Luizen pluizen. Hartelijk feliciteren. Vrij bewegen, meten en inslikken. Stof zuigen. Een drone vinden, goed klikken en in gesprek raken. Verhuizen en wegdoen. Wat al deze bezigheden met elkaar te maken hebben? Ze werden vorige week beschreven in de NRC-ikjes. En dan belanden ze hier om besproken te worden.
Denk wel even goed na voordat je een brief naar de eindredactie van dit blog schrijft. Als het stofzuigen is dan moet het ook luizenpluizen zijn, toch? Niet in slikken. Dat dan weer niet. De Nederlandse taal blijft een raadsel, zelfs als je er mee geboren, opgevoed en in opgeleid bent. Laten we het maar lekker op ons gevoel blijven doen.
We leven best wel in een trieste wereld, althans het onlinegedeelte.
Ik kreeg op de late zaterdagavond een boze email van een mij onbekende ikjesschrijfster die op hoge toon eiste dat ik haar naam en elk plaatje dat met haar in verband kon worden gebracht van deze site verwijderde. Het bleek om een simpele vermelding te gaan van een ikje van de goede ziel, dat maar liefst vier jaar geleden alhier geplaatst, besproken en zelfs bewonderd was. Het plaatje had ik er niet eens bij geplaatst maar had Google van een heel ander artikel in de zoekresultaten onder “image” bij de zoekresultaten van haar naam geplaatst. Maar goed, ik heb het maar gedaan, me intussen verwonderend over de omgangsvormen van sommige mensen. We leven best wel in een trieste wereld, althans het onlinegedeelte.
Het was vorige week Kinderboekenweek, wist Anne van Meer te melden. Het thema was “Wat Wil Je Later Worden”. Heel fijn met al die hoofdletters, Misschien De Nieuwe Spelling Tegenwoordig? Haar zoontje had op school gezegd dat zijn vader dokter was en dat Anne “luizen pluist.” Nou ja, beter dan andere dingen met luizen moeten doen, denk ik dan, maar daar ging het niet om. Kennelijk moesten we lachen om dat “beroep”. Deden we niet. En het is tegenwoordig ook zo’n drama niet meer, wist ervaringsdeskundige De Schrijvende Rechter (DSR) te vertellen. “Je hoeft niet alles wat los en vast zit in de kookwas te smijten. Dreigementen over kaalscheren en petroleum maken nauwelijks indruk.” Ilona vond dat je als moeder niks te klagen hebt als je ook nog eens een luizenbaan hebt. Bij Klare Taal op de lagere school bij de nonnen, zo vertelde ze, zaten twee meisjes in de klas die met een kunstig gevouwen theedoek op het hoofd moesten rondlopen. “Niemand die daar verbaasd over was toen, erg wreed eigenlijk.”
“Zulke absurde en onnozele kwesties zijn een goudmijn voor de ikjes-schrijvers en lezers.”
Klare Taal
De tante van Irene Boonekamp overleed op de avond voor haar 99e verjaardag, die van de tante dus, Irene is vermoedelijk jonger. Bij de kist tijdens de uitvaart een paar dagen later in het rouwcentrum ligt “prominent” een pakketje met koekjes en snoep met een kaartje erbij: “Hartelijk gefeliciteerd met uw verjaardag, het personeel van huize L.” Pijnlijk natuurlijk, maar volgens de voor zijn vak onbekwame uitvaartleider had de overleden tante daar officieel nog recht op. Een “opeenstapeling van ongemakkelijke blunders van zowel het rusthuis als de begrafenisondernemer” noemde DSR het. Officieel heeft tante natuurlijk nergens recht op. Het pakketje behoort tot de erfenis. De uitvaarder kan deze volgens Lummel in ieder geval niet delen met de toevallig aanwezige familieleden. Die zijn misschien geen erfgenaam en “krijgen die koekjes dan onrechtmatig in hun bezit.” Klare Taal oordeelde: “Zulke absurde en onnozele kwesties zijn een goudmijn voor de ikjes-schrijvers en lezers.”
Boer’nsmurf vertelde dat hij altijd een “schroapiezer” bij de hand heeft, want “soms ried ie mit de waag’n deur een wolk miets’n, krieg ie een everzwien op de motorkap of een miljeu-activist in de grille. Dat ku’j niet loat’n zitt’n, zeeker niet op de zomerdag.”
Dat de NRC het niet zo nauw neemt met de beoordeling van de ikjes werd vorige week weer eens pijnlijk duidelijk. Ze plaatsten het verhaaltje van ene “Alexandra Gerny” over een wurgslang van een vriendin van haar schoonzus die zich ineens liefdevol naast haar op bed ging uitstrekken, zogenaamd om te meten of hij al lang genoeg was om haar op te vreten. Een bekend “broodje aap”, zoals een korte blik op Twitter en het internet leerde. Zelfs Freek Vonk moest er om lachen. De wurgslangtweet van ikjesvolger en leerlingmolenaar Bram kreeg maar liefst 463 retweets, 129 reacties en 4148 likes. Kijk, dat zijn cijfers! Dan heb je als blog het nakijken.
De reactie van Lummel was erg grappig: “Ik ben gelukkig anderhalf hoofd groter dan degene die naast me in bed ligt. Dat zit dus voorlopig wel snor.”
Jeroen van Dillen zette een persoonsdocumentje van zijn tienjarige zoon in de krant. Die had bij “geboorteplaats” ingevuld: “Mama’s Bed”. Als het een kleiner jongetje was geweest, dan had Bertie het grappiger gevonden. Waarvan akte.
„Ik noem hem mijn droneprins.”
Buurvrouw van Thijs Vos
Dan was er nog de buurvrouw van Thijs Vos. Die had een neergestorte drone in haar tuin gevonden en was via een website voor verloren drones in contact gekomen met de eigenaar. Ze hebben nu een relatie. „Hij is echt uit de hemel komen vallen”, zegt buurvrouw volgens Thijs stralend. „Ik noem hem mijn droneprins.”
Het was leuker geweest als de buurvrouw het verhaaltje zelf had ingezonden, vond Pawi en krek dat ze gelijk had, het zijn per slot van rekening “ikjes”. Als de man tandarts was geweest had buurvrouw hem vast haar “kroonprins” genoemd, grapte Lummel. Als hij in een koekjesfabriek had gewerkt was het een “chocoprins” geworden en als hij kok zou zijn geweest dan was het de “keukenprins’. Toen was de humorspier van Lummel lam en vertrok hij op vakantie om op adem te komen. Fouras, Charentes Maritimes. Daar zit hij nu lekker op een klapstoeltje voor zijn tent op zijn tablet te tikken.
Pawi fantaseerde dat de buurvrouw en haar droneprins misschien wel samen naar de opnames van haar tuin hadden gekeken. Alwaar ze, zo fantaseerde ik verder, in haar nakie had liggen zonnen? En dat dan de drone van schrik was neergestort. Enfin, zo kom je zo’n week wel door met z’n allen.
Annemarie Verhoef schreef een ikje over haar verhuizing. Ze wilde een houten krukje weggooien. Het ding bestond uit een plak boomstam met een paar dikke rechte takken als poten. In de milieustraat mocht ze het niet in de container “hout” gooien, maar moest het in “tuinafval”. Zo raar vonden we dat niet met z’n allen. Bepaalde tijdschriften mogen ook niet bij het “oud papier” maar kunnen beter bij het klein chemisch afval.
Klaar. Dat was de ikjesweek alweer. Aangenaam en leerzaam. Zo willen we ze zien, die ikjes en de commentaren en reacties alhier.
Wil jij net als DSR, Ilona en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan een hartverwarmend Zoemuurtje©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik was weer eens aan de wandel. Dit keer liep ik in een nette buurt nietsvermoedend te kuieren. Ergens in het westen van het land. Omgeving Rotterdam, Delft zeg maar. Nou, en toen zag ik dit dus achter een raam van een net huis. Stout! Maar het beeld bleef me wel achtervolgen. Wat heeft de kunstenaar ermee bedoeld? Wat doet dat kleine mannetje daar? We zullen het nooit weten. Volgende keer zie ik misschien weer iets anders.
Foto: “Stoute poppen” © 2021 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Eeuwige jeugd
Met twee gezellige vriendinnen uit mijn studententijd loop ik door een beeldentuin. We concluderen tevreden dat we in achtenveertig jaar niet anders of ouder zijn geworden.
Plotseling struikelt een van ons over een kuiltje in het pad. Ze valt languit op de grond. Met een licht geschaafde hand, zonder een spier te vertrekken, staat ze vlot weer op.
„Ik ben toch zó blij dat wij dus gewoon kunnen vallen en nog steeds geen heup breken.”
Tamar Van Raalte
Wappiealert! Alleen robotten en reptielmensen worden niet anders noch ouder in 48 jaar. We hebben er weer een paar gevonden. In een beeldentuin nog wel.
Fijn intro weer, en raadselachtige foto. Doet denken aan carnaval, maar is dan ver over tijd. Of veel te vroeg.
Het ikje straalt veel positiviteit uit. Blij zijn dat je je heup niet hebt gebroken. Ga ik vandaag ook eens doen. Het is al begonnen met ‘blij dat ik weer wakker werd vanochtend’.
Mooi intro. Mooi weer. En gisteren hebbik de son in de see sien sakke. Ik heb een vraagje bij het ikje. Kan je over een kuiltje struikelen?
Ja, dat vroeg ik me ook af. Je kukelt in een kuiltje, maar over iets struikelen kan alleen als het hoger is dan waarover je aan het lopen bent.
Als ervaren bejaarde kan ik verklaren: struikelen lukt zelfs over een draadje.
Prima intro, goed begin.
Goedemorgen. Intro weer puik, zo kunnen we de week weer an.
Volgens mij kan je struikelen door een kuiltje. Niet over.
Ik stel me zo voor dat de neus van je geschoeide voet in het kuiltje steekt waardoor je uit balans raakt.
En/of dat je ene been niet weet wat de andere deed.
Zo begint het meestal wel, hè. Is alom bekend.
Van dichtbij meegemaakt. Beide ouders, gebrokenheupkwestie.
Ja ja…! Het begin van het einde.
Maar nu nog effe niet.
Intro helemaal top omdat ik geen ander woord kon vinden na alle voorafgaande lof.
Het was inderdaad een vruchtbare ikjesweek , leuk om te reageren.
Het eerste ikje van de week toont de harde nakende werkelijkheid
Fijn, prima, puik, top … nou, een beter begin van de week kun je niet hebben als introschrijver. Dank, jullie zijn toppers (geen tobbers).
‘Even op mijn naam gezocht’
Is in orde.
Je vergeet dat ie ook nog mooi was. Zie lummels reactie.
Kan je toch niet overslaan.
Wat betreft het Ik-je: als ervaren niet-bejaarde denkt DSR bij zoiets van ‘mot dat nou?’
‘Vader is nog kras! 85 jaar en hij leest nog zonder bril!’
‘Ja, maar ik ben gelaserd, moeder! Slechts twee keer per nacht eruit, da’s pas kras’.
Ook ik heb even op mijn naam gezocht … Tja, moet ik maar meer en beter reageren. Niettemin, uitstekend intro, hoor. Lummel’s reactie was inderdaad het pareltje.
als een gewaarschuwd mens voor twee telt zijn mijn vrouw en ik vanochtend met zijn drieën van Fouras Centrum naar La Pointe gewandeld. Dat wandelingetje duurt ongeveer een half uur. (U kunt de route volgen met Google). En ja hoor, na tien minuten wandelen stokte mijn linkervoet in een kuiltje. Ik struikelde, wankelde, maar kon me met kunst- en vliegwerk staande houden. Geen pijn in mijn hand en geen nieuwe heup. Ilona heeft gelijk. Ik struikelde niet over een kuiltje maar door een kuiltje. Maar wel vissoep en mosselen. Op de terugweg 2 dozijn oesters gekocht bij de oesterboer. 10 euro. Geen ongelukjes meer op de terugweg.
Ik zit nu lekker op mijn Macbookie in mijn tentje te typen. Ik zal een pheateau van mijn tentje naar Bas van Vuren sturen.
PS
Ik heb een abo op zoom genomen. We kunnen nu net zolang zoemen als we willen.
Mooi tentje! Maar vergeet de haringen niet, ik zie nergens scheerlijnen.
En hier is de route van de heroische wandeling van Lummel naar La Pointe, kwartiertje langer als je ook dat stukje zeebodem erbij neemt.
Mooie kiet dat tentje van jou en dan nog die voortreffelijke oesters en andere heerlijkheden.
Vanmiddag bij de visspecialist in winkelcentrum waren de oesters 2 a 2.50 per stuk. Ik heb maar wat tongetjes gekocht ook lekker . Geniet ervan zolang het kan.
Ja, de oester wordt duur betaald in Nederland. Zelve heb ik zojuist een haring met ui gegeten en twee tongfilets mee naar huis genomen.
Mooie tent zeg, met blauwe deuren!
Buik
Manlief staat in de winkel een nieuwe jeans te passen. Kijkt in de spiegel en moppert over zijn buikomvang. De verkoopster, duidelijk een Twentse in hart en nieren, vergoelijkt een beetje: ach dat krijgen de meeste oudere mannen, meer buik, minder billen, dat hoort er gewoon bij. „En”, zegt ze, „anders moet je maar zo denken: Hèf zat kost, mo’j zunig op wean!”
Ineke ter Beek
Ja mar, wat stiet doar dan? Ek begriepe d’r niks van. Dat ku’j tog zo niet noar ‘n kraante stuur’n?
Now ja, ek wachte dan mar op de ondertietsels.
‘Twentse in hart en nieren’, kan dat ook al? Je kunt van alles zijn in hart en nieren, van koekebakker tot vogelaar, maar zoiets als Twent dat ben je gewoon.
Sinds Herman Finkers het zelfvertrouwen van de oosterlingen een opkontje heeft gegeven, komt men er in Twente eerlijk voor uit: we zijn een prachtige, onbespoten loot aan de Nederlandse stamboom, eerlijk, nobel, oprecht en zooo grappig.
De Amsterdammers van de rest van Nederland, zeg maar.
In de winkel een jeans passen, gelukkig kan het weer. Online is lang zo grappig niet.
Is ‘jeans’ met een lidwoord?
Ja, waarom niet? Een jeans, twee jeansen …
Ook Mieke Kerkhof heeft Twitter ontdekt.
Ik zou het vertalen met ‘Het heeft genoeg gekost, je moet er zuinig op zijn’.
Grappige anekdote.
Op de military in Boekeloo staat een bord met deze tekst:
Wol ie wa mien merrie wee’n
Dat is voor mij onvertaalbaar. Hopelijk wil Boer’nsmurf een poging doen?
Wol ie wa mien merrie wee’n?
Boer’nsmurf laat zeggen dat het ‘Wil jij wel mijn merrie zijn?’ betekent.
Een merrie is een wijfjespaard.
Oftewel, goa’j mit brommers kiek’n.
Je moet het hardop uitspreken, dan kom je d’r wel uit. Zelfs ik als doorgewinterde Randstedeling wist onmiddellijk wat “Hèf zat kost, mo’j zunig op wean!” betekent.
Die over de merrie in Boekeloo is een soort van Tinder avant la lettre en vrij te vertalen met: “he lekker ding, wil jij mijn meissie worden (oftewel: zullen we neuken?).” Ja, ze kunnen daar grof in de bek zijn hoor.
Viel mij ook op DSR, een jeans is wel raar. In het Engels is jeans toch meervoud: a pair of jeans.
Ooit heb ik twee dikke pillen moeten corrigeren in het Overiesels.
Het wende al snel.
Dat zal bij het Drents niet anders zijn.
Het Grunnegs is toch even anders.
Om over het Frysk maar te zwijgen.
Denk ik, hoor.
“Een jeans” doet mij pijn aan ogen en oren. Zeg dan gewoon “spijkerbroek” (spiekerboks?).
Overigens vond ik dit verhaal over de oorsprong van jeans in de Elle:
“Hoewel de Amerikaan Leob Strauss, die zijn naam later veranderde naar Levi, aan de wieg stond van de spijkerbroek zoals we ‘m nu kennen (in eerste instantie bedoeld als werkkleding voor mijnwerkers, later een hit als cowboy- en vrijetijdsbroek) komt het woord jeans uit Europa.
De allereerste variant van het katoenen materiaal werd namelijk in Genua gemaakt, ookwel Gênes (het Franse woord voor Genoa) genoemd. Zeelieden uit Genua, werden eveneens Genes genoemd, en waren groot fan; ze droegen er broeken van op zee.”
Een korte google leert dat het woord jeans al in 1795 is opgedoken. Volgens Wikipedia is Nederland het enige land dat “spijkerbroek” gebruikt, is helegaar fout want er worden geen spijkers gebruikt voor de jeans. Volgens Onze Taal mag je de jeans zeggen, maar ook het jeans. Jeans is een synoniem geworden voor een spijkerbroek. A pair of jeans is correct maar correct en de Nederlandse taal is een dingetje zoals we weten.
Ook een leuk wetenswaardigheidje: “De jeans werden veel gedragen door zogenaamde nozems. Die stonden ook wel bekend als ‘zondaars in spijkerbroek’. “ Zie Wikipedia.
In Vlaanderen zeggen ze ‘jeansbroek’. Het is wel duidelijk dat er iets knelt met alleen maar jeans.
@I
Waren die Overijsselse boeken soms de omnibus van Garriet-Jan en Annechien?
@DSR Ja, dat klopt. Garriet-Jan werd dan Gé genoemd als ik het goed onthouden heb.
De boeken moeten wel wereldberoemd in Overijssel zijn.
Garriet-Jan was Garriet-Jan. Boer’nsmurf is deels ge-ent op diens gierige neve Hendrik-Jan van de Beulakker.
De populariteit van Garriet-Jan blijft, een paar jaar geleden is er zelfs een beeld onthuld in Vollenhove.
Het dialect is erg licht, toegankelijk en een mengvorm van Gelders, Overijssels en Drents – een goeie commerciele greep.
Hopelijk heeft Ilona wel acht gegeven op de consistentie van de verhalen?
De ene keer zwaait Garriet-Jan af als veurzitter van kippenvereniging ‘Het Windei’, een paar pagina’s verder ‘heeft hij geen verstand van kippen’. Wordt hier soms met de lezer gespeeld?
We kunnen het Havanha, de schrijver, niet meer vragen.
Denk toch dat we het niet over hetzelfde boek hebben.
Ja, het dialect moest inderdaad een groter leesgebied bestrijken dan alleen Overijssel zelf.
Maar ik kan Boer’nsmurfs taal daardoor wel makkelijker begrijpen.
Kastanje
Enthousiast, met een zak vol herfstspullen, stap ik de superdiverse basisschool in Breda binnen. Aan mij vandaag weer de prachtige taak om meertalige nieuwkomers te ondersteunen in hun taalontwikkeling. Nieuwsgierig kijkt het groepje kleuters naar de herfstbladeren, kastanjes, eikels en beukennootjes die ik op tafel leg. We praten over de herfst en de natuur en oefenen met de woorden. Als ik het Afghaanse meisje vraag of zij weet wat de ruwe, stekelige bolster van de kastanje is, zegt ze: „Ja, de corona.”
Maaike Mayer
In zijn soort geen onaardig Ik-je, maar de pointe heeft hoegenaamd niets te maken met de heersende superdiversiteit.
Ook wel eens fijn, een superenthousiaste juf voor de klas.
Het Afghaanse meisje heeft goed opgelet , op de afbeeldingen van corona in de krant.
De kleuters worden geacht agrariër te worden? Leg ze een smartphone, een drone en een tablet voor.
Enthousiast, superdivers, prachtige taak … Maaike doet erg haar best om opgewekt over te komen. Heeft ze het wel naar haar zin op die school?
Dat is lief; de corona, met lidwoord ervoor.
De corona, mooi ja, alsof het een ding is, een boos stekelig monstertje. Maar zo spreekt het kabinet er ook over. We moeten het virus te slim af zijn, er met een hamer opslaan … Hugo vindt het ook een monster dat ons land uitgeslagen moet worden.
https://www.nrc.nl/nieuws/2021/10/13/een-wurgslang-denkt-niet-vooruit-a4061734
Nog even over die slang naast de vriendin van de schoonzus van haar man. In dit artikel wordt het een broodjeaapverhaal genoemd. Mij overtuigt het nog niet. Op een dag gaat die slang in een hinderlaag liggen, de wassmand of zzo…
Ja broodje-aapverhaal, zie hierboven en de rest van het internet incl. Freek Vonk.
Ook geen kat en zeker geen hond op bed dus, zoals mijn vroegere en huidige bedgenotes weten. Haren! Bah!
Spijbelen
Ik ben verzuimcoördinator op een middelbare school en zit samen met collega’s op vrijdagmiddag te borrelen in het café. In mijn ooghoek zie ik een leerlinge zitten die zich ’s ochtends heeft ziek gemeld. Ik vraag de serveerster haar een glas jus d’orange te brengen en haar namens de school beterschap te wensen.
Nadat de leerlinge de bestelling heeft ontvangen, merk ik dat zij mij nu ook heeft gezien.
Enige tijd later komt serveerster naar mij toe met een glas whisky. De begeleidende boodschap is: „Mevrouw, als u dit opdrinkt, bent u dit voorval maandag weer helemaal vergeten.”
Petra Visser-Burgers
Nee Petra vergeet het voorval niet. Sterker nog, ze stuurt het naar de krant. Uit de school geklapt dit ikje
Ze heeft de whisky dus niet opgedronken of is een verstokt alcoholiste die om dingen te vergeten meer nodig heeft.
En dat allemaal van onze belastingcenten!
Ik moest echt lachen om dit ikje.
Raar verhaal. Onder de 18 jaar mag je helemaal geen sterke drank bestellen. Je zou als leraar in grote moeilijkheden komen als je het aanneemt. En scholieren die op whiskey kunnen trakteren, krijgen teveel zakgeld.
Hoog apocrief lolbroekengehalte in de trant van: Eindexamenopstel – Thema: wat is lef ? – Leerling levert na een minuut een blaadje in met ‘Dit is lef!’ – Krijgt een 10.
Het woord ‘verzuimcoördinator’ doet mij denken aan iemand die je coacht in hoe je het beste kunt verzuimen.
Verder vind ik de schoolzieke een pittige en humoristische tante; die komt er wel.
Meerdere verzuimcoaches coördineert bedoel ik eigenlijk te zeggen.
Nou ja, ik kom er zelf niet meer uit.
Bij ons op school deed de conciërge dat. Had hij pen en papier voor. Met collega’s borrelen hoorde daar niet bij. Maar toen was er dan ook nog geen verzuimcoordinatorengezelligheidsvereniging op elke school.
Ik ben gek op ikjes waarin ik nieuwe begrippen leer. Eerlijk gezegd dacht ik eerst dat Petra een lolletje maakte met haar “verzuimcoördinator”. Maar nee, dat beroep bestaat dus echt, naast jaarlaagcoördinator en zorgcoördinator. Ja, er komt heel wat kijken bij dat spijbelen:
Klik om toegang te krijgen tot Verzuimprotocol.pdf
ik spijbelde volop. Daar had ik geen coördinator voor nodig. En de kroeg waar we heenspijbelden was gegarandeerd leraarvrij.en de basketbalveldjes ook.
Ben ik de enige op dit wereld-blog die spijbelde?
Niet jokken.
ik waag een gok. Pawi en Klare Taal hebben nooit gespijbeld. Ad Hok, één keer, maar per ongeluk. DSR nooit want dat mocht niet van de dominee. Bas misschien wel eens een keertje. Ilona heeft vast ook wel eens gespijbeld. Bertie nooit. Rozenwater heeft nooit gespijbeld want die kreeg thuis les van zijn moeder.
hela, ik ben gemodereerd?
Op kostschool is spijbelen onmogelijk.
Heb ik later dubbel en dwars ingehaald door het eerste studiejaar geen enkel tentamen te doen.
DSR heeft een keer gespijbeld ivm met een scholierenprotest, en verder met wisselend succes kunstgrepen toegepast om onder het schoolzwemmen uit te komen.
Ik heb nooit gespijbeld. Ik was dan ook een heel braaf jongetje.
Spijbelen was mijn belangrijkste hobby.
Ongelogen.
Ik kan het me nog goed herinneren, die eerste keer spijbelen. Op vijftienjarige leeftijd.
Met drie anderen de trein genomen van Hilversum naar Amsterdam. Kalverstraat, Albert’s Corner koffie met appelgebak.
Nee, spijbelen daar deed ik niet aan. Ik vond het veel te leuk op school. Echt waar.
Kalverstraat, even op Maps gekeken.
Toen kon ik nog niet bevroeden dat ik zo’n vijf jaar later 400 meter verderop zou komen te wonen.
Waarom geloof je me niet Lummel? Ik spijbelde zo veel, ik heb half Brabant rondgefietst.
En één keer in de brugklas in Zaandijk, met een paar meisjes. Liepen we rond in Amsterdam en kochten ijsjes.
Nou, als ik het zo zie, zouden we hier best een verzuimcoördinator kunnen gebruiken.
Ik geloof je Bertie. Maar mijn post bleef lang ergens hangen
Jaja, dan moet je het R-woord maar niet gebruiken.
Ojee niet aan gedacht
Kan ik me voorstellen als je lekker ontspannen op vakantie bent. Toch alert blijven.
J’ai souvent fait l’école buissonnière pour aller jouer au foot.
Even wennen
Een paar weken geleden kocht ik een XXXL-pak vaatwastabletten van een bekend merk. Het zijn een soort capsules die een superfrisse geur achterlaten op de schone vaat en zelfs de afwasmachine ruikt nog dagenlang schoon. Voor mij hoeft het niet, zo’n geparfumeerde vaat, maar ik moet er maar aan wennen want dat voordeelpak gaat minstens een halfjaar mee. Zojuist bij het inruimen van de vaatwasser viel mijn oog op de zijkant van het XXXL-pak. „Hoe te gebruiken?” staat er. Met daaronder een tekening van een machine met een grote ronde opening aan de voorkant.
Anne-Marie Vervelde
En toen merkte ze dat ze vervelde?
Dat het zo lang duurde voor de inzendster haar vergissing ontdekte vind ik raar.
Maar met dit ikje behoedt ze misschien veel anderen voor het maken van dezelfde fout.
Ik kwam er altijd achter voordat ik het pak opende. Ze lijken wel veel op elkaar, zowel de pakken als de tabletten. Maar de regering doet niets.
maar het ging verder…
Na al de doorgestane emoties besloot ik een heerlijk warm schuimbad te nemen. Maar ik kwam van een koude kermis thuis. Die bus VIM was niet zo verfrissend als ik gedacht had.
en nu hoop ik maar dat VIM nog bestaat. Maar alle lezers hier kennen het nog wel van vroeger
Ik zag laatsr 30 stuks XXXL-formaat voor een paar euro. ‘Nou, dat past mij wel’, dacht DSR nog.
Kwam hij thuis, bleken het vuilniszakken te zijn!
😂😂😂
VIM werd JIF en daarna CIF. Alleen VIM was in poedervorm, de rest vloeibaar.
Dat poeder was goed bruikbaar om de badhuizen mee schoon te houden en in mijn geval om mijn tanden te bleken.
XXXL? Oppassen dus. Voor je het weet sta je met een miskoop buiten.
Vim schrijf je niet met hoofdletters.
Gaaf bakkie
Ik parkeer mijn Renault 4 op de parkeerplaats bij Albert Heijn temidden van luxe bolides, zoals Jeeps, Tesla’s en Audi’s. In de auto naast mij doet de bestuurder zijn raam open: „Gaaf bakkie wijffie!” Ik beaam dat en open de achterbak om een krat vol lege (wijn)flessen te pakken. Uit de auto naast mij: „Tja, met zo’n autootje hou je natuurlijk wel geld over voor een wijntje.”
Heleen Engbers
Onbeschoft.
Vast de loterij gewonnen
Effe gegoogeld op Vim, het schijnt nog wel verkocht te worden in de Beneluxlanden. Hier heb ik het in elk geval nooit meer gezien.
Ik weet nog in de tijd van Jif dat die in Spanje onder de naam Cif werd verkocht. Het woord Jif bleek een verwijzing naar iets onbehoorlijks te zijn. Vanwege het gemak heeft Jif de naam toen maar omgedoopt in Cif.
En de naam Vim is afkomstig van het Engelse woord vim, dat fut of energie betekent.
Onze Taal ziet overigens liever wijfie.
“Wat is juist: wijffie of wijfie?
Het is allebei mogelijk. In de woordenboeken is alleen wijfie te vinden. Die spelling heeft ook onze voorkeur, maar wijffie ís ook te verdedigen.”
Ja, het segment van de bevolking waar NRC zich op richt is van de natte gemeente. Al die boomers ‘zwalkt aangeschoten van galerie naar galerie’ lazen we een tijdje geleden al.
Witte wijn uiteraard. Bier is voor het gepeupel.
Wat een mooie bus Vim bestaat dat nog ? Lang niet gezien.
Ik dacht dat Vim uit het Latijn kwam, de vierde naamval van Vis wat betekent kracht, macht , geweld en werking.
Ja, dacht ik ook. Vimare, vima, vimas, vimat, vimamos, vimamat, vimant … het klinkt alsof dat schoonmaken betekent in het Latijns. Maar nee dus.
Da’s mundare, zo leert mij google translate. Nooit van gehoord. Nooit in onze lessen gebruikt kennelijk. Deden die ouwe Romeinen dat wel?
Zodra ik kon lezen las ik dagelijks in de gootsteen: Ocriet reinigen met Vim.
Vim was altijd een groene strooibus met in een ster het woord Vim.
J’adorait ma quatrelle!
Et le vin blanc!
Scherp die Haller!
Ja, Vim ken ik ook nog wel: “Vim schuimt en kan niet krassen”.
Quatre ailes de pigeon contre les Allemands Seb. Et quatre buts.
Ik zou een lepeltje voor de laatste reageerder van de week leuk vinden. Dat kan een spannende competitie opleveren.
Dank voor de suggestie. Dan moet ik dus elke zondagavond tot middernacht opblijven. Alleen voor premiumabo’s te overwegen wat mij betreft.
Nee hoor, net voor je het intro plaatst zie n we allemaal wie de laatste was.
Dat zou ook leuk zijn voor de buren. Kan daar ook eens een lepeltje verstuurd worden. En zelfs twee als de laatste ook de eerste was.
Bij de buren moet elke reageerder een lepeltje krijgen, vind ik. Voor de inzet en het geduld.
Prima ideetje! 😀
Ik bedoelde dus wat lummel voorstelde. Zondagavond vlak voor zessen komt mij best goed uit.
Ad heeft het lepeltje gewonnen. Als dat lepeltje zou worden uitgereikt. Gute Nacht Freunden.
Oh, da’s wel heel gemakkelijk.
Ja, dit is niks. Stelt niks voor zo’n lepeltje.