Een ongevoelige persfotograaf in oorlogsgebied. Een middelbare dame met wapperende oksels op een racefiets. Een weemoedige pensionado in de trein. Een opgewonden standje met relaties op directieniveau. Een gekrompen patiënte bij de huisarts. Een ex-onderwijzeres met een boze blik voor de tramhalte. Wat of wie dit zijn? Het zijn NRC-lezers (m/v) die vorige week een ikje van hullies eigen hand geplaatst zagen in de krant.
Hier in dit wekelijkse blog op de maandagmorgen bespreek ik de oordelen van het ikjespanel. In de reacties onder dit blog kunnen jullie zeggen hoe leuk dit intro is en daarna gaat de nieuwe week beginnen en verschijnen de verse ikjes van de dag.
Hoe vaak moet ik dit nog uitleggen? Totdat de aanvoer van nieuwe lezers gestopt is, en ja, dat kon nog weleens lang gaan duren. We zitten anno d.d. vandaag op maar liefst 1229 vaste klanten, met daarnaast nog een veelvoud aan losse aanloop. Kom daar maar eens om.
Er zijn ook blogs waar een blogbeheerder met hooguit 1 of 2 mantelzorgsters zijn dagen moet vullen. Geen lezers. Geen reageerders. Geen gezelligheid onder mekaar. Alleen maar chagrijnig naar buiten kijken, naar daar waar het wel leuk is. Ja, hoe zou dat toch komen? Hier bruist het in ieder geval als nooit tevoren. Fijn! Aangenaamheid wint, zeggen ze weleens, en krek dat ze gelijk hebben.
“Kijk in de camera zonder te lachen.”
Goed, wat deden die ikjesschrijvers uit de eerste alinea dan allemaal? Dat ga ik jullie vertellen. Die eerste, die ongevoelige persfotograaf in oorlogsgebied, die heette Martin Roemers en hij was in Lviv, Oekraïne, om een serie portretten te maken. Na een luchtalarm is Andriy aan de beurt, zo vertelt Martin met nauwelijks ingehouden plezier. Hij geeft Andriy een “simpele instructie: kijk in de camera zonder te lachen.” Andriy blijkt meer gevoel in zijn donder te hebben dan de persfotograaf en bovendien gezegend met een heerlijke dosis sarcasme. Hij vraagt alleen maar droogjes: “Moet ik mezelf zijn of moet het naturel?”
Tja, dat wordt dan in zo’n kwaliteitskrant afgedrukt. Een persfotograaf die zich vrolijk maakt over een getraumatiseerde Oekraïense man. Het ikjespanel vond het ongemakkelijk en onaangenaam, of op z’n best “geforceerde humor” (Bertie). “Doe even normaal”, raadde Ilona de fotograaf in kwestie aan. Lummel vond dat de fotograaf het schrijven beter aan schrijvers zou kunnen overlaten.
Of aan Annie M.G. Schmidt natuurlijk, van wie het bekende versje over de hitte weer veelvuldig geciteerd werd in de sociale media. Waaronder ook hier, door Ilona. Het is dan ook wel een heel erg grappig, vrolijk en onbekommerd gerijmd versje van de Meesteres van het Nederlandse Vers. En ja, de overgang, het bruggetje hebben we weleens beter gezien. Maar hier komt het versje:
Pas op voor de hitte
Denk aan juffrouw Scholten,
die is vandaag gesmolten,
helemaal gesmolten, op de Dam.
Dat kwam door de hitte,
daar is ze in gaan zitten
– als je soms wil weten hoe het kwam.
Ze hebben het voorspeld: pas op, juffrouw, je smelt!
Maar ze was ontzettend eigenwijs…
Als een pakje boter,
maar dan alleen wat groter,
is ze uitgelopen, voor ’t paleis.
Enkel nog haar tasje
lag daar in een plasje…
Alle kranten hebben het vermeld
op de eerste pagina.
Kijk het zelf maar even na.
Ja, daar staat het, kijk maar: DAME SMELT.
Die arme juffrouw Scholten…
helemaal gesmolten…
Als dat jou en mij eens overkwam…
Lâ we met die hitte
overal gaan zitten…
maar vooral niet midden op de Dam.
Annie M.G. Schmidt
“Laat die broekies van 60 toch”.
Op de hittedag zelve, 19 juli, met temperaturen die opliepen tot 39,5 graden in de Limburgse schaduw, lazen we een ikje van Annemarie Dekker in de krant. “Niet cool” had die dekselse eindredacteur het als titel gegeven. Annemarie is bijna 60 jaar oud en ziet er nog graag goed uit op haar racefiets. Maar in de winkel vraagt ze om een mouwloos shirt. De verkoper antwoordt: “Die verkopen we niet, dat is niet cool.” Dus dat nieuwe lezers niet denken dat die ikjes altijd ergens over gaan. Dat hoeft helemaal niet. En natuurlijk is het maar goed dat die mouwloze fietsersshirts niet worden verkocht. Voorbijwapperende okselbossen kunnen gevaar opleveren voor het verkeer. Annemarie kreeg ook nog de goede raad om nooit, zoals Tourwinnaars doen, haar shirt aan de voorkant tot beneden haar navel open te knopen. “Ach”, bromde Ad Hok goedmoedig uit het verre Amerika: “Laat die broekies van 60 toch”.
Maar goed, ik dwaal af, want het ging hier om de ikjes toch? Die van dinsdag was van die weemoedige pensionado in de trein, Harry Kramer. Hij vertelde over twee meisjes met oordopjes. De conducteur riep om dat de trein even moest wachten op een rood sein. Het ene meisje haalde een dop uit het oor en vraagt “wat zegt-ie?” Het andere peutert haar dopje uit het oor en antwoordt “We moeten even wachten op een wild zwijn.”
“Goed zo. Opvoeden die handel. Dat zal ze leren!”
Het panel vond het in meerderheid wel vermakelijk, maar zei er verder weinig bijzonders over. Kan weleens. Zeker als het warm is. Het ikje van Arjen Pels Rijcken, zenuwachtig menneke op kantoor die naar eigen zeggen “veel contact met relaties op directieniveau” heeft, maakte iets meer los. Als Arjen niet op tijd antwoord op zijn emails krijgt naar die relaties op directieniveau, dan stuurt hij reminders en uiteindelijk een laatste mail die hij de titel “Nee is ook een antwoord” meegeeft. Nou, dan krijgt hij vaak “binnen zestig minuten” een reactie met “ja”. En hopla, ook zo’n belevenis c.q. kantoortip komt gewoon in de landelijke krant in plaats van in de groepsapp van Arjens werk. Pawi vond het wel een leuk ikje. Want ja, het was “ironisch over hoe druk iedereen het wel heeft”. Ilona lachte jolig “Goed zo. Opvoeden die handel. Dat zal ze leren!”
De achternaam van Arjen deed ons aan een louche advocatenkantoor denken, maar volgens Google werkt Arjen daar helegaar niet. Kan. Mag. Toch, zo observeerde De Schrijvende Rechter (DSR), neem je zo’n naam onbewust mee in je beoordeling. “Bij iemand die bv Judas heet, of Kaïn, trek je onwillekeurig toch je wenkbrauwen op.” Ook damesnamen als Vanessa, Honey, Veronica, Chantal, Joyce, Merel en Kitty prikkelen bij deze en gene de fantasie op een verkeerde manier, vond de een en vond de ander dan weer niet.
Daarom was het prettig om een stevige ik te lezen van Geeta Ramsodit. Zij had een pijnlijke rug en vermoedde een afbraak van haar kraakbeen. Toe maar, zeg! En dat allemaal via Gezondheidsplein.nl? Ze liet zich officieel opmeten, ergens, waar dat weten we niet precies. Ze bleek gekrompen van 1,66 cm naar 1,61 cm. Een piepklein dametje dus, dat nog piepkleiner werd. Ze bedoelde vermoedelijk 1,66 m, maar zo stond het er niet.
Kwam een dametje bij de dokter …
Enfin, kwam een dametje bij de dokter … dat was dus die Geeta. Ze besprak haar ongerustheid bij de huisarts, want ja, die stellen je gerust als je tenminste in Nederland woont. Maar nee, de arts vond dat ze toch wel behoorlijk veel gekrompen was en hij adviseert haar om een foto te laten maken. Door wie weten we niet, maar laten we hopen dat het een officiële fotograaf wordt en niet die van dat eerdere ikje uit Kiev. De pointe van het ikje van Geeta was dat die huisarts vervolgens tegen haar zegt: „Laten we over een paar weken kijken wat daar uitkomt, als er dan nog wat van je over is.” Wat een enorme grapjurk is die dokter toch. Bij hem gaan patiënten altijd schaterlachend de deur uit en hij of zij krijgt aan het einde van het jaar vast een grote bonus van de ziektekostenverzekeringsmaatschappij.
Dikke duim van de inzendster, die groeit naarmate zij krimpt.
Treffender commentaar als dat van Pawi kwam er niet: “Hoe aardig ook opgeschreven, het klopt niet”, schreef zij streng. “Een huisarts adviseert niet een foto te laten maken, bedoeld is een röntgenfoto neem ik aan, nee, hij vraagt die zelf aan. De uitslag is dezelfde dag nog binnen. Over een paar weken nog maar eens terugkomen? Lousy. Kortom, het is een zelfbedacht maar niet zelf meegemaakt verhaaltje. Dikke duim van de inzendster, die groeit naarmate zij krimpt.”
Nog meer nieuws uit de medische hoek kwam van onze goede vriend en vrolijke levenszanger Gerry Holland. Het zit hem niet mee, zo schreef hij op zijn social media. “Het wordt een zwaar jaar voor mij. Gisteren tandarts en mondhygiënisten, straks een kaakoperatie ondergaan. En binnenkort een operatie aan mijn aorta”. Ik wens hem uit ons aller naam van harte beterschap en veel sterkte met vooral die hartoperatie, die hij misschien deze week al moet ondergaan.
Brobbey scoorde intussen als een echte goaltjesdief het 100e reactielepeltje toen iedereen met iets anders bezig was. Maar goed, hij telt, gefeliciteerd Brobbey! Het lepeltje zal je een dezer dagen ergens vanaf een tribune worden toegegooid als je de spelerstunnel binnenloopt.
Wij maakten ons druk over het ikje van Catrien Mesman, een strenge vrouw, ex-onderwijster, die bij een tramhalte twee “lange slungels” terecht wilde wijzen, omdat ze breeduit op het bankje zaten terwijl er een oud vrouwtje met een rollator voor hen stond. Maar goed, die dame bleek helegaar niet te willen zitten, omdat ze dan niet snel genoeg kan opstaan als de tram komt. De dames en heren in het ikjespanel bleken zo’n strenge, dreigende autoritaire blik als die van Catrien zonodig ook op te kunnen zetten en ze gingen het allemaal meteen proberen op hun familie en verdere omgeving. Dus ja, waar vandaan ze vandaag dit ikje lezen, dat weten we niet. Als ze daar al internet hebben ….
En de buurman? Die maakte zich druk over alles wat hier gebeurt en over iedereen die hier reageert en hij vergat vooral naar zichzelf te kijken en gewoon eens ontspannen door het leven te gaan. Wij, de gehele Bas van Vuren community, zongen hem dan ook uit volle borst het volgende mooie liedje toe:
De Schrijvende Rechter vermeldde nog dat hij in Mechelen had geluncht in restaurant “Glory Hole“. Echt hoor, hoe verzin je het als uitbater. Daar serveerde men “een gehaktbal met in het midden een holte, een hole zouden de Engelsen zeggen, gevuld met bbq-saus en een bedje van stamppot.” likkebaardde DSR nog het hele weekend na. En wij zitten terwijl we dit lezen aan de Brinta. Wat een rare wereld leven we toch in.
Wil jij net als Bertie, Ilona en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Vind je het geen probleem als je reactie zonodig wordt samengevat of geredigeerd? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan een hartverwarmend Zoemuur©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Het was vorige week heet. Zo verzengend en verstikkend heet dat ik niet eens puf had om foto’s te maken. Een screenshot van mijn Google weather app met dat leuke kikkertje, dat was alles wat ik kon opbrengen. Futloos sleepte ik me door de dagen en nachten. Spiernaakt sliep ik onder een lakentje, dat halverwege de nacht opensloeg, waarmee ik een feestmaal voor muggen werd. Tijdens een zomercheck van de auto liep ik de Gamma en de Intersport binnen alleen maar omdat het daar wel koud was en in de garage dus niet. En met mij liepen er daar velen zogenaamd te winkelen. Ik heb er wel weer een paar overbodige sportsokken en shirtjes aan over gehouden. Geen bouw- noch knutselmaterialen. Blij dat het over is, dat hete weer. De volgende keer zie ik misschien weer iets anders.
Foto: “Kouwe kikker” © 2022 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Geweldige samenvatting Bas. En vooral dat gezellige muziekje van René Karst maakte dat ik in polonaise naar mijn woonkamer liep te hossen. Mijn dag is in ieder geval vrolijk begonnen!
Hahaha, een zonnig intro, waar ik ook nog iets van opstak.
Dat piepkleine dametje, ik had eroverheen gelezen dat er 1,66 cm stond. Maar het staat er echt.
We hopen op vrolijke ikjes deze week, ik wel in ieder geval.
Handig
In het Zijper Museum in Schagerbrug ontvangen we regelmatig schoolklassen. Sinds kort hebben we een typemachine uit de jaren 60 op de kindertafel neergezet. Een basisischooljongen typt enkele woorden en zegt: „Wat handig, je hoeft het niet uit te printen!”
Bert Siezen
Jaja, die Bert toch. ’t Is zeker grappig, maar niet bijster origineel. Hoeft ook niet, als we er maar vrolijk van worden.
Ondanks de hitte toch maar weer een prima intro gefabriceerd. Complimenten.
Bert zal het misschien voor de eerste keer hebben gehoord. Dan kan.
Of heeft gedacht, er komen zo weinig bezoekers. Het lijkt de Floriade wel.
Laat ik even stiekem wat reclame maken.
….maar wel zonder spellingcontrole, voor wie dat nodig heeft.
Aardig Ik-je, helder en duidelijk. En da’s alweer heel wat tegenwoordig.
Haha,nu je het zegt, Ilona, wat doet dat Zijpermuseum in Schagerbrug in dit ikje? Couleur locale, sure en m’n hoela! 😀
Oh, ik dacht ik zoek even op waar dat museum staat. Ik dacht in Friesland of daaromtrent. Maar nee hoor, het is aan deze kant van het IJsselmeer, in Noord-Holland, de kant van Amsterdam.
Ja, viel mij ineens op tijdens het schrijven van het intro, Pawi, dat piepkleine dametje van nog geen 2 cm. Niemand heeft dit vorige week gezien. Gelukkig hebben we dan nog de doublecheck in alle rust in het weekend. Net als in de politiek, de hectiek van de dag in de Tweede Kamer, maar dan gaat er nog wel een diepere bezinning overheen in de Eerste.
Goedemorgen, het was weer prettig inlezen, dankje wel.
Lief ikje.
Het heeft hier niets mee te maken maar toch: het is nog steeds warm. Dat wou ik even kwijt.
Grappig ikje. Veel mensen gebruiken de computer op kantoor als een typemachine. Al die rekenpower om alleen maar een brief of een kattebelletje te schrijven.
Leuk ikje.
Dat printen niet hoeft is een voordeel. De spellingscontrole is soms een vloek maar vaker een zegen. Zelf heb ik ooit een document van zes A4-tjes uitgetypt, met behulp van carbonpapier in duplo. Op een Remington. Foutloos, dacht ik.
Op elke bladzij kwam minstens eenmaal de naam Fransiscus voor.
Bij het inleveren van mijn werkstuk bleek dat het Franciscus moest zijn…
Een consequente fout werd doorgaans maar een keer aangerekend.
Zelf dacht DSR, net in het bezit van een computer, slim te zijn met zijn literatuurbespreking. Het moesten vijftig pagina’s zijn, wat voor een beknopt schrijver als DSR natuurlijk een hele opgave was, maar dankzij subtiele aanpassingen aan bladspiegel en lettergrootte was het toch gelukt.
De leraar nam het in ontvangst, wierp een blik, zette zijn leesbril af en moppelde ‘…verrek, volgens mij kan ik ’t zonder lezen.’
Test
Mooie test, Bertie!
Ja hè. 😁
Mijn eerdere berichtje zie ik niet, dus nogmaals bedankt voor het intro. Geen aanmerkingen op een lief ikje.
Nee gek zeg! Lag in de spambak, inmiddels hoofdschuddend hersteld.
Zelf heb ik op zo’n machine ooit een scriptie van 157 bladzijden uitgetypt. Met twee vingers. En zeker niet foutloos; heeft me een kapitaal aan white-out gekost.
Ik kan me herinneren dat ik ooit een elektrische typemachine kreeg met een klein schermpje bovenop. Daarmee kon je, als je nog niet op enter had gedrukt, je regel wissen. Sensatie! Een (1) regel.
Wie wat bewaart die heeft wat …. onderstaand plaatje is de typemachine van Lummel:
Ik had bijna dezelfde toen ik ging studeren. een plastic uitvoeting. Deze metalen heb ik op een braderij voor 5 euro gekocht in mijn stadje (AZERTY toetsenbord). Precies dezelfde kleur.
Vertaling
Met de Franse eigenaresse van het vakantiehuisje mail ik wat heen en weer over de data. We maken blijkbaar allebei gebruik van Google translate. Als ik mijn mail open, lees ik haar aanhef:
„Goedenavond verdieping”.
Floor Tiesing
Ja
Zo lust DSR er nog wel een
Maar het is mooi zo
Merci bien!
Uiteraard nog de beste wensen voor Gerry Holland! Het is niet mis wat ie te verstouwen krijgt. Als fan van verre hoopt DSR er het beste van.
DSR had er nog een passend mopje bij in gedachten, want Gerry komt ja ummes uit Amsterdam en dat is niet de hoofdstad van Ons Land maar vooral ook van de Humor, maar daarmee wachten we maar even tot nader bericht.
Het blijkt nergens uit, maar het is sympathiek dat de inzendster schrijft dat ook zij gebruik maakt van Google translate.
Aardig ikje, kort en bondig.
Het blijkt juist uit alles, lijkt me. Die Franse eigenaresse zit heus niet met het woordenboek op de knie.
Waar zie je dan aan dat ook Floor Google translate gebruikt? Ik lees alleen over de Franse huisjesverhuurster.
Een Nederlandse stuurt onbegrijpelijke mails in het Frans naar een Française . De Française antwoord met onbegrijpelijke mail in het Nederlands.
Die vakantie gaat veel verrassingen opleveren. Ah boulanger betekent niet zwembad?
Floor schrijft zelf dat ze Google Translate gebruikt. Zij zal het toch zeker het beste weten.
Google Translate geeft trouwens alleen ‘Goedenavond verdieping’ op ‘Bonsoir floor’. Floor met hoofdletter blijft gewoon Floor.
Dat is het sympathieke. Ze laat de Française niet in de kou staan met haar vertaling, maar zegt dat ze dat programmaatje zelf ook gebruikt, al blijkt dat nergens uit.
Bas heeft nog niet gereageerd, zie ik. Die zal dit wel herkennen. Hallo laag!
‘We maken blijkbaar allebei gebruik van Google translate.’ zegt verdieping.
ad ad.’ Hallo kous’ is ook mogelijk.
M’n goeie mens, wat doe je moeilijk! Waarom uberhaupt de eigen woorden van de inzender in twijfel getrokken ?
Natuurlijk gebruikt ze Google Translate, iedereen gebruikt Google Translate, waarom zou ze geen Google Translate gebruiken. Da’s toch geen schande, integendeel.
‘Mijn zoontje en ik aten een oliebol’. Wat aardig dat je dat kind niet in de kou laat staan!
‘Mijn moeder en ik lazen de Story’. Wat aardig dat je haar niet in de kou laat staan!
‘Mijn vader en ik droegen allebei een voorgeknoopte vlinderdas’. Wat aardig dat…..
P. waant zich koningin Victoria die haar vingerkommetje leegdronk om de Zoeloegasten niet in verlegenheid te brengen.
Show don’t tell. Hier precies andersom toegepast.
Meer zeg ik er niet over. Wat een onbegrip, wat een ondoordringbaar pantser, ik ga maar gauw weer nippen aan mijn kommetje citroenwater.
Kan APD, aangezien hij het kennelijk eens is met P., eens uitleggen wat ze nou eigenlijk bedoelt?
Want met de beste wil van de wereld kan DSR er geen touw aan vastknopen.
Traduction
Je mets en location une petite maison de vacances à une Hollandaise. On communique par email et apparement nous utilisons Google translate. J’ouvre son denier mèl et je lis: ‘Dans ton cul.’
Fleur de Mal
Neenee, een like betekent niet automatisch dat ik het met elk woord eens ben. In dit geval vond ik het nippen aan het kommetje citroenwater erg leuk gevonden. Ik gebruik mijn likes vaak bij het opstellen van het intro, als ik minder tijd heb.
En je weet het … aan vetes of beginnen van vetes of ellenlange discussies en tekstexegeses kan men elders terecht. Daar waar de blogbaas er energie en zijn bestaansrecht aan ontleent.
pardon, het moet ‘Mél ‘zijn. Message électronique
Jammer, dan blijven we maar in het duister tasten -milde zuchticoon-
Niemand doet hier overigens aan vetes, maar een tekstexegese hoort er ook een beetje bij op een Ik-jesbeprekingsblog.
Dat kommetje citroenwater is dan weer gebaseerd op DSR’s vingerkommetjes. En zo staat men hier op de schouders van reuzen -milde glimlachicoon-.
Op ons fanvolgblog is de buurman naar het schijnt in een hevige monoloog uitgebarsten naar aanleiding van de beschouwingen hier. Hij trekt daar naar verluidt de enige juiste conclusie ten aanzien van P.’s onduidelijke uitspraken, maar dat zien we later wel weer, of niet, bij de periodieke controle op IP-adrespublicaties.
Maar vooruit dan maar, ik zit inmiddels op een rustig plekje met een drankje en heb me even over het Vraagstuk van de Dag gebogen.
Ik begrijp wat Pawi bedoelde met haar “Het blijkt nergens uit, maar het is sympathiek dat de inzendster schrijft dat ook zij gebruik maakt van Google translate”. Voor de snelle lezer en/of de lezer die traag van begrip is: nergens in het ikje blijkt dat de inzendster zelve ook van Google Translate gebruik maakt. Het hoort kortom niet bij de pointe, het is een overbodige mededeling voor het begrijpen van het verhaal. Het ging immers qua pointe om het kleine grappige foutje van GT in het antwoord, niet om het feit dat de beide dames GT gebruiken.
Waarom de inzendster het dan toch vermeldt? Dit is niet de gebruikelijke overbodige uitweiding. Ik denk dat Pawi gelijk heeft, namelijk dat de inzendster niet wil doorgaan voor een snobje dat nuffig op de Franse counterpart neerkijkt. Daarom zegt de inzendster dat zij ook van GT gebruik maakt. Ze heeft het tegen ons, de lezers. Inderdaad, om bij ons voor sympathiek door te gaan, te vermijden dat we haar als een betweetser zien. Scherp gezien van die Pawi!
Oh, ik schreef dit terwijl DSR e.e.a. al teleurgesteld had opgegeven. Ik hoop dat deze reactie ook bij hem voor een aha-momentje zorgt.
Wat de buurman hier over te melden heeft? Man hou op. Echt te vermoeiend om daar te gaan kijken.
Hij kopieert sinds een paar dagen hele stukken van hier en geeft er dan veilig op zijn eigen site samen met zijn mantelzorgster wat commentaar op. Wij kunnen daar niet op reageren, want geblokt en geband en weggemodereerd en ons IP-adres kan zomaar worden gepubliceerd, onze emails geciteerd etc.
Op de lagere school hadden we een jongetje in de klas, we noemden hem De Stinkerd. Hij kon er niks aan doen, maar woonde in een vieze flat en had kennelijk ouders die het niet zo nauw namen met de hygiene. Hij verspreidde een zurige stank en niemand wilde naast hem zitten. Niemand wilde hem met sporten in het team. Bij het “poten” waar aanvoerders hun voetbalteams kozen bleef hij als allerlaatste over. Met minachting klonk het tegen het einde altijd van je “Ja, nemen jullie De Stinkerd maar”. Wreed eigenlijk, als je er nu over nadenkt. Hij kreeg geen bal aangespeeld. Hij werd straal voorbij gelopen. Toch bleef hij achter de bal aanhobbelen. En de schaarse keren dat de bal per ongeluk bij hem kwam schopte hij hem vol verwachting naar een medespeler. Maar hij kreeg hem dus nooit terug.
Mee willen doen. Bij de groep horen. Het is alleen maar menselijk. Ik gun het De Stinkerd met terugwerkende kracht, ik bied hem zelfs met de wetenschap van nu mijn plaatsvervangende excuses aan. En ik gun het de Huilbaby. Zodra hij normaal gaat doen, d.w.z. het vergif en de haat achter zich kan laten, dan is hij hier vanaf de eerste minuut weer gewoon welkom. Leuker voor iedereen. Want dit begint echt heel erg zielig te worden.
Het blijft merkwaardig dat een vertaling van Frans naar Nederlands gebruik maakt van een Engels woord. Of ligt dat aan mij?
Ja, vond ik ook merkwaardig, Ad. Maar ja, ik dacht, ik zwijg erover, voor je het weet denken ze dat je de dingen niet snapt.
Er wordt veel te veel achter gezocht. De gedachte dat het gebruik van GT eventueel, op wat voor manier dan ook, als ‘nuffig’ kan worden gezien, toont hooguit dat degene die dat postuleert eigenlijk zelf neerkijkt op GT-gebruikers….
Het lijkt me juist voor de hand liggen dat de inzender een veelvuldig GT-gebruiker is, die zich mild amuseert met de gekke dingen die ’t soms kan opleveren.
Lieve inzender, als u dit leest, kun u ons opheldering geven ?! -mild-smekende glimlachicoon-
(Overigens zijn dit soort technologie-Ik-jes maar een mager subgenre.)
Misschien maakt GT gebruik van Engels voor relay-vertalingen Frans-Nederland vv?
Van woorden als ‘taalnazi’ wordt een betoog trouwens niet overtuigender of aangenamer -milde fronsicoon-.
Voor dat soort praat, en zelfs mopjes (!), eventueel in combinatie met allerlei aandoeningen (!!) kan men, waar anders, ook bij HR terecht. Het heeft hem veel reageerders gekost.
Bij het achterlaten de ‘gif en haat’ door de buurman hoort toch zeker ook zijn excuus over de gepleegde privacyschendingen, IP-publicaties en het hardnekkig ontkennen daarvan?
Mits met oprechte eenvoud aangeboden, wil DSR dat welwillend in overweging nemen hoor -milde glimlachicoon-.
Volgens mij kijkt APD teveel met eigen ogen naar de buurman.
Die is immers bepaald niet uit op erkenning, waardering of een opname in een groep. Hij is juist een outsider, een loner. Daar voelt hij zich prima bij. Aandacht is welkom, maar als hij eenmaal iets in zijn botte knar heeft, dan zet hij door, ook al is het donker en heeft de muziekband ingepakt.
Leer DSR een medestuggeling kennen -milde glimlachicoon-
Excuses zouden zeker op hun plaats zijn, maar dat stel ik niet als harde voorwaarde. We weten allemaal dat het maken van excuses, zeker voor onzekere narcistisch-aangelegde arme ikjes die zwelgen in hun slachtofferrol vaak een brug te ver is. Of het duurt gewoon heel lang, zie de Paus in Canada. En de Nederlandse regering t.a.v. .. tja … moeilijk kiezen, de excuses vliegen je tegenwoordig om de oren.
Het is ook makkelijker om excuses te maken voor iets dat anderen, maar niet jijzelf, hebben gedaan. Dus als hij het op zijn collega’s van de redactie gooit, een van zijn vele pseudo’s, dan is het wat mij betreft ook in orde.
Oprecht beterschap beloven, al is het maar aan jezelf, en het dan echt met een schone lei opnieuw gezellig proberen te maken, daar gaat het mij om. Door het stof hoeft niemand van mij. Zeker niet als iemand er al in ligt.
Daar heeft Ad Hok een punt.
Google translate vertaalt het Nederlandse Floor naar Sol.
Goedenavond Sol.
Floor typt haar mails dus in het Engels? Zou ze ook een spellingscorrectie hebben?
Complimenten voor Bas, die ziet wat ik bedoelde. Blijkbaar is er voor sommige stubborns veel tekst nodig. Begrijpend lezen weetjewelweetjeniet.
Daar zegt DSR iets! Ja, op erkenning, waardering, genegenheid, erbij horen, lijkt de buurman inderdaad niet uit. Daar was ook Mark David Chapman niet op uit, maar ergens vreemd genoeg toch ook weer wel. Hij wilde toch in de geschiedenisboeken komen en da’s hoe krankzinnig ook toch erkenning. Je naam leeft immers voort.
Wij hebben tegenwoordig iemand in de familie die op het randje van depressie zit. Ik had van het weekend een mooi gesprek met hem. Hij voelt zich treurig en miskend en eenzaam. Hij weet dat hij maar hoeft te bellen, in de auto te stappen om zich te omringen met blije mensen, mensen die van hem houden en die hem blij kunnen maken … maar hij doet het niet, op de een of andere manier lijkt het wel dat je er zelf niet uit wilt komen, zei hij. Alsof je aan iets of iemand wilt bewijzen hoe zielig je bent. En dat zou je doorbreken door het niet meer te zijn. Fascinerend. Door dit onder woorden te brengen ging het niet meteen beter, maar hij knapte er wel van op.
Ik beweer niet dat Floor of haar correspondent in het Engels typen, maar dat GF misschien in voorkomend geval van Engels als relay-taal gebruik maakt – met als gevolg een glitch in the matrix zo af en toe.
Onbegrip ligt nooit aan de lezer, altijd aan de schrijver. En wie APD nodig heeft als duider, heeft als schrijver gefaald. -milde glimlachicoon-
Nou, nu begrijp ik de opmerking over het ondoordringbare pantser en het onbegrip. Ik ga ook maar eens verder nippen aan mijn glaasje citroensap.
Excuses van HR zouden onder de gegeven omstandigheden hol zijn.
Maar zijn toezegging dat eerdergenoemde overtredingen waarvoor hij geband niet meer zullen voorkomen, evenals de soms nog veel ergere dingen die hij heeft durven zeggen die in de spambak zijn beland, lijkt me toch een zinvolle minimale eerste stap.
Als je mensen hardop laat beloven dat ze geen rottigheid meer gaan uithalen, schijnt dat daadwerkelijk (een beetje) effect te hebben.
Ben ik het mee eens, DSR, en ik vind dat je hiermee een heel grote stap over je eigen schaduw zet. Heel mooi genereus gebaar. Want het is niet mis, wat jij allemaal over je heen hebt gekregen. Nou, de hand is weer eens uitgestoken, voor de zoveelste maal, benieuwd of hij nu eens een keer gegrepen, gedrukt wordt, of dat hij weer genegeerd wordt, net als mijn hand al vele malen, afgesneden, verbrand en weggegooid. Nee, laten we positief zijn en hopen dat de Liefde of in ieder geval het Respect of Goede Manieren terugkomt.
Wij hebben tegenwoordig iemand in de familie die op het randje van depressie zit. Ik had van het weekend een mooi gesprek met hem. Hij voelt zich treurig en miskend en eenzaam.
Bas 17:48
Deze zinnen zijn niet ongemerkt voorbij gegaan. Mooi dat hij gewoon zijn zorgen kan uitspreken zonder vooroordelen .
Hier ging dan wel maanden van mooi weer spelen en ontkenning aan vooraf. Schijnt ook typisch te zijn. Ben er over aan het lezen.
Door de woorden ‘Bas 17:48’ lijkt het een Bijbeltekst. 🙄
🤣🤣🤣
Ik kan het misschien op rijm zetten … Voor je het weet heb je een nieuwe psalm te pakken die viral gaat.
Uit welk heilig boek zou het moeten zijn? ‘Genezing’?
🤣
Openbaringen? Of draaf ik nu door?
Dat is al stukgelezen.
Biologisch
Ik fiets door het buitengebied. Jochies spelen op de weg met hun trekkers en stokken met rode boerenzakdoeken eraan gebonden. Ik maak een foto van ze.
„Mevrouw, ben je voor of tegen de boeren?”
„Voor”, roep ik, „maar dan wel biologisch.”
„Wat is dat, biologisch?”
„Boeren, maar dan wat gezonder.”
„O, dat doen wij ook want we eten heel veel groente.”
Brigitte Wolthuis
Onopgevoede rekels, het zit er al vroeg in. Ze zeggen “je” tegen een mevrouw? En nee, dat ze niet weten wat biologisch is kun je ze niet aanrekenen. Hun ouders wel. Vraag dit in Amsterdam aan jochies van dezelfde leeftijd en je krijgt wel een goed antwoord.
Het komt niet meer goed. Steek nog een hooibaal in de fik, mannen, gooi nog een wagen mest op de snelweg. Misschien komen er wel ongelukken van, dan gaat de regering vast luisteren.
Tjongejonge. Het is actueel en het is een ikje. Punt.
Morgen weer wat vrolijkers?
Zo-zo, de inzender daalt af naar “het buitengebied”. Uit welk binnengebied zou ze komen?
Er wordt maar hardvochtig geoordeeld over die boer’nkienderties. Bezoek de zonden van de vaderen toch niet aan de kinderen…. En die mevrouw neemt zo maar foto’s (er staat althans niet dat ze toestemming heeft gevraagd) alsof ze op safari is.
Desondanks wordt ze vriendelijk te woord gestaan door kinderen die welwillend het gesprek met haar aangaan. Misschien is de inzender er nog jong uit en wordt ze daarom getutoyeerd, net zoals de juffen en meesters tegenwoordig toestaan. Van onbeschoftheid blijkt in ieder geval niets.
Die kinderen weten in ieder geval prima wat gezond is met hun groenten. Als ze het nou nog over varkenskont met reuzel hadden gehad…. Het oordeel van die stadse juffrouw dat de biologische landbouw ten allen tijde ‘gezonder’ , waarmee ze volgens mij ‘beter’ bedoeld, is wat kort door de bocht.
Al met al komen die boerenkinderen er nog niet zo kneuterig vanaf als de inzender dacht, integendeel. We zijn meer over haar te weten gekomen dan over de toestanden ten plattelande.
De inzender deed me denken aan de sentimentele Amelie van Brammen uit ‘De familie Stastok’ (Camera Obscura).
Excuses voor het lange citaat, maar het is waarschijnlijk het beste dat we vandaag te lezen krijgen.
Het gezelschap is aan het spelevaren, drinkt een glas melk bij een boerderij, en ziet de dingen:
“(…) maar wat het toneel enige schilderachtigheid bijzette, waren drie kinderen, waarvan het oudste, een meisje van een jaar of zes, het kleinste, een wicht van even zoo veel maanden, op schoot had, terwijl de derde, een jongen van omstreeks vijf jaren met spierwit haar, op zijn rug op den grond lag. Deze groep bevond zich aan de rand van de eendenkom, en keek dan eens schichtig naar ons en dan weer vertrouwelijk naar de eenden.
Het waren deze lieve kinderen, die Amelie in staat stelden al de liefderijkheid van haar zachtgestemd gemoed te tonen; zij trok dus de kleine linkerhandschoen van de kleine linkerhand, en besloot ze op de innemendste en wegslependste wijze toe te spreken.
‘Wel liefjes! kijk jelui zoo naar de eendjes?’
De kinderen keken haar strak aan, maar gaven geen antwoord.
‘Hoeveel van die lieve diertjes zijn er wel?’
Geen antwoord; maar enige verwondering in ’t oog van ’t zesjarig meisje; want op ’t boerenland noemt men een eend geen diertje.
‘Hou je veel van de eendjes?’
Zelfde stilte.
‘Is dat je jongste zusje?’
Stilte als des grafs.
Amelie zag dat zij met deze Arkadische kleinen niet vorderde, haalde de schouders op, en zweeg.
‘Onze zeug het ebigd,’ zei het meisje opeens, uit zichzelve.
‘Wat zegt het schepseltje?’ vroeg Amelie, voor wie deze inlichting volkomen onverstaanbaar was.
‘Zij zegt iets dat haar zeker hoog op ’t hart ligt, juffrouw van Brammen,’ zei ik, ‘ze vertelt dat het wijfjesvarken… in de kraam is gekomen.’
Amelie kreeg een kleur, voor zover haar vel daartoe in staat was.
‘Ze zijn in de boet (een kleine schuur, ook tot berging van gereedschap enz. bestemd),’ zei de kleine jongen, zich oprichtende en een paardebloem plukkende, waarmee hij herhaalde malen op den grond tikte.
‘Veertien.’
Ik stelde Amelie voor, de kraamvrouw te gaan zien; want ik vond het pikant een sentimenteel meisje in een boerenloods bij een zeug met veertien biggen te brengen.
Maar zij had er geen zin in, en scheen enigszins gebelgd over het voorstel.”
Da’s zeker een keimooi citaat!
Ja, en waarschijnlijk het beste dat we de hele week te lezen krijgen.
Prachtig commentaar De DR. Mooier kan niet. Dus hou ik mijn kop.
Ja, de rechter is in vorm vandaag. Mag ook weleens gezegd worden.
Wow, en die hele Camera Obscura staat ook nogeens woord voor woord op het internet, als PDF, als e-book, als wat dan ook. Het zou best weleens het allereerste boek geweest kunnen zijn dat ik las. Mijn leraar Nederlands las er in ieder geval met smaak uit voor. Urenlang. Dat wel. Maar ik vond het prachtig allemaal.
DSR hoort de loftuitingen met verlegen glimlach aan , terwijl hij wat schuifelt met zijn blik op de grond gericht-mild-verlegen glimlachicoon-.
Ja, zo vaak maak je het niet mee. Geniet er maar een keertje van!
Ook mijn lof bij deze, de like vertikt het.
Is het weer zover?
Ja, alleen de smart werkt naar behoren. En daarvan zijn de toetsen te klein.😣
Geheugen
Mijn schoonzuster (91) was tijdelijk opgenomen in het ziekenhuis Eben Haezer in Amsterdam. Een arts stelde haar verschillende vragen om te onderzoeken of haar geheugen nog goed werkte. Zij wist alle vragen snel en goed te beantwoorden. Op de vraag „weet u waar u nu bent?” gaf zij direct het goede antwoord.
„Maar”, ging ze verder, „mag ik u nu een vraag stellen? Weet u wat Eben Haezer betekent?”
Dat wist de dokter niet.
„Tot zover heeft de Here ons geholpen”, zei ze.
Annie Schreurs
Ja dus, denken we dan. Dat weet toch iedereen. En we nemen hoofdschuddend nog een hapje van onze Brinta.
Foto: Wikipedia
Ik zit meer te denken aan cappuccino e cornetto
Overigens ben ik ooit eens opgenomen in het Slotervaartziekenhuis.
Hoe was dat?
Ik weleens in dat ziekenhuis in Parijs met die hele moeilijke naam waar ook lady Di is overleden.
Dan lig je daar toch wel trots in je bedje te kreperen, hoor.
Niet om over naar de NRC te schrijven.
Oh ja.
Ah, Ilona zit ook nog aan het ontbijt.
Deze dus, man, man, hoe verzin je zo’n naam: Pitié-Salpêtrière. Als je niet al duizelig bent dan word je het wel van al die streepjes, accentjes en dakjes.
Ik wist het niet. Aardig ikje.
De vragensteller schaakmat gezet.
Is Ad Hok weer in Italië?
Dat kan alleen Ad Hok zelve je vertellen. Mijn lippen zijn verzegeld c.q. dichtgeplakt.
Infatti
Best een leuk medisch ouwemensen-Ik-je! Toch wel typisch dat zelfs de dokters in zo’n Amsterdams ziekenhuis de betekenis van de uitdrukking niet kennen. Gelukkig zijn er nog krasse lieden van de oude stempel.
Op een ander blog waar men ook aan een soort minimalistische Ik-jesbespreking doet, merkt een hoog aangeschreven deskundoligica op dat “die laatste zin kan wel maar had niet per se gehoeven.”
Naar DSR’s bescheiden mening ligt de kracht van het Ik-je nu juist in die laatste zin. Na zo’n vraag en antwoord laat je toch geen stilte vallen? De dokter zou nog denken dat mevrouw het antwoord zelf niet weet.
Op voorgenoemd blog heeft trouwens alweer een reageerder afscheid genomen. Wie weet komt ie wel hier heen, zou zomaar kunnen -milde glimlachicoon-.
De blogbaas bedient zich daar namelijk met graagte van het n-woord. En wie dat niet aanstaan is ‘autistisch’ meen ik me nog te herinneren. En dan is men nog verbaasd ook dat mensen er de brui aan geven. -bekommerde zuchticoon-
Ome Piet? Ik neem aan dat dat een pseudo van een alhier bekende reageerder is. Zijn koppen waren stuk voor stuk in de roos in ieder geval. Ik heb een donkerbruin vermoeden, schreef ik bijna, maar die uitdrukking is ongepast in dit verband.
Dan zijn daar afgezien van de blogbaas en zijn mantelzorgster alleen nog ene Hannah en Bertje over. Bertje die zo schattig zei dat ik toch kon zien dat hij geen trol was want hij “was de enige reageerder uit België” 😵💫
En ja, Hannah, ook dat lijkt me geen authentiek andere reageerder dan die we al onder een andere naam kennen. Wat een armoe, mensen. Maar … ons past mededogen, geen spot noch minachting.
De laatste zin van het ikje was nou juist de pointe! Man man.
Typemachine
Jaren geleden liet ik mijn jongste zoon, toen een jaar of tien, mijn oude typemachine uit de jaren tachtig zien. Enthousiast begon hij te typen. Zijn eigen naam, namen van vriendjes… Na een tijdje had hij het wel gezien en vroeg: „Zit er alleen Word op?”
Dineke Hoekstra
…en ga zo maar door…
Er zijn vast nog veel meer mensen die jaren geleden ook iets grappigs meemaakten met een typemachine, maar die uit het Zijper museum was de eerste en leukste.
Typemachine
Een nietmachine niet en een typemachine niet.
Miep Naaidoos
Deze kan ook andersom
Nietmachine
Een typemachine typt en een nietmachine niet.
Miep Tiepgeit
En nou die van die vlieg en die spin
Ze hadden beter zo goed het eerste typemachine-Ik-je kunnen afdrukken. NRC don’t give a shit.
Toch nog eerder dan gedacht geeft ons fanvolgblog er de brui aan -milde glimlachicoon-
DSR zegt het tegen wie maar horen wil: ‘Beste mensen, een reactietje plaatsen kan iedereen, maar elke dag, jaar in jaar uit kwaliteit leveren is heel andere koek. Onderschat het niet!’
Of het is buurman in de rug geschoten toen hij zich aan de voeten wierp van een ex-reageerder, kan ook. -milde grinnikicoon-
Verontrustend bericht van onze bovenste beste Gerry Holland vandaag:
“Lieve mensen ,
Ik moest even de klap verwerken, ik ben heel moe en erg benauwd. Het komt erop neer dat het zeer ernstig is. Mijn aorta is te wijd nog meer dat de doktoren dachten. Ze zijn nu alles in werking aan het stellen om zo snel mogelijk een spoed operatie te gaan regelen. dat mag niet lang duren hopelijk komen ze snel over de brug ermee. Want zoals je begrijpt leef ik elke dag in angst op dit moment.
Bedankt voor jullie berichten , telefoon wat ik helaas niet heb beantwoord, en Whatsapp berichten en Facebook chat berichtjes.
Ook zal ik wat ik al zei minder op sociale media komen. Want ik moet nu echt geen stress hebben of inspanning krijgen.
Liefs
Gerry ❤️🔥
Dank voor de melding over HR, DSR. Ja verstandig. Gewoon ophouden als het niemand meer boeit en je er zelf geen energie meer van krijgt. Toch een moedige beslissing van de buurman. Moge hij bevrijd van zijn competitieneigingen ooit een keertje hier in alle normaliteit willen reageren dan kan dat hoor. Ik zal hem een weekje of wat preventief moeten modereren, maar daarna kan hij gewoon lekker weer meedoen met de aangename mensen.
Arme Gerry! Het beste, man!
Toch valt het me ook wel weer een beetje tegen van HR. Had hem wat doorzetteriger gedacht -mild-monkelende glimlachicoon-
Krijg nou wat! Ik zie dat HR zijn mededeling alweer heeft ingetrokken. Nergens meer te vinden. Het was wat korzelig en niet echt galant, het was allemaal niet zijn schuld, wij hadden zijn plezier in het bloggen vergald boehoe, maar voila, het was eerlijk en op z’n minst eindelijk een beslissing die er al heel lang aan zat te komen.
Maar hij heeft kennelijk spijt en het is allemaal weer geschrapt. Het venijnige borderlijntrekje heeft dan toch weer de overhand gekregen.
Enfin, is het nu niet dan wel voor het einde van de zomer, het einde van het jaar, mark my words.
En helegaar onopgemerkt lijkt Ilona de 100e reactie gescoord te hebben. Gefeliciteerd! Driemaal in de rondte en hopsasa.
Een vlieg kan niet spinnen en een spin kan niet vliegen. Bedoel je die, Ilona?
Nou, de mededeling van HR staat er anders nog steeds / opnieuw.
Mijn hemel, wat hebben we dat fanvolgersblog aan een touwtje….He joh, spring es in de sloot!
Ja, het is razendsnel teruggezet! Man man. Binnen vijf minuten of zo. Dan moet je wel erg gefascineerd zijn door wat er hier wordt geschreven.
Ik begrijp niet helemaal waarom Ad Hok namens Ome Piet lijkt te spreken en zich de (valse) excuses over het verfoeilijke n-woord van HR laat welgevallen. Maar goed, ik begrijp wel meer niet. Of me dat interesseert, daar is een liedje over verschenen.
Grasmaaier
Mijn vader (90) was toe aan een nieuwe grasmaaier want de oude snoer-maaier was ermee gestopt. Hij besloot dat hij nu een maaier wilde met batterijen. In de winkel met grasmaaiers kreeg hij de keuze tussen verschillende modellen.
„Dit model is de beste meneer, wel de duurste, maar hij gaat dan ook dertig jaar mee.”
Mijn vader: „Dan hoef ik die niet. heeft u er ook één voor ongeveer vijf jaar?”
Arnd Wolvetang
Jaja, dit soort grapjes maken 90-jarigen.
Ook ik begrijp soms wel eens iets niet. Bijvoorbeeld dat Bas denkt dat ik bij de buren namens Oom Piet spreek, en mij de (valse) excuses over het verfoeilijke n-woord van HR laat welgevallen. Letterlijk schreef ik daar: “Ook ik heb een gruwelijke hekel aan het gebruik van het woord nazi (net zoals Gestapo, trouwens) voor van alles en nog wat”. Ik voegde daaraan toe dat het in de VS helaas vrij gebruikelijk is, en gaf als voorbeeld een episode uit de sitcom Seinfeld. Persoonlijk heb ik meegemaakt dat onze Home Owners Association, omdat ze zo strikt waren in het handhaven van de regels, door een bewoner werd uitgemaakt voor Gestapo . Ik heb toen opgemerkt dat de Gestapo inderdaad berucht was voor het schrijven van strenge brieven en het opleggen van boetes in het geval van een overtreding.
De oude Wolvetang kan weten dat als iets dertig jaar meegaat, het ook wel vijf jaar zal volhouden.
En dan is er de erfenis nog.
Redelijk grappig ikje. Veel krasse knarren deze week.
Die ouwe wil nog geen grasmaaier nalaten aan zijn kinderen.
Putin en Lavrov nemen ook graag het woord nazi in de mond. Met de bekende gevolgen.
DL Lummel maait me het gras voor de voeten vandaan!
Ai, kan iemand bij de buurman langsgaan? Het gaat echt niet goed met hem. Na zijn valse excuses over het gebruik van het n-woord, geeft hij nu alsnog toe dat hij daar zelf niet mee zit. Sterker nog, hij zoekt de escalatie: “De soepnazi aflevering van Seinfeld is voor mij één van de grappigste.” Gevalletje van dikke middelvinger naar zowel ome Piet als Ad Hok. Wat een agressie. Wat een hypocrisie.
Ik ben niet van plan voortaan hier nog te reageren op iets dat “bij de buren” gezegd is.
Dat hoeft toch ook niet?
Zeker niet, maar het kan en het mag. Toch?
Het kan. Het mag.
Ik ben dat gezeik van “bij de buren dit” en “bij de buren dat” gewoon een beetje zat. Van beide kanten. That’s all.
Ik kan er geen genoeg van krijgen! 😀 Maar dan meer als gebbetje …
Niemand hoeft het ook grappig te vinden, niemand moet zich (al dan niet moreel) gedwongen voelen mee te doen, en al helemaal niemand wordt verondersteld partij te kiezen. Wie hier het morele gelijk aan zijn kant heeft is immers al volstrekt zonneklaar.
Vrijheid. Blijheid. Meligheid. En ja, bij de buren: echte onvervalste Haat en Nijd. Dat maakt het zo prettig.
Kijk dit dan:
Heer Rozenwater 29 juli: Bas en DSR blijven, zie ik, doorzaniken over dit blog maar daar ga ik niet meer op in. Het is mooi geweest.
Heer Rozenwater een dag later (30 juli): Grote consternatie bij de buren waar dit blog nog steeds hét onderwerp van gesprek is. Bas beweert dat ik iets heb ingetrokken en vervolgens weer razendsnel heb teruggezet. …
Dat is toch dikke pret?
Ieder zijn meug.
Zeker, kerel. Vrijheid blijheid, zoals ik al zei. Ik oordeel niet over jou. En jij hopelijk niet over mij. En doe je dat wel? Dan is dat ook goed. Je abonnement opzeggen kan ook nog. Graag voor 1 december om de acceptgirokaart van januari 2023 te ontlopen.
Het lijkt me het beste om maar eens een domper te zetten op dat fanvolgersblog. Het begint een herhaling van zetten te worden.
DSR begrijpt de afkeer van n-woord. Toen hijzelve ermee om de oren werd geslagen door HR, en zelfs werd geband omdat hij protesteerde, bleef het trouwens pijnlijk stil…
Persoonlijk vind ik de Soup Nazi-aflevering supergrappig. Heb niet de indruk dat Seinfeld heeft bijgedragen aan de opleving van het fascisme. -milde glimlachicoon-
Ja, het was al sneu maar wordt al maar sneuer. Ik moet zeggen dat ik er alleen nog kom als DSR of een andere spion me op een passage attent maakt. Spontaan, zelf … nee, dat zit niet in mijn dag- of avondritme. En als ik er dan kom, dan word ik er treurig van, treuriger dan ik kan verklaren. Misschien de teloorgang van iemand van wie ik ooit dacht dat het een fijne vent was, iemand met humor, gevoel, authenticiteit, scherpte, diepgang. Niets van dat alles is er overgebleven. Het is het treurigste stukje internet dat ik ken. Het is mooi geweest en not even that.
….’andere’ spion? Vaak hoort DSR het juist APD.
Blij dat de integrale citaten van HR voortaan achterwege blijven, want da’s olie op het vuur.
Nee hoor, het begint doorgaans met een melding van DSR. Mag je rustig nazoeken, maar de moeite waard is dat niet. De rust van Ajax – PSV kan aangenamer doorgebracht worden.
Het suffe screenshots kopiëren aldaar is ook niet iets dat wij hier ooit hebben gedaan.
Maar eens wat minder aandacht geven, dat mannetje.
Nou, nog even een dagje wachten op een wild zwijn en dan kunnen we morgen aan de citroensap.