Vrolijk. Vreemdgaan. Verlaten. Lichtgewicht. Smaak. Poef. Maak er maar chocola van. Vrolijk vreemdgaan met een verlaten lichtgewicht met smaak op de poef? Mag. Kan. Kan ik me iets bij voorstellen. Maar het zijn dus zes titels van evenzovele ikjes uit de NRC van vorige week. In dit artikel bespreek ik de oordelen en commentaren van het ikjespanel en losse aanlopers. Ga maar gauw lezen. Je zult er geen spijt van krijgen.
Cecile Raat lunchte met een vriendin die ze al een tijdje niet meer had gezien. Die vriendin werkt in de ouderenzorg. Bij het begin van haar dienst hoort ze altijd “wat heerlijk dat je er weer bent”. De vriendin kijkt Cecile vrolijk aan. “Ze zijn dan wel dement, hè.”
Ilona vond het een pijnlijk grapje onder vriendinnen. En dat was het. “Hoe pijnlijker, hoe zachter je het zegt, of onder ons houdt. Al was het maar om betreffende naasten niet te kwetsen.” Pawi vond het een vrolijk ikje. De vriendin stelt het immers rooskleurig voor. “Zelf heb ik dementerenden zien knijpen, spugen, vloeken en slaan.”
Een huisdier. Een plant? Nee, een familielid.
Maar toen was het alweer tijd voor het volgende ikje. Dat kwam van Joris Keizer. Joris meldde dat hij 15 jaar oud is. Dat we dat maar even wisten. Waarom? Joris mag het weten! Er was een “familielid” van hem overleden. Een familielid … hoe veel onpersoonlijker wil je het hebben? Een huisdier. Een plant? Nee, een familielid. Joris moest diens Facebook accounts gaan “uitschakelen”. Het familielid, dat 83 jaar oud was geworden, had maar liefst negen verschillende accounts. Joris dacht “meteen aan vreemdgaan”. Huh? OK! Dat zegt heel weinig tot niets over het familielid maar heel veel over Joris. Toen Joris elk account had “uitgeschakeld” vertelde hij het aan zijn vader. Die barstte volgens hem in lachen uit. „Ach jongen,” zei vader, “hij ging helemaal niet vreemd. Hij was gewoon niet goed met al die schermpjes. Voor elk apparaat maakte hij een nieuw account aan!”
Lachen, gieren, brullen, hoor. Die Joris. Lummel noemde Joris een “vervelend joch. Een verwend kreng” en krek dat hij me er daar gelijk in had. Ad Hok dacht dat het familielid misschien weleens dementerend geweest zou kunnen zijn. Dat hij zich dus niet herinnerde dat hij al een Facebook account had en daarom steeds een nieuwe aanmaakte. We zullen het nooit weten, want het familielid is overleden en Joris leest hier vast niet mee, druk als hij is met het vreemdgaan met al zijn vriendinnen of vriendjes.
Gelukkig was het toen alweer woensdag en dat is de dag, dat is bekend, van de keigoeie ikjes. Die van Matthé Treijtel mocht er zijn. Hij komt ’s morgens in de badkamer, want ja, daar kom je weleens. En hij ziet daar op het wastafelblad een boekje liggen. “Deze aarde verlaten” van Cri Stellweg. Hij vraagt aan zijn vrouw waarom dat boekje daar ligt, want ja, voor je het weet is je vrouw er ineens tussenuit. „Ooh”, zegt ze, „ik heb er vannacht een mug mee doodgeslagen.” Huilend van het lachen vielen ze elkaar, zo wil de overlevering, in de armen. “Weer een vlek om weg te poetsen”, reageerde Pawi droog. En Ilona wist het volgende boek van Cri al: “Hoe een mug een olifant werd”. Of “Terugkeren op deze aarde” volgens Lummel. Jullie begrijpen het al. Bij gebrek aan kwaliteit van het ikje werd het ikjespanel ballorig en ging het over andere dingen hebben. Komt wel vaker voor. En begrijpelijk is het. Het zijn ook mensen.
De donderdag is doorgaans een slechte ikjesdag. Waarom? Het loopt al tegen het weekend aan, maar het is nog geen vrijdag. Deze donderdag was geen uitzondering. Ene “Ellen Weiss” (is dat haar echte naam?) meldde dat haar ruim veertig jaar oude naaimachine te zwaar werd. Ze koopt dus een nieuwe. Een lichtgewicht. Het ding wordt niet bezorgd, want de bezorgdienst kan geen sterke man vinden. Ellen (vrouw, goh) en 65 (toe maar) is hem toen maar zelf op de fiets gaan ophalen. Die machine. Niet die man. Wat ze misschien niet wist, maar inmiddels door schade en schande wel, is dat een naaimachine zwaar moet zijn. Anders gaan ze bewegen als je met een zware stof bezig bent. Maar goed, misschien mocht ze hem nog retourneren en dus zelf weer naar het afhaalpunt brengen. Op de fiets. Met aanhangwagen en bel. Ilona was niet erg onder de indruk van het verhaal: “Poepoeh, ’t Is me wat. Moeten we hier nou ook klachten van consumenten in behandeling nemen?”
„Het smaakte naar niks”
En voor je het weet is het dan inderdaad toch alweer vrijdag. Doorgaans een van de betere dagen voor de ikjes. Of het gesmaakt heeft, vroeg een meisje van een wegrestaurant aan Eric J. Duyvis. Ze ruimde routineus de bakjes van het voorafje op. „Het smaakte naar niks”, floepte Eric er uit. „Wat jammer voor u. Misschien straks even een coronatestje doen?” antwoordde het meisje adrem/ongepast/onprofessioneel (streep door wat volgens jou niet van toepassing is). Pawi, Ilona, Lummel, Bertie en De Schrijvende Rechter (DSR) konden er wel om lachen.
Daarom was het maar goed dat het ineens zaterdag was. Het ikje van Miriam Fit heette “Poef”. Ze bezocht grieperig het pierementenmuseum in Utrecht en ging moe op haar rug op een grote poef liggen. Een bezoeker kwam naar haar toe en informeerde of ze vastgelijmd zat? “Anno 2022 blijf je thuis met griepklachten” was het strenge commentaar van DSR.
En jawel, het historische feit dat je wist dat zou komen is eindelijk hier: de uitreiking van het allereerste Vrolijke Veelzijdige Van Vuren Viltje Van Verdienste. Het viltje gaat deze week naar …. tromgeroffel! Tromgeroffel? Wie is dat nou weer?
Ik heb het over Pawi. Het viltje komt haar toe vanwege weer zo’n lekkere droge opmerking, je net even op het verkeerde been zettend, meteen te gebruiken voor de titel van het nieuwe intro (zie boven). En ja, ook wel een beetje voor deze bespiegeling:
Vanmorgen zat ik een uur te vroeg te wachten op het intro. Het was er niet. Wat een teleurstelling. En toen ik eenmaal mijn vergissing bemerkte was dat akelige gevoel nog niet over. De hele dag al ervaar ik een soort beklemming. Het intro, waar is het? Zou Bas het overslaan? Is er te weinig gebeurd? Wintertijd, oja! Die mag wel blijven, alles weer bij het oude houden, het zit in me. Hoewel…
Het viltje zal desgewenst worden opgestuurd naar het bekende adres, of als dat niet in de CRM database van het blog aanwezig is, naar het adres dat via email kan worden opgestuurd. Uiteraard wordt dit met de meest strikte vertrouwelijkheid behandeld en uiteraard hoeft het niet. Je kunt zeggen “steek dat viltje, die goedkope kermisrommel, maar in een plaats waar de zon nooit komt”. Erg aardig komt zoiets niet over, maar het zij zo dan. Gefeliciteerd in ieder geval. En ook de eventuele huisgenoten of gasten want misschien mag hun drankje er ook weleens opstaan.
Wil jij net als Ilona, Pawi en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met lezers die voor je het weet goede kennissen van je kunnen worden? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan een hartverwarmend Zoemuur©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je kunt een uniek gepersonaliseerd viltje van verdienste winnen als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je kunt een uniek gepersonaliseerd viltje van verdienste winnen als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Of voor een ander aangenaam dingetje dat je hier op de site doet. Viltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik liep weer eens te ramptoeristen. Dit keer op naar het Mauritshuis waar een paar sneuneusjes zich aan een mooi schilderij hadden vastgelijmd. Het werkje was gelukkig onbeschadigd. Waarom ze het nu buiten hebben gehangen is me wel een raadsel. Maar goed. De volgende keer zie ik hopelijk iets anders.
Foto: “Meisje met Parel aan het Hek” © 2022 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Translate
Als tandarts maak ik graag gebruik van Google Translate wanneer ik een patiënt in de stoel heb wiens taal ik niet machtig ben. Zo ook bij de behandeling van een mevrouw uit Oekraïne met kiespijn. Ik gebruik Google Translate, zij een Oekraïense variant. Als ik na het zetten van de verdoving wil kijken of die goed werkt, door op de kies te blazen, laat ze mij haar telefoon zien. Ik lees: „Als je blaast voelt het nog sensueel.”
Sander Loos
Een kort maar gezellig intro op deze grijze maandag.
Wat het ikje betreft:
Tja, met Google Translate kun je grappige dingen verwachten.
Dusss…
Wat een eer, die aandacht voor mijn bijdragen, en dan ook nog een viltje (heel ruimhartig dat ook de chaperon hem af en toe mag gebruiken)!
Geslaagd intro dus.
Met google translate heb ik vooral in het Roemeens hilarische fouten gemaakt. Helaas ben ik ze vergeten.
Op de kies blazen? Heb ik nooit wat van gemerkt bij de tandarts, zou ik telkens in coma hebben gelegen?
Het intro is beter dan het weer maar wie weet wordt het nog wat, het is tenminste droog
Ik was ooit verliefd op mijn tandarts, dus ja, maar goed dat ze nooit op mijn kies geblazen heeft.
Ook een tandarts is medicus. Dat geklets over patiënten is niet kies.
Om de kans op fouten te voorkomen, kun je trouwens beter naar het Engels ipv Nederlands vertalen.
Het introotje is dit keer een mager beestje, vooral met veel hervertelling door de blogbaas.
Ooit de tiet van de tandarts in mijn mond gekregen toen ze zich over me heen boog om de telefoon op te nemen. Het zal je maar overkomen.
Geniet van deze nieuwe week ook als er niets te genieten valt.
Wow! Zenuwbehandeling toen meteen?
Nog meer verdoving ingespoten gekregen achteraf.
Prima intro en prima header image. Goed idee om een poster aan het hek te bevestigen. Zo kunnen de idioten zich daar vastplakken. En dan kan je ze late plakken tot ze zichzelf afplakken.
Bravo.
Het ikje is een ziekenhuisikje. Dus ik laat het links liggen.
Ik heb het vermoedelijke zinnetje van de Oekraiense patiente even door de Google Translate gehaald en kwam zeker niet bedrogen uit, man man, ik zou zeggen, doe het zelf ook even en schakel dan het geluid in. Echt sensueel dus. Als ik tandarts was dan wist ik het wel. Praktijk voor de rest van de dag gesloten.
“Коли ви дуєте, це все ще чуттєво”. Of in goed Nederlands: “Koly vy duyete, tse vse shche chuttyevo.”
Nu ben ik wel een tikkie gebiased omdat ik ooit een Oekraiense vriendin heb gehad. Lang gelee.Dus ja, misschien doet het jullie niks. Mag en kan.
Voor de enkeling die de eerdere blogs over de avonturen van mijn voorganger, Apiedapie, met zijn tandarts nogeens wil teruglezen en het zoekvenstertje niet kan vinden, zie hier (er is er eentje bij uit 2010, man man, hoe kun je je hiermee twaalf jaar zoet houden, hoe veel boeken, uitvindingen en ontdekkingsreizen had je in die tussentijd niet kunnen lezen, doen en maken?:
Heimelijk verliefd op mijn tandarts
Wie heeft er weleens met een tandarts gezoend?
Nou, nou, wat een opwinding weer hier. Dat blazen op de tanden zal heus wel via het daarvoor bestaande tandartsinstrument zijn gebeurd, denk ik.
En als we grappige vertalingen van Google Translate als basis voor ikjes gaan gebruiken, kunnen we wel aan de gang blijven. Hopelijk gebeurt dat niet.
Ook Vertalen.nu vertaalt het in hetzelfde.
Een zus van me was met een Engelse tandarts getrouwd.
Of er grapjes werden gemaakt?
Ja, maar die hoefde ik niet te weten.
DSR heeft het altijd over “introotje” en vindt het nooit niks als hij zelf niet zo vaak genoemd wordt. Zo voorspelbaar. Maar het geeft niet. Nieuwe week, nieuwe kansen.
Dikke LOL & guttegut! “DSR heeft het altijd over “introotje”….” -zanikstemmetjeicoon-
Wat is er nu weer mis met ‘introotje’? Dat is het toch? Of moet het met hoofdletter, als een boek uit de Schrift?
Het heeft DSR, zoals bekend, nooit iets uitgemaakt mensen juichen of jammeren over zijn Ik-jesbesprekingen. In het verlengde daarvan laat het hem ook onverschillig of hij al dan niet in het in het introotje staat. APD in zijn zwelgende ijdelheid zal zich daar wel geen voorstelling van kunnen maken… -milde glimlachicoon-.
En uiteraard geeft DSR zonder terughoudendheid zijn mening over het introotje te kennen, zoals nu wanneer de blogbaas net iets teveel op de lollige toer gaat. Laat ie z’n geestigheden liever gedurende week debiteren, ter verlevendiging van de discussie, fris van de lever. Maar nee, mijnheertje komt kennelijk alleen op zondagmiddag achter zijn bureau uit de verf….Kleedkamercomediant. -milde glimlachicoon-.
Spartaans
Mijn vriendin en haar man slaan zich spartaans en principevast door de energiecrisis: de thermostaat niet hoger dan 17 en over elke stoelleuning een kleurig wollen dekentje voor de gasten. En jezelf wassen, ach, dat kan net zo goed met een ouderwets washandje en een stukje zeep. Sterker nog, ’s morgens wakker worden met rode wangen van het plenzen met ijskoud water: ze zouden niet anders meer wíllen. Maar na een paar wijntjes bij het eten pakt mijn vriendin haar mans arm en vraagt: „Mag ik voor mijn verjaardag in bad?”
Trees Roose
“Ja graag,.”
In hotels en saunas staan gasten vandaag de dag kneiterlang te douchen. Arme uitbaters … En Putin heb je daar dus dan niet mee.
Apart hoor die DSR. Eerst is het verwijt dat het intro teveel op de herverteltoer gaat, oftewel samenvatting zonder veel nieuwe content, een paar uur later (over hetzelfde intro) dat er geestigheden in zouden staan die niet gedurende de week gedebiteerd zijn. Of het een, of het ander, beide kan dus niet.
Deze keer is het overigens juist de eerste variant! Vorige week stonden er dan weer meer nieuwe dingen in, zoals die fantasie over de componist die op het podium de ikjesschrijver eert.
De balans tussen samenvatten en nieuwe inhoud is elke week anders. Dat gebeurt om de levendigheid erin te houden en is afhankelijk van de vorm en zin van de dag.
Dit Ik-je is ofwel een verslag van schrijnende armoede waarbij diep medelijden op zijn plaats is, of het is ergerlijk gekoketteer met zuinigheid en crisismanagement.
Hopelijk zitten ze deze winter niet aan de tulpenbollen.
“Pappie?…”
Uiteraard was dit een grapje van de vriendin. Trees weet dit ook. Ze had er voor de slechte lezers misschien een beschrijving aan toe moeten voegen in de trant van “en vraagt met een schaterlach/met een kinderstemmetje/quasi-smekend …”
Nou, je ziet het introotje in wording voor je ogen ontstaat. De blogbaas is pareltjes aan het rijgen -milde glimlachicoon-
Inderdaad, zo werkt het intro al ruim 400 afleveringen: hoogtepunten, dieptepunten, citaten, samenvattingen, beschouwingen, af en toe een fantasietje of sfeerbeschrijvinkje. Alles gebaseerd op de ikjes en op de reacties van het ikjespanel, inclusief die van de blogbeheerder.
Hoe had je het je anders voorgesteld? In een donkere kamer achter een pc zitten scheppen, zonder ikjes, zonder commentaren, in isolatie?
Nee, een viltje zit er ook deze week niet in voor De Schrijvende Rechter (DSR). Wat ik jullie brom.
Nou moe…..DSR wilde APD juist een complimentje maken voor zijn participatie in de Ik-jesduiding. Je ziet dat hij zijn best doet.
Maar ja, vaderman is kennelijk op zijn teentjes getrapt en reageert vol wantrouwen op zelfs de beste bedoelingen van DSR…. -milde-teleurgestelde glimlachicoon-
Dit ikje verwarmt mijn hart niet. Ik plens soches geen koud water op me bakkus , maar een heerlijke Savon de Marseille.
En als je die rode wijntjes laat staan, heb je de douche er al weer uit. Maar wat het zwaarst is, moet het zwaarst wegen.
Oei, DSR denkt dat Savon de Marseille wijn is!
Als de buurman dit maar niet ziet, want dan zegt hij daar vast wat onaardigs over, daar allenig op zijn blog. Hier doen we dat niet, want zo zijn we niet en vergissen is menselijk. Pittige afdronk wel, hoor, die savon ….
Lees het Ik-je nog eens. Uil.
Buurmanblog? APD doet ook alles voor een beetje aandacht. En kan het zonder hulp kennelijk niet zelf af. Hij staat niet zo sterk in zijn schoenen.
Haha, wij weten beter …. Een echte Savon AOC. Heerlijk!
Qua buren: ik was er dit weekend weer eens een minuutje, langer heb je daar niet nodig en zag tot mijn hilariteit dat er daar dagelijks een samenvatting wordt gegeven van wat er hier gebeurt. Dikke LOL icoon.
Kan iemand in de gaten houden dat APD niet aan de spiritus gaat, althans niet voor vijven?
Ik denk dat ik namens de gehele rest van de gemeenschap spreekt wanneer ik zeg dat er geen belangstelling bestaat voor dat andere blog waar APD over spreekt. Des te kwalijker dat hij allerschijnheiligst suggereert dat hij hoopt dat ‘DSR daar niet wordt afgemaakt’.
Beetje zoals Trump altijd hoopt dat de luitjes in het journalistenvak niets overkomt. Gaat lekker.
Oh, gooien we het over die boeg. Wat Baudet en de andere engerds deden met Derksen en Merel? Over woordjes vallen, andere betekenissen suggereren. De Dikke van Dale erbij halen en zo. Ik heb de tekst al aangepast, DSR zou nogeens overstuur raken. Dat wil ik niet op mijn geweten hebben.
Maar dat hij Savon de Marseille aanzag voor rode wijn … dat raakt niet in de vergetelheid, hoeveel afleidende reacties er ook nog maar komen. Wat zeg ik? Dat zou weleens breed uitgemeten kunnen worden in het nieuwe Intro. Heel breed. Want hilarisch is het wel.
Tsss…de vlerk. Of DSR overstuur raakt, zal APD een zorg zijn. De enige reden dat hij zijn ophitsend commentaar verwijderde is omdat hij weet dat hij te ver was gegaan.
Welwillende mensen zeggen dan iets in de trant van sorry oid. APD houdt het bij gekrijs waarbij vergeleken een PVV-meeuw nog klinkt als een nachtegaal.
Enfin. Dit valse dieptepunt zullen we onthouden. Zie hier waarom DSR zijn verhalen destijds van dit blog heeft teruggetrokken. Bij lieden als APD kun je best wat commentaren plaatsen, maar meer is ze niet toe te vertrouwen.
Nou, DSR ziet alvast uit naar het introotje! Klinkt alsof het een stuk beter zal worden dan het egotripje van deze week.
Terug van vakantie kan je niemand meer plezier doen dan een mooi verpakte doos met een dozijn Savon de Marseille. Ook voor jezelf een uitkomst.
Je ziet ze nooit meer terug.
Die rode wangetjes komen van de rode wijntjes die werden gedronken onder gekleurde dekentjes. Lummels wangen ruiken naar Sunlight, durf ik te stellen. En ze blaken van glimmende zeep.
Ik weet niet hoe mijn wangen ruiken. Ze zitten waarschijnlijk te ver van mijn neus.
Vogelgeluiden
Elke dag loop ik met mijn hond in het bos. In deze tijd van het jaar is de natuur prachtig, alle kleuren en geuren van het bos, de vogels en de paddestoelen. Wat me opvalt is dat veel jonge mensen hun hond al kijkend op hun telefoon uitlaten. Geen oog voor de mooie omgeving. Als mijn hond gaat spelen met de hond van een jongen die onafgebroken op zijn telefoon kijkt staan we zwijgend naast elkaar. Ik hoor vogelgeluiden uit zijn telefoon komen. Als ik vraag wat hij kijkt zegt hij zonder op te kijken: „Oh, een natuurserie.”
Adelheid Waiboer
Maar het ging verder….
Ik keek op zijn schermpje en zag ik een tiental mensen die in een bos aan het vrijen waren.
Weer een slecht verzonnen ikje. Gebaseerd op mopjes over Japanners op vakantie.
Een tiental nog wel! 😂😂😂
Dit geloof je toch niet?
Uit mijn telefoon komen ook vogelgeluiden, elke ochtend, zelfde tijd.
Verder geloof ik geen hout van dit hele ikje.
Tja, het kan wel, hoor. Die mobieltjes zijn echt een ramp geworden. Je ziet ze overal. Ook nu weer, zit ik er een reactie op te tikken!!
Erg leuk, maar ten strengste verboden in vogelaarsland, is het om wat vogelgeluiden uit de app af te spelen. Om je heen in de vogelhut of op het wandelpad gaan vogelaars opgewonden op zoek. Of, ook meegemaakt, een mannetjesvogel van dezelfde soort komt hippend op een tak nabij poolshoogte nemen. Maar het mag dus niet om ze niet in de war te brengen. Kost energie.
Die jongeman leek me geen vogelaar, althans niet het soort dat vogels kijkt.
DSR’s eerste Eindoordeel ging ook al over vogelgeluiden en een telefoon. Niks nieuws onder de zon dus -zucht-.
Ja, dat was toch een ringtone die op een koolmees leek of andersom?
Zoiets, of een vink. Met de Latijnse naam erbij. In staccato zinnetjes.
We zullen op Ad Hok moeten wachten voor de juiste tekst, precieze datum en meest hilarische reacties.
Nou, dit lijkt me leuker:
Over gezanik gesproken: Warhoofd is tachtig geworden. Van harte gefeliciteerd!
Gezang! Niet gezanik, gezang!
LDB van een spellingscorrectie!
Nou, iets gaat hier mis. Ad, je plaatste een YouTube link, maar welke?
Felicitaties aan Warhoofd, die kennelijk een prive hotlijntje heeft naar DSR!
Nee hoor. Als ik iemand ontmoet, vraag ik de geboortedatum en dan kom je op de verjaardagskalender.
20 Common European Birds and their songs. Filmed in the Netherlands
Zegt u maar jij
We zijn weer op dansles gegaan. De muziek is beter en het dansen veel leuker dan we ons herinnerden. Inmiddels zitten we ruim boven de gemiddelde leeftijd en dat viel op toen ik aan de bar met u werd aangesproken.
„Zeg maar jij hoor, anders voel ik me zo oud”, zei ik.
Daarop kwam een onverwachte reactie.
„Dat doe ik liever niet, want dan voel ík me oud.”
Peter Kaspers
Rare titel. En de voorlaatste zin is jammer.
De titel dekt de lading toch?
Grappig voorval, inderdaad is de voorlaatste zin overbodig.
Ik denk dat we ons allemaal wel herinneren hoe de overgang van jij naar u, en later weer van u naar jij verliep. Dan hebben de Engelstaligen het maar makkelijk.
In Frs zeg je vous tegen iedereen die je niet kent. Dat heeft niets met leeftijd te maken. Het gedonder met vous en tu begint wanneer je elkaar heel regelmatig ziet. En bij oppervlakkige relaties houden we het bij vous.
Ach, alweer een tutoikje.
En alweer zo’n alledaagse.
Nog twee ikjes te gaan deze week.
Ik kijk ernaar uit.
Naar de laatste, Ilona? 😂
De pointe is leuk, de rest moeizaam geschreven ballast.
Over muziek gesproken, hierop heb ik in de dansschool de quickstep geleerd, ik kreeg er nog een bronzen speldje voor ook.
Bij dat “sjuh sjuh sjuh” moest ik altijd even gaan zitten.
Bier
Uitgelaten beland ik met een aantal collega’s in een café waar eigen bier wordt gebrouwen. ‘Gerrit de Struikrover’, ‘PIPA Paleiskwartier’ en ‘Boze Griet’ gaan gretig over de toonbank: sterke bieren maar dat deert ons niet. Bij sluitingstijd worden we verzocht te betalen. Wachtend op het pinapparaat doe ik een greep in de glazen snoeppot op de toog. „Hmmm, droge snoepjes hebben jullie zeg. Of komt dat door het bier?”, krijg ik nog net over mijn lippen. „Mevrouw, normaliter geven we die aan honden. De pepermuntjes staan ernaast en zijn voor de mensch.”
Marjo Baeten
Weten we gelijk wat JdW tegenwoordig doet: https://jvandew.nl/bierbrouwerij-den-bosch-onze-bieren/
“sterke bieren maar dat deert ons niet”… guttegut. De sterkte valt vaak wel mee, er zit gewoon veel hop in.
Maar dat doet er allemaal niet toe. ‘Onlang at ik op cafe per ongeluk een hondensnoepje’ had volstaan, droog genoeg.
Enfin, de ‘mensch’ dus. Werd het uitgesproken met een g op het eind?
Een café waar zoveel honden binnen mogen komen dat er snoepjes voor ze op de toonbank staan zou ik persoonlijk liever mijden. Tenzij ik misschien net als Marjo lekker uitgelaten zou willen worden.
’t Is al gezegd van dat ‘uitgelaten’ en die ‘hondensnoepjes’.
Zal wel een dolle boel worden, later op het werk, waar meestal wel een droppot staat.
Ik vestig m’n hoop op het laatste ikje van deze week.
Bas.
Rollend van het lachen het weekend in.
Een hond in een café of op terras maakt me al wantrouwig. Hoe kun je dan van je biertje genieten?
Ik loop er voorbij of zoek een tafel zo ver mogelijk weg.
Ja Ilona, morgen moet het dan maar gebeuren, zou leuk zijn. Het wordt in ieder geval mooi weer en da’s alvast meegenomen.
Intussen is Chris Koerts er tussenuit geknepen. Chris van de magische en toch echt wel iconische Earth & Fire band, laten wij allen nog eens luisteren naar het volgende muziekje:
Maar het ging verder…
Ze keek me uitdagend aan en nam nog een handvol hondenhokken. Mensch durf te leeven Peize.
hondenhokken was hondenbrokken voordat de elektronische bemoeial zich er mee bemoeide
Ze keek me uitdagend aan en nam nog een handvol hondebrokken. Mensch durf te leeven riepze.
Herinner ik me ineens m’n kleine Indra, 3 jaar ongeveer.
Lag op haar knietjes in de keuken kattebrokjes te eten.
“Wat doe je nou?” vroeg ik.
“Miauw”, zei ze.
Ilona: 24 schaterlachmettraantjes icoontjes
Nou en nu Vader Abraham ook al! Op carnaval …. RiP Pierre
Economendag
Tijdens de Tinbergen-lezing ‘The Heterogeneous Human Quest for Fairness and Equality’ door professor Ernst Fehr (University of Zurich), maakte ik enkele foto’s van zijn presentaties met mijn smartphone, die overigens netjes op stil stond. Maar door wat onhandig gemanoeuvreer klonk juist op het moment dat Fehr even pauzeerde, net toen hij duidelijk had gemaakt dat in tegenstelling tot wat veel economen denken de meeste mensen niet zelfzuchtig zijn, uit mijn smartphone: „Wikipedia zegt hierover…”
Joop Buunk
Ja en toen? Bulderend gelach, de zaal ging los. “You need to send this in as an I’tje!” riep de professor, die verrassend goed op de hoogte was van de Nederlandse gebruiken. Daarna schuifelde het gezelschap naar de lobby en nam nog een glas. Dit was de beste economendag ever, daar was iedereen het over eens.
‘s Avonds werd het voorval nog uitgebreid besproken met Joop in HLF8, Op1, Jinek en Vandaag Inside. Morgen wordt het spannend tussen WNL, Ivo Niehe, Buitenhof en Brommer op zee.
Joop is een goed leerpikkie.
Maar Joop had zijn telefoon overigens niet netjes stilstaan, want hij maakte toch geluid.
Heb ik hiernaar uitgekeken?
Ingewikkelde veel te lange zinnen?
Wat economenhumor?
Het Sinterklaasjournaal is spannender.
Leuk voor zijn collega’s en dan de helft korter. (Pardon: collegae)
Even te druk met de wolf. Die is hier. We zien hem/haar niet, maar wel de sporen.
De buren laten hun honden en kinderen niet meer na zonsondergang in het bos.
De koeien in de wei hierachter, Belgische Blauwe, zijn eerder dan gepland terug naar huis gehaald.
Dus even kort over de ikjes:
De hondenbrokjes waren droog en het ikje van Marjo nog nat van het bier. Mensch, je was nog sterk onder invloed!
De econoom heeft een sterk verhaal, ik hou wel van lange zinnen, en ik herken de stoethaspel in mezelf. Uuuuren bezig geweest tot ik ontdekte dat een piepklein schuifknopje linksboven op mijn phoontje ervoor zorgde dat ik geen geluid kreeg bij inkomende berichten, telefoontjes of whatsappjes. Zoiets was er dus aan de hand bij Joop.Hoop ik.
Misschien een kommetje wolvenbrokjes buiten zetten?
Een lekker lang intro, dat wordt het! Over de ikjes, kattenbrokjes, the Crown en nog heel veel meer. Er zou ook best een viltje uit kunnen gaan. Je weet het gewoon niet. Wat een spanning. Gauw gaan slapen, dan is het gauw morgen.