dan in het Engels.
Enfin, beter vierkant uitgelachen daner van je sterretje een rondje gemaakt – maar da’s mijn mening.
Graag je onthouden van vulgariteiten op deze site.
Wat betreft de gemelde onjuistheid in een NRC -artikel:
In het artikel:
https://www.nrc.nl/nieuws/2022/07/01/de-patriarchale-theocratie-uit-the-handmaids-tale-is-in-de-vs-niet-ver-weg-meer-a4135291
lazen we:
“Opiniemakers en politici zoals James Buchanan, Ron Paul of David Boaz enthousiasmeerden generaties jonge conservatieven met hun pleidooi voor het terugdringen van de staat en de individuele vrijheid.”
Nu was James Buchanan een vroege Amerikaanse president, en er is ook nog een econoom die zo heet, maar uiteraard werd Pat Buchanan bedoeld, de perschef van president Nixon, en later commentator en presidentskandidaat.
Enfin, het staat er nu zoals het is.
“Honi soit qui mal y pense”…. DSR geeft onvertogen woord geschreven. Het is zelfs een goeie kandidaat voor de titel van het volgende introotje.
We kennen APD als een doortastend moderator als de goede zeden in gevaar zijn, dus het valt dan al met al nog wel mee.
Nee nee, we hebben het hier niet over sterretjes.
Complimenten met de scherpe blik t.a.v. NRC.
Dank je.
Begrepen, je hebt kennelijk weinig met astronomie. Zwarte gaten, bruine dwergen, blauwe reuzen zijn ook allemaal niet welkom?
Over het ikje is inmiddels alles al gezegd. En DSR’s fixatie op sterretjes is ook bekend.
Ik ga dus maar lekker een beetje Tour de France kijken. A demain!
Pardon?! Maak ik vanwege het grote aantal gevoelige geesten een einde aan de populaire gloryhole running gag, krijg je zoiets op je schoenen gespogen.
Plezier maken met onbekenden die mijn vrienden kunnen worden zie ik echt niet zitten. Gelieve hier dus rekening mee te houden. Met vriendelijke groet of iets van dien aard.
Genoteerd. Beste lezers: gelieve geen vrienden te worden met Suske! Dank.
De Tour de France wordt hier in zuidoostdrenthe ook gevolgd. Door mij met een schuin oog en een half oor, maar wel op tijd om de ontknoping met alle ogen en oren open mee te maken.
De correctie van DSR, Pat Buchanan werd bedoeld en niet James, dat is waarschijnlijk bijna iedereen ontgaan. Niks geen honderden mailtjes. Het artikel zelf kan ik niet bereiken. Vaak saat er een opmerking bij als het is aangepast, wie weet nu ook?
Op mijn eigen mailtje naar de redactie, over de tweede zin in Camperts ‘het leven is vurrukkuluk’, zag ik eerst mijn correctie terug, niet ‘beademen’ maar ‘beamen’. Daarna verdween die weer.
Nu twijfel ik. Staat er misschien echt ‘beademt’?
Ik heb het boekje niet. Gisteren dacht ik nog, komop, koop het dan. Kost 6 euro, en verlost je van een onbelangrijke maar prangende vraag. Twijfel twijfel twijfel.
En net nu ik dacht, ik doe het! blijkt het ebookje ineens 10 euro te kosten. Nee!!!
Wat de dood met cijfers doet.
Een liedje voor Sus (gezongen door een vrouw, daar zijn dat soort passief-agressieve nurken vaak zeer gevoelig voor, zie lemma Rozenwater, Heer):
Er staat “beaamde” … https://www.onlinebibliotheek.nl/catalogus/429339674/het-leven-is-vurrukkulluk-remco-campert
Knaagdier
Ik vertelde aan een buurvrouw dat ik van mijn vriend op mijn verjaardag altijd champagne en toast met kaviaar kreeg. „Is dat niet zielig?” vroeg ze. „Hoe bedoel je?” „Nou, zo’n knaagdier op toastje?”
Ernestien Oosting
Nee Ernestien, de spraakverwarring is best leuk verzonnen, kaviaar verkeerd verstaan als cavia, hahaha, maar de buurvrouw zei niet “zo’n knaagdier.”
Dank voor het beantwoorden van de vraag over de tweede zin, Bas. Jij kunt beter speuren op internet dan ik.
Het ikje is zelfverzonnen en niet eens leuk. De buurvrouw zei ook niet “op toastje”, dat klinkt niet. Kaviaar wordt behoorlijk overschat, ook dat nog. Beetje zoute visseneitjes…
Kreeg dus…. maar wat is dan verleden tijd, de vriend of het toastje?
Er zijn trouwens maar weinig dingen die echt baat hebben bij een toastje. Zalm, kaviaar….doe mij maar zonder, veel lekkerder.
Toastjes zijn voor kleffe Johma-salades uit een plastic bakje, en geven zelfs een stevige bite aan de frikandel speciaal-variant, stel ik me zo voor. Doe er desnoods chocopasta op, maar geen lekkere kaviaar.
De inzender zal voortaan wel als Toosting door het leven moeten…..hahaha!
In haar plaats had ik nog even meegespeeld, dat die beestjes eigenlijk niks van zo’n blender voelen oid.
Ik eet zelf graag kaviaar met een soeplepel.
Het ikje is heel slecht verzonnen en slecht opgeschreven.
Als kinderikje over een verzonnen dochtertje van vijf was het nog te pruimen geweest, want schattig. Nu zet ze ook haar buurvrouw even weg als een tokkie.
Maar goed, die bestaat niet en leest in ieder geval NRC niet.
Tot dit niveau is de NRC dus afgedaald:
Henry
@hvdberg1979, Dec 25, 2011
Mijn tante roept al die kak mensen hebben cavia gegeten, ze bedoeld kaviaar! 😉 #mopvandeweek
Ja, de moppentrommel is weer open gegaan. Maar goed, de dienstdoende ikjesredacteur/-gans was in 2011 hooguit een jaar of zeven, acht oud.
Lui
Net 65 wind ik me op over jongeren op e-bikes en deelscooters. Neem toch een gewone fiets, net als ik, blijf in beweging in plaats van zo lui te doen. Op weg naar huis haal ik met mijn sportfiets een jong stel op zo’n scooter in. Daar heb je weer zo’n lui stel, denk ik. Haal ik ze nog mooi in ook. Bij het stoplicht komen ze naast me staan. En weer ben ik sneller weg. Even verderop halen ze me alsnog in. Achterom kijkend roepen ze: „Wat hebt u een goede conditie, mijnheer!”
Karel Jan Alsem
Ja? Met je net 65? Een clou behoort iets om te draaien, iets onverwachts te onthullen, zodat we het verhaaltje in een ander licht zien. Dit is een feitelijke beschrijving afgerond met de juiste conclusie. Zij zijn “lui” (waardeoordeel dat nergens op gebaseerd is, ze zitten misschien graag aan elkaar, of hebben maar één scooter, ze lopen misschien tweemaal per week samen een halve marathon) en Karel Jan heeft een goede conditie.
Vurschrukkuluk ikje.
De gewone fiets maakt binnen de kortste keren plaats voor een sportfiets. Applaus voor jezelf, inzender!
Wat zou zijn VO2max zijn?
Een “kijk-mij-eensje”, dat hebben we al lang niet meer gehad.Slecht einde van de ikjes week.
Ja, om nou te zeggen dat ik hiervan zin in het nieuwe intro krijg … nee!
Hou vol Bas, je kan het
Dan maak je maar zin!
Primeur! De reacties komen sinds kort ook op mijn pols binnen. Vooruitgang? Blij mee? Kweenie.
Ondertussen treurige berichten vanuit het Goudblommeke: leeg op DSR+company na, keiharde Franstalige takkeherrie.
En het Bintje bestaat niet meer.
Ai, da’s treurig. Voor het Goudblommeke ben je te vroeg, dat komt goed. Maar met het Bintje is een Instituut teloor gegaan. Ik overweeg een stille tocht, wie loopt er mee?
Man Man, alle websites en sociale media die ik zojuist geraadpleegd heb tonen aan dat Bintje gewoon open is. TripAdvisor, Google Maps, Facebook, DSR moet iets minder gauw naar de lekkere pinten grijpen daar in dat Goudblommeke en kijkt vermoedelijk precies naar de verkeerde kant. Entourage: breng hem naar huis en stop hem in.
Reactie van DSR? Daar ben je blij mee.
Op je horloge? Stom.
Neem dan meteen een hersenimplantaat voor directe weergave op het netvlies. Wel uitzetten als je gaat autorijden.
Da’s een hamburgertent in een ander deel van Brussel!
Ga je schamen, lelijke pintshamer!
Kom kom, ze serveren daar hamburgers met aardappelen en kreeft.
Ik denk dat Bergwijn zich aan het warmlopen is.
Hup Steven
Wordt weer een duur weekje.
Bergwijn verhuist van Londen naar Amsterdam. Die kan wel een lepeltje gebruiken.
Ja, die schaal en die beker kunnen me gestolen worden.
Geef mij maar een …
… lepeltje!
Gefeliciteerd!