Je vergeet een oppas-gig. Je trouwt op de dag dat je al 12,5 jaar een relatie hebt. Je neemt Peijnenburgkoek mee voor een dakloze. Je draait een rondje om je eigen as bij de entree van de rechtbank. Je krijgt een toastje met kaviaar van je vriend. Je haalt op je fiets een jong stel op een scooter in. Normaal gesproken zijn dit gebeurtenissen die je vergeet, je praat er niet meer over, je haalt je schouders op en niemand komt ze ooit te weten. Maar ja, als je dit doet als er een NRC-lezer (m/v) in de buurt is, dan kun je je verhaaltje zomaar eens terugvinden in de krant. Hoe dan? Als ikje op de achterpagina en ergens in een achterafhoekje van de website.
Ikjes, het woord zegt het al, zijn anekdotes van de lezers zelve. Ze gaan over henzelf of over wat ze meemaken. Ze staan elke dag in de krant en ze worden dagelijks op dit blog besproken. Alle ikjes van de vorige week en de hoogtepunten van de commentaren van het ikjespanel staan hieronder, zoals op elke maandag. In de reacties van vandaag en de rest van de week komen de nieuwe ikjes erop met onmiddellijk en recht voor zijn raap het commentaar van deze week. Man, wat een feest. Ga maar gauw lezen. Gauw scrollen. Gauw reageren. Gauw genieten. Je verdient het. Ja, jij ook.
Een stagiaire, die ooit op de echte redactie binnenland van de NRC hoopt te gaan werken
Jenneke Bleeker-van Weel mocht vorige week maandag het spits afbijten. Haar 17-jarige oppas was helegaar haar “oppas-gig“ vergeten. Dat gaf niet, want het uitje van Jenneke en haar man ging niet door vanwege ’t een of ’t ander. Zoiets tenminste. Wat of dit is? Nou, dit is dus zo’n ikje. Een belevenisje. Iets uit het leventje gegrepen. Vervolgens opgeschreven en na een vluchtige selectie geplaatst door een stagiaire, die ooit op de echte redactie binnenland van de NRC hoopt te gaan werken. Een van de smaakmakers van ons ikjespanel, Ilona, reageerde verontwaardigd dat ze niet wist of ze een vergeetachtige oppas wel op haar kind zou laten passen. “Vergeetachtig als ze is, vergeet ze misschien ook waaróp ze past. Forget it!”
De volgende dag was het de beurt aan Wilma van Kasteel om haar ikje afgekraakt te zien worden. Ze mocht als trouwambtenaar twee mensen in de echt verbinden die al 12,5 jaar een relatie hadden. Dus die zijn niet over een nacht ijs gegaan. Wat zeg ik? Er waren vermoedelijk behoorlijk hete nachten bij. Die nachten waren zo heet dat het bruidspaar inmiddels zelfs twee zoontjes had. Die mannekes namen natuurlijk met groot plezier deel aan de plechtigheid. Wilma komt een van die zoontjes een half jaar later tegen ergens buiten op straat. „Dag Wilma! Ik weet hoe jij heet! Weet je hoe dat komt?” roept het joch. „Jij bent met mijn vader en moeder getrouwd!”
Een kinderikje noemden we dat vroeger. Ze werden ook wel in de Margriet en Libelle geplaatst. Later op Facebook. Meestal door vertederde ouders, en – zo ze nog kunnen schrijven zonder stok, – nu ook nog wel door trotse grootouders. Kinderen, zo schijnen die mensen maar niet te beseffen, zijn de taal aan het leren. Ze maken daarbij kleine en grote fouten. Die hoeven niet in de krant. Lach er in de intimiteit van het gezin om. Streel ze over de krullenbol. Vertel het desnoods door op een kringverjaardag. Maar hou er verder over op. Wilma is ook “ritueel uitvaartbegeleidster”. Gelukkig weerstond ze tot nu toe de neiging om ook over die plechtigheden dijenkletsers in te sturen.
„Een Peijnenburg-koek met van die witte puntjes graag.”
En toen was het alweer woensdag. Marijke Duijvendak viel de eer te beurt om ikjesschrijver van de dag te zijn. Op woensdag is dat een nog grotere eer dan op andere dagen, omdat de woensdag bekend staat als “superikjesdag”. De ikjes zijn die dag gewoon keigoed. Vorige week woensdag was daar een uitzondering op. Marijke gaat naar de supermarkt en voor de ingang staat een man die haar vraagt of ze iets voor hem wil meenemen: „Een Peijnenburg-koek met van die witte puntjes graag.” Dat doet ze natuurlijk, anders had ze het ikje niet ingestuurd. Op hetzelfde moment komt er een vrouw uit de winkel die de man een doos kattenbrokjes geeft. En als Marijke even later buiten komt met de koek moet ze even wachten, omdat de man een nieuwe klant zijn bestelling staat op te geven. Marijke vraagt zich diepzinnig af of de man zo elke dag zijn boodschappen doet. Ilona zei wel begrip op te kunnen brengen voor de man “in deze bizarre tijden”. Maar Pawi vond het dan wel behoorlijk luxe bestellingen voor barre tijden. Ik bedoel maar: kattenbrokjes? Heb je als dakloze ergens een kat in een mandje liggen? En wat is er eigenlijk mis met andere koek? Moet je een gegeven koek in de trommel kijken als je het niet breed hebt?
Een ronduit vermakelijk gevalletje werd gedeeld door Maura van de Velde, advocaat-stagiaire. Ze ging voor de allereerste keer naar een zitting. Bij de ingang van de rechtbank laat ze trots haar advocatenpasje zien. “Even omdraaien”, zegt een beveiliger. Braaf draait Maura een rondje om haar eigen as. „Mevrouw, ik bedoelde de pas” zegt hij tot algemene hilariteit van zijn collega’s, de lezers en de leden van het ikjespanel.
Intussen liet Suske, ja die van “Suskeblogt” over de “dagdagelijkse dingen die je nergens anders leest” weten, dat hij hier wel eens reageert maar het liefst “geen plezier maakt met onbekenden die zijn vrienden kunnen worden”. Waarvan akte.
De Schrijvende Rechter (DSR) wist hier niet anders op te reageren dan met het commentaarloos plaatsen van een liedje van Lotte over een deur die al dan niet op slot zit. Tip: klik maar niet aan. Luister maar niet af. Lees maar meteen onder de video verder.
Tja, en nou zit dat mens de hele dag in je hoofd. Zeg niet dat ik niet gewaarschuwd heb.
Ikjes worden ook weleens compleet verzonnen of uit een online moppenboek gehaald. Ernestien Oosting was er zo eentje die al een hele tijd niks had meegemaakt maar toch in de krant wilde. Nou, ze vertelde zogenaamd aan haar buurvrouw dat ze van haar vriend op haar verjaardag altijd champagne en toast met kaviaar kreeg. “Is dat niet zielig?” vroeg de buurvrouw zogenaamd. “Hoe bedoel je?” vroeg Ernestien zogenaamd aan de buurvrouw om de plot te rekken. “Nou”, zei de buurvrouw zogenaamd, “zo’n knaagdier op toastje?”
Twee kaviaartjes opgetogen van de loopplank
Nee, Ernestien, daar trappen wij niet in. Het ikje is niet alleen niet zelfverzonnen, zei Pawi streng, maar ook “niet eens leuk”. DSR gaf aan dat hij zelf nog even had meegespeeld en opgemerkt dat “die beestjes eigenlijk niks van zo’n blender voelen of iets dergelijks”. Ad Hok, onze speurneus uit de Verenigde Staten, bewees zijn googlekwaliteiten maar weer eens door het mopje uit 2011 op te sporen. Maar ook toen was het al niet origineel. De vroegste vindplaats zou weleens terug kunnen gaan naar de tijden van de Ark, maar ja, ze hadden geen modem aan boord. Laat staan zendmasten die nog boven al dat water uitstaken. Twee kaviaartjes opgetogen van de loopplank, direct na de zondvloed, toch zie ik het ergens wel voor me. En mensen, doe ze toch niet op een toastje, zo was de hartenkreet van DSR, in het weekend culinaire genieter van aardappelen met boerenkool en kreeft.
Karel Jan Alsem, je zult zo heten, is “net 65” en windt zich op over jongeren op e-bikes en deelscooters. Tja, moet je dan daar oud voor worden? Wind je op over plasticvervuiling, de boeren, Rutte, het onrecht in de wereld, Karel Jan, maar niet over futiliteiten. Inderdaad, die jongeren zijn jonger dan jij, leuker om te zien, hebben meer lol in het leven, vrienden bij de vleet en nog meer moois. Jij niet. Dus ga je ze maar lekker zitten haten vanwege hun fietsgewoonten?
Misschien zitten ze graag in alle rust aan elkaar tijdens het rijden
Karel Jan rijdt op een “gewone fiets”, daar bedoelt de krasse grijsaard een niet-elektrische fiets mee. De elektrische variant, die inmiddels toch ook al weer dik twintig jaar bestaat, is voor Karel Jan nog steeds iets heel raars. Op weg naar huis haalt hij met zijn normale fiets een jong stel op een scooter in. Bij het stoplicht is hij vervolgens sneller weg. Badend in het zweet en met een hart dat bijna uit zijn keel naar buiten komt fietst hij door, zijn ogen en oren dicht vanwege de ongelooflijke snelheid. Net boven de fluitende wind uit hoort hij dan toch weer de scooter aankomen en hem zelfs inhalen. “Wat hebt u een goede conditie, mijnheer!” roept het jonge stelletje in koor, want ja, het was wel een meelijwekkend gezicht, die Karel Jan. En ze weten dan nog niet dat Karel Jan ze in een ingezonden artikel naar de krant “lui” zal gaan noemen. Lui! Misschien zitten ze graag in alle rust aan elkaar tijdens het rijden. Misschien hebben ze maar één scooter. Misschien lopen ze wel tweemaal per week een halve marathon. Maar nee, Karel Jan weet dat ze lui zijn.
Stagiaires werken niet op zondag
Pawi noemde het – met het recente overlijden van Remco Campert nog op haar netvlies – een “vurschrukkuluk ikje.” Lummel bestempelde het tot een “kijk-mij-eensje” en zag het ook als een slecht einde van de ikjesweek. Want ja, het was alweer zaterdag en dan komt er de rest van de week niks meer. Stagiaires werken niet op zondag. Ergens dom, want juist in een leeg redactielokaal kun je je gang gaan. Heb ik zelve ook ervaren, ooit moederziel alleen bij de NRC als jongste bediende. Totdat de telefoon ging en ik niet durfde op te nemen. Ik stond binnen tien minuten met trillende handen buiten op straat.
Om mijn VO2max op te krikken loop ikzelf, zoals bekend, regelmatig te hollen. Soms op zondag. Soms op zaterdag. En soms door de week. Sinds kort krijg ik op mijn sportwatch de reacties door. Want die wil ik niet missen en waren vaak een reden om eerder naar huis te gaan. Een smarte sportwatch dus. DSR zag deze nieuwigheid natuurlijk niet zitten. “Neem dan meteen een hersenimplantaat voor directe weergave op het netvlies” smaalde hij sarcastisch vanuit een hamburgertent waar hij met zijn gezin en evenzoveel vette druipende kinnen zat te eten.
Bergwijn plaatste op zondag nog wel de 100e reactie, dus ja, dan ga je zo’n week toch nog met een goed gevoel uit.
Wil jij net als Ilona, Pawi en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Vind je het geen probleem als je reactie zonodig wordt samengevat of geredigeerd? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan een hartverwarmend Zoemuur©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik was vorige week weer eens aan het hollen. De VO2max moet omhoog. Maar goed, je laat dan wel je blog in de steek. Gelukkig komen de reacties nu meteen op de pols door. Kan ik snel naar huis hollen als er aanleiding toe is. De volgende keer zie ik misschien weer iets anders.
Foto: “Bloggerswatch” © 2022 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Mens
De oudere vrouw houdt zich vast aan de paal bij de oversteekplaats. Het licht springt op groen. Ze blijft staan. „Kan ik u helpen?” vraag ik. „Graag”, zegt ze. Ik buig mijn arm. Ze haakt de hare erdoor. Halverwege begint het licht te knipperen. De vrouw zet de pas erin. Ik kan haar nauwelijks bijbenen. „Ik dacht dat u moeite had met lopen?” Ze schudt langzaam haar hoofd. „Ik wilde alleen even een mens voelen. Dat was al veel te lang geleden.”
Hanneke Middelburg
Dubieus begin van de week. Ik zou me hier heel onprettig bij voelen. En waarom schudt ze “langzaam” haar hoofd?
Een mooi en warm begin van de week, dit ikje.
Het intro is ook een mooie samenvatting en lekker lang.
En mooi geredigeerd zo hier en daar.
Ik zie het niet als dubieus. Deze mevrouw is duidelijk eenzaam.
Wie weet voor hoelang al.
Erg dapper van haar om op deze manier wat anschluss proberen te vinden.
Hoop voor haar dat het gelukt is,
Dubieus in de zin van je aan iemand opdringen onder valse voorwendselen. Zelfs een lief oud vrouwtje zou dit niet moeten doen.
Echt waar, mevrouw? Je zou denken dat U niet te verlegen bent om een man te versieren.
Het intro is weer in orde.
Allemaal leuk om deze maandag mee te beginnen. Ik ga straks op mijn “gewone” fiets richting centrum. Waarom ? Dat weet ik zelf nog niet zo goed.
Fijne dag.
Jij ook fijne dag, Suske. En pas op voor oude vrouwtjes die oversteken. Voor je het weet heb je een #metoo aan je broek.
Elke keer weer verrassend, hoe het intro in elkaar steekt. Goed begin van de week weer.
Wordt Nederland een simulantenland? Aan het ikje te zien zou je dat zomaar kunnen denken. Met in het achterhoofd al die rolstoelgebruikers op Schiphol, die ze alleen maar nodig hebben om hun doel te bereiken.
Dank Pawi, ja, voor mij ook elke keer weer een verrassing.
Een mens, maar wel een beetje een raar mens. Misschien zelfs wel een Mensch.
Het introotje is, in combinatie met bepaalde uitlatingen van APD afgelopen zaterdag, een lasterlijk leugenpraatje waarin wordt gesuggereerd dat DSR in het bijzijn van zijn gezin op de middag dronken en onbekwaam was.
Die Suske lijkt me een soort Timmerark-light.
Ondertussen een bericht van het Observatiecentrum Binnenlandse Onruststokers: de laatste keer dat iemand bij de buren, behalve de blogbaas, reageerde op een Ik-je is inmiddels tien dagen geleden.
Ook de kopjesrubriek hangt in de touwen.
Als APD kwaad zou willen, begon hijzelf ook een kopjesrubriek. Je zou je best moeten doen om de buren niet glansrijk te overtreffen.
Een intro om een wit puntje aan te zuigen.
Wat het ikje betreft, twijfel ik nog tussen Bas en Ilona.
Ik ben het vandaag geheel met Ad Hok eens.
Triviant
We spelen weer eens Triviant. Het spel en de vragenkaartjes dateren van 1987, zo maken we op uit de doos. Mijn man (50) landt op een vak voor een partje. Hij heeft er inmiddels vier en ik nog maar één. Ik zie de archaïsche maar makkelijke vraag en denk: hij heeft ook aldoor mazzel. Om het hem niet al te eenvoudig te maken stel ik zo serieus mogelijk de vraag. „Een aardje naar zijn …?”
Mijn man: „Staartje.”
Kim Bogte
Nou, de papieren kunnen worden aangevraagd.
Ja DSR, de site van de buurman biedt inderdaad een nog treurigere aanblik dan normaal, zie ik. Nu echt nul reacties op de ikjes. Qua kopjes weinig reuring, maar er zitten best leuke bij. Maar ja, niemand ziet ze en ze worden door hooguit drie verschillende lezers aangeleverd. Zonde.
Heer Rozenwater likete hier gisteren een reactie, maar heeft die like weer gauw ingetrokken, hopende dat zijn foutje door niemand zou worden opgemerkt. Fail! Liken mag best, buurman, als je wilt en een beetje normaal doet dan kun je hier ook weer gewoon reageren, hoor.
Dat ene partje heeft ze waarschijnlijk verkregen door vals te spelen
Vals! 🤣
Ja maar da’s fout!
Welke reactie had HR per ongeluk geliked?
Ik zat helaas in een internationale trein toen de melding op mijn smartwatch doorkwam, ik controleerde hem even op de mobiel, en het klopte, maar nu weet ik niet meer welke reactie het was. Het is niet anders. Laten we hopen dat het nog een keer gebeurt.
Het was vast één van mijn reacties.
Liever niet. Heb liever dan het spamfilter als een Iron Dome werkt tegen die reageerder die mijn persoonlijke data op het internet heeft gekwakt, en ook van anderen trouwens. Zie hem liever komen dan gaan.
Kun je met die smartwatch ook je auto laten voorrijden a la Knight Rider?
Zeker, maar ik wacht daar nog mee.
Zeker, ik weet het DSR en voel met je mee. Hij heeft het nogal bont gemaakt en is per definitie niet te vertrouwen. Nu niet en nooit niet. Bij een vorige uitgestoken hand misbruikte hij het vertrouwen door bij voortduring alleen maar heel vervelende reacties te plaatsen. Ik zal hem dan ook zeker geen carte blanch geven en onder 24 uurs toezicht plaatsen. Maar iedereen verdient een tweede kans, zelfs een sneu lulletje.
Hij heeft kansen te over gehad, eerder 20 dan 2. De meerwaarde van een reageerder die 24-uurs toezicht nodig heeft, als een soort privacyschendende Hannibal Lecter vastgesnoerd aan de draagbaar, ontgaat me.
Ik zou me toch werkelijk onveilig voelen als die IP-doorplaatser en nieuwsgierige doxxer zich weer in ons midden gaat begeven.
Zo’n ontzettend domme man hebben, en dan toch nog met 4-1 achter staan. Da’s pas zelfspot.
We spelen weer eens Triviant.
Kent u die uitdrukking dames en heren?
Iemand die zich verveelt en dat moet dan naar de krant.
Dan zegt ds Gremdaat: Opzouten met je vervelende spelletjes. Ga wat anders doen, bv lief zijn voor elkaar.
Met gebakken spekkies natuurlijk.
Wat een slecht ikje.
Aart Staartjes was bekender dan het gezegde. 😁😆
Ik heb zojuist wat reacties op zijn blog geliked. Hij heeft hele lappen tekst over mij geschreven, blijkt nu. Ik heb ze nu pas gelezen. Er zijn er van twee weken geleden!
De grappigste is dat hij mij jokken verwijt over zijn verwijderde like om vervolgens nog in dezelfde zin toe te geven dat hij dat inderdaad gedaan heeft. Komediantje dat het me d’r eentje van me is.
Kwalijk dat hij nog altijd volhoudt dat Thadeus Plomp en DSR dezelfde reageerders zijn. Ze ontkennen het toch? Vertrouw je lezers eens. En ja, dan komt hij weer met zijn oppervlakkige taal- en stijlovereenkomstanalyses.
Een schrijfstijl kan makkelijk nagedaan worden. Een sneuneus die mij een tijdje geeft geïmiteerd begon elke reactie met “Nou moe”. En Roosje trapte erin!
En ja, dat gescherm met IP-adressen moet nu echt eens over zijn. Bij een VPN delen honderden, zo niet duizenden anoniempjes, een en hetzelfde IP-adres. Maar de buurman weet dat niet? Kijk, hoe hij zelve onder verschillende adressen nog dagelijks hier in probeert te breken.
Met zijn “eigen” IP-adres en normaal taalgebruik en normale onderwerpkeuze is Heer Rozenwater hier toch welkom, lief mannetje dat ik me d’r eentje van jullie ben.
Zou het voor het spelletje nog uitmaken of de man 50 of 53 is? Of 26?
Enfin, de weg is open voor het beste ikje van de week.
Nogmaals, ik zou me er zeer, zeer ongemakkelijk bij voelen als eerder gebeten kip wanneer het hok weer wordt geopend voor de bunzing.
Bovendien, zolang HR unverfroren reageerders zoals DSR belastert en tegelijkertijd in de ban doet om ze een weerwoord te ontnemen, hoop ik toch dat hij er hier, uit solidariteit, niet inkomt.
We zullen zoveel mogelijk met je gevoelens rekening houden, DSR. Niemand mag zich hier onveilig of onzeker voelen.
Ach, HR zal er sowieso wel weinig voor voelen, hooguit uit boosaardige motieven.
Daar reken ik op, ja!
Inmiddels wordt via Twitter informatie over De Schrijvende Rechter opgevraagd (en verstrekt). Toeval?
Voor de stakkers zonder Twitter…
Als stakker zonder Twitter, wil ik je heel hartelijk bedanken.
Daar sluit ik me bij aan.
Rotsduif
Mijn inbouwkoelkast maakt al jaren een vreemd (kreunend) geluid. Ook de monteur kan het niet verhelpen. Terug van vakantie probeer ik de app, die vogelgeluiden herkent, uit in de keuken. Ja hoor, hij herkent het: een rotsduif, met als opmerking tussen haakjes: „vrijwel zeker”.
Arthur Hoogduin
Tja, duiven … je zult ze maar in de keuken hebben.
Het geluid van de rotsduif is inderdaad niet te onderscheiden van dat van een koelkast. Was me buiten in het bos al eerder opgevallen.
https://www.vogelgeluid.nl/rotsduif/
Als bewust twitterloze stakker, zeg ik: weer een grappig foutje van een planten/dieren/enwat nogmeer herkenning appje.
Zo heeft deze stakker zonder twitter een dwergooruil in haar meterkast.
Baf! Mijn stakkergrapje is wel binnengekomen! 🤣😂😉
Wat ik me al een tijdje afvraag: zien degenen die niet op Twitter zitten de selectie van 15 laatste tweets in de rechterkolom of is dat bij jullie leeg? Of een advertentie voor Twitter?
Ik probeer het soms ook, maar mijn trapt er niet in. Homo sapiens – almost certain krijg je dan ten bescheid.
Nou, en dat bijna 15 jaar na het eerste Eindoordeel! Maar mag het verbazen?
Geen Twitter. Gelukkig niet, want ik ken mezelf. Het is al erg genoeg hoe ik me hier laat meeslepen in het gekijf.
Ik zie die tweets. Maar klik er nooit op. Mijn trapt er ook niet in.
D Schrijvende R laat zich meeslepen in het gekijf. Ik heb hier hardop zitten lachen.
Tja, DL Lummel kan toch moeilijk beweren dat DSR zich afzijdig houdt.
Die Alain lijkt een van de grotere jongens in Twitterland. APD smijt me dan ook rucksichlos op de platte wagen om van zijn margeblog een semi-margeblog te maken.
Waar slaat dit nu weer op? Ik zeg hem juist dat ik niet ga over je identiteit. Een andere twitteraar had al behulpzaam het linkje naar het NRC-artikel uit 2008 geplaatst. Staat achter een dikke betaalmuur overigens. Graag je excuus voor deze bijzonder vervelende opmerking.
Ilona stuurt het onderstaande screenshot van ObsIdentify. Dit is hoe deze suffe app het zo liefdevol voor haar kleindochter gebreide aapje dacht te kunnen identificeren.
Excuses, maar nog een technisch vraagje aan de Twitterloze stakkers: konden jullie gisterenavond de reactie van 22:16 zien (dus inclusief de tweet) of niet? Of staat daar een melding in de trant van: neem om deze reactie te lezen een account op Twitter of log in op met uw bestaande account?
Volgens waarneming.nl is dit de echte gewone kameleonspin. Ziet er een stuk minder liefgebreid uit. Sterker nog, deze zou zelf weleens heel snel een truitje om je heen kunnen breien!*Huivericoontje
This image is created by user B. Schoenmakers at waarneming.nl, a source of nature observations in the Netherlands., CC BY 3.0 https://creativecommons.org/licenses/by/3.0, via Wikimedia Commons
Ajasses! Plotseling die akelige spin die zich schermbreed ontvouwt.
Die Alain is theoloog, schrijver, spreker en twitteraar. Hij heeft een eigen website waarop hij schrijft over zijn werk: het vertellen van Bijbelverhalen, “overal waar ik dat mag doen. In de kerk, voor een zaaltje, op Zoom, in de krant, op Twitter, op radio en tv, in podcasts, op festivals, in tijdschriften, en in mijn boeken.” Kei interessant!
DSR beweerde helemaal niet dat APD zijn identiteit prijsgaf. Het verzoek om excuses wordt dan ook met een vrijmoedig gebaar terzijde geschoven. -milde glimlachicoon-
Wel maakt APD uitgebreid reclame voor het feit dat het bekende wwwinternetfenomeen op zijn blog actief is. Mag, maar dat doet een mens dat normaalgesproken rommelt in de marge verschrikken, net zoals de beestjes in de tuin als een een tegel optilt.
Die verwijzing op Twitter naar het artikel uit 2008 gaat trouwens gepaard met de weergave van een verkeerde foto. Zo komen de misverstanden in de wereld. Veel twitteraars kakelen maar als een kip zonder kop, zou niet weten wat DSR er te zoeken heeft.
Oh, je zit zogenaamd niet op Twitter maar kunt wel zien dat daar een link met verkeerde foto op staat (die ik kiesheidshalve niet had meegekopieerd). Got you! Geef maar toe dat jij een Twitteraccount hebt, ronkend, slapend, ik ben de twitter handle vergeten, maar hij is er wel. Ik meen me als profielfoto een ei te herinneren.
Ik maak geen reclame met je, ik ben immers geen bedrijf en ik verkoop niks, maar ik verstrek info over waar het DSR-fenomeen heden ten dage nog altijd te vinden is.
Ik moet zeggen dat de melding van gisteren voor een piek van 10% extra aanloop heeft gezorgd. Kijken of dat beklijft. Zal wel niet. Dit blog is minder vluchtig en minder gebruiksvriendelijk dan Twitter.
Ik heb acht jaar geleden een Twitter-account aangemaakt, en heb twee keer getweet. Dat is zo verwaarloosbaar dat Elon Musk me vast heeft meegeteld bij de fake accounts die hij meent te ontwaren.
Je bent geen bedrijf, wel een eerzuchtig kruideniertje tuk op extra clicks en andere aanloop. Daarom vermeldde je niet alleen dat DSR nog actief is, maar vooral & met nadruk dat dat bij jou is.
De koninklijke weg was natuurlijk geweest om DSR even te wijzen op eea met de vraag hoe hij erover denkt dat je met diens reageerderschap te koop gaat lopen. Niet dat je daartoe verplicht was geweest, DSR is ook niet boos ofzo, maar zo kies en voorzichtig zou DSR het geval dus hebben benaderd. -milde glimlachicoon-
Het antwoord op de vraag waar DSR tegenwoordig uithangt, is dus niet per definitie “HIERO! DAAR ZIT IE!” of woorden van gelijke strekking. Just sayin’.
En dan zullen we nu eens zien of APD enig begrip kan opbrengen voor DSR’s standpunt of dat ie VerSchrikkelijk Boos gaat worden, om zulks in ellenlange berichten te gaan ontkennen. -milde glimlachicoon met een vrolijk knipoogje d’r bij-
Nee hoor, niet boos. Ik schud alleen vertwijfeld mijn hoofd om zoveel onbegrip.
Allereerst werd dit blog al genoemd door een twitteraar, dat heb ik dus gewoon bevestigd. Dat is niet te koop lopen met … En al helemaal niet met nadruk dus.
Maar belangrijker: dit is een openbaar blog waar iedereen publiekelijk kan reageren. Ook DSR. Desgevraagd mededelen dat dit het geval is, behoeft juridisch maar ook moreel absoluut geen voorafgaande toestemming van wie dan ook. Dit zou alleen voor besloten Facebookgroepen kunnen opgaan. Daar teken je dan ook voor en reken je op als je tot zo’n groep toetreedt. Dit, DSR, is het internet, wereldwijd gratis en zonder restricties toegankelijk voor iedereen.
Overigens, om dan toch open kaart te spelen, dat getwitter is me in de huiselijke kring best te stade gekomen. Als je al eens een halfslachtige poging onderneemt om het DSR-fenomeen, vooral de vroege jaren, uit te leggen, dan verzandt dat al snel vanwege absurdische karakter van ’t gedoetje.
Zo’n tweet toont aan het DSR toch nog een beetje voortleeft in de harten van de mensen. De kleine rechters en rechterinnetjes in het land zijn natuurlijk ook groot inmiddels. Zo was er eind jaren negentig ook een kleine revival van Ome Willem door de rakkers van weleer.
Hebbes! In het eerste halfjaar van 2011 droomde DSR van grote roem en overschatte de behoefte aan zijn Eindoordeel grandioos. Hij plaatste er welgeteld 29 en gaf het na een half jaar gedesillusioneerd op. Hij had toen 6 volgers Zes!
Precies wat DSR al dacht: APD pakt uit met het zware geschut als juridisch en moreel (waar DSR hem al op voorhand gelijk in gaf), maar fijngevoeligheid laat zich niet leren. -milde glimlachicoon-.
Enfin, het nodige zal er nu toch wel over zijn gezegd.
Blij met de spin ieder geval.
Ja, en? Brengt APD nu een verborgen waarheid aan het licht, iets dat DSR heeft ontkent?
Een bozig baasje, onze kantinebeheerder. Want dat is ie uiteindelijk.
Ja dus. Allereerst was het niet acht maar elf jaar geleden. Ernstiger is het downplayen van het aantal tweets en dus de ambitie en inzet. Het waren er geen twee, vadermans, het waren er 29. Negenentwintig. Bijna 30 amechtige pogingen om viral te gaan. Dertig keer het lid op de neus. De belangstelling voor het blog van de buurman is nog groter.
Belangrijker: hoe zou het toch met die lieve Plopje gaan? Een van de weinige reageerders destijds waar ik echt van hield. Hoewel ik hem nooit in levende lijve gezien heb. Vandaar misschien. Legendarische reageerder op NRC. Daar zou Alain naar hebben moeten vragen. Die zouden we graag met heel Nederland proberen terug te vinden, ergens waar het kalm is en waar ze toastjes hebben.
Eigenlijk was ik die DSR-account al vergeten en had ik m’n real life account in gedachten.
Meer tweets, maar langer geleden. Dat weegt tegen elkaar op. Fake ophef om niets, eerlijkheid alom.
Enfin, je hebt weer een mild lesje internetetiquette genoten. Doe er je voordeel mee -milde glimlachicoon-
Ik zie nu dat Plopje zelfs een eigen website had/heeft. Verlaten sinds 2015. Maar een mooi overzicht van zijn oeuvre hoor.
Zijn laatste reactie alhier dateert alweer van vier (4) jaar gelee:
we modderen het leven door
ik weet ook wel waarvoor
voor jou voor geld voor brood
steeds hopend op een zachte dood
Plopje…. voor de fijnproevers.
APD kan het gewoon niet zo goed zetten dat DSR’s reputatie als internetfenomeen voortleeft en er niemand never ever vraagt naar Apiedapie. Want hij is even jaloers als eerzuchtig hoor, vlak het niet uit -milde glimlachicoon-
Tja, hoe moeten Goudhaantje, Ingries, Arteps, Blondje, Keesmees, Willem, Trolley, Miep en De Jammerende Jurk zich dan wel niet voelen? Daar heeft helemaal niemand het meer over en er is helegaar niets beklijfd of bekleven van wat ze ooit geschreven hebben.
De herinnering aan APD wordt nog dagelijks in leven gehouden door de rechter zelve, en, laten we wel zijn, dat verdient het kereltje ook. Wat hebben we om dat malle apie gelachen. En zijn schrijfsels zijn er allemaal ook nog.
Update: het DSR Twitteraccount heeft nu 7 (zeven) volgers. Het blauwe influencersvinkje voor fenomenen is nu binnen handbereik.
De enige reden dat Apiedapie als een soort JdW bij nacht en ontij is vertrokken, was zijn gebrek aan succes, dat ie even fanatiek nastreefde als de huidige blogbaas, die trouwens in alles verdacht veel op hem lijkt .
Niemand keek reikhalzend uit naar Apiedapie’s Ik-jesbesprekingen. Geen wonder dat ie Berend Botje achterna is gegaan.
Nou nou, DSR ontpopt zich als een complotmarmot, een verspreider van fakenews, deze site onwaardig. Het is alsof je Rozenwater hoort, zegt er hier een op de redactie. Maar goed, die werkt hier nog niet zo lang en weet niet dat ze haar mond moet houden als de grote mensen praten. Ze heeft wel een punt. Wat zit DSR ineens zo dwars? Dat hij herinnerd wordt aan die smadelijke Twitterepisode waar hij van eeuwige roem droomde maar uiteindelijk met de staart tussen de benen de aftocht droop? Kom vadermans, je hebt het toch zonder roem ook keigezellig? Je laat je wel kennen, hoor.
Trumpiaans spiegelen, daar maakt APD zich schuldig aan.
DSR verwacht het ontslag van die nieuwe redacteur twn laatste morgenmiddag 12.00.
Goudhaantje, Ingries, Arteps, Blondje, Keesmees, Willem, Trolley, Miep en De Jammerende Jurk, dat waren nog eens tijden.
Ja kom daar maar eens om vandaag de dag.
Troost
Ten huize van een vriendin werd ik de salon binnengeleid door haar vierjarige kleinzoon: „Ga zitten.” Er ontspon zich een gesprek, waarbij hij meteen ter zake kwam: „Hoe oud ben jij?”
Jean Pierre Rawie
Hier is iets fout gegaan, een half ikje? Ik hou me aanbevolen voor het vervolg, wellicht via de papieren krant?
En afzender?
Jean Pierre toch?
Ik bedoel Afzender, in het rijtje van Ad Hok en jou
Aha! Jazeker, Afzender hoort er kei bij. Met zijn hotelletje in de bergen.
Ah, een BN-er neemt het weer even over. Normaalgesproken zijn we daar niet zo dol op, maar hij komt uit Groningen.
Een Ik-je door een negentiende eeuwse dandy dus. Er gebeurt niets maar wat is het mooi en precies opgeschreven.
Daar had DSR destijds een 8.5 (zegge:achteneenhalf) voor gegeven.
Lekker kort ikje.
Oh, dus dit is wel het volledige ikje volgens jullie? Waar slaat dan “Troost” als titel op?
Het beste Ik-je in tijden en APD snapt het niet of wil het niet snappen….
Dat kinderikje is wel lekker kort ja.
De beknoptheid op zich is al een troost.😁
Nee, ik schaam me niet om te zeggen dat ik hier geen hout van begrijp. Ik voeg eraan toe dat ik nog nooit van Jean Pierre Rawie gehoord heb ook. Maar Wiki zegt dat hij met “Annie M.G. Schmidt, Nel Benschop en Toon Hermans behoort (…) tot de best verkopende dichters van Nederland. Zinnen uit zijn werk duiken vaak op in rouwadvertenties.” Had ik toch beter op moeten letten kennelijk.
Afgezien daarvan: “er ontspon zich een gesprek” … maar het ikje gaat over de eerste zin van dat gesprek? Verwarrend tijdsgebruik, althans voor stakkers als ik.
En dan dat troost … vindt Jean Pierre zich zelf heel erg oud, maar is het voor hem soms een troost dat een 4-jarig jongetje vraagt hoe oud hij is?
Vragen. Vragen. Vragen. Helaas mag je die niet stellen zonder door DSR belachelijk te worden gemaakt. Want oh … DSR die weet alles, die begrijpt alles, en dat wil hij weten ook.
Hij is van 1951, dus ook het stempel “19-eeuwse dandy” gaat mijn pet te boven.
Vooralsnog luidt mijn Eindoordeel: mislukt kinderikje van verwaande literaire kwast die zich beter tot de overlijdensadvertenties kan beperken.
Eindelijk is de overbodige laatste zin weggelaten. Een mooie overwinning voor ons panel.
Ik hoor Bergwijn al komen aanhollen. Wat is die man snel zeg.
Goed, inmiddels is de papieren krant van de mat geraapt. Tegen mijn gewoonte in type ik het volledige ikje dan maar eens een keertje over. Eenmalig.
Troost
Ten huize van een vriendin werd ik de salon binnengeleid door haar vierjarige kleinzoon: „Ga zitten.” Er ontspon zich een gesprek, waarbij hij meteen ter zake kwam: „Hoe oud ben jij?”
“71” antwoordde ik naar waarheid.
“Dat is wel erg oud”, vond hij.
“Ja”, zei ik, “maar het gaat vanzelf.”
“Gaat ook wel weer over”, sprak hij troostend.
Jean Pierre Rawie
Het bungelen van Bas heeft niet lang geduurd.
Helaas moeten we het vandaag alsnog met een overbodige laatste zin doen.
Alle beroemdheid van de inzender ten spijt, is hij in een klap verworden tot een matig schrijver.
En daarmee scoort Pawi toch maar mooi de 100e reactie. Gefeliciteerd!
Goh, het is wel aanpoten hier. Kans gemist, kennelijk. Voor welke club speelt die “pawi”?
Ik zit altijd op de reservebank, uren achter elkaar.
Je deed vandaag wel errug lang over dat laatste sprintje, Bergwijn.
APD is duidelijk nog uit zijn hum vanwege gisteren -milde glimlachicoon-
Vragen is prima, maar wie vraagt zonder de antwoorden te willen begrijpen, toont slechts kwade wil en is uit op ruzie.
En het blijkt dat aan APD geen literatuurkenner verloren is gegaan. Geeft niet, hij heeft vast wel andere kwaliteiten -milde glimlachicoon-
Ik weet niet wat er gisteren voor ergs is gebeurd, zodat ik uit mijn hum zou moeten zijn. Maar DSR houdt het allemaal keurig bij in zijn opschrijfschriftje. Misschien plakt hij er wel een plaatje bij als hij heel erg trots op zichzelf is. Iemand anders doet het niet.
Dergelijke futloze replieken geeft bij APD doorgaans aan dat ie de handdoek in de ring gooit. Zeker nog een beetje moe van het gepikeerd zijn van gisteren-milde glimlachicoon-.
Enfin, de korte versie van het Ik-je was al prachtig en de volledige versie overtreft alles. Ieder zinnetje is eigenlijk een Ik-je op zich. We worden maar weer verwend.
De korte versie van het ikje vond ik ook prachtig. Het vervolg wint alleen aan diepzinnigheid als je een bewonderaar bent van de inzender, dan klinken alle zinnen als champagne in kristallen glazen.
De laatste zin, uitgesproken door een vierjarige, zou uit de mond van zijn moeder een dooddoener zijn, een stoplap.
Ik vind zowel de korte als lange versie helemaal niks. “Ten huize van …”, Is hier Olie B. Bommel aan het woord? Frits Bolkestein? “Ga zitten” volkomen overbodig. Het gesprek dat zich ontspint waarbij hij meteen ter zake komt, echt fout. Het “naar waarheid” ook al zo’n mooischrijverij, jaren vijftig stijl. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Brrr, van deze schrijver koop ik geen rouwkaart.
Herstel
Dan klinken alle zinnen als koele waterdruppels in een onderaardse grot.
(even wat metaforen oefenen voordat iemand me aftroeft)
APD is geen Rawie-fan. Dat weten we dan ook weer. De inzender is, net als bv. DSR, een totaalfenomeen. Bij hem komen de praat, gelaat en het gewaad samen in een perfect plaatje. En alleen Rawie komt ermee weg.
Mooi. Nou bv DSR nog. Wentelen in aandacht verveelt nooit.
Taalfenomeen , zowel Rawie als DSR hebben het in zich.
Totaalfenomeen natuurlijk ook. Maar daar blijf ik liever verre van.
Douchen
De thuiskok geeft deze week heerlijke recepten uit de Borrelbijbel. Vandaag gevuld ei met avocado: „Kook de eieren 8 minuten, giet ze af en koel de eieren 3 minuten onder de koude kraan.”
Mag ik dadelijk nog maar 2 minuten douchen.
Karin Krens
Ziet er op het eerste gezicht als een heel ikjes uit, maar we wachten het af.
Qua pointe zou hij meekunnen in de oudejaarsconference van Peter Pannekoek.
Ze doucht kennelijk onder de kouwe douche.
Je kan gekookte eieren laten schrikken door ze drie onder de kouwe kraan te laten schrikken.
Bij het tussentijds afgieten draai je de kraan eenvoudig dicht.
Ja het plotje is flinterdun.
Nou, dat valt toch vies tegen in vergelijking met het Ik-je van gisteren.
Hahaha wat een wappie.
Twee minuten onder de koude douche is lang genoeg, lijkt me.
Wappie is een beledigende term voor onnozele complotdenkers – anti-vaxers, 5G-vrezers, dat soort volk. Dat lijkt me hier niet van toepassing.
De inzender kan de warme eieren ook meenemen onder de koude douche.
Vijf minuten douchen en daarvan drie minuten aftrekken voor het afkoelen van eieren komt aardig in de richting van de redeneertrant van wappies. Klok en klepel, zoiets.
Maar het blijft een leuk grapje van de inzender.
Een gebakken eitje is ook lekker, hoor.
Ik kijk de eieren aan, en dan schrikken ze zich al rot. Mocht dit niet lukken dan roep ik BOE.
Er liggen twee eieren in een koekepan. Zecht die ene: “wat wordt het warm hè”. Schreeuwt die andere verschrikt :” EEN SPREKEND EI”
Douchen
De thuiskok geeft deze week heerlijke recepten uit de Borrelbijbel. Vandaag weichei met avocado: „Kook de eieren 3 minuten, giet ze af en koel de eieren 8 minuten onder de koude kraan.”
Mag ik 2 dagen niet douchen.
Karin Krens
Boodschap
Van goede vrienden kreeg ik onlangs een aantal boeken cadeau. Ze zijn stuk voor stuk interessant, goed en ook geestig geschreven. Maar als ik ze zo opgestapeld op mijn nachtkastje zie liggen, vraag ik me toch af of de titels nog een diepere boodschap hebben: Beter wordt het niet, Het ergste moet nog komen en Wen er maar aan.
Alice Schwartz
Gooi ze meteen op de oudpapierstapel.
What’s new? De buurman laat zijn lezers zien dat DSR en ik in het verleden ook al weleens kibbelden. Hij citeert zelfs uit een persoonlijke email van 7 jaar geleden. Wat het alleen nog maar weer eens laat zien is dat je op het internet kunt kibbelen zonder haat. En dat het spelletje gewoon en met wederzijds genoegen wordt doorgespeeld. That’s all, gek rozenwatertje dat je me d’r eentje van ons bent.
Noot: ik had deze reactie tegen mijn gewoonte in op het blog van de buurman gezet, maar die heeft hem niet doorgelaten. Dat zegt genoeg qua voltreffer.
Over voltreffers gesproken: omstreeks diezelfde tijd waarin de buurman hier een kunstrubriek had en ik het zogenaamd bijna nooit eens was met zijn kitscherige keuze van prentjes en ook niet met het ontbreken van toelichting over wat we zagen en wat de kunstenaar had bedoeld, verving ik plagerig een kop door: “Gezocht: ervaren kunstredacteur”. Ik moet nog grinniken als ik eraan denk. De buurman weet dit 7 jaar na dato dus nog en is nog altijd diepgekwetst! Dikke LOL icoon.
HR beklaagt zich letterlijk over het gebrek aan aandacht voor zijn stookstukjes. Reden genoeg om het hierbij te laten.
Laat onverlet dat HR een IP-adrespublicerende internetprivacy boef is, die zelfs wel eens gezinsleden op de korrel heeft genomen.
Wat betreft het Ik-je: zou kunnen, maar het lijkt me niet. -gaap-
Ieder Ik-je valt natuurlijk in het niet bij het pareltje van de heer Rawie eerder deze week.
Ach, ik zit me te vervelen in de business lounge van een internationaal treinstation…
Qua ikje: ja Alice, natuurlijk hebben die titels een diepere boodschap. Die goeie vrienden geven je die boekjes niet voor niets. Anders had het wel “Oom Jan leert zijn nichtje dammen” en “Krielkippen kweken voor beginners” geweest.
Een zeer diepzinninge ik.
Het lijken me van de typische ‘je kunt toch ook niet met een cadeaubon aan komen zetten’-cadeautjes.
Ik dacht dat ze de boeken misschien wel zelf gekregen hadden.
Hahahaha! Dat zou heel goed kunnen, Ilona. De smiechtjes ….
Ik lees vaak en graag de artikelen van Caroline de Ruyter in de NRC. Ik zou har boek graag op mijn nachtkastje hebben. Net onder het boek van Pieter Waterdrinker dat mijn lieve vriendin I. me geschonken heeft.
Het gaat hier trouwens 41 graden worden volgende week. Daar kijk ik niet echt naar uit. Ik heb een paar Zoom en Teams vergaderingen met twee ventilatoren naast me.
Ik heb nog altijd de nieuwste van John Irving op mijn nachtkastje. Hier wordt het 37 graden. Ook niet fijn.
De nieuwste John Irving staat nog steeds (bijna ongelezen) op mijn Ipadje
Ik ben inmiddels – na zes jaar – in het op één na laatste hoofdstuk. Het verhaal boeit nog altijd niet.
Toch moet ik opschieten want de nieuwste komt in september uit
Op deze pagina is Lummel:
Zelf ben ik hier:
Ik heb jaren geleden de pijp aan Maarten gegeven na bladzijde 64.
Ik had dus de pijp aan Martin gegeven, maar iets of iemand heeft dat gewijzigd. Was een grapje. Zie pagina 64 van het betreffende boek.
Nu maar hopen dat het volgende boek de moeite waard is.
Tja, ik moet het kopen van mezelf, want ik was zijn grootste fan. Heb alles gekocht wat de man geschreven heeft. Hij begon zichzelf ietsje te goed te vinden, schrapte niets meer, elke ingeving, elke paragraaf was goud … en toen was het dus bekeken. Vermoeiend dikke gekunstelde boeken met doorsnee plots waren het gevolg.
Hopelijk komt iets of iemand morgen met een nieuw intro. 😆
Ik denk het wel. Net voor de grote hitte uit.