Het Zijper Museum in Schagerbrug. De receptie van een vakantiepark in Frankrijk. Het buitengebied. Het ziekenhuis Eben Haëzer in Amsterdam. Het ouderlijk huis van de jongste zoon van Dineke Hoekstra. De grasmaaierswinkel. Willekeurige plaatsen ergens op deze wereld? Ergens op een andere wereld dan? Neen. Voluit neen. Al deze plaatsen waren vorige week in het nieuws. Welk nieuws? Het NRC-nieuws. Tjongejonge, dan moet die krant wel een wijdvertakt netwerk aan correspondenten hebben? Neen. Voluit neen. Ze doen dit via hun lezers. Die sturen het nieuws naar de krant. Het benne geen journalisten, dus de krant noemt die stukjes geen “nieuws” of “columns” maar “ikjes”. Omdat ze vaak over de lezer zelf gaan. Had dus ook best “jijtje” of “hijtje” of “zijtje” of “u’tje” of “hetje” kunnen heten. Maar het heet “ikjes” en ik ga die van de vorige week nu bespreken. Ik? Neen. Voluit neen. Wij! Zij! Het deskundige ikjespanel heeft de hele week commentaar zitten te geven, elke dag weer, en daar pik ik de krenten uit. Om ook hullie te eren. En zo wordt zo’n inleidende paragraaf al gauw langer dan het hele stuk en schrikt het lezers af in plaats van ze lekker te maken.
“Wat handig, je hoeft het niet uit te printen!”
Citaat uit het Zijper Museum
Goed, het Zijper Museum dus. In Schagerbrug. Daar heeft echt helemaal niemand ooit van gehoord. Zelfs de Schagerbruggers niet. Als je Schagerbrug binnenrijdt en je vraagt aan een willekeurige, of zelfs aan een verstandig uitziende voetganger, naar het Zijper Museum, dan kijken ze je glazig aan. Ik ben er laatst voor op het politiebureau geweest. Die verwezen me naar de VVV. En ook daar zei men: “Zijper Museum? Nou, da’s niet hier hoor. Waar heeft u dat gelezen?” Bert Siezen is de directeur, kaartjesknipper, mediapersoon, schoonmaker en kantinejuffrouw. Bert heeft het Zijper Museum bedacht, ergens in de jaren vijftig. Wat zou het mooi zijn om een Zijper Museum hier in Schagerbrug te hebben, dacht hij. En in die fantasie is hij blijven steken. Nu al decennia lang. Hij weet bijvoorbeeld zeker dat ze in het Zijper Museum regelmatig schoolklassen ontvangen. En dat hij voor die gelegenheid een typemachine uit de jaren 60 op de tafel had gezet. Een echte Zijper typemachine. Uit Schagerbrug. Het was uit een nalatenschap van een Zijper notabel, het was niemand minder dan de bovenmeester van de Zijper lagere school. Bert schreef in zijn ikje dat er vorige week een hedendaags basisschooljongetje op bezoek was in zijn museum en dat die enkele woorden op de typemachine aan het typen was. Toen hij er genoeg van kreeg, schijnt dat jongetje een paar onsterfelijke woorden gezegd te hebben. Volgens Bert was het: “Wat handig, je hoeft het niet uit te printen!”
Ons ikjespanel kon er weinig mee. “Bert zal het misschien voor de eerste keer hebben gehoord“, veronderstelde Ilona lievig. “Dat kan. Of heeft gedacht, er komen zo weinig bezoekers (…) Laat ik even stiekem wat reclame maken.” Dat was al wat minder lievig. Want daar maakte ze Bert toch maar even mooi uit voor een achterbakse sluikreclamesneuneus. In mijn woorden dan. De Schrijvende Rechter (DSR), die vorige week in een ronduit uitstekende vorm stak, vond het een aardig ikje. “Helder en duidelijk. En da’s alweer heel wat tegenwoordig.” Bertie wist niet meer bij elkaar te stamelen dan dat ze het een “lief ikje” vond. Pawi vond het een “leuk ikje”. En Lummel vond het dan weer een “grappig ikje”. Aardig, lief, leuk, grappig … Het een sluit het ander niet uit natuurlijk, maar zo diep gaan de analyses doorgaans niet. Na een dag komt er namelijk alweer een nieuw ikje dat beoordeeld moet worden. En de typemachine van Lummel ziet er zo uit:
Laat ik jullie gauw meenemen naar het korte ikje van Floor Tiesing. Ze was aan het heen en weer schrijven – via Google Translate – met een Franse eigenaresse van een vakantiehuisje. Als ze haar email opent leest ze: „Goedenavond verdieping”. Kwestie van een Babylonische, Engelse, Franse en Nederlandse spraakverwarring. Het gebeurt niet vaak, maar twee gewaardeerde en gepokte en gemazelde leden van het ikjespanel vlogen elkaar daarover vervolgens in de haren. “M’n goeie mens”, sprak de een badinerend. “Wat een onbegrip, wat een ondoordringbaar pantser”, zei de ander. En ze ging weer “nippen” aan haar “kommetje citroenwater”. En dat mocht ik niet leuk vinden van de een, want dan trok ik partij en dan moest ik dat maar eens uitleggen. Het vak van blogbeheerder is niet altijd even prettig.
“Mevrouw, ben je voor of tegen de boeren?”
Citaat uit het buitengebied
Maar toen was het al weer woensdag en de hoogste tijd voor het ikje van Brigitte Wolthuis. Je weet wel, die stadse mevrouw die weleens door “het buitengebied” fietst op haar kekke racefietsje met voorwielaandrijving en mandje achterop. Ook vorige week was Brigitte in het buitengebied onderweg. Er waren wat jochies op de weg aan het spelen met hun trekkertjes en ze hadden daar rode boerenzakdoeken aan gebonden. Brigitte maakte een foto van de inboorlingen. Kennelijk zonder te vragen. Want het ene jochie schreeuwde scherp “Mevrouw, ben je voor of tegen de boeren?” Aan het opgewonden verontwaardigde toontje kon Mark van den Oever nog een puntje zuigen. Brigitte roept dat ze voor is, maar dan wel biologisch, oftewel gezond. Zegt het jochie “Oh, dat doen wij ook, want we eten heel veel groente”. Zoiets maar dan opgedist als ware het een stuk uit de Hamlet.
En nee, het ontging ons deskundige en wat linksige ikjespanel niet dat de boerenjochies dus niet eens wisten wat biologisch betekent. En dat Amsterdamse jochies die aan de gracht of ergens in een hoop hondenstront in het Vondelpark aan het hoepelen waren dit wel geweten zouden hebben. “Het komt niet meer goed”, zo was het onheilspellende oordeel van het panel. “Steek nog een hooibaal in de fik, mannen, gooi nog een wagen mest op de snelweg. Misschien komen er wel ongelukken van, dan gaat de regering vast luisteren.” Zo drukte althans een zelfbenoemde woordvoerder van het panel het naar zijn oordeel algemene gevoelen uit.
Maar De Schrijvende Rechter, zelf een boer qua hart, ziel, verstandelijke vermogens en manieren, vond dat er een tikkie hardvochtig werd geoordeeld over die “boer’nkienderties”. Even tussendoor een persoonlijke vraag van mijzelve: waarom moet die e weg in de boerentaal? Wat willen ze daarmee bereiken? Het is boerEn. Die komma heeft daar niets maar dan ook niets te zoeken. Er stond al een prachtige E. En daar was niks mis mee. Maar terug naar DSR. Die vond dus dat de stadse mevrouw zo maar foto’s neemt, “alsof ze op safari is”. Het hele tafereeltje deed hem denken aan de sentimentele Amelie van Brammen uit “De Familie Stastok” uit de Camera Obscura van Hildebrand. En krek, dat deed het ons toen ook.
‘Onze zeug het ebigd,’ zei het meisje opeens, uit zichzelve.
‘Wat zegt het schepseltje?’ vroeg Amelie, voor wie deze inlichting volkomen onverstaanbaar was.
‘Zij zegt iets dat haar zeker hoog op ’t hart ligt, juffrouw van Brammen,’ zei ik, ‘ze vertelt dat het wijfjesvarken… in de kraam is gekomen.’
Amelie kreeg een kleur, voor zover haar vel daartoe in staat was.
Ik weet het niet zeker, maar ik meen dat het toen tijd was voor het volgende ikje. Kan van Annie Schreurs geweest zijn, of ook weer niet. Het ging in ieder geval over de 91-jarige schoonzus van Annie die in het Eben-Haëzerziekenhuis lag. Ze vraagt aan de goocheme arts, die maar net boven het bed uit kwam met zijn stethoscoopje, of hij wel weet wat Eben Haëzer betekent. De dokter wist het niet. Man man.
Daar lig je toch wel met diepe trots in je bedje te kreperen, hoor.
Citaat uit ziekenhuis Pitié-Salpêtrière
Nou, volgens Literair Deskundige L. van een belendend blog had het ikje hier kunnen eindigen. Dus kom, doe eens gek, ik laat die laatste zin dan maar weg. Leuk ikje he? Ja, die L. heeft er verstand van. Van wat? Van schrijven. Ad Hok deelde mee dat hij ooit eens opgenomen is geweest in het Slotervaartziekenhuis, maar gaf daar geen verdere details over prijs. Zal hij wel vergeten zijn. En laten we wel zijn, dan zijn er wel spannendere ziekenhuizen om in gelegen te hebben. Zoals Pitié-Salpêtrière. Waar ook Lady Di overleden is. Daar lig je toch wel met diepe trots in je bedje te kreperen, hoor. Maar wat een naam. Als je niet al duizelig bent dan word je het wel van al die streepjes, accentjes en dakjes. Vond een lid van het ikjespanel. Niemand die het ene zier interesseerde. Dus kwamen er ook van die ziekenhuisopname geen smakelijke details naar buiten.
Het intro duurt al lang, maar kunnen jullie je nog die typemachine herinneren in het denkbeeldige Zijper Museum? Nou, bij Dineke Hoekstra in de garage stond er ook een. Ze liet het ding aan haar 10-jarige zoon zien en die ging er meteen enthousiast op typen. Na een tijdje had hij het wel gezien en vroeg: „Zit er alleen Word op?”
Intussen ging het niet goed met Gerry Holland, even niet de gezelligste zanger van Nederland. Hij schreef dat zijn aorta te wijd is en dat de doktoren nu een spoedoperatie aan het regelen zijn. Nou, dan weet je het wel in Nederland. Het Nederland waar zelfs een vrouw bij wie het water al gebroken was weer op moest staan uit het ziekenhuisbed en op eigen gelegenheid midden in de nacht maar een ander ziekenhuis moest opzoeken. Omdat er geen dokter beschikbaar was, zodat het ziekenhuis niet de optimale zorg – ahum – kon garanderen. En hopla, de vrouw kon onbegeleid op handen en voeten met de eigen auto de nacht in. Alweer een voorbeeld van de “beste medische zorg van de wereld” die we hier volgens Pinokkio Rutte hebben. We hopen natuurlijk dat Gerry wel op tijd wordt geholpen en dat het allemaal goed komt. Aan onze positieve vibraties en goede wensen zal het in ieder geval niet liggen.
Ilona scoorde het 100e-reactielepeltje, maar het ging somehow ongemerkt voorbij. Bescheidenheid siert de mens.
En voor we het wisten was het alweer zaterdag en tijd voor het laatste ikje van de week. Het ging over een grasmaaier en de vader van ene Arnd Wolvetang. Ja, Wolvetang. Grasmaaier. Vader. De goeie man was 90 jaar oud. Ze waren samen in de grasmaaierswinkel voor een nieuwe grasmaaier. Ja, niet voor een koffiezetmachine of een cavia. “Dit model is de beste, meneer,” zei de grasmaaierverkoper, “wel de duurste, maar hij gaat dan ook dertig jaar mee.” Vader Wolvetang keek hem geamuseerd recht in de ogen en zei: “Dan hoef ik die niet. Heeft u er ook één voor ongeveer vijf jaar?” Pawi vond het een “redelijk grappig” ikje. “De oude Wolvetang kan weten dat als iets dertig jaar meegaat, het ook wel vijf jaar zal volhouden. En dan is er de erfenis nog.” En ook Lummel was laaiend: “Die ouwe wil nog geen grasmaaier nalaten aan zijn kinderen.” Dus ja, zo kun je het allemaal ook bekijken. Als je maar ver genoeg doordenkt, dan kun je elke gewenste conclusie en emotie uit zo’n ikje halen. Da’s het mooie van het geweldige ikjespanel, dat deze kunst als geen ander panel verstaat. Blij mee! Wij wel.
Ad Hok was, zo veronderstelde Pawi, in Italie – ik als blogbeheerder mag dit niet bevestigen noch ontkennen – en de hele week een beetje uit zijn hum. Knorrig commentaartje hier, knorrig commentaartje daar, kortaf, een beetje snauwen en bijten, echt zo’n Italiaans driftkikkertje ineens, heel anders dan de serene en gelukkige Nederlandse Amerikaan die wij zo waarderen. Maar goed, vrijheid blijheid en alles kan en alles mag. Het gebruikelijke grapje over zijn grasveld en zijn grasmaaier laat ik toch dit keer maar eens achterwege.
Wil jij net als Ilona, De Schrijvende Rechter en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan een hartverwarmend Zoemuur©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik liep door het centrum van Leiden te slenteren. Winkeltje in, winkeltje uit, dus je merkt het wel: ik was niet alleen icoontje. En toen stapte ik over de drempel en tuimelde ineens zeker een jaar of veertig terug in de tijd. Een platenzaak! Ik zag hoezen van elpees. Ik zag bakken platen, gesorteerd op genre, gesorteerd op alfabet, en je kon met je vingers over de platen trippelen of scrollen zoals dat nu heet. Ik zag koptelefoons om ze af te luisteren. Net toen ik verrukt de winkel wilde leegkopen, realiseerde ik me dat ik geen platenspeler meer heb. De volgende keer zie ik misschien weer iets anders.
Foto: “Herinnert u zich deze nog? Platenzaak!” © 2022 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Flat
Een vriendin is een dagje weg en ik laat de hond uit. Voor de hoofdingang heb ik daarom een sleutel gekregen. Maar een meneer voor mij opent de elektrische schuifdeur al en ik kan zo achter hem aan lopen. Hij vraagt mij terwijl we de lift in stappen of ik er woon. Ik leg hem de situatie uit. Zijn antwoord: „Oké. Maar ik vraag het altijd, want mensen lopen achter je aan en springen dan van de flat af.”
Jan Tolsma
Gezellige bedoening daar. Maar als ze daar wonen springen ze ergens anders van een flat af?
Nu schiet ik in de lach, wat een antwoord 😆, goed begin van de week.
Het intro is ook in orde, we gaan er tegenaan.
Wat aardig, een Twilightzone-Ik-je. En nog to the pointe ook.
DSR geeft er zijn hartelijke goedkeuring aan.
Het introotje verliest zich deze week in omwegen, uitweidingen en persoonlijke steken van de blogbaas riching reageerders.
In al zijn omvang toch een ondermaats stukje.
En op bespiegelingen over wat er allemaal mis is in Nederland, zit ik als trouwe introotjeslezer al helemaal niet te wachten. Meninkjes zijn er elders te kust en te keur. Daarom een lied waar de blogbaas zich vast in zal kunnen vinden:
Excuses voor de wat vulgaire titel, het doet de inhoud van het lied geen recht. Want dat is een zeer duidelijk gezongen, zo niet gesproken boodschap uit de onderbuik, om nog maar de zwijgen over het uiterst spontaan meedeinende publiek.
Het beroemde verkiezingsspotje van Rita Verdonk is er niks bij. Camp voor op de camping, dus.
Heel vaak klik ik video’s niet aan, zeker niet als de titel een geen.stijl achtergrond doen vermoeden en/of schuttingtaal bevatten. De bovenstaande is er zo eentje. Ik zal hem niet beroeren en voel daar ook geen enkele neiging toe.
De mening van DSR over de inhoud van het intro had ik gisterenavond in familiekring al voorspeld, gaap. Had ik hem maar opgetypt en in een enveloppe gestopt.
Waarom of ik dat zo goed wist? A. Zijn gehele oeuvre, waar hij nou juist zo zijn best op had gedaan komt er maar karig in voor, ook passages van andere reageerders hebben hun plaats gevonden, zelfs in de titels en tussentitels, en dat hoeft voor DSR niet. B. ben ik al weer vergeten, oh ja, een relevante en terzake doende mening over de ziekenzorg in Nederland, da’s ook paarlen voor de zwijnen, want op geen.stijl doen ze dat veel scherper en vulgairder. Een schrijvend zichzelf rechter noemend boertje met een ditto hart en manieren, dat is het. Maar die moeten er ook zijn.
Onalledaags intro, waarin enerzijds de kool en de geit worden gespaard, wat leidt tot een citroenbleek aftreksel van wat er werkelijk speelde, en anderzijds een nietsvermoedende reageerder die een veeg uit de pan krijgt. Ten onrechte.
Een samenvatting met een eigen twist, die aandachtig lezen vereist. Weer eens wat anders.
Mooie ‘header’. Draaitafels zijn weer volop te koop sinds de herintroductie van vinyl.
Verrassend ikje. Ik wil van het dak springen en neem een hondje mee?
Nou ja, argwaan in dit soort situaties kun je niet genoeg hebben.
Nou nou, een “veeg uit de pan”? Waar is de humor gebleven vandaag de dag, zeggen we dan schouderophalend en vervolgen onze weg in het leven.
De onaangenaamheden tussen DSR en Pawi heb ik inderdaad niet inhoudelijk uitgespeeld. Dat zou ook alleen voor Pawi en DSR interessant zijn geweest. Was een simpel misverstandje, slecht lezen en dat veel te knorrig bespreken. Mag. Kan. Maar krijgt zeker geen vervolg in een intro met hoogtepunten.
Net zoals het gehakketak met de buren er meestal buiten blijft. De reden? Aangenaam beginnen en zeker voorkomen dat de blogbeheerder via het intro nog weer eens zijn gelijk lijkt te halen. Is niet de bedoeling.
O nee, ze had het hondje nog niet opgehaald…iets te snelle conclusie, sorry.
Bij naam genoemd in de ondertitel van het intro. Jippieee!
Kijk! Ad begrijpt de knipoog.
DSR had zojuist in de familiekring al voorspeld hoe APD zou reageren op mild-opbouwende kritiek op zijn introotje – het enige deel van het blog waar hij, puur omdat hij als blogbaas te touwtjes nou eenmaal in handen heeft, gewicht in de schaal legt.
Ook de poging tot persoonlijke belediging door DSR in verband te brengen met ‘boeren’ lagen in de lijn der verwachtingen. -milde glimlachicoon-.
Het laatdunkende toontje van lieden als APD draagt eraan bij dat het populisme in Nederland en Vlaanderen voet aan de grond krijgt.
Apart wel, dat de waarderende woorden over DSR, “zelf een boer qua hart, ziel, verstandelijke vermogens en manieren”, door hem worden opgevat als een belediging. Ik heb, ook van kindsbeen af (mijn wiegje stond in boerenland), juist groot respect voor boeren (m/v), maar dan wel de echte, de mannen en vrouwen die bijvoorbeeld via Boer Zoekt Vrouw aan een partner proberen te komen. Eerlijke, hardwerkende miljonairs. Niet de terreurboeren die opgehitst door het grootkapitaal en Putinadepten nu ineens ook tegen corona en het WEF zijn, Hugo de Jonge willen ophangen en de boel in brand steken. Dat zijn geen boeren. Dat zijn minkukels.
Mien boer’nverstaand herkent een underhanded compliment, APD, al je mooie praatjes ten spijt.
Ik kan helaas niet veel reageren. Ik heb Lola een week te logeren. In Vrijdag komt Louis daar ook nog eens bij. Ik denk dat ik na het volgende intro weer genoeg uitgerust ben.
Sterkte Lummel! Mijn vader luidde vroeger de komst van de kleinkinderen altijd in met “Daar komen de vernielingstroepen”. Jaja, de knipoog heb ik niet van een vreemde.
Lummel, sterkte. Mijn vrouw en ik zijn voor zes weken overdags aan het babysitten voor onze kleinzoons van 1 en 5.
Buitenland
Na de vakantie door een aantal verschillende landen is mijn 3-jarige zoon erg gefocust op andere talen.
Zoals wel vaker fietsen we vanuit ons dorp onder de rook van Amsterdam even naar het centrum. Tussen de toeristen in de binnenstad banen we ons ook nu weer een weg langs Nutella-shops en wafelwinkels.
Als we de hoofdstad uit fietsen en bijna thuis zijn, vraagt hij: „Papa, welke taal spreken ze eigenlijk in Amsterdam?”
Tijs Stehmann
Ze spreken daar onvervalst plat Amsterdams. Met een scheutje yiddish. In Mokum.
Een beetje Yiddisch om de dag te beginnen
Een uitstekende vraag, zie daarter plaatse maar eens een beleefd, verstaanbaar antwoord op te krijgen.
Toen de inzender schreef over het centrum , dacht ik dat hij de dorpskern bedoelde. Maar nee, al woont men buiten Amsterdam, het Amsterdamse centrum is kennelijk de maat der dingen -zucht-. Waarschijnlijk is het sparen cq wachten op een betaalbare woning in de Hoofdstad van Ons Land.
Ligt het nou aan mij, of gaan de Ik-jes tegenwoordig wel vaker over Amsterdam?
Ze mogen de krant van mij omdopen naar NAC.
Leuke vrolijke zusjes!
Het is een geweldig intro geworden.
Jeetje lummel, helemaal in de vergetelheid geraakt, dat liedje.
Ik ben al jaren niet meer in A’dam geweest, behalve die laatste keer in 2017.
Daar waar ik woonde, de steeg van Rokin naar Kalverstraat, was al één terras geworden.
Geen doorkomen aan.
Zo ook de rest van de steegjes en stegen.
Er werd hoofdzakelijk Engels gesproken.
Bewoners van de grachtengordel spreken volgens mij met de Gooise of Engelse R.
Een tip voor oppasser Hok. Mijn bijna 4-jarige lacht zich al de hele ochtend rot. Ik vertelde haar de mop waarin de ander als ander op elke zin ‘ik ook’ moet zeggen. Ik ging naar de markt ‘ik ook’ ik kocht een koe ‘ik ook’ de koe die stonk ‘ik ook’. Ik zeg al de hele morgen dat ik stink, in mijn broek gepoept heb enzovoort. Ze krijgt er geen genoeg van.
Heb jij een andere voor een bijna vierjarige?
Vraag haar: wil je naar de McDonald of kook jij wat?
Lummel stuurt deze fraaie sfeerplaat. Bootjevaren op de Marne, met Lola, maar die mag niet op het internet van haar mama.
Blijkens het ikje is er de laatste jaren niet veel veranderd, Ilona.
Lummel, bedankt voor de tip. Mijn Opa vertelde die mop precies zo, maar ik was hem vergeten. Ik zal eens goed nadenken of ik me nog andere kan herinneren.
Prachtig plaatje van de Marne trouwens. Ook foto’s van mijn kleinkinderen mogen niet op het Internet van de ouders.
Nee, vind ik ook verstandig. Je weet nooit bij welke engnek zo’n foto belandt.
Leert Lola Nederlands? Of wie weet onvervalst Amsterdams?
Eentje waar ze misschien nog niet te oud voor is:
Een twee drie vier vijf zes zeven (zittend op je schoot)
Waar is Lola nou gebleven? (knieën uit elkaar, kindje onder de okseltjes ondersteunen bij de duik naar beneden) …
Een paar keer per dag is genoeg, maar elke dag opnieuw dikke pret.
Of deze?
Klap eens in je handjes
Blij, blij, blij
Op je boze bolletje, allebei
Handjes in de hoogte
Handjes in je zij
Zo varen de scheepjes voorbij
Zo varen de scheepjes voorbij
Klap eens in je handjes
Blij, blij, blij
Op je boze bolletje, allebei
Handjes in de hoogte
Handjes in je zij
Zo varen de scheepjes voorbij
Zo varen de scheepjes voorbij
Jaja, die kan ik nog wel meezingen!
Greatest hit totnutoe voor mijn vierjarige. Zijn oudere broertje doet ook graag mee:
Zacht zingt de zee zangen van weemoed.
Zacht zingt de zee zangen van rouw.
Zacht klotst de pap onder mijn buikvlies.
Zacht klotst de pap diep in mijn buik.
Zacht ruist het stro onder mijn peluw.
Zacht ruist het stro in mijn bed.
O, Manitou, leer ons toch strijden.
O, Manitou, HAK ZE TOT MOES!
De pap onder mijn buikvlies???
Hahaha, die laatste uitroep brengt ze onmiddellijk in slaap. Hmmmm.
‘Trek eens aan mijn vinger’ kan helaas maar één keer.
“Komt een muissie aangelopen …, zo in Dylan’s nekkie gekropen”, is een grote hit bij de 1-jaar oude kleinzoon. Terwijl je dit zegt, loop je met je vingers van zijn tenen tot aan – inderdaad – zijn nekkie.
Kindje op schoot zetten:
Een boerenpaard een boeren paard een boerenpaard doet zo
(Forse bewegingen hopsen met de knieën)
Een herenpaard een herenpaard een herenpaard doet zo
(Iets snellere bewegingen maken)
Maar…
Een damespaard een damespaard een damespaard doet zo:
(Supersnelle beweging maken, niet na de pap)
Piep
Vrienden zijn op vakantie en hebben gevraagd of ik voor hun kippen wil zorgen en van hun fruitbomen wil eten. Omdat alles in overvloed is, ga ik met eieren, moerbeien en pruimen naar mijn buurman, die net onder de douche vandaan komt. Ik meen iets onder zijn handdoek te zien bungelen en doe mijn best alleen naar zijn gezicht te kijken. Hij lijkt mijn ongemak te bemerken, want hij draait zich om en snelt weg terwijl hij roept: „Oh! Mijn piep!” Hij gaat natuurlijk een broek aantrekken.
Even later komt hij terug, nog steeds met die handdoek en iets wat daaronderuit komt, en zegt: „Mijn piepers stonden op. Ik heb ze even lager gezet.”
Marjolein Degenaar
Marjolein: “de moerbei bevat onder meer vitamine A, B6, C, E, K en de mineralen calcium, kalium, magnesium, selenium, ijzer, zink, koper en fosfor. Het veelzijdige besje helpt hierdoor het gezichtsvermogen versterken en de bloeddruk op peil te houden.” Eet ze tijdens de hele vakantie en kijk dan of je nog steeds dingen ziet bungelen en hitsig wordt.
Bron: gezondheidsnet.nl
Bij die buurman is zeker ook alles in overvloed. Of het is een piepklein handdoekje.
Op wat er bij de buren gebeurd, reageer ik niet.
😆
De reacties halen het hele zaakje op.
gebeurt dus…..LDB!
De piep als je de piepers bedoelt. Het zal wel weer waar wezen.
Bedankt voor alle spelletjes en versjes. Lola spreekt geen Nederlands, behalve ‘weltruste’ . Ik zing wel in het Nederlands en dat vindt ze raar. Maar dat kan ook aan mijn beheersing van de zangkunst liggen.
Nog goed dat de buurman geen Hemaworst aan het opwarmen was.
Of gehaktballen.
😂😂😂
„Oh! Mijn ballen!”
Het loopt hier uit op een Hollandse kringverjaardag waar de omes met sigarenas op hun zondagse pak na een paar borreltjes schuine moppen gaan tappen…-zucht-
Een Nederlandse kringverjaardag De SR, geen Hollandse. Mijn moppentappende, trekisaaanmijnvinger Ome Cor kwam uit Slochteren. Dat ligt niet onder de rook van Amsterdam.
Heerlijk, zo’n kringverjaardag. Goeie herinneringen aan. De dames in de achterkamer. De heren in de voorkamer. Alles stijf van de rook, bekertjes met sigaretten op tafel.
En maar tetteren en naarmate de middag vorderde werd het luider. Als jongetje mocht ik tussen beide kamers heen en weer navigeren, stond dan weer eens bij een tante te stralen en mijn rapport te laten zien, werd dan weer eens door een oom door mijn haren gestreeld of op schoot getrokken. En niemand die er iets van zei. Iets van dacht.
Het was Gezelligheid. Een Samenzijn van Familie. Puur. Niemand had oortjes in, niemand zat in een hoekje op een schermpje te kijken, er stond geen tettermuziek aan. Men communiceerde met elkander. Zoals het ooit bedoeld was voor menschen onderling.
Gezellig? Puur?
Moeder tegen vader voordat de visite kwam:
‘Begin ALSJEBLIEFT niet over politiek of het geloof en houd P in de gaten, die drinkt niet, die zuipt. En…’
Ja, als ik het roze dekentje optil dan komen er bij mij ook wel wat issues naar boven, hoor. Maar laat maar …
Wanneer mensen chauvinistisch worden, of wanneer het gaat over kneuterige gebruiken, dan spreekt men op de een of andere manier toch vaker over ‘Hollands’.
In ieder geval heeft DSR de aandacht maar weer elegant verlegt van de ‘ballen’-grappen naar iets anders. -milde glimlachicoon-
Maar de d’s en t’s blijven moeilijk.
Een jijbak, typisch het verweer van de verslagene -milde glimlachicoon-
DSR had doorgaans een tien op dictee, maar typen op een mobiel is niet altijd ideaal.
Welnee de t en d staan heel ver van elkaar. Maar doet het geven? Welnee, geefnie. Doet het pijn? Dat wel een beetje.
De datum
Na een ferry-tocht van ruim vijf uur die op het vasteland in Oban begon, bereiken we het eiland Barra. Een van de zuidelijkste Buiten-Hebriden van Schotland. Het is zo afgelegen dat we ons haast niet kunnen voorstellen dat het hier anyone iets uitmaakt who the next prime minister will be.
In het hotelletje vraag ik een aan de bar gezeten local of hij me the date kan vertellen. Hij kijkt me van boven zijn pint vorsend aan en antwoordt: „Date? What’s a date?”
Ron Tenge
So dan! Ron spreekt zijn talen, hoor. Wat goed ook om ons die woordjes ook by te brengen. Very very good. Next!
Fraai hoor. Die inboorling was zeker net terug van het walvisjagen.
Hoe zouden wij reageren als een Schot binnenstapt bij Friet van Piet met de vraag hoe het gaat met de chokedust?
Doorspekt met Engels, de inzender voelt zich al bijna Schots, maar waarom zou je naar ‘the date’ vragen? Rare binnenkomer.
Is de date niet de datum waarop de nieuwe MP bekend wordt gemaakt?
Ja, en daar vraagt ie naar terwijl ie al verwacht dat ze het antwoord schuldig moeten blijven.
Zoek het dan even lekker zelf op.
‘Kekke laarsjes’. ‘En vergeet de handen op de heupen niet’. Het zijn woorden waarvoor Ron Tenge een paar jaar geleden door het stof moest.
Misschien is het dezelfde wel. Altijd in voor een foute opmerking. Destijds schreef hij er geen ikje over.
Dat kan wel zijn, maar dat heeft met het Ik-je weinig te maken.- En weet je zeker dat het dezelfde is?
Had me eigenlijk een jongere woke-man voorgesteld, eentje die in Schotland om de vegetarische dagschotel gaat vragen en dan een pint voor z’n neus gezet krijgt.
Wat is er moeilijk te begrijpen aan het volgende zinnetje: “Misschien is het dezelfde wel.”? Kijk voor de beantwoording met name naar de betekenis van het woord “misschien”. Succes.
Dank je.
‘Misschien’ is een laf woordje in een laf zinnetje om eventuele verantwoordelijkheid te ontkennen mocht je er naast zitten met je stemmingmakerij.
Valt in dezelfde categorie als ‘Ik stel alleen maar vragen’ na het verkondigen van wappie-onzin.
Dikke-zucht-en-gaat-schouderophalend-en-hoofdschuddend-verder icoon.
Algezien van het aanvankelijk zwijgen is dat waarschijnlijk het best mogelijke antwoord van APD -milde glimlachicoon-
Wat een vreselijk lelijk geschreven prul, dit ikje. The first minister of Scotland is Nicola Sturgeon. En ze is niet afgetreden.
Och, je vraagt in Friesland toch ook niet hoe het met de commissaris van de koning gaat? Maar als je per se over politiek wilt praten, is Scottish independence het go-to topic.
Als ik naar Friesland ga vraag ik ook niet hoe het met Rutte gaat. En Sturgeon en onafhankelijkheid van Schotland gaan hand in hand.
Rutte zal ook in Friesland meer emotie oproepen dan commissaris [even opzoeken].
Of laat je anders overtuigen van het genot van gerookte schelvis op de nuchtere maag.
Commissaris Wiegel toch?
Zou ferry niet eigenlijk ferry moeten zijn?
Heel scherp, Ad. Je hebt gelijk. Ik heb nog even voor alle zekerheid gekeken of het niet toevallig een slordigheidje van alhier was, maar ook in de NAC staat het ongecursiveerd. Man man. (spreek uit: men men).
Prime minister, kom er maar op. Ik volg het nauwelijks omdat het gewone leven altijd doorgaat, wie er ook premier is. Een beetje roddelen over Boris, en vooral Ruud. Over Mark voor zover mogelijk, meer doe ik niet aan politieke kwesties. Terwijl jullie dat doen, loop ik met plezier rond met hapjes en drankjes.
Waarom iemand naar Barra gaat, (nb met de boot ipv het vliegtuig), snap ik na googelen wel. Mooie moerassen, mooie bloemen, mooie heuvels, alles op loopafstand, de bewoners ooit bekeerd tot het katholicisme,
en een steencirkel!
“Ron Tenge (Netherlands, 1963) is the founder of the International Tenge Association. Inspired by Scottish and Irish clans he wished to create a worldwide community of people named Tenge”.
Hij heeft een heuse website, maar die lijkt nog niet echt lekker van de grond gekomen:
http://www.internationaltengeassociation.net/
Druppeltjes
Mijn vriend (78) doet voor het eerst een coronazelftest. We hebben klachten na een vlucht met een heftig hoestende dame achter ons. Hij bevindt zich elders en ik leid hem telefonisch door het testproces heen. We komen bij de laatste stap. „Nu moet je vier druppeltjes vloeistof in het onderste vakje van de testcassette laten vallen.” Het blijft lang stil. „Maar ik zie helemaal geen druppeltjes aan het wattenstokje zitten.”
Riet Thomas
Aaaach.
Geen cougar blijkbaar.
En kennelijk ook niet erg goed in dingen uitleggen.
Allicht inmiddels haar ex-vriend….
Ach, zolang ie het staafje maar niet in zijn piep heeft gestoken
En waarschijnlijk de laatste Nederlander die anno 2022 voor het eerst een zelftest heeft genomen.
Ik zei ooit eens tegen iemand in frs gezegd dattie een auto analyse moest doen. Ik heb geen auto zeidie.
ik doe trouwens geen zelf tests meer. De laatste keer dat ik het deed was ik positief. Dus daar ben ik mee opgehouden
De reacties zijn weer eens hilarischer dan het ikje zelve. We weten natuurlijk niet of dit in 2022 speelde, wie weet, is het nog een oud ikje van vorig jaar.
@Ik heb geen auto zeidie
Nog uit de tijd dat de frs zelfkennis had en de jordanees een sjees.
Ik weiger de mogelijkheid onder ogen te zien dat dit een Ik-je van vorig jaar is. Want dan slaat het allemaal helemaal nergens meer op.
Wat betekent de toevoeging (78) hier anders dan oud & achterlijk?
De reacties zijn hilarischer dan de ikjes, volgens Bas (en mij).
Kunnen we het op deze site niet andersom doen? 😆
Eerst reacties en dan een ikje?
Ja. Iedereen zegt wat en dan verzint iemand er een ikje bij.
Ik geef toe dat het een warrig idee is.
Ik vind hem interessant!
Zo doen wij het bij kunst of kitsch. Eerst 1200 euro zeggen, de ander 800 euro, voordat het item wordt getoond, en dan kijken wie er het meest nabij is.
Zo’n boek uit 1488, handgeschreven, met mooie versieringen en miniaturen, zou honderdduizend euro moeten kosten. Zat ik er met mijn twaalfhonderd toch mooi het dichtste bij.
Visroker
Voor het eerst loop ik de aquariumwinkel in mijn woonplaats binnen in de hoop een visroker te vinden. Ik wil deze cadeau doen aan een zeevisser. Al snel zie ik dat ik zo’n ding hier tussen honderden schitterende visjes, fraai uitgelicht in schone aquaria, niet zal vinden. Ik maak rechtsomkeer maar dan doemt de wat schuwe of verlegen neringdoende op. Wie zei ook weer dat baasjes op hun huisdieren gaan lijken? Aarzelend stel ik op zijn verzoek mijn vraag. Hij schrikt zichtbaar. „Dit is de eerste keer in 25 jaar dat iemand me deze vraag stelt.” Ik verontschuldig me onhandig maar het huilen staat hem al nader dan het lachen. „Mijn vissen zijn niet voor consumptie, meneer.”
Emile Hollman
Wat een vreemde minachting spreekt hier uit. De wat schuwe of verlegen neringdoende die op zijn vissen lijkt?? Vervelende kwast, die Emile. Heeft zeker een Rottweiler thuis?
En dan de afgrijselijke domheid om voor een visroker een aquariumwinkel binnen te lopen. En dat dan hier ook nog eens te etaleren. Emile heeft misschien ook nog een koppeltje ezels als huisdier?
Oh, even niet opgelet. Scoor ik me daar per ongeluk zelve de 100e reactie. Was niet de bedoeling. En dan ook nog eens in de week dat de prijs niet het bekende lepeltje is maar een diner voor twee personen in een restaurant naar keuze. Heb ik weer! Wat had ik die graag aan een lezer uitgereikt. Maar goed, het is niet anders.
De inzender leek me meer het type voor een wandelende zak.
Wat een agressieve minachting, vast een houtstoker.
Pedant mannetje.
Mooischrijver, heel blij met zichzelf.
Ik neem aan dat APD degene die zonder zijn ongelukkig geplaatste reacties de honderdste zou hebben gehad, uitnodigt voor het diner voor twee?
Wat een oetlul (de schrijver van het ikje, bedoel ik).
Nee, DSR, het is helaas voor je met een leuk persoon naar keuze.
Ik zie mogelijkheden voor een nieuwe episode van de Dierenwinkel (Jiskefet). Of de meneer in de stofjas misschien ook barbecues verkoopt?
Tja, en van het een komt het ander in internetland. Deze zie je dan op de vroege morgen. Zou nu niet meer kunnen deze humor. Maar ik kan een voorzichtig besmuikt grinnikje toch echt niet onderdrukken.
Als je het iets inclusiever maakt dan de typische cis-op-cis praktijken, kan dat best.
En toch is het een goed geschreven verhaal. De afschuw en weerzin die het teweeg brengt maakt het tot een van de beste ikjes van deze week. Hahaha, toch nog een goud beginnetje van het weekend.
Ja zo lust ik er nog wel een paar. Goed geschreven omdat het afschuw teweeg brengt? Dan wordt er heel veel goeds geschreven.
Goed geschreven. En stuitend. Reve had hetzelfde effect op mij, in zijn latere boeken…
Daar heb je dan weer gelijk in. Het is laten we zeggen smaakvol geschreven. De schrijver wilde zijn schrijfkunsten laten zien met uitweidingen en innerlijke bespiegelingen, alsof hij een roman aan het schrijven was. Echter, dit is een ikje. Dat moet droog. Dat moet bondig. Daar mag geen enkel overbodig woordje instaan.
Het stuitende effect van Reve was – zeker in zijn latere werk – de bedoeling. De relnicht avant la lettre wilde veracht worden. En ontleende daar zijn energie en zelfbevestiging aan. Dit lijkt me niet te gelden voor de ikjesschrijver van de dag, maar ik ken hem niet. We zullen het nooit weten.
Ik kan P. wel volgen; dat stuitend is best welkom in een Ik-je.
Helaas komt de inzender over als een breedsprakige blaaskaak met minachting voor mens en dier, zonder de zelfspot die het dragelijk zou kunnen maken.
Nog een kleine nabrander: het zat al vanaf het begin dwars, maar ik kon er niet opkomen. De courante term voor wat de inzender een ‘visroker’ noemt, als ware het een soortement sigarettenpijpje, is rookton!
Honderd palingen op een rij, met vereende kracht gekuist, gezouten en geregen, wiegend in de eikenrook; de toestromende buren op afstand gehouden met een stevig hangslot- oh zaliger herinnering!
Ik kende de visroker niet, maar kwam het al googelend tegen als metalen bakje, weinig fotogeniek vandaar dat de foto hier achterwege bleef.
De rookton of rookschuur waar DSR aan refereert doet daarentegen mooie warme herinneringen opwellen en jawel, ik ruik het gewoon. Heerlijk! Je komt ze nog tegen in toeristische vissersdorpjes aan het IJsselmeer en ook in het Archeon.
…en ook wel gewoon onder de mensen hoor. Een oud vat, een gemetseld gevalletje achter het huis.
Maar praat er vooral niet teveel over. Straks gaat de regering zich nog bemoeien met de fijnstofuitstoot.